Το “ράλυ” για νέα όπλα που θα έλθουν σε χρόνια και τα “χέρια ψηλά” για ήδη υπάρχοντα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
(1) Πολεμικό Ναυτικό: Οι τελευταίες εξελίξεις
στο πρόγραμμα των βαρέων τορπιλών.
(2) Γιατί να μη δούμε ένα ελληνικής κατασκευής
στρατιωτικό όχημα το 2021;
(1) Πολεμικό Ναυτικό: Οι τελευταίες εξελίξεις
στο πρόγραμμα των βαρέων τορπιλών.
(2) Γιατί να μη δούμε ένα ελληνικής κατασκευής
στρατιωτικό όχημα το 2021;
OH-58D Kiowa Warrior
Το “ράλυ” για νέα όπλα που θα έλθουν σε χρόνια
και τα “χέρια ψηλά” για ήδη υπάρχοντα.
Υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα των πραγμάτων, τώρα που η αρπακτικότητα της Τουρκίας άγγιξε την Κρήτη. Και όντως, σπεύδει να προχωρήσει σε ορισμένα εξοπλιστικά προγράμματα που σχεδιάζονται εδώ και χρόνια. Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα: στην συντριπτική τους πλειοψηφία, τα προγράμματα αναμένεται να αποδώσουν έπειτα από ικανό ως μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά το ενδεχόμενο κρίσεως με την Τουρκία, χτυπάει τώρα την πόρτα μας. Υπάρχουν πράγματα λοιπόν που μπορούν να γίνουν τους προσεχείς μήνες, αποδίδοντας σχετικώς ταχέως αποτέλεσμα;
Από πλευράς όπλων, εκ των προγραμμάτων που έχουν ανακοινωθεί, αυτό που μπορεί να αποδώσει στο μικρότερο χρονικό διάστημα από την στιγμή που θα ανατεθεί σύμβαση, είναι μάλλον αυτό της προμήθειας βαρέων τορπιλών για τα υποβρύχια Τype 214 και Type 209. Συμπτωματικώς, πρόκειται ίσως για το πλέον καίριο πρόγραμμα από πλευράς σπουδαιότητος, ως προς την σχέση κόστους (που είναι χαμηλό) προς απόδοση (εξαιρετικά υψηλή).
Πέραν τούτου, άξια μνείας, είναι η περίπτωση των 70 ελικοπτέρων OH-58D Kiowa Warrior που παρέλαβε ο Ελληνικός Στρατός. Εξ αυτών, 36 θα είναι πλήρως εξοπλισμένα από πλευράς επικοινωνιών ενώ 24 μπορούν να επιχειρήσουν αλλά με κάποιους περιορισμούς. Τα ελικόπτερα φέρουν αξιόλογο οπλισμό, που σε συνδυασμό με το ηλεκτροπτικό σύστημα αισθητήρος που διαθέτουν, τα καθιστά εξαιρετικά σε νυκτερινό αγώνα για ποικιλία αποστολών. Όμως αυτό το σημαντικό όπλο που αποκτήθηκε σε σημαντικούς αριθμούς και δικαίως πρέπει να θεωρείται από τις πλέον επιτυχημένες εξοπλιστικές κινήσεις του ΓΕΣ, δεν μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί…
Από τον παρελθόντα Μάιο που ξεφορτώθηκαν στον Βόλο, μόνο 6 ελικόπτερα παραλήφθηκαν σε πλόιμη κατάσταση. Τα υπόλοιπα 64 απαιτούν εργασίες προετοιμασίας και δοκιμές από το τεχνικό προσωπικό της Αεροπορίας Στρατού αλλά επί τόσους μήνες, κανένα επιπλέον δεν αποδόθηκε. Βεβαίως, ούτε διαθέσιμοι ιπτάμενοι υπάρχουν ακόμη για να πετάξουν με τον τύπο, επειδή η διαδικασία της εκπαιδεύσεως βρίσκεται σε εξέλιξη και απαιτεί μήνες για την αποφοίτηση. Εξάλλου, ο σχεδιασμός προβλέπει ότι για πρακτικούς λόγους, η εκπαίδευση θα εξελιχθεί σε βάθος χρόνου. Εάν όμως αφήσουμε στην άκρη το ζήτημα του προσωπικού, η έλλειψη χρημάτων από τον λειτουργικό προϋπολογισμό του ΓΕΣ, δεν επιτρέπει καν την προμήθεια χρωμάτων και άλλων απαραιτήτων υλικών, ώστε να αρχίσει η “αποσυσκευασία” των αποθηκευμένων ελικοπτέρων και η επαναφορά τους σε χρήση.
Συνοψίζοντας, μήπως θα πρέπει να τεθεί ως ζήτημα “στοιχήματος”, στα τέλη του 2020 να υπάρχουν διαθέσιμα 10 από τα Kiowa Warrior και με τα απαιτούμενα πληρώματα;
Υπάρχουν όμως και άλλα ελικόπτερα της Αεροπορίας Στρατού “παρκαρισμένα”. Από τα 14 ΝΗ-90 που έχουν παραληφθεί, είναι ζήτημα εάν πετάει ένα, επειδή από το 2015 που ανέλαβε ο Πάνος Καμμένος, για προσωπικούς λόγους πάγωσε τις παραλαβές και δεν υπέγραψε την σύμβαση FOS που είχε προετοιμασθεί. Τα ΝΗ-90 είναι πολύτιμα για την υλοποίηση των σχεδίων ταχείας αντιδράσεως και την μεταφορά ενισχύσεων όπου χρειασθεί. Αλλά ο Πάνος Καμμένος έφυγε και το 2019 περνά και αυτό χωρίς την στοιχειώδη ανάθεση συμβάσεως για βασικά ανταλλακτικά που θα επιτρέψουν την επαναφορά των ΝΗ-90 σε αποδεκτά επίπεδα επιχειρησιακής διαθεσιμότητος.
