Τα συμπεράσματα της Διάσκεψης του Βερολίνου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
(1) Η Ελλάδα απέναντι στο αβέβαιο μέλλον
της Διάσκεψης του Βερολίνου.
(2) Τούρκος αρθρογράφος Fehim Tastekin : Οι συμφωνίες
(1) Η Ελλάδα απέναντι στο αβέβαιο μέλλον
της Διάσκεψης του Βερολίνου.
(2) Τούρκος αρθρογράφος Fehim Tastekin : Οι συμφωνίες
που υπέγραψε η Τουρκία με την Τρίπολη κινδυνεύουν.
(3) ''Η Τουρκία επισφραγίζει τον ρόλο της.
Η Ελλάδα να πάψει να είναι φάντασμα γεωπολιτικά ''
(4) Διάσκεψη του Βερολίνου :
Τα «γκρίζα» σημεία της συμφωνίας για τη Λιβύη.
(5) Ο απρόβλεπος Χαφτάρ κόβει τις ροές πετρελαίου της Λιβύης.
(3) ''Η Τουρκία επισφραγίζει τον ρόλο της.
Η Ελλάδα να πάψει να είναι φάντασμα γεωπολιτικά ''
(4) Διάσκεψη του Βερολίνου :
Τα «γκρίζα» σημεία της συμφωνίας για τη Λιβύη.
(5) Ο απρόβλεπος Χαφτάρ κόβει τις ροές πετρελαίου της Λιβύης.
Τα συμπεράσματα της Διάσκεψης του Βερολίνου.
Η Διάσκεψη στο Βερολίνο τελείωσε, δίχως, όπως κάποιοι Πανεπιστημιακοί είχαμε σπεύσει να αναδείξουμε, να μπορέσει να φέρει κάποια λύση στο πολυεπίπεδο πρόβλημα της Λιβύης που σπαράζεται εδώ και χρόνια από την εμφύλια διαμάχη αλλά και από απουσία θεσμών ή πολιτικού προσωπικού ικανού να οδηγήσει τη χώρα πέρα του κανταφικού ολοκληρωτισμού. Τα πρώτα συμπεράσματα της Διάσκεψης είναι τα ακόλουθα:
• Τουρκία και Ρωσία μέσω της συγκεκριμένης διαδικασίας έχουν πλέον παγιώσει την παρουσία τους στα της Λιβύης. Το σχήμα μάλιστα που εξελίσσεται είναι εξόχως επιθετικό προς τις δυτικές θέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, όταν Άγκυρα και Μόσχα υποστηρίζοντας τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές στο εσωτερικό τη Λιβύης ενισχύουν το ρόλο τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Το χειρότερο δυνατό σενάριο για την Ελλάδα – σε πρώτο χρόνο – και για άλλες δυτικές δυνάμεις είναι να επιτύχει η Τουρκία το στόχο της να οικοδομήσει ναυτική στρατιωτική βάση στη Λιβύη. Ο ρόλος της Μόσχας προς την ενίσχυση της Άγκυρας είναι κομβικός και θεωρώ ότι πλέον είναι καιρός η Αθήνα να σταματήσει να ελπίζει ότι θα μπορέσει να βρει ένα σημείο επαφής με τη Ρωσία και να προετοιμασθεί με βάση τα συγκεκριμένα δεδομένα.
• Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να έχουν μια μπλαζέ διάθεση μη ουσιαστικής εμπλοκής στα της Λιβύης. Στη νέα μου μονογραφία U.S. Foreign Policy in the Eastern Mediterranean: Power Politics and Ideology under the Sun από τον εκδοτικό οίκο Springer International που θα κυκλοφορήσει σε λίγες εβδομάδες διεθνώς υποστηρίζω ότι το μεγαλύτερο σφάλμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια είναι η καθυστέρηση και η μπλαζέ διάθεση που επέδειξε κατά τη διάρκεια της προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα στις εξελίξεις του Συριακού Εμφυλίου. Διαπιστώνεται ότι ακολουθείται η ίδια γραμμή και στη Λιβύη με αποτέλεσμα το κενό που εμφανίζεται να καλύπτεται από έτερες δυνάμεις. Το ζήτημα πλέον στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι αν οι ΗΠΑ θα ηγηθούν των εξελίξεων από την πρώτη γραμμή ή πίσω από τη διεθνοπολιτική κουρτίνα [lead from the front vs. lead from behind] αλλά αν οι ΗΠΑ έχουν τη διάθεση να συνεχίσουν να διαδραματίζουν ρόλο στην περιοχή. Οι εξελίξεις γύρω από τα ζητήματα της τουρκικής στάσης στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και το διπλωματικό παρασκήνιο πίσω από τη Διάσκεψη του Βερολίνου δείχνουν ότι η Ουάσιγκτον σκέφτεται πλέον τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και τις νομικές περιπέτειες του Αμερικανού Προέδρου με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κανονιστικές ανακατανομές ισχύος.
• Η Γερμανία δείχνει ότι επιθυμεί να διαδραματίσει σημαντικότερο ρόλο στα ευρύτερα στρατηγικά ζητήματα που επηρεάζουν τον ευρωπαϊκό χώρο. Αποτελεί μια πρωτοβουλία ενός κράτους που πλέον αισθάνεται σίγουρο να περάσει από το επίπεδο της οικονομικής μεγάλης δύναμης σε αυτό της πολιτικής, ένα δεδομένο που θα είναι λάθος να μην προσμετρηθεί στα στοιχεία αυτά που διαμορφώνουν τη μεγάλη συστημική εικόνα του εδραιωμένου πολυπολισμού στον 21ο αιώνα. Η Γερμανία θα μπορέσει να προσφέρει σημαντικά στην ενίσχυση της ειρήνης και της ασφάλειας του διεθνούς συστήματος της εποχής μας αν καταφέρει και κατανοήσει σε βάθος τον ειδικό ρόλο σύνθεσης που μπορεί να έχει στο εσωτερικό της Ε.Ε. μεταξύ των κρατών μελών. Το σφάλμα της μη πρόκλησης της Ελλάδας στη Σύσκεψη του Βερολίνου πρέπει να μην επαναληφθεί.
• Η Γαλλία αλλά και η Ιταλία επιθυμούν κι αυτές να διαδραματίσουν σημαντικότερο ρόλο στην περιοχή από αυτόν που τώρα παίζουν. Η Λιβύη για τη Γαλλία αποτελεί κομβικό σημείο υψηλού ενδιαφέροντος κυρίως λόγω των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της, ενώ για την Ιταλία θέματα που άπτονται των προσφυγικών ροών παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο. Δεν είμαι σίγουρος όμως πως θα καταφέρει η Ιταλία να αναλάβει πρωτοβουλίες στα της Λιβύης όταν η εθνική οικονομία αλλά και το πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων, ενώ η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο συστημικά, τόσο στην οικονομία όσο και σε θέματα στρατηγικής και ενεργειακής διάστασης, αλλά οι ρωγμές στον κορμό της κοινωνίας έχουν αρχίσει και βαθαίνουν πολύ περισσότερο από ότι το Παρίσι θεωρεί ανεκτό. Επομένως, οι φιλοδοξίες και των δυο κρίνονται μη ρεαλιστικές.
• Τόσο η αναφορά σε Γερμανία όσο και σε Ιταλία και Γαλλία, αναδεικνύουν τη θεσμική αδυναμία της Ε.Ε. να χαράξει μια κοινή εξωτερική πολιτική. Η Ε.Ε. ήταν παρούσα στη Διάσκεψη του Βερολίνου όχι ως αποφασιστικός δρών αλλά ως παρατηρητής των εξελίξεων. Το μέλλον της Ε.Ε. είναι ένα από τα σημαντικότερο ζητήματα που θα απασχολήσουν την Ευρώπη αλλά και το δυτικό κόσμο τα χρόνια που έρχονται. Η πολιτική αδυναμία του ενωσιακού εγχειρήματος να αναλάβει κοινές πρωτοβουλίες αλλά και το θεσμικό κενό οφείλουν να προβληματίσουν δημιουργικά τους παράγοντες αυτούς (πολιτικούς, πανεπιστημιακούς, επιχειρηματίες) που επιθυμούν να δουν την ενίσχυση της Ευρώπης και την υιοθέτηση μιας κοινής συνισταμένης αναφορικά με τη χάραξη ενός συλλογικού μέλλοντος για τους πολίτες της γηραιάς ηπείρου.
• Η Αθήνα τρέχει να καλύψει το διπλωματικό κενό δεκαετιών και να αλλάξει τη λογική χρόνων που αναδείκνυαν το "μη τους κύκλους τάραττε". Η μη πρόσκληση της Ελλάδας στη σύνοδο του Βερολίνου έχει πλέον καταγραφεί και η Αθήνα θα πρέπει γρήγορα να κινηθεί με στόχο την ακύρωση των σχεδίων της Άγκυρας για δημιουργία ναυτικής στρατιωτικής βάσης στη Λιβύη, τον καλύτερο συντονισμό της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ ώστε να αναβαθμιστεί ο ρόλος της Ελλάδας στις εσωτερικές υποθέσεις του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, τη δημιουργία ενός νέου σχεδιασμού σε επίπεδο Στρατιωτικής Στρατηγικής ώστε να βοηθηθεί η εθνική οικονομία δίχως να επηρεασθεί η δυνατότητα αποτροπής ή –αν αυτό χρειασθεί– πλήγματος προς τον οποιαδήποτε παράγοντα επιβουλεύεται των εθνικών θέσεων. Η Χάγη δεν είναι λύση αλλά κατάληξη της εδώ και δεκαετιών πολιτικής κατευνασμού προς την Τουρκική επιθετικότητα. Η χρονική συγκυρία είναι κρίσιμη και χρειαζόμαστε σύμπνοια και τεχνοκρατικό σχεδιασμό που δεν θα επιτρέπει την παραμικρή μορφή κομματικοποίησης.
Σπύρος Λίτσας,
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστημίου Μακεδονίας & Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Grenoble και της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων
20/1/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
Η Ελλάδα απέναντι στο αβέβαιο μέλλον
της Διάσκεψης του Βερολίνου.
Μετά τις πρώτες αναλύσεις για τα αποτελέσματα της προχθεσινής Διάσκεψης του Βερολίνου για την Λιβύη, και με «τον κουρνιαχτό» να πέφτει επιχειρούμε σήμερα χωρίς την πίεση της άμεσης ενημέρωσης να εκτιμήσουμε χωρίς λειάνσεις και ευσεβείς πόθους το διαμορφούμενο μέλλον της Λιβύης και πως αυτό θα επηρεάσει τα ελληνικά συμφέροντα.
Κατ’ αρχήν είναι σκόπιμο να επισημανθεί ότι η προετοιμασία και η οργάνωση της Διάσκεψης για την Λιβύη που έγινε την Κυριακή στο Βερολίνο ξεκίνησε από την Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2019. Η Ελλάδα μάλλον τότε δεν είχε εκτιμήσει τους κινδύνους που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει από την διείσδυση της Τουρκίας στην Λιβύη, παρ’ όλες τις ενδείξεις και ως εκ τούτου δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον να συμμετάσχει. Όλες οι δραστηριότητες που έγιναν σε αυτό το πλαίσιο από την διοργανώτρια Γερμανία η οποία αποσκοπούσε σε μία διπλωματική επιτυχία που θα της προσέθετε υψηλό πολιτικό κύρος, ονομάσθηκαν «Διαδικασία του Βερολίνου». Δυστυχώς μετά την υπογραφή της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Τριπόλεως (GNA) και της Τουρκίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που παραβιάζει τα νόμιμα δικαιώματα της πατρίδας μας, η Ελλάδα έγινε άμεσα ενδιαφερόμενη χώρα για τα τεκταινόμενα εκεί.
