Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί (1/8/2019)


 Το ναυτικό του μέλλοντος 
θα πρέπει να οργανωθεί άμεσα. 

Οι μεταβολές στη διεθνή ισορροπία ισχύος, αλλά κυρίως στο χώρο της Μεσογείου, έχουν οδηγήσει αναπόφευκτα σε αλλαγές στις κυριότερες απειλές για την ασφάλεια των κρατών που συνορεύουν με τη Μεσόγειο. Αυτές οι απειλές πρέπει να καλυφθούν από μεταβολές στην εθνική πολιτική και αντίστοιχες αλλαγές στις στρατηγικές έννοιες των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων. 

Είναι εύλογο ότι μια στρατιωτική υπηρεσία πρέπει να είναι ικανή να αντιμετωπίσει μια απειλή για την εθνική ασφάλεια και χάνει τον λόγο ύπαρξής της όταν η απειλή αυτή εξασθενεί ή εξαφανιστεί. Εάν η υπηρεσία πρόκειται να συνεχίσει να υπάρχει, πρέπει να αναπτύξει μια νέα στρατηγική έννοια που σχετίζεται με την όποια απειλή για την ασφάλεια. Καθώς αλλάζει ο στρατηγικός της ρόλος, ίσως είναι απαραίτητο η υπηρεσία να επεκτείνει, και να αυξήσει τις πηγές δημόσιας υποστήριξης και επίσης να αναδιοργανώσει την οργανωτική της δομή υπό το πρίσμα αυτής της μεταβαλλόμενης αποστολής. Διεισδύοντας βαθιά μέσα στη Μεσόγειο, μας παρέχεται και ένα ασυνήθιστα δραματικό παράδειγμα, εφόσον διαφαίνεται ως το πιθανότερο θέατρο των επιχειρήσεων του Ελληνισμού στο εγγύς μέλλον από το Πολεμικό Ναυτικό. Αυτό εκτιμάται ότι θα είναι οι αναφορές της ηγεσίας του Πολεμικού Ναυτικού προς την πολιτική ηγεσία κατά την ενημερωτική επίσκεψη του νέου Υπουργού Αμύνης στο Αρχηγείο Στόλου σήμερα Πέμπτη 1/8/2019.

Η κρίση του Πολεμικού Ναυτικού

Το ότι το Πολεμικό Ναυτικό, σήμερα, αντιμετωπίζει μια μεγάλη κρίση είναι ένας παράγοντας ο οποίος δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί. Δεν είναι όμως τόσο βέβαιο ότι η πραγματική φύση και η έκταση αυτής της κρίσης έχει γίνει γενικά τόσο κατανοητή. Γιατί δεν είναι βασικά μια κρίση προσωπικού, ηγεσίας, οργάνωσης, υλικού, τεχνολογίας ή όπλων. Αντί αυτού βρίσκονται πολύ πιο βαθιά τα αίτια της. Τα βρίσκουμε στα βάθη της βούλησης μας για ύπαρξη της θαλάσσιας ισχύος και κατά πόσο αυτή συμμετέχει στη θεμελιώδη στρατηγική αντίληψη μας. Είναι λοιπόν μια κρίση που αντιμετωπίζει κατά κύριο λόγο το Πολεμικό Ναυτικό με το τελικό ερώτημα: Ποια αποστολή εκτελείται, η οποία υποχρεώνει την κοινωνία να αναλάβει την ευθύνη για την κοστοβόρο συντήρησή του; Η κρίση υπάρχει επειδή η συνηθισμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα γίνεται με όρους αμυντικής και μόνο στρατηγικής έννοιας που το Ναυτικό εκφράζει και το κοινό δέχεται για πάνω από μισό αιώνα, όμως δεν επιτρέπεται πλέον στο μεταβαλλόμενο γεωπολιτικό πεδίο να συνεχίζουμε χωρίς να καλλιεργείται η ιδέα της θαλάσσιας ισχύος. 

