Η αυτοκράτωρ Τουρκία.






Η αυτοκράτωρ Τουρκία. 

Υπάρχει η Τουρκία των εφημερίδων, των καθημερινών Ειδήσεων, της πολιτικής αρθρογραφίας. Μια χώρα επιδεικτικά ανυπότακτη στη στοιχειώδη λογική της «καλής γειτονίας» των διεθνών κανόνων συνύπαρξης κρατών. Χώρα που συνεχώς απειλεί, διεκδικεί γη και θάλασσα γειτόνων της. Απληστη, εμφανίζει την αυθαιρεσία της σαν δικαίωμα που το αντλεί από το πληθυσμικό και εδαφικό της μέγεθος. Σφαγίασε λαούς ιστορικούς, βαρύνεται με τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμένιων, Κούρδων, ξερίζωσε, από τα εδάφη που σφετερίστηκε, πανάρχαιους πολιτισμούς – είναι ίσως ο λαός με τα περισσότερα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Υπάρχει και η εικόνα που δίνει σήμερα η Τουρκία στους επισκέπτες της, σε εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Εικόνα μιας χώρας που σφύζει από δημιουργικότητα, αναπλάθεται ολόκληρη με ρυθμούς πυρετώδεις τεχνολογικού και οργανωτικού εκσυγχρονισμού: Πολλαπλές γέφυρες για τη σύνθεση του ελάχιστου ευρωπαϊκού με το μεγάλο ασιατικό τμήμα της, υποθαλάσσια τούνελ, υπερσύγχρονο οδικό δίκτυο, συστοιχίες παντού ουρανοξυστών, ένα ακραία φιλόδοξο καινούργιο αεροδρόμιο στην Ιστανμπούλ. Οπου η αρχιτεκτονική του τεράστιου κεντρικού οικοδομήματος παραπέμπει αφαιρετικά στη λεπτουργημένη κομψότητα της οθωμανικής αραβουργίας (–είναι σκέτη μελαγχολία και ντροπή η σύγκριση με το απρόσωπο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στη φωτοχυσία της Αττικής: ένα ουδέτερο γερμανικό κατασκεύασμα που θα μπορούσε να έχει χτιστεί οπουδήποτε, από τη Σκανδιναβία ως τα εμιράτα του Κόλπου, χωρίς ίχνος «ταυτότητας», δηλαδή σχέσης με τη γη και την Ιστορία της – όνειδος ανάλογο με το Μουσείο της Ακρόπολης του Ελβετού Tschumi).

Η πλατεία του Ταξίμ, ομφαλός της Πόλης, ριζικά μεταποιημένη, κυριαρχείται από ένα μοντέρνας αρχιτεκτονικής τζαμί, πολυμερισμένο σε χώρους εκθέσεων και εκδηλώσεων. Η υπερμοντέρνα Τουρκία, κολλημένη συντηρητικότατα στο Ισλάμ, συνταιριάζει την κατάφαση της πιο σύγχρονης τεχνικής και αισθητικής με την πιο στεγνωμένη και αφιλοσόφητη θρησκευτικότητα. Μόνο (ίσως) για να διασώσει ειδοποιό διαφορά συλλογική από τον εμπορευματοποιημένο πολτό της παγκοσμιοποίησης.

Ολοφάνερα οι Τούρκοι είναι λαός περήφανος γι’ αυτό που είναι, έχουν τον αέρα της καύχησης για την ιδιαιτερότητά τους. Γι’ αυτό και προσλαμβάνουν το αλλοδαπό καινούργιο σαν δικό τους εντόπιο, όχι σαν δάνειο. Οργανώνουν τον κοινό τους βίο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας που γέννησε ο ατομοκεντρισμός του «Διαφωτισμού», αλλά συνοδεύουν την πρόσληψη με πεισματική εμμονή στα εξωτερικά τουλάχιστον σημαίνοντα της «εθνικής» (κοινωνικής) συνοχής: Μια θάλασσα από σημαίες με την ημισέληνο παντού και αναρίθμητους μιναρέδες με στεντόρειες προσευχές λαρυγγώδους μεγαφωνίας.

Είναι ο τρόπος τους για να δηλώσουν ότι προσλαμβάνουν τη Δύση και τα «φώτα» της, όμως όχι τον μηδενισμό της και συνοδά τον αμοραλισμό. Δεν εξάρτησαν ποτέ οι Τούρκοι τον εκσυγχρονισμό τους από τη μεταφυσική, η θρησκευτικότητά τους είναι πάντοτε υπηρετική της εξουσιαστικής ισχύος. Τρέφει η θρησκευτικότητα και ο εθνικισμός τους τη συλλογική τους αυτοπεποίθηση, όπως έτρεφε κάποτε την αυτοπεποίθηση των υπόδουλων Ελλήνων ο πολιτισμός τους. Τότε που οι Ελληνες δεν είχαν δικό τους, νεωτερικό εθνικό κράτος, αντλούσαν ταυτότητα από τη συνέχεια της γλώσσας τους, την ιστορική τους συνείδηση, τις τέχνες τους, τα πανηγύρια και τις γιορτές τους – τη μεταφυσική της ελευθερίας, όχι της αναγκαιότητας. Αντλούσαν από θησαυρίσματα μακραίωνης αρχοντιάς. Ηταν υπόδουλοι και όμως άρχοντες.

