Ας μιλήσουμε λοιπόν για προτεραιότητες σε εποχές ισχνών εξοπλιστικών “αγελάδων”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Πολεμική Αεροπορία: Η πρόοδος των εργασιών στο F-16 Viper.
(2) Βλήματα NSM για τα ελληνικά F-16V:
Θανάσιμη απειλή για το Τουρκικό Ναυτικό.
(3) Ελληνικά F-4E Phantom: Στόχος το 2027!
(4) Είμαστε έτοιμοι για ένα πρόγραμμα τύπου… ΕΣΠΑ για τις Ένοπλες Δυνάμεις; Ιδού μερικές σκέψεις
(3) Ελληνικά F-4E Phantom: Στόχος το 2027!
(4) Είμαστε έτοιμοι για ένα πρόγραμμα τύπου… ΕΣΠΑ για τις Ένοπλες Δυνάμεις; Ιδού μερικές σκέψεις
Ας μιλήσουμε λοιπόν για προτεραιότητες
σε εποχές ισχνών εξοπλιστικών “αγελάδων”
Η αμερικανική υπηρεσία DSCA (Defense Security Cooperation Agency) ανακοίνωσε τον Ιούλιο του 2019 ότι το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ ενέκρινε την πιθανή πώληση στην Ελλάδα, μέσω προγράμματος FMS (Foreign Military Sale), επτά (7) ελικοπτέρων ναυτικής συνεργασίας MH-60R μαζί με ανταλλακτικά, υλικά και υπηρεσίες υποστήριξης και εκπαίδευσης, υπολογιζόμενου κόστους 600 εκατομμυρίων δολαρίων…
Συγκεκριμένα, σύμφωνα πάντα με την DSCA η Ελλάδα έχει αιτηθεί την προμήθεια επτά (7) ελικοπτέρων MH-60R, δέκα (10) ραντάρ APS-l 53(V) (επτά επί των ελικοπτέρων και τρία εφεδρικά), 18 κινητήρες T700 GE-401C (14 επί των ελικοπτέρων και τέσσερις εφεδρικoύς), επτά συστήματα ALFS (Airborne Low Frequency System), δέκα (10) συστήματα στόχευσης AN/AAS-44C(V) (επτά επί των ελικοπτέρων και τρία εφεδρικά), 18 συστήματα GPS/INS (Global Positioning System/Inertial Navigation Systems) με ενσωματωμένο σύστημα SAASM (Selective Availability/Anti-Spoofing Module [SAASM – 14 επί των ελικοπτέρων και τέσσερα εφεδρικά].
Επίσης, 1.000 ηχοσυμαντήρες AN/SSQ-36/53/62, δύο (2) εκπαιδευτικά βλήματα AGM-114 M36-E9 CATM (Captive Air Training Missiles), τέσσερα (4) εκπαιδευτικά βλήματα AGM-114Q, 100 κατευθυνόμενες ρουκέτες APKWS (Advanced Precision Kill Weapons System), 30 τορπίλες Mk.54, 12 πολυβόλα M-2400 και 12 πολυβόλα GAU-21, 18 ασυρμάτους AN/ARC-210 APX-1990A(C) (14 επί των ελικοπτέρων και τέσσερις εφεδρικούς), 24 συστήματα νυχτερινής όρασης AN/AVS-9 και δέκα (10) συστήματα IFF AN/APX-123.
Όλα αυτά, επαναλαμβάνουμε, τον Ιούλιο του 2019. Λίγες ημέρες μετά την αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα… Η όλη ιστορία περί προμήθειας τεσσάρων ελικοπτέρων MH-60R από την Ελλάδα, γνωστοποιήθηκε για πρώτη φορά επί των ημερών του ναυάρχου ε.α. Ευάγγελου Αποστολάκη στην ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Σκοπός του προγράμματος, όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί ήταν η προμήθεια 4+4 ελικοπτέρων του τύπου με σκοπό την αντικατάσταση των γερασμένων ΑΒ-212 της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού. Σημειωνόταν επίσης χαρακτηριστικά και “ενίσχυση της ομοιοτυπίας του στόλου των Ε/Π του Π.Ν. με έμμεσα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από την ομογενοποίηση της πλατφόρμας, των κινητήρων, των διαδικασιών συντήρησης και εκπαίδευσης του προσωπικού”.
Επί της ουσίας δηλαδή το πρόγραμμα δεν περιλαμβάνει εκσυγχρονισμό των 11 διαθέσιμων S70 Aegean Hawk. Και περνάμε στο προκείμενο… Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε ίσως να θεωρήσουμε ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα έχει πράγματι βάση υλοποίησης. Υπό τις παρούσες συνθήκες όμως ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ να υπάρχουν έστω και σκέψεις -πόσο μάλλον πιέσεις- για την άμεση υλοποίηση μιας τέτοιας προμήθειας.
Οι λόγοι είναι πολλοί. Τόσοι που σίγουρα δεν μπορούμε να τους αναλύσουμε διεξοδικά, οπότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να επιχειρήσει κανείς να αναφερθεί στους πιο σημαντικούς. Τεκμηριωμένα, με γνώμονα τον χρόνο παράδοσης στις Ένοπλες Δυνάμεις και την το συντομότερο δυνατό προσθήκη στην αμυντική ισχύ, άρα και στην αποτρεπτική αξιοπιστία της χώρας:
1). Το Πολεμικό Ναυτικό εδώ και χρόνια αξιοποιεί επιχειρησιακά τέσσερα πραγματικά σύγχρονα συμβατικής πρόωσης υποβρύχια τύπου “Παπανικολής” (Type 214), καθώς και ένα εκσυγχρονισμένο Type 209/1200, τύπου “Ωκεανός” με απαρχαιωμένες τορπίλες SST-4 και SUT. Πρόκειται για πρόγραμμα με απόλυτη επιχειρησιακή προτεραιότητα, προϋπολογιζόμενου ύψους 100 περίπου εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο αρνούμαστε πεισματικά εδώ και χρόνια να υλοποιήσουμε.
Παρά το γεγονός ότι έχουν κατατεθεί πραγματικά ελκυστικές προτάσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η αναβάθμιση των παλαιών SUT, από τρεις τουλάχιστον κατασκευαστές. Μην ξεχνάμε βέβαια και το πρόγραμμα για την προμήθεια συστημάτων που σχετίζονται με την αυτοπροστασία, άρα την επιβιωσιμότητα των υπερσύγχρονων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού.
2). Το ίδιο πεισματικά αρνούμαστε να προχωρήσουμε σε πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των τεσσάρων φρεγατών MEKO 200HN του Πολεμικού Ναυτικού. Άλλο ένα πρόγραμμα που θα έπρεπε ήδη να βρίσκεται εδώ και καιρό στη φάσης της υλοποίησης, δεδομένου ότι οι φρεγάτες τύπου “S” εντός πενταετίας θα πρέπει να αρχίσουν να αποσύρονται, αφού εχουν περισσότερα από 40 χρόνια επιχειρησιακής ζωής…
3). Για ποιον λόγο στο εν λόγω πρόγραμμα προμήθειας νέων ελικοπτέρων δεν έχουμε συμπεριλάβει και την αναβάθμιση-εκσυγχρονισμό των 11 Aegean Hawk που ήδη διαθέτουμε και την εν συνεχεία υποστήριξή τους; Γιατί μιλάμε μόνο για τη μεμονωμένη προμήθεια τεσσάρων ελικοπτέρων; Μας διαφεύγει ότι έτσι θα δημιουργήσουμε τη ανάγκη συντήρησης, υποστήριξης και επιχειρησιακής εκμετάλλευσης δύο διαφορετικών τύπων; Την οποία φυσικά δεν θα μπορούμε να καλύψουμε… Μήπως έτσι απαξιώνουμε με δική μας πρωτοβουλία τα 11 παλαιότερα Aegean Hawk;
Γιατί δεν διδασκόμαστε από λάθη του παρελθόντος; Αναφερόμαστε στο στόλο των επιθετικών ελικοπτέρων ΑΗ-64 Apache. Αγοράσαμε 12 καινούρια ΑΗ-64DHA χωρίς ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ να εκσυγχρονίσουμε στο ίδιο επίπεδο τα 19 εναπομείναντα AH-64A+. Με αποτέλεσμα επί αρκετά χρόνια να ψάχνουμε απεγνωσμένα λύσεις υποστήριξης τους. Με πολύ μεγάλο κόστος. Γιατί ξεχνάμε, ή δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε, τι συνέβη με το στόλο των Mirage 2000EG που δεν εκσυγχρονίστηκε στο σύνολό του σε -5EG;
4). Το Πολεμικό Ναυτικό δεν πάσχει από έλλειψη ελικοπτέρων. Τουλάχιστον προς το παρόν. Πάσχει κυρίως από σύγχρονες μονάδες επιφανείας. Σε εποχές που το τουρκικό Ναυτικό αλωνίζει στο Αιγαίο και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι πασιφανές ότι δεν μπορούμε να συζητάμε την προμήθεια νέων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων όταν δεν μεριμνούμε ούτε για την επέκταση της ζωής των κύριων οπλικών συστημάτων τα οποία αποτελούν την πεμπτουσία της επιχειρησιακής σημασίας και αξίας ενός Κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων.
