Ο ανασφαλής Ερντογάν και το νταηλίκι που τελειώνει: Ο «αυτοκράτορας» είναι γυμνός…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
(1) Ζυγιάζει απειλές και ευκαιρίες ο Ερντογάν.
(2) Έρευνα-ράπισμα για τον Ερντογάν: Η πλειονότητα των νέων
θέλει να φύγει από την Τουρκία.
(1) Ζυγιάζει απειλές και ευκαιρίες ο Ερντογάν.
(2) Έρευνα-ράπισμα για τον Ερντογάν: Η πλειονότητα των νέων
θέλει να φύγει από την Τουρκία.
Ο ανασφαλής Ερντογάν και το νταηλίκι που τελειώνει:
Ο «αυτοκράτορας» είναι γυμνός…
Του OMER TΑSPINAR*
Οι λαϊκιστές ηγέτες, σαν τον Ερντογάν είναι από τη φύση τους ανασφαλή πλάσματα. Κυβερνούν, δαιμονοποιώντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους και ο χειρότερος εφιάλτης τους είναι να καταλήξουν κάποια στιγμή στην αντιπολίτευση.
Με δεδομένη τη σαθρή σχέση τους με το κράτος δικαίου, η απώλεια της εξουσίας σημαίνει συχνά την απώλεια της ελευθερίας τους. Ενίοτε και πολλά περισσότερα.
[Οι λαϊκιστές] διακατέχονται από μία ακόρεστη πείνα για μαζική γοητεία. Θέλουν να είναι και αγαπητοί αλλά και να τους φοβούνται κιόλας.
Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος σχιζοφρένειας που επιβραβεύει συκοφάντες και εκτρέφει τη συστημική διαφθορά.
Υπό κανονικές συνθήκες, τα καθεστώτα αυτά επιβιώνουν χάρη στη χειραγώγηση και την προπαγάνδα. Ελέγχουν τη ροή των ειδήσεων, καθορίζουν την καθημερινή ατζέντα και δημιουργούν ψευδαισθήσεις επιτυχίας προς μαζική κατανάλωση.
Όμως οι καιροί που διανύουμε δεν είναι κανονικοί και η Τουρκία του Ερντογάν δεν αποτελεί εξαίρεση.
Όταν η πανδημία τον ανάγκασε να βάλει λουκέτο σε μεγάλα τμήματα της οικονομίας, ο Ερντογάν γρήγορα συνειδητοποίησε ότι η ικανότητά του να διαστρέφει την πραγματικότητα, έχει κι αυτή τα όριά της.
Κανείς λαϊκιστής ηγέτης δεν μπορεί να επιβιώσει της μαζικής ανεργίας και της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Αργά ή γρήγορα, η κοινωνική αναταραχή καθίσταται αναπόφευκτη. Τώρα, χάρη στον Covid-19, η Τουρκία του Ερντογάν –υπόδειγμα λαϊκιστικής απολυταρχίας– αντιμετωπίζει μία τέτοια κρίση διακυβέρνησης.
Οικονομικά, η Τουρκία είχε πάρει την κάτω βόλτα πολύ προτού εμφανιστεί ο ιός. Η καταναλωτική εμπιστοσύνη ήταν χαμηλή και οι άμεσες διεθνείς επενδύσεις ήταν σχεδόν μηδενικές από το 2018.
Ο Ερντογάν βίωσε την επίδραση αυτής της δυναμικής και πλήρωσε βαρύ πολιτικό τίμημα στις τοπικές εκλογές του περασμένου καλοκαιριού.
Κανονικά, το γεγονός ότι ο ίδιος και το κόμμα του έχασαν την Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα, τη Σμύρνη και σχεδόν κάθε άλλη μεγάλη πόλη θα έπρεπε να λειτουργήσει ως ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Ο κόσμος ψήφισε υπέρ αλλαγής και μίας καλύτερης οικονομικής διαχείρισης.
Η αγαπημένη μέθοδος του Ερντογάν προκειμένου να δημιουργεί ψευδαίσθηση ανάπτυξης και ευημερίας με μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά έργα έχει παταγωδώς αποτύχει. Η δημοσιονομική κακοδαιμονία παραήταν βαθιά για να κρυφτεί με φτιασιδώματα. Και όμως εκείνος επέμεινε να τροφοδοτεί την κατασκευαστική φούσκα με χαμηλά επιτόκια και όχι με εφαρμογή μακροοοικονομικών μεταρρυθμίσεων.
Τώρα, με την πανδημία να επιφέρει και οικονομικό πλήγμα, ο Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπος με μία ακόμη πιο μεγάλη κρίση χρέους. Μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν παραλύσει από την ξαφνική κάμψη της ζήτησης και η τουρκική λίρα έχει χτυπήσει ιστορικό χαμηλό έναντι του δολαρίου. Τα συναλλαγματικά αποθέματα και μια στάση πληρωμών παραμονεύει.
Εάν η οικονομία αποτύχει να ανακάμψει, η Τουρκία θα πρέπει να καταφύγει για μία ακόμη φορά στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για διάσωση.
Και το χειρότερο για τον Ερντογάν είναι ότι ο τουρκικός λαός ξέρει ότι το φταίξιμο είναι όλο δικό του. Το μονοπώλιο εξουσίας και η αυτοκρατορικού τύπου διακυβέρνηση που έχει δημιουργήσει είναι τέτοια που δεν έχει ούτε καν έναν πρωθυπουργό, να του ρίξει το βάρος.
Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης για την κακοδιαχείριση της πανδημίας πέφτει πράγματι στον Τούρκο Πρόεδρο. Ακόμη και όταν ο αριθμός των κρουσμάτων του κορωνοϊού εκτοξευόταν, αντιστάθηκε στις εκκλήσεις να διατάξει εθνικό lockdown. Επικεφαλής των εκκλήσεων ήταν ο Δήμαρχος της Κωνσταντινουπόλεως, Εκρέμ Ιμάμογλου, αναδυόμενος αστέρας του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και ευρέως θεωρούμενος ως πιθανός υποψήφιος για την προεδρία.
Ο Ερντογάν συνεχίζει να ανθίσταται στις αναγκαίες ενέργειες επειδή φοβάται ότι μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να σταματήσει απότομα κάθε οικονομική δραστηριότητα. Και από την άλλη δεν θέλει να πάρει ο Ιμάμογλου όλα τα εύσημα μιας εθνικής πρωτοβουλίας.
Αυτό που στην αλήθεια φοβάται είναι ότι η αντιπολίτευση –που ελέγχει όλες τις μεγάλες πόλεις- θα κάνει καλύτερη δουλειά στη διαχείριση της κρίσης από ό,τι η κεντρική κυβέρνηση. Γι’ αυτό και σταμάτησε τις δημοτικές κινήσεις για συγκεντρώσεις κεφαλαίων προς βοήθεια των φτωχών.
Εν τω μεταξύ, ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του πέρασαν ένα νομοσχέδιο που απελευθερώνει περίπου το ένα τρίτο των φυλακισμένων προκειμένου να ελεγχθεί η εξάπλωση του ιού. Η λεπτομέρεια που πρέπει να κρατήσει κανείς εδώ, είναι πως παρότι ποινικοί βαρυποινίτες αποφυλακίζονται, η κυβέρνηση δεν αποφυλακίζει και τους πολιτικούς ακτιβιστές, συμπεριλαμβανομένων διαφωνούντων και προασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.
Η πιο αδέξια κίνηση της κυβέρνησης έγινε τον Απρίλιο. Προς έκπληξη πολλών, διέταξε lockdown για το Σαββατοκύριακο σε 31 πόλεις δύο ώρες προτού αυτό τεθεί σε ισχύ. Χιλιάδες κόσμου κατέκλυσε τα σούπερ μάρκετ για να στοκάρει προμήθειες. Πολλοί από αυτούς δεν φορούσαν ούτε τις υποχρεωτικές μάσκες.
Οι εικόνες συνωστισμού στους δρόμους επέσυραν κριτική για τον τρόπο που η κυβέρνηση επέβαλε το lockdown, οδηγώντας στην παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών , Σουλεϊμάν Σοϊλού. Ο Ερντογάν δεν έκανε δεκτή την παραίτηση επειδή δεν είναι να φανεί αδύναμος.
Ολο αυτό το νταηλίκι θα πάρει ωστόσο σύντομα τέλος. Πρόσφατα η Τουρκία, ανακοίνωσε χαμηλόφωνα μία καθυστέρηση στην ενεργοποίηση των ρωσικών S-400. Η αγορά ρωσικού στρατιωτικού υλικού από ένα μέλος του NATO έχει εξοργίσει τις ΗΠΑ. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται τώρα ο Ερντογάν, ενώ η οικονομία είναι σε ελεύθερη πτώση, είναι να βρεθεί αντιμέτωπος με αμερικανικές οικονομικές και στρατιωτικές κυρώσεις, οι οποίες αναμένουν την έγκριση του Κογκρέσου.
Αναλυτές των αγορών ερμηνεύουν την απόφαση να καθυστερήσει η ενεργοποίηση των S-400s ως ένα σημάδι ότι ο Ερντογάν σύντομα θα χρειαστεί να ζητήσει χρηματοδότηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και τίποτα δεν τελειώνει τον λαϊκισμό γρηγορότερα από τα πακέτα λιτότητας του ΔΝΤ.
Ναι, οι λαϊκιστές είναι ανασφαλή πλάσματα και αυτή τη στιγμή ο Ερντογάν είναι πιθανώς ο πλέον ανασφαλής από όλους.
*Ο Ömer Taşpınar είναι ακαδημαϊκός συνεργάτης στο Brookings Institution και καθηγητής διεθνούς στρατηγικής ασφαλείας στο Πανεπιστήμιο Εθνικής Ασφάλειας της Ουάσινγκτον.
Πηγή: Syndication Bureau – Πρωτότυπος τίτλος άρθρου: Erdogan’s Predicament: Can Populism Survive the Pandemic?
Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
18/05/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Ζυγιάζει απειλές και ευκαιρίες ο Ερντογάν.
Πολλοί θεωρούν πως ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο δύσκολη δοκιμασία στα 18 χρόνια της εξουσίας του.
Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, ο Ταγίπ Ερντογάν απηύθυνε διάγγελμα στο τουρκικό έθνος για να αναγγείλει τη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων που είχαν ληφθεί για την αντιμετώπιση της CΟVID-19. Το κεντρικό μήνυμα ήταν ότι τα χειρότερα, όσον αφορά την υγειονομική κρίση, έχουν περάσει και εκείνο που προέχει τώρα είναι η ανάταξη της οικονομίας. Την υπερχειλίζουσα αισιοδοξία του διαγγέλματος σκίαζε μια αυστηρή προειδοποίηση: «Εχουμε επίγνωση των κακόβουλων σχεδίων όσων βάζουν παγίδες στην εθνική οικονομία», τόνισε ο Τούρκος πρόεδρος, ενώ τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης στοχοποιούσαν τρεις μεγάλες ξένες τράπεζες –την αμερικανική Citigroup, τη γαλλική BNP Paribas και την ελβετική UBS– για σορτάρισμα εις βάρος της τουρκικής λίρας.