Η εικόνα που δίνει σήμερα η Τουρκία στον επισκέπτη, είναι εικόνα λαού που πιστεύει στον εαυτό του. Επειδή θέλει να είναι αυτό που είναι, μπορεί και να προσλάβει οτιδήποτε από οπουδήποτε, χωρίς τον μιμητισμό του μειονεκτικού και ανασφαλούς. Οι Ελληνώνυμοι σήμερα θέλουμε να γίνουμε οπωσδήποτε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε – «να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι, για να γίνουμε άνθρωποι» διακήρυττε αδίστακτα ο «εθνάρχης» μας Καραμανλής, μηδενός αντιλέγοντος. Και ένας λαός που ποθεί διακαώς να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι, δεν επιβιώνει ιστορικά, έχει τελειώσει.

«Να γίνουμε Ευρωπαίοι, αποδείχθηκε, σαράντα χρόνια τώρα, ότι σημαίνει για τους πολλούς: να είμαστε όλοι διορισμένοι στο Δημόσιο, αργόσχολοι υπάλληλοι και πρόωροι συνταξιούχοι, και η Ευρώπη να μας τρέφει με δάνεια και με «πακέτα» στο διηνεκές. Να το παίζουμε απάτριδες, «διεθνιστές», «αντικρατιστές», «αναρχικοί» ανυπότακτοι σε συμβάσεις και σύμβολα, αλλά η πατρίδα, που αρνούμαστε, θέλουμε να πειθαρχεί στις αρχές του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και να σέβεται σαν «ατομικό μας δικαίωμα» στη σαδιστική παράνοια.

Ενας λαός που θέλει να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι, δεν μπορεί να επιβιώσει ιστορικά, έχει τελειώσει. Ο,τι δικό μας το μεταποιήσαμε σε φολκλορικό κιτσαριό για τους τουρίστες ή σε χλεύη για τον «σκοταδισμό» που κομίζει η κακόφημη πια λέξη «φιλοπατρία». Αν θέλαμε να ξέρουμε αυτό που είμαστε και το εκτιμούσαμε, δεν θα παραδίναμε την παιδεία των παιδιών μας στον εφιάλτη της αγραμματοσύνης και της συμπλεγματικής μονομανίας των «προοδευτικών» υπουργών Παιδείας – όποιο κόμμα κι αν κυβερνάει.

Θα διδασκόμασταν τα Αρχαία Ελληνικά ως πρώτη γλώσσα. Τα μαθηματικά ως γλώσσα, όχι ως χρηστικό «εργαλείο». Η μουσική θα ήταν ο τρίτος πυλώνας της σχολικής μας κατάρτισης. Το κρατικό διοικητικό μας σύστημα θα είχε αφετηρία και άξονα την αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα. Θα ζωντανεύαμε την κοινοτική (όχι συμβάσεων) λειτουργία του Δικαίου. Θα προσλαμβάναμε οτιδήποτε από οπουδήποτε με κριτήριο την κοινωνία των σχέσεων, όχι την «αξιωματική» ορθότητα.

Τι ήταν οι Τούρκοι και τι έγιναν. Τι ήμασταν οι Ελληνες και πώς μας καταπίνει η ευτέλεια.


 ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

15/9/2019


     ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ     


Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και η Πρώτη Κυρία Μελάνια Τραμπ 
εισέρχονται στο Λευκό Οίκο. Official White House Photo by Andrea Hanks

 1.
Οι ΗΠΑ έχουν αποφασίσει ουσιαστική και αργή λύση για την Τουρκία: Είναι σοβαρό πρόβλημα…

Όταν κάνουμε λόγο για λύση, είτε είναι μακροπρόθεσμη, είτε άμεση, τότε αναπόφευκτα μιλάμε για πρόβλημα. Η Τουρκία είναι πρόβλημα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Το οτι η Τουρκία έχει μετεξελιχθεί σε κράτος-ταραξία, μας κάνει σίγουρα να περιμένουμε πολλά περισσότερα από τους συμμάχους μας, όμως η αρχή έχει γίνει και έτσι πλέον, χρειάζεται να μελετήσουμε την αμερικανική οπτική γωνία και να δούμε όσο γίνεται τις εξελίξεις και πώς αυτές θα επηρεάσουν αυτούς που μας ενδιαφέρουν, δηλαδή την Ελλάδα και την Κύπρο.

Θα χρειαστεί να δούμε ορισμένους πολύ σημαντικούς παράγοντες που καθορίζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων των ΗΠΑ σχετικά με την Τουρκία.