Η ύπαρξη αυτής της κρίσης συμβολίστηκε δραματικά από την παράδοξη κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Ελληνισμός κατά την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Σε σχέση με τους αντιπάλους μας στη χρονική περίοδο της εισβολής είχαμε τον ισχυρότερο στόλο στην ιστορία μας. Φαινόταν αδύνατο, αν όχι γελοίο, ότι το Πολεμικό Ναυτικό δεν μπορούσε να διεκδικεί τον τίτλο της «πρώτης γραμμής άμυνας» του Έθνους όταν δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσε να αμφισβητήσει το ναυτικό μας και την αντιαεροπορική κάλυψη που παρείχε η Πολεμική Αεροπορία. Η κριτική που έχει υποστεί το Πολεμικό Ναυτικό δεν επιβραδύνει μόνο αλλά και υπονομεύει τη δημόσια στήριξη του, επισημαίνοντας μόνο τις παραδοξότητες. 

Η δημόσια απήχηση αυτής της απλής λογικής ενισχύθηκε από την εκτεταμένη μεταπολιτευτική αντίδραση κατά των ενόπλων δυνάμεων, με τη λαϊκή επιθυμία να μειωθεί ο αμυντικός προϋπολογισμός παρά το γεγονός ότι οι υπηρεσίες του Πολεμικού Ναυτικού κατείχαν μια στρατηγική ιδέα που φαινόταν να υπόσχεται μέγιστη ασφάλεια με ελάχιστο κόστος και υπέρτατη συνδρομή στη θαλάσσια ισχύ. 

Αυτή η έλλειψη σκοπού είχε και τις οργανωτικές επιπτώσεις της. Το πιο σημαντικό μεταξύ αυτών ήταν η τάση να αυξηθεί η αντίθεση κατά τη διάρκεια της κοινής προσπάθειας διακλαδικότητας των ενόπλων δυνάμεων. Χωρίς αποδεκτή και ενιαία στρατηγική αντίληψη, το Πολεμικό Ναυτικό έπρεπε να βασίζεται στην οργανωτική αυτονομία και όχι στη μοναδικότητα της αποστολής να διατηρεί την ταυτότητα και την ακεραιότητά του λόγω του ναυτογενούς ελληνικού έθνους και της προσπάθειας προστασίας του ευρύτερου θαλασσίου χώρου του Αιγαίου και της Μεσογείου. Αυτό είχε επιπρόσθετες δυσάρεστες συνέπειες για την υποστήριξη, δεδομένου ότι επέτρεψε σε πολέμιους να ζωγραφίσουν την εικόνα μιας σκόπιμης ομάδας σκληροπυρηνικών ναυάρχων που αντιτίθενται στη διακλαδικότητα για καθαρά εγωιστικούς σκοπούς. Εξάλλου είναι γνωστό το ανέκδοτο, ότι η αεροπορία βομβαρδίζει, ο στρατός εισβάλει και στο τέλος τα ναυτικό θα παρουσιαστεί για να δώσει τη δεξίωση. 

Οι αιτίες αυτής της κρίσης του σκοπού και οι ατυχείς πολιτικές και οργανωτικές συνέπειες βρήκαν βεβαίως έδαφος στην ανακατανομή της ναυτικής ισχύος, εις βάρος μας, που συνέβη τα τελευταία χρόνια με τον βασικό αντίπαλό μας, την Τουρκία. Ωστόσο, μετά τον συριακό εμφύλιο πόλεμο και μετά την ανεύρεση υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο, νέες απειλές για την ελληνική εθνική ασφάλεια προέκυψαν και οι τουρκικές διεκδικήσεις αυξήθηκαν, ποιοτικά και ποσοτικά, χωρίς τις συνεπαγόμενες αλλαγές ακόμη και μετά τη ναυτική ενίσχυση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με το δικαιολογητικό της οικονομικής κρίσης. 

