Καυγά και με την Γαλλία στήνει ο Ερντογάν.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) H Τουρκία γυρίζει το ματς στη Λιβύη;
(2) Εν μέσω κρίσης κορονοϊού, η Λιβύη βαδίζει προς τη διχοτόμηση.
(3) Να πως βοηθάει η Τουρκία την Τρίπολη!
Καυγά και με την Γαλλία στήνει ο Ερντογάν.
Σφοδρή και προσβλητική επίθεση εναντίον της Γαλλίας από την τουρκική κυβέρνηση την στιγμή που το Παρίσι αντιδρά έντονα στην τουρκική εμπλοκή στην Λιβύη και έχει εκφράσει την έντονη καταδίκη του στις προσπάθειες της Τουρκίας να παραβιάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αφορμή για την εκτός ορίων επίθεση της Άγκυρας έδωσε η συνέντευξη του Γάλλου Υπουργού Εξωτερικών Υβ Λε Ντριάν στην εφημερίδα Le Monde όπου ήταν επικριτικός για σημαντικές επιλογές της τουρκικής κυβέρνησης .
«Αναρωτιόμαστε για τη συμπεριφορά της Τουρκίας(σε σχέση με το ΝΑΤΟ). Η παρουσία της στο ΝΑΤΟ, ενώ επιλέγει ρωσικές αντιαεροπορικές δυνατότητες. Όταν, στη Λιβύη, μεταφέρονται σύριοι "πληρεξούσιοι" για να συμμετάσχουν στη σύγκρουση και κινητοποιούν σημαντικές δυνατότητες (πλοία, μη επανδρωμένα αεροσκάφη κ.λπ.), όπως στον κόλπο της Μισράτα. Όταν η μετανάστευση γίνεται θέμα εκβιασμού· Όταν, στην Ανατολική Μεσόγειο, τα πλοία συμμετέχουν μερικές φορές στη δράση του ΝΑΤΟ για την εδραίωση της παρουσίας του, μερικές φορές στην εξασφάλιση των περιοχών που διαθέτει... Αυτό είναι πολύ! Όταν η Τουρκία απαιτεί αλληλεγγύη, πρέπει ταυτόχρονα να παράσχει διευκρινίσεις. Αυτό δεν έχει γίνει, η πανδημία δεν το επιτρέπει, αλλά δεν θα μπορεί να αποφύγει αυτή τη διευκρίνιση».
Ο εκπρόσωπος του τουρκικού Υπουργείου εξωτερικών Χ. Ακσόι και ενώ λίγο πριν είχε υπάρξει τηλεφωνική επικοινωνία Ενρντογάν -Μακρόν εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία επιτέθηκε στο Παρίσι με τον ισχυρισμό ότι η «Γαλλία στοχεύοντας την Τουρκία προσπαθεί να καλύψει την απελπιστική κατάσταση που αντιμετωπίζει η Γαλλία λόγω της κρίσης του κορονοϊού». Ο κ. Ακσόι μάλιστα απέδωσε την αντίδραση της Γαλλίας στην «δυσφορία που της προκάλεσε η βοήθεια που προσέφερε η Τουρκία σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς ως αληθινός φίλος καθώς η ίδια δεν μπορούσε να βοηθήσει τους ευρωπαίους γείτονές της κατά τις πιο δύσκολες μέρες τους".
Και αμέσως μετά επιτέθηκε στην Γαλλία που υποστηρίζει όπως είπε «τρομοκρατικές οργανώσεις στη Συρία, υποστηρίζει τις δυνάμεις ενάντια στο νόμιμο καθεστώς στη Λιβύη, διαβρώνει τη δυναμική λύσης του κυπριακού αγνοώντας συνεχώς τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων και προσπαθώντας να επιβάλει κυρώσεις στον σύμμαχό της, Τουρκία » Και κάλεσε τέλος την Γαλλία να «επικεντρωθεί κυρίως στη διατήρηση της υγείας του γαλλικού και των λαών της Ευρώπης και στην ανακούφιση των πληγών τους από την πανδημία COVID-19. Και να σταματήσει να βλέπει την Τουρκία ως απειλή για την ευημερία και την ασφάλεια της Ευρώπης».
Η Γαλλία έχει ταχθεί από την πρώτη στιγμή απέναντι στην προσπάθεια της Τουρκίας να βάλει πόδι στην Βόρεια Αφρική και να χειραγωγήσει την Λιβυκή προσωρινή κυβέρνηση, ενώ το Παρίσι ήταν από τις πρώτες πρωτεύουσες που αποδοκίμασαν το Τουρκολυβικό Μνημόνιο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών ,δηλώνοντας ότι η Γαλλία δεν το αναγνωρίζει και το Μνημόνιο αυτό δεν παράγει νομικά αποτελέσματα.
Και στην Συρία η Γαλλία έχει καταδικάσει την τουρκική εμπλοκή και έχει απορρίψει τις τουρκικές πιέσεις για δημιουργία διευρυμένης ζώνης ασφάλειας στην Βόρεια Συρία υπό τον έλεγχο της Τουρκίας.
Στο μεταναστευτικό η Γαλλία έχει εκφράσει την συμπαράσταση της στην Ελλάδα και έχει καταδικάσει την προσπάθεια της Τουρκίας και του Ερντογάν να χρησιμοποιήσουν τις μεταναστευτικές ροές για απόσπαση πολιτικών και οικονομικών ανταλλαγμάτων από την Ευρώπη. Εξάλλου το Παρίσι διαχρονικά είναι επιφυλακτικό στην επιτάχυνση του ρυθμού των ευρωτουρκικών σχέσεων ενώ είναι επικριτικό για τις σοβαρές παραβιάσεις των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων στην Τουρκία.
