Τι συμβαίνει σήμερα στην Λιβύη!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
(1) Ν. Μελέτης: Τα μυστικά της Λιβύης, 
το μέλλον του Χαφτάρ και οι προκλήσεις για την Ελλάδα.
(2)  Κ. Σαρίκας: O «βρώμικος» πόλεμος της Τουρκίας στη Λιβύη 
– Η «αφωνία» της Ευρώπης και ο περίεργος ρόλος της Ιταλίας.



Τι συμβαίνει σήμερα στην Λιβύη!

Τα όσα συμβαίνουν στην Λιβύη εδώ και πέντε μήνες δικαιολογημένα έλκουν  την προσοχή της Κυβέρνησης και κοινής γνώμης στην Ελλάδα αν και τα προηγούμενα χρόνια  δυστυχώς η Αθήνα ήταν μάλλον αδιάφορος παρατηρητής των όσων  συνέβαιναν στην γειτονική μας Λιβύη  και αυτό το «πλήρωσε ακριβά». Το σοκ το οποίο  αναντίρρητα υπέστη την  27 Νοεμβρίου, το παραδεχόμαστε ή όχι,  έφερε την σημερινή  Λιβύη της οποίας ένα μεγάλο μέρος της βρίσκεται απέναντι από την Κρήτη, στην κορυφή του ενδιαφέροντος μας. Να θυμίσουμε ότι την ημέρα εκείνη  ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά (παρά τις σχετικές εκτιμήσεις κάποιων από εμάς) η υπογραφή του Μνημονίου  Συναντίληψης (στην ουσία Συμφωνίας) για την Οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών στη … Μεσόγειο μεταξύ της Τουρκίας και της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Λιβύης με έδρα  την  Τρίπολη.

    Μετά την «νερόβραστη» διάσκεψη του Βερολίνου της 19 Ιανουαρίου και των όσων  ασαφών συμφωνήθηκαν για μία … αόριστη κατάπαυση του πυρός (οι επιτροπές που αποφασίστηκαν ακόμα να… συγκροτηθούν), για το εμπάργκο όπλων και στρατευμάτων  και των ευχολογίων για μία πολιτική  διευθέτηση  η Τουρκία εντατικοποίησε την στρατιωτική ενίσχυση της Κυβέρνησης της Τριπόλεως. Γνώριζε  πολύ καλά ότι κανείς δεν θα την εμπόδιζε,  ούτε θα είχε συνέπειες για αυτό. Πληθώρα Τούρκων Συμβούλων, τμήματα Ειδικών Δυνάμεων του Τουρκικού Στρατού, πρόσθετος σύγχρονος εξοπλισμός, πυρομαχικά,  Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (UAVs), Ραντάρ, Μέσα Ηλεκτρονικού Πολέμου και φυσικά περί τις 2 χιλιάδες Σύριοι Αντάρτες δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για ανάληψη επιθετικών ενεργειών από  τις δυνάμεις της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του Φαγιέζ αλ Σάρατζ. 

Οι από την 18 Απριλίου σε τακτικό επίπεδο επιτυχίες των δυνάμεων της Κυβέρνησης της Τριπόλεως (GNA) με την τουρκικής εμπνεύσεως κωδική ονομασία «Καταιγίδα Ειρήνης» (Peace Storm) απέναντι στον  Λιβυκό Εθνικό Στρατό (LNA) του Χαλίφα Χάφταρ για την κατ? αρχήν άρση της πολιορκίας της Λιβυκής Πρωτεύουσας,  ανησύχησαν   όλους εκείνους  στην Ελλάδα οι οποίοι υπεραπλουστευμένα  έλπιζαν μέχρι τώρα ότι η κατάληψη της Τρίπολης ήταν στο τσεπάκι του «Στρατάρχη».  Όσοι είχαν πιστέψει μάλλον αφελώς και με ευκολία λόγω ευσεποθισμού, ότι την λύση του προβλήματος που δημιούργησε στην χώρα μας η Τουρκο-Λιβυκή Συμφωνία θα την έδινε η κατάληψη της Τρίπολης από τις δυνάμεις του Χάφταρ με την ίδια ευκολία απογοητεύονται με τις τελευταίες εξελίξεις. Επισημαίνεται ότι η άγνοια βασικών στοιχείων της Στρατιωτικής Στρατηγικής  και φυσικά της Τακτικής οδηγεί σε λανθασμένες εντυπώσεις και εκτιμήσεις. Μιας και  μιλάμε για αντιμαχόμενους …Στρατούς διευκρινίζεται ότι στην Λιβύη δεν υπάρχουν ομογενοποιημένοι κανονικοί Στρατοί, αλλά παραστρατιωτικές ομάδες με φυλάρχους και κυρίως μισθοφόρους ενώ τα υπολείμματα του Στρατού του Καντάφι έχουν διαμοιραστεί μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών.

