«Επιχείρηση Irini»: Μια πρώτη ανασκόπηση.Πραγματικότητες, αμφιβολίες και στο βάθος πάλι μια απ’ τα ίδια;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Η Τουρκία ζει στη Λιβύη το δικό της “Βιετνάμ”!
(2) Η ανατροπή στον “πόλεμο της σαγιονάρας” στην Λιβύη.

«Επιχείρηση Irini»: Μια πρώτη ανασκόπηση.
 Πραγματικότητες, αμφιβολίες και στο βάθος πάλι μια απ’ τα ίδια;

    Εν μέσω κορωνοϊού, εν μέσω εκατοντάδων χιλιάδων κρουσμάτων και δεκάδων χιλιάδων νεκρών, εν μέσω της μεγαλύτερης και οξύτερης ως τώρα απαξίωσης των κρατών και εθνών και άρνηση αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τα μέλη της που πρωτοφανώς δεινοπαθούν στο χείλος μιας άνευ προηγουμένου οικονομικο-κοινωνικής καταστροφής (μόλις στις 9.4.20, μετά από περίπου τέσσερις μήνες απουσία, «έτεκεν» το αρμόδιο «όργανο» μια απόφαση βοήθειας που μένει να δούμε πώς και πότε θα γίνει πράξη),

   εν μέσω λοιπόν όλων αυτών των κακών, και άλλων συναφών συγχρόνων και μελλούμενων όπου ακόμη μια φορά πρωτοστάτησε με κυνικές αρνητικές στάσεις μια δράκα βόρειων κρατών τα οποία, μολονότι μειοψηφούν, το λανθασμένο «σύστημα» επιτρέπει να ορίζουν τη τύχη ή την ατυχία των περισσοτέρων άλλων,

  αυτή η ψοφοδεής Ευρωπαϊκή `Ένωση σχεδίασε να οργανώσει και θέτει σε εφαρμογή άλλη μια «επιχείρηση» στη Μεσόγειο Θάλασσα δήθεν για να θέσει τέρμα στην ατελείωτη ροή όπλων και πυρομαχικών που συντηρούν το «μέτωπο» του εμφυλίου της Λιβύης.

   Πριν πούμε όμως σε τί συνίσταται αυτή η «επιχείρηση Irini», που υποτίθεται, στο «μυαλό» των Ευρωπαίων ταγών, θα φέρει «Ειρήνη» στη περιοχή

– και η οποία αντικατέστησε την προηγούμενη «επιχείρηση Sophia» (ναι Sophia όπως Sophia Loren!), δηλαδή «επιχείρηση ηθοποιίας», που κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία και καταρράκωσε το γόητρο (αν είχε ποτέ γόητρο) της Κοινότητας –

  ας επιστήσουμε τη προσοχή του αναγνώστη σε ένα γεγονός που μας λέει πολλά, αν και φαίνεται να μη λέει τίποτα στην περιούσια Ευρωπαϊκή Ένωση και Κομισιόν, μιας και εκ μέρους αυτών δεν είχαμε έως σήμερα τη παραμικρή ανάλογη ή αντίστοιχη αντίδραση:

 Στο γεγονός λοιπόν της παρουσίας πέντε μεγάλων μονάδων του τουρκικού ναυτικού (φρεγάτες ως επί το πλείστον) – και πού αυτές; ακριβώς στον «χώρο επιτήρησης» της «επιχείρησης Irini», απέναντι απ’ τις λιβυκές ακτές – και πότε; ακριβώς πριν ακόμη η «Irini» αναλάβει δράση!

   Αν αυτή η κίνηση δεν είναι εκφοβισμός απ’ τη Τουρκία, ή και απειλή πολεμικών έκτροπων, τότε τί είναι;

  Κανέναν δε\ν φοβίζει πια μια Ε.Ε. με χάρτινα δόντια και πήλινα πόδια. Και βέβαια, όπως λένε, «όλα τα ‘χει η Μαριορή μόνο ο φερετζές της λείπει»: τίποτα δεν έπραξε η ΕΕ έως πέρσι που ήταν «στα καλά της» και πάει τώρα να κάνει κάτι το τόσο μεγάλο, σίγουρα κουτσουρεμένο, ίσα-ίσα τώρα που έχει τα χάλια της και βρίσκεται ένα βήμα πριν απ’ τον κίνδυνο διάλυσής της!

   Αλήθεια, έως σήμερα, δεκαπέντε μέρες απ’την έναρξη της «επιχείρησης», πόσα πλοία «μαζεύτηκαν» στο λιβυκό πέλαγος; Απ’ ό, τι φαίνεται, στην πραγματικότητα ακόμη κανένα: τα μόνα πλοία που «επιχειρούν» μπροστά απ’ τη Λιβύη είναι μόνο τα πέντε τουρκικά που κάνουν ό, τι θέλουν και ασφαλώς συνοδεύουν φορτηγά με όπλα για τον as-Saraj.

   Λένε πως η Ελλάδα θα «βάλει» ένα πλοίο (μια φρεγάτα), ένα η Γαλλία (αλλά απ’ τον προσεχή Μάιο!), ένα η Γερμανία, ένα η Ισπανία (αλλά μπορεί και να «βάλει μόνο ένα αεροπλάνο), ένα η Φινλανδία. Αλλά πότε; Ακόμη τίποτα δεν διευκρινίστηκε, και διερωτώμαι αν ποτέ θα διευκρινιστεί τώρα που στο «πεδίο» της «επιχείρησης» κυριαρχούν τα πέντε τούρκικα πλοία.

   Οπότε έχοντας υπόψη την ισχύουσα κατάσταση στη περιοχή, θα πρέπει να υποθέσουμε πως πολύ πιθανόν στο άμεσο μέλλον να χρειαστεί τα «ευρωπαϊκά» πλοία όταν δεήσουν να εμφανιστούν

– ή να έρθουν σε σύγκρουση ή αντιπαράθεση με τα τούρκικα

– ή να κάνουν τα στραβά μάτια 

και να μη «δουν» τι σκαρώνουν οι Τούρκοι

– ή να απομακρυνθούν απ’ εκεί όπου «επιχειρούν» τα τούρκικά πλοία.