Τι πρέπει να γίνει;

Το Πολεμικό Ναυτικό δεν μπορεί να αφορά αποκλειστικά την προστασία των νησιών του Αιγαίου, το Ναυτικό πρέπει να βρει έναν νέο ρόλο στην εθνική μας πολιτική. Πρέπει να είναι από τα κύρια αιτήματα προς τη νέα κυβέρνηση. Να ξεφύγουμε από την αβεβαιότητα, την αποδυνάμωση και σύγχυση, και να αναπτύξουμε ένα νέο ναυτικό δόγμα το οποίο να συνδέει ρεαλιστικά το Πολεμικό Ναυτικό με τους εθνικούς στόχους. Αυτό το δόγμα, ωστόσο, θα απαιτήσει μια θεμελιώδη επανάσταση στη ναυτική σκέψη. 

Αναπόφευκτα, μια νέα στρατηγική αντίληψη πρέπει να έχει σημαντικές επιπτώσεις για την πανεθνική υποστήριξη του Ναυτικού και την οργανωτική δομή του. Ασφαλώς, η αναγνώριση αυτής της νέας λειτουργίας θα πρέπει τελικά να βρεθεί στην πολιτική εθνικής ασφαλείας, δεδομένου ότι η εθνική ασφάλεια εξακολουθεί να ορίζει την πρωταρχική αποστολή του ναυτικού. 

Όπως συμβαίνει τώρα, που βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού πολλοί αναλυτές σε στρατιωτικές υποθέσεις εκτιμούν πλήρως τον ρόλο του ναυτικού, αλλά πολύ συχνά ακούγεται ακόμα από τον μέσο πολίτη κάθε κράτους το ερώτημα: Γιατί χρειαζόμαστε ένα ισχυρό ναυτικό; Αυτή η στάση μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με μια συστηματική, λεπτομερή επεξεργασία και παρουσίαση της θεωρίας του ναυτογενούς έθνους και του ευρύτερου πλαισίου της ναυτικής ιστορίας και της ναυτικής τεχνολογίας. Μόνο όταν αυτό γίνει, το Ναυτικό θα έχει την εμπιστοσύνη του κοινού ανάλογη με τον σημαντικό ρόλο του στην εθνική άμυνα.

Αντί επιλόγου

Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξω ότι χωρίς το Αθηναϊκό Ναυτικό δε θα υπήρχε ο Παρθενώνας, οι τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, η Πολιτεία του Πλάτωνα και τα Πολιτικά του Αριστοτέλη. Πριν από τους Περσικούς Πολέμους, η Αθήνα δεν είχε επιδείξει τίποτα σπουδαίο στη φιλοσοφία, την αρχιτεκτονική, το θέατρο, τις πολιτικές επιστήμες ή την ιστορία. Όλα αυτά άνθισαν μετά τη μεταμόρφωση των Αθηναίων σε ναυτική δύναμη, στις αρχές του 5ου αιώνα πΧ. 

 Δημήτρης Τσαϊλάς
Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ

 1 Αυγούστου 2019 




  ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ   

1.

'' (...)  Γι’ αυτούς, ΝΔ, που ανέλαβαν από 08.07.19 την εξουσία.

Μετά την ευφορία, τους ενθουσιασμούς και τις ζητωκραυγές, ας στραφούν στην μεγίστη ανάγκη ενίσχυσης της αποτροπής. Ας ξεχασθούν οι μπουρδολογίες πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων ότι έχουμε δίπλα μας την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ, το Διεθνές Δίκαιο, την Αγία Βαρβάρα και τον Άγιο Παΐσιο. Υπάρχουν οικονομικές δυσχέρειες αλλά η Άμυνα, η αξιοπρέπειά μας, ο αέρας της ελευθερίας που αναπνέουμε είναι η πρώτη προτεραιότητα.

Θ’ απαντήσω: Λεφτά υπάρχουν, κράτος δεν υπάρχει.
  • Λαθρεμπόριο καυσίμων: Απώλειες 2,5 δις € ετησίως λόγω χαλαρών ελέγχων ή απροθυμίας ενεργειών.
  • Λαθρεμπόριο σιγαρέττων. Υπολογίζεται ότι τα διαφυγόντα κέρδη φθάνουν το 25% του ΕΝΦΙΑ. Η Ελλάδα λόγω χαλαρότητας μέσων και διαφθοράς, θεωρείται η εστία της λαθρεμπορίας της Μεσογείου. Το 2018 χάθηκαν τουλάχιστον 700 εκ. €. Το 2013 καταρτίσθηκε νόμος προβλέπων ειδικές διαδικασίες ιχνηλασιμότητας και καταπολέμησης του λαθρεμπορίου. Χάθηκε στη … διαδρομή (ΣΣ Πληροφορήθηκα ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης αντί να μαζέψει 500 αστυνομικούς που φρουρούν διάφορους κοπρίτες και αργόσχολους, αφαίρεσε 50 στελέχη για να τα «ρίξει» στη μάχη από τις Οικονομικές Υπηρεσίες. Αυτές χρειάζονται ενίσχυση για τη δίωξη του λαθρεμπορίου. Νομίζω;).
  • Φοροδιαφυγή: Έχει ξεφύγει εντελώς. Ξεπερνά το 75%!
  • Φ.Π.Α. Η κλοπή του υπολογίζεται σε 25 δις ετησίως!
  • Απόκρυψη εισοδημάτων, μη έκδοση αποδείξεων κ.λπ. λόγω χαλαρών ελέγχων. Σε επιστάμενο έλεγχο μιας περιοχής απεκαλύφθη ότι η παραβατικότητα ξεπέρασε το 60% (Κ 02/07).
  • Τάμα. Πού βρίσκεται το συσσωρευμένο αυτό χρήμα; Ποιος το διαχειρίζεται; Γιατί δεν μιλάει κάποιος, τα φάγανε;
  • Ασύδοτοι και ανεξέλεγκτοι διορισμοί αξιωματούχων, Γεν. Γραμματέων, Ειδικών Γραμματέων κ.λπ.
  • Ανέγγιχτα τα οικονομικά προνόμια πολιτικών αρχίζοντας από ΠτΔ, με τον θηριώδη μισθό.
  • Ν’ αναφέρω κι’ άλλα σκόρπια εκατομμύρια και δεν βρίσκονται 25 εκατ. € για τον εκσυγχρονισμό των APACHE, 5 εκ. € για την εκκίνηση αξιοποίησης των «φονευθέντων» από τον Καμμένο Ε/Π ΝΗ-90 κ.λπ. (...) ''
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:

  2.
Ποια τουρκικά F-35; Στο Αιγαίο η Τουρκία
 θα βομβαρδίζει πλέον με UAV Bayraktar!

 Τα τουρκικά F-35 μπορούν να περιμένουν…Ο πραγματικός και άμεσος “πονοκέφαλος” για τις ελληνικές ΕΔ είναι τα εξοπλισμένα τουρκικά UAV, τα οποία επιβεβαιώθηκε ότι κάνουν επιθέσεις στη Λιβύη! Δεν μιλάμε πλέον για “αξιολογήσεις” και για “προσπάθειες πιστοποίησης” ή οτιδήποτε άλλο “δοκιμαστικό”. Οι Τούρκοι διαθέτουν πλέον στις επιχειρησιακές τους επιλογές και εξοπλισμένα UAV, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν άνετα στο Αιγαίο, όπως κάνουν και στη Λιβύη. Το πόσο μεγάλη ζημιά μπορούν να κάνουν είναι ένα θέμα προς εξέταση. Όμως είναι ευνόητο ότι και …βαρελότα να έριχναν τα Bayraktar θα προκαλούσαν αναστάτωση και πανικό.

 Οι πληροφορίες για τις επιθέσεις τουρκικών UAV έχουν γραφτεί εδώ και μέρες. Επιβεβαιώνονται πλέον στο 100%. Η κυβέρνηση της Λιβύης με έδρα την Τρίπολη “βελτίωσε τις επιχειρησικές της ικανότητες της με την χρήση ένοπλων τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών Bayraktar τις τελευταίες εβδομάδες”, ανέφερε το Bloomberg, επικαλούμενο τρεις ανώτερους αξιωματούχους της κυβέρνησης, την οποία στηρίζει η Άγκυρα. Οι δυνάμεις του Χάφταρ κατηγορούν την Τουρκία για χρηματοδότηση και εξοπλισμό ισλαμικών φατριών στη Λιβύη, παρά την επιβολή εμπάργκο όπλων από το 2011. Η κυβέρνηση με έδρα την Τρίπολη επιβεβαιώνει για πρώτη φορά ότι έχει πραγματοποιήσει αεροπορικές επιδρομές εναντίον των δυνάμεων του Χάφταρ, ανέφερε το Bloomberg . Δεν είναι γνωστό αν τα τουρκικά UAV είναι ικανά να πραγματοποιούν νυκτερινές επιθέσεις ακριβείας, γράφει το Bloomberg.

