Πώς και πότε θα έρθουν τα 32 + 19 δισ. ευρώ των κονδυλίων της ΕΕ στην Ελλάδα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:
και οι μεταρρυθμίσεις επιτηδειότητα.
(2) Εμείς το ξέρουμε πως τα 32 δισ. δεν είναι μνημόνιο,
στην Ε.Ε. το ξέρουν;
Πώς και πότε θα έρθουν
τα 32 + 19 δισ. ευρώ των κονδυλίων της ΕΕ στην Ελλάδα.
Το πιο θετικό στοιχείο των χθεσινών προτάσεων της Κομισόν για το πακέτο αντιμετώπισης της κρίσης υγείας είναι τα χρήματα που αναλογούν στη χώρα μας. Λόγω του τρόπου με τον οποίο υπολογίζεται η κατανομή ανά κράτος, αναλογούν 32 δισ. ευρώ (22,5 δισ. ευρώ επιδοτήσεων και 9,5 δισ. ευρώ δανείων) για την προσεχή τετραετία. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν 19 δισ. ευρώ περίπου που εκτιμάται πως θα δικαιούται η χώρα από το νέο ΕΣΠΑ και τα 7-8 δισ. ευρώ που της αναλογούν από τα υφιστάμενα τρία εργαλεία που έχει αποφασίσει η ΕΕ και ενεργοποιούνται εντός του 2020 (SURE, EIB Fund και ESM Pandemic Crisis Support).
Επίσης είναι μία απόφαση η οποία οδηγεί σε κοινό δανεισμό των κρατών - μελών μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δίνει μία αποφασιστική απάντηση. Ωστόσο, υπάρχουν δύο ζητήματα: πως η απόφαση ακόμη απαιτεί πολλά στάδια πολιτικών διαβουλεύσεων και χρόνο και πως σχεδόν όλο το ποσό θα είναι διαθέσιμο από το 2021 και μετά και πως τα λεφτά τα οποία θα έρθουν φέτος είναι λίγα.
Τα 2,4 τρισ. ευρώ
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι χθεσινές ανακοινώσεις αφορούσαν ένα πακέτο αξίας 2,4 τρισ. ευρώ ανά την ΕΕ για το 2020.
Από το πακέτο αυτό τα 1,85 τρισ. ευρώ ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά χθες και έρχονται να προστεθούν τα 540 δισ. ευρώ που ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά στις 9 Απριλίου και αναμένεται να ενεργοποιηθούν πλήρως την 1η Ιουνίου (πακέτο ρευστότητας, δηλαδή SURE, EIB Fund και ESM Pandemic Crisis Support) από τα οποία η Ελλάδα μπορεί να λάβει έως 7-8 δισ. ευρώ.
Από το υπόλοιπο πακέτο των χθεσινών ανακοινώσεων της Κομισιόν αξίας 1,85 τρισ. ευρώ το πιο μεγάλο μέρος, (τα 1,1 τρισ. ευρώ) δεν είναι "καινούργιες" προτάσεις, είναι ο νέος Πολυετής Προϋπολογισμός της ΕΕ για τα έτη 2021-2027 (ο οποίος ούτως ή άλλως θα έπρεπε να αποφασιστεί). Είναι το πακέτο το οποίο τροφοδοτεί το εκάστοτε ΕΣΠΑ στην Ελλάδα και τα καλά νέα είναι ότι έμεινε "ανέπαφο" σε αξία. Δηλαδή περίπου στο ποσό στο οποίο είχαν "παγώσει" οι διαπραγματεύσεις τον Φεβρουάριο του 2020 (τότε η πρόταση ήταν για 1,123 τρισ. ευρώ). Στην Ελλάδα λοιπόν υπολογίζεται πως αναλογούν περίπου 19 δισ. ευρώ για τα έτη 2021 – 2027.
Το νέο πακέτο υγειονομικής κρίσης
Tα υπόλοιπα 750 δισεκατομμύρια ευρώ των χθεσινών ανακοινώσεων, αφορούν στο νέο εργαλείο ανάκαμψης. Ουσιαστικά το ποσό αυτό σχεδιάζεται να εισρεύσει μέσα σε 4 χρόνια.
Με βάση την κατανομή που έχει προταθεί στη χώρα, αναλογούν 34 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 22,5 δισ. ευρώ θα είναι επιδοτήσεις και τα υπόλοιπα 9,5 δισ. είναι δάνεια.
Το ποσό είναι σημαντικό, αλλά ένα πολύ μικρό μέρος από αυτό μπορεί να έρθει φέτος.
Ανά την ΕΕ προβλέπεται φέτος (αν υπάρξει βεβαίως πολιτική συμφωνία) να ενεργοποιηθούν 55,5 δισ. ευρώ ανά την ΕΕ συν 11,5 δισ. ευρώ από ενίσχυση των πόρων των υφιστάμενων προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ. Με βάση πρόχειρους υπολογισμούς ελληνικών υπηρεσιών, η αναλογία στην Ελλάδα (αν διατηρηθεί η κλείδα που χρησιμοποιείται) είναι περί τα 4 δισ. ευρώ.
Άρα, το 2020 η Ελλάδα θα μπορεί να περιμένει τα έως 7-8 δισ. ευρώ του σχήματος SURE, EIB Fund και ESM Pandemic Crisis Support και επιπλεον 4 δισ. ευρώ από το νέο "πακέτο", αν βεβαίως υπάρξει εγκαίρως (δηλαδή το καλοκαίρι) πολιτική συμφωνία των κρατών – μελών και του Ευρωκοινοβουλίου.
Οι δηλώσεις
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς αποτιμώντας την πρόταση της Κομισιόν για το Ταμείο Ανάκαμψης, ύψους 750 δισ. ευρώ, είπε πως ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε ένα επιπρόσθετο ΕΣΠΑ για τη χώρα μας. Ωστόσο, αναγνώρισε πως θα υπάρξει μια διαπραγμάτευση η οποία δεν θα είναι εύκολη και η οποία θα ξεκινήσει στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου.
Εξήγησε πως υπάρχει πιθανότητα να εκταμιευτούν χρήματα ακόμα και εντός του 2020, μέσω των προτάσεων-γέφυρα. "Μπορούμε ορισμένα προγράμματα από το ισχύον πλαίσιο να τα παντρέψουμε με το επόμενο, με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουμε επιδοτήσεις ήδη από φέτος, στις οποίες πρέπει να προστεθούν και αυτές που έχουν αποφασίσει στο πλαίσιο του προγράμματος Sure (βοήθεια της βραχυπρόθεσμης ανεργίας), τα οποία είναι επίσης διαθέσιμα φέτος".
Οι δηλώσεις του ΥΠΟΙΚ
Σε δήλωσή τους ο ΥΠΟΙΚ Χρήστος Σταϊκούρας και ο Προέδρος του ΣΟΕ Μιχάλης Αργυρού σχετικά με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το νέο εργαλείο ανάκαμψης, "Next Generation EU”, ανέφεραν πως "οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό στις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Ειδικότερα, το προτεινόμενο πλαίσιο οικονομικής ανάκαμψης "Next Generation EU” χαρακτηρίζεται από: Μια πολύ σημαντική δημοσιονομική παρέμβαση, συνολικού ύψους 750 δισ. ευρώ, για το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας"
Είπαν πως "το ποσό που αναλογεί στην Ελλάδα εκτιμάται ότι θα ανέλθει, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, περίπου στα 32 δισ. ευρώ" και πως με βάση την κατανομή μεταξύ επιχορηγήσεων (500 δισ. ευρώ) και δανείων (250 δισ. ευρώ) "για την Ελλάδα, οι προτεινόμενες επιχορηγήσεις εκτιμώνται στην περιοχή των 22,5 δισ. ευρώ και τα δάνεια στην περιοχή των 9,5 δισ. ευρώ".
Εξήγησαν πως "η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προβλέπει για την προσεχή τετραετία (2021-2024) επιχορηγήσεις που εκτιμώνται στην περιοχή του 3% του ΑΕΠ ετησίως. Παράλληλα, προβλέπει σημαντικές επιχορηγήσεις για τις χώρες των οποίων οι οικονομίες είναι πιο ευάλωτες στη συμμετρική κρίση του κορονοϊού".
Επισήμαναν πως το πρόγραμμα "Next Generation EU” θα ενταχθεί στο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021-2027 και περιλαμβάνει τρεις πυλώνες.
* Ο πρώτος, και κυριότερος σε μέγεθος, πυλώνας, θα χρηματοδοτήσει τα εθνικά σχέδια ανάκαμψης, τα οποία τα κράτη-μέλη θα καταρτίσουν με βάση τις επενδυτικές και μεταρρυθμιστικές τους προτεραιότητες, που αποτυπώνονται στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και με αναφορά στους άξονες της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Βιώσιμης Ανάπτυξης.
*Ο δεύτερος πυλώνας αναφέρεται στη στήριξη υγιών επιχειρήσεων μέσα από κεφαλαιακή ενίσχυση, κινητοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων και ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας της ευρωπαϊκής οικονομίας.
* Ο τρίτος πυλώνας εστιάζει σε δράσεις πρόληψης και προετοιμασίας της Ε.Ε. έναντι μελλοντικών υγειονομικών κρίσεων.
της Δήμητρας Καδδά
https://www.capital.gr/oikonomia/3456727/
pos-kai-pote-tha-erthoun-ta-32-19-dis-euro-ton-kondulion-tis-ee-stin-ellada
28/6/2020
ΣXETIKA KEIMENA
1.
Η ΕΚΤ "αυξάνει" το μαξιλάρι της Ελλάδας
στα 57-60 δισ. ευρώ.
(1) Η ΕΚΤ "αυξάνει" το μαξιλάρι της Ελλάδας στα 57-60 δισ. ευρώ.
(2) Η αναδιάρθρωση θέλει "στομάχι" και οι μεταρρυθμίσεις επιτηδειότητα.
(2) Εμείς το ξέρουμε πως τα 32 δισ. δεν είναι μνημόνιο,
στην Ε.Ε. το ξέρουν;
Πώς και πότε θα έρθουν
τα 32 + 19 δισ. ευρώ των κονδυλίων της ΕΕ στην Ελλάδα.
Το πιο θετικό στοιχείο των χθεσινών προτάσεων της Κομισόν για το πακέτο αντιμετώπισης της κρίσης υγείας είναι τα χρήματα που αναλογούν στη χώρα μας. Λόγω του τρόπου με τον οποίο υπολογίζεται η κατανομή ανά κράτος, αναλογούν 32 δισ. ευρώ (22,5 δισ. ευρώ επιδοτήσεων και 9,5 δισ. ευρώ δανείων) για την προσεχή τετραετία. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν 19 δισ. ευρώ περίπου που εκτιμάται πως θα δικαιούται η χώρα από το νέο ΕΣΠΑ και τα 7-8 δισ. ευρώ που της αναλογούν από τα υφιστάμενα τρία εργαλεία που έχει αποφασίσει η ΕΕ και ενεργοποιούνται εντός του 2020 (SURE, EIB Fund και ESM Pandemic Crisis Support).
Επίσης είναι μία απόφαση η οποία οδηγεί σε κοινό δανεισμό των κρατών - μελών μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δίνει μία αποφασιστική απάντηση. Ωστόσο, υπάρχουν δύο ζητήματα: πως η απόφαση ακόμη απαιτεί πολλά στάδια πολιτικών διαβουλεύσεων και χρόνο και πως σχεδόν όλο το ποσό θα είναι διαθέσιμο από το 2021 και μετά και πως τα λεφτά τα οποία θα έρθουν φέτος είναι λίγα.
Τα 2,4 τρισ. ευρώ
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι χθεσινές ανακοινώσεις αφορούσαν ένα πακέτο αξίας 2,4 τρισ. ευρώ ανά την ΕΕ για το 2020.
Από το πακέτο αυτό τα 1,85 τρισ. ευρώ ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά χθες και έρχονται να προστεθούν τα 540 δισ. ευρώ που ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά στις 9 Απριλίου και αναμένεται να ενεργοποιηθούν πλήρως την 1η Ιουνίου (πακέτο ρευστότητας, δηλαδή SURE, EIB Fund και ESM Pandemic Crisis Support) από τα οποία η Ελλάδα μπορεί να λάβει έως 7-8 δισ. ευρώ.
Από το υπόλοιπο πακέτο των χθεσινών ανακοινώσεων της Κομισιόν αξίας 1,85 τρισ. ευρώ το πιο μεγάλο μέρος, (τα 1,1 τρισ. ευρώ) δεν είναι "καινούργιες" προτάσεις, είναι ο νέος Πολυετής Προϋπολογισμός της ΕΕ για τα έτη 2021-2027 (ο οποίος ούτως ή άλλως θα έπρεπε να αποφασιστεί). Είναι το πακέτο το οποίο τροφοδοτεί το εκάστοτε ΕΣΠΑ στην Ελλάδα και τα καλά νέα είναι ότι έμεινε "ανέπαφο" σε αξία. Δηλαδή περίπου στο ποσό στο οποίο είχαν "παγώσει" οι διαπραγματεύσεις τον Φεβρουάριο του 2020 (τότε η πρόταση ήταν για 1,123 τρισ. ευρώ). Στην Ελλάδα λοιπόν υπολογίζεται πως αναλογούν περίπου 19 δισ. ευρώ για τα έτη 2021 – 2027.
Το νέο πακέτο υγειονομικής κρίσης
Tα υπόλοιπα 750 δισεκατομμύρια ευρώ των χθεσινών ανακοινώσεων, αφορούν στο νέο εργαλείο ανάκαμψης. Ουσιαστικά το ποσό αυτό σχεδιάζεται να εισρεύσει μέσα σε 4 χρόνια.
Με βάση την κατανομή που έχει προταθεί στη χώρα, αναλογούν 34 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 22,5 δισ. ευρώ θα είναι επιδοτήσεις και τα υπόλοιπα 9,5 δισ. είναι δάνεια.
Το ποσό είναι σημαντικό, αλλά ένα πολύ μικρό μέρος από αυτό μπορεί να έρθει φέτος.
Ανά την ΕΕ προβλέπεται φέτος (αν υπάρξει βεβαίως πολιτική συμφωνία) να ενεργοποιηθούν 55,5 δισ. ευρώ ανά την ΕΕ συν 11,5 δισ. ευρώ από ενίσχυση των πόρων των υφιστάμενων προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ. Με βάση πρόχειρους υπολογισμούς ελληνικών υπηρεσιών, η αναλογία στην Ελλάδα (αν διατηρηθεί η κλείδα που χρησιμοποιείται) είναι περί τα 4 δισ. ευρώ.
Άρα, το 2020 η Ελλάδα θα μπορεί να περιμένει τα έως 7-8 δισ. ευρώ του σχήματος SURE, EIB Fund και ESM Pandemic Crisis Support και επιπλεον 4 δισ. ευρώ από το νέο "πακέτο", αν βεβαίως υπάρξει εγκαίρως (δηλαδή το καλοκαίρι) πολιτική συμφωνία των κρατών – μελών και του Ευρωκοινοβουλίου.
Οι δηλώσεις
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς αποτιμώντας την πρόταση της Κομισιόν για το Ταμείο Ανάκαμψης, ύψους 750 δισ. ευρώ, είπε πως ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε ένα επιπρόσθετο ΕΣΠΑ για τη χώρα μας. Ωστόσο, αναγνώρισε πως θα υπάρξει μια διαπραγμάτευση η οποία δεν θα είναι εύκολη και η οποία θα ξεκινήσει στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου.
Εξήγησε πως υπάρχει πιθανότητα να εκταμιευτούν χρήματα ακόμα και εντός του 2020, μέσω των προτάσεων-γέφυρα. "Μπορούμε ορισμένα προγράμματα από το ισχύον πλαίσιο να τα παντρέψουμε με το επόμενο, με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουμε επιδοτήσεις ήδη από φέτος, στις οποίες πρέπει να προστεθούν και αυτές που έχουν αποφασίσει στο πλαίσιο του προγράμματος Sure (βοήθεια της βραχυπρόθεσμης ανεργίας), τα οποία είναι επίσης διαθέσιμα φέτος".
Οι δηλώσεις του ΥΠΟΙΚ
Σε δήλωσή τους ο ΥΠΟΙΚ Χρήστος Σταϊκούρας και ο Προέδρος του ΣΟΕ Μιχάλης Αργυρού σχετικά με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το νέο εργαλείο ανάκαμψης, "Next Generation EU”, ανέφεραν πως "οι προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό στις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Ειδικότερα, το προτεινόμενο πλαίσιο οικονομικής ανάκαμψης "Next Generation EU” χαρακτηρίζεται από: Μια πολύ σημαντική δημοσιονομική παρέμβαση, συνολικού ύψους 750 δισ. ευρώ, για το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας"
Είπαν πως "το ποσό που αναλογεί στην Ελλάδα εκτιμάται ότι θα ανέλθει, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, περίπου στα 32 δισ. ευρώ" και πως με βάση την κατανομή μεταξύ επιχορηγήσεων (500 δισ. ευρώ) και δανείων (250 δισ. ευρώ) "για την Ελλάδα, οι προτεινόμενες επιχορηγήσεις εκτιμώνται στην περιοχή των 22,5 δισ. ευρώ και τα δάνεια στην περιοχή των 9,5 δισ. ευρώ".
Εξήγησαν πως "η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προβλέπει για την προσεχή τετραετία (2021-2024) επιχορηγήσεις που εκτιμώνται στην περιοχή του 3% του ΑΕΠ ετησίως. Παράλληλα, προβλέπει σημαντικές επιχορηγήσεις για τις χώρες των οποίων οι οικονομίες είναι πιο ευάλωτες στη συμμετρική κρίση του κορονοϊού".
Επισήμαναν πως το πρόγραμμα "Next Generation EU” θα ενταχθεί στο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021-2027 και περιλαμβάνει τρεις πυλώνες.
* Ