Το “ic oglan” Ταγίπ του Ερντογάν στα κατεχόμενα: O προπέτης και λαφυραγωγός ανθέλληνας.

Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ στα κατεχόμενα της Κύπρου με τον παράνομο ψευτο-"υπουργό" Οζερσάι. Φωτογραφία υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας

  Το “ic oglan” Ταγίπ του Ερντογάν στα κατεχόμενα: 
O προπέτης και λαφυραγωγός ανθέλληνας.

 Ο Κουνρτέτ Οζερσάι (ΚΟ) παραγοντίζει ασταμάτητα. Δεν βάζει γλώσσα μέσα. Έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει. Θέλει να μην έχουμε απολύτως καμιά αμφιβολία πώς αυτός είναι πλέον το αγαπημένο “ic oglan” του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος της Άγκυρας στην Κύπρο. (“ic oglan” σημαίνει το “παιδί του εσωτερικού χώρου”- το παιδί που εξυπηρετούσε τους διάφορους από τον Σουλτάνο και κάτω και, αργότερα, το παιδί που κουβαλούσε τις πετσέτες στα χαμάμ).
  • Ο Οζερσάι θέλει να ξέρουμε πως αυτός είναι ο εκλεκτός της Άγκυρας. Θέλει να αποδεχτούμε πως αυτός και μόνο “εκπροσωπεί” την κοινότητά του και πως με αυτό ως εντολοδόχο της Άγκυρας- και καθισμένο πάνω σε 40 και πλέον χιλιάδες λόγχες- πρέπει να διαπραγματευόμαστε. Όταν ο πολύς Οζερσάι δεν μας απειλεί με Αττίλες διαφόρων μορφών, φορεί το πολιτισμένο του προσωπείο και παρουσιάζεται, όπως κάθε εξουσιαστής, ως “μεγαλόψυχος”.
Θα περιοριστώ στις πρόσφατες κινήσεις του γύρω από το “άνοιγμα” των Βαρωσίων για να καταδείξω, γενικότερα και πιο σημαντικά, την έννοια της κατάκτησης και λαφυραγωγίας που διέπει το Ισλάμ και κατά συνέπεια και ειδικά τις ληστρικές αντιλήψεις των μουσουλμάνων Τούρκων στην Κύπρο και του κάθε Οζερσάι.

 Με διάφορες φανφάρες και τη σχετική κάλυψη από τα ΜΜΕ, ο Οζερσάι ανακοίνωσε πως το κατοχικό καθεστώς άρχισε διαδικασίες – με αυτόν και διάφορους να παραγοντίζουν σεριανίζοντας στην τουρκοκρατούμενη πόλη- για την καταμέτρηση περιουσιών στο Βαρώσι (την περιοχη έξω από τα τείχη) ώστε μελλόντικα να αποδωθούν, τάχατες, οι περιουσίες στους στους “νόμιμους” ιδιοκτήτες.

 Πέραν βέβαια της ειδικά συνειδητοποιημένης κίνησης άσκησης ψυχολογικής βίας και, ταυτόχρονα, προσπάθειας πρόκλησης διχόνοιας στους Έλληνες που συνεπάγεται το λεγόμενο “άνοιγμα” των Βαρωσίων, η αναφορά σε “νόμιμους” ιδιοκτήτες υποκρύπτει το πραγματικό κίνητρο του Οζερσάι και των ομόθρησκών του μουσουλμάνων.
  • Το Βαρώσι, δηλαδή, λέει ο Οζερσάι έχει νόμιμους ιδιοκτήτες αλλά δεν είναι κατά ανάγκη οι Έλληνες κάτοικοί του. Μερικοί, παραδέχεται ο “μεγαλόψυχος” Οζερσάι, είναι “νόμιμοι” αλλά ποιοί και πόσοι είναι αυτοί, θα “διαπιστωθεί” μετά από έρευνα που θα κάνει ο κάθε μουσουλμάνος Οζερσάι ως προς το πιο μέρος της πόλης “ανήκει” στο μουσουλμανικό αγαθοεργές ιδρύμα, στο βακούφι του Εφκάφ, όπως αυτό είναι γνωστό στην Κύπρο. Και κατά τον κάθε Οζερσάι, το μεγαλύτερο μέρος των Βαρωσίων ανήκει στο Εφκάφ και όχι στους Έλληνες ιδιοκτήτες του, οι οποίοι, λέει, εξασφάλισαν με δόλο τίτλους ιδιοκτησίας επί αγγλοκρατίας. Όλοι αυτοί, λέει ο Οζερσάι, είναι καταπατητές και σφετεριστές της, ελέω Αλλάχ, περιουσίας του Εφκάφ.
Εδώ χρειάζεται μια σημαντική παρένθεση. Κατά το Ισλάμ- και είναι εξαιρετικά σημαντικό εμείς οι μη μουσουλμάνοι, δηλαδή οι άπιστοι (οι καφούρ) να το κατανοήσουμε αυτό ορθά- όλα τα αγαθά επί της γής ανήκουν στον Αλλάχ. Τίποτα δεν ανήκει σε άτομα. Ελέω του, ο Αλλάχ επιτρέπει στον Χαλίφη, ο οποίος είναι η “Σκιά του Αλλάχ” πάνω στη γή, να διαχειρίζεται όλα τα αγαθά. Τα αγαθά είναι η αμοιβή του για την πίστη του.

 Με τη σειρά του ο Χαλίφης, που στην περίπτωση των Οθωμανών (Οσμανλών) ήταν ο Σουλτάνος, επιτρέπει στους διάφορους Πασάδες του στρατού που τον υπηρετούν να αμοίβονται διαχειρίζοντας τα αγαθά. Αυτό πάει λέγοντας κάτω στην ιεραρχία μέχρι τον τελευταίο πιστό. Όποιος στην ιεραρχία εξυπηρέτησης θεωρηθεί “αμαρτωλός” – είτε λόγω ανυπακοής ή παραβίασης του ιερού νόμου (σαρία)- χάνει τα αγαθά του, δηλαδή την περιουσία του, που επιστρέφει στον Χαλίφη-Σουλτάνο. Και το “θεϊκό” αυτό σκηνικό επαναλαμβάνεται ατέρμονα στο όνομα Αλλάχ. Κάποια από τα αγαθά καταλήγουν μέσω δωρεών σε αγαθοεργή ιδρύματα, τα βακούφια.
  • Κατά την ισλαμική αυτή αφήγηση, τα Βαρώσια, που δόθηκαν ως αμοιβή στον πρώτο κατακτητή της Κύπρου Μουσταφά Λάλα από τον τότε Σουλτάνο, “χαρίστηκαν” μετά από αυτόν και έτσι έγιναν βακούφια του Εφκάφ. Γίνεται αντιληπτό πως οι κατακτημένοι άπιστοι χριστιανοί- οι ντίμηδες/γκιαούρηδες (τα αρχικά θύματα της λαφυραγωγίας με την κατεξοχήν “αγαθοεργή” πράξη της κατάκτησης)- όχι μόνο δεν έχουν δικαίωμα σε αγαθά, πρέπει να πληρώνουν και κεφαλικό φόρο για να επιβιώνουν, εσαεί. Κρατήστε το αυτό.
Πίσω από το “μεγαλοφυές” στρατήγημα του Οζερσάι υποκρύπτεται το παραπάνω. Υποκρύπτεται η αρπαγή. Όποια βαρωσιώτικη περιουσία “αποδειχθεί” πως ανήκει στο Εφκάφ θα μπορούσε- “μεγαλόψυχα” πάντοτε- να δοθεί στον πριν την κατάκτηση “χρήστη” της, με μακροχρόνια μίσθωση, όμως.
  • Αυτή είναι η ισλαμική ληστρική αντίληψη του κάθε Οζερσάι. Θέλει χαράτσι εσαεί, από τους άπιστους Έλληνες. Θέλει την επιστροφή του Οσμανλικού κεφαλικού φόρου στη Κύπρο του 21ου αιώνα. Είναι αυτή η ληστρική αντίληψη που υποκρύπτεται και πίσω από το ζήτημα του “μοιράσματος” των υδρογονανθράκων. Αλλά και πίσω από την πρόσφατη “μεγαλόψυχη” προσφορά του Τσαβούσογλου για το “δίκαιο” μοίρασμα ολόκληρης της Ανατολικής Μεσόγειου, που κάποτε ανήκε στον Χαλίφη-Σουλτάνο και υπηρέτη του Αλλάχ.
Στην Κύπρο, τα βλέπουμε αυτά σε μικρογραφία με τον Οζερσάι να κάνει- σαν το καλό ογλάνι που είναι- όλα τα θελήματα της Άγκυρας και, όλοι μαζί, να ζουν από τα κλεψιμιά της κατάκτησης και τα συναφή χαράτσια. Το φαινομενικά παράδοξο εδώ, για εμάς που δεν κατανοούμε το ισλαμικό δίκαιο, είναι πως ο κάθε Οζερσάι επικαλείται “νόμιμους” ιδιοκτήτες και “σφετεριστές”, μόνο στην περίπτωση των Βαρωσίων. Δεν μιλά για κάτι αντίστοιχο στην Κερύνεια, Μόρφου ή άλλού για παράδειγμα, ώστε να εντοπιστούν και εκεί οι νόμιμοι ιδιοκτήτες και οι σφετεριστές. Βλέπετε εκεί δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες του Εφκάφ για να κάνει παιγνίδι ο κύριος αυτός και να εκλογικεύει έτσι την αρπαγή και τα κλεμμένα.