   Ούτως εχόντων των πραγμάτων, πάλι διερωτώμαι ποια από τις πέντε χώρες που λένε ότι θα διαθέσουν ένα πλοίο (πολεμικό, βέβαια):

– θα θελήσει να συγκρουστεί πολεμικά με την Τουρκία στη θάλασσα της Λιβύης, διότι οι Τούρκοι «ξεχνούν» τον τσαμπουκά τους μόνο όταν βλάπουν ότι οι «απέναντι» δεν αστειεύονται

– και, αν το κάνει, θα μπορέσει να πάρει με το μέρος της

 και κάποια άλλη χώρα!

   ενεργώντας έτσι ώστε να δείξει ποιος είναι ο «αφέντης» που απαγορεύει να κυκλοφορούν εκεί τα παράνομα όπλα.

  Πάντως, όπως και στη χρεωκοπημένη «επιχείρηση Sophia», έτσι και στη καινούρια «επιχείρηση Irini» τη διοίκηση την έχει η Ιταλία, η οποία μαζί με την Ελλάδα υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι «επινοητές» του νέου σχήματός της το οποίο αυτή τη φορά έχει ως πρώτη προτεραιότητα την καταστολή του «εμπορίου όπλων», αλλά και με ένα ενδεχόμενο που δεν ξέρουμε πόσο ενδεχόμενο μπορεί να είναι: δηλαδή σε περίπτωση «διάσωσης» λαθρομεταναστών, αυτοί να μη μεταφέρονται πια στην Ιταλία, όπως γινόταν με την «επιχείρηση Sophia», αλλά στην Ελλάδα, σε ένα δικό της «ασφαλές λιμάνι».

    Αυτό το λιμάνι η Ελλάδα προσφέρθηκε να διαθέσει – ακούγεται πως είναι η Σούδα, αλλά μπορεί να είναι και τα Χανιά ή το Ηράκλειο – εφόσον όμως θα λαμβάνει την απαιτούμενη χρηματοδότηση για όλα τα συναφή έξοδα και εφόσον οι «διασωθέντες» διαμοιράζονται μεταξύ των κοινοτικών χωρών, ωστόσο όχι υποχρεωτικά, αλλά «εθελοντικά», δηλαδή εάν θέλουν να πάνε στις χώρες που τους «προφέρονται» ή θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα!!

   Φυσικά το πώς θα γίνεται ο «διαμοιρασμός» ακόμη δεν διευκρινίστηκε, οπότε παραμένει αρκετά έντονη η υποψία πως, πρακτικά, μπορεί να ξαναδούμε πολλές χώρες να αρνούνται να πάρουν λαθραίους αφρικανούς ενώ ταυτόχρονα θα συνεχίζουν να έρχονται κι άλλοι «διασωθέντες» στη Σούδα!

   Ως συνήθως θριαμβολογώντας για το τίποτα και για αναπόδεικτα μελλοντικά «κατορθώματα» της ΕΕ, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έσπευσε, ως μη όφειλε, να δηλώσει εμφατικά στο Twitter:

  «Η σημερινή απόφαση για την Επιχείρηση Irini είναι ένα βήμα προς την πολιτική λύση στη Λιβύη», συμπληρώνοντας με σιγουριά: «Η ΕΕ θα βοηθήσει ώστε να γίνει σεβαστό το embargo όπλων με αεροπορικές, ναυτικές και δορυφορικές ενέργειες», παριστάνοντας τον ανήξερο για το άδοξο τέλος της μόλις προηγούμενης Sophia όχι «επίσημα» στις 31.3.2020, αλλά στην ουσία τέλη του 2017.

  Από διοικητική άποψη, η επιχείρηση Irini θα διαρκέσει έναν χρόνο, έως τις 31.3.2021, αλλά θα «ανανεώνεται» κάθε 4 μήνες με αυνοϊκή εισήγηση του CPS, (Πολιτική Επιτροπή και Ασφαλείας), ανάλογα με τα αποτελέσματα. Εάν, λ.χ., οι «κινήσεις» λέμβων με λαθραίους αρχίσουν και πληθύνουν, τα πλοία θα φύγουν αμέσως και η επιχείρηση θα σταματήσει!

  Αυτό σημαίνει πως ο Ερντογάν μπορεί να πετύχει αυτή την «εξέλιξη» όποτε το θελήσει: φτάνει να γεμίσει με βάρκες «μεταναστών» την περιοχή των πλοίων ΕΕ!

  Το κόστος αναφοράς της επιχείρησης EUNAVFOR MED IRINI έχει υπολογιστεί «με ακρίβεια» σε 9.837.800 ευρώ. Ο στρατηγικός διοικητής της επιχείρησης είναι ο αντιναύαρχος Fabio Agostini.

 Και τώρα ας δούμε με κάποια λεπτομέρεια ποια θα είναι τα καθήκοντα-προτεραιότητες της επιχείρησης…

  Είναι έξι, και είναι οι εξής σε σειρά προτεραιότητας:

– συμβολή στο embargo όπλων από και προς τη Λιβύη (αποφάσεις UNSCR 1970/2011, 2292/2016 kai 2473/2019 του Συμβουλίου Ασφαλείας ΟΗΕ)

– συλλογή πληροφοριών για το λαθρεμπόριο πετρελαίου

– ναυτική ασφάλεια στη Μεσόγειο Θάλασσα

– συμβολή στην εμπόδιση των κινήσεων εμπορίου ανθρωπίνων όντων

– εκπαίδευση και παρακολούθηση της λιβυκής Ακτοφυλακής και Ναυτικού

– ανταλλαγή πληροφοριών με τα Κράτη Μέλη και τα Πρακτορεία του law enforcement.

