ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ:Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
(1) Το γραφείο του ΔΝΤ στην Αθήνα κλείνει,
ωστόσο η σωτηρία της Ελλάδας δεν έχει ολοκληρωθεί.
(2) «Κατάρρευση» στον δείκτη βιομηχανικής παραγωγής τον Νοέμβριο.
(3) Τέσσερα νοίκια μπροστά κι άμα θέλεις.
(4) Εύσημα στο EWG για μεταρρυθμίσεις - δόση,
αρχίζει η "μάχη" για τα πλεονάσματα.
(5) Αρκούν μόνο οι Επενδύσεις για την Ανάπτυξη;
Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;
Γιατί με τους αριστερούς είχαμε 878.982 άνεργους και με τους άλλους..., μόνο 780.913!!. Και του εξωτερικού που αυξήθηκαν...,
δεν μετράνε, πατέρα;
Βάλανε κάτω τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την ανεργία του 2019 μετά τις εκλογές, και τους αλλάξανε τον αδόξαστο… Λες και βρισκόμαστε σε Μεταξική περίοδο ή σε Σοβιετική, λίγο πριν την εξαφάνισή της... (από παντού, εκτός της Ελλάδας).
Η ακολουθία της πτωτικής τάσης της ανεργίας συνεχίζεται δυναμικά, μας λένε. Και δεν σταματάνε εκεί…, έτσι, να μας αφήσουν και κάποια ευχάριστη αγωνία..., αλλά συνεχίζουν.
Τον πρώτο μήνα της νέας διακυβέρνησης τον Ιούλιο 2019, (επιμένουν…) το γενικό ποσοστό ανεργίας παρουσίασε μείωση και ανήλθε στο 17,0% έναντι 19,1% τον αντίστοιχο μήνα του 2018, τον Αύγουστο μειώθηκε κατά 2,0% έναντι του 16,9% το 2018, ενώ τον μήνα Σεπτέμβριο μειώθηκε στο 16,8% έναντι 18,8% του προηγούμενου έτους.
Και τι έπρεπε να γίνει, λέμε εμείς τώρα…, να μη προσλαμβάναμε σερβιτόρους και σερβιτόρες για το καλοκαίρι (αφού η καρδιά του χτυπάει κάθε Ιούλιο) και απλά, τον Ιούλιο του 2019, συνέπεσε με τις εκλογές και την νίκη της Ν.Δ.; Να αφήσουμε βρώμικα και τα ξενοδοχεία και να μη γεμίσουμε κόσμο της καφετέριες και τα φασφουντάδικα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης των νησιών και των 5.000 χιλιομέτρων της ελληνικής παραλίας;
Τώρα μάλιστα που έχουμε να διαλέξουμε για σερβιτόρους και σερβιτόρες ή και ντελιβεράδες, με πτυχία φυσικής, νομικής, ή χημικούς και μηχανικούς με μεταπτυχιακό για να φτιάχνουν καλούς καφέδες στην Ελλάδα του συρτάκι-ντανς; Θα ήμασταν ανόητοι αν χάναμε την ευκαιρία…
Μας έφυγαν που μας έφυγαν άλλοι 3.000 γιατροί (το 2018-2019) από την Ελλάδα να δουλέψουν από την Ελβετία, την Ολλανδία, μέχρι την Σκανδιναβία (με τα λεφτά που αυτοί ζητάνε) θα χάσουμε και τους δικηγόρους-γκαρσόνια ή τους γεωπόνους στα σουβλατζίδικα; Γίνεται αυτό; Δεν γίνεται, ούτε στην Τουρκία ή στην Βουλγαρία. Δίπλα μας είναι. Ρωτήστε και θα μάθετε.
Η ανάλυση της χαράς και της αισιοδοξίας (με επίσημη κυβερνητική υπογραφή μάλιστα) συνεχίζεται…, και το φρόνημά της υψηλό…
Λέει ανάμεσα στα άλλα "…ειδικότερα, για τον μήνα Οκτώβριο, ο συνολικός αριθμός των απασχολουμένων παρουσίασε αύξηση κατά 1,7% και ανήλθε στα 3.926.163 άτομα (έναντι 3.860.593 το 2018), ενώ ο συνολικός αριθμός των ανέργων παρουσίασε μείωση κατά 11,2% και ανήλθε στα 780.913 άτομα (έναντι 878.982 το 2018).
Και επειδή εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται… και θέλουμε πρώτα σανό και μετά την συζήτηση μας (μάλλον έτσι νομίζουν…) έχουν έτοιμη και την ανάλυση του επιτεύγματος. Διαβάστε.
" …η θετική αποτίμηση των αξιόπιστων στατιστικών στοιχείων, που προκύπτουν από τους ετήσιους πίνακες προσωπικού όπως αποτυπώνονται στο Ειδικό Ετήσιο Τεύχος 2019 του "ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ", σε σύγκριση με το 2018, υποδεικνύουν ευκρινώς τους έξι άξονες των αισιόδοξων μηνυμάτων που επιβεβαιώνουν ότι το 2020 θα συνεχιστεί περαιτέρω η σημαντική πτώση της ανεργίας επάνω στις υγιείς βάσεις που θεμελιώθηκαν το 2013, αλλά και η περαιτέρω ενίσχυση της συνολικής απασχόλησης μέσω της δημιουργίας νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας."
Άρα τι μένει τώρα αναπάντητο για την αγορά εργασίας, την ανεργία, την απασχόληση, τις δουλειές στην Ελλάδα, τους βουλγάρικους μισθούς (πρώην Βουλγάρικους…) ή τα μαύρα και αδήλωτα μηνιάτικα;
Από στατιστικής πλευράς. Τίποτε λειψό, στη δουλειά της ΕΛΣΤΑΤ που παίρνει η κυβέρνηση (η οποιαδήποτε κυβέρνηση), κατά πως την βολεύει στην προπαγάνδα της.
Σημασία, όμως, έχει να μας πει η κυβέρνηση (η οποιαδήποτε κυβέρνηση) αν πιστεύει πως όλη αυτή η μισού αιώνα, παλαιολιθική προπαγανδιστική τακτική είναι δυνατόν να σκεπάσει την αλήθεια.
Την αλήθεια που την ζούμε όλοι γιατί την βλέπουμε στην καθημερινότητά μας. Η μαύρη αγορά εργασίας και οι μαύρες συναλλαγές (κάθε μορφής) γίνονται επίσημο καθεστώς. Το σημερινό 40% της παραοικονομίας δεν γυρίζει πίσω και δεν θα ανακόψει την πορεία του για επιστροφή στο 60% (των 10τιών, πριν την κρίση) γιατί στην παραοικονομία πέρασε πλέον και το μεγαλύτερο μέρος της απασχόλησης. Από το 2010, η μαύρη εργασία είναι η βάση πάνω στην οποία μετράνε και θα μετράνε όλα τα άλλα. Παροχές, επιδόματα και εισφορές. Το ίδιο θα συμβαίνει και στους επαγγελματίες. Μην ψαχνόμαστε λοιπόν με την στατιστική. Η αγορά μιλάει από μόνη της. Εκεί να ψαχτούμε.
Του Γιώργου Κράλογλου
10/1/20020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Το γραφείο του ΔΝΤ στην Αθήνα κλείνει,
ωστόσο η σωτηρία της Ελλάδας δεν έχει ολοκληρωθεί.
Το ανακοινωθέν κλείσιμο του γραφείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα μοιάζει με ορόσημο, μολονότι η Ελλάδα, σε αντίθεση με πολλά άλλα κράτη που έχουν πληγεί από κρίσεις τις τελευταίες δεκαετίες, δεν διασώθηκε με κεντρικό πυλώνα διάσωσης το ΔΝΤ. Είναι μια στιγμή κατά την οποία μπορούμε να αναλογιστούμε εάν τελικώς η Ελλάδα διασώθηκε στ’ αλήθεια από οποιονδήποτε.
Από τεχνική άποψη, η Ελλάδα δεν είναι πλέον χώρα σε κρίση. Είναι βαρύτερα χρεωμένη σε σχέση με την ετήσια οικονομική της παραγωγή έναντι οποιουδήποτε άλλου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ο δείκτης του χρέους προς το ΑΕΠ ανερχόταν στο 180,2% στο τέλος του β΄ τριμήνου του 2019, σε σύγκριση με έναν μέσο όρο 80,5% στην ΕΕ, ενώ δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια ισχυρά πτωτική τάση σε αυτό το ποσοστό. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και εκτιμά ότι το ποσοστό του επί του ΑΕΠ θα έχει πέσει στο 100% έως το 2041. Η συμφωνία του 2018, η οποία εξομάλυνε τις αποπληρωμές της Ελλάδας, βοήθησε πολύ σε αυτό.
Άλλοι δείκτες μοιάζουν σε κακό, όχι όμως και αποκαρδιωτικό επίπεδο. Η ανεργία έχει μειωθεί στο 16,4%, έναντι του ιστορικού υψηλού του 27,8% το 2014. Ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης έχει επιτέλους θετικό πρόσημο, με τους οικονομικούς αναλυτές του Bloomberg να εκτιμούν ότι θα διαμορφωθεί στο 1,7% για το 2019 και στο 2% για το 2020.
Από τη σκοπιά του ΔΝΤ, ειδικότερα, υπάρχουν λίγα πράγματα για να κάνει πια στην Ελλάδα. Πέρυσι, η χώρα προέβη σε πρόωρη αποπληρωμή 2,7 δισ. ευρώ (3 δισ. δολ.) από το σχετικά ακριβό της χρέος προς το Ταμείο. Τώρα, οφείλει πλέον στο IMF, το οποίο έκανε την τελευταία του εκταμίευση στην Ελλάδα το 2014, μόλις 6,3 δισ. δολ., σε σύνολο 340 δισ. δολ. εξωτερικού χρέους.
Η μετατροπή σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, η κρίση και οι απόπειρες διάσωσης έριξαν την Ελλάδα, μέλος της ΕΕ από το 1981, στο οικονομικό επίπεδο ορισμένων από τα νεότερα κράτη-μέλη. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, προσαρμοσμένο σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP), σταθεροποιήθηκε λίγο πάνω από τα δύο τρίτα του μέσου επιπέδου της ΕΕ, περίπου στα ίδια επίπεδα με εκείνο της Λετονίας ή της Ρουμανίας. Οι υψηλοί φόροι τους οποίους εξαναγκάστηκε από τους πιστωτές να επιβάλει η Ελλάδα δημιούργησαν μια "μαύρη", παράλληλη οικονομία περίπου τόσο μεγάλη, σε σχέση με το ΑΕΠ, όσο και εκείνες στις προαναφερθείσες και σε άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η καθαρή ροή μετανάστευσης ήταν θετική τα τελευταία χρόνια, ωστόσο αυτό είναι περισσότερο ένα πρόβλημα παρά ευχάριστη εξέλιξη. Οι Έλληνες εγκαταλείπουν τη χώρα των περίπου 11 εκατομμυρίων κατοίκων με ρυθμό άνω των 100.000 ετησίως από την έναρξη της κρίσης. Η εκροή αντισταθμίστηκε μόνο από την άφιξη των μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική κατά τη διάρκεια του πρόσφατου προσφυγικού κύματος - ένα βάρος που η Ελλάδα αγωνίζεται να σηκώσει.
Οι παράτυποι μετανάστες που καταφθάνουν στην Ελλάδα δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικό αντίβαρο στη μετανάστευση Ελλήνων πολιτών στο εξωτερικό
Σε αντίθεση με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ωστόσο, η Ελλάδα δεν έλαβε ποτέ σημαντική εισροή εμβασμάτων από τους μετανάστες της στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, οι μεταφορές κεφαλαίων αυτού του τύπου μειώθηκαν αντί να αυξηθούν από την έναρξη της μαζικής μετανάστευσης Ελλήνων στο εξωτερικό που έφερε η κρίση.
Τα εμβάσματα των Ελλήνων του εξωτερικού προς την Ελλάδα
στην πραγματικότητα μειώθηκαν αντί να αυξηθούν την περίοδο της κρίσης
Η Ελλάδα έχει επίσης μικρότερη ευελιξία για να προωθήσει την οικονομική επέκταση σε σχέση με εκείνη που έχουν τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης: συμφωνίες με τους πιστωτές την έχουν αναγκάσει να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα του κρατικού προϋπολογισμού κάθε χρόνο και, παρά τα χαμηλά επιτόκια που κυριαρχούν σήμερα διεθνώς, οι ανάγκες χρηματοδότησής της είναι πολύ υψηλότερες από εκείνες των ανατολικών χωρών, εξαιτίας του τεράστιου όγκου του σωρευμένου χρέους της. Η Ρουμανία, για παράδειγμα, έχει δείκτη δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ της τάξης μόλις του 34%.
Επιπλέον, σε αντίθεση με τις ανατολικοευρωπαϊκές ομόλογές τους, οι ελληνικές τράπεζες βαρύνονται με τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs), τα οποία δεν μειώνονται αρκετά γρήγορα ώστε να επιτρέψουν στις τράπεζες να αρχίσουν να επεκτείνουν ξανά την τραπεζική πίστη. Ο δείκτης NPLs του ελληνικού τραπεζικού συστήματος διαμορφώθηκε σε 42,1% τον Σεπτέμβριο, τον τελευταίο μήνα για τον οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία. Στη Ρουμανία, ο δείκτης κυμαίνεται κάτω του 5%.
Το πρόβλημα του όγκου των NPLs παραμένει ακόμη επί της ουσίας άλυτο
Η Ελλάδα, με άλλα λόγια, δεν ξεκινά απλώς από χαμηλή βάση όπως οι Ανατολικοευρωπαίοι - το κάνει αυτό ενώ σέρνεται γύρω από μια μπάλα, φορώντας μια αλυσίδα. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προσπαθεί να εκφορτώσει το "κακό" χρέος από τα βιβλία των τραπεζών και να μειώσει φόρους, ωστόσο η ευελιξία των ελληνικών κυβερνήσεων προκειμένου να μπορούν να αναλάβουν δράση για την ανάταξη της οικονομίας θα παραμείνει περιορισμένη για πολλά χρόνια μετά τη λήξη της πρωθυπουργικής θητείας Μητσοτάκη.
Η "τιμωρία" της Ελλάδας και τα όριά της
Κατά κάποιον τρόπο, οι περιορισμοί αυτοί είναι μια "εκδίκηση" για όσα πήγαν στραβά στην Ελλάδα και την οδήγησαν στην κρίση. Σε μια ομιλία του τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Poul Thomsen, διευθυντής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, ανέφερε ότι η κρίση στην Ελλάδα ήταν διαφορετικής φύσης από εκείνες με τις οποίες συνέπεσε στην Ισπανία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Στις χώρες αυτές, η υιοθέτηση του ευρώ προκάλεσε μια ιδιωτική πιστωτική επέκταση που οδήγησε σε μια "μη βιώσιμη άνθηση της ζήτησης". Στην Ελλάδα, αντιθέτως, ήταν οι κυβερνήσεις που προχώρησαν σε αλόγιστη επέκταση, αυξάνοντας συντάξεις και κοινωνικές μεταβιβάσεις κατά 7% του ΑΕΠ από την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος έως και την έναρξη της κρίσης. Αυτό, κατά την άποψη του Thomsen, εξηγεί την ατυχή θέση της Ελλάδας να έχει να αντιμετωπίσει μια μεγαλύτερη δημοσιονομική αυστηρότητα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα θύματα της κρίσης στην Ευρώπη.
Ως εκ τούτου, η πολιτική ελίτ της Ελλάδας πρέπει να μάθει να ζει με τους συγκεκριμένους μακρόπνοους περιορισμούς. Κάποιος ο οποίος έχει μάθει να σπαταλά μανιωδώς θα πρέπει να στερείται τις πιστωτικές του κάρτες. Αντίθετα με την κυρίαρχη άποψη, οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας τιμωρήθηκαν επίσης για την υποστήριξη που παρείχαν στις ορέξεις των ελληνικών κυβερνήσεων προ κρίσης - δεχόμενοι ένα μεγαλοπρεπές "κούρεμα" το 2012.
Με άλλα λόγια, έχουν γίνει πολλά για την ελαχιστοποίηση του ηθικού κινδύνου εκ μέρους των Ελλήνων πολιτικών και των ιδιωτών επενδυτών. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός εξακολουθεί να υφίσταται για το ΔΝΤ και την ΕΕ, που επεξεργάστηκαν από κοινού την "τιμωρία" που συνόδευσε τη χρηματοοικονομική διάσωση της Ελλάδας. Δεν θα κριθούν άλλωστε ποτέ υπεύθυνοι για τα λάθη που έκαναν κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων διάσωσης - την υποτίμηση του βάθους της κρίσης, την απαίτηση για δραστικές αυξήσεις φόρων, την επιμονή για υπέρ το δέον περιοριστική δημοσιονομική πολιτική, μολονότι όλα τα παραπάνω μεταφράστηκαν σε διαρκή οικονομική ύφεση.
Το ΔΝΤ λαμβάνει πίσω τα χρήματά του νωρίτερα του αναμενομένου. Οι αποδόσεις των ομολόγων που εκδίδει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) προς υποστήριξη της Ελλάδας είναι αρνητικές, οπότε η Ευρώπη μπορεί να αντέξει οικονομικά το να είναι επιεικής όσον αφορά τους όρους αποπληρωμής των δανείων εκ μέρους της Ελλάδας. Η ελληνική κρίση έδωσε σκληρά μαθήματα στην ελληνική ελίτ και στους τραπεζίτες. Ωστόσο, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ελεύθεροι να διαχειριστούν την επόμενη κρίση με τις ίδιες κακοσχεδιασμένες μεθόδους, παγιδεύοντας το θύμα, αλλά αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα ελάχιστο μέρος του κόστους.
Φυσικά, ο κόσμος δεν είναι απαραιτήτως δίκαιος, ωστόσο οι θεσμικοί πιστωτές της Ελλάδας θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο του συνολικού βάρους που κουβαλά η Ελλάδα. Εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ίσως η διάδοχός της, πραγματοποιήσουν σημαντική πρόοδο στην προσπάθεια να εκκινήσουν ξανά τις μηχανές ανάπτυξης της οικονομίας και να φέρουν πίσω στην χώρα τους Έλληνες μετανάστες, δεν θα πρέπει να αποκλείεται και η ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους. Δεν είναι λάθος το γεγονός ότι η Ελλάδα αναγκάστηκε να φορέσει την αλυσίδα με την μπάλα, ωστόσο η διάθεση να διατηρηθεί υπό αυτό το καθεστώς εις στο διηνεκές είναι ξεκάθαρα υπερβολική.
Του Leonid Bershidsky
10/1/2020
2.
«Κατάρρευση» στον δείκτη βιομηχανικής παραγωγής τον Νοέμβριο.
«Κατάρρευση» στον δείκτη βιομηχανικής παραγωγής τον Νοέμβριο.
Μείωση 8,1% παρουσίασε ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής του μηνός Νοεμβρίου 2019, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Νοεμβρίου 2018 και έναντι της αύξησης 5,2% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2018 με το 2017.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ο μέσος Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής της περιόδου Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2019, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2018, παρουσίασε αύξηση 0,1%.
Ο εποχικά διορθωμένος Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής του μηνός Νοεμβρίου 2019, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Οκτωβρίου 2019, παρουσίασε μείωση 3,6%.
Ι. Σύγκριση Νοεμβρίου 2019 με Νοέμβριο 2018
Η μείωση του διορθωμένου ως προς το πλήθος των εργάσιμων ημερών Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής κατά 8,1% τον μήνα Νοέμβριο 2019, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Νοεμβρίου 2018, προήλθε από τις ακόλουθες μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας:
Από τη μείωση:
• Κατά 9,4% του Δείκτη Ορυχείων - Λατομείων. Στη μείωση αυτή συνέβαλαν οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: εξόρυξης άνθρακα και λιγνίτη, άντλησης αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου, υποστηρικτικών δραστηριοτήτων εξόρυξης, λοιπών ορυχείων και λατομείων.
• Κατά 4,9% του Δείκτη Μεταποίησης. Στη μείωση αυτή συνέβαλαν, κυρίως, οι μειώσεις των δεικτών των διψήφιων κλάδων: κατασκευής ειδών ένδυσης, παραγωγής οπτάνθρακα και προϊόντων διύλισης πετρελαίου, κατασκευής μηχανημάτων και ειδών εξοπλισμού, κατασκευής λοιπού εξοπλισμού μεταφορών.
• Κατά 20,1% του Δείκτη Παροχής Ηλεκτρικού Ρεύματος.
• Κατά 0,7% του Δείκτη Παροχής Νερού.
ΙΙ. Σύγκριση μέσου δείκτη περιόδου Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2019 με τον αντίστοιχο της περιόδου Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2018
Η αύξηση του διορθωμένου ως προς το πλήθος των εργάσιμων ημερών Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής κατά 0,1% της περιόδου Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2019, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2018, προήλθε από τις ακόλουθες μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας:
Από την αύξηση:
• Κατά 1,7% του Δείκτη Μεταποίησης.
• Κατά 0,7% του Δείκτη Παροχής Νερού.
2. Από τη μείωση:
• Κατά 11,8% του Δείκτη Ορυχείων - Λατομείων.
• Κατά 4,3% του Δείκτη Παροχής Ηλεκτρικού Ρεύματος.
***
Δεικτικό σχόλιο Αντώναρου για τα «απαράδεκτα στοιχεία»
Απαράδεκτα στοιχεία!
Είμαι βέβαιος. Κάποιος στη ΕΛΣΤΑΤ ασφαλώς θα κάνει μπουκοτάζ και θα παραποιεί τα στοιχεία για να κηλιδώσει τις αοκνες προσπάθειες του αρμοδίου υπουργού ο οποίος βλέπει παντου αναπτύξη και προαναγγελλει διαρκώς την αφιξη μπουλντοζών και άλλων παρεμφερών βαρέων μηχανημάτων . Ο αρμόδιος υπάλληλος της ΕΛΣΤΑΤ, υπηρετης ασφαλώς της προηγουμένης κυβέρνησης, πρέπει να ταυτοποιηθεί πάραυτα, να απολυθεί με συνοπτικές διαδικασίες και να παραδοθεί στη δημόσια χλεύη με αναγραφή του ονόματος του σε ολοσέλιδες καταχωρίσεις που θα φροντίσει να δημοσιευθούν με το ανάλογο αντίτιμο φυσικα σε ολες τις εφημερίδες με κυκλοφορία άνω των 25 φύλλων την ημέρα το αρμόδιο υπουργείο. Δεν είναι δυνατόν ένας ποταπός υπάλληλος να διασύρει την προσπάθεια του λαοπρόβλητου υπουργού. Και κυρίως: Να απαγορευθεί μέχρι νεωτέρας η δημοσίευση όλων των στατιστικών.
10/1/2020
3.
Τέσσερα νοίκια μπροστά κι άμα θέλεις.
Ξέρετε πόσο νοικιάζεται στις μέρες μας ένα δυάρι 50 τετραγωνικών σε μια μεσαία περιοχή της πρωτεύουσας; Μεταξύ 500 και 600 ευρώ. Και όχι μόνο αυτό. Ο ενοικιαστής πρέπει να δώσει τρία νοίκια μπροστά (συν ένα στον μεσίτη τέσσερα), με συμφωνία να μπουν στο ενοικιαστήριο τα μισά χρήματα και τα υπόλοιπα να δίνονται μαύρα. Αυτά είναι τα χάλια μας, κύριοι.
Δυο νέα παιδιά λοιπόν που αποφασίζουν να κάνουν το βήμα τους ή μια οικογένεια με ένα παιδάκι που παλεύει να επιζήσει μέσα στην οικονομική σκληρότητα των ημερών, με το καλημέρα χρειάζεται να δώσουν από 2000 μέχρι 2400 ευρώ. Να τα έχουν περίσσευμα δηλαδή. Συν 250 ευρώ μια καινούρια κλειδαριά, συν 300 ευρώ τα έξοδα μετακόμισης, φτάνουμε αισίως το 3000 ευρώ. Χώρια τα ηλεκτρικά, χώρια τα έπιπλα, χώρια τα υπόλοιπα πράγματα, αν πρόκειται για καινούριο ζευγάρι.
Ξέρετε πόσο πληρώνονται δυο παιδιά που βρίσκονται ανάμεσα στα 26 και τα 30 τους χρόνια, αν φυσικά δουλεύουν και τα δύο; Θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό αν βάζουν καθαρά στην τσέπη τους 700 ευρώ το καθένα. Με 1400 ευρώ κοινό καθαρό εισόδημα τον μήνα, πως θα αποταμιεύσουν 3000 ευρώ για να αποπειραθούν να στήσουν σπιτικό; Θα μου πείτε πως όλα τα νέα ζευγάρια ξεκινούν με δυσκολίες και στριμώγματα. Ναι, αλλά τέσσερα νοίκια μπροστά;
Και αυτό που περιγράφω είναι ο μέσος όρος. Έχω υπ’ όψη μου ιδιοκτήτη που ζήτησε τέσσερα νοίκια μπροστά για τον εαυτό του (συν ένα ο μεσίτης πέντε) ή τη εξωφρενική περίπτωση τύπου που ζήτησε δύο νοίκια εγγύηση, συν το μαύρο κομμάτι του ενοικίου αθροιστικά μπροστά για έναν χρόνο. Εξαρτάται φυσικά από τον άνθρωπο και την ποιότητα του, αλλά σε γενικές γραμμές η κατάσταση είναι αφόρητη.
Η έλλειψη στέγης είναι τραγική. Και στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και σε πολλές τουριστικές επαρχιακές πόλεις. Ξέρω φοιτητή στο Ρέθυμνο που στάθηκε αδύνατο να βρει σπίτι και κατεβαίνει υποχρεωτικά μόνο για εξετάσεις μένοντας εκείνα τα δεκαπενθήμερα σε πανσιόν. Φυσικά δεν παρακολουθεί μαθήματα, αν και θα ήθελε το παιδί.
Στην οργισμένη αντίδραση των υποψηφίων ενοικιαστών όταν ακούν τους όρους, οι ιδιοκτήτες σηκώνουν απλώς τους ώμους και απαντούν «άμα θέλεις». Λογικό, αφού μόλις βγει μια αγγελία (τα ενοικιαστήρια στις εισόδους έχουν χαθεί πια) μέσα στην πρώτη ώρα οι ιδιοκτήτες λαμβάνουν πάνω από πενήντα απελπισμένα τηλεφωνήματα. Ο μέσος χρόνος για να βρει κάποιος σπίτι στην Αθήνα είναι οι έξι μήνες, υπό την προϋπόθεση ότι ασχολείται κάθε μέρα μ’ αυτό.
Η μια αιτία είναι η AirBnb. Αλλά εφόσον η βραχυχρόνια μίσθωση είναι παγκόσμιο δεδομένο, οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί απλώς μεγαλώνουν την παραβατικότητα. Όταν ο βραχυχρόνιος μισθωτής πληρώνει περισσότερα από τον μακροχρόνιο, κανένας νόμος δεν πρόκειται να υποχρεώσει τον ιδιοκτήτη να πάει στην λιγότερο συμφέρουσα λύση.
Η άλλη αιτία είναι τα κλειστά καινούρια σπίτια. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να μπουν στην αγορά. Και εν τέλει, ο μόνος πραγματικός τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η οικοδομική δραστηριότητα που θα αυξήσει την προσφορά στέγης. Ένα βήμα με τον μειωμένο ΦΠΑ στις νέες οικοδομές έγινε, τώρα πρέπει ν’ αρχίσουν να δίνουν στεγαστικά δάνεια και οι τράπεζες. Στο τέλος-τέλος, αφού πήγε στα 600 ευρώ το νοίκι για ένα δυάρι, η δόση του δανείου για αγορά διαμερίσματος θα είναι μικρότερη.
