Οπλοστάσιο του Ιράν: Πυραυλική ισχύς η αιχμή του δόρατος - Πως μπορεί να πλήξει τις ΗΠΑ.
Οπλοστάσιο του Ιράν: Πυραυλική ισχύς η αιχμή του δόρατος
- Πως μπορεί να πλήξει τις ΗΠΑ.
Tο θερμόμετρο στη Μέση Ανατολή ανεβαίνει επικίνδυνα μετά τη δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί από τις ΗΠΑ, αφού το Ιράν ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση.
«Αδυσώπητη εκδίκηση περιμένει τους εγκληματίες που έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα του και με αυτό των άλλων μαρτύρων», διεμήνυσε χθες ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν αγιατολάχ Χαμενεΐ.
Και μολονότι τα επόμενα βήματα της Τεχεράνης παραμένουν αδιευκρίνιστα ο Ντόναλντ Τραμπ άρχισε ήδη να ενισχύει τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή με την αποστολή άλλων 3.500 στρατιωτών και την ενεργοποίηση συστοιχιών Patriot στο Μπαχρέιν.
Aλλά πόσο ισχυρό είναι στρατιωτικά το Ιράν και τι θα επιλέξει να πλήξει σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης με τις ΗΠΑ;
Αρχικά στόχος του Ιράν θα είναι να καταφέρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες απώλειες πιο άμεσα, καθώς γνωρίζει πως τόσο ο αμερικανικός προϋπολογισμός όσο και κυρίως η αμερικανική κοινή γνώμη δεν «αντέχουν» πολλές απώλειες, άρα οι πρώτοι στόχοι πιθανόν να είναι ο στόλος των ΗΠΑ, ειδικά τα αεροπλανοφόρα και οι βάσεις στη Μέση Ανατολή κυρίως στο Ιράκ.
Σύμφωνα με το Globalfirepower.com η πολεμική μηχανή του Ιράν 14η ισχυρότερη στον κόσμο το 2019 μπροστά από το Ισραήλ (18ο) και τη Σαουδική Αραβία (25η), αλλά πολύ πίσω από την πρώτη τριάδα (ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα) διαθέτει:
Συνολικό στρατιωτικό προσωπικό: 873.000 εκ των οποίων 523.000 ενεργοί και 350.000 έφεδροι.
Πολεμική Αεροπορία: 509 αεροσκάφη, εκ των οποίων τα 142 μαχητικά, τα 165 επιθετικά, τα 89 μεταγωγικά, τα 104 εκπαιδευτικά, συν 126 ελικόπτερα εκ των οποίων τα 12 επιθετικά.
Βέβαια τα περισσότερα είναι παλιά αεροπλάνα περασμένων γενεών
όπως F-14, Su-22, Su-25 και F-4
όπως F-14, Su-22, Su-25 και F-4
Οι χερσαίες δυνάμεις του Ιράν διαθέτουν 1.634 άρματα μάχης, 2345 θωρακισμένα, 570 αυτοπροωθούμενες συστοιχίες πυροβολικού, 2.128 ρυμουλκούμενες και 1.900 εκτοξευτήρες ρουκετών.
Πολεμικό Ναυτικό: Συνολικά 398 σκάφη, που περιλαμβάνουν 6 φρεγάτες, 3 κορβέτες, 88 σκάφη περιπολίας, 3 ναρκαλιευτικά και 34 υποβρύχια.
Η πυραυλική ισχύς η αιχμή του δόρατος για το Ιράν
Ενώ η αεροπορία του Ιράν δεν μπορεί να ανταγωνιστεί αυτή των ΗΠΑ ή των δυτικών χωρών, όσον αφορά την πυραυλική ισχύ έχει ένα σημαντικό οπλοστάσιο που μπορεί να κάνει «ζημιά», καθώς μπορεί να πλήξει βάσεις των ΗΠΑ και αεροπλανοφόρα.
