Ημερολόγιο κορωνοϊού, 24 Απριλίου 2020
ΣXETIKA KEIMENA:
(1) Επιστροφή στην κανονικότητα και άλλα παραμύθια.
(2) Φοβερή η υπερβολή για τον κίνδυνο από τον κοροναϊό.
(3) Covid-19: Το μυστήριο της «σιωπηλής υποξίας» που σκοτώνει.
(2) Φοβερή η υπερβολή για τον κίνδυνο από τον κοροναϊό.
(3) Covid-19: Το μυστήριο της «σιωπηλής υποξίας» που σκοτώνει.
Ημερολόγιο κορωνοϊού, 24 Απριλίου 2020:
λιαζόμαστε λοιπόν και ιδρώνουμε από ζέστη και υγρασία προληπτικά, τηρώντας και κάποιες αποστάσεις- αλλά και περί της τακτικής της Κορέας, της ημέρας μηδέν της Λομβαρδίας, της αλληλεπίδρασης κοινωνικών παραμέτρων και δυναμικής του ιου, προβεβλημένων μελετών που βγήκαν άκυρες, αλλά και του εμβολίου για την πολιομυελίτιδα έναντι του κορωνοϊού:
1. Εφόσον έγινε πλέον και επίσημη τοποθέτηση από τον William Bryan, τον επιστημονικό αρμόδιο του Department of Homeland Security, μπορούμε να συζητήσουμε τα τρομερά ενδιαφέροντα ευρήματά του NBACC (National Biodefense Analysis and Countermeasures Center) σχετικά με το νέο κορωνοϊό, οι οποίοι ελέω biodefense ξέρουν καλύτερα πώς να μελετούν νέα παθογόνα και να αναπαριστούν συνθήκες πραγματικότητας- είχε διαρρεύσει η πρώτη εσωτερική ενημέρωση από την δημοσιογράφο Sharon Weinberger προ ημερών, αλλά δεν ήταν επιβεβαιωμένη και γι' αυτό δεν έγραψα κάτι νωρίτερα (αν και έλαβα τα δεδομένα υπόψη στα 11 μελλοντικά σενάρια): Λένε λοιπόν πως ο ήλιος σκοτώνει τον ιο (χρόνος ημιζωής 2 λεπτά, ελάττωση κατά 90% στο 10λεπτο). Άντε 4 λεπτά αν είναι χειμωνιάτικος Γιαννιώτικος ήλιος. Λαμπρά. Λένε όμως ακόμη πως σε κλειστό χώρο, μην ελπίζεις αν δεν αερίσεις, μένει πολλές ώρες. Λιγότερο λαμπρά. Δείχνει επίσης ο ιος να δέχεται αρνητική επίδραση από εσωτερικές υψηλές θερμοκρασίες και υγρασία, αν πας πχ σε 35 βαθμούς με 60% υγρασία, κατεβάζεις πολύ τον χρόνο ημιζωής του ιου (σε 1 ώρα περίπου, σε σύγκριση με τις 18-19 ώρες!!! σε θερμοκρασία 21 βαθμών με υγρασία 20%. Άρα στα ιατρεία το καλοκαίρι θα ασφυκτιούμε επίτηδες).
2. Το ότι ο Τραμπ στην συνέντευξη τύπου άρχισε τα περί θεραπευτικού σολάριουμ και το ότι βγήκε ο Redlener να διαφωνήσει με το NBACC (αναμενόμενα και πολιτικά), δεν μειώνουν την μεγάλη σημασία των παρατηρήσεων αυτών. Αναμένουμε περισσότερα, δεν υιοθετούμε άμεσα το να αφήνουμε τα πάντα στον ήλιο για λίγο διάστημα ώστε να αποστειρωθούν, αλλά σκεφτόμαστε διαφορετικά το καλοκαίρι και σκεφτόμαστε πώς ενδεχομένως θα προσαρμόσουμε εσωτερικές συνθήκες. Μην ρωτήσετε τώρα για αντηλιακά, είπαμε, έχουν μέλλον ακόμη τα πειράματα. Θα μου πεις, εκεί στην Φλόριντα και τη Νέα Ορλεάνη που έχουν ήλιο γιατί έχουν τότε πολλά κρούσματα; Θα σου απαντήσω με τον κλειστό χώρο που δεν καθαρίζει εύκολα, αλλά και το συνωστισμό: Ήλιος ή μη, άμα ο μολυσμένος διπλανός σου βήξει, συζητήσει παρατεταμένα, βαριανασάνει στο πρόσωπό σου, δεν προλαβαίνει ο ήλιος να ακυρώσει την μετάδοση. Επίσης, μην σκεφτεί κανείς ότι είχε δίκιο ένας γνωστός που έλεγε πως δεν έχουμε πολλά κρούσματα στην Ελλάδα ελέω ζέστης, η Ισπανία να δείς ζέστη και κρούσματα που έχει. Άσε που τα Γιάννενα έχουν λιγότερη ζέστη από την Αθήνα (και πολύ λιγότερα κρούσματα αναλογικά).
3. Σε όσους εύκολα χρησιμοποιούν τη Νότιο Κορέα ως λαμπρό παράδειγμα (τώρα που η Σιγκαπούρη εξελίσσεται άσχημα), προτείνω να διαβάσουν ένα εξαιρετικό πρόσφατο άρθρο του JAMA για την τακτική της στην επιδημιολογική επιτήρηση: πώς χρησιμοποιήθηκαν δηλαδή δεδομένα από CCTV- κάμερες κυκλοφορίας και άλλες δημόσιες κάμερες, από τις κεραίες των κινητών τηλεφωνιών, από τις κάρτες των μέσων μαζικής μεταφοράς, από χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες, κ.ο.κ. Και πώς αναπόφευκτα, υπήρξαν παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων και δυνητικά στοχοποιήσεις. Δεν είναι εύκολες οι ισορροπίες, και πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν ζωές στον βωμό μιας επίπλαστης ατομικότητας (όπως ενδέχεται να υπάρχουν και εκμεταλλευτές τέτοιων έκτακτων καταστάσεων για ίδιους λόγους).
4. Έχουμε γράψει για τις θεωρίες πως το εμβόλιο για την φυματίωση ή την ιλαρά μπορεί να προστατεύουν από το νέο κορωνοϊό, τώρα η σειρά του εμβολίου της πολιομυελίτιδας, με πρόταση δυο πολύ μεγάλων ονομάτων: o Κονσταντίν Τσουμάκοφ είναι γιος του Μιχαήλ, με την τεράστια συμβολή στο εμβόλιο της πολιομυελίτιδας, και ο Ρόμπερτ Γκάλο είναι ο ένας από τους δυο που ανακάλυψαν τον HIV (ο Μοντανιέ, ο άλλος, έχει από χρόνια αποφασίσει να είναι αιρετικός...). Λένε λοιπόν αυτοί οι δυο (και οφείλουμε να τους ακούσουμε από σεβασμό) πως το από του στόματος εμβόλιο πολιομυελίτιδας, το Sabin, προστατεύει γενικά από ιους, ακόμη και από την γρίπη, μέσω μιας γενικότερης ανοσολογικής διέγερσης. Οπότε ας το δοκιμάσουμε, μήπως προφυλάσσει από τον SARS-CoV-2. Σκεπτικό αντίστοιχο με αυτό της χρήσης του εμβολίου της φυματίωσης, με κάποια επιστημονική βάση αλλά πολλές τρύπες. Σημειώνεται ότι δεν μιλάμε για το εμβόλιο που γίνεται στην ελλάδα, το IPV, αλλά για το OPV που έχει ζώντα εξασθενημένο ιο και χρησιμοποιείται σε αναπτυσσόμενες χώρες ή χώρες που έχουν ακόμη κρούσματα. Δεν θα περιμένα πολλά εδώ, παρά τον σεβασμό.
5. Ένα πολύ ενδιαφέρον μαθηματικό μοντέλο με Ελληνική βάση ήρθε στην δημοσιότητα, άνευ κρίσης ακόμη, από την συνεργασία της ομάδας Αναστασοπούλου-Ρούσο-Τσακρής-Σιέτος (είχαν συνεργαστεί σε ένα ακριβέστατο προγνωστικό μοντέλο με βάση τα Κινεζικά δεδομένα, που δημοσιεύτηκε ήδη στο PLoS ONE). Tην εκτίμησή μου για τον Καθηγητή Μικροβιολογίας Κύριο Τσακρή την έχω ξαναδηλώσει από πολύ νωρίς στην πανδημία, ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Σιέτος διδάσκει εφαρμοσμένα μαθηματικά στη Νάπολη, δεν τον γνώριζα πριν για να είμαι ειλικρινής. Τώρα εστίασαν στην Λομβαρδία, και υπολόγισαν ημέρα μηδέν (κάπου στις 15 Ιανουαρίου, ιδού η σημασία του πρώιμου περιορισμού διεθνών μετακινήσεων όπως και της πρώιμης αναγνώρισης....), αλλά και R0 πάνω από 4 (κάθε κρούσμα μόλυνε τουλάχιστον άλλους τέσσερις), αλλά και ότι τα πραγματικά κρούσματα (λαμβάνοντας υπόψη αδιάγνωστα και ασυμπτωματικά) μπορεί να είναι 15πλάσια, και το σημαντικότερο: την ανάγκη να παραμείνουν οι περιορισμοί μέχρι τέλους Μαΐου εκεί, ώστε να αποφευχθεί η αναζωπύρωση. Εξαιρετική, πολύπλοκη και χρήσιμη μελέτη. Από την άλλη Ιταλική μελέτη στον δήμο του Vo, για την οποία ενδέχεται να ακουστούν διάφορα και όπου ελέγχθηκε μεγάλο μέρος του πληθυσμού ενώ τέθηκε η πειροχή σε καραντίνα, το ενδιαφέρον είναι η εκτιμώμενη διείσδυση στην κοινότητα (μόλις 4,4%) και το μεγάλο ποσοστό ασυμπτωματικών (43%).
6. Επηρεάζεται η δυναμική του ιου από την κοινωνική δομή εντός της οποίας εξελίσσεται η επιδημία; Στο EClininal Medicine δημοσιεύτηκε μια ωραία, και χρήσιμη όταν σκέφτεται κανείς την άρση περιορισμών, μελέτη, που ταξινόμησε τον πληθυσμό σε ηλικιακές ομάδες, και τους χώρους σε τέσσερις ευρείες κατηγορίες: σπίτι, σχολείο, δουλειά, κοινωνική συναναστροφή. Έχει μια ενδιαφέρουσα υποσημείωση η μελέτη (πως υποτιμούμε την επίδραση των ανοιχτών σχολείων γιατί πετύχαμε σχολικές διακοπές στην Κίνα στην έξαρση της επιδημίας), το σημαντικότερο όμως είναι πως αναδεικνύει την ανάγκη να λάβεις υπόψη σου ποια πόλη ανοίγεις, πώς συμπεριφέρθηκε αυτή η πόλη πριν, τι εργασιακό προφίλ έχει, την κατανομή και αλληλεπίδραση των ηλικιακών ομάδων, και κατ' επέκταση να γνωρίζεις πού θα κινδυνεύεις περισσότερο με αναζωπυρώσεις ή ατυχήματα.
