ΙNFOJUNK: H αόρατη απειλή της υπερπληροφόρησης.


ΙNFOJUNK: H αόρατη απειλή της υπερπληροφόρησης. 

Υπερθέρμανση, υπερπληθυσμός, αποψίλωση των δασών, πυρηνικά ατυχήματα, νέες επιδημίες, ισλαμική τρομοκρατία και πόλεμοι, αποτελούν κάποιες από τις απειλές που κουβαλά  η ανθρωπότητα μαζί της στη νέα χιλιετηρίδα. Σχεδόν όλες τους αποτελούν παρενέργειες της ίδιας της ανθρώπινης επιτυχίας. Αυτή είναι και η περίπτωση της Infojunk, μιας νέας, άγνωστης μορφής ρύπανσης που έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι απειλούμαστε από την ίδια μας την επιτυχία: Η μανία μας να εξαλείψουμε την αμάθεια μας έριξε στην παγίδα της υπερπληροφόρησης. Χαμένοι στην κυριολεξία μέσα σ’ έναν απέραντο ωκεανό ακατέργαστων πληροφοριών, που οι ίδιοι παράγουμε, νιώθουμε σα  ναυαγοί χωρίς ελπίδα, αδύναμοι μπροστά στα πελώρια «πληροφοριακά κύματα» που απειλούν να μας καταπιούν… Υπάρχει σωτηρία απέναντι σ’ αυτή τη νέα αόρατη απειλή;

Υπερπροσφορά πληροφοριών
 και «πληροφοριονεύρωση»

Καθώς εισερχόμαστε στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα βυθιζόμαστε ασυναίσθητα σ’ έναν άνευ προηγουμένου «πληροφοριακό ευδαιμονισμό»: μια κατάσταση που αναμφίβολα θα έκανε τους Εγκυκλοπαιδιστές του 18ου αιώνα να παραληρούν από ευτυχία! Αυτή ωστόσο η εκπληκτική υπερπροσφορά πληροφοριών κάθε άλλο παρά ευτυχισμένους μας έχει κάνει.

Δίχως να το πολυκαταλάβαμε η πληροφορία, από κώδικας επικοινωνίας, μετατράπηκε σε συλλογική τιμωρία. Μεταβλήθηκε σε μια νέα αόρατη απειλή, σε μια καινούργια μορφή ρύπανσης, που απειλεί τον εγκέφαλο αλλά και την ψυχολογική μας κατάσταση. Βέβαια, η ευθύνη δεν πέφτει σ’ αυτή καθεαυτή  την πληροφορία, αλλά κυρίως στην Infojunk (πληροφοριακή σαβούρα), δηλαδή στα βουνά των άχρηστων πληροφοριών κάτω από τα οποία είμαστε κυριολεκτικά θαμμένοι.

Όλος αυτός ο πρωτοφανής καταιγισμός πληροφοριών, που αδυνατούμε να ελέγξουμε και να επεξεργαστούμε, έχει φέρει τον εγκέφαλο μας σε κατάσταση πανικού, οδηγώντας μας σταδιακά στην παθητικότητα: απέναντι σ’ αυτόν τον τεράστιο πληροφοριακό όγκο, που μας κατακλύζει καθημερινά, τρομάζουμε κι αισθανόμαστε ανίκανοι ακόμη και να σκεφτούμε. Ποτέ άλλοτε τα πράγματα δεν ήταν χειρότερα, απ’ ότι σήμερα, την εποχή που η πληροφορία, αυτός ο άυλος πόρος, αγγίζει κάθε τομέα των δραστηριοτήτων μας με τρόπο άμεσο και κατανοητό. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που όροι όπως «πληροφοριακή κόπωση», «πληροφοριονεύρωση», «υπερβολική δόση πληροφόρησης», «πληροφοριακή συμφόρηση» κ.α. έχουν κάνει ήδη την εμφάνιση τους στο λεξιλόγιο μας. Παρούσα σε κάθε μας δραστηριότητα η Infojunk έχει γίνει ο νέος «δαίμονας», που απειλεί να μετατρέψει τη ζωή μας σε κόλαση! Και θα σας εξηγήσω αμέσως το γιατί.