Ο επονομαζόμενος «Στρατάρχης» Χαλίφα Χάφταρ, Αρχηγός του «Λιβυκού Εθνικού Στρατού» (LNA) και ισχυρός άνδρας της Ανατολικής Λιβύης έχασε την ευκαιρία να κυριαρχήσει σε όλη την Λιβύη πριν από ένα περίπου χρόνο όταν μετά την ενθάρρυνση των Συμμάχων του, ο Στρατός του προχώρησε σε μία μάλλον βιαστική και κακά προετοιμασμένη από στρατιωτικής απόψεως επιθετική ενέργεια εναντίον της Τριπόλεως. Επεδίωξε να ματαιώσει την Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για την εθνική συμφιλίωση που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί 14-15 Απριλίου 2019, στην Λιβυκή πόλη-όαση Γκανταμές (400 χιλ νοτιοδυτικά της Τριπόλεως) κάτι βέβαια που τελικά  πέτυχε. Δεν πέτυχε όμως να καταλάβει την Τρίπολη παρά την βαθειά και χωρίς δυσκολίες προηγηθείσα Προέλαση των δυνάμεων του  προς Δυσμάς  για να φθάσει στην Τρίπολη και να  έλθει σε επαφή με τις εχθρικές δυνάμεις της GNA. Έκτοτε αν και ο LNA  διατηρούσε την πρωτοβουλία δεν διέθετε την επαρκή μαχητική ισχύ για να επιφέρει το αποφασιστικό αποτέλεσμα κάτι που κάποιοι στην Ελλάδα δεν ήθελαν να το καταλάβουν.


Με τις επιθετικές επιχειρήσεις που άρχισαν την 18 Απριλίου λεπτομέρειες των οποίων μας έδωσε ο Δρ Σπύρος Πλακούδας στo Liberal ,  οι δυνάμεις του αλ Σάρατζ καθοδηγούμενες από τους Τούρκους κατήγαγαν σε τακτικό και επίπεδο νίκες σε βάρος του «Στρατού» του Χάφταρ (LNA). Η κατάληψη 6 πόλεων που κατείχε ο LNA και η ενοποίηση της παράκτιας ζώνης μεταξύ Τριπόλεως και Τυνησίας δίνουν πλέον στον αλ Σάρατζ και στην Κυβέρνηση του χώρο για …«ανάσες».  Δεν πέτυχαν όμως την Στρατηγική νίκη η οποία θα άλλαζε τα δεδομένα σε αυτόν τον αέναο πόλεμο όπως πχ την κατάληψη της πόλης Ταρχούνα, κέντρο ΔΜ και ανεφοδιασμού των δυνάμεων του Χάφταρ. Οι επιτυχίες είναι τοπικές και σε τακτικό επίπεδο και παρά το πλεονέκτημα στον αέρα με την πληθώρα των UAVs (Anka-S και Bayractar TB2) που χειρίζονται οι ίδιοι οι Τούρκοι αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μεγάλο βάθος χωρίς την αναγκαία υποστήριξη ενώ δεν διατίθεται η αναγκαία μαχητική ισχύς προκειμένου να απωθήσει τον LNA από την Τριπολιτάνια προς την Κυρηναϊκή.