Είναι γεγονός ότι, παρά την κριτική που δέχεται από την αντιπολίτευση και τους δημάρχους των μεγάλων πόλεων, ο Ερντογάν πιστώνεται την αρκετά επιτυχημένη, μέχρι στιγμής, διαχείριση της πανδημίας. Η υβριδική στρατηγική που επέλεξε (απαγόρευση κυκλοφορίας τα Σαββατοκύριακα, αλλά όχι τις καθημερινές, κλείσιμο εμπορικών κέντρων, ρεστοράν και καταστημάτων, αλλά όχι αναστολή της βιομηχανικής δραστηριότητας) άντεξε στη δοκιμασία της πραγματικότητας, ενώ το σύστημα υγείας αποδείχθηκε περισσότερο ανθεκτικό από ό,τι περίμεναν πολλοί.
Με 83 εκατομμύρια κατοίκους, η Τουρκία έχει μέχρι στιγμής λιγότερους από 4.000 νεκρούς με τον ρυθμό αύξησης να περιορίζεται σε λίγες δεκάδες ανά εικοσιτετράωρο. Επιπλέον, ο Ερντογάν πιστώνεται κάποιες τολμηρές, για συντηρητικό ισλαμιστή, αποφάσεις όπως το να κλείσει από την πρώτη στιγμή τα τζαμιά, να απαγορεύσει δημόσιους εορτασμούς του Ραμαζανίου και εθνικών επετείων, και να απελευθερώσει μεγάλο μέρος φυλακισμένων (αν και όχι των πολιτικών κρατουμένων). Στα τέλη Απριλίου, η δημοτικότητά του ήταν γύρω στο 60%, ποσοστό αξιοζήλευτο για πολλούς ηγέτες της Δύσης.
Αυτή την εικόνα απειλεί να ανατρέψει, όμως, η ταχεία επιδείνωση στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Η τουρκική οικονομία υφίστατο κλυδωνισμούς και προ κορωνοϊού –αυτός ήταν και ο βασικός παράγοντας που οδήγησε το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ σε οδυνηρές ήττες στις τελευταίες δημοτικές εκλογές– αλλά η πανδημία λειτούργησε ως επιταχυντής. Η ανεργία βρίσκεται ήδη με τα επίσημα (και αμφισβητούμενα) στοιχεία στο 13,6%, ο πληθωρισμός είναι εκτός ελέγχου και η αναλογία δολαρίου - τουρκικής λίρας, από 3:1 που ήταν πριν από τέσσερα χρόνια, ξεπέρασε πρόσφατα το 7:1. Για να στηρίξει το εθνικό νόμισμα, η κεντρική τράπεζα θυσίασε πάνω από 20 δισ. δολάρια και κινδυνεύει να ξεμείνει από συναλλαγματικά αποθέματα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η τουρκική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να συρθεί επαίτης στο ΔΝΤ για να αποφύγει τη χρεοκοπία, κάτι που θα μπορούσε να αποβεί πολιτικά ολέθριο για τον Ερντογάν και το κόμμα του. Το μνημόνιο που συνομολόγησε η Αγκυρα με το ΔΝΤ το 2001 οδήγησε σε κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας και έφερε τους ισλαμιστές στην εξουσία, ένα χρόνο αργότερα. Σήμερα, ο Ερντογάν και το ΑΚΡ κινδυνεύουν να μπουν στο ίδιο ασανσέρ, αλλά στην καθοδική του διαδρομή. Πολλοί θεωρούν πως ο Τούρκος πρόεδρος αντιμετωπίζει την πιο δύσκολη δοκιμασία στα 18 χρόνια της εξουσίας του, πιο δύσκολη και από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.
Αναζητώντας έξοδο κινδύνου, ο Ερντογάν έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των διαταραγμένων σχέσεών του με τις ΗΠΑ. Από τον περασμένο μήνα προσπαθεί να πείσει τον Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο διατηρεί πάντα καλές σχέσεις, να περιληφθεί η τουρκική λίρα στις συμβάσεις ανταλλαγής νομισμάτων (currency swaps) της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας, κάτι που θα θωράκιζε τα συναλλαγματικά του αποθέματα. Είναι αλήθεια ότι η Τουρκία δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια της Fed για να ενταχθεί σε αυτό το πρόγραμμα (ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας, χαμηλός πληθωρισμός), αλλά οι πολιτικοί και γεωστρατηγικοί παράγοντες θα παίξουν τον ρόλο τους.
Δεν πρέπει να είναι άσχετη με αυτούς τους υπολογισμούς η καθυστέρηση της Αγκυρας στην ενεργοποίηση των ρωσικών πυραύλων S-400, ένα πρόβλημα που έχει αναχθεί σε ορό της αλήθειας για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ενώ η ενεργοποίηση θα έπρεπε να έχει γίνει εντός Απριλίου, η τουρκική κυβέρνηση κρατάει τους πυραύλους και τα ραντάρ στις αποθήκες τους – θεωρητικά, λόγω κορωνοϊού, αλλά εάν θέλει κανείς το πιστεύει. Ταυτόχρονα, και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές διεργασίες στο άλλο μεγάλο ζήτημα που δηλητηριάζει τις σχέσεις Ουάσιγκτον - Αγκυρας, το Κουρδικό.