Άλλος ένας λόγος γι’ αυτό, πέρα από τα 11 Aegean Hawk των οποίων τη διαθεσιμότητα οφείλουμε να διατηρούμε μόνιμα σε ποσοστά μεγαλύτερα του 75% (σ.σ. το θυμόμαστε άραγε;), είναι το ότι ήδη εκσυγχρονίζουμε τέσσερα P-3B (συν ένα εκπαιδευτικό), ακριβώς για να δώσουμε στο Πολεμικό Ναυτικό τη δυνατότητα να επιτηρεί μεγάλης έκτασης θαλάσσιες περιοχές (βλέπε Κρήτη-Λιβύη-Κύπρος) και να διεξάγει επιχειρήσεις εναντίον σκαφών επιφανείας και υποβρυχίων αποτελεσματικά για τα επόμενα 15 έως 20 χρόνια! Δαπανήσαμε μισό δισεκατομμύριο δολάρια για τον σκοπό αυτό.
5). Το Πολεμικό Ναυτικό μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει να αξιοποιεί τα ΑΒ-212 σε εκπαιδευτικούς ρόλους, όπως ήδη κάνει, εισάγοντας έτσι τα πληρώματα θαλάμου διακυβέρνησης και τους χειριστές συσκευών και όπλων, επιβαρύνοντας έτσι ελάχιστα τον στόλο των Aegean Hawk. Μπορεί επίσης να αξιοποιήσει τα έξι AS 365N3 Dauphin του Λιμενικού Σώματος που (πλην ενός από ό,τι λένε οι δικές μας πληροφορίες) παραμένουν καθηλωμένα σχεδόν από το 2006! Πόσο έξυπνο;
Πρόκειται για δικινητήρια, υψηλών επιδόσεων και με πολύ καλό επίπεδο εξοπλισμού ελικόπτερα, τα οποία αγοράστηκαν το 2004 για την κάλυψη των αναγκών ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων. Το Πολεμικό Ναυτικό ανέλαβε πριν από σχεδόν μία δεκαετία να υποστηρίξει το Λιμενικό Σώμα.
Να το υποστηρίξει στην αξιοποίηση αυτών των (επαναλαμβάνουμε εξαιρετικών από πλευράς δυνατοτήτων…) ελικοπτέρων. Μέσω της εκπαίδευσης χειριστών και τεχνικών. Παρά το γεγονός αυτό τα Dauphin παραμένουν καθηλωμένα! Στερώντας την Πολιτεία και τον φορολογούμενο που τα πλήρωσε – επένδυσε για την ακρίβεια σε αυτά, από τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
6). Για ποιόν ή για ποιους ακριβώς λόγους δεν έχει αναζητηθεί χρηματοδότηση για την επαναφορά αυτών των ελικοπτέρων σε πλόιμη κατάσταση; Πρώτα να κλείσουμε τις εκκρεμότητες που στερούν από το σύστημα άμυνας της χώρας υπάρχοντα οπλικά συστήματα και μετά να προχωρήσουμε στα επόμενα βήματα. Για ποιόν ή για ποιους λόγους δεν έχει αποφασιστεί σε κυβερνητικό επίπεδο τόσα χρόνια η αξιοποίηση των Dauphin μαζί με κάποια από τα AB-212 του Πολεμικού Ναυτικού σε ρόλο έρευνας και διάσωσης στο χώρο του Ιονίου;
Εξ όσων γνωρίζουμε ο αριθμός των Super Puma της Πολεμικής Αεροπορίας δεν επαρκεί για την κάλυψη της συνολικής έκτασης του FIR Αθηνών. Με αυτό τον τρόπο θα αυξάνονταν κατακόρυφα η διαθεσιμότητά τους (η μόνιμη παρουσία τους αν θέλετε) στο χώρο του Αιγαίου.
Ναι, η συγκεκριμένη αποστολή ανήκει στην Πολεμική Αεροπορία… Εδώ όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ειδική κατάσταση που επιβάλλει και ειδικές-αποτελεσματικές λύσεις. Πέρα όμως από τη ζοφερή δημοσιονομική εικόνα της χώρας μετά από μία δεκαετία μνημονίων και όλους τους περιορισμούς που αυτά έχουν επιφέρει στη χρηματοδότηση της λειτουργίας και του εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων και η οποία ήδη επιδεινώνεται και πάλι ραγδαία ελέω κορονοϊου…
Μήπως δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την τουρκική διεκδίκηση που θέλει τη διενέργεια αποστολών SAR σε ολόκληρο το ανατολικό -και όχι μόνο- Αιγαίο από βορρά προς νότο (δες σχετικό χάρτη); από αυτό τον τομέα δεν προβλέπει συγκεκριμένο σενάριο ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει απόπειρα της Τουρκίας να στήσει θερμό επεισόδιο; Από το μυαλό μας το βγάζουμε;
Αυτοί είναι -κατά την υποκειμενική μας ασφαλώς- άποψη, οι έξι πιο σημαντικοί λόγοι που καθιστούν την προμήθεια ελικοπτέρων MH-60R απαγορευτική (για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλη λέξη…) για τη χώρα μας. Υπάρχουν βέβαια και δεκάδες άλλοι, με πιο σημαντικό ίσως το ότι χρειάζεται να αυξήσουμε τις διαθεσιμότητες των υπαρχόντων στο ελληνικό οπλοστάσιο πτητικών μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων συνολικά και όχι τον αριθμό τους.
Για να μη μακρηγορούμε… Περιθώρια για “επιλογές” τύπου MH-60R στην παρούσα συγκυρία, απλά δεν υπάρχουν. Ουδείς αμφισβητεί την κορυφαία ποιότητα του οπλικού συστήματος. Δεν υπάρχει όμως λογική ακόμη και στο να σκεφτόμαστε προμήθεια νέων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ενώ υπάρχουν δεκάδες άλλες κρίσιμες εκκρεμότητες. Πόσο μάλλον να το συζητάμε. Προφανώς κάθε αντίλογος είναι δεκτός. Εδώ είμαστε για να καταγράψουμε και να σχολιάσουμε, στο πλαίσιο ενός ορθολογικού -ελπίζουμε- δημόσιου διαλόγου.
Και μια που το… έφερε η κουβέντα, μήπως όταν έρθει η ώρα να το συζητήσουμε, μήπως πρέπει να γίνει αυτό που φαίνεται πως μελετά η κυβέρνηση για τον τομέα των οχημάτων μέσω της διαδικασίας αποκρατικοποίησης της ΕΛΒΟ;
Έχουμε ως χώρα την πολυτέλεια κάθε σώμα ασφάλειας κάθε Κλάδος και κάθε Όπλο των Ενόπλων Δυνάμεων και ο πολιτικός τομέας να έχει τον δικό του τύπο ελικοπτέρου; Δεν θα πρέπει στο ανώτατο και πλέον κεντρικό επίπεδο να καταγραφούν οι ανάγκες σε βάθος π.χ. 20ετίας που είναι εκατοντάδες και αντί να προμηθευόμαστε μερικά κάθε φορά, να καλέσουμε τους κολοσσούς του κλάδου να καταθέσουν τις προσφορές τους;
Οι προσφορές αυτές που θα περιλαμβάνουν γραμμή/ές παραγωγής και συντήρησης εν συνεχεία στην Ελλάδα; Αν αυτή δεν θα ήταν πραγματικά αναπτυξιακή απόφαση, ποια θα ήταν;
ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ
22/04/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Πολεμική Αεροπορία:
Η πρόοδος των εργασιών στο F-16 Viper.
