Τι σημαίνει και τι δε σημαίνει η δήλωση του Μάικ Πομπέο για τις τουρκικές γεωτρήσεις.


Τι σημαίνει και τι δε σημαίνει η δήλωση του Μάικ Πομπέο
 για τις τουρκικές γεωτρήσεις.

Ενθουσιασμό, εν μέρει δικαιολογημένο, έχουν προκαλέσει στην Ελλάδα οι δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, καθώς ξεκαθάρισε ότι οι ενέργειες της Τουρκίας είναι παράνομες με βάση το διεθνές δίκαιο, ενώ πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα “για να μη στρατιωτικοποιηθεί” η κατάσταση, αλλά και για να “φτάσουμε σε αποτελέσματα αμοιβαίως αποδεκτά”. Παρότι πρόκειται για μια ξεκάθαρα θετική δήλωση, θα πρέπει αν συνειδητοποιηθεί ότι δεν ισοδυναμεί με προειδοποίηση στην Άγκυρα, ότι θα κληθεί να αντιμετωπίσει… τον αμερικανικό Στόλο.

Σχολιάζει ο Ζαχαρίας Μίχας*

Η απροθυμία των ΗΠΑ να εμπλέξουν στρατεύματα για να “συνετίσουν” την Τουρκία, είναι αναμενόμενη και φυσιολογική. Δεν θα πρέπει ουδείς να λησμονεί, ότι στο επίπεδο του ΝΑΤΟ η Τουρκία είναι μια χώρα πρώτης γραμμής, τεράστιας σημασίας στα μάτια των Αμερικανών υπευθύνων για τη χάραξη της γεωστρατηγικής προσέγγισης των ΗΠΑ στις πλανητικές υποθέσεις.

Πρόκειται σίγουρα για μια “ψυχροπολεμική θεώρηση” της κατάστασης, η οποία μπορεί να είναι προδήλως ανεπαρκής για να ερμηνεύσει τη σημερινή πραγματικότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Όμως, θα ήταν σφάλμα να ερμηνεύσει κανείς τις δηλώσεις Πομπέο, χωρίς να λάβει υπόψη αυτή την παράμετρο.

Θα ήταν σφάλμα, διότι καλώς ή κακώς, η αμερικανική γραφειοκρατία των θεσμών που ασχολούνται με την αμερικανική στάση στις διεθνείς υποθέσεις (Πεντάγωνο, Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, State Department, αλλά και μυστικές υπηρεσίες), δεν έχει -ακόμα τουλάχιστον- οριστικά αποδεσμευτεί από τις στερεοτυπικές πεποιθήσεις του παρελθόντος.

Όλα δείχνουν πως θα εξαντληθούν όλα τα όρια προτού καταγραφεί τέτοια στροφή, που θα έχει επιπτώσεις σε πολλά περισσότερα επίπεδα από αυτά των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, ενώ το αποκαλούμενο ως “βαθύ κράτος” της Ουάσιγκτον, είναι προφανές ότι δεν μπορεί καν να το διανοηθεί.

ΟΙ ΗΠΑ ΘΕΛΟΥΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

Αν εξεταστεί προσεκτικά το περιεχόμενο της δήλωσης του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, μπορεί να αποκάλεσε ξεκάθαρα “παράνομες” τις τουρκικές δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο και ότι θα ληφθούν όλα τα μέτρα που θα διασφαλίσουν τη νομιμότητα, υπογράμμισε όμως ταυτόχρονα την επιθυμία “μη στρατιωτικοποίησης” της κατάστασης. Άρα, προτεραιότητα των ΗΠΑ είναι η με κάθε τρόπο αποτροπή της στρατιωτικής κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης.

Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Εάν προκύψει στρατιωτική κλιμάκωση, αυτό θα συνιστά κολοσσιαίο κίνδυνο εκτροπής της κατάστασης, άρα απώλειας του γεωστρατηγικού ελέγχου που -ακόμα- έχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Σημαίνει επίσης τον κίνδυνο εμπλοκής ισχυρότατων στρατιωτικά χωρών, όπως της Γαλλίας, τα συμφέροντα της οποίας εμπλέκονται διά της Total που έχει αναλάβει με την ιταλική ENI την αξιοποίηση πιθανών κοιτασμάτων στο επίμαχο “τεμάχιο 7” της κυπριακής ΑΟΖ.

Πιθανή θα ήταν επίσης και η εμπλοκή του Ισραήλ και της Αιγύπτου, καθώς θα είχε δημιουργηθεί μια ευκαιρία εξοβελισμού της Τουρκίας από την περιοχή. Αυτό θα είχε όμως ως αποτέλεσμα, τον κίνδυνο μιας μεγάλης σύγκρουσης η οποία θα επηρεάσει τις ισορροπίες στην περιοχή κατά τρόπο μη ελεγχόμενο. Άρα θα εγκυμονούσε θανάσιμους κινδύνους.

Εάν προέκυπτε στρατιωτική αντιπαράθεση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι η Ελλάδα, ακόμα και αν το ήθελε, δεν θα μπορούσε να παραμείνει θεατής της κατάστασης. Αυτό όμως θα σήμαινε αυτομάτως, ότι η σύγκρουση θα έπαιρνε και χαρακτήρα “εμφυλίου” στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Εάν επί Ψυχρού Πολέμου αυτό θεωρούνταν ένα μη αποδεκτό σενάριο, από τη στιγμή που η αντίληψη αυτή στις ΗΠΑ εξακολουθεί να επικρατεί, δεν μπορεί παρά να ισχύει και σε μια τέτοια δυνητική στρατιωτική αντιπαράθεση. Σε περίπτωση δε ήττας της Τουρκίας, θα μπορούσαν οι εξελίξεις να πυροδοτήσουν εξελίξεις οι οποίες θα απειλήσουν ακόμα και την εδαφική της ακεραιότητα.