Αλλά για να πάρει ο άλλος δάνειο πρέπει να νιώθει σιγουριά στην δουλειά του και για να δώσει η τράπεζα δάνειο πρέπει να έχει ξελασπώσει από τα παλιά κόκκινα. Τέλος πάντων, μια αλυσίδα είναι όλα, μόνο που χρειάζεται επιτάχυνση από όλους. Και από τους ιδιώτες και από τις τράπεζες και από το κράτος. Όχι τίποτα άλλο, μ’ αρέσει που καλούμε να έρθουν πίσω όσα παιδιά έφυγαν με το brain drain και ψάχνουμε κίνητρα για να δουλέψουν. Και πες ότι έρχονται και πιάνουν δουλειά. Που θα μείνουν, μου λέτε;
Του Δημήτρη Καμπουράκη
https://www.liberal.gr/apopsi/tessera-noikia-mprosta-ki-ama-theleis/281132?fbclid=IwAR1mYoCkXwtUBqu-SdXjEhn91Dwlj70-cS7RxjtxIxxaH8BZ7KWVbR2sq7k#.XhhYC5TEdqI.facebook
10/1/2020
4.
Εύσημα στο EWG για μεταρρυθμίσεις - δόση,
αρχίζει η "μάχη" για τα πλεονάσματα.
Η επικύρωση της απόφασης διατήρησης των χαμηλών επιτοκίων του δεύτερου δανείου (ως συνέχεια των αποφάσεων του Eurogroup του Δεκεμβρίου για το πακέτο "δόσεων" των 767 εκατ. ευρώ), ήταν το "ποδαρικό" για την Ελλάδα στην πρώτη χθεσινή συνεδρίαση του Euroworking Group για το 2020.
Τα εύσημα που, σύμφωνα με πληροφορίες, μεταφέρθηκαν από εκπροσώπους των θεσμών και των δανειστών ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τις χθεσινές δηλώσεις του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ που συνόδευαν τις επίσημες ανακοινώσεις. "Η ελληνική κυβέρνηση έχει εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για τις μεταρρυθμίσεις" ανέφερε.
Στο ίδιο μήκος κύματος άλλωστε κινήθηκαν και οι τοποθετήσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Μάικλ Πενς και του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, κατά τις συναντήσεις που είχαν με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον.
Η σύνοδος του EWG είχε ως βασικό στόχο να προετοιμάσει τη συνεδρίαση του Eurogroup της 20ης Ιανουαρίου και το θέμα Ελλάδα δεν ήταν στην επίσημη ατζέντα όσον αφορά στην πέμπτη αξιολόγηση αλλά και στα ελληνικά αιτήματα παρεμβάσεων – άμεσων ή έμμεσων - στο πρωτογενές πλεόνασμα. Άλλωστε, η ατζέντα των εν λόγω επαφών, σύμφωνα με πληροφορίες, ολοκληρώνεται παράλληλα, καθώς η "κάθοδος" αρχίζει.
Αρχή από ΓΛΚ και ΥΠΟΙΚ
Στις 14 Ιανουαρίου έχει ορισθεί η έλευση των τεχνικών κλιμακίων με αρχή από το ΓΛΚ και το ΥΠΟΙΚ για την ενημέρωση αναφορικά με την δημοσιονομική κατάσταση και με την πορεία της οικονομίας. Μετά, η έμφαση θα στραφεί στις μεταρρυθμίσεις και στο "σκανάρισμα" της ετοιμότητας της κυβέρνησης αναφορικά με τα ορόσημα έως το τέλος του 2019.
Οι ΥΠΟΙΚ έχουν διαμηνύσει από το Δεκέμβριο ότι η έμφαση θα δοθεί στο χρηματοπιστωτικό τομέα και κυρίως στον "διάδοχο" του Ν Κατσέλη και στην λήξη της προστασίας της πρώτης κατοικίας από την 1η Μαΐου παράλληλα με την θεσμοθέτηση ενός νέου πτωχευτικού δικαίου που θα ενοποιεί τα οκτώ παράλληλα σχήματα που λειτουργούν σήμερα.
Στις 21-24 Ιανουαρίου αναμένονται οι επικεφαλής, ενώ η έκθεση της Επιτροπής θα οριστικοποιηθεί λίγο πριν το τέλος Φεβρουαρίου για να επικυρωθεί πολιτικά στο Eurogroup του Μαρτίου. Δεν συνοδεύεται από "δόσεις" (η Ελλάδα δικαιούται κάθε δεύτερη αξιολόγηση).
Τα πλεονάσματα
Ωστόσο συνδέεται άρρηκτα με τις πολιτικές διεκδικήσεις της Αθήνας για την αλλαγή χρήσης των κερδών ομολόγων ώστε να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις έως 5,1 δισ. ευρώ και με την μεγάλη μάχη για τα χαμηλότερα κατά 1%-1,5% του ΑΕΠ πρωτογενή πλεονάσματα.
Οι θέσεις των δανειστών αναμένεται λοιπόν να φανούν στις διαβουλεύσεις που θα έχει ο ΥΠΟΙΚ Χρήστος Σταϊκούρας, ο πρόεδρος του ΣΟΕ Μιχάλης Αργυρού και το υπόλοιπο οικονομικό επιτελείο στην Αθήνα, τις επόμενες ημέρες. Και έχουν ειδική σημασία λόγω του "ανασχηματισμού" που έχει λάβει χώρα μεταξύ των θεσμών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Της Δήμητρας Καδδά
https://www.capital.gr/oikonomia/3403687/eusima-sto-ewg-gia-metarruthmiseis-dosi-arxizei-i-maxi-gia-ta-pleonasmata?fbclid=IwAR0RwN7yoWnL4V1i-L-nXmGmVgMuACJATj0lV8jIRTOn61VyLt4oHpV-r2A
10/1/2020
ARIS MESSINIS VIA GETTY IMAGES
Αρκούν μόνο οι Επενδύσεις για την Ανάπτυξη;
Το μέγεθος που σηκώνει όλο το βάρος των θετικών προσδοκιών
για το ΑΕΠ είναι οι επενδύσεις.
Έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια λιτότητας και προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία δεν μπορούν ακόμα να στηρίξουν την άποψη ότι η οικονομία έχει εισέλθει σε μια τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης. Το 2020 αποτελεί έτος υψηλής αβεβαιότητας και πολλαπλών εξωτερικών και εσωτερικών προκλήσεων για την ελληνική οικονομία. Ελλοχεύει ο κίνδυνος του παρατεταμένος εγκλωβισμού σε ισχνούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ο προβληματισμός γίνεται ακόμα μεγαλύτερος αν στις μελλοντικές εξελίξεις προσθέσουμε και το ενδεχόμενο μιας δυσμενούς διεθνούς συγκυρίας. Όλα τα παραπάνω επιβάλλουν την έναρξη μιας ρεαλιστικής συζήτησης με οικονομικό ορθολογισμό. Ανεξάρτητα από την πολιτική προσέγγιση των οικονομικών εξελίξεων θεωρώ ότι οι προσπάθειες ωραιοποίησης των καταστάσεων και αποφυγής ανάδειξης των προβλημάτων στην σωστή τους διάσταση προσέφεραν την κάκιστη υπηρεσία κατά την περίοδο των μνημονίων και αποτελούν την μεγάλη απειλή για την μετά μνημόνιο περίοδο.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όχι μόνο για την επαναφορά στην κανονικότητα αλλά και για την αποφυγή διόγκωσης του χρέους. Σ’ αυτό το τελευταίο σημείο έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις:
Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι το όσο το μέσο επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους είναι μεγαλύτερο του ρυθμού ανάπτυξης τότε το χρέος αυξάνεται.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι τα spreads απεικονίζουν το μέρος του χρέους που διαπραγματεύεται και αυτό είναι ένα ποσοστό όχι μεγαλύτερο από το 10% του ελληνικού χρέους. Επιπλέον μετά το PSI υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ της καθαρής παρούσας αξίας του ελληνικού χρέους και της τρέχουσας αξίας του χρέους. Η διαφορά ανέρχεται περίπου στο 50% για το σύνολο του χρέους. Οι μεγάλες διαφορές μεταξύ ονομαστικής αξίας και καθαρής παρούσας αξίας χρέους συντηρούν τις κερδοσκοπικές πιέσεις. Η διαφορά μεταξύ του επιτοκίου ισορροπίας που θα διαμορφωνόταν αν δεν υπήρχε η διαφορά μεταξύ τρέχουσας και παρούσας αξίας και του επιτοκίου που απολαμβάνει η χώρα λόγω του μέρους του χρέους που τυγχάνει μιας ιδιαίτερης διαχείριση, του μέρους της ‘παραχώρησης’. Αυτή η ανισορροπία μπορεί να συντηρηθεί βραχυχρόνια όχι όμως σε μακροχρόνιο διάστημα.