 Προφανώς εκεί είναι αρκετό το ισλαμικό δίκαιο της κατάκτησης και της λαφυραγωγίας των αγαθών των απίστων. Αυτός είναι και ο λόγος που από την Άγκυρα ακούμε συνεχείς κραυγές για “πορθητές” και “κατακτητές”, είτε η αναφορά είναι στην Κύπρο, είτε στη Συρία, είτε στο Ιράκ ή οπουδήποτε έχει ληστρικές βλέψεις η Άγκυρα. Δεν μπορούν οι Τούρκοι και ο κάθε Οζερσάι, χωρίς το φετίχ του Φατίχ (Κατακτητή). Αλλιώς αυτοακυρώνονται ως πολεμιστές της πίστης αλλά και “δικαιωματικά” ως λαφυραγωγοί.

 Ο αμετροεπής Κουνρτέτ Οζερσάι, που αυτοπροσδιορίζεται και ως “καθηγητής πανεπιστημίου” (ποιος τον εξέλεξε;) με ολιγοετή θητεία στις κλεμμένες εγκαταστάσεις του Κέντρου Ανωτέρων Σπουδών – ΚΑΣΑ, Αμμοχώστου, που οι κατακτητές μετέτρεψαν σε “πανεπιστήμιο”, μπορεί να λειτουργεί ως ογλάνι καθισμένος πάνω στις λόγχες του Αττίλα. Ο κόσμος όμως δεν λειτουργεί με βάση το Ισλάμ και το “δίκαιο” της κατάκτησης. Αυτός και το συνάφι του παραμένουν σφετεριστές και κλεπταποδόχοι των περιουσιών των Ελλήνων της Κύπρου. Και ο κλέφτης αγωνία, πάντοτε, για τα κλεμμένα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο κάθε Οζερσάι θέλει Τούρκους εγγυητές στην Κύπρο. Δεν τους θέλει για την ασφάλειά του. Για τα κλεμμένα, τους θέλει.

 Υ.Γ. Πήραν 1.5 εκ. λίρες από τους Εγγλέζους το 1960 για το Εφκάφ Βαρωσίων, οι Τούρκοι. Όχι επειδή οι Εγγλέζοι δεν θεωρούσαν νόμιμους τους τίτλους περιουσίας των Ελλήνων που οι ίδιοι εξέδωσαν, αλλά για να αγοράσουν τον Τουρκικό μπελά. Με τόσες λίρες το 1960, και με 100-200 το οικόπεδο, αγόραζες όχι μια πόλη στην Κύπρο αλλά και την επαρχία της μαζί. Τις πήραν τις λίρες, τις έφαγαν και το παραδέχονται οι Τούρκοι. Αλλά τώρα λένε πως τους δόθηκαν όχι ως αποζημίωση αλλά για τη συντήρηση της θρησκευτικής περιουσίας του Εφκάφ. Αντίστοιχη όμως αποζημίωση και για τους ίδιους λόγους, δεν δόθηκε και στα Ορθόδοξα ιδρύματα των Ελλήνων.

  *Εvkâf (ΕΒΚΑΦ)

 Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

 https://www.apopseis.com/to-ic-oglan-tagip-toy-erntogan
-sta-katechomena-o-propetis-kai-lafyragogos-anthellinas/

11/8/2019 
                ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ                


 Η παράνομη ΄"σημαία" του κατοχικού καθεστώτος στον Πενταδάκτυλο. Αυτό το απαράδεκτο θέαμα βλέπουν κάθε βράδι οι Ελληνοκύπριοι που διαμένουν στη Λευκωσία. Φωτογραφία Yannis Kolesidis for The New York Times, ANA-MPA

  1.
Οι Τουρκοκύπριοι βολεύονται φορώντας το «καπέλο» του Κύπριου πολίτη όταν πρόκειται να ταξιδέψουν, να εργαστούν, να ζήσουν στην επικράτεια της Ε.Ε. και το «καπέλο» του Τούρκου όταν πρόκειται να διεκδικήσουν κάτι που δεν τους ανήκει.