Όσοι εργαζόμαστε στα λεγόμενα «πληροφορικά επαγγέλματα» κάποτε ήμασταν συνηθισμένοι στο αποθαρρυντικό θέαμα ενός γραφείου κρυμμένου κάτω από στοίβες χαρτιών: μια «χαρτούρα» που σε έκανε να νιώθεις φυλακισμένος, επιδρώντας πολύ αρνητικά στην ψυχολογική σου διάθεση. Σήμερα όλο αυτό αντικαταστάθηκε από τα smartphones, τα tablet, τα laptop, και κάθε είδους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που εκσφενδονίζουν νυχθημερόν νεόκοπες πληροφορίες με την ταχύτητα του φωτός.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και ακόμη χειρότερο:  όχι απαραίτητες, στην πλειοψηφία τους πληροφορίες, μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, ασφυκτική, γεμάτη με το «τοξικό νέφος» της Infojunk. Η Infojunk είναι αόρατη. Έτσι, είναι μάταιο ν’ αγωνιζόμαστε να την περιορίσουμε στα γραφεία και στα σπίτια μας. Αυτή μας κυνηγά παντού!

Το πληροφοριακό χάσμα

Αν θέλουμε να εντοπίσουμε την πραγματική ρίζα του προβλήματος τότε θα πρέπει να ερευνήσουμε ένα από τα μεγαλύτερα χάσματα που υπάρχουν στο σημερινό κόσμο. Όχι, δεν πρόκειται για εκείνο ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, αλλά για το χάσμα της πληροφορικής επεξεργασίας. Υπάρχει δηλαδή μια μεγάλη διάσταση ανάμεσα στην παραγωγή ακατέργαστων πληροφοριών και στην τελική επεξεργασία και «κατανάλωση» τους. Ως γνωστόν ο «ποταμός» των πληροφοριών που παράγουμε διογκώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Αυξάνουμε την παραγωγή των ακατέργαστων πληροφοριών με ρυθμό 10% ετησίως, ενώ τις καταναλώνουμε με ρυθμό μόλις 3%, πράγμα που σημαίνει ότι ένα αναξιοποίητο 7% περισσεύει ως άχρηστη πληροφορία (Infojunk).  

Ένα συντριπτικό 90% των πληροφοριών που παρέχει μια καθημερινή ιστοσελίδα στο διαδίκτυο θεωρείται ξεπερασμένο μέσα σε μια μόλις βδομάδα! Μόνον το 10% αυτών των πληροφοριών έχει διαχρονική ισχύ. Το υπόλοιπο είναι απλώς «πληροφοριακή σαβούρα». Ένα 90% από τις πληροφορίες που παράγονται κάθε χρόνο θεωρούνται ξεπερασμένες προτού καν τελειώσει ο χρόνος κι έχουν, ίσως, αξία μόνον για τους ιστορικούς του μέλλοντος: ένα υλικό που θα είναι δυνατόν ν’ αξιοποιηθεί να αξιοποιηθεί μόνο με τη χρήση κάποιων μελλοντικών υπερυπολογιστών και της Τεχνητής Νοημοσύνης (Α.Ι.). 

Πληροφορία, αυτός ο «άυλος πόρος»!

Στο σημείο αυτό είναι σκόπιμο να μιλήσουμε και για τις ιδιότητες της πληροφορίας, αυτού του άυλου πρωτογενούς πόρου, που θεωρείται βάση της σύγχρονης οικονομίας. Η πληροφορία είναι κυριολεκτικά ανεξάντλητη, εφόσον επεκτείνεται όσο τη χρησιμοποιεί κανείς. Αναπτύσσεται εκθετικά, δηλαδή με γεωμετρική πρόοδο, εφόσον καταναλώνοντας πληροφορίες παράγουμε αυτομάτως νέες. Δεν υπάρχουν όρια για να περιορίσουν την επέκταση της πληροφορίας. Ο έσχατος περιορισμός της, το τελικό «όριο ανάπτυξης» της είναι μόνον ο χρόνος. Η πληροφορία έχει επίσης και μιαν άλλη ιδιότητα, αυτή της διάχυσης. Τείνει να διαφεύγει προς κάθε κατεύθυνση κι όσο περισσότερο χάνεται τόσο πιο πολύ εμπλουτίζεται. Τίποτε δεν είναι απόλυτα στεγανό για να «ασφαλίσει» την πληροφορία. Και γι’ αυτό είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει σήμερα κάποιο μονοπώλιο στην πληροφόρηση, αλλά αντίθετα υπάρχει μια τάση πληροφοριακής αποκέντρωσης.