Τα τελευταία χρόνια οι κυριότεροι παράγοντες που συνέβαλαν στη σταθεροποίηση της οικονομίας και στην ισχνή ανάπτυξη ήταν οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών και κυρίως η ιδιωτική κατανάλωση η οποία άλλωστε αποτελούσε και τον προσδιοριστικό παράγοντα της ανάπτυξης και την πρό 2009 περίοδο. Η αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης υποστηρίχθηκε κυρίως από την αύξηση των εισοδημάτων ως αποτέλεσμα της αύξησης της απασχόλησης. Αν πάμε ένα βήμα πιο κάτω την ανάλυση των οικονομικών μεγεθών θα διαπιστώσουμε ότι τόσο η άνοδος των εξαγωγών όσο και η σύνθεση της προτιθέμενης αξίας δεν αντανακλούν κάποιον ουσιαστικό παραγωγικό μετασχηματισμό και την ανάδειξη νέων συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγνωρίζεται ότι το μέγεθος που σηκώνει όλο το βάρος των θετικών προσδοκιών για το ΑΕΠ είναι οι επενδύσεις. Εξάλλου και η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το ύψος του ακαθάριστου σχηματισμού παγίου κεφαλαίου είναι το κύριο μέσο πολιτικής με το οποίο επιδιώκει να έχει σημαντικά αυξητικά αποτελέσματα στην απασχόληση και στο ΑΕΠ. Και αποτελεί μια λογική επιλογή δεδομένων των πολύ στενών δημοσιονομικών περιθωρίων που υπάρχουν στον προϋπολογισμό για φορολογικές ελαφρύνσεις και άρα αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος και της κατανάλωσης και της δημόσιας κατανάλωσης και δημόσιας επένδυσης. Ωστόσο τα δεδομένα από την εξέλιξη των επενδύσεων των προηγούμενων ετών επιβάλλουν μια προσεκτικότερη ανάλυση. Η αποτυχία αύξησης των επενδύσεων γίνεται εμφανής αν συγκριθεί το πραγματικό αποτέλεσμα με τους στόχους που τίθενται κάθε έτος στον κρατικό προϋπολογισμό. Παραδειγματικά αναφέρω ότι το 2018 ο στόχος που είχε τεθεί (Εισηγητική Έκθεση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2018, σ. 28) ήταν ποσοστιαία αύξηση κατά 11,4% του ακαθάριστου σχηματισμού παγίου κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα ήταν μείωση 12,2%.
Βλέπουμε λοιπόν ότι παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις ο καθοριστικός παράγοντας για τη μεγέθυνση του ΑΕΠ εξακολουθεί να κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Πρέπει να σημειωθεί ότι μετά από σχεδόν δέκα χρόνια προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής το ποσοστό του ακαθάριστου σχηματισμού παγίου κεφαλαίου ως προς το ΑΕΠ βρίσκεται στο 11,07% (2018) όταν το 2008 ανήρχετο στα 58 δις περίπου ή στο 25% του ΑΕΠ. Aρα το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει σχετίζεται με την αναγνώριση και την καταγραφή των προσδιοριστικών παραγόντων ενίσχυσης των επενδύσεων εγχωρίων αλλά και των ξένων άμεσων επενδύσεων.
Αναμφισβήτητα ένας προσδιοριστικός παράγοντας είναι οι μεταρρυθμίσεις και η διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας. Όλοι γνωρίζουμε από ένα παράδειγμα γραφειοκρατικής παρακώλυσης των επενδύσεων. Τελευταία όμως όλοι γνωρίζουμε και από ένα παράδειγμα όπου αυτή η Κυβέρνηση παρείχε κίνητρα και έδωσε τις άδειες αλλά τελικά οι επενδύσεις δεν έγιναν. Το γεγονός ότι εμφανίζονται αρνητικά επιτόκια και ουσιαστικά η παγίδα ρευστότητας έχει επισκιάσει την ευρωπαϊκή οικονομία με τον αποπληθωρισμό δείχνει ότι το πρόβλημα είναι εξαιρετικά πιο περίπλοκο. Θεωρώ ότι οι πολιτικές της μεταρρύθμισης των θεσμών και οι μίκρο-οικονομικές πολιτικές έχουν εξαντλήσει την δυναμική τους. Επίσης η νομισματική πολιτική μετά την άσκηση της ποσοτικής χαλάρωσης βρίσκεται στα όρια της. Αρα οι λύσεις πρέπει να αναζητηθούν στην πλευρά της ζήτησης. Οι επενδύσεις ως μέγεθος αφορούν την προσφορά αλλά και την ζήτηση. Η δημοσιονομική πολιτική καθίσταται αναγκαία για να απορροφηθεί η υπερβάλλουσα αποταμίευση ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της απομόχλευσης του ιδιωτικού τομέα. Περισσότερο θα λέγαμε, ότι η άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής, θα μπορούσε να βοηθήσει στην δημιουργία επενδυτικού κλίματος μια και οι δαπάνες θα τονώσουν την ζήτηση και την απασχόληση.
Είναι γεγονός ότι τα υπεράριθμα οικονομικά υποδείγματα και οι πολλές απόψεις μας έχουν λίγο μπερδέψει. Υπάρχει όμως κάτι που παραγνωρίζουμε και λέγεται οικονομική ιστορία η οποία βρίθει παραδειγμάτων οικονομικών κρίσεων διότι οι κρίσεις είναι σύμφυτες με τον καπιταλισμό. Δεν υπήρξε ποτέ περίπτωση χώρας στην οικονομική ιστορία που εξήλθε από την κρίση χωρίς ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Βέβαια δεδομένων των εξελίξεων με το ελληνικό χρέος οι προτάσεις δημοσιονομικής επέκτασης είναι δύσκολες στην εφαρμογή τους. Ωστόσο ορισμένες προτάσεις υπάρχουν για την αποδέσμευση πόρων για την ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και για την ανάκτηση βαθμών ελευθερίας στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι δαπάνες για επενδύσεις από τον υπολογισμό του ελλείμματος. Θα μπορούσε επίσης να αφαιρεθεί το τμήμα των δημοσίων δαπανών που κατευθύνεται σε επενδύσεις με υψηλό δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή. Ήδη κατά την διαδικασία κατάρτισης των προϋπολογισμό του 2020 πέντε χώρες της ΟΝΕ μεταξύ αυτών η Γαλλία και η Ιταλία παραβιάζουν τον δημοσιονομικό στόχο. Η Γαλλία παρουσιάζει για το 2020 ενισχυμένο διαρθρωτικό έλλειμμα και αύξηση των δημοσίων δαπανών και η Ιταλία στον υπολογισμό του διαρθρωτικού ελλείμματος εξαιρεί τις επιπτώσεις του οικονομικού κύκλου και τα εφάπαξ μέτρα. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο στρατηγικός στόχος αναθεώρησης του δημοσιονομικού πλεονάσματος αποτελεί την μοναδική ρεαλιστική πρόταση για την ανάπτυξη.
Διονύσης Χιόνης
Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών
του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
https://www.huffingtonpost.gr/entry/arkoen-mono-oi-ependeseis-yia-ten-anaptexe_gr_5e0b3723c5b6b5a713b3c01f?utm_hp_ref=gr-oikonomia
6/1/2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Citi: Επιμένει στην αγορά ελληνικών 10ετών ομολόγων
- Η σύγκριση με Ισπανία και η "νίκη" της Ελλάδας
Citi: Έρχονται πολλαπλές αναβαθμίσεις της Ελλάδας το 2020
Πόσο πιο ανταγωνιστική διεθνώς έχει γίνει η ελληνική οικονομία
Επιβράβευση μεταρρυθμίσεων με 122,15 εκατ. Απόφαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) να μηδενίσει το περιθώριο επιτοκιακού κέρδους παλαιότερου δανείου προς τη χώρα.
Γραφειοκρατία και τοπικές αντιδράσεις καθυστερούν τις γεωτρήσεις
Ενδείξεις για μεγάλο κοίτασμα στην Κρήτη
Ο "Ηρακλής" στηρίζει τις τράπεζες, οι δανειολήπτες ας προσευχηθούν...
Δέκα μέτρα για να ανασχεθεί και αντιστραφεί το brain drain
Ελληνικός Τουρισμός: Η δεκαετία των ρεκόρ. Η ραγδαία ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού, κράτησε όρθιο μεγάλο μέρος της ελληνικής οικονομίας στην εποχή της κρίσης.
Μας Κυβερνάει το Οργανωμένο Έγκλημα ...
Ο Γιώργος Τράγκας φιλοξενεί τον οικονομολόγο Δημήτρη Καζάκη, ο οποίος σχολιάζει την κατάσταση της οικονομίας της χώρας μας και τη νέα Κυβέρνηση, την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020.
Με μελανά χρώματα περιέγραψε την κατάσταση της οικονομίας ο Δ. Καζάκης πρόεδρος του ΕΠΑΜ στο Γ. Τράγκα. Αρχικά μίλησε για το ξεπούλημα που συνεχίζει να γίνεται στη χώρα καθώς όπως είπε σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αποκρατικοποιήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις αλλά εκποιήσεις. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η εταιρία που πήρε τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια ξεκίνησε με μια εταιρία ειδικού σκοπού με μετοχικό κεφάλαιο 28.000€ και στη συνέχεια με δάνεια άνω του ενός δισ. από της ελληνικές τράπεζες εξαγόρασε τα αεροδρόμια.
Αντίθετα οι Έλληνες πολίτες δανείζονται για να ζήσουν από τον εαυτό τους πουλώντας την περιουσία τους.
Αναφορικά με την επικαλούμενη από την κυβέρνηση ανάπτυξη που έρχεται ο κ. Καζάκης επισήμανε ότι η ανάπτυξη φαίνεται όταν υπάρχει αύξηση της απασχόλησης.
Σήμερα οι επενδύσεις στη χώρα είναι σε χαμηλότερο σημείο από αυτό της Υεμένης. Και αυτό γιατί, όπως είπε, κυβερνάει το οργανωμένο έγκλημα του «λευκού κολάρου». Ανέφερε χαρακτηριστικά τις περιπτώσεις των τραπεζών που μέσω εταιριών που μεταβιβάζουν πακέτα δανείων ακόμη και κάποιων που έχουν εξοφληθεί σε εταιρίες ειδικού σκοπού οι οποίες είναι θυγατρικές των τραπεζών, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να ελέγξει και ο πολίτης δεν μπορεί να αμυνθεί στις απατήσεις τους.