   Είναι φανερό πως για να εκτελεστούν τόσα πολλά «καθήκοντα» χρειάζεται ένας ολόκληρος; στόλος, όχι τόσο σε αεροπλάνα και ελικόπτερα, όσο σε πλοία επιφάνειας(πολεμικά και υποστήριξης).

  Οπότε, μένει να δούμε ποια θα είναι η πλήρης σύνθεση των κοινοτικών «μέσων» για να καταλάβουμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό πόση επιτυχία ή όχι θα έχει και αυτή η περιβόητη «Irini»(Ειρήνη).

    Εν τω μεταξύ όμως κιόλας απ’ την αρχή κάτι δεν πάει καλά: το όλο εγχείρημα ξεκινάει με ένα μεγάλο «κενό».

    Τα πλοία της ευρωπαϊκής αποστολής θα τοποθετηθούν μόνο απέναντι απ’ την Κυρηναϊκή (περιοχή δικαιοδοσίας του στρατηγού Hafthar), και όχι απέναντι και απ’ την Τριπολιτανία (Τριπολίτιδα), περιοχή υπό τις διαταγές του ας-Σαράτζ, απ’ τις ακτές της οποίας ξεκινούν ακόμα τα πλοιάρια των διακινητών με προορισμό την ανοικτή θάλασσα, όπου περιμένουν οι «περισυλλέκτες» ΜΚΟ, και στις ακτές της οποίας καταφτάνουν τα τουρκικά πλοία ξεφορτώνοντας όπλα, (τελείως παρενθετικά: ποιος ξέρει; διόλου απίθανο να υπάρχει κάποιος «συγχρονισμός» μεταξύ διακινητών στη στεριά και ΜΚΟ στη θάλασσα).

   Τώρα, εάν όντως ένα από  τα βασικά καθήκοντα  της επιχείρησης είναι η εμπόδιση (ασφαλώς με κάθε μέσο) του «εμπορίου λαθρομεταναστών», όπως η ΕΕ δηλώνει ευθαρσώς, τότε τα πλοία της «Irini» θα έπρεπε να βρίσκονται παντού, δηλαδή και στα ανοιχτά των ακτών της Τριπολιτανίας (που είναι, μη το ξεχνάμε, και η ακτή που ακόμη μένει στον as-Saraj, προστατευόμενο του Ερντογάν και «Πρόεδρο» μιας υποτιθέμενης, ανύπρκτης «Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας» την οποία λανθασμένα αναγνωρίζει ακόμη ο ΟΗΕ), με σκοπό, σε άμεση συνεργασία με την λιβυκή Ακτοφυλακή, να εμποδίσουν τους διακινητές να ρίχνουν στη θάλασσα δεκάδες μεγάλα φουσκωτά γεμάτα αφρικανούς, οι οποίοι ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, έχουν πάντα την δυνατότητα, διαθέτοντας 2-3.000 δολάρια το άτομο, όπως φαίνεται, αντί να τα πληρώσουν στους διακινητές, να ταξιδέψουν με τα ίδια λεφτά νόμιμα προς όποια χώρα θέλουν και εκεί να ζητήσουν άσυλο, εφόσον εμπίπτουν στις κατηγορίες ατόμων που το δικαιούνται βάση των διεθνών συμβάσεων και όχι να προτιμούν να γίνουν λαθραίοι που με το ζόρι να καταντούν να θέλουν να τους παίρνουν και να «τους σώζουν» οι Ευρωπαίοι Ιταλοί και Έλληνες.

  Βέβαια, ερχόμενοι στην Ευρώπη με νόμιμο τρόπο, σαν κύριοι, χωρίς εντυπωσιακές ταλαιπωρίες, μάλλον πιο δύσκολη και περίπλοκη γίνεται η περίπτωση χορήγησης ασύλου, ενώ ερχόμενοι σαν «διασωθέντες» στη θάλασσα μετά από κακουχίες και κινδύνους, ειδικά με μικρά παιδιά και εγκυμονούσες γυναίκες, ο «συναισθηματικός εκβιασμός», προπαντός των ενδιαφερόμενων ΜΚΟ που γίνεται και «πολιτικός εκβιασμός», μπορεί αρκετά (και στη κοινή γνώμη) να βοηθήσει για μια καλύτερη εξέλιξη σε πιο πιθανή περίπτωση ασύλου ή συμπαράστασης, με την επιπλέον αρκούντως υποστηρικτική σύμπραξη των διεθνών νόμων με τις γενικότητές τους.

     Αλλά, πριν αλέκτωρ φωνήσαι, ο φιλο - τουρκικός εκβιασμός του  as-Saraj τέθηκε σε εφαρμογή και επαναλήφθηκε με την ίδια «δικαιολογία»: «Ο Hafthar μας επιτίθεται και δεν έχουμε αρκετά έσοδα για να ελέγξουμε και τα νερά των ακτών μας», με αυτό εννοώντας πως «οι δυτικοί» πάλι πρέπει να ρίξουν κι άλλο χρήμα στις τσέπες του as-Saraj για να σταματήσει τις αναχωρήσεις!

    Έτσι, «απ’ τις 5 έως τις 11 Απριλίου κιόλας περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι με πάνω από 20 φουσκωτά (!) άφησαν τη λιβυκή ακτή», δήλωσε το Alarm Phone, η υπηρεσία κινδύνου για τους ναυαγούς, έχοντας «λάβει κιόλας απ’ τη Δευτέρα 6.4. κλήσεις από 10 πλοιάρια».

    Εν τω μεταξύ το γερμανικό Alan Kurdi έδωσε βοήθεια σε δυο φουσκωτά, ενώ μέσα σε τρεις μέρες άλλοι 500 λαθραίοι επαναπροωθήθηκαν στη Λιβύη και «θολή» παραμένει η τύχη άλλων βαρκών.