Σε εξέλιξη είναι οι εργασίες του προγράμματος F-16V της Πολεμική Αεροπορίας από την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ). Τα νεότερα σύμφωνα με τις αποκλειστικές πληροφορίες του γράφοντος αναφέρονται στους παρακάτω τρεις βασικούς άξονες ενεργειών.
Αρχικώς, το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα ολοκληρώθηκαν οι επισκευές στα υπόστεγα της ΕΑΒ ώστε να λάβουν χώρα οι εργασίες του πρωτοτύπου (πρόκειται για το αεροσκάφος με σειριακό αριθμό «005»). Υπενθυμίζεται, ότι υπήρχαν πολλαπλά προβλήματα στα υπόστεγα της ΕΑΒ λόγω εισροής υδάτων.
Δεύτερον, έχει πραγματοποιηθεί το πέρας της εργαστηριακής ανάπτυξης και των δοκιμών της τροποποίησης του πρωτοτύπου (αφορά το λογισμικό και την εγκατάσταση των LRU(Line Replaceable Unit).
Τρίτον, έχουν αγοραστεί όλες οι συσκευές, δηλαδή τα LRU (ραντάρ AESA, επικοινωνίες, υπολογιστές κτλ) που θα εγκατασταθούν στο πρωτότυπο. Αναμένεται να εγκατασταθούν στο πρωτότυπο F-16V της ΠΑ και ακολούθως στα τέλη του 2020 να μεταβεί στις ΗΠΑ για την εκτέλεση δοκιμών και της έγκρισης των πιστοποιήσεων.
Η παραπάνω εξέλιξη θα σηματοδοτήσει τα επόμενα βιομηχανικά πρωτότυπα. Συνολικά, τέσσερα στον αριθμό. Ακολούθως θα έχουμε τα βιομηχανικά πρωτότυπα F-16V ένα μονοθέσιο και ένα διθέσιο από κάθε Block 52+ και ακολούθως από τα Block 52+ Advanced μέσα στο 2021.
Αγκάθι παραμένει το γεγονός πως ενώ έχει δοθεί η έγκριση για προσλήψεις προσωπικού στην ΕΑΒ συνολικώς 80 τεχνικών δεν έχουν προχωρήσει ακόμα οι γραφειοκρατικές και νομικές διαδικασίες ώστε το προσωπικό να ενταχθεί στην ΕΑΒ και ακολούθως να εκπαιδευτεί. Πρόκειται για εγκληματική αμέλεια που αποτελεί τροχοπέδη στο πρόγραμμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες λύση φέρεται να έχει βρεθεί με το σύστημα αυτοπροστασίας των αεροσκαφών και τη διασύνδεση του με το νέο ραντάρ AESA του F-16V. Όπως μας επισημαίνουν οι επιτελείς της ΠΑ σίγουρη απάντηση θα υπάρχει μόνον όταν το πρωτότυπο F-16V εκτελέσει τις σχετικές δοκιμές στις ΗΠΑ και λάβει τις ανάλογες πιστοποιήσεις.
Τέλος, συνεχίζονται οι εργασίες στα ΑΦΝΣ P-3B Orion του ΠΝ. Το ενδιάμεσης λύσης παραδόθηκε στο ΠΝ και επιχειρεί στα πλαίσια της ένταξης και της εκπαίδευσης των πληρωμάτων του ενώ το 2022 (αρχές και τέλη) αναμένεται να παραδοθούν τα άλλα δύο ΑΦΝΣ πλήρως εκσυγχρονισμένα.
Γιάννης Νικήτας
https://defencereview.gr/hellenic-air-force-f-16-viper-upgrade-programme/?fbclid=IwAR1rHFE7JPivJi6o1MHjRS64tfxDeEXOCcXGOm2FXpLZOwKAv0a4nqp4jKs
22 Απριλίου 2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Πολεμική Αεροπορία:
Η πρόοδος των εργασιών στο F-16 Viper.
Σε εξέλιξη είναι οι εργασίες του προγράμματος F-16V της Πολεμική Αεροπορίας από την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ). Τα νεότερα σύμφωνα με τις αποκλειστικές πληροφορίες του γράφοντος αναφέρονται στους παρακάτω τρεις βασικούς άξονες ενεργειών.
Αρχικώς, το αμέσως προηγούμενο χρονικό διάστημα ολοκληρώθηκαν οι επισκευές στα υπόστεγα της ΕΑΒ ώστε να λάβουν χώρα οι εργασίες του πρωτοτύπου (πρόκειται για το αεροσκάφος με σειριακό αριθμό «005»). Υπενθυμίζεται, ότι υπήρχαν πολλαπλά προβλήματα στα υπόστεγα της ΕΑΒ λόγω εισροής υδάτων.
Δεύτερον, έχει πραγματοποιηθεί το πέρας της εργαστηριακής ανάπτυξης και των δοκιμών της τροποποίησης του πρωτοτύπου (αφορά το λογισμικό και την εγκατάσταση των LRU(Line Replaceable Unit).
Τρίτον, έχουν αγοραστεί όλες οι συσκευές, δηλαδή τα LRU (ραντάρ AESA, επικοινωνίες, υπολογιστές κτλ) που θα εγκατασταθούν στο πρωτότυπο. Αναμένεται να εγκατασταθούν στο πρωτότυπο F-16V της ΠΑ και ακολούθως στα τέλη του 2020 να μεταβεί στις ΗΠΑ για την εκτέλεση δοκιμών και της έγκρισης των πιστοποιήσεων.
Η παραπάνω εξέλιξη θα σηματοδοτήσει τα επόμενα βιομηχανικά πρωτότυπα. Συνολικά, τέσσερα στον αριθμό. Ακολούθως θα έχουμε τα βιομηχανικά πρωτότυπα F-16V ένα μονοθέσιο και ένα διθέσιο από κάθε Block 52+ και ακολούθως από τα Block 52+ Advanced μέσα στο 2021.
Αγκάθι παραμένει το γεγονός πως ενώ έχει δοθεί η έγκριση για προσλήψεις προσωπικού στην ΕΑΒ συνολικώς 80 τεχνικών δεν έχουν προχωρήσει ακόμα οι γραφειοκρατικές και νομικές διαδικασίες ώστε το προσωπικό να ενταχθεί στην ΕΑΒ και ακολούθως να εκπαιδευτεί. Πρόκειται για εγκληματική αμέλεια που αποτελεί τροχοπέδη στο πρόγραμμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες λύση φέρεται να έχει βρεθεί με το σύστημα αυτοπροστασίας των αεροσκαφών και τη διασύνδεση του με το νέο ραντάρ AESA του F-16V. Όπως μας επισημαίνουν οι επιτελείς της ΠΑ σίγουρη απάντηση θα υπάρχει μόνον όταν το πρωτότυπο F-16V εκτελέσει τις σχετικές δοκιμές στις ΗΠΑ και λάβει τις ανάλογες πιστοποιήσεις.
Τέλος, συνεχίζονται οι εργασίες στα ΑΦΝΣ P-3B Orion του ΠΝ. Το ενδιάμεσης λύσης παραδόθηκε στο ΠΝ και επιχειρεί στα πλαίσια της ένταξης και της εκπαίδευσης των πληρωμάτων του ενώ το 2022 (αρχές και τέλη) αναμένεται να παραδοθούν τα άλλα δύο ΑΦΝΣ πλήρως εκσυγχρονισμένα.
Γιάννης Νικήτας
https://defencereview.gr/hellenic-air-force-f-16-viper-upgrade-programme/?fbclid=IwAR1rHFE7JPivJi6o1MHjRS64tfxDeEXOCcXGOm2FXpLZOwKAv0a4nqp4jKs
22 Απριλίου 2020
2.
Βλήματα NSM για τα ελληνικά F-16V:
Θανάσιμη απειλή για το Τουρκικό Ναυτικό.
Η 18η Απριλίου είναι άλλη μια ημέρα ορόσημο για την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ). Η 331 Μοίρα ιδρύθηκε στις 18 Απριλίου 1988, με σκοπό την παραλαβή των νεοαποκτηθέντων αεροσκαφών Mirage 2000 EGM/BGM από την ΠΑ. Τα πρώτα αεροσκάφη προσγειώθηκαν στην αεροπορική βάση της Τανάγρας στις 27 Απριλίου 1988 και αμέσως άρχισε η εκπαίδευση των πρώτων Ιπταμένων από Γάλλους εκπαιδευτές.
Ο κύριος ρόλος της 331 Μοίρας είναι η αναχαίτιση παντός καιρού. Για το σκοπό αυτό εντάσσει τότε στο οπλοστάσιό της βλήματα Magic II καθώς και S-530D τα οποία σε συνδυασμό με το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας ICMS, τις ικανότητες του ραντάρ καθιστούν το Mirage 2000 EGM/Mk-I το πληρέστερο αποτρεπτικό όπλο του Αιγαίου για σχεδόν τρείς δεκαετίες.
Την άνοιξη του 1999 πριν από 21 χρόνια τέτοιες μέρες, προστίθεται ακόμη ένα όπλο υπεροχής, το βλήμα AM-39 EXOCET και πλέον η Μοίρα αναλαμβάνει και τον ρόλο της προσβολής στόχων επιφανείας.
Την 1η Μαρτίου 2007 η 331 Μοίρα ξεκίνησε η προετοιμασία της παραλαβής των νέων αεροσκαφών Mirage 2000-5. Στις 3 Μαΐου του ίδιου έτους τα πρώτα Μ2000-5 ICMS Mk-III προσγειώθηκαν στην 114 ΠΜ στην Τανάγρα. Σήμερα, η ΠΑ αξιοποιεί τα Mirage 2000 EGM/BGM από την 332 Μοίρα ενώ τα υπερσύγχρονα Mirage 2000-5 από την 332 Μοίρα.
Εγκληματικές ευθύνες και αμέλειες πολιτικών και φυσικών ηγεσιών της ΠΑ άφησαν τα Mirage 2000 EGM/BGM στη τύχη τους. Σήμερα, τα αεροσκάφη απόρροια παρωχημένων τεχνολογικά αισθητήρων, ηλεκτρονικών και όπλων βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους. Εάν η ΠΑ σήμερα είχε εκσυγχρονίσει τα Mirage 2000 EGM/BGM σε επίπεδο Mirage 2000-5 θα διέθετε ένα εξαιρετικό αεροσκάφος σε πολλά σημεία ανώτερο του F-16 και κυρίως μια πλατφόρμα μεταφοράς και προσβολής στρατηγικών στόχων με τα βλήματα SCALP EG.
Η Πολεμική Αεροπορία με τη προσθήκη των αντιπλοϊκών βλημάτων AM-39 EXOCET διαδραμάτισε και διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο Αιγαίο και στις σύγχρονες ναυτικές επιχειρήσεις επ’ ωφελεία του Πολεμικού Ναυτικού.
Αναμφίβολα τα Mirage 2000EGM/BGM της 332 Μoίρας (κωδικός κλήσης «Γεράκι»), έχουν εκτελέσει με ιδιαίτερη επιτυχία αναρίθμητες αναχαιτίσεις στα χρόνια επιχειρησιακής δράσης της Μοίρας. Η συμβολή τους ήταν καθοριστική στη διατήρηση της εναέριας κυριαρχίας της ΠΑ πάνω από το Αιγαίο, ενώ μετά την είσοδο σε υπηρεσία των Mirage 2000-5Mk2 επικεντρώθηκαν κυρίως στον ρόλο της ναυτικής κρούσης (αποστολές TASMO) εφοδιασμένα με βλήματα anti ship τύπου ΑΜ-39 Exocet. Η ύπαρξη αυτής της κατηγορίας ειδικών όπλων στο οπλοστάσιο της ΠΑ αποτελεί κρίσιμο παράγοντα αποτροπής και ισχυρό μέσο κρούσης εναντίον εχθρικών μονάδων επιφανείας, καθιστώντας στην κυριολεξία πολύτιμα τα Mirage 2000 EGM, παρά την υστέρηση τους σε ηλεκτρονικά συστήματα (ραντάρ, πιλοτήριο) συγκριτικά με τα -5Mk2.
Μάλιστα οι τεχνικοί της 114ΠΜ διατηρώντας εφευρετικότητα και θέληση για υπεροχή, προχώρησαν τα τελευταία χρόνια σε σειρά μικρών αλλά ουσιαστικών βελτιώσεων σε επιχειρησιακό εξοπλισμό, που υποβοηθούν τον ιτπάμενο στη διευκόλυνση της αποστολής του.
Ειδικότερα ολοκληρώθηκε με επιτυχία η αντικατάσταση της παλαιάς οθόνης HDD, από τη νέα έγχρωμη οθόνη HDD-55L, τύπου Active Matrix LCD της ελληνικής εταιρίας Miltech. Επίσης στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού των Mirage 2000, αφαιρέθηκε το παλαιό σύστημα ναυτιλίας (INS) των EGM από το Sextant Totem 3000, με ενσωματωμένο δέκτη GPS της Sagem. Με αυτό εφοδιάστηκε το σύνολο των -5Μk2 αλλά και των μη εκσυγχρονισμένων EGM. ‘Έτσι αναβαθμίστηκαν οι επιδόσεις τους σε αποστολές αναχαίτισης και TASMO με συντομότερους χρόνους για προετοιμασία του μαχητικού για απογείωση αλλά μειώνοντας το κόστος υποστήριξης λόγω ομοιοτυπίας υλικού.
Συμπληρωματική του συστήματος ναυτιλίας, αποτελεί η προθήκη συστήματος GPS με έγχρωμη οθόνη ακριβώς κάτω από το HUD. Το σύστημα είναι τύπου ‘tablet»/GPS της Garmin, στη θέση του Head Level Display, που χρησιμοποιείται ως σύστημα απεικόνισης ναυτιλίας, ενώ παράλληλα με τη χρήση λογισμικού αποθηκεύονται στοιχεία για αξιολόγηση της εκπαιδευτικής εξόδου κατά την απενημέρωση! Παράλληλα τα μαχητικά της Μοίρας απέκτησαν αυξημένη ικανότητα νυχτερινής κρούσης θαλάσσιων στόχων ενώ διατηρούν αναλλοίωτα τα εξαίρετα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά της σχεδίασης που συνδυάζεται με τον ισχυρό Μ53-Ρ2 των EGM και μονάδα ψηφιακού ελέγχου κινητήρα FADEC από τα -5Μk2.
Σε ότι αφορά τις επιδόσεις τους σε ρόλο αέρος αέρος, δυστυχώς υποβαθμίστηκαν ως αποτέλεσμα της απαξίωσης αρχικά των βλημάτων SHARH τύπου R-530 (στερώντας τους το μοναδικό όπλο BVR) ενώ και τα βλήματα κλειστής αερομαχίας Magic II, αποσύρθηκαν σταδιακά λόγω εξάντλησης του ορίου ζωής που δίνει ο κατασκευαστής. Σταθμίζοντας το κόστος επαναπιστοποίησης των Magic, το ΓΕΑ επέλεξε τον εφοδιασμό των Mirage 2000EGM με βλήματα MICA IR, τα οποία είναι μεν υψηλότερων επιδόσεων αλλά δεν δύναται η πλήρης εκμετάλλευση των δυνατοτήτων τους, εξ αιτίας ασυμβατότητας με τον υπολογιστή και το ραντάρ του μαχητικού.
Από κει και πέρα το ραντάρ RDM-3 σε διαμόρφωση έρευνας επιφανείας, παρουσιάζει ακόμη αξιόλογες επιδόσεις (εμβέλεια εντοπισμού της τάξης των 60 ν.μ./110 χλμ.) αλλά φυσικά και υστερεί τεχνολογικά λόγω ηλικίας σε σχέση με το RDY των Mirage 2000-5MkII.
Η μεταφορά βλημάτων εναντίον πλοίων τύπου ΑΜ-39 Exocet Block 2, τα οποία εξασφαλίζουν κορυφαία αποτροπή καθώς είναι σε θέση να πλήξουν αιφνιδιαστικά και σε ελάχιστο (συγκριτικά με τις μονάδες επιφανείας χρόνο) κύριες μονάδες του τουρκικού Ναυτικού. Να σημειωθεί ότι ο στόλος των Mirage 2000-5Mk2 δεν συμπεριέλαβε στο λογισμικό SEG-52 την πιστοποίηση για χρήση βλημάτων Exocet, καθώς οι γάλλοι ζητούσαν οικονομικό τίμημα που κρίθηκε υπερβολικό. Έτσι τα Mirage 2000EGM/BGM παρέμειναν μέχρι σήμερα μοναδικοί πιστοποιημένοι φορείς με ειδίκευση σε αποστολές ναυτικής κρούσης (TASMO).
Η κρισιμότητα των Exocet στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της ΠΑ έχει επιπλέον κορυφαία σπουδαιότητα από τη στιγμή που το τουρκικό Ναυτικό διαθέτει ικανότητα αεράμυνας περιοχής με τις φρεγάτες O.H Perry και ΜΕΚΟ οι οποίες είναι εφοδιασμένες με βλήματα SM-1 και ESSM εξασφαλίζοντας αποτελεσματική «ομπρέλα προστασίας» έναντι εναέριων απειλών. Κατά συνέπεια οι συμβατικές προσβολές πλοίων με όπλα ελεύθερης πτώσης ή βλήματα μικρού βεληνεκούς όπως οι AGM-65G Maverick καθίστανται πλέον ξεπερασμένες και αναποτελεσματικές εκ των πραγμάτων. Μόνο ο συνδυασμός Mirage 2000EGM/BGM – Exocet εξασφαλίζει την ικανότητα αποτελεσματικής προσβολής από αποστάσεις εκτός του βεληνεκούς των SM-1 και σε συνθήκες που εξασφαλίζουν πλήρη αιφνιδιασμό για τον αντίπαλο.
Στην έκδοση που διαθέτει η ΠΑ το βλήμα AM-39 Block.2 Exocet έχει μέγιστο βεληνεκές 54 χιλιόμετρα περίπου και αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 0,9 Μach.
Φωτογραφία: Γιάννης Νικήτας
Η επόμενη μέρα για τη Πολεμική Αεροπορία στις αποστολές TASMO
H ΠΑ δεν πρέπει να απολέσει την ικανότητα να διαθέτει εξειδικευμένα όπλα ναυτικής κρούσης. Η Τουρκική Αεροπορία αντιλαμβανόμενη την αξία και χρησιμότητα των όπλων ναυτικής κρούσης που βάλλονται από μεγάλο βεληνεκές προχώρησε στην ανάπτυξη και αξιοποίηση των βλημάτων SOM και των προσεχώς των εξειδικευμένων ναυτικών όπλων SOM-C1 και SOM-C2. Σήμερα τα τουρκικά μαχητικά F-16C/D Block 40 CCIP και F-4E 2020 χρησιμοποιούν άγνωστο αριθμό βλημάτων των εκδόσεων SOM-A, SOM-B1 και SOM-B2 για προσβολή σταθερών στόχων στρατηγικής αξίας και σημασίας.
Η επόμενη ημέρα για τη ΠΑ αναφορικά με τις αποστολές TASMO,
έγκειται σε τρεις κύριους άξονες:
Την προμήθεια βλημάτων NSM για τα ελληνικά F-16V
Την απόκτηση βλημάτων Harpoon για τα ελληνικά F-16V
Την αξιοποίηση ενός εκπαιδευτικού αεροσκάφους νέας γενιάς και παράλληλα ενός ελαφρού μαχητικού όπως το Μ-346FA που κάλλιστα μπορεί με εξαιρετικές αξιώσεις να εκτελέσει επιτυχώς αποστολές ναυτικής κρούσης με τα βλήματα MARTE ER.
Από καθαρά επιχειρησιακής και τεχνικής άποψης η πλέον βέλτιστη λύση είναι ο NSM λαμβάνοντας υπόψη πως αποτελεί ένα εξαιρετικά προηγμένο όπλο. Οι Harpoon είναι μια παλαιά σχεδίαση πυραύλου που όμως παραμένει ένα αξιόπιστο όπλο. Πάντα ελλοχεύει η περίπτωση οι Αμερικανοί να αρνηθούν την αποδέσμευση τέτοιων όπλων για την ελληνική ΠΑ αντιλαμβανόμενοι την αξία τους.
Από ευρωπαϊκής απόψεως ο MARTE ER είναι επίσης νέας γενιάς και φιλοσοφίας δίχως την αμερικανική εμπλοκή άρα επιπλέον ασφάλεια σε θέματα καθοδήγησης – στοχοποίησης σε τυχόν ελληνοτουρκική σύρραξη. Η γνώση των πηγαίων κωδικών των όπλων από τους κατασκευαστές τους πάντα αποτελεί αστάθμητο παράγοντα για τον χρήστη στη φάση της χρησιμοποίησης. Γι αυτό και πάντα επιμένουμε πως πρέπει να υπάρχουν δύο πηγές εφοδιασμού οπλικών συστημάτων εκτός των ΗΠΑ.
Γι αυτό και η Τουρκία στράφηκε στην ανάπτυξη ενός εγχώριου στρατηγικού όπλου όπως οι SOM που μπορεί να μην είναι τεχνολογικού επιπέδου αντίστοιχων των δικών μας SCALP EG είναι όμως τουρκικού ελέγχου 100% και παράγονται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες με τουρκική εγχώρια προστιθέμενη αξία.
Σε κάθε περίπτωση η ΠΑ μπορεί να στραφεί αφενός σε ένα νέο βλήμα όπως ο NSM και αφετέρου να καλύψει την ανάγκη για ένα νέο εκπαιδευτικό – ελαφρύ μαχητικό αξιοποιώντας βλήματα όπως ο MARTE ER και πραγματοποιώντας αποστολές ναυτικής κρούσης. Η εμβέλεια του τελευταίου είναι άνω των 100 χιλιομέτρων.
Το βλήμα NSM (Naval Strike Missile) έχει ήδη πιστοποιηθεί στα F-16 (η δοκιμή έγινε τον Νοέμβριο του 2015), σύντομα αναμένεται να πιστοποιηθεί και στα F-35, ενώ εκτελούνται δοκιμές της έκδοσης παράκτιας άμυνας επί τροχοφόρου οχήματος HEMTT. Τα χαρακτηριστικά του NSM, που το κάνουν ιδιαίτερα ελκυστικό για την Αμερικανική Αεροπορία και το Ναυτικό είναι αρκετά (στην Αμερικανική Αεροπορία το βλήμα είναι γνωστό ως JSM : Joint Strike Missile). Αρχικά είναι ο μικρός χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ της εκτόξευσης και την επιτάχυνσης σε ταχύτητα πλεύσης (Cruising Speed).
Το μέγιστο βεληνεκές των 185 χιλιομέτρων κρίνεται επαρκές (ορισμένες πηγές κάνουν λόγο για μέγιστο βεληνεκές άνω των 200 χιλιομέτρων), ιδιαίτερα για τα χαρακτηριστικά του F-35. Είναι υποηχητικό βλήμα με έντονα τα χαρακτηριστικά stealth στη σχεδίαση του (σύμφωνα με την Αμερικανική Αεροπορία το βλήμα εμφανίζει χαμηλό ίχνος ραντάρ). Επίσης το βλήμα μπορεί να πετάξει πολύ χαμηλά, πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας, κάτι που το καθιστά δύσκολη στον εντοπισμό.
Ίσως το σημαντικότερο πλεονέκτημα του NSM είναι το ότι χρησιμοποιεί παθητικό αισθητήρα θερμικής απεικόνισης (επίσης χρησιμοποιεί σύστημα INS/GPS, σύστημα αναφοράς ανάγλυφου και βάση δεδομένων για την αναγνώριση στόχων). Εκτός των χαρακτηριστικών stealth και της δυνατότητας του να πετά πολύ χαμηλά, ο NSM είναι ικανός να εκτελεί βίαιους ελιγμού με μεγάλες φορτίσεις G, ιδιαίτερα στην τερματική φάση, προς αποφυγή των συστημάτων CIWS.
από τα ελληνικά F-16V.
Μια άλλη καινοτόμα ικανότητα που ενσωματώνει ο NSM είναι αυτή της επιλογής του σημείου προσβολής. Δηλαδή, το βλήμα μπορεί να προγραμματιστεί για να προσβάλει ένα συγκεκριμένο σημείου του πλοίου, για παράδειγμα της γέφυρας. Ομοίως, η πολεμική κεφαλή του, βάρους 276 λιβρών, μπορεί να προγραμματιστεί για πυροδότηση κατά την επαφή ή με καθυστέρηση, για πυροδότηση στο εσωτερικό του πλοίου, μετά την αρχική διάτρηση του εξωτερικού του πλοίου (το εξωτερικό κέλυφος της κεφαλής είναι κατασκευασμένο από τιτάνιο).