ΝΗ-90
Μέσα σε διάστημα μηνών, αναμένεται να αποδώσει και η σύμβαση FOS για τα μαχητικά Mirage, όπως περιέγραψε και ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος στην Βουλή. Εκτιμάται ότι εντός του 2020, με την ανάθεση της συμβάσεως (ή καλύτερα των τριών διαφορετικών συμβάσεων) θα ξεκινήσει η ροή ανταλλακτικών και οι αφανείς ήρωες της Πολεμικής Αεροπορίας, οι τεχνικοί, θα μπορέσουν να επαναφέρουν σε πτήση έναν αριθμό αεροσκαφών.
Υπάρχουν όμως και προγράμματα που δεν έχουν εξαγγελθεί, αλλά επίσης μπορούν να αποδώσουν γρήγορα. Σε πρόσφατη ενημέρωση του ΓΕΣ από την ελληνική εταιρεία EODH, παρουσιάσθηκε πρόταση για πρόγραμμα συνολικού εκσυγχρονισμού του ΤΟΜΠ Μ113, με έναρξη παραδόσεων σε διάστημα 12 μηνών από την ανάθεση συμβάσεως. Η τελευταία παράμετρος, πέρα από το συγκριτικώς χαμηλό κόστος της εν λόγω προτάσεως, είναι κρίσιμης σημασίας, επειδή αντιπροσωπεύει δεύτερο σοβαρότατο πλεονέκτημα έναντι άλλων εναλλακτικών που έχει διερευνήσει το ΓΕΣ, όπως η παραχώρηση πλεοναζόντων αλλά μη επιχειρησιακών ΤΟΜΑ από τις ΗΠΑ. Και εκσυγχρονισμένα Μ113, συνιστούν μια σημαντική εξέλιξη που θα αναβαθμίσει τις παραμελημένες Μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες Πεζικού στον Έβρο.
Αυτά είναι μόνο κάποια από τα πιο αντιπροσωπευτικά προγράμματα που μπορούν να “τρέξουν” και να αποδώσουν “αύριο” και όχι εκτός “τακτικώς κρισίμου χρόνου”, καθώς αφορούν οπλικά συστήματα που ήδη έχουμε.
Υπάρχει και άλλο ένα μέτρο, που μπορεί να βοηθήσει και να αποδώσει γρήγορα. Είναι η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, την ανάγκη της οποίας μόλις κατάφερε να εκστομίσει αυτές τις ημέρες κορυφαίο πρόσωπο της κυβερνητικής παρατάξεως, η Ντόρα Μπακογιάννη. Αξιοσημείωτο, δεδομένου ότι η ΝΔ υποτίθεται ότι ήταν υπέρ του μέτρου αλλά μόλις ανέλαβε την κυβέρνηση, διά στόματος του ΥΕΘΑ άρχισε να σφυρίζει αδιάφορα.
Το σημαντικότερο όμως με το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν είναι η αύξηση κατά 3 μήνες, όπως ζητάει το ΓΕΕΘΑ, που και αυτή η αύξηση δεν θεωρείται επαρκής από τους στρατιωτικούς. Το σπουδαιότερο είναι το ΓΕΣ, να αναθεωρήσει το ξεπερασμένο πρόγραμμα εκπαιδεύσεως, που δεν προετοιμάζει σωστά καταρτισμένους κληρωτούς ώστε να σταθούν, να πολεμήσουν και να επιβιώσουν στο πεδίο της μάχης.
Σάββας Δ. Βλάσσης
18/12/2019
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1Α.
Πολεμικό Ναυτικό: Οι τελευταίες εξελίξεις
στο πρόγραμμα των βαρέων τορπιλών.
Σε μία συνολική, ολοκληρωμένη λύση για την ανανέωση και αναβάθμιση του οπλοστασίου των βαρέων τορπιλών (διαμετρήματος 21 ιντσών – 533 χιλ.) έχει προσανατολιστεί το Πολεμικό Ναυτικό, σύμφωνα με πληροφορίες. Συγκεκριμένα το επί πολλά έτη κυοφορούμενο πρόγραμμα προμήθειας νέων τορπιλών βαρέος τύπου για τα τέσσερα υποβρύχια τύπου 214 (ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ) και το μοναδικό του τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ (Type 209/1200 AIP [Air Independent Propulsion]) θα υλοποιηθεί στη βάση αρχιτεκτονικής που περιλαμβάνει τους ακόλουθους τρεις πυλώνες:
>Προμήθεια νέας παραγωγής τορπιλών βαρέος τύπου με αυξημένες επιχειρησιακές δυνατότητες ώστε να μεγιστοποιηθεί το επιχειρησιακό αποτέλεσμα των τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214 (ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ) και το μοναδικού τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ (Type 209/1200 AIP [Air Independent Propulsion]), που σήμερα αποτελούν τον κυρίαρχη δύναμη στους βυθούς του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Σημειώνεται ότι με βάση τα στοιχεία που δημοσιεύονται στη διαδικτυακή πύλη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και σε ανοικτές πηγές πληροφοριών κάθε υποβρύχιο των ανωτέρω τύπων διαθέτει οκτώ τορπιλοσωλήνες και έξι θέσεις εφεδρικών όπλων (δηλαδή απαιτεί 14 όπλα για τον πλήρη εξοπλισμό του).
Επίσης υπενθυμίζεται ότι τόσο τα υποβρύχια Type 214 όσο και το υποβρύχιο τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ διαθέτουν δυνατότητα μεταφοράς και εκτόξευσης εγκιβωτισμένων (encapsulated) κατευθυνόμενων βλημάτων κατά στόχων επιφανείας UGM-84 Harpoon και η γενική πρακτική είναι η μεταφορά δύο όπλων του τύπου.
