Ο σημαντικότερος μοχλός ανάπτυξης.
Ο σημαντικότερος μοχλός ανάπτυξης.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ένας από τους βασικούς δείκτες που μετρούν για να προβλέψουν την επερχόμενη ανάπτυξη ή ύφεση είναι ο αριθμός Ενάρξεων Νέων Κατοικιών.
Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που μετρούν την ανάπτυξη εκεί αντιλαμβάνονται ότι η οικοδομή όχι μόνο τροφοδοτεί περί τα 300-500 επαγγέλματα ανάλογα ποιον ρωτάς, αλλά δείχνει με ακρίβεια εξαμήνου πώς θα κινηθεί μελλοντικά η οικονομία, πάνω ή κάτω συγκριτικά με το προηγούμενο τρίμηνο και το αντίστοιχο του προηγούμενου χρόνου. Όπως και στην Τουρκία κοντά στο 20% της ανάπτυξής της την τελευταία δεκαετία οφείλεται στην οικοδομή, ενώ η πτώση της οικονομικής ανάπτυξής της θα είναι τόση που ούτε το 2,3% που προανήγγειλε το εκεί ΥΠΟΙΚ δεν θα πιάσει φέτος, αντικατοπτρίζεται ξεκαθαρα στην μείωση κατά 25%-30% στην οικοδομική δραστηριότητα.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, για περισσότερο από μια δεκαετία χτυπήσαμε την οικοδομή με απίστευτους φόρους, προφασιζόμενοι την δήθεν "φοροδιαφυγή” ανάμεσα στην Αντικειμενική Αξία και την Εμπορική Αξία των ακινήτων, όταν αυτή ουσιαστικά θεσμοθετήθηκε από το ίδιο το κράτος σε μια προσπάθεια του Ανδρέα Παπανδρέου να δώσει τέλος στην διαφθορά και στο αλισβερίσι ανάμεσα στους έφορες και τους κατασκευαστές οι οποίοι, προ Αντικειμενικών Αξιών, συμφωνούσαν αναμεταξύ τους μια εικονική τιμή πώλησης εντός ακινήτου στα χαρτιά ώστε να μειώσουν στο ελάχιστο όσα θα έπρεπε να εισπράξει το κράτος, και έπαιρνε άλλο ένα αντίστοιχης τάξης μεγέθους ποσό ο έφορος.
Σωστή ήταν η σκέψη για τη δεκαετία του 1980, αλλά απόλυτα λάθος για τον 21ο αιώνα που όλες οι συναλλαγές άνω του 500άρικου γίνονται πλέον δια νόμου με τραπεζικό έμβασμα, και στην πλειοψηφία τους οι αγορές κατοικιών γίνονται με στεγαστικά.
Τόσο η θέσπιση του ΦΠΑ στην οικοδομή μετέπειτα όσο και αυτή του ΕΕΤΗΔΕ που μετονομάστηκε σε ΕΝΦΙΑ (φόρος όχι για την τοπική αυτοδιοίκηση που επιχορηγείται από το κεντρικό κράτος, αλλά φόρος περιουσίας που απαγορεύει η Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στα πλαίσια της προστασίας της περιουσίας), όσο και ο Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ σε ακίνητες περιουσίες άνω των €200.000, όσο και οι τερατώδεις κλίμακες φορολογίας των ενοικίων των ακινήτων (ως 42%) χωρίς να αναγνωρίζεται ούτε το έξοδο συντήρησης, ούτε να επιτρέπεται η φοροαπαλλαγή των τόκων των στεγαστικών δανείων, οδήγησαν σε καθεστώς δήμευσης των ακινήτων ανά 25-30 χρόνια, το οποίο καθεστώς με την σειρά του εξασφάλισε την παρακμή του σημαντικότατου για την ανάπτυξη οικοδομικού κλάδου και στην απαξίωση των υπαρχόντων ακινήτων κατά €1-€2 τρισεκατομμύρια.
Η σημερινή κυβέρνηση δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι η οικοδομή είναι ένας από τους σημαντικότερους πυλώνες ανάπτυξης και σταθερότητας για την οικονομία, και σκοπεύει να μειώσει δραστικά την φορολογία. Όμως αυτό δεν θα είναι αρκετό για να καρπωθεί η κοινωνία την πλήρη αναπτυξιακή δυναμική της οικοδομής.
