Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί - Αύγουστος 2019.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
* Συνέντευξη με Δ. Τσαιλά: Τι πρέπει να περιλαμβάνει
η νέα εθνική στρατηγική για την άμυνα της Ελλάδος.
* Γιαννάκης Ομήρου: Η αμυντική πολιτική Ελλάδας-Κύπρου σήμερα.
-----------------------------
(1) Η αξία ενός υποβρυχίου φράγματος γύρω από την Κύπρο.
(2) Αυτό είναι το σχέδιο για την ανασυγκρότηση της Εθνοφυλακής, άριστες οι προοπτικές.
(3) Πολεμική Αεροπορία: Με το βλέμμα στραμμένο
στα μεταχειρισμένα Mirage 2000-5 της Ταϊβάν.
(4α) Αυτοκινούμενα πυροβόλα από την Σερβία παρήγγειλε η Κύπρος. (4β) Έτοιμα τα νέα πυροβόλα Nora-B52 των 155/52 mm
για την Κύπρο.
(5) Επίσημο θετικό νεύμα με υπογραφή για τις φρεγάτες Belhara:
Τρέχουν οι Γάλλοι σε τράπεζες.
(6) Το τρίπτυχο της νέας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-Σερβίας και τα οπλικά συστήματα που θα πρέπει να ενδιαφέρουν την ελληνική πλευρά.
(6) Το τρίπτυχο της νέας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-Σερβίας και τα οπλικά συστήματα που θα πρέπει να ενδιαφέρουν την ελληνική πλευρά.
-------------------------------
(7) Η απειλή των τουρκικών Ταξιαρχιών Καταδρομών στο Αιγαίο.
(8) Παράδοση των 4 τελευταίων CH-47F στην Τουρκία.(9) Σύντομα η παράδοση του ένοπλου UAV Songar
στον Τουρκικό Στρατό (Video).
(10) Τουρκία: Διαλυμένη η Αεροπορία της, κι όμως απειλεί…
επειδή εμείς τους μάθαμε ότι αυτό “δουλεύει”.
(11) Οι ευσεβείς πόθοι της Τουρκίας για το μαχητικό νέας γενιάς TF-X.
(12α) Ο Τουρκικός Στρατός παρέλαβε συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου MILKAR-3A3. (12β) Ηλεκτρονικές Παρεμβολές Επικοινωνιών:
Περιορισμοί και δυνατότητες.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
* Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί
Συνέντευξη με Δ.Τσαιλά: Τι πρέπει να περιλαμβάνει
η νέα εθνική στρατηγική για την άμυνα της Ελλάδος.
Ναύαρχε, σας ευχαριστούμε που μας κάνετε την τιμή και μας δίνετε τη χαρά να έχουμε αυτη την συνέντευξη. Γιατί η Ελλάδα χρειάζεται στρατηγική ασφαλείας; Ποιό το όφελος;
Κάθε κράτος γνωρίζουμε ότι πρέπει να έχει κάποια βασική σχεδίαση σχετικά με το πώς θα εξασφαλιστεί η εθνική ασφάλεια του και πώς θα διαθέσει τους διατιθεμένους πόρους για το σκοπό αυτό. Αυτό λέγεται στρατηγική. Στις μέρες μας, μάλιστα πολλά κράτη δημοσιοποιούν αυτά τα έγγραφα (Λευκή βίβλος) καθορίζοντας την εθνική τους στρατηγική ασφάλειας. Οι στρατηγικές αυτές αποσκοπούν σε γενικές γραμμές να εκπληρώσουν δύο λειτουργίες: Τον καθορισμό των εθνικών στόχων και την επίλυση των προβλημάτων. Με άλλα λόγια, καθορίζουν τον τρόπο και προσδιορίζουν τα αναγκαία μέσα για την προώθηση των συμφερόντων λαμβάνοντας υπόψη τα εθνικά συμφέροντα. Αυτή η διεργασία απαιτεί κυρίως, η πολιτική ηγεσία της χώρας, να προσδιορίζει και να ιεραρχεί τις κύριες απειλές για την εθνική ασφάλεια.
Τι είναι η εθνική ασφάλεια;
Είναι μια πολύ απλή ερώτηση που τη συναντάμε σε καθημερινή βάση τόσο στον κύκλο των ακαδημαϊκών και στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων όσο και των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, αλλά δεν είναι τόσο απλή η απάντηση. Η πολυπλοκότητα της απαντήσεως απορρέει από τις αποκλίνουσες απόψεις των οποιοδήποτε δίδουν τις απαντήσεις, εν μέρει σωστές, και άλλες εντελώς λάθος. Τι συνιστά την ασφάλεια τόσο πραγματικό και αφηρημένο όρο, πώς επιτυγχάνεται και τι επιτυγχάνει με τη σειρά της, ποιες είναι οι διαφορετικές πτυχές της εθνικής ασφάλειας που πρέπει να αντιμετωπιστούν τόσο ξεχωριστά όσο και συλλογικά ώστε να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί πληρέστερη απάντηση.
Λέγεται συχνά ότι το παρελθόν καθορίζει αναπόφευκτα το παρόν, όμως το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι το παρόν θα καθορίσει το μέλλον. Μελετώντας το παρελθόν ιστορικό πλαίσιο για την καλύτερη εκτίμηση της εθνικής ασφάλειας δεν θα μας προσδώσει πλήρη αποτελέσματα και μάλλον η εκτίμηση θα είναι σχετικά περιορισμένη. Αυτό διακρίνεται από την αποτυχία των πολιτικών μας, να συμφωνήσουν σε ένα θέμα που θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής μας ισχύος. Για παράδειγμα, βιαστικές και αδικαιολόγητες αποφάσεις για απόκτηση νέων οπλικών συστημάτων δημιουργούν μια επικίνδυνη τροχιά στη μαχητικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και αχαλίνωτη αναξιοπιστία στο σύστημα αποτροπής. Έτσι όπως λαμβάνονται οι αποφάσεις οποιαδήποτε διδάγματα δεν θα έχουν δοκιμαστεί ενάντια των προγενέστερων αποφάσεων και θα ακυρώνονται από τις λογικές του βάθους της εμπειρίας.
Επομένως το νόημα της εθνικής ασφάλειας, η οποία με τίποτα δεν σημαίνει μια εύκολα οριζόμενη έννοια, όπως ήδη αναφέραμε, θα πρέπει επίσης να φωτίζεται με τις Πολιτικές Εθνικής Ασφάλειας οι οποίες με τη σειρά τους συνδέονται με τις αξίες του έθνους μας. Παραδοσιακά, το ζήτημα, του πώς εφαρμόζουμε τους διατιθεμένους πόρους για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, όπως τη νίκη στον πόλεμο, είναι το βασικό ζήτημα της στρατηγικής. Η πολιτική ασφάλειας κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο, έχει διευρυνθεί, με στρατηγικές ασφαλείας λαμβάνοντας υπόψη τα εθνικά ζωτικά συμφέροντα σε περιόδους πολέμου και ειρήνης. Τα σύνορα μεταξύ ειρήνης και πολέμου έχουν γίνει περισσότερο ασαφή, και η ισορροπία μεταξύ στρατιωτικών λύσεων και μιας ποικιλίας από μη στρατιωτικά εργαλεία για την παροχή εθνικής ασφάλειας συζητούνται μεταξύ των φορέων χάραξης πολιτικής, στρατιωτικών και ακαδημαϊκών.
Τι πρέπει να σημαίνει, για την Ελλάδα , η φραση που συχνά ακούγεται ότι ενα κράτος πρέπει να ‘προσαρμόζει συνειδητά τη στρατηγική του στις γεωπολιτικές πραγματικότητες’;
Σε περίπτωση που οι γεωπολιτικές συνθήκες αλλάξουν, οι διαμορφωτές πολιτικής πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνουν αυτές τις αλλαγές και να τροποποιήσουν τη στρατηγική και τους στρατηγικούς σκοπούς αναλόγως. Είναι γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας δεν έχει παρατηρηθεί η ύπαρξη κανενός μόνιμου συνόρου, πράγμα που αποδεικνύει ότι εφ’ όσον στα σύνορα απουσιάζει η γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική βάση αποτελούν πηγή κρίσεων. Ο χρόνιος ανταγωνισμός μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο αποτελεί ένα εντυπωσιακό παράδειγμα για τις συγκρούσεις που προκαλεί αυτή η αντίφαση. Επίσης χαρακτηριστική είναι η ρήση του Sun Tzu ότι «εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα (ακόμη) και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό σου θα νικηθείς σε κάθε μάχη» .
Για παράδειγμα, ενώ η ελληνική πολιτική κατά τη διάρκεια της έναρξης του 20ου αιώνα ήταν η «Μεγάλη Ιδέα» και παρέμεινε ουσιαστικά σταθερή κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, ορισμένοι παράγοντες άλλαξαν. Κατά συνέπεια, έπρεπε να προσδιοριστούν αυτές οι γεωπολιτικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, για να μη δημιουργήσουν τις οργανωτικές και επιχειρησιακές επιπτώσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την ήττα και τη μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού. Ομοίως, μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, η στρατηγική αντίληψη του Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δείχνει μια αξιοσημείωτη απόκτηση σύγχρονων οπλικών συστημάτων που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι το 1970, τονίζοντας τον αποτρεπτικό χαρακτήρα τους και την εξασφάλιση της προβολής ισχύος κατά των δυνητικών αντιπάλων, τόσο στον εθνικό κορμό, όσο και στην Κύπρο. Οι κύριες γεωπολιτικές μεταβλητές στη συνέχεια άλλαξαν, ενώ η ελληνική στρατηγική παρέμεινε καθηλωμένη με ελλείψεις σε διαθέσιμους πόρους και τεχνολογία. Έτσι, «σε περιόδους δημοσιονομικών περιορισμών ή όταν το διεθνές κλίμα ήταν δυσμενές για την εφαρμογή νέας στρατηγικής αντίληψης, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων αναγκάσθηκε να τροποποιήσει τα στοιχεία της στρατηγικής της, περιορίζοντας τον αποτρεπτικό προσανατολισμό της, με αποτέλεσμα τα δραματικά αποτελέσματα στην Κύπρο.
Τι πρέπει να γίνει από τη νέα κυβέρνηση;
Στόχος της νέας κυβέρνησης πρέπει να είναι η ασφάλεια. Μια ασφάλεια που δεν χρειάζεται να θυσιάσει, το κράτος, τα θεμιτά του συμφέροντα για να αποφύγει τον πόλεμο και σε περίπτωση αμφισβήτησης, μπορεί να είναι σε θέση να διατηρήσει το έννομο συμφέρον με αξιόπιστη αποτροπή. Αυτός ο σκοπός θα μπορούσε θεωρηθεί μια μιλιταριστική προσέγγιση για την εθνική ασφάλεια δεδομένου ότι ασκεί την επιλογή του πολέμου. Εδώ το συμπέρασμα είναι, ότι η στρατιωτική δύναμη (σκληρή ισχύς) ενός έθνους πρέπει να παραμένει σε άμεση αναλογία προς τον αριθμό των έννομων συμφερόντων, ώστε να είναι αξιόπιστος η αποτροπή του αντιπάλου. Όσα περισσότερα και μεγαλύτερα είναι τα συμφέροντα που απαιτείται να προστατεύσουμε, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για αύξηση της στρατιωτικής μας δύναμης. Με αυτή την οπτική, βέβαια, ελλοχεύει ο κίνδυνος να πέσουμε στην παγίδα μιας σπειροειδούς αναζήτησης οπλικών συστημάτων με σκοπό να υπερτερούμε του αντιπάλου, διαλύοντας την εθνική οικονομία. Οπότε, θα πρέπει να επανεκτιμήσουμε εκ νέου τη λίστα των εννόμων συμφερόντων για να διαπιστώσουμε αν είμαστε υπερβολικά εκτεταμένοι σε δεσμεύσεις πέρα από τις δυνατότητές μας.
Οι οικονομολόγοι, από τη δική τους ματιά, βλέπουν την εθνική ασφάλεια με οικονομικούς όρους. Ορίζουν ότι ασφάλεια δεν είναι το αμυντικό υλικό, αν και μπορούμε να διαθέτουμε, επίσης ότι ασφάλεια δεν είναι η σκληρή ισχύς, αν και αυτή μπορεί να συμπεριληφθεί. Θεωρούν ως ασφάλεια ότι είναι η ανάπτυξη, και χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει καμία ασφάλεια. Ένα αναπτυσσόμενο κράτος που δεν αναπτύσσεται στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να παραμείνει ασφαλές για το δυσεπίλυτο λόγο, ότι το σύνολο των πολιτών δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Αυτή η παρουσίαση είναι ελκυστική για πολλούς καθώς η ανάπτυξη είναι η βάση για την οικονομική ασφάλεια που είναι πιο σημαντική από τη στρατιωτική ασφάλεια. Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι απειλείται ένα αναπτυσσόμενο κράτος που δεν αναπτύσσεται στην πραγματικότητα, η δε απειλή προέρχεται περισσότερο από το εσωτερικό παρά από το δυνητικό εξωτερικό εχθρό. Το διακρίνουμε ξεκάθαρα στο πλαίσιο της σύγχρονης Ελλάδας, όπου οι πολίτες θέλουν να εξυπηρετούνται καλύτερα από τις υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και τις προοπτικές απασχόλησης.
Μια άλλη άποψη περί εθνικής ασφάλειας, προβλέπει, ότι το πραγματικό επίπεδο της ασφάλειας του κράτους είναι η ικανότητά του να αποφασίσει, με δική του πρωτοβουλία, κατά πόσον αυτό θα πρέπει να εμπλακεί σε μια σύγκρουση. Επομένως, προκύπτει ότι ένα κράτος θα πρέπει να ορίσει τα συμφέροντά του σε επίπεδο μέχρι το οποίο μπορεί με ανεξάρτητη απόφαση να χρησιμοποιήσει βία για την προστασία τους. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε έθνος επιχειρεί να είναι όσο το δυνατόν πιο κυρίαρχο και αυτάρκες, όμως είναι μια οφθαλμαπάτη που ακόμη και οι υπερδυνάμεις έχουν απογοητευθεί με το να τη κυνηγούν.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να συγκρατήσουν τις τουρκικές δυνάμεις από έναν ολοκληρωτικό πόλεμο δεν έχει γίνει ακόμη σαφές. Οι αποφάσεις να προχωρήσουμε σε συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ενώ ταυτόχρονα κορυφαίες ενεργειακές εταιρείες έχουν κερδίσει το δικαίωμα εξάντλησης στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στα οικόπεδα των ΑΟΖ του ελληνισμού, δεν αποτελούν απόφαση άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής των χωρών των εταιριών. Ωστόσο, πρόκειται για μια υπολογίσιμη κίνηση σκακιού σε μια από τις πιο μπερδεμένες περιοχές του κόσμου, και για το καλό της ανθρωπότητας είναι ανάγκη να καταφέρουμε στο τέλος να περιορίσουμε την ανάγκη του πολέμου.
Ποτέ πριν δεν είχαν οι αερο-ναυτικές δυνάμεις της Ελλάδος και της Κύπρου, την κατάλληλη ευκαιρία μαζί να δημιουργήσουν μια ενοποιημένη θαλάσσια στρατηγική. Αυτή τη Ναυτική στρατηγική που θα τονίζει την προσέγγιση του ενιαίου αμυντικού χώρου η οποία θα ενσωματώνει τη Θαλάσσια ισχύ (seapower) με όλα τα άλλα στοιχεία της εθνικής ισχύος, καθώς και εκείνες των φίλων και συμμάχων μας, στην περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου. Αυτές οι συγκυρίες δίδουν την κατεύθυνση ώστε η Θαλάσσια ισχύς πρέπει να εφαρμοστεί σε όλο γεωπολιτικό πεδίο συμφερόντων μας για την προστασία των δύο κρατών, και ενός έθνους. Η δέσμευσή μας για την προστασία της πατρίδας και νίκης του έθνους μας σε πιθανούς πολέμους συνδυάζεται με μια αντίστοιχη δέσμευση για την πρόληψη του πολέμου, ή καλύτερα την αποτροπή του εχθρού. Αν επιθυμούμε στο μέλλον να έχουμε έναν κρίσιμο περιφερειακό ρόλο στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και στην Βαλκανική Χερσόνησο, αν επιθυμούμε να μετατραπούμε σε ενεργειακό κόμβο (ή/και παραγωγό) τότε είναι απαραίτητη η ενίσχυση της σκληρής ισχύος της χώρας μας.
Ασφάλεια και οικονομική ανάπτυξη έχουν μεταξύ τους διαλεκτική σχέση και στην Ελλάδα, λόγω ιδεοληψιών, τις έχουμε διαχωρίσει. Η οικονομική ανάπτυξη, η ευημερία και η σταθερότητα, κοστίζουν και διεκδικούνται καθημερινά. Η σκληρή ισχύς διαμορφώνει το κατάλληλο πλαίσιο αποτροπής, ανεβάζοντας το κόστος των προκλήσεων του εκάστοτε δρώντα που επιθυμεί να προχωρήσει στην επιβουλή των συμφερόντων μας. Μια στρατηγική συμμαχία για τη Θαλάσσια ισχύ που να δεσμεύει τις υπηρεσίες μας πιο στενά από ό, τι ποτέ πριν για να προωθήσουν την ευημερία και την ασφάλεια του έθνους μας. Κλείνοντας πιστεύω ακράδαντα ότι η αξιόπιστη και ισχυρή αποτροπή είναι τόσο σημαντική όσο να κερδίσεις τον πόλεμο.
Ποιο το γενικότερο Συμπέρασμα;
Σαφώς το ζητούμενο για ένα κράτος είναι η ανάπτυξη, αλλά θα ήταν λάθος να συμπεράνουμε ότι οι στρατιωτικές δαπάνες είναι μια σπάταλη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για λάθος συμπέρασμα ότι η ασφάλεια είναι ευθέως ανάλογη προς τη στρατιωτική δύναμη. Αφού είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη με πλήρη αποκλεισμό της αντίστοιχης στρατιωτικής ανάπτυξης, ιδιαίτερα όπου υπάρχουν απειλές για το έννομο συμφέρον.
Εφόσον πραγματοποιήσουμε μια ειλικρινή ανάλυση της κατάστασής μας, μπορούμε να βρούμε τις απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα. Εκτιμώ στην καλύτερη περίπτωση είναι μια καταφατική απάντηση στην αμυντική θωράκιση της πατρίδας μας υπό όρους.
Προκειμένου να επιτευχθεί μεγαλύτερη εθνική ασφάλεια με συνεκτικό τρόπο, θα πρέπει να συνεξετασθούν οι οικονομικές και οι στρατιωτικές απαιτήσεις. Ξεκινώντας από την οικονομική ασφάλεια με αντίστοιχη στρατιωτική ασφάλεια, οδηγούμαστε στη σφυρηλάτηση της αμυντικής ικανότητας μας για την υπεράσπιση της εθνικής ασφάλειας.
Ο σχεδιασμός δυνάμεων περιλαμβάνει την αξιολόγηση των απειλών για τα εθνικά συμφέροντα, την σύσταση των στρατιωτικών απαιτήσεων λαμβάνοντας υπόψη τους δεδομένους περιορισμούς στα μέσα, και τελικά την αξιολόγηση του κινδύνου αποτυχίας.
Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές και οι αρμόδιοι παράγοντες του συστήματος Εθνικής Άμυνας για το σχεδιασμό δυνάμεων βρίσκονται εμπλεκόμενοι στην επαναληπτική διαδικασία ροής σε μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης των κακών συνδυασμών είτε με την τροποποίηση των σκοπών, είτε με τη διόρθωση των τρόπων, είτε με την αλλαγή των μέσων ώστε να μεγιστοποιήσουν τη δυνατότητα να προστατεύσουν ακόμη και να προαγάγουν τους εθνικούς στόχους.