Σχετικά με το χρέος ο κος. Καζάκης είπε ότι το 2010 το δημόσιο χρέος ανερχόταν 310 δισ. ευρώ που σημαίνει στο 130% του ΑΕΠ και σήμερα είναι στα 352 δισ. ευρώ που σημαίνει κοντά στο 200% του ΑΕΠ.
Επισήμανε , όμως, ότι σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα για τους δανειστές αφού έχουμε δώσει τα κλειδιά της χώρας σ’ αυτούς. Το υπερταμείο έχει δικαιοδοσία πάνω σε όλα τα υλικά και άυλα της χώρας και δεν ελέγχεται από το ελληνικό κράτος ακόμη και στα χωρικά ύδατα .
Παράλληλα ανέφερε ότι και η ΑΔΑΕ έχει ανεξέλεγκτες εξουσίες αφού μπορεί να βάλει οποιοδήποτε πρόστιμο σε κάποιον που αν θέλει να το αμφισβητήσει πρέπει πρώτα να πληρώσει το 50% και μετά να απευθυνθεί στα δικαστήρια.
Όσο για τις επικαλούμενες φορολογικές μειώσεις από την κυβέρνηση ο κος Καζάκης είπε ότι δεν μπορεί να μιλάμε για μείωση φορολογίας όταν ο νέος προϋπολογισμός περιλαμβάνει 4 δισ. ευρώ νέα έσοδα.
Ακόμα ο κος. Καζάκης επισήμανε τις τρομακτικές ποινικές ευθύνες που έχουν όλοι οι πολιτικοί και έκανε λόγο για ένα ευρύτερο σχέδιο που θέλει να γκριζαρίστουν ορισμένες ζώνες της Ελλάδος όπως ακριβώς έγινε με τα Σκόπια και τη Μακεδονία μας.
https://www.youtube.com/watch?v=5fmQAbTdFFE
9/1/2020
3.
Τέσσερα νοίκια μπροστά κι άμα θέλεις.
Ξέρετε πόσο νοικιάζεται στις μέρες μας ένα δυάρι 50 τετραγωνικών σε μια μεσαία περιοχή της πρωτεύουσας; Μεταξύ 500 και 600 ευρώ. Και όχι μόνο αυτό. Ο ενοικιαστής πρέπει να δώσει τρία νοίκια μπροστά (συν ένα στον μεσίτη τέσσερα), με συμφωνία να μπουν στο ενοικιαστήριο τα μισά χρήματα και τα υπόλοιπα να δίνονται μαύρα. Αυτά είναι τα χάλια μας, κύριοι.
Δυο νέα παιδιά λοιπόν που αποφασίζουν να κάνουν το βήμα τους ή μια οικογένεια με ένα παιδάκι που παλεύει να επιζήσει μέσα στην οικονομική σκληρότητα των ημερών, με το καλημέρα χρειάζεται να δώσουν από 2000 μέχρι 2400 ευρώ. Να τα έχουν περίσσευμα δηλαδή. Συν 250 ευρώ μια καινούρια κλειδαριά, συν 300 ευρώ τα έξοδα μετακόμισης, φτάνουμε αισίως το 3000 ευρώ. Χώρια τα ηλεκτρικά, χώρια τα έπιπλα, χώρια τα υπόλοιπα πράγματα, αν πρόκειται για καινούριο ζευγάρι.
Ξέρετε πόσο πληρώνονται δυο παιδιά που βρίσκονται ανάμεσα στα 26 και τα 30 τους χρόνια, αν φυσικά δουλεύουν και τα δύο; Θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό αν βάζουν καθαρά στην τσέπη τους 700 ευρώ το καθένα. Με 1400 ευρώ κοινό καθαρό εισόδημα τον μήνα, πως θα αποταμιεύσουν 3000 ευρώ για να αποπειραθούν να στήσουν σπιτικό; Θα μου πείτε πως όλα τα νέα ζευγάρια ξεκινούν με δυσκολίες και στριμώγματα. Ναι, αλλά τέσσερα νοίκια μπροστά;
Και αυτό που περιγράφω είναι ο μέσος όρος. Έχω υπ’ όψη μου ιδιοκτήτη που ζήτησε τέσσερα νοίκια μπροστά για τον εαυτό του (συν ένα ο μεσίτης πέντε) ή τη εξωφρενική περίπτωση τύπου που ζήτησε δύο νοίκια εγγύηση, συν το μαύρο κομμάτι του ενοικίου αθροιστικά μπροστά για έναν χρόνο. Εξαρτάται φυσικά από τον άνθρωπο και την ποιότητα του, αλλά σε γενικές γραμμές η κατάσταση είναι αφόρητη.
Η έλλειψη στέγης είναι τραγική. Και στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και σε πολλές τουριστικές επαρχιακές πόλεις. Ξέρω φοιτητή στο Ρέθυμνο που στάθηκε αδύνατο να βρει σπίτι και κατεβαίνει υποχρεωτικά μόνο για εξετάσεις μένοντας εκείνα τα δεκαπενθήμερα σε πανσιόν. Φυσικά δεν παρακολουθεί μαθήματα, αν και θα ήθελε το παιδί.
Στην οργισμένη αντίδραση των υποψηφίων ενοικιαστών όταν ακούν τους όρους, οι ιδιοκτήτες σηκώνουν απλώς τους ώμους και απαντούν «άμα θέλεις». Λογικό, αφού μόλις βγει μια αγγελία (τα ενοικιαστήρια στις εισόδους έχουν χαθεί πια) μέσα στην πρώτη ώρα οι ιδιοκτήτες λαμβάνουν πάνω από πενήντα απελπισμένα τηλεφωνήματα. Ο μέσος χρόνος για να βρει κάποιος σπίτι στην Αθήνα είναι οι έξι μήνες, υπό την προϋπόθεση ότι ασχολείται κάθε μέρα μ’ αυτό.
Η μια αιτία είναι η AirBnb. Αλλά εφόσον η βραχυχρόνια μίσθωση είναι παγκόσμιο δεδομένο, οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί απλώς μεγαλώνουν την παραβατικότητα. Όταν ο βραχυχρόνιος μισθωτής πληρώνει περισσότερα από τον μακροχρόνιο, κανένας νόμος δεν πρόκειται να υποχρεώσει τον ιδιοκτήτη να πάει στην λιγότερο συμφέρουσα λύση.
Η άλλη αιτία είναι τα κλειστά καινούρια σπίτια. Πρέπει να βρεθεί τρόπος να μπουν στην αγορά. Και εν τέλει, ο μόνος πραγματικός τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η οικοδομική δραστηριότητα που θα αυξήσει την προσφορά στέγης. Ένα βήμα με τον μειωμένο ΦΠΑ στις νέες οικοδομές έγινε, τώρα πρέπει ν’ αρχίσουν να δίνουν στεγαστικά δάνεια και οι τράπεζες. Στο τέλος-τέλος, αφού πήγε στα 600 ευρώ το νοίκι για ένα δυάρι, η δόση του δανείου για αγορά διαμερίσματος θα είναι μικρότερη.
Αλλά για να πάρει ο άλλος δάνειο πρέπει να νιώθει σιγουριά στην δουλειά του και για να δώσει η τράπεζα δάνειο πρέπει να έχει ξελασπώσει από τα παλιά κόκκινα. Τέλος πάντων, μια αλυσίδα είναι όλα, μόνο που χρειάζεται επιτάχυνση από όλους. Και από τους ιδιώτες και από τις τράπεζες και από το κράτος. Όχι τίποτα άλλο, μ’ αρέσει που καλούμε να έρθουν πίσω όσα παιδιά έφυγαν με το brain drain και ψάχνουμε κίνητρα για να δουλέψουν. Και πες ότι έρχονται και πιάνουν δουλειά. Που θα μείνουν, μου λέτε;
Του Δημήτρη Καμπουράκη
https://www.liberal.gr/apopsi/tessera-noikia-mprosta-ki-ama-theleis/281132?fbclid=IwAR1mYoCkXwtUBqu-SdXjEhn91Dwlj70-cS7RxjtxIxxaH8BZ7KWVbR2sq7k#.XhhYC5TEdqI.facebook
10/1/2020
4.
Εύσημα στο EWG για μεταρρυθμίσεις - δόση,
αρχίζει η "μάχη" για τα πλεονάσματα.
Η επικύρωση της απόφασης διατήρησης των χαμηλών επιτοκίων του δεύτερου δανείου (ως συνέχεια των αποφάσεων του Eurogroup του Δεκεμβρίου για το πακέτο "δόσεων" των 767 εκατ. ευρώ), ήταν το "ποδαρικό" για την Ελλάδα στην πρώτη χθεσινή συνεδρίαση του Euroworking Group για το 2020.
Τα εύσημα που, σύμφωνα με πληροφορίες, μεταφέρθηκαν από εκπροσώπους των θεσμών και των δανειστών ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τις χθεσινές δηλώσεις του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ που συνόδευαν τις επίσημες ανακοινώσεις. "Η ελληνική κυβέρνηση έχει εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για τις μεταρρυθμίσεις" ανέφερε.
Στο ίδιο μήκος κύματος άλλωστε κινήθηκαν και οι τοποθετήσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Μάικλ Πενς και του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, κατά τις συναντήσεις που είχαν με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον.