Οι διαπραγματεύσεις
Εδώ και δύο εβδομάδες, διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που ελέγχει μεγάλο μέρος των κουρδικών περιοχών της Βόρειας Συρίας και αποτελεί ανάθεμα για την Αγκυρα, με το Εθνικό Κουρδικό Κογκρέσο (KNC), που πρόσκειται στη φιλοαμερικανική και φιλοτουρκική κουρδική Αρχή του βορείου Ιράκ. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν την Πρωτομαγιά στην αμερικανική βάση της κουρδικής πόλης Χασάκα με την ενθάρρυνση του Αμερικανού απεσταλμένου Γουίλιαμ Ρέμπουκ και της Γαλλίας. Εάν υπάρξει ευτυχής κατάληξη (ένα πολύ μεγάλο εάν), θα ανοίξει ο δρόμος για συμμετοχή μιας κοινής κουρδικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης για την πολιτική επίλυση του Συριακού. Για την ώρα, η Αγκυρα εμφανίζεται πολύ επιφυλακτική, αλλά κανείς δεν ξέρει.
Στο μεταξύ, ο Ερντογάν αξιοποιεί το κρατικό επενδυτικό ταμείο (Wealth Fund), που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2016, αμέσως μετά το πραξικόπημα, για να θέσει υπό τον έλεγχό του σειρά μεγάλων επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης στις συνθήκες της πανδημίας. Πρόεδρος του Fund είναι ο ίδιος ο Ερντογάν και διαχειριστής του ο υπουργός Οικονομικών και γαμπρός του, Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Αρκετοί στην Τουρκία ανησυχούν για την ανάδυση ενός είδους κρατικού-πολεμικού καπιταλισμού, υπό τον έλεγχο του προέδρου και του στενού του περιβάλλοντος. Παράλληλα, οξύνεται η εσωτερική διαπάλη στο ΑΚΡ, με βασικούς πόλους τον Αλμπαϊράκ από τη μία πλευρά και τον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού από την άλλη, οι οποίοι θεωρούνται οι δύο βασικοί υποψήφιοι για τη διαδοχή του προέδρου.
Οπως συμβαίνει με κάθε κρίση, σε κάθε χώρα, οι απειλές ζυγιάζονται με τις ευκαιρίες. Παράλληλα, πρόσφατα δημοσιεύματα των New York Times και της Le Monde εκτιμούσαν ότι η Τουρκία μπορεί να επωφεληθεί από την προϊούσα τάση «απο-παγκοσμιοποίησης», με αρκετές διεθνείς επιχειρήσεις να μεταφέρουν παραγωγικές δραστηριότητες από την Κίνα και γενικά την ανατολική Ασία πιο κοντά στα μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης. Η Τουρκία, χώρα με ανεπτυγμένη βιομηχανία και μέλος του G20, ενδεχομένως θα μπορούσε να ωφεληθεί, μεσοπρόθεσμα, από αυτή την τάση. Μέχρι τότε, όμως, ο Ερντογάν και το κόμμα του θα πρέπει να διανύσουν ένα πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό ναρκοπέδιο, και να βγουν πολιτικά ζωντανοί.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
https://www.kathimerini.gr/1078549/article/epikairothta/kosmos/zygiazei-apeiles-kai-eykairies-o-erntogan
18/5/2020
Έρευνα-ράπισμα για τον Ερντογάν:
Η πλειονότητα των νέων θέλει να φύγει από την Τουρκία.
Σχεδόν οι μισοί από τους νέους της Τουρκίας που ψηφίζουν το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό, σύμφωνα με νέα έρευνα που έγινε για να υπάρξει καλύτερη κατανόηση των προβλημάτων και των προσδοκιών των νέων με διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά προφίλ σε ολόκληρη την Τουρκία.
Σύμφωνα με την έρευνα που διενεργήθηκε από το Ίδρυμα Σοσιαλδημοκρατίας (SODEV) και δημοσιεύεται σήμερα, το 47,5% των ψηφοφόρων του AKP, το οποίο κυβερνά τη χώρα από το 2002, δήλωσε ότι θα ήταν πρόθυμο να ζήσει στο εξωτερικό εάν είχε την ευκαιρία.
Ενώ το συνολικό ποσοστό ανήλθε στο 62,5%, περίπου το 74,4% των νεαρών ψηφοφόρων της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) δήλωσε ότι είναι πρόθυμο να φύγει από τη χώρα. Η αναλογία ανέρχεται περίπου στο 60% για άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του ακροδεξιού κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP) που έχει συνάψει πολιτική συμμαχία με το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ.
"Οι μισοί από τους νέους που ψηφίζουν το AKP θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό, παρόλο που αισθάνονται την ασφάλεια της κυβέρνησης εδώ και 18 χρόνια", δήλωσε ο επικεφαλής του SODEV, Ερτάν Ακσόι σε συνέντευξή του σήμερα στο Euronews.
Η ελευθερία είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τους νέους στην Τουρκία, έδειξε η έρευνα, καθώς το 68,3% των νέων δίνουν προτεραιότητα στην ελεύθερη έκφραση των ιδεών τους, ενώ το 52% νοιάζεται να μπορούν οι άλλοι νέοι να εκφράζονται ελεύθερα. Οι ψηφοφόροι του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έδειξαν μεγαλύτερη ευαισθησία ως προς τις ελευθερίες. Επίσης θέτουν τις θρησκευτικές αξίες χαμηλότερα κατά σειρά προτεραιότητας, εκφράζοντας μια πιο κοσμική θεώρηση.