7. Μια μελέτη προβεβλημένη για την μετάδοση του ιου σε λεωφορείο, την θυμάστε; Που έλεγε ότι ο ιος φτάνει στα 4,5 μέτρα αντί για τα 2 που θεωρούνταν; Είχε αναπαραχθεί με σχηματάκια των θέσεων εντός του οχήματος, όμορφα και πολύχρωμα, παντού, μόνο η μάνα μου δεν την σχολίασε. Ξεχάστε την, ανακλήθηκε. Για άγνωστους λόγους, αλλά ανακλήθηκε. Ώστε να θυμόμαστε για μια ακόμη φορά, ειδικοί και λιγότερο ειδικοί, ότι πρέπει να υπάρχει βάση και κριτική θεώρηση απέναντι σε ό,τι αναπαράγουμε.
Giorgos Pappas
24 Απριλίου 2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Επιστροφή στην κανονικότητα
και άλλα παραμύθια.
Δεν χρειάζεσαι κληρονομικό χάρισμα για να προβλέψεις το προφανές. Αρκεί η κοινή λογική. Αντιθέτως, χρειάζεσαι πολιτικό χάρισμα για να το συσκοτίσεις. Βέβαια, ένας από τους στόχους του πολιτικού λόγου είναι και το να καθησυχάζει τους πολίτες σε δύσκολες καταστάσεις, για να αποφευχθεί ο πανικός. Όμως πόσες μοίρες μπορεί να αποκλίνει από την πραγματικότητα, ώστε να μην θεωρείται καραμπινάτη παραπλάνηση; Πόσο, ας πούμε, είναι κοντά στην αλήθεια η εκτίμηση πρωτοκλασάτου υπουργού πως είμαστε στο 87’ και παίρνουμε την πρόκριση, αρκεί να μην φάμε γκολ στο 90’; Τόσος λίγος αγώνας απόμεινε; Και πού ακριβώς θα προκριθούμε;
Από τις 4 Μαΐου, διαβάζουμε, θα αρχίσουν να αίρονται προοδευτικά τα μέτρα και μέσα σε δύο μήνες, ξαναδιαβάζουμε, θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. "Μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορονοϊού COVID-19” είναι η επίσημη ονομασία των μέτρων που θα αρθούν. Γιατί; Αντιμετωπίστηκε μήπως ο κορονοϊός και δεν το ξέρουμε; Όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκε, αλλά προελαύνει ακάθεκτος. Όταν έκλεισαν τα σχολεία, στις 11 Μαρτίου, υπήρχαν 99 κρούσματα, 10 ασθενείς και 2 νεκροί. Στις 16 Μαρτίου, όταν αποφασίσθηκε να κλείσουν τα καταστήματα, είχαμε 331 κρούσματα και 4 νεκρούς. Στις 23 Μαρτίου, όταν κλειστήκαμε στα σπίτια, είχαμε 695 κρούσματα και 17 νεκρούς. Χθες, 24 Απριλίου, είχαμε 2490 κρούσματα και 130 νεκρούς. Στις 4 Μαΐου θα είναι ακόμα περισσότεροι. Πώς λοιπόν τα 695 κρούσματα θεωρούνται επικίνδυνος αριθμός που επιβάλλει τον εγκλεισμό στα σπίτια και τα 2700 plus που θα έχουμε στις 4 Μαΐου, με πολλαπλάσιο αριθμό φορέων του κορονοϊού, θα θεωρηθούν... καθησυχαστικός αριθμός που επιτρέπει τη χαλάρωση των μέτρων;
Η απάντηση έχει ήδη δοθεί αρμοδίως: διότι δεν είναι δυνατόν να είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μέχρι να περάσει η πανδημία. Θα καταρρεύσει η οικονομία και οι επιπτώσεις θα είναι ακόμα μεγαλύτερες: οι άνθρωποι θα πεθαίνουν από πείνα. Άρα ο λόγος της σταδιακής άρσης των μέτρων δεν είναι η επιτυχία τους, αλλά ακριβώς το αντίθετο: η αναγνώριση της αποτυχίας τους! Θα μου πεις πως δεν γίναμε Ιταλία και οι έννοιες "επιτυχία” και "αποτυχία” είναι σχετικές και εξαρτώνται από τον στόχο που έχεις βάλει. Να το δεχτώ. Αν τα μέτρα τα ονομάσουμε όχι "αντιμετώπισης” αλλά "προσωρινής επιβράδυνσης της εξάπλωσης” και ο στόχος ήταν ο αριθμός των βαριά ασθενών να μην είναι μεγαλύτερος από τις διαθέσιμες ΜΕΘ, όντως τα καταφέραμε, παρά τις σημαντικές αστοχίες, τις οποίες δεν μπορώ παρά να επισημάνω. Πρώτον: όταν αποφασίζεις πως το γενικό lockdown είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης, το εφαρμόζεις μπαμ και κάτω. Και για όλους. Όχι σταδιακά και βλέπουμε. Μέχρι τις 20 Μαρτίου, τουρίστες ερχόντουσαν από παντού χωρίς κανείς να τους ελέγχει, η καραντίνα για τους επαναπατριζόμενους ήταν ένα απλό χαρτί με συστάσεις που αν δεν τις εφάρμοζες δεν έτρεχε τίποτε, στο εσωτερικό ο ιός ταξίδευε με αεροπλάνα και βαπόρια και κουρσάκια ιδιωτικά προς κάθε χωριό και νησί της χώρας, ενώ κάποιες "ευπαθείς” και "ευάλωτες” ομάδες, από αυτές που έχουν ως κύρια επαγγελματική απασχόληση το έγκλημα, σουλατσάριζαν και γλεντοκόπαγαν ανά την Επικράτεια διότι ο οιστρήλατος γαμπρός δεν άντεχε να περιμένει. Ούτε φυσικά οι εν δομαίς φιλοξενίας ευρισκόμενοι εισβολείς, που τους βαφτίσαμε μετανάστες και πρόσφυγες, χαμπάριαζαν από #μενουμεσπιτι. Τα πρόστιμα έπεφταν βροχή στα γεροντάκια που βγαίναν να λιαστούν στο πάρκο, αλλά τους "ευάλωτους” που πετροβολούν τους αστυνομικούς και πυροβολούν όποτε γουστάρουν, δεν τολμάμε ούτε να τους αγριοκοιτάξουμε.
Και βέβαια, ο κορονοϊός απέδειξε πόσο γυμνό είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ό,τι πετύχαμε οφείλεται στον προσωπικό, υπεράνθρωπο αγώνα γιατρών και νοσοκόμων, που το σύστημα τους έριξε ξυπόλητους στ’ αγκάθια, χωρίς μάσκες, χωρίς στολές, χωρίς απολυμαντικά, χωρίς καθοδήγηση. Έτσι, τα νοσοκομεία και τα κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων έγιναν κέντρα εκκόλαψης κορονοϊού κι αυτό ας το κρατήσουμε να το κουβεντιάσουμε ξανά, όταν κάποτε περάσουμε στην κανονική… κανονικότητα. Όλα αυτά φάνηκαν και στη στατιστική. Η πασίγνωστη πλέον "επιπεδοποίηση της καμπύλης” αφορά τον ρυθμό διάδοσης του ιού κι όχι τον αριθμό κρουσμάτων, που τραβάει σταθερά την ανηφόρα. Ας δεχθούμε όμως ότι σε σχέση με άλλα κράτη τα πήγαμε, μέχρι στιγμής, καλά. Τι θα γίνει από δω και μπρος;
Είναι προφανές: της Ιταλίας. Και της Ισπανίας και της Νέας Υόρκης. Κάθε χαλάρωση μέτρων θα συνοδεύεται από νέα έξαρση, και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό, κρουσμάτων, ασθενών και νεκρών. Το πρόβλημα ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ διότι εμπεριέχει αντιφατικά ζητούμενα. Από τη μία θέλουμε ο ιός να "μπλοκαριστεί” κι από την άλλη να πάρει μπρος ξανά η Οικονομία και ο Τουρισμός. Πώς θα γίνουν αυτά ταυτοχρόνως; Όταν με αυστηρή καραντίνα τα κρούσματα μέσα σε έναν μήνα υπερτριπλασιάστηκαν (23/3: 695, 23/4: 2463), τι θα συμβεί με την άρση των μέτρων όταν, λόγω καλοκαιριού, ο συγχρωτισμός των ανθρώπων θα είναι αναπόφευκτα αυξημένος; Πολλά ΜΜΕ πρόβαλλαν με περισσή περηφάνεια την προτροπή της Bild στους Γερμανούς να προτιμήσουν την Ελλάδα για διακοπές διότι είναι "ασφαλής" από κορονοϊό. Υποθέτω ότι το ίδιο θα σκεφθούν και αρκετοί υποψήφιοι τουρίστες παντού στον κόσμο. Ανάμεσά τους δεν θα υπάρχει κανένας φορέας, έστω ασυμπτωματικός; Ένας να βρεθεί μια Κυριακή μεσημέρι στο Μοναστηράκι ή στα σοκάκια της Μυκόνου, δεν χρειαζόμαστε τίποτε άλλο. Άσε που θα έχει μολύνει ερχόμενος κι όλο το αεροπλάνο. Τους θέλουμε; "Όχι" θα πει ο συνταξιούχος 70χρονος διαβητικός. "Ναι" θα πει ο ξενοδόχος μπροστά στην οικονομική καταστροφή, που θα κάνει και την καταβολή της σύνταξης στον 70χρονο διαβητικό προβληματική. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Στον αντίποδα, πολλοί Έλληνες, αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο, θα συνεχίσουν να τηρούν τα μέτρα παρά την άρση τους, και βουτιές θα κάνουν μόνο στην μπανιέρα του σπιτιού τους. Μπαίνεις σε θάλασσα πατείς με πατώ σε; Κι ας πούμε ότι στις οργανωμένες πλαζ μπορεί να ορισθεί αριθμός εισερχομένων. Στις άλλες; Πόσες ερημικές παραλίες υπάρχουν και πόσο ερημικές θα μείνουν όταν όλοι βάλουν πλώρη για εκεί;
Τι προκύπτει λοιπόν από αυτόν τον συνδυασμό; Μια παραπαίουσα τουριστική σεζόν. Ξενοδοχεία – εστιατόρια με πληρότητα κάτω από 20% και με έκθεση στον ιό 100%. Τι θα συμβεί αν διαπιστωθεί κρούσμα σε ένα ξενοδοχείο με 200 τουρίστες και 30 άτομα προσωπικό; Θα μπουν όλοι σε καραντίνα; Για πόσες μέρες; Ποιος θα τους πληρώνει; Ποιος θα τους ανεφοδιάζει; Πόσοι μπορούν να είναι τελικά οι υγιείς που θα προσφέρουν υπηρεσίες στους νοσούντες όταν τα κρούσματα όλο και θα αυξάνονται; Τι θα συμβεί στις "δομές", που είναι τίγκα στον κορονοϊό; Λόγω του ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των δομών είναι μικρής ηλικίας, ο ιός μπορεί να κυκλοφορεί ασυμπτωματικά. Τι θα γίνει όμως όταν υπάρξουν βαριά κρούσματα και νεκροί; Τι άλλο; Εξέγερση! Οι εισβολείς θα ρίξουν τους φράχτες και θα φύγουν. Ήδη το κάνουν σποραδικά. Θα το κάνουν ομαδικά. Τι σχήμα θα πάρει μετά η καμπύλη εξάπλωσης του ιού; Η πανδημία είναι σαν την πλημμύρα. Στην αρχή της νεροποντής, όταν τα νερά του ποταμού έχουν φουσκώσει λίγο, βάζοντας τσουβάλια στις όχθες κάτι μπορείς να συγκρατήσεις. Μετά, όταν κατεβεί το πολύ νερό, δεν μένει κολυμπηθρόξυλο.