Κατά συνέπεια κάθε υποβρύχιο εξοπλίζεται με δύο κατευθυνόμενα βλήματα UGM-84 Harpoon και 12 τορπίλες βαρέος τύπου. Άρα η θεωρητική απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού ανέρχεται σε τουλάχιστον 60 τορπίλες (πέντε υποβρύχια x 12 όπλα). Όμως εκτιμάται ότι για οικονομικούς λόγους η προμήθεια θα αφορά μικρότερο αριθμό νέων τορπιλών βαρέος τύπου (κατά το Jane’s Navy International θα αποκτηθούν 36 νέες τορπίλες).
>Η γενική συντήρηση, επισκευή και ριζική αναβάθμιση αριθμού βαρέων τορπιλών τύπου AEG Aktiengesellschaft Marinetechnik (στη συνέχεια STN-Atlas Elektronik Underwater Technology και σήμερα Atlas Elektronik) SUT (Surface and Underwater Target).
Σημειώνεται ότι με βάση ανοικτές πηγές το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει 112 τορπίλες SUT Mod. 0 που η προμήθεια τους έγινε τις αρχές της δεκαετίας του 1980 για τον εξοπλισμό των υποβρυχίων Type 209. Με βάση τον σχεδιασμό που προκρίθηκε πρόκειται να υποστεί ριζική αναβάθμιση αριθμός τορπιλών τύπου SUT ώστε να αποκτήσει επιχειρησιακές αποδόσεις παραπλήσιες των τορπιλών νέας τεχνολογίας.
Η ριζική αναβάθμιση περιλαμβάνει την εγκατάσταση νέου συστήματος πρόωσης (συσσωρευτής / κινητήρας / προπέλα) και νέου συστήματος καθοδήγησης. Σε ό,τι αφορά τον αριθμό των τορπιλών που θα υποβληθεί σε ριζική αναβάθμιση πληροφορίες δεν υπάρχουν, αλλά εκτιμάται ότι θα ανέρχεται σε τουλάχιστον 24 όπλα (ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός των 60 όπλων που προαναφέρθηκε).
Ταυτόχρονα το σύνολο των υπολοίπων τορπιλών τύπου SUT θα υποβληθεί σε πρόγραμμα γενικής συντήρησης και επισκευής (αντικατάσταση των συσσωρευτών, καλωδιώσεων, ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, κ.λπ.). Με αυτόν τον τρόπο αξιοποιείται το σύνολο του αποθέματος των τορπιλών SUT και διασφαλίζεται ότι το σύνολο των υποβρυχίων τύπου 209/1100 (ΓΛΑΥΚΟΣ) και 209/1200 (ΠΟΣΕΙΔΩΝ) θα εξοπλιστεί με ύφαλα όπλα αυξημένης αξιοπιστίας και βελτιωμένων επιχειρησιακών επιδόσεων.
>Τέλος, ο τρίτος πυλώνας αφορά την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή, τόσο στην παραγωγή των νέων τορπιλών όσο και τη γενική συντήρηση, επισκευή και αναβάθμιση των τορπιλών SUT της εγχώριας βιομηχανικής βάσης ώστε να διασφαλιστεί βιομηχανικό έργο και το κυριότερο η σε βάθος χρόνου ασφάλεια εφοδιασμού. Εκτιμάται ότι εντός του Ιανουαρίου 2020 θα αρχίσουν οι επίσημες διαδικασίες για την υλοποίηση του προγράμματος.
https://www.defence-point.gr/news/oi-teleytaies-exelixeis-sto-programma-vareon-torpilon-toy-polemikoy-naytikoy?fbclid=IwAR1uFTNRzFYM3MOJnP5ebThm034HlyIbCVKbAmc5feY6KCoPOgGVq6V80QM
4/1/2020
1Β.
Προχωρά ο διαγωνισμός για τις τορπίλες βαρέος τύπου για τα υποβρύχια 214ΗΝ του ΠΝ, προηγούνται οι Γερμανοί (5/1/2020)
Το ΠΝ προχωρά με ταχείς ρυθμούς τις απαραίτητες διαδικασίες για την επιλογή τορπιλών βαρέος τύπου για τα υποβρύχια 214ΗΝ, που σήμερα επιχειρούν οπλισμένα με τις παρωχημένες τορπίλες τύπου SUT, που αγοράστηκαν πριν αρκετές δεκαετίες. Έχουμε γράψει πολλές φορές, η μη χρήση σύγχρονων τορπιλών είναι τρομερή υποβάθμιση των μαχητικών δυνατοτήτων των υποβρυχίων μας.
Οι διαδικασίες για τις τορπίλες έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες, και το ΠΝ έχει πλήρη εικόνα των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων του κάθε όπλου που έχουν προσφέρει οι ανταγωνίστριες εταιρείες. Καθώς όμως οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν “χτες”, το ΠΝ θα αποφασίσει άμεσα για το ανάδοχο. Αν και η ιταλική πρόταση της BSA φαίνεται να είναι η φθηνότερη, εντούτοις οι Γερμανοί έχουν μια επίσης ανταγωνιστική πρόταση, με τις δικές τους τορπίλες, που είναι και απόλυτα συμβατές με το ΣΕΠ των ελληνικών υποβρυχίων.
Οι Γερμανοί όμως κομίζουν και πρόταση για τον εκσυγχρονισμό του αποθέματος των τορπιλών SUT Mod0 του ΠΝ, σε ανώτερο επίπεδο, με συμμετοχή μεγάλης ελληνικής εταιρείας. Επίσης, προσφέρουν και μεγάλο ποσοστό ελληνικής συμμετοχής στην κατασκευή των τορπιλών DM2A4 που προσφέρουν για τα ελληνικά 214ΗΝ.
Το πιο ενδιαφέρον της όλης ιστορίας, είναι πως οι Γερμανοί, μέσω των τορπιλών, φαίνεται πως προσπαθούν να κάνουν ένα come back στις ελληνικές αμυντικές προμήθειες, σε συνδυασμό με τον αναζωπύρωση της συζήτησης για την κατασκευή των επιπλέον δυο υποβρυχίων κλάσης 214ΗΝ.
https://www.ptisidiastima.com/hellenic-214hn-torpedo-competition/
5/1/2020
2.