"Υπάρχει η αντίληψη ότι η νεολαία διαμορφώθηκε μέσα από το Twitter, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι κοινωνικές και προσωπικές προτεραιότητές των νέων της Τουρκίας είναι οι ελευθερίες και το ζήτημα της προσωπικής έκφρασης", δήλωσε ο Ακσόι, προσθέτοντας ότι τόσο η ιεράρχηση των ελευθεριών όσο και η προθυμία των νέων της Τουρκίας να ζήσουν στο εξωτερικό μπορεί να οφείλεται στην τρέχουσα ατμόσφαιρα της Τουρκίας, στην οποία υπάρχουν άνθρωποι που συλλαμβάνονται επειδή μοιράζονται ένα tweet, τόνισε ο Ακσόι ο οποίος επιμένει ότι η τουρκική νεολαία δεν θα πρέπει να κρίνεται από κάπου 3.000 trolls στο Twitter.
"Κοιτάζουμε αυτούς τους λογαριασμούς και θεωρούμε ότι οι αξίες των νέων αντιπροσωπεύονται από αυτά που γράφουν. Ωστόσο, αυτό δεν είναι η πραγματικότητα. Η νεολαία νοιάζεται για τις ελευθερίες", είπε ο Ακσόι.
Σύμφωνα με την έρευνα, το 70% των νέων στην Τουρκία, δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητοι από τις οικογένειές τους,που σημαίνει ότι δεν διαθέτουν τα οικονομικά μέσα για να βγουν από την "οικογενειακή ζώνη της άνεσης". Περίπου το 65,3% των ψηφοφόρων του AKP δήλωσε ότι ζουν με τις οικογένειές τους, ενώ τα ποσοστά ήταν 66,7% για τους ψηφοφόρους του CHP, 81,8% για το φιλοκουρδικό Κόμμα των Λαών (HDP), το 75% του δεξιού Καλού Κόμματος (ΙΥΙ) και το 57,1% για το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα της έρευνας στην προσπάθεια να διαπιστωθούν οι αποφάσεις που θα έπαιρναν οι νέοι της Τουρκίας αν είχαν την ευκαιρία να διαλέξουν, ανάμεσα στα χρήματα ή την ελευθερία. Στην ερώτηση αν θα ήθελαν να ζήσουν στη Σαουδική Αραβία με 10.000 δολάρια μηνιαίο εισόδημα για το υπόλοιπο της ζωής τους ή στην Ελβετία με 5.000 δολάρια;" οι ερωτώμενοι σε ένα ποσοστό 72,2% επέλεξαν την Ελβετία. Το ποσοστό ήταν 60,5% για τους ψηφοφόρους του AKP και 82,1% τους ψηφοφόρους του CHP. Όταν τέθηκε το ίδιο ερώτημα αντικαθιστώντας τη Σαουδική Αραβία με τη Βόρεια Κορέα, το 64,3% των νέων που συμμετείχαν στην έρευνα, επέλεξαν για άλλη μια φορά την Ελβετία.
"Τέτοιες ημέρες που χαρακτηρίζονται από μια οικονομική κρίση και υψηλή ανεργία, αυτά τα αποτελέσματα, της έρευνας προκαλούν έκπληξη αλλά και ευχαρίστηση. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, οι νέοι θέλουν να ζήσουν τη θρησκεία τους και τις πεποιθήσεις τους όπως εκείνοι θέλουν, αλλά προτεραιότητά τους είναι η ελευθερία τους", δήλωσε ο Ακσόι.
Σύμφωνα με την έρευνα, η Τουρκική νεολαία πιστεύει ότι στη χώρα τους εξακολουθεί να υπάρχει ευνοιοκρατία αν θέλει να βρει κανείς δουλειά. Περίπου το 79,3% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι μπορούν να χάσουν μια δουλειά από κάποιον λιγότερο καταρτισμένο αλλά με καλύτερες διασυνδέσεις..
Ενδιαφέροντα επίσης τα στοιχεία για το τις σκέφτονται οι νέοι της Τουρκίας για την πανεπιστημιακή παιδεία. Περίπου το 27,8% των νέων πιστεύει ότι τα πανεπιστήμια δεν παρέχουν τα κατάλληλα εφόδια για την εύρεση εργασίας. Η υψηλότερη αναλογία ήταν μεταξύ των ψηφοφόρων του HDP με σχεδόν 50 τοις εκατό. Όταν ρωτήθηκαν αν μπορούν να εκφράσουν τη σκέψη τους ελεύθερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περίπου το 54,5 τοις εκατό των ψηφοφόρων του HDP είπαν ότι δεν μπορούν. Η αναλογία ήταν 12,8% για τους ψηφοφόρους της CHP και 9,6% για τους νέους που ψήφισαν στο AKP.
Σημειώνεται ότι στην Τουρκία λειτουργούν 201 πανεπιστήμια τα 129 από τα οποία είναι κρατικά και τα 72 ιδιωτικά. Ο δε πληθυσμός των τούρκων φοιτητών ανέρχεται σε περίπου 8 εκατομμύρια.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
https://www.capital.gr/diethni/3454705/ereuna-rapisma-gia-ton-erntogan
-i-pleionotita-ton-neon-thelei-na-fugei-apo-tin-tourkia
19/5/2020
1.
Ζυγιάζει απειλές και ευκαιρίες ο Ερντογάν.
Πολλοί θεωρούν πως ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο δύσκολη δοκιμασία στα 18 χρόνια της εξουσίας του.
Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, ο Ταγίπ Ερντογάν απηύθυνε διάγγελμα στο τουρκικό έθνος για να αναγγείλει τη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων που είχαν ληφθεί για την αντιμετώπιση της CΟVID-19. Το κεντρικό μήνυμα ήταν ότι τα χειρότερα, όσον αφορά την υγειονομική κρίση, έχουν περάσει και εκείνο που προέχει τώρα είναι η ανάταξη της οικονομίας. Την υπερχειλίζουσα αισιοδοξία του διαγγέλματος σκίαζε μια αυστηρή προειδοποίηση: «Εχουμε επίγνωση των κακόβουλων σχεδίων όσων βάζουν παγίδες στην εθνική οικονομία», τόνισε ο Τούρκος πρόεδρος, ενώ τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης στοχοποιούσαν τρεις μεγάλες ξένες τράπεζες –την αμερικανική Citigroup, τη γαλλική BNP Paribas και την ελβετική UBS– για σορτάρισμα εις βάρος της τουρκικής λίρας.
Είναι γεγονός ότι, παρά την κριτική που δέχεται από την αντιπολίτευση και τους δημάρχους των μεγάλων πόλεων, ο Ερντογάν πιστώνεται την αρκετά επιτυχημένη, μέχρι στιγμής, διαχείριση της πανδημίας. Η υβριδική στρατηγική που επέλεξε (απαγόρευση κυκλοφορίας τα Σαββατοκύριακα, αλλά όχι τις καθημερινές, κλείσιμο εμπορικών κέντρων, ρεστοράν και καταστημάτων, αλλά όχι αναστολή της βιομηχανικής δραστηριότητας) άντεξε στη δοκιμασία της πραγματικότητας, ενώ το σύστημα υγείας αποδείχθηκε περισσότερο ανθεκτικό από ό,τι περίμεναν πολλοί.
Με 83 εκατομμύρια κατοίκους, η Τουρκία έχει μέχρι στιγμής λιγότερους από 4.000 νεκρούς με τον ρυθμό αύξησης να περιορίζεται σε λίγες δεκάδες ανά εικοσιτετράωρο. Επιπλέον, ο Ερντογάν πιστώνεται κάποιες τολμηρές, για συντηρητικό ισλαμιστή, αποφάσεις όπως το να κλείσει από την πρώτη στιγμή τα τζαμιά, να απαγορεύσει δημόσιους εορτασμούς του Ραμαζανίου και εθνικών επετείων, και να απελευθερώσει μεγάλο μέρος φυλακισμένων (αν και όχι των πολιτικών κρατουμένων). Στα τέλη Απριλίου, η δημοτικότητά του ήταν γύρω στο 60%, ποσοστό αξιοζήλευτο για πολλούς ηγέτες της Δύσης.
Αυτή την εικόνα απειλεί να ανατρέψει, όμως, η ταχεία επιδείνωση στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Η τουρκική οικονομία υφίστατο κλυδωνισμούς και προ κορωνοϊού –αυτός ήταν και ο βασικός παράγοντας που οδήγησε το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ σε οδυνηρές ήττες στις τελευταίες δημοτικές εκλογές– αλλά η πανδημία λειτούργησε ως επιταχυντής. Η ανεργία βρίσκεται ήδη με τα επίσημα (και αμφισβητούμενα) στοιχεία στο 13,6%, ο πληθωρισμός είναι εκτός ελέγχου και η αναλογία δολαρίου - τουρκικής λίρας, από 3:1 που ήταν πριν από τέσσερα χρόνια, ξεπέρασε πρόσφατα το 7:1. Για να στηρίξει το εθνικό νόμισμα, η κεντρική τράπεζα θυσίασε πάνω από 20 δισ. δολάρια και κινδυνεύει να ξεμείνει από συναλλαγματικά αποθέματα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η τουρκική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να συρθεί επαίτης στο ΔΝΤ για να αποφύγει τη χρεοκοπία, κάτι που θα μπορούσε να αποβεί πολιτικά ολέθριο για τον Ερντογάν και το κόμμα του. Το μνημόνιο που συνομολόγησε η Αγκυρα με το ΔΝΤ το 2001 οδήγησε σε κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας και έφερε τους ισλαμιστές στην εξουσία, ένα χρόνο αργότερα. Σήμερα, ο Ερντογάν και το ΑΚΡ κινδυνεύουν να μπουν στο ίδιο ασανσέρ, αλλά στην καθοδική του διαδρομή. Πολλοί θεωρούν πως ο Τούρκος πρόεδρος αντιμετωπίζει την πιο δύσκολη δοκιμασία στα 18 χρόνια της εξουσίας του, πιο δύσκολη και από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.
Αναζητώντας έξοδο κινδύνου, ο Ερντογάν έχει αποδυθεί σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των διαταραγμένων σχέσεών του με τις ΗΠΑ. Από τον περασμένο μήνα προσπαθεί να πείσει τον Ντόναλντ Τραμπ, με τον οποίο διατηρεί πάντα καλές σχέσεις, να περιληφθεί η τουρκική λίρα στις συμβάσεις ανταλλαγής νομισμάτων (currency swaps) της αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας, κάτι που θα θωράκιζε τα συναλλαγματικά του αποθέματα. Είναι αλήθεια ότι η Τουρκία δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια της Fed για να ενταχθεί σε αυτό το πρόγραμμα (ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας, χαμηλός πληθωρισμός), αλλά οι πολιτικοί και γεωστρατηγικοί παράγοντες θα παίξουν τον ρόλο τους.
Δεν πρέπει να είναι άσχετη με αυτούς τους υπολογισμούς η καθυστέρηση της Αγκυρας στην ενεργοποίηση των ρωσικών πυραύλων S-400, ένα πρόβλημα που έχει αναχθεί σε ορό της αλήθειας για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Ενώ η ενεργοποίηση θα έπρεπε να έχει γίνει εντός Απριλίου, η τουρκική κυβέρνηση κρατάει τους πυραύλους και τα ραντάρ στις αποθήκες τους – θεωρητικά, λόγω κορωνοϊού, αλλά εάν θέλει κανείς το πιστεύει. Ταυτόχρονα, και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές διεργασίες στο άλλο μεγάλο ζήτημα που δηλητηριάζει τις σχέσεις Ουάσιγκτον - Αγκυρας, το Κουρδικό.
Οι διαπραγματεύσεις
Εδώ και δύο εβδομάδες, διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), που ελέγχει μεγάλο μέρος των κουρδικών περιοχών της Βόρειας Συρίας και αποτελεί ανάθεμα για την Αγκυρα, με το Εθνικό Κουρδικό Κογκρέσο (KNC), που πρόσκειται στη φιλοαμερικανική και φιλοτουρκική κουρδική Αρχή του βορείου Ιράκ. Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν την Πρωτομαγιά στην αμερικανική βάση της κουρδικής πόλης Χασάκα με την ενθάρρυνση του Αμερικανού απεσταλμένου Γουίλιαμ Ρέμπουκ και της Γαλλίας. Εάν υπάρξει ευτυχής κατάληξη (ένα πολύ μεγάλο εάν), θα ανοίξει ο δρόμος για συμμετοχή μιας κοινής κουρδικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης για την πολιτική επίλυση του Συριακού. Για την ώρα, η Αγκυρα εμφανίζεται πολύ επιφυλακτική, αλλά κανείς δεν ξέρει.
Στο μεταξύ, ο Ερντογάν αξιοποιεί το κρατικό επενδυτικό ταμείο (Wealth Fund), που δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2016, αμέσως μετά το πραξικόπημα, για να θέσει υπό τον έλεγχό του σειρά μεγάλων επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης στις συνθήκες της πανδημίας. Πρόεδρος του Fund είναι ο ίδιος ο Ερντογάν και διαχειριστής του ο υπουργός Οικονομικών και γαμπρός του, Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Αρκετοί στην Τουρκία ανησυχούν για την ανάδυση ενός είδους κρατικού-πολεμικού καπιταλισμού, υπό τον έλεγχο του προέδρου και του στενού του περιβάλλοντος. Παράλληλα, οξύνεται η εσωτερική διαπάλη στο ΑΚΡ, με βασικούς πόλους τον Αλμπαϊράκ από τη μία πλευρά και τον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού από την άλλη, οι οποίοι θεωρούνται οι δύο βασικοί υποψήφιοι για τη διαδοχή του προέδρου.
Οπως συμβαίνει με κάθε κρίση, σε κάθε χώρα, οι απειλές ζυγιάζονται με τις ευκαιρίες. Παράλληλα, πρόσφατα δημοσιεύματα των New York Times και της Le Monde εκτιμούσαν ότι η Τουρκία μπορεί να επωφεληθεί από την προϊούσα τάση «απο-παγκοσμιοποίησης», με αρκετές διεθνείς επιχειρήσεις να μεταφέρουν παραγωγικές δραστηριότητες από την Κίνα και γενικά την ανατολική Ασία πιο κοντά στα μητροπολιτικά κέντρα της Δύσης. Η Τουρκία, χώρα με ανεπτυγμένη βιομηχανία και μέλος του G20, ενδεχομένως θα μπορούσε να ωφεληθεί, μεσοπρόθεσμα, από αυτή την τάση. Μέχρι τότε, όμως, ο Ερντογάν και το κόμμα του θα πρέπει να διανύσουν ένα πραγματικό οικονομικό και κοινωνικό ναρκοπέδιο, και να βγουν πολιτικά ζωντανοί.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
https://www.kathimerini.gr/1078549/article/epikairothta/kosmos/zygiazei-apeiles-kai-eykairies-o-erntogan
18/5/2020
Έρευνα-ράπισμα για τον Ερντογάν:
Η πλειονότητα των νέων θέλει να φύγει από την Τουρκία.
Σχεδόν οι μισοί από τους νέους της Τουρκίας που ψηφίζουν το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό, σύμφωνα με νέα έρευνα που έγινε για να υπάρξει καλύτερη κατανόηση των προβλημάτων και των προσδοκιών των νέων με διαφορετικά κοινωνικοοικονομικά προφίλ σε ολόκληρη την Τουρκία.
Σύμφωνα με την έρευνα που διενεργήθηκε από το Ίδρυμα Σοσιαλδημοκρατίας (SODEV) και δημοσιεύεται σήμερα, το 47,5% των ψηφοφόρων του AKP, το οποίο κυβερνά τη χώρα από το 2002, δήλωσε ότι θα ήταν πρόθυμο να ζήσει στο εξωτερικό εάν είχε την ευκαιρία.
Ενώ το συνολικό ποσοστό ανήλθε στο 62,5%, περίπου το 74,4% των νεαρών ψηφοφόρων της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) δήλωσε ότι είναι πρόθυμο να φύγει από τη χώρα. Η αναλογία ανέρχεται περίπου στο 60% για άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του ακροδεξιού κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (MHP) που έχει συνάψει πολιτική συμμαχία με το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ.
"Οι μισοί από τους νέους που ψηφίζουν το AKP θέλουν να ζήσουν στο εξωτερικό, παρόλο που αισθάνονται την ασφάλεια της κυβέρνησης εδώ και 18 χρόνια", δήλωσε ο επικεφαλής του SODEV, Ερτάν Ακσόι σε συνέντευξή του σήμερα στο Euronews.
Η ελευθερία είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τους νέους στην Τουρκία, έδειξε η έρευνα, καθώς το 68,3% των νέων δίνουν προτεραιότητα στην ελεύθερη έκφραση των ιδεών τους, ενώ το 52% νοιάζεται να μπορούν οι άλλοι νέοι να εκφράζονται ελεύθερα. Οι ψηφοφόροι του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έδειξαν μεγαλύτερη ευαισθησία ως προς τις ελευθερίες. Επίσης θέτουν τις θρησκευτικές αξίες χαμηλότερα κατά σειρά προτεραιότητας, εκφράζοντας μια πιο κοσμική θεώρηση.
"Υπάρχει η αντίληψη ότι η νεολαία διαμορφώθηκε μέσα από το Twitter, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι κοινωνικές και προσωπικές προτεραιότητές των νέων της Τουρκίας είναι οι ελευθερίες και το ζήτημα της προσωπικής έκφρασης", δήλωσε ο Ακσόι, προσθέτοντας ότι τόσο η ιεράρχηση των ελευθεριών όσο και η προθυμία των νέων της Τουρκίας να ζήσουν στο εξωτερικό μπορεί να οφείλεται στην τρέχουσα ατμόσφαιρα της Τουρκίας, στην οποία υπάρχουν άνθρωποι που συλλαμβάνονται επειδή μοιράζονται ένα tweet, τόνισε ο Ακσόι ο οποίος επιμένει ότι η τουρκική νεολαία δεν θα πρέπει να κρίνεται από κάπου 3.000 trolls στο Twitter.
"Κοιτάζουμε αυτούς τους λογαριασμούς και θεωρούμε ότι οι αξίες των νέων αντιπροσωπεύονται από αυτά που γράφουν. Ωστόσο, αυτό δεν είναι η πραγματικότητα. Η νεολαία νοιάζεται για τις ελευθερίες", είπε ο Ακσόι.
Σύμφωνα με την έρευνα, το 70% των νέων στην Τουρκία, δεν είναι οικονομικά ανεξάρτητοι από τις οικογένειές τους,που σημαίνει ότι δεν διαθέτουν τα οικονομικά μέσα για να βγουν από την "οικογενειακή ζώνη της άνεσης". Περίπου το 65,3% των ψηφοφόρων του AKP δήλωσε ότι ζουν με τις οικογένειές τους, ενώ τα ποσοστά ήταν 66,7% για τους ψηφοφόρους του CHP, 81,8% για το φιλοκουρδικό Κόμμα των Λαών (HDP), το 75% του δεξιού Καλού Κόμματος (ΙΥΙ) και το 57,1% για το ακροδεξιό εθνικιστικό κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ευρήματα της έρευνας στην προσπάθεια να διαπιστωθούν οι αποφάσεις που θα έπαιρναν οι νέοι της Τουρκίας αν είχαν την ευκαιρία να διαλέξουν, ανάμεσα στα χρήματα ή την ελευθερία. Στην ερώτηση αν θα ήθελαν να ζήσουν στη Σαουδική Αραβία με 10.000 δολάρια μηνιαίο εισόδημα για το υπόλοιπο της ζωής τους ή στην Ελβετία με 5.000 δολάρια;" οι ερωτώμενοι σε ένα ποσοστό 72,2% επέλεξαν την Ελβετία. Το ποσοστό ήταν 60,5% για τους ψηφοφόρους του AKP και 82,1% τους ψηφοφόρους του CHP. Όταν τέθηκε το ίδιο ερώτημα αντικαθιστώντας τη Σαουδική Αραβία με τη Βόρεια Κορέα, το 64,3% των νέων που συμμετείχαν στην έρευνα, επέλεξαν για άλλη μια φορά την Ελβετία.
"Τέτοιες ημέρες που χαρακτηρίζονται από μια οικονομική κρίση και υψηλή ανεργία, αυτά τα αποτελέσματα, της έρευνας προκαλούν έκπληξη αλλά και ευχαρίστηση. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, οι νέοι θέλουν να ζήσουν τη θρησκεία τους και τις πεποιθήσεις τους όπως εκείνοι θέλουν, αλλά προτεραιότητά τους είναι η ελευθερία τους", δήλωσε ο Ακσόι.
Σύμφωνα με την έρευνα, η Τουρκική νεολαία πιστεύει ότι στη χώρα τους εξακολουθεί να υπάρχει ευνοιοκρατία αν θέλει να βρει κανείς δουλειά. Περίπου το 79,3% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι μπορούν να χάσουν μια δουλειά από κάποιον λιγότερο καταρτισμένο αλλά με καλύτερες διασυνδέσεις..
Ενδιαφέροντα επίσης τα στοιχεία για το τις σκέφτονται οι νέοι της Τουρκίας για την πανεπιστημιακή παιδεία. Περίπου το 27,8% των νέων πιστεύει ότι τα πανεπιστήμια δεν παρέχουν τα κατάλληλα εφόδια για την εύρεση εργασίας. Η υψηλότερη αναλογία ήταν μεταξύ των ψηφοφόρων του HDP με σχεδόν 50 τοις εκατό. Όταν ρωτήθηκαν αν μπορούν να εκφράσουν τη σκέψη τους ελεύθερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περίπου το 54,5 τοις εκατό των ψηφοφόρων του HDP είπαν ότι δεν μπορούν. Η αναλογία ήταν 12,8% για τους ψηφοφόρους της CHP και 9,6% για τους νέους που ψήφισαν στο AKP.
Σημειώνεται ότι στην Τουρκία λειτουργούν 201 πανεπιστήμια τα 129 από τα οποία είναι κρατικά και τα 72 ιδιωτικά. Ο δε πληθυσμός των τούρκων φοιτητών ανέρχεται σε περίπου 8 εκατομμύρια.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
https://www.capital.gr/diethni/3454705/ereuna-rapisma-gia-ton-erntogan
-i-pleionotita-ton-neon-thelei-na-fugei-apo-tin-tourkia
19/5/2020