Μα δεν κερδίζουμε έτσι χρόνο μέχρι να βρεθεί φάρμακο ή εμβόλιο; Κερδίζουμε, αρκεί να ξέρουμε ότι αυτή η προσπάθεια έχει πολύ δρόμο ακόμα και εντελώς αβέβαιο αποτέλεσμα. Βρέθηκε εμβόλιο για τα "ξαδερφάκια” του covid-19, τους κορονοϊούς SARS και MERS; Όχι, μολονότι από την εμφάνισή τους έχουν περάσει 17 και 8 χρόνια αντίστοιχα. Ούτε φάρμακο έχει βρεθεί. Ο λόγος δεν είναι αυτός που παρουσιάζουν οι καθησυχαστικές τοποθετήσεις των πανελιστών, ότι δηλαδή είχαν μικρή εξάπλωση στους ανθρώπους και γι΄αυτό η ιατρική κοινότητα δεν ενδιαφέρθηκε και πολύ! Ενδιαφέρθηκε τα μάλα, αλλά δεν κατάφερε τίποτε διότι πρόκειται για ιούς-transformers: μεταλλάσσονται συνεχώς και δεν ξέρεις σε ποιο σημείο του γονιδιώματος να τους χτυπήσεις, ενώ ακόμα και ο μηχανισμός μετάδοσής τους δεν έχει αποτυπωθεί ακριβώς.
Κι ενώ ένα φάρμακο για να εγκριθεί αρκεί να αποδείξει, σε ήδη νοσούντες, πως βελτιώνει, λίγο έστω, την κατάστασή τους, με το εμβόλιο τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν μπορείς να εμβολιάσεις κάποιον και μετά να τον μολύνεις με covid-19 για να διαπιστώσεις αν προστατεύεται. Θα πρέπει να παρακολουθείς τους εθελοντές επί χρόνια, για να δεις πόσοι έτυχε να μολυνθούν και πώς αντέδρασε ο οργανισμός τους στη συνέχεια. Ούτε βγάζεις συμπέρασμα με 10 εθελοντές. Για παράδειγμα, το εμβόλιο ERVEBO για τον ιό του Έμπολα μελετήθηκε σε πολλές χώρες, σε χιλιάδες εθελοντές, επί πολλά έτη. Ο πρώτος πειραματικός εμβολιασμός έγινε το 2014. Στις δοκιμές συμμετείχαν στη Σιέρρα Λεόνε 8.651 άτομα, στη Γουινέα 9.096, στη Λιβερία 1.000 και άλλα 1.197 άτομα συμμετείχαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Ισπανία. Η τελική φάση της έρευνας κράτησε 2 χρόνια. (Πληροφορίες εδώ) Ο FDA, ο αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων, ενέκρινε το εμβόλιο μόλις πριν 4 μήνες: τον Δεκέμβριο του 2019. Όσοι προβλέπουν έγκριση και μαζική παραγωγή εμβολίου για τον covid-19 μέσα στο 2021 ή δεν έχουν ιδέα για το θέμα ή το κάνουν για να καθησυχάσουν τους πολίτες - σε βαθμό εξαπάτησης.
Άρα για ποια κανονικότητα μιλάμε; Προφανώς την κανονικότητα που επιβάλλει μια εξαπλούμενη πανδημία: άρση και επιβολή μέτρων κατά περιόδους, ανάλογα με τις αντοχές του συστήματος υγείας, μέχρι να διαπιστώσουμε ότι το παιχνίδι το κερδίζει πάντα η φύση. Διότι το ερώτημα δεν είναι αν θα προσβληθούμε, αλλά πότε. Αργά ή γρήγορα θα προσβληθούμε όλοι. Όσοι είναι να αποκτήσουν ανοσία θα αποκτήσουν, και όσοι είναι να πεθάνουν θα πεθάνουν. Αυτή, δυστυχώς, είναι και η μόνη κανονικότητα επί της γης.
Όμως δεν μεταλλάσσεται μόνον ο ιός. Μεταλλάσσεται και ο άνθρωπος. Το 8% περίπου του ανθρώπινου DNA προέρχεται από αρχαίους ιούς. Στο ανθρώπινο γονιδίωμα υπάρχουν υπολείμματα προγενέστερης λοίμωξης από εξωγενείς ρετροϊούς, τα οποία ενσωματώθηκαν στη γενετική αλυσίδα. Ονομάζονται HERVs (Human Endogenous Retroviruses = ανθρώπινοι ενδογενείς ρετροϊοί) και, φυσικά, περνάν από γενιά σε γενιά. Η λειτουργία τους ερευνάται. Ίσως κάποιοι σχετίζονται με αυτοάνοσα νοσήματα, όμως φαίνεται ότι αρκετοί από αυτούς όχι μόνο δεν μας απειλούν αλλά συμβάλλουν στην άμυνά μας, ρυθμίζοντας τη δράση γονιδίων του ανοσοποιητικού συστήματος. Κατά κάποιον τρόπο, τους εξημερώσαμε! (Η πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη εδώ)
Φυσικά, θέλουμε να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι, για να περάσουμε στη κανονικότητα, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτα να προσβληθούμε όλοι από τον κορονοϊό! Σκέψου μετά από κάποια χρόνια να είσαι ο μόνος που απέφυγε την μόλυνση, δηλαδή ο μόνος που δεν έχει αναπτύξει αντισώματα! Θα περάσεις όλη τη ζωή σου σε ένα δωμάτιο; Το ιδανικό σενάριο είναι να βρεθεί φάρμακο ώστε οι νοσούντες να μην πεθαίνουν. Έτσι, ξαναγυρνώντας στις επαγγελματικές και κοινωνικές σου δραστηριότητες να ξέρεις πως αν προσβληθείς δεν θα αποβεί μοιραίο και θα περάσεις στην αντίπερα όχθη, των "ασφαλών”. Με την προϋπόθεση, ο νοσήσας να αποκτάει αυτομάτως ανοσία, κάτι που η μέχρι τώρα εμπειρία από άλλους ιούς λέει ότι είναι αναμενόμενο, αλλά δεν έχει ακόμα επιβεβαιωθεί πλήρως για τον περίεργα μοχθηρό covid-19. Το φάρμακο χρειάζεται λιγότερο χρόνο έρευνας από το εμβόλιο, αλλά για φέτος ας μην ελπίζουμε.
Οι μόνοι, λοιπόν, που αυτό το καλοκαίρι θα βγουν έξω, θα πάνε διακοπές, θα βουτήξουν ανέμελα στη θάλασσα, θα καθήσουν χαλαρά στην ταβέρνα ή στο μπαρ θα είναι όσοι "τυχεροί” έχουν ήδη νοσήσει! Κάποιο μελλοντικό καλοκαίρι θα μπορούσε να είναι και όσοι έχουν κάνει εμβόλιο και δεν φοβούνται, αλλά αυτό, είπαμε, θα πάρει πολύ καιρό.
Οι υπόλοιποι θα έχουμε το δίλημμα: κινούμαι κανονικά, με την πιθανότητα να προσβληθώ, να πεθάνω ή να μολύνω δικούς μου ανθρώπους και να πεθάνουν εκείνοι ή το μοντέλο του εγκλεισμού το εφαρμόζω όσο σχολαστικότερα μπορώ, όσο αντέξω, ελπίζοντας ότι τουλάχιστον κάποιο φάρμακο θα βρεθεί; Σχεδόν όλοι θα επιλέξουν το δεύτερο. Αυτό είναι μια κανονική ανθρώπινη επιλογή, βασισμένη στους μηχανισμούς επιβίωσης, αλλά δεν είναι κανονικότητα.
Ακόμα περισσότερο, δεν είναι κανονικότητα αυτό που θα συμβεί στην Οικονομία, την ελληνική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια. Επειδή όμως τα περί Οικονομίας και κυρίως τα περί κυβερνητικών μέτρων στήριξης σηκώνουν πολλή κουβέντα, θα επανέλθω με επόμενο σημείωμα.
Του Θάνου Τζήμερου
25/4/2020
2.
Όθων Ηλιόπουλος, καθηγητής Χάρβαρντ:
Φοβερή η υπερβολή για τον κίνδυνο από τον κοροναϊό.
«Όταν λέω σε φίλους και συναδέλφους ότι νόσησα από COVID19, νιώθω πως τρομάζουν. Μερικοί με συγχαίρουν που το ομολογώ, αλλά κανείς δεν διανοείται να με συναντήσει, ακόμα και αν έχει νοσήσει ο ίδιος. Υπάρχει ένας κοινωνικός αυτοματισμός που μας έχει μείνει από την εποχή της φυματίωσης και που δεν συνάδει με τον εξορθολογισμό της κοινωνίας την εποχή της πληροφορίας», αναφέρει ο καθηγητής ογκολογίας και γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ - Διευθυντής κλινικής στο Massachusetts General Hospital, Όθων Ηλιόπουλος.
Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο Έλληνας πoυ έβαψε και με ελληνικό χρώμα το Νόμπελ Ιατρικής 2019, δηλώνει ότι υπάρχει μία φοβερή υπερβολή για τον κίνδυνο από τον ιό, η οποία βασίζεται όπως υποστηρίζει, σε λάθος εικόνες για τη θνητότητα, από αυτή τη λοίμωξη. «Τώρα που αρχίζουμε να εκτιμάμε πόσα άτομα έχουν εκτεθεί στον ιό, εδραιώνεται η εντύπωση ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι θα είναι ασυμπτωματικοί, ή θα έχουν πολύ πιο ήπια συμπτώματα, από την κλινική εικόνα που έζησα εγώ».
