Το «γιαταγάνι» του Ερντογάν έχει δύο κόψεις – στρατό και οικονομία.
ΣXETIKA KEIMΕΝΑ:
(1) Αφήστε τον Ερντογάν να σκάψει τον λάκκο του.
(2) Κοινωνικός θάνατος» οι μαζικές απολύσεις στην Τουρκία.
(3) «Αποκαλύψεων συνέχεια για τις εκκαθαρίσεις
του καθεστώτος Ερντογάν».
(4) Ο "άγνωστος πόλεμος" της Τουρκίας εναντίον των Αλεβί:
Θρησκευτικά ανελεύθερο το 17% του πληθυσμού.
(5) «Παντρέψου τον βιαστή σου» : Η Τουρκία επιστρέφει
στον Μεσαίωνα και με τον νόμο.
(1) Αφήστε τον Ερντογάν να σκάψει τον λάκκο του.
(2) Κοινωνικός θάνατος» οι μαζικές απολύσεις στην Τουρκία.
(3) «Αποκαλύψεων συνέχεια για τις εκκαθαρίσεις
του καθεστώτος Ερντογάν».
(4) Ο "άγνωστος πόλεμος" της Τουρκίας εναντίον των Αλεβί:
Θρησκευτικά ανελεύθερο το 17% του πληθυσμού.
(5) «Παντρέψου τον βιαστή σου» : Η Τουρκία επιστρέφει
στον Μεσαίωνα και με τον νόμο.
Το «γιαταγάνι» του Ερντογάν έχει δύο κόψεις
– στρατό και οικονομία.
Τα παραδοσιακά γιαταγάνια έχουν μία κόψη – αυτό που έχει στη ζώνη του ο «σουλτάνος» Ταγίπ Ερντογάν, όμως, διαθέτει δύο: Τον στρατό και την οικονομία. Δεν διστάζει, μάλιστα, να τις χρησιμοποιεί αμφότερες, πότε για να πληγώνει τους «εχθρούς» της Τουρκίας και πότε για να τρομάζει τους φίλους και τους συμμάχους της.
Για τον στρατό δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Εκτός από το γεγονός ότι ο Ερντογάν τον χρησιμοποιεί κάθε φορά που του χρειάζεται για να ικανοποιήσει τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες του, χωρίς να το πολυσκεφτεί και γράφοντας τις εντός και εκτός συνόρων αντιδράσεις στα παλαιότερα των υποδημάτων του, στα 18 χρόνια της διακυβέρνησής του έχει φροντίσει να αναπτύξει μια ισχυρή πολεμική βιομηχανία, που καλύπτει ένα ολοένα μεγαλύτερο μέρος των αναγκών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
Για την οικονομία, όμως, χρειάζεται να διευκρινίσουμε ορισμένα πράγματα. Κυρίως επειδή έχουν γραφεί και ακουστεί πολλά – ειδικά μετά την πρόσφατη μίνι ύφεση που βίωσε – αναφορικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, καθώς και για το πόσο ετοιμόρροπη είναι.
Χρέος και ισοζύγιο
Παρατήρηση πρώτη, λοιπόν: Αν και είναι γεγονός ότι το «θαύμα» που έχει συντελεστεί και είχε ως αποτέλεσμα τον υπερτριπλασιασμό του (ονομαστικού) ΑΕΠ της Τουρκίας στηρίχτηκε, σε μεγάλο βαθμό, στο άφθονο φθηνό χρήμα που κυκλοφορούσε στις διεθνείς αγορές και τις ξένες επενδύσεις, δεν είναι απολύτως αληθής η διαπίστωση ότι η οικονομία της γειτονικής χώρας στηρίζεται σε πήλινα πόδια.
Αξίζει να σημειωθεί, για παράδειγμα, ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το συνολικό χρέος της Τουρκίας, κρατικό και ιδιωτικό, φτάνει στο 144% του ΑΕΠ της, κάτι που σημαίνει ότι είναι σαφώς χαμηλότερο τόσο σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο (κάπου 320%) όσο και, κυρίως, με το αντίστοιχο των ανεπτυγμένων οικονομιών (ΗΠΑ, ευρωζώνης, Ηνωμένου Βασιλείου και Ιαπωνίας). Παράλληλα, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που θεωρούνταν ως η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας και το 2018 έφτασε στο 3,5% του ΑΕΠ, πέρυσι έκλεισε με πλεόνασμα, για πρώτη φορά μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Παρατήρηση δεύτερη: Παρά τις παραπάνω διαπιστώσεις, η τουρκική οικονομία εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στην κατηγορία των αναπτυσσόμενων και παραμένει ευάλωτη απέναντι σε διεθνείς αναταράξεις. Ωστόσο, ο ασφυκτικός πολιτικός έλεγχος που έχει επιβάλει ο Ερντογάν στην κεντρική τράπεζα και τη διοίκησή της τον διευκολύνει να αντιμετωπίσει τις όποιες κρίσεις και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης παρουσιαστούν, ευθυγραμμίζοντας πλήρως την νομισματική πολιτική με τις γενικότερες επιδιώξεις και κατευθύνσεις του.
Υπηρεσίες και μεταποίηση
Παρατήρηση τρίτη: Οι σχετικά καλοί δείκτες δεν είναι ουρανοκατέβατοι ούτε ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του ικανοποιούνται με αυτούς. Έτσι, φροντίζουν να ενισχύσουν περαιτέρω όλους τους κλάδους της οικονομίας, τόσο δηλαδή τις υπηρεσίες όσο και τη μεταποίηση.
Για του λόγου το αληθές, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Στρατηγικής και Προϋπολογισμού της Τουρκίας, η χώρα θεωρεί ρεαλιστικό τον στόχο – και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να τον πιάσει – να υποδεχθεί το 2023 περισσότερους από 75 εκατομμύρια ξένους τουρίστες, που θα αποφέρουν έσοδα της τάξης των 65 δισ. δολαρίων. Σημειώνεται, προκειμένου να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, ότι πέρυσι επισκέφθηκαν την Τουρκία κάπου 45 εκατομμύρια τουρίστες, αριθμός που αντιπροσωπεύει μια αύξηση της τάξης του 14,5% σε σύγκριση με το 2019 – ενώ τα έσοδα παρουσιάζονται αυξημένα κατά πάνω από 20%.
Σε επίπεδο μεταποίησης, την ίδια στιγμή, αναπτύσσεται επίσης έντονη δραστηριότητα, με βάση (όπως όλα δείχνουν) συγκεκριμένο σχεδιασμό. Έτσι, ανάμεσα στα άλλα, τον Μάιο αναμένεται να ξεκινήσει τη λειτουργία της η πρώτη πλήρως εγχώρια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων, που θα έχει δυναμικότητα 175.000 μονάδων μόλις ολοκληρωθεί. Είναι δε προφανές ότι θα στοχεύσει τόσο την κάλυψη των εσωτερικών αναγκών όσο και τις διεθνείς αγορές, ειδικά τις ασιατικές, ποντάροντας στην σαφώς πιο εκλυστική τιμή σε σύγκριση με τα δυτικά και ιαπωνικά μοντέλα.