Στις αρχές καλοκαιριού, ο δήμαρχος Ιμάμογλου ήταν ο πρώτος που ράγισε το 16ετές απολυταρχικό καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν. Ο ίδιος ο Ιμάμογλου συνιστά άθελά του, έναν σύμμαχο για τις ΗΠΑ. Ιμάμογλου και ΗΠΑ, για διαφορετικούς λόγους δεν επιθυμούν τον Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία.

Δεύτερον, ο Νταβούτογλου φαίνεται να σηκώνει ”μπαϊράκι” και να προσπαθεί να φθείρει το ΑΚΡ, αν όχι να το διχάσει. Ήδη ο Σουλτάνος έχει αρχίσει να βλέπει το φάντασμα του Γκιουλέν παντού. Και όχι γιατί γνωρίζουμε οτι βρίσκεται το ίδρυμα FETO πίσω από αυτά που αποτελούν απλά συμπτώματα παρακμής της πολιτείας που εγκαθίδρυσε ο Ερντογάν. Η Τουρκία του ΑΚΡ δαιμονοποιεί του πάντες.

Ο Νταβούτογλου ωστόσο, ανησυχεί πολύ περισσότερο τον Ερντογάν. Ουδείς αμφισβήτησε το ταλέντο του αυταρχικού ηγέτη. Όμως παραμένει ένας ελλιποβαρής ηγέτης αναφορικά με τον αλφαβητισμό του. Του έλλιπε η ακαδημαϊκή κολώνα πάνω στην οποία θα έχτιζε το αφήγημα του νεοθωμανισμού. Αυτή η κολώνα, ήταν ο Νταβούτογλου. Ο πάλαι ποτέ αχώριστος συνεργάτης του Σουλτάνου, γνωρίζει πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις του σαθρού οικοδομήματος που έφτιαξε ο Ερντογάν ο οποίος αφού ισοπέδωσε το ”κεμαλικό” παρακράτος, δημιούργησε πάνω στα ερείπιά του, το δικό του. Ο Νταβούτογλου είναι άλλο ένα μεγάλο πλεονέκτημα των ΗΠΑ στη διένεξη με την Τουρκία.

Τρίτος παράγοντας που επηρεάζει επί τα χείρω τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις οι οποίες συνιστούν από μόνες τους έναν ειδικό συντελεστή για τις σχέσεις του Ελληνισμού με την υπερδύναμη, αποτελεί το ζήτημα των S-400.

Ο τέταρτος παράγοντας, αφορά τα αντίθετα συμφέροντα Ουάσινγκτον και Άγκυρας σχετικά με τους Κούρδους και την ”μεγάλη μοιρασιά’ της Συρίας.

Όλοι οι παραπάνω παράγοντες έχουν μια κοινή συνισταμένη. Η Τουρκία οδηγείται όλο και πιο κοντά στην Ρωσία. Η ρωσοτουρκική συνεννόηση, ξεκίνησε ως τακτική συνύπαρξη μεταξύ δύο χωρών που έχουν πολλά ανταγωνιστικά συμφέροντα. Η Ρωσία κέρδιζε χρόνο για την Ουκρανία και τη Συρία και η Τουρκία, κέρδιζε αξία από τη Δύση, απειλώντας την οτι σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν τα συμφερόντά της, θα γινόταν εταίρος της Μόσχας και αυτομάτως, το ΝΑΤΟ θα αποκτούσε υπαρξιακά.

Να μην ξεχνάμε πως σε επίπεδο λήψης απόφασης, ο κύριος οδηγός του Τούρκου ηγέτη, είναι ψυχολογικός. Θεωρεί οτι οι ΗΠΑ συνδιοργάνωσαν το πραξικόπημα της 16ης Ιουλίου του 2016. Πιστεύει ακράδαντα πως η πολιτική του ύπαρξη απειλήθηκε και απειλείται από τις ΗΠΑ που στο μυαλό του, μηχανορραφούν μαζί με τον Γκιουλέν για να τον καταστρέψουν.

Όσο ο Τούρκος πρόεδρος βλέπει το καθεστώς του να αποκτά κάποιον δημοκρατικό σφυγμό, (δηλαδή αντιτιθέμενους όπως Ιμάμογλου και Νταβούτογλου) τόσο θα πείθεται οτι όλοι αυτοί συντονίζονται από το FETO και άρα από την στήριξη των ΗΠΑ που δεν εκδίδει στην Τουρκία τον Γκιουλέν.

Ο Αμερικανός πρόεδρος σίγουρα θα έχει γνώση όλων αυτών των ζητημάτων που αφορούν την Τουρκία, όπως θα γνωρίζει πολύ καλά οτι ο Μπόλτον, δεν είναι απλώς ένα πρόσωπο στις ΗΠΑ. Είναι ο αρχιτέκτονας μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας και συνδημιουργός του περιβόητου ”Άξονα του Κακού”. Με άλλα λόγια, ο Μπόλτον έφυγε, αλλά καλώς ή κακώς, οι ιδέες του απηχούν τόσο στο Κογκρέσο, όσο και σε μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινωνίας.