Πέρα από την αρχική μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% και την κατάργηση του καταστροφικού για την αγορά των ακινήτων ΦΠΑ στα νεόδμητα, πρέπει ο ΕΝΦΙΑ να περάσει στην τοπική αυτοδιοίκηση το συντομότερο ώστε να πάψει η επιχορήγηση των δήμων από την κεντρική κυβέρνηση ως δωράκι στους εκάστοτε φίλα προσκείμενους δημάρχους, και να πάψει και η αίσθηση ότι τα δημοτικά έργα φτιάχνονται με χρήματα που παίρνουν με τις διασυνδέσεις και την μαγκιά τους οι δήμαρχοι χωρίς να βάλουν το χέρι στην τσέπη οι δημότες.
Πρέπει να καταργηθούν οι αντικειμενικές αξίες που εμποδίζουν την πώληση ακινήτων σε υποβαθμισμένες περιοχές και θα έδιναν τη δυνατότητα της αναβάθμισης τους σε κάποιους που θα ήταν διατεθειμένοι να επενδύσουν στην συντήρηση και την αναμόρφωση ολόκληρων περιοχών που είναι εγκαταλελειμμένες σήμερα στην παρανομία και την παρακμή.
Πρέπει να ξαναπάρει μπροστά η στεγαστική πίστη που για να συμβεί αυτό πρέπει να γίνει η εκκαθάριση των κόκκινων δανείων ή έστω η διευθέτησή τους.
Πρέπει να τελειώσουμε με το κτηματολόγιο και με το αλαλούμ των πολεοδομικών κανονισμών χωρίς εθνικό σχέδιο, ώστε να νιώθει ασφαλής από πρόστιμα ο ιδιοκτήτης, για όποτε του καπνίσει και έχει ανάγκη από έξτρα χρήματα το κεντρικό κράτος.
Πρέπει να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του Έλληνα πάλι ότι το ακίνητο είναι καλή επένδυση και προσφέρει αληθινό εισόδημα και όχι ότι τον μετατρέπει σε εισπράκτορα για το κράτος ενώ το περιουσιακό του απαξιώνεται χωρίς να του μένουν καν χρήματα από την εκμετάλλευσή του για να το συντηρήσει.
Πρέπει να δημιουργηθεί ένα επενδυτικό περιβάλλον που να συμφέρει τον βορειοευρωπαίο πολίτη να αγοράσει παραθεριστική κατοικία στην χώρα μας, το οποίο εκτός από χρήμα στα δημόσια ταμεία και στην συνολική οικονομία θα αυξήσει και την επιθυμία της υπόλοιπης Ευρώπης να είναι η Ελλάδα προστατευμένη από τυχόν επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων μας, καθώς εδώ θα ζουν κάποιους μήνες ή χρόνια της ζωής τους και αρκετοί βορειοευρωπαίοι πολίτες τους.
Για να ολοκληρωθεί έστω και μέρος όμως όλων αυτών των απαραίτητων για να προστατευθεί η ιδιοκτησία στην Ελλάδα και να πάρει μπροστά η οικοδομή μένουν πολλά βήματα, και χρειάζεται πολύς χρόνος ώστε να καμφθούν οι αντιστάσεις όλων όσων καρπώνονται τα οφέλη της ανεπάρκειας της οικονομικής ελευθερίας στην περιουσία στην Ελλάδα.
Ελπίζω η σημερινή κυβέρνηση να ενεργήσει ως οδοστρωτήρας απέναντι στα εμπόδια, και να δείξει το απαιτούμενο θάρρος για να κάνει τις αλλαγές αυτές σύντομα παρά αργότερα.
Τα οφέλη για την οικονομία και την χώρα συνολικά θα είναι τεράστια!
Αυξημένη οικονομική ελευθερία και προστασία της ιδιοκτησίας σημαίνει ραγδαία αύξηση των επενδύσεων, και δουλειές, δουλειές, δουλειές!
του Άγη Βερούτη
19/7/2019