Η Ελλάδα μέχρι και την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου, δεν εμφανιζόταν να έχει ουσιαστικό έρεισμα μέσα στην Λιβύη. Με μία κίνηση υψηλού ρίσκου, ίσως και με την συνδρομή άλλων χωρών με την επίσκεψη Χάφταρ στην Αθήνα και τις όποιες διαβουλεύσεις έγιναν, η Ελλάδα κρατάει τουλάχιστον ένα «χαρτί» στα χέρια της και δημιουργεί προϋποθέσεις για να έχει και αυτή κάποιον λόγο. Μιας και η Γερμανία για να ικανοποιήσει την σχετική απαίτηση του… «απομονωμένου» Ερντογάν δεν προσκάλεσε προβάλλοντας παιδαριώδεις δικαιολογίες, την Ελλάδα.. «Εταίρο» της στην ΕΕ και συνορεύουσα θαλασσίως με την Λιβύη.
Η Διάσκεψη μπορεί να μην κατέρρευσε αλλά ούτε μπορεί να πει κάποιος ότι σημείωσε και επιτυχία που θα οδηγήσει στην ειρήνευση. Είχαμε ένα γενικόλογο και με πολλές ασάφειες κείμενο που ουσιαστικά δεν είναι κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτά που περιλαμβάνονται στο Ψήφισμα 2259/2015 του ΣΑ/ΟΗΕ. Η κατάπαυση του πυρός, το εμπάργκο όπλων και η μεικτή στρατιωτική επιτροπή που θα πρέπει να συγκροτηθεί με αντιπροσώπους όλων των εμπλεκομένων χωρών αλλά και αντιμαχόμενων πλευρών στην Λιβύη είναι τα κύρια στοιχεία της προχθεσινής συμφωνίας. Με βάση τα προαναφερθέντα ας δούμε λοιπόν πως μπορεί να διαμορφωθεί η επόμενη ημέρα και πως θα μπορούσε να επηρεάσει τα Ελληνικά συμφέροντα.
Πρώτα απ’ όλα η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Σάρατζ, διατηρεί την διεθνή της υπόσταση και όσο και αν λέμε ότι είναι αστεία και άκυρη η Συμφωνία για την οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών που αγνοεί Υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ Κρήτης συνεχίζει να υπάρχει. Η «απομονωμένη» Τουρκία του Ερντογάν παρά το γεγονός ότι δεν ικανοποιήθηκε πλήρως γίνεται πλέον με την υποστήριξη της Μόσχας και την ανοχή των «Εταίρων» μας βασικός παίκτης και διαμορφωτής οποιουδήποτε μελλοντικού πολιτικού διακανονισμού. Αρέσει, δεν αρέσει και φυσικά δεν μας αρέσει, η Τουρκία εδραιώνεται ως Περιφερειακή Δύναμη από την στιγμή που επηρεάζει άμεσα τα εξελίξεις.
Οι δυνάμεις του Χάφταρ μπορεί να έφθασαν κοντά στην Τρίπολη αλλά παρά τις συνεχείς επιθέσεις από τον Απρίλιο και μετά δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν ώστε να ανατρέψουν την Κυβέρνηση Σάρατζ και να ελέγξουν όχι μόνον αυτή καθαυτή την Πρωτεύουσα του Κράτους (ο Θεός να το κάνει …Κράτος) αλλά και την Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (NOC) και την Κεντρική Τράπεζα στην οποία κατατίθενται τα χρήματα από την πώληση πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Και επειδή μιλάμε για δύο αντιμαχόμενες πλευρές με στρατιωτικές δυνάμεις ας έχουμε υπόψη μας ότι στην Λιβύη η έννοια έθνους υπολείπεται αυτής της φυλής. Έχουμε πληθώρα φυλών (7 είναι οι κύριες και κάπου άλλες 40 οι μικρότερες) και φατριών και αναλόγως συμφερόντων συνάπτουν συμμαχίες, κάποιες πρόσκαιρες και καιροσκοπικές οι οποίες ευλόγως δεν είναι σταθερές. Δεν υπάρχουν ομογενοποιημένοι κανονικοί Στρατοί, αλλά παραστρατιωτικές ομάδες με φυλάρχους και μισθοφόρους ενώ τα υπολείμματα του Στρατού του Καντάφι έχουν διαμοιραστεί μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία παραβιάζοντας το σχετικό Ψήφισμα του ΣΑ/ΟΗΕ έχει αποστείλει στην Λιβύη περίπου 2000 παραστρατιωτικούς από αυτούς που χρησιμοποίησε κατά των Κούρδων στην Συρία μαζί με στρατιωτικά μέσα και υλικό.
Εκτιμάται ότι εξαιρετικά δυσχερές στις επόμενες ημέρες να τηρηθεί τόσο η κατάπαυση του πυρός όσο και η απαγόρευση διακίνησης όπλων και ξένων στρατευμάτων καθόσον δεν υπάρχουν οι σχετικοί μηχανισμοί και οι απαραίτητες δυνάμεις. Η Τουρκία η οποία ποτέ δεν σεβάστηκε την υπογραφή της είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει την στρατιωτική ενίσχυση του Σάρατζ προκειμένου να υφίσταται και η συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες. Για όσους στην Ελλάδα αφελώς εξέλαβαν την αναχώρηση του Ερντογάν ως... ήττα, ας διερωτηθούν αν το έκανε για να μην υπάρχει οποιαδήποτε προσωπική δέσμευση κάτι που θα του επιτρέψει να αμφισβητήσει την αποτελεσματικότητα της Συμφωνίας και έτσι να «νομιμοποιηθεί» για οποιαδήποτε ενέργεια μεταφοράς παραστρατιωτικών, συμβούλων και υλικού.
Η Ελλάδα με την Συμφωνία του Βερολίνου κερδίζει κάποιο χρόνο. Μπορεί να μην είναι πλέον επικείμενη η κατάληψη της Τριπόλεως από τις δυνάμεις του Χάφταρ αλλά «Ποντάροντας» στον Χάφταρ μπορεί να έχει πλέον έναν ευνοϊκά διακείμενο ισχυρό ηγέτη στην αυριανή Λιβύη, με την προϋπόθεση να είναι συνεπής καθόσον υπάρχουν και ερωτηματικά για την αξιοπιστία του λόγω της γνωστής πορείας του.
Δεν γνωρίζουμε αν και πως θα διατηρηθεί το υφιστάμενο status quo. O Χάφταρ ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας και τουλάχιστον δεν έχει εχθρούς τις φυλές του Νότου (Τούμπου και Τουαρέγκ). Ότι δεν πέτυχε με στρατιωτικά μέσα ίσως να το πετύχει με άλλα μέσα. Το Παρατηρητήριο Liberal τολμάει να εκτιμήσει ότι λόγω της απαγόρευσης εξαγωγών πετρελαίου από την Κυβέρνηση της Τριπόλεως από το λιμάνι της Σύρτης που έχει καταληφθεί πρόσφατα από τον Χάφταρ, η Κυβέρνηση του Σάρατζ έχει αρχίσει να στερείται οικονομικών πόρων. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πια τα αναγκαία χρήματα για να πληρώσει του μισθοφόρους του. Κάτι όμως που έχει την δυνατότητα να κάνει στους δικούς του ο Χάφταρ. Η μείωση της παραγωγής πετρελαίου στις πετρελαιοπηγές που ελέγχει δημιούργησαν νέα δεδομένα για τους χρηματοδότες του. Επομένως «παίζει» καλά το παιχνίδι του.
Από εδώ και πέρα απαιτείται από πλευράς μας εγρήγορση και ενεργή πολιτική για να μην συρθεί ξανά η Ελλάδα πίσω από τα γεγονότα. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι παντού, είτε με συμμετοχή σε δύναμη επιτηρήσεως της εκεχειρίας, είτε σε δύναμη ελέγχου του εμπάργο όπλων και διακινήσεως ξένων στρατευμάτων.
Επειδή ήταν λάθος η απέλαση του διπλωματικού αντιπροσώπου της διεθνώς αναγνωσισμένης Κυβέρνησης της Τριπόλεως η στην ουσία διακοπή διπλωματικών σχέσεων απαιτείται η άμεση ενεργοποίηση της Πρεσβείας μας στην Τρίπολη. Επίσης η επαναλειτουργία του Προξενείου μας στην Βεγγάζη και σε αδυναμία τουλάχιστον εγκαθίδρυση Διπλωματικού Συνδέσμου. Μπορούμε ακόμα «να σώσουμε την πατρίδα» και να εξαλείψουμε την Τουρκο-Λιβυκή Συμφωνία που μπορεί να λέμε ότι είναι παράνομη και γεωγραφικά αστήρικτη αλλά παράγει αποτελέσματα και μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α.,επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal»
https://www.liberal.gr/diplomacy/i-ellada-apenanti
-sto-abebaio-mellon-tis-diaskepsis-tou-berolinou/282980
21/1/2020
2.
Τούρκος αρθρογράφος Φεχίμ Τάστεκιν:
Οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με την Τρίπολη κινδυνεύουν.
Από τη διεθνή διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο με πρωτοβουλία της Γερμανίας και την υποστήριξη της Ρωσίας, προέκυψε η απόφαση να συνεχιστούν οι προσπάθειες για πολιτική λύση και να συνεχιστεί το εμπάργκο όπλων που ισχύει για τη Λιβύη. Η σύνοδος κορυφής για τη Λιβύη θα συνεχίσει να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης τόσο όσον αφορά τους συμμετέχοντες όσο και την τελική διακήρυξη.
Ο δημοσιογράφος Fehim Taştekin γράφει στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Duvar (Τείχος) ότι είναι “άσκοπο” να μετατραπεί η διαδικασία σε έναν αγώνα που ο καθένας θα στοχεύει να αποδείξει «Ποιος συμμετείχε και ποιος αποκλείστηκε», προσθέτοντας ότι «θα έπρεπε να συμμετέχουν στη σύνοδο και εκείνοι που μπορούν να συμβάλουν στην εμπέδωση της ειρήνης αλλά και εκείνοι που παρεμποδίζουν την εξεύρεση λύσης».
Είναι αξιοπρόσεκτη η επισήμανση του Τάστεκιν, που λέει ότι σε περίπτωση που ο ρόλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Τομπρούκ είναι καθοριστικός στη συμφωνία που θα επιτευχθεί, τότε τίθενται σε «κίνδυνο» οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με την Τρίπολη.
Ο Τάστεκιν που σημειώνει ότι λόγω της σύγκρουσης που είναι σε εξέλιξη στην ανατολική Μεσόγειο, το ζήτημα της Λιβύης μετατρέπεται πλέον σε ένα θέμα που προκαλεί επί πλέον ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Λέει μάλιστα ότι «η Αθήνα στηρίζεται ακόμα περισσότερο στον Χαφτάρ, λόγω του ότι η Τουρκία υπέγραψε τις συμφωνίες με την πλευρά της Τρίπολης. Αν ληφθεί δε υπ’ όψιν ότι ορισμένα από τα πλοία που μετέφεραν οπλισμό από την Τουρκία στη Λιβύη συνελήφθησαν από το λιμενικό της Ελλάδας, τότε εξάγεται το συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί η Ελλάδα».
