Υβριδικός Πόλεμος της Τουρκίας έναντι Κύπρου - Ελλάδας.


Υβριδικός Πόλεμος της Τουρκίας 
έναντι Κύπρου - Ελλάδας. 
  
Ο υβριδικός πόλεμος είναι μια μορφή πολέμου, η οποία στοχεύει τον πληθυσμό ενός κράτους και όχι τις Ένοπλες Δυνάμεις της xώρας, τον οποίο χρησιμοποιεί το τελευταίο διάστημα η Τουρκία έναντι της Κύπρου και Ελλάδας. Είναι πολεμικές ιαχές μέσα από δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων,  διασπορά ψευδών ειδήσεων, η πραγματοποίηση μεγάλων σε όγκο στρατιωτικών ασκήσεων του πολεμικού ναυτικού, σε συνδυασμό με την πολεμική αεροπορία και διάφορες άλλες τακτικές που αποσκοπούν στην πρόκληση κάμψης του ηθικού του πληθυσμού, πρόκληση φόβου με επίδειξη στρατιωτικής ισχύος, εναντίον των χωρών  στις οποίες ασκείται ο υβριδικός πόλεμος. Επιδίωξη η αποσταθεροποίηση των κρατών και η επίτευξη των τουρκικών στόχων.

Ο ταξίαρχος εν εφεδρεία της Πολεμικής Αεροπορίας Χρήστος Δημοσθένους, εξηγεί τι είναι ο υβριδικός πόλεμος, ποιες οι μορφές του και πώς αυτός ασκείται μέσα από παραδείγματα περιστατικών και δηλώσεων. Όπως αναφέρει, ο υβριδικός πόλεμος είναι κάτι το οποίο ακόμα δεν έχει ορισθεί επακριβώς ως στρατιωτικός όρος με απόλυτο ορισμό. «Υβριδικός πόλεμος θα μπορούσε να πει κάποιος, όμως με σχετική βεβαιότητα, ότι είναι η στρατιωτική στρατηγική, η οποία συνδυάζει συμβατικές επιχειρήσεις, δηλαδή επιχειρήσεις μεταξύ δύο οργανωμένων κρατών ή μη συμβατικών επιχειρήσεων, μεταξύ ενός κράτους και μιας μη κρατικής οντότητας, όπως πχ στην περίπτωση της Χεζμπολάχ του Λιβάνου με το Ισραήλ ή της Κριμαίας με την Ουκρανία. Ένα κλασικό παράδειγμα, επίσης, σήμερα είναι η περίπτωση του πολέμου στη Συρία, όπου μια μη κρατική οντότητα αντιπολίτευση Συρίας – ΙSIS μάχεται εναντίον των δυνάμεων του κράτους της Συρίας. Μορφή υβριδικού πολέμου είναι και ο κυβερνοπόλεμος, όπου και πάλι έχουμε τον αμυνόμενο και τον επιτιθέμενο, όπου ο αμυνόμενος δεν ξέρει ποιος του επιτίθεται, όπως για παράδειγμα έχουμε τις ηλεκτρονικές επιθέσεις με παρεμβολές στα ηλεκτρονικά συστήματα ενός κράτους», σημειώνει. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Όπως αναφέρει, μορφές υβριδικού πολέμου είναι οι ασύμμετρες απειλές, η τρομοκρατία, η προπαγάνδα, η παραπληροφόρηση, ο εκφοβισμός των πολιτών και η άσκηση πολιτικής πίεσης. Επίσης, η έμμεση ή άμεση υποστήριξη σε εξτρεμιστικούς πολιτικούς σχηματισμούς, η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αναρτήσεις και βίντεο που καλούν ή απειλούν με διάφορα χτυπήματα. «Αυτά αναπαράγονται και στα υπόλοιπα μέσα, ηλεκτρονικά και έντυπα», επισημαίνει. Δηλαδή, εξηγεί, δημιουργείται μία είδηση, διαχέεται στα ηλεκτρονικά μέσα αλλά και στα έντυπα, με σκοπό την παραπλάνηση ή την προπαγάνδα. Όπως για παράδειγμα το περιστατικό με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος παρουσίασε βίντεο ότι δήθεν πέταξε πάνω από το Αιγαίο, ενώ στην πραγματικότητα πέταξε  πάνω από τη Σμύρνη. Τι ήθελε να δείξει; Ότι υπερίπταται πάνω από το Αιγαίο, σαν να είναι δικό του χωρίς κανένα πρόβλημα, ώστε να επηρεάσει το ηθικό του ελληνικού πληθυσμού, να προκαλέσει ανασφάλεια – φόβο και αμφιβολίες για την ασφάλεια των συνόρων της Ελλάδας. Ο κ. Δημοσθένους αναφέρει επίσης ότι ένα παράδειγμα αποτελεσμάτων του υβριδικού πολέμου στη Συρία, είναι αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Ευρώπη, με τις μεταναστευτικές ροές. 