Στελέχη του ΑΚΡ θεωρούν οτι εντός επομένου τριμήνου, ο Ερντογάν θα κάνει ανασχηματισμό και ο γαμπρός του, Υπουργός Οικονομικών θα πληρώσει το μάρμαρο για την οικονομία. Μη μας κάνει εντύπωση πως η θέληση του Σουλτάνου για ανασχηματισμό, σχετίζεται μόνο και μόνο επειδή του έχουν μπει ψύλλοι στα αυτιά οτι κάποιοι υπουργοί του, αντιλαμβάνονται οτι η άσχημη ώρα πλησιάζει για την Τουρκία και διαλέγονται με Νταβούτογλου και Δύση.

Θα ρωτήσει κάποιος, πώς ο άνθρωπος που προέβη στην ”διπλωματία των γαμπρών” μπορεί να απομακρυνθεί; Η Τουρκία του Ερντογάν λειτουργεί σαν οικογενειακή επιχείρηση του Σουλτάνου και σίγουρα κάποιοι θα έχουν βρει πολλά πράγματα για πολλά ”μαύρα κεφάλαια” που διακινήθηκαν στην Τουρκία. Με αυτές τις εξελίξεις, δεν πρέπει να μας κάνει καθόλου εντύπωση πως ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών υπενθύμισε με στόμφο πως οι λογαριασμοί για τους S-400 δεν έχουν κλείσει με την Τουρκία.

Όλα αυτά, μετά την καρατόμηση του Μπόλτον και από έναν υπουργό που ο πρόεδρος Τραμπ είχε ευχαριστήσει που συμφωνούσε μαζί του για το θέμα της Τουρκίας (εννοώντας οτι δεν ξαναείπε σε σύσκεψη τη γνώμη του οτι η Τουρκία πρέπει να τιμωρηθεί). Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ φαίνεται πως έχουν πάρει απόφαση οτι η Τουρκία με αυτού του είδους την ηγεσία, δεν υπάρχει περίπτωση να βρει τον δρόμο του γυρισμού του ασώτου υιού. Γνωρίζουν οτι μπορούν να παγιδέψουν την Τουρκία κάνοντας χρήση των ίδιων των λαθών της Άγκυρας η οποία θα καταστεί τόσο προβληματική στην περιοχή, που ούτε ο Πούτιν θα μπορεί να αντέξει το κόστος αυτής της συμμαχίας που έχει με τον Ερντογάν.

Πολύ σημαντική ήταν και η στήριξη της Σαουδικής Αραβίας στην Κύπρο. Η Σαουδική Αραβία έχει πολύ σημαντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και αμυντικές και οικονομικές. Οι Σαουδάραβες ανησυχούν για το ρόλο που επιθυμούν να παίξουν οι Τούρκοι και κυρίως, στη στενή συνεργασία που διατηρούν με το Ιράν. Όλα δείχνουν οτι οι ΗΠΑ θα ακολουθήσουν μια στάση αναμονής αναφορικά με την Τουρκία.

Αυτό σημαίνει πως θα συνεχίσουν να ενισχύουν τις σχέσεις τους με χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αίγυπτος, η Ιορδανία και το Ισραήλ. Θα κρατούν τη δαμόκλειο σπάθη των κυρώσεων να πλανάται πάνω από την Τουρκία. Θα αφήσουν τους νέους ”μεταρρυθμιστές” τύπου Νταβούτογλου να χτυπήσουν πολιτικά τον Ερντογάν και μόλις δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία, οι οικονομικές κυρώσεις θα δημιουργήσουν μια κατάσταση όπου η ίδια η πολιτική αστάθεια θα δικαιολογεί.

Αγορές και πολιτική σταθερότητα είναι αλληλένδετες. Μην ξεχνάμε ποτέ πως καθεστώτα σαν αυτό της Τουρκίας, καταρρέουν από μέσα. Το μόνο βέβαιο είναι πως ακόμη και ο πρόεδρος Τραμπ γνωρίζει πως ο Τούρκος ομόλογός του, έχει για συμμάχους του τις εταιρείες υδρογονανθράκων της Τουρκίας και τις αντίστοιχες κατασκευαστικές οι οποίες ονειρεύονται δισεκατομμύρια σε ανατολική Μεσόγειο και σε ανοικοδόμηση Συρίας αντίστοιχα. Η οικονομία είναι αυτή που κρατά και που τελικά θα υποχρέωσει τον Ταγίπ Ερντογάν να ματαιώσει τα σχέδιά του.

 Αλέξανδρος Δρίβας 

  Διεθνολόγος–Συντονιστής Παρατηρητηρίου Ανατολικής Μεσογείου (Τομέας Ρωσίας-Ευρασίας και Ν/Α Ευρώπης) στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων.

15/9/2019



 

2.
 «Στο κρεβάτι του Προκρούστη» η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας: Νέος ελληνοκεντρικός ΝΑΤΟϊκός διάδρομος & «μάτια» σε Στενά. 

Eνας νέος ελληνοκεντρικός ΝΑΤΟϊκός διάδρομος δημιουργήθηκε γεγονός που θα συμβάλει στην γεωπολιτική κλιμάκωση μεταξύ ΗΠΑ/Ελλάδας και Τουρκίας/Ρωσίας μετά την στρατηγική κίνηση της Ουάσινγκτον να "παραλάβει" επί της ουσίας σήμερα το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σε μια "αθόρυβη τελετή" παράδοσης-παραλαβής και να ξεκινήσει την εγκατάσταση "ματιών" παρακολούθησης των Στενών επί 24ωρη βάση.

Είναι αξιοσημείωτο πως τις τελευταίες ώρες έχουμε 3 κτυπήματα κατά Τουρκίας: Nέο βίντεο με εκπαίδευσης Κούρδων SDF από Αμερικανούς στην Συρία (μετά τις κοινές αμερικανοτουρκικές περιπολίες) γεγονός που δείχνει πως η ισορροπία στο εκκρεμές Τουρκίας-ΗΠΑ-Κούρδων είναι αδύνατον να επιτευχθεί και θα καταρρεύσει, έντονες φήμες για απόφαση προμήθειας μαχητικών F-35 κάτι που ο γράφων είχε τονίσει σε προηγούμενο άρθρο με τα σημάδια να έρχονται από τα ομόλογα, περίεργες εκρήξεις στα ενισχυμένα καταφύγια πυρομαχικών στα Κατεχόμενα και τώρα, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης πάει προς... ΗΠΑ!

Αθόρυβα η Ουάσινγκτον μπήκε σε μια διαδικασία "γεωπολιτικής αφαίρεσης των προνομίων της Τουρκίας". Αν πάρουμε ένα σεβαστό ποσό μαχητικών F-35 τότε αυτόματα λύνουμε και τα "χέρια" του Ν.Τραμπ σχετικά με την οικονομική ζημία των αμερικανικών αμυντικών βιομηχανιών και μειώνουμε το "πάθος" του προς την Αγκυρα ενώ καίριο ρόλο παίζει η Αλεξανδρούπολη που βλέπει προς Στενά

Τονίζουμε πως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έχει ιδιαίτερη σημασία για την πολιτική των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη. Δεν είναι σημαντικό μόνο για την ενέργεια καθώς θα διέρχονται δύο πολύ σημαντικοί αγωγοί, ο TAP και ο IGB ενώ στην περιοχή θα βρίσκεται το FSRU (LNG carrier) δηλαδή ένας πλωτός σταθμός υγροποιημένου αερίου αλλά και ένας σταθμός παραγωγής ενέργειας με βάση το αέριο. Ειδικά όμως οι δύο αυτοί αγωγοί συμβάλλουν στην ενεργειακή διαφοροποίηση της Ευρώπης.

Το λιμάνι είναι σημαντικό και για τις μεταφορές. Συνδέεται άμεσα με την Εγνατία Οδό ενώ με τις κάθετες οδούς μέσω της "Via Carpathia" που είναι σε κατασκευή και του κάθετου δρόμου Αλεξανδρούπολης-Βουλγαρίας που διασχίζει τον Έβρο, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ μπορούν να βρίσκονται σε λίγες ώρες στα Βαλκάνια, Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.

Και όλα αυτά μέσω της "πύλης" του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης.

Τί δείχνει αυτό; Ότι η Ουάσινγκτον αλλά kai το Ισραήλ "ανοίγουν νέο δρόμο" και προετοιμάζονται για το άλλο "λουκέτο", αυτό στην εναλλακτική ΝΑΤΟϊκή διαδρομή μέσω Τουρκίας προς Μέση Ανατολή!

Η Αλεξανδρούπολη είναι το πρώτο μεγάλο λιμάνι κοντά στα Δαρδανέλλια, επιτηρεί την έξοδο των πλοίων από το Βόσπορο ενώ όλα τα πλοία από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη Μεσόγειο περνούν σε απόσταση αναπνοής.

Και τι έκαναν οι ΗΠΑ; Πήγαν και χρηματοδότησαν την ανέλκυση του ναυαγίου της βυθοκόρου "ΟΛΓΑΣ" από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης δίνοντας μόλις 2,3 εκατ για να πάρουν επί της ουσίας το λιμάνι για κάθε μελλοντική χρήση που θα χρειαστούν!

Είναι δεδομένα πως θα αποφασιστεί η εγκατάσταση στην ευρύτερη περιοχή ειδικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης και από τις δύο χώρες για την προστασία των αγωγών. Αλλωστε κάτι αντίστοιχο θα κάνουν Αγκυρα-Μόσχα με τον Turkish Stream.

Τι έγινε σήμερα

Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης επισκέφτηκε ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, όπου παρακολούθησε και ενημερώθηκε για την πρόοδο στην ανέλκυση της βυθισμένης βυθοκόρου Όλγας. Μαζί με τον Αμερικανό Πρέσβη, στην ενημέρωση ήταν παρόν και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος συνοδευόταν από τον  Αρχηγό ΓΕΣ.

