Φιλίες και συμμαχίες - Το Κουρδικό Μάθημα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) «Επικίνδυνες φαντασιώσεις τα περί προστασίας των ΗΠΑ
στην Ελλάδα έναντι της τουρκικής επιθετικότητας».
(2) Λόγια Πομπέο, αποφάσεις Τραμπ...
(3) Η Αμερικανική “προδοσία”… Οι Τσάμπερλαιν των Αθηνών
και οι επικίνδυνες εξελίξεις που μόλις απασφάλισαν.
(1) «Επικίνδυνες φαντασιώσεις τα περί προστασίας των ΗΠΑ
στην Ελλάδα έναντι της τουρκικής επιθετικότητας».
(2) Λόγια Πομπέο, αποφάσεις Τραμπ...
(3) Η Αμερικανική “προδοσία”… Οι Τσάμπερλαιν των Αθηνών
και οι επικίνδυνες εξελίξεις που μόλις απασφάλισαν.
COSTAS BALTAS / REUTERS
Φιλίες και συμμαχίες - Το Κουρδικό Μάθημα.
Η Ελλάδα εξακολουθεί - μόνη ίσως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης - να μην διαθέτει Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
Την εν γένει θετική αποτίμηση της επίσκεψης του Υπέξ των ΗΠΑ κ. Μάϊκ Πομπέο διαδέχθηκε στην Αθήνα μεγαλύτερος του δημοσιοποιημένου προβληματισμός. Ανησυχία και αμηχανία είναι η ακριβής αποτύπωση της κατάστασης. Όχι εντελώς απρόβλεπτης πάντως.
Η Ουάσινγκτον δυστυχώς για τους φίλους και συμμάχους της είναι ένας προβλέψιμα ευμετάβλητος εταίρος. Ισχυρίζομαι εν τούτοις ότι ο Πρόεδρος Τραμπ είναι συνεπής προς εαυτόν.
Δεν αποτελεί πανάκεια. Ούτε είναι το αντίδοτο σε όλες τις δικές μας διαχρονικές αδυναμίες. Η Ελλάδα εξακολουθεί - μόνη ίσως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης - να μην διαθέτει Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας όπως το είχε ανακοινώσει προεκλογικά ο κ.Πρωθυπουργός. Ούτε καν μία επιτελική ομάδα για να υποστηρίξει τον καταξιωμένο Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του.
Δημοσιοποίησα τις θέσεις μου ενόψει της επίσκεψης του Αμερικανού ΥΠΕΞ. Ισχύουν απόλυτα και σήμερα.
Σε περίπτωση επιθετικής ενέργειας της Τουρκίας θα είμαστε μόνοι μας. Άρα ας κοιτάξουμε να ορθοποδήσουμε. Να σταθούμε στα δικά μας πόδια, στις δικές μας δυνάμεις. Δεν είναι αποκλειστικά στρατιωτικού χαρακτήρα. Η Ουάσινγκτον ίσως παρεμβληθεί προληπτικά, μόνο αν κρίνει ότι απειλούνται δικά της συμφέροντα εθνικής ασφάλειας. Ποιος όμως τα ορίζει σήμερα και με ποια κριτήρια;
Για την ασθμαίνουσα Ευρωπαϊκή Ένωση ή μάλλον - ελλείψει κοινής εξωτερικής πολιτικής - για τα Κράτη-Μέλη της απόλυτη προτεραιότητα έχει το μεταναστευτικό/προσφυγικό και ο καταλυτικός προς κάθε κατεύθυνση ρόλος της Τουρκίας.
Σε όλα τα μέτωπα επικρατεί το δίκαιον της ισχύος και ηττάται η ισχύς του δικαίου.
Εδώ στην Αθήνα, θυμάται κανείς πότε και αν έχει γίνει συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με αντικείμενο τις σχέσεις μας με την Τουρκία;
Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς
Πρέσβης επί τιμή. Πρώην Πρεσβευτής της Ελλάδας
σε Ουάσιγκτον, Σκόπια, Τίρανα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
«Επικίνδυνες φαντασιώσεις τα περί προστασίας των ΗΠΑ
στην Ελλάδα έναντι της τουρκικής επιθετικότητας».