   Ταυτόχρονα τουλάχιστον 4 φουσκωτά έμειναν αβοήθητα: «ένα με 47 άτομα στην μαλτέζικη SAR (ζώνη επίβλεψης και διάσωσης), άλλο με 55 άτομα σε διεθνή ύδατα, άλλο με 85 άτομα σε κάποιο αδιευκρίνιστο σημείο και το τέταρτο με 70 άτομα ακυβέρνητο σε λιβυκά ύδατα».

    Είναι συνολικά περίπου 255 άτομα «για τα οποία ζητήθηκε κάποια επέμβαση, αλλά κανένα πλοίο δεν φαίνεται να έχει κινηθεί προς αναζήτησή τους» (www.avvenire.it 12.4.2010, Nello Scavo, Migranti, il ricatto libico all’Europa: messi in mare 10 barconi. ma nessuno soccorre και www.msn.com/it/notizie/other/).

   Στο βάθος τα πράγματα είναι πολύ απλά: οι διακινητές, διόλου απίθανο σε συνεννόηση με τη λιβυκή Ακτοφυλακή του as-Saraj, κουβαλούν στην ακτή το «πολυπολιτισμικό ανθρώπινο φορτίο» τους που μαζεύουν απ’ όλη την Αφρική, το αμολούν μέσα στα φουσκωτά και… ο Αλλάχ βοηθός!

    Τώρα όμως, με τον κορωνοϊό να θερίζει παντού ζωές, όλες τις χώρες, έκλεισαν τα λιμάνια τους., κάτι όμως που δεν πτοεί τον «αναγνωρισμένο απ’ τον ΟΗΕ»(!) as-Saraj ο εκβιασμός του οποίου μαζί με τα συμφέροντα των διακινητών, εμφανώς δεν υπολογίζουν αν χάνονται ή όχι ανθρώπινες υπάρξεις στη θάλασσα.

   Και τότε μια καθ’ όλα νόμιμη, άσχημη υποψία αιωρείται: μετά από 4 χρόνια «επιχείρησης Sophia», η οποία υποτίθεται πως «εκπαίδευσε» την λιβυκή Ακτοφυλακή και στο πώς να εξουδετερώνει τις ατέλειωτες ροές λαθρομεταναστών καμουφλαρισμένων σε «πρόσφυγες» τους οποίους οι διακινητές συσσωρεύουν στις ακτές/λιμάνια, υπό τον έλεγχο του as-Saraj, που όλοι ξέρουμε πvw είναι οι Zawia, Zuwara, Sabratha, Garabouli στην Τριπολιτανία (ενώ από καμία ακτή/λιμάνι της πολύ μεγαλύτερης ακτογραμμής της Κυρηναϊκής υπό τον έλεγχο του Halifa Hafthar δεν έφυγε ποτέ ούτε ένας λαθρομετανάστης!), πώς συμβαίνει και αυτή η λιβυκή Ακτοφυλακή, που θα έπρεπε πλέον να διαθέτει και την σχετική εμπειρία και στρατηγική και δύναμη για να αναχαιτίσει οριστικά τα κακώς πεπραγμένα των διακινητών στον χώρο δικαιοδοσίας της, φαίνεται να είναι τελείως ανύπαρκτη και αναποτελεσματική;

   Μήπως αυτή η «Ακτοφυλακή» είναι «της πλάκας», όπως και το «λιβυκό Ναυτικό», που εξίσου «εκπαιδεύτηκε» 4 χρόνια από τη «Sophia»; Μήπως υπάρχει και βασιλεύει μια, κατά τα άλλα, γνωστή στους πάντες συμπαιγνία μεταξύ Ακτοφυλακής, διακινητές και κυβερνητικές υπηρεσίες του as-Saraj;!

    Και εάν δεν «εκπαιδεύτηκαν» αυτές οι δυο «ναυτικές δυνάμεις», τότε γιατί η ΕΕ πέταξε στον αέρα τόσα λεφτά για το τίποτα;

    Και σε αυτούς τους Λιβύους «ναυτικούς» δεν έφτασαν 4 χρόνια «εκπαίδευσης Sophia» ώστε να χρειάζονται άλλα χρόνια ακόμα «εκπαίδευσης Irini»; Τόσο ντουβάρια είναι;

   Πάντως ενώ τα πλοία της επιχείρησης «Ειρήνη» θα περιπολούν στα ανοιχτά των ακτές του λιβυκού εδάφους που κατέχει ο Halifa Hafthar, το ίδιο δεν θα γίνεται και στις ακτές που κατέχει ο Fayez as-Saraj, δήθεν για να μη φανεί πως θα βρίσκονται εκεί για να παραλαμβάνουν τους λαθραίους που οι διακινητές φορτώνουν στις βάρκες!!

    Επομένως όσα τουρκικά πλοία θα «ξεφεύγουν» απ’ τον έλεγχο της «Irini» που θα διενεργείται στα 20, 30, 50 χιλιόμετρα απ’ τις ακτές, (κι αυτό είναι το μόνο εύκολο μιας και αρκεί να «διαβαίνουν» μέσα στα 12 μίλια των χωρικών υδάτων της Λιβύης όπου δεν μπορεί να υπάρχει κανένας έλεγχος των ευρωπαϊκών πλοίων!!) με όλη την άνεση θα ξεφορτώνουν στη Μιζράτα και στη Τρίπολι, «βάσεις ανεφοδιασμού» του ας-Σαράτζ, όχι μόνο τουφέκια και σφαίρες, αλλά και ολόκληρα τανκ και πυραύλους τουρκικής προέλευσης!

  Αλλά υπάρχει επιπλέον και μια άλλη «κερκόπορτα», μια άλλη «δικλείδα ασφαλείας», πασιφανώς ηθελημένη, που θα αποτελέσει ασφαλώς βάσιμη και βασική αιτία χρεοκοπίας των «μέτρων» για το δήθεν embargo όπλων που η ΕΕ λέει πως θέλει να επιβάλλει:

   Και είναι το ότι ο έλεγχος (νηοψία) των υπόπτων πλοίων θα φαίνεται μόνον εφόσον τον δέχεται το κράτος σημαίας του πλοίου!

   Ως εκ τούτου όλοι οι «έλεγχοι» που μας αραδιάζουν οι της «επιχείρησης Irini» είναι απόλυτα μια παρωδία, μια καρικατούρα, τυπική άλλωστε της πάγιας κοινοτικής πολιτικής συμπεριφοράς με αντικείμενο τη Τουρκία – ένας εσκεμμένος μη-έλεγχος, διότι φυσικά κανένας πλοίαρχος-εκπρόσωπος του κράτους της σημαίας, που κουβαλάει όπλα δεν θα δεχθεί ποτέ να του κάνουν νηοψία!

   Εκτός του ότι κανένα πλοίο με τουρκικά όπλα δεν θα είναι τόσο χαζό ώστε να πλέει πολύ έξω από τα 12 ν.μ. των λιβυκών υδάτων με κίνδυνο να υποστεί έλεγχο υποθέτοντας πως η ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη θα υπερτερήσει εκείνης της Τουρκίας!

  Συμπερασματικά λοιπόν, περιπολίες έξω από τα «νερά» της Λιβύης και «εθελοντικός» έλεγχος είναι τα κομβικά στοιχεία που συγκροτούν τη κοινοτική «φάρσα-Irini».

   Θα περιμέναμε βέβαια η ΕΕ να επιδείξει μια ελάχιστη σοβαρότητα  και  οι νηοψίες να μπορούν να πραγματοποιούνται μέσα στα 12 μίλια των χωρικών υδάτων και επιπλέον manu militari, με ακινητοποίηση του πλοίου. εξονυχιστική έρευνα θέλουν ή δε θέλουν, ως και κατάσχεση του σκάφους γεμάτο με όπλα και οδήγησή του στο λιμάνι-βάση της επιχείρησης, με ενδεχόμενη αεροπορική αποτρεπτική υποστήριξη σε περίπτωση αντίστασης ή επέμβασης άλλων πλοίων προς παράνομη υπεράσπιση του πλοίου υπό νηοψία.

   Αλλά το παλιάτσο της ΕΕ δείχνει τα σοβαρά, ανυπέρβλητα όρια του και τις μηδαμινές δυνατότητες αξιόπιστης δράσης, και προπαντός δυναμικής στερεότητας.

   Τέλος, όσο αφορά το εκτεταμένο λαθρεμπόριο πετρελαίου, το σχέδιο για τη «συλλογή πληροφοριών» που ανέλαβε η «Irini» φαντάζει άκρως ουτοπικό και δεν πρόκειται να παρουσιάσει κανένα ουσιώδες και απτό αποτέλεσμα εάν και εφόσον δεν υπάρξει ένας ικανός αριθμός πολεμικών πλοίων που θα εξουδετερώνει οποιαδήποτε, παραμικρή απόπειρα παραβίασης της απαγόρευσης μέσα στα όρια των λιβυκών εθνικών υδάτων.

   Και εδώ, όπως και για τα όπλα η συμβολή της αεροπορίας είναι καθοριστική, όχι μόνο, αλλά θα πρέπει να είναι και αποτρεπτική μπρος σε οιανδήποτε αντίσταση.

   Ασφαλώς όμως και δοθέντος του αποκλεισμού της «επιχείρησης  Irini»  και πάνω στο έδαφος και στους ουρανούς της Λιβύης, οι παράνομες «εξαγωγές» καυσίμων θα συνεχίσουν να ακμάζουν στις χερσαίες διαδρομές.

  Έτσι το πρόγραμμα για δήθεν «συλλογή πληροφοριών» δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά μια απλή «ακαδημαϊκή άσκηση» χωρίς ανάλογο αντίκρισμα στο έδαφος – δηλαδή μια άλλη μπλόφα!

   Είδωμεν.

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο,
 Ελληνιστής, συγγραφέας

https://infognomonpolitics.gr/2020/04/epichirisi-irini-mia-proti-anaskopisi/?fbclid=IwAR02Vhlwr9kmvvox-7ZLwghVxTDSRFOpY-8fH6qvSYld7RmR4iBW1FS3qRw#.XpcC4LScBzs.facebook

15 Απριλίου 2020

        ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ         

1.
Η Τουρκία ζει στη Λιβύη το δικό της “Βιετνάμ”!

Alaeddin Saleh.Réseau International
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Εξαπολύοντας μιαν στρατιωτική εκστρατεία στην Λιβύη στο πλευρό της κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας (GAN), η Τουρκία δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το κυριότερο εμπόδιο στην αποφασιστική επιτυχία του εγχειρήματός της θα ήταν η αδράνεια του Λίβυου συμμάχου της.Αλλά αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση της Τρίπολης, υπό τον πρωθυπουργό Φαγιέζ Σαράζ, όχι μόνο δεν είναι έτοιμη να βοηθήσει τους Τούρκους σε νέες επιχειρήσεις εναντίον του Εθνικού Λιβυκού Στρατού (ΑΝL) του στρατάρχη Καλίφα Χαφτάρ, αλλά επιπλέον θέτει σε κίνδυνο την πρόοδο που επιτεύχθηκε μέχρι τώρα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, μη εξουσιοδοτημένες να μιλάνε στα ΜΜΕ, η ΄Αγκυρα αντιμετωπίζει ορισμένα ανυπέρβλητα προβλήματα, συνδεόμενα με την αδράνεια ή και το σαμποτάζ της κυβέρνησης της Τρίπολης. Αυτή την στιγμή το κυριότερο πρόβλημα που υπονομεύει σημαντικά την εφαρμογή του τουρκικού σχεδίου στην Λιβύη είναι η άρνηση των στρατιωτικών ομάδων που ελέγχουν οι αρχές της Τρίπολης να συνταχθούν στην μάχη.

Επιπλέον οι ίδιες οι αρχές της Τρίπολης δείχνουν μιαν κάποιαν απροθυμία να επιταχύνουν την επίθεση εναντίον του Εθνικού Λιβυκού Στρατού. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, παρά τις συστάσεις της διεθνούς κοινότητας για μιαν ανθρωπιστική εκεχειρία, ο Σαράζ, υπό την πίεση της Τουρκίας, σχεδίαζε να εξαπολύσει στις αρχές Απριλίου μιαν επίθεση μεγάλης κλίμακας για να απωθήσει τα στρατεύματα του Καλίφα Χαφτάρ από τις δυτικές και νότιες συνοικίες της πρωτεύουσας Τρίπολης.

Ωστόσο, ο επικεφαλής της κυβερνητική παράταξης, επικαλούμενος τον κίνδυνο διασποράς του κορωναϊού και την έλλειψη ιατρικής περίθαλψης, δεν έδωσε στην ΄Αγκυρα το πράσινο φως για την ανάληψη των επιθετικών επιχειρήσεων. Καθόλα τα φαινόμενα αυτή η άρνηση του Λιβύου συμμάχου προκάλεσε μεγάλη αγανάκτηση στους κόλπους των Τούρκων στρατιωτικών, που υπολόγιζαν στις χερσαίες δυνάμεις της Τρίπολης για τον κεντρικό ρόλο στην απώθηση του αντιπάλου. ΄Ετσι οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σχέδια μιας μεγάλης χερσαίας επίθεσης, σε συνδυασμό με εντατική εκστρατεία βομβαρδισμών από επιθετικά αεροπλάνα-ρομπότ, σε μια επιχείρηση που είχαν βαφτίσει «θύελλα ειρήνης».

Κατά τις ίδιες πηγές η δυσφορία της Άγκυρας οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι οι ηγέτες του καθεστώτος της Τρίπολης και ειδικώτερα ο πρωθυπουργός Φαγιέζ Σαράζ και ο αντιπρόεδρός του Αχμέτ Μαϊτήκ, ανεπίσημος αντιπρόσωπος της πόλης Μισουράτα, δεν ανταποκρίνονται στις τουρκικές προσδοκίες. Στους τουρκικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς κύκλους ενισχύεται συνεχώς η διαπίστωση ότι η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση της Λιβύης είναι ανίσχυρη μπροστά στην πίεση του Χαφτάρ, ο οποίος έχει εξασθενίσει την ικανότητα του Φαγιέζ Σαράζ να ελέγχει τους δικούς του μεταξύ των αρχηγών των ομάδων πολιτοφυλακής.Το τελευταίο παράδειγμα αυτής της απώλειας επιρροής στους ενόπλους είναι η ανικανότητα του Λιβύου πρωθυπουργού να διαθέσει στους Τούρκους έναν νέο χώρο εντός της πρωτεύουσας για την απογείωση των μη επανδρωμένων αεροπλάνων .

Ορισμένες πηγές προσκείμενες στις αρχές της Τρίπολης εβεβαίωσαν ότι ο διοικητής των τουρκικών δυνάμεων στην Λιβύη είχε προσωπικά ζητήσει από τον Φαγιέζ Σαράζ να του διαθέσει ένα άλλο αεροδρόμιο, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά με το αεροδρόμιο Μίτιγκα, λόγω της ευπάθειας του στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς και στις βολές πυροβολικού.
Αλλά ο Σαράζ αγνόησε το αίτημα του Τούρκου διοικητή. Ο Λίβυος πολιτικός δεν κατόρθωσε να πείσει τους αρχηγούς των ενόπλων ομάδων να συμφωνήσουν, για να επιτρέψει στους Τούρκους στρατιωτικούς την πρόσβαση σε ζώνες ενδεχομένως προσφερόμενες για την απογείωση και την προσγείωση των αεροπλάνων χωρίς πιλότο. Είναι πιθανό ότι οι αρχηγοί των πολιτοφυλακών αρνήθηκαν να προσφέρουν στους Τούρκους τις ζώνες που ελέγχουν από φόβο να γίνουν ο ιδανικός στόχος των αεροπορικών βομβαρδισμών του Χαφτάρ.Επιπλέον οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι οι τοπικές ένοπλες ομάδες λεηλατούν συστηματικά τις αποθήκες όπλων και πυρομαχικών που στέλνει η Τουρκία στο πλαίσιο της βοήθειάς της προς την κυβέρνηση της Τρίπολης. Αυτή η κατάσταση προκαλεί έτσι συχνές ελλείψεις υλικού και στρατιωτικού εξοπλισμού κατά τις συγκρούσεις.Ταυτόχρονα η έλλειψη αποθεμάτων οπλισμού έχει μιαν άμεση επίπτωση στο ηθικό των ομάδων που εμπλέκονται σε αδιάκοπες συγκρούσεις, δίπλα σε Τούρκους εκπαιδευτές και Σύρους μισθοφόρους.

Είναι ξεκάθαρο ότι η παθητικότητα του Σαράζ κοστίζει ακριβά στην Άγκυρα. Ενώ η απροθυμία των λιβυκών αρχών να διαθέσουν τις απαραίτητες υποδομές για την λειτουργία των αεροπλάνων ρομπότ διευκολύνει την κατάρριψή τους, η άρνηση των τοπικών φατριών να διεξαγάγουν τον πόλεμο σκοτώνει αυξανόμενο αριθμό Τούρκων στρατιωτικών και Σύρων μισθοφόρων τους. Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ο αριθμός των Σύρων ενόπλων που σκοτώθηκαν στην Λιβύη έφτασε τους 182.