 Η επιμονή του Μουσταφά Ακιντζί και ολόκληρης της ηγεσίας της τουρκοκυπριακής κοινότητας να συζητηθεί το θέμα της αξιοποίησης του φυσικού αερίου της κυπριακής ΑΟΖ στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό επιβεβαιώνει, δυστυχώς, κάτι που διαπιστώνουμε και δηλώνουμε δημοσίως τα τελευταία χρόνια και που μόνο αφελείς ή αδαείς αρνούνται να αναγνωρίζουν:
  • H ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, εγκλωβισμένη στον ασφυκτικό έλεγχο της Τουρκίας, για τον οποίο όμως ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε ή αντιστάθηκε, καθώς και μια κρίσιμη μάζα των Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας ενεργούν και συμπεριφέρονται ως πρεσβευτές των τουρκικών επεκτατικών συμφερόντων και όχι ως Κύπριοι πολίτες.
Επιπρόσθετα, αυτοί οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, καθώς και η ηγεσία τής εν λόγω κοινότητας δείχνουν να βολεύονται με την όλη κατάσταση και συμπεριφέρονται ως οι πλέον κακομαθημένοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, φορώντας το «καπέλο» του Κύπριου –και άρα Ευρωπαίου– πολίτη όταν πρόκειται να ταξιδέψουν, να εργαστούν ή να ζήσουν στην επικράτεια της Ευρωπαικής Ένωσης και το «καπέλο» του Τούρκου όταν πρόκειται να διεκδικήσουν κάτι που δεν τους ανήκει ή κάτι για το οποίο δεν συνεισέφεραν ποτέ όσο θα έπρεπε.
  • Η κριτική μου είναι απολύτως πολιτική. Και προκύπτει τόσο από τη συμπεριφορά της τουρκοκυπριακής κοινότητας διαχρονικά, όσο και από πολύ συγκεκριμένες στάσεις των Τουρκοκυπρίων, ειδικά τα τελευταία 15 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η Κυπριακή Δημοκρατία πέτυχε και ανέπτυξε δύο βασικές και ελπιδοφόρες, για το μέλλον της χώρας και του συνόλου του λαού, ιδιότητες: (α) Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και (β) είναι ιδιοκτήτης υδρογονανθράκων.
Προφανώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις ανάμεσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, το ζήτημα δεν είναι οι εξαιρέσεις. Το ζήτημα είναι συγκεκριμένο, εμφανές και καταγράφεται σε πολύ συγκεκριμένα σημεία:
  1. Η Κύπρος, το νησί μας, η κοινή μας πατρίδα, διαθέτει φυσικούς πόρους, οι οποίοι μπορούν να αποφέρουν σημαντικά οικονομικά οφέλη στους πολίτες της.
  2. Πολίτες της Κύπρου είναι οι Ελληνοκύπριοι, οι Τουρκοκύπριοι, οι Μαρωνίτες, οι Αρμένιοι και οι Λατίνοι.
  3. Νόμιμη και διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική οντότητα, η οποία έχει και το δικαίωμα και τη δυνατότητα να αξιοποιήσει νόμιμα και αποτελεσματικά αυτούς τους φυσικούς πόρους είναι μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία.
  4. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης και της Ευρωζώνης.
  5. Ως μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης, η Κυπριακή Δημοκρατία το οφείλει και το μπορεί, να διασφαλίζει, εμπράκτως, υποχρεωτικώς και χωρίς παρεκκλίσεις, όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλες τις ανθρώπινες ελευθερίες όλων ανεξαιρέτως των πολιτών της.
  6. Τμήμα της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας κατέχεται παράνομα από την Τουρκία, τα τελευταία 45 χρόνια.
  7. Επιπρόσθετα με την παράνομη κατοχή εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία επιχειρεί διαρκώς να εμποδίσει την Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει τους ενεργειακούς της πόρους.
  8. Δυστυχώς, η τουρκοκυπριακή κοινότητα, αντί να απαιτεί απαλλαγή από οποιαδήποτε παρουσία ή ανάμιξη της Τουρκίας στην Κύπρο, αντί να εμπιστευτεί την Ευρωπαϊκή Ένωση (αν δεχτούμε, για χάρη συζήτησης, ότι διστάζει να εμπιστευτεί την Κυπριακή Δημοκρατία) και αντί να επιδιώξει να ενισχύσει και να στηρίξει το νόμιμο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, το οποίο μπορεί να αξιοποιήσει νόμιμα και αποτελεσματικά τους φυσικούς πόρους του νησιού και για δικό της όφελος, προτιμά να φέρεται ωσάν να είναι εκπρόσωπος της Τουρκίας στην Κύπρο.
  9. Ταυτόχρονα, οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας συνεχίζουν να απολαμβάνουν όλα όσα η Κυπριακή Δημοκρατία τους προσφέρει, στο πλαίσιο της ιδιότητάς τους ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς την παραμικρή συναίσθηση υποχρέωσης να βοηθήσουν αυτό το κράτος να ελευθερωθεί από την Τουρκία, να αναπτυχθεί ενεργειακά, να προκόψει με κάθε τρόπο και να ευημερήσει ειρηνικά.
Μπροστά σε αυτή τη δυσάρεστη και καταθλιπτική αλήθεια, η Κυπριακή Δημοκρατία και ειδικότερα η κοινότητα που πιστεύει σε αυτήν και εργάζεται για την πρόοδό της, δηλαδή η ελληνοκυπριακή, οφείλει να επιδείξει όλη τη μεγαλοψυχία της και όλη την καλή της διάθεση. Όμως, για να το πράξει αυτό, οφείλει πρώτα να αναγνωρίσει την αλήθεια και την πραγματικότητα, να σταματήσει τις χαζοχαρούμενες προσεγγίσεις και να αντιμετωπίσει την τουρκοκυπριακή κοινότητα με πειθώ βασισμένη σε αρχές και όχι με πλαδαρότητα βασισμένη σε αφέλεια.