Ο Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Κωνσταντίνος Γρίβας, αναλύει τις κινήσεις της γείτονας χώρας
Ένα μεγάλο πρόβλημα των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών όσον αφορά την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας είναι ότι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν παρελθόντα χρόνο όσον αφορά τη διαμόρφωση του διεθνούς συστήματος και ειδικότερα τη γεωπολιτική ταυτότητα της γειτονιάς μας. Συγκεκριμένα, θεωρούν ότι το διεθνές σύστημα ελέγχεται από κάποιες (υποτιθέμενα) παντοδύναμες Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες «αποφασίζουν και διατάσσουν» τις παγκόσμιες εξελίξεις. Έτσι, λοιπόν, θεωρούν ότι η «απειθαρχία» της Τουρκίας αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθεί σκληρά από αυτές τις πανίσχυρες ΗΠΑ, ενώ η Ελλάδα θα ανταμειφθεί με κάποιον τρόπο χάρη στην ολοκληρωτική της ταύτιση με αυτές.
Αυτή η πίστη εκφράζει τις γενικότερες αντιλήψεις περί μονοπολικού (unipolar) διεθνούς συστήματος που κυριάρχησαν μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Για κάποιο διάστημα, ίσως, είχαν κάποια λογική. Όχι όμως σήμερα. Εδώ και πολύ καιρό είναι σχεδόν καθολική η αναγνώριση ότι το διεθνές σύστημα έχει μετατραπεί σε πολυπολικό (multi polar) με τις Ηνωμένες Πολιτείες να παραμένουν ο πιο ισχυρός πόλος ισχύος, σε καμία όμως περίπτωση ο κυρίαρχος.
Μέσα σε αυτόν τον νέο κόσμο, η Τουρκία έχει επιλέξει να διεκδικήσει μια θέση αυτόνομου και αυτόφωτου πόλου ισχύος. Και από ότι φαίνεται τα καταφέρνει. Ένα ιστορικό ορόσημο σε αυτήν της την προσπάθεια ήταν η επιδεικτική άφιξη σε τουρκικό έδαφος απαρτίων του ρωσικού συστήματος στρατηγικής αεράμυνας S – 400 πριν από μερικούς μήνες. Κατά κάποιον τρόπο, αυτή ήταν η ιδρυτική πράξη γεννήσεως της νέας Τουρκίας που έχει φύγει από την αμερικανική αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχει στραφεί ενάντια στις ΗΠΑ.
Ένα δεύτερο και πιο σημαντικό ορόσημο ήταν η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών, δια στόματος του Προέδρου Τραμπ, να αποσυρθούν από τη Συρία, δίνοντας ουσιαστικά το πράσινο φως στην Τουρκία να επέμβει στρατιωτικά εκεί εναντίον των Κούρδων. Δεν είναι βέβαια σίγουρο αν τελικώς η Τουρκία πράξει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες. Το γεγονός όμως παραμένει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της έδωσαν το πράσινο φως. Αυτή λοιπόν είναι μια συμβολική ενέργεια που πιστοποιεί από πλευράς της Ουάσιγκτον ότι αποδέχεται τον νέο ρόλο της Τουρκίας ως αυτόνομη δύναμη στην περιοχή και επιδιώκει να έχει μια στενή συμμαχική σχέση μαζί της. Με άλλα λόγια, οι Αμερικανοί επέλεξαν πλευρά. Και διάλεξαν την Τουρκία. Επέλεξαν να αφήσουν στο πόδι τους μια πολύ πιο αυτόνομη και ανεξάρτητη, σε σχέση με το παρελθόν, Τουρκία, η οποία εξ αντικειμένου θα προωθεί τη δική της ατζέντα. Και αυτό, πολύ απλά, σημαίνει ότι οι κυρίαρχες αντιλήψεις εν Ελλάδι, σύμφωνα με τις οποίες η χώρα μας έχει τεθεί υπό την προστατευτική φτερούγα του αμερικανικού αετού, ο οποίος υποτίθεται ότι είναι εξοργισμένος με την Άγκυρα και περιμένει την ευκαιρία να την «τιμωρήσει», είναι εξαιρετικά πιθανόν να είναι ολοκληρωτικά λάθος.
Άρα λοιπόν, οφείλουμε να αντικρύσουμε την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχουν προστάτες. Πρέπει μόνοι μας να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα. Όμως, αυτό δεν είναι αδύνατον, όπως επιδιώκεται να μας επιβληθεί ως αντίληψη. Η αυτοκρατορική πολιτική που ακολουθεί η Άγκυρα είναι, εν πολλοίς, μια προσπάθεια φυγής προς τα εμπρός, που αποσκοπεί να ξεπεράσει τις εσωτερικές αντιφάσεις και προβλήματα δια ενός αυτοκρατορικού μέλλοντος. Η Τουρκία δεν είναι πανίσχυρη ούτε μπορεί να γίνει πανίσχυρη από τη μια στιγμή στην άλλη. Οι δύο συνιστώσες του Ελληνισμού, δηλαδή το ελλαδικό κράτος και η Κυπριακή Δημοκρατία, μπορούν να την αντιμετωπίσουν. Αρκεί να επενδύσουν στις δικές τους δυνάμεις και όχι σε παρανοϊκές και δουλοπρεπείς ταυτίσεις με υποτιθέμενα πανίσχυρους δρώντες σε όποια πλευρά του ορίζοντος και αν αυτοί βρίσκονται. Το πολυπολικό διεθνές σύστημα επιβάλει εθνοκεντρισμό. Και σε αυτόν οφείλει να στραφεί και η Ελλάδα. Δηλαδή στο να επενδύσει στον εαυτό της, να προστατεύσει τον εαυτό της, να στηριχθεί στον εαυτό της. Αν γίνει κατανοητή και αποδεκτή αυτή η προϋπόθεση τότε θα έχουμε θέσει το θεμέλιο για μια νέα εθνική στρατηγική και από εκεί και πέρα μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για τις μεθοδολογίες και τις τακτικές που θα μας επιτρέψουν να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία και κάθε άλλο κίνδυνο από το εξωτερικό. Κάθε άλλη προσέγγιση θα είναι θεμελιωμένη σε φαντασιώσεις.
Κωνσταντίνος Γρίβας,
Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
https://www.news.gr/ellada/article/1973587/epikindines-fantasiosis-ta-peri-prostasias-ton-ipa-sti-ellada-enanti-tis-tourkikis-epithetikotitas.html
8/10/2019
2.
Λόγια Πομπέο, αποφάσεις Τραμπ...
Σκληρό το μάθημα και ενδεχομένως να αποδειχθεί σκληρότερο το πάθημα για την κυβέρνηση και, δυστυχώς, και για την Ελλάδα. Δεν πρόλαβε να φύγει από την Αθήνα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο και ενώ τα διφορούμενα λόγια του, οι βολικές ερμηνείες τους από Ελληνες αξιωματούχους και δημοσιογράφους, οι θριαμβευτικές κυβερνητικές ιαχές ηχούσαν ακόμη στα αυτιά, ο Ντ. Τραμπ έσπευσε να μας προσγειώσει στην πραγματικότητα. Τους Κούρδους κυρίως, αλλά κι εμάς μαζί με τους Ευρωπαίους, καθώς όλους «μας παίρνει η μπάλα» μετά το «ελευθέρας» που έδωσε στον Ταγίπ Ερντογάν να εισβάλει στη Συρία. Αποδεικνύοντας ότι η πολιτική της ισχύος, της κανονιοφόρου και του «νταηλικιού» αποδίδει στον σημερινό κόσμο. Την ενθάρρυνση προσφέρουν ο Αμερικανός πρόεδρος με τη ρητορική του και η Ευρώπη με την αδυναμία της...