Η σύνοδος του EWG είχε ως βασικό στόχο να προετοιμάσει τη συνεδρίαση του Eurogroup της 20ης Ιανουαρίου και το θέμα Ελλάδα δεν ήταν στην επίσημη ατζέντα όσον αφορά στην πέμπτη αξιολόγηση αλλά και στα ελληνικά αιτήματα παρεμβάσεων – άμεσων ή έμμεσων - στο πρωτογενές πλεόνασμα. Άλλωστε, η ατζέντα των εν λόγω επαφών, σύμφωνα με πληροφορίες, ολοκληρώνεται παράλληλα, καθώς η "κάθοδος" αρχίζει.
Αρχή από ΓΛΚ και ΥΠΟΙΚ
Στις 14 Ιανουαρίου έχει ορισθεί η έλευση των τεχνικών κλιμακίων με αρχή από το ΓΛΚ και το ΥΠΟΙΚ για την ενημέρωση αναφορικά με την δημοσιονομική κατάσταση και με την πορεία της οικονομίας. Μετά, η έμφαση θα στραφεί στις μεταρρυθμίσεις και στο "σκανάρισμα" της ετοιμότητας της κυβέρνησης αναφορικά με τα ορόσημα έως το τέλος του 2019.
Οι ΥΠΟΙΚ έχουν διαμηνύσει από το Δεκέμβριο ότι η έμφαση θα δοθεί στο χρηματοπιστωτικό τομέα και κυρίως στον "διάδοχο" του Ν Κατσέλη και στην λήξη της προστασίας της πρώτης κατοικίας από την 1η Μαΐου παράλληλα με την θεσμοθέτηση ενός νέου πτωχευτικού δικαίου που θα ενοποιεί τα οκτώ παράλληλα σχήματα που λειτουργούν σήμερα.
Στις 21-24 Ιανουαρίου αναμένονται οι επικεφαλής, ενώ η έκθεση της Επιτροπής θα οριστικοποιηθεί λίγο πριν το τέλος Φεβρουαρίου για να επικυρωθεί πολιτικά στο Eurogroup του Μαρτίου. Δεν συνοδεύεται από "δόσεις" (η Ελλάδα δικαιούται κάθε δεύτερη αξιολόγηση).
Τα πλεονάσματα
Ωστόσο συνδέεται άρρηκτα με τις πολιτικές διεκδικήσεις της Αθήνας για την αλλαγή χρήσης των κερδών ομολόγων ώστε να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις έως 5,1 δισ. ευρώ και με την μεγάλη μάχη για τα χαμηλότερα κατά 1%-1,5% του ΑΕΠ πρωτογενή πλεονάσματα.
Οι θέσεις των δανειστών αναμένεται λοιπόν να φανούν στις διαβουλεύσεις που θα έχει ο ΥΠΟΙΚ Χρήστος Σταϊκούρας, ο πρόεδρος του ΣΟΕ Μιχάλης Αργυρού και το υπόλοιπο οικονομικό επιτελείο στην Αθήνα, τις επόμενες ημέρες. Και έχουν ειδική σημασία λόγω του "ανασχηματισμού" που έχει λάβει χώρα μεταξύ των θεσμών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Της Δήμητρας Καδδά
https://www.capital.gr/oikonomia/3403687/eusima-sto-ewg-gia-metarruthmiseis-dosi-arxizei-i-maxi-gia-ta-pleonasmata?fbclid=IwAR0RwN7yoWnL4V1i-L-nXmGmVgMuACJATj0lV8jIRTOn61VyLt4oHpV-r2A
10/1/2020
Αρκούν μόνο οι Επενδύσεις για την Ανάπτυξη;
Το μέγεθος που σηκώνει όλο το βάρος των θετικών προσδοκιών
για το ΑΕΠ είναι οι επενδύσεις.
Έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια λιτότητας και προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία δεν μπορούν ακόμα να στηρίξουν την άποψη ότι η οικονομία έχει εισέλθει σε μια τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης. Το 2020 αποτελεί έτος υψηλής αβεβαιότητας και πολλαπλών εξωτερικών και εσωτερικών προκλήσεων για την ελληνική οικονομία. Ελλοχεύει ο κίνδυνος του παρατεταμένος εγκλωβισμού σε ισχνούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ο προβληματισμός γίνεται ακόμα μεγαλύτερος αν στις μελλοντικές εξελίξεις προσθέσουμε και το ενδεχόμενο μιας δυσμενούς διεθνούς συγκυρίας. Όλα τα παραπάνω επιβάλλουν την έναρξη μιας ρεαλιστικής συζήτησης με οικονομικό ορθολογισμό. Ανεξάρτητα από την πολιτική προσέγγιση των οικονομικών εξελίξεων θεωρώ ότι οι προσπάθειες ωραιοποίησης των καταστάσεων και αποφυγής ανάδειξης των προβλημάτων στην σωστή τους διάσταση προσέφεραν την κάκιστη υπηρεσία κατά την περίοδο των μνημονίων και αποτελούν την μεγάλη απειλή για την μετά μνημόνιο περίοδο.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης όχι μόνο για την επαναφορά στην κανονικότητα αλλά και για την αποφυγή διόγκωσης του χρέους. Σ’ αυτό το τελευταίο σημείο έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις:
Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι το όσο το μέσο επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους είναι μεγαλύτερο του ρυθμού ανάπτυξης τότε το χρέος αυξάνεται.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι τα spreads απεικονίζουν το μέρος του χρέους που διαπραγματεύεται και αυτό είναι ένα ποσοστό όχι μεγαλύτερο από το 10% του ελληνικού χρέους. Επιπλέον μετά το PSI υπάρχει μια τεράστια διαφορά μεταξύ της καθαρής παρούσας αξίας του ελληνικού χρέους και της τρέχουσας αξίας του χρέους. Η διαφορά ανέρχεται περίπου στο 50% για το σύνολο του χρέους. Οι μεγάλες διαφορές μεταξύ ονομαστικής αξίας και καθαρής παρούσας αξίας χρέους συντηρούν τις κερδοσκοπικές πιέσεις. Η διαφορά μεταξύ του επιτοκίου ισορροπίας που θα διαμορφωνόταν αν δεν υπήρχε η διαφορά μεταξύ τρέχουσας και παρούσας αξίας και του επιτοκίου που απολαμβάνει η χώρα λόγω του μέρους του χρέους που τυγχάνει μιας ιδιαίτερης διαχείριση, του μέρους της ‘παραχώρησης’. Αυτή η ανισορροπία μπορεί να συντηρηθεί βραχυχρόνια όχι όμως σε μακροχρόνιο διάστημα.
Τα τελευταία χρόνια οι κυριότεροι παράγοντες που συνέβαλαν στη σταθεροποίηση της οικονομίας και στην ισχνή ανάπτυξη ήταν οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών και κυρίως η ιδιωτική κατανάλωση η οποία άλλωστε αποτελούσε και τον προσδιοριστικό παράγοντα της ανάπτυξης και την πρό 2009 περίοδο. Η αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης υποστηρίχθηκε κυρίως από την αύξηση των εισοδημάτων ως αποτέλεσμα της αύξησης της απασχόλησης. Αν πάμε ένα βήμα πιο κάτω την ανάλυση των οικονομικών μεγεθών θα διαπιστώσουμε ότι τόσο η άνοδος των εξαγωγών όσο και η σύνθεση της προτιθέμενης αξίας δεν αντανακλούν κάποιον ουσιαστικό παραγωγικό μετασχηματισμό και την ανάδειξη νέων συγκριτικών πλεονεκτημάτων.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγνωρίζεται ότι το μέγεθος που σηκώνει όλο το βάρος των θετικών προσδοκιών για το ΑΕΠ είναι οι επενδύσεις. Εξάλλου και η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι το ύψος του ακαθάριστου σχηματισμού παγίου κεφαλαίου είναι το κύριο μέσο πολιτικής με το οποίο επιδιώκει να έχει σημαντικά αυξητικά αποτελέσματα στην απασχόληση και στο ΑΕΠ. Και αποτελεί μια λογική επιλογή δεδομένων των πολύ στενών δημοσιονομικών περιθωρίων που υπάρχουν στον προϋπολογισμό για φορολογικές ελαφρύνσεις και άρα αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος και της κατανάλωσης και της δημόσιας κατανάλωσης και δημόσιας επένδυσης. Ωστόσο τα δεδομένα από την εξέλιξη των επενδύσεων των προηγούμενων ετών επιβάλλουν μια προσεκτικότερη ανάλυση. Η αποτυχία αύξησης των επενδύσεων γίνεται εμφανής αν συγκριθεί το πραγματικό αποτέλεσμα με τους στόχους που τίθενται κάθε έτος στον κρατικό προϋπολογισμό. Παραδειγματικά αναφέρω ότι το 2018 ο στόχος που είχε τεθεί (Εισηγητική Έκθεση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2018, σ. 28) ήταν ποσοστιαία αύξηση κατά 11,4% του ακαθάριστου σχηματισμού παγίου κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα ήταν μείωση 12,2%.
Βλέπουμε λοιπόν ότι παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις ο καθοριστικός παράγοντας για τη μεγέθυνση του ΑΕΠ εξακολουθεί να κινείται σε χαμηλά επίπεδα. Πρέπει να σημειωθεί ότι μετά από σχεδόν δέκα χρόνια προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής το ποσοστό του ακαθάριστου σχηματισμού παγίου κεφαλαίου ως προς το ΑΕΠ βρίσκεται στο 11,07% (2018) όταν το 2008 ανήρχετο στα 58 δις περίπου ή στο 25% του ΑΕΠ. Aρα το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει σχετίζεται με την αναγνώριση και την καταγραφή των προσδιοριστικών παραγόντων ενίσχυσης των επενδύσεων εγχωρίων αλλά και των ξένων άμεσων επενδύσεων.
