Επτά μέτρα πολιτικής για τη διαχείριση κρίσεως του Μεταναστευτικού.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
(1) Διεθνές Δίκαιο και εθνική επιβίωση.
(2) Ξεπέρασαν τους 55.000 οι πρόσφυγες και μετανάστες
στις δομές φιλοξενίας των Ενόπλων Δυνάμεων.
(3) Αλήθειες και ψέματα για τα επιδόματα στους αιτούντες άσυλο.
(4α) Η αιφνιδιασμένη Σουηδία στο μεταναστευτικό- προσφυγικό.
(4β) Testing Tolerance: Swedes are saying ‘enough’,
to immigrants, no-go zones, sharia law & gang rapes.
(3) Αλήθειες και ψέματα για τα επιδόματα στους αιτούντες άσυλο.
(4α) Η αιφνιδιασμένη Σουηδία στο μεταναστευτικό- προσφυγικό.
(4β) Testing Tolerance: Swedes are saying ‘enough’,
to immigrants, no-go zones, sharia law & gang rapes.
Επτά μέτρα πολιτικής
για τη διαχείριση κρίσεως του Μεταναστευτικού.
Για το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ιστορίας μας, η Ελλάδα υπήρξε χώρα εξαγωγής μεταναστών από ότι χώρα δέκτης μετανάστευσης. Είτε πρόκειται για την Αυστραλία ή την Αμερική είτε για την Ευρώπη, τόσο πριν από τον εμφύλιο πόλεμο όσο και κατά τη διάρκεια του αλλά και για αρκετά χρόνια αργότερα, ήταν πιο κοινό για τους Έλληνες να βλέπουν τους συγγενείς τους να φεύγουν, παρά να δέχεται νεοεισερχόμενους.
Η Ελλάδα παρουσιάζει μια γενικά φιλόξενη στάση απέναντι στους νεοφερμένους, που χαρακτηρίστηκε από στιγμές δικαιολογημένης δημόσιας ανησυχίας, όπως τη δεκαετία του '90 με την απότομη αυξητική ροή των Αλβανών από τα σύνορα της Ηπείρου, αλλά και σήμερα που αντιμετωπίζουμε ένα ανέλεγκτο ρεύμα, κυρίως μουσουλμάνων, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, που μας ωθεί σε σκέψεις απειλών για την εθνική ασφάλειά μας. Οι Έλληνες παρακολουθούν τα ρεύματα αφίξεων και αποβιβάσεων που έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα, με μεγάλη ανησυχία. Είναι δεδομένη η υπερβολική άνοδος των αφίξεων στην Πατρίδα μας από ροές μεταναστών και αιτούντων άσυλο με αυξητικές τάσεις, το τελευταίο χρονικό διάστημα, από τα τουρκικά παράλια. Ως εκ τούτου, η μετανάστευση έχει γίνει πλέον το πιο επίκαιρο πολιτικό ζήτημα στην Ελλάδα από ό, τι σε προηγούμενες περιόδους, αφού μάλιστα κατέστη καταφανής η εκμετάλλευση του ζητήματος από την τουρκική πολιτική, είτε με απευθείας απειλές ή με τη μορφή υβριδικού πολέμου.
Παρόλα αυτά, το ελληνικό κοινό διατηρεί μια σχετικά ανοικτή στάση απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, σε σχέση με τους λαούς της ανατολικής Ευρώπης. Οι περισσότεροι των Ελλήνων πολιτών εξέφρασαν μια αλληλέγγυα στάση απέναντι στους μετανάστες. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων καλωσορίζει τους πρόσφυγες, αλλά δεν παύει να εκφράζει ανησυχία, καθώς διαφαίνεται το πρόβλημα ως η μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ταυτότητα, τον πολιτισμό και την κυριαρχία του ελληνικού έθνους στην βαλκανική χερσόνησο. Αυτό δεν απορρέει μόνο από τον προβληματισμό για το τι είδους ισορροπία του πληθυσμού θα προκύψει στο μέλλον εάν η ιθαγένεια χορηγηθεί σε όλους τους νεοεισερχόμενους μετανάστες, αλλά και από ανησυχίες εμπλοκής τους σε τρομοκρατικές επιχειρήσεις.