Οι παραπάνω ιδιότητες μπορεί να καθιστούν την πληροφορία «δύναμη υψηλής ποιότητας», από την άλλη όμως καθιστούν και την «πληροφοριακή σαβούρα» ανεξέλεγκτη, και άρα δύσκολα αντιμετωπίσιμη. Και αυτό γιατί η Infojunk έχει όλες τις διαχυτικές ιδιότητες της πληροφορίας, χωρίς ωστόσο να έχει και όλα τα άλλα θετικά χαρακτηριστικά της.

Ως γνωστόν η πληροφορία θεωρείται βάση της Γνώσης. Μπορεί να φθάσει κανείς στο επίπεδο της Γνώσης - προϊόν εμπειρογνωμοσύνης- με την αντικειμενική επεξεργασία των ακατέργαστων πληροφοριών. Η αφομοιωμένη Γνώση θεωρείται γενικώς Σοφία. Συνοψίζοντας την «πυραμίδα» Πληροφορία - Γνώση - Σοφία ο Τόμας Έλιοτ είχε πει: «Η πληροφορία είναι οριζόντια. Η Γνώση δομείται και ιεραρχείται. Η Σοφία είναι οργανική κι ευέλικτη». Αλλά αυτό αποτελεί ένα υγιές πυραμιδοειδές σχήμα, εφόσον αφορά την επεξεργάσιμη πληροφορία. Τι γίνεται ωστόσο με τις ακατέργαστες πληροφορίες; Τι επιπτώσεις έχει η Infojunk στη ζωή μας;

Infomania

Ο μέσος άνθρωπος γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μ’ αύτη την πρωτοφανή πληροφοριακή πλημμυρίδα, που τον κατακλύζει ακατάπαυστα και γι’ αυτό αντιδρά μεθοδεύοντας τη νοητική του φυγή. Έτσι, στο βομβαρδισμό των τηλεοπτικών μηνυμάτων αντιδρά με ζάπινγκ. Στην πληθώρα των περιοδικών και των βιβλίων με το ξεφύλλισμα τους. Στις απαστράπτουσες βιτρίνες με το προσπέρασμα τους. Στον καταιγισμό των διαφημίσεων με το να τις αγνοεί. Στην επίσκεψη στις περισσότερες ιστοσελίδες του διαδικτύου αποχωρεί έπειτα από δύο-τρία «κλικ». Παρ’ όλα αυτά όμως ένα ανένδοτο δίλημμα εμφανίζεται μπροστά του: να παραιτηθεί από την κοινωνία της πληροφόρησης, επιλέγοντας να «χάσει το βήμα» του ή να μεταβληθεί σε νευρωτικό συλλέκτη άχρηστων στην πλειονότητα τους πληροφοριών;

Η πρώτη επιλογή τον οδηγεί αναπόφευκτα στην «αμπελοφιλοσοφία», δηλαδή στην επιφανειακή γνώση και άποψη για τα πράγματα, ενώ η δεύτερη στην «πληροφοριονεύρωση». Υπάρχει ένας όρος γι’ αυτό. Infomania: η ακατάσχετη μανία κατανάλωσης άχρηστων πληροφοριών. Τα θύματα της, οι πληροφορομανιακοί(Infomaniacs) είναι ένα σχετικά πρόσφατο «φρούτο». Βρίσκονται παντού. Κάνουν ασταμάτητο ζάπινγκ, αλλάζουν συνεχώς σταθμό στο ραδιόφωνο, ξεφυλλίζουν τρία τέσσερα περιοδικά, ρίχνοντας ταυτόχρονα και μια φευγαλέα στους τίτλους των εφημερίδων. Το διαδίκτυο είναι ο παράδεισος τους, εφόσον είναι ικανοί να περιδιαβαίνουν δεκάδες ιστοσελίδες νυχθημερόν, άυπνοι και καταναλώνοντας Junk-food. Τρελαίνονται για αριθμούς, infographics, ρυθμούς ανάπτυξης και διαγράμματα. Θέλουν να παρακολουθούν τα πάντα και να έχουν λόγο παντού. Επιπόλαιοι στο τέλος καταλήγουν επιφανειακοί.