Ο διεθνούς κύρους επιστήμονας, πέραν του στίγματος που θεωρεί ότι συνοδεύει την επόμενη μέρα, λέει ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα πρέπει να γίνει σταδιακά και με ευρείας κλίμακας τεστ αντισωμάτων. «Όσοι έχουν αντισώματα, να μπορούν να επιστρέψουν στις δουλειές τους, ώστε να βγούμε άμεσα από το "γύψο", να επανεκκινηθεί η οικονομία, αλλά και να επανέλθει ο κόσμος στη φυσιολογική του ζωή».
Για το θέμα της ανοσίας ο κ. Ηλιόπουλος υπογραμμίζει ότι «δεν έχουμε ούτε μία απόδειξη ότι δεν προφυλάσσει. Όσοι καλοπροαίρετα ισχυρίζονται το αντίθετο, ξεχνούν ότι αρχικά δεν είχαμε εκτιμήσει ότι η νόσος είναι διφασική και άρα το δεύτερο μέρος μπορεί να θεωρηθεί επαναλοίμωξη, αν δεν έχεις εμπειρία.». Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένα επιβεβαιωμένο περιστατικό επαναλοίμωξης στις τόσες εκατοντάδες, χιλιάδες αρρώστων, τονίζει χαρακτηριστικά, ο καθηγητής. Όσον αφορά τα συμπτώματα της νόσου, αναφέρει ότι η πιο σοκαριστική παρατήρηση, είναι το πόσοι άνθρωποι έχουν εκτεθεί στον ιό και έχουν αντισώματα, αλλά υπήρξαν εντελώς ασυμπτωματικοί, ή είχαν πολύ ήπια συμπτωματολογία.
***
Σε μία πρόσφατη διαδικτυακή συζήτηση με άλλους συναδέλφους σας, είπατε χάριν αστειότητας ότι δεν είστε πλέον ογκολόγος, και έχετε γίνει πνευμονολόγος, στο Massachusetts General Hospital (Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης) που εργάζεσθε και είναι νοσοκομείο αναφοράς για COVID.
To General Hospital είναι το ιστορικότερο και μεγαλύτερο από τα τρία Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Harvard, το οποίο καλύπτει ένα μεγάλο και ετερογενή πληθυσμό στην περιοχή της μητροπολιτικής Βοστώνης. Νοσηλεύει από πολύ κοινά περιστατικά, μέχρι απίθανα σπάνια νοσήματα, για τα οποία διαθέτει εξειδικευμένα κέντρα. Όταν είδαμε την επιδημία να έρχεται, αναδιαμορφώσαμε επιλεγμένα τμήματα σε τμήματα COVID, αυξήσαμε τα κρεβάτια ΜΕΘ απο 110 σε 300, ενώ την ίδια στιγμή κινητοποιήσαμε γιατρούς από διαφορετικές ειδικότητες, για να αντιμετωπίσουμε τις καινούργιες ανάγκες που παρουσιάστηκαν. Αυτή τη στιγμή έχουμε 345 εσωτερικούς ασθενείς συν 135 στη ΜΕΘ σε ένα νοσοκομείο 900 κλινών. Μαθαίνουμε πολλά για την βιολογία της ασθένειας που είναι πολύτιμα, όχι μόνο για να θεραπεύσει κανείς τους αρρώστους, αλλά και για να προτείνει πολιτική υγείας. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μία επιδημία αν δεν έχεις εμπειρία της εξέλιξης και των πτυχών της αρρώστιας.
Τι παρατηρήσεις κάνετε; Υπάρχουν πτυχές από την κλινική εικόνα που δεν είναι ευρύτερα γνωστές;
Υπάρχουν. Η πιο σοκαριστική είναι το πόσοι άνθρωποι έχουν εκτεθεί και έχουν αντισώματα, αλλά υπήρξαν εντελώς ασυμπτωματικοί, ή είχαν πολύ ήπια συμπτώματα. Νομίζουν ότι είναι ακόμη παρθένοι οργανισμοί, αλλά στην πραγματικότητα έχουν περάσει COVID και έχουν ανοσία. Σε πρόσφατη δειγματοληψία, βρήκαμε γειτονιές, όπου το 32% των κατοίκων έχουν αντισώματα. Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτές οι γειτονιές είναι ακόμη σε καθεστώς γενικού περιορισμού. Μάθαμε ακόμη ότι περίπου το ένα τέταρτο των COVID ασθενών μπορεί να εμφανίσει μόνο ναυτία, έμετο, διάρροια και άλλα γαστρεντερικά συμπτώματα, χωρίς να προσβληθούν οι πνεύμονες. Οι ασθενείς τέτοιου τύπου μπορεί να ιαθούν γρήγορα και κάποιοι να εμφανίσουν αναπνευστικά προβλήματα (μικτή κλινική εικόνα). Αυτό που επίσης εκτιμήσαμε απο την μέχρι τώρα εμπειρία, είναι πόσο χρήσιμοι είναι οι γενικοί δείκτες φλεγμονής για την πρόγνωση της ασθένειας. Αντίστοιχα χρήσιμοι είναι και ξεχασμένοι απλοί κλινικοί χειρισμοί, όπως το να γυρίσεις έναν ασθενή μπρούμυτα. Αυτό μπορεί να βελτιώσει τόσο πολύ την οξυγόνωση του, που να μην χρειαστεί να μπει στη ΜΕΘ. Θέλω ακόμη να τονίσω κάτι που είναι τώρα γνωστό και όχι από την αρχή της πανδημίας. Ότι η νόσος έχει συνήθως δύο φάσεις. Διαρκούν 4-5 μέρες η κάθε μία και ενδιάμεσα για δύο τρεις ημέρες ο άρρωστος νιώθει τόσο καλά που καμιά φορά είναι σα να αποθεραπεύθηκε. Η δεύτερη φάση είναι συνήθως κλινικά βαρύτερη.
Η ανοσία θεωρείται σημαντική για το σχεδιασμό της επόμενης μέρας. Ωστόσο έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις για το πόσο καιρό μπορεί να διαρκεί. Επίσης έχουν αναφερθεί περιπτώσεις επανανόησης. Πχ 51 ασθενείς από τη Νότια Κορέα, που είχαν θεραπευτεί από τον Covid-19, βρέθηκαν εκ νέου θετικοί.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένα επιβεβαιωμένο περιστατικό επαναλοίμωξης στις τόσες εκατοντάδες, χιλιάδες αρρώστων. Νομίζω ότι αυτή είναι παραφιλολογία που πηγάζει από το πόσο έχουμε τρομοκρατήσει τον κόσμο, κατά την γνώμη μου αδικαιολόγητα. Από όλη την εμπειρία μας με τις λοιμώξεις (ιογενείς και μη) ξέρουμε ότι η ανοσία (δηλαδή τα αντισώματα στο αίμα) προφυλάσσουν από πάρα πολύ μέχρι εντελώς από λοίμωξη. Εκεί βασίζονται όλα τα παιδικά εμβόλια, που έχουν φτάσει να εξαλείψουν τελείως κάποιες ασθένειες.
Το ίδιο συμβαίνει και στον COVID. Στην δήλωση « δεν έχουμε ακόμη απόδειξη, ότι δεν προφυλάσσει η ανοσία» απαντώ, μετά από εμπειρία της επιστημονικής κοινότητας σε πάνω από εκατομμύριο ασθενείς, «δεν έχουμε ούτε μία απόδειξη ότι δεν προφυλάσσει». Όσοι καλοπροαίρετα ισχυρίζονται το αντίθετο, ξεχνούν ότι αρχικά δεν είχαμε εκτιμήσει ότι η νόσος είναι διφασική και άρα το δεύτερο μέρος μπορεί να θεωρηθεί επαναλοίμωξη, αν δεν έχεις εμπειρία. Επίσης το τεστ ανίχνευσης του ιού εύκολα μπορεί να είναι ψευδώς αρνητικό, καθότι έχει μία ευαισθησία μόνο 65%.
Με αυτά τα δεδομένα ποιος θεωρείτε ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να επιστρέψουμε στην κανονικότητα;
Νομίζω ότι πρέπει άμεσα να χαρτογραφήσουμε τον πληθυσμό με ευρείας κλίμακας τεστ αντισωμάτων. Όσοι έχουν αντισώματα, να μπορούν να επιστρέψουν στις δουλειές τους, ώστε να βγούμε άμεσα από το γύψο και να επανεκκινήσει η οικονομία, αλλά και να επανέλθει ο κόσμος στη φυσιολογική του ζωή. Αν περιμένουμε το εμβόλιο, ή φάρμακα, μπορεί να μείνουμε κλειδωμένοι για μήνες ή χρόνο, και αυτό πια είναι αδύνατο. Όσοι δεν έχουν αντισώματα ενδεχομένως να βγουν σε δεύτερο χρόνο.
Τα άτομα που διαβιούν με άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, πώς πιστεύετε ότι θα έπρεπε να επιστρέψουν στην εργασία τους και την κανονική τους ζωή;
Τα άτομα με ανοσία δεν είναι φορείς της νόσου. Οπότε θα τους σύστηνα να πλένουν πολύ καλά τα χέρια τους, πριν επιστρέψουν σπίτι όπου ζουν μαζί με τα ευπαθή άτομα, και να εφαρμόζουν σχετική απομόνωση μέσα στο σπίτι. Όσον αφορά τα άτομα χωρίς ανοσία που μένουν με ευπαθείς, θα πρέπει να κάτσουν και αυτά στο σπίτι, σε πρώτη φάση. Μέχρι η ανοσία του πληθυσμού να φτάσει σε ένα επίπεδο 30-35%, οπότε και στη συνέχεια θα μειωθεί η μεταδοτικότητα.
Τι θα γίνει με την επιπέδωση της καμπύλης τώρα που θα βγούμε έξω;
Αν βασίσουμε την αποκλιμάκωση στην ύπαρξη ανοσίας, η καμπύλη δεν θα παρουσιάσει έξαρση. Αν συνεχίσουμε να έχουμε κλειδωμένους τους ανθρώπους στα σπίτια τους και μία μέρα τους επιτρέψουμε να βγουν, χωρίς να έχουμε καλλιεργήσει τις συνθήκες για γενικευμένη ανοσία πληθυσμού, τότε απλά θα έχουμε μεταφέρει την έξαρση μερικούς μήνες αργότερα. Μέχρι να υπάρξει εμβόλιο η ερώτηση δεν είναι αν θα κολλήσει κάποιος, αλλά πότε θα κολλήσει.
Λέτε λοιπόν ότι το ζήτημα δεν είναι αν θα νοσήσουμε. Αλλά το πότε. Η βαρύτητα της νόσου έχει να κάνει με το πόσα πολλά αντισώματα έχει κανείς; Ή μπορεί να παίζει ρόλο το γενετικό υπόβαθρο;
Λέω ότι το ζήτημα είναι αν θα κολλήσουμε, όχι αν θα νοσήσουμε. Νοσώ σημαίνει έχω συμπτώματα, κολλάω σημαίνει έχω έρθει σε επαφή με τον ιό. Μπορεί να νοσήσω, μπορεί και όχι. Απλά να δημιουργήσω αντισώματα και άρα να έχω ανοσία. Από τις άλλες ιογενείς λοιμώξεις, όπως η γρίπη, ξέρουμε ότι πάνω από ένα επίπεδο αντισωμάτων (που συνήθως επιτυγχάνεται με εμβόλιο ή απλή έκθεση στον ιό) ο οργανισμός είναι άνοσος. Το γενετικό υπόβαθρο μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο, αλλά νομίζω ότι έχει τονιστεί υπερβολικά αυτός ο ρόλος. Δεν θα βασιζόμουν σε γενετικές διαφορές, ούτε για την πρόληψη, ούτε για την θεραπεία, ούτε για την χάραξη πολιτικής υγείας.
Προς τα πού μπορεί να βρίσκεται η λύση του γρίφου στις υπό διερεύνηση θεραπείες - εμβόλιο;
Σε μία πανδημία δοκιμάζεις τα πάντα. Θα επένδυα στα φάρμακα και το εμβόλιο και όχι στο γενετικό υπόβαθρο.
Το θέμα του στίγματος είναι ένα ζήτημα αυτή τη στιγμή. Εσείς το βιώνετε που έχετε περάσει σχετικά ανώδυνα την νόσο COVID19;
Πέρασα έντεκα μέρες με 39.5 πυρετό, πλήρη αδυναμία, πόνους και μόνο νερό. Ήταν μάλλον μία σχετικά έντονη κλινική εικόνα, όχι η χειρότερη βέβαια. Υπάρχει μία φοβερή υπερβολή για τον κίνδυνο από τον ιό, που βασίζεται σε λάθος εικόνες για τη θνητότητα από αυτή τη λοίμωξη. Τώρα που αρχίζουμε να εκτιμάμε πόσα άτομα έχουν εκτεθεί στον ιό εδραιώνεται η εντύπωση ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι θα είναι ασυμπτωματικοί ή θα έχουν πολύ πιο ήπια συμπτώματα, από την κλινική εικόνα που έζησα εγώ. Νιώθω ότι όταν λέω σε φίλους και συναδέλφους ότι νόσησα τρομάζουν. Μερικοί με συγχαίρουν που το ομολογώ και κανείς δεν διανοείται να με συναντήσει, ακόμα και αν έχει νοσήσει ο ίδιος. Υπάρχει ένας κοινωνικός αυτοματισμός που μας έχει μείνει από την εποχή της φυματίωσης και που δεν συνάδει με τον εξορθολογισμό της κοινωνίας την εποχή της πληροφορίας.
Ο ιός αλλάζει πρόσωπο κατά την παραμονή του στον ανθρώπινο οργανισμό; Τι συμβαίνει με τις μεταλλάξεις; Τα τεστ αντισωμάτων πιάνουν όλες τις παραλλαγές του;
Ο ιός ενδιαφέρεται να εξαπλωθεί. Όπως και τα κοινά μικρόβια δεν χρειάζεται να αλλάξει πολύ για να το καταφέρει, όσο δεν βρίσκει αντίσταση, δηλαδή δεν εκτίθεται σε φάρμακα ή εμβόλιο. Άρα δεν περιμένουμε να υποστεί αλλαγές (μεταλλάξεις) που να τον κάνουν αγνώριστο στα αντισώματα που αποκτούμε τώρα. Σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα χρόνου, δηλαδή ένα με δύο χρόνια, μπορεί να αλλάξει, όπως αλλάζει ο ιός της γρίπης κάθε χρόνο, αλλά αυτό δεν αποτελεί παράγοντα πολυπλοκότητας στην παρούσα φάση. Τα αντισώματα συνήθως αναγνωρίζουν πολλές πρωτεΐνες του ιού, το τεστ αντισωμάτων ανιχνεύει εκείνα που αναγνωρίζουν σταθερά χαρακτηριστικά, άρα ναι τα αντισώματα πιάνουν όλες τις παραλλαγές.
Ποια είναι η αίσθηση σας; Ο ιος θα εξαφανιστεί έτσι ξαφνικά όπως λένε κάποιοι; Ή ήρθε για να μείνει;
Η οικογένεια των κορονοιών έχει πολλά μέλη που φιλοδοξούν να είναι στο προσκήνιο της ζωής μας, όπως SARS, MERS και τώρα COVID-19. Θα περάσει στην αφάνεια κάποια στιγμή, αλλά μάλλον θα τον διαδεχτεί ένα καινούργιο ξαδελφάκι. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να ετοιμάσουμε τα συστήματα υγείας που έχουμε, και την πολιτική προστασία για την επόμενη πανδημία. Η ερώτηση και πάλι δεν είναι αν θα παρουσιαστεί. Αλλά πότε.
*Ο Όθων Ηλιόπουλος συνετέλεσε καθοριστικά, με την πρωτοποριακή πολυετή ερευνητική δουλειά του πάνω στον καρκίνο και τις γονιδιακές του μεταλλάξεις, για να τιμηθεί με το Βραβείο Νομπέλ Ιατρικής 2019, η ομάδα του καθηγητή Ουίλιαμ Κέλιν από το Χάρβαρντ. Στα επιστημονικά επιχειρήματα της Επιτροπής της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών τονίστηκε ότι οι δύο από τις τρεις δημοσιεύσεις, για τις οποίες απονεμήθηκε το Νομπέλ στο Χάρβαρντ, ήταν η επιτελική σύλληψη και η πρακτική δουλειά του κ. Ηλιόπουλου.
https://tvxs.gr/news/ellada/ellinas-kathigitis-xarbarnt-foberi-i-yperboli-gia-ton-kindyno-apo-ton-koronaio?fbclid=IwAR24HuZ3ABOGnmnNWCpzIsfcXPkRscLWoQx0EmzA6YxSP3AcPzy4toCapqM
25/4/2020
3.
Covid-19: Το μυστήριο της «σιωπηλής υποξίας»
που σκοτώνει.
Όσους περισσότερους ασθενείς με Covid-19 καλούνται οι γιατροί να δουν, τόσο συχνότερα διαπιστώνουν κάτι παράξενο: άνθρωποι με υπερβολικά χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο σώμα τους, οι οποίοι όμως δεν εμφανίζουν δύσπνοια. Το φαινόμενο αυτό, που ονομάζεται «σιωπηλή υποξία» (ανεπαρκής οξυγόνωση των ιστών), σημαίνει ότι ορισμένοι ασθενείς καταλήγουν στο νοσοκομείο σε χειρότερη κατάσταση από όσο αισθάνονται οι ίδιοι.
Ενώ οι πνεύμονες τους είναι σε αρκετά σοβαρή κατάσταση λόγω του κορονοϊού, δεν εκδηλώνουν τα τυπικά συμπτώματα της οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας. Οι πνεύμονες τους δεν οξυγονώνουν καλά το αίμα τους, όμως οι ασθενείς νιώθουν σχετικά καλά, τη στιγμή που οι γιατροί αναρωτιούνται αν πρέπει να τους διασωληνώσουν.
Σε άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ο έμπειρος επί 30 χρόνια εντατικολόγος Ρίτσαρντ Λέβιταν τονίζει ότι αν οι ασθενείς που δεν είναι ακόμη τόσο σοβαρά ώστε να χρειάζονται εισαγωγή σε νοσοκομείο, έχουν παλμικά οξύμετρα (συσκευές μέτρησης του οξυγόνου τους και παράλληλα των παλμών της καρδιάς) στο σπίτι τους, τότε θα μπορούν να προειδοποιηθούν ότι η κατάσταση τους επιδεινώνεται, προκειμένου να αναζητήσουν βοήθεια πιο έγκαιρα και έτσι ίσως να αποφύγουν την εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).
Ο ίδιος προτείνει ότι όλοι οι ασθενείς που έχουν βρεθεί με τεστ θετικοί στον κορονοϊό, πρέπει επί δύο εβδομάδες να ελέγχουν μόνοι τους το οξυγόνο τους μέσω οξύμετρου. Το ίδιο και όσοι δεν έχουν κάνει τεστ, αλλά έχουν ύποπτα συμπτώματα.
Όπως αναφέρει ο Λέβιταν, πολλοί ασθενείς με Covid-19 «είναι άρρωστοι στο σπίτι τους για μια περίπου εβδομάδα με πυρετό, βήχα, ανακατωσούρα στο στομάχι και κόπωση, όμως δύσπνοια εμφανίζουν μόνο τη μέρα που αποφασίζουν πια να πάνε στο νοσοκομείο. Η πνευμονία τους σαφώς εξελισσόταν επί μέρες, όμως εωσότου νιώσουν ότι έπρεπε να πάνε στο νοσοκομείο, ήταν συχνά σε κρίσιμη πια κατάσταση».
Όπως επισήμανε, «η μεγάλη πλειονότητα των ασθενών με πνευμονία Covid-19 είχε εντυπωσιακά χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στη διαλογή, φαινομενικά ασύμβατα με την επιβίωση τους, όμως χρησιμοποιούσαν κανονικά το κινητό τηλέφωνο τους, καθώς τους εξετάζαμε. Μολονότι ανέπνεαν γρήγορα, είχαν σχετικά ελάχιστη αναπνευστική δυσφορία, παρά τα επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου και την τρομερή πνευμονία που έδειχναν οι ακτινογραφίες τους».
Οι ασθενείς αντισταθμίζουν το χαμηλό οξυγόνο στο αίμα τους, αναπνέοντας πιο γρήγορα και πιο βαθιά, χωρίς να το συνειδητοποιούν. Τελικά, περίπου το 20% των ασθενών με πνευμονία Covid-19, σύμφωνα με τον Λέβιταν, θα επιδεινωθούν εκδηλώνοντας οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια και θα χρειαστούν διασωλήνωση. Αυτό εξηγεί γιατί ασθενείς με σιωπηλή υποξία μπορεί να πεθάνουν ξαφνικά, παρόλο που δεν είχαν ιδιαίτερη δύσπνοια.
Τα φυσιολογικά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα είναι γύρω στο 97% (με μια γκάμα από το 94% έως το 100%) και αν πέσουν κάτω από 90%, τότε γίνονται ανησυχητικά, καθώς ο εγκέφαλος μπορεί να μην οξυγονώνεται σωστά, με αποτέλεσμα την εμφάνιση σύγχυσης, λήθαργου ή άλλων διαταραχών. Αν το οξυγόνο πέσει κάτω από το 80, αυξάνεται ο κίνδυνος βλάβης σε ζωτικά όργανα.