Όπως αναφέρει έκθεση της αμερικανικής Defence Intelligence Agency ένα από τα πιο δυνατά «χαρτιά» του Ιράν είναι η πυραυλική ισχύς του, που του δίνει μεγάλο μεγάλο πλεονέκτημα σε σύγκριση με άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, πέρα από τον μεγαλύτερο εν ενεργεία στρατό στην περιοχή και τις σιϊτικές πολιτοφυλακές που το υποστηρίζουν και τρέφουν βαθύ μίσος προς τις ΗΑ και τους συμμάχους τους.
Το Ιράν έχει δώσει έμφαση στην εγχώρια παραγωγή οπλικών συστημάτων λόγω του διεθνούς εμπάργκο όπλων που του έχει επιβληθεί εδώ και μια δεκαετία.
Πολλά από τα εισαγόμενα συστήματά του θεωρούνται ξεπερασμένα, ανάμεσά τους και δυτικά όπλα που κατασκευάστηκαν πριν την ανατροπή του Σάχη κατά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, αλλά και σοβιετικής και κινεζικής κατασκευής. Έτσι έχει αναπτύξει αντιαεροπορικά συστήματα, όπως το Khordad 3, που λέγεται ότι κατέρριψε ένα προηγμένο αμερικανικό κατασκοπευτικό drone τον περασμένο Ιούνιο, το Mersad-16 και το Bavar-373.
Παράλληλα ενισχύει σταθερά το πυραυλικό του οπλοστάσιο, που περιλαμβάνει από ρουκέτες όπως οι Fajr-5 και οι Zelzal, μέχρι πυραύλους μικρού έως μεσαίου βεληνεκούς όπως οι νέοι Khorramshahr (περίπου 2.000 χλμ) αλλά και μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι Soumar (2.500 χλμ) που μπορούν θεωρητικά να πλήξουν ακόμη και τη νοτιοανατολική Ευρώπη.
Ιran Third Khordad air defense system shoot down MQ-4C hostile American drone
Iran unveils domestically made Bavar-373 mobile air defense missile system
Iran unveils domestically made Bavar-373 mobile air defense missile system
Τα «drones αυτοκτονίας» του Ιράν
Το Ιράν έχει επενδύσει επίσης μαζικά και στην παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όχι μόνον κατασκοπευτικών και μαχητικών, αλλά και των λεγόμενων “drones αυτοκτονίας”, όπως το Raad 85.
Μάλιστα φέρεται να έχει παραδώσει τέτοια drones σε συμμαχικές πολιτοφυλακές σε χώρες της Μέσης Ανατολής από το Λίβανο, τη Συρία και το Ιράκ μέχρι τη Σαουδική Αραβία αποκτώντας έτσι το λεγόμενο «στρατηγικό βάθος» έναντι των ΗΠΑ και των περιφερειακών συμμάχων τους, Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ
Μη κρατικοί δρώντες
Ένα άλλο σημαντικό όπλο που διαθέτει το Ιράν είναι μία σειρά από ένοπλες μη κρατικές οργανώσεις η οποίες δρουν σε άλλες χώρες με σημαντικότερη τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο, η οποία αποτελεί κράτος εν κράτει και κατά καιρούς συμμετέχει και στην κυβέρνηση. Επιπλέον υπάρχει και η PMF στο Ιράκ η οποία αποτελεί μέρος των ενόπλων δυνάμεων του Ιράκ κι αριθμεί περίπου 100.000 μέλη.
Υπό αυτή την έννοια αντιλαμβανόμαστε πως οι οργανώσεις αυτές μπορούν να πετύχουν σημαντικά πλήγματα σε αμερικανικούς στόχους χωρίς με ασύμμετρες μεθόδους, όπως πχ. επιθέσεις αυτοκτονίας χωρίς το Ιράν να εμπλακεί άμεσα αλλά με την επίθεση να φέρει την «σφραγίδα» του.
Ιρανική άσκηση του 2015 με στόχο ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο.
Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις διεξάγουν συνεχώς πολεμικά παίγνια σχετικά με μία πιθανή σύγκρουση με το Ιράν.
