Ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν οι Τούρκοι αγόραζαν ρωσικά μαχητικά Su-35.




Ποιες θα ήταν οι συνέπειες 
αν οι Τούρκοι αγόραζαν ρωσικά μαχητικά Su-35.

Κατά την τουρκική “Daily Sabah” που επικαλέσθηκε “τουρκικές πηγές” στις 25 Οκτωβρίου, η Τουρκία “βρίσκεται κοντά στην σύναψη συμφωνίας με την Μόσχα για την προμήθεια μαχητικών Su-35 καθώς και για συμπαραγωγή ορισμένων μερών του ρωσικού μαχητικού“. Γίνεται αναφορά συγκεκριμένα για 36 μαχητικά και για την συμπαραγωγή μεταξύ άλλων, “όπλων ακριβείας και πυρομαχικών“.

Θα έλεγε κανείς ότι, λαμβανομένης υπ’ όψιν και της χρονικής συγκυρίας βάσει των εξελίξεων με το θέμα της Συρίας, η τουρκική πλευρά εντείνει τις πιέσεις της προς τις ΗΠΑ για αναθεώρηση της αποφάσεως προσωρινής διακοπής της τουρκικής συμμετοχής στο πρόγραμμα μαχητικών F-35.

Και αυτό γιατί μετά την απόφαση του προέδρου Τραμπ να ικανοποιήσει την Τουρκία ως προς το θέμα των Κούρδων της Συρίας, είναι σαφές ότι αναμένεται ανταπόδοση ως προς το ζήτημα του S-400. Επί του οποίου, ο Τραμπ πιέζει τον Ερντογάν για προμήθεια του αντιαεροπορικού συστήματος Patriot.

Ενώ οι κατά καιρούς δηλώσεις, διαρροές και φήμες περί του ενδεχομένου προμήθειας ρωσικών μαχητικών από την Τουρκία είναι μάλλον αόριστες και ασαφείς, ως μόνο δεδομένο πρέπει να λαμβάνεται η απολύτως λογική τοποθέτηση του Ερντογάν τον περασμένο Αύγουστο, ότι η σχετική απόφαση θα ληφθεί αφού μάθει την “τελευταία λέξη” που έχει να πει ο Τραμπ στην υπόθεση του προγράμματος F-35.

Συνεπώς, προβάλλοντας την προοπτική της προμήθειας Su-35, ο Ερντογάν πιέζει τον Τραμπ να “τον παρατήσει ήσυχο” και να του παραδώσει F-35 ή στην χειρότερη περίπτωση, να το πετύχει με το μικρότερο δυνατό κόστος. Από την άλλη, με τα Su-35 “χαϊδεύει” τον πρόεδρο Πούτιν ώστε να αμβλύνει την αντίδρασή του από την παραμονή των τουρκικών δυνάμεων στα καταληφθέντα εδάφη της Συρίας.

Οι Τούρκοι έχουν ιεραρχήσει ως υπ’ αριθμόν ένα εθνικό ζήτημα την απειλή των Κούρδων στην Συρία, για την αντιμετώπιση της οποίας εκτιμήθηκε ότι το κλειδί αποτελεί η Μόσχα και όχι η Ουάσιγκτον. Κατά την τουρκική θεώρηση, η Συρία βρισκόταν και θα παραμείνει στην σφαίρα επιρροής της Ρωσίας ενώ η αμερικανική στρατιωτική παρουσία και συμμαχία με τους Κούρδους της Συρίας, κρινόταν ότι αργά ή γρήγορα θα έληγε.

Η σύσφιξη των σχέσεων με την Ρωσία, για την οποία η σαφώς πολιτική απόφαση προμήθειας του S-400 ήταν σημαντικό “εργαλείο”, επέτρεψε την τουρκική εισβολή και κατάληψη συριακών εδαφών με τις Επιχειρήσεις ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ και ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ. Πράγματι, ο Πούτιν ενέκρινε αυτές τις δύο επιχειρήσεις.

Η κατάληψη εδαφών ανατολικότερα, στις ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ κουρδικές περιοχές, επιδιώχθηκε με μοχλό πιέσεως την ρωσοτουρκική προσέγγιση και την απειλούμενη πλήρη διάρρηξη των αμερικανοτουρκικών σχέσεων λόγω της προστριβής S-400/F-35. Η Τουρκία “αντέχει” προς το παρόν, το προσωρινό πάγωμα του προγράμματος F-35. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Τραμπ αναδιπλώθηκε κι επιτράπηκε η Επιχείρηση ΠΗΓΗ ΕΙΡΗΝΗΣ.