Πρέπει να γίνει πεποίθηση μας ότι σε αυτό το διαμορφούμενο ανταγωνιστικό περιβάλλον ασφαλείας απαιτείται κάθε σπιθαμή της επιδεξιότητάς μας, της εφευρετικότητας και του αγωνιστικού μας πνεύματος. Τότε και μόνο τότε μπορούμε να επικεντρωθούμε στην αποστολή με τον καλύτερο τρόπο επίτευξής της. Ο Ελληνικός Στόλος μπορεί και απαιτείται να ενισχύσει την ικανότητά μας να ελιχτούμε και να αγωνιζόμαστε στην Μεσόγειο και, ως εκ τούτου, θα βοηθήσουμε στη διατήρηση της θαλάσσιας ανωτερότητας της Ελλάδας που θα οδηγήσει στην ασφάλεια, την επιρροή και την ευημερία για το έθνος μας και ολόκληρο τον Ελληνισμό.
(O Ναύαρχος Δ. Τσαιλάς δίδαξε, μεταξύ άλλων, επι σειρά ετων στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως και της Στρατηγικής και Ασφάλειας σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου.)
1/8/2019
Ανάλυση:
Η αμυντική πολιτική Ελλάδας-Κύπρου σήμερα.
Ενώ πλησιάζουμε να διανύσουμε το ένα πέμπτο του 21ου αιώνα, η Κύπρος βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Αγωνίζεται για εθνική και φυσική επιβίωση, λειτουργεί μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, επιδιώκει, σε συνεργασία με την Ελλάδα, έναν ρόλο σταθεροποιητικού παράγοντα ειρήνης και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Κοινός παρονομαστής αυτών των στόχων είναι η διασφάλιση της κυριαρχίας και διεθνούς προσωπικότητας της Κύπρου και η επίτευξη μιας μόνιμης λύσης που θα την απαλλάσσει από την κατοχή και θα αποκαθιστά την ενότητα του κράτους.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Κύπρος διαμορφώνονται σε ένα διεθνές κλίμα που εξακολουθεί να το χαρακτηρίζει η ρευστότητα. Η λεγόμενη «νέα διεθνής τάξη πραγμάτων» χαρακτηρίζεται εν πολλοίς από μια διάχυτη αταξία. Μπορεί να τερματίστηκε ο Ψυχρός Πόλεμος, μπορεί να απομακρύνθηκε ο κίνδυνος θερμοπυρηνικού πολέμου, όμως δεν έχουν εκλείψει οι ροπές που τείνουν να ανατρέψουν κάθε στιγμή το διεθνές σύστημα. Ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρώνεται σκανδαλωδώς στα χέρια μιας μικρής οικονομικής ολιγαρχίας, σε ένα μικρό αριθμό προηγμένων χωρών. Το χάσμα πλούτου και τεχνολογίας μεγεθύνεται. Η ανισορροπία Βορρά και Νότου οξύνεται, ενώ ο τρίτος κόσμος εξακολουθεί να σηκώνει ένα αβάστακτο σταυρό μαρτυρίου. Παρά την αυξανόμενη ρητορεία περί επικράτησης νέων ηθικών αξιών, εξασφάλισης δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι τοπικοί πόλεμοι προκάλεσαν περισσότερα θύματα από τα εκατομμύρια νεκρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Δυστυχώς, οι άνθρωποι εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να πολεμούν για τα ίδια αίτια όπως την εποχή του Θουκυδίδη.
Τη ρευστότητα, την αστάθεια και την ανασφάλεια στο ευρωπαϊκό σύστημα και στη διεθνή πολιτική προκάλεσαν οι καθεστωτικές αλλαγές του 1989. Οι δεδομένες στρατιωτικές ισορροπίες καταργήθηκαν και επήλθαν δομικές αλλαγές στα πολιτικά συστήματα. Την κατάσταση αυτή ενίσχυσε η ρευστότητα των κοινωνικών και οικονομικών δομών των μεταβατικών συστημάτων στην Ανατολική Ευρώπη, την πρώην Σοβιετική Ένωση και τα Βαλκάνια. Αν σε αυτά τα προβλήματα προσθέσουμε και εκείνα που προκύπτουν στην περιοχή της λεκάνης της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, που αποτελούν τις περιοχές επαφής της Ευρώπης με τα αναπτυσσόμενα κράτη του Τρίτου Κόσμου, τότε θα έχουμε μια συνολική εικόνα της ανασφάλειας και της αστάθειας που υπάρχει.
Προκύπτει, λοιπόν, η ανάγκη να εργαστούμε για έναν νέο κόσμο σταθερότητας και συνεργασίας, για ένα κοινό σύστημα ασφάλειας για ολόκληρη την Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια.
Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν κρίσιμους παράγοντες στη διαμόρφωση περιφερειακών συνθηκών ασφάλειας ένεκα της στρατηγικής τους θέσης, μιας αρκετά ανεπτυγμένης οικονομίας αλλά και των καλών τους σχέσεων με τις γειτονικές χώρες, με εξαίρεση την Τουρκία.
Τη συμπόρευση της Ελλάδας και της Κύπρου σε θέματα στρατηγικής υπαγορεύουν δύο βασικά λόγοι, εκτός από τους λόγους εθνικής ταύτισης. Ο πρώτος είναι αμυντικός. Η ενιαία τουρκική επιβουλή όπως εκδηλώνεται εναντίον της Θράκης, του Αιγαίου και εναντίον της Κύπρου, επιβάλλουν όπως κοινή είναι η αντίδραση του ελληνισμού προκειμένου να είναι αποτελεσματική. Στη Θράκη, ενώ δεν τίθεται θέμα συνόρων από πλευράς Τουρκίας, ανακινείται συχνά θέμα μουσουλμανικής μειονότητας ως αφορμή επέμβασης στα εσωτερικά της Ελλάδας. Στο Αιγαίο, οι τουρκικοί στόχοι είναι πιο σαφείς. Επιδιώκει ανατροπή του status quo στο Αιγαίο, αμφισβητούνται ελληνικά νησιά, τα οποία θεωρεί γκρίζες ζώνες. Τις μονομερείς της διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα τις ονομάζει αυθαίρετα «διαφορές» και επιδιώκει διάλογο εφ’ όλης της ύλης μακριά από τους διεθνείς κανόνες και το διεθνές δικαστήριο της Χάγης. Παράλληλα, έχει βλέψεις κατά του εναέριου χώρου της Ελλάδας, επιδιώκει επέκταση των ορίων του FIR της και διεκδικεί συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Στην Κύπρο, η Τουρκία προωθεί την τελική πράξη ενός καλά μελετημένου σχεδίου που έχει εκπονηθεί από τον Νιχάτ Ερίμ από το 1955 και αποσκοπεί να θέσει την Κύπρο υπό τον ολοκληρωτικό στρατηγικό της έλεγχο.
Η στρατιωτική εισβολή και κατοχή τμήματος της Κύπρου, η απόπειρα δημιουργίας «κράτους» στον κατεχόμενο βορρά, είναι μέρος της πρώτης φάσης. Αφού κλιμάκωσε ένα άνευ προηγουμένου εθνικό ξεκαθάρισμα και εισήγαγε εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους από την Τουρκία, επιδιώκει τώρα τη νομιμοποίηση της de facto διχοτομικής κατάστασης. Θεωρεί ως λύση του Κυπριακού την υφιστάμενη κατάσταση και πέραν από τη διατήρηση των κεκτημένων, επιδιώκει στρατηγική υπεροχή με την επιβολή μιας χαλαρής συνομοσπονδίας μεταξύ δύο χωριστών κρατών. Με τη διατήρηση μεγάλου αριθμού τουρκικών στρατευμάτων στο βορρά, τη διατήρηση μονομερούς δικαιώματος επέμβασης και την επιβολή περίπλοκων συνταγματικών ρυθμίσεων θέλει να μετατρέψει την Κύπρο σε προτεκτοράτο της μέχρι την τελική της απορρόφηση. Βασική φιλοσοφία της Τουρκίας είναι να έχει πλήρη κυριαρχία στο βορρά και συγκυριαρχία στο νότο.
Η σύλληψη του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου τη δεκαετία του 1990, ήταν η μόνη λογική συνέπεια και αντίδραση στην τουρκική επιθετικότητα. Εφόσον οι ελληνικές κυβερνήσεις υιοθέτησαν την πολιτική του casus belli, ότι δηλαδή οποιαδήποτε νέα προέλαση του Αττίλα στην Κύπρο σημαίνει αυτόματα κήρυξη πολέμου από την Ελλάδα κατά της Τουρκίας, το επόμενο βήμα έπρεπε να ήταν η προώθηση τέτοιας υποδομής και συντονισμού, ώστε η Ελλάδα να μπορεί να συνδράμει αποτελεσματικά την Κύπρο σε ώρες κρίσης.
Από την Ελλάδα ετέθη ως εθνική στρατιωτική στρατηγική η αμυντική επάρκεια, η ευέλικτη αντίδραση και η ικανότητα κάλυψης του «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου». Για τις ανάγκες του Ενιαίου Αμυντικού δόγματος, διεξήχθησαν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στον αέρα, τη ξηρά και τη θάλασσα, είχε αναβαθμιστεί ο επιχειρησιακός συντονισμός των δύο Επιτελείων και συμπληρώθηκε εν πολλοίς η αναγκαία εκείνη υποδομή που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να βοηθήσει στρατιωτικά την Κύπρο. Αεροπορική Βάση «Ανδρέα Παπανδρέου» και Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» υπήρξαν εκ των βασικών αμυντικών έργων.
Στο πλαίσιο της αμυντικής μας συμπόρευσης με την Ελλάδα, είχαμε θέσει ως στόχους των στρατηγικών επιλογών του ελληνισμού, τη δημιουργία αισθήματος ασφάλειας του κυπριακού ελληνισμού, την ενίσχυση της διαπραγματευτικής ικανότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ανακοπή των τουρκικών επεκτατικών βλέψεων σε βάρος της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της Κύπρου.
Όσον αφορά τις ένοπλες δυνάμεις μας, είχαμε θέσει ως προτεραιότητες την ενίσχυση της μαχητικής ικανότητας της Εθνικής Φρουράς με την αναβάθμιση μιας αξιόπιστης αποτρεπτικής ισχύος. Επιδιώκοντας τη δυναμική αξιοποίηση μιας οργανωμένης και ευέλικτης εφεδρείας και εθνοφυλακής, με ταυτόχρονη αναδιοργάνωση της πολιτικής άμυνας και με εξοπλιστικά προγράμματα για την αναβάθμιση των δυνατοτήτων των ενόπλων δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΔΟΓΜΑ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Είναι όμως αυτές οι νέες συνθήκες και τα νέα δεδομένα ικανά και αρκετά για να αποτρέψουν την επεκτατική και επιδρομική πολιτική και απειλή της Τουρκίας εις βάρος της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας;
Η απάντηση είναι απλή και εύλογη. Όχι. Χρειάζεται να ισχύσει και σήμερα το δόγμα της αποτροπής. Διαμορφωμένο και προσαρμοσμένο στη σημερινή συγκυρία. Ακριβώς λόγω της δημιουργίας των νέων συνθηκών. Ωστόσο, είναι απολύτως αναγκαίο να επέλθει η διακλαδική επιχειρησιακή σύζευξη στις αμυντικές δυνατότητες των δύο χωρών, η διενέργεια κοινών ασκήσεων και η από πλευράς Ελλάδας διακήρυξη, που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε με σαφήνεια εξαγγείλει από του βήματος τη Βουλής των Ελλήνων. Ότι «οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της Κύπρου, ισοδυναμεί με επίθεση εναντίον της Ελλάδας και θα οδηγήσει σε ελληνοτουρκικό πόλεμο».
Ούτε πολεμοχαρείς πρέπει να είμαστε, ούτε θαυμαστές μιλιταριστικών αντιλήψεων. Ούτε όμως και οπαδοί της λογικής της εθελοδουλίας.
Άλλωστε, η Ελλάδα, πέραν των εθνικών δεσμών και του συνακόλουθου της χρέους, απέναντι στον ελληνισμό της Κύπρου, δεσμεύεται από διεθνή συνθήκη, εκείνη της Συνθήκης Εγγυήσεως και Συμμαχίας του 1960. Την οποία πρέπει να τιμά έμπρακτα. Πολύ περισσότερο, όταν άλλη εγγυήτρια δύναμη, η Τουρκία, την έχει παραβιάσει κατάφωρα, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν, για 45 ολόκληρα χρόνια.
Οι ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου έχουν τον λόγο. Ενώπιον των λαών των δύο χωρών και ενώπιον της ιστορίας.
Υποχρεωμένοι να επιδιώκουμε την ασφάλειά μας
Πέραν από τους καθαρά αμυντικούς σκοπούς, η συμπόρευση Ελλάδας – Κύπρου υπαγορεύεται ως εκ της γεωπολιτικής τους θέσης. Ελλάδα και Κύπρος είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και καταβάλλουν σοβαρές προσπάθειες για έναν ενεργητικό, ισότιμο ρόλο στην προσπάθεια για τη νομισματική, πολιτική και στρατηγική ολοκλήρωση της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που θα την καθιστά ένα ισχυρό κέντρο αποφάσεων και ισχύος, ικανό να αντιπαρατεθεί δημιουργικά στον αμερικανικό κολοσσό, αλλά και στις υποψήφιες ασιατικές υπερδυνάμεις, την ήδη υφιστάμενη Ιαπωνία και τη ραγδαία ανερχόμενη Κίνα.
Είναι φανερό ότι η Κύπρος μετά την ένταξη της στην ΕΕ αποκτά έναν νέο γεωπολιτικό, στρατηγικό ρόλο ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Ευρώπης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Εκτός του ότι η Κύπρος χρησιμεύει ως γέφυρα, για την οικονομική διείσδυση της Ευρώπης στη Μέση Ανατολή, ο στρατηγικός ρόλος της Κύπρου είναι ένα σοβαρό ατού στα χέρια της Ευρώπης αν θέλει να έχει σοβαρό λόγο και ρόλο στην περιοχή, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεως. Τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ευρώπης της υπαγορεύουν να επιδιώκει μια Κύπρο κυρίαρχη και ενωμένη.
Οι τελευταίες εξελίξεις στο εθνικό μας πρόβλημα, με την εισβολή στην υφαλοκρηπίδα, στην ΑΟΖ ακόμα και στα χωρικά ύδατα της κυπριακής Δημοκρατίας, μαρτυρούν μια ένταση της τουρκικής αδιαλλαξίας η οποία υπονομεύει το αναγκαίο κλίμα ασφάλειας, σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή.
Ως ότου επικρατήσει η φωνή της ειρήνης και της λογικής, είμαστε υποχρεωμένοι να επιδιώκουμε την ασφάλεια του λαού μας.
Βρισκόμαστε σήμερα σε χρονική απόσταση δύο δεκαετιών από την εγκατάλειψη μιας εθνικής στρατηγικής που είχε σηματοδοτήσει το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, δηλαδή η επιχειρησιακή σύζευξη των ενόπλων δυνάμεων Ελλάδας–Κύπρου και η συνακόλουθη πολιτική διακήρυξη του casus belli. Νέες γεωπολιτικές, γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές συνθήκες έχουν διαμορφωθεί ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία με τη σύναψη των τριμερών συμφωνιών συνεργασίες με τις χώρες της περιοχής αλλά και με την επί θύραις αξιοποίηση των υδρογονανθράκων, που έχουν ανακαλυφθεί στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη.
Γιαννάκης Ομήρου,
τέως Πρόεδρος της Βουλής και πρώην Υπουργός Άμυνας.
1/9/2019
1.
Η αξία ενός υποβρυχίου φράγματος γύρω από την Κύπρο.
Αναγκαία η ενίσχυση της ναυτικής ισχύος της χώρας
για να αποτραπεί νέα... εισβολή
Ένα από τα διαχρονικά λάθη του κυπριακού συστήματος εξουσίας είναι ότι παρέβλεψε τον θεμελιώδη ρόλο που παίζει η στρατιωτική ισχύς στη γεωπολιτική ταυτότητα μιας χώρας. Για να το πούμε πολύ απλά, μια χώρα χωρίς ικανότητες προβολής ισχύος στον δικό της χώρο δεν είναι ακριβώς χώρα. Είναι κάτι άλλο.
Δεν έχει πλήρη υπόσταση και δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στο διεθνές σύστημα με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν τα άλλα κράτη. Βέβαια, η Κυπριακή Δημοκρατία μετά την εισβολή του 1974 ανέπτυξε μια αξιοπρόσεχτη χερσαία στρατιωτική ισχύ. Όμως, υποβάθμισε τον ρόλο της ναυτικής ισχύος. Δηλαδή, της ικανότητας να μπορεί να ασκεί αποφασιστική προβολή ισχύος στον θαλάσσιο χώρο της.
Έτσι, έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία να διεξαγάγει την πρόσφατη εισβολή της (γιατί περί εισβολής πρόκειται) σε θαλάσσιο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βέβαια, η επικρατούσα άποψη είναι ότι η Κύπρος δεν μπορούσε να αποκτήσει παρόμοιες ικανότητες και, αν ακόμη μπορούσε, δεν θα είχε νόημα, μια και δεν θα ήταν παρά κλάσμα της αντίστοιχης τουρκικής ισχύος.
Περί διεθνούς δικαίου
Όμως, δεν είναι έτσι. Καταρχάς, η στρατιωτική ισχύς δεν χρειάζεται, κατ’ ανάγκην, να είναι τέτοιου μεγέθους που να εξασφαλίζει ισότητα με τον αντίπαλο. Μία εκ των αποστολών της είναι να δίνει υπόσταση στη χώρα έτσι ώστε να μπορούν να ενεργοποιούνται το διεθνές δίκαιο και οι μηχανισμοί των διεθνών οργανισμών σε περίπτωση που υπάρξει εισβολή. Δηλαδή, να χρειάζεται ο αντίπαλος να κατανικήσει κάποια αντίσταση ώστε να γίνει κατανοητό και να «επισημοποιηθεί» κατά κάποιο τρόπο ότι πρόκειται για εισβολή.
Ακόμη και μια μικρή στρατιωτική δύναμη που θα αντισταθεί διά των όπλων, έστω κι αν δεν έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας, δημιουργεί με αυτό τον τρόπο ένα ξεκάθαρο κατώφλι για τον αντίπαλο, που γνωρίζει ότι αν το περάσει η ενέργειά του θα θεωρηθεί αναντίρρητα εισβολή και θα υπάρξουν αντιδράσεις. Αν δεν υπάρχει αυτό το κατώφλι, τότε ο εισβολέας μπορεί να υποκρίνεται (και μαζί του και η «διεθνής κοινότητα») ότι δεν έγινε εισβολή και απλώς υπάρχει κάποια «διμερής διαφορά».
Όχι, βέβαια, ότι οι αντιδράσεις της «διεθνούς κοινότητας» θα μπορούσαν να αποτελέσουν κρίσιμο παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως, η Τουρκία θα το σκεφτόταν πολύ περισσότερο να προχωρήσει στις γεωτρήσεις της μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ αν ήξερε ότι οι ενέργειές της θα προκαλούσαν στρατιωτική αντίδραση και συνακόλουθα θα αντιμετωπίζονταν ως μια ένοπλη επίθεση σε ένα κυρίαρχο κράτος.
Μπορεί να νικήσει στις θάλασσές της
Αυτά όσον αφορά στον σημαντικό ρόλο ακόμη και της «συμβολικής» αντίστασης. Όμως, άποψη του γράφοντος είναι ότι η Κύπρος μπορούσε (και μπορεί) να αναπτύξει σοβαρές ναυτικές ικανότητες προβολής ισχύος, τέτοιες που να είναι σε θέση να προστατεύσουν τη θαλάσσια υπόστασή της και να νικήσουν τις τουρκικές αεροναυτικές δυνάμεις αν έτσι απαιτηθεί.