 Η Άγκυρα έχει παραδώσει τα αεροσκάφη Bayraktar TB2 μαζί με ένα στόλο οχημάτων BMC Kirpi, στη Λιβύη.

 Από Militaire News - 01/08/2019  

 Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:
https://www.militaire.gr/poia-toyrkika-f-35-sto-aigaio
-i-toyrkia-tha-vomvardizei-pleon-me-uav-bayraktar/

  3.
Αρκετά με την “στρατηγική ψυχραιμία” 
ώρα για επιστροφή στο “ισοδύναμο τετελεσμένο”.

 Το “δόγμα” της “στρατηγικής ψυχραιμίας”, όπως το ονόμασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που έχει υιοθετήσει η Ελλάδα από το 2009, μπορεί να αποδείχτηκε πολύ βολικό για όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας και δεν θα αρνηθούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις ήταν και χρήσιμο. Είναι όμως πλέον πασιφανές ότι στη παρούσα συγκυρία των ελληνοτουρκικών δεν μπορεί να λειτουργήσει και να έχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Θα πρέπει, όσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς να επιστρέψουμε στο “δόγμα” που στα τέλη της δεκαετίας του 90, ο τότε ΥΕΘΑ Άκης Τσοχατζόπουλος είχε “βαφτίσει” ως “ισοδύναμο τετελεσμένο”. Με απλά λόγια προέβλεπε ότι “όση ζημιά κάνει η Τουρκία, τόση και παραπάνω αν είναι δυνατόν, θα υποστεί από την Ελλάδα”.

 Γιατί θα πρέπει να επιστρέψουμε σ΄ εκείνη τη λογική αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ελλάδα δεν βρίσκεται “στα καλύτερα της”;

 Μερικές προφανείς νομίζουμε σκέψεις:

 •Η Ελλάδα είναι απολύτως μόνη στην αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής. Δηλώσεις δημόσιες, διαβεβαιώσεις σε προσωπικό επίπεδο, “χτυπήματα στην πλάτη”, αλλά από ουσία τίποτα! “Φίλοι και σύμμαχοι” μας θυμούνται μόνο όταν είναι να πουλήσουν όπλα -μεταχειρισμένα πλέον λόγω οικονομικής στενότητας- ή όταν θέλουν πάσης φύσεως “διευκολύνσεις”! Παίρνουν τα πάντα -και τα λεφτά μας- δεν δίνουν τίποτα, γιατί “απέναντι η αγορά είναι πολύ μεγάλη για να την εγκαταλείψουμε”.

 •Η απροθυμία των “φίλων και συμμάχων” οδηγεί στις αστείες ανακοινώσεις που “βαφτίζονται” κυρώσεις και στη…συμπόνοια του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, για τον φίλο του Ταγίπ Ερντογάν που δεν θα μπορέσει να παραλάβει ΚΑΙ τα F-35 μαζί με τους S-400.

 •Οι αστειότητες Ευρωπαίων και Αμερικανών, αποθρασύνουν τον Ερντογάν που πιστεύει ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει και να μας επιβάλει ότι θέλει.

 •Η Τουρκία έχει αποδειχτεί σε βάθος χρόνου ότι καταλαβαίνει μόνο τη γλώσσα της ισχύος και έχει πάντα την υπερβολική ανησυχία να μην υποστεί ακόμη και την πιο “μικρή” ήττα. Γι΄ αυτό και δεν κάνει ποτέ ,τίποτα, αν δεν έχει εξασφαλίσει το 100% της επιτυχίας του όποιου εγχειρήματος. Κύπρος και Ίμια είναι παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν .

 •Το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχτεί να πάει “σαν αμνός για σφαγή” δεν πρέπει να ΄χει παραλήπτη μόνο την Άγκυρα, αλλά και όλους τους “φίλους και συμμάχους” που πιέζουν μόνο την Ελλάδα να “τα βρει” με την Τουρκία! Θα πρέπει να λάβουν το μήνυμα ότι η Ελλάδα …δεν έχει χάσει απολύτως τίποτα για να το βρει και πολύ περισσότερο δεν είναι διατεθειμένη να χάσει οτιδήποτε μόνο και μόνο για να “αποφύγει τη φασαρία”. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι αν μας ωθήσουν στα άκρα θα προτιμήσουμε τη φασαρία και αυτό νομίζουμε ότι είναι κάτι που ούτε οι ίδιοι δεν το επιθυμούν.

 Εύλογο ερώτημα κάθε πολίτη: “Μπορεί η Ελλάδα να υπηρετήσει το “ισοδύναμο τετελεσμένο” στην κατάσταση που βρίσκεται”. Απάντηση χωρίς δεύτερη σκέψη: ΝΑΙ. Ακόμη και με τη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ΕΔ, μπορούν να υπηρετήσουν το “δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου”.

 Η Ελλάδα είναι προφανές ότι δεν θέλει την ένταση, δεν επιθυμεί καμία κλιμάκωση και επιδιώκει την επίλυση των όποιων διαφορών -ακόμη και των …φανταστικών- με διάλογο. Και πολύ καλά κάνει που ακολουθεί αυτή την πολιτική. Αυτό όμως δεν πρέπει να εκλαμβάνεται από καθένα ως ένδειξη αδυναμίας. Δεν πρέπει ουδείς να πιστέψει ότι είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τα πάντα. Τουλάχιστον σ΄ ότι αφορά τους πολίτες είναι δεδομένο ότι δεν είναι έτοιμοι να δεχτούν τίποτα απ΄ όσα ήδη έχουμε παραχωρήσει. Γιατί κοιτώντας πίσω στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, κακά τα ψέμματα, θα διαπιστώσουμε ότι χρόνο με το χρόνο κάναμε μικρά βηματάκια προς τα πίσω, σβήνοντας κόκκινες γραμμές που υποτίθεται δεν θα εγκαταλείπαμε. Έχουμε πλέον φθάσει σε σημείο οριακό και δεν είναι δυνατόν καμία ελληνική κυβέρνηση να δεχτεί οποιαδήποτε άλλη υποχώρηση που θα ΄χει επίπτωση στα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

 Γι΄ αυτό λοιπόν καλή η “στρατηγική ψυχραιμία”, αλλά καλύτερο το “ισοδύναμο τετελεσμένο”.

Από Militaire News - 30/07/2019  

 Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:
https://www.militaire.gr/arketa-me-tin-quot-stratigiki-psychraimia-quot-ora-gia-epistrofi-sto-quot-isodynamo-tetelesmeno-quot/?fbclid=IwAR0YuIfD_CHRYS5ss3y7BrVxb-lOni_UIIsBAJSH9WySH-MLQvqnzvLGAe8
4.
 ΑΠΟΨΗ: Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς τουρκικά F-35. 
Τα πετούμενα αυτά ήσαν μια κάποια λύσις.

'' (...) Μετά την ακύρωση των F-35, που δεν ήρθαν ποτέ τελικά στην Τουρκία, όλοι ξαφνικά ηρέμησαν! Κανείς δεν μιλάει για τίποτα, κανένα σκανδαλοθηρικαμυντικό σάιτ δεν γράφει “πύρινα” άρθρα για το “λάθος” του εκσυγχρονισμού των 85 F-16V, όταν με τα λεφτά αυτών των αεροσκαφών μπορούσαμε να αγοράσουμε τις ζάντες από 15 F-35. Σιγή ιχθύος…