Φαίνεται καθαρά ότι ένα χρόνο μετά την ενεργό ανάμειξη της στις χώρες της Βορείου Αφρικής, η Τουρκία έχει αρχίσει να διαπιστώνει ότι τα σχέδιά της τής βγήκαν σε κακό. Η ΄Αγκυρα δεν περίμενε ότι η Κυβέρνηση της Εθνικής Συμμαχίας και οι ηγέτες της θα αποδεικνύονταν τόσο άχρηστοι σύμμαχοι ώστε ο τουρκικός στρατός στην Λιβύη να μην έχει παρά μεταμέλεια.

Από Militaire News -15/04/2020  

https://www.militaire.gr/i-toyrkia-zei-sti-livyi-to-diko-tis-quot-vietnam-quot/

 2.
Η ανατροπή στον “πόλεμο της σαγιονάρας” στην Λιβύη.

Η κατάσταση στην Λιβύη τις τελευταίες ημέρες, γνώρισε σοβαρή ανατροπή εις βάρος των δυνάμεων του LNA υπό τον στρατάρχη Χαφτάρ. Από τις 13 Απριλίου, ο GNA κατάφερε να απωθήσει τις δυνάμεις δυτικώς Τριπόλεως στην παραλιακή λωρίδα μέχρι και τα σύνορα με την Τυνησία, δημιουργώντας ενιαίο εδαφικό χώρο βάθους αρκετών χιλιομέτρων, με συνεχές θαλάσσιο μέτωπο 250 χλμ. δυτικώς της πρωτευούσης. Η εξέλιξη, καταργεί τις γεωγραφικές συνθήκες αποκλεισμού του καθεστώτος Σαράτζ, που επί ένα χρόνο έχει περιορισθεί στην Τρίπολη. 

Οι δυνάμεις του Χαφτάρ είχαν αναλάβει επίθεση στις 21 Μαρτίου στην Τρίπολη, σπάζοντας μια υποτιθέμενη συμφωνία εκεχειρίας για την αντιμετώπιση του COVID 19. Από τις 25 του μηνός όμως, ο GNA πέρασε στην αντεπίθεση ασκώντας πίεση στον κεντρικό τομέα νοτίως Τριπόλεως, όπου επί ένα έτος περίπου υφίσταται χαρακτηριστική λωρίδα διεισδύσεως. Δύο ημέρες μετά ο LNA έδειξε ότι κατάφερε να ελέγξει την κατάσταση αλλά τις επόμενες εβδομάδες η κατάσταση ξέφυγε σταδιακώς και η πρωτοβουλία των κινήσεων πέρασε στον GNA.

Όπως φάνηκε, ο GNA ήταν σε θέση να αναλάβει επιθέσεις τόσο δυτικώς Τριπόλεως όσο και ανατολικώς, προς Σύρτη, όπου σημειώθηκαν συμπλοκές με σημαντικές απώλειες και για τις δύο πλευρές. Εξ αυτής της εξελίξεως και του αποτελέσματος μέχρι σήμερα, φάνηκε ότι η Τουρκία είχε μεταφέρει επαρκείς δυνάμεις Σύρων μισθοφόρων, επαρκή πυρομαχικά για υποστήριξη πυροβολικού και διατηρήθηκε η δυνατότητα παροχής αεροπορικής υποστηρίξεως μέσω UAV Bayraktar.

Το κύριο πλεονέκτημα του GNA είναι ότι την διοίκηση και σχεδίαση επιχειρήσεων έχει αναλάβει το τουρκικό εκστρατευτικό στρατηγείο που αναπτύχθηκε από τα τέλη του 2019 στην Τρίπολη. Όπως φαίνεται από την εξέλιξη των επιχειρήσεων, το τουρκικό σχέδιο προέβλεπε αντεπιθετική προσπάθεια εκατέρωθεν Τριπόλεως, ώστε να μειωθεί η πίεση στην πρωτεύουσα. Όπως ήταν αναμενόμενο, ανατολικά προς Σύρτη, ο LNA είχε περισσότερες δυνάμεις και καταφέρνει προς ώρας να διατηρεί τα εδάφη του αλλά δυτικώς Τριπόλεως λύγισε και κινδυνεύει να χάσει όλα τα εδάφη στην Δυτική Λιβύη.

Η γενικότερη διαπίστωση είναι ότι εντός 4-5 μηνών από την απόφαση ενεργότερης εμπλοκής της Τουρκίας στον “πόλεμο της σαγιονάρας” στην Λιβύη, επήλθε μια αποφασιστική ανατροπή. Η εξέλιξη των πραγμάτων, επιβεβαιώνει ότι το δυναμικό των Σύρων μισθοφόρων που απέστειλε η Τουρκία στην Λιβύη είναι αριθμητικά σημαντικότατο. Όπως ανακοίνωσε άλλωστε στις αρχές Μαρτίου το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR) ο αριθμός τους ανέρχεται σε 4.750 άνδρες. Πολύ πιο σημαντικά είναι τα μέσα, πυρομαχικά και οπλικά συστήματα που μετέφερε διά θαλάσσης όλο το προηγούμενο διάστημα η Άγκυρα. Εν όψει των κινήσεων της ΕΕ για επιβολή ναυτικού αποκλεισμού στην Λιβύη, επιταχύνθηκε ο διά θαλάσσης ανεφοδιασμός και η μεταφορά ενισχύσεων, δεδομένου και του σχετικού σφυροκοπήματος του αεροδρομίου Μιτιγκά από το πυροβολικό του LNA, που το κατέστησε ανασφαλές. Οι απώλειες του LNA σε αεροπορικά μέσα, έδειξαν ενίσχυση των τουρκικών αντιαεροπορικών μέσων ενώ η δράση των UAV επικεντρώθηκε σε πλήγματα εναντίον ενισχύσεων και φαλάγγων ανεφοδιασμού του LNA.