Γιατί να μη δούμε ένα ελληνικής κατασκευής
στρατιωτικό όχημα το 2021;
Το 2019 έκλεισε για την Τουρκία και τον πρόεδρο Ερντογάν, με άλλο ένα εμβληματικό βιομηχανικό επίτευγμα, αυτή την φορά στον πολιτικό τομέα, το πρώτο τουρκικής σχεδιάσεως ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Η στοχοθέτηση βιομηχανικών επιτευγμάτων ως εθνικών σκοπών από την κυβέρνηση μιας αναπτυσσόμενης χώρας, δεν αντιπροσωπεύει μόνο ένα υγιές πλαίσιο μιας εθνικής προσπάθειας υψηλού συμβολισμού αλλά και έναν χειροπιαστό τρόπο παρουσιάσεως δειγμάτων αναπτύξεως στον βιομηχανικό, εμπορικό και οικονομικό τομέα.
Σε μια ρημαγμένη χώρα από πολυετή οικονομική κρίση όπως η Ελλάδα, που υποτίθεται ότι είναι προηγμένη κοινωνικά, θα ανέμενε κανείς ότι μια τέτοιου είδους στοχοθεσία, θα αποτελούσε κεντρικό μέρος μιας συνολικής και πολυδιάστατης κυβερνητικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα, επειδή η βιομηχανική υποδομή είναι μικρή αλλά υπάρχει σημαντικό τεχνολογικό και βιομηχανικό υπόβαθρο που σχετίζεται με το διαρκές πρόβλημα Άμυνας της χώρας, οι συνθήκες θα έπρεπε να είναι ακόμη πιο ευνοϊκές. Γιατί αυτό δεν συμβαίνει στην Ελλάδα;
Επειδή η κύρια διαφορά μεταξύ του πολιτικού προσωπικού σε Ελλάδα και Τουρκία δεν σχετίζεται με τον βαθμό ευφυίας αλλά μάλλον με τον πατριωτισμό. Όσο και αν αυτό πονάει κάποιους, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα και οι ηγέτες τους αφιερώνουν κάθε ικμάδα ζωτικότητος για τα κάθε λογής πολιτικά παιχνίδια προς εξασφάλιση της εξουσίας, χωρίς να είναι φορείς επεξεργασμένων και ολοκληρωμένων πολιτικών εθνικής ωφελείας.
Ενδιαφέρονται μόνο για την νομή της εξουσίας, χωρίς να “σκοτίζονται” με πεδία που απέχουν από τους κύριους μαγνήτες λαϊκισμού και ψηφοθηρίας, δηλαδή το σκόρπισμα επιδομάτων, τους διορισμούς και την αύξηση των συντάξεων. Αυτή είναι η διαφορά. Διότι και στην Τουρκία υπάρχει πολιτικό παιχνίδι, διαπλοκή και διαφθορά, όπως και σε όλο τον κόσμο.
Είναι προς έπαινο για την παρούσα κυβέρνηση, το ότι ήδη από την πλευρά του ΥΠΕΘΑ, έχει εξαγγελθεί επισήμως ως στόχος η ανάπτυξη ενός εθνικού UAV. Και η εξέλιξη αυτή, δεν είναι άσχετη με την παρουσία του Επιτίμου Α/ΓΕΣ Αλκιβιάδη Στεφανή, ο οποίος προφανώς είναι σε θέση να αντικρίζει λίγο διαφορετικά τα πράγματα σε ένα υπουργείο το οποίο ελάχιστη προσοχή αποδίδει στην Ανάπτυξη γενικότερα, της χώρας.
Η εύλογη απορία όμως, είναι γιατί θέτουμε ως στόχο ένα ιπτάμενο μη επανδρωμένο μέσο και δεν ξεκινάμε από κάτι πιο βατό και με σαφώς μικρότερο τεχνολογικό ρίσκο. Γιατί δεν τίθεται ως στόχος η ανάπτυξη ενός εθνικού τεθωρακισμένου οχήματος 4×4 και ενός φορτηγού, για τα οποία ούτως ή άλλως υφίστανται σοβαρές ανάγκες από πλευράς Ενόπλων Δυνάμεων;
Δύο τέτοια οχήματα, μπορούν κάλλιστα να προωθηθούν και στην πολιτική αγορά, για χρησιμοποίηση από σώματα ασφαλείας και άλλες συναφείς υπηρεσίες αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πέραν αυτών, είναι βέβαιο ότι η αγορά στρατιωτικών οχημάτων είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με την πιο εξειδικευμένη αγορά των UAV και μπορεί ευχερέστερα να εξασφαλίσει εξαγωγές και έσοδα στα κρατικά ταμεία.
Τα αμυντικά προϊόντα, έχουν και μια άλλη σημασία. Η διεθνής προώθησή τους, μπορεί να αποτελέσει μέρος της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, στο πλαίσιο προσπαθειών να τεθούν φιλικές χώρες σε μια άτυπη “σφαίρα επιρροής”. Η καλλιέργεια στενών σχέσεων με φιλικές χώρες, που επίσης έχουν σημαντικές αμυντικές ανάγκες, τις καθιστά δυνητικούς πελάτες προϊόντων της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, η οποία εφόσον εμπλακεί, με το κύρος της, προσδίδει επιπλέον “ειδικό βάρος” στην διμερή συνεργασία και συντελεί στην βαθύτερη καλλιέργεια των σχέσεων.
Ένα τεθωρακισμένο όχημα 4×4 κατέχει σημαντική θέση στους σύγχρονους στρατούς, μετά την πολεμική εμπειρία σε Αφγανιστάν και Ιράκ, που αναβάθμισαν κάθετα τις απαιτήσεις προστασίας του προσωπικού ακόμη και σε “απλές” αποστολές, όπως επί παραδείγματι συνοδείας, αναγνωρίσεως κ.λπ.