Η πολιτική της υποδοχής μετανάστευσης και της χορήγησης του ασύλου εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση για την ελληνική κυβέρνηση. Με μεγάλη αγωνία επιδιώκει να ακολουθήσει τις αρχές της διαμόρφωσης της μεταναστευτικής πολιτικής με ολοκληρωμένο και προγραμματισμένο τρόπο, παρόλο που αρχικά αιφνιδιάστηκε. Αυτό σημαίνει για την ώρα, προσπάθεια οικοδόμησης πραγματικών εταιρικών σχέσεων με τις άλλες χώρες εταίρους, με βάση τη συνεργασία και όχι την ανάθεση, με σχεδιασμό προληπτικών και όχι αντιδραστικών πολιτικών, και με καθοδήγηση της κοινής γνώμης ενάντια στην ενθάρρυνση του αντι-μεταναστευτικού συναισθήματος. Μια ακόμη πρόκληση για την Ελλάδα είναι να διασφαλίσει ότι το άγχος αυτής της μεταναστευτικής εισβολής δεν υπονομεύει την ανάπτυξη νέων τρόπων σκέψης σχετικά με τη διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος, και καθοδηγείται από μια ηθική αλληλεγγύης καθώς βλέπει τη μετανάστευση πέρα από το φακό ενός προβλήματος που πρέπει να επιλυθεί.
Η Ελλάδα υποστήριξε και συνεχίζει να υποστηρίζει κατηγορηματικά την ενίσχυση της ευρωπαϊκής εξωτερικής διάστασης, ενθαρρύνοντας τη συνεργασία και με τις χώρες προέλευσης. Από την αρχή όμως, αυτή η προσέγγιση δεν έχει κερδίσει καθολική υποστήριξη ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στις χώρες προέλευσης, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες. Μετά τις αρχικές πολιτικές παλινδρομήσεις και αμέσως μετά την όξυνση, με τις κρίσεις των υπεράριθμων μεταναστών με στοιχεία μουσουλμανικής εισβολής, πλέον έγινε αντιληπτή η απειλή αλλοίωσης πληθυσμού, και η ελληνική κυβέρνηση πήγε στην ΕΕ και σε άλλα κράτη μέλη για να προσπαθήσει να λάβει ευρωπαϊκή διάσταση το θέμα και να εξασφαλίσει βοήθεια. Αλλά, σύμφωνα με τους εμπλεκόμενους, δεν έλαβε την αναμενόμενη ούτε τη δέουσα ανταπόκριση. Αυτό δεν εμπόδισε τη χώρα να συνεχίσει να υποστηρίζει μια ισχυρή ευρωπαϊκή προσέγγιση στην πολιτική της μετανάστευσης και του ασύλου. Η ιδέα της Ελλάδος είναι ότι τα δικά της σύνορα είναι και τα σύνορα της Ευρώπης, πράγμα που σημαίνει ότι η ευθύνη πρέπει να είναι κοινή σε όλα τα κράτη μέλη. Η προσέγγιση αυτή εκφράζεται σε διάφορους βασικούς τομείς της αλληλεπίδρασης Ελλάδος-ΕΕ-τρίτης χώρας, όπως η μεταρρύθμιση του κανονισμού του Δουβλίνου (χορήγηση άσυλου).
Αν συνεχιστεί αυτή η αυξητική τάση, μέχρι το τέλος του επομένου έτους, οι αιτούντες άσυλο θα ξεπεράσουν κατά πολύ τον τοπικό πληθυσμό στα νησιά του Αιγαίου. Ωστόσο, δεδομένου ότι αυτοί οι αιτούντες εισέρχονται στη χώρα δια θαλάσσης από τις τουρκικές ακτές χωρίς πιστοποιητικά ταυτότητος, απαιτεί μεγαλύτερη πολιτική προσοχή για θέματα εθνικής ασφαλείας. Σήμερα, όσοι ζητούν άσυλο στην Ελλάδα σχεδόν πάντα αναγκάζονται να ξεκινήσουν επικίνδυνα ταξίδια, πληρώνοντας τους διακινητές πολύ μεγάλα ποσά.
Η νέα κυβέρνηση έχει καταβάλει προσπάθειες για την αύξηση του αριθμού προσωπικού στα Γραφεία Ασύλου και Καταφυγίων και για την παροχή οικονομικών πόρων για πρώτη βοήθεια επί τόπου. Ωστόσο, το σύστημα ασύλου της Ελλάδος παραμένει ανεπαρκώς ανεπτυγμένο και δεν μπορεί να χειριστεί τίποτα εκτός από έναν πολύ μικρό αριθμό αιτούντων. Σύμφωνα με τη μέχρι τώρα εμπειρία μας, οι μετανάστες και οι αιτούντες άσυλο που φτάνουν δια θαλάσσης συχνά κρατούνται για μεγάλη χρονική περίοδο σε δομές, και δεν ενημερώνονται συστηματικά για τη δυνατότητα χορήγησης ασύλου.
Έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι, για τη μεταρρύθμιση του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου και του κανονισμού του Δουβλίνου εδώ και αρκετό καιρό. Ο κανονισμός του Δουβλίνου καθορίζει ποιο κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου, αφήνοντας τις χώρες εισόδου, ιδίως την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία, υπεύθυνες για τη διαχείριση των μεταναστευτικών αφίξεων. Ουσιαστικά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες σχεδίασαν ένα σύστημα εξουσιοδότησης που επιτρέπει σε πολλούς από αυτούς να αποφεύγουν να ασχολούνται εντελώς με μετανάστες και πρόσφυγες. Το 2015 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε έναν προσωρινό μηχανισμό μετεγκατάστασης, ο οποίος αντιμετώπισε σημαντική αντίσταση, ιδίως από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, παρότι περιλάμβανε ρήτρα που επέτρεπε στα έθνη να αποφεύγουν να λαμβάνουν αιτούντες άσυλο και να υιοθετούν εναλλακτικές μορφές αλληλεγγύης. Το καθεστώς μετεγκατάστασης ήταν μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα σύστημα αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, το καθεστώς προσωρινής μετεγκατάστασης, έχει αποτύχει οικτρά. Το καθεστώς μετεγκατάστασης ήταν προβληματικό, εν μέρει επειδή ήταν ανοικτό μόνο στους αιτούντες άσυλο από χώρες με υψηλό ποσοστό αποδοχής στην Ευρώπη (κυρίως Σύροι και Ερυθραίοι). Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες άνθρωποι που χρειάζονται προστασία έμειναν σε επισφαλή κατάσταση στην Ελλάδα και την Ιταλία, χωρίς να έχουν ασφαλείς επιλογές για να φθάσουν σε άλλες χώρες στην Ευρώπη.
Συμπεράσματα
Βρισκόμαστε ενώπιον ενός αδιεξόδου και προκειμένου να σημειωθεί κάποια πρόοδος, τα κράτη μέλη από κοινού με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ θα μπορούσαν να εξετάσουν τις επτά πολιτικές που περιγράφονται παρακάτω.
Οι μετανάστες που εισέρχονται στην Ελλάδα φθάνουν στην Ευρώπη. Σε μια εσωτερικά χωρίς σύνορα Ευρώπη, η διαχείριση της μετανάστευσης απαιτεί κοινή ευθύνη μεταξύ όλων των κρατών μελών της ΕΕ. Αυτό απαιτεί μια μεταρρύθμιση του κανονισμού του Δουβλίνου σχετικά με το πώς καθορίζονται οι υπεύθυνες χώρες ασύλου. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει τη συμπερίληψη νέων κριτηρίων που υπερβαίνουν τις γεωγραφικές μεταβλητές. Τα κριτήρια για την «κατανομή των βαρών» θα μπορούσαν να βασιστούν στο ΑΕΠ και τον πληθυσμό της χώρας υποδοχής, καθώς και στην ενσωμάτωση της κατανόησης των κοινωνικών δικτύων και των προσδοκιών των αιτούντων άσυλο.
Η συνέχιση της έρευνας και διάσωσης απαιτείται να εκτελείται με τις δυνάμεις ευρωπαϊκής ακτοφυλακής. Αυτό δεν πρέπει, ωστόσο, να χρησιμεύσει ως δικαιολογία για τη μείωση των ελληνικών δραστηριοτήτων έρευνας και διάσωσης. Η συνεργασία θα πρέπει να αντανακλά τις πρακτικές και τις βασικές αρχές της ΕΕ.