Σε ότι αφορά την Ανατολική Μεσόγειο ,η Γαλλία έχει αναπτύξει στενές αναβαθμισμένες σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία ,που έφθασαν μέχρι και την υπογραφή συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας και την παροχή στρατιωτικών διευκολύνσεων. Η ενεργός εμπλοκή τoυ γαλλικού πετρελαϊκού κολοσσού Total στην κυπριακή ΑΟΖ έχει οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη εμβάθυνση και ενδυνάμωση των σχέσεων των δυο χωρών και βεβαίως αναμένεται με ενδιαφέρον η γαλλική αντίδραση στην εισβολή της Τουρκίας στο Οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ το οποίο έχει αδειοδοτηθεί στην Total. Η Γαλλία βεβαίως είναι αυτήν την ώρα αφοσιωμένη στην προσπάθεια επούλωσης των πληγών που αφήνει ο κορονοϊός, αλλά σε πολιτικό επίπεδο τουλάχιστον αναμένεται να υπάρξει αντίδραση αν και η κρίσιμη στιγμή θα είναι όχι τόσο μια παράνομη απόπειρα γεώτρησης της Τουρκίας αλλά η προσπάθεια παρενόχλησης και παρεμπόδισης της Total να πραγματοποιήσει τις προγραμματισμένες γεωτρήσεις στο Οικόπεδο 6 που εκ των πραγμάτων έχουν αναβληθεί.
Η Γαλλική πρεσβεία στην Λευκωσία πάντως απαντώντας σε ερώτηση του ΚΥΠΕ τόνισε ότι η «Γαλλία παρακολουθεί στενά την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και η θέση της, όπως έχει ξεκαθαρίσει επανειλημμένα, είναι πως οι τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ αποτελούν παραβίαση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και του διεθνούς δικαίου. «Παρακολουθούμε στενά την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα μετά την πρόσφατη άφιξη του τουρκικού γεωτρύπανου Yavuz στην κυπριακή ΑΟΖ» ανέφερε η δήλωση της Γαλλικής πρεσβείας..
Νίκος Μελέτης
23/4/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
H Τουρκία γυρίζει το ματς στη Λιβύη;
Στις 18 Απριλίου, ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία GNA εξαπέλυσε μια ισχυρή επίθεση από τρεις άξονες στον κεντρικό τομέα του μετώπου. Η εν λόγω επίθεση πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση των Τούρκων στρατιωτικών συμβούλων και υπό την κάλυψη των Τουρκικών drones ώστε να υλοποιηθούν δύο στόχοι: α) η άλωση της Tarhouna, της κυρίας βάσως του ανεφοδιασμού των δυνάμεων του Χάφταρ κατά την πολιορκία της Τρίπολης και β) η αποκοπή εκ των νώτων της «σφήνας» των δυνάμεων του Χάφταρ στα νότια προάστια της Τρίπολης.
Η επιτυχία της εν λόγω επίθεσης θα οδηγούσε είτε στην άρση της πολιορκίας από τον Χάφταρ (προς αποφυγή της περικύκλωσής των δυνάμεών του) είτε στην εξόντωση των περικυκλωμένων (μέχρι πρότινος) πολιορκητών. Οι πολιτοφύλακες της Μισράτα, οι πιο φανατικοί και μαχητικοί στρατιώτες στο στρατόπεδο της εν Λιβύης Μουσουλμανικής Αδελφότητας, προήλασαν μέχρι τα βόρεια προάστια της Tarhuna προτού υποχρεωθούν σε συντεταγμένη υποχώρηση το βράδυ της ίδιας ημέρας υπό το βάρος μιας αντεπίθεσης των δυνάμεων του Χάφταρ.
Εν κατακλείδει, τα κέρδη επί του εδάφους ήταν αμελητέα μεν, το μήνυμα δε ξεκάθαρο: η πρωτοβουλία των κινήσεων στο πεδίο της μάχης ανήκει πλέον στον Σάρατζ και όχι τον Χάφταρ. Το ίδιο ακριβώς, βέβαια, είχε συμβεί περίπου έναν χρόνο πριν. Τον Ιούλιο 2019, το πρώτο «πακέτο» της στρατιωτικής αρωγής της Τουρκίας είχε ανασχέσει την προέλαση του Χάφταρ κατά την Επιχείρηση «Πλημμύρα Αξιοπρέπειας» και ο αναζωογονημένος GNA υπό τον Σάρατζ ανακατέλαβε την Garyan– την τότε κύρια βάση του εφοδιασμού του Χάφταρ κατά την πολιορκία της Τρίπολης.
Η Τουρκία Κλιμακώνει
Η (διακριτική τότε) επέμβαση της Τουρκίας δεν ανέτρεψε τους συσχετισμούς ισχύος υπέρ του Σάρατζ – εξ ου η απώλεια της Σύρτης κ του αεροδρομίου της Τρίπολης τον Δεκέμβριο 2019. Οι ήττες του Σάρατζ υποχρέωσαν την Άγκυρα σε μια όχι διακριτική πλέον επέμβαση στη Λιβύη.Χάρη στο δόγμα του «πολέμου δια υποκαταστάτων» (surrogatewarfare), η Τουρκία διοχετεύει στην Λιβύη άνδρες, όπλα και χρήματα (τα τελευταία χάρη στην ευγενική χορηγία ... του Κατάρ!) σε τακτική βάση.
Η ΕΕ, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της Ελλάδας, συμφώνησε μετά χιλίων βασάνων στην Επιχείρηση «Ειρήνη» για την επιτήρηση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη. Εφόσον οι πάτρωνες του Χάφταρ ανεφοδιάζουν τον LNA δια αέρος, ήταν ηλίου φαεινότερον πως ο ζημιωθείς δρων της εν λόγω επιχείρησης ήταν η Τουρκία. Ως εκ τούτου, η Τουρκία προτίμησε να αξιοποιήσει το θετικό μομέντουμ στη Λιβύη στο έπακρον παρά να το απωλέσει στο εγγύς μέλλον (η «use it or lose it» θέση). Προτού η Επιχείρηση «Ειρήνη» αποδώσει τους πρώτους καρπούς και ο άξονας «Ριάντ-Άμπου Ντάμπι-Κάιρο» ανεφοδιάσει τον Χάφταρ έτι περαιτέρω, ο Ερντογάν κλιμακώνει. Επί της ουσίας τζογάρει.