To καλοκαίρι του 2002 έλαβε χώρα μια από τις μεγαλύτερες τέτοιες ασκήσεις (με κόστος 250 εκατ. δολ.), η Millennium Challenge 2002. Από την μία ήταν οι «Μπλε» που αποτελούσαν τις αμερικανικές δυνάμεις και από την άλλη οι «Κόκκινοι» που συμβόλιζαν τον εχθρό, δηλαδή τους Ιρανούς υπό την διοίκηση του 64χρονου στρατηγού Van Riper, βετεράνου του Πολέμου του Βιετνάμ.
Οι Ιρανοί του Viper προσέγγισαν τον αμερικανικό στόλο χρησιμοποιώντας ένα στόλο μικρών σκαφών για να εντοπίσουν τη θέση του εχθρού. Οι Ιρανοί χτύπησαν πρώτοι εξαπολύοντας ομοβροντία πυραύλων κρουζ παρακάμπτοντας τους ηλεκτρονικούς αισθητήρες των Αμερικανών και καταστρέφοντας δεκαεννιά πολεμικά πλοία τους, συμπεριλαμβανομένου ενός αεροπλανοφόρου.
Σε πραγματικές συνθήκες μάχης το αμερικανικό ναυτικό θα έχανε 20.000 άτομα προσωπικό.
Τι έκαναν οι Αμερικανοί επιτελείς μετά από αυτή την ανησυχητική ήττα; Απλό, επανέλαβαν το παίγνιο αλλάζοντας τους κανόνες κι απαγορεύοντας στον Βαν Ρίπερ να χρησιμοποιήσει αντισυμβατικές μεθόδους.
Ως αποτέλεσμα οι ΗΠΑ κυριάρχησαν πλήρως, βέβαια υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για το αν οι Ιρανοί θα φανούν τόσο... συνεργάσιμοι.
A Marine general led a fictional Iran against US military – and won
https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/834892
_oplostasio-toy-iran-pyrayliki-ishys-i-aihmi-toy-doratos-pos
_oplostasio-toy-iran-pyrayliki-ishys-i-aihmi-toy-doratos-pos
5/1/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο Νόμος του Φόβου και ο Πέρσης Στρατηγός.
Οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη που μπορεί να κάνει ενέργειες, όπως η σχεδιασμένη εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί, χωρίς να φοβάται αντίποινα. Τώρα, πάνω στη βράση, τα λόγια είναι πολλά γιατί η προσβολή, η οργή και ο πόνος είναι ισχυροί αλλά οι πραγματικές δυνατότητες αντίστοιχης απάντησης, άμεσα, είναι μάλλον ανύπαρκτες.
Οι ΗΠΑ είναι οι μόνες που έχουν και διατηρούν τον τίτλο της μοναδικής Υπερδύναμης. Όχι επειδή είναι ανίκητες. Αλλά επειδή, όπως η αρχαία Ρώμη, μπορούν να αντέξουν πολλές ήττες χωρίς να μειωθεί ο φόβος που εμπνέουν σε αντιπάλους και φίλους. Οι ΗΠΑ έχουν επίγνωση ότι οι αντίπαλοι φοβούνται πως ο εκάστοτε ένοικος του Λευκού Οίκου μπορεί να πάει στα «ακραία άκρα» τις αντιδράσεις του, έως την παγκόσμια πυρηνική σύγκρουση. Αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση Σουλεϊμανί. Έτσι, είτε ενεργήσουν είτε δεν ενεργήσουν ακραία οι ΗΠΑ αυτό που μένει είναι ότι οι αντίπαλοι πιστεύουν ότι είναι αρκετά κυνικές ώστε να το κάνουν. Και τους πιάνει φόβος.