Ο Τάστεκιν στη συνέχεια του άρθρου του σημειώνει ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν, που κατηγόρησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δεν είχε προσκληθεί στο Βερολίνο, ότι «είναι πολύ ενοχλημένος που δεν προσκλήθηκε και εξ αυτού παίζει το παιχνίδι λάθος», αναγκάστηκε να βρεθεί στο ίδιο τραπέζι με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Abdülfettah el Sisi, τον οποίο μισεί, για πρώτη φορά από το 2013. Επίσης, ο Τάστεκιν υπενθύμισε: «Ο Σίσι, πρόεδρος της Αιγύπτου με 1.200 χιλιόμετρα σύνορα με τη Λιβύη, εξ αιτίας της απόφασης της Τουρκίας να εμπλακεί άμεσα στον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη στη χώρα αυτή, έκανε την εξής δήλωση: “Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να ελέγξει τη Λιβύη. Αυτό είναι ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας για την Αίγυπτο”».
Ο αρθρογράφος συνεχίζοντας σημειώνει ότι το γεγονός ότι έλειπε η Ελλάδα από το τραπέζι, δεν μπορεί να θεωρηθεί «ήττα» για τον Χαφτάρ, όμως «αν το ζητούμενο είναι η λύση, τότε στο τραπέζι έπρεπε να είναι και η Ελλάδα. Αυτό ισχύει και για τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία, που υποστηρίζουν τον Χάφταρ».
Ο Τάστεκιν λέει ότι οι υποστηρικτές του Χαφτάρ πήγαν στο Βερολίνο, με στόχο να αποτρέψουν την αποστολή στρατευμάτων από την Τουρκία στη Λιβύη και συνεχίζει:
«Στο σχέδιο κοινής δήλωσης που διέρρευσαν στον Τύπο, αναφέρεται ότι γίνεται έκκληση να αποφευχθούν οι ξένες επεμβάσεις στη Λιβύη, να τηρηθεί το εμπάργκο όπλων από τους διεθνείς παράγοντες και να διαλυθούν οι ένοπλες ομάδες. Αυτό είναι ένα πλαίσιο που εμποδίζει τις μυστικές επιχειρήσεις που διεξάγει μέχρι τώρα η Τουρκία αλλά και την ανοιχτή επέμβαση μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου στο τουρκικό κοινοβούλιο».
Ο Τάστεκιν παραθέτει ορισμένα βασικά στοιχεία που ξεχωρίζουν στο τελικό ανακοινωθέν του Βερολίνου:
– Να συγκροτηθεί μια ενιαία, ενωτική, αντιπροσωπευτική και αποτελεσματική κυβέρνηση, με την έγκριση της Βουλής των Αντιπροσώπων.
– Να συγκροτηθεί ενιαίο σύστημα εθνικής ασφάλειας και άμυνας, υπό τον έλεγχο της κεντρικής πολιτικής εξουσίας.
– Να συγκροτηθούν μια επίτροπέ παρακολούθησης και τέσσερις τεχνικές ομάδες εργασίας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ .
Ο αρθρογράφος, διευκρινίζει ότι η Συνέλευση των Αντιπροσώπων, η οποία λειτουργεί στο Τόμπρουκ αντί της Τρίπολης από το 2014, λόγω της παρεμπόδισης από τους ισλαμιστές, αναγνωρίζει τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης, υπό την ηγεσία του Χάφτερ, ως τον εθνικό στρατό της χώρας και συνεχίζει:
«Η βουλή αυτή, την οποία αναγνωρίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ως τη νόμιμη νομοθετική εξουσία, θεωρεί άκυρη τη συμφωνία με την Τουρκία. Αν αυτή η βουλή συνεχίσει να έχει καθοριστικό ρόλο μετά τη λύση στη Λιβύη, τότε θα τεθούν σε κίνδυνο οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με την Τρίπολη. Επιπλέον, αν καταστεί δυνατόν να συγκροτηθούν και να λειτουργήσουν οι μηχανισμοί που προβλέπονται για την επιτήρηση της κατάπαυσης του πυρός, τη συμμόρφωση με το εμπάργκο όπλων, την επίτευξη πολιτικής λύσης και τη διεξαγωγή εκλογών, αυτό θα αποτελέσει μια εξέλιξη που μπορεί να σταματήσει τις ενέργειες του Ερντογάν, πριν αυτές λάβουν επικίνδυνες διαστάσεις και εξελιχθούν σε μια τραγωδία για την Τουρκία».
Το Τάστεκτιν συνεχίζει ως εξής:
«Φυσικά, η διαδικασία που ξεκίνησε στο Βερολίνο σταματήσει την προέλαση του Χαφτάρ προς την Τρίπολη, μπορεί ο Ερντογάν να το επικαλεστεί ως μια επιτυχία. Φυσικά το «αποτρέψαμε να μην πέσει η Τρίπολη» είναι ένα αποτέλεσμα πολύ πίσω από αυτό που έχει υποσχεθεί ο Ερντογάν και ήταν η κατάκτηση της Λιβύης. Ωστόσο, αν ο ρόλος της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι καθοριστικός, όπως προβλέπεται, τότε μάλλον δεν θα βγουν οι υπολογισμοί που έκανε ο Ερντογάν μέσω της συνεργασίας του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Συμπερασματικά, πέρα από τις συζητήσεις που γίνονται σχετικά με τη συμμετοχή, οι Γερμανοί κατάφεραν να έχουν ένα αποτέλεσμα με αυτό το κοινό ανακοινωθέν. Η επιτυχία του εγχειρήματος εξαρτάται από πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες. Αν αυτοί που διεξάγουν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στη Λιβύη δεν συγκρατήσουν τον εαυτό τους, αυτό το κοινό ανακοινωθέν μπορεί να παραμείνει απλώς ένα χαρτί. Εξάλλου, υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα και κανείς δεν θέλει να πει αντίο στα όπλα.»
Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Πηγή: ahvalnews/
https://infognomonpolitics.gr/2020/01/tourkos-arthrografos-fechim-tastekin-i-symfonies-pou-ypegrapse-i-tourkia-me-tin-tripoli-kindynevoun/
20/1/2020
3.
Η Τουρκία επισφραγίζει τον ρόλο της.
Η Ελλάδα να πάψει να είναι «φάντασμα « γεωπολιτικά».
Η Τουρκία με το είναι μέρος του προβλήματος στη Λιβύη με τις ωμές παρεμβάσεις της, πέτυχε να θεωρείται και μέρος της λύσης κι έτσι να προωθεί στην ευρύτερη περιοχή τα συμφέροντα της και τις επιδιώξεις της να μετατραπεί σε πόλο ισχύος με ρόλο από τα ενεργειακά έως τα γεωστρατηγικά σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, λέει στον 98.4 ο καθηγητής γεωπολιτικής στην Σχολή Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας.
Η Ελλάδα την ώρα που χώρες όπως η Γερμανία την θεωρούν ανύπαρκτη γεωπολιτικά στην περιοχή, οι ΗΠΑ δεδομένο «πελάτη» και η Ρωσία εχθρικά διακείμενη, θα πρέπει να δηλώσει γεωπολιτικά παρούσα και απρόβλεπτη . Ανακήρυξη ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών μας υδάτων θα πρέπει να είναι οι άμεσες κινήσεις μας για να μας λάβουν σοβαρά υπόψη τους , όλοι οι παίκτες στην περιοχή, ακόμη και οι δυνητικά «σύμμαχοι» όπως η Γαλλία.
Ο Κ. Γρίβας με αφορμή το νέο του βιβλίο «Η νέα στρατιωτική επανάσταση και η ελληνική αμυντική στρατηγική» , εξηγεί ότι το «κλειδί» δεν είναι οι πανάκριβες πλατφόρμες όπως υπερσύγχρονα αεροσκάφη ή φρεγάτες, αλλά η εμβέλεια των βλημάτων. Γεωγραφικά το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου με νησίδες και βραχονησίδες , ως απλές πλατφόρμες εκτόξευσης, θα μπορούσαν να μετατραπούν σε ένα απροσπέλαστο πλέγμα αμυντικής ισχύος και αποτροπής , που θα άλλαζε τα δεδομένα στην περιοχή μας με χαμηλό κόστος και αξιοποίηση του επιστημονικού μας δυναμικού που φεύγει στο εξωτερικό και της εγχώριας αμυντικής μας βιομηχανίας με παραγωγή και εθνικού πλούτου.
https://www.youtube.com/watch?v=UXWnJszIjr8&feature=emb_logo
20/1/2020
4.
Διάσκεψη του Βερολίνου :
Τα «γκρίζα» σημεία της συμφωνίας για τη Λιβύη.
Το έργο των μεγάλων δυνάμεων στη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη φάνταζε εξ’ αρχής εξαιρετικά δύσκολο. Σίγουρα, μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στη Μόσχα, η συμφωνία η οποία επετεύχθη αποτελεί θετική έκβαση, ωστόσο πολλά είναι τα «γκρίζα» σημεία που προκύπτουν σε πρώτη ανάγνωση.
Μπορεί από τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη να βγήκε «λευκός καπνός» μετά από τέσσερις ώρες διεργασιών και πυρετωδών διαπραγματεύσεων, ωστόσο με βάση τις ανακοινώσεις της οικοδέσποινας γερμανίδας καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ, και του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, επιβεβαιώθηκαν όσοι κρατούσαν χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών.
Το έργο των μεγάλων δυνάμεων φάνταζε εξ’ αρχής εξαιρετικά δύσκολο, καθώς στην περιοχή διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα, εξ’ ου και το ενδιαφέρον κορυφαίων ηγετών να παρευρεθούν στη Διάσκεψη.
Σίγουρα, μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στη Μόσχα, η συμφωνία η οποία επετεύχθη στο Βερολίνο σε κάθε περίπτωση αποτελεί θετική έκβαση, καθώς θεωρούνταν ως η τελευταία προσπάθεια να αποκατασταθεί η σταθερότητα και η ειρήνη στη Λιβύη, ωστόσο πολλά είναι τα «γκρίζα» σημεία που προκύπτουν σε πρώτη ανάγνωση.
Η τήρηση της εκεχειρίας
Πριν τη Διάσκεψη, εκεί που στόχευαν όλες οι πλευρές ήταν στη μετατροπή της προσωρινής κατάπαυσης του πυρός σε μόνιμη εκεχειρία, καθώς και στην εγκαθίδρυση μηχανισμού ελέγχου και παρακολούθησής της. Οπως δήλωσε η καγκελάριος Μέρκελ κατά τη συνέντευξη Τύπου, το βασικό ζητούμενο είναι η κατάπαυση του πυρός, σημειώνοντας ότι το πώς αυτή θα διατηρηθεί, εφόσον επιτευχθεί, θα είναι αντικείμενο μελλοντικών διαδικασιών.
Ωστόσο, πολλοί από τους συμμετέχοντες παραδέχονται ήδη ότι είναι δύσκολο να ελεγχθεί η τήρησή της.
«Δεν μπορούμε να επιτηρήσουμε κάτι που δεν υπάρχει ακόμη» δήλωσε ο Αντόνιο Γκουτέρες. Στο ίδιο μήκος κύματος, η γερμανίδα καγκελάριος σημείωσε ότι «δεν μπορούμε να συζητήσουμε το δεύτερο βήμα πριν από το πρώτο», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Χάικο Μάας, τόνισε ότι θα συνεχίσουμε να αναλαμβάνουμε ευθύνη στην ειρηνευτική διαδικασία για τη Λιβύη, φιλοξενώντας και άλλες συναντήσεις, αν χρειαστεί.