Η Αίγυπτος, με την οποία υφίστανται θερμές σχέσεις, έχει σημαντικές ανάγκες και θα μπορούσε να προμηθευτεί ελληνικά τεθωρακισμένα οχήματα, εφόσον πολιτικοί λόγοι δεν της επιτρέπουν να επιλέξει άλλα αντίστοιχα από την διεθνή αγορά. Ακόμη και οι χώρες της Βαλκανικής ή γενικότερα του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, που αναπτύσσουν τους στρατούς τους, επιδιώκοντας και τυποποίηση με τα δεδομένα του ΝΑΤΟ, είναι ένας ενδιαφέρον χώρος εμπορικής προωθήσεως.
Η σχεδίαση και ανάπτυξη πρωτοτύπου ενός τεθωρακισμένου οχήματος 4×4 ή ενός φορτηγού, όπως έχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν, είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση απ’ ό,τι νομίζουν οι αρμόδιοι. Το κόστος κινείται σε χαμηλά επίπεδα και οι χρόνοι παράδοσης είναι τέτοιοι, που μπορούν να καταστήσουν το σχέδιο ουσιαστικό στόχο υψηλού συμβολισμού για την επέτειο των 200 ετών από την Εθνική Παλιγγενεσία, που η κυβέρνηση έχει πει ότι θα εορτασθεί δεόντως.
Ο ίδιος ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος έχει διευκρινίσει ότι το σχέδιο του εθνικού UAV, δεν μπορεί να καθορισθεί πότε θα πετάξει ή θα είναι έτοιμο. Η πτήση όμως ενός UAV, δεν σημαίνει τίποτα, εάν αυτό δεν πληροί κάποιες στρατιωτικές προδιαγραφές και δεν είναι ανταγωνιστικό στην διεθνή αγορά. Αντιθέτως ένα τεθωρακισμένο 4×4 ή ένα φορτηγό, μπορούν να σχεδιασθούν εξ αρχής πολύ πιο εύκολα βάσει στρατιωτικών προδιαγραφών και να παρουσιασθούν απολύτως λειτουργικά πρωτότυπα, έτοιμα να περάσουν στο στάδιο της παραγωγής ταχύτατα.
Το χρηματοδοτικό ζήτημα, υποτίθεται ότι είναι το “εμπόδιο”, δεδομένου ότι το υφιστάμενο νομικό καθεστώς δεν ευνοεί τέτοιες πρωτοβουλίες. Υποτίθεται ότι γι’ αυτό τον λόγο, θα επιδιωχθεί η αξιοποίηση προγραμμάτων της ΕΕ για τέτοιους σκοπούς. Αυτά όμως είναι οι “πολιτικώς ορθές” προσεγγίσεις και η τέλεια δικαιολογία για απραξία μέσω του “αυτόματου πιλότου”.
Όταν θέτεις κάποιον εθνικό στόχο, ενός μάλιστα τόσο περιορισμένου βαθμού όπως είναι ένα τεθωρακισμένο όχημα 4×4, δεν δικαιολογούνται τέτοια εμπόδια. Υπάρχουν χορηγοί, ευγενείς δωρητές, μυστικά κονδύλια και άλλοι τρόποι, για να διαχειρισθεί δυναμικώς και όχι… φιλολογικώς η κυβέρνηση (η καλύτερα ένας πρωθυπουργός) μια τέτοια υπόθεση.
Αν ενδιαφέρεται πραγματικά βεβαίως και δεν πετά απλώς πυροτεχνήματα. Διότι η μόνη προϋπόθεση είναι η πολιτική βούληση. Το γιατί μέχρι τώρα δεν βλέπουμε να υπάρχει αυτή η βούληση, το σχολιάσαμε παραπάνω. Πάντως η επέτειος του 2021, θα αποδείξει για άλλη μια φορά εάν οι κυβερνώντες είναι απλώς “για τα πανηγύρια”. Θα φανεί εάν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του προτιμούν φιέστες και “κουλτούρα” της βαθιάς τσέπης ή κρίνουν εθνικώς πιο ωφέλιμο να τραβήξουν μια κουρτίνα κι εν συνεχεία να οδηγήσουν ένα ελληνικό στρατιωτικό όχημα.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/giati-ohi-stohos-ena-elliniko-stratiotiko-ohima-to-2021/?fbclid=IwAR0vEIVEiWsUf53NNtxmGJbPqUZbI2jtJmrDmAYm3nxfxuUvl4yiVTKngd4
2/1/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1Α.
Πολεμικό Ναυτικό: Οι τελευταίες εξελίξεις
στο πρόγραμμα των βαρέων τορπιλών.
Σε μία συνολική, ολοκληρωμένη λύση για την ανανέωση και αναβάθμιση του οπλοστασίου των βαρέων τορπιλών (διαμετρήματος 21 ιντσών – 533 χιλ.) έχει προσανατολιστεί το Πολεμικό Ναυτικό, σύμφωνα με πληροφορίες. Συγκεκριμένα το επί πολλά έτη κυοφορούμενο πρόγραμμα προμήθειας νέων τορπιλών βαρέος τύπου για τα τέσσερα υποβρύχια τύπου 214 (ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ) και το μοναδικό του τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ (Type 209/1200 AIP [Air Independent Propulsion]) θα υλοποιηθεί στη βάση αρχιτεκτονικής που περιλαμβάνει τους ακόλουθους τρεις πυλώνες:
>Προμήθεια νέας παραγωγής τορπιλών βαρέος τύπου με αυξημένες επιχειρησιακές δυνατότητες ώστε να μεγιστοποιηθεί το επιχειρησιακό αποτέλεσμα των τεσσάρων υποβρυχίων τύπου 214 (ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ) και το μοναδικού τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ (Type 209/1200 AIP [Air Independent Propulsion]), που σήμερα αποτελούν τον κυρίαρχη δύναμη στους βυθούς του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.