Η μετανάστευση αποτελεί ένα διαρθρωτικό φαινόμενο στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Απαιτεί μια προγραμματισμένη και βιώσιμη πολιτική που θα ενημερώνεται με αποδεικτικά στοιχεία. Η πολιτική της υγιούς μετανάστευσης πρέπει να βασίζεται στα δικαιώματα, να γίνεται δεκτή ως συνήθης εκδήλωση δεδομένου ότι έχει τη δυνατότητα να συμβάλει θετικά και να ενσωματωθεί σε όλα τα επίπεδα πολιτικής.
Η ενεργός προσπάθεια να ελεγχθούν οι μεταναστευτικές κινήσεις θα ήταν καθησυχαστική για το κοινό. Ο φόβος της εισβολής είναι πιθανόν να μειωθεί εάν οι αποβιβάσεις προχωρήσουν κατά τρόπο ομαλό και ρυθμιζόμενο και εάν παύσει να υπάρχει μια διαρκής ανθρωπιστική κρίση στη θάλασσα.
Προσδιορισμός των υδάτων του Αιγαίου ως «επικράτεια της ΕΕ» για τους σκοπούς της μετανάστευσης. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι μετανάστες που διασώζονται από επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης θα «διανέμονται» σε διάφορες χώρες. Ένα τέτοιο βήμα θα βοηθούσε στην ενίσχυση της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών όσον αφορά τη μετανάστευση. Η ΕΕ πρέπει να διερευνήσει την ιδέα μιας ενεργούς ευρωπαϊκής ομάδας διάσωσης, η οποία θα μπορούσε να διανέμει τις αφίξεις μεταναστών και προσφύγων σε διαφορετικές τοποθεσίες μεταξύ των κρατών, κατανέμοντας την ευθύνη με δικαιοσύνη.
Να προβλεφθούν μέτρα τιμωρίας που η ΕΕ να προσπαθήσει να επιβάλει σε τρίτες χώρες, ιδίως όσον αφορά την μη αποδοχή των επιστροφών. Παρά το γεγονός ότι οι βιώσιμες εταιρικές σχέσεις που λαμβάνουν υπόψη τα αμοιβαία συμφέροντα και την επιθυμία για λύσεις είναι πιο δυναμικές και πιο πιθανό να επιτύχουν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να προνοεί όχι μόνο για κίνητρα αλλά και για κυρώσεις σε όποιους δεν συμμορφώνονται.
Τέλος απαιτείται ανάπτυξη συνολικής, μακροπρόθεσμης εθνικής στρατηγικής για τη μετανάστευση και τη διαχείριση των προσφύγων σε όλα τα αρμόδια υπουργεία, εξασφαλίζοντας ότι θα λάβουν και επαρκείς πόρους.
Δημήτρης Τσαϊλάς
Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ, Senior recercher of Strategy International και Member of Institude for National and International Security.
29/11/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
Διεθνές Δίκαιο και εθνική επιβίωση.
Διεθνές Δίκαιο και εθνική επιβίωση.
Με αφορμή το θέμα του προσφυγικού - μεταναστευτικού διατυπώνεται συχνά η άποψη στο δημόσιο λόγο ότι κάποια από τα προτεινόμενα μέτρα (π.χ. η πρακτική του push back, δηλαδή η βίαια απώθησή) αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο και συνεπώς τίθεται το ερώτημα αν η χώρα μας επιτρέπεται να τα εφαρμόσει. Στις διεθνείς σχέσεις με βάση τη θεωρία του ρεαλισμού (Θουκυδίδης, Μachiavelli, Morgenthau, κ.λπ), το δίλημμα αυτό έχει απαντηθεί. Στον αξιακό πυρήνα των οπαδών της ρεαλιστικής θεωρίας βρίσκεται η εθνική ασφάλεια και η επιβίωση του κράτους. Το εθνικό συμφέρον είναι ο ύπατος ρυθμιστικός παράγοντας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής που σχετίζονται με την επιβίωση του κράτους.