Σε αυτό το σημείο μάλιστα, η δήλωσή του ότι «θα κληθούν να συμμετάσχουν και κράτη που δεν εκπροσωπήθηκαν στη Διάσκεψη του Βερολίνου» μπορεί να έχει και άρωμα ελληνικό, δεδομένης της άμεσης εμπλοκής της Αθήνας μετά την υπογραφή της συμφωνίας Ερντογάν – Σάρατζ για τον καθορισμό θαλάσσιων συνόρων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το εμπάργκο όπλων
Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο οι ηγέτες κατέληξαν σε κατ’ αρχήν συμφωνία είναι ο σεβασμός του εμπάργκο όπλων στη χώρα της Βόρειας Αφρικής.
Σύμφωνα με την Άνγκελα Μέρκελ, τα μέρη και οι δυνάμεις που εμπλέκονται στη Λιβύη συμφώνησαν ότι δεν θα παράσχουν περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια στις εμπόλεμες δυνάμεις όσο διαρκεί η εκεχειρία. «Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνει σεβαστό το εμπάργκο όπλων, το οποίο θα πρέπει να περιφρουρηθεί με αυστηρότητα, περισσότερο από ό,τι συνέβη στο παρελθόν» είπε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, μίλησε για «περιεκτικό σχέδιο για να προχωρήσουμε μπροστά» και τόνισε ότι όλοι οι συμμετέχοντες «εργάστηκαν εποικοδομητικά».
Ωστόσο, απέφυγε να δώσει σαφή απάντηση για το τι θα συμβεί αν δεν τηρηθεί το εμπάργκο, λέγοντας ότι όλοι δεσμεύθηκαν να το τηρήσουν και «θα δούμε». Η απάντηση αυτή σε πρώτη ανάγνωση δείχνει ότι δεν έχει συζητηθεί μηχανισμός τιμωρίας για όσους παραβιάσουν το εμπάργκο όπλων, με τον Αντόνιο Γκουτέρες να παρεμβαίνει στη συνέντευξη Τύπου και να επισημαίνει ότι «πρέπει να τηρηθεί η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας» για τη Λιβύη «ώστε να έχει νόημα η εξουσία του».
Το λιβυκό πετρέλαιο
Παρά την όποια συμφωνία, έντονη ήταν δε και η ανησυχία που εκφράστηκε για την κατάσταση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων στη Λιβύη μετά τον αποκλεισμό των τερματικών σταθμών στα ανατολικά της βορειο-αφρικανικής χώρας, με την επόμενη ημέρα να θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη δεδομένου και του μεγέθους παραγωγής.
«Είμαι πολύ ανήσυχος για το γεγονός ότι αρκετά λιμάνια απ’ όπου εξάγεται το πετρέλαιο είναι κλειστά, ενώ ένα πολύ μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου, όπως είδα, σταμάτησε την παραγωγή» δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.
Πρόσθεσε δε, χωρίς να δίνει κάποια σαφή κατεύθυνση, ότι «μέρος της λύσης για τη λιβυκή κρίση, θα πρέπει να αποτελεί και η αποτελεσματική μεταρρύθμιση της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου (NOC)». «Ελπίζουμε ότι είναι εφικτό να επαναφέρουμε την ομαλότητα».
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, υπογράμμισε ότι το τελικό ανακοινωθέν προβλέπει ότι το λιβυκό πετρέλαιο «ανήκει σ’ όλους τους Λίβυους». «Υπάρχει ένα τμήμα της πολιτικής διαδικασίας, το οποίο λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι όλα τα λιβυκά μέρη θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι το τελικό ανακοινωθέν προβλέπει μεταξύ άλλων την «αποχή από τις εχθροπραξίες εναντίον τον πετρελαϊκών εγκαταστάσεων και υποδομών».
Η επόμενη ημέρα
Σε κάθε περίπτωση τα δεδομένα, καθώς και οι προθέσεις των άμεσα αντιμαχόμενων πλευρών στον εμφύλιο της Λιβύης -παραμένει ερωτηματικό αν οι Χαλίφα Χαφτάρ και Φαγέζ Αλ Σάρατζ θα συμμορφωθούν με τα συμφωνηθέντα- αναμένεται να ξεκαθαρίσουν τις επόμενες ημέρες.
Το μόνο σίγουρο προς στιγμήν είναι ότι η διεθνής κοινότητα «έβγαλε» εκεχειρία στα λόγια, χωρίς ξεκάθαρες δεσμεύσεις, αρκούμενη σε ευχολόγια.
Κωνσταντίνος Χασανδρινός
https://www.in.gr/2020/01/19/world/diaskepsi-tou-verolinou
-ta-gkriza-simeia-tis-symfonias-gia-ti-livyi/
19/1/2020
5.
Bloomberg: Ο απρόβλεπος Χαφτάρ
κόβει τις ροές πετρελαίου της Λιβύης.
"Κανείς, όπως φαίνεται, δεν μπόρεσε να συνετίσει τον Χαλίφα Χαφτάρ. Αν η ιδέα ήταν μια εντυπωσιακή ομάδα μεγάλων "παικτών” να ασκήσει πίεση ώστε ο 76χρονος στρατάρχης της Λιβύης να συγκλίνει στις επιδιώξεις τους, δεν υπήρξε αποτέλεσμα", σημειώνει σε δημοσίευμά του το Bloomberg με τίτλο "Ο άνθρωπος που κόβει τις προμήθειες πετρελαίου της Λιβύης γίνεται πιο δύσκολος στο χειρισμό του”.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, την παραμονή της Διάσκεψης του Βερολίνου, ο Χαφτάρ σε συνέχεια των επί μηνών προειδοποιήσεών του διέκοψε τις προμήθειες πετρελαίου της Λιβύης, κλείνοντας τις μισές εγκαταστάσεις παραγωγής πετρελαίου της χώρας. Προέβη δε στην κίνηση αυτή λιγότερο από μια εβδομάδα μετά την αποχώρησή του από τις διαπραγματεύσεις στη Μόσχα, που είχαν στόχο την επίτευξη συμφωνίας για την κατάπαυση του πυρός στην πληγωμένη από τον εμφύλιο Λιβύη.
Καθώς οι ηγέτες και οι διπλωμάτες ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν από τη γερμανική πρωτεύουσα, συμφώνησαν να εργαστούν με στόχο την ειρήνη στη χώρα. Ο Χαφτάρ και ο πρωθυπουργός της Λιβύης, Φαγιέζ αλ Σάρατζ, πρέπει τώρα να ορίσουν έκαστος μια επιτροπή πέντε ατόμων που αναμένεται συναντηθούν στη Γενεύη τις επόμενες ημέρες. Ωστόσο, ο Χάφταρ παραμένει ο απρόβλεπτος "παίκτης” στην όλη υπόθεση, ένας άνθρωπος που -επί του παρόντος- αποδεικνύει την ικανότητά του να αυξάνει την επιρροή του τη στιγμή που οι διεθνείς δυνάμεις εμπλέκονται όλο και περισσότερο στην εμφύλια σύγκρουση της Λιβύης, αναφέρει το Bloomberg.
Η απειθαρχία του, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι ιδιαίτερα ενοχλητική για τη Ρωσία και την Τουρκία, οι οποίες αμφότερες παρέχουν στρατιωτική υποστήριξη στις αντιμαχόμενες πλευρές. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υποστηρίζει τον Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει την ανατολική Λιβύη και προσπαθεί να καταλάβει την πρωτεύουσα Τρίπολη. Ο Τούρκος ομόλογός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στηρίζει την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Σάρατζ.
Αντιμαχόμενες δυνάμεις
Και οι δύο ηγέτες εκμεταλλεύθηκαν το κενό που άφησε η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Μέση Ανατολή για να χαράξουν τις δικές τους σφαίρες επιρροής, και φαίνεται ότι έχουν καταλήξει σε μια αμοιβαία βολική συνεννόηση: να φέρουν τις αντιμαχόμενες πλευρές στο ίδιο τραπέζι προκειμένου να υπογράψουν μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και να μοιράσουν τα γεωπολιτικά και εμπορικά λάφυρα στη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου της Αφρικής. Ωστόσο, η κατάσταση δεν εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο, όπως αναφέρει το Bloomberg.
Ο Σάρατζ υπέγραψε τη συμφωνία, αλλά ο Χαφτάρ ανθίσταται.
Πριν από πέντε ημέρες, ο Ερντογάν απείλησε να δώσει ένα μάθημα στον Λίβυο στρατάρχη, δεσμευόμενος να στείλει στρατεύματα στη Λιβύη. Το γεγονός αυτό άλλαξε τα δεδομένα στον κλιμακούμενο "διά αντιπροσώπων” πόλεμο, αν και αυτό ισχύει περισσότερο για τον Πούτιν παρά για τον Χαφτάρ, στην παρούσα φάση.
Η ισχυρή εμπλοκή του Ερντογάν στη διαμάχη Σάρατζ - Χαφτάρ, έφερε το θέμα της Λιβύης στην κορυφή της διπλωματικής ατζέντας, σύμφωνα με τον Jalel Harchaoui, ερευνητή του ολλανδικού ινστιτούτου Clingendael, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα της Λιβύης. Ήταν "σαν να έσπασε τελικά ένα απόστημα”, σημείωσε.
Το σίγουρο είναι, πάντως, όπως σημειώνει το Bloomberg, ότι η εξέλιξη αυτή οδήγησε στην άμεση αντίδραση των Ευρωπαίων, οι οποίοι είναι διαχωρισμένοι όσον αφορά τον τρόπο επίλυσης της λιβυκής διαμάχης, να δείξουν τουλάχιστον ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι σχεδόν μια δεκαετία αφότου οι αεροπορικές επιθέσεις με επικεφαλής τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο βοήθησαν τους αντάρτες να ανατρέψουν τον δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι.
Σύμφωνα με το Bloomberg, η Γαλλία και η Γερμανία θέλουν να αποτρέψουν τους ισλαμιστές μαχητές και τους μετανάστες να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τουρκία, που πλέον έχει εξασφαλίσει διευρυμένο ρόλο στη Συρία και στη Λιβύη, έχει τη δυνατότητα να ελέγξει αυτές τις ροές, αλλά από την άλλη ο Χαφτάρ θεωρείται "κλειδί” στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών.
Υπό αυτό το πρίσμα, η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ ανέλαβε πρωτοβουλία για να φέρει τις αντιμαχόμενες πλευρές στο τραπέζι, στο Βερολίνο, Ωστόσο, η διάσκεψη ήταν από την αρχή καταδικασμένη.
Ο Χαφτάρ και ο Σάρατζ, δεν είχαν συναντηθεί κατ’ ιδίαν εδώ και έναν χρόνο, ενώ δεν συναντήθηκαν ούτε στο Βερολίνο, πραγματοποιώντας ξεχωριστές συναντήσεις και διαμένοντας σε διαφορετικά ξενοδοχεία. Οι προσπάθειες εξάλλου να συναντηθούν απέτυχαν πάρα πολλες φορές το τελευταίο διάστημα.
Οι δύο άνδρες εξάλλου, όπως σημειώνει το Bloomberg, είναι τελείως διαφορετικοί, τόσο όσον αφορά το παρελθόν τους όσο και την ιδιοσυγκρασία τους. Ο Χαφτάρ είναι βετεράνος στρατιωτικός, ο οποίος υπηρέτησε τον Καντάφι τη δεκαετία του 1980, αλλά στη συνέχεια διαχώρισε τη θέση του και πέρασε δύο δεκαετίες εξόριστος στις ΗΠΑ προσπαθώντας να ανατρέψει τον δικτάτορα.