«Αυτό το οποίο επιδιώκει να προκαλέσει η Τουρκία με τον υβριδικό πόλεμο σε Κύπρο και Ελλάδα, είναι να δημιουργήσει αποσταθεροποίηση και γκρίζες ζώνες για περιοχές που αμφισβητούν στην υπό διαμόρφωση της ΑΟΖ της Ελλάδας και της ΑΟΖ της Κύπρου. Θέλουν να δημιουργήσουν πίεση μέσω της στρατιωτικής ισχύος τους. Προβάλλουν το πολεμικό τους ναυτικό, την πολεμική τους αεροπορία και προβαίνουν σε διάφορες δηλώσεις απειλητικές», αναφέρει ο κ. Δημοσθένους. «Για παράδειγμα, τι μας λένε; «Το γεωτρύπανο Φατίχ διεξάγει έρευνα στην «υφαλοκρηπίδα», όπως ισχυρίζονται, της Τουρκίας». Και προστατεύονται λένε οι γεωτρήσεις, από το πολεμικό ναυτικό και την πολεμική αεροπορία. Και απειλούν ότι δεν πρέπει να λογαριάζει κανένας χωρίς την Τουρκία και τη Γαλάζια Πατρίδα, για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Αυτό όλο είναι υβριδικός πόλεμος. Αυτές δηλαδή οι δηλώσεις, σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα, δεν είναι ρητορική έντασης, όπως χαρακτηρίζεται από ορισμένους, αλλά υβριδικός πόλεμος. Διότι εμπεριέχει απειλή. Έχουμε επίσης σαν επιπλέον παράδειγμα τη δήλωση του Τούρκου υπουργού Άμυνας πάλι, ο οποίος έλεγε: «Θα πρέπει να σας θυμίσουμε ότι η Τουρκία το '74 έπραξε αυτό που έπραξε, για να προστατέψει τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων με την εισβολή και αυτό θα πράξει και τώρα, εάν χρειαστεί». Επιδιώκει δηλαδή μέσω της απειλής, να κάμψει το ηθικό των Κυπρίων και να ασκήσει πίεση έναντι του κράτους μας στο εσωτερικό.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

Αυτές οι δηλώσεις μεταδόθηκαν από τα ΜΜΕ της Κύπρου και της Ελλάδας, τα οποία έκαναν το ζητούμενο της Τουρκίας, δεδομένο. Με την αναπαραγωγή αυτών των δηλώσεων, μεταφέρουν αυτή την απειλή στον λαό της Κύπρου και της Ελλάδας από τη μία άκρη στην άλλη. Μεταφέρουν δηλαδή τον ψυχολογικό πόλεμο που ασκεί η Τουρκία, με σκοπό να προκαλέσει φόβο με την επίδειξη ισχύος της, για την επίτευξη των αντικειμενικών της σκοπών», προσθέτει.

Να εστιάσουμε στην αντιμετώπιση

Ο υβριδικός πόλεμος αποτελεί σίγουρα μία απειλή και απαιτείται η αντιμετώπισή του. Όπως αναφέρει ο κ. Χρίστος Δημοσθένους είναι πολύ σημαντικό να εστιάσουμε στην αντιμετώπιση του υβριδικού πολέμου, έχοντας υπόψη και την ταχύτητα με την οποία κυκλοφορούν οι πληροφορίες σήμερα και πώς μπορούν να φτάσουν γρήγορα στον οποιονδήποτε. Διότι αυτές οι υβριδικές απειλές έχουν συγκεκριμένο στόχο. Να κάμψουν το ηθικό του αντιπάλου και να προκαλέσουν ανασφάλεια – φόβο.