Βέβαια, αυτό δεν μπορεί να γίνει διά συμβατικών μέσων, δηλαδή διά πλοίων επιφανείας. Πράγματι, η γειτνίαση με την Τουρκία και η ύπαρξη της Τουρκικής Αεροπορίας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια δράσης σε έναν κυπριακό στόλο επιφανείας, έστω κι αν υπήρχαν οι οικονομικές και άλλες δυνατότητες να δημιουργηθεί. Ακόμη κι ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό Arleigh Burke τελευταίας γενιάς, που μάλλον είναι το πλοίο επιφανείας με τις μεγαλύτερες ικανότητες αεράμυνας στον πλανήτη σήμερα, δεν θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα επιζούσε περισσότερο από μερικά λεπτά σε τόσο κοντινές θάλασσες στην Τουρκία χωρίς αεροπορική υποστήριξη.
Στην πολεμική τέχνη όμως, όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης μιας ισάξιας δύναμης με αυτήν του αντιπάλου, προσπαθούμε να την παρακάμψουμε. Εν προκειμένω, αν ο αντίπαλος κυριαρχεί στον αέρα και την επιφάνεια της θάλασσας, εμείς κινούμαστε κάτω από τη θάλασσα, επιτυγχάνοντας «άρνηση επαφής» (contact denial). Πράγματι, η υποβρύχια ισχύς είναι αυτή που θα μπορούσε να προσφέρει στην Κυπριακή Δημοκρατία τη ναυτική δύναμη αποτροπής και κατοχύρωσης της θαλάσσιας κυριαρχίας της. Και δεν χρειάζονται κατ’ ανάγκη ακριβά υποβρύχια σαν τα ελληνικά Type 2014, κλάσης «Παπανικολής», όπως θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος για να πει μετά ότι αυτά είναι «εκτός των δυνατοτήτων της Κύπρου». Τα τελευταία χρόνια έχουμε μια δραστική εξέλιξη στον χώρο των υποβρύχιων οπλικών συστημάτων, η οποία πιθανώς να καθιστά περιττή τη χρήση μεγάλων υποβρυχίων για την ικανότητα άσκησης αποφασιστικής προβολής ισχύος στην ΑΟΖ μιας χώρας, δηλαδή σε μια ζώνη 200 ναυτικών μιλίων γύρω από αυτή.
Υπερτορπίλες και άλλες λύσεις
Για παράδειγμα, η γερμανική τορπίλη DM2A4 Mod 4 ER (extended range) Sea Hake κατά τη διάρκεια δοκιμών στη Βαλτική το 2012 είχε πετύχει το εντυπωσιακό βεληνεκές των 140 χλμ. Από τότε μέχρι σήμερα, δεδομένης της προόδου που έχει γίνει στην τεχνολογία των μπαταριών, το βεληνεκές αυτό μπορεί να έχει αυξηθεί, φτάνοντας ή και ξεπερνώντας τα 200 χλμ. Αυτό σημαίνει ότι παρόμοιες τορπίλες υπεραυξημένου βεληνεκούς «χειραφετούνται» κατά κάποιον τρόπο από τα πανάκριβα υποβρύχια και μπορούν να εξαπολυθούν από αποστάσεις ασφαλείας από μικρότερες και πολύ φθηνότερες πλατφόρμες ή ακόμη και απευθείας από τη στεριά σε μικρότερες αποστάσεις.
Πράγματι, αν η πλατφόρμα μεταφοράς μιας παρόμοιας τορπίλης είναι σε θέση να την εξαπολύσει από μεγάλη απόσταση μακριά από τις ανθυποβρυχιακές ικανότητες του εχθρού, τότε μπορεί να είναι χαμηλού κόστους. Ένα υποβρύχιο-νάνος χαμηλής τεχνολογίας, για παράδειγμα, σαν τα ιρανικά Ghadir ή ένα καταδυόμενο ή ημιβυθιζόμενο σκάφος ή ακόμη καλύτερα ένα μη επανδρωμένο υποβρύχιο όχημα (UUV). Η αύξηση του βεληνεκούς, σε συνδυασμό με τη δραστική ενίσχυση των ικανοτήτων αυτόνομου ηχητικού εντοπισμού και κατηγοριοποίησης στόχων από τις ίδιες τις τορπίλες χάρη στις προόδους στην πληροφορική και ιδιαίτερα στον τομέα που αναφέρεται ως «αντιληπτική τεχνητή νοημοσύνη» (perception AI), επιτρέπει τη χρήση τους ακόμη και σε περιβάλλοντα όπου υπάρχουν και φίλια ή ουδέτερα πλοία.
Επισημαίνεται δε ότι όσο ισχυρή ανθυποβρυχιακή προστασία και να έχει ένα πλοίο ή μια ομάδα πλοίων, πολύ δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει παρόμοιες έξυπνες τορπίλες που καταφθάνουν από αποστάσεις εκατοντάδων χλμ. Επιπροσθέτως, παρόμοια όπλα και μέσα μεταφοράς τους λόγω των μικρών μεγεθών μπορούν να κρυφτούν πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι «κανονικά» υποβρύχια, έτσι ώστε να είναι προστατευμένα από τη δράση της τουρκικής αεροπορίας ή του πυροβολικού πριν βγουν στη θάλασσα.
Ήπια αποτροπή για… δεύτερες σκέψεις
Εδώ, βέβαια, μπορεί να προκύψει η «κυνική» παρατήρηση ότι ακόμη και να είχε τέτοιες ικανότητες η Κύπρος δεν θα τολμούσε ή ακόμη δεν θα μπορούσε να τις χρησιμοποιήσει. Άρα, είναι άνευ νοήματος.
Όμως, δεν είναι έτσι. Μια παρόμοια σοβαρή ικανότητα προβολής ισχύος για την οποία ο αντίπαλος ελάχιστες ικανότητες έχει να αμυνθεί αποτελεσματικά δεν είναι αναγκαίο να χρησιμοποιηθεί. Μπορεί όμως να αποτελέσει τη βάση έδρασης πάνω στην οποία μπορεί να λειτουργήσει πιο ήπια αποτρεπτική ισχύς. Για παράδειγμα, ελαφρά οπλισμένα πλοία ακτοφυλακής θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν την είσοδο του τουρκικού σκάφους ερευνών και των συνοδών του σε χώρο κυπριακής εθνικής κυριαρχίας, με την υποβρύχια δύναμη να λειτουργεί αποτρεπτικά στις δυνατότητες της Τουρκίας να ανοίξει πυρ κατά των κυπριακών πλοίων επιφανείας.
Σε πιο «ακραία» σενάρια η υποβρύχια έκρηξη μιας τορπίλης είναι επισήμως ανώνυμη. Έτσι προσφέρει μια έστω και προσχηματική δυνατότητα διαψευσιμότητας (deniability) αν επιλεγεί να χρησιμοποιηθεί, έτσι ώστε να μην «αναγκάσει» τον αντίπαλο να προχωρήσει σε ένοπλη ανταπόδοση, τουλάχιστον άμεσα. Επιπροσθέτως, η έκρηξη αυτή δεν είναι ανάγκη να είναι φονική σε πρώτη φάση. Μπορεί να είναι «προειδοποιητική» σε κάποια απόσταση από τα εισβάλοντα πλοία. Από μόνη της δε η πιθανότητα άσκησης «διακριτικού» πλήγματος έχει αποτρεπτική αξία.
Και, φυσικά, τα υποβρύχια όπλα δεν είναι τα μόνα στα οποία μπορεί να επενδύσει η Κυπριακή Δημοκρατία για να ενισχύσει δραστικά τις ικανότητές της να υπερασπίζει τη θαλάσσια επικράτειά της. Ορισμένα άλλα συστήματα χαμηλού κόστους που μπορούν να εξεταστούν είναι σμήνη από μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας (USV) οπλισμένα με πυραύλους διαφόρων διαμορφώσεων και τύπων ή τροποποιημένα σε σκάφη αυτοκτονίας φορτωμένα εκρηκτικά (VBIED) καθώς και μη επανδρωμένα αεροχήματα που χρησιμοποιούν την επίδραση του εδάφους (UGEV).
Τα σκάφη αυτά χρησιμοποιούν την επίδραση του εδάφους ή της επιφάνειας της θάλασσας (ground effect) και ουσιαστικά «κυλάνε» πάνω σε ένα στρώμα αέρα πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, που μπορεί να φθάνει και το ένα μέτρο.
Έτσι, επιτυγχάνουν σημαντική οικονομία καυσίμου και αυξάνουν σημαντικά το βεληνεκές τους, ενώ πετώντας τόσο χαμηλά είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και να αναχαιτιστούν. Τα σκάφη αυτά δεν χρειάζονται απάρτια υψηλής τεχνολογίας, καθώς μπορούν να κατασκευαστούν σχετικά εύκολα και λειτουργούν ως οικονομικά και πιθανώς και πιο αποτελεσματικά υποκατάστατα πυραύλων cruise.
Ακόμη κι έτσι, βέβαια, μπορεί να προκύψει η αντίρρηση ότι η Κύπρος δεν θα μπορούσε υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να κάνει χρήση της ισχύος της, γιατί έτσι θα προκαλούσε την εισβολή της Τουρκίας στο έδαφός της. Όμως, σε παρόμοια περίπτωση η διεθνής αντίδραση θα είναι πολύ μεγάλη, ενώ η Ελλάδα, ακόμη και υπό την πιο «προσεκτική», απρόθυμη, ηττοπαθή και δουλοπρεπή κυβέρνηση, θα αναγκαζόταν να παρέμβει διά των όπλων και η γνώση αυτού του γεγονότος θα έκανε την Τουρκία να σκεφτεί δυο φορές προτού προχωρήσει σε παρόμοια επιλογή.
Mε δυνατή άμυνα η… Αϊσέ δεν θα ξαναπάει διακοπές
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι η Εθνική Φρουρά ήδη έχει σοβαρές μαχητικές ικανότητες, τις οποίες μπορεί να ενισχύσει περισσότερο έτσι ώστε να είναι σε θέση, όχι μόνο να αντιτάξει μια σθεναρή άμυνα, αλλά να μπορεί να κατανικήσει ολοκληρωτικά τις τουρκικές δυνάμεις που βρίσκονται στη Μεγαλόνησο. Επιπροσθέτως, παρόμοιες ικανότητες υποβρύχιας προβολής ισχύος σαν αυτές που αναφέρθηκαν πιο πάνω θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα αδιαπέραστο φράγμα για τα τουρκικά πλοία που θα επιχειρούσαν να μεταφέρουν στρατιωτικές δυνάμεις από την Τουρκία.
Αν η Κυπριακή Δημοκρατία αποφασίσει κάποια στιγμή να ασχοληθεί σοβαρά με την άμυνά της, χωρίς φοβίες και παρανοϊκές αναγνώσεις της πραγματικότητας, αλλά με ρεαλισμό, γνώση των εξελίξεων στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου και με φαντασία και πρακτικό πνεύμα, τότε πολύ δύσκολα «η Αϊσέ θα ξαναπάει διακοπές», γιατί δεν θα υπάρχουν πλοία να τη μεταφέρουν.
Κωνσταντίνος Γρίβας,
Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
3/8/2019
2.
Αποκλειστικό: Αυτό είναι το σχέδιο
για την ανασυγκρότηση της Εθνοφυλακής,
άριστες οι προοπτικές.
Κυρίαρχο θέμα για τη νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ είναι η εφεδρεία και η εθνοφυλακή. Για το θέμα αυτό είχαμε τοποθετηθεί με προηγούμενα μας άρθρα, όμως νεότερες αποκλειστικές πληροφορίες του γράφοντος σκιαγραφούν το νέο πλαίσιο δράσης. Ο ΥΦΕΘΑ Αλκιβιάδης Στεφανής προωθεί άμεσες διαδικασίες ώστε σε πρώτη φάση μέσα στο Φθινόπωρο να έχει ψηφιστεί ο νέος νόμος για την Εθνοφυλακή. Με όραμα για την Εθνοφυλακή και πολύ αναβαθμισμένο ρόλο ο Αλκιβιάδης Στεφανής αποτελεί τον βασικό πρωταγωνιστή στο νέο σχέδιο πάντα με την αμέριστη στήριξη του ΥΕΘΑ Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Παράλληλα με τον νέο νόμο για την ανασυγκρότηση της Εθνοφυλακής, εκπονείται και ο νέος Στρατιωτικός Κανονισμός που θα ρυθμίζει τις λεπτομέρειες λειτουργίας της, λύνοντας όλες τις παλαιές στρεβλώσεις και αγκυλώσεις του παλαιού νόμου. Ο νέος νόμος που πολύ σύντομα έρχεται σε δημόσια διαβούλευση δίνει έμφαση στον θεσμό του εθελοντή εφέδρου και στη γενικότερη στρατιωτική προσφορά με όφελος για τη πατρίδα.
Παράλληλα, δημιουργούνται, ενδυναμώνονται και συγκροτούνται νέα τμήματα και μονάδες εθνοφυλακής αφενός στα μεγάλα αστικά κέντρα της ηπειρωτικής χώρας ή οι λόχοι εφέδρων καταδρομών στα κύρια Νησιά ενώ στα μικρά νησιά της ΑΣΔΕΝ ο στόχος είναι να συγκροτηθούν και επιπλέον τμήματα εθνοφυλακής. Άλλωστε ειδικά στα μικρονήσια αυτοί που θα έρθουν πρώτοι αντιμέτωποι με την απειλή είναι οι εθνοφύλακες, οι σύγχρονοι ακρίτες του Έθνους. Ταυτοχρόνως, με τις υπόλοιπες μονάδες εθνοφυλακής στα κύρια νησιά της ΑΣΔΕΝ το νέο δόγμα του ΓΕΣ δίνει έμφαση στην αλληλοεπικάλυψη και αλληλοϋποστήριξη των νησιών με ταχυκίνητες εφεδρείες ικανές να μεταφέρονται με πλωτά και εναέρια μέσα.
Σε αυτό το πλαίσιο ήταν και η απόφαση για την προμήθεια των ελικοπτέρων OH-58D Kiowa Warrion με πρωτεργάτη τον σημερινό ΥΦΕΘΑ Αλκιβιάδη Στεφανή. Το αμέσως επόμενο πρόγραμμα που ήδη έχει λάβει γραμμή εκκίνησης είναι αυτό των σύγχρονων ταχυπλόων μέσων, ώστε να μπορούν να μεταφέρουν εφεδρείες από κύριες νήσους σε δευτερεύουσες όπως είναι τα μικρονήσια. Άλλωστε εκεί που πραγματικά πάσχουμε είναι στα μικρονήσια όπου οι νησιωτικές φρουρές είναι λιγοστές και διάσπαρτες. Ακριβώς με τη παρουσία ενισχυμένων ταγμάτων εθνοφυλακής και εφεδρειών ικανών να επεμβαίνουν σε τόπο και χρόνο, η άμυνα των νησιών ακόμα και των πολύ μικρών ενδυναμώνεται.
Τμήματα άμεσης επέμβασης με εθνοφύλακες και ενεργό στρατό θα επεμβαίνουν ακόμα και στα πλέον δυσπρόσιτα νησιωτικά μέρη.
Εθνική Ανάγκη η Εθνοφυλακή
Η μεγαλύτερη καινοτομία δεν είναι άλλη από την συγκρότηση μονάδων εθνοφυλακής σε Αττική και Θεσσαλονίκη. Συγκροτούνται μονάδες με αποστολές την Κυβερνοάμυνα – Κυβερνοασφάλεια, Μηχανικού και Ιατρικής/ Νοσηλευτικής ικανές να διαχειρίζονται και να επεμβαίνουν σε αποστολές εσωτερικής ασφάλειας και πολιτικής προστασίας. Παράλληλα, συγκροτούνται τυπικής σύνθεσης και οργάνωσης Τάγματα Εθνοφυλακής αρχικά σε Αττική και Θεσσαλονίκη.
Άμεσα στη Διεύθυνση Εθνοφυλακής του ΓΕΣ τοποθετείται αξιωματικός στον βαθμό του Ταξιάρχου. Η νέα πολιτική για την Εθνοφυλακή περιλαμβάνει εκπαιδεύσεις όχι μόνον τη Κυριακή αλλά και άλλες ημέρες της εβδομάδας.
Θεσπίζονται κίνητρα για τη συμμετοχή των συμπολιτών μας ώστε το έτος 2023 οι Μονάδες Εθνοφυλακής σε όλη την επικράτεια να παρουσιάζουν κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών τους δραστηριοτήτων τη πλήρη πολεμική σύνθεση και επάνδρωση, δυνάμεως 100%. Μολονότι, το 2018 υπήρξε έτος που η συμμετοχή στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες αυξήθηκε κατακόρυφα σε σχέση με όλα τα προηγούμενα χρόνια, εντούτοις το 2019 η συμμετοχή έπεσε σε μεγάλο βαθμό.
Επιπροσθέτως, έπειτα από κατάλληλες νομικές προπαρασκευαστικές ενέργειες δίνεται για πρώτη φορά η δυνατότητα συμμετοχής γυναικών σε Τάγματα Εθνοφυλακής εντασσόμενες σε ανάλογο πρόγραμμα εκπαίδευσης. Επίσης, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Ειδικής Συνεργασίας Σύσφιξης Σχέσεων», τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο μονάδες εθνοφυλακής θα συνεκπαιδεύονται σε ετήσια βάση τόσο σε ασκήσεις όσο και σε διαγωνιστικές διαδικασίες ώστε να υπάρχει ευγενής άμιλλα και ανταλλαγή εμπειριών.
Σε επίπεδο ΓΕΕΘΑ μελετάται η σύσταση νέου Κλάδου με υπαγωγή σε αυτόν όλων των Διευθύνσεων Εθνοφυλακής, Επιστράτευσης και Πολιτικής Σχεδίασης Εκτάκτων Αναγκών (ΠΣΕΑ). Τέλος, δίνονται οικονομικά κίνητρα και αναλαμβάνονται όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για την έγκαιρη αποζημίωση των Εθνοφυλάκων, για την παροχή υπηρεσιών τους, προκειμένου να αποφεύγονται καθυστερήσεις και αρνητικά σχόλια από τη μεριά τους.
Στόχος είναι η Εθνοφυλακή να καλύψει επιχειρησιακό έργο εν καιρό ειρήνης σε αποστολές πολιτικής προστασίας ενώ εν καιρώ επιχειρήσεων να συμβάλει καταλυτικά καλύπτοντας κενά επάνδρωσης.
Πρόκειται για νέα και ειδήσεις εξαιρετικά ελπιδοφόρες και ευχάριστες που αυξάνουν το επίπεδο αμυντικής θωράκισης της χώρας και ειδικότερα καλύπτουν κενά απόρροια των απανωτών μειώσεων θητείας.
Γιάννης Νικήτας
https://defencereview.gr/apokleistiko-ayto-einai-to-schedio-gia/
27 Αυγούστου 2019
3.
Πολεμική Αεροπορία: Με το βλέμμα στραμμένο
στα μεταχειρισμένα Mirage 2000-5 της Ταϊβάν.
Το θέμα αυτό μας είχε απασχολήσει σε προγενέστερο μας άρθρο. Όμως το παρακάτω δημοσίευμα από την ιστοσελίδα defenseindustrydaily.com φέρνει ξανά το θέμα στο προσκήνιο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του defenseindustrydaily.com (εδώ το δημοσίευμα) η Ταϊβάν στοχεύει να αποσύρει τα 55 Mirage 2000-5 εντός του 2020. Η Ελληνική πλευρά πρέπει να κινηθεί ταχύτατα ώστε να μην χαθεί αυτή η ευκαιρία απόκτησης του μεταχειρισμένου υλικού, αεροσκαφών ηλικίας μόλις περίπου 20 ετών.
Αντικειμενικός σκοπός του παρόντος κειμένου δεν είναι άλλος από το να συνεγείρει την ελληνική πλευρά και να κινηθεί για μια διερευνητική επαφή με τη κυβέρνηση της Ταϊβάν ώστε η ΠΑ να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο απόκτησης ενός μέρους των μαχητικών Mirage συμπληρώνοντας την υφιστάμενη οροφή αεροσκαφών και αντιμετωπίζοντας τις πολλαπλές προκλήσεις του μέλλοντος που δεν είναι άλλες από τη συρρίκνωση της ΠΑ.