Δεν έχει σημασία αν θα το αποφασίσουν τα τάδε ή δείνα μυστικά κέντρα εξουσίας παραμερίζοντας τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Ούτε αν θα λειτουργήσουν εν δημοκρατία ή δικτατορικά. Οι Θεωρίες συνωμοσίας για την ύπαρξη/δράση τέτοιων κέντρων ενισχύει τον φόβο συμμάχων και αντιπάλων. Ειδικά στους Ρώσους έχει εγκατασταθεί ο φόβος από τότε που έκαναν πίσω με τον Χρουστώφ, όταν η ΕΣΣΔ επιχείρησε να εγκαταστήσει πυραύλους στην Κούβα, τη δεκαετία του 60. Από τότε κανείς Ρώσος ηγέτης, ούτε ο Πούτιν, υπερνίκησε το φόβο των ύστατων αμερικανικών αντιδράσεων. Η «τρέλα», η ασυνέπεια, το απροσδόκητο και απρόβλεπτο που διακατέχει, υποτίθεται, τον Τραμπ ενισχύει αυτή την εικόνα του «ακαταλόγιστου», του «αδίστακτου έμπορου των Εθνών» που δεν σκέπτεται, δήθεν, πολιτικά αλλά μόνο σαν επιχειρηματίας (!). Ενώ μιλάμε για ένα μαθητή του Κίσινγκερ και μακροχρόνιο μέλος του κόμματος. Οι αντίπαλοι των ΗΠΑ φιλοτεχνούν μόνοι τους το φόβο τους απέναντι στην Αμερική.
Οι δυο βασικοί αντίπαλοι των ΗΠΑ, Ρωσία/Κίνα, γυρεύουν συνδιαλλαγή μαζί της, δεν επιδιώκουν να την νικήσουν. Δεν είναι, ακριβώς, η πολιτική «εξημέρωσης του θηρίου», που έχει η Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία. Αλλά κατά κάποιο τρόπο της μοιάζει. Οι δυο ισχυροί αντίπαλοι, Ρωσία/Κίνα, προσπαθούν να «γρατζουνίσουν» σιγά-σιγά τις δυνάμεις των ΗΠΑ, να τις φθείρουν, να τις κάνουν να αιμορραγούν έως ότου εξαντληθούν, γονατίσουν και τελειώσουν. Ανώδυνα, κατά το δυνατόν. Το ευάλωτο σημείο των ΗΠΑ είναι ότι με όλο τον μηχανισμό, τους επιστήμονες, τους αναλυτές και τον απίστευτο αριθμό των μυστικών υπηρεσιών, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτή την τακτική. Επειδή είναι δέσμιες της κυρίαρχης άποψης ότι εν παντί τρόπω πρέπει να διατηρήσει την αποκλειστικότητα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ο Τραμπ που δεν υποστηρίζει αυτή την άποψη έχει υποστεί άγριο εσωτερικό πόλεμο.
Η ΕΣΣΔ ακόμα και αν είχε πραγματική επιθυμία παγκόσμιας κυριαρχίας, αυτοσυγκρατήθηκε, υπόγραψε στη Γιάλτα τη συνθηκολόγηση με τις ΗΠΑ και τον καπιταλισμό. Το βασικό της μέλημα ήταν να κρατήσει τα κεκτημένα. Η Ρωσία του Πούτιν αντιδρά όταν την ενοχλήσουν στην ίδια, με την ΕΣΣΔ, γραμμή σκέψης.
Η Ευρώπη, (ΕΟΚ/ΕΕ) ήταν και είναι αμελητέα, βγήκε από τον Πόλεμο ρημαγμένη, έγινε στην ουσία προτεκτοράτο των ΗΠΑ( Μπρζεζίνσκι Μεγάλη Σκακιέρα) και μένει έτσι ως σήμερα. Η Κίνα είναι αδυσώπητη και έχει μακροπρόθεσμη στρατηγική: προτιμάει να μένει στην όχθη του ποταμού και να βλέπει να περνούν τα πτώματα των εχθρών της. Το Ιράν είναι στόχος από τη δεκαετία του 50, όταν οι ΗΠΑ με πραξικόπημα ανάτρεψαν (1953) τον πρωθυπουργό Μοσαντέκ, πρωθυπουργό τύπου Γεωργίου Παπανδρέου της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου. Το Ιράν έχει ισχύ αλλά όχι τόση ώστε να απειλήσει τις ΗΠΑ ή, εναλλακτικά, το Ισραήλ. Όχι πάντως χωρίς να έχει σχεδιάσει πολύ προσεκτικά την κίνησή του. Που σημαίνει ότι χρειάζεται χρόνο.