Ο Σάρατζ είναι αρχιτέκτονας. Ο Λίβυος πρωθυπουργός έχει εκφράσει ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του για την εγκατάλειψη της Λιβύης από τους Ευρωπαίους μετά την ανατροπή του Καντάφι το 2011, εξέλιξη που τον ανάγκασε να στραφεί στην Τουρκία κατά την τελευταία συνεχιζόμενη σύγκρουση στη χώρα. "Πού ήσασταν”, δήλωσε σε μια συνέντευξή του στο Βερολίνο. "Γιατί δεν εμφανιστήκατε; Το έδαφος ήταν ανοιχτό για σας”, πρόσθεσε.
Ο Χαφτάρ, εν τω μεταξύ, έχει επιδείξει απρόβλεπτη συμπεριφορά που έπιασε τους ηγέτες στον ύπνο. Μετά την κίνησή του να περιορίσει την παραγωγή πετρελαίου της Λιβύης, το αργό σημείωσε άλμα στις αγορές της Ασίας. Ο αποκλεισμός των λιμανιών της χώρας από τις δυνάμεις που πρόσκεινται σε αυτόν αναμένεται να μειώσει τις εξαγωγές πετρελαίου της χώρας κατά περίπου 800.000 βαρέλια την ημέρα.
Σύμφωνα δε με το Bloomberg, η παρουσία του στο Βερολίνο μπορούσε να γίνει αισθητή ακόμη και όταν δεν βρισκόταν στο τραπέζι των συνομιλιών. Καθώς ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, ήταν έτοιμος να φύγει, κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Χαφτάρ επίσης αποχώρησε από το Βερολίνο. Αποδείχθηκε ότι η φήμη ήταν ψευδής, ωστόσο ενίσχυσε την αίγλη του άνδρα που τόλμησε να αποχωρήσει από τη συνάντηση που διοργάνωσε στη Μόσχα την προηγούμενη εβδομάδα ο Πούτιν.
Σύμφωνα με διπλωματική πηγή, ο Χάφταρ αποχώρησε από την Καγκελαρία και επέστρεψε στο ξενοδοχείο του προκειμένου να ξεκουραστεί.
Επιπλέον, ο στρατάρχης δεν είναι πλέον υπόλογος στην Αίγυπτο, η οποία του προσφέρει στρατιωτική βοήθεια, ούτε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που πραγματοποιούν επιθέσεις με drone προς υποστήριξή του, που προσπάθησαν να τον πείσουν να υπογράψη τη συμφωνία στο Βερολίνο.
Όπως αναφέρει το Bloomberg, η Γερμανία, προσπαθώντας να διασκεδάσει τις προσδοκίες, δήλωσε ότι ούτε ο Χαφτάρ ούτε ο Σάρατζ συμμετείχαν επισήμως στη διάσκεψη. Η Μέρκελ συναντήθηκε και με τους δύο το πρωί της ίδιας ημέρας. Η αμερικανική πλευρά πάντως δεν εξεπλάγη. Η αποτυχία να βρεθούν οι δύο αντίπαλοι πρόσωπο με πρόσωπο καταδεικνύει ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει επί της ουσίας, σύμφωνα με ανώτερο Αμερικανό αξιωματούχο.
Και η ίδια η Μέρκελ εξάλλου, κατά τη συνέντευξη Τύπου μετά την ολοκλήρωση της διάσκεψης, δήλωσε ότι δεν έχει "αυταπάτες και ότι ο δρόμος που είναι ακόμη δύσκολος”, ενώ ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε επίσης: "Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι ακόμη δυνατό να επιτευχθεί ένας σταθερός, σοβαρός διάλογος μεταξύ των δύο. Οι διαφορές στις προσεγγίσεις του είναι σημαντικές”.
https://www.capital.gr/diethni/3405777/
bloomberg-o-aproblepos-xaftar-kobei-tis-roes-petrelaiou-tis-libuis
20/1/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
Η Ελλάδα απέναντι στο αβέβαιο μέλλον
της Διάσκεψης του Βερολίνου.
Μετά τις πρώτες αναλύσεις για τα αποτελέσματα της προχθεσινής Διάσκεψης του Βερολίνου για την Λιβύη, και με «τον κουρνιαχτό» να πέφτει επιχειρούμε σήμερα χωρίς την πίεση της άμεσης ενημέρωσης να εκτιμήσουμε χωρίς λειάνσεις και ευσεβείς πόθους το διαμορφούμενο μέλλον της Λιβύης και πως αυτό θα επηρεάσει τα ελληνικά συμφέροντα.
Κατ’ αρχήν είναι σκόπιμο να επισημανθεί ότι η προετοιμασία και η οργάνωση της Διάσκεψης για την Λιβύη που έγινε την Κυριακή στο Βερολίνο ξεκίνησε από την Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2019. Η Ελλάδα μάλλον τότε δεν είχε εκτιμήσει τους κινδύνους που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει από την διείσδυση της Τουρκίας στην Λιβύη, παρ’ όλες τις ενδείξεις και ως εκ τούτου δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον να συμμετάσχει. Όλες οι δραστηριότητες που έγιναν σε αυτό το πλαίσιο από την διοργανώτρια Γερμανία η οποία αποσκοπούσε σε μία διπλωματική επιτυχία που θα της προσέθετε υψηλό πολιτικό κύρος, ονομάσθηκαν «Διαδικασία του Βερολίνου». Δυστυχώς μετά την υπογραφή της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Τριπόλεως (GNA) και της Τουρκίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών που παραβιάζει τα νόμιμα δικαιώματα της πατρίδας μας, η Ελλάδα έγινε άμεσα ενδιαφερόμενη χώρα για τα τεκταινόμενα εκεί.
Η Ελλάδα μέχρι και την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου, δεν εμφανιζόταν να έχει ουσιαστικό έρεισμα μέσα στην Λιβύη. Με μία κίνηση υψηλού ρίσκου, ίσως και με την συνδρομή άλλων χωρών με την επίσκεψη Χάφταρ στην Αθήνα και τις όποιες διαβουλεύσεις έγιναν, η Ελλάδα κρατάει τουλάχιστον ένα «χαρτί» στα χέρια της και δημιουργεί προϋποθέσεις για να έχει και αυτή κάποιον λόγο. Μιας και η Γερμανία για να ικανοποιήσει την σχετική απαίτηση του… «απομονωμένου» Ερντογάν δεν προσκάλεσε προβάλλοντας παιδαριώδεις δικαιολογίες, την Ελλάδα.. «Εταίρο» της στην ΕΕ και συνορεύουσα θαλασσίως με την Λιβύη.
Η Διάσκεψη μπορεί να μην κατέρρευσε αλλά ούτε μπορεί να πει κάποιος ότι σημείωσε και επιτυχία που θα οδηγήσει στην ειρήνευση. Είχαμε ένα γενικόλογο και με πολλές ασάφειες κείμενο που ουσιαστικά δεν είναι κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτά που περιλαμβάνονται στο Ψήφισμα 2259/2015 του ΣΑ/ΟΗΕ. Η κατάπαυση του πυρός, το εμπάργκο όπλων και η μεικτή στρατιωτική επιτροπή που θα πρέπει να συγκροτηθεί με αντιπροσώπους όλων των εμπλεκομένων χωρών αλλά και αντιμαχόμενων πλευρών στην Λιβύη είναι τα κύρια στοιχεία της προχθεσινής συμφωνίας. Με βάση τα προαναφερθέντα ας δούμε λοιπόν πως μπορεί να διαμορφωθεί η επόμενη ημέρα και πως θα μπορούσε να επηρεάσει τα Ελληνικά συμφέροντα.
Πρώτα απ’ όλα η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Σάρατζ, διατηρεί την διεθνή της υπόσταση και όσο και αν λέμε ότι είναι αστεία και άκυρη η Συμφωνία για την οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών που αγνοεί Υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ Κρήτης συνεχίζει να υπάρχει. Η «απομονωμένη» Τουρκία του Ερντογάν παρά το γεγονός ότι δεν ικανοποιήθηκε πλήρως γίνεται πλέον με την υποστήριξη της Μόσχας και την ανοχή των «Εταίρων» μας βασικός παίκτης και διαμορφωτής οποιουδήποτε μελλοντικού πολιτικού διακανονισμού. Αρέσει, δεν αρέσει και φυσικά δεν μας αρέσει, η Τουρκία εδραιώνεται ως Περιφερειακή Δύναμη από την στιγμή που επηρεάζει άμεσα τα εξελίξεις.
Οι δυνάμεις του Χάφταρ μπορεί να έφθασαν κοντά στην Τρίπολη αλλά παρά τις συνεχείς επιθέσεις από τον Απρίλιο και μετά δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν ώστε να ανατρέψουν την Κυβέρνηση Σάρατζ και να ελέγξουν όχι μόνον αυτή καθαυτή την Πρωτεύουσα του Κράτους (ο Θεός να το κάνει …Κράτος) αλλά και την Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (NOC) και την Κεντρική Τράπεζα στην οποία κατατίθενται τα χρήματα από την πώληση πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Και επειδή μιλάμε για δύο αντιμαχόμενες πλευρές με στρατιωτικές δυνάμεις ας έχουμε υπόψη μας ότι στην Λιβύη η έννοια έθνους υπολείπεται αυτής της φυλής. Έχουμε πληθώρα φυλών (7 είναι οι κύριες και κάπου άλλες 40 οι μικρότερες) και φατριών και αναλόγως συμφερόντων συνάπτουν συμμαχίες, κάποιες πρόσκαιρες και καιροσκοπικές οι οποίες ευλόγως δεν είναι σταθερές. Δεν υπάρχουν ομογενοποιημένοι κανονικοί Στρατοί, αλλά παραστρατιωτικές ομάδες με φυλάρχους και μισθοφόρους ενώ τα υπολείμματα του Στρατού του Καντάφι έχουν διαμοιραστεί μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία παραβιάζοντας το σχετικό Ψήφισμα του ΣΑ/ΟΗΕ έχει αποστείλει στην Λιβύη περίπου 2000 παραστρατιωτικούς από αυτούς που χρησιμοποίησε κατά των Κούρδων στην Συρία μαζί με στρατιωτικά μέσα και υλικό.
Εκτιμάται ότι εξαιρετικά δυσχερές στις επόμενες ημέρες να τηρηθεί τόσο η κατάπαυση του πυρός όσο και η απαγόρευση διακίνησης όπλων και ξένων στρατευμάτων καθόσον δεν υπάρχουν οι σχετικοί μηχανισμοί και οι απαραίτητες δυνάμεις. Η Τουρκία η οποία ποτέ δεν σεβάστηκε την υπογραφή της είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει την στρατιωτική ενίσχυση του Σάρατζ προκειμένου να υφίσταται και η συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες. Για όσους στην Ελλάδα αφελώς εξέλαβαν την αναχώρηση του Ερντογάν ως... ήττα, ας διερωτηθούν αν το έκανε για να μην υπάρχει οποιαδήποτε προσωπική δέσμευση κάτι που θα του επιτρέψει να αμφισβητήσει την αποτελεσματικότητα της Συμφωνίας και έτσι να «νομιμοποιηθεί» για οποιαδήποτε ενέργεια μεταφοράς παραστρατιωτικών, συμβούλων και υλικού.