Με τρία «καυτά μέτωπα» εν εξελίξει (COVID-19, Τριπολιτάνα, Ιντλίμπ) χώρια την ατέρμονη διαπάλη με το PKK, θα ανέμενε κανείς η επιθετικότητα της Τουρκίας να υποχωρήσει. Τουναντίον, συμβαίνει το ... ακριβώς αντίθετο! Η Τουρκία εκλαμβάνει την πανδημία ως ευκαιρία ώστε αφ’ ενός να δράσει στη Λιβύη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το άγρυπνο βλέμμα της Γαλλίας (στην οποία οι νεκροί από τον COVID-19 υπερβαίνουν τις 20 χιλιάδες) και αφ’ ενός να παγιώσει τα κεκτημένα στην Ιντλίμπ εν μέσω της αποδιοργάνωσης της Συρίας και, πρωτίστως, του Ιράν ελέω COVID-19.
Ο Ορατός Κίνδυνος
Ο Ερντογάν συνηθίζει να απαγγέλει τον στίχο «θα έρθουμε ένα βράδυ» ενός ποιήματος πριν διατάξει τις ένοπλες επεμβάσεις του στη Συρία εις βάρος των Κούρδων. Δήλωσε το ίδιο προ εβδομάδων σε ομιλία του εντός της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Προχθές η Άγκυρα πραγματοποίησε μια «άσκηση» νοτίως της Κρήτης με μια ομάδα κρούσης της Τουρκικής Αεροπορίας: ήταν όντως ένα σήμα προς τον Χάφταρ ή μία προσομοίωση μήπως μιας αεροπορικής επιδρομής εναντίον της Βεγγάζης;
Ανοιχτά της Τρίπολης ήδη ναυλοχεί μια μοίρα του Πολεμικού Ναυτικού της Τουρκίας (ένα υποβρύχιο, τέσσερις φρεγάτες και ένα δεξαμενόπλοιο) η οποία μετέχει ενεργά στις μάχες είτε δια πυρών υποστηρίξεως (όπως το συμβάν με τον πύραυλο SM-1 της φρεγάτας κλάσης Gabya καταμαρτυρεί) είτε δια ηλεκτρονικού πολέμου (π.χ. με παρεμβολές εναντίον των UAV του Χάφταρ στην Μάχη της Tarhuna). Η Τουρκία μάλλον θα κλιμακώσει έτι περαιτέρω και ο άξονας «Ριάντ-Άμπου Ντάμπι-Κάιρο» θα κλιμακώσει αντανακλαστικά. Η Αθήνα και το Παρίσι άραγε;
Σπύρος Πλακούδας
Επίκουρος Καθηγητής Εθνικής Ασφάλειας στο Rabdan Academy και Αντιπρόεδρος του Κέντρου Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ)
https://www.liberal.gr/diplomacy/
h-tourkia-gurizei-to-mats-sti-libui/298316
22 Απριλίου 2020
2.
Εν μέσω κρίσης κορονοϊού,
η Λιβύη βαδίζει προς τη διχοτόμηση.
Έχει περάσει ένας χρόνος από την έναρξη της τρέχουσας φάσης του εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη μεταξύ των ανατολικών δυνάμεων με επικεφαλής τον Χαλίφα Χαφτάρ, επικεφαλής του αντάρτικου Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) και των δυτικών δυνάμεων που παραμένουν πιστές στην Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Τρίπολης.
Κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν φαίνεται ικανό για μια αποφασιστική νίκη – και με μικρή μια προοπτική ειρηνικής συμφιλίωσης, η πιθανότητα διχοτόμησης – επίσημης ή άτυπης – μοιάζει πολύ ισχυρότερη.
Αμφότερες οι πλευρές λαμβάνουν υποστήριξη από εξωτερικές δυνάμεις, για τις οποίες ο ανταγωνισμός για τη Λιβύη αποτελεί μέρος της πάλης για περιφερειακούς φυσικούς πόρους και για το μέλλον των ισλαμιστικών δυνάμεων στον αραβικό κόσμο.
Το αδιέξοδο μιας στρατιωτικής λύσης
Η επίθεση του LNA, η οποία ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο, ονομάστηκε Operation Dignity (“Επιχείρηση Αξιοπρέπεια”). Αποτελούσε μια προσπάθεια επέκτασης του ελέγχου του Χαφτάρ από τις βασικές ανατολικές πόλεις, Τομπρούκ και Βεγγάζη, στις δυτικές παράκτιες περιοχές και ιδίως στην πρωτεύουσα Τρίπολη.
Επειδή οι δυνάμεις που μάχονται για λογαριασμό της GNA περιλαμβάνουν και ισλαμιστικές πολιτοφυλακές, ο Χατάρ έδωσε στην εκστρατεία του τον χαρακτήρα προσπάθειας να “καθαριστεί” η Λιβύη από θρησκευτικούς εξτρεμιστές και τρομοκράτες.
Η Τρίπολη έχει αποδειχθεί ένα δύσκολο τρόπαιο προς κατάκτηση για τις ανατολικές δυνάμεις. Ενώ η GNA, υποστηριζόμενη από την Τουρκία, γενικά βρίσκεται σε άμυνα, ο Χαφτάρ έχει υπερεκτείνει τις δυνάμεις του μακριά από τα κέντρα εφοδιασμού τους και ποτέ δεν φάνηκε αρκετά ισχυρός για την κατάληψη της πρωτεύουσας ή οποιασδήποτε άλλης εκ των μεγάλων δυτικών παράκτιων πόλεων.
Η αντεπίθεση Σάρατζ – Τουρκίας και η Μεσόγειος
Αντ’ αυτού, καθώς οι μάχες έχουν ενταθεί τις τελευταίες εβδομάδες, η GNA έχει ανακαταλάβει τρεις στρατηγικές πόλεις κοντά στην Τρίπολη από τις δυνάμεις του Χαφτάρ.