Αναμφισβήτητα ένας προσδιοριστικός παράγοντας είναι οι μεταρρυθμίσεις και η διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας. Όλοι γνωρίζουμε από ένα παράδειγμα γραφειοκρατικής παρακώλυσης των επενδύσεων. Τελευταία όμως όλοι γνωρίζουμε και από ένα παράδειγμα όπου αυτή η Κυβέρνηση παρείχε κίνητρα και έδωσε τις άδειες αλλά τελικά οι επενδύσεις δεν έγιναν. Το γεγονός ότι εμφανίζονται αρνητικά επιτόκια και ουσιαστικά η παγίδα ρευστότητας έχει επισκιάσει την ευρωπαϊκή οικονομία με τον αποπληθωρισμό δείχνει ότι το πρόβλημα είναι εξαιρετικά πιο περίπλοκο. Θεωρώ ότι οι πολιτικές της μεταρρύθμισης των θεσμών και οι μίκρο-οικονομικές πολιτικές έχουν εξαντλήσει την δυναμική τους. Επίσης η νομισματική πολιτική μετά την άσκηση της ποσοτικής χαλάρωσης βρίσκεται στα όρια της. Αρα οι λύσεις πρέπει να αναζητηθούν στην πλευρά της ζήτησης. Οι επενδύσεις ως μέγεθος αφορούν την προσφορά αλλά και την ζήτηση. Η δημοσιονομική πολιτική καθίσταται αναγκαία για να απορροφηθεί η υπερβάλλουσα αποταμίευση ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της απομόχλευσης του ιδιωτικού τομέα. Περισσότερο θα λέγαμε, ότι η άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής, θα μπορούσε να βοηθήσει στην δημιουργία επενδυτικού κλίματος μια και οι δαπάνες θα τονώσουν την ζήτηση και την απασχόληση.
Είναι γεγονός ότι τα υπεράριθμα οικονομικά υποδείγματα και οι πολλές απόψεις μας έχουν λίγο μπερδέψει. Υπάρχει όμως κάτι που παραγνωρίζουμε και λέγεται οικονομική ιστορία η οποία βρίθει παραδειγμάτων οικονομικών κρίσεων διότι οι κρίσεις είναι σύμφυτες με τον καπιταλισμό. Δεν υπήρξε ποτέ περίπτωση χώρας στην οικονομική ιστορία που εξήλθε από την κρίση χωρίς ένα μεγάλο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Βέβαια δεδομένων των εξελίξεων με το ελληνικό χρέος οι προτάσεις δημοσιονομικής επέκτασης είναι δύσκολες στην εφαρμογή τους. Ωστόσο ορισμένες προτάσεις υπάρχουν για την αποδέσμευση πόρων για την ενίσχυση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και για την ανάκτηση βαθμών ελευθερίας στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι δαπάνες για επενδύσεις από τον υπολογισμό του ελλείμματος. Θα μπορούσε επίσης να αφαιρεθεί το τμήμα των δημοσίων δαπανών που κατευθύνεται σε επενδύσεις με υψηλό δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή. Ήδη κατά την διαδικασία κατάρτισης των προϋπολογισμό του 2020 πέντε χώρες της ΟΝΕ μεταξύ αυτών η Γαλλία και η Ιταλία παραβιάζουν τον δημοσιονομικό στόχο. Η Γαλλία παρουσιάζει για το 2020 ενισχυμένο διαρθρωτικό έλλειμμα και αύξηση των δημοσίων δαπανών και η Ιταλία στον υπολογισμό του διαρθρωτικού ελλείμματος εξαιρεί τις επιπτώσεις του οικονομικού κύκλου και τα εφάπαξ μέτρα. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι ο στρατηγικός στόχος αναθεώρησης του δημοσιονομικού πλεονάσματος αποτελεί την μοναδική ρεαλιστική πρόταση για την ανάπτυξη.
Διονύσης Χιόνης
Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών
του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
https://www.huffingtonpost.gr/entry/arkoen-mono-oi-ependeseis-yia-ten-anaptexe_gr_5e0b3723c5b6b5a713b3c01f?utm_hp_ref=gr-oikonomia
6/1/2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Citi: Επιμένει στην αγορά ελληνικών 10ετών ομολόγων
- Η σύγκριση με Ισπανία και η "νίκη" της Ελλάδας
Citi: Έρχονται πολλαπλές αναβαθμίσεις της Ελλάδας το 2020
Πόσο πιο ανταγωνιστική διεθνώς έχει γίνει η ελληνική οικονομία
Επιβράβευση μεταρρυθμίσεων με 122,15 εκατ. Απόφαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) να μηδενίσει το περιθώριο επιτοκιακού κέρδους παλαιότερου δανείου προς τη χώρα.
Γραφειοκρατία και τοπικές αντιδράσεις καθυστερούν τις γεωτρήσεις
Ενδείξεις για μεγάλο κοίτασμα στην Κρήτη
Ο "Ηρακλής" στηρίζει τις τράπεζες, οι δανειολήπτες ας προσευχηθούν...
Δέκα μέτρα για να ανασχεθεί και αντιστραφεί το brain drain
Ελληνικός Τουρισμός: Η δεκαετία των ρεκόρ. Η ραγδαία ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού, κράτησε όρθιο μεγάλο μέρος της ελληνικής οικονομίας στην εποχή της κρίσης.
Μας Κυβερνάει το Οργανωμένο Έγκλημα ...
Ο Γιώργος Τράγκας φιλοξενεί τον οικονομολόγο Δημήτρη Καζάκη, ο οποίος σχολιάζει την κατάσταση της οικονομίας της χώρας μας και τη νέα Κυβέρνηση, την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2020.
Με μελανά χρώματα περιέγραψε την κατάσταση της οικονομίας ο Δ. Καζάκης πρόεδρος του ΕΠΑΜ στο Γ. Τράγκα. Αρχικά μίλησε για το ξεπούλημα που συνεχίζει να γίνεται στη χώρα καθώς όπως είπε σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αποκρατικοποιήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις αλλά εκποιήσεις. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η εταιρία που πήρε τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια ξεκίνησε με μια εταιρία ειδικού σκοπού με μετοχικό κεφάλαιο 28.000€ και στη συνέχεια με δάνεια άνω του ενός δισ. από της ελληνικές τράπεζες εξαγόρασε τα αεροδρόμια.
Αντίθετα οι Έλληνες πολίτες δανείζονται για να ζήσουν από τον εαυτό τους πουλώντας την περιουσία τους.
Αναφορικά με την επικαλούμενη από την κυβέρνηση ανάπτυξη που έρχεται ο κ. Καζάκης επισήμανε ότι η ανάπτυξη φαίνεται όταν υπάρχει αύξηση της απασχόλησης.
Σήμερα οι επενδύσεις στη χώρα είναι σε χαμηλότερο σημείο από αυτό της Υεμένης. Και αυτό γιατί, όπως είπε, κυβερνάει το οργανωμένο έγκλημα του «λευκού κολάρου». Ανέφερε χαρακτηριστικά τις περιπτώσεις των τραπεζών που μέσω εταιριών που μεταβιβάζουν πακέτα δανείων ακόμη και κάποιων που έχουν εξοφληθεί σε εταιρίες ειδικού σκοπού οι οποίες είναι θυγατρικές των τραπεζών, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να ελέγξει και ο πολίτης δεν μπορεί να αμυνθεί στις απατήσεις τους.
Σχετικά με το χρέος ο κος. Καζάκης είπε ότι το 2010 το δημόσιο χρέος ανερχόταν 310 δισ. ευρώ που σημαίνει στο 130% του ΑΕΠ και σήμερα είναι στα 352 δισ. ευρώ που σημαίνει κοντά στο 200% του ΑΕΠ.
Επισήμανε , όμως, ότι σήμερα τα πράγματα είναι καλύτερα για τους δανειστές αφού έχουμε δώσει τα κλειδιά της χώρας σ’ αυτούς. Το υπερταμείο έχει δικαιοδοσία πάνω σε όλα τα υλικά και άυλα της χώρας και δεν ελέγχεται από το ελληνικό κράτος ακόμη και στα χωρικά ύδατα .
Παράλληλα ανέφερε ότι και η ΑΔΑΕ έχει ανεξέλεγκτες εξουσίες αφού μπορεί να βάλει οποιοδήποτε πρόστιμο σε κάποιον που αν θέλει να το αμφισβητήσει πρέπει πρώτα να πληρώσει το 50% και μετά να απευθυνθεί στα δικαστήρια.
Όσο για τις επικαλούμενες φορολογικές μειώσεις από την κυβέρνηση ο κος Καζάκης είπε ότι δεν μπορεί να μιλάμε για μείωση φορολογίας όταν ο νέος προϋπολογισμός περιλαμβάνει 4 δισ. ευρώ νέα έσοδα.
Ακόμα ο κος. Καζάκης επισήμανε τις τρομακτικές ποινικές ευθύνες που έχουν όλοι οι πολιτικοί και έκανε λόγο για ένα ευρύτερο σχέδιο που θέλει να γκριζαρίστουν ορισμένες ζώνες της Ελλάδος όπως ακριβώς έγινε με τα Σκόπια και τη Μακεδονία μας.
https://www.youtube.com/watch?v=5fmQAbTdFFE
9/1/2020