Με δηλωμένη τη πρόθεση της Αεροπορίας της Ταϊβάν να πουλήσει τα αεροσκάφη, σε πρώτη φάση επιβάλλεται το ΓΕΑ να αξιολογήσει τα εν λόγω αεροσκάφη με την αποστολή κλιμακίου που στόχο θα έχει να καταγράψει αναλυτικώς την τεχνική κατάσταση των αεροσκαφών Mirage 2000-5.
Η Αεροπορία της Ταϊβάν διαθέτει 55 Mirage 2000-5. Τα αεροσκάφη παραδόθηκαν μεταξύ Μάϊου 1997 και Νοεμβρίου 1998 και οι ηλικίες τους, είναι μεταξύ 22 και 23 ετών.
Η ΠΑ βρίσκεται προ των πυλών μιας μεγάλης μείωσης της οροφής της. Ήδη αποσύρθηκαν τα Α-7, τα F-4 είναι στο τελικό στάδιο του επιχειρησιακού τους βίου ενώ τα Mirage 2000 EGM/ EGM με γνώμονα να υπογραφεί η σύμβαση τεχνικής υποστήριξης έχουν το πολύ άλλα 10 χρόνια ζωής. Δεν τίθεται ζήτημα πως η πιθανή έλευση των Mirage 2000-5 θα έκανε αμεσότερη την απόσυρση τόσο των F-4 όσο και των Mirage 2000 EGM/ EGM. Ένας πυρήνας 40 αεροσκαφών θα προσέδιδε στη ΠΑ σημαντικές ανάσες, κερδίζοντας χρόνο ως την έλευση του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους εξασφαλίζοντας ένα αεροσκάφος με άριστες επιδόσεις στην αναχαίτηση ανώτερες των F-16 της Τουρκικής Αεροπορίας. Το μειονέκτημα της έλλειψης τακτικής ζεύξης Link 16 θα μπορούσε να καλυφθεί με την εγκατάσταση των ανάλογων τερματικών ώστε τα Mirage να απολαμβάνουν ανάλογης τακτικής εικόνας με τα F-16.
Έχοντας ως δεδομένο πως το Mirage 2000-5 αποτελεί μια εξαιρετική πλατφόρμα με ένα πραγματικά πολύ καλό ραντάρ, ένα πανίσχυρο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (ICMS MK2) ανώτερο του ASPIS II και δυνατότητα να εμπλέκει ταυτοχρόνως περισσότερους στόχους με τα F-16 (που υπηρετούν αυτή τη στιγμή στο ελληνοτουρκικό αεροπορικό ισοζύγιο), με τα βλήματα Mica IR/ RF, η λύση των Mirage 2000-5 πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά.
Η εμπειρία από την επιχειρησιακή αξιοποίηση και των δύο τύπων από την Πολεμική Αεροπορία έχει αποδείξει και επιβεβαιώσει κατ’ επανάληψη ότι το RDY επιτυγχάνει σημαντικά μεγαλύτερες αποστάσεις αποκάλυψης και εγκλωβισμού ιπτάμενων στόχων, ανεξαρτήτως επιπέδου πλεύσης… Παράλληλα παρέχει και τη μοναδική δυνατότητα ταυτόχρονης σήμανσης των οκτώ (από σύνολο 24 που μπορεί να έχει εντοπίσει!) πιο επικίνδυνων σε μία εμπλοκή. Από αυτούς τους οκτώ στόχους το σύστημα μπορεί ταυτόχρονα να εγκλωβίσει τους τέσσερις και να καθοδηγήσει –πάντα ταυτόχρονα- εναντίον τους ισάριθμους MICA EM και IR.
Σε περίπτωση επιλογής βολής ομοβροντίας τεσσάρων MICA, αυτοί εκτοξεύονται με χρονικό διαχωρισμό ενός δευτερολέπτου από τους φορείς οπλισμού του μαχητικού-φορέα, και –είτε διαθέτουν κεφαλή ραντάρ (ElectroMagnetique), είτε αναζήτησης υπέρυθρης ακτινοβολίας (ΙR)- λαμβάνουν στοιχεία καθοδήγησης (ύψος, ταχύτητα, διόπτευση, σχετική ταχύτητα, πορεία) προς το στόχο, εγκλωβίζοντας τον αυτόνομα στην τελική φάση της προσέγγισής τους προς αυτόν. Είναι επίσης επιβεβαιωμένο από Ιπτάμενους της ΠΑ ότι ο MICA παρουσιάζει καλύτερες κινηματικές επιδόσεις και είναι πιο ευέλικτος σε σχέση με τον ΑΙΜ-120 AMRAAM σε αυτή την μέση και τελική φάση της πρόσκτησης του στόχου.
Μελλοντικά, η προοπτική αξιοποίησης των νέων κορυφαίων Mica NG προσδίδει χαρακτήρα μιας μη βραχυπρόθεσμης επένδυσης. Παράλληλα, τα Mirage 2000-5 δύναται να αξιοποιηθούν ως μια ολοκληρωμένη στρατηγική πλατφόρμα με βλήματα Scalp ΕG και AM-39 Exocet εάν κρίνεται ως αξίζει να λάβει χώρα πιστοποίηση. Εδώ θα δούμε και το επίπεδο της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής συμμαχίας που δεν θα είναι άλλο από την έγκριση και πώληση όπλων στρατηγικού χαρακτήρα όπως είχαμε γράψει για τα F-16V.
Eίναι γεγονός και κοινώς παραδεκτό πως οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν χάσει στο πρόσφατο παρελθόν πολύ αξιόλογες περιπτώσεις απόκτησης μεταχειρισμένου υλικού. Αντιλαμβανόμαστε πως οι προτεραιότητες τη δεδομένη στιγμή είναι η αποκατάσταση των διαθεσιμοτήτων σε μια ΠΑ που αντιμετωπίζει εξαιρετικά οριακές και εύθραυστες διαθεσιμότητες. Και δεν είναι μόνον τα Mirage. Είναι ο στόλος των μεταγωγικών, είναι τα εκπαιδευτικά, είναι τα ελικόπτερα.
Όμως η ΠΑ αντιμετωπίζει μια σημαντική πρόκληση ισχύος που δεν είναι άλλη από την μεσοπρόθεσμη συρρίκνωση της. Δεδομένης της απειλής και του επιχειρησιακού έργου που καλείται να φέρει εις πέρας η ΠΑ η οροφή των αεροσκαφών δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 180 – 200 αεροσκάφη και αυτή με διαθεσιμότητες τουλάχιστον 75%.
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Νέο μαχητικό για την Πολεμική Αεροπορία:
Οι ενδιάμεσες λύσεις μέχρι την έλευσή του… Θα ασχοληθεί κανείς;
Μεταχειρισμένα Mirage-2000 από την Ταϊβάν: Μια διερευνητική επαφή αξίζει
Mirage-2000 και ΠΑ: Η αδήριτη ανάγκη για Link-16 με αφορμή τα συμπεράσματα
από το φετινό «ΗΝΙΟΧΟ» και τη λύση ανάγκης των Mirage-2000.9
Γιατί ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να ενισχύσουμε το στόλο των Mirage 2000-5,
ΟΧΙ να τον καταργήσουμε
Μεταχειρισμένα Mirage-2000.5/5F: Πόσο πιθανή είναι η απόκτησή τους
από την Πολεμική Αεροπορία;
Απόκτηση μεταχειρισμένων Γαλλικών Mirage για τη ΠΑ:
Αποτελούν μια καλή επιλογή;
Mirage-2000.5 Mk.2: Αλήθειες και ψέματα
για το μέλλον του γαλλικού μαχητικού στο ελληνικό οπλοστάσιο
Γιάννης Νικήτας
https://defencereview.gr/
polemiki-aeroporia-me-to-vlemma-stram/
25/8/2019
Έτοιμα τα νέα πυροβόλα Nora-B52 των 155/52 mm
για την Κύπρο.
Έτοιμα προς παράδοση είναι τα πρώτα αυτοκινούμενα πυροβόλα Nora-B52 που έχει παραγγείλει η Κυπριακή Δημοκρατία στην Σερβία.
Όπως αποκάλυψε ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC 2017-2018 τον περασμένο Μάρτιο, εν όψει της ενισχύσεως των τουρκικών δυνάμεων εισβολής σε πυροβολικό, αποφασίσθηκε η προμήθεια σύγχρονων αυτοκινούμενων πυροβόλων των 155/52 mm από την Σερβία. Σε σχετική φωτογραφία, φαίνεται ότι η διαμόρφωση που επιλέχθηκε από την Εθνική Φρουρά, αφορά τον παλαιότερο τύπο ελκυστήρα (που βρίσκεται σε υπηρεσία και με τον Σερβικό Στρατό) και όχι τον νεώτερο, βελτιωμένων επιδόσεων, που προσφέρει ο κατασκευαστής.
Το Nora-B52 είναι τροχοφόρο (8×8), ικανό για ανάπτυξη μέγιστης ταχύτητος 90 χ.α.ώ. επί ασφάλτου και το βάρος μάχης ανέρχεται σε 34.000 κιλά. Στον φορέα του πυροβόλου μεταφέρονται 12 βλήματα έτοιμα προς χρήση και άλλα 24 είναι αποθηκευμένα πίσω από τον ελκυστήρα.
Το σύστημα διακρίνεται από υψηλό σύστημα αυτοματισμού και από πλευράς επιδόσεων η ταχυβολία κυμαίνεται σε 4 βολές/ λεπτό και το μέγιστο βεληνεκές με κοινό βλήμα Μ107 ανέρχεται σε 32.000 μέτρα. Με χρήση βλημάτων εκτεταμένου βεληνεκούς (ERFB-BB) το βεληνεκές αυξάνει στα 41.850 μέτρα.
Το Πυροβολικό είναι ένας τομέας στον οποίο υστερεί σοβαρά η Εθνική Φρουρά, δεδομένου ότι διαθέτει μόνο μία Μοίρα Αυτοκινούμενου Πυροβολικού υψηλών επιδόσεων, με 12 σλοβακικής προελεύσεως Zuzana Μ2000G των 155 mm. Αυτά όμως φέρουν σωλήνα 45 διαμετρημάτων και το μέγιστο βεληνεκές με βλήματα εκτεταμένου βεληνεκούς φθάνει τα 39.600 μέτρα.
Το Πυροβολικό διαθέτει μία ακόμη Μοίρα με 12 παλαιά γαλλικά Mk F3 των 155 mm. Πρόκειται για σχεδίαση της δεκαετίας του 1960, τα οποία αποκτήθηκαν μεταχειρισμένα και υπολείπονται σοβαρά σε επιδόσεις, δεδομένου ότι το μέγιστο βεληνεκές τους ανέρχεται σε 20.000 μέτρα.
Η προμήθεια των Nora-B52 αφορά δύο Μοίρες με συνολικώς 24 σωλήνες και συνεπώς συνιστά μόνο την ελάχιστη κίνηση ενισχύσεως που θα μπορούσε να γίνει. Οι παραδόσεις αναμένεται να ξεκινήσουν τον προσεχή Σεπτέμβριο και τα νέα πυροβόλα θα εμφανισθούν δημοσίως στην στρατιωτική παρέλαση της 1ης Οκτωβρίου 2019.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/etoima
-ta-nea-pyrovola-nora-b52-ton-155-52-mm-gia-tin-kypro/
25/8/2019
4β.
Αυτοκινούμενα πυροβόλα από την Σερβία
παρήγγειλε η Κύπρος.
Αντιδρώντας στην διαρκή ενίσχυση των τουρκικών δυνάμεων κατοχής, η Κυπριακή Δημοκρατία στράφηκε και αυτή σε μια κίνηση αντισταθμίσεως των νέων ποιοτικών δεδομένων που δημιουργούνται στην μεγαλόνησο, ως προς το ισοζύγιο ένοπλης ισχύος.
Όπως αποκαλύπτει το ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ALMANAC 2017-2018, η Λευκωσία έθεσε μια παραγγελία στην Σερβία για την προμήθεια αυτοκινούμενων πυροβόλων, ώστε να εκσυγχρονισθεί το Πυροβολικό, ένας τομέας στον οποίο πάσχει η Εθνική Φρουρά. Πρόκειται για το αυτοκινούμενο πυροβόλο Nora-B52 των 155 mm, με σωλήνα 52 διαμετρημάτων. Το πυροβόλο επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 32 χλμ. με κοινό βλήμα Μ107 ενώ με βλήματα εκτεταμένου βεληνεκούς (ERFB-BB) το βεληνεκές αυξάνει στα 41.850 μέτρα!
Κατασκευαστής του Nora είναι η YugoImport, που από την εμφάνιση του αρχικού μοντέλου έχει προβεί σε διαδοχικές αναβαθμίσεις προκειμένου να βελτιωθεί η απόδοση, οι επιδόσεις και οι αυτοματισμοί, όπως και το επίπεδο προστασίας, δεδομένου ότι πρόκειται για τροχοφόρο σύστημα (8×8). Το σύστημα κρίνεται ως επαρκές για τα δυτικά πρότυπα και έχει σημειώσει κάποια εξαγωγική επιτυχία, λόγω μειωμένου κόστους.
Μέχρι σήμερα το Πυροβολικό της Εθνικής Φρουράς διαθέτει ελάχιστα αυτοκινούμενα πυροβόλα, μόλις δύο Μοίρες με 24 συνολικώς συστήματα, μία με πυροβόλα Zuzana επαρκών επιδόσεων και μία με γαλλικά Mk3F, μειωμένων επιδόσεων. Ο κύριος όγκος αποτελείται από ρυμουλκούμενα πυροβόλα, τα οποία στο σύγχρονο πεδίο μάχης διακρίνονται από μικρότερο βαθμό επιβιωσιμότητος, λόγω μειωμένης ευκινησίας σε σχέση με τα αυτοκινούμενα.
Οι τουρκικές δυνάμεις εισβολής ενισχύονται διαρκώς με οπλικά συστήματα που αντικαθιστούν παλαιότερα υποδεέστερων επιδόσεων, όπως το T155 Firtina, που αντικατέστησε τα ξεπερασμένα Μ44Τ. Το θέμα προκάλεσε αίσθηση όταν έγινε γνωστή η μεταφορά των πυροβόλων αυτών στα κατεχόμενα αλλά η ενίσχυση του πυροβολικού, όπως αναλύεται αποκλειστικά στο σχετικό αφιέρωμα, επεκτείνεται και στην μεταφορά συστημάτων Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων Τ-300 Kasirga, με κάθε μονάδα πυρός να φέρει 4 ρουκέτες των 300 mm και βεληνεκούς 120 χλμ.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/aftokinoumena-pyrovola-apo-tin-servia
-parigeile-i-kypros/
7/3/2019
5.
Επίσημο θετικό νεύμα με υπογραφή για τις φρεγάτες Belhara:
Τρέχουν οι Γάλλοι σε τράπεζες.
Η αρχή ενός λευκού καπνού φαίνεται πως ξεπροβάλλει για τις Γαλλικές φρεγάτες τύπου «Belhara», για τις οποίες πολύς λόγος έχει γίνει εδώ και δυο χρόνια.
* Οι Γάλλοι «διακρίνεται» πως εξασφάλισαν μια πρώτη, σύμφωνα με πληροφορίες, Ελληνική υπογραφή, όμως μη δεσμευτική, όπως μαθαίνουμε με την οποία στο Παρίσι ξεκίνησε το «κυνήγι» της χρηματοδότησης από τοπικά πιστωτικά ιδρύματα.
«Letter of intent», τ’ ονομάζουν οι Γάλλοι αυτό που πήραν στα χέρια τους, ωστόσο δεν είναι με την καθεαυτού έννοια αυτό που δεσμεύει την χώρα μας, σ’ αυτή τη φάση με την Γαλλία ή κλειδώνει την τελική συμφωνία.
Σίγουρα αποτελεί μια θετική έκβαση των τόσων συζητήσεων που έχουν γίνει και των διαπραγματεύσεων για τις οποίες έχει δώσει μάχη κυρίως ο Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Σύμφωνα με ασφαλείς πηγές από κύκλους του υπουργείου Εθνικής Άμυνας πρόκειται για το έγγραφο που εδώ και καιρό είχαν ζητήσει οι Γάλλοι.
* Την πρώτη φορά που το είχαν ζητήσει, όπως και τις επόμενες δεν το είχαν κάνει επειδή ήθελαν να τρέξουν στις Γαλλικές τράπεζες προς άγρα δανείου, αλλά και για να το επιδεικνύουν στη διεθνή αγορά, ως διαπιστευτήριο ώστε να δελεάσουν περισσότερους αγοραστές για τη νέα ψηφιακή φρεγάτα.
Το να έχουν ένα τέτοιο χαρτί στα χέρια τους για τη διεθνή αγορά, από το Πολεμικό Ναυτικό μιας παραδοσιακής ναυτικής δύναμης με μεγάλη αναγνωσιμότητα και υψηλό status, για τους Γάλλους μόνο κέρδος είναι καθώς το νέο τους προϊόν προσπαθούν να το προωθήσουν και να κονταροχτυπηθεί ευθέως με άλλους εξοπλιστικούς γίγαντες.
Οι διαπραγματεύσεις άρα ξεκινούν επί Γαλλικού εδάφους, με εγγυητές το Γαλλικό δημόσιο. Ο πελάτης της Γαλλικής τράπεζας θα είναι η χώρα μας που θ’ αποπληρώνει σε βάθος χρόνου τις δόσεις για τις φρεγάτες, αν δεν βρεθεί η χρυσή τομή των κερδών από τα Ελληνικά ομόλογα, πράγμα που απαγορεύουν οι θεσμοί. Το «Orus Reis» θα έχει αεροπορική υποστήριξη και κατά τις έρευνες; Η Άγκυρα «καρφώθηκε» μόνη της…
Η παραγγελία στην εταιρία κατασκευής θα γίνει μέσω του Γαλλικού Ναυτικού και η Ελλάδα θα πάρει στη συνέχεια τα πολύτιμα για το Πολεμικό Ναυτικό καράβια. Η διαδικασία αυτή θυμίζει βέβαια τα διακρατικού τύπου FMS.
* Το αρχικό σχέδιο για το οποίο είχαν συζητήσει οι δυο πλευρές, ήταν η κατασκευή δυο πλοίων στη Γαλλία και δυο ακόμη ως opiotion.
Το σκεπτικό είχε να κάνει, πως βάζεις τώρα τις δυο για το μέλλον έως ότου να έρθουν οι πρώτες φρεγάτες και μέχρι να φτάσουν τα αρχικά (μέχρι το 2025) τότε ευελπιστείς πως τα οικονομικά δεδομένα θα έχουν πάρει θετική πορεία, άρα δημιουργείς πολύ πιο άνετα το μέλλον για το κύριο όπλο του Πολεμικού Ναυτικού.
Οι πρόσφατες συζητήσεις στην Γαλλία, με την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη έλεγαν πως στον τομέα των φρεγατών, κλείνουν με θετικό πρόσημο και φαίνεται ότι εκείνες οι πηγές, ήξεραν πως τα όσα είχε πει ο πρωθυπουργός στην ηγεσία του Ελληνικού πενταγώνου θα πραγματοποιούνταν.
Οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως τόσο ο πρωθυπουργός όσο και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου έχουν καταλάβει πως στο μέλλον το Πολεμικό Ναυτικό θα χει ν’ αντιμετωπίσει πάρα πολλές προκλήσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με το περιβάλλον ασφαλείας στην Αν. Μεσόγειο και στα ενεργειακά.
Μπορεί η Πολεμική Αεροπορία να παίξει κι εκείνη καταλυτικό ρόλο, όμως το θαλάσσιο περιβάλλον απαιτεί την ισχυρή παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού με σύγχρονα μέσα ώστε η παράδοση της ναυτικής Ελλάδας να συνεχιστεί.
1/9/2019
6.