Τα κράτη πρέπει να είναι έτοιμα να εγκαταλείψουν τις διεθνείς τους υποχρεώσεις στο βωμό του εθνικού συμφέροντος και της εθνικής επιβίωσης. Οι συμβάσεις αποτελούν απλά πρόσκαιρες διευθετήσεις που θα παραβιαστούν αν αντίκεινται στο εθνικό συμφέρον των κρατών. Σύμφωνα με την ρεαλιστική θεωρία η πολιτική ηθική επιτρέπει η ανέχεται ενίοτε κάποιες πράξεις που θα ήταν απαράδεκτες με τα κριτήρια της ιδιωτικής ηθικής ή του διεθνούς δικαίου. Μερικές φορές μπορεί να είναι απαραίτητο να ποδοπατηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα για την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, όπως κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η επίγνωση ότι οι πολιτικές σκοπιμότητες (π.χ. η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας σε καιρό πολέμου) πρέπει μερικές φορές να δικαιολογούν ηθικά αμφισβητήσιμα ή επιλήψιμα μέσα (π.χ. το βομβαρδισμό κατοικημένων περιοχών) οδηγούν στην εφαρμογή περιστασιακής ηθικής.
Στην περίφημη ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου ο Θουκυδίδης εξέφρασε τη ρεαλιστική θεωρία στο διάλογο Αθηναίων – Μηλίων. Σύμφωνα με το Θουκυδίδη, η λογική του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μειώνει τα περιθώρια ηθικών επιλογών και το συμφέρον διαμορφώνει το δίκαιο στις διεθνείς σχέσεις. Ο φιλόσοφος – σχολιαστής πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων Παναγιώτης Κονδύλης, αναφερόμενος στο διάλογο Αθηναίων – Μηλίων, επισημαίνει: «Η επίκληση της δικαιοσύνης, στην οποία προσφεύγουν οι Μήλιοι, είναι ένα μοιραίο σφάλμα, η πίστη τους στην υπερίσχυση των ηθικών κανόνων γεννά απλώς φρούδες ελπίδες και τους ωθεί σε απελπισμένες και αυτοκαταστροφικές ενέργειες. Η πράξη θα όφειλε να προσανατολίζεται στους κανόνες της φρόνησης, οι οποίοι πάλι πρέπει να υπηρετούν τη φυσική επιταγή της αυτοσυντήρησης.» Ένα από τα διδάγματα διεθνούς πολιτικής που προκύπτει μέσα από το διάλογο Αθηναίων - Μηλίων είναι ότι η εδαφική ακεραιότητα και η εθνική επιβίωση δεν μπορούν να εξασφαλιστούν από κανόνες δικαίου.
Σε ό,τι αφορά τη νομική διάσταση του θέματος της πρακτικής του push back ή βιαίας απώθησης για την οποία διατυπώνεται η άποψη ότι αντίκειται στο διεθνές δίκαιο να επισημάνουμε ότι: Σύμφωνα με τη σύμβαση της Γενεύης του 1951 «Για το καθεστώς των Προσφύγων», άρθρο 33.1, δημιουργούνται ερωτηματικά ως προς την απαγόρευση ή μη, καθόσον αναγράφεται : «Ουδεμία Συμβαλλομένη Χώρα θα απελαύνη ή θα επαναπροωθή, καθ' οιονδήποτε τρόπον, πρόσφυγας, εις τα σύνορα εδαφών ένθα η ζωή ή ελευθερία αυτών απειλούνται δια λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων». Στην περίπτωση των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις που τίθενται για την απαγόρευση.
Παρά την εφαρμογή ή μη του διεθνούς δικαίου στην περίπτωση της επαναπροώθησης ή απώθησης των προσφύγων - μεταναστών, αν επιχειρήσουμε μια ιστορική ανασκόπηση θα διαπιστώσουμε κραυγαλέες περιπτώσεις κατάφωρης παραβίασης του διεθνούς δικαίου από κράτη για την εξυπηρέτηση των εθνικών τους συμφερόντων (Στην Κύπρο υπάρχουν τουρκικά στρατεύματα κατοχής από το 1974, η Ρωσία αδιαφόρησε για την παραβίαση των κανόνων του διεθνούς δικαίου στην προσάρτηση της Κριμαίας, κ.λπ). Σε ότι αφορά τη χώρα μας, θα πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι το θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού δεν εξυπηρετεί απλά τα εθνικά μας συμφέροντα αλλά είναι κρίσιμος παράγοντας για την ίδια την εθνική μας επιβίωση.
Λάμπρος Τζούμης,
Αντιστράτηγος ε.α.
28/11/2019
2.
Ξεπέρασαν τους 55.000 οι πρόσφυγες και μετανάστες
στις δομές φιλοξενίας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ξεπέρασαν τους 55.000 οι πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν στις δομές φιλοξενίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως έγινε γνωστό από το ΓΕΕΘΑ, “στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης συνδρομής και του κεντρικού συντονιστικού ρόλου που έχουν αναλάβει οι Ένοπλες Δυνάμεις για την εύρυθμη λειτουργία, τοπικά, των δομών φιλοξενίας προσφύγων”, αυξήθηκαν εκ νέου κατά 2.176 άτομα, σε σχέση με την περασμένη Πέμπτη, οι πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν σε 34 δομές φιλοξενίας που διαχειρίζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Συγκεκριμένα χθες καταγράφηκαν 55.085 άτομα έναντι 52.909 την περασμένη Πέμπτη με δυνατότητα φιλοξενίας των 34 δομών στα 30.708 άτομα. Οι δομές φιλοξενίας Λέσβου, Σάμου, Χίου, Λέρου Κω, Έβρου, Μαλακάσας και πλέον και Διαβατών έχουν υπεράριθμους πρόσφυγες και μετανάστες, σύμφωνα με την κατανομή προσφύγων που γίνεται από τους αρμόδιους φορείς.
Οι τρεις κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων παρείχαν 37.096 μερίδες φαγητού από τις οποίες 232 μερίδες διανέμονται σε δομές φιλοξενίας οι οποίες δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα τους. Για την υγειονομική κάλυψη των προσφύγων και μεταναστών διατίθεται ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό από τους 3 Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Σημειώνεται ότι στις 31 Μαίου είχαν καταγραφεί 28.659 άτομα στις 32 τότε δομές φιλοξενίας που διαχειρίζονταν οι Ένοπλες Δυνάμεις.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Από Thanos S. Epachtitis -Νοέμβριος 29, 2019
https://www.ptisidiastima.com/xeperasan-tous-55000-oi-prosfuges-kai-metanastes-stis-domes-filoxenias-ton-enoplon-dunameon/
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ:Καθορισμός πλαισίου υλοποίησης του προγράμματος παροχής οικονομικής βοήθειας και στέγασης «ΕΣΤΙΑ»(ΦΕΚ 853/12-3-2019,Τεύχος Β')
3.
Βαγγέλης Γεωργίου: Αλήθειες και ψέματα
για τα επιδόματα στους αιτούντες άσυλο (29/11/2019).
Μέχρι σήμερα, σε σχεδόν 129.000 αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα έχει χορηγηθεί από την ΕΕ ειδική κάρτα μετρητών για τις αγορές τους. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που ισχύει το μέτρο ως ένας τρόπος διαχείρισης και ένταξης των μεταναστών στη χώρα. Σύμφωνα με την Κομισιόν το μέτρο κρίνεται άκρως πετυχημένο αλλά ταυτόχρονα έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις από τοπικές κοινωνίες. Μιλώντας με οργανώσεις, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, συλλογικότητες που αντιδρούν στην κάρτα και με τον διακεκριμένο καθηγητή Δημήτρη Σκιαδά από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κάνουμε μια απόπειρα να δούμε τι συμβαίνει με την επίμαχη αυτή κάρτα.
Το ύψος των χρημάτων που λαμβάνουν όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις κυμαίνεται από 150 ευρώ και ξεπερνάει τα 550 μηνιαίως όταν πρόκειται για 7μελή οικογένεια. Από την Άνοιξη του 2017 μέχρι σήμερα, σχεδόν 129.000 μετανάστες έχουν "πριμοδοτηθεί" με τη συγκεκριμένη κάρτα.
(...)
Διαβάστε την συνέχεια του κειμένου ΕΔΩ:
4α.
Στρατής Μαζίδης : Η αιφνιδιασμένη Σουηδία
στο μεταναστευτικό- προσφυγικό.
Ο Στρατής Μαζίδης, από τους επικεφαλής του freepen.gr , μιλώντας σήμερα στον 98.4 , έφερε στο προσκήνιο το πώς μια από τις πλέον ανοιχτές και κοινωνικά προωθημένες κοινωνίες της Ευρώπης, η Σουηδία, σήμερα δείχνει εντελώς αιφνιδιασμένη στην ενσωμάτωση μεταναστών-προσφύγων , την ώρα που και οι οικονομικές πιέσεις , οδηγούν σε περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και αδυναμία πρόσβασης του κράτους σε περιοχές γκέτο των μεγάλων αστικών κέντρων. Όπως είπε ο Στρατής Μαζίδης, τα τελευταία χρόνια η Σουηδία δείχνει να έχει αποκτήσει μεγάλο θέμα με το ζήτημα της ενσωμάτωσης των μεταναστών, ενώ μετά τη Γαλλία με 8,8%, είναι η δεύτερη χώρα της ΕΕ με 8,1% ποσοστό μουσουλμάνων επί του πληθυσμού της και ενώ από τα χρόνια αρμονικής συμβίωσης , φαίνεται μνα οδηγούνται και πολιτικά στη Σουηδία σε άνοδο ακραίων απόψεων .
4β.
Testing Tolerance: Swedes are saying ‘enough’,
to immigrants, no-go zones, sharia law & gang rapes
At the height of the immigrant influx into Europe in 2014 and 2015, Sweden with a population of 6.7 million, accepted 244,178 asylum seekers – by far, the highest rate per capita in the EU. Since then the rate of violent crime has soared, particularly sexual assault cases.
Watch more films about Immigration: https://rtd.rt.com/tags/immigration/
The Swedish police have outlined over 50 areas with high immigrant populations that are “marred by crime, social unrest and insecurity.” Of these, 23 have been classified as “especially vulnerable,” or what migration critics call “no-go zones,” where even the police have trouble operating.
Besides the high incidence of gang violence and drug trafficking, residents complain these areas are being virtually colonised by immigrants whose cultures clash with Swedish values. Many Swedes and older immigrants alike have begun to say that Sweden doesn’t feel like Sweden anymore.
Critics of the government’s liberal immigration policies complain the police are afraid to intervene for fear of being accused of racial profiling, while the country’s politically correct press generally brands anyone raising concerns about immigrants as racist.
But now, some people fed up with what they see as the authorities’ inaction have taken matters into their own hands. They have begun to organise groups calling themselves names like ‘The Soldiers of Odin’ to patrol the country’s most blighted neighbourhoods. They are sometimes called vigilantes or racists, but the groups say they want the freedom to live in their own country as it was before the migrant crisis began.
https://www.youtube.com/watch?v=dU8SoW_dTRo
* * *
2.
Ξεπέρασαν τους 55.000 οι πρόσφυγες και μετανάστες
στις δομές φιλοξενίας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ξεπέρασαν τους 55.000 οι πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν στις δομές φιλοξενίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως έγινε γνωστό από το ΓΕΕΘΑ, “στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης συνδρομής και του κεντρικού συντονιστικού ρόλου που έχουν αναλάβει οι Ένοπλες Δυνάμεις για την εύρυθμη λειτουργία, τοπικά, των δομών φιλοξενίας προσφύγων”, αυξήθηκαν εκ νέου κατά 2.176 άτομα, σε σχέση με την περασμένη Πέμπτη, οι πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν σε 34 δομές φιλοξενίας που διαχειρίζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Συγκεκριμένα χθες καταγράφηκαν 55.085 άτομα έναντι 52.909 την περασμένη Πέμπτη με δυνατότητα φιλοξενίας των 34 δομών στα 30.708 άτομα. Οι δομές φιλοξενίας Λέσβου, Σάμου, Χίου, Λέρου Κω, Έβρου, Μαλακάσας και πλέον και Διαβατών έχουν υπεράριθμους πρόσφυγες και μετανάστες, σύμφωνα με την κατανομή προσφύγων που γίνεται από τους αρμόδιους φορείς.
Οι τρεις κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων παρείχαν 37.096 μερίδες φαγητού από τις οποίες 232 μερίδες διανέμονται σε δομές φιλοξενίας οι οποίες δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα τους. Για την υγειονομική κάλυψη των προσφύγων και μεταναστών διατίθεται ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό από τους 3 Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων. Σημειώνεται ότι στις 31 Μαίου είχαν καταγραφεί 28.659 άτομα στις 32 τότε δομές φιλοξενίας που διαχειρίζονταν οι Ένοπλες Δυνάμεις.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Από Thanos S. Epachtitis -Νοέμβριος 29, 2019
https://www.ptisidiastima.com/xeperasan-tous-55000-oi-prosfuges-kai-metanastes-stis-domes-filoxenias-ton-enoplon-dunameon/
3.
Βαγγέλης Γεωργίου: Αλήθειες και ψέματα
για τα επιδόματα στους αιτούντες άσυλο (29/11/2019).
Μέχρι σήμερα, σε σχεδόν 129.000 αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα έχει χορηγηθεί από την ΕΕ ειδική κάρτα μετρητών για τις αγορές τους. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που ισχύει το μέτρο ως ένας τρόπος διαχείρισης και ένταξης των μεταναστών στη χώρα. Σύμφωνα με την Κομισιόν το μέτρο κρίνεται άκρως πετυχημένο αλλά ταυτόχρονα έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις από τοπικές κοινωνίες. Μιλώντας με οργανώσεις, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, συλλογικότητες που αντιδρούν στην κάρτα και με τον διακεκριμένο καθηγητή Δημήτρη Σκιαδά από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας κάνουμε μια απόπειρα να δούμε τι συμβαίνει με την επίμαχη αυτή κάρτα.
Το ύψος των χρημάτων που λαμβάνουν όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις κυμαίνεται από 150 ευρώ και ξεπερνάει τα 550 μηνιαίως όταν πρόκειται για 7μελή οικογένεια. Από την Άνοιξη του 2017 μέχρι σήμερα, σχεδόν 129.000 μετανάστες έχουν "πριμοδοτηθεί" με τη συγκεκριμένη κάρτα.
(...)
Διαβάστε την συνέχεια του κειμένου ΕΔΩ:
4α.
Στρατής Μαζίδης : Η αιφνιδιασμένη Σουηδία
στο μεταναστευτικό- προσφυγικό.
Ο Στρατής Μαζίδης, από τους επικεφαλής του freepen.gr , μιλώντας σήμερα στον 98.4 , έφερε στο προσκήνιο το πώς μια από τις πλέον ανοιχτές και κοινωνικά προωθημένες κοινωνίες της Ευρώπης, η Σουηδία, σήμερα δείχνει εντελώς αιφνιδιασμένη στην ενσωμάτωση μεταναστών-προσφύγων , την ώρα που και οι οικονομικές πιέσεις , οδηγούν σε περικοπές κοινωνικών επιδομάτων και αδυναμία πρόσβασης του κράτους σε περιοχές γκέτο των μεγάλων αστικών κέντρων. Όπως είπε ο Στρατής Μαζίδης, τα τελευταία χρόνια η Σουηδία δείχνει να έχει αποκτήσει μεγάλο θέμα με το ζήτημα της ενσωμάτωσης των μεταναστών, ενώ μετά τη Γαλλία με 8,8%, είναι η δεύτερη χώρα της ΕΕ με 8,1% ποσοστό μουσουλμάνων επί του πληθυσμού της και ενώ από τα χρόνια αρμονικής συμβίωσης , φαίνεται μνα οδηγούνται και πολιτικά στη Σουηδία σε άνοδο ακραίων απόψεων .
4β.
Testing Tolerance: Swedes are saying ‘enough’,
to immigrants, no-go zones, sharia law & gang rapes
At the height of the immigrant influx into Europe in 2014 and 2015, Sweden with a population of 6.7 million, accepted 244,178 asylum seekers – by far, the highest rate per capita in the EU. Since then the rate of violent crime has soared, particularly sexual assault cases.
Watch more films about Immigration: https://rtd.rt.com/tags/immigration/
The Swedish police have outlined over 50 areas with high immigrant populations that are “marred by crime, social unrest and insecurity.” Of these, 23 have been classified as “especially vulnerable,” or what migration critics call “no-go zones,” where even the police have trouble operating.
Besides the high incidence of gang violence and drug trafficking, residents complain these areas are being virtually colonised by immigrants whose cultures clash with Swedish values. Many Swedes and older immigrants alike have begun to say that Sweden doesn’t feel like Sweden anymore.
Critics of the government’s liberal immigration policies complain the police are afraid to intervene for fear of being accused of racial profiling, while the country’s politically correct press generally brands anyone raising concerns about immigrants as racist.
But now, some people fed up with what they see as the authorities’ inaction have taken matters into their own hands. They have begun to organise groups calling themselves names like ‘The Soldiers of Odin’ to patrol the country’s most blighted neighbourhoods. They are sometimes called vigilantes or racists, but the groups say they want the freedom to live in their own country as it was before the migrant crisis began.
https://www.youtube.com/watch?v=dU8SoW_dTRo
* * *
Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του blogger. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.