Σημειώνεται ότι με βάση τα στοιχεία που δημοσιεύονται στη διαδικτυακή πύλη του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και σε ανοικτές πηγές πληροφοριών κάθε υποβρύχιο των ανωτέρω τύπων διαθέτει οκτώ τορπιλοσωλήνες και έξι θέσεις εφεδρικών όπλων (δηλαδή απαιτεί 14 όπλα για τον πλήρη εξοπλισμό του).
Επίσης υπενθυμίζεται ότι τόσο τα υποβρύχια Type 214 όσο και το υποβρύχιο τύπου ΩΚΕΑΝΟΣ διαθέτουν δυνατότητα μεταφοράς και εκτόξευσης εγκιβωτισμένων (encapsulated) κατευθυνόμενων βλημάτων κατά στόχων επιφανείας UGM-84 Harpoon και η γενική πρακτική είναι η μεταφορά δύο όπλων του τύπου.
Κατά συνέπεια κάθε υποβρύχιο εξοπλίζεται με δύο κατευθυνόμενα βλήματα UGM-84 Harpoon και 12 τορπίλες βαρέος τύπου. Άρα η θεωρητική απαίτηση του Πολεμικού Ναυτικού ανέρχεται σε τουλάχιστον 60 τορπίλες (πέντε υποβρύχια x 12 όπλα). Όμως εκτιμάται ότι για οικονομικούς λόγους η προμήθεια θα αφορά μικρότερο αριθμό νέων τορπιλών βαρέος τύπου (κατά το Jane’s Navy International θα αποκτηθούν 36 νέες τορπίλες).
>Η γενική συντήρηση, επισκευή και ριζική αναβάθμιση αριθμού βαρέων τορπιλών τύπου AEG Aktiengesellschaft Marinetechnik (στη συνέχεια STN-Atlas Elektronik Underwater Technology και σήμερα Atlas Elektronik) SUT (Surface and Underwater Target).
Σημειώνεται ότι με βάση ανοικτές πηγές το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει 112 τορπίλες SUT Mod. 0 που η προμήθεια τους έγινε τις αρχές της δεκαετίας του 1980 για τον εξοπλισμό των υποβρυχίων Type 209. Με βάση τον σχεδιασμό που προκρίθηκε πρόκειται να υποστεί ριζική αναβάθμιση αριθμός τορπιλών τύπου SUT ώστε να αποκτήσει επιχειρησιακές αποδόσεις παραπλήσιες των τορπιλών νέας τεχνολογίας.
Η ριζική αναβάθμιση περιλαμβάνει την εγκατάσταση νέου συστήματος πρόωσης (συσσωρευτής / κινητήρας / προπέλα) και νέου συστήματος καθοδήγησης. Σε ό,τι αφορά τον αριθμό των τορπιλών που θα υποβληθεί σε ριζική αναβάθμιση πληροφορίες δεν υπάρχουν, αλλά εκτιμάται ότι θα ανέρχεται σε τουλάχιστον 24 όπλα (ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός των 60 όπλων που προαναφέρθηκε).
Ταυτόχρονα το σύνολο των υπολοίπων τορπιλών τύπου SUT θα υποβληθεί σε πρόγραμμα γενικής συντήρησης και επισκευής (αντικατάσταση των συσσωρευτών, καλωδιώσεων, ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, κ.λπ.). Με αυτόν τον τρόπο αξιοποιείται το σύνολο του αποθέματος των τορπιλών SUT και διασφαλίζεται ότι το σύνολο των υποβρυχίων τύπου 209/1100 (ΓΛΑΥΚΟΣ) και 209/1200 (ΠΟΣΕΙΔΩΝ) θα εξοπλιστεί με ύφαλα όπλα αυξημένης αξιοπιστίας και βελτιωμένων επιχειρησιακών επιδόσεων.
>Τέλος, ο τρίτος πυλώνας αφορά την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή, τόσο στην παραγωγή των νέων τορπιλών όσο και τη γενική συντήρηση, επισκευή και αναβάθμιση των τορπιλών SUT της εγχώριας βιομηχανικής βάσης ώστε να διασφαλιστεί βιομηχανικό έργο και το κυριότερο η σε βάθος χρόνου ασφάλεια εφοδιασμού. Εκτιμάται ότι εντός του Ιανουαρίου 2020 θα αρχίσουν οι επίσημες διαδικασίες για την υλοποίηση του προγράμματος.
https://www.defence-point.gr/news/oi-teleytaies-exelixeis-sto-programma-vareon-torpilon-toy-polemikoy-naytikoy?fbclid=IwAR1uFTNRzFYM3MOJnP5ebThm034HlyIbCVKbAmc5feY6KCoPOgGVq6V80QM
4/1/2020
1Β.
Προχωρά ο διαγωνισμός για τις τορπίλες βαρέος τύπου για τα υποβρύχια 214ΗΝ του ΠΝ, προηγούνται οι Γερμανοί (5/1/2020)
Το ΠΝ προχωρά με ταχείς ρυθμούς τις απαραίτητες διαδικασίες για την επιλογή τορπιλών βαρέος τύπου για τα υποβρύχια 214ΗΝ, που σήμερα επιχειρούν οπλισμένα με τις παρωχημένες τορπίλες τύπου SUT, που αγοράστηκαν πριν αρκετές δεκαετίες. Έχουμε γράψει πολλές φορές, η μη χρήση σύγχρονων τορπιλών είναι τρομερή υποβάθμιση των μαχητικών δυνατοτήτων των υποβρυχίων μας.
Οι διαδικασίες για τις τορπίλες έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες, και το ΠΝ έχει πλήρη εικόνα των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων του κάθε όπλου που έχουν προσφέρει οι ανταγωνίστριες εταιρείες. Καθώς όμως οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν “χτες”, το ΠΝ θα αποφασίσει άμεσα για το ανάδοχο. Αν και η ιταλική πρόταση της BSA φαίνεται να είναι η φθηνότερη, εντούτοις οι Γερμανοί έχουν μια επίσης ανταγωνιστική πρόταση, με τις δικές τους τορπίλες, που είναι και απόλυτα συμβατές με το ΣΕΠ των ελληνικών υποβρυχίων.