Το τρίπτυχο της νέας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-Σερβίας και τα οπλικά συστήματα που θα πρέπει να ενδιαφέρουν την ελληνική πλευρά.
Ιδιαίτερα πολυποίκιλες είναι οι σχέσεις Ελλάδας – Σερβίας στον αμυντικό τομέα με προεκτάσεις σε θέματα εθνικής άμυνας και ασφάλειας. Σήμερα, ο ΥΦΕΘΑ Αλκιβιάδης Στεφανής συναντήθηκε με τον Σέρβο ομόλογο του και συζήτησαν σειρά μέτρων για την νέα αμυντική συνεργασία και περαιτέρω σύσφιξη σχέσεων Ελλάδας – Σερβίας.
Ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής, συναντήθηκε σήμερα στο γραφείο του, με τον ομόλογό του, της Δημοκρατίας της Σερβίας, Μίλαν Ράνκοβιτς (Milan Rankovic)
Οι δύο χώρες μοιράζονται κοινά συμφέροντα και κοινές απειλές στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων απέναντι σε Τουρκία και Σκόπια.
Αποτελεί κοινή οδός για την Ελλάδα και τη Σερβία, η ανάσχεση της Αλβανικής επεκτατικότητας και της Τουρκικής επιρροής τόσο στη περιοχή του Κοσσόβου όσο και με τα γειτονικά Σκόπια, στα οποία οι Αλβανόφωνοι δημιουργούν αποσταθεροποιητικές τάσεις. Ένα άλλο ζήτημα είναι η δράση των παραστρατιωτικών ομάδων του UCK/ UCC στη περιοχή των Βαλκανίων κάτι το οποίο αγγίζει άμεσα και την ελληνική πλευρά.
Τα τρία κυρίαρχα θέματα της σημερινής συνάντησης σύμφωνα με τις πληροφορίες του DefenceReview.gr είναι τα εξής:
Διοργάνωση κοινών ασκήσεων και σύσφιξη δεσμών με κοινές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Ειδικά στον τομέα των Ειδικών Δυνάμεων θα υπάρξει κατακόρυφη αναβάθμιση και κοινές ασκήσεις και συνέργειες.
Μεγαλύτερη συμμετοχή Σέρβων σπουδαστών στις Ελληνικές στρατιωτικές ακαδημίες και αντίστοιχα ανταλλαγή σπουδαστών.
Διαρκή ελληνική παρουσία στο Κόσσοβο από την Ελληνική Δύναμη Κοσσόβου ώστε να εμπεδωθεί το αίσθημα σταθερότητας στη περιοχή.
Ένα επιπρόσθετο ζήτημα που εξετάζεται είναι η συνεργασία της Ελληνικής με την Σερβική Αμυντική βιομηχανία. Η τελευταία έχει να επιδείξει πλειάδα σύγχρονων προϊόντων τα οποία ενδιαφέρουν τις Ελληνικές ΕΔ αλλά και την ελληνική βιομηχανία για συμπαραγωγές και μεταφορά τεχνογνωσίας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα σερβικά πυρομαχικά
και συστήματα πυροβολικού.
Ένα σύστημα με στρατηγικές προεκτάσεις. Πρόκειται για το σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων (MLRS : Multiple Launch Rocket System) Sumadija
Η σερβική Yugoimport παρουσίασε δύο νέα συστήματα πυροβολικού. Πρόκειται για το σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων (MLRS : Multiple Launch Rocket System) Sumadija και το αυτοκινούμενο (τροχοφόρο) πυροβόλο Aleksandar των 155 χιλιοστών. Η παρουσίαση τους έγινε κατά τη διάρκεια της διεθνούς αμυντικής έκθεσης «Defense & Security 2017», η οποία έγινε στην Μπανγκόγκ της Ταϊλάνδης.
Ο εκτοξευτής του συστήματος Sumadija είναι τοποθετημένος σε όχημα 8 x 8 της ρωσικής Kamaz, το οποίο ενσωματώνει θωρακισμένη καμπίνα για την ασφάλεια του πληρώματος. Το Sumadija μπορεί να εκτοξεύσει δύο τύπους πυραύλων: Τον Jerina-1 και τον Jerina-2.
O κατευθυνόμενος Jerina-1, διαμετρήματος 400 χιλιοστών και μέγιστου βεληνεκούς 285 χιλιομέτρων, φέρει πολεμική κεφαλή βάρους 200 κιλών και χρησιμοποιεί σύστημα καθοδήγησης αδρανειακής πλοήγησης σε συνδυασμό με σύστημα παγκόσμιου προσδιορισμού θέσεως (INS/GPS : Inertial Navigation System/Global Positioning System). Ο μη-κατευθυνόμενος Jerina-2, διαμετρήματος 267 χιλιοστών και μέγιστου βεληνεκούς 75 χιλιομέτρων, ενσωματώνει πολεμική κεφαλή βάρους 110 κιλών.
Συνολικά, το Sumadiaj μπορεί να εκτοξεύσει 4-8 Jerina-1 (2-4 κάνιστρα με δύο πυραύλους έκαστο κάνιστρο) ή 12 Jerina-2 (4 κάνιστρα με τρείς πυραύλους έκαστο κάνιστρο).
Το Aleksandar αποτελεί εξέλιξη του NORA B-52. Ενσωματώνει ένα πλήρως αυτόματο σύστημα γέμισης χωρητικότητας 12 πυρομαχικών. Το μέγιστο βεληνεκές του εξαρτάται από τον τύπου του πυρομαχικού. Έτσι με συμβατικά πυρομαχικά το μέγιστο βεληνεκές ανέρχεται στα 32,5 χιλιόμετρα, ενώ με τη χρήση των πυρομαχικών υψηλής εκρηκτικότητας αυξημένου βεληνεκούς ERFB RA/BB το μέγιστο βεληνεκές ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα.
Στη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης «EDEX 2018», στην Αίγυπτο, η σερβική Yugoimport παρουσίασε ένα νέο σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων διαμετρήματος 122 ή 267 χιλιοστών.
Στη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης «EDEX 2018», στην Αίγυπτο, η σερβική Yugoimport παρουσίασε ένα νέο σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων διαμετρήματος 122 ή 267 χιλιοστών. Το σύστημα είναι τοποθετημένο επί τροχοφόρου (8 x 8) οχήματος τύπου Kamaz 6560 και το βάρος μάχης τους είναι 35.000 κιλά.
Η σχεδίαση του είναι όμοια με το, γνωστό στον Ελληνικό Στρατό, RM-70, τσέχικη έκδοση του ρωσικού BM-21. Ο εκτοξευτής του σερβικού συστήματος φέρει 25 σωλήνες των 122 χιλιοστών με ισάριθμες ρουκέτες έτοιμες προς βολή, ενώ ένας κάλαθος με 25 ρουκέτες είναι τοποθετημένος μπροστά από τον εκτοξευτή για γρήγορο ανεφοδιασμό. Εναλλακτικά, το σύστημα μπορεί να εφοδιαστεί με έναν κάλαθο των έξι (6) ρουκετών των 267 χιλιοστών.
Οι ρουκέτες των 122 χιλιοστών επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές 40 χιλιόμετρα, ενώ οι ρουκέτες των 267 χιλιοστών επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές 70 χιλιόμετρα. Και στις δύο περιπτώσεις οι ρουκέτες μπορεί να εκτοξευτούν μια-μια ή όλες μαζί σε διάστημα από 0,8-4 δευτερόλεπτα. Η καμπίνα του προσωπικού είναι θωρακισμένη και προστατεύει από βολές όπλων μικρού διαμετρήματος και θραύσματα. Το σύστημα τάσσεται για βολή εντός 90 δευτερολέπτων. Οι εκτοξευτές μπορούν να κινηθούν, κατά κατεύθυνση, σε τόξο 110° και καθ’ ύψος, σε τόξο 3°-60°. Η χρήση του συστήματος γίνεται από την καμπίνα, από τρία (3) άτομα. Εναλλακτικά η χρήση μπορεί με τηλεχειρισμό, από απόσταση.
Η σερβική Yugoiport έχει αναπτύξει τις ρουκέτες G2000 και τις G2000/52 αυξημένου βεληνεκούς, αμφότερες μη-κατευθυνόμενες.
Έτσι η ανάγκη για κατευθυνόμενα πυρά ακριβείας, τα οποία επιτυγχάνουν μακράν καλύτερα αποτελέσματα, από τα μη-κατευθυνόμενα πυρά, σε συνδυασμό με τη διάθεση νέων ρουκετών αυξημένου βεληνεκούς και την επίτευξη μεγάλης οικονομίας σε πυρομαχικά, οδήγησε τον ΕΣ στην αναζήτηση κατευθυνόμενων ρουκετών. Υπό αυτή την έννοια οι ισραηλινές AccuLAR είναι πιο κοντά στις ελληνικές απαιτήσεις, ενώ οι σερβικές G2000, και ιδιαίτερα οι G2000/52, προσφέρουν το πλεονέκτημα του μεγάλου βεληνεκούς, όπως θα δούμε παρακάτω.
Η ρουκέτα G2000 επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 40,1 χιλιομέτρων. Το μήκος της είναι 2,87 μέτρα και το βάρος της 69,1 κιλά, εκ των οποίων τα 27,3 κιλά είναι το βάρος του κινητήρα συνθετικής θερμοπλαστικής ύλης. Ενσωματώνει πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας βάρους 19 κιλών. Η μέγιστη ταχύτητα που επιτυγχάνει είναι 1.100 μέτρα το δευτερόλεπτο, ενώ το μέγιστο βεληνεκές των 40,1 χιλιομέτρων επιτυγχάνει από γωνία βολής 55ο-57ο. Η Πιθανότητα Κυκλικού Σφάλματος (CEP) στο μέγιστο βεληνεκές είναι μόλις 0,96%. Εξέλιξη της G2000 είναι η ρουκέτα G2000/52 μέγιστου βεληνεκούς 52 χιλιομέτρων, η οποία έχει CEP 0,90% στο μέγιστο βεληνεκές. Το μήκος της είναι 2,86 μέτρα και το βάρος της 64 κιλά. Η G2000/52 ενσωματώνει πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας ή θραυσμάτων βάρους 18,4 κιλών.
Αν και δεν είναι ρουκέτα, αλλά τακτικό βλήμα εδάφους-εδάφους, αξίζει τον κόπο να αναφερθούμε και στο σερβικό Y-1 (Yerina-1), το οποίο μπορεί να καταστρέψει εχθρικές δυνάμεις, τόσο σε επίπεδο περιοχής όσο και σε επίπεδο σημείου, σε αποστάσεις από τα 70 έως τα 285 χιλιόμετρα. Ο διττός ρόλος του βλήματα, δηλαδή ως πυρομαχικό προσβολής περιοχής και σημείου, προκύπτει από την ικανότητα του να ενσωματώνει δύο (2) διαφορετικές πολεμικές κεφαλές: Υψηλής εκρηκτικότητας, για προσβολή στόχων σημείου, και θραυσμάτων, για την προσβολή στόχων περιοχής. Και στις δύο (2) περιπτώσεις το βάρος της πολεμικής κεφαλής είναι 200 κιλά.
Serbia unveils new ALAS guided missile system
Το Σερβικό ALAS.
Οι εκδόσεις του συστήματος είναι η ALAS-A, η ALAS-B και η ALAS-C. Στη πρώτη έκδοση το σύστημα επιτυγχάνει βεληνεκές 25 χιλιόμετρα, στη δεύτερη 60 χιλιόμετρα ενώ η τρίτη είναι έκδοση παράκτιας άμυνας. Βέβαια στα 25 χιλιόμετρα το πρόβλημα είναι η στοχοποίηση και η κατάδειξη του στόχου. Αυτό είναι κάτι που αναιρείται είτε από την ύπαρξη προωθημένων ομάδων ειδικών δυνάμεων ή με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Η καθοδήγηση του πυραύλου προς τον στόχο γίνεται μέσω οπτικής ίνας με τη δυνατότητα διαρκούς αλλαγής της πορείας του πυραύλου προς τον στόχο ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη ακρίβεια.
Η σερβική Yugoimport αναπτύσσει νέα πυρομαχικά των 155 χιλιοστών
Νέα UAV από τη Σερβία
«Partner 2019»: Τα επιτεύγματα της σερβικής αμυντικής βιομηχανίας, παράδειγμα για την Ελλάδα
Αύξηση εξαγωγών για τη σερβική αμυντική βιομηχανία
Γιάννης Νικήτας
https://defencereview.gr/to-triptycho-tis-neas-amyntikis-synerg/
30/8/2019
6.
Το τρίπτυχο της νέας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-Σερβίας και τα οπλικά συστήματα που θα πρέπει να ενδιαφέρουν την ελληνική πλευρά.
Ιδιαίτερα πολυποίκιλες είναι οι σχέσεις Ελλάδας – Σερβίας στον αμυντικό τομέα με προεκτάσεις σε θέματα εθνικής άμυνας και ασφάλειας. Σήμερα, ο ΥΦΕΘΑ Αλκιβιάδης Στεφανής συναντήθηκε με τον Σέρβο ομόλογο του και συζήτησαν σειρά μέτρων για την νέα αμυντική συνεργασία και περαιτέρω σύσφιξη σχέσεων Ελλάδας – Σερβίας.
Οι δύο χώρες μοιράζονται κοινά συμφέροντα και κοινές απειλές στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων απέναντι σε Τουρκία και Σκόπια.
Αποτελεί κοινή οδός για την Ελλάδα και τη Σερβία, η ανάσχεση της Αλβανικής επεκτατικότητας και της Τουρκικής επιρροής τόσο στη περιοχή του Κοσσόβου όσο και με τα γειτονικά Σκόπια, στα οποία οι Αλβανόφωνοι δημιουργούν αποσταθεροποιητικές τάσεις. Ένα άλλο ζήτημα είναι η δράση των παραστρατιωτικών ομάδων του UCK/ UCC στη περιοχή των Βαλκανίων κάτι το οποίο αγγίζει άμεσα και την ελληνική πλευρά.
Τα τρία κυρίαρχα θέματα της σημερινής συνάντησης σύμφωνα με τις πληροφορίες του DefenceReview.gr είναι τα εξής:
Διοργάνωση κοινών ασκήσεων και σύσφιξη δεσμών με κοινές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Ειδικά στον τομέα των Ειδικών Δυνάμεων θα υπάρξει κατακόρυφη αναβάθμιση και κοινές ασκήσεις και συνέργειες.
Μεγαλύτερη συμμετοχή Σέρβων σπουδαστών στις Ελληνικές στρατιωτικές ακαδημίες και αντίστοιχα ανταλλαγή σπουδαστών.
Διαρκή ελληνική παρουσία στο Κόσσοβο από την Ελληνική Δύναμη Κοσσόβου ώστε να εμπεδωθεί το αίσθημα σταθερότητας στη περιοχή.
Ένα επιπρόσθετο ζήτημα που εξετάζεται είναι η συνεργασία της Ελληνικής με την Σερβική Αμυντική βιομηχανία. Η τελευταία έχει να επιδείξει πλειάδα σύγχρονων προϊόντων τα οποία ενδιαφέρουν τις Ελληνικές ΕΔ αλλά και την ελληνική βιομηχανία για συμπαραγωγές και μεταφορά τεχνογνωσίας.
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα σερβικά πυρομαχικά
και συστήματα πυροβολικού.
Η σερβική Yugoimport παρουσίασε δύο νέα συστήματα πυροβολικού. Πρόκειται για το σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων (MLRS : Multiple Launch Rocket System) Sumadija και το αυτοκινούμενο (τροχοφόρο) πυροβόλο Aleksandar των 155 χιλιοστών. Η παρουσίαση τους έγινε κατά τη διάρκεια της διεθνούς αμυντικής έκθεσης «Defense & Security 2017», η οποία έγινε στην Μπανγκόγκ της Ταϊλάνδης.
Ο εκτοξευτής του συστήματος Sumadija είναι τοποθετημένος σε όχημα 8 x 8 της ρωσικής Kamaz, το οποίο ενσωματώνει θωρακισμένη καμπίνα για την ασφάλεια του πληρώματος. Το Sumadija μπορεί να εκτοξεύσει δύο τύπους πυραύλων: Τον Jerina-1 και τον Jerina-2.
O κατευθυνόμενος Jerina-1, διαμετρήματος 400 χιλιοστών και μέγιστου βεληνεκούς 285 χιλιομέτρων, φέρει πολεμική κεφαλή βάρους 200 κιλών και χρησιμοποιεί σύστημα καθοδήγησης αδρανειακής πλοήγησης σε συνδυασμό με σύστημα παγκόσμιου προσδιορισμού θέσεως (INS/GPS : Inertial Navigation System/Global Positioning System). Ο μη-κατευθυνόμενος Jerina-2, διαμετρήματος 267 χιλιοστών και μέγιστου βεληνεκούς 75 χιλιομέτρων, ενσωματώνει πολεμική κεφαλή βάρους 110 κιλών.
Συνολικά, το Sumadiaj μπορεί να εκτοξεύσει 4-8 Jerina-1 (2-4 κάνιστρα με δύο πυραύλους έκαστο κάνιστρο) ή 12 Jerina-2 (4 κάνιστρα με τρείς πυραύλους έκαστο κάνιστρο).
Το Aleksandar αποτελεί εξέλιξη του NORA B-52. Ενσωματώνει ένα πλήρως αυτόματο σύστημα γέμισης χωρητικότητας 12 πυρομαχικών. Το μέγιστο βεληνεκές του εξαρτάται από τον τύπου του πυρομαχικού. Έτσι με συμβατικά πυρομαχικά το μέγιστο βεληνεκές ανέρχεται στα 32,5 χιλιόμετρα, ενώ με τη χρήση των πυρομαχικών υψηλής εκρηκτικότητας αυξημένου βεληνεκούς ERFB RA/BB το μέγιστο βεληνεκές ανέρχεται στα 52 χιλιόμετρα.
Στη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης «EDEX 2018», στην Αίγυπτο, η σερβική Yugoimport παρουσίασε ένα νέο σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων διαμετρήματος 122 ή 267 χιλιοστών. Το σύστημα είναι τοποθετημένο επί τροχοφόρου (8 x 8) οχήματος τύπου Kamaz 6560 και το βάρος μάχης τους είναι 35.000 κιλά.
Η σχεδίαση του είναι όμοια με το, γνωστό στον Ελληνικό Στρατό, RM-70, τσέχικη έκδοση του ρωσικού BM-21. Ο εκτοξευτής του σερβικού συστήματος φέρει 25 σωλήνες των 122 χιλιοστών με ισάριθμες ρουκέτες έτοιμες προς βολή, ενώ ένας κάλαθος με 25 ρουκέτες είναι τοποθετημένος μπροστά από τον εκτοξευτή για γρήγορο ανεφοδιασμό. Εναλλακτικά, το σύστημα μπορεί να εφοδιαστεί με έναν κάλαθο των έξι (6) ρουκετών των 267 χιλιοστών.
Οι ρουκέτες των 122 χιλιοστών επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές 40 χιλιόμετρα, ενώ οι ρουκέτες των 267 χιλιοστών επιτυγχάνουν μέγιστο βεληνεκές 70 χιλιόμετρα. Και στις δύο περιπτώσεις οι ρουκέτες μπορεί να εκτοξευτούν μια-μια ή όλες μαζί σε διάστημα από 0,8-4 δευτερόλεπτα. Η καμπίνα του προσωπικού είναι θωρακισμένη και προστατεύει από βολές όπλων μικρού διαμετρήματος και θραύσματα. Το σύστημα τάσσεται για βολή εντός 90 δευτερολέπτων. Οι εκτοξευτές μπορούν να κινηθούν, κατά κατεύθυνση, σε τόξο 110° και καθ’ ύψος, σε τόξο 3°-60°. Η χρήση του συστήματος γίνεται από την καμπίνα, από τρία (3) άτομα. Εναλλακτικά η χρήση μπορεί με τηλεχειρισμό, από απόσταση.