«Δεν είναι δυνατό σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα, που απειλείται από το 1963 και μετά το 1974 να απειλείται από τον τουρκικό κατοχικό στρατό, που είναι διαρκώς σε επιθετική διάταξη, για την αντιμετώπιση του οποίου εμείς, ως Ένοπλες Δυνάμεις εκπαιδευόμαστε συνεχώς και είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε οποιαδήποτε στιγμή», εξηγεί. Την Τουρκία θα την αντιμετωπίσει μια άλλη χώρα, π.χ. η Ελλάδα ή οι μεγάλες δυνάμεις, δηλαδή οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, γι' αυτό οι υβριδικές απειλές που εξαπολύει η Τουρκία προς την Κύπρο, πρέπει να αντιμετωπιστούν και να προβληματίσουν. Εννοείται, διευκρινίζει, στη δημοκρατία μας, ότι δεν συζητούμε για φίμωση κανενός, αλλά να γίνεται έλεγχος του ΤΙ μεταδίδεται από την Τουρκία, ΠΟΤΕ και ΠΟΙΟ σκοπό εξυπηρετεί. «Δηλαδή να γίνεται ένα φιλτράρισμα της πληροφορίας για να προστατέψουμε τον λαό, ώστε να διαφυλαχθεί ως κόρην οφθαλμού το κράτος, οι πολίτες, η κοινωνία και να μεταφέρεται αυτό που πραγματικά πρέπει να γνωρίζει. Διότι αλλιώς, κατά την καθομιλουμένη, σκάβουμε τον λάκκον μας μόνοι μας. Απευθυνόμαστε λοιπόν στο Υπουργείο Άμυνας Κύπρου και Ελλάδας, στη Βουλή των δύο χωρών και στις αρμόδιες Επιτροπές Άμυνας κ.λπ, για να ληφθούν μέτρα».

Υποδεικνύει μάλιστα ότι, καθώς αναφέρουν στρατηγικοί αναλυτές, ο υβριδικός πόλεμος θολώνει το τοπίο μεταξύ πολέμου και ειρήνης, χωρίς να γνωρίζει κανένας, γιατί τον διεξάγει ο αντίπαλος και ποιο τελικό σκοπό έχει. Δημιουργεί δηλαδή μια αβεβαιότητα ως προς τον τελικό του σκοπό.

Υβριδικός Πόλεμος – Οικονομία

Αυτά όλα, όπως αναφέρει, πλήττουν επίσης την οικονομία μιας χώρας ή το επιχειρείν σε οποιοδήποτε τομέα, ιδιαίτερα όμως στην περίπτωση της Κύπρου, η οποία βασίζεται κυρίως στον Τουρισμό. Κάποιος δηλαδή όταν έρχεται στην Κύπρο για διακοπές, σίγουρα παρακολουθεί ειδήσεις παγκόσμιου ενδιαφέροντος, ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, τοπικού ενδιαφέροντος, με αποτέλεσμα όταν ακούει για απειλές σε ΑΟΖ, για στρατιωτικές ασκήσεις και διάφορα άλλα, είναι πολύ πιθανόν να τον επηρεάσουν και να νιώθει ανασφάλεια στην επιλογή του για διακοπές στην Κύπρο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η οικονομία είναι ο πυλώνας της άμυνας, γι’ αυτό πρέπει να τη διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού, με ανάλογα μέτρα για τον έλεγχο αυτού του φαινομένου, για τη διαφύλαξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΛΗΨΗ ΜΕΤΡΩΝ.

FAKENEWS ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ

Ο κ. Χρήστος Δημοσθένους αναφέρει ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα: τη μεγάλη στρατιωτική ναυτική άσκηση που πραγματοποίησαν πρόσφατα οι τουρκικές δυνάμεις. «Αυτή η είδηση για την άσκηση, συνοδευόταν από εικόνες με τεράστιες νηοπομπές τουρκικών πλοίων και διάφορα άλλα και έλεγαν ότι στην άσκηση θα συμμετείχαν 120 πλοία. Μετά από λίγες μέρες ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ της Ελλάδας, που παρακολουθούσε την άσκηση, ότι δεν βγήκαν περισσότερα από 20-30 πλοία από τα λιμάνια-ναυστάθμους της Τουρκίας. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στα σενάρια των ασκήσεων βάζουμε και δυνάμεις, οι οποίες ουσιαστικά μπορεί να μην μετακινηθούν καθόλου, αλλά να συμμετέχουν κατά το σενάριο της άσκησης. Όμως, η αναφορά σε έναν αριθμό 120 πλοίων, δημιουργεί εντυπώσεις», εξηγεί. «Επίσης, στο σημείο που δρούσε το γεωτρύπανο Γιαβούζ, δυτικά της Πάφου, αν παρατηρήσει κάποιος ένα γεωφυσικό χάρτη, το βάθος της θάλασσας είναι 2-4 χιλιόμετρα. Οι κρατικοί αξιωματούχοι της Τουρκίας δήλωναν στα ΜΜΕ, τα οποία αναμετέδιδαν στην Κύπρο τους τουρκικούς ισχυρισμούς, ότι θα φτάσουν στα 5,5 χιλιόμετρα. Πώς είναι δυνατόν; Μεταδίδουν ειδήσεις για να δείξουν ότι έχουν περισσότερες δυνατότητες, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν, για να επιτύχουν στους σκοπούς τους», καταλήγει.

  Φρίξος Δαλίτης   


6 Οκτωβρίου 2019 


                ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ                



1.
Τουρκική προέλαση: Πόλεμος 
με… όπλα γεωτρύπανα

 Προέλαση, κατοχή και εδραίωση με τον… πόλεμο των γεωτρύπανων είναι η μέθοδος επιβολής τετελεσμένων από την Τουρκία, η οποία υλοποιεί έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό πλήρους ελέγχου της Κύπρου. Είναι η σύγχρονη εκδοχή του πολέμου των κανονιοφόρων.

Η αποστολή του γεωτρύπανου «Γιαβούζ» στο θαλασσοτεμάχιο 7 και η έναρξη γεωτρήσεων αποτελούν μέρος ενός παζλ κινήσεων που σιγά-σιγά συμπληρώνεται, ολοκληρώνοντας τον σχεδιασμό της Άγκυρας στην ανατολική Μεσόγειο.

Ήδη τα επόμενα βήματα είναι προγραμματισμένα και ένα από τα στοιχήματα είναι πού θα σταλεί το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis. 

Η Άγκυρα έχει από τον περασμένο Απρίλιο αξιολογήσει τα δεδομένα και εξέταζε όλη αυτή την περίοδο διάφορα σενάρια για το θέμα των γεωτρήσεων σε σχέση με την περιοχή. Στα εναλλακτικά σενάρια ήταν γεώτρηση στη Μαύρη Θάλασσα, στην περιοχή του Καστελόριζου και στο θαλασσοτεμάχιο 7 στην κυπριακή ΑΟΖ. Έχει επιλέξει το τελευταίο χωρίς να έχουν αποκλειστεί τα δυο άλλα. Σε σχέση με τη Μαύρη Θάλασσα η επιλογή θα γίνει –εάν τελικά αποφασιστεί– καθαρά για να έχουν αποτελέσματα, καθώς εκεί δεν υπάρχουν προβλήματα συνεργασίας με ξένες εταιρείες και ξένο προσωπικό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Είναι σαφές πως η παράνομη δραστηριότητα στην κυπριακή ΑΟΖ δύσκολα θα τους αποφέρει αποτελέσματα λόγω τεχνικών δυσκολιών. Αλλά αυτό δεν τους πτοεί καθώς η παρουσία τους στοχεύει περισσότερο πολιτικά.

Το μήνυμα από την Τουρκία είναι ξεκάθαρο και διατυπώνεται επισήμως στις επαφές που έχουν αξιωματούχοι της με ξένους. Δεν πρόκειται να σταματήσουν τις γεωτρήσεις, δεν υπάρχει περίπτωση αποχώρησής τους από την περιοχή. Θα συνεχίσουν να διενεργούν εργασίες, που σε κάποιες φάσεις θα είναι παράλληλες με αυτές των ξένων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ.

Είναι πρόδηλο ότι επιδιώκουν να εδραιώσουν την παρουσία τους και στη συνέχεια να τη νομιμοποιήσουν σύροντας την ελληνική πλευρά σε μια συνολική συμφωνία.

Τι επιδιώκεται σε σχέση με το Κυπριακό. Είναι σαφές πως σε αυτή τη φάση και πριν επιβληθούν διά της ισχύος νέα τετελεσμένα στη θάλασσα (όπως και επί του εδάφους) δεν θα προσέλθει σε μια νέα διαδικασία για το Κυπριακό. Την ίδια ώρα, η στόχευση της Τουρκίας είναι να καθορίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθούν οι συζητήσεις. Ξεκαθαρίζοντας πως το μοντέλο της ομοσπονδίας είναι ξεπερασμένο, θέτει το μοντέλο της συνομοσπονδίας και των δύο κρατών. Η συνομοσπονδία σαφώς και την εξυπηρετεί καθώς θα παραμείνει το μόρφωμα που θα προκύψει εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ θα ελέγχει και το νότιο συνιστών κρατίδιο, το ελληνοκυπριακό. Για την Τουρκία οποιοδήποτε μοντέλο προκύψει θα πρέπει να διασφαλίσει το μερίδιό της στο φυσικό αέριο.

Ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις που διατυπώνει ο Τούρκος πρέσβης Çağatay Erciyes, ο οποίος έχει αρμοδιότητα στο Κυπριακό και είναι ο άνθρωπος που παρουσιάζει σε τρίτους τις τουρκικές θέσεις στα ενεργειακά.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ο Τούρκος διπλωμάτης, λοιπόν, σε άρθρο του στην Hurriyet Daily News, στις 20 Σεπτεμβρίου, θέτει εναλλακτικές διατυπώσεις αναφορικά με το θέμα της πολιτικής ισότητας. Αναφέρεται σε «κυρίαρχη ισότητα». Δηλαδή, οι δύο οντότητες, τα δύο συνιστώντα κράτη, να έχουν ίση πηγαία, αυτόκλητη κυριαρχία. Ο ίδιος αναφέρεται, σε σχέση με τη διατύπωση αυτή, ξεκάθαρα σε δύο κράτη. Από τουρκικής πλευράς γίνεται αναφορά και σε «ιδρυτική κυριαρχία». Αυτό κινείται στη λογική του «νέου συνεταιρισμού», του «νέου συνεταιρικού κράτους» (“founding equality to establish an partnership state”). Αυτή είναι η τουρκική ερμηνεία για την πολιτική ισότητα. Πρόδρομος όλων αυτών είναι οι… εποικοδομητικές ασάφειες του λόρδου Χάνεϊ, που βρήκαν καταφύγιο σε πολλαπλής ανάγνωσης και ερμηνειών πρόνοιες/ρυθμίσεις που περιλήφθηκαν στο προοίμιο του σχεδίου Ανάν.

Η Τουρκία αντιλαμβάνεται πως δύσκολα θα ανατραπούν οι σχεδιασμοί της αυτοί. Αξιοποιεί το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αντιδράσεις –πέραν των φραστικών– στις παρανομίες της και πως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μικρή χώρα και, στην προκειμένη περίπτωση, μόνη της. Η συνέχεια αναμένεται ότι θα είναι πολύ δύσκολη για την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις κλιμακούμενες επιθέσεις της Τουρκίας.

Ο ΟΗΕ ΕΚΤΙΜΑ ΠΩΣ ΜΕ ΤΡΙΜΕΡΗ-ΠΕΝΤΑΜΕΡΗ ΘΑ ΕΚΤΟΝΩΘΕΙ Η ΕΝΤΑΣΗ!

Τα Ηνωμένα Έθνη συνεχίζουν τις διεργασίες για το ενδεχόμενο να συγκαλέσουν κοινή συνάντηση του Γενικού Γραμματέα, Αντόνιο Γκουτέρες, με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον κατοχικό ηγέτη, Μουσταφά Ακιντζί. Αυτό τοποθετείται εντός Νοεμβρίου, αν και οι εξελίξεις με την εισβολή του τουρκικού γεωτρύπανου «Γιαβούζ» στο θαλασσοτεμάχιο 7 της κυπριακής ΑΟΖ ενδεχομένως να επηρεάσουν τους σχεδιασμούς. Παρόλο που η λογική που διέπει τους χειρισμούς του ΟΗΕ είναι πως με την έναρξη μιας νέας διαδικασίας ενδεχομένως να εκτονωθεί η κρίση. Η Τουρκία για να συναινέσει σε τριμερή πρέπει να είναι προκαθορισμένο ότι θα ακολουθήσει και άτυπη πενταμερής. Υπό αυτές τις περιστάσεις δεν αναμένεται ότι θα επιτρέψει στον Μουσταφά Ακιντζί να δεσμευθεί για οτιδήποτε. Επιδιώκει η Άγκυρα όλα να κριθούν στην άτυπη πενταμερή όταν η Τουρκία θα θέσει όλα τα μοντέλα λύσης στο τραπέζι.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

Λευκωσία: Σε ανοικτή γραμμή με πρωτεύουσες-κλειδιά

Η Λευκωσία βρίσκεται σε ανοικτή γραμμή με την Αθήνα, το Παρίσι, τη Ρώμη, τη Νέα Υόρκη, την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες. Είναι σαφές πως κατά τις επαφές αυτές αναζητούνται τρόποι έμπρακτης αλληλεγγύης προς την Κυπριακή Δημοκρατία, κυρίως από τις χώρες εταιρείες των οποίων δραστηριοποιούνται ενεργειακά στην κυπριακή ΑΟΖ. Είναι σαφές πως τα εργαλεία που έχει ενώπιον της η κυβέρνηση είναι διπλωματικά και πολιτικά. Σε σχέση με το πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό που ενδεχομένως να επιδιωχθεί είναι η λήψη μέτρων. Αυτό ζητήθηκε και τον Ιούνιο αλλά δεν απέδωσε. Υπάρχει τώρα το θέμα της απελευθέρωσης χρηματικού κονδυλίου προς την Τουρκία για το μεταναστευτικό. Ένα σενάριο είναι να μην συναινέσει η Λευκωσία, η οποία όμως θα βρεθεί αντιμέτωπη με εταίρους μας, κυρίως με χώρες που επηρεάζονται από μεταναστευτικές ροές. Είναι σαφές, όμως, μετά την εισβολή της Τουρκίας στο θαλασσοτεμάχιο 7, ότι δύσκολα η Λευκωσία μπορεί να συναινέσει στην έγκριση του κονδυλίου.

Περαιτέρω εξετάζεται η εφαρμογή μέτρων που αφορούν το κατοχικό καθεστώς. Έχουν τύχει επεξεργασίας μέτρα, απομένουν να ληφθούν οι πολιτικές αποφάσεις.

Το θέμα εκ των πραγμάτων θα αχθεί και ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας όταν θα συζητήσει το θέμα της Αμμοχώστου και της εξαγγελίας από τουρκικής πλευράς για εποικισμό της περίκλειστης περιοχής.

  Κώστας Βενιζέλος


 6/10/2019


File Photo: Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι «ανοίγει» την πρώτη ευρω-αραβική Σύνοδο στο Σαρμ αλ Σίχ, Αίγυπτος. EPA, KHALED ELFIQI


2.
Αυτό είναι μια διπλωματική νίκη του Ελληνισμού: 
Πώς έξι χώρες απομόνωσαν τον Αττίλα; 
Η ενεργειακή κυριαρχία της Αιγύπτου και η Κύπρος.

Σημειώνω τρεις εξελίξεις από τον περασμένο Σεπτέμβριο μήνα, τις οποίες θεωρώ κρίσιμες  για  τη  οικοδόμηση  και  υλοποίηση  μιας σφαιρικής  και  όχι αποσπασματικής αντιμετώπισης της Τουρκικής βουλιμίας κατά της Κύπρου.  Και η βασική θέση που υποστηρίζω είναι πως μια αποτελεσματική στρατηγική αποτροπής της Τουρκίας θα πρέπει να εδράζεται σε επιμέρους αλλά συναφείς πολιτικές που να στοχεύουν στο περιορισμό και, ιδεώδες, στην ακύρωση των επιλογών της Άγκυρας.
  • Μια στρατηγική “περιορισμού επιλογών” του αντιπάλου είναι μεν συναφής με μια πολιτική “αύξησης κόστους”, αλλά είναι ποιοτικά διαφορετική. Ένας αντίπαλος που είναι ισχυρός, όπως π.χ. είναι η Τουρκία, μπορεί να αντεπεξέλθει μια πολιτική “κόστους” και “κυρώσεων” πληρώνοντας το σχετικό οικονομικό και πολιτικό τίμημα. Αντίθετα δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν περιορισθούν ή ακυρωθούν οι επιλογές του.

Μια τέτοια στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει η Λευκωσία.

Οι τρεις εξελίξεις, σε σειρά προτεραιότητας, είναι:
  • α) η άρση στις 8 Σεπτεμβρίου του τελευταίου νομικού προβλήματος στο Ισραήλ (διαμάχη σε ζητήματα μονοπωλίου) για την εξαγωγή υγραερίου από το Ισραήλ προς την Αίγυπτο,
  • β) η ανακοίνωση της 18ης Σεπτεμβρίου στη Λευκωσία για την υπογραφή συμβολαίων με την κοινοπραξία των εταιρειών Total E&P Cyprus B.V. (Total) και Eni Cyprus Limited (Eni) ειδικά για το τεμάχιο 7, και την οργίλη ανακοίνωση της Άγκυρας (19 Σεπτ) και
  • γ) την τριμερή συνάντηση Κύπρου, Αιγύπτου, Ελλάδας στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη της 27ης Σεπτεμβρίου και την επίσης οργίλη ανακοίνωση της Άγκυρας (29 Σεπτ).
Η συμφωνία της 8ης Σεπτεμβρίου είναι μεταξύ δυο Ισραηλινών εταιριών αγωγών υγραερίου, της East Mediterranean Gas και της Israel’s Europe Asia Pipeline Co., που στο εξής και για τα επόμενα δέκα χρόνια θα συνεργάζονται για τη εξαγωγή υγραερίου αξίας 15 δις δολαρίων στην Αίγυπτο. Ο Ισραηλινός αγωγός θα ενωθεί με το Αιγυπτιακό δίκτυο στο Σινά και θα μεταφέρει υγραέριο από τα τεμάχια Ταμάρ και Λεβιάθαν. Η συμφωνία προνοεί και για μελλοντική χρήση του συστήματος των αγωγών και για μεταφορά Αιγυπτιακού υγραερίου στο Ισραήλ και σε άλλες χώρες της περιοχής. Οσονούπω αυτό θα είναι γεγονός με στρατηγικές διαστάσεις.
Η Λευκωσία πρέπει να είναι θεσμικά και δομικά έτοιμη ώστε να επωφεληθεί των συνεργειών που θα προκύψουν όταν η Αίγυπτος καταστεί ενεργειακά κυρίαρχη στην περιοχή.

Στην Αίγυπτο η Ισραηλινή συμφωνία χαιρετίσθηκε με μεγάλη ικανοποίηση διότι αποτελεί σημαντικό σταθμό στον στρατηγικό στόχο της Αιγύπτου να εξελιχθεί σε παγκοσμίου εμβέλειας ενεργειακό κόμβο, με εξαγωγές υγροποιημένου υγραερίου σε Ευρώπη και Ασία.Η χώρα διαθέτει ήδη όλες τις αναγκαίες ενεργειακές υποδομές και εγκαταστάσεις στα παράλιά της και συνεργάζεται με ξένους ενεργειακούς κολοσσούς.
  •  Έχω από αυτή τη στήλη και αλλού υπογραμμίσει τη σημασία της Αιγύπτου για την ασφάλεια της Κύπρου. Θα προχωρήσω ένα βήμα παρά πέρα και να υποστηρίξω πως μόνο με συνέργειες στρατηγικής μορφής με την Αίγυπτο, και με καταλυτικό εργαλείο την ενέργεια, μπορούν να περιοριστούν ακόμη και να ακυρωθούν, οι επιλογές της Άγκυρας σε σχέση με την Κύπρο.
  • Σε δεύτερο επίπεδο εμπίπτουν ενεργειακές συνέργειες με το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Παλαιστινιακή Αρχή και την Ιορδανία. Η Ελλάδα θα διαδραματίζει μόνο υποστηρικτικό ρόλο αφού δυστυχώς λειτουργεί με το σύνδρομο της φινλαδοποίησης στο ζήτημα της ενέργειας έναντι στη Τουρκία.
Συνεπώς θα πρέπει η Λευκωσία να αναγάγει σε αξίωμα της εξωτερικής της πολιτικής την ανάδειξη της Αίγυπτου ως του ενεργειακού κόμβου της περιοχής. Θα πρέπει το όποιο κυπριακό υγραέριο να οδεύσει προς την Αίγυπτο με πολιτικούς και όχι οικονομικούς όρους, αν αυτό καταστεί αναγκαίο. Το ζητούμενο για τη Λευκωσία είναι η ασφάλεια. Δεν είναι ο πλουτισμός.

Αρχικά- αλλά μόνο ως προσωρινό μέτρο- η μεταφορά μπορεί να γίνει μέσω Ισραήλ. Αλλά ο στόχος πρέπει να είναι η κατευθείαν σύνδεση.
  •  Διότι μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί μια στρατηγικά μη αναστρέψιμη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο που να μην αφήνει επιλογές στην Άγκυρα, αλλά ακόμη ούτε και σε μια Αίγυπτο χωρίς τον ηγεμονικό ρόλο των στρατιωτικών.Διότι στο τέλος της ημέρας τα κρατικά συμφέροντα κυριαρχούν των οποίων ιδεοληψιών και αυτό το βλέπουμε στις σχέσεις Αιγύπτου-Ισραήλ, Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας, Ιραν-Κατάρ, κλπ. 
Οι διάφορες επιμέρους συναντήσεις με τα κράτη της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων του Λιβάνου, της Παλαιστινιακής Αρχής και μελλοντικά και της Συρίας, υποβοηθούν μια πολιτική της Κύπρου που αποσκοπεί στον περιορισμό των επιλογών της Άγκυρας.Οι συναντήσεις αυτές μεταβάλλονται σε κρίσιμες όταν παράγουν συνέργειες στρατηγικής εμβέλειας.