    Όπως η Τουρκία δεν εγκατέλειψε τον «άνθρωπο» της,  τον Σάρατζ,  στην Λιβύη γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα καταρρέει το οικοδόμημα της νέο-οθωμανικής ηγεμονικής της πολιτικής σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και της αποστέρησης της Ελλάδος των θαλασσίων ζωνών που δικαιούται, έτσι και το τρίγωνο Αίγυπτος, ΗΑΔ και Σαουδική Αραβία δεν θα πρόκειται να εγκαταλείψουν  τον Χάφταρ.  Δεν θα επιτρέψουν ποτέ  να κυριαρχήσει στην Λιβύη μία φιλοτουρκική κυβέρνηση με δεσμούς με την Μουσουλμανική Αδελφότητα. 

    Αυτό που εμάς ως Ελλάδα ενδιαφέρει είναι ότι η Τουρκία πάτησε το πόδι της στην Λιβύη, εκμεταλλευόμενη το μέγα κενό της ΕΕ και τις λοιπές ευνοϊκές για αυτήν συνθήκες   και θα μείνει υποστηρίζοντας την διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση της Τριπόλεως. Κάτι που ευρέως χρησιμοποιεί η προπαγάνδα της. Ας αναζητηθούν άλλοι τρόποι ακύρωσης της Τουρκο-Λιβυκής Συμφωνίας για την οριοθέτηση των θαλασσίων δικαιοδοσιών. Η μόνιμη παρουσία 4 Φρεγατών και ενός Υποβρυχίου και η πρόσφατη Αεροναυτική Άσκηση με την συμμετοχή Αεροσκαφών Εναέριου Ανεφοδιασμού KC135R είναι μία επίδειξη προθέσεων αλλά και δυνατοτήτων για την διεξαγωγή αεροπορικών επιχειρήσεων μακριά από τις βάσεις τους.

    Δυστυχώς η πικρή αλήθεια είναι ότι η ΕΕ, «στην αυλή της οποίας» είναι η Λιβύη δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, άλλωστε γνωστός ο ανταγωνισμός Γαλλίας Ιταλίας, ενώ ψάχνει ακόμα τις απαραίτητες ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις για να αρχίσει επιτέλους η πολυδιαφημισμένη  επιχείρηση «IRINI». Οι ΗΠΑ απουσιάζουν λόγω του ότι δεν έχουν συμφέροντα στην περιοχή, η Ρωσία και με τον Χάφταρ και με την… Τουρκία.

Τολμώ να εκτιμήσω ότι δημιουργείται ένα νέο στρατιωτικό αδιέξοδο με  κανέναν μεγάλο νικητή και φυσικά κανέναν μεγάλο … ηττημένο που από μόνο του δεν μπορεί  να διευκολύνει οποιαδήποτε πολιτική λύση και φυσικά θα παγιώσει την σημερινή διαίρεση της ήδη … κατακερματισμένης χώρας. Διαφαίνεται μία ιδιόμορφη «ισοπαλία» με την οποία  οι περισσότεροι θα είναι ευχαριστημένοι, ή τουλάχιστον όχι δυσαρεστημένοι με δύο de facto  διοικητικές οντότητες  οι οποίες θα  διαμοιράζονται τα  ενεργειακά αποθέματα!

Σε ότι αφορά στην Αθήνα επιβάλλεται να παρακολουθεί την διαμορφούμενη κατάσταση ακόμα πιο κοντά και να χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία μέσω της ΕΕ  για να ασκεί  πίεση στην Κυβέρνηση της Τριπόλεως. Ελπίζουμε να μην συναινέσει ξανά σε οποιαδήποτε χρηματοδότηση της απλά και μόνο επειδή είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Εκτιμώ ότι ήλθε η ώρα  να επανασυσταθεί  και επαναλειτουργήσει το Προξενείο που είχαμε στην Βεγγάζη με ταυτόχρονη επαφή με όποιους θεσμικούς παράγοντες υπάρχουν στην περιοχή.