Η σερβική Yugoiport έχει αναπτύξει τις ρουκέτες G2000 και τις G2000/52 αυξημένου βεληνεκούς, αμφότερες μη-κατευθυνόμενες.
Έτσι η ανάγκη για κατευθυνόμενα πυρά ακριβείας, τα οποία επιτυγχάνουν μακράν καλύτερα αποτελέσματα, από τα μη-κατευθυνόμενα πυρά, σε συνδυασμό με τη διάθεση νέων ρουκετών αυξημένου βεληνεκούς και την επίτευξη μεγάλης οικονομίας σε πυρομαχικά, οδήγησε τον ΕΣ στην αναζήτηση κατευθυνόμενων ρουκετών. Υπό αυτή την έννοια οι ισραηλινές AccuLAR είναι πιο κοντά στις ελληνικές απαιτήσεις, ενώ οι σερβικές G2000, και ιδιαίτερα οι G2000/52, προσφέρουν το πλεονέκτημα του μεγάλου βεληνεκούς, όπως θα δούμε παρακάτω.
Η ρουκέτα G2000 επιτυγχάνει μέγιστο βεληνεκές 40,1 χιλιομέτρων. Το μήκος της είναι 2,87 μέτρα και το βάρος της 69,1 κιλά, εκ των οποίων τα 27,3 κιλά είναι το βάρος του κινητήρα συνθετικής θερμοπλαστικής ύλης. Ενσωματώνει πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας βάρους 19 κιλών. Η μέγιστη ταχύτητα που επιτυγχάνει είναι 1.100 μέτρα το δευτερόλεπτο, ενώ το μέγιστο βεληνεκές των 40,1 χιλιομέτρων επιτυγχάνει από γωνία βολής 55ο-57ο. Η Πιθανότητα Κυκλικού Σφάλματος (CEP) στο μέγιστο βεληνεκές είναι μόλις 0,96%. Εξέλιξη της G2000 είναι η ρουκέτα G2000/52 μέγιστου βεληνεκούς 52 χιλιομέτρων, η οποία έχει CEP 0,90% στο μέγιστο βεληνεκές. Το μήκος της είναι 2,86 μέτρα και το βάρος της 64 κιλά. Η G2000/52 ενσωματώνει πολεμική κεφαλή υψηλής εκρηκτικότητας ή θραυσμάτων βάρους 18,4 κιλών.
Αν και δεν είναι ρουκέτα, αλλά τακτικό βλήμα εδάφους-εδάφους, αξίζει τον κόπο να αναφερθούμε και στο σερβικό Y-1 (Yerina-1), το οποίο μπορεί να καταστρέψει εχθρικές δυνάμεις, τόσο σε επίπεδο περιοχής όσο και σε επίπεδο σημείου, σε αποστάσεις από τα 70 έως τα 285 χιλιόμετρα. Ο διττός ρόλος του βλήματα, δηλαδή ως πυρομαχικό προσβολής περιοχής και σημείου, προκύπτει από την ικανότητα του να ενσωματώνει δύο (2) διαφορετικές πολεμικές κεφαλές: Υψηλής εκρηκτικότητας, για προσβολή στόχων σημείου, και θραυσμάτων, για την προσβολή στόχων περιοχής. Και στις δύο (2) περιπτώσεις το βάρος της πολεμικής κεφαλής είναι 200 κιλά.
Serbia unveils new ALAS guided missile system
Το Σερβικό ALAS.
Οι εκδόσεις του συστήματος είναι η ALAS-A, η ALAS-B και η ALAS-C. Στη πρώτη έκδοση το σύστημα επιτυγχάνει βεληνεκές 25 χιλιόμετρα, στη δεύτερη 60 χιλιόμετρα ενώ η τρίτη είναι έκδοση παράκτιας άμυνας. Βέβαια στα 25 χιλιόμετρα το πρόβλημα είναι η στοχοποίηση και η κατάδειξη του στόχου. Αυτό είναι κάτι που αναιρείται είτε από την ύπαρξη προωθημένων ομάδων ειδικών δυνάμεων ή με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Η καθοδήγηση του πυραύλου προς τον στόχο γίνεται μέσω οπτικής ίνας με τη δυνατότητα διαρκούς αλλαγής της πορείας του πυραύλου προς τον στόχο ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη ακρίβεια.
Η σερβική Yugoimport αναπτύσσει νέα πυρομαχικά των 155 χιλιοστών
Νέα UAV από τη Σερβία
«Partner 2019»: Τα επιτεύγματα της σερβικής αμυντικής βιομηχανίας, παράδειγμα για την Ελλάδα
Αύξηση εξαγωγών για τη σερβική αμυντική βιομηχανία
Γιάννης Νικήτας
https://defencereview.gr/to-triptycho-tis-neas-amyntikis-synerg/
30/8/2019
7.
Η απειλή των τουρκικών Ταξιαρχιών Καταδρομών
στο Αιγαίο.
Η απειλή των τουρκικών Ταξιαρχιών Καταδρομών
στο Αιγαίο.
Νέος διοικητής στην 4η Στρατιά του Τουρκικού Στρατού, τοποθετήθηκε με τις κρίσεις της στρατιωτικής ηγεσίας της 22ας Αυγούστου ο Αντιστράτηγος Αλί Σιβρί. Η 4η Στρατιά είναι αυτή που διατηρείται έναντι του Αιγαίου και σε περίπτωση πολεμικής αναμετρήσεως με την Ελλάδα θα υλοποιήσει τα πολεμικά σχέδια των χερσαίων δυνάμεων εναντίον ελληνικών νησιωτικών εδαφών.
Η απειλή της 4ης Στρατιάς έχει αναβαθμισθεί τελευταίως, λόγω του μετασχηματισμού δύο Μηχανοποιημένων Ταξιαρχιών του (11η και 19η) σε Ταξιαρχίες Καταδρομών. Αυτές, μαζί με την 7η Ταξιαρχία Καταδρομών, συνιστούν την αιχμή των δυνάμεων που προορίζονται για επιχειρήσεις στο Αιγαίο. Η μετάπτωση των δύο προαναφερομένων Μηχανοποιημένων Ταξιαρχιών έγινε, επειδή η εμπειρία δείχνει ότι υπάρχει σημαντική διαφορά στην απόδοση των μονάδων πεζικού εν σχέσει με τις μονάδες καταδρομών. Την υποστήριξη των επιχειρήσεων στο Αιγαίο, θα αναλάβει η 57η Ταξιαρχία Πυροβολικού.
Εάν συνυπολογισθεί η Ταξιαρχία Πεζοναυτών, τότε οι τουρκικές δυνάμεις που είναι άμεσα προσανατολισμένες για επιχειρήσεις στο Αιγαίο συμποσούνται σε τέσσερις επίλεκτες Ταξιαρχίες.
Ο Αντιστράτηγος Σιβρί ήταν προηγουμένως διοικητής του 4ου Σώματος Στρατού, το οποίο συγκεντρώνει την “στρατηγική εφεδρεία” των τουρκικών χερσαίων δυνάμεων. Αυτή περιλαμβάνει την 1η Ταξιαρχία Καταδρομών (Αλεξιπτωτιστές) στην Καισάρεια, την 2α Ταξιαρχία Καταδρομών (Μπολού), την 28η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού (Μαμάκ) και την 58η Ταξιαρχία Πυροβολικού (Πολατλί).
Η επιλογή αξιωματικών προερχομένων από τις μονάδες καταδρομών, για την διοίκηση της 4ης Στρατιάς, όσο και η ποιοτική ενίσχυση αυτής με δύο νέες ταξιαρχίες καταδρομών, είναι ενδεικτική των εκπονηθέντων σχεδίων εναντίον ελληνικών νήσων, που βασίζονται κατά τα φαινόμενα σε αεροκίνητες επιχειρήσεις με ελικόπτερα. Οι προερχόμενοι εκ των μονάδων καταδρομών αξιωματικοί, έχουν μεγαλύτερη εμπειρία σε συνδυασμένες επιχειρήσεις που απαιτούν συνεργασία με δυνάμεις άλλων Όπλων και Κλάδων.
Παρόμοια είναι η αντίληψη στην περίπτωση της ΑΣΔΕΝ, που έχει την ευθύνη αμύνης των νησιωτικών εδαφών στο Αιγαίο, όπως μαρτυρεί η επιλογή κατά προτίμηση αξιωματικών προερχομένων εκ των Ειδικών Δυνάμεων, για την συγκεκριμένη διοίκηση. Όμως, σε αντίθεση με την απειλή της 4ης Στρατιάς που διαρκώς αναβαθμίζεται ποιοτικώς κι ενισχύεται, στην περίπτωση της ΑΣΔΕΝ δεν παρατηρείται ανάλογη πρόοδος, όσον αφορά τις οργανικές δυνάμεις της.
Γενικό μέτρο που μπορεί να αποδώσει βραχυπρόθεσμα, είναι η αύξηση της στρατιωτικής θητείας ενώ η πρόσληψη ΕΠΟΠ για την ενίσχυση των μονάδων Ειδικών Δυνάμεων μπορεί να αποδώσει μεσοπρόθεσμα. Η έμφαση στις Ειδικές Δυνάμεις, ενισχύεται ως “μονόδρομος” για το ΓΕΣ και το ΓΕΕΘΑ, από την εξέλιξη της τουρκικής απειλής, υπόθεση στην οποία μπορεί να συντελέσει θετικώς ο σχεδιασμός του ΓΕΕΘΑ που αφορά την συγκρότηση Διοικήσεως Ειδικού Πολέμου.
Σάββας Δ. Βλάσσης
24/8/2019
8.
Παράδοση των 4 τελευταίων CH-47F
στην Τουρκία.
Στις 31 Ιουλίου, η Boeing παρέδωσε στην Τουρκία τα τελευταία 4 ελικόπτερα μεταφορών CH-47F Chinook. Πρόκειται για την δεύτερη παρτίδα ελικοπτέρων του τύπου, από σύμβαση που υπεγράφη το 2015 και αφορούσε 5 συνολικώς ελικόπτερα, εκ των οποίων το πρώτο είχε παραληφθεί στις 25 Αυγούστου 2018.
Η πρώτη σύμβαση που ανατέθηκε το 2011, αφορούσε 6 ελικόπτερα, συνεπώς πλέον η Αεροπορία Στρατού του Τουρκικού Στρατού διαθέτει συνολικώς 11 CH-47F Chinook.
Τα ελικόπτερα ξεφορτώθηκαν στο λιμάνι της Σμύρνης. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο βίντεο που δημοσιοποίησε η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα, διακρίνεται ένα Chinook με την σκούρα πρασινόμαυρη βαφή και όχι την τρίχρωμη καφεπράσινη παραλλαγή που έχει τυποποιηθεί στα ελικόπτερα του Τουρκικού Στρατού. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, τα 4 από τα 11 CH-47F, προορίζονται για την Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, συνεπώς είναι πιθανό ότι περί αυτών πρόκειται.
Η παράδοση δεν επηρεάσθηκε από τις διαταραγμένες σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας, μετά την απόφαση της Αγκύρας να προβεί στην παραλαβή του αντιαεροπορικού συστήματος S-400 Triumf.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/
paradosi-ton-4-teleftaion-ch-47f-stin-toyrkia/
5/8/2019
9.
του ένοπλου UAV Songar
στον Τουρκικό Στρατό (Video).
Σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής ASISGUARD το ένοπλο UAV Songar αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία σύντομα στον Τουρκικό Στρατό. Το Songar ενσωματώνει πολυβόλο των 5,56 χιλιοστών με αναχορηγία 200 φυσιγγίων και μέγιστη εμβέλεια πτήσης τα 10 χιλιόμετρα. Η ASISGUARD συνόδευσε τη σχετική είδηση με ένα video στο YouTube. Μάλιστα όπως έγινε γνωστό, κατόπιν σχετικού αιτήματος του Τουρκικού Στρατού η εταιρία αναπτύσσει και μια έκδοση με πολλαπλό εκτοξευτή βομβίδων των 40 χιλιοστών. Το Songar προορίζεται κυρίως για χρήση κατά των Κούρδων του PKK.
https://defencereview.gr/syntoma-i-paradosi-toy-enoploy-uav-songar-ston/?fbclid=IwAR0ZWgf8kqhacH_xIp0TZ02NnWfrJd5vLDk3gMi6nB0P2r99rWlNbgnZsic
26 Αυγούστου 2019
10.
Τουρκία: Διαλυμένη η Αεροπορία της, κι όμως απειλεί…
επειδή εμείς τους μάθαμε ότι αυτό “δουλεύει”.
Οι αναφορές μέσα από τους εξειδικευμένους -και μη- αμυντικούς και ειδησεογραφικούς ιστότοπους, σχετικά με το ζήτημα της παράδοσης ή μη των F-35 στην Τουρκική Αεροπορία σε πρώτη φάση, της παραλαβής των S-400 τον περασμένο Ιούλιο και της πρόσφατης έναρξης διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία σχετικά με το ενδεχόμενο της απόκτησης μαχητικών Su-57 ή Su-35, υπήρξαν πολλές και σε κάποιες περιπτώσεις, εξόχως αναλυτικές.
Ασφαλώς όλες αυτές οι εξελίξεις μας αφορούν. Και έχουμε προσπαθήσει να τις παρουσιάσουμε και να τις αναλύσουμε υπό το πλέον ρεαλιστικό πρίσμα. Όμως πλέον θεωρούμε ότι είναι απόλυτη ανάγκη (έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια χρόνου!) η Ελλάδα να πάψει να είναι απλός θεατής αυτών των εξελίξεων. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια αυτό κάνει μόνο… Παρακολουθεί όντας σε πλήρη αδράνεια. Θα σταθούμε λοιπόν εδώ σε μία εξέλιξη στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, στην οποία δεν έχει αποδοθεί ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα και η οποία είναι τόσο σημαντική ώστε να προκαλέσει την αντίδρασή μας.
Εξηγούμαστε… Οι εξελίξεις των τελευταίων τριών ετών στην Τουρκία ήταν, πέρα από όλα τα άλλα, ιδιαίτερα επιβαρυντικές για το αξιόμαχο των ενόπλων της δυνάμεων και ιδίως για το αξιόμαχο της Αεροπορίας της (ΤΗΚ). Ξεκινώντας από τη ματαίωση της παράδοσης των αρχικών 30 F-35, είναι θεωρούμε απολύτως κατανοητό πως θα έχει βαρύτατες συνέπειες, αρνητικές, τόσο για το μέλλον της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, όσο και για το αξιόμαχο της Τουρκικής Αεροπορίας.
Ακόμη και αν η τελευταία τελικά αποκτήσει μαχητικά Su-35 ή Su-57 (μετά από αρκετά χρόνια…), ή στο πλαίσιο ενός απίθανου ή ακραίου σεναρίου η Τουρκία αποδεχθεί τις αμερικανικές προϋποθέσεις για την παράδοση μαχητικών F-35, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να υλοποιηθούν και να αποδώσουν επιχειρησιακά αυτές οι προμήθειες υλικού. Οι λόγοι είναι πολλοί και απλοί…
Η υιοθέτηση ρωσικών τύπων μαχητικών συνεπάγεται τη δημιουργία εντελώς νέων υποδομών για την υποστήριξη συστημάτων και νέων όπλων. Συνεπάγεται την προμήθεια και αξιοποίηση νέου εξοπλισμού, εντελώς διαφοροποιημένου, για την επανεξυπηρέτηση και τον επανεξοπλισμό των μαχητικών στο έδαφος. Συνεπάγεται την προμήθεια και αξιοποίηση νέων προσομοιωτών και εκπαιδευτικών βοηθημάτων. Συνεπάγεται τέλος, την εκπαίδευση του προσωπικού, ιπτάμενου και τεχνικού, σε συστήματα και όπλα τελείως διαφορετικής φιλοσοφίας.
Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2016, η Τουρκική Αεροπορία έχει πληγεί σε βαθμό που έχει πλέον πάψει να αποτελεί πραγματική απειλή για την Πολεμική Αεροπορία. Και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό ή επικίνδυνα καθησυχαστικό, μπορούμε να το θέσουμε διαφορετικά… Η Τουρκική Αεροπορία δεν είναι αυτό που ήταν πριν από το καλοκαίρι του 2016!
Έχει αποδυναμωθεί σε μεγάλο βαθμό, κυρίως μέσω της απώλειας δεκάδων ιπταμένων της, αλλά και αξιωματικών άλλων κρίσιμων ειδικοτήτων, μετά το πογκρόμ συλλήψεων που προκάλεσε το αποτυχημένο πραξικόπημα. Σταδιακά δε, θα απολέσει και τον στόλο των F-16, λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, μαζί με την διακοπή υποστήριξης των αμερικανικής κατασκευής και προέλευσης όπλων, αν τελικά η Τουρκία επιλέξει τη λύση των ρωσικών Su-35 και Su-57…
Περαιτέρω αρνητικές εξελίξεις για την Τουρκική Αεροπορία είναι πολύ πιθανές δεδομένης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Πολλοί θεωρούν ότι το ρήγμα με τις ΗΠΑ και τη Δύση είναι ανεπανόρθωτο… Ακόμη όμως και αν η Τουρκία επανέλθει πλήρως στο προγενέστερο status quo, η Αεροπορία της θα χρειαστεί ένα εύλογο (οπωσδήποτε μεγαλύτερο της πενταετίας) χρονικό διάστημα για να επανακάμψει και φυσικά να αρχίσει να προσαρμόζεται στα νέα επιχειρησιακά δεδομένα. Να σταθούμε σε ένα απλό παράδειγμα…
Παρά το γεγονός ότι έχει εκσυγχρονίσει σταδιακά το σύνολο των μαχητικών F-16 που διαθέτει, η Τουρκική Αεροπορία θα πρέπει σε εύλογο χρονικό διάστημα να πάει σε νέα συστήματα και όπλα… Δηλαδή ραντάρ AESA, αισθητήρες υπερύθρων IRST, πραγματικά προηγμένα συστήματα αυτοπροστασίας και Η/Π, μαζί με νέας γενιάς συστήματα λήψης και μετάδοσης δεδομένων (data link) καθώς και νέα όπλα όπως ο ΑΙΜ-120D ή το SOM-J. Όλα αυτά θα τις προέκυπταν μέσω του F-35A…
Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα πάει σε αυτό το βήμα συντομότερα, μέσω του εκσυγχρονισμού των 84 F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced, στο επίπεδο V. Άλλο αν οι καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί και σε αυτή τη διαδικασία, σε συνδυασμό με το ότι -κακώς- δεν έχουν περιληφθεί και τα Block 50, μειώνουν μήνα με το μήνα το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που θα αποκτήσει η ελληνική πλευρά!
Εξετάζοντας το άλλο σενάριο, αυτό δηλαδή της απόκτησης τελικά των ρωσικών μαχητικών Su-35 και Su-57, που πλέον διαφαίνεται όλο και πιο πιθανό επειδή οι ΗΠΑ απλά δεν μπορούν να κάνουν πίσω σε πολλές από τις τουρκικές αξιώσεις, το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό. Με την πολιτική του εκβιασμού των ΗΠΑ στην οποία εξακολουθεί να επενδύει ο Ερντογάν, αργά ή γρήγορα θα επέλθει η οριστική ρήξη. Με την αποτελεσματικότητα και την πραγματική επιρροή του ΝΑΤΟ στον ευρωπαϊκό χώρο να τίθενται υπό ευθεία αμφισβήτηση, τα περιθώρια στενεύουν και για τους Αμερικανούς. Δεν μπορούν επ’ αόριστον να ροκανίζουν χρόνο με την τουρκική περίπτωση.