Το ίδιο διάστημα, συνεχίστηκαν οι αφίξεις αεροσκαφών από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που μετέφεραν νέο υλικό για τις δυνάμεις του Χαφτάρ. Η Αίγυπτος φαίνεται ότι υποστηρίζει περισσότερο με την διάθεση πυρομαχικών πυροβολικού. Έτσι, μπορεί μεν να παραδόθηκαν στον LNA κάποιες επιπλέον μονάδες του αντιαεροπορικού συστήματος Pantsir S1 που προκάλεσαν νέες απώλειες σε Bayraktar, φαίνεται όμως ότι τα μέσα δεν είναι επαρκή για τις απλωμένες δυνάμεις του Χαφτάρ μέχρι τα σύνορα με την Τυνησία.

Προφανώς η αναζήτηση ενισχύσεων για τον Χαφτάρ, οδήγησε στην σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την κυβέρνηση Άσαντ στις 3 Μαρτίου, προκειμένου να εξασφαλισθούν Σύριοι μισθοφόροι. Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως διαπίστωση του σχετικώς καλύτερου επιπέδου των μισθοφόρων από την Συρία που μετέφερε η Τουρκία, με αποτέλεσμα να αναζητήσει τον πορισμό νέου εμψύχου δυναμικού από εκεί και ο Χαφτάρ. Αμέσως μετά την σύναψη διπλωματικών σχέσεων, η ρωσική εταιρεία μισθοφόρων Wagner Group άρχισε να στρατολογεί από τις νοτιοδυτικές περιοχές Σύρους αντικαθεστωτικούς στους οποίους είχε παρασχεθεί αμνηστία από τον Άσαντ. Σχετικές πληροφορίες δημοσιοποιήθηκαν στις 13 Απριλίου. Με μηνιαίο μισθό 1.000 $ και τρίμηνη σύμβαση, οι 300-400 μισθοφόροι αναφέρεται ότι θα ενισχύσουν τα μέτρα φυλάξεως πετρελαϊκών εγκαταστάσεων στην Λιβύη που ελέγχει η Ρωσία.

Η ενεργός συμμετοχή Σύρων μισθοφόρων στις επιχειρήσεις του LNA δεν μπορεί να αποκλεισθεί, το δεδομένο όμως είναι πως ηγεσία σε αυτούς θα ασκούν Ρώσοι της Wagner, όπως οι Τούρκοι ελέγχουν άμεσα τους Τουρκμένους μισθοφόρους που μετέφεραν στην Τρίπολη. Οι Ρώσοι όμως, δεν εμπλέκονται ενεργά στις επιχειρήσεις, συνεπώς δεν μπορούν να συμβάλουν θετικά για την θεραπεία του κυρίου μειονεκτήματος των Λιβύων που έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, αυτό της βελτιώσεως της διοικήσεως και ηγεσίας σε επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο – όπως πέτυχαν οι Τούρκοι στην περίπτωση του GNA.

Όσες ενισχύσεις σε υλικό και αν μεταφέρουν τα ΗΑΕ ή η Αίγυπτος προς ενίσχυση του LNA, χωρίς άσκηση διοικήσεως και περιορισμένη ενεργό συμμετοχή αξιόπιστων τμημάτων, έστω και μισθοφορικών, από την Δύση, η ήττα του Χαφτάρ σε στρατιωτικό επίπεδο είναι αναπόφευκτη. Οι Ρώσοι προς το παρόν δεν δείχνουν διάθεση για να αναλάβουν ενεργώς την “καθοδήγηση” του LNA και ίσως επέμβουν μόνο στην περίπτωση προοπτικής ολοσχερούς καταρρεύσεως. Μεγαλύτερες πιθανότητες να αναλάβει τέτοιον ρόλο έχει η Αίγυπτος, αν και υπάρχουν σοβαροί λόγοι που την αποτρέπουν. Ο βασικότερος είναι ότι κάτι τέτοιο θα την φέρει αντιμέτωπη με την τουρκική διοίκηση στην Λιβύη, δηλαδή με την Τουρκία. Μόνο στην περίπτωση πλήρους επιβολής ναυτικού αποκλεισμού από την ΕΕ, οι τουρκικές δυνάμεις στην Λιβύη μπορούν να απομονωθούν, κάτι που βεβαίως δεν μπορεί να επιτρέψει η Άγκυρα και προς το παρόν το πετυχαίνει επιβάλλοντας την θέλησή της στην διαιρεμένη και διστακτική ΕΕ.

Σε πολιτικό επίπεδο, τυχόν εξασφάλιση της Δυτικής Λιβύης από το καθεστώς Σαράτζ και παγίωση της καταστάσεως, δημιουργεί προοπτική μόνιμης διαιρέσεως της χώρας σε Δυτική και Ανατολική, σε βάθος χρόνου. Κάτι που μπορεί σήμερα να μην είναι αποδεκτό αλλά δεν μπορεί να αποκλεισθεί μελλοντικώς. Αυτό βεβαίως δεν θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας όπως και άλλων “παικτών”.

 Σάββας Δ. Βλάσσης

https://doureios.com/
i-anatropi-ston-polemo-tis-sagionaras-stin-libyi/


15/4/2020

  ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ   

Τουρκία-Μεταναστευτικό: Ουαί υμίν Ευρωπαίοι γραφειοκράτες υποκριτές .Οι συγκλίνουσες ενδείξεις ότι το καθεστώς Ερντογάν ετοιμάζεται να επαναλάβει στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου αυτό που ανεπιτυχώς επιχείρησε προ καιρού στον Έβρο επαναφέρει στο προσκήνιο την κραυγαλέα υποκρισία των λεγόμενων δικαιωματιστών, όσων βλέπουν το δένδρο του ασύλου, παρακάμπτοντας το δάσος του διεθνούς δικαίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κείμενο που δημοσιεύθηκε στις 10 Μαρτίου 2020 στην εφημερίδα Le Monde. Γράφει ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΥΡΙΓΟΣ

Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ εκθειάζει την Τουρκία για την καταπολέμηση του ISIS! 
Τι άλλο θα ακούσουμε; (15/4/2020)