Ο Φαγέζ Αλ Σάρατζ, πρωθυπουργός της GNA, έχει επίσης εντείνει τις ρητορικές επιθέσεις εναντίον του Χαφτάρ, αποκλείοντας κάθε συμβιβασμό με τον ηγέτη των ανταρτών.
Η θέση του Σάρατζ έχει ενισχυθεί σημαντικά λόγω της μεγάλης παρέμβασης της Τουρκίας, η οποία έχει αναπτύξει τα δικά της στρατεύματα στη σύγκρουση, μαζί με αεροσκάφη και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Άγκυρα έχει στείλει χιλιάδες Σύρους ισλαμιστές μαχητές προκειμένου να υποστηρίξουν την GNA και τις συμμαχικές προς αυτήν λιβυκές ισλαμιστικές πολιτοφυλακές.
Το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τη Λιβύη έχει εν μέρει ιδεολογική διάσταση. Οι ισλαμιστές που συνδέονται με την GNA συγκαταλέγονται μεταξύ των τελευταίων συμμάχων του στον αραβικό κόσμο, μαζί με το Κατάρ, την παλαιστινιακή Χαμάς και διάφορα κόμματα που συνδέονται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει καμία διάθεση να αφήσει άλλη μια σουνιτική ισλαμιστική δύναμη στον αραβικό κόσμο να καταρρεύσει χωρίς να δώσει μάχη.
Η εξουσία του GNA είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τις τουρκικές φιλοδοξίες στην ανατολική Μεσόγειο Θάλασσα: η Άγκυρα προσπαθεί να ελέγξει την εκμετάλλευση, και ιδίως τη διανομή, μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου.
Έχοντας σχεδιάσει μια φανταστική γραμμή από τα τουρκικά παράλια μέχρι την ακτή της Τρίπολης, διεκδικεί έναν από κοινού έλεγχο με την κυβέρνηση Σάρατζ – ενάντια στα συμφέροντα και τις αντιρρήσεις της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου – σχεδόν του ενός τρίτου των υδάτων της Μεσογείου.
Ακόμη ωστόσο και με την τουρκική υποστήριξη, η GNA είναι απίθανο να καταφέρει κάτι παραπάνω από το να διασφαλίσει τον έλεγχο των δυτικών προπυργίων της. Ο Χαφτάρ, όπως και ο Σάρατζ, είναι αποδέκτης σημαντικής ξένης υποστήριξης και προμηθειών, αν και ίσως όχι τόσο εντατικής ή άμεσης.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία υποστηρίζουν από κοινού τις προσπάθειές του, με περιστασιακές αεροπορικές επιθέσεις από πλευράς Εμιράτων και Αιγύπτου εναντίον των εχθρών του, ενώ μερικοί Ρώσοι μισθοφόροι πολεμούν μαζί με τις δυνάμεις του.
Το αδιέξοδο όλου του τελευταίου έτους υποδηλώνει ότι μια ντε φάκτο διχοτόμηση μπορεί να βρίσκεται στα σκαριά, μεταξύ μιας δυτικής Λιβύης με πολιτική κυριαρχία των ισλαμιστών, με την υποστήριξη της Τουρκίας και του Κατάρ, και μιας ανατολικής Λιβύης ελεγχόμενης από τον Χαφτάρ, με την υποστήριξη της Αιγύπτου και των υπόλοιπων – πλην Κατάρ – χωρών του Κόλπου.
Γιατί θα ήταν αναγκαίος ένας Τζιμπρίλ
Ένας άνθρωπος ο οποίος ίσως είχε την δυνατότητα να ενώσει τις δύο πλευρές έχασε τη δική του, προσωπική μάχη κατά του κορονοϊού στις 5 Απριλίου, στο Κάιρο: ήταν ο Μαχμούντ Τζιμπρίλ, ο πρώτος πρωθυπουργός της μετα-Καντάφι Λιβύης.
Η πιο εντυπωσιακή κληρονομιά του Τζιμπρίλ πιθανότατα ήταν η εκλογική του νίκη τον Ιούλιο του 2012, στην οποία ο συνασπισμός του, που κατά βάση συμπεριελάμβανε κοσμικές πολιτικές δυνάμεις, νίκησε εύκολα τα ισλαμιστικά κόμματα, δίνοντας έμφαση στον πατριωτισμό έναντι του θρησκευτικού φανατισμού.
Η πολιτική ιδιοφυΐα του Jibril έγκειτο στην ικανότητά του να κραδαίνει τη σημαία του Ισλάμ ενάντια στους ισλαμιστές, χωρίς να τους επιτρέπει να κραδαίνουν με τη σειρά τους το Κοράνι εναντίον του.
Μπορούσε δηλαδή να χρησιμοποιεί το ίδιο το Ισλάμ για να επιτεθεί στους ισλαμιστές, ισχυριζόμενος: “Ο λιβυκός λαός δεν έχει ανάγκη ούτε φιλελευθερισμό ούτε κοσμικότητα, ούτε προσποιήσεις στο όνομα του Ισλάμ, γιατί το Ισλάμ, αυτή η μεγάλη θρησκεία, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς. Το Ισλάμ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτά τα πράγματα”.
Παρ’ όλες ωστόσο τις δεξιότητές του, ο Τζιμπρίλ δεν μπόρεσε να αποτρέψει το κατρακύλισμα της χώρας του προς νέες εμφύλιες συγκρούσεις. Δεν μπορούσε να πολεμήσει την αυξανόμενη δύναμη ανεξάρτητων πολιτοφυλακών και προσπάθησε απλώς να τις συγκρατήσει.
Ορισμένοι καταδίκασαν αυτή τη στρατηγική ως “πολιτική κατευνασμού”, ίσως όμως ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μηχανευτεί ένας ηγέτης, ειδικά καθώς η διεθνής κοινότητα, αφού έστρεψε τα μάτια της μακριά από τη Λιβύη μετά τον θάνατο του Καντάφι, απέτυχε να υποστηρίξει τον Τζιμπρίλ ακριβώς τη στιγμή που τη χρειαζόταν περισσότερο.