Γεγονός που σε καθαρά πρακτικό επίπεδο σημαίνει ότι όταν επέλθει η ρήξη, η Τουρκική Αεροπορία στην ουσία θα πρέπει όχι μόνο από πλευράς προμήθειας υλικού, αλλά και από πλευράς επιμόρφωσης και εκπαίδευσης προσωπικού και φυσικά δημιουργίας υποδομών, να “στηθεί” σχεδόν από το μηδέν! Τουλάχιστον στον ευαίσθητο και εξόχως απαιτητικό τομέα των μαχητικών δηλαδή, θα πρέπει να αντικαταστήσει πλήρως και συνολικά τα αμερικανικής προέλευσης μαχητικά της με ρωσικά! Συν τα όπλα…
Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει ούτε σε πέντε, ούτε σε δέκα χρόνια! Για τον πολύ απλό λόγο ότι ακόμη και υπό την προϋπόθεση της χρηματοδότησης από τις φίλιες χώρες του Περσικού Κόλπου (βλ. Κατάρ), είναι πρακτικά αδύνατο να εξασφαλιστούν κονδύλια της τάξης των 40+ δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα απαιτήσει η υλοποίηση μίας τέτοιας διαδικασίας σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα (δεκαετία…).
Και εδώ ερχόμαστε στα καθ’ ημάς. Η ελληνική πλευρά έχει τα περιθώρια να αντιδράσει και να καλύψει μία αδράνεια 15 ετών σε ότι αφορά στην ανανέωση του υλικού και των όπλων της Πολεμικής της Αεροπορίας. Και μπορεί να το κάνει χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσει πακτωλό χρημάτων.
Μπορεί να επενδύσει στο υλικό που ήδη διαθέτει, ομογενοποιώντας το προκειμένου να απαλλαγεί δια παντός από τη μάστιγα (οικονομική και επιχειρησιακή) της πολυτυπίας. Μπορεί να πάει επιλεκτικά σε νέα όπλα και αερομεταφερόμενα συστήματα που θα κάνουν και πάλι τη διαφορά. Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα που θα αναφέρουμε αναλυτικά τις επόμενες ημέρες…
https://www.defence-point.gr/news/toyrkia-dialymeni-i-aeroporia-tis-ki-omos-apeilei-epeidi-emeis-toys-mathame-oti-ayto-quot-doyleyei-quot
1/9/2019
8.
Παράδοση των 4 τελευταίων CH-47F
στην Τουρκία.
Στις 31 Ιουλίου, η Boeing παρέδωσε στην Τουρκία τα τελευταία 4 ελικόπτερα μεταφορών CH-47F Chinook. Πρόκειται για την δεύτερη παρτίδα ελικοπτέρων του τύπου, από σύμβαση που υπεγράφη το 2015 και αφορούσε 5 συνολικώς ελικόπτερα, εκ των οποίων το πρώτο είχε παραληφθεί στις 25 Αυγούστου 2018.
Η πρώτη σύμβαση που ανατέθηκε το 2011, αφορούσε 6 ελικόπτερα, συνεπώς πλέον η Αεροπορία Στρατού του Τουρκικού Στρατού διαθέτει συνολικώς 11 CH-47F Chinook.
Τα ελικόπτερα ξεφορτώθηκαν στο λιμάνι της Σμύρνης. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο βίντεο που δημοσιοποίησε η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα, διακρίνεται ένα Chinook με την σκούρα πρασινόμαυρη βαφή και όχι την τρίχρωμη καφεπράσινη παραλλαγή που έχει τυποποιηθεί στα ελικόπτερα του Τουρκικού Στρατού. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, τα 4 από τα 11 CH-47F, προορίζονται για την Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, συνεπώς είναι πιθανό ότι περί αυτών πρόκειται.
Η παράδοση δεν επηρεάσθηκε από τις διαταραγμένες σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας, μετά την απόφαση της Αγκύρας να προβεί στην παραλαβή του αντιαεροπορικού συστήματος S-400 Triumf.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/
paradosi-ton-4-teleftaion-ch-47f-stin-toyrkia/
5/8/2019
9.
του ένοπλου UAV Songar
στον Τουρκικό Στρατό (Video).
Σύμφωνα με ανακοίνωση της τουρκικής ASISGUARD το ένοπλο UAV Songar αναμένεται να ενταχθεί σε υπηρεσία σύντομα στον Τουρκικό Στρατό. Το Songar ενσωματώνει πολυβόλο των 5,56 χιλιοστών με αναχορηγία 200 φυσιγγίων και μέγιστη εμβέλεια πτήσης τα 10 χιλιόμετρα. Η ASISGUARD συνόδευσε τη σχετική είδηση με ένα video στο YouTube. Μάλιστα όπως έγινε γνωστό, κατόπιν σχετικού αιτήματος του Τουρκικού Στρατού η εταιρία αναπτύσσει και μια έκδοση με πολλαπλό εκτοξευτή βομβίδων των 40 χιλιοστών. Το Songar προορίζεται κυρίως για χρήση κατά των Κούρδων του PKK.
https://defencereview.gr/syntoma-i-paradosi-toy-enoploy-uav-songar-ston/?fbclid=IwAR0ZWgf8kqhacH_xIp0TZ02NnWfrJd5vLDk3gMi6nB0P2r99rWlNbgnZsic
26 Αυγούστου 2019
10.
Τουρκία: Διαλυμένη η Αεροπορία της, κι όμως απειλεί…
επειδή εμείς τους μάθαμε ότι αυτό “δουλεύει”.
Οι αναφορές μέσα από τους εξειδικευμένους -και μη- αμυντικούς και ειδησεογραφικούς ιστότοπους, σχετικά με το ζήτημα της παράδοσης ή μη των F-35 στην Τουρκική Αεροπορία σε πρώτη φάση, της παραλαβής των S-400 τον περασμένο Ιούλιο και της πρόσφατης έναρξης διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία σχετικά με το ενδεχόμενο της απόκτησης μαχητικών Su-57 ή Su-35, υπήρξαν πολλές και σε κάποιες περιπτώσεις, εξόχως αναλυτικές.
Ασφαλώς όλες αυτές οι εξελίξεις μας αφορούν. Και έχουμε προσπαθήσει να τις παρουσιάσουμε και να τις αναλύσουμε υπό το πλέον ρεαλιστικό πρίσμα. Όμως πλέον θεωρούμε ότι είναι απόλυτη ανάγκη (έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια χρόνου!) η Ελλάδα να πάψει να είναι απλός θεατής αυτών των εξελίξεων. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια αυτό κάνει μόνο… Παρακολουθεί όντας σε πλήρη αδράνεια. Θα σταθούμε λοιπόν εδώ σε μία εξέλιξη στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, στην οποία δεν έχει αποδοθεί ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα και η οποία είναι τόσο σημαντική ώστε να προκαλέσει την αντίδρασή μας.
Εξηγούμαστε… Οι εξελίξεις των τελευταίων τριών ετών στην Τουρκία ήταν, πέρα από όλα τα άλλα, ιδιαίτερα επιβαρυντικές για το αξιόμαχο των ενόπλων της δυνάμεων και ιδίως για το αξιόμαχο της Αεροπορίας της (ΤΗΚ). Ξεκινώντας από τη ματαίωση της παράδοσης των αρχικών 30 F-35, είναι θεωρούμε απολύτως κατανοητό πως θα έχει βαρύτατες συνέπειες, αρνητικές, τόσο για το μέλλον της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, όσο και για το αξιόμαχο της Τουρκικής Αεροπορίας.
Ακόμη και αν η τελευταία τελικά αποκτήσει μαχητικά Su-35 ή Su-57 (μετά από αρκετά χρόνια…), ή στο πλαίσιο ενός απίθανου ή ακραίου σεναρίου η Τουρκία αποδεχθεί τις αμερικανικές προϋποθέσεις για την παράδοση μαχητικών F-35, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να υλοποιηθούν και να αποδώσουν επιχειρησιακά αυτές οι προμήθειες υλικού. Οι λόγοι είναι πολλοί και απλοί…
Η υιοθέτηση ρωσικών τύπων μαχητικών συνεπάγεται τη δημιουργία εντελώς νέων υποδομών για την υποστήριξη συστημάτων και νέων όπλων. Συνεπάγεται την προμήθεια και αξιοποίηση νέου εξοπλισμού, εντελώς διαφοροποιημένου, για την επανεξυπηρέτηση και τον επανεξοπλισμό των μαχητικών στο έδαφος. Συνεπάγεται την προμήθεια και αξιοποίηση νέων προσομοιωτών και εκπαιδευτικών βοηθημάτων. Συνεπάγεται τέλος, την εκπαίδευση του προσωπικού, ιπτάμενου και τεχνικού, σε συστήματα και όπλα τελείως διαφορετικής φιλοσοφίας.
Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2016, η Τουρκική Αεροπορία έχει πληγεί σε βαθμό που έχει πλέον πάψει να αποτελεί πραγματική απειλή για την Πολεμική Αεροπορία. Και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό ή επικίνδυνα καθησυχαστικό, μπορούμε να το θέσουμε διαφορετικά… Η Τουρκική Αεροπορία δεν είναι αυτό που ήταν πριν από το καλοκαίρι του 2016!
Έχει αποδυναμωθεί σε μεγάλο βαθμό, κυρίως μέσω της απώλειας δεκάδων ιπταμένων της, αλλά και αξιωματικών άλλων κρίσιμων ειδικοτήτων, μετά το πογκρόμ συλλήψεων που προκάλεσε το αποτυχημένο πραξικόπημα. Σταδιακά δε, θα απολέσει και τον στόλο των F-16, λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, μαζί με την διακοπή υποστήριξης των αμερικανικής κατασκευής και προέλευσης όπλων, αν τελικά η Τουρκία επιλέξει τη λύση των ρωσικών Su-35 και Su-57…
Περαιτέρω αρνητικές εξελίξεις για την Τουρκική Αεροπορία είναι πολύ πιθανές δεδομένης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Πολλοί θεωρούν ότι το ρήγμα με τις ΗΠΑ και τη Δύση είναι ανεπανόρθωτο… Ακόμη όμως και αν η Τουρκία επανέλθει πλήρως στο προγενέστερο status quo, η Αεροπορία της θα χρειαστεί ένα εύλογο (οπωσδήποτε μεγαλύτερο της πενταετίας) χρονικό διάστημα για να επανακάμψει και φυσικά να αρχίσει να προσαρμόζεται στα νέα επιχειρησιακά δεδομένα. Να σταθούμε σε ένα απλό παράδειγμα…
Παρά το γεγονός ότι έχει εκσυγχρονίσει σταδιακά το σύνολο των μαχητικών F-16 που διαθέτει, η Τουρκική Αεροπορία θα πρέπει σε εύλογο χρονικό διάστημα να πάει σε νέα συστήματα και όπλα… Δηλαδή ραντάρ AESA, αισθητήρες υπερύθρων IRST, πραγματικά προηγμένα συστήματα αυτοπροστασίας και Η/Π, μαζί με νέας γενιάς συστήματα λήψης και μετάδοσης δεδομένων (data link) καθώς και νέα όπλα όπως ο ΑΙΜ-120D ή το SOM-J. Όλα αυτά θα τις προέκυπταν μέσω του F-35A…
Η ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα πάει σε αυτό το βήμα συντομότερα, μέσω του εκσυγχρονισμού των 84 F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced, στο επίπεδο V. Άλλο αν οι καθυστερήσεις που έχουν σημειωθεί και σε αυτή τη διαδικασία, σε συνδυασμό με το ότι -κακώς- δεν έχουν περιληφθεί και τα Block 50, μειώνουν μήνα με το μήνα το επιχειρησιακό πλεονέκτημα που θα αποκτήσει η ελληνική πλευρά!
Εξετάζοντας το άλλο σενάριο, αυτό δηλαδή της απόκτησης τελικά των ρωσικών μαχητικών Su-35 και Su-57, που πλέον διαφαίνεται όλο και πιο πιθανό επειδή οι ΗΠΑ απλά δεν μπορούν να κάνουν πίσω σε πολλές από τις τουρκικές αξιώσεις, το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα πιο ζοφερό. Με την πολιτική του εκβιασμού των ΗΠΑ στην οποία εξακολουθεί να επενδύει ο Ερντογάν, αργά ή γρήγορα θα επέλθει η οριστική ρήξη. Με την αποτελεσματικότητα και την πραγματική επιρροή του ΝΑΤΟ στον ευρωπαϊκό χώρο να τίθενται υπό ευθεία αμφισβήτηση, τα περιθώρια στενεύουν και για τους Αμερικανούς. Δεν μπορούν επ’ αόριστον να ροκανίζουν χρόνο με την τουρκική περίπτωση.
Γεγονός που σε καθαρά πρακτικό επίπεδο σημαίνει ότι όταν επέλθει η ρήξη, η Τουρκική Αεροπορία στην ουσία θα πρέπει όχι μόνο από πλευράς προμήθειας υλικού, αλλά και από πλευράς επιμόρφωσης και εκπαίδευσης προσωπικού και φυσικά δημιουργίας υποδομών, να “στηθεί” σχεδόν από το μηδέν! Τουλάχιστον στον ευαίσθητο και εξόχως απαιτητικό τομέα των μαχητικών δηλαδή, θα πρέπει να αντικαταστήσει πλήρως και συνολικά τα αμερικανικής προέλευσης μαχητικά της με ρωσικά! Συν τα όπλα…
Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει ούτε σε πέντε, ούτε σε δέκα χρόνια! Για τον πολύ απλό λόγο ότι ακόμη και υπό την προϋπόθεση της χρηματοδότησης από τις φίλιες χώρες του Περσικού Κόλπου (βλ. Κατάρ), είναι πρακτικά αδύνατο να εξασφαλιστούν κονδύλια της τάξης των 40+ δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα απαιτήσει η υλοποίηση μίας τέτοιας διαδικασίας σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα (δεκαετία…).
Και εδώ ερχόμαστε στα καθ’ ημάς. Η ελληνική πλευρά έχει τα περιθώρια να αντιδράσει και να καλύψει μία αδράνεια 15 ετών σε ότι αφορά στην ανανέωση του υλικού και των όπλων της Πολεμικής της Αεροπορίας. Και μπορεί να το κάνει χωρίς να χρειαστεί να δαπανήσει πακτωλό χρημάτων.
Μπορεί να επενδύσει στο υλικό που ήδη διαθέτει, ομογενοποιώντας το προκειμένου να απαλλαγεί δια παντός από τη μάστιγα (οικονομική και επιχειρησιακή) της πολυτυπίας. Μπορεί να πάει επιλεκτικά σε νέα όπλα και αερομεταφερόμενα συστήματα που θα κάνουν και πάλι τη διαφορά. Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα που θα αναφέρουμε αναλυτικά τις επόμενες ημέρες…
https://www.defence-point.gr/news/toyrkia-dialymeni-i-aeroporia-tis-ki-omos-apeilei-epeidi-emeis-toys-mathame-oti-ayto-quot-doyleyei-quot
1/9/2019
11.
Οι ευσεβείς πόθοι της Τουρκίας
για το μαχητικό νέας γενιάς TF-X.
Ένα εγχώριο μαχητικό 5ης γενιάς που θα έχει εκτεταμένα χαρακτηριστικά stealth, προηγμένα ηλεκτρονικά και θα είναι δικινητήριο, θέλει η Τουρκία ως αντικαταστάτη του F-16: το TF-X.
Το πρώτο μοντέλο του αεροσκάφους σε πραγματικές διαστάσεις παρουσιάστηκε τον Ιούνιο στο Παρίσι, ενώ στόχος είναι η είσοδός του σε υπηρεσία στις αρχές της δεκαετίας του 2030. Όχι όμως να υπάρχουν τότε επιχειρησιακά 250 μαχητικά, όπως αναφέρει με γενναίες δόσεις υπερβολής το «TRT World» σε σχετικό σημερινό του άρθρο, στο οποίο αναλύει το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος.
Το TF-X αναπτύσσεται από την TAI πριν ακόμη οι ΗΠΑ αποφασίσουν την αναστολή της συμμετοχής της Άγκυρας στο πρόγραμμα F-35, με αφορμή την έναρξη παραλαβής του ρωσικού Α/Α συστήματος S-400. Τον Ιανουάριο του 2017 υπογράφτηκε συμφωνία ύψους $137 εκατ. με τη BAE Systems, ενώ υπήρξε προηγουμένως συνεργασία με τη SAAB, αλλά και αργότερα με τη Dassault Systems. Έναν χρόνο μετά, το 2018, ανακοινώθηκε η δέσμευση $1,2 δις για τη στήριξη των 3.200 εργαζομένων που συμμετέχουν σε αυτό.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΟΥΝ
ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ STEALTH ΜΑΧΗΤΙΚΟ;
Μιας και η τουρκική βιομηχανία έχει κάνει άλματα σε θέματα ηλεκτρονικών και αεροπορικών όπλων, το κρισιμότερο ίσως θέμα είναι ο κινητήρας. Οι Τούρκοι ζητούν βοήθεια από τις κορυφαίες εταιρείες στον κόσμο, αλλά δεν έχουν καταλήξει ακόμη σε κάποια οριστική συμφωνία. Προβάδισμα έχει η Rolls-Royce, ενώ ενδιαφέρον δείχνει και η ρωσική Rostec. Αν οι Τούρκοι δεν αναπτύξουν κινητήρα υψηλών επιδόσεων, θα υπονομευτούν οι επιδόσεις του μαχητικού, καθώς επίσης η εξαγωγική του προώθηση. Γιατί πίσω από την ανεξαρτησία στον συγκεκριμένο τομέα, υπάρχει το κίνητρο των πωλήσεων σε άλλα κράτη.
Κατά τα άλλα το TF-X θα φέρει τα όπλα εσωτερικά, γιατί η μεταφορά τους σε εξωτερικές θέσεις θα αυξάνει το RCS του αεροσκάφους στα ραντάρ. Τα χαρακτηριστικά stealth υποστηρίζεται, δε, θα ενισχύσουν τα προηγμένα συνθετικά υλικά στην κατασκευή.
Οι Aselsan και οι Roketsan θα προσφέρουν τα ηλεκτρονικά και τα όπλα. Η Aselsan αναπτύσσει ένα ραντάρ τεχνολογίας AESA, που θα επιτρέπει στον χειριστή να εντοπίζει στόχους σε διαφορετικές κατευθύνσεις, χωρίς να αλλάζει την πορεία του μαχητικού. Η Roketsan θα πιστοποιήσει τον πύραυλο cruise SOM-J και θα εργαστεί πάνω σε μια πολυηχητική έκδοση του όπλου, που θα πετά 5 φορές γρηγορότερα από τον ήχο! Στο σκεπτικό των Τούρκων είναι ακόμη το μαχητικό να ελέγχει μέχρι δύο ΜΕΑ, που θα μπορούν να πλήττουν εχθρικούς στόχους, εναέριους ή επίγειους, χωρίς να αποκαλύπτεται η παρουσία του μαχητικού. Η ακτίνα δράσης του TF-X θα είναι 1.111km, υπερβαίνοντας την αντίστοιχη επίδοση του F-35.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΥΠΕΡ-ΕΠΙΔΟΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥ TF-X, ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΥΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΤΟ F-35;
Πίσω στην πραγματικότητα, η Τουρκική Αεροπορία θα πρέπει να αποσύρει τα F-4 τα επόμενα χρόνια, καθώς και αριθμό μαχητικών F-16, αν δεν προχωρήσει σε πρόγραμμα εκσυγχρονισμού. Σε χρήση είναι τώρα περίπου 270-280 F-16 και F-4 – τα τελευταία θα αντικαθιστούσαν τα F-35. Την ίδια στιγμή, γειτονικές χώρες επενδύουν στην αναβάθμιση ή την αγορά νέων μαχητικών 4ης και 5ης γενιάς, τα οποία θα θέτουν σε υπηρεσία όταν η Άγκυρα θα πασχίζει να αντιμετωπίσει το επιχειρησιακό κενό που αφήνει η φιλονικία με τις ΗΠΑ για τους S-400 και τα F-35… Θα είναι το TF-X η λύση;
Δημήτρης Κελεπούρης - Αύγουστος 26, 2019
https://www.ptisidiastima.com/turkish-5-generation-combat-aircraft-desires/?fbclid=IwAR0WD-xiDr-1zIWuFD380oA3D5ORpyigj8hTTWOj4ymogwwtDOZBxt48NpA
12α.