Παρόντες στη σημερινή επίσκεψη στο σημείο ανέλκυσης της βυθοκόρου στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ήταν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, μεταξύ των οποίων ο αντιπεριφερειάρχης Έβρου, Δημήτρης Πέτροβιτς, ο πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένα, Χρήστος Δούκας, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γιάννης Ζαμπούκης, οι βουλευτές Έβρου της ΝΔ Χρήστος Δερμεντζόπουλος και Τάσος Δημοσχάκης καθώς και εκπρόσωποι των ελληνικών και αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Τι είπε ο Τ.Πάιατ

“Κρίσιμο δεσμό για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια και την οικονομική ανάπτυξη”, χαρακτήρισε το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος βρέθηκε σήμερα το πρωί στην ακριτική πόλη προκειμένου να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την πρόοδο των εργασιών για την ανέλκυση της βυθοκόρου “ΟΛΓΑ”.

Από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο επισκέφθηκε από κοινού με τον υπουργό ‘Αμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο και τον Γενικό Γραμματέα Λιμένων του υπουργείου Ναυτιλίας, Ευάγγελο Κυριαζόπουλο, ο κ. Πάιατ υπογράμμισε επίσης τις ευκαιρίες που δημιουργεί η μελλοντική ιδιωτικοποίηση του λιμανιού.

“Χαίρομαι πολύ που είμαι και πάλι εδώ στην Αλεξανδρούπολη και μπορώ να υπογραμμίσω τη σχέση μας με την πόλη, καθώς και τις ευκαιρίες που δημιουργεί η μελλοντική ιδιωτικοποίηση του λιμανιού”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός πρέσβης, εκφράζοντας την ελπίδα η ιδιωτικοποίηση “να γίνει με έναν τρόπο που θα την καταστήσει ελκυστική ώστε να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό αμερικανικές εταιρείες”.

Ο κ. Πάιατ, ο οποίος συνοδευόταν από τον Αμερικανό πρόξενο στη Θεσσαλονίκη Γκρέγκορι Φλέγκερ, στάθηκε ακόμα στο γεγονός ότι έχει επισκεφθεί την Αλεξανδρούπολη περισσότερες φορές από κάθε άλλο Αμερικανό πρέσβη, γεγονός που αντικατοπτρίζει, όπως σημείωσε, την πολύ κρίσιμη γεωπολιτική σημασία της πόλης ως πύλης για τη Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια.

“Στο καλύτερο σημείο οι διμερείς σχέσεις”

“Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει να συνεργαστούν στενά σε αυτή την περιοχή για να προωθήσουμε τα κοινά μας ενδιαφέροντα και να προωθήσουμε την ασφάλεια”, τόνισε ο κ.Πάιατ, ενώ αναφέρθηκε και στη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών.

“Η συνεργασία της πρεσβείας με την αμερικανική στρατιά στην Ευρώπη και τον ελληνικό Στρατό βοηθάει να εμβαθύνονται οι σχέσεις μας με την Ελλάδα”, υπογράμμισε, επισημαίνοντας πως ανυπομονεί για την επόμενη μετακίνηση στρατιωτικού εξοπλισμού και προσωπικού στο Στεφανοβίκειο.

”Συνεργαζόμαστε ως συνεταίροι αλλά και ως σύμμαχοι και η σχέση μας είναι στο καλύτερο σημείο της”, τόνισε ο Αμερικανός πρέσβης.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την ανέλκυση της βυθοκόρου “ΟΛΓΑ”, ο κ.Πάιατ υπογράμμισε το γεγονός ότι, όπως είπε, θα καταστήσει δυνατή την πλήρη χρήση των δυνατοτήτων του λιμανιού. Το έργο της ανέλκυσης του ναυαγίου χρηματοδοτείται με το ποσό των 2,3 εκατ. δολαρίων από τον αμερικανικό στρατό και, όπως εξήγησε ο Αμερικανός πρέσβης, βελτιώνει τη δυνατότητα του λιμανιού για εμπορικές χρήσεις αλλά και για στρατιωτικές μετακινήσεις, ενώ συμβάλλει και στην ενίσχυση της περιφερειακής ασφάλειας και σταθερότητας.

Ο κ. Πάιατ έκανε επίσης ιδιαίτερη μνεία στη σημασία της Αλεξανδρούπολης ως ενεργειακού κόμβου, επισημαίνοντας στο πλαίσιο αυτό τη σημασία του πλωτού σταθμού υγροποιημένου αερίου αλλά κι ενός σταθμού παραγωγής ενέργειας με βάση το αέριο.

“Η κοινή μας δουλειά ωφελεί την Ελλάδα, βαθαίνει τη συνεργασία μας και δυναμώνει την περιοχή”, ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Πάιατ, δίνοντας έμφαση στο έργο που επιτελείται στην περιοχή.

ΥΕΘΑ Π.Παναγιωτόπουλος για χρήση λιμένος από ΕΔ των ΗΠΑ

Την εκτίμηση ότι πνέει «ούριος άνεμος για την πορεία των ελληνοαμερικανικών σχέσεων», εξέφρασε σήμερα από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος.