 New York Times, ANA-MPA

 του ΧΡΥΣΗ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗ

 https://www.apopseis.com/oi-toyrkokyprioi-voleyontai-forontas-to-kapelo-toy-kyprioy-politi-otan-prokeitai-na-taxidepsoyn-na-ergastoyn-na-zisoyn-stin-epikrateia-tis-e-e-kai-to-kapelo-toy-toyrkoy-otan-prokeitai-na-diekdikisoyn/
12/8/2019


2.
 “Αν δεν παίξεις αποκλείεται να κερδίσεις”! 
Το δόγμα Ερντογάν στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.

Ο Ερντογάν δείχνει να ισορροπεί διαρκώς σ΄ ένα τεντωμένο σχοινί, σ΄ ότι έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε όμως αυτό που η ιστοσελίδα Ahval αναφέρει σε άρθρο της: “Ο Ερντογάν έχει την άποψη, ότι αν δεν παίξεις ,αποκλείεται να κερδίσεις”. Κάτι που οι δικοί μας πολιτικοί δεν φαίνεται να ΄χουν καταλάβει…

Προφανώς στο παιχνίδι, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο της ήττας. Η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί ο Ερντογάν έχει υποστεί ήττες και κινδυνεύει να γνωρίσει κι άλλες. Ωστόσο όπως διαπιστώσαμε το τελευταίο διάστημα, η Τουρκία δεν έχει πέσει στο καναβάτσο, όπως πολλοί αναμέναμε ,μετά από την οριστικοποίηση της απόφασης για παραλαβή των S-400.

Άπαντες προσπαθούμε να απαντήσουμε που θέλει να πάει την Τουρκία ο Ερντογάν. Μακριά από τη Δύση ή να την κρατήσει κοντά σ΄ αυτή αλλά θέτοντας και τους δικούς του όρους;

Από τη μία οι απειλές του για εισβολή στη Συρία και η παραλαβή των S-400,δικαιώνουν όσους πιστεύουν ή θέλουν να τραβήξει η Τουρκία το δρόμο της Ανατολής. Από την άλλη ,αυτές τις ημέρες ο ίδιος ο Ερντογάν επανέλαβε ότι ο στόχος για πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ ,παραμένει “ζωντανός”.

Η συμφωνία με τις ΗΠΑ για τη Συρία, δείχνει επίσης ότι ο Ερντογάν δεν έχει χάσει τον ρεαλισμό του ,προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί με τον καλύτερο τρόπο, τις διαφορετικές απόψεις που φαίνεται να υπάρχουν στην Ουάσινγκτον και στη διοίκηση Τραμπ.

Την ίδια ώρα ο Τούρκος πρόεδρος πάει στην Ουκρανία και καταδικάζει την προσάρτηση της Κριμαίας, μια δήλωση που δεν μπορεί παρά να ενόχλησε τον πιο πιστό του σύμμαχο, τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στέλνει επίσης αντιπροσωπεία στην Κίνα για να διερευνηθούν οι καταγγελίες για τις διώξεις των Ουιγούρων, θέτοντας σε δοκιμασία τις σχέσεις με το Πεκίνο, το οποίο τον Ιούνιο του έδωσε 1 δις δολάρια.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μ.Τσαβούσογλου, που ρωτήθηκε αν “άξονας της τουρκικής διπλωματίας μετατοπίζεται προς τη δύση ή την ανατολή”, απάντησε με δόση αλαζονείας: “Η Τουρκία δεν πρόκειται να ενταχθεί σε κανένα άξονα, γιατί είναι η ίδια ο άξονας”!

Όλοι κι όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.Το ίδιο θα γίνει και με τον Ερντογάν, ο οποίος “παίζει για να κερδίσει” και σίγουρα δείχνει ότι δεν φοβάται να ρισκάρει.

Από Militaire News - 12/08/2019