Ο Τουρκικός Στρατός παρέλαβε
συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου MILKAR-3A3.
Ο Τουρκικός Στρατός έχει παραλάβει 11 συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου MILKAR-3A3, η SSB ανακοίνωσε στις 13 Αυγούστου στον λογαριασμό της στο Twitter.
Σύμφωνα με τουρκικά δημοσιεύματα, θα ακολουθήσει η παράδοση άλλων τεσσάρων συστημάτων αργότερα μέσα στο 2019.
Το MILKAR-3A3 αναπτύχθηκε από την τουρκική εταιρεία Aselsan, στοχεύοντας στην παρεμβολή επικοινωνιών σε συχνότητες V/UHF, δίνοντας πλεονέκτημα στις φίλιες δυνάμεις. Η σύμβαση για την παραγωγή των συστημάτων υπογράφθηκε το 2015 και είχε σκοπό την κάλυψη των αναγκών του Τουρκικού Στρατού. Το MILKAR-3A3 μεταφέρεται σε δύο φορτηγά οχήματα της επίσης τουρκικής εταιρείας BMC και σύστημα του τύπου καταγράφηκε σε οπτικοακουστικό υλικό πρόσφατα στη τούρκο-συριακή μεθόριο.
Δημήτρης Κελεπούρης - Αύγουστος 15, 2019
https://www.ptisidiastima.com/turkish-army-received-milkar-3a3-system/?fbclid=IwAR3dMeILqb4gbiI9ydq1S5DzELCaR3GgfYPTRMOZdVr4xoKHtO2mrJZ-czA
12β.
Ηλεκτρονικές Παρεμβολές Επικοινωνιών:
Περιορισμοί και δυνατότητες.
Πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό, πως ο Τουρκικός Στρατός παρέλαβε 11 ολοκληρωμενα συστήματα παρεμβολέων Milkar 3A3, κι αναμένει άλλα 4 συστήματα, με σκοπό να αντικαταστήσει τα παλαιότερα Milkar3A2.
Προφανώς αυτή η είδηση αποτελεί ένα κακό νέο για τον Ε.Σ., καθώς θα κληθεί να αντιμετωπίσει και να επιχειρήσει κάτω από υπέρτερες δυνατότητες παρεμβολών, σε σχέση με το παρελθόν.
Επίσης, η παραπάνω προμήθεια σε συνδυασμό με την άγνοια της κοινής γνώμης για ζητήματα ΗΠ, καθιστούν τον Ηλεκτρονικό Πόλεμο ως κάτι θέσφατο, μια στρατιωτική ενέργεια που έχει άπειρα αποτελέσματα σε σχεδόν όλες τις συνθήκες. Με χαρακτηριστική ευκολία ακούμε, ακόμα κι από σελίδες αμυντικού περιεχομένου, φράσεις όπως «δεν θα μιλάει τίποτα με τις παρεμβολές», «τα πάντα θα παρεμβαλούν» κι άλλα σχετικά.
Συνεπώς, νιώθουμε την ανάγκη να εξηγήσουμε με τις λιγοστές γνώσεις μας κι όσο πιο απλά γίνεται, τη σημασία και τις δυνατότητες των παρεμβολών, διότι είναι αυτονόητο πως όλα τα οπλικά ή μη συστήματα, έχουν πλεονεκτήματα αλλά και μεινοκτήματα.
Τι είναι ο Ηλεκτρονικός Πόλεμος
Ο Ηλεκτρονικός Πόλεμος είναι στρατιωτική ενέργεια για την εκµετάλλευση του φάσµατος, που περιλαµβάνει την έρευνα, υποκλοπή και αναγνώριση των Η/Μ εκποµπών, τη χρήση Η/Μ ενέργειας, για τον περιορισµό ή παρεµπόδιση της χρήσης του Η/Μ φάσµατος από τον εχθρό (σ.σ. παρεμβολή), καθώς και ενέργειες για την εξασφάλιση της αποτελεσµατικής χρησιµοποίησης του, από τις φίλιες δυνάµεις. Περιλαµβάνειτα Μέτρα Υποστήριξης Ηλεκτρονικού Πολέµου (ΜΥΗΠ), τα Ηλεκτρονικά Αντίµετρα (ΗΑΜ) και τα Ηλεκτρονικά Μέτρα Προστασίας (ΗΜΕΠ).
To σύστημα παρεμβολέων Milkar 3A3 tου Τουρκικού Στρατού.
Ηλεκτρονική παρεμβολή
Είναι η σκόπιµη ακτινοβολία, επανακτινοβολία ή ανάκλαση Η/Μ ενέργειας µε σκοπό την υποβάθµιση ή απαγόρευση της χρήσης των ηλεκτρονικών, συσκευών ή συστηµάτων του εχθρού. Πρέπει να τονιστεί ότι η εφαρµογή παρεµβολής πρέπει να εκτελείται σε συνδυασμό με όπλα φυσικής καταστροφής μεγάλου βεληνεκούς (Πυρά ΠΒ, Αεροπορίας, κ.λπ) για να επιφέρει τα μέγιστα αποτελέσματα.
Η επιτυχής εφαρμογή τακτικών παρεμβολής από τις ΕΔ ενός κράτους,
επιτυγχάνουν τα εξής:
- Σύγχυση, αιφνιδιασµό στις εχθρικέςδυνάµεις
- Υποβάθµιση και εξουδετέρωση του εχθρικού συστήµατος διοικήσεως.
- Αδυναµία ελέγχου οπλικών συστηµάτων και γενικότερα ελέγχου πυρός του αντιπάλου.
- Αδυναµία εγκαίρου προειδοποίησης και παροχής σαφής εικόνας που αφορά στο πεδίο της µάχης.
Τέλος, οι μέθοδοι της ηλεκτρονικής παρεμβολής είναι οι παρακάτω:
- Παρεµβολή σηµείου (µιας συχνότητας).
- Παρεµβολή περιοχής φάσµατος ή φραγµού.
- Παρεµβολή σαρώσεως (παρεµβολή µέσα σε συγκεκριµένο εύρος συχνοτήτων).
- Παρεµβολή µε χρήση έξυπνης τεχνικής.
Εξισώσεις Παρεμβολής Επικοινωνιών
Oι εμπλεκόμενοι σε μια παρεμβολή επικοινωνιών είναι οι παρακάτω:
- Δέκτης (Receiver- r): Είναι ο πρωταγωνιστής της παρεμβολής, καθώς δέκτης είναι ο Σταθμός Αυσρμάτου που θα δεχθεί τα σήματα τόσο της παρεμβολής, όσο και του πομπού, και θα ακούσει αυτόν που είναι πιο «δυνατός» κι «έξυπνος».
- Πομπός (Transmitter – t): Είναι ο Σταθμός Ασυρμάτου, ο οποίος προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον δέκτη.
- Παρεμβολέας (Jammer – j): Είναι το σύστημα το οποίο θα προσπαθήσει να παρεμβάλει τον πομπό, ώστε ο δέκτης να μην κατανοήσει τα σήματα του πομπού.
Για την εξακρίβωση αν μια παρεμβολή μπορεί να είναι επιτυχής ή όχι, απαιτείται η εκτέλεση κάποιων πράξεων. Το αποτέλεσμα αυτής της πράξης ονομάζεται σχέση παρεμβολής προς σήμα ( Jamming to Signal Ratio – J/S). Η συνάρτηση με την οποία υπολογίζεται το J/S είναι η παρακάτω:
J/S (dB) = (Pj + Gjrj – Ljr+B) – (Pt+Gtrt – Ltr)
Όπου:
- Pt, Pj (Watts): Είναι η ισχύς εξόδου του ποµπού και αντίστοιχα του παρεµβολέα.
- Grtr (dB) : Συνολικές απολαβές (κέρδη) της κεραίας από τον ποµπό στο δέκτη και αντίστροφα.
- Grjr (dB) : Συνολικές απολαβές (κέρδη) της κεραίας από τον παρεµβολέα στο δέκτη και αντίστροφα.
- Ltr (dB) : Απώλειες διάδοσης από τον ποµπό στο δέκτη.
- Ljr (dB) : Απώλειες διάδοσης από τον παρεµβολέα στο δέκτη.
- Β (dB) : Είναι η αναλογία εύρους ζώνης δέκτη (Βr) και παρεμβολέα (Bj), όπου Β=10 log (Br/Bj).
Επεξηγήσεις και παραδείγματα μεταβλητών J/S.
Pt: Είναι η ισχύς σήματος του πομπου σε Watts. Για παράδειγμα, ο Σ/Α TRC-9200 έχει ισχύ εξόδου 50W όταν είναι με ενίσχυση επί οχήματος (DRC-9200), και 10W όταν είναι φορητός ή επί οχήματος, χωρίς ενίσχυση (PRC-9200, GRC-9200).
Pj: Είναι η ισχύς εξόδου σήματος του παρεμβολέα σε Watts. Επί παραδείγματι, η ισχύς εξόδου των φορητών παρεμβολέων κυμαίνεται απο 200-1000W, ενώ οι σύγχρονοι παρεμβολείς επί οχημάτων, επιτυγχάνουν ως και 10.00W (10kW).
Grtr: Εδώ είναι τα συνολικά κέρδη λόγω της κατασκευής των κεραιών του πομπού και του δέκτη σε σχέση με άλλους παράγοντες, όπως η απόσταση πομπού δέκτη. Εδώ, οι απολαβές για τους Σταθμούς Ασυρμάτου είναι μικρές (συνήθως λίγα dB), διότι οι ασύρματοι χρησιμοποιούν πανκατευθυντικές κεραίες.
Grjr: Είναι τα κέρδη λόγω της κατασκευής των κεραιών του δέκτη και του παρεμβολέα σε σχέση με άλλους παράγοντες, όπως η απόσταση πομπού δέκτη . Εδώ η τιμή είναι μεγαλύτερη καθώς οι παρεμβολείς διαθέτουν κατευθυντικές κεραίες υψηλής απολαβής (διψήφιο αριθμό dB), οι οποίες κατευθύνονται προς τον δέκτη μετά από ραδιογωνιομέτρηση.
Ltr-Ljr: Είναι οι απώλειες σήματος δέκτη-πομπού και δέκτη-παρεμβολέα αντίστοιχα, σε dB. Οι απώλειες είναι συνήθως μεγάλες τιμές (πολύ άνω των 100dB), επειδή εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων από την απόσταση, την διαμόρφωση του εδάφους, το υψόμετρο του παρεμβολέα και του δέκτη, και τις καιρικές συνθήκες.
Β: Αναλογία εύρους ζώνης παρεμβολέα και δέκτη. Για παράδειγμα, το εύρος χώνης των TRC-9200 είναι 30-88 ΜHz. Όταν το εύρος ζώνης στο οποίο εφαρµόζεται η παρεµβολή είναι µεγαλύτερο από το αντίστοιχο του δέκτη στόχου, τότε η αναλογία J/S ελαττώνεται, επειδή τµήµα της ισχύς παρεµβολής εφαρµόζεται σε συχνότητες που δεν λειτουργούν οι στόχοι. Αν το εύρος ζώνης στο οποίο εφαρµόζεται η παρεµβολή είναι µικρότερο από το αντίστοιχο του δέκτη τότε είναι πιθανό η αναλογία J/S να µην είναι αποτελεσµατική. Oπότε, ο παρεμβολέας πρέπει να λειτουργεί σε όσο το δυνατόν πιο κοντινό εύρος ζώνης με τον δέκτη, για να είναι αποτελεσματικός.
Συμπεράσματα
Με λίγα λόγια, για να έχει καλές πιθανότητες επιτυχίας η παρεμβολή έναντι ενός σύγχρονου μέσου επικοινωνιών με εξελιγμένα αντίμετρα όπως οι TRC-9200 του ΕΣ, τότε ο παρεμβολέας θα πρέπει:
- Να λειτουργεί με τη μέγιστη δυνατή ισχύ εξόδου. Αν και μπορεί να το κάνει, εντούτοις η υπερβολή θα τον κάνει «φωτεινό στόχο» για τα μέσα ΗΠ του ΕΣ, με αποτέλεσμα να χτυπηθεί με πυρά ΠΒ και Αεροπορίας κατά προτεραιότητα.
- Να λάβει ακριβέστατα στοιχεία της θέσης του δέκτη, για να κατευθυνθεί ακριβώς επάνω του η κατευθυντική κεραία του παρεμβολέα. Οι κατευθυντικές κεραίες μπορεί να έχουν υψηλή απολαβή, αλλά όταν έχουν να «στοχεύσουν» κινούμενους στόχους, η απόδοση τους μειώνεται κάθετα.
- Να έχει παραπλήσια απόσταση από τον δέκτη, σε σχέση με την απόσταση πομπού-δέκτη. Διότι αν η απόσταση πομπού-δέκτη είναι αρκετές φορές μικρότερη (π.χ. 2-3 φορές μικρότερη), τότε ο,τι και να κάνει ο παρεμβολέας, η σχέση J/S θα είναι αρνητική και συνεπώς η ίδια η παρεμβολή θα είναι ανεπιτυχής.
- Να επιχειρεί σε υψόμετρο μεγαλύτερο από αυτό του πομπού. Αυτό αποτελεί βασικό και πρωταρχικό παράγοντα για μια επιτυχημένη παρεμβολή.
- Να έχει αναλύσει το εύρος ζώνης του πομπού και δέκτη, με αποτέλεσμα να μην έχει απώλειες από σπατάλη ισχύος σε συχότητες που δεν χρησιμοποιούνται.
για να μειώσουν τις πιθανότητες παρεμβολής τους θα πρέπει:
- Να επιχειρούν σε κοντινές αποστάσεις. Αν αυτό δεν γίνεται, τότε να μεριμνούν για την ύπαρξη αναμεταδοτών (ενδιάμεσων), που θα μειώνει τις αποστάσεις.
- Να επιχειρούν σε όσο το δυνατόν υψηλότερο υψόμετρο. Αν όμως απαιτείται να επιχειρούν σε μικρά υψόμετρα, η χρήση αναμεταδοτών που βρίσκονται σε μεγάλα υψόμετρα, λειαίνει κι αυτό το «μειονέκτημα».
- Να λειτουργούν με την μικρότερη δυνατή ισχύ, κι όταν αντιληφθούν παρεμβολή, να αυξάνουν την ισχύ στο μέγιστο. Αυτό έχει δυο επιδράσεις. Πρώτον, ο εχθρός λαμβάνει λάθος στοιχεία για την ισχύ του στόχου, και δεύτερον η λειτουργία με μικρότερη ισχύ μειώνει τις πιθανότητες ραδιογωνιομέτρησής τους.
- Να εκπέμπουν μόνο για περιορισμένο χρόνο, κι όταν υπάρχει πραγματικός λόγος.
- Να μετακινούνται τακτικά, διότι έτσι μειώνονται οι επιδόσεις του παρεμβολέα λόγω της χρήσης κατευθυντικών κεραιών.
Πιστεύουμε να κάναμε όσο πιο κατανοητό γίνεται το κομμάτι του Ηλεκτρονικού Πολέμου, και συγκεκριμένα των ΗΑΜ. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η παρεμβολή ενός σύγχρονου Σ/Α που βρίσκεται εν κινήσει, έχει καλό δίκτυο ενδιάμεσων ανταποκριτών, και τον λειτουργεί καλά εκπαιδευμένο προσωπικό, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από οποιοδήποτε σύστημα παρεμβολών.
Γράφει ο Β.Κ. από το ΑmynaGR.
https://defencereview.gr/ilektronikes-paremvoles-epikoinonio/?fbclid=IwAR2oS4v4nYpDJE7D25HbjDMeTwhYHnLyXscrioxHho7YfjxuaKPtzxuQzLM
24/8/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η Εθνική Ανεξαρτησία στην Κλίνη του Προκρούστη (1/9/2019).
Πώς μπορεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει στρατιωτικές απειλές; Προς μια αξιόπιστη και αποτελεσματική στρατηγική αποτροπής (23/8/2019).
ΑΝΑΛΥΣΗ: Έτσι μπορούν να εκσυγχρονιστούν
τα EMB-145H της ΠΑ (24/8/2019).
Οι προτάσεις των Επιτελείων στην κυβέρνηση
για να ορθοποδήσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις (25/8/2019).
Πολεμικό Ναυτικό: Ιδού τι συμβαίνει
με τα εξοπλιστικά του προγράμματα…(8/8/2019).
https://www.defence-point.gr/news/polemiko-naytiko-idoy-ti-symvainei-me-ta-exoplistika-toy-programmata?fbclid=IwAR2_L-x2q43ty6-V76JCkasRrycSiP5nbzKYWLRP_HdzbVYoE89AobEXRsI
Think Out Of TheBox: Φρεγάτες Iver Huitfledt για το ΠΝ,
με κατασκευή στην Ελλάδα και κόστος 350 εκ. ευρώ έκαστη; (1/9/2019)
https://www.ptisidiastima.com/thinkoutofthebox
-iver-huitfeld-for-hellenic-navy/
Think Out Of TheBox: Φρεγάτες Iver Huitfledt για το ΠΝ,
με κατασκευή στην Ελλάδα και κόστος 350 εκ. ευρώ έκαστη; (1/9/2019)
https://www.ptisidiastima.com/thinkoutofthebox
-iver-huitfeld-for-hellenic-navy/
Ελλάδα-Τουρκία: Προληπτικό πλήγμα;
Φοβόμαστε μη γελάσουμε έναν δόλιο; (18/8/2019).
Με το κόστος των 7 ελικοπτέρων MH-60R που θέλει να πάρει η Ελλάδα η Ολλανδία αγοράζει 8 F-35A (27/7/2019).
Mirage 2000-5Mk.2: Ζωντανή απόδειξη ότι το “Ελλάς… Γαλλία, Συμμαχία”, ίσως στερείται περιεχομένου… (22/7/2019).
https://www.defence-point.gr/news/mirage-2000-5mk-2-zontani-apodeixi-oti-to-ellas-gallia-symmachia-isos-stereitai-periechomenoy?fbclid=IwAR3XgGILfhCNtTqyb5pbAmzID16u6r4S88uX8DFkxm2IWanLMwihR1QKlWk
Οι Τούρκοι δοκίμασαν τον κινητήρα του νέου UAV Akinci
που θα φέρει και όπλα-Βίντεο (1/9/2019).
Η τουρκική διπλωματία των εξοπλισμών
επηρεάζει την Ευρώπη (20/7/2019).
Η Aselsan αναπτύσσει σύστημα διόρθωσης πορείας
για βλήματα των 155 χιλιοστών (26/8/2019).
https://defencereview.gr/i-aselsan-anaptyssei-systima-diorthosis-pore/
Παράδοση επιθετικού ελικοπτέρου T129B
στον Τουρκικό Στρατό (2/9/2019).
Ο Τουρκικός Στρατός έχει παραλάβει ένα ακόμα επιθετικό ελικόπτερο T129, ο επικεφαλής της SSB Ισμαήλ Ντεμίρ ανακοίνωσε στο Twitter στις 31 Αυγούστου.Στο ίδιο tweet ο Ντεμίρ υπογραμμίζει ότι «εργαζόμαστε ημέρα και νύκτα για τον εγχώριο κινητήρα», αφού κάτι τέτοιο θα αυξήσει τις προσπάθειες προώθησης του ελικοπτέρου στο εξωτερικό και θα μειώσει την εξάρτηση της Τουρκίας από ξένες χώρες. Το T129 χρησιμοποιείται από την Τουρκία και έχει επιλεγεί από δύο χώρες: το Πακιστάν και τις Φιλιππίνες. Μετά την παράδοση του συγκεκριμένου T129B, ο Τουρκικός Στρατός έχει 44 T129A/B και 6 T129B η Στρατοχωροφυλακή. Να θυμίσουμε, ένα T129 χάθηκε σε στρατιωτική επιχείρηση στα σύνορα με τη Συρία, στις 10/2/2018, προκαλώντας τον θάνατο των δύο χειριστών.
https://www.ptisidiastima.com/another-t129b-delivered-to-turkey/