Σημ 1. Η Λιβύη των πολλαπλών ιδιαιτεροτήτων, της απουσίας θεσμικών κρατικών λειτουργιών αλλά και φυλετικής δομής, είναι διαιρεμένη βασικά μεταξύ δύο «πολιτικών οντοτήτων» που προήλθαν μετά την Λιβυκή Πολιτική Συμφωνία του Δεκεμβρίου 2015.
Το Δυτικό τμήμα (Τριπολιτάνια), με κέντρο την Τρίπολη που περιελάμβανε μέχρι και πριν 3 μήνες την κρίσιμη περιοχή της Σύρτης, ελέγχεται σε ένα σημαντικό μέρος από ενεργειακής πλευράς από την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ «Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας» (GNA) με επικεφαλής τον Φαγέζ Αλ Σαρράζ που είναι ταυτόχρονα και Πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου. Ισχυρός άνδρας που βρίσκεται στο παρασκήνια  είναι ο Αντιπρόεδρος Αχμέντ Μάιτικ, επιχειρηματίας από τη Μισράτα με ισχυρή παραστρατιωτική δύναμη, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου του Κράτους (Συμβουλευτικό Όργανο) Χαλίντ αλ Μίσρι, που συνδέεται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και για τον λόγο αυτό είναι «κόκκινο πανί» για την Αίγυπτο. Στην Τρίπολη βρίσκονται οι δύο σημαντικοί Οργανισμοί για την Οικονομία της Χώρας, η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (National Oil Corporation-NOL) και η Κεντρική Τράπεζα. 

 Το μεγαλύτερο όμως τμήμα της χώρας στο κέντρο – ανατολικά και από τον Απρίλιο 2019 εκτεταμένες περιοχές στα Δυτικά, ελέγχεται από τις δυνάμεις του  «Στρατάρχη» Χάφταρ που υποτίθεται ότι ενεργεί για  την λεγόμενη Βουλή των Αντιπροσώπων» με έδρα το Τομπρούκ και πολιτικό ηγέτη τον Πρόεδρο της Ακίλα Σαλέχ Αίσα.

Στις νότιες περιοχές της χώρας που συνορεύουν με το Τσαντ και τον Νίγηρα δρουν ανεξέλεγκτα πολέμαρχοι από τις τοπικές φυλές Τούμπου και στα νοτιοδυτικά προς την Αλγερία ένοπλοι Τουαρέγκ. 

Επισημαίνεται ότι στην Λιβύη η έννοια έθνους υπολείπεται αυτής της φυλής. Έχουμε πληθώρα φυλών (7 είναι οι κύριες και κάπου άλλες 40 οι μικρότερες) και φατριών και αναλόγως συμφερόντων συνάπτουν συμμαχίες, κάποιες πρόσκαιρες και καιροσκοπικές οι οποίες ευλόγως δεν είναι σταθερές. Δεν υπάρχουν ομογενοποιημένοι κανονικοί Στρατοί, αλλά παραστρατιωτικές ομάδες με φυλάρχους και μισθοφόρους. 

Σημ 2. Δεν ασχολήθηκα σε αυτό το άρθρο ουδόλως με την προχθεσινή ομιλία του Χαλίφα Χάφταρ στο ελεγχόμενο από αυτόν τηλεοπτικό κανάλι Libya al-Hadath, για το ότι  «αποδέχθηκε τη βούληση του λαού και την εντολή του» , να κυβερνήσει την …Λιβύη. Ποιος θεσμός και πως προέκυψε αυτή η «λαϊκή εντολή». Δυστυχώς διαφαίνεται εσωτερική  σύγκρουση στο  Τομπρούκ και στην  Βεγγάζη με τον Ακίλα Σαλέχ Αίσα να προσπαθεί να περιορίσει τον Χάφταρ.

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α., επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal»


 29 Απριλίου 2020 


             ΣXETIKA KEIMENA             





Τα μυστικά της Λιβύης, το μέλλον του Χαφτάρ 
και οι προκλήσεις για την Ελλάδα.