Με τις ΗΠΑ απούσες πλέον από την Συρία, το ενδιαφέρον της Τουρκίας μοιραίως επιστρέφει προς την Μόσχα και η προοπτική των Su-35 βοηθάει προς την διατήρηση μιας καλής σχέσεως. Από εκεί και πέρα, είναι όλα διπλωματία, δηλαδή “παζαρέματα”.


Οι συνέπειες από μια πιθανή προμήθεια Su-35

Ενώ μέχρι σήμερα ακούγαμε “απειλές” της Τουρκίας για ενδεχομένη προμήθεια επιπλέον S-400 αλλά και συμμετοχή στην ανάπτυξη του S-500, μετά την αμερικανική απόφαση παγώματος του F-35, προέκυψαν και τα Su-35… Εν πάση περιπτώσει, η προμήθεια ρωσικών μαχητικών από την Τουρκία, θα έχει σοβαρές αρνητικές πολιτικοδιπλωματικές και στρατιωτικές επιπτώσεις.

Σε επίπεδο πολιτικής, είναι σαφές ότι μια τέτοια προμήθεια θα επιφέρει κυρώσεις βάσει της νομοθεσίας CAATSA από τις ΗΠΑ. Προς το παρόν ο Τραμπ δεν έχει προβεί σε αυτή την τιμωρία, περιοριζόμενος σε πίεση διά του προγράμματος F-35 ώστε να εκλείψει το S-400 από το τουρκικό οπλοστάσιο. Εάν η Τουρκία, όχι μόνο δεν ξεφορτωθεί το S-400 αλλά προσθέσει και Su-35, θα είναι αδύνατο να μην υλοποιηθεί η απειλή της CAATSA. Επιπλέον, είναι πιθανό οι ΗΠΑ να συμπαρασύρουν και την Ευρώπη στην επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, λόγω ΝΑΤΟ.

Σε οικονομικό επίπεδο, μια προμήθεια 36 Su-35 σημαίνει δαπάνη ύψους 4 δισ. δολ. Είναι σε θέση να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος η Τουρκία στην παρούσα οικονομική συγκυρία; Επισημαίνεται ότι από τον Νοέμβριο του 2018 μέχρι σήμερα, δηλαδή για διάστημα περίπου έτους, η Τουρκία δεν έχει αναθέσει κάποιο μείζον εξοπλιστικό πρόγραμμα, ένδειξη άμεσα σχετιζόμενη με την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει. Μόνη εναλλακτική, είναι η μίσθωση…

Σε στρατιωτικό επίπεδο, τα Su-35 θα προστεθούν με το S-400 στα συστήματα που είναι αδύνατον να διασυνδεθούν με το εθνικό και συμμαχικό δίκτυο αεράμυνας της Τουρκικής Αεροπορίας. Με τα Su-35 η Τουρκική Αεροπορία θα κληθεί να πράξει κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της, την δημιουργία διπλής υποδομής εκπαιδεύσεως και υποστηρίξεως για αμερικανικής και ρωσικής προελεύσεως μαχητικά αεροσκάφη.

Εάν η Ελλάδα σηκώνει αυτό το βάρος, είναι επειδή τα αμερικανικά και γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη μοιράζονται υποδομές, τεχνολογία, υποσυστήματα και διαδικασίες τυποποιήσεως που επιτρέπουν την μεταξύ τους αρμονική συνύπαρξη από επιχειρησιακής απόψεως. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει με τα ρωσικά μαχητικά, που αποτελούν “ξένο σώμα” σε μια δυτική αεροπορία.

Τα όποια πλεονεκτήματα προσφέρει η ύπαρξη ρωσικών όπλων, λόγω εισαγωγής αγνώστων επιχειρησιακών παραμέτρων και επιδόσεων, μειώνονται και καθίστανται εν πολλοίς εντελώς θεωρητικά. Στην πραγματικότητα, η Τουρκική Αεροπορία θα αποδιοργανωθεί, αντί να συνεχίσει την πορεία που ακολουθεί με συνέπεια για ολοκλήρωση ενός δικτυοκεντρικού περιβάλλοντος επιχειρήσεων για τα μαχητικά αεροσκάφη, τις αντιαεροπορικές συστοιχίες και το σύστημα εγκαίρου προειδοποιήσεως και εναερίου ελέγχου.

Συνοψίζοντας, η Τουρκία μπορεί να βρίσκεται σε διαδικασία κάποιων διερευνητικών συνομιλιών με την Ρωσία για το Su-35 αλλά αυτό μάλλον σχετίζεται με έναν πολιτικοδιπλωματικό ελιγμό, παρά κάποια τεχνοκρατικώς καταρτισμένη στρατηγική ενισχύσεως της ένοπλης ισχύος της. Ο ελιγμός θα έχει αποκαλυφθεί πλήρως μέχρι τον Μάρτιο του 2020, που οι ΗΠΑ έχουν θέσει ως χρονικό ορόσημο για την οριστική απόφαση αποβολής της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35.