Καθώς η χώρα του κατέρρεε προς μια γενικευμένη εσωτερική σύρραξη, ο Τζιμπρίλ, ο οποίος δεν ήταν πολέμαρχος, εκδιώχθηκε από την πολιτική σκηνή και εξορίστηκε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο.
Η Λιβύη, διολισθαίνοντας προς μια διχοτόμηση μεταξύ Χαφτάρ και Σάρατζ, θα είχε σήμερα πραγματική ανάγκη ενός Τζιμπρίλ. Μόνο που κανένας τέτοιος άνθρωπος δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Του Hussein Ibish
https://www.capital.gr/bloomberg-view/3446959/
en-meso-krisis-koronoiou-i-libui-badizei-pros-ti-dixotomisi
22/4/2020
Protest against Erdoğan in Tunisia: Thief and terrorist!
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.
H Τουρκία γυρίζει το ματς στη Λιβύη;
Στις 18 Απριλίου, ο υποστηριζόμενος από την Τουρκία GNA εξαπέλυσε μια ισχυρή επίθεση από τρεις άξονες στον κεντρικό τομέα του μετώπου. Η εν λόγω επίθεση πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση των Τούρκων στρατιωτικών συμβούλων και υπό την κάλυψη των Τουρκικών drones ώστε να υλοποιηθούν δύο στόχοι: α) η άλωση της Tarhouna, της κυρίας βάσως του ανεφοδιασμού των δυνάμεων του Χάφταρ κατά την πολιορκία της Τρίπολης και β) η αποκοπή εκ των νώτων της «σφήνας» των δυνάμεων του Χάφταρ στα νότια προάστια της Τρίπολης.
Η επιτυχία της εν λόγω επίθεσης θα οδηγούσε είτε στην άρση της πολιορκίας από τον Χάφταρ (προς αποφυγή της περικύκλωσής των δυνάμεών του) είτε στην εξόντωση των περικυκλωμένων (μέχρι πρότινος) πολιορκητών. Οι πολιτοφύλακες της Μισράτα, οι πιο φανατικοί και μαχητικοί στρατιώτες στο στρατόπεδο της εν Λιβύης Μουσουλμανικής Αδελφότητας, προήλασαν μέχρι τα βόρεια προάστια της Tarhuna προτού υποχρεωθούν σε συντεταγμένη υποχώρηση το βράδυ της ίδιας ημέρας υπό το βάρος μιας αντεπίθεσης των δυνάμεων του Χάφταρ.
Εν κατακλείδει, τα κέρδη επί του εδάφους ήταν αμελητέα μεν, το μήνυμα δε ξεκάθαρο: η πρωτοβουλία των κινήσεων στο πεδίο της μάχης ανήκει πλέον στον Σάρατζ και όχι τον Χάφταρ. Το ίδιο ακριβώς, βέβαια, είχε συμβεί περίπου έναν χρόνο πριν. Τον Ιούλιο 2019, το πρώτο «πακέτο» της στρατιωτικής αρωγής της Τουρκίας είχε ανασχέσει την προέλαση του Χάφταρ κατά την Επιχείρηση «Πλημμύρα Αξιοπρέπειας» και ο αναζωογονημένος GNA υπό τον Σάρατζ ανακατέλαβε την Garyan– την τότε κύρια βάση του εφοδιασμού του Χάφταρ κατά την πολιορκία της Τρίπολης.
Η Τουρκία Κλιμακώνει
Η (διακριτική τότε) επέμβαση της Τουρκίας δεν ανέτρεψε τους συσχετισμούς ισχύος υπέρ του Σάρατζ – εξ ου η απώλεια της Σύρτης κ του αεροδρομίου της Τρίπολης τον Δεκέμβριο 2019. Οι ήττες του Σάρατζ υποχρέωσαν την Άγκυρα σε μια όχι διακριτική πλέον επέμβαση στη Λιβύη.Χάρη στο δόγμα του «πολέμου δια υποκαταστάτων» (surrogatewarfare), η Τουρκία διοχετεύει στην Λιβύη άνδρες, όπλα και χρήματα (τα τελευταία χάρη στην ευγενική χορηγία ... του Κατάρ!) σε τακτική βάση.
Η ΕΕ, χάρη στις άοκνες προσπάθειες της Ελλάδας, συμφώνησε μετά χιλίων βασάνων στην Επιχείρηση «Ειρήνη» για την επιτήρηση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ στη Λιβύη. Εφόσον οι πάτρωνες του Χάφταρ ανεφοδιάζουν τον LNA δια αέρος, ήταν ηλίου φαεινότερον πως ο ζημιωθείς δρων της εν λόγω επιχείρησης ήταν η Τουρκία. Ως εκ τούτου, η Τουρκία προτίμησε να αξιοποιήσει το θετικό μομέντουμ στη Λιβύη στο έπακρον παρά να το απωλέσει στο εγγύς μέλλον (η «use it or lose it» θέση). Προτού η Επιχείρηση «Ειρήνη» αποδώσει τους πρώτους καρπούς και ο άξονας «Ριάντ-Άμπου Ντάμπι-Κάιρο» ανεφοδιάσει τον Χάφταρ έτι περαιτέρω, ο Ερντογάν κλιμακώνει. Επί της ουσίας τζογάρει.
Με τρία «καυτά μέτωπα» εν εξελίξει (COVID-19, Τριπολιτάνα, Ιντλίμπ) χώρια την ατέρμονη διαπάλη με το PKK, θα ανέμενε κανείς η επιθετικότητα της Τουρκίας να υποχωρήσει. Τουναντίον, συμβαίνει το ... ακριβώς αντίθετο! Η Τουρκία εκλαμβάνει την πανδημία ως ευκαιρία ώστε αφ’ ενός να δράσει στη Λιβύη μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και το άγρυπνο βλέμμα της Γαλλίας (στην οποία οι νεκροί από τον COVID-19 υπερβαίνουν τις 20 χιλιάδες) και αφ’ ενός να παγιώσει τα κεκτημένα στην Ιντλίμπ εν μέσω της αποδιοργάνωσης της Συρίας και, πρωτίστως, του Ιράν ελέω COVID-19.
Ο Ορατός Κίνδυνος
Ο Ερντογάν συνηθίζει να απαγγέλει τον στίχο «θα έρθουμε ένα βράδυ» ενός ποιήματος πριν διατάξει τις ένοπλες επεμβάσεις του στη Συρία εις βάρος των Κούρδων. Δήλωσε το ίδιο προ εβδομάδων σε ομιλία του εντός της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης. Προχθές η Άγκυρα πραγματοποίησε μια «άσκηση» νοτίως της Κρήτης με μια ομάδα κρούσης της Τουρκικής Αεροπορίας: ήταν όντως ένα σήμα προς τον Χάφταρ ή μία προσομοίωση μήπως μιας αεροπορικής επιδρομής εναντίον της Βεγγάζης;
Ανοιχτά της Τρίπολης ήδη ναυλοχεί μια μοίρα του Πολεμικού Ναυτικού της Τουρκίας (ένα υποβρύχιο, τέσσερις φρεγάτες και ένα δεξαμενόπλοιο) η οποία μετέχει ενεργά στις μάχες είτε δια πυρών υποστηρίξεως (όπως το συμβάν με τον πύραυλο SM-1 της φρεγάτας κλάσης Gabya καταμαρτυρεί) είτε δια ηλεκτρονικού πολέμου (π.χ. με παρεμβολές εναντίον των UAV του Χάφταρ στην Μάχη της Tarhuna). Η Τουρκία μάλλον θα κλιμακώσει έτι περαιτέρω και ο άξονας «Ριάντ-Άμπου Ντάμπι-Κάιρο» θα κλιμακώσει αντανακλαστικά. Η Αθήνα και το Παρίσι άραγε;
Σπύρος Πλακούδας
Επίκουρος Καθηγητής Εθνικής Ασφάλειας στο Rabdan Academy και Αντιπρόεδρος του Κέντρου Διεθνών Στρατηγικών Αναλύσεων (ΚΕΔΙΣΑ)
https://www.liberal.gr/diplomacy/
h-tourkia-gurizei-to-mats-sti-libui/298316
22 Απριλίου 2020
2.
Εν μέσω κρίσης κορονοϊού,
η Λιβύη βαδίζει προς τη διχοτόμηση.
Έχει περάσει ένας χρόνος από την έναρξη της τρέχουσας φάσης του εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη μεταξύ των ανατολικών δυνάμεων με επικεφαλής τον Χαλίφα Χαφτάρ, επικεφαλής του αντάρτικου Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) και των δυτικών δυνάμεων που παραμένουν πιστές στην Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Τρίπολης.
Κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν φαίνεται ικανό για μια αποφασιστική νίκη – και με μικρή μια προοπτική ειρηνικής συμφιλίωσης, η πιθανότητα διχοτόμησης – επίσημης ή άτυπης – μοιάζει πολύ ισχυρότερη.
Αμφότερες οι πλευρές λαμβάνουν υποστήριξη από εξωτερικές δυνάμεις, για τις οποίες ο ανταγωνισμός για τη Λιβύη αποτελεί μέρος της πάλης για περιφερειακούς φυσικούς πόρους και για το μέλλον των ισλαμιστικών δυνάμεων στον αραβικό κόσμο.
Το αδιέξοδο μιας στρατιωτικής λύσης
Η επίθεση του LNA, η οποία ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο, ονομάστηκε Operation Dignity (“Επιχείρηση Αξιοπρέπεια”). Αποτελούσε μια προσπάθεια επέκτασης του ελέγχου του Χαφτάρ από τις βασικές ανατολικές πόλεις, Τομπρούκ και Βεγγάζη, στις δυτικές παράκτιες περιοχές και ιδίως στην πρωτεύουσα Τρίπολη.
Επειδή οι δυνάμεις που μάχονται για λογαριασμό της GNA περιλαμβάνουν και ισλαμιστικές πολιτοφυλακές, ο Χατάρ έδωσε στην εκστρατεία του τον χαρακτήρα προσπάθειας να “καθαριστεί” η Λιβύη από θρησκευτικούς εξτρεμιστές και τρομοκράτες.
Η Τρίπολη έχει αποδειχθεί ένα δύσκολο τρόπαιο προς κατάκτηση για τις ανατολικές δυνάμεις. Ενώ η GNA, υποστηριζόμενη από την Τουρκία, γενικά βρίσκεται σε άμυνα, ο Χαφτάρ έχει υπερεκτείνει τις δυνάμεις του μακριά από τα κέντρα εφοδιασμού τους και ποτέ δεν φάνηκε αρκετά ισχυρός για την κατάληψη της πρωτεύουσας ή οποιασδήποτε άλλης εκ των μεγάλων δυτικών παράκτιων πόλεων.
Η αντεπίθεση Σάρατζ – Τουρκίας και η Μεσόγειος
Αντ’ αυτού, καθώς οι μάχες έχουν ενταθεί τις τελευταίες εβδομάδες, η GNA έχει ανακαταλάβει τρεις στρατηγικές πόλεις κοντά στην Τρίπολη από τις δυνάμεις του Χαφτάρ.
Ο Φαγέζ Αλ Σάρατζ, πρωθυπουργός της GNA, έχει επίσης εντείνει τις ρητορικές επιθέσεις εναντίον του Χαφτάρ, αποκλείοντας κάθε συμβιβασμό με τον ηγέτη των ανταρτών.
Η θέση του Σάρατζ έχει ενισχυθεί σημαντικά λόγω της μεγάλης παρέμβασης της Τουρκίας, η οποία έχει αναπτύξει τα δικά της στρατεύματα στη σύγκρουση, μαζί με αεροσκάφη και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Άγκυρα έχει στείλει χιλιάδες Σύρους ισλαμιστές μαχητές προκειμένου να υποστηρίξουν την GNA και τις συμμαχικές προς αυτήν λιβυκές ισλαμιστικές πολιτοφυλακές.