Επίσης, σε περίπτωση αψιμαχιών μεταξύ των αντιμαχομένων, κανείς δεν διασφαλίζει ότι τα συμφέροντα π.χ. του Ιράν και της Συρίας δεν θα υπαγόρευαν τη γεωγραφική επέκταση της σύγκρουσης. Πρόκειται ασφαλώς για σενάριο χαμηλής πιθανότητας, δεν μπορεί όμως να αποκλειστεί. Κατά συνέπεια, αυτό θα συνεπαγόταν δημιουργία μιας κατάστασης εκτός ελέγχου, όπου πολλά αρνητικά θα μπορούσαν να προκύψουν για όλους τους εμπλεκόμενους.

Εάν όλα τα ανωτέρω αποτελούν λογικούς συνειρμούς, τότε τι θα πρέπει να περιμένει η Ελλάδα και η Κύπρος από τη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών προσεχώς; Πώς οι ΗΠΑ θα αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να εξασφαλίσουν “ότι οι κινήσεις της Τουρκίας στην Κυπριακή ΑΟΖ θα είναι νόμιμες, βάσει διεθνούς δικαίου”; Πώς θα μπορούσαν να γίνουν σεβαστοί οι κανόνες του διεθνούς δικαίου στην Ανατολική Μεσόγειο”;

Οι ΗΠΑ δήλωσαν διά του Πομπέο, ότι έχουν μεταφέρει στους Τούρκους ότι θεωρούν παράνομες τις ενέργειές τους στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό προκύπτει από τις σημερινές δηλώσεις. Οι διπλωματικές πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίσουν ότι θα είναι “νόμιμες όλες οι ενέργειες που γίνονται” στην περιοχή, προφανώς συνδέονται με την επίλυση του Κυπριακού.

Εκεί βρίσκεται όλο το ενδιαφέρον και εκεί θα ρίξει το βάρος της η αμερικανική διπλωματία. Το μέγα ζητούμενο λοιπόν για την ελληνική (ελλαδική και κυπριακή) πλευρά, δεν είναι άλλο από το είδος της λύσης που θα υιοθετηθεί. Εάν θα ενώσει το νησί εκ νέου αποφεύγοντας λύσεις-πειράματα, τύπου Ανάν. Εάν θα τερματιστεί το απαράδεκτο σύστημα των εγγυήσεων. Εάν θα πάψει οποιοσδήποτε να έχει κατοχυρωμένο δικαίωμα επέμβασης στο νησί.

Παρεμπιπτόντως, δεδομένων των εξελίξεων με την Τουρκία τα τελευταία χρόνια, το State Department ίσως θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο να αναθεωρήσει τη στάση του απέναντι στην πολιτική του αείμνηστου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, που ενταφίασε το Σχέδιο Ανάν. Εάν αυτό ισχύει, υπάρχει βάσιμη ελπίδα ότι δεν θα επαναληφθούν τα ίδια σφάλματα…

Βέβαια, οι Ηνωμένες Πολιτείες ασφαλώς γνωρίζουν ότι στόχος της Τουρκίας είναι ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Κύπρου, ενώ ίσως και περισσότερο από τη συμμετοχή των υδρογονανθράκων της περιοχής, σημασία έχει ο έλεγχος του χώρου, η ολική επαναφορά της Τουρκίας με ισχυρή ναυτική παρουσία στην Ανατολι9κή Μεσόγειο. Το “δόγμα” της αποκαλούμενης από τους Τούρκους ως “Δόγμα Γαλάζιας Πατρίδας”, δεν θα εγκαταλειφθεί εύκολα.

Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι δεν κάνουν πίσω εύκολα. Γνωρίζουν επίσης ότι αυτή τους η στάση θα μπορούσε ακόμα και να βραχυκυκλώσει την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που θα μπορούσαν να ενισχύσουν καθοριστικά την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια, με τη διαφοροποίηση των πηγών τροφοδοσίας, φυσικά σε βάρος της Ρωσίας.

Το ζητούμενο είναι πόσο μακριά είναι διατεθειμένοι να πάνε, σε περίπτωση που οι Τούρκοι εξακολουθήσουν την επίδειξη απόλυτα άκαμπτης στάσης και επιμονής στην καινοφανή και ιδιοτελή, προσαρμοσμένη στα συμφέροντά τους, ερμηνεία των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Αυτό ίσως να μην μπορούσε να το απαντήσει σε αυτή τη φάση ο Μάικ Πομπέο. Ακόμα και να μπορούσε όμως, το πιθανότερο είναι πως σε καμία περίπτωση δεν θα άνοιγε τα χαρτιά του…

Τούτων λεχθέντων, θα μπορούσε να εκτιμηθεί, με σημαντικό βαθμό ασφάλειας, ότι οι ΗΠΑ έχουν αρκετούς λόγους να θεωρούν προς το συμφέρον τους να αποκαταστήσουν, σε έναν βαθμό τουλάχιστον, το ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος στο ελληνοτουρκικό μέτωπο.

Και από μόνη της η παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στην Ελλάδα αποτελεί ισχυρό παράγοντα αποτροπής. Αποτροπή όμως απέναντι στο ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύρραξης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Δεν καλύπτεται όμως εξίσου αποτελεσματικά το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης της μεθόδου του “θερμού επεισοδίου” από την Τουρκία, με στόχο να καταλήξει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από θέση ισχύος.

Η αποτροπή αυτής της απειλής, περνάει μέσα από την άμεση ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, ότι οι ιδιαιτερότητες του ελληνοτουρκικού μετώπου αφήνουν περιθώριο για συμφωνίες εγγυήσεων ασφαλείας οι οποίες δεν είναι προς δημοσιοποίηση. Όμως, η ελληνική πλευρά θα πρέπει πάντα να θυμάται, ότι όσα έχουν ειπωθεί πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά δεν είναι γραμμένα και υπογεγραμμένα σε χαρτί, είναι πολύ εύκολο να εγκαταλειφθούν στην πράξη.

 * Ζαχαρίας Μίχας ,
 διευθυντής μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας 
και Άμυνας (ΙΑΑΑ / ISDA)


 5/10/2019 


     ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ    




 1α.
Μια πρώτη αποτίμηση της επίσκεψης Πομπέο.

 Η προηγούμενη επίσκεψη Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην Ελλάδα, αυτή του Τζον Κέρι τον Δεκέμβριο του 2015, υπήρξε απλώς ένας ολιγόωρος σταθμός καθ' οδόν προς την Τουρκία. Η τωρινή διήμερη παραμονή του Μάικλ Πομπέο στην Αθήνα, το είδος των επαφών του (συμπεριλαμβανομένων και δύο συναντήσεων με τον Πρωθυπουργό) και το εύρος της συνοδείας του δείχνουν πόσο πολλά έχουν αλλάξει έκτοτε από την άποψη του πολιτικού κλίματος, των περιφερειακών ισορροπιών και των αμερικανικών προτεραιοτήτων.

 Άλλωστε, η επίσκεψη Πομπέο κορυφώθηκε με την συνυπογραφή της διμερούς Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defense Cooperation Agreement), ενώ την Δευτέρα και την Τρίτη θα πραγματοποιηθεί σε υπηρεσιακό επίπεδο, παρόντων στελεχών του Πενταγώνου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του αμερικανικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, ο δεύτερος γύρος του Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας-ΗΠΑ.

 Είναι πολλά αυτά που αναμένει η Αθήνα τόσο στο επίπεδο της ασφάλειας όσο και στον τομέα των επενδύσεων από την ενδυνάμωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, για τις οποίες με αισιοδοξία ο Μάικλ Πομπέο εκτίμησε ότι ξημερώνει μια "νέα εποχή”.

 Η Ουάσιγκτον δεν έχει κανένα λόγο να μην αναβαθμίσει (ακόμη περισσότερο με την παρούσα ελληνική κυβέρνηση) τη σχέση αυτή, όσο πυκνώνουν οι προκλήσεις στην περιοχή και ιδίως όσο μένει ανοικτό το ερώτημα της μελλοντικής πορείας της Τουρκίας. Εξ ού και οι θερμές χειρονομίες και δηλώσεις του επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην ελληνική πρωτεύουσα.

 Όμως ο... θεός των συμπτώσεων δεν στέκεται ευνοϊκός. Το σκάνδαλο του Ukrainegate που αναστατώνει την αμερικανική πολιτική ζωή και στέρησε από τον Έλληνα πρωθυπουργό τη δυνατότητα μιας κατ' ιδίαν συνάντησης με τον Ντόναλντ Τραμπ στη Νέα Υόρκη αγγίζει ολοένα και περισσότερο τον ίδιο τον Πομπέο, γεννώντας ανησυχητικά ερωτήματα για το αύριο της αμερικανικής διπλωματίας και σχετικοποιώντας την ελληνική επένδυση στην προσωπική σχέση με τον νυν υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ.

 Όσο για τη συνέχεια του αμερικανικού κράτους και δη του ένοπλου σκληρού πυρήνα του, στην οποία πατά η MDCA, πολλά μπορούν να ειπωθούν το τελευταίο διάστημα (μετά και την επίθεση στην καρδιά της σαουδαραβικής πετρελαιοπαραγωγής) για την ολοένα και μεγαλύτερη δυσκολία, πολιτική και επιχειρησιακή, της υπερατλαντικής δύναμης να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους παραδοσιακούς της συμμάχους. Οι αμερικανικές εγγυήσεις ασφαλείας αρχίζουν και αντιμετωπίζονται ως ανεπαρκείς ή ασύμφορες.

 Ο Βενιαμίν Νετανιάχου συναντάται αλλεπάλληλες φορές με τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατεβάζουν τους τόνους και ανοίγουν διαύλους επικοινωνίας με το Ιράν. Ο Σαουδάραβας διάδοχος Μοχάμαντ μπιν Σαλμάν βλέπει τους αμερικανικούς πυραύλους Patriot να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τα drones που αποσταθεροποιούν τη χώρα του και υποψιάζεται ότι η μισή Ουάσιγκτον απεργάζεται την ανατροπή του. Η Αίγυπτος του στρατάρχη Σίσι εξασφαλίζει κινεζικές επενδύσεις και ρωσικά όπλα. Ο Ταγίπ Ερντογάν εκβιάζει πολλαπλά τις ΗΠΑ και απειλεί με εισβολή στην κουρδοκρατούμενη βορειοανατολική Συρία.

 Το ότι η Ελλάδα αποτελεί την εξαίρεση σε αυτό το κλίμα, μπορεί να δώσει και μια δεύτερη ερμηνεία του χαρακτηρισμού της ως "νησίδας σταθερότητας” στην περιοχή.

 Γίνεται συζήτηση για το αν η MDCA είναι ή όχι ετεροβαρής. Όμως η θεμελιώδης ασυμμετρία της διμερούς συνεργασίας δεν αφορά τα όποια ανταλλάγματα για τις στρατιωτικές διευκολύνσεις που παραχωρούνται στο ελληνικό έδαφος, αλλά το διαφορετικό βεληνεκές των επιδιώξεων των δύο πλευρών.

 Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Ελλάδας βρίσκεται η τουρκική απειλή στο Αιγαίο και την Κύπρο. Είναι άλλωστε με αυτή την έννοια που υποστηρίζεται ότι και μόνη η αμερικανική στρατιωτική παρουσία αποτελεί μια μορφή οχύρωσης (συνοδευόμενη από οφέλη στο επίπεδο της εκπαίδευσης και τεχνογνωσίας των ενόπλων δυνάμεων).

 Όμως το ενδιαφέρον της αμερικανικής πλευράς είναι στραμμένο στην Ανατολική Μεσόγειο (και την Μαύρη Θάλασσα), για τις οποίες η Ελλάδα αποτελεί οιονεί "βατήρα”, ενώ η ελληνοτουρκική διένεξη συνιστά αντικείμενο διαχείρισης που θα πρέπει να υπακούει στην διατήρηση της ενότητας του ΝΑΤΟ.

 Το ότι η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί ότι πλέον της αντιστοιχεί ένας περισσότερο αυτόνομος ρόλος (στο πολιτικό, στρατιωτικό και εξοπλιστικό επίπεδο) και φλερτάρει ολοένα και περισσότερο με τις ευρασιατικές δυνάμεις, με πρώτη τη Ρωσία, δεν αναιρεί το γεγονός ότι για τη Δύση αποτελεί χώρα πρώτης γραμμής, με την οποία η οριστική ρήξη δύσκολα θα επισυμβεί, ενώ η Ελλάδα οιονεί εφεδρεία. Μια εφεδρεία, μάλιστα, η μεγαλύτερη αξιοποίησή της οποίας συνοδεύεται από το τίμημα της μεγαλύτερης αποξένωσής της από τις χώρες (λ.χ. Ρωσία, Ιράν) που αποτελούν φυσικά αντίβαρα στον τουρκικό αναθεωρητισμό.

 Γίνονται όλα αυτά εμφανή από τις δύο κατεξοχήν "ειδήσεις” που προέκυψαν κατά την επίσκεψη Πομπέο στην Αθήνα. Η πρώτη αφορά την πρόταση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών για ελληνική συμμετοχή στην συγκροτούμενη διεθνή ναυτική δύναμη στον Περσικό Κόλπο. Πρόκειται για μία απαίτηση που εναρμονίζεται με τους επαίνους του Πομπέο για τη συμμετοχή δυνάμεων του Μαυροβουνίου και της Βόρειας Μακεδονίας, προηγούμενων σταθμών της τωρινής του περιοδείας, σε διεθνείς αποστολές υπό αμερικανική διοίκηση, υποκρύπτει όμως, όπως δείχνουν οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, μεγάλα ρίσκα για την ελληνική εμπορική ναυτιλία.

 Η δεύτερη "είδηση” είναι η δήλωση Πομπέο σχετικά με τις τουρκικές γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ όχι μόνο επανέλαβε την αμερικανική θέση ότι αυτές είναι παράνομες και απαράδεκτες, αλλά την αναβάθμισε λέγοντας ότι η αμερικανική πλευρά "δεν θα επιτρέψει” τη συνέχισή τους.

 Ωστόσο, η ηχηρή αυτή τοποθέτηση σχετικοποιήθηκε αμέσως από την διαπίστωση ότι "η στρατιωτικοποίηση αυτών των συγκρούσεων δεν είναι η σωστή κατεύθυνση για να προχωρήσουμε, γι’ αυτό προσπαθούμε να φέρουμε τα μέρη, για την αποκλιμάκωση και την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτών αποτελεσμάτων”.

 "Υπάρχουν όρια” τόνισε απευθυνόμενος νοερά προς την Άγκυρα ο Μάικλ Πομπέο. Όμως η ίδια φράση μπορεί να περιγράψει και τις δυνατότητες της δικής του πλευράς.

 Του Κώστα Ράπτη

 https://www.capital.gr/politiki/3386150/
mia-proti-apotimisi-tis-episkepsis-pompeo

 6/10/2019

1β.
Σταύρος Λυγερός-Αμυντική Συμφωνία:
 Η Ελλάδα έδωσε πολλά, πήρε λίγα, αλλά "αγόρασε" προοπτική (6/10/2019)
  
Τα όσα είπε ο Πομπέο τόσο για τις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις όσο και για τις τουρκικές διεκδικήσεις ελληνικών νησίδων στο Αιγαίο ήταν ένα είδος ανταλλάγματος για την υπογραφείσα Αμυντική Συμφωνία. Οι δηλώσεις του είναι αναμφιβόλως ό,τι πιο προωθημένο έχει ειπωθεί από την Ουάσιγκτον. Προσοχή, ωστόσο. Αυτό το προωθημένο έχει περιορισμένο πρακτικό αντίκρυσμα.

 Μπορεί ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών να χρησιμοποίησε διφορούμενη γλώσσα, αλλά είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να απειλήσουν με χρήση στρατιωτικών μέσων για να αποτρέψουν τους Τούρκους και στο ένα και στο άλλο μέτωπο. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά μέσα. Για να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα, λοιπόν, ο Πομπέο είπε με τον δικό του τρόπο ότι οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν διπλωματικά εργαλεία για να στηρίξουν την Κυπριακή Δημοκρατία και την Ελλάδα.

 Δεν ξεκαθάρισε, μάλιστα, ούτε πόσο μακριά είναι διατεθειμένες να φθάσουν, έστω και στο διπλωματικό επίπεδο. Εάν, δηλαδή, είναι αποφασισμένες να υπερβούν τη ρητορική καταδίκη και να λάβουν έμπρακτα μη στρατιωτικά μέτρα, όπως π.χ. η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Η εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι προς το παρόν τουλάχιστον οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να φθάσει μέχρι εκεί.

 Δεν το έπραξαν για το πολύ πιο κρίσιμο γι' αυτές ζήτημα των S-400. Δεν θα το κάνουν ούτε για την κυπριακή ΑΟΖ, ούτε για το Αιγαίο. Πολύ περισσότερο που αυτή την περίοδο, το καυτό ζήτημα στις σχέσεις Ουάσιγκτον-Άγκυρας είναι η απειλή των Τούρκων ότι θα εισβάλουν στη βορειοανατολική Συρία για να συντρίψουν τους Κούρδους μαχητές του YPG.
(...)

 Διαβάστε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το κείμενο στην ιστοσελίδα:

https://slpress.gr/ethnika/amyntiki-symfonia
-i-ellada-edose-polla-pire-liga-alla-quot-agorase-quot-prooptiki/

 2α.
Η επίσκεψη του Μάικ Πομπέο, η 110 ΠΜ 
και τα MQ-9 Reaper στη Λάρισα.

H έλευση στη Ελλάδα του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο «κλειδώνει» μια σειρά θεμάτων στο πλαίσιο την Ελληνοαμερικανικής συνεργασίας που θεωρείται σίγουρο ότι σε εύλογο χρόνο θα οδηγήσει σε συμφωνία αμυντικής συμφωνίας με αμοιβαίο όφελος και για τις δύο πλευρές.

Σε αυτή τη αμυντική συμφωνία καθορίζεται και το αποτύπωμα που θα έχουν οι Αμερικανοί στην 110 Π.Μ. Το πως θα εκφραστεί το εύρος αυτού του αποτυπώματος θα το ξέρουμε μετά την συνάντηση του Πομπέο, όταν και τα όποια αιτήματα της αμερικανικής πλευράς θα τα εξετάσουν οι τεχνικές επιτροπές του υπουργείου Άμυνας.

Η πρώτη εικόνα πάντως , είναι ότι οι Αμερικάνοι θέλουν να κάνουν βάση drone στη 110 Π.Μ. ώστε να επιχειρούν στην Ανατολική Μεσόγειο έως και την Συρία. Σχετικά σας είχε ενημερώσει με πρωτοσέλιδό της η έντυπη larissanet την προηγούμενη εβδομάδα.

Τα αμερικανικά drone θα συνεπιχειρούν με την τα ελληνικά καθώς και η Ελλάδα άμεσα θα αγοράσει μη επανδρωμένα αερόπλοια (έτσι είναι ο ελληνικός όρος του drone). H χώρα μας ήδη σχεδιάζει την αγορά με τη μέθοδο του leasing των αμερικανικών MQ-9 Reaper (που είναι ήδη μετασταθμευμένα στην 110 Π.Μ. από τις ΗΠΑ) ή αντίστοιχων Ισραηλινών.

Η Ελλάδα συμμετέχει στη δημιουργία και την κατασκευή του ευρωπαϊκού drone που αναμένεται να προμηθευτεί τα επόμενα χρόνια για να καλύψει τις ανάγκες της. Σε αυτό το πρότζεκτ συμμετέχει και το Α.Π.Θ. Μένει να δούμε λοιπόν τι άλλο θα ζητήσουν να αναπτύξουν οι ΗΠΑ στη βάση της Λάρισας από την Ελληνική πλευρά.

ΠΗΓΗ: larissanet.gr

 5/10/2019 




2β.
MQ-9 Reaper: Από τη Λάρισα επιχειρεί ο «Θεριστής» 
το καλύτερο drone στον κόσμο – ΒΙΝΤΕΟ

 Για πρώτη φορά, τα υπερσύγχρονα αμερικανικά στρατιωτικά drones MQ-9 Reaper («Θεριστής») επιχειρούν από ένα ελληνικό αεροδρόμιο, την Αεροπορική Βάση της Λάρισας. Η συνεργασία Ελλάδας και ΗΠΑ αναβαθμίζει γεωπολιτικά τον ρόλο της Ελλάδας και «ανάβει φιτιλίες» στην Τουρκία για το μέλλον της βάσης του Incirlik.

Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ άρχισε να χρησιμοποιεί drones MQ-9 Reaper από τη Βάση της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στη Λάρισα.