  Σάββας Δ. Βλάσσης


  30/10/2019 


              ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ         




1.
 “Δεν θα αγοράσουμε ρωσικά Su-35,γιατί θα πάρουμε τα F-35” 
λέει ο Τούρκος υπ.Άμυνας Χ.Ακάρ.

Η Τουρκία παίζει το παιχνίδι της αξιοποιώντας τα δισεκατομμύρια των εξοπλισμών. Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας διέψευσε ότι η χώρα του είναι έτοιμη να αγοράσει ρωσικά αεροσκάφη Su-35,γιατί όπως είπε “είμαστε εταίροι στο πρόγραμμα του F-35 και πιστεύουμε ότι θα μας δοθούν τα αεροσκάφη που μας ανήκουν”.

Πληροφορίες ανέφεραν ότι  η Τουρκία βρίσκεται κοντά στην επίτευξη συμφωνίας με τη Μόσχα για την αγορά 36 Su-35, με τη συμφωνία να προβλέπει και συμπαραγωγή.

Η Τουρκία προς το παρόν έχει πάρει “κίτρινη κάρτα” από τις ΗΠΑ και το πρόγραμμα των F-35. Αν ο Τραμπ παραμείνει στην εξουσία και επανεκλεγεί είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Ακάρ θα δικαιωθεί και η Τουρκία θα παραλάβει τα F-35.

Από Militaire News -30/10/2019 



2.
Τόσα θα στοιχίζουν τα F35 για τα επόμενα 3 χρόνια.

Το Πεντάγωνο ανακοίνωσε σήμερα λεπτομέρειες για την τιμολόγηση στο πλαίσιο της συμφωνίας του με την εταιρεία Lockheed Martin Co, που μειώνει το κόστος των αεριωθούμενων F-35, τα οποία σχεδιάζει να αγοράσει έως το 2022, κατά 12,7%, γεγονός που θα μπορούσε να ενθαρρύνει και άλλα κράτη να αγοράσουν πολεμικά αεροσκάφη.

Στελέχη της Lockheed ανέφεραν ότι οποιαδήποτε χώρα με ένα μαχητικό F-16, το αεροσκάφος που προηγήθηκε του F-35, είναι πιθανός αγοραστής.

Τα F-35A, η συνηθέστερη εκδοχή του αεροσκάφους, θα κοστίσει 82,4 εκατομμύρια δολάρια το 2020, 79,17 εκατομμύρια δολάρια το 2021 και 77,9 εκατομμύρια δολάρια το 2022 ανά μαχητικό, εξήγησαν σήμερα σε δημοσιογράφους αξιωματούχοι του Πενταγώνου.

Για τα επόμενα τρία χρόνια, η συμφωνία θα ανέλθει στο ύψος των 34 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για συνολικά 478 F-35 μαχητικά αεριωθούμενα.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ


30/10/19
    ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 

1.
Δημήτρης Δεληολάνης: Οι σκοτεινές μπίζνες της Τουρκίας
 με την ιταλική πολεμική βιομηχανία (25/10/2019)
Το περασμένο έτος η Τουρκία ήταν ο τρίτος καλύτερος πελάτης για την ιταλική πολεμική βιομηχανία, καλύπτοντας μόνη της το 7,5% των συνολικών ιταλικών εξαγωγών όπλων. Μπροστά της το Κατάρ, που ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας για συνολικά 1,9 δισ. ευρώ, και το Πακιστάν. Κατά το 2018 η Τουρκία αγόρασε ιταλικά όπλα για συνολικά 632,3 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αισθητή αύξηση σε σχέση με το 2017, όταν η Άγκυρα είχε αγοράσει ιταλικά όπλα για 266,1 εκατ. και σε σχέση με το 2016 όταν το συνολικό ποσό ανήρχετο σε 133,4 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια, η Τουρκία αναδεικνύεται ως όλο και πιο σημαντικός πελάτης της ιταλικής πολεμικής βιομηχανίας.
(...) 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:


2.
Σύντομα και υποβρύχια Made in Turkey
 - Γιατί όχι και πυρηνικά όπλα;     

Η Τουρκία διαθέτει επιχειρησιακά πανέτοιμο τον δεύτερο μεγαλύτερο στόλο υποβρυχίων στο ΝΑΤΟ. Μέχρι σήμερα, όλα αυτά τα υποβρύχια αγοράζονταν από το εξωτερικό. Ωστόσο, αυτό πρόκειται να αλλάξει. Το πρόγραμμα για την κατασκευή του πρώτου τουρκικού υποβρυχίου έχει ξεκινήσει επίσημα. Γνωστά ως MiLDEN (Milli Denizaltı), έξι από τα νέα αυτά σκάφη θα πρέπει να ενταχθούν στον στόλο στη δεκαετία του 2030.

Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε μια εποχή που πολλές αμυντικές συμφωνίες με την Τουρκία βγήκαν στο φως της δημοσιότητας, με τις ΗΠΑ να ακυρώνουν τις πωλήσεις μαχητικών F-35 στην Τουρκία και να αφαιρούν από την Τουρκία το καθεστώς της συμπαραγωγού χώρας στα F-35 μετά την απόφασή της να αγοράσει τους ρωσικούς S-400. Η Τουρκία έχει επίσης φιλοδοξίες να είναι πιο αυτάρκης στην άμυνα, να κατασκευάσει δηλαδή δικές της φρεγάτες και δικά της τεθωρακισμένα. Έχει μάλιστα στα σκαριά και όπλο για τον σιδηρόδρομο.

Τα νέα υποβρύχια θα διαθέτουν συστήματα τροφοδοσίας ανεξαρτήτως αέρος που που θα τους επιτρέψουν να παραμείνουν κάτω από νερό για πολύ περισσότερο από τα συμβατικά μη πυρηνικά υποβρύχια. Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, τα συστήματα αυτά χρησιμοποιούνται για την τροφοδοσία του ηλεκτρικού μοτέρ που θέτει σε λειτουργία τις προπέλες, ώστε να μην χρησιμοποιούνται οι μπαταρίες. Αυτές επιστρατεύονται όταν πρέπει το υποβρύχιο να κινηθεί αθόρυβα, αλλά και για να δίνουν επιπλέον δύναμη ώστε να αναπτύξει υψηλές ταχύτητες το σκάφος καθώς το σύστημα τροφοδοσίας ανεξάρτητα αέρος δεν αρκεί.

Τα 12 υποβρύχια που διαθέτει προς το παρόν η Τουρκία βασίζονται στη γερμανική οικογένεια των 209. Το σχέδιο ήταν να αντικατασταθούν εν μέρει από έξι πιο προηγμένα μοντέλα 214TN, επίσης από τη Γερμανία. Τα υποβρύχια τύπου 214TN θα είναι γνωστά ως Reis και, όπως και πολλά προηγούμενα τουρκικά υποβρύχια, θα κατασκευαστούν στην Τουρκία. Το έργο όμως υπέστη σοβαρές καθυστερήσεις και δεν αναμένεται να ενταχθούν στον στόλο μέχρι το 2020.

Το πρόγραμμα MiLDEN, ωστόσο, θα διαρκέσει χρόνια τόσο για την έρευνα, όσο και για την κατασκευή. Εν τω μεταξύ, τα ναυπηγεία της Τουρκίας αποκομίζουν όλο και περισσότερη πείρα αναβαθμίζοντας τρία υποβρύχια του Πακιστάν. Λαμβάνοντας υπόψιν αυτά --τα οποία είναι γαλλικής κατασκευής-- καθώς και την κατασκευή των γερμανικών υποβρυχίων, η Τουρκία θα αποκτήσει μεγάλη τεχνογνωσία στον σχεδιασμό υποβρυχίων.

Πυρηνική αποτρεπτική στρατηγική

Όταν τα πακιστανικά υποβρύχια επανέλθουν στην ενεργό δράση, μπορούν να αναλάβουν το πυρηνικό αποτρεπτικό σχέδιο του Πακιστάν με πυραύλους Κρουζ. Ο Ερντογάν δήλωσε πως ενδιαφέρεται επίσης για την κατασκευή πυρηνικών όπλων, λέγοντας στις 4 Σεπτεμβρίου ότι «μερικές χώρες έχουν πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, όχι ένα ή δύο, αλλά [μας λένε] ότι εμείς δεν μπορούμε να τους έχουμε». Δεν είναι βέβαια ξεκάθαρο ποιος θα είναι ο ρόλος των υποβρυχίων σε μια μελλοντική ενδεχόμενη πυρηνική αποτρεπτική στρατηγική εκ μέρους της Άγκυρας.

Έτσι και αλλιώς, η Τουρκία καταλαμβάνει στρατηγική θέση στο ανατολικό άκρο του ΝΑΤΟ. Ελέγχει τον Βόσπορο, μια στενή πλωτή οδό μεταξύ της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Ειδικά με μετά τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, απαγορεύεται στα υποβρύχια άλλων χωρών να περάσουν από τον Βόσπορο. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι η Ρωσία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα υποβρύχια της που βρίσκονται στη Μαύρη Θάλασσα για επιχειρήσεις στη Συρία.

Πηγή: Forbes

Γράφει ο H. I. Sutton - 
Μτφρ. Βαγγέλης Γεωργίου


 25 Οκτωβρίου 2019