Η αλήθεια είναι ότι οι νουνεχείς αναλυτές ποτέ δεν πίστεψαν ότι οι ΗΠΑ θα παραιτούνταν εύκολα από την προσπάθεια άσκησης επιρροής στην Τουρκία. Είναι σαφές ότι το συγκεκριμένο οικόπεδο είναι πολύ μεγάλης γεωπολιτικής και πληθυσμιακής αξίας για τη Δύση. Αλλωστε, ούτε η Ουάσιγκτον ούτε η Ευρώπη έδειξαν ποτέ πραγματική πρόθεση να βάλουν φρένο στις συνεχείς προκλήσεις της Αγκυρας. Αντιθέτως, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι ο μεν Τραμπ δικαίωνε με κάθε ευκαιρία τον Ερντογάν, ακόμη και όταν ο τελευταίος αγόραζε τους S-400 από τη Ρωσία, η δε Ευρώπη εναπέθεσε τις τύχες της στο προσφυγικό-μεταναστευτικό στα χέρια του και συνεχίζει... Το κακό γι’ αυτήν, και το χειρότερο για τη δική μας χώρα, είναι ότι το πράσινο φως που έδωσε ο Τραμπ στον Ερντογάν, αφενός, απειλεί να αυξήσει τις προσφυγικές ροές και, αφετέρου, περιλαμβάνει τη διαχείριση αιχμαλώτων Ευρωπαίων μαχητών του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία. Οπότε η Τουρκία θα έχει ένα ακόμη όπλο εκβιασμού της Ευρώπης, άρα και της Ελλάδας!
Η επισήμανση όλων των παραπάνω δεν έχει την έννοια της άσκησης αρνητικής κριτικής στη συμφωνία που υπέγραψαν Πομπέο και Δένδιας στην Αθήνα. Η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητα επιλογών και προσπαθεί να πιαστεί από όπου μπορεί. Αρκεί να μη χάσει την αναγκαία αίσθηση ρεαλισμού και σωστής ερμηνείας των λόγων και των προθέσεων της άλλης πλευράς, είτε αυτή πουλάει προστασία, όπως οι ΗΠΑ, είτε είναι ανοιχτά αντίπαλη, όπως η Τουρκία. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποίησε, μεταξύ άλλων, την επίσκεψή του στην ελληνική πρωτεύουσα για να καταφερθεί κατά της Ευρώπης. Την κατηγόρησε ότι δεν είναι αποφασιστικά σκληρή απέναντι στη Ρωσία στα θέματα σεβασμού κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως οι ΗΠΑ. Από τη μία πλευρά δηλαδή έδωσε την εντύπωση ότι η Ουάσιγκτον θα σπεύσει εάν η Τουρκία επιτεθεί σε ελληνικό νησί (η Τουρκία όμως μιλάει για δικά της κυριαρχικά δικαιώματα σε γκρίζες ζώνες), από την άλλη, φρόντισε να εξυπηρετήσει την αντιευρωπαϊκή πολιτική του προέδρου Τραμπ.
Οπως και να ’χει πάντως, οι δηλώσεις Πομπέο δεν αποτελούν αναμφισβήτητες υποσχέσεις ώστε να καθησυχάζουν όποιον ξέρει να διαβάζει πίσω από τις γραμμές.
Άγγελος Στάγκος
https://www.kathimerini.gr/1046147/opinion/
epikairothta/politikh/logia-pompeo-apofaseis-tramp
8/10/2019
3.
Η Αμερικανική “προδοσία”… Οι Τσάμπερλαιν των Αθηνών
και οι επικίνδυνες εξελίξεις που μόλις απασφάλισαν.