Το βλήμα NSM έχει τα εξής μοναδικά χαρακτηριστικά: (α) Ενσωματώνει χαρακτηριστικά stealth, πετά σε πολύ χαμηλό ύψος, ενώ μπορεί να εκτελέσει ελιγμούς με πολλά G (β) Ενσωματώνει σύστημα μνήμης με προφίλ των πλοίων, το οποίο χρησιμοποιεί για την αναγνώριση του στόχου.
Τέλος, όπως προαναφέραμε άλλη επιλογή για τα ελληνικά F-16V είναι ο Harpoon στη πλέον πρόσφατη έκδοση του AGM-84L Harpoon Block.II. Πριν μερικές ημέρες, στις 15 Απριλίου 2020, το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι ενέκρινε την πώληση, μέσω προγράμματος FMS (Foreign Military Sale), στο Μαρόκο, δέκα (10) βλημάτων κατά πλοίων AGM-84L Harpoon Block.II, δυνητικού κόστους $ 62 εκατομμυρίων. Τα βλήματα προορίζονται για των εξοπλισμό των F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας της χώρας.
Υπενθυμίζουμε ότι το Μαρόκο βρίσκεται σε φάση υλοποίησης ενός προγράμματος 23 και προμήθειας 25 νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16 Viper, συνολικού κόστους $ 4,8 δισεκατομμυρίων, εκ των οποίων τα $ 3,8 δισεκατομμύρια αφορούν στην αγορά των 25 νέων F-16 Viper και το $ 1 δισεκατομμύριο στην αναβάθμιση 23 εν υπηρεσία F‑16 στο επίπεδο Viper.
Η τελευταία έκδοση του Αμερικανικού πυραύλου για χρήση κατά στόχων επιφανείας είναι μέγιστου βεληνεκούς 124 χιλιομέτρων στα ίδια επίπεδα με τον ευρωπαϊκό MARTE ER.
Το Μ-346 επιδεικνύεται με τα φονικά του όπλα…
Φωτογραφία: Γιάννης Νικήτας
Ανασκόπηση
Εκτίμηση μας είναι πως η ΠΑ παράλληλα με τον εκσυγχρονισμό των F-16 σε επίπεδο VIPER πρέπει να τρέξει διαδικασίες για νέα όπλα και ατρακτίδια. Συγκεκριμένα απαιτούνται νέα όπλα αέρος όπως ο AIM-120D AMRAAM και νέα όπλα προσβολής στόχων όπως οι NSM και AGM-88E Advanced Antiradiation Guided Missile (AARGM), AGM-154 Joint Standoff Weapon (JSOW) – ER καθώς και AGM-158 JASSM.
Επίσης, νέου τύπου ατρακτίδια στόχευσης και ναυτιλίας (SNIPER), υπέρυθρου αισθητήρα (LEGION POD) και ηλεκτρονικού πολέμου. Επανειλημμένα έχουμε κάνει σχετικές αναλύσεις και παρουσιάσεις. Τα F-16V για να αποτελέσουν μια ανάκτηση ποιοτικής ισχύος πρέπει οπωσδήποτε να συμπληρωθούν με νέα όπλα και ατρακτίδια.
Σε πολιτικό επίπεδο η ελληνοαμερικανική άνοιξη των διπλωματικών μας επαφών με την Ουάσιγκτον και η απομόνωση της Τουρκίας πρέπει επιτέλους να μεταφραστεί σε σοβαρά ανταλλάγματα που πρέπει να διεκδικήσει και να απαιτήσει η ελληνική πλευρά. Τα Μ1117 δεν θεωρούνται και δεν είναι οπλικό σύστημα που κάνει τη διαφορά ούτε και ανταλλάγματα για τις ελληνικές παραχωρήσεις στις ΗΠΑ με τη πρόσφατη αμυντική συμφωνία.
Παράλληλα, η ΠΑ για λόγους εκπαίδευσης (αντικατάσταση των Τ-2) και ενίσχυσης των οροφών (απόσυρση των F-4 και των Mirage-2000) της μπορεί να εντάξει ένα νέο αεροσκάφους με χαμηλό κόστος απόκτησης και κόστους κύκλου ζωής όπως το Μ-346 και να το αξιοποιήσει ως πλατφόρμα προσβολής ναυτικών στόχων και φυσικά μιας σειράς από άλλες αποστολές (αεράμυνα σημείου, προστασία ευπαθών στόχων όπως τα ΑΣΕΠΕ, προσβολές εδάφους).
Γιάννης Νικήτας
https://defencereview.gr/nsm-missiles-for-hellenic-air-forces-f-16-viper/?fbclid=IwAR0M65Rm6DnUx4uDC--l7tTU5py2hub6bSvvkDb_UK7Hui16GAe0HJBKWSg
22 Απριλίου 2020
3.
Ελληνικά F-4E Phantom: Στόχος το 2027!
Σαρανταέξι χρόνια συμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες, από την άφιξη στην Ελλάδα και ένταξη των πρώτων μαχητικών F-4E Phantom II στο δυναμικό της Πολεμικής Αεροπορίας. Επρόκειτο για την πρώτη προμήθεια 36 αεροσκαφών, βάσει του προγράμματος PEACE ICARUS. Το μαχητικό αεροσκάφος που δικαιωματικώς, μπορεί να υποστηριχθεί ότι “άλλαξε” οριστικώς την “κοσμοθεωρία” της Πολεμικής Αεροπορίας ως προς τον αεροπορικό πόλεμο και τις τακτικές, εισάγοντάς την στην σύγχρονη εποχή.
Το αεροπλάνο θρύλος, εξακολουθεί να υπηρετεί αξιόπιστα, μετά και την υλοποίηση Προγράμματος Αναβαθμίσεως Ηλεκτρονικών (AUP) μετά την ανάθεση σχετικής συμβάσεως τον Δεκέμβριο του 1998. Μεταξύ των παρεμβάσεων που έγιναν στα επονομαζόμενα πλέον F-4E PEACE ICARUS 2000, περιλήφθηκε η εγκατάσταση σύγχρονου ραντάρ AN/APG-65 GR, νέος Υπολογιστής Αποστολής, νέο HUD, έγχρωμες οθόνες πολλαπλών χρήσεως στο πιλοτήριο, ανακριτής IFF, σύστημα πλοηγήσεως GPS/INS κ.ά. Στην νέα του μορφή, αναβαθμίσθηκαν οι μαχητικές ικανότητες του αεροσκάφους, χάρη στην απόκτηση δυνατότητος μεταφοράς πυραύλων ΑΙΜ-120 AMRAAM.
Το Phantom παραμένει ένας αξιόλογος και υπολογίσιμος αντίπαλος, παρά την υστέρησή του σε ευελιξία. Για να καταστεί αντιληπτή η επιχειρησιακή του αξία ως μέρος του σημερινού οπλοστασίου της Πολεμικής Αεροπορίας, το F-4E PI 2000 πλεονεκτεί στην αερομαχία σε σχέση με τα F-16 Block 30 και Mirage 2000EGM, χάρη στο ανωτέρων επιδόσεων ραντάρ, που διακρίνεται και από ανώτερες επιδόσεις σε αποστολές Διώξεως/ Βομβαρδισμού. Πλεονεκτεί επίσης στο ότι μπορεί να μεταφέρει μεγαλύτερο αριθμό όπλων αέρος – αέρος, 4 ΑΙΜ-9 Sidewinder και 4 AIM-120, γεγονός που σημαίνει ικανότητα εμπλοκής περισσότερων στόχων και παραμονής επί μεγαλύτερο διάστημα στην μάχη.
Επιπλέον, το Phantom μπορεί να μεταφέρει μεγαλύτερο φορτίο όπλων αέρος – εδάφους και να επιχειρήσει από μεγαλύτερο υψόμετρο. Στα σύγχρονα όπλα που προστέθηκαν στην φαρέτρα του είναι και οι φορείς αυτόνομης πτήσεως AFDS που αφήνουν υποπυρομαχικά για την εξουδετέρωση διαδρόμων αεροδρομίων, ένα όπλο το οποίο εξόπλιζε τα Α-7 Corsair αλλά μετά την απόσυρση του τύπου, πέρασαν στην “αρμοδιότητα” των F-4E PI 2000. Η δυνατότητα με μικρές τροποποιήσεις να καταστεί ικανό για άφεση των σύγχρονων βομβών καθοδήγησης λέιζερ (GBU) που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να αυξήσει ακόμη περισσότερο την αξία του αεροσκάφους.