 Τέτοια χαρακτηριστικά είχε η εξαμερής συνάντηση της 14ης Ιανουαρίου 2019 στο Κάιρο, των Υπουργών Ενέργειας Αιγύπτου, Ισραήλ, Ιορδανίας, Ελλάδας, Κύπρου και της Παλαιστινιακής Αρχής. Εκεί ανακοινώθηκε η δημιουργία του Eastern Mediterranean Gas Forum (EMGF) με Γραμματεία στην Αίγυπτο.

 To Gas Forum ξεχώριζε διότι σηματοδοτεί κάτι το σημαντικό και καινοτόμο για την Κύπρο αλλά και την Ανατολική Μεσόγειο.
  • Ξεχωρίζει διότι στο Forum συμμετέχουν τόσο το Ισραήλ όσο και η Παλαιστινιακή Αρχή, κάτι το πρωτόγνωρο σε διακρατική συνεργασία και που υποδηλώνει πολλά θετικά για το μέλλον. 
  • Ξεχωρίζει διότι έχουμε κλασική περίπτωση ταύτισης και εξυπηρέτησης συμφερόντων. Ξεχωρίζει διότι προέκυψε από γεωπολιτικές διεργασίες με κοινό παρονομαστή τις συναντιλήψεις των συμμετεχόντων κρατών ως προς τη σημασία της Ανατολικής Μεσογείου για την ευημερία και την ασφάλειά τους. Ξεχωρίζει διότι διέπεται από αντι- ηγεμονισμό. Και ξεχωρίζει διότι η Τουρκία πολέμησε λυσσαλέα για να το αποτρέψει- τουλάχιστον να αποτρέψει τη συμμετοχή των Παλαιστινίων- αλλά δεν τα κατάφερε.Διότι οι έξι που συμμετέχουν αντιλαμβάνονται πολύ καλά πως το Gas Forum εξυπηρετεί τα αμοιβαία τους συμφέροντα.
Στην περίπτωση της Ισραηλινής συμφωνίας για εξαγωγή υγραερίου στην Αίγυπτο δεν έχω εντοπίσει καμιά τουρκική αντίδραση. Ίσως να υπάρχει και να μου διέφυγε. Είναι όμως μια εξέλιξη άκρως αρνητική για την Άγκυρα και την οποία όμως πρέπει να αποδεχτεί. Το Ισραήλ και η Αίγυπτος της αφαίρεσαν την επιλογή για κάτι διαφορετικό. Λήφθηκε μια στρατηγική απόφαση στην Ανατολική Μεσόγειο που ορίζει το μέλλον των ενεργειακών διεργασίων και για την οποία η Άγκυρα δεν είχε λόγο, αντίθετα με όσα διαπρυσίως διακηρύττει.
  • Οξύτατες τουρκικές αντιδράσεις υπήρξαν στις άλλες δυο εξελίξεις της 18ης Σεπτ. στη Λευκωσία και 27ης Σεπτ. στην Νέα Υόρκη. Χρησιμοποιήθηκαν οι συνηθισμένες απειλές και το γνωστό πλέον Τσαβουλο-υβρεολόγιο.Ναι, η τουρκική αντίδραση συνοδεύεται και με κανονιοφόρους. 
Αλλά η ουσία είναι πως η πολιτική της Άγκυρας για ηγεμονία και για μια τουρκικών προδιαγραφών “ειρήνη” στην περιοχή δεν έχει πρόσφυση. Αντίθετα δημιουργεί αντιδράσεις και αντι-ηγεμονικές συσπειρώσεις. Η Άγκυρα θα πρέπει να επιλέξει: είτε να αποδεχθεί τους κανόνες του παιγνιδιού για περιφερειακή συνεργασία στη περιοχή ή να συνεχίσει το ρόλο του παρία παράγοντας απειλές αλλά να παρακολουθεί όμως το ενεργειακό κάρο της Αιγύπτου, με αναβάτη την Κύπρο, να κυριαρχεί στην περιοχή.

Μάριος Ερυβιάδης

     https://hellasjournal.com/2019/10/pos-exi-chores-apomonosan-tin-attila-i-energeiaki-kyriarchia-tis-aigyptoy-kai-i-kypros/


 6/10/2019




   ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ   

Κώστας Φίλης-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:
''Ο Ερντογάν με τις απειλές για τις γεωτρήσεις 
οδηγεί την ένταση στα άκρα'