Την ακριβή εικόνα η οποία αποτυπώνει τα τεκταινόμενα στην Λιβύη, αναζητούν οι μεγάλες δυνάμεις καθώς όλα δείχνουν ότι η τουρκική παρέμβαση υπέρ της κυβέρνησης της  Τρίπολης  έχει συμβάλει στην απόκρουση της επίθεσης του Στρατηγού Χαφτάρ εναντίον της Τρίπολης και οπισθοχώρηση των δυνάμεων του, δημιουργώντας νέα δεδομένα επί του πεδίου, που επηρεάζουν και την ειρηνευτική διαδικασία.

Εικόνα που περιπλέκεται μετά την αυτοανακήρυξη του Χαφτάρ σε κυβερνήτη της χώρας, κίνηση που αποδοκιμάστηκε όχι μόνο από την Ουάσιγκτον αλλά και από τη Μόσχα.

Η κατάσταση στην Λιβύη αφορά άμεσα την Ελλάδα και περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα ,καθώς δεν είναι μόνο η απειλή νέων μεταναστευτικών ροών ,αλλά κυρίως ότι ενδεχόμενη  διάσωση και ενίσχυση της κυβέρνησης Σαράτζ  καθιστά ακόμη πιο δύσκολη κάθε προσπάθεια στην διάρκεια της ειρηνευτικής διαδικασίας να τεθεί και θέμα ακυρότητας του Τουρκολυβικού  Μνημονίου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.

Ακόμη και εάν η επιδίωξη του Χαφτάρ είναι  η διχοτόμηση της χώρας ως εναλλακτικής επιλογής, η ντε φάκτο νομιμοποίηση  μιας τέτοιας κατάστασης  η οποία θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον για την Ελλάδα ,λόγω της αρχικής τουλάχιστον δέσμευσης Χαφτάρ για κατάργηση του Μνημονίου, εάν γίνει τελικά, θα απαιτήσει πολύ χρόνο τον οποίο ενδιαμέσως θα εκμεταλλευθεί  ο κ.Ερντογάν για δημιουργία τετελεσμένων.

Το διάγγελμα του στρατηγού Χαφτάρ την Δευτέρα με το οποίο ανακοίνωσε την καταγγελία της Πολιτικής  Συμφωνίας του 2015 ,βάσει της οποίας συγκροτήθηκε και το Πολιτικό Συμβούλιο το οποίο αποτελεί την κυβέρνηση της Τρίπολης που είναι  και αναγνωρισμένη από τον  ΟΗΕ και την ανάληψη της εξουσίας από το Στρατιωτικό Συμβούλιο του οποίου ηγείται ο ίδιος  προκάλεσε σύγχυση αρχικά για το εάν αντανακλά κάποια επιτυχία του στρατηγού Χαφτάρ και του LNA στο πολεμικό μέτωπο. 

Όπως όλα δείχνουν πρόκειται για μια μάλλον αμυντική κίνηση του στρατηγού Χαφτάρ ο οποίος είδε την  εκστρατεία κατάληψης της Τρίπολης που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019 να αποτυγχάνει και μάλιστα τις τελευταίες ημέρες είδε απώλειες επί του εδάφους με αιχμή την επίθεση των δυνάμεων Σαράτζ στην στρατηγικής σημασίας πόλη  Tarhuma.

Σημαντικό πρόβλημα για τον  στρατηγό Χαφτάρ είναι  η «νομιμοποίηση» αυτής  της απόφασης του, καθώς την απέδωσε στον  λιβυκό λαό «που διαδήλωσε ζητώντας την ανάληψη εξουσίας από το LNA» αλλά πάντως φαίνεται ότι δεν έχει την στήριξη ούτε του εκλεγμένου Κοινοβουλίου το οποίο έχει καταφύγει στην Ανατολική Λιβύη που είναι  υπό τον έλεγχο των δυνάμεων του στρατηγού Χαφτάρ. Το Κοινοβούλιο αυτό είχε διορίσει τον Χαφτάρ αρχηγό Στρατού και από εκεί αντλεί την όποια  νομιμοποίηση διαθέτει..  Όπως έγινε γνωστό μάλιστα  μόνο  κάποια μέλη του Κοινοβουλίου (HoR)  εξέφρασαν την στήριξη τους στην απόφαση του Χαφταρ να αναλάβει τις «τύχες της χώρας». Από τα ονόματα που εξέφρασαν στήριξη απουσιάζει το όνομα του εμβληματικού προέδρου του Σώματος Αγκιλα Σάλεχ ο οποίος μάλιστα δυο ημέρες πριν είχε προτείνει μια νέα διαδικασία ειρήνευσης . Χωρίς να είναι  γνωστό εάν έχει επέλθει ρήγμα στις σχέσεις τους , έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καμία αντίδραση  από τον Σάλεχ.

Παρά την ενίσχυση των δυνάμεων της κυβέρνησης της Τρίπολης με την βοήθεια και της Τουρκίας είναι  προφανές ότι είναι  εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει καθαρός νικητής στο στρατιωτικό πεδίο, όπου ο Χαφταρ απολαμβάνει της στήριξης της Αιγύπτου ,των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Ρωσίας.

Όμως την ίδια στιγμή δεν διαφαίνονται περιθώρια για επανάληψη της διπλωματικής προσπάθειας για επίλυση της κρίσης  και πιθανότατα ο Χαφτάρ ήθελε να αποφύγει μια τέτοια διαδικασία η οποία θα  αποτύπωνε και τους νέους συσχετισμούς και την εικόνα που έχει διαμορφωθεί στο έδαφος ,όπου έχουν περιορισθεί οι  κρίσιμες περιοχές που μέχρι τώρα ήλεγχαν οι δυνάμεις του . Ακόμη και ο έλεγχος των πετρελαιοπηγών  ,όπου όμως τα έσοδα πήγαιναν στην κρατική εταιρία της Λιβύης και από εκεί κατέληγαν κυρίως την Τρίπολη   δεν προσέφερε σημαντικά πλεονεκτήματα στον LNA  αντίθετα μπαίνοντας στον πειρασμό να κόψει την ροή πετρελαίου στέρησε την Λιβύη αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια με αποτέλεσμα τώρα η αντίθετη πλευρά να επιρρίπτει στον Χαφταρ  τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν και αφορούν  ακόμη και τις επισιτιστικές ανάγκες του πληθυσμού.

Η κυβέρνηση Σαρατζ, κατήγγειλε την κίνηση Χαφτάρ «ως φάρσα και ως νέο πραξικόπημα το οποίο προστίθεται σε μια σειρά άλλων που ξεκίνησαν πριν χρόνια». Η αμερικανική πρεσβεία με ανάρτησή της αποδοκίμασε την κίνηση Χαφτάρ.

Ο εκπρόσωπος της Ε.Ε.  αποδοκίμασε την κίνηση Χαφτάρ και η  Μόσχα δήλωσε ότι είναι  σε  επαφή και με  τις δυο πλευρές ενώ ο Ρώσος ΥΠΕΞ  Σ.Λαβρόφ δήλωσε χθες ότι  η Μόσχα «δεν εγκρίνει ούτε την δήλωση Σαρατζ ότι αρνείται πλέον να συνομιλήσει με τον Χαφταρ , ούτε όμως και την δήλωση Χαφταρ  ότι θα αποφασίσει μόνος του για τον τρόπο με τον οποίο θα ζει ο λαός της Λιβύης. Τίποτε από αυτά δεν βοηθά  στην εξεύρεση ενός  σταθερού συμβιβασμού ο οποίος είναι  ο μόνος τρόπος για βρεθεί λύση..»