Η πληροφοριομανία είναι μια παθολογική κατάσταση, που χρίζει ανάλογης αντιμετώπισης. Σύμφωνα μάλιστα με τον αείμνηστο Аμερικανό συγγραφέα Νήλ Πόστμαν η μεγαλύτερη ευθύνη έπεφτε στην τηλεόραση, το μεγαλύτερο «χρονοληστή» του Δυτικού κόσμου: «Ξέρετε, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να σταματήσουν να διαβάζουν, είτε μιλάμε για εφημερίδα είτε για τα συστατικά που αναγράφονται στο κουτί με τα Corn Flakes. Μόνο που η τηλεόραση αποτελεί μεγαλύτερο πειρασμό από το διάβασμα, επειδή το τελευταίο προϋποθέτει συνεχή εγρήγορση. Με την τηλεόραση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι άνθρωποι κάθονται, την ανοίγουν και την αφήνουν να τους περιλούσει με εικόνες». 

Η Infojunk βλάπτει σοβαρά την υγεία

Αναμφισβήτητα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και ιδιαίτερα η τηλεόραση, προωθούν μιαν εκπληκτική συμπύκνωση της Infojunk: ένα διαφημιστικό σποτ είναι υποχρεωμένο να πει τα πάντα μέσα σε 20-30 μόλις δευτερόλεπτα! Φανταστείτε λοιπόν τι ποσότητα άχρηστης πληροφορίας καταναλώνει ο μέσος Δυτικός κατά τη διάρκεια της ζωής του. Υπολογίζεται ότι ένας Αμερικανός ως τα 18 του χρόνια έχει παρακολουθήσει περίπου 20.000 ώρες τηλεόρασης, που κατά τη διάρκεια τους έχει δει περίπου ένα εκατομμύριο διαφημιστικά μηνύματα, τα οποία του έχουν ενσταλάξει την κάθε (τεχνητή) καταναλωτική αξία. Δεν είναι παράξενο λοιπόν ότι το «καταναλώνω, άρα υπάρχω» νοηματοδοτεί τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στο Δυτικό κόσμο. Οι καταναλωτές είναι οι «βελούδινοι» σκλάβοι της «Αυτοκρατορίας» του McWorld. Έχουν μάλιστα την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθεροι επειδή απλά τους δίνεται η επιλογή του γαρνιρίσματος της ψητής πατάτας!

Αν ο μέσος άνθρωπος αισθάνεται στριμωγμένος από την άχρηστη υπερπληροφόρηση, φανταστείτε τη μοίρα αυτών απασχολούνται στα πληροφοριακά επαγγέλματα. Δημοσιογράφοι, διαφημιστές, διευθυντές και στελέχη επιχειρήσεων, καθηγητές, γιατροί, δικηγόροι, χρηματιστές και άλλοι επαγγελματίες, δείχνουν να υποφέρουν από «υπερκορεσμό πληροφοριών». Οι ψυχολόγοι κρούουν ήδη τον κώδωνα του κινδύνου και μιλούν για μια νέα ασθένεια, ένα άλλο «φρούτο» της εποχής μας: την «πληροφοριακή υπερκόπωση». Τα συμπτώματα της είναι νευρικότητα, αισθήματα άγχους και μοναξιάς, ανασφάλεια και απώλεια της αυτοεκτίμησης. «Ο συνδυασμός τόσων πολλών πληροφοριών και παραμέτρων, οδηγεί σε αδιέξοδο και δυσχεραίνει την επιλογή των σωστών λύσεων και αποφάσεων», λέει ο Βρετανός ψυχολόγος Ντέιβιντ Λιούιτς, που προτείνει ο όρος πληροφοριονεύρωση να καθιερωθεί στην ιατρική διάλεκτο.

Άνθρωποι «κινούμενες πηγές Infojunk»