Στην ομιλία του μετά την επίσκεψη στο σημείο των εργασιών ανέλκυσης, ο κ. Παναγιωτόπουλος τόνισε τη σπουδαιότητα της γεωστρατηγικής θέσης της Αλεξανδρούπολης, τις αναπτυξιακές και οικονομικές δυνατότητες του λιμένα, την ενεργειακή προοπτική της περιοχής καθώς και τη στρατηγική σχέση εμπιστοσύνης και συνεργασίας της χώρας με τις ΗΠΑ.

Αναφορικά με τη σημασία της ανέλκυσης της βυθοκόρου «ΟΛΓΑ», ο κ. Παναγιωτόπουλος είπε ότι «το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αποκτά πλέον ενισχυμένη δυνατότητα ελλιμενισμού μεγαλύτερων πλοίων, έτσι η προοπτική περαιτέρω ανάπτυξης του λιμανιού συμβάλει και στην υπόθεση της τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας, τόσο στην Αλεξανδρούπολη όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης και της Β. Ελλάδος.

Οι συγκοινωνιακές υποδομές και το δίκτυο οδικών αξόνων της ευρύτερης περιοχής, που περιβάλλει την Αλεξανδρούπολη, στο οποίο δίκτυο δεσπόζει η Εγνατία Οδός, δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις για ν’ αποτελέσει το λιμάνι στρατηγικό κόμβο προς ένα κάθετο άξονα προς το βορρά για την ταχεία μεταφορά προσώπων και εμπορευμάτων. Η ανέλκυση, παράλληλα ενισχύει σημαντικά και τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του λιμανιού, αφού οι νέες προοπτικές χρήσης του αναμένεται να προσελκύσουν το ενδιαφέρον σημαντικών επενδυτών, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον τομέα του εμπορίου και της ναυσιπλοΐας».

Ο υπουργός τόνισε την ενεργειακή προοπτική, «η οποία υφίσταται με την κατασκευή του κάθετου διασυνδετήριου αγωγού φυσικού αερίου, Ελλάδας-Βουλγαρίας, αλλά και την εγκατάσταση του πλωτού τερματικού σταθμού επαναεροποίησης του φυσικού αερίου, στη θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Αλεξανδρούπολης», έργα που «θα αναβαθμίσουν ακόμη περισσότερο τη στρατηγική σπουδαιότητα της περιοχής συμβάλλοντας έτσι στην οικονομική αναζωογόνηση της τοπικής κοινωνίας και στην ανάδειξη της Αλεξανδρούπολης ως οικονομικού, εμπορικού και ενεργειακού κέντρου, στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».

Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας αναφέρθηκε και στη «χρήση του λιμανιού από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, όταν υφίσταται βέβαια ανάγκη», εκτιμώντας ότι «ενισχύεται περαιτέρω η στρατηγική αμυντική μας σχέση με τις ΗΠΑ και η συνεργασία με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια.

Αυτή η στρατηγική σχέση συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών είναι η κεντρική στρατηγική πολιτική αυτής της κυβέρνησης. Οι ΗΠΑ είναι οι μεγάλοι σύμμαχοι διαχρονικά, κάποτε πήγαμε στον πόλεμο μαζί, τώρα πορευόμαστε στην ειρήνη μαζί, αλλά και εργαζόμαστε μαζί για να εμπεδωθεί η σταθερότητα της περιοχής», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ειδική μνεία έκανε στον Αμερικανό διπλωμάτη, τον κ. Πάιατ, ο οποίος ανέλαβε και έφερε εις πέρας την πρωτοβουλία ανέλκυσης της βυθοκόρου, η οποία «είναι μία απτή απόδειξη μιας σχέσης συνεργασίας η οποία εξελίσσεται σιγά-σιγά αλλά σταθερά και από τώρα και με ταχύτερους ρυθμούς, σε μία στρατηγική σχέση εμπιστοσύνης».

Τέλος ο κ. Παναγιωτόπουλος διεμήνυσε προς πάσαν κατεύθυνση ότι «Η Ελλάδα είναι μια ειρηνική και δημοκρατική χώρα, η οποία αντιλαμβάνεται τις προκλήσεις και ανακατατάξεις που επιχειρούνται στην ευρύτερη περιοχή. Επιθυμούμε ν’ αποτελέσουμε πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή, κρατώντας την περιφερειακή συνεργασία στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας που διέπουν τα πολιτισμένα κράτη, με απώτερο σκοπό την ευημερία και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

“Η συνύπαρξη της χώρας μας, που δημιουργεί σχήματα συνεργασίας με χώρες της περιοχής των Βαλκανίων, με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οι οποίες όμως μοιράζονται τις ίδιες αντιλήψεις και ανησυχίες μ’ εμάς, καταδεικνύουν την παραπάνω προσπάθεια. Παράλληλα όμως στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση για τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.