Άλλο σοβαρό πλεονέκτημα στις επιχειρήσεις κρούσεως, είναι η νυκτερινή ικανότητα χάρη στο ατρακτίδιο στοχοποιήσεως Litening που μεταφέρει. Το συγκεκριμένο σύστημα είναι ανώτερο σε επιδόσεις του αντιστοίχου συστήματος LANTIRN που εφοδιάζουν ακόμη και τα πολύ πιο προηγμένα F-16 Block 52M.
Τέλος, ένα άλλο σημαντικό στοιχείο, είναι ότι η διαθεσιμότητα των Phantom κυμαίνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Και η κατάσταση θα ήταν σαφώς καλύτερη, εάν ανταποκρινόταν σε αυτό το θέμα και η ΕΑΒ.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την συγκυρία των επομένων ετών, κατά τα οποία, λόγω υλοποιήσεως του προγράμματος αναβαθμίσεως των F-16, ένας σημαντικός αριθμός εξ αυτών θα βρίσκεται μονίμως στην ΕΑΒ, έχει ως αποτέλεσμα την απόφαση της ηγεσίας να διατηρήσει το Phantom σε υπηρεσία μέχρι και το 2027. Η παρουσία του κρίνεται χρήσιμη από όλες τις πλευρές, μέχρι το έτος εκείνο που προβλέπεται να ολοκληρωθεί η αναβάθμιση των 84 F-16. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο προ μερικών μηνών, όπως αποκάλυψε ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ, ο ΥΕΘΑ προώθησε στην ΓΔΑΕΕ το υποπρόγραμμα FOS για τα F-4, ύψους 52 εκατ. ευρώ περίπου.
Όλα δείχνουν λοιπόν ότι το θρυλικό Phantom θα μείνει σε περίοπτη θέση και στην ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας, κατέχοντας το ρεκόρ του μακροβιότερου μαχητικού αεροσκάφους της. Το 2027, θα το βρει να έχει συμπληρώσει 53 έτη επιχειρησιακού βίου με τα ελληνικά χρώματα.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/ellinika-f-4e-phantom-stohos-to-2027/?fbclid=IwAR0LN84G2TIBMvvSmV6OOMJyj1tODa8z0PzUjP4IbxHPxPkb_vOgRVMgcO0
7/4/2020
4.
Είμαστε έτοιμοι για ένα πρόγραμμα τύπου… ΕΣΠΑ για τις Ένοπλες Δυνάμεις; Ιδού μερικές σκέψεις
Στο πρώτο μέρος κατεβλήθη προσπάθεια να αναλυθούν τα προβλήματα που υπάρχουν στην εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία (ΑΒ). Επίσης κατεβλήθη προσπάθεια να αναδειχθούν οι ευκαιρίες που δημιουργεί η επανάσταση που είναι προ των πυλών και αφορά στην κατακλυσμική εξέλιξη της τεχνολογίας στον τομέα των μη επανδρωμένων συστημάτων όλων των τύπων (αέρος, εδάφους θαλάσσης και υποβρυχίων). Αναλύθηκε επίσης η ανάγκη κεντρικού σχεδιασμού έξω από την κηδεμονία της παραδοσιακής, συμβατικής επιχειρησιακής σκέψης.
Αν θέλουμε λοιπόν να προχωρήσουμε μπροστά αξιοποιώντας την ευκαιρία της νέας αυτής τεχνολογικής επανάστασης, πρέπει να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να ξεριζώσουμε ένα-ένα τα εμπόδια που μας απέτρεψαν τόσα χρόνια από το να προχωρήσουμε στην δημιουργία μιας σύγχρονης και ευρείας ΑΒ. Μιας ΑΒ η οποία δεν μπορεί να περιορίζεται στην κάλυψη αναγκών των ΕΔ αλλά πρέπει με εξωστρέφεια και την πολιτεία αρωγό, να δημιουργεί προϊόντα ανταγωνιστικά και ελκυστικά στη διεθνή αγορά, αναδεικνύοντας την σε σημαντικό πυλώνα ανάπτυξης της οικονομίας.
Πριν τρέξουμε όμως πρέπει να… μπουσουλήσουμε ξανά στην πορεία ανάρρωσης της ΑΒ από τη βαριά αρρώστια που την πλήττει εδώ και πολλά χρόνια. Αρχικά απαιτείται η διεύρυνση του όρου ΑΒ ώστε να συμπεριληφθεί σε αυτόν κάθε σοβαρή / ενδιαφέρουσα τεχνολογική δυνατότητα που διαθέτει αυτή η χώρα, με έμφαση στη μικρή επιχειρηματικότητα που είναι ο κατ’ εξοχήν φορέας καινοτομίας. Το σημερινό πλαίσιο με τις υπέρμετρες και κοστοβόρες απαιτήσεις του, αποθαρρύνει ή καθιστά απαγορευτική την ένταξη των μικρών αλλά πολύ καινοτόμων επιχειρήσεων.
Στη συνέχεια απαιτείται να ενθαρρυνθεί με κατάλληλες πολιτικές η οριζόντια και κάθετη όσμωση στον επιχειρηματικό και ακαδημαϊκό χώρο. Αυτό μπορεί να γίνει με την δημιουργία προϋποθέσεων ανάπτυξης εταιρικών σχημάτων ειδικού σκοπού με συμμέτοχη εταιρειών διαφορετικού μεγέθους, αντικείμενου και δυναμικότητας σε συνεργασία με πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Τα σχήματα αυτά σε συνεργασία και υπό την καθοδήγηση των ερευνητικών και κατασκευαστικών κέντρων των ΕΔ και της κρατικής ΑΒ, θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε επιδοτούμενους διαγωνισμούς τεχνολογίας. Η αρχή μπορεί και πρέπει να γίνει με το παράθυρο ευκαιρίας που παρουσιάζεται στον τομέα μη επανδρωμένων συστημάτων.
Τέτοιοι διαγωνισμοί εγχώριας τεχνολογίας πρέπει να αποτελέσουν θεμελιώδη θεσμό στις ΕΔ και να χρηματοδοτούνται με σταθερό ποσοστό σε σχέση με τους προϋπολογισμούς προμηθειών εισαγωγής έτοιμων συστημάτων από την διεθνή αγορά.
Οι προτάσεις ένταξης στα προγράμματα αυτά πρέπει:
· Να αφορούν σε μεγάλο βαθμό σχήματα πανεπιστημίων και εγχώριων εταιρειών διαφορετικής δυναμικότητας, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις βαθμίδες επιχειρηματικότητας με διακριτούς και συγκεκριμένους ρόλους.
· Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αφορούν έτοιμα εμπορικά διαθέσιμα συστήματα και το πλαίσιο διασφάλισης της προϋπόθεσης αυτής πρέπει να είναι πολύ αυστηρό και συγκεκριμένο.
· Να έχουν σκοπό την ανάπτυξη πρωτοτύπων συστημάτων που θα εξυπηρετούν ειδικές ανάγκες των διαφόρων κλάδων των ΕΔ και ίσως και των Σωμάτων Ασφαλείας, που θα ορίζουν και τις γενικές απαιτήσεις και θα επιβλέπουν αποτελεσματικά την εξέλιξη σχεδίασης και κατασκευής, χωρίς όμως να περιορίζουν την καινοτομία και την εφευρετικότητα.
· Κριτήριο επιλογής των προτεινόμενων για χρηματοδότηση προγραμμάτων των αναδόχων σχημάτων, πρέπει να είναι η καινοτομία και η συνάφεια με τις επιχειρησιακές απαιτήσεις.
· Να υπάρχει σύστημα μοριοδότησης που να ενθαρρύνει τον πλουραλισμό συμμετοχής και όχι την μονοπώληση των αναθέσεων σε λίγες εταιρείες / σχήματα εταιρειών.
· Κάποιες από τις προτάσεις που θα επιλεγούν για χρηματοδότηση, εφόσον αποδώσουν επαρκώς επιτυχημένο σύστημα, θα μπορούσαν να ενταχθούν στο πρόγραμμα προμηθειών ως προϊόν συμπαραγωγής των ΕΔ με τον ιδιωτικό τομέα.