Η αιφνίδια και για πολλούς μη αναμενόμενη αλλαγή της στάσης των Αμερικανών στο Συριακό, επιβεβαιώνει αυτά για τα οποία κατ’ επανάληψη έχουμε προειδοποιήσει…
Οι εξελίξεις πλέον θα είναι ραγδαίες. Η Τουρκία δεν απασφαλίζει μονάχα στο μέτωπο του Συριακού, αλλά σε ολόκληρη την ζώνη του Δυτικού ενδιαφέροντος, αφού η τρίτη πολλαπλή εισβολή στην Συρία, συνδυάζεται με την ταυτόχρονη εισβολή σε αδειοδοτημένο οικόπεδο της Κυπριακής ΑΟΖ, καταρρίπτοντας έτσι όλα τα τυπικά προσχήματα, και τα καταρρίπτει έναντι πάντων.
Η αμερικανική απόφαση ΔΕΝ ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη μέσα από την οποία το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να διαπιστώσουμε, είναι ότι επισημοποιεί και εκφράζει εμπράκτως, την εναρμονισμένη πλέον στρατηγική διαχείριση που φαίνεται να υιοθετεί η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ.
Πρόκειται για μια διαχείριση που συνδυάζει την ενιαία προώθηση των ιδιαίτερων αντιλήψεων Τραμπ για τις διεθνείς σχέσεις, και των παραδοσιακών εμμονών του αμερικανικού βαθέως κράτους για τα γεωστρατηγικά αντισταθμίσματα που επιδιώκει να αποσπώνται σε κάθε περίπτωση.
Η απόφαση Τραμπ να εγκαταλειφθούν στην τύχη τους οι Κούρδοι της Συρίας, είναι και απόφαση του βαθέως Αμερικανικού κράτους, και ως τέτοια «κουμπώνει» στο περιβάλλον μιας συνολικότερης στρατηγικής διαχείρισης που βρίσκεται σε εξέλιξη στην εγγύς γεωπολιτική μας γειτονιά. Αυτή είναι η αλήθεια, και όλα τα υπόλοιπα περί δήθεν προσωπικών οικονομικών συμφερόντων Τραμπ είναι απλώς κουταμάρες.
Η αμερικανική απόφαση επισημοποιεί εμμέσως μεν, πλην όμως με απόλυτη σαφήνεια, πως η Αμερική αναγνωρίζει (και συμβιβάζεται με την ιδέα) τον ισχυρό περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας, προθυμοποιείται να επαναπροσδιορίσει μαζί της το περιεχόμενο της στρατηγικής σχέσης της, και όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, η νέα περί των πραγμάτων αντίληψη, θα επισφραγιστεί με γεωπολιτικές Ιφιγένειες στο βωμό του θυσιαστηρίου.
Πρόκειται για μια εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική, της οποίας την σοβαρότητα δείχνει να μην αντιλαμβάνεται το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, που παραμένει παραδομένο στην λαγνεία της κενής περιεχομένου δήλωσης Πομπέο.
Η μεταστροφή της Αμερικανικής θέσης, δεν αφορά μονάχα στο μέτωπο του Συριακού και στην τύχη των Κούρδων, όπως λαθεμένα επιχειρούν να παρουσιάσουν οι επιπόλαιες «στρατηγικές» αναλύσεις που αβαντάρουν ποικιλότροπα την Ελληνική στρατηγική ατολμία. Αφορά σε ένα ευρύτερο πακέτο γεωστρατηγικών επιδιώξεων, που ο πάντα αποκαλυπτικός Ερντογάν, φρόντισε να το περιγράψει με την συντονισμένη επιχείρηση τόσο στο μέτωπο της Συρίας, όσο και στην Κυπριακή ΑΟΖ. Και για όσους δεν το κατάλαβαν, να το κάνουμε φραγκοδίφραγκα…
- Αν για τον Ερντογάν, το Κουρδικό είναι ένα ιστορικό πρόβλημα που συνδέεται με τα διαχρονικά εθνικά συμπλέγματα του Τουρκικού κράτους και την αιματοβαμμένη πορεία του μέσα από διαρκείς και αλλεπάλληλες εθνοκαθάρσεις…
- Η Γαλάζια Πατρίδα, δηλαδή το Αιγαίο και η ΝΑ Μεσόγειος σε πρώτη φάση, είναι η πρόκληση του μέλλοντος μιας Τουρκίας που οικοδομεί το δικό της imperium, το οποίο είναι αδιανόητο να υπάρξει αν η Τουρκία δεν αναδειχτεί σε ισχυρή αεροναυτική και κυρίως σε ισχυρή ναυτική δύναμη.