Η Ελλάδα με την Συμφωνία του Βερολίνου κερδίζει κάποιο χρόνο. Μπορεί να μην είναι πλέον επικείμενη η κατάληψη της Τριπόλεως από τις δυνάμεις του Χάφταρ αλλά «Ποντάροντας» στον Χάφταρ μπορεί να έχει πλέον έναν ευνοϊκά διακείμενο ισχυρό ηγέτη στην αυριανή Λιβύη, με την προϋπόθεση να είναι συνεπής καθόσον υπάρχουν και ερωτηματικά για την αξιοπιστία του λόγω της γνωστής πορείας του.
Δεν γνωρίζουμε αν και πως θα διατηρηθεί το υφιστάμενο status quo. O Χάφταρ ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας και τουλάχιστον δεν έχει εχθρούς τις φυλές του Νότου (Τούμπου και Τουαρέγκ). Ότι δεν πέτυχε με στρατιωτικά μέσα ίσως να το πετύχει με άλλα μέσα. Το Παρατηρητήριο Liberal τολμάει να εκτιμήσει ότι λόγω της απαγόρευσης εξαγωγών πετρελαίου από την Κυβέρνηση της Τριπόλεως από το λιμάνι της Σύρτης που έχει καταληφθεί πρόσφατα από τον Χάφταρ, η Κυβέρνηση του Σάρατζ έχει αρχίσει να στερείται οικονομικών πόρων. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πια τα αναγκαία χρήματα για να πληρώσει του μισθοφόρους του. Κάτι όμως που έχει την δυνατότητα να κάνει στους δικούς του ο Χάφταρ. Η μείωση της παραγωγής πετρελαίου στις πετρελαιοπηγές που ελέγχει δημιούργησαν νέα δεδομένα για τους χρηματοδότες του. Επομένως «παίζει» καλά το παιχνίδι του.
Από εδώ και πέρα απαιτείται από πλευράς μας εγρήγορση και ενεργή πολιτική για να μην συρθεί ξανά η Ελλάδα πίσω από τα γεγονότα. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι παντού, είτε με συμμετοχή σε δύναμη επιτηρήσεως της εκεχειρίας, είτε σε δύναμη ελέγχου του εμπάργο όπλων και διακινήσεως ξένων στρατευμάτων.
Επειδή ήταν λάθος η απέλαση του διπλωματικού αντιπροσώπου της διεθνώς αναγνωσισμένης Κυβέρνησης της Τριπόλεως η στην ουσία διακοπή διπλωματικών σχέσεων απαιτείται η άμεση ενεργοποίηση της Πρεσβείας μας στην Τρίπολη. Επίσης η επαναλειτουργία του Προξενείου μας στην Βεγγάζη και σε αδυναμία τουλάχιστον εγκαθίδρυση Διπλωματικού Συνδέσμου. Μπορούμε ακόμα «να σώσουμε την πατρίδα» και να εξαλείψουμε την Τουρκο-Λιβυκή Συμφωνία που μπορεί να λέμε ότι είναι παράνομη και γεωγραφικά αστήρικτη αλλά παράγει αποτελέσματα και μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α.,επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal»
https://www.liberal.gr/diplomacy/i-ellada-apenanti
-sto-abebaio-mellon-tis-diaskepsis-tou-berolinou/282980
21/1/2020
2.
Τούρκος αρθρογράφος Φεχίμ Τάστεκιν:
Οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με την Τρίπολη κινδυνεύουν.
Από τη διεθνή διάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο με πρωτοβουλία της Γερμανίας και την υποστήριξη της Ρωσίας, προέκυψε η απόφαση να συνεχιστούν οι προσπάθειες για πολιτική λύση και να συνεχιστεί το εμπάργκο όπλων που ισχύει για τη Λιβύη. Η σύνοδος κορυφής για τη Λιβύη θα συνεχίσει να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης τόσο όσον αφορά τους συμμετέχοντες όσο και την τελική διακήρυξη.
Ο δημοσιογράφος Fehim Taştekin γράφει στο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Duvar (Τείχος) ότι είναι “άσκοπο” να μετατραπεί η διαδικασία σε έναν αγώνα που ο καθένας θα στοχεύει να αποδείξει «Ποιος συμμετείχε και ποιος αποκλείστηκε», προσθέτοντας ότι «θα έπρεπε να συμμετέχουν στη σύνοδο και εκείνοι που μπορούν να συμβάλουν στην εμπέδωση της ειρήνης αλλά και εκείνοι που παρεμποδίζουν την εξεύρεση λύσης».
Είναι αξιοπρόσεκτη η επισήμανση του Τάστεκιν, που λέει ότι σε περίπτωση που ο ρόλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Τομπρούκ είναι καθοριστικός στη συμφωνία που θα επιτευχθεί, τότε τίθενται σε «κίνδυνο» οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με την Τρίπολη.
Ο Τάστεκιν που σημειώνει ότι λόγω της σύγκρουσης που είναι σε εξέλιξη στην ανατολική Μεσόγειο, το ζήτημα της Λιβύης μετατρέπεται πλέον σε ένα θέμα που προκαλεί επί πλέον ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Λέει μάλιστα ότι «η Αθήνα στηρίζεται ακόμα περισσότερο στον Χαφτάρ, λόγω του ότι η Τουρκία υπέγραψε τις συμφωνίες με την πλευρά της Τρίπολης. Αν ληφθεί δε υπ’ όψιν ότι ορισμένα από τα πλοία που μετέφεραν οπλισμό από την Τουρκία στη Λιβύη συνελήφθησαν από το λιμενικό της Ελλάδας, τότε εξάγεται το συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί η Ελλάδα».
Ο Τάστεκιν στη συνέχεια του άρθρου του σημειώνει ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν, που κατηγόρησε τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δεν είχε προσκληθεί στο Βερολίνο, ότι «είναι πολύ ενοχλημένος που δεν προσκλήθηκε και εξ αυτού παίζει το παιχνίδι λάθος», αναγκάστηκε να βρεθεί στο ίδιο τραπέζι με τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Abdülfettah el Sisi, τον οποίο μισεί, για πρώτη φορά από το 2013. Επίσης, ο Τάστεκιν υπενθύμισε: «Ο Σίσι, πρόεδρος της Αιγύπτου με 1.200 χιλιόμετρα σύνορα με τη Λιβύη, εξ αιτίας της απόφασης της Τουρκίας να εμπλακεί άμεσα στον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη στη χώρα αυτή, έκανε την εξής δήλωση: “Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να ελέγξει τη Λιβύη. Αυτό είναι ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας για την Αίγυπτο”».
Ο αρθρογράφος συνεχίζοντας σημειώνει ότι το γεγονός ότι έλειπε η Ελλάδα από το τραπέζι, δεν μπορεί να θεωρηθεί «ήττα» για τον Χαφτάρ, όμως «αν το ζητούμενο είναι η λύση, τότε στο τραπέζι έπρεπε να είναι και η Ελλάδα. Αυτό ισχύει και για τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία, που υποστηρίζουν τον Χάφταρ».
Ο Τάστεκιν λέει ότι οι υποστηρικτές του Χαφτάρ πήγαν στο Βερολίνο, με στόχο να αποτρέψουν την αποστολή στρατευμάτων από την Τουρκία στη Λιβύη και συνεχίζει:
«Στο σχέδιο κοινής δήλωσης που διέρρευσαν στον Τύπο, αναφέρεται ότι γίνεται έκκληση να αποφευχθούν οι ξένες επεμβάσεις στη Λιβύη, να τηρηθεί το εμπάργκο όπλων από τους διεθνείς παράγοντες και να διαλυθούν οι ένοπλες ομάδες. Αυτό είναι ένα πλαίσιο που εμποδίζει τις μυστικές επιχειρήσεις που διεξάγει μέχρι τώρα η Τουρκία αλλά και την ανοιχτή επέμβαση μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου στο τουρκικό κοινοβούλιο».
Ο Τάστεκιν παραθέτει ορισμένα βασικά στοιχεία που ξεχωρίζουν στο τελικό ανακοινωθέν του Βερολίνου:
– Να συγκροτηθεί μια ενιαία, ενωτική, αντιπροσωπευτική και αποτελεσματική κυβέρνηση, με την έγκριση της Βουλής των Αντιπροσώπων.
– Να συγκροτηθεί ενιαίο σύστημα εθνικής ασφάλειας και άμυνας, υπό τον έλεγχο της κεντρικής πολιτικής εξουσίας.
– Να συγκροτηθούν μια επίτροπέ παρακολούθησης και τέσσερις τεχνικές ομάδες εργασίας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ .
Ο αρθρογράφος, διευκρινίζει ότι η Συνέλευση των Αντιπροσώπων, η οποία λειτουργεί στο Τόμπρουκ αντί της Τρίπολης από το 2014, λόγω της παρεμπόδισης από τους ισλαμιστές, αναγνωρίζει τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης, υπό την ηγεσία του Χάφτερ, ως τον εθνικό στρατό της χώρας και συνεχίζει:
«Η βουλή αυτή, την οποία αναγνωρίζει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ως τη νόμιμη νομοθετική εξουσία, θεωρεί άκυρη τη συμφωνία με την Τουρκία. Αν αυτή η βουλή συνεχίσει να έχει καθοριστικό ρόλο μετά τη λύση στη Λιβύη, τότε θα τεθούν σε κίνδυνο οι συμφωνίες που υπέγραψε η Τουρκία με την Τρίπολη. Επιπλέον, αν καταστεί δυνατόν να συγκροτηθούν και να λειτουργήσουν οι μηχανισμοί που προβλέπονται για την επιτήρηση της κατάπαυσης του πυρός, τη συμμόρφωση με το εμπάργκο όπλων, την επίτευξη πολιτικής λύσης και τη διεξαγωγή εκλογών, αυτό θα αποτελέσει μια εξέλιξη που μπορεί να σταματήσει τις ενέργειες του Ερντογάν, πριν αυτές λάβουν επικίνδυνες διαστάσεις και εξελιχθούν σε μια τραγωδία για την Τουρκία».
Το Τάστεκτιν συνεχίζει ως εξής:
«Φυσικά, η διαδικασία που ξεκίνησε στο Βερολίνο σταματήσει την προέλαση του Χαφτάρ προς την Τρίπολη, μπορεί ο Ερντογάν να το επικαλεστεί ως μια επιτυχία. Φυσικά το «αποτρέψαμε να μην πέσει η Τρίπολη» είναι ένα αποτέλεσμα πολύ πίσω από αυτό που έχει υποσχεθεί ο Ερντογάν και ήταν η κατάκτηση της Λιβύης. Ωστόσο, αν ο ρόλος της Βουλής των Αντιπροσώπων είναι καθοριστικός, όπως προβλέπεται, τότε μάλλον δεν θα βγουν οι υπολογισμοί που έκανε ο Ερντογάν μέσω της συνεργασίας του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Συμπερασματικά, πέρα από τις συζητήσεις που γίνονται σχετικά με τη συμμετοχή, οι Γερμανοί κατάφεραν να έχουν ένα αποτέλεσμα με αυτό το κοινό ανακοινωθέν. Η επιτυχία του εγχειρήματος εξαρτάται από πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες. Αν αυτοί που διεξάγουν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στη Λιβύη δεν συγκρατήσουν τον εαυτό τους, αυτό το κοινό ανακοινωθέν μπορεί να παραμείνει απλώς ένα χαρτί. Εξάλλου, υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα και κανείς δεν θέλει να πει αντίο στα όπλα.»
Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Πηγή: ahvalnews/
https://infognomonpolitics.gr/2020/01/tourkos-arthrografos-fechim-tastekin-i-symfonies-pou-ypegrapse-i-tourkia-me-tin-tripoli-kindynevoun/
20/1/2020
3.
Η Τουρκία επισφραγίζει τον ρόλο της.
Η Ελλάδα να πάψει να είναι «φάντασμα « γεωπολιτικά».
Η Τουρκία με το είναι μέρος του προβλήματος στη Λιβύη με τις ωμές παρεμβάσεις της, πέτυχε να θεωρείται και μέρος της λύσης κι έτσι να προωθεί στην ευρύτερη περιοχή τα συμφέροντα της και τις επιδιώξεις της να μετατραπεί σε πόλο ισχύος με ρόλο από τα ενεργειακά έως τα γεωστρατηγικά σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, λέει στον 98.4 ο καθηγητής γεωπολιτικής στην Σχολή Ευελπίδων Κωνσταντίνος Γρίβας.
Η Ελλάδα την ώρα που χώρες όπως η Γερμανία την θεωρούν ανύπαρκτη γεωπολιτικά στην περιοχή, οι ΗΠΑ δεδομένο «πελάτη» και η Ρωσία εχθρικά διακείμενη, θα πρέπει να δηλώσει γεωπολιτικά παρούσα και απρόβλεπτη . Ανακήρυξη ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών μας υδάτων θα πρέπει να είναι οι άμεσες κινήσεις μας για να μας λάβουν σοβαρά υπόψη τους , όλοι οι παίκτες στην περιοχή, ακόμη και οι δυνητικά «σύμμαχοι» όπως η Γαλλία.
Ο Κ. Γρίβας με αφορμή το νέο του βιβλίο «Η νέα στρατιωτική επανάσταση και η ελληνική αμυντική στρατηγική» , εξηγεί ότι το «κλειδί» δεν είναι οι πανάκριβες πλατφόρμες όπως υπερσύγχρονα αεροσκάφη ή φρεγάτες, αλλά η εμβέλεια των βλημάτων. Γεωγραφικά το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου με νησίδες και βραχονησίδες , ως απλές πλατφόρμες εκτόξευσης, θα μπορούσαν να μετατραπούν σε ένα απροσπέλαστο πλέγμα αμυντικής ισχύος και αποτροπής , που θα άλλαζε τα δεδομένα στην περιοχή μας με χαμηλό κόστος και αξιοποίηση του επιστημονικού μας δυναμικού που φεύγει στο εξωτερικό και της εγχώριας αμυντικής μας βιομηχανίας με παραγωγή και εθνικού πλούτου.
https://www.youtube.com/watch?v=UXWnJszIjr8&feature=emb_logo
20/1/2020
4.
Διάσκεψη του Βερολίνου :
Τα «γκρίζα» σημεία της συμφωνίας για τη Λιβύη.
Το έργο των μεγάλων δυνάμεων στη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη φάνταζε εξ’ αρχής εξαιρετικά δύσκολο. Σίγουρα, μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στη Μόσχα, η συμφωνία η οποία επετεύχθη αποτελεί θετική έκβαση, ωστόσο πολλά είναι τα «γκρίζα» σημεία που προκύπτουν σε πρώτη ανάγνωση.
Μπορεί από τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη να βγήκε «λευκός καπνός» μετά από τέσσερις ώρες διεργασιών και πυρετωδών διαπραγματεύσεων, ωστόσο με βάση τις ανακοινώσεις της οικοδέσποινας γερμανίδας καγκελαρίου, Ανγκελα Μέρκελ, και του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, επιβεβαιώθηκαν όσοι κρατούσαν χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών.
Το έργο των μεγάλων δυνάμεων φάνταζε εξ’ αρχής εξαιρετικά δύσκολο, καθώς στην περιοχή διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα, εξ’ ου και το ενδιαφέρον κορυφαίων ηγετών να παρευρεθούν στη Διάσκεψη.
Σίγουρα, μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων στη Μόσχα, η συμφωνία η οποία επετεύχθη στο Βερολίνο σε κάθε περίπτωση αποτελεί θετική έκβαση, καθώς θεωρούνταν ως η τελευταία προσπάθεια να αποκατασταθεί η σταθερότητα και η ειρήνη στη Λιβύη, ωστόσο πολλά είναι τα «γκρίζα» σημεία που προκύπτουν σε πρώτη ανάγνωση.
Η τήρηση της εκεχειρίας
Πριν τη Διάσκεψη, εκεί που στόχευαν όλες οι πλευρές ήταν στη μετατροπή της προσωρινής κατάπαυσης του πυρός σε μόνιμη εκεχειρία, καθώς και στην εγκαθίδρυση μηχανισμού ελέγχου και παρακολούθησής της. Οπως δήλωσε η καγκελάριος Μέρκελ κατά τη συνέντευξη Τύπου, το βασικό ζητούμενο είναι η κατάπαυση του πυρός, σημειώνοντας ότι το πώς αυτή θα διατηρηθεί, εφόσον επιτευχθεί, θα είναι αντικείμενο μελλοντικών διαδικασιών.
Ωστόσο, πολλοί από τους συμμετέχοντες παραδέχονται ήδη ότι είναι δύσκολο να ελεγχθεί η τήρησή της.
«Δεν μπορούμε να επιτηρήσουμε κάτι που δεν υπάρχει ακόμη» δήλωσε ο Αντόνιο Γκουτέρες. Στο ίδιο μήκος κύματος, η γερμανίδα καγκελάριος σημείωσε ότι «δεν μπορούμε να συζητήσουμε το δεύτερο βήμα πριν από το πρώτο», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Χάικο Μάας, τόνισε ότι θα συνεχίσουμε να αναλαμβάνουμε ευθύνη στην ειρηνευτική διαδικασία για τη Λιβύη, φιλοξενώντας και άλλες συναντήσεις, αν χρειαστεί.
Σε αυτό το σημείο μάλιστα, η δήλωσή του ότι «θα κληθούν να συμμετάσχουν και κράτη που δεν εκπροσωπήθηκαν στη Διάσκεψη του Βερολίνου» μπορεί να έχει και άρωμα ελληνικό, δεδομένης της άμεσης εμπλοκής της Αθήνας μετά την υπογραφή της συμφωνίας Ερντογάν – Σάρατζ για τον καθορισμό θαλάσσιων συνόρων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το εμπάργκο όπλων
Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο οι ηγέτες κατέληξαν σε κατ’ αρχήν συμφωνία είναι ο σεβασμός του εμπάργκο όπλων στη χώρα της Βόρειας Αφρικής.
Σύμφωνα με την Άνγκελα Μέρκελ, τα μέρη και οι δυνάμεις που εμπλέκονται στη Λιβύη συμφώνησαν ότι δεν θα παράσχουν περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια στις εμπόλεμες δυνάμεις όσο διαρκεί η εκεχειρία. «Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνει σεβαστό το εμπάργκο όπλων, το οποίο θα πρέπει να περιφρουρηθεί με αυστηρότητα, περισσότερο από ό,τι συνέβη στο παρελθόν» είπε χαρακτηριστικά.
Μάλιστα, μίλησε για «περιεκτικό σχέδιο για να προχωρήσουμε μπροστά» και τόνισε ότι όλοι οι συμμετέχοντες «εργάστηκαν εποικοδομητικά».
Ωστόσο, απέφυγε να δώσει σαφή απάντηση για το τι θα συμβεί αν δεν τηρηθεί το εμπάργκο, λέγοντας ότι όλοι δεσμεύθηκαν να το τηρήσουν και «θα δούμε». Η απάντηση αυτή σε πρώτη ανάγνωση δείχνει ότι δεν έχει συζητηθεί μηχανισμός τιμωρίας για όσους παραβιάσουν το εμπάργκο όπλων, με τον Αντόνιο Γκουτέρες να παρεμβαίνει στη συνέντευξη Τύπου και να επισημαίνει ότι «πρέπει να τηρηθεί η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας» για τη Λιβύη «ώστε να έχει νόημα η εξουσία του».
Το λιβυκό πετρέλαιο
Παρά την όποια συμφωνία, έντονη ήταν δε και η ανησυχία που εκφράστηκε για την κατάσταση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων στη Λιβύη μετά τον αποκλεισμό των τερματικών σταθμών στα ανατολικά της βορειο-αφρικανικής χώρας, με την επόμενη ημέρα να θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη δεδομένου και του μεγέθους παραγωγής.
«Είμαι πολύ ανήσυχος για το γεγονός ότι αρκετά λιμάνια απ’ όπου εξάγεται το πετρέλαιο είναι κλειστά, ενώ ένα πολύ μεγάλο κοίτασμα πετρελαίου, όπως είδα, σταμάτησε την παραγωγή» δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.
Πρόσθεσε δε, χωρίς να δίνει κάποια σαφή κατεύθυνση, ότι «μέρος της λύσης για τη λιβυκή κρίση, θα πρέπει να αποτελεί και η αποτελεσματική μεταρρύθμιση της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου (NOC)». «Ελπίζουμε ότι είναι εφικτό να επαναφέρουμε την ομαλότητα».
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, υπογράμμισε ότι το τελικό ανακοινωθέν προβλέπει ότι το λιβυκό πετρέλαιο «ανήκει σ’ όλους τους Λίβυους». «Υπάρχει ένα τμήμα της πολιτικής διαδικασίας, το οποίο λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι όλα τα λιβυκά μέρη θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι το τελικό ανακοινωθέν προβλέπει μεταξύ άλλων την «αποχή από τις εχθροπραξίες εναντίον τον πετρελαϊκών εγκαταστάσεων και υποδομών».
Η επόμενη ημέρα
Σε κάθε περίπτωση τα δεδομένα, καθώς και οι προθέσεις των άμεσα αντιμαχόμενων πλευρών στον εμφύλιο της Λιβύης -παραμένει ερωτηματικό αν οι Χαλίφα Χαφτάρ και Φαγέζ Αλ Σάρατζ θα συμμορφωθούν με τα συμφωνηθέντα- αναμένεται να ξεκαθαρίσουν τις επόμενες ημέρες.
Το μόνο σίγουρο προς στιγμήν είναι ότι η διεθνής κοινότητα «έβγαλε» εκεχειρία στα λόγια, χωρίς ξεκάθαρες δεσμεύσεις, αρκούμενη σε ευχολόγια.
Κωνσταντίνος Χασανδρινός
https://www.in.gr/2020/01/19/world/diaskepsi-tou-verolinou
-ta-gkriza-simeia-tis-symfonias-gia-ti-livyi/
19/1/2020
5.
Bloomberg: Ο απρόβλεπος Χαφτάρ
κόβει τις ροές πετρελαίου της Λιβύης.
"Κανείς, όπως φαίνεται, δεν μπόρεσε να συνετίσει τον Χαλίφα Χαφτάρ. Αν η ιδέα ήταν μια εντυπωσιακή ομάδα μεγάλων "παικτών” να ασκήσει πίεση ώστε ο 76χρονος στρατάρχης της Λιβύης να συγκλίνει στις επιδιώξεις τους, δεν υπήρξε αποτέλεσμα", σημειώνει σε δημοσίευμά του το Bloomberg με τίτλο "Ο άνθρωπος που κόβει τις προμήθειες πετρελαίου της Λιβύης γίνεται πιο δύσκολος στο χειρισμό του”.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, την παραμονή της Διάσκεψης του Βερολίνου, ο Χαφτάρ σε συνέχεια των επί μηνών προειδοποιήσεών του διέκοψε τις προμήθειες πετρελαίου της Λιβύης, κλείνοντας τις μισές εγκαταστάσεις παραγωγής πετρελαίου της χώρας. Προέβη δε στην κίνηση αυτή λιγότερο από μια εβδομάδα μετά την αποχώρησή του από τις διαπραγματεύσεις στη Μόσχα, που είχαν στόχο την επίτευξη συμφωνίας για την κατάπαυση του πυρός στην πληγωμένη από τον εμφύλιο Λιβύη.