· Είναι γνωστό ότι υπάρχουν ευρωπαϊκοί περιορισμοί στον ορισμό κριτηρίων εντοπιότητας των εταιρειών που συμμετέχουν σε τέτοιους διαγωνισμούς. Ίσως όμως μια προϋπόθεση για την συμμέτοχη σε τέτοια προγράμματα θα πρέπει να είναι η μη ύπαρξη στεγανών τεχνογνωσίας, καθορίζοντας το επίπεδο ανάλυσης της προτεινόμενης τεχνολογίας στην φάση της αξιολόγησης από τους φορείς των ΕΔ και των ΣΑ που τους προκηρύσσουν.
Το γεγονός αυτό ενδεχόμενα θα μπορούσε να αποθαρρύνει μεγαλύτερους και πιο ώριμους διεθνείς τεχνολογικούς οίκους (αφού θα πρέπει να μοιραστούν όλη την τεχνογνωσία τους), από το να μονοπωλούν τις προτάσεις και να αλλοιώνουν την σκοπιμότητα του προγράμματος που είναι η ανάπτυξη εγχώριας τεχνογνωσίας.
Τέτοιες δράσεις μπορούν να επιτύχουν την κατάλληλη μόχλευση μεταξύ των απαιτήσεων του στρατηγικού σχεδιασμού και των τεχνολογικών δυνατοτήτων που έχουν, ή μπορούν να αναπτύξουν οι φορείς μιας διευρυμένης όπως προαναφέρθηκε εγχώριας ΑΒ. Μιας ΑΒ που θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την μικρή -αλλά καινοτόμο- επιχειρηματικότητα.
Προβλήματα και κανονιστικοί περιορισμοί υπάρχουν, ας βρούμε τρόπους να τους ξεπεράσουμε, μαζί με τον κακό μας εαυτό. Όλες οι χώρες έχουν εγχώρια και απόρρητα προγράμματα για την αμυντική τους βιομηχανία. Ας είμαστε ειλικρινείς, η μεγαλύτερη αναστολή στην ύπαρξη τέτοιων προγραμμάτων είναι η σκανδαλοφοβία λόγω λαθών του παρελθόντος. Στον αντίποδα όμως, τα οφέλη όπως η χρηματοδότηση της έρευνας στα ελληνικά πανεπιστήμια και η ανάπτυξη της εγχώριας τεχνογνωσίας πρέπει να βαρύνουν την πλάστιγγα των αποφάσεων.
Για να είναι όμως βιώσιμη μια τέτοια προσπάθεια, όπως προαναφέρθηκε, πρέπει ένα ικανό ποσοστό του προϋπολογισμού να εκτρέπεται με συνέπεια σε τέτοια προγράμματα σε ευθεία αναλόγια με τις δαπάνες για προμήθεια νέων συστημάτων από τον διεθνή ανταγωνισμό.
Πέραν των μη επανδρωμένων συστημάτων πρέπει να καλλιεργηθεί με το ίδιο σκεπτικό η δυνατότητα σε ελληνικές εταιρείες να εμπλακούν σε προγράμματα βελτίωσης υφιστάμενου αμυντικού υλικού, πάντα σε συνεργασία με τους κατασκευαστικούς και ερευνητικούς φορείς των ΕΔ.
Να ασκηθεί πίεση στους μεγάλους κατασκευαστές να μην πολεμούν τέτοιες προσπάθειες. Να ενσωματωθούν τέτοιοι όροι σε συμβάσεις προμηθειών. Μακροπρόθεσμα άλλωστε, αυτό βοηθάει και τα προϊόντα τους, αφού αυξάνει σε βάθος χρόνου τη δυνατότητα υποστήριξης αντιστοίχων συστημάτων διεθνώς, ακόμα και όταν οι κεντρική παράγωγη τους έχει σταματήσει.
Επιτυχημένα προϊόντα και αναβαθμίσεις που θα προκύπτουν θα μπορούσαν να τύχουν εμπορικής εκμετάλλευσης από τις εμπλεκόμενες εταιρείες με απόδοση φυσικά των όποιων λογικών royalties στους φορείς των ΕΔ που τους ανέθεσαν και συνεργάστηκαν στην υλοποίηση τους.
Διεθνή παραδείγματα υπάρχουν πολλά με πιο αντιπροσωπευτική την περίπτωση του Ισραήλ που έχει αναπτύξει τεχνογνωσία και εξάγει πολύ υψηλή τεχνολογία εμπλέκοντας τον ιδιωτικό τομέα, αξιοποιώντας στον μέγιστο βαθμό την τεχνολογία των συστημάτων που εισάγει.
Πρέπει να τονισθεί ότι στην αρχή δεν πρέπει να υπάρχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες από την προσπάθεια αυτή. Αρχικά τα προϊόντα που θα προκύπτουν ενδεχόμενα να μην είναι ανταγωνιστικά με αυτά που διαθέτει η διεθνής αγορά σε επίπεδο ποιότητας και επιδόσεων. Ας αξιοποιήσουμε όμως από επιλογή όπου μπορούμε και τέτοια συστήματα.
Αντίποδας των επιχειρησιακών επιδόσεων ίσως είναι η υποστήριξη και η δυνατότητα εξέλιξης που μπορεί να έχουν μέσα από μια στενή συνεργασία μεταξύ καλόπιστων εγχώριων φορέων. Η συνεπής εφαρμογή της πρακτικής αυτής όμως, θα δημιουργήσει τις τεχνολογικές βάσεις μιας νέας υγιούς, δυναμικής και ανταγωνιστικής ΑΒ, ικανής να παρέχει προϊόντα με επιχειρησιακές ικανότητες που θα υπερβαίνουν τον ανταγωνισμό και θα εξυπηρετούν διαχρονικά τις εξειδικευμένες επιχειρησιακές απαιτήσεις των ΕΔ.
Μιλάμε λοιπόν για ένα πρόγραμμα τύπου ΕΣΠΑ των ΕΔ. Το πρότυπο υπάρχει και η σκοπιμότητα είναι ακριβώς η ιδία. Η ανάπτυξη δηλαδή της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας με ιδιαίτερη έμφαση στην μικρή επιχειρηματικότητα σε εθνικό επίπεδο όπως συμβαίνει με το ΕΣΠΑ σε ευρωπαϊκό.
Ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα χρηματοδοτούμενων δράσεων που θα αναδεικνύει ανάδοχα (κατά το δυνατόν εγχώρια) συνεργατικά σχήματα. Σκοπός τους, η δημιουργία πρωτοτύπων προϊόντων που να εξυπηρετούν συγκεκριμένες επιχειρησιακές απαιτήσεις.
Αξιολόγηση τέτοιων προϊόντων με διαγωνιστικό χαρακτήρα μεταξύ περισσότερων του ενός συμμετεχόντων σχημάτων, θα μπορούσε να δημιουργεί και συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού μεταξύ τους. Εκδηλώσεις παρουσίασης των συστημάτων και ανακήρυξης του επικρατέστερου κάθε φορά, μπορούν να γίνουν ένας υγιής θεσμός.
Η παροχή εκθέσεων αξιολόγησης των παρουσιαζόμενων συστημάτων από έγκυρους κρατικούς φορείς στους συμμετέχοντες θα ήταν ένα σημαντικό εργαλείο στην προσπάθεια προώθησης των συστημάτων αυτών στην διεθνή αγορά (με εξαίρεση τυχόν διαβαθμισμένων δυνατοτήτων).
Με βάση τα ανωτέρω, ας προβληματισθεί ο κάθε ένας που θεωρεί τον εαυτό του ειδικό, εάν του δινόταν το βήμα, τι θα ζητούσε από τους έχοντες την εξουσία να αποφασίσουν και να νομοθετήσουν. Το ερώτημα έχει τη σκοπιμότητά του, αφού οποιαδήποτε τέτοια παρέμβαση θα ήταν μοναδική, και συνεπώς θα πρέπει να είναι κατανοητή, ρεαλιστική, εφαρμόσιμη και εντός των ορίων του υφιστάμενου δημοσιονομικού χώρου.
Φώτης Καμπιώτης
ι Αεροναυπηγός Μηχανικός, Ταξίαρχος (ε.α) Πολεμικής Αεροπορίας
https://www.defence-point.gr/news/eimaste-etoimoi-gia-ena-programma-typoy-espa-ton-enoplon-dynameon-merikes-skepseis
22/4/2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
(2) Ελλάδα-Τουρκία