Τελικά το να λαμβάνει ένας επαγγελματίας καθημερινά έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών εμπεριέχει τους ίδιους κινδύνους με το να είναι απληροφόρητος. Αλλά υπάρχει κι ένας, ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος. Πνιγμένοι κάτω από ασύλληπτες ποσότητες άχρηστων πληροφοριών, οι άνθρωποι φαίνεται ότι έχουν περάσει από την πράξη στη μίμηση της πράξης. Οι διευθυντές παριστάνουν ότι διευθύνουν, οι δημιουργοί ότι δημιουργούν, οι ερευνητές ότι ερευνούν και οι εκπαιδευτικοί ότι διδάσκουν. Όλοι βρίσκονται σε μια κατάσταση «δήθεν», δίνοντας την εντύπωση ότι κάνουν κάτι, ενώ στην ουσία αναμασούν κι ανακυκλώνουν τα ίδια και τα ίδια. Όταν τους στριμώξει κανείς καλύπτουν την έλλειψη της αυθεντικότητας τους με τη χορήγηση μεγάλου όγκου μη ουσιαστικών πληροφοριών. Πρόκειται για ένα από τα γνωστά «δικηγορίστικα κόλπα»: όταν η μια πλευρά ζητάει μια πληροφορία, η άλλη προσπαθεί να καλύψει τις ελλείψεις της με μια πληθώρα ανούσιων και άχρηστων στοιχείων. Αυτό έχει καταντήσει άλλο ένα σημείο της εποχής μας: το να μιλάει κανείς συνεχώς χωρίς ουσιαστικά να λέει τίποτε. Άνθρωποι, οι οποίοι αποτελούν στην ουσία «κινούμενες πηγές Infojunk», μας πολιορκούν καθημερινά μέσα από τα ΜΜΕ, βομβαρδίζοντας μας με άνευ ουσίας λεπτομέρειες και περιττές, εφήμερες πληροφορίες. Κι όμως όλη η καθημερινότητά μας στηρίζεται ακριβώς σ’ αυτό, στο περιττό. Το περιττό έχει καταντήσει προϋπόθεση για το απαραίτητο.

Η Infojunk αποτελεί την αποθέωση του περιττού

Η απειλή της Infojunk εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια ως παρενέργεια του τεράστιου πληροφοριακού όγκου, που παραγάγει με απίστευτους ρυθμούς η ανθρωπότητα. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας έχουμε τη δυνατότητα παραγωγής και κατανάλωσης τόσων μεγάλων ποσοτήτων πληροφοριών και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην άνοδο του μορφωτικού μας επιπέδου καθώς και στην έκρηξη των τηλεπικοινωνιακών τεχνολογιών. Ποτέ πριν δεν είχαμε στη διάθεση μας τόσες πολλές και ποικίλες πληροφορίες για να καταναλώσουμε. Ούτε και είχαμε και τόσο μεγάλη όρεξη για να το κάνουμε. Καταβροχθίζουμε  πλέον τις πληροφορίες με πρωτοφανή βουλιμιά με τη δικαιολογία ότι τις στερηθήκαμε όλες τις προηγούμενες χιλιετηρίδες. Αλλά αυτή η υπερβολική κατανάλωση των πληροφοριών είναι πιο επικίνδυνη από την υπερβολική κατανάλωση των τροφών, η οποία οδηγεί στην παχυσαρκία. Και αυτό γιατί, όπως η παχυσαρκία βλάπτει τη σωματική έτσι και η Infojunk βλάπτει τη διανοητική μας υγεία. Οι όλο και περισσότερες άχρηστες πληροφορίες υπερφορτώνουν τον πεπερασμένο εγκέφαλό μας, καταπονούν το νευρικό μας σύστημα, θολώνουν τη διόραση μας και αμβλύνουν σε μεγάλο βαθμό την κριτική μας ικανότητα.

Η Infojunk αποτελεί την αποθέωση του περιττού: η απουσία της δεν μας κάνει ηλιθιότερους, ούτε και η παρουσία της εξυπνότερους. Δε γινόμαστε διανοητικά πλουσιότεροι όταν συσσωρεύουμε βουνά άχρηστων πληροφοριών. Αντίθετα, όταν απαλλασσόμαστε από αυτά νιώθουμε πολύ μεγάλη ανακούφιση. Την εποχή της πληροφόρησης, της υπερσυμβολικής οικονομίας και του διαδικτύου και των social media, που ήδη διανύουμε, προέχει η ανάγκη για ποιοτική και όχι για ποσοτική πληροφόρηση.

Ανάγκη για «Πληροφοριακή Δίαιτα»