Όχι… Δεν είναι σύμπτωση το γεγονός ότι αυτές οι εξελίξεις απασφάλισαν τυπικά, αμέσως μετά την υπογραφή μιας προκλητικά υποτελούς συμφωνίας με τους Αμερικανούς του γνωστού δηλαδή Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» (Mutual Defense Cooperation Agreement – MDCA).
Με αυτήν την άθλια υπογραφή, η άβουλη και δουλοπρεπής κυβέρνηση της Αθήνας, έδωσε την μισή Ελλάδα στους Αμερικανούς…
- Την παραχώρησε με συμβόλαιο και άνευ όρων για να διευκολυνθούν στην προώθηση των στρατηγικών τους επιδιώξεων σε ολόκληρο το τόξο από την Βαλτική μέχρι τον Περσικό…
- Και με αυτήν την προίκα αγόρασε μια πέτσινη δήλωση, χωρίς αντικείμενο, περιεχόμενο και αξία, που στο άκουσμα των χθεσινών γεγονότων, θα ήταν κωμικοτραγικό ακόμη και να επιχειρήσει κάποιος να την επικαλεστεί την επόμενη περίοδο, και σε συνάρτηση με τις πιθανολογούμενες εξελίξεις.
Και φυσικά, η δυναμική των εξελίξεων είναι ακόμη πιο ανησυχητική, αν σταθμίσει κανείς τις πρώτες αντιδράσεις των λοιπών παραγόντων που αντικειμενικά εμπλέκονται σε αυτόν τον σύνθετο και δυναμικό γεωπολιτικό καμβά.
- Ο ΟΗΕ (φευ) δηλώνει αιφνιδιασμένος. Και «αιφνιδιασμένος» ΟΗΕ, σημαίνει παροπλισμένος, περιθωριοποιημένος, ανίκανος ακόμη και να πάρει στοιχειώδεις αποοφάσεις. Αιφνιδιασμένος ΟΗΕ, σημαίνει στην πράξη αυτοκαταργημένος ΟΗΕ, και δυστυχώς αυτή είναι η δυσάρεστη αλήθεια.
- Η Γερμανία, έχοντας προφανώς σαφή επίγνωση των αναμενόμενων εξελίξεων, δεν δίστασε να προχωρήσει σε σημαντικές εμπορικές συμφωνίες με την Τουρκία. Άλλωστε ο εκπρόσωπός της δεν δίστασε να αυτοεξευτελιστεί μαζί με τον Αβραμόπουλο, κατά την διάρκεια της επίσκεψής τους στην Άγκυρα, μόλις ένα 24ωρο πριν.
- Η Γαλλία, αρκείται σε προειδοποιήσεις αλλά αν και άμεσα θιγόμενη από την εισβολή σε αδειοδοτημένο για λογαριασμό της τεμάχιο της Κυπριακής ΑΟΖ, δεν αντιδρά. Είναι φανερό πως οι πάντες αναζητούν ισορροπίες και την ιδανική περπατησιά, μέσα στα υπό διαμόρφωση καινούρια δεδομένα.
- Η Ρωσία υποδέχτηκε τις εξελίξεις μάλλον με μια σοφή αντίδραση, θέτοντας το ζήτημα της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας, και μην αγγίζοντας το Κουρδικό ως αυτοτελές πρόβλημα. Είναι φανερό πως η Ρωσική αντίδραση, παραπέμπει σε διαχειριστή που περιμένει εξελίξεις.