 Κανείς δεν θέλει να πει το αυτονόητο, πως με ή χωρίς τα τουρκικά F-35 η Ισορροπία Δυνάμεων έχει διαταραχθεί χάρη στη δική μας απραξία. Η Τουρκία κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, εμείς συνεχίζουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα. Εθνικά υπερήφανοι που ο Στόλος έχει 13 φρεγάτες… Με ηλικία μεγαλύτερη πολλές φορές από τον κυβερνήτη της. Σωθήκαμε τώρα που ψόφησε η κατσίκα του γείτονα; Μα ο γείτονας έχει άλλες κατσίκες, κι άμα λάχει, πρόβατα, τράγους ή και βόδια.

 Δηλαδή δεν έχει Yildirim ή Bora; Δεν έχει Bayraktar; Δεν έχει έναν τεράστιο υποβρύχιο στόλο; δεν έχει 200+ F-16C/D Block 50+Adv; Δεν έχουν τον εξαιρετικό SOM; το έχουμε ξεχάσει;
Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι απλός. Δεν πρέπει να εφησυχαστούμε. Η ψαλλίδα ανοίγει, το υλικό των Ελληνικών ΕΔ παλιώνει ή αχρηστεύεται, τα στελέχη είναι σε κατάσταση απελπισίας. Η εκδίωξη των Τούρκων από τα F-35 δεν είναι λόγος εφησυχασμού. Το μόνο που καταφέραμε να πετύχουμε είναι το τίποτα. (...) ''

 Από Flight and Space - Αύγουστος 2, 2019

 Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ:
https://www.ptisidiastima.com/and-now
-what-will-happen-without-turkish-f35/


 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ  ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: 










«Εμπρηστική» τουρκική NAVTEX στην Ανατολική Μεσόγειο - Η Άγκυρα εισβάλλει στο σημείο που ενώνονται οι ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου!

 Η Τουρκία στήνει σκηνικό κρίσης στο Καστελλόριζο 
- Ζητείται ελληνική "κόκκινη γραμμή".

 Η πρόβλεψή μας για "γάμο" ENI-Total επιβεβαιώθηκε
 - Τι σημαίνει για την κυπριακή ΑΟΖ.

 ΑΝΑΛΥΣΗ: ΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΩΣΕ 
ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

 '' (...)  Σε ό,τι μας αφορά ως Ελλάδα και Κύπρο, οι μεγάλες κοινοβουλευτικές δυνάμεις σήμερα στην Τουρκία, των (φιλο)Κούρδων εξαιρουμένων του Δημοκρατικού Κόμματος Λαών (HDP), είναι πλέον… η μία απειλητικότερη από την άλλη.

 Ιδωμένες δε εν συνόλω, εκείνες συνιστούν μια στρατηγική πρόκληση για την Αθήνα και τη Λευκωσία, μια πρόκληση που πλέον κλιμακώνεται σε συνάρτηση και με τις λοιπές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο: τους ανταγωνισμούς γύρω από το ιδιοκτησιακό καθεστώς των ενεργειακών κοιτασμάτων και τις ενεργειακές οδεύσεις, την αναδιάταξη των σφαιρών επιρροής στον άξονα Τουρκίας-ΗΠΑ-Ρωσίας-Ιράν κ.ά.
Ακούγεται αφοριστικό το να βάζει κανείς στο ίδιο «καζάνι» το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου της Τουρκίας. Είναι ωστόσο ο εν λόγω πολιτικός κόσμος που με τις πράξεις και τα λεγόμενά του δεν αφήνει πια περιθώρια για άλλες ερμηνείες. Το αντιπολιτευόμενο κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) στηρίζει πλέον ολόψυχα τις κινήσεις του καθεστώτος Ερντογάν σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Προσφάτως, μάλιστα, ανακοίνωσε (μέσω του ηγέτη του, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου) ότι στηρίζει και την αγορά των ρωσικών S-400, κατηγορώντας παράλληλα την αμερικανική Γερουσία (αλλά όχι τον ίδιο τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ) ότι προσπαθεί «να καταπιέσει την Τουρκία». (...) ''


* * *