Ορισμένοι ασθενείς με Covid-19 εισάγονται στο νοσοκομείο με οξυγόνο κοντά στο 80% (ακόμη και με 50%, σύμφωνα με τον Λέβιταν), παρόλα αυτά έχουν νοητική διαύγεια και δεν εμφανίζουν ιδιαίτερη αναπνευστική δυσφορία ή είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με την πραγματική έλλειψη οξυγόνου στο σώμα τους. Ποια ακριβώς είναι η εξήγηση γι' αυτό, είναι ακόμη ασαφές. Πιθανώς οι πνεύμονες ορισμένων ασθενών έχουν εκ φύσεως καλή ελαστικότητα, οπότε νιώθουν λιγότερο την επίπτωση της έλλειψης οξυγόνου, ενώ μερικοί ηλικιωμένοι μπορεί -λόγω άλλων χρόνιων παθήσεων- να έχουν συνηθίσει να ζουν με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου.
Ο κορονοϊός SARS-CoV-2, που προκαλεί την Covid-19, μπορεί επίσης να δημιουργεί την υποξία, σύμφωνα με τον πνευμονολόγο και εντατικολόγο δρα Μαρκ Μος του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, κάνοντας ζημιά στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία που οδηγούν στους πνεύμονες, χωρίς όμως οι τελευταίοι να επηρεάζονται ιδιαίτερα, με συνέπεια το επίπεδο του οξυγόνου να πέφτει, αλλά ο ασθενής να αναπνέει σχεδόν κανονικά.
Ο δρ 'Ασθα Τσίχρα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γιέηλ επεσήμανε στο Live Science ότι οι γιατροί στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει πλέον να διαχωρίζουν τους ασθενείς με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου και δύσπνοια, από εκείνους με επίσης πεσμένο οξυγόνο αλλά χωρίς δύσπνοια. Στην αρχή της πανδημίας, γνωρίζοντας ότι ένας ασθενής με Covid-19 μπορεί να επιδεινωθεί απότομα, οι γιατροί έτειναν να βάζουν γρήγορα μηχανικούς αναπνευστήρες σε όλους τους ασθενείς με υποξία.
Τώρα, έχει γίνει σταδιακά αντιληπτό ότι όσοι δεν έχουν δύσπνοια, συχνά γίνονται καλά χωρίς ανάγκη διασωλήνωσης, απλώς τροφοδοτούνται με οξυγόνο από τη μύτη ή μέσω μάσκας. Από την άλλη, οι υποξικοί ασθενείς με δυσκολία αναπνοής και ταχυπαλμία είναι αυτοί που συνήθως διασωληνώνονται και το οξυγόνο παρέχεται μηχανικά μέσω της τραχείας τους.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
https://tvxs.gr/news/ygeia/covid-19-mystirio-tis-siopilis-ypoksias-poy-skotonei?fbclid=IwAR2oWud6iVvZ9YJpW7lVI34JpclLio9rDFkr_juquNZcsd9WnRfEwkeyFU0
24/4/2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ
Τριάντα ημέρες στην εντατική έκλεισε ο Δημήτρης Κρεμαστινός. Ο πρώην βουλευτής και υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ εισήχθη στο νοσοκομείο λόγω της προσβολής του από τον κορονοϊό. Η κατάσταση του χειροτέρεψε και διασωληνώθηκε, σύμφωνα με το thetoc.gr.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής Ανδρέας Λοβέρδος εξέφρασε, χθες, από το βήμα της Βουλής τη συμπαράστασή του στον πρώην βουλευτή που όπως είπε δίνει τη μάχη με μεγάλη δύναμη.
"Προσβλήθηκε από τον κορονοϊό. Είναι στην εντατική εδώ και πολλές μέρες και δίνει την προσωπική του μάχη. Είμαι κοντά του, είμαστε κοντά του και του εύχομαι περαστικά", ανέφερε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής.
Ο πρώην υπουργός Υγείας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και πρώην βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής διεγνώσθη θετικός στον κορονοϊό στις 26 του προηγούμενου μήνα. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έχει κάποιο υποκείμενο νόσημα, παρά μόνο υπέρταση. Ο πρώην υπουργός πήγε αρχικά στο Ναυτικό Νοσοκομείο (ΝΙΜΙΤΣ), έπεσε ο κορεσμός (οξυγόνο) και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό όπου εξακολουθεί να νοσηλεύεται στη ΜΕΘ.
Όθων Ηλιόπουλος, καθηγητής Χάρβαρντ:
Φοβερή η υπερβολή για τον κίνδυνο από τον κοροναϊό.
«Όταν λέω σε φίλους και συναδέλφους ότι νόσησα από COVID19, νιώθω πως τρομάζουν. Μερικοί με συγχαίρουν που το ομολογώ, αλλά κανείς δεν διανοείται να με συναντήσει, ακόμα και αν έχει νοσήσει ο ίδιος. Υπάρχει ένας κοινωνικός αυτοματισμός που μας έχει μείνει από την εποχή της φυματίωσης και που δεν συνάδει με τον εξορθολογισμό της κοινωνίας την εποχή της πληροφορίας», αναφέρει ο καθηγητής ογκολογίας και γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ - Διευθυντής κλινικής στο Massachusetts General Hospital, Όθων Ηλιόπουλος.
Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο Έλληνας πoυ έβαψε και με ελληνικό χρώμα το Νόμπελ Ιατρικής 2019, δηλώνει ότι υπάρχει μία φοβερή υπερβολή για τον κίνδυνο από τον ιό, η οποία βασίζεται όπως υποστηρίζει, σε λάθος εικόνες για τη θνητότητα, από αυτή τη λοίμωξη. «Τώρα που αρχίζουμε να εκτιμάμε πόσα άτομα έχουν εκτεθεί στον ιό, εδραιώνεται η εντύπωση ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι θα είναι ασυμπτωματικοί, ή θα έχουν πολύ πιο ήπια συμπτώματα, από την κλινική εικόνα που έζησα εγώ».
Ο διεθνούς κύρους επιστήμονας, πέραν του στίγματος που θεωρεί ότι συνοδεύει την επόμενη μέρα, λέει ότι η επιστροφή στην κανονικότητα θα πρέπει να γίνει σταδιακά και με ευρείας κλίμακας τεστ αντισωμάτων. «Όσοι έχουν αντισώματα, να μπορούν να επιστρέψουν στις δουλειές τους, ώστε να βγούμε άμεσα από το "γύψο", να επανεκκινηθεί η οικονομία, αλλά και να επανέλθει ο κόσμος στη φυσιολογική του ζωή».
Για το θέμα της ανοσίας ο κ. Ηλιόπουλος υπογραμμίζει ότι «δεν έχουμε ούτε μία απόδειξη ότι δεν προφυλάσσει. Όσοι καλοπροαίρετα ισχυρίζονται το αντίθετο, ξεχνούν ότι αρχικά δεν είχαμε εκτιμήσει ότι η νόσος είναι διφασική και άρα το δεύτερο μέρος μπορεί να θεωρηθεί επαναλοίμωξη, αν δεν έχεις εμπειρία.». Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένα επιβεβαιωμένο περιστατικό επαναλοίμωξης στις τόσες εκατοντάδες, χιλιάδες αρρώστων, τονίζει χαρακτηριστικά, ο καθηγητής. Όσον αφορά τα συμπτώματα της νόσου, αναφέρει ότι η πιο σοκαριστική παρατήρηση, είναι το πόσοι άνθρωποι έχουν εκτεθεί στον ιό και έχουν αντισώματα, αλλά υπήρξαν εντελώς ασυμπτωματικοί, ή είχαν πολύ ήπια συμπτωματολογία.
***
Σε μία πρόσφατη διαδικτυακή συζήτηση με άλλους συναδέλφους σας, είπατε χάριν αστειότητας ότι δεν είστε πλέον ογκολόγος, και έχετε γίνει πνευμονολόγος, στο Massachusetts General Hospital (Γενικό Νοσοκομείο Μασαχουσέτης) που εργάζεσθε και είναι νοσοκομείο αναφοράς για COVID.
To General Hospital είναι το ιστορικότερο και μεγαλύτερο από τα τρία Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Harvard, το οποίο καλύπτει ένα μεγάλο και ετερογενή πληθυσμό στην περιοχή της μητροπολιτικής Βοστώνης. Νοσηλεύει από πολύ κοινά περιστατικά, μέχρι απίθανα σπάνια νοσήματα, για τα οποία διαθέτει εξειδικευμένα κέντρα. Όταν είδαμε την επιδημία να έρχεται, αναδιαμορφώσαμε επιλεγμένα τμήματα σε τμήματα COVID, αυξήσαμε τα κρεβάτια ΜΕΘ απο 110 σε 300, ενώ την ίδια στιγμή κινητοποιήσαμε γιατρούς από διαφορετικές ειδικότητες, για να αντιμετωπίσουμε τις καινούργιες ανάγκες που παρουσιάστηκαν. Αυτή τη στιγμή έχουμε 345 εσωτερικούς ασθενείς συν 135 στη ΜΕΘ σε ένα νοσοκομείο 900 κλινών. Μαθαίνουμε πολλά για την βιολογία της ασθένειας που είναι πολύτιμα, όχι μόνο για να θεραπεύσει κανείς τους αρρώστους, αλλά και για να προτείνει πολιτική υγείας. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μία επιδημία αν δεν έχεις εμπειρία της εξέλιξης και των πτυχών της αρρώστιας.