Στο πλαίσιο αυτό αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία η Πενταμερής  που αναμένεται  να έχουν (πιθανόν την Πέμπτη) μέσω τηλεδιάσκεψης οι Υπουργοί Εξωτερικών  της Ελλάδας, της Κύπρου ,της Γαλλίας ,της Αιγύπτου και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Οι τέσσερις μεσογειακές χώρες(Ελλάδα, Γαλλία, Αίγυπτος, Κύπρος) έχουν αποδοκιμάσει τις δυο Συμφωνίες Ερντογάν -Σαρατζ ενώ οι δυο αραβικές χώρες (Αίγυπτος, ΗΑΕ) υποστηρίζουν σθεναρά  τον στρατηγό Χαφτάρ και αντιτίθενται σφόδρα στην εμπλοκή της Τουρκίας  και στην επικράτηση του Σαρατζ θεωρώντας ότι θα πρόκειται για νίκη του στρατηγικού και ιδεολογικού αντιπάλου  τους, των Αδελφών  Μουσουλμάνων. Και η Πενταμερής  ,μπορεί να θέλει πρακτικά να αναδείξει τις δυνατότητες  διεύρυνσης της περιφερειακής συνεργασίας με πυρήνα  τις Τριμερείς που έχουν ξεκινήσει με  πρωτοβουλία της Ελλάδας και της Κύπρου ,αλλά εκ των πραγμάτων στέλνουν ισχυρό μήνυμα και στην Τουρκία για τις εξελίξεις τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και στην Λιβύη.

Νίκος Μελέτης


29/4/2020

 2.
O «βρώμικος» πόλεμος της Τουρκίας στη Λιβύη 
– Η «αφωνία» της Ευρώπης και ο περίεργος ρόλος της Ιταλίας.

Μαρτυρίες και στοιχεία αποδεικνύουν ότι η Τουρκία δεν συνεχίζει απλά να εμπλέκεται στη λιβυκή διαμάχη αλλά θέλει να αναβαθμίσει την παρουσίας της στην περιοχή.

 Με αμείωτη ένταση και παρά το εμπάργκο όπλων φαίνεται ότι συνεχίζεται από την Τουρκία η ενίσχυση του GNA και της κυβέρνησης Σάρατζ στη Λιβύη τόσο με οπλικά συστήματα τουρκικής κατασκευής όσο και με μισθοφόρους μαχητές οι οποίοι μεταφέρονται από τη Συρία στην αφρικανική χώρα.

 Την ίδια ώρα για τρίτο μήνα παραμένει ανοιχτά της Λιβύης η αρμάδα του τουρκικού πολεμικού ναυτικού η οποία αποτελείται από πέντε φρεγάτες κλάσης Perry αλλά και πετρελαιοφόρο. Πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα ότι τόσο οι τουρκικές φρεγάτες-Goksu,Gediz,Gelibolu, Giresun και Gokceada όσο και το  Gungor έχουν επισκεφθεί ιταλικά λιμάνια για ανεφοδιασμό.

 Γεγονός που προκαλεί εύλογα ερωτήματα με δεδομένο ότι η Ιταλία όχι απλά θα συμμετέχει στην επιχείρηση «ΕΙΡΗΝΗ» που έχει ως αποστολή την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη αλλά θα αναλάβει και τη διοίκηση της ναυτικής δύναμης το πρώτο εξάμηνο. Χαρακτηριστικό είναι ότι το τελευταίο διάστημα πλοία του ιταλικού πολεμικού ναυτικού συχνά συνεκπαιδεύονται στην περιοχή με τουρκικές φρεγάτες.

 Έως και 25 τουρκικά UAV Bayraktar TB2 έχουν έως τώρα καταρριφθεί σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του LNA και επιπλέον έχουν καταστραφεί στο έδαφος δεκάδες οχήματα Kipri τα οποία κατασκευάζουν οι γείτονες. Η Άγκυρα πάντως συνεχίζει να μεταφέρει δια θαλάσσης οπλισμό στην Τρίπολη.

 Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις φρόντισαν όμως να προχωρήσουν σε μια ακόμη ενέργεια που αποδεικνύει την απόφασή τους όχι απλά να συνεχίσουν να εμπλέκονται στην λιβυκή διαμάχη αλλά και να αναβαθμίσουν την παρουσία τους στην περιοχή. Ήταν η άσκηση-ενδεχομένως και προσομείωση επίθεσης- ανοιχτά της Λιβύης με συμμετοχή μαχητικών, ιπτάμενων τάνκερ και ιπτάμενων ραντάρ.

 Σε συγκλονιστικές  αποκαλύψεις για τη ανάμιξη της Άγκυρας στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης με την αποστολή χιλιάδων μισθοφόρων τζιχαντιστών  προχωρά η ιστοσελίδα investigativejournal.

 Με τίτλο «Η Τουρκία μας είπε ψέματα» φέρνει στο φως μαρτυρία μισθοφόρου από τη Συρία που πολέμησε στο μέτωπο της αφρικανικής χώρας αλλά και στοιχεία για τη στήριξη που δίνει ο Ερντογάν στην κυβέρνηση της Τρίπολης.

 Σύμφωνα με την έρευνα του ιστότοπου, η Τουρκία έχει μεταφέρει στη Λιβύη από 5.000 έως 17.000 παραστρατιωτικούς. Κάθε εβδομάδα και παρά την πανδημία της Covid-19 μεταφέρει εκατοντάδες.

 Ένας από τους μισθοφόρους που μεταφέρθηκε στη Λιβύη, ο Zein Ahmad, μέλος της Ahrah-al-Sharqiya, μιας από τις πλέον σκληρές ισλαμιστικές ομάδες η οποία  πολέμησε στη Συρία με τον SNA στο πλευρό της Άγκυρας και ευθύνεται για βαρβαρότητες σε βάρος πολιτών ακόμα και για εγκλήματα πολέμου, αποκαλύπτει το ρόλο της Τουρκίας στη λιβυκή σύρραξη.

 «Μας υποσχέθηκαν ότι θα παίρναμε 3.000 δολάρια κάθε μήνα αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Τον πρώτο μήνα πήραμε 2.000 δολάρια. Τον δεύτερο μας έδωσαν 1.400. Τον τρίτο μήνα δεν πληρωθήκαμε καθόλου. Έτσι κάναμε πλιάτσικο», υποστηρίζει ο Ahmad.

 «Μας είπαν ότι θα μείνουμε και θα πολεμήσουμε για έξι μήνες για να πάρουμε την τουρκική υπηκοότητα. Ήταν ψέματα. Μας είπαν ότι αν σκοτωθούμε πολεμώντας οι οικογένειές μας θα πάρουν την τουρκική υπηκοότητα. Τώρα που πολλοί Σύριοι έχουν πεθάνει στη Λιβύη γνωρίζουμε ότι και αυτό ήταν ψέμα», τονίζει ο Ζein Ahmad.

 ‘Oπως υποστηρίζει ο Αhmad o πόλεμος στη Λιβύη δεν είχε καμία σχέση με αυτόν στη Συρία. «Μας κατέσφαξαν. Αρκετοί από εμάς αρχίσαμε να αρνούμαστε να πολεμήσουμε», αναφέρει. Και προσθέτει ότι περίπου 100 μαχητές αναγκάστηκαν να πληρώσουν από 500 έως και 1.000 δολάρια για να επιστρέψουν στη Συρία.

 Η Αθήνα παρακολουθεί εδώ και μήνες την προσπάθεια της Άγκυρας να κρατήσει «ζωντανή» την κυβέρνηση της Τρίπολης και ταυτόχρονα το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο συνεργασίας με το οποίο οι γείτονες διεκδικούν τη θαλάσσια ζώνη νότια της Κρήτης. Οι Ευρωπαίοι εταίροι επίσης γνωρίζουν, αλλά έως τώρα οι αντιδράσεις τους είναι κάτι παραπάνω από χλιαρές. Μοναδική εξαίρεση η γαλλική φρεγάτα Provence  η οποία σταμάτησε εμπορικό πλοίο νότια του Καστελόριζου το οποίο μετέφερε αντιαεροπορικά όπλα από την Τουρκία στη Λιβύη.

 του Κώστα Σαρικά

 https://newpost.gr/amyna/5ea7b01278521d5a27e9da95/o-vromikos-polemos-tis-toyrkias-sti-livyi-i-afonia-tis-eyropis-kai-o-periergos-rolos-tis-italias
 28/4/2020