Οι αντίπαλοι των ΗΠΑ ή απλώς οι δυσαρεστημένοι μαζί τους, επικαλούνται διάφορα επιχειρήματα, φαιδρά κατά κανόνα, για να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Πχ ότι οι ΗΠΑ παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, δικαιολογία που η Ελλάδα την έχει ψωμοτύρι απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Αυτό ουσιαστικά είπαν και η Ρωσία (Λαβρόφ) και οι Κινέζοι για την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί. Άλλο επιχείρημα, παρεμφερές, (του Λαβρόφ) είναι ότι η ενέργεια (της εκτέλεσης Σουλεϊμανί) είναι παράνομη! Αυτό που όλοι, υποστηρικτές και επικριτές, αρνούνται να εκστομίσουν είναι ότι ζούμε σε κατάσταση πολέμου. Διαρκή πόλεμο, ανελέητο πόλεμο, με χιλιάδες νεκρούς. Συντηρούμε όλοι μια αυταπάτη: ότι δεν έχουμε πόλεμο επειδή κανείς δεν τον έχει κηρύξει επισήμως, όπως γινόταν τον παλιό καιρό. Αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει, ο πόλεμος είναι εδώ, συνεχής, με τους βομβαρδισμούς και τη διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, με τα 18 χρόνια πόλεμο στο Αφγανιστάν, με τα οχτώ χρόνια πόλεμο στη Συρία. Πόλεμο που εμφανίζεται ως «Αραβική Άνοιξη», ως πραξικόπημα στη Βενεζουέλα ή σε αφρικανικές χώρες, στην απόσχιση της Ουκρανίας, ανοιχτή πληγή, «πόλεμος σε εφεδρεία» για ώρα ανάγκης.
Ο πλανήτης ζει με το φόβο, τον τρόμο του (πυρηνικού) πολέμου. Πέραν των ΗΠΑ, αυτό το κλίμα τρόμου είναι ο κύριος τρόπος επιβολής των ελίτ στο παγκόσμιο πλήθος του πλανήτη ώστε να μείνει παθητικό, να περιμένει να ζήσει από την καλή θέληση των ιθυνόντων. Αυτό που εκστόμισε ο Σημίτης με αφορμή τα Ίμια (μα τι θέλετε, πόλεμο;) είναι ο τρόπος χειραγώγησης σε πλανητικό επίπεδο. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία σε τέτοια έκταση και με τέτοια ένταση η χειραγώγηση του παγκόσμιου πληθυσμού που μένει άναυδος και εγκλωβισμένος.
Απόστολος Αποστολόπουλος
https://infognomonpolitics.gr/2020/01/%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%86%cf%8c%ce%b2%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%80%ce%ad%cf%81%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%ce%b3%cf%8c/
5/1/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο Νόμος του Φόβου και ο Πέρσης Στρατηγός.
Οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη που μπορεί να κάνει ενέργειες, όπως η σχεδιασμένη εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί, χωρίς να φοβάται αντίποινα. Τώρα, πάνω στη βράση, τα λόγια είναι πολλά γιατί η προσβολή, η οργή και ο πόνος είναι ισχυροί αλλά οι πραγματικές δυνατότητες αντίστοιχης απάντησης, άμεσα, είναι μάλλον ανύπαρκτες.
Οι ΗΠΑ είναι οι μόνες που έχουν και διατηρούν τον τίτλο της μοναδικής Υπερδύναμης. Όχι επειδή είναι ανίκητες. Αλλά επειδή, όπως η αρχαία Ρώμη, μπορούν να αντέξουν πολλές ήττες χωρίς να μειωθεί ο φόβος που εμπνέουν σε αντιπάλους και φίλους. Οι ΗΠΑ έχουν επίγνωση ότι οι αντίπαλοι φοβούνται πως ο εκάστοτε ένοικος του Λευκού Οίκου μπορεί να πάει στα «ακραία άκρα» τις αντιδράσεις του, έως την παγκόσμια πυρηνική σύγκρουση. Αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση Σουλεϊμανί. Έτσι, είτε ενεργήσουν είτε δεν ενεργήσουν ακραία οι ΗΠΑ αυτό που μένει είναι ότι οι αντίπαλοι πιστεύουν ότι είναι αρκετά κυνικές ώστε να το κάνουν. Και τους πιάνει φόβος.
Δεν έχει σημασία αν θα το αποφασίσουν τα τάδε ή δείνα μυστικά κέντρα εξουσίας παραμερίζοντας τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Ούτε αν θα λειτουργήσουν εν δημοκρατία ή δικτατορικά. Οι Θεωρίες συνωμοσίας για την ύπαρξη/δράση τέτοιων κέντρων ενισχύει τον φόβο συμμάχων και αντιπάλων. Ειδικά στους Ρώσους έχει εγκατασταθεί ο φόβος από τότε που έκαναν πίσω με τον Χρουστώφ, όταν η ΕΣΣΔ επιχείρησε να εγκαταστήσει πυραύλους στην Κούβα, τη δεκαετία του 60. Από τότε κανείς Ρώσος ηγέτης, ούτε ο Πούτιν, υπερνίκησε το φόβο των ύστατων αμερικανικών αντιδράσεων. Η «τρέλα», η ασυνέπεια, το απροσδόκητο και απρόβλεπτο που διακατέχει, υποτίθεται, τον Τραμπ ενισχύει αυτή την εικόνα του «ακαταλόγιστου», του «αδίστακτου έμπορου των Εθνών» που δεν σκέπτεται, δήθεν, πολιτικά αλλά μόνο σαν επιχειρηματίας (!). Ενώ μιλάμε για ένα μαθητή του Κίσινγκερ και μακροχρόνιο μέλος του κόμματος. Οι αντίπαλοι των ΗΠΑ φιλοτεχνούν μόνοι τους το φόβο τους απέναντι στην Αμερική.
Οι δυο βασικοί αντίπαλοι των ΗΠΑ, Ρωσία/Κίνα, γυρεύουν συνδιαλλαγή μαζί της, δεν επιδιώκουν να την νικήσουν. Δεν είναι, ακριβώς, η πολιτική «εξημέρωσης του θηρίου», που έχει η Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία. Αλλά κατά κάποιο τρόπο της μοιάζει. Οι δυο ισχυροί αντίπαλοι, Ρωσία/Κίνα, προσπαθούν να «γρατζουνίσουν» σιγά-σιγά τις δυνάμεις των ΗΠΑ, να τις φθείρουν, να τις κάνουν να αιμορραγούν έως ότου εξαντληθούν, γονατίσουν και τελειώσουν. Ανώδυνα, κατά το δυνατόν. Το ευάλωτο σημείο των ΗΠΑ είναι ότι με όλο τον μηχανισμό, τους επιστήμονες, τους αναλυτές και τον απίστευτο αριθμό των μυστικών υπηρεσιών, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτή την τακτική. Επειδή είναι δέσμιες της κυρίαρχης άποψης ότι εν παντί τρόπω πρέπει να διατηρήσει την αποκλειστικότητα της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ο Τραμπ που δεν υποστηρίζει αυτή την άποψη έχει υποστεί άγριο εσωτερικό πόλεμο.
Η ΕΣΣΔ ακόμα και αν είχε πραγματική επιθυμία παγκόσμιας κυριαρχίας, αυτοσυγκρατήθηκε, υπόγραψε στη Γιάλτα τη συνθηκολόγηση με τις ΗΠΑ και τον καπιταλισμό. Το βασικό της μέλημα ήταν να κρατήσει τα κεκτημένα. Η Ρωσία του Πούτιν αντιδρά όταν την ενοχλήσουν στην ίδια, με την ΕΣΣΔ, γραμμή σκέψης.