‘Η Ελλάδα είναι έτοιμη ανά πάσα ώρα και στιγμή να υπερασπιστεί και να διασφαλίσει στο ακέραιο τα κυριαρχικά της δικαιώματα, που απορρέουν και από τις Διεθνείς Συνθήκες και το Διεθνές Δίκαιο αλλά και τα Εθνικά μας Δίκαια, προς όφελος του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας».

Ενημερωτικό Δελτίο ΗΠΑ για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (Fact Sheet)

Ορισμένες πληροφορίες για το Λιμάνι:

1.Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης βρίσκεται σε κατάλληλη γεωγραφική τοποθεσία για την υποστήριξη ασκήσεων στην περιοχή λόγω της υπάρχουσας υποδομής και στρατηγικής του θέσης.
2.Καθώς τα συμμαχικά και συνεργαζόμενα κράτη συνεχίζουν τα προγράμματα εκπαίδευσης στην περιοχή, τα λιμάνια στην Ελλάδα έχουν μεγάλη σημασία για τη ροή του προσωπικού και του εξοπλισμού.
3.Ένα παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη ανάπτυξη περίπου 800 τεμαχίων εξοπλισμού και περίπου 400 στρατιωτών μέσω της Αλεξανδρούπολης για την υποστήριξη της άσκησης Saber Guardian 2019 στη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία.

Δεδομένα Ανέλκυσης Βυθοκόρου:

1.Το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης διαθέτει κατάλληλη προβλήτα, ικανή να φιλοξενήσει μεγάλα φορτηγά πλοία. 
2.Προβλήτα μήκους 500 μέτρων
3.Περίπου 50.000 τετραγωνικά μέτρα ανοικτού χώρου δίπλα στην προβλήτα
4.Η βυθοκόρος, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος βρίσκεται κάτω από το νερό και εκτείνεται περίπου 270 μ. παράλληλα με την ξηρά, αφήνει λιγότερο από 200 μ. προβλήτας προς τη θάλασσα. 
5.Η φορτηγίδα «Όλγα» ήταν μία βυθοκόρος, η οποία βυθίστηκε κοντά στην προβλήτα το 2010 και τώρα βρίσκεται στην άκρη αυτής με ένα μικρό της μέρος εκτεθιμένο πάνω από την επιφάνεια του νερού.
6.Μήκος/Πλάτος/Βύθισμα: 53μ. /11.5 μ. / 2.9 μ.
7.Με το πέρασμα των ετών πολλές προσπάθειες που έχουν γίνει για την ανέλκυση του ναυαγίου έχουν αποτύχει με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της προβλήτας να μη χρησιμοποιείται.
8.Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ κατανοούν τη σημασία της προβλήτας και της πλήρους χρήσης αυτής. Γι’αυτόν το λόγο οι Ηνωμένες Πολιτείες απόφάσισαν να παρέχουν τους πόρους ώστε να ανελκυστεί η βυθοκόρος. 
9.Το Πολεμικό Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποίησε ένα υπάρχoν συμβόλαιο ανέλκυσης με την αμερικανική εταιρεία DonJon Marine, ώστε να πραγματοποιηθεί η ανέλκυση της βυθοκόρου.
10.Η DonJon προσέλαβε την ελληνική εταιρεία ανέλκυσης Five Oceans Salvage.

Η επιχείρηση περιλαμβάνει: 

1. Δύο αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ
 στο σημείο της επιχείρισης,
2. 20-30 άτομα προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού και του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών οι οποίοι παρέχουν υποστήριξη εξ αποστάσεως
3. Η DonJon Marine έχει 1-3 εργολάβους των ΗΠΑ στο σημείο της επιχείρισης
4. Η Five Oceans Salvage, με την υποστήριξη τοπικής, Ελληνικής εταιρείας κατάδυσης, έχει 9-13 εργαζόμενους στο σημείο της επιχείρισης.
5. Οι εργασίες ξεκίνησαν στις αρχές Αυγούστου και αναμένεται να διαρκέσουν περίπου δύο (2) μήνες.
6.Αφού ολοκληρωθούν οι εργασίες ανέλκυσης, θα υπάρχει η δυνατότητα χρήσης ολόκληρης της προβλήτας.
7. Το συνολικό κόστος της επιχείρισης για τις Η.Π.Α. ανέρχεται στο ποσό των $2.3 εκατομμυρίων δολαρίων.

 Βασίλης Καπούλας

https://www.pronews.gr/opinion-makers/804066_sto-krevati-toy-prokroysti-i-geopolitiki-axia-tistoyrkias-neos-ellinokentrikos?fbclid=IwAR1Tp7ogkdCU699SlaWLfpNKmLAtx9A_GQHFOhAfs-lm1Fynzp62sfaZe3s
13/9/2019

* * *

    Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Τα αναρτώμενα  άρθρα αξιολογούνται ως ενδιαφέροντα για κοινό προβληματισμό  και η ανάρτηση  τους  δεν σημαίνει και ταύτιση με το περιεχόμενο των ιδεών των αρθρογράφων.  Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται.     Οι  εκάστοτε ''υπογραμμίσεις'' - χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό  πρωτότυπο κείμενο  παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.