Η συνειδητοποίηση αυτής της νέας αόρατης απειλής έκανε το σύγχρονο Δυτικό άνθρωπο ν’ αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να ξεκινήσει μια «πληροφοριακή δίαιτα», πριν ακόμη είναι αργά. Όμως, όπως δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί εύκολα από τα σκουπίδια που παράγει ασταμάτητα, έτσι δεν μπορεί και να ξεφορτωθεί την Infojunk, που τον πολιορκεί αόρατα. Η πληροφοριακή δίαιτα και η επιλεκτική πληροφόρηση είναι μια λύση, αλλά όχι για όλους. Προϋποθέτει, εκτός από τη συνειδητοποίηση του προβλήματος, θέληση  και - το σπουδαιότερο - πνευματική καλλιέργεια. Η επιλεκτική πληροφόρηση προϋποθέτει πάνω απ’ όλα ικανότητα αξιολόγησης των πληροφοριών. Ελάχιστοι όμως μπορούν να διακρίνουν την ποιότητα μιας πληροφορίας. Οι περισσότεροι απορροφούν τα δεδομένα χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς κριτική κι επεξεργασία. Όσοι κατορθώνουν κάτι τέτοιο μπορούν και μετατρέπουν την πληροφορία σε Γνώση. Και οι ελάχιστοι που τελικά αφομοιώνουν τη Γνώση τη μετατρέπουν σε Σοφία. Σήμερα όμως δεν υπάρχουν πολλοί γνώστες και σοφοί. Αντίθετα αφθονούν οι επιφανειακοί και οι ημιμαθείς και γενικώς όλοι όσοι αντιλαμβάνονται ένα μόνον επίπεδο της πραγματικότητας. Αλλά η πραγματικότητα είναι σύνθετη και πολυδιάστατη, πράγμα που δυσκολεύονται ν’ αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι κι όχι μονάχα τα θύματα της Infojunk.

Η πληροφοριακή δίαιτα προϋποθέτει επίσης και γνώση των ορίων της αντοχής μας και συγκεκριμένα σαφή γνώση του «πληροφοριακού μεταβολισμού» μας. Και αυτό γιατί η ικανότητα «μεταβολισμού» των πληροφοριών διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, εφόσον δεν έχει ο καθένας την ίδια ικανότητα να επιλέγει, να επεξεργάζεται και να ταξινομεί τις πληροφορίες. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διαβάσουν ένα ολόκληρο βιβλίο μέσα σε λίγες ώρες, καθώς επίσης και να εντοπίσουν τα «κομβικά» του νοήματα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν βιβλίο, ακούνε μουσική, βλέπουν τηλεόραση και ρίχνουν συνεχείς ματιές στο smartphone γράφοντας σχόλια στα social media ή απαντώντας σε μηνύματα. Αυτοί δεν μιμούνται. Πραγματικά Διαβάζουν, Ακούνε και Βλέπουν. Ο εγκέφαλος τους λειτουργεί ως απορροφητήρας κι επεξεργαστής υψηλότατης απόδοσης! Πρόκειται για άτομα με μεγάλη ικανότητα πληροφοριακού μεταβολισμού. Αυτοί δεν πνίγονται από την Infojunk, αλλά σερφάρουν επιδέξια στα «κύματα» της. Αποτελούν όμως την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.

Τι θα κρατήσουμε και τι θα πετάξουμε;

Τελικά, απ’ όλον αυτόν τον ωκεανό των πληροφοριών που μας κατακλύζει καθημερινά πως θα ξέρουμε τι θα κρατήσουμε και τι θα πετάξουμε; Ποια είναι η καλύτερη πληροφοριακή δίαιτα για να είμαστε «λεπτοί, ανάλαφροι και πιο ουσιώδεις»; Κάντε ένα τεστ στον εαυτό σας. Φανταστείτε ότι θα εξαφανιστείτε απ’ αυτόν τον κόσμο, υγιέστατοι, μέσα σε, ας πούμε, ένα χρόνο. Τι θα θέλατε να γνωρίζετε μέσα σ’ αυτό το περιορισμένο χρονικό διάστημα για τον εαυτό σας και τον κόσμο; Τι είδους πληροφορίες θα επιλέγατε ως απαραίτητες για το «ταξίδι» σας και τι θα πετούσατε ως άχρηστες;

Είμαι σίγουρος ότι τότε θα αφαιρούσατε -ενστικτωδώς;- πολύ μα πολύ Infojunk από τη ζωή σας. Ξαφνικά θα βλέπατε τον κόσμο με άλλα μάτια. Καινούργιες σκέψεις θα ανάβλυζαν μέσα σας, ενώ κάποιες επίμονες εσωτερικές φωνές θα σας παρότρυναν να αποφύγετε τις άχρηστες πληροφορίες και να ασχοληθείτε περισσότερο με την αναζήτηση της Γνώσης και της Σοφίας. Η επιστροφή στο ουσιώδες αποτελεί την καλύτερη άμυνα απέναντι στη νέα αόρατη απειλή.

  Γιώργος Στάμκος,
συγγραφέας και δημοσιογράφος


9/12/2019