Η Ευρώπη, (ΕΟΚ/ΕΕ) ήταν και είναι αμελητέα, βγήκε από τον Πόλεμο ρημαγμένη, έγινε στην ουσία προτεκτοράτο των ΗΠΑ( Μπρζεζίνσκι Μεγάλη Σκακιέρα) και μένει έτσι ως σήμερα. Η Κίνα είναι αδυσώπητη και έχει μακροπρόθεσμη στρατηγική: προτιμάει να μένει στην όχθη του ποταμού και να βλέπει να περνούν τα πτώματα των εχθρών της. Το Ιράν είναι στόχος από τη δεκαετία του 50, όταν οι ΗΠΑ με πραξικόπημα ανάτρεψαν (1953) τον πρωθυπουργό Μοσαντέκ, πρωθυπουργό τύπου Γεωργίου Παπανδρέου της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου. Το Ιράν έχει ισχύ αλλά όχι τόση ώστε να απειλήσει τις ΗΠΑ ή, εναλλακτικά, το Ισραήλ. Όχι πάντως χωρίς να έχει σχεδιάσει πολύ προσεκτικά την κίνησή του. Που σημαίνει ότι χρειάζεται χρόνο.
Οι αντίπαλοι των ΗΠΑ ή απλώς οι δυσαρεστημένοι μαζί τους, επικαλούνται διάφορα επιχειρήματα, φαιδρά κατά κανόνα, για να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Πχ ότι οι ΗΠΑ παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, δικαιολογία που η Ελλάδα την έχει ψωμοτύρι απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Αυτό ουσιαστικά είπαν και η Ρωσία (Λαβρόφ) και οι Κινέζοι για την εκτέλεση του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί. Άλλο επιχείρημα, παρεμφερές, (του Λαβρόφ) είναι ότι η ενέργεια (της εκτέλεσης Σουλεϊμανί) είναι παράνομη! Αυτό που όλοι, υποστηρικτές και επικριτές, αρνούνται να εκστομίσουν είναι ότι ζούμε σε κατάσταση πολέμου. Διαρκή πόλεμο, ανελέητο πόλεμο, με χιλιάδες νεκρούς. Συντηρούμε όλοι μια αυταπάτη: ότι δεν έχουμε πόλεμο επειδή κανείς δεν τον έχει κηρύξει επισήμως, όπως γινόταν τον παλιό καιρό. Αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει, ο πόλεμος είναι εδώ, συνεχής, με τους βομβαρδισμούς και τη διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, με τα 18 χρόνια πόλεμο στο Αφγανιστάν, με τα οχτώ χρόνια πόλεμο στη Συρία. Πόλεμο που εμφανίζεται ως «Αραβική Άνοιξη», ως πραξικόπημα στη Βενεζουέλα ή σε αφρικανικές χώρες, στην απόσχιση της Ουκρανίας, ανοιχτή πληγή, «πόλεμος σε εφεδρεία» για ώρα ανάγκης.
Ο πλανήτης ζει με το φόβο, τον τρόμο του (πυρηνικού) πολέμου. Πέραν των ΗΠΑ, αυτό το κλίμα τρόμου είναι ο κύριος τρόπος επιβολής των ελίτ στο παγκόσμιο πλήθος του πλανήτη ώστε να μείνει παθητικό, να περιμένει να ζήσει από την καλή θέληση των ιθυνόντων. Αυτό που εκστόμισε ο Σημίτης με αφορμή τα Ίμια (μα τι θέλετε, πόλεμο;) είναι ο τρόπος χειραγώγησης σε πλανητικό επίπεδο. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία σε τέτοια έκταση και με τέτοια ένταση η χειραγώγηση του παγκόσμιου πληθυσμού που μένει άναυδος και εγκλωβισμένος.
Απόστολος Αποστολόπουλος
https://infognomonpolitics.gr/2020/01/%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%86%cf%8c%ce%b2%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%cf%80%ce%ad%cf%81%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%ce%b3%cf%8c/
5/1/2020