Καθώς οι ηγέτες και οι διπλωμάτες ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν από τη γερμανική πρωτεύουσα, συμφώνησαν να εργαστούν με στόχο την ειρήνη στη χώρα. Ο Χαφτάρ και ο πρωθυπουργός της Λιβύης, Φαγιέζ αλ Σάρατζ, πρέπει τώρα να ορίσουν έκαστος μια επιτροπή πέντε ατόμων που αναμένεται συναντηθούν στη Γενεύη τις επόμενες ημέρες. Ωστόσο, ο Χάφταρ παραμένει ο απρόβλεπτος "παίκτης” στην όλη υπόθεση, ένας άνθρωπος που -επί του παρόντος- αποδεικνύει την ικανότητά του να αυξάνει την επιρροή του τη στιγμή που οι διεθνείς δυνάμεις εμπλέκονται όλο και περισσότερο στην εμφύλια σύγκρουση της Λιβύης, αναφέρει το Bloomberg.
Η απειθαρχία του, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι ιδιαίτερα ενοχλητική για τη Ρωσία και την Τουρκία, οι οποίες αμφότερες παρέχουν στρατιωτική υποστήριξη στις αντιμαχόμενες πλευρές. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υποστηρίζει τον Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει την ανατολική Λιβύη και προσπαθεί να καταλάβει την πρωτεύουσα Τρίπολη. Ο Τούρκος ομόλογός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στηρίζει την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Σάρατζ.
Αντιμαχόμενες δυνάμεις
Και οι δύο ηγέτες εκμεταλλεύθηκαν το κενό που άφησε η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Μέση Ανατολή για να χαράξουν τις δικές τους σφαίρες επιρροής, και φαίνεται ότι έχουν καταλήξει σε μια αμοιβαία βολική συνεννόηση: να φέρουν τις αντιμαχόμενες πλευρές στο ίδιο τραπέζι προκειμένου να υπογράψουν μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και να μοιράσουν τα γεωπολιτικά και εμπορικά λάφυρα στη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου της Αφρικής. Ωστόσο, η κατάσταση δεν εξελίσσεται σύμφωνα με το σχέδιο, όπως αναφέρει το Bloomberg.
Ο Σάρατζ υπέγραψε τη συμφωνία, αλλά ο Χαφτάρ ανθίσταται.
Πριν από πέντε ημέρες, ο Ερντογάν απείλησε να δώσει ένα μάθημα στον Λίβυο στρατάρχη, δεσμευόμενος να στείλει στρατεύματα στη Λιβύη. Το γεγονός αυτό άλλαξε τα δεδομένα στον κλιμακούμενο "διά αντιπροσώπων” πόλεμο, αν και αυτό ισχύει περισσότερο για τον Πούτιν παρά για τον Χαφτάρ, στην παρούσα φάση.
Η ισχυρή εμπλοκή του Ερντογάν στη διαμάχη Σάρατζ - Χαφτάρ, έφερε το θέμα της Λιβύης στην κορυφή της διπλωματικής ατζέντας, σύμφωνα με τον Jalel Harchaoui, ερευνητή του ολλανδικού ινστιτούτου Clingendael, ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα της Λιβύης. Ήταν "σαν να έσπασε τελικά ένα απόστημα”, σημείωσε.
Το σίγουρο είναι, πάντως, όπως σημειώνει το Bloomberg, ότι η εξέλιξη αυτή οδήγησε στην άμεση αντίδραση των Ευρωπαίων, οι οποίοι είναι διαχωρισμένοι όσον αφορά τον τρόπο επίλυσης της λιβυκής διαμάχης, να δείξουν τουλάχιστον ότι προσπαθούν να κάνουν κάτι σχεδόν μια δεκαετία αφότου οι αεροπορικές επιθέσεις με επικεφαλής τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο βοήθησαν τους αντάρτες να ανατρέψουν τον δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι.
Σύμφωνα με το Bloomberg, η Γαλλία και η Γερμανία θέλουν να αποτρέψουν τους ισλαμιστές μαχητές και τους μετανάστες να περάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Τουρκία, που πλέον έχει εξασφαλίσει διευρυμένο ρόλο στη Συρία και στη Λιβύη, έχει τη δυνατότητα να ελέγξει αυτές τις ροές, αλλά από την άλλη ο Χαφτάρ θεωρείται "κλειδί” στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών.
Υπό αυτό το πρίσμα, η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ ανέλαβε πρωτοβουλία για να φέρει τις αντιμαχόμενες πλευρές στο τραπέζι, στο Βερολίνο, Ωστόσο, η διάσκεψη ήταν από την αρχή καταδικασμένη.
Ο Χαφτάρ και ο Σάρατζ, δεν είχαν συναντηθεί κατ’ ιδίαν εδώ και έναν χρόνο, ενώ δεν συναντήθηκαν ούτε στο Βερολίνο, πραγματοποιώντας ξεχωριστές συναντήσεις και διαμένοντας σε διαφορετικά ξενοδοχεία. Οι προσπάθειες εξάλλου να συναντηθούν απέτυχαν πάρα πολλες φορές το τελευταίο διάστημα.
Οι δύο άνδρες εξάλλου, όπως σημειώνει το Bloomberg, είναι τελείως διαφορετικοί, τόσο όσον αφορά το παρελθόν τους όσο και την ιδιοσυγκρασία τους. Ο Χαφτάρ είναι βετεράνος στρατιωτικός, ο οποίος υπηρέτησε τον Καντάφι τη δεκαετία του 1980, αλλά στη συνέχεια διαχώρισε τη θέση του και πέρασε δύο δεκαετίες εξόριστος στις ΗΠΑ προσπαθώντας να ανατρέψει τον δικτάτορα.
Ο Σάρατζ είναι αρχιτέκτονας. Ο Λίβυος πρωθυπουργός έχει εκφράσει ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του για την εγκατάλειψη της Λιβύης από τους Ευρωπαίους μετά την ανατροπή του Καντάφι το 2011, εξέλιξη που τον ανάγκασε να στραφεί στην Τουρκία κατά την τελευταία συνεχιζόμενη σύγκρουση στη χώρα. "Πού ήσασταν”, δήλωσε σε μια συνέντευξή του στο Βερολίνο. "Γιατί δεν εμφανιστήκατε; Το έδαφος ήταν ανοιχτό για σας”, πρόσθεσε.
Ο Χαφτάρ, εν τω μεταξύ, έχει επιδείξει απρόβλεπτη συμπεριφορά που έπιασε τους ηγέτες στον ύπνο. Μετά την κίνησή του να περιορίσει την παραγωγή πετρελαίου της Λιβύης, το αργό σημείωσε άλμα στις αγορές της Ασίας. Ο αποκλεισμός των λιμανιών της χώρας από τις δυνάμεις που πρόσκεινται σε αυτόν αναμένεται να μειώσει τις εξαγωγές πετρελαίου της χώρας κατά περίπου 800.000 βαρέλια την ημέρα.
Σύμφωνα δε με το Bloomberg, η παρουσία του στο Βερολίνο μπορούσε να γίνει αισθητή ακόμη και όταν δεν βρισκόταν στο τραπέζι των συνομιλιών. Καθώς ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, ήταν έτοιμος να φύγει, κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Χαφτάρ επίσης αποχώρησε από το Βερολίνο. Αποδείχθηκε ότι η φήμη ήταν ψευδής, ωστόσο ενίσχυσε την αίγλη του άνδρα που τόλμησε να αποχωρήσει από τη συνάντηση που διοργάνωσε στη Μόσχα την προηγούμενη εβδομάδα ο Πούτιν.
Σύμφωνα με διπλωματική πηγή, ο Χάφταρ αποχώρησε από την Καγκελαρία και επέστρεψε στο ξενοδοχείο του προκειμένου να ξεκουραστεί.
Επιπλέον, ο στρατάρχης δεν είναι πλέον υπόλογος στην Αίγυπτο, η οποία του προσφέρει στρατιωτική βοήθεια, ούτε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που πραγματοποιούν επιθέσεις με drone προς υποστήριξή του, που προσπάθησαν να τον πείσουν να υπογράψη τη συμφωνία στο Βερολίνο.
Όπως αναφέρει το Bloomberg, η Γερμανία, προσπαθώντας να διασκεδάσει τις προσδοκίες, δήλωσε ότι ούτε ο Χαφτάρ ούτε ο Σάρατζ συμμετείχαν επισήμως στη διάσκεψη. Η Μέρκελ συναντήθηκε και με τους δύο το πρωί της ίδιας ημέρας. Η αμερικανική πλευρά πάντως δεν εξεπλάγη. Η αποτυχία να βρεθούν οι δύο αντίπαλοι πρόσωπο με πρόσωπο καταδεικνύει ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει επί της ουσίας, σύμφωνα με ανώτερο Αμερικανό αξιωματούχο.
Και η ίδια η Μέρκελ εξάλλου, κατά τη συνέντευξη Τύπου μετά την ολοκλήρωση της διάσκεψης, δήλωσε ότι δεν έχει "αυταπάτες και ότι ο δρόμος που είναι ακόμη δύσκολος”, ενώ ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε επίσης: "Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι ακόμη δυνατό να επιτευχθεί ένας σταθερός, σοβαρός διάλογος μεταξύ των δύο. Οι διαφορές στις προσεγγίσεις του είναι σημαντικές”.
https://www.capital.gr/diethni/3405777/
bloomberg-o-aproblepos-xaftar-kobei-tis-roes-petrelaiou-tis-libuis
20/1/2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Διπλωματικές πηγές για Λιβύη: Έτοιμη η Ελλάδα
για αποστολή επιτήρησης του εμπάργκο όπλων (20/1/2020)
Ποια εκεχειρία στη Λιβύη; 9000 άνδρες κινητοποιεί ο Χάφταρ
για την πολιορκία της Τρίπολης (20/1/2020)
Χ.Χάφταρ: «Ερντογάν και Τουρκία είναι εγκληματίες
– Η Ελλάδα έγραψε Ιστορία και είναι φίλη μας» (20/1/2020)
Μαχητικά αεροσκάφη του LNA βομβάρδισαν πλοίο
που μετέφερε τουρκικά όπλα-βίντεο (20/1/2020)
Σάρατζ: Η Λιβύη θα αντιμετωπίσει καταστροφή
αν ο αποκλεισμός των πετρελαιοπηγών συνεχιστεί (20/1/2020)
Κωνσταντίνος Φίλης: Εύθραυστη εκεχειρία στη Λιβύη,
βασικός «παίκτης» ο Ερντογάν (20/1/2020)
Ευρωπαίοι και Αμερικανοί “ψηλώνουν” τον Ερντογάν!
Οι φωτογραφίες κόλαφος για τη Δύση από το Βερολίνο (20/1/2020)
Το ταξίδι για το Βερολίνο αναβάλλεται λόγω ομίχλης… (20/1/2020)
Το «δύσκολο» τηλεφώνημα Μητσοτάκη Μέρκελ και το νέο ταξίδι (20/1/2020)