Ο εκπρόσωπος του Αμερικανικού Πενταγώνου, Eric Pahon, δήλωσε ότι τα αεροσκάφη βρίσκονται προσωρινά στη Λάρισα, καθώς η βάση τους στην Αφρική επισκευάζεται, σύμφωνα με το Defense News

«Αυτά τα drones δεν φέρουν οπλισμό και χρησιμοποιούνται μόνο για επιχειρήσεις αναγνώρισης. Ωστόσο, για λόγους επιχειρησιακής ασφαλείας, δεν δημοσιεύουμε λεπτομέρειες σχετικά με συγκεκριμένες αποστολές», ανέφερε ο Pahon. «Η συμβολή των drones αυτών στην επίτευξη των κοινών στόχων μας για την εξωτερική πολιτική στην περιοχή είναι καθοριστική, ειδικά για την αντιμετώπιση των απειλών που προέρχονται από το νότο».

Τα αμερικανικά drones βρίσκονται στη Λάρισα με βάση υπάρχουσα εκπαιδευτική συμφωνία. Το προσωπικό που χειρίζεται την απογείωση και την προσγείωση των drones θα βρίσκονται στη Λάρισα, ενώ οι χειριστές στις ΗΠΑ θα χειρίζονται τις πτητικές λειτουργίες μέσω δορυφόρου – ακολουθώντας της συνήθη πρακτική για τα MQ-9.

Τα αεροσκάφη θα πετούν μόνο μέσω του ελληνικού εναέριου χώρου «σε δρομολόγια που έχουν εγκριθεί από την ελληνική κυβέρνηση και ενώ λειτουργούν στον ελληνικό εναέριο χώρο βρίσκονται σε επαφή με τις ελληνικές αρχές ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας ανά πάσα στιγμή», δήλωσε ο Auburn Davis, επικεφαλής του γραφείου τύπου της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στην Αφρική.

Ενώ η αποστολή των MQ-9 που σταθμεύει στην Ελλάδα θα επικεντρωθεί σε επιχειρήσεις στα νότια, η κίνηση αυτή έχει τη δυνατότητα να ανησυχήσει την σύμμαχο της Αμερικής, στο ΝΑΤΟ, Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχουν βασίζονται εδώ και καιρό στη στρατιωτική βάση Incirlik για να επιχειρούν στην περιοχή, αλλά οι σχέσεις μεταξύ Ουάσινγκτον και Άγκυρας έχουν χειροτερέψει ύστερα από την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 από μέλη του τουρκικού στρατού.

Η Ελλάδα θα ήθελε σίγουρα να αξιοποιήσει αυτές τις εντάσεις. Ειδικότερα, ο Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για τις Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις Wes Mitchell φέρεται να συζήτησε τη μετακίνηση «σημαντικού τμήματος» της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ από τον Incirlik στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια πρόσφατης επίσκεψης στην Αθήνα.

Ακόμα κι αν αυτό είναι δύσκολο να συμβεί, δείχνει ότι οι ΗΠΑ μπορούν πράγματι να χρησιμοποιήσουν ελληνικές εγκαταστάσεις για αυτή την αποστολή. Το γεγονός αυτό είναι βέβαιο πως θα γίνει αντιληπτό στην Άγκυρα.

Δείτε βίντεο του ισχυρότερου Αμερικανικού drone εν δράσει:


The MQ-9 Reaper In Action


MQ-9 Reaper UAV: The Most Feared USAF Drone in the World


2018/5/24 

3.
Η σημασία της αμερικανικής βάσης 
στην Αλεξανδρούπολη.

 Η επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών στην Αθήνα αποσκοπεί στην υπογραφή της νέας συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας – ΗΠΑ η οποία συμπεριλαμβάνει και την εγκατάσταση αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη. Ο υπουργός Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλος υπεραμυνόμενος της συμφωνίας είχε διατυπώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του (Καθημερινή 22/9/2019) την άποψη σύμφωνα με την οποία μετά την υπογραφή της «όποιος απειλήσει το συμφέρον της Ελλάδας, ταυτόχρονα θίγει και το συμφέρον των ΗΠΑ». Συμπίπτουν όμως πάντοτε τα συμφέροντα των δύο κρατών ιδιαίτερα σε μια ακριτική περιοχή όπως αυτή της Αλεξ/πολης και της Θράκης ευρύτερα;

 Τον Σεπτέμβρη του 1995, ο τότε υφυπουργός Άμυνας Νίκος Κουρής, με αφορμή τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς εναντίον των Σέρβων που διαμόρφωσαν τους επιδιωκόμενους από τη Δύση συσχετισμούς στη Βοσνία, προέτρεπε τους μαθητές της Σχολής Εθνικής Άμυνας να εξετάσουν «το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις επιβολής ή διατήρησης της ειρήνης και τις τυχόν συνέπειες που θα έχει αυτή η μετεξέλιξή του σε ενδεχόμενη κρίση στο Αιγαίο ή άλλες περιοχές του εθνικού μας χώρου»  Ακριβώς περί αυτού πρόκειται σήμερα: Δηλαδή, ποιος θα είναι ο ρόλος της αμερικανικής βάσης που θα εδρεύει στην Αλεξ/πολη στο ενδεχόμενο μιας ελληνοτουρκικής κρίσης που θα αγγίξει και τη Θράκη; Σε αυτή την περίπτωση θα ταυτίζονται τα ελληνικά με τα αμερικανικά συμφέροντα; Διότι η Τουρκία υπερέχει γεωπολιτικά σημαντικά της χώρας μας, είναι το εφαλτήριο προς την Εγγύς και τη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο αλλά και στην Κεντρική Ασία  λόγω και της κοινής καταγωγής με τους λαούς της, γιαυτό η Ουάσινγκτον αγωνιά να προσεταιριστεί εκ νέου την Άγκυρα με κάθε τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην ναύαρχος του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, που υπηρέτησε και στο ΝΑΤΟ, ο Ελληνοαμερικανός Τζέιμς Σταυρίδης, σε κείμενό του στο Πρακτορείο Bloomberg, ισχυρίστηκε ότι «η απώλεια της Τουρκίας για τον υπερατλαντικό κόσμο θα αποτελούσε ένα γεωπολιτικό λάθος με σχεδόν επικές διαστάσεις».