Το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τη Λιβύη έχει εν μέρει ιδεολογική διάσταση. Οι ισλαμιστές που συνδέονται με την GNA συγκαταλέγονται μεταξύ των τελευταίων συμμάχων του στον αραβικό κόσμο, μαζί με το Κατάρ, την παλαιστινιακή Χαμάς και διάφορα κόμματα που συνδέονται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει καμία διάθεση να αφήσει άλλη μια σουνιτική ισλαμιστική δύναμη στον αραβικό κόσμο να καταρρεύσει χωρίς να δώσει μάχη.
Η εξουσία του GNA είναι επίσης ζωτικής σημασίας για τις τουρκικές φιλοδοξίες στην ανατολική Μεσόγειο Θάλασσα: η Άγκυρα προσπαθεί να ελέγξει την εκμετάλλευση, και ιδίως τη διανομή, μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου.
Έχοντας σχεδιάσει μια φανταστική γραμμή από τα τουρκικά παράλια μέχρι την ακτή της Τρίπολης, διεκδικεί έναν από κοινού έλεγχο με την κυβέρνηση Σάρατζ – ενάντια στα συμφέροντα και τις αντιρρήσεις της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου – σχεδόν του ενός τρίτου των υδάτων της Μεσογείου.
Ακόμη ωστόσο και με την τουρκική υποστήριξη, η GNA είναι απίθανο να καταφέρει κάτι παραπάνω από το να διασφαλίσει τον έλεγχο των δυτικών προπυργίων της. Ο Χαφτάρ, όπως και ο Σάρατζ, είναι αποδέκτης σημαντικής ξένης υποστήριξης και προμηθειών, αν και ίσως όχι τόσο εντατικής ή άμεσης.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία υποστηρίζουν από κοινού τις προσπάθειές του, με περιστασιακές αεροπορικές επιθέσεις από πλευράς Εμιράτων και Αιγύπτου εναντίον των εχθρών του, ενώ μερικοί Ρώσοι μισθοφόροι πολεμούν μαζί με τις δυνάμεις του.
Το αδιέξοδο όλου του τελευταίου έτους υποδηλώνει ότι μια ντε φάκτο διχοτόμηση μπορεί να βρίσκεται στα σκαριά, μεταξύ μιας δυτικής Λιβύης με πολιτική κυριαρχία των ισλαμιστών, με την υποστήριξη της Τουρκίας και του Κατάρ, και μιας ανατολικής Λιβύης ελεγχόμενης από τον Χαφτάρ, με την υποστήριξη της Αιγύπτου και των υπόλοιπων – πλην Κατάρ – χωρών του Κόλπου.
Γιατί θα ήταν αναγκαίος ένας Τζιμπρίλ
Ένας άνθρωπος ο οποίος ίσως είχε την δυνατότητα να ενώσει τις δύο πλευρές έχασε τη δική του, προσωπική μάχη κατά του κορονοϊού στις 5 Απριλίου, στο Κάιρο: ήταν ο Μαχμούντ Τζιμπρίλ, ο πρώτος πρωθυπουργός της μετα-Καντάφι Λιβύης.
Η πιο εντυπωσιακή κληρονομιά του Τζιμπρίλ πιθανότατα ήταν η εκλογική του νίκη τον Ιούλιο του 2012, στην οποία ο συνασπισμός του, που κατά βάση συμπεριελάμβανε κοσμικές πολιτικές δυνάμεις, νίκησε εύκολα τα ισλαμιστικά κόμματα, δίνοντας έμφαση στον πατριωτισμό έναντι του θρησκευτικού φανατισμού.
Η πολιτική ιδιοφυΐα του Jibril έγκειτο στην ικανότητά του να κραδαίνει τη σημαία του Ισλάμ ενάντια στους ισλαμιστές, χωρίς να τους επιτρέπει να κραδαίνουν με τη σειρά τους το Κοράνι εναντίον του.
Μπορούσε δηλαδή να χρησιμοποιεί το ίδιο το Ισλάμ για να επιτεθεί στους ισλαμιστές, ισχυριζόμενος: “Ο λιβυκός λαός δεν έχει ανάγκη ούτε φιλελευθερισμό ούτε κοσμικότητα, ούτε προσποιήσεις στο όνομα του Ισλάμ, γιατί το Ισλάμ, αυτή η μεγάλη θρησκεία, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς. Το Ισλάμ είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτά τα πράγματα”.
Παρ’ όλες ωστόσο τις δεξιότητές του, ο Τζιμπρίλ δεν μπόρεσε να αποτρέψει το κατρακύλισμα της χώρας του προς νέες εμφύλιες συγκρούσεις. Δεν μπορούσε να πολεμήσει την αυξανόμενη δύναμη ανεξάρτητων πολιτοφυλακών και προσπάθησε απλώς να τις συγκρατήσει.
Ορισμένοι καταδίκασαν αυτή τη στρατηγική ως “πολιτική κατευνασμού”, ίσως όμως ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μηχανευτεί ένας ηγέτης, ειδικά καθώς η διεθνής κοινότητα, αφού έστρεψε τα μάτια της μακριά από τη Λιβύη μετά τον θάνατο του Καντάφι, απέτυχε να υποστηρίξει τον Τζιμπρίλ ακριβώς τη στιγμή που τη χρειαζόταν περισσότερο.
Καθώς η χώρα του κατέρρεε προς μια γενικευμένη εσωτερική σύρραξη, ο Τζιμπρίλ, ο οποίος δεν ήταν πολέμαρχος, εκδιώχθηκε από την πολιτική σκηνή και εξορίστηκε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο.
Η Λιβύη, διολισθαίνοντας προς μια διχοτόμηση μεταξύ Χαφτάρ και Σάρατζ, θα είχε σήμερα πραγματική ανάγκη ενός Τζιμπρίλ. Μόνο που κανένας τέτοιος άνθρωπος δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Του Hussein Ibish
https://www.capital.gr/bloomberg-view/3446959/
en-meso-krisis-koronoiou-i-libui-badizei-pros-ti-dixotomisi
22/4/2020
3.