Οι Γερμανοί όμως κομίζουν και πρόταση για τον εκσυγχρονισμό του αποθέματος των τορπιλών SUT Mod0 του ΠΝ, σε ανώτερο επίπεδο, με συμμετοχή μεγάλης ελληνικής εταιρείας. Επίσης, προσφέρουν και μεγάλο ποσοστό ελληνικής συμμετοχής στην κατασκευή των τορπιλών DM2A4 που προσφέρουν για τα ελληνικά 214ΗΝ.
Το πιο ενδιαφέρον της όλης ιστορίας, είναι πως οι Γερμανοί, μέσω των τορπιλών, φαίνεται πως προσπαθούν να κάνουν ένα come back στις ελληνικές αμυντικές προμήθειες, σε συνδυασμό με τον αναζωπύρωση της συζήτησης για την κατασκευή των επιπλέον δυο υποβρυχίων κλάσης 214ΗΝ.
https://www.ptisidiastima.com/hellenic-214hn-torpedo-competition/
5/1/2020
Γιατί να μη δούμε ένα ελληνικής κατασκευής
στρατιωτικό όχημα το 2021;
Το 2019 έκλεισε για την Τουρκία και τον πρόεδρο Ερντογάν, με άλλο ένα εμβληματικό βιομηχανικό επίτευγμα, αυτή την φορά στον πολιτικό τομέα, το πρώτο τουρκικής σχεδιάσεως ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Η στοχοθέτηση βιομηχανικών επιτευγμάτων ως εθνικών σκοπών από την κυβέρνηση μιας αναπτυσσόμενης χώρας, δεν αντιπροσωπεύει μόνο ένα υγιές πλαίσιο μιας εθνικής προσπάθειας υψηλού συμβολισμού αλλά και έναν χειροπιαστό τρόπο παρουσιάσεως δειγμάτων αναπτύξεως στον βιομηχανικό, εμπορικό και οικονομικό τομέα.
Σε μια ρημαγμένη χώρα από πολυετή οικονομική κρίση όπως η Ελλάδα, που υποτίθεται ότι είναι προηγμένη κοινωνικά, θα ανέμενε κανείς ότι μια τέτοιου είδους στοχοθεσία, θα αποτελούσε κεντρικό μέρος μιας συνολικής και πολυδιάστατης κυβερνητικής πολιτικής. Στην πραγματικότητα, επειδή η βιομηχανική υποδομή είναι μικρή αλλά υπάρχει σημαντικό τεχνολογικό και βιομηχανικό υπόβαθρο που σχετίζεται με το διαρκές πρόβλημα Άμυνας της χώρας, οι συνθήκες θα έπρεπε να είναι ακόμη πιο ευνοϊκές. Γιατί αυτό δεν συμβαίνει στην Ελλάδα;
Επειδή η κύρια διαφορά μεταξύ του πολιτικού προσωπικού σε Ελλάδα και Τουρκία δεν σχετίζεται με τον βαθμό ευφυίας αλλά μάλλον με τον πατριωτισμό. Όσο και αν αυτό πονάει κάποιους, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα και οι ηγέτες τους αφιερώνουν κάθε ικμάδα ζωτικότητος για τα κάθε λογής πολιτικά παιχνίδια προς εξασφάλιση της εξουσίας, χωρίς να είναι φορείς επεξεργασμένων και ολοκληρωμένων πολιτικών εθνικής ωφελείας.
Ενδιαφέρονται μόνο για την νομή της εξουσίας, χωρίς να “σκοτίζονται” με πεδία που απέχουν από τους κύριους μαγνήτες λαϊκισμού και ψηφοθηρίας, δηλαδή το σκόρπισμα επιδομάτων, τους διορισμούς και την αύξηση των συντάξεων. Αυτή είναι η διαφορά. Διότι και στην Τουρκία υπάρχει πολιτικό παιχνίδι, διαπλοκή και διαφθορά, όπως και σε όλο τον κόσμο.
Είναι προς έπαινο για την παρούσα κυβέρνηση, το ότι ήδη από την πλευρά του ΥΠΕΘΑ, έχει εξαγγελθεί επισήμως ως στόχος η ανάπτυξη ενός εθνικού UAV. Και η εξέλιξη αυτή, δεν είναι άσχετη με την παρουσία του Επιτίμου Α/ΓΕΣ Αλκιβιάδη Στεφανή, ο οποίος προφανώς είναι σε θέση να αντικρίζει λίγο διαφορετικά τα πράγματα σε ένα υπουργείο το οποίο ελάχιστη προσοχή αποδίδει στην Ανάπτυξη γενικότερα, της χώρας.
Η εύλογη απορία όμως, είναι γιατί θέτουμε ως στόχο ένα ιπτάμενο μη επανδρωμένο μέσο και δεν ξεκινάμε από κάτι πιο βατό και με σαφώς μικρότερο τεχνολογικό ρίσκο. Γιατί δεν τίθεται ως στόχος η ανάπτυξη ενός εθνικού τεθωρακισμένου οχήματος 4×4 και ενός φορτηγού, για τα οποία ούτως ή άλλως υφίστανται σοβαρές ανάγκες από πλευράς Ενόπλων Δυνάμεων;
Δύο τέτοια οχήματα, μπορούν κάλλιστα να προωθηθούν και στην πολιτική αγορά, για χρησιμοποίηση από σώματα ασφαλείας και άλλες συναφείς υπηρεσίες αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πέραν αυτών, είναι βέβαιο ότι η αγορά στρατιωτικών οχημάτων είναι πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με την πιο εξειδικευμένη αγορά των UAV και μπορεί ευχερέστερα να εξασφαλίσει εξαγωγές και έσοδα στα κρατικά ταμεία.
Τα αμυντικά προϊόντα, έχουν και μια άλλη σημασία. Η διεθνής προώθησή τους, μπορεί να αποτελέσει μέρος της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, στο πλαίσιο προσπαθειών να τεθούν φιλικές χώρες σε μια άτυπη “σφαίρα επιρροής”. Η καλλιέργεια στενών σχέσεων με φιλικές χώρες, που επίσης έχουν σημαντικές αμυντικές ανάγκες, τις καθιστά δυνητικούς πελάτες προϊόντων της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, η οποία εφόσον εμπλακεί, με το κύρος της, προσδίδει επιπλέον “ειδικό βάρος” στην διμερή συνεργασία και συντελεί στην βαθύτερη καλλιέργεια των σχέσεων.
Ένα τεθωρακισμένο όχημα 4×4 κατέχει σημαντική θέση στους σύγχρονους στρατούς, μετά την πολεμική εμπειρία σε Αφγανιστάν και Ιράκ, που αναβάθμισαν κάθετα τις απαιτήσεις προστασίας του προσωπικού ακόμη και σε “απλές” αποστολές, όπως επί παραδείγματι συνοδείας, αναγνωρίσεως κ.λπ.
Η Αίγυπτος, με την οποία υφίστανται θερμές σχέσεις, έχει σημαντικές ανάγκες και θα μπορούσε να προμηθευτεί ελληνικά τεθωρακισμένα οχήματα, εφόσον πολιτικοί λόγοι δεν της επιτρέπουν να επιλέξει άλλα αντίστοιχα από την διεθνή αγορά. Ακόμη και οι χώρες της Βαλκανικής ή γενικότερα του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, που αναπτύσσουν τους στρατούς τους, επιδιώκοντας και τυποποίηση με τα δεδομένα του ΝΑΤΟ, είναι ένας ενδιαφέρον χώρος εμπορικής προωθήσεως.
Η σχεδίαση και ανάπτυξη πρωτοτύπου ενός τεθωρακισμένου οχήματος 4×4 ή ενός φορτηγού, όπως έχουμε υποστηρίξει και στο παρελθόν, είναι πολύ πιο εύκολη υπόθεση απ’ ό,τι νομίζουν οι αρμόδιοι. Το κόστος κινείται σε χαμηλά επίπεδα και οι χρόνοι παράδοσης είναι τέτοιοι, που μπορούν να καταστήσουν το σχέδιο ουσιαστικό στόχο υψηλού συμβολισμού για την επέτειο των 200 ετών από την Εθνική Παλιγγενεσία, που η κυβέρνηση έχει πει ότι θα εορτασθεί δεόντως.
Ο ίδιος ο ΥΕΘΑ Ν. Παναγιωτόπουλος έχει διευκρινίσει ότι το σχέδιο του εθνικού UAV, δεν μπορεί να καθορισθεί πότε θα πετάξει ή θα είναι έτοιμο. Η πτήση όμως ενός UAV, δεν σημαίνει τίποτα, εάν αυτό δεν πληροί κάποιες στρατιωτικές προδιαγραφές και δεν είναι ανταγωνιστικό στην διεθνή αγορά. Αντιθέτως ένα τεθωρακισμένο 4×4 ή ένα φορτηγό, μπορούν να σχεδιασθούν εξ αρχής πολύ πιο εύκολα βάσει στρατιωτικών προδιαγραφών και να παρουσιασθούν απολύτως λειτουργικά πρωτότυπα, έτοιμα να περάσουν στο στάδιο της παραγωγής ταχύτατα.
Το χρηματοδοτικό ζήτημα, υποτίθεται ότι είναι το “εμπόδιο”, δεδομένου ότι το υφιστάμενο νομικό καθεστώς δεν ευνοεί τέτοιες πρωτοβουλίες. Υποτίθεται ότι γι’ αυτό τον λόγο, θα επιδιωχθεί η αξιοποίηση προγραμμάτων της ΕΕ για τέτοιους σκοπούς. Αυτά όμως είναι οι “πολιτικώς ορθές” προσεγγίσεις και η τέλεια δικαιολογία για απραξία μέσω του “αυτόματου πιλότου”.
Όταν θέτεις κάποιον εθνικό στόχο, ενός μάλιστα τόσο περιορισμένου βαθμού όπως είναι ένα τεθωρακισμένο όχημα 4×4, δεν δικαιολογούνται τέτοια εμπόδια. Υπάρχουν χορηγοί, ευγενείς δωρητές, μυστικά κονδύλια και άλλοι τρόποι, για να διαχειρισθεί δυναμικώς και όχι… φιλολογικώς η κυβέρνηση (η καλύτερα ένας πρωθυπουργός) μια τέτοια υπόθεση.
Αν ενδιαφέρεται πραγματικά βεβαίως και δεν πετά απλώς πυροτεχνήματα. Διότι η μόνη προϋπόθεση είναι η πολιτική βούληση. Το γιατί μέχρι τώρα δεν βλέπουμε να υπάρχει αυτή η βούληση, το σχολιάσαμε παραπάνω. Πάντως η επέτειος του 2021, θα αποδείξει για άλλη μια φορά εάν οι κυβερνώντες είναι απλώς “για τα πανηγύρια”. Θα φανεί εάν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του προτιμούν φιέστες και “κουλτούρα” της βαθιάς τσέπης ή κρίνουν εθνικώς πιο ωφέλιμο να τραβήξουν μια κουρτίνα κι εν συνεχεία να οδηγήσουν ένα ελληνικό στρατιωτικό όχημα.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/giati-ohi-stohos-ena-elliniko-stratiotiko-ohima-to-2021/?fbclid=IwAR0vEIVEiWsUf53NNtxmGJbPqUZbI2jtJmrDmAYm3nxfxuUvl4yiVTKngd4
2/1/2020