Σε αυτό το περιβάλλον, η Τουρκία παραμένει προς το παρόν η μοναδική αδιαμφισβήτητα κερδισμένη, διότι σε αντιδιαστολή με όλους τους υπόλοιπους, διαθέτει τρία συγκριτικά πλεονεκτήματα.
- Είναι επιτιθέμενη με την έννοια ότι είναι αυτή που ορίζει ατζέντα…
- Ξέρει τι θέλει και η ατζέντα που ορίζει καταγράφει με απόλυτη σαφήνεια τις στοχεύσεις της. Και…
- Κλιμακώνει τα βήματά της, στην βάση ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού, και δεν βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα της ελπίδα.
Υπάρχουν χαμένοι από αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη;;;
Αναντίρρητα ΝΑΙ. Είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.
- Η Ελλάδα για τον επιπρόσθετο λόγο ότι μόλις χθες απώλεσε την δυνατότητα ουσιαστικού στρατηγικού ελέγχου στα πιο νευραλγικά σημεία της μισής της επικράτειας, και αυτό το μακέλεμα οι άθλιοι των Αθηνών το βάφτισαν «στρατηγική αμυντική συμφωνία».
- Και η Κύπρος γιατί η πολιτική της ηγεσία, μέθυσε με το τυράκι της γρήγορης μπίζνας και δεν είδε την φάκα της ουσιαστικής στρατηγικής αποδυνάμωσης και εν τέλει απομόνωσής της, αφού πρακτικά συνηγόρησε στην αποσύνδεση των όρων της στρατηγικής της βιωσιμότητας, από τα επίχειρα των επενδυτικών συμφωνιών.
Υπάρχουν τέλος και οι επικίνδυνοι ηλίθιοι. Είναι οι Τσάμπερλαιν των Αθηνών. Είναι οι φτηνοί πανηγυρτζήδες που κούνησαν στον αέρα το λευκό πατσαβουρόχαρτο μιας πέτσινης δήλωσης, χωρίς αντίκρυσμα, ξεγελώντας γι’ ακόμη μια φορά τον εαυτό τους και τους πολίτες αυτής της χώρας.
Αλλά όλα τούτα θα έχουν κόστος. Κόστος ανυπολόγιστο. Οι εξελίξεις επιταχύνονται και οι πολίτες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Κάθε λόγο να αφυπνίζονται και να ενεργοποιούνται για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://www.anixneuseis.gr/%ce%b7-%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%cf%84%cf%83%ce%ac%ce%bc%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bb%ce%b1/?fbclid=IwAR3thrQc3-ES1K1by8AuOQjPA4k0te-sZVsEtOTd95tchEpOGFJn5EzuawU
8/10/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Παναγιώτης Ήφαιστος: Εθνική ασφάλεια:
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου! (7/10/2019)
''Βιώσιμο είναι εκείνο το κράτος που διαθέτει επαρκή ισχύ και στρατηγική για να εκπληρώσει τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου που αφορούν την κυριαρχία της Επικράτειάς του.''
-------------------
«Η ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσεια δύναμη κι αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν την γνωρίζουν, όταν πια, για εκείνον που έκαμε τη γνωριμία της, δεν έχει απομείνει τίποτε για να το προφυλάξει απ’ αυτήν»
( Θουκυδίδης,διάλογος Αθηναίων–Μηλίων)
(...)
Διαβάστε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το κείμενο στην ιστοσελίδα:
https://slpress.gr/idees/ethniki-asfaleia-ta-idia-pantelaki-moy-ta-idia-panteli-moy/?fbclid=IwAR00qGbdttfg8s-rTZzYq_Zmh62HJiEnbqLtk-JGdCw-dUZmedvN9zyb4y8
* * *
Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του blogger. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.