 Ο ισχυρισμός που προβάλλεται για να εφησυχάσει τον πληθυσμό της περιοχής και υποστηρίζει ότι με την εγκατάσταση στρατιωτικής βάσης στο λιμάνι «θα θωρακιστεί η Αλεξ/πολη και η ακριτική περιοχή μας θα αισθάνεται περισσότερο ασφαλής», δεν ευσταθεί. Διότι η Αλεξ/πολη μεταβάλλεται σε επιλεγμένο στόχο στα πλαίσια της αντιπαράθεσης ΗΠΑ – Ρωσίας, ιδιαίτερα στην περίπτωση ανάφλεξης στην Ουκρανία αλλά και σε ενδεχόμενο κλείσιμο των Στενών από τη σύμμαχο της Ρωσίας, Τουρκία. Κυρίως, όμως, διότι στην περίπτωση υποκινούμενης όξυνσης στη Δυτική Θράκη, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει την αντίδραση της αμερικανικής δύναμης που θα εγκατασταθεί στην Αλεξ/πολη. Είναι εντελώς λανθασμένη η άποψη που ισχυρίζεται ότι η δύναμη θα υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της περιοχής, όπου εδρεύει, εναντίον άλλης νατοϊκής δύναμης. Αντίθετα, μπορεί σε περίοδο ελληνοτουρκικής κρίσης να αξιοποιηθεί από την Ουάσινγκτον ως μέσον επιβολής των επιθυμητών της συσχετισμών ανάμεσα στις δύο χώρες. Ποιος μπορεί να αποκλείσει σε αυτή της περίπτωση την επαναχάραξη των συνόρων στη Θράκη με τις μετακινήσεις πληθυσμών ώστε να δημιουργηθούν ομοιογενείς εθνικά πληθυσμοί; Δεν πρόκειται για σενάριο φαντασίας:

 Την 15η Οκτωβρίου 1995 η εφημερίδα «Βήμα» αποκάλυψε ότι υπήρξε «σχέδιο του ΝΑΤΟ για αυτονόμηση της Θράκης», δηλ. αξιωματικοί του ΝΑΤΟ, χωρίς την συμμετοχή Ελλήνων αξιωματικών, για να παραμείνει μυστική η πρόθεση τους, σε «επιτελική άσκηση επί χάρτου» τον Ιούλιο του 1995 εξέτασαν την «μερική αυτονόμηση της Δυτική Θράκης». Σχεδίαζαν «σενάριο σύρραξης» που θα μετείχε ο συμμαχικός παράγοντας για την «διευθέτηση της κρίσης» που θα έχει ξεσπάσει στην Νότιο Βαλκανική, ώστε να μετακινηθούν πληθυσμοί για να δημιουργηθούν ομοιογενείς φυλετικά ζώνες και για να προταθεί ειρήνη στην οποία θα περιλαμβάνεται η «μερική αυτονόμηση» της Θράκης.

 Την προηγουμένη του δημοσιεύματος, κατά το βραδινό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Αντέννα, ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής του πανεπιστημίου Χάουαρντ Ν. Σταύρου άφησε άναυδους τους Έλληνες τηλεθεατές όταν ανακοίνωνε ότι στην Αμερική από μακρού χρόνου, επιστήμονες, πολιτικοί και στρατιωτικοί που ανήκαν σε διάφορους πολιτικο-πολεμικο-οικονομικούς ομίλους, συσκέπτονται, μελετούν και αποφασίζουν αποσταθεροποιητικά σενάρια για την Ελλάδα. Τα σενάρια αυτά ήταν η αντίδραση της Ουάσινγκτον στα σχέδια για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξ/πολης που θα μετέφερε ρωσικό αέριο στο λιμάνι της Αλεξ/πολης και εκείθεν στις αγορές της Δύσης. Γιαυτό και ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τζέημς Μπέηκερ σε άρθρο του στην εφημερίδα «Los Angeles Times» είχε υποστηρίξει τότε πως «η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί εφόσον θα παρεκτραπεί».

 Ας μη ξεχνάμε την “ευαισθησία” που επιδεικνύουν ιστορικά οι ΗΠΑ στις μειονότητες ως όχημα εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους. Η διακήρυξη των 14 σημείων του Γούντροου Ουίλσον μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου για τη μεταπολεμική ειρήνη, που αναφέρονταν στην αυτοδιάθεση των λαών, αποσκοπούσε ουσιαστικά στη διάλυση των αποικιακών αυτοκρατοριών της Βρετανίας και της Γαλλίας ώστε να δυνηθεί το αμερικανικό κεφάλαιο να διεισδύσει στις αγορές τους. Ούτε θα πρέπει να υποτιμούμε τις αποδεδειγμένες διπλωματικές ικανότητες του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ: Όταν μετέβη ως πρέσβης στο Κίεβο η Ουκρανία ήταν ένα ενιαίο κράτος, Ουκρανοί και ρωσόφωνοι ζούσαν μαζί ειρηνικά. Όταν αποχώρησε για να έλθει στην Αθήνα η Ουκρανία είχε διασπαστεί, ο εμφύλιος ακόμη μαίνεται αλλά ο σκοπός έχει επιτευχθεί. Το Κίεβο έχει περιέλθει στην επιρροή των ΗΠΑ.

 Όμως η εγκατάσταση της στρατιωτικής βάσης στο λιμάνι θα έχει και σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις. Διότι θα αμφισβητήσει τον εμπορικό χαρακτήρα του λιμένα, θα αναιρέσει την ολόπλευρη και τη μέγιστη δυνατή αξιοποίησή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως γνωστοποιήθηκε, η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Αλεξ/πολης, ο οποίος ήταν ο πρώτος που είχε προγραμματιστεί να ιδιωτικοποιηθεί, θα “παγώσει” μετά την υπογραφή της συμφωνίας αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας – ΗΠΑ. Διότι μετά την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΘ, στην οποία παρεισέφρησαν και ρωσικά κεφάλαια, οι ΗΠΑ θέλουν τον πλήρη έλεγχο του λιμένα. Τι σημαίνει αυτό; Στα πλαίσια του ανταγωνισμού ΗΠΑ – Ρωσίας, θα είναι δυνατή η ελεύθερη χρησιμοποίηση του λιμένα από τους “εχθρούς” των ΗΠΑ; Ασφαλώς όχι. Δεν θα μειωθεί σημαντικά ο όγκος των προσδοκώμενων εμπορευματικών μεταφορών; Ήδη μια πρώτη συνέπεια που πληρώνει η περιοχή και το λιμάνι είναι ο αποκλεισμός των ρωσικών σιδηροδρόμων από την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και η ανάθεσή της στην ιταλική Ferrovie. Διότι η Ρωσία έχει γεωπολιτικά συμφέροντα να παρακάμψει δηλαδή τα Στενά στις θαλάσσιες μεταφορές, γεγονός που και το λιμάνι θα εκτόξευε εμπορικά αλλά και ο σιδηροδρομικός άξονας Αλεξ/πολης – Ελληνοβουλγαρικών συνόρων που απαξιώνεται καθημερινά θα είχε αξιοποιηθεί αναζωογονώντας την ενδοχώρα. Η Αλεξ/πολη και η Θράκη δεν θα πρέπει με κανένα τρόπο να εμπλακούν στην αντιπαράθεση ΗΠΑ – Ρωσίας.

 Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

 http://www.anixneuseis.gr/%ce%b7-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%b2%ce%ac%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd/

3/10/2019



  ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  
Ο πρώτος απολογισμός της επίσκεψης Πομπέο 
- Το "φασούλι" για τον Περσικό

 Ο Πομπέο στην Αθήνα αλλά η Τουρκία τον χαβά της.

 Ο Πομπέο στην Αθήνα - Αμυντική συμφωνία, 
Στρατηγικός Διάλογος και πίεση για ανταλλάγματα.

 Πομπέο: Μια ευημερούσα Ελλάδα είναι προς το συμφέρον 
των Ελλήνων και των ΗΠΑ.

 «Υπάρχουν όρια»: Σαφή μεν, προσεκτικά δε, 
μηνύματα ΗΠΑ προς την Τουρκία στην επίσκεψη Πομπέο.

 Ομοβροντία κατά της τουρκικής προκλητικότητας - ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα και Κύπρος προειδοποιούν τον Ερντογάν για τις γεωτρήσεις. O Πομπέο διαμηνύει: Δεν θα επιτρέψουμε στην Τουρκία παράνομες γεωτρήσεις

Άγριο διπλωματικό “ξύλο” κατά της Τουρκίας από την Αίγυπτο του Σίσι.

 Κοροϊδίες ΗΠΑ: Αοριστίες Πομπέο για παράνομες γεωτρήσεις 
χωρίς αναφορά στην Τουρκία!.

 Reuters: Οι αγωνίες του Μάικ Πομπέο 
για τις κινήσεις της Κίνας και της Ρωσίας στα Βαλκάνια.

Θα βοηθήσουν οι Αμερικανοί; Η ώρα του Στρατηγικού Διαλόγου
 και της Αμυντικής Συμφωνίας.

 Επίσκεψη Πομπέο: Συμμαχικές σχέσεις και προβληματισμοί. Η νέα Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας, Ελλάδος–Ηνωμένων Πολιτειών οφείλει να καταστεί το εφαλτήριο για την ενίσχυση του ρόλου της χώρας στην ευρύτερη περιοχή.Όμως τι θα γίνει με την Τουρκία;

Ο Ερντογάν δεν... έλαβε το μήνυμα Πομπέο.

 Τουρκικό πλωτό γεωτρύπανο αρχίζει γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

 Τουρκικός κλοιός γύρω από την Κύπρο - Η Ελλάδα απλώς συμπαρίσταται.

 Ακροβατεί με τη σύγκρουση η Τουρκία: Αγόρασε(!) και τρίτο γεωτρύπανο.

 Ακήρυχτος πόλεμος από Τουρκία - Οι Έλληνες βυθισμένοι στον Μιθριδατισμό.
* * *

    Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του blogger. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται.    Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό  πρωτότυπο κείμενο  παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.