Του Γιώργου Παυλόπουλου
29/1/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
Αφήστε τον Ερντογάν να σκάψει τον λάκκο του.
Ο ελληνικός τύπος μεταφράζοντας τα προπαγανδιστικά δημοσιεύματα του ελεγχόμενου τούρκικου τύπου έχει καταφέρει να κάνει μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης να χάσκει με το στόμα ανοιχτό για τα κατορθώματα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.
Εν τω μεταξύ για κάποιον που παρακολουθεί έστω και στοιχειωδώς τις εξελίξεις η προσπάθεια του καθεστώτος της Τουρκίας να επιδείξει εντός και εκτός της χώρας μια ακμαία αμυντική βιομηχανία, συνιστά την αχίλλειο πτέρνα της τουρκικής άμυνας αλλά και της οικονομίας της…
Τούτο γιατί όπως είναι αναμενόμενο η όλη προσπάθεια χαρακτηρίζεται από σπατάλη πολύτιμων πόρων με αμφίβολης ποιότητας αποτελεσματικότητας αποτελέσματα.
Αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση και θαυμασμό στους αδαείς είναι αυτό που θα έπρεπε να δημιουργεί τον μεγαλύτερο προβληματισμό στην κοινή γνώμη της Τουρκίας και ενθουσιασμό στους αντιπάλους της.
Πρόκειται για το περίφημο τουρκικό αεροπλανοφόρο. Αρχικά είχε ανακοινωθεί πως η Τουρκία θα κατασκευάσει ένα μικρό ελικοπτεροφόρο για τον Περσικό. Μετά άλλαξαν γνώμη και μίλησαν για μικρό αεροπλανοφόρο που θα μετέφερε F-35 καθέτου απογειώσεως. Τώρα επειδή δεν τους παραδίδουν τα F-35 σχεδιάζουν ξανά ελικοπτεροφόρο.
Αν αυτό γινόταν στην Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου με ελευθεροτυπία και δικαιοσύνη θα τους είχαν πάρει ήδη με τις λεμονόκουπες και θα κατέληγαν στη φυλακή.
Αυτό που κάνει η Τουρκία σήμερα είναι αυτό που προσπάθησε να πραγματοποιήσει ο ελληνικός κρατικοδίαιτος σοσιαλισμός τη δεκαετία του ’80 και απέτυχε παταγωδώς.
Όποιος θέλει αμυντική βιομηχανία (όπως και κάθε άλλου είδους υψηλής τεχνολογία επιχειρήσεις) εντός της εθνικής επικράτειας ας δημιουργήσει εκείνο το πλαίσιο που θα προσελκύσει εγνωσμένης αξίας και τεχνογνωσίας διεθνείς επιχειρήσεις.
Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον "τροχό" και να ταϊζουμε διάφορους τεμπέληδες της κομματοκρατίας για καμιά 20ετία προκειμένου να κατασκευάσουν τους ελληνικούς "πάτριοτ" οι οποίοι θα στοιχίζουν 10 φορές ακριβότερα και δεν θα μπορούν να χτυπήσουν υπερωκεάνιο στα 100 μέτρα.
Πώς θα σας φαινόταν μια απόφαση προκειμένου να μην φεύγει συνάλλαγμα στο εξωτερικό η κυβέρνηση να ιδρύσει μια ΔΕΚΟ "Apple” που θα κατασκευάζει i-Phone εφάμιλλα αυτών που κυκλοφορούν;
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι οι τεχνολογικές εξελίξεις προκειμένου να αναπροσαρμόσουμε το αμυντικό δόγμα ανάλογα.
Οι επαναστατικές εξελίξεις...
Οι τεχνολογικές εξελίξεις στους τομείς της άμυνας είναι ραγδαίες και απειλούν να ανατρέψουν τα δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών.
Οι εξελίξεις σε αυτήν τη φάση αφορούν κυρίως αυτό που ονομάζεται "πυραυλική επανάσταση" και απειλεί να αλλάξει όσα γνωρίζουμε και θεωρούμε δεδομένα μέχρι σήμερα.
Πριν καμιά 30αριά χρόνια ο Σαντάμ απειλούσε το Ισραήλ με τους περίφημους πυραύλους "Σκουντ". Από τους εκατοντάδες πυραύλους που εκτόξευσε όμως ελάχιστοι βρήκαν τους στόχους τους, αφού είχαν απόκλιση χιλιομέτρων από αυτούς. Χαριτολογώντας κάποιοι ειδήμονες τότε είπαν πως τα περισσότερα θύματα των "Σκουντ" ήταν από καρδιακές ανακοπές και όχι από την ευστοχία των πυραύλων.
Αυτά όμως τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει δραματικά.
Σύμφωνα μάλιστα με τον Economist της περασμένης εβδομάδας οι Αμερικάνοι πρόσφατα αιφνιδιάστηκαν και προβληματίστηκαν με το ιρανικό χτύπημα που ακολούθησε τη δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί.
Αν και η στρατιωτική βάση Ain al-Asad που επλήγη στο Ιράκ είχε αδειάσει μερικές ώρες νωρίτερα παρατήρησαν πως οι περισσότεροι πύραυλοι είχαν βρει το στόχο τους με μεγάλη ακρίβεια.
"Το πιο σημαντικό στοιχείο από αυτό το πλήγμα του Ιράν είναι πόσο ακριβείς ήταν οι βαλλιστικοί πυραύλοι μικρής εμβέλειας," υποστηρίζει ο Vipin Narang του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης. "Η επανάσταση της ακρίβειας είναι πραγματική και δεν είναι πλέον μονοπώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό έχει τεράστιες συνέπειες για τις σύγχρονες συγκρούσεις." Υποστηρίζει ο ίδιος…
Βλέπε: Iran’s attack on Iraq shows how precise missiles have become
Λίγους μήνες νωρίτερα τον περασμένο Νοέμβριο το ίδιο περιοδικό που διακρίνεται για την αξιοπιστία του και την ικανότητα να συλλέγει έγκυρες εκτιμήσεις και να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα από αυτές είχε άλλο ένα άρθρο - ανάλυση για τα αεροπλανοφόρα τα οποία χαρακτήριζε ιδιαίτερα δημοφιλή προκειμένου οι πολιτικοί να "χαϊδεύουν" την κοινή γνώμη αλλά και ιδιαίτερα δαπανηρά και εσχάτως λόγω των εξελίξεων ευάλωτα από υπερ-υπερηχητικούς πυραύλους και φθηνά μίνι υποβρύχια χωρίς πλήρωμα.
Βλέπε: Aircraft-carriers are big, expensive, vulnerable—and popular
Στην αρχή ήταν η Κίνα που είχε εξελίξει τους πυραύλους Dong-Feng 21 (DF-21) που ονομάζονται και "δολοφόνοι αεροπλανοφόρων". Οι εκτιμήσεις θέλουν και άλλες χώρες να εξελίσσουν την πυραυλική τους τεχνολογία όπως επίσης και την αντιπυραυλική σε σημείο πλέον που τα αεροπλάνα δύσκολα μπορούν να πλησιάσουν.
Εν τω μεταξύ οι πύραυλοι εκτός ακρίβεια έχουν αποκτήσει ιδιαίτερα μεγάλη ακτίνα δράσης σε σημείο να χρειάζεται να εκτοξευθούν από κάποια "πλατφόρμα" (αεροπλάνο- πλοίο) κοντά στο στόχο.
"Οι βασίλισσες του αμερικάνικου στόλου( όπως χαρακτηρίζει τα αεροπλανοφόρα) …κινδυνεύουν να πάθουν ότι έπαθαν τα θωρηκτά που είχαν καταλήξει να είναι μεγάλα, ακριβά, ευάλωτα αλλά και άσχετα με τις συγκρούσεις της εποχής( εννοεί τον Β.Π.Π). υποστηρίζει ο Jerry Hendrix συνταξιούχος ανώτερος αξιωματικός του αμερικάνικου ναυτικού.
Το αεροπλανοφόρο Gerald R. Ford που είναι το πρώτο μιας κατηγορίας σύγχρονων αεροπλανοφόρων καθελκύστηκε το 2017 και κόστισε περί τα 13 δισ. δολ. όσα ξοδεύει το Ιραν για αμυντικές δαπάνες κάθε χρόνο. Το κόστος λειτουργίας του επίσης είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό του αεροπλανοφόρου George HW Bush που είναι το τελευταίο της κατηγορίας Nimitz.
Το ετήσιο κόστος λειτουργίας και συντήρησης ενός αεροπλανοφόρου της κατηγορίας Nimitz είναι περί τα 726 εκατομμύρια δολ. σύμφωνα με τον Economist καθώς και το καθένα από αυτά έχει 6.000 άτομα, σχεδόν διπλάσια από αυτά που υπηρετούν στο πολεμικό ναυτικό της Δανίας.
Στην ανάλυσή του ο Economist προβληματίζεται μήπως η "πυραυλική επανάσταση" και οι εξελίξεις στα μίνι υποβρύχια χωρίς πλήρωμα που φέρουν εξελιγμένες τορπίλες σημαίνουν το τέλος των αεροπλανοφόρων.
Το συμπέρασμα που καταλήγει είναι πως ίσως οι ΗΠΑ έχουν ακόμη χρόνο επωφελούς χρήσης. Για άλλες μικρότερες χώρες όπως Η.Β., Γαλλία, Ρωσία κλπ η σχέση κόστους οφέλους είναι απαγορευτική.
Μια ιδιαίτερα αναλυτική και διεισδυτική προσέγγιση στο ζήτημα κάνει ο αναπληρωτής καθηγητής γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων Κώστας Γρίβας στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο "Η νέα στρατιωτική επανάσταση και η ελληνική αμυντική πολιτική".
Κατά τον συγγραφέα: "...τα επιτεύγματα της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, διαμορφώνουν μια εντελώς νέα πραγματικότητα όσον αφορά την στρατιωτική ισχύ. Ρομποτικά όπλα σε δομές σμήνωσης, βλήματα εφοδιασμένα με τεχνητή νοημοσύνη, υπερ-υπερηχητικοί πύραυλοι Cruise που λειτουργούν ως "μεταπυρηνικά υπερόπλα" και ένα "μεταλλαγμένο" πυροβολικό που μπορεί να αποτελέσει φθηνό υποκατάστατο της αεροπορικής ισχύος είναι μερικά από τα στοιχεία αυτής της Νέας Στρατιωτικής Επανάστασης. Μιας επανάστασης που είναι σαν να έχει γίνει κατά παραγγελία της Ελλάδας…"
Αν κάποιος έχει υπόψη αυτό το πλαίσιο των εξελίξεων, η πρωτοβουλία της Τουρκίας να αποκτήσει (αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας) αεροπλανοφόρο και μάλιστα για την κλειστή θάλασσα της Μεσογείου μόνο θυμηδία μπορεί να του προκαλέσει.
Η απόσταση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου είναι περί τα 800 χιλ. ενώ εκείνη μεταξύ Μυτιλήνης και Άγκυρας μόνο 550 χλμ.
Μια πυραυλάκατος 60 μέτρων αξίας μερικών δεκάδων εκατ. που φέρει μια συστοιχία σύγχρονων πυραύλων από κάποιο βράχο δυτικά της Γαύδου μπορεί να εξαφανίσει έναν "ελέφαντα" 1 δισ. δολ. ανατολικά της Κύπρου σε μερικά λεπτά.
Η ακόμη χειρότερα, ένας πύραυλος αξίας 3-4 εκατ. ο οποίος θα μπορούσε να εκτοξευθεί από κάποια σπηλιά του Ολύμπου με τον φωτογραφικό αλγόριθμο που διαθέτει μπορεί να βρει τον στόχο του μεταξύ άλλων 30 πανομοιότυπων που είναι παράπλευρα δεμένοι μαζί νοτίως της Κρήτης.
Αν πυραυλάκατοι του πολεμικού ναυτικού επειδή κατασκευάστηκαν σε κρατικοδίαιτα ελληνικά ναυπηγεία μας έχουν στοιχίσει 2-3 φορές ακριβότερα απ΄ ό,τι θα μας στοίχιζαν αν τις ναυπηγούσαμε αλλού, είναι θέμα που άπτεται επανεξέτασης…
Ας αφήσουμε λοιπόν τον Ερντογάν να προσχωρήσει τις επιλογές που επέλεξε. Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως τα πάει "πολύ καλά"…
https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3406589/afiste-ton-erntogan-na-skapsei-ton-lakko-tou?fbclid=IwAR0WPGKhAv1KLD4At32eHNIxDbByzm0b3Kwu3hr8bNdgE_kWG3QxtzBo7yk
24/1/2020
1.
Κοινωνικός θάνατος» οι μαζικές απολύσεις στην Τουρκία.
Πάνω από 134.000 Τούρκοι έχουν χάσει τις δουλειές τους μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Η πλειονότητα των ανθρώπων παραμένουν άνεργοι και δίνουν καθημερινό αγώνα επιβίωσης.
Ο 56χρονος Ταχσίν Ουζάλ εργαζόταν ως δάσκαλος σε επαγγελματική σχολή της πόλης Άδανα στην νοτιοανατολική Τουρκία. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους που έχασαν τη δουλειά τους μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, κατηγορούμενοι για δήθεν διασυνδέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο Ουζάλ κατηγορείται, συγκεκριμένα, ότι είναι μέλος συνδικάτου το οποίο πρόσκειται στο κίνημα Γκιουλέν που θεωρείται ο ενορχηστρωτής του πραξικοπήματος.
Επί δεκαετίες οπαδοί και μέλη του κινήματος Γκιουλέν είχαν υψηλόβαθμες κρατικές θέσεις, διηύθυναν σχολεία, συνδικάτα και τράπεζες. Σήμερα η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ως εν δυνάμει τρομοκράτη οποιονδήποτε έχει έστω και τραπεζικό λογαριασμό σε μια από αυτές τις τράπεζες ή εάν στέλνει τα παιδιά του σε σχολείο που παλαιότερα διευθυνόταν από το κίνημα.
Ένας ατελείωτος Γολγοθάς
Ο Ταχσίν Ουζάλ εξέτισε ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών. Όταν αφέθηκε ελεύθερος επιχείρησε να διεκδικήσει τα συντάξιμά του. Η υπόθεσή του έφτασε στη δικαιοσύνη, η οποία αν και τον δικαίωσε, του επιδίκασε αποζημίωση που μόλις κάλυψε τα δικηγορικά έξοδα. Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο τραγική: οι αρχές πάγωσαν τους τραπεζικούς του λογαριασμούς και τις πιστωτικές του κάρτες ενώ στη συνέχεια η εισαγγελία κατέθεσε έφεση εναντίονς της απόφασης αποφυλάκισής του. Έτσι του επιβλήθηκε νέα ποινή κάθειρξης, αυτή τη φορά 6,5 χρόνων, η οποία ωστόσο δεν έχει επικυρωθεί ακόμη από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η οικογένειά του βίωσε επίσης το «μακρύ χέρι» του τουρκικού κράτους. Η κόρη του που ήταν ακαδημαϊκός, τέθηκε επίσης υπό προσωρινή κράτηση. Όχι στη βάση συγκεκριμένων κατηγοριών αλλά εξαιτίας του πατέρα της. Αν και αφέθηκε ελεύθερη, δεν της επετράπη να γυρίσει στη δουλειά της. Το οικογενειακό δράμα όμως δεν σταμάτησε εκεί αφού η σύζυγός του διεγνώσθη με καρκίνο. Παρά ταύτα ο ίδιος δεν φαίνεται να το βάζει κάτω: «Δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Κάποια στιγμή η αδικία θα έρθει στο φως. Δεν είμαστε ούτε τρομοκράτες, ούτε εχθροί του κράτους. Το μοναδικό μου παράπτωμα ήταν ότι ήμουν μέλος συνδικάτου».
Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα απολύθηκαν συνολικά 134.000 άνθρωποι μέσω διαταγμάτων. Τρία χρόνια μετά όμως εξακολουθεί να τους ακολουθεί μια μακρά λίστα απαγορεύσεων και «καψονιών».
Διηγήσεις των παθόντων
Συχνά πολλοί δεν μπορούν να πάρουν από την τράπεζα ούτε καν χρήματα που τους στέλνουν από το εξωτερικό. Συχνά πολλοί δεν μπορούν να πάρουν από την τράπεζα ούτε καν χρήματα που τους στέλνουν από το εξωτερικό
Μέσω διαδικτύου οι παθόντες ανταλλάσσουν απόψεις και εμπειρίες. Εκεί θα διαβάσει κανείς για τις αγωνιώδεις προσπάθειες των περισσοτέρων να βρουν δουλειά, για κρατικές υπηρεσίες που αρνούνται να τους προσλάβουν, για υποθέσεις όπου γιατροί αρνούνται να τους εξετάσουν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους περισσότερους όμως είναι το οικονομικό. Πολλοί δεν έχουν πρόσβαση στις συντάξεις τους, δεν μπορούν να πάρουν δάνειο ή δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους. Οι δε φοιτητές δεν λαμβάνουν οικονομική ενίσχυση. Άλλοι διηγούνται ότι δεν μπορούν να νοικιάσουν τα διαμερίσματα τους ή ότι δεν μπορούν να πουλήσουν τα ακίνητά τους. Οι παθόντες κάνουν λόγο για «κοινωνικό θάνατο».
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία περίπου 126.000 άνθρωποι έχουν αιτηθεί στην αρμόδια Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης την επαναπρόσληψή τους. Έχοντας εξετάσει το 78% των υποθέσεων, η επιτροπή απάντησε θετικά μόλις σε 9.600 περιπτώσεις. 88.700 προσφυγές απορρίφθηκαν.
Για μια «διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης» κάνει λόγο ο βουλευτής του φιλοκουρδικού κόμματος HDP Γκεργκερίογλου. «Εκατομμύρια άνθρωποι συνεχίζουν να βιώνουν τις συνέπειες. Πολλοί αναζητούν απελπισμένα δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, σε άλλους απαγορεύεται να εγκαταλείψουν τη χώρα. Πολλές υπηρεσίες τους εμποδίζουν να στήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις ενώ συχνά δεν μπορούν να πάρουν από την τράπεζα ούτε καν χρήματα που τους στέλνουν από το εξωτερικό».
Τούντσα Ογκρετέν
Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης
https://www.dw.com/el/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1/a-52090775
22/1/2020
2.
«Αποκαλύψεων συνέχεια για τις εκκαθαρίσεις
«Αποκαλύψεων συνέχεια για τις εκκαθαρίσεις
του καθεστώτος Ερντογάν».
Δικάζεται σήμερα ο Tuna Altinel, λέκτορας γαλλικού πανεπιστημίου, για «προπαγάνδα υπέρ μιας τρομοκρατικής οργάνωσης».
Αυτό κατήγγειλαν στις 21-1-2020 στην ηλεκτρονική έκδοση της Libération τα ακόλουθα μέλη του Γραφείου του συνδέσμου Αλληλεγγύη (l’association Solidarité) μαζί με πανεπιστημιακούς υπέρ της ειρήνης και της Προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία (SUP-DDHT) : Etienne Balibar, Hamit Bozarslan, Çagla Caglar, Claude Calame, Vincent Duclert, Selim Eskiizmirliler, Eric Fassin, Isabelle Saint-Saëns, Engin Sustam, Mehmet Tuncel.
Ποιο ήταν το «έγκλημα» του εν Γαλλία Τούρκου μαθηματικού ;
Όπως αναφέρει η καταγγελία τους, ο Tuna Altinel (αριστερά), επί 20 χρόνια κάτοικος Γαλλίας, «ήταν ο διερμηνέας του ομιλητή, Faysal Sariyildiz, πρώην βουλευτή του HDP (του Δημοκρατικό Κόμματος των Λαών). Πρέπει να τονιστεί ότι, αντίθετα από το PKK, που είναι μια ένοπλη οργάνωση, το HDP όχι μόνο λειτουργεί εντελώς νόμιμα, αλλά είναι σήμερα και το τρίτο μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα στην Τουρκία». Κι αφού, ως γαλλομαθής Τούρκος, έκανε τον διερμηνέα, στην «δημοκρατία του Ερντογάν» συνέβαλε στην «προπαγάνδα υπέρ μιας τρομοκρατικής οργάνωσης».
Πού, πότε και ποιο ήταν το θέμα της ομιλίας ;
Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε με άδεια της Νομαρχίας της Λυών σε αίθουσα του δημαρχείου του Villeurbanne στις 28 Φεβρουαρίου 2019 από τον σύνδεσμο Φίλων των Κούρδων στην περιοχή της Lyon-Rhône-Alpes, του οποίου είναι μέλος και ο Tuna Altinel. Ο τίτλος της βραδιάς ήταν : «Cizre, η ιστορία μιας σφαγής» – που διαπράχθηκα από τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας στις αρχές του 2016, κατά τη διάρκεια του πολέμου εναντίον του κουρδικού αστικού αντάρτικου, που έχει γίνει το σύμβολο των φρικαλεοτήτων που διαπράττονται στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Ο πρώην βουλευτής Faysal Sariyildiz έζησε από κοντά αυτές τις τυφλές φρικαλεότητες και ως τέτοιος κλήθηκε να μιλήσει στην εν λόγω εκδήλωση.
Μπορεί η «δημοκρατία του Ερντογάν» να ανεχθεί την ενεργό συμμετοχή ενός εκπατρισμένου Τούρκου, όπως του Tuna Altinel, σε μια τέτοια σύναξη ; Εδώ ο ίδιος κατηγορεί τον Λίβυο στρατηγό Χαφτάρ «ως Δικτάτορα», ενώ ο ίδιος μονστράρεται «για Δημοκράτης»!
Τι έγινε μετά την εκδήλωση ;
Ο μαθηματικός λοιπόν Tuna Altinel, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Claude-Bernard Lyon-I, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης από 1 έως 7,5 χρόνια. Ένας δημόσιος υπάλληλος στη Γαλλία, Τούρκος υπήκοος, που κρατήθηκε στη χώρα του από τις 12 Απριλίου 2019. Το διαβατήριό του κατασχέθηκε στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, όταν επισκέφθηκε τους συγγενείς του κατά τις εορταστικές διακοπές του.
Στη συνέχεια συνελήφθη στις 10 Μαΐου 2019, φυλακίστηκε και διώχθηκε ότι δήθεν «ανήκει σε μια τρομοκρατική ομάδα» (το ΡΚΚ, το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, απαγορευμένο στην Τουρκία). Πέρασε σχεδόν τρεις μήνες στη φυλακή προτού απελευθερωθεί στις 30 Ιουλίου μετά από μια πρώτη δίκη. Βεβαίως, τότε δεν απαγορεύτηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία, αλλά δεν του επέστρεψαν το διαβατήριό του. Κατά τη δεύτερη δίκη του στις 19 Νοεμβρίου 2019 η αρχική κατηγορία που τον βάρυνε μειώθηκε σε απλή «προπαγάνδα» (και όχι πλέον ότι «ανήκει στο ΡΚΚ»). Κι έτσι σήμερα θα εκδικαστεί η τελευταία φάση της δίκης του στο Balikesir με άγνωστο το αποτέλεσμα.
Αντί λοιπόν να μελαγχολούμε για τις τουρκικές απειλές, ας διαδώσουμε όσο πλατιά γίνεται αυτά τα κατορθώματα της «δημοκρατίας του Ερντογάν». Τον πονάνε, να είστε βέβαιοι, και δεν μας κοστίζουν τίποτα εμάς τους πολίτες. Μην τα περιμένουμε όλα από τα υπουργεία άμυνας και εξωτερικών.
Του Αλκη Καλλιαντζίδη,
Οικονομολόγου, alkis@kalkis.eu ,www.kalkis.eu
24/1/2020
3.
Ο "άγνωστος πόλεμος" της Τουρκίας εναντίον των Αλεβί:
Θρησκευτικά ανελεύθερο το 17% του πληθυσμού.
Τα προβλήματα των Αλεβιτών της Τουρκίας, της μεγαλύτερης θρησκευτικής ομάδας στη χώρα μετά την πλειοψηφία των Σουνιτών, έχουν επανέλθει στο προσκήνιο, αφότου ο δήμος της Κωνσταντινούπολης πρότεινε επίσημα την αναγνώριση των τόπων λατρείας των ετερόδοξων μειονοτικών ομάδων.
Η πρόταση καταψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα από τους Ισλαμιστές του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και τους ακροδεξιούς συμμάχους τους στο Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), οι οποίοι έχουν 180 έδρες από τις 312 στο δημοτικό συμβούλιο.
Η λύση στο πρόβλημα πρέπει να είναι απλή. Τα θέματα αυτά πρέπει να επιλυθούν με βάση την ισότητα των πολιτών. Σε ένα σύγχρονο κράτος, τα δικαιώματα και οι ευθύνες αποκλείουν οποιαδήποτε μορφή διακρίσεων βάσει της εθνότητας ή της θρησκευτικής ταυτότητας.
Πρώτα απ' όλα, το κράτος δεν μπορεί να υποστηρίζει ή να δυσφημίζει οποιαδήποτε θρησκευτική ταυτότητα. Δεύτερον, το κράτος θα πρέπει να εξασφαλίζει παρόμοια νομικά δικαιώματα και καθεστώς σε όλες τις θρησκευτικές ομάδες.
Αλλά στην Τουρκία, το σουνιτικό Ισλάμ είναι στην πράξη ένα από τα κύρια στοιχεία που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ του κράτους και των πολιτών του. Η ύπαρξη της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, του διαβόητου Diyanet, το οποίο απασχολεί περισσότερους από 100.000 ανθρώπους και απολαμβάνει σημαντικές πιστώσεις από δημόσιους πόρους, είναι η πιο συγκεκριμένη απόδειξη αυτού του γεγονότος.
Το Diyanet, αφειδώς χρηματοδοτούμενο από όλους τους φορολογούμενους, φυσικά αν και παίρνει λεφτά από αυτούς, στην ουσία δεν λειτουργεί ούτε κατ' ελάχιστον υπέρ των μουσουλμάνων Αλεβιτών που αποτελούν το 10 έως 20% (16,7% με τον τελευταίο απολογισμό) του πληθυσμού, αντ' αυτού, ορίζει Σουνίτες ιμάμηδες σε κρατικά τζαμιά στα χωριά των Αλεβί, στα οποία φυσικά κανείς δεν πατά.
Λόγω των σχέσεων μεταξύ του κράτους και του σουνιτικού Ισλάμ, η Τουρκία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κοσμικό κράτος.
Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων αναζητούν λύσεις στα προβλήματα των Αλεβί από την οπτική γωνία του σουνιτικού Ισλάμ. Σε μια κοσμική, σύγχρονη κατάσταση, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός τζαμιού και ενός τζεμεβί, του τόπου λατρείας των Αλεβιτών. Αλλά από την σκοπιά του σουνιτικού Ισλάμ, δεν μπορούν ποτέ να αντιμετωπίζονται εξίσου. Το Σουνιτικό Ισλάμ αναγνωρίζει άλλους τόπους λατρείας, όπως εκκλησίες και συναγωγές, αλλά είναι αδύνατο για το σουνίτικο Ισλάμ να δεχτεί τα τζεμεβί.
Η επίσημη αντιπολίτευση στην αναγνώριση των τζεμεβί ως τόπου λατρείας είναι καλά τεκμηριωμένη από τη σουνιτική θεολογική προοπτική. Το πρόβλημα στην Τουρκία είναι το γεγονός ότι αυτή η θεολογική συλλογιστική είναι επίσης επίσημη πολιτική.
Η σουνιτική ερμηνεία θεωρεί τις πεποιθήσεις των Αλεβιτών ως μια λανθασμένη ερμηνεία του Ισλάμ. Πολλοί σουνίτες λόγιοι ορίζουν τις πεποιθήσεις των Αλεβί ως μια πρωτόγονη, υποανάπτυκτη εκδοχή του Ισλάμ. Τα τελετουργικά των Αλεβί, όπως η χρήση μουσικών οργάνων, ο χορός και η υπόκλιση σε θρησκευτικούς ηγέτες, είναι ανάθεμα για τη σουνιτική θρησκευτική σκέψη.
Ως αποτέλεσμα, το σουνιτικό Ισλάμ έχει παραδοσιακά επιδιώξει να μετασχηματίσει και να "σουνιτοποιήσει" του Αλεβίτες. Τα επίσημα σλόγκαν όπως "είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές" ή "τόσο το τζαμί όσο και το τζεμεβί είναι δικά μας" χρησιμεύουν μόνο ως προοίμιο της αφομοίωσης - δεν σημαίνει ότι ο εκάστοτε Αλέβιτης αναγνωρίζεται ως μέλος ενός νόμιμου μουσουλμανικού δόγματος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προηγούμενες στρατηγικές της κυβέρνησης "ανοίγματος των Αλεβιτών" ποτέ δεν καρποφόρησαν. Σε μια τακτική κίνηση, το AKP, του Ερντογάν, υποσχέθηκε τη νομική αναγνώριση των τζεμεβί πριν από τις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο του 2018, αλλά από τη στιγμή που κέρδισε την ψηφοφορία, το κόμμα του, όπως και αυτά των προηγούμενων ηγετών του τουρκικού κράτους, δεν έκανε τίποτα για να υποστηρίξει τη δέσμευση αυτή.
Η κρατική μεταχείριση των Αλεβιτών είναι τραγική, δεδομένου ότι το σύστημα πεποιθήσεων των Αλεβί διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη μετάβαση των Τούρκων στο Ισλάμ στην Ανατολία. Αλλά το Σουνιτικό Ισλάμ, το οποίο βλέπει τις πολύ πρώιμες πρακτικές των μουσουλμάνων ως την τελική και αναλλοίωτη εκδοχή της θρησκείας, παραδοσιακά απέτυχε να κατανοήσει την παγκόσμια και τοπική διάσταση της πίστης. Γι' αυτό πολλοί σουνίτες στην Τουρκία προτιμούν τα αραβικά ονόματα για τα παιδιά τους, αντί για τα τουρκικά ονόματα, θεωρώντας τα πιο ισλαμικά.
Αλλά είναι φυσικό για διαφορετικούς τοπικούς πολιτισμούς να ερμηνεύουν το Ισλάμ διαφορετικά. Γι' αυτό δεν υπάρχει μόνο ένα αραβικό Ισλάμ, αλλά και ένα τουρκικό, όπως και το περσικό και άλλα.
Σήμερα στην Τουρκία υπάρχει μια εμφανής κρίση του σουνίτικου Ισλάμ, το οποίο είναι το αποτέλεσμα των στενών σχέσεών του με το κράτος. Από αυτή την προοπτική, οι Αλεβίτες θα πρέπει να δουν ότι ο αποκλεισμός τους από το κράτος θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι μια ευλογία μεταμφιεσμένη.
Πέτρος Κράνιας
https://www.capital.gr/diethni/3407828/o-agnostos-polemos-tis-tourkias-enantion-ton-alebi-thriskeutika-aneleuthero-to-17-tou-plithusmou
29/1/2020
Ένας νόμος-επιστροφή στο Μεσαίωνα αναμένεται να εισαχθεί στο τουρκικό κοινοβούλιο.
4.
«Παντρέψου τον βιαστή σου» :
Η Τουρκία επιστρέφει στον Μεσαίωνα και με τον νόμο.
Ένας νόμος-επιστροφή στο Μεσαίωνα αναμένεται να εισαχθεί στο κοινοβούλιο στην Τουρκία, ο οποίος θα επιτρέπει στους άνδρες που κατηγορούνται για σεξουαλικές σχέσεις με κορίτσια κάτω των 18 ετών, να αποφύγουν την τιμωρία εάν παντρευτούν τα θύματά τους.
Το νομοσχέδιο της οργής.
Το νομοσχέδιο κάνει τον γύρο του κόσμου με τίτλο «Παντρέψου τον βιαστή σου» και ήδη έχει προκαλέσει την οργή όσων μάχονται για τα δικαιώματα των γυναικών, σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent.
Οι επικριτές της νομοθεσίας αυτής, την οποία το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) καλεί την κυβέρνηση να ακυρώσει, υποστηρίζουν ότι δεν νομιμοποιεί μόνο τον παιδικό γάμο και τον βιασμό, αλλά ακόμη «κλείνει τα μάτια» σε περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης των ανηλίκων.
Αντιδρά ο ΟΗΕ.
Στο νομοσχέδιο αυτό αντέδρασε αμέσως ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών προειδοποιώντας πως ένας τέτοιος νόμος θα άφηνε τους βιαστές ατιμώρητους, ενώ από την άλλη πλευρά θα άφηνε τα θύματα ευάλωτα σε πράξεις βιαιοπραγίας και κακοποίησης.
«Είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι οι πολιτικοί προσπαθούν να περάσουν νομοσχέδιο που παρέχει ατιμωρησία σε δράστες που κατηγορούνται για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων», δήλωσε η Suad Abu-Dayyeh, ακτιβίστρια που κινείται κυρίως στο χώρο της Μέσης Ανατολής, Βόρεια Αφρική, Αφγανιστάν και το Πακιστάν και εργάζεται σε ΜΚΟ που μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών.
Η βία κατά των γυναικών κυριαρχεί στην Τουρκία.
«Χαιρετίζω το γενναίο έργο των αγωνιστών για τα δικαιώματα των γυναικών στην Τουρκία, οι οποίοι αντιτάσσονται σθεναρά σε αυτό το νομοσχέδιο. Παρά το γεγονός ότι η νόμιμη ηλικία γάμου στην Τουρκία είναι τα 18 και άνω, μία κυβερνητική αναφορά το 2018 περί παιδικού γάμου, εκτιμούσε ότι συνολικά 482,908 ανήλικα κορίτσια παντρεύτηκαν την τελευταία δεκαετία», συμπλήρωσε.
«Η βία κατά των γυναικών κυριαρχεί στην Τουρκία, με ένα ποσοστό 38 % των γυναικών στη χώρα να έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία από σύντροφό τους, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη», κατέληξε η Suad.
Και δεν είναι το πρώτο νομοσχέδιο-επιστροφή στον Μεσαίωνα.
Σημειώνεται πως δεν είναι το πρώτο νομοσχέδιο που γυρίζει την Τουρκία πίσω στον Μεσαίωνα, καθώς το 2016 ένα αντίστοιχο νομοσχέδιο «συγχωρούσε» τους άνδρες που είχαν σεξουαλικές επαφές με ανήλικα κορίτσια στις περιπτώσεις που δεν είχαν κάνει εμφανή «χρήση βίας».
Το νομοσχέδιο τότε είχε απορριφθεί μετά από παγκόσμια κατακραυγή.
https://www.in.gr/2020/01/23/world/pantrepsou-ton-viasti-sou-tourkia-epistrefei-ston-mesaiona-kai-ton-nomo/?fbclid=IwAR38g2kumQvBpKFcW4qT-F-4Iyiu-sD5X6t3XgxsvbsiI6XRhBJZoajaiOY
23 Ιανουαρίου 2020
3.
Ο "άγνωστος πόλεμος" της Τουρκίας εναντίον των Αλεβί:
Θρησκευτικά ανελεύθερο το 17% του πληθυσμού.
Τα προβλήματα των Αλεβιτών της Τουρκίας, της μεγαλύτερης θρησκευτικής ομάδας στη χώρα μετά την πλειοψηφία των Σουνιτών, έχουν επανέλθει στο προσκήνιο, αφότου ο δήμος της Κωνσταντινούπολης πρότεινε επίσημα την αναγνώριση των τόπων λατρείας των ετερόδοξων μειονοτικών ομάδων.
Η πρόταση καταψηφίστηκε την περασμένη εβδομάδα από τους Ισλαμιστές του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) και τους ακροδεξιούς συμμάχους τους στο Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), οι οποίοι έχουν 180 έδρες από τις 312 στο δημοτικό συμβούλιο.
Η λύση στο πρόβλημα πρέπει να είναι απλή. Τα θέματα αυτά πρέπει να επιλυθούν με βάση την ισότητα των πολιτών. Σε ένα σύγχρονο κράτος, τα δικαιώματα και οι ευθύνες αποκλείουν οποιαδήποτε μορφή διακρίσεων βάσει της εθνότητας ή της θρησκευτικής ταυτότητας.
Πρώτα απ' όλα, το κράτος δεν μπορεί να υποστηρίζει ή να δυσφημίζει οποιαδήποτε θρησκευτική ταυτότητα. Δεύτερον, το κράτος θα πρέπει να εξασφαλίζει παρόμοια νομικά δικαιώματα και καθεστώς σε όλες τις θρησκευτικές ομάδες.
Αλλά στην Τουρκία, το σουνιτικό Ισλάμ είναι στην πράξη ένα από τα κύρια στοιχεία που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ του κράτους και των πολιτών του. Η ύπαρξη της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, του διαβόητου Diyanet, το οποίο απασχολεί περισσότερους από 100.000 ανθρώπους και απολαμβάνει σημαντικές πιστώσεις από δημόσιους πόρους, είναι η πιο συγκεκριμένη απόδειξη αυτού του γεγονότος.
Το Diyanet, αφειδώς χρηματοδοτούμενο από όλους τους φορολογούμενους, φυσικά αν και παίρνει λεφτά από αυτούς, στην ουσία δεν λειτουργεί ούτε κατ' ελάχιστον υπέρ των μουσουλμάνων Αλεβιτών που αποτελούν το 10 έως 20% (16,7% με τον τελευταίο απολογισμό) του πληθυσμού, αντ' αυτού, ορίζει Σουνίτες ιμάμηδες σε κρατικά τζαμιά στα χωριά των Αλεβί, στα οποία φυσικά κανείς δεν πατά.
Λόγω των σχέσεων μεταξύ του κράτους και του σουνιτικού Ισλάμ, η Τουρκία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως κοσμικό κράτος.
Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων αναζητούν λύσεις στα προβλήματα των Αλεβί από την οπτική γωνία του σουνιτικού Ισλάμ. Σε μια κοσμική, σύγχρονη κατάσταση, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ενός τζαμιού και ενός τζεμεβί, του τόπου λατρείας των Αλεβιτών. Αλλά από την σκοπιά του σουνιτικού Ισλάμ, δεν μπορούν ποτέ να αντιμετωπίζονται εξίσου. Το Σουνιτικό Ισλάμ αναγνωρίζει άλλους τόπους λατρείας, όπως εκκλησίες και συναγωγές, αλλά είναι αδύνατο για το σουνίτικο Ισλάμ να δεχτεί τα τζεμεβί.
Η επίσημη αντιπολίτευση στην αναγνώριση των τζεμεβί ως τόπου λατρείας είναι καλά τεκμηριωμένη από τη σουνιτική θεολογική προοπτική. Το πρόβλημα στην Τουρκία είναι το γεγονός ότι αυτή η θεολογική συλλογιστική είναι επίσης επίσημη πολιτική.
Η σουνιτική ερμηνεία θεωρεί τις πεποιθήσεις των Αλεβιτών ως μια λανθασμένη ερμηνεία του Ισλάμ. Πολλοί σουνίτες λόγιοι ορίζουν τις πεποιθήσεις των Αλεβί ως μια πρωτόγονη, υποανάπτυκτη εκδοχή του Ισλάμ. Τα τελετουργικά των Αλεβί, όπως η χρήση μουσικών οργάνων, ο χορός και η υπόκλιση σε θρησκευτικούς ηγέτες, είναι ανάθεμα για τη σουνιτική θρησκευτική σκέψη.
Ως αποτέλεσμα, το σουνιτικό Ισλάμ έχει παραδοσιακά επιδιώξει να μετασχηματίσει και να "σουνιτοποιήσει" του Αλεβίτες. Τα επίσημα σλόγκαν όπως "είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές" ή "τόσο το τζαμί όσο και το τζεμεβί είναι δικά μας" χρησιμεύουν μόνο ως προοίμιο της αφομοίωσης - δεν σημαίνει ότι ο εκάστοτε Αλέβιτης αναγνωρίζεται ως μέλος ενός νόμιμου μουσουλμανικού δόγματος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι προηγούμενες στρατηγικές της κυβέρνησης "ανοίγματος των Αλεβιτών" ποτέ δεν καρποφόρησαν. Σε μια τακτική κίνηση, το AKP, του Ερντογάν, υποσχέθηκε τη νομική αναγνώριση των τζεμεβί πριν από τις προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο του 2018, αλλά από τη στιγμή που κέρδισε την ψηφοφορία, το κόμμα του, όπως και αυτά των προηγούμενων ηγετών του τουρκικού κράτους, δεν έκανε τίποτα για να υποστηρίξει τη δέσμευση αυτή.
Η κρατική μεταχείριση των Αλεβιτών είναι τραγική, δεδομένου ότι το σύστημα πεποιθήσεων των Αλεβί διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη μετάβαση των Τούρκων στο Ισλάμ στην Ανατολία. Αλλά το Σουνιτικό Ισλάμ, το οποίο βλέπει τις πολύ πρώιμες πρακτικές των μουσουλμάνων ως την τελική και αναλλοίωτη εκδοχή της θρησκείας, παραδοσιακά απέτυχε να κατανοήσει την παγκόσμια και τοπική διάσταση της πίστης. Γι' αυτό πολλοί σουνίτες στην Τουρκία προτιμούν τα αραβικά ονόματα για τα παιδιά τους, αντί για τα τουρκικά ονόματα, θεωρώντας τα πιο ισλαμικά.
Αλλά είναι φυσικό για διαφορετικούς τοπικούς πολιτισμούς να ερμηνεύουν το Ισλάμ διαφορετικά. Γι' αυτό δεν υπάρχει μόνο ένα αραβικό Ισλάμ, αλλά και ένα τουρκικό, όπως και το περσικό και άλλα.
Σήμερα στην Τουρκία υπάρχει μια εμφανής κρίση του σουνίτικου Ισλάμ, το οποίο είναι το αποτέλεσμα των στενών σχέσεών του με το κράτος. Από αυτή την προοπτική, οι Αλεβίτες θα πρέπει να δουν ότι ο αποκλεισμός τους από το κράτος θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι μια ευλογία μεταμφιεσμένη.
Πέτρος Κράνιας
https://www.capital.gr/diethni/3407828/o-agnostos-polemos-tis-tourkias-enantion-ton-alebi-thriskeutika-aneleuthero-to-17-tou-plithusmou
29/1/2020
«Παντρέψου τον βιαστή σου» :
Η Τουρκία επιστρέφει στον Μεσαίωνα και με τον νόμο.
Ένας νόμος-επιστροφή στο Μεσαίωνα αναμένεται να εισαχθεί στο κοινοβούλιο στην Τουρκία, ο οποίος θα επιτρέπει στους άνδρες που κατηγορούνται για σεξουαλικές σχέσεις με κορίτσια κάτω των 18 ετών, να αποφύγουν την τιμωρία εάν παντρευτούν τα θύματά τους.
Το νομοσχέδιο της οργής.
Το νομοσχέδιο κάνει τον γύρο του κόσμου με τίτλο «Παντρέψου τον βιαστή σου» και ήδη έχει προκαλέσει την οργή όσων μάχονται για τα δικαιώματα των γυναικών, σύμφωνα με δημοσίευμα του Independent.
Οι επικριτές της νομοθεσίας αυτής, την οποία το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP) καλεί την κυβέρνηση να ακυρώσει, υποστηρίζουν ότι δεν νομιμοποιεί μόνο τον παιδικό γάμο και τον βιασμό, αλλά ακόμη «κλείνει τα μάτια» σε περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης των ανηλίκων.
Αντιδρά ο ΟΗΕ.
Στο νομοσχέδιο αυτό αντέδρασε αμέσως ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών προειδοποιώντας πως ένας τέτοιος νόμος θα άφηνε τους βιαστές ατιμώρητους, ενώ από την άλλη πλευρά θα άφηνε τα θύματα ευάλωτα σε πράξεις βιαιοπραγίας και κακοποίησης.
«Είναι σοκαριστικό το γεγονός ότι οι πολιτικοί προσπαθούν να περάσουν νομοσχέδιο που παρέχει ατιμωρησία σε δράστες που κατηγορούνται για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων», δήλωσε η Suad Abu-Dayyeh, ακτιβίστρια που κινείται κυρίως στο χώρο της Μέσης Ανατολής, Βόρεια Αφρική, Αφγανιστάν και το Πακιστάν και εργάζεται σε ΜΚΟ που μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών.
Η βία κατά των γυναικών κυριαρχεί στην Τουρκία.
«Χαιρετίζω το γενναίο έργο των αγωνιστών για τα δικαιώματα των γυναικών στην Τουρκία, οι οποίοι αντιτάσσονται σθεναρά σε αυτό το νομοσχέδιο. Παρά το γεγονός ότι η νόμιμη ηλικία γάμου στην Τουρκία είναι τα 18 και άνω, μία κυβερνητική αναφορά το 2018 περί παιδικού γάμου, εκτιμούσε ότι συνολικά 482,908 ανήλικα κορίτσια παντρεύτηκαν την τελευταία δεκαετία», συμπλήρωσε.
«Η βία κατά των γυναικών κυριαρχεί στην Τουρκία, με ένα ποσοστό 38 % των γυναικών στη χώρα να έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία από σύντροφό τους, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη», κατέληξε η Suad.
Και δεν είναι το πρώτο νομοσχέδιο-επιστροφή στον Μεσαίωνα.
Σημειώνεται πως δεν είναι το πρώτο νομοσχέδιο που γυρίζει την Τουρκία πίσω στον Μεσαίωνα, καθώς το 2016 ένα αντίστοιχο νομοσχέδιο «συγχωρούσε» τους άνδρες που είχαν σεξουαλικές επαφές με ανήλικα κορίτσια στις περιπτώσεις που δεν είχαν κάνει εμφανή «χρήση βίας».
Το νομοσχέδιο τότε είχε απορριφθεί μετά από παγκόσμια κατακραυγή.
https://www.in.gr/2020/01/23/world/pantrepsou-ton-viasti-sou-tourkia-epistrefei-ston-mesaiona-kai-ton-nomo/?fbclid=IwAR38g2kumQvBpKFcW4qT-F-4Iyiu-sD5X6t3XgxsvbsiI6XRhBJZoajaiOY
23 Ιανουαρίου 2020