Τι παρατηρήσεις κάνετε; Υπάρχουν πτυχές από την κλινική εικόνα που δεν είναι ευρύτερα γνωστές;
Υπάρχουν. Η πιο σοκαριστική είναι το πόσοι άνθρωποι έχουν εκτεθεί και έχουν αντισώματα, αλλά υπήρξαν εντελώς ασυμπτωματικοί, ή είχαν πολύ ήπια συμπτώματα. Νομίζουν ότι είναι ακόμη παρθένοι οργανισμοί, αλλά στην πραγματικότητα έχουν περάσει COVID και έχουν ανοσία. Σε πρόσφατη δειγματοληψία, βρήκαμε γειτονιές, όπου το 32% των κατοίκων έχουν αντισώματα. Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτές οι γειτονιές είναι ακόμη σε καθεστώς γενικού περιορισμού. Μάθαμε ακόμη ότι περίπου το ένα τέταρτο των COVID ασθενών μπορεί να εμφανίσει μόνο ναυτία, έμετο, διάρροια και άλλα γαστρεντερικά συμπτώματα, χωρίς να προσβληθούν οι πνεύμονες. Οι ασθενείς τέτοιου τύπου μπορεί να ιαθούν γρήγορα και κάποιοι να εμφανίσουν αναπνευστικά προβλήματα (μικτή κλινική εικόνα). Αυτό που επίσης εκτιμήσαμε απο την μέχρι τώρα εμπειρία, είναι πόσο χρήσιμοι είναι οι γενικοί δείκτες φλεγμονής για την πρόγνωση της ασθένειας. Αντίστοιχα χρήσιμοι είναι και ξεχασμένοι απλοί κλινικοί χειρισμοί, όπως το να γυρίσεις έναν ασθενή μπρούμυτα. Αυτό μπορεί να βελτιώσει τόσο πολύ την οξυγόνωση του, που να μην χρειαστεί να μπει στη ΜΕΘ. Θέλω ακόμη να τονίσω κάτι που είναι τώρα γνωστό και όχι από την αρχή της πανδημίας. Ότι η νόσος έχει συνήθως δύο φάσεις. Διαρκούν 4-5 μέρες η κάθε μία και ενδιάμεσα για δύο τρεις ημέρες ο άρρωστος νιώθει τόσο καλά που καμιά φορά είναι σα να αποθεραπεύθηκε. Η δεύτερη φάση είναι συνήθως κλινικά βαρύτερη.
Η ανοσία θεωρείται σημαντική για το σχεδιασμό της επόμενης μέρας. Ωστόσο έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις για το πόσο καιρό μπορεί να διαρκεί. Επίσης έχουν αναφερθεί περιπτώσεις επανανόησης. Πχ 51 ασθενείς από τη Νότια Κορέα, που είχαν θεραπευτεί από τον Covid-19, βρέθηκαν εκ νέου θετικοί.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένα επιβεβαιωμένο περιστατικό επαναλοίμωξης στις τόσες εκατοντάδες, χιλιάδες αρρώστων. Νομίζω ότι αυτή είναι παραφιλολογία που πηγάζει από το πόσο έχουμε τρομοκρατήσει τον κόσμο, κατά την γνώμη μου αδικαιολόγητα. Από όλη την εμπειρία μας με τις λοιμώξεις (ιογενείς και μη) ξέρουμε ότι η ανοσία (δηλαδή τα αντισώματα στο αίμα) προφυλάσσουν από πάρα πολύ μέχρι εντελώς από λοίμωξη. Εκεί βασίζονται όλα τα παιδικά εμβόλια, που έχουν φτάσει να εξαλείψουν τελείως κάποιες ασθένειες.
Το ίδιο συμβαίνει και στον COVID. Στην δήλωση « δεν έχουμε ακόμη απόδειξη, ότι δεν προφυλάσσει η ανοσία» απαντώ, μετά από εμπειρία της επιστημονικής κοινότητας σε πάνω από εκατομμύριο ασθενείς, «δεν έχουμε ούτε μία απόδειξη ότι δεν προφυλάσσει». Όσοι καλοπροαίρετα ισχυρίζονται το αντίθετο, ξεχνούν ότι αρχικά δεν είχαμε εκτιμήσει ότι η νόσος είναι διφασική και άρα το δεύτερο μέρος μπορεί να θεωρηθεί επαναλοίμωξη, αν δεν έχεις εμπειρία. Επίσης το τεστ ανίχνευσης του ιού εύκολα μπορεί να είναι ψευδώς αρνητικό, καθότι έχει μία ευαισθησία μόνο 65%.
Με αυτά τα δεδομένα ποιος θεωρείτε ότι είναι ο καλύτερος τρόπος να επιστρέψουμε στην κανονικότητα;
Νομίζω ότι πρέπει άμεσα να χαρτογραφήσουμε τον πληθυσμό με ευρείας κλίμακας τεστ αντισωμάτων. Όσοι έχουν αντισώματα, να μπορούν να επιστρέψουν στις δουλειές τους, ώστε να βγούμε άμεσα από το γύψο και να επανεκκινήσει η οικονομία, αλλά και να επανέλθει ο κόσμος στη φυσιολογική του ζωή. Αν περιμένουμε το εμβόλιο, ή φάρμακα, μπορεί να μείνουμε κλειδωμένοι για μήνες ή χρόνο, και αυτό πια είναι αδύνατο. Όσοι δεν έχουν αντισώματα ενδεχομένως να βγουν σε δεύτερο χρόνο.
Τα άτομα που διαβιούν με άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, πώς πιστεύετε ότι θα έπρεπε να επιστρέψουν στην εργασία τους και την κανονική τους ζωή;
Τα άτομα με ανοσία δεν είναι φορείς της νόσου. Οπότε θα τους σύστηνα να πλένουν πολύ καλά τα χέρια τους, πριν επιστρέψουν σπίτι όπου ζουν μαζί με τα ευπαθή άτομα, και να εφαρμόζουν σχετική απομόνωση μέσα στο σπίτι. Όσον αφορά τα άτομα χωρίς ανοσία που μένουν με ευπαθείς, θα πρέπει να κάτσουν και αυτά στο σπίτι, σε πρώτη φάση. Μέχρι η ανοσία του πληθυσμού να φτάσει σε ένα επίπεδο 30-35%, οπότε και στη συνέχεια θα μειωθεί η μεταδοτικότητα.
Τι θα γίνει με την επιπέδωση της καμπύλης τώρα που θα βγούμε έξω;
Αν βασίσουμε την αποκλιμάκωση στην ύπαρξη ανοσίας, η καμπύλη δεν θα παρουσιάσει έξαρση. Αν συνεχίσουμε να έχουμε κλειδωμένους τους ανθρώπους στα σπίτια τους και μία μέρα τους επιτρέψουμε να βγουν, χωρίς να έχουμε καλλιεργήσει τις συνθήκες για γενικευμένη ανοσία πληθυσμού, τότε απλά θα έχουμε μεταφέρει την έξαρση μερικούς μήνες αργότερα. Μέχρι να υπάρξει εμβόλιο η ερώτηση δεν είναι αν θα κολλήσει κάποιος, αλλά πότε θα κολλήσει.
Λέτε λοιπόν ότι το ζήτημα δεν είναι αν θα νοσήσουμε. Αλλά το πότε. Η βαρύτητα της νόσου έχει να κάνει με το πόσα πολλά αντισώματα έχει κανείς; Ή μπορεί να παίζει ρόλο το γενετικό υπόβαθρο;
Λέω ότι το ζήτημα είναι αν θα κολλήσουμε, όχι αν θα νοσήσουμε. Νοσώ σημαίνει έχω συμπτώματα, κολλάω σημαίνει έχω έρθει σε επαφή με τον ιό. Μπορεί να νοσήσω, μπορεί και όχι. Απλά να δημιουργήσω αντισώματα και άρα να έχω ανοσία. Από τις άλλες ιογενείς λοιμώξεις, όπως η γρίπη, ξέρουμε ότι πάνω από ένα επίπεδο αντισωμάτων (που συνήθως επιτυγχάνεται με εμβόλιο ή απλή έκθεση στον ιό) ο οργανισμός είναι άνοσος. Το γενετικό υπόβαθρο μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο, αλλά νομίζω ότι έχει τονιστεί υπερβολικά αυτός ο ρόλος. Δεν θα βασιζόμουν σε γενετικές διαφορές, ούτε για την πρόληψη, ούτε για την θεραπεία, ούτε για την χάραξη πολιτικής υγείας.
Προς τα πού μπορεί να βρίσκεται η λύση του γρίφου στις υπό διερεύνηση θεραπείες - εμβόλιο;
Σε μία πανδημία δοκιμάζεις τα πάντα. Θα επένδυα στα φάρμακα και το εμβόλιο και όχι στο γενετικό υπόβαθρο.
Το θέμα του στίγματος είναι ένα ζήτημα αυτή τη στιγμή. Εσείς το βιώνετε που έχετε περάσει σχετικά ανώδυνα την νόσο COVID19;
Πέρασα έντεκα μέρες με 39.5 πυρετό, πλήρη αδυναμία, πόνους και μόνο νερό. Ήταν μάλλον μία σχετικά έντονη κλινική εικόνα, όχι η χειρότερη βέβαια. Υπάρχει μία φοβερή υπερβολή για τον κίνδυνο από τον ιό, που βασίζεται σε λάθος εικόνες για τη θνητότητα από αυτή τη λοίμωξη. Τώρα που αρχίζουμε να εκτιμάμε πόσα άτομα έχουν εκτεθεί στον ιό εδραιώνεται η εντύπωση ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι θα είναι ασυμπτωματικοί ή θα έχουν πολύ πιο ήπια συμπτώματα, από την κλινική εικόνα που έζησα εγώ. Νιώθω ότι όταν λέω σε φίλους και συναδέλφους ότι νόσησα τρομάζουν. Μερικοί με συγχαίρουν που το ομολογώ και κανείς δεν διανοείται να με συναντήσει, ακόμα και αν έχει νοσήσει ο ίδιος. Υπάρχει ένας κοινωνικός αυτοματισμός που μας έχει μείνει από την εποχή της φυματίωσης και που δεν συνάδει με τον εξορθολογισμό της κοινωνίας την εποχή της πληροφορίας.
Ο ιός αλλάζει πρόσωπο κατά την παραμονή του στον ανθρώπινο οργανισμό; Τι συμβαίνει με τις μεταλλάξεις; Τα τεστ αντισωμάτων πιάνουν όλες τις παραλλαγές του;
Ο ιός ενδιαφέρεται να εξαπλωθεί. Όπως και τα κοινά μικρόβια δεν χρειάζεται να αλλάξει πολύ για να το καταφέρει, όσο δεν βρίσκει αντίσταση, δηλαδή δεν εκτίθεται σε φάρμακα ή εμβόλιο. Άρα δεν περιμένουμε να υποστεί αλλαγές (μεταλλάξεις) που να τον κάνουν αγνώριστο στα αντισώματα που αποκτούμε τώρα. Σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα χρόνου, δηλαδή ένα με δύο χρόνια, μπορεί να αλλάξει, όπως αλλάζει ο ιός της γρίπης κάθε χρόνο, αλλά αυτό δεν αποτελεί παράγοντα πολυπλοκότητας στην παρούσα φάση. Τα αντισώματα συνήθως αναγνωρίζουν πολλές πρωτεΐνες του ιού, το τεστ αντισωμάτων ανιχνεύει εκείνα που αναγνωρίζουν σταθερά χαρακτηριστικά, άρα ναι τα αντισώματα πιάνουν όλες τις παραλλαγές.
Ποια είναι η αίσθηση σας; Ο ιος θα εξαφανιστεί έτσι ξαφνικά όπως λένε κάποιοι; Ή ήρθε για να μείνει;
Η οικογένεια των κορονοιών έχει πολλά μέλη που φιλοδοξούν να είναι στο προσκήνιο της ζωής μας, όπως SARS, MERS και τώρα COVID-19. Θα περάσει στην αφάνεια κάποια στιγμή, αλλά μάλλον θα τον διαδεχτεί ένα καινούργιο ξαδελφάκι. Για αυτό το λόγο θα πρέπει να ετοιμάσουμε τα συστήματα υγείας που έχουμε, και την πολιτική προστασία για την επόμενη πανδημία. Η ερώτηση και πάλι δεν είναι αν θα παρουσιαστεί. Αλλά πότε.
*Ο Όθων Ηλιόπουλος συνετέλεσε καθοριστικά, με την πρωτοποριακή πολυετή ερευνητική δουλειά του πάνω στον καρκίνο και τις γονιδιακές του μεταλλάξεις, για να τιμηθεί με το Βραβείο Νομπέλ Ιατρικής 2019, η ομάδα του καθηγητή Ουίλιαμ Κέλιν από το Χάρβαρντ. Στα επιστημονικά επιχειρήματα της Επιτροπής της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών τονίστηκε ότι οι δύο από τις τρεις δημοσιεύσεις, για τις οποίες απονεμήθηκε το Νομπέλ στο Χάρβαρντ, ήταν η επιτελική σύλληψη και η πρακτική δουλειά του κ. Ηλιόπουλου.
https://tvxs.gr/news/ellada/ellinas-kathigitis-xarbarnt-foberi-i-yperboli-gia-ton-kindyno-apo-ton-koronaio?fbclid=IwAR24HuZ3ABOGnmnNWCpzIsfcXPkRscLWoQx0EmzA6YxSP3AcPzy4toCapqM
25/4/2020
3.
Covid-19: Το μυστήριο της «σιωπηλής υποξίας»
που σκοτώνει.
Όσους περισσότερους ασθενείς με Covid-19 καλούνται οι γιατροί να δουν, τόσο συχνότερα διαπιστώνουν κάτι παράξενο: άνθρωποι με υπερβολικά χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο σώμα τους, οι οποίοι όμως δεν εμφανίζουν δύσπνοια. Το φαινόμενο αυτό, που ονομάζεται «σιωπηλή υποξία» (ανεπαρκής οξυγόνωση των ιστών), σημαίνει ότι ορισμένοι ασθενείς καταλήγουν στο νοσοκομείο σε χειρότερη κατάσταση από όσο αισθάνονται οι ίδιοι.
Ενώ οι πνεύμονες τους είναι σε αρκετά σοβαρή κατάσταση λόγω του κορονοϊού, δεν εκδηλώνουν τα τυπικά συμπτώματα της οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας. Οι πνεύμονες τους δεν οξυγονώνουν καλά το αίμα τους, όμως οι ασθενείς νιώθουν σχετικά καλά, τη στιγμή που οι γιατροί αναρωτιούνται αν πρέπει να τους διασωληνώσουν.
Σε άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ο έμπειρος επί 30 χρόνια εντατικολόγος Ρίτσαρντ Λέβιταν τονίζει ότι αν οι ασθενείς που δεν είναι ακόμη τόσο σοβαρά ώστε να χρειάζονται εισαγωγή σε νοσοκομείο, έχουν παλμικά οξύμετρα (συσκευές μέτρησης του οξυγόνου τους και παράλληλα των παλμών της καρδιάς) στο σπίτι τους, τότε θα μπορούν να προειδοποιηθούν ότι η κατάσταση τους επιδεινώνεται, προκειμένου να αναζητήσουν βοήθεια πιο έγκαιρα και έτσι ίσως να αποφύγουν την εισαγωγή σε μονάδα εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).
Ο ίδιος προτείνει ότι όλοι οι ασθενείς που έχουν βρεθεί με τεστ θετικοί στον κορονοϊό, πρέπει επί δύο εβδομάδες να ελέγχουν μόνοι τους το οξυγόνο τους μέσω οξύμετρου. Το ίδιο και όσοι δεν έχουν κάνει τεστ, αλλά έχουν ύποπτα συμπτώματα.
Όπως αναφέρει ο Λέβιταν, πολλοί ασθενείς με Covid-19 «είναι άρρωστοι στο σπίτι τους για μια περίπου εβδομάδα με πυρετό, βήχα, ανακατωσούρα στο στομάχι και κόπωση, όμως δύσπνοια εμφανίζουν μόνο τη μέρα που αποφασίζουν πια να πάνε στο νοσοκομείο. Η πνευμονία τους σαφώς εξελισσόταν επί μέρες, όμως εωσότου νιώσουν ότι έπρεπε να πάνε στο νοσοκομείο, ήταν συχνά σε κρίσιμη πια κατάσταση».
Όπως επισήμανε, «η μεγάλη πλειονότητα των ασθενών με πνευμονία Covid-19 είχε εντυπωσιακά χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στη διαλογή, φαινομενικά ασύμβατα με την επιβίωση τους, όμως χρησιμοποιούσαν κανονικά το κινητό τηλέφωνο τους, καθώς τους εξετάζαμε. Μολονότι ανέπνεαν γρήγορα, είχαν σχετικά ελάχιστη αναπνευστική δυσφορία, παρά τα επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου και την τρομερή πνευμονία που έδειχναν οι ακτινογραφίες τους».
Οι ασθενείς αντισταθμίζουν το χαμηλό οξυγόνο στο αίμα τους, αναπνέοντας πιο γρήγορα και πιο βαθιά, χωρίς να το συνειδητοποιούν. Τελικά, περίπου το 20% των ασθενών με πνευμονία Covid-19, σύμφωνα με τον Λέβιταν, θα επιδεινωθούν εκδηλώνοντας οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια και θα χρειαστούν διασωλήνωση. Αυτό εξηγεί γιατί ασθενείς με σιωπηλή υποξία μπορεί να πεθάνουν ξαφνικά, παρόλο που δεν είχαν ιδιαίτερη δύσπνοια.
Τα φυσιολογικά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα είναι γύρω στο 97% (με μια γκάμα από το 94% έως το 100%) και αν πέσουν κάτω από 90%, τότε γίνονται ανησυχητικά, καθώς ο εγκέφαλος μπορεί να μην οξυγονώνεται σωστά, με αποτέλεσμα την εμφάνιση σύγχυσης, λήθαργου ή άλλων διαταραχών. Αν το οξυγόνο πέσει κάτω από το 80, αυξάνεται ο κίνδυνος βλάβης σε ζωτικά όργανα.
Ορισμένοι ασθενείς με Covid-19 εισάγονται στο νοσοκομείο με οξυγόνο κοντά στο 80% (ακόμη και με 50%, σύμφωνα με τον Λέβιταν), παρόλα αυτά έχουν νοητική διαύγεια και δεν εμφανίζουν ιδιαίτερη αναπνευστική δυσφορία ή είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με την πραγματική έλλειψη οξυγόνου στο σώμα τους. Ποια ακριβώς είναι η εξήγηση γι' αυτό, είναι ακόμη ασαφές. Πιθανώς οι πνεύμονες ορισμένων ασθενών έχουν εκ φύσεως καλή ελαστικότητα, οπότε νιώθουν λιγότερο την επίπτωση της έλλειψης οξυγόνου, ενώ μερικοί ηλικιωμένοι μπορεί -λόγω άλλων χρόνιων παθήσεων- να έχουν συνηθίσει να ζουν με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου.
Ο κορονοϊός SARS-CoV-2, που προκαλεί την Covid-19, μπορεί επίσης να δημιουργεί την υποξία, σύμφωνα με τον πνευμονολόγο και εντατικολόγο δρα Μαρκ Μος του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, κάνοντας ζημιά στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία που οδηγούν στους πνεύμονες, χωρίς όμως οι τελευταίοι να επηρεάζονται ιδιαίτερα, με συνέπεια το επίπεδο του οξυγόνου να πέφτει, αλλά ο ασθενής να αναπνέει σχεδόν κανονικά.
Ο δρ 'Ασθα Τσίχρα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γιέηλ επεσήμανε στο Live Science ότι οι γιατροί στις ΗΠΑ έχουν αρχίσει πλέον να διαχωρίζουν τους ασθενείς με χαμηλά επίπεδα οξυγόνου και δύσπνοια, από εκείνους με επίσης πεσμένο οξυγόνο αλλά χωρίς δύσπνοια. Στην αρχή της πανδημίας, γνωρίζοντας ότι ένας ασθενής με Covid-19 μπορεί να επιδεινωθεί απότομα, οι γιατροί έτειναν να βάζουν γρήγορα μηχανικούς αναπνευστήρες σε όλους τους ασθενείς με υποξία.
Τώρα, έχει γίνει σταδιακά αντιληπτό ότι όσοι δεν έχουν δύσπνοια, συχνά γίνονται καλά χωρίς ανάγκη διασωλήνωσης, απλώς τροφοδοτούνται με οξυγόνο από τη μύτη ή μέσω μάσκας. Από την άλλη, οι υποξικοί ασθενείς με δυσκολία αναπνοής και ταχυπαλμία είναι αυτοί που συνήθως διασωληνώνονται και το οξυγόνο παρέχεται μηχανικά μέσω της τραχείας τους.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
https://tvxs.gr/news/ygeia/covid-19-mystirio-tis-siopilis-ypoksias-poy-skotonei?fbclid=IwAR2oWud6iVvZ9YJpW7lVI34JpclLio9rDFkr_juquNZcsd9WnRfEwkeyFU0
24/4/2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ
Τριάντα ημέρες στην εντατική έκλεισε ο Δημήτρης Κρεμαστινός. Ο πρώην βουλευτής και υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ εισήχθη στο νοσοκομείο λόγω της προσβολής του από τον κορονοϊό. Η κατάσταση του χειροτέρεψε και διασωληνώθηκε, σύμφωνα με το thetoc.gr.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής Ανδρέας Λοβέρδος εξέφρασε, χθες, από το βήμα της Βουλής τη συμπαράστασή του στον πρώην βουλευτή που όπως είπε δίνει τη μάχη με μεγάλη δύναμη.
"Προσβλήθηκε από τον κορονοϊό. Είναι στην εντατική εδώ και πολλές μέρες και δίνει την προσωπική του μάχη. Είμαι κοντά του, είμαστε κοντά του και του εύχομαι περαστικά", ανέφερε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής.
Ο πρώην υπουργός Υγείας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και πρώην βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής διεγνώσθη θετικός στον κορονοϊό στις 26 του προηγούμενου μήνα. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έχει κάποιο υποκείμενο νόσημα, παρά μόνο υπέρταση. Ο πρώην υπουργός πήγε αρχικά στο Ναυτικό Νοσοκομείο (ΝΙΜΙΤΣ), έπεσε ο κορεσμός (οξυγόνο) και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό όπου εξακολουθεί να νοσηλεύεται στη ΜΕΘ.
25/4/2020