Να πως βοηθάει η Τουρκία την Τρίπολη!
Η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας ανακοίνωσε στον Kυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας στην Τρίπολη, Siddik al Kebir ότι τα κεφάλαια της Λιβύης δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέχρι να εξοφληθούν όλα τα χρέη.
Ο επικεφαλής του τμήματος ρευστότητας της Κεντρικής Τράπεζας της Λιβύης, Ramzi Al-Agha αποκάλυψε ότι η Τουρκική Κεντρική Τράπεζα, ενημέρωσε τον κυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας στην Τρίπολη, Siddik al Kebir, ότι τα κεφάλαια της Λιβύης που κατατέθηκαν σε τουρκικές τράπεζες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, έως ότου ολοκληρωθεί ο διακανονισμός όλων των χρεών της Λιβύης προς την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένου του κόστους αγοράς όπλων, της θεραπείας των τραυματιών και του κόστους μεταφοράς στρατιωτών.
Σε αποκλειστικές δηλώσεις του στον ιστότοπο «Erm News» 20.4.2020, ο Al-Agha δήλωσε ότι εκτός από αυτές τις δαπάνες, υπάρχουν και αντισταθμιστικές αποφάσεις εκ μέρους των τουρκικών δικαστηρίων υπέρ των τουρκικών εταιρειών που έχουν συνάψει συμβάσεις με το κράτος της Λιβύης. Οι περισσότερες από αυτές είχαν υπογραφεί κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του πρώην κυβερνήτη Muammar Gaddafi και σταμάτησαν λίγο μετά την επανάσταση της 17ης Φεβρουαρίου. Επισήμανε επίσης, ότι το πάγωμα των λιβυκών κεφαλαίων στην Τουρκική Κεντρική Τράπεζα δεν περιλαμβάνει τα περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, που κατέθεσε ο Siddik al Kebir, με μηδενικό επιτόκιο πριν από λίγους μήνες, για να υποστηρίξει την καταρρέουσα τουρκική οικονομία και τα οποία δεν μπορούν να επιστραφούν για τουλάχιστον 4 χρόνια.
Ο Al-Agha δήλωσε ότι η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης έχει αποθεματικά συναλλάγματος άνω των 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, μεγάλο μέρος των οποίων μεταφέρθηκε πρόσφατα σε τουρκικές τράπεζες και δεσμεύτηκε σύμφωνα με απόφαση που εξέδωσε η Τουρκική Κεντρική Τράπεζα. Ο επικεφαλής του τμήματος ρευστότητας στην Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης σημείωσε ότι αυτό το μέτρο θα επηρεάσει αρνητικά την οικονομία της Λιβύης, επιδεινώνοντας την ανθρωπιστική κατάσταση της χώρας και τις συνθήκες διαβίωσης των Λίβυων πολιτών.
Al Marsad
του Γιώργου Κουτσούμη.
https://www.anixneuseis.gr/%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b2%ce%bf%ce%b7%ce%b8%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b7/
24/4/2020
Να πως βοηθάει η Τουρκία την Τρίπολη!
Η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας ανακοίνωσε στον Kυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας στην Τρίπολη, Siddik al Kebir ότι τα κεφάλαια της Λιβύης δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέχρι να εξοφληθούν όλα τα χρέη.
Ο επικεφαλής του τμήματος ρευστότητας της Κεντρικής Τράπεζας της Λιβύης, Ramzi Al-Agha αποκάλυψε ότι η Τουρκική Κεντρική Τράπεζα, ενημέρωσε τον κυβερνήτη της Κεντρικής Τράπεζας στην Τρίπολη, Siddik al Kebir, ότι τα κεφάλαια της Λιβύης που κατατέθηκαν σε τουρκικές τράπεζες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν, έως ότου ολοκληρωθεί ο διακανονισμός όλων των χρεών της Λιβύης προς την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένου του κόστους αγοράς όπλων, της θεραπείας των τραυματιών και του κόστους μεταφοράς στρατιωτών.
Σε αποκλειστικές δηλώσεις του στον ιστότοπο «Erm News» 20.4.2020, ο Al-Agha δήλωσε ότι εκτός από αυτές τις δαπάνες, υπάρχουν και αντισταθμιστικές αποφάσεις εκ μέρους των τουρκικών δικαστηρίων υπέρ των τουρκικών εταιρειών που έχουν συνάψει συμβάσεις με το κράτος της Λιβύης. Οι περισσότερες από αυτές είχαν υπογραφεί κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του πρώην κυβερνήτη Muammar Gaddafi και σταμάτησαν λίγο μετά την επανάσταση της 17ης Φεβρουαρίου. Επισήμανε επίσης, ότι το πάγωμα των λιβυκών κεφαλαίων στην Τουρκική Κεντρική Τράπεζα δεν περιλαμβάνει τα περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, που κατέθεσε ο Siddik al Kebir, με μηδενικό επιτόκιο πριν από λίγους μήνες, για να υποστηρίξει την καταρρέουσα τουρκική οικονομία και τα οποία δεν μπορούν να επιστραφούν για τουλάχιστον 4 χρόνια.
Ο Al-Agha δήλωσε ότι η Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης έχει αποθεματικά συναλλάγματος άνω των 80 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ, μεγάλο μέρος των οποίων μεταφέρθηκε πρόσφατα σε τουρκικές τράπεζες και δεσμεύτηκε σύμφωνα με απόφαση που εξέδωσε η Τουρκική Κεντρική Τράπεζα. Ο επικεφαλής του τμήματος ρευστότητας στην Κεντρική Τράπεζα της Λιβύης σημείωσε ότι αυτό το μέτρο θα επηρεάσει αρνητικά την οικονομία της Λιβύης, επιδεινώνοντας την ανθρωπιστική κατάσταση της χώρας και τις συνθήκες διαβίωσης των Λίβυων πολιτών.
Al Marsad
του Γιώργου Κουτσούμη.
https://www.anixneuseis.gr/%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b2%ce%bf%ce%b7%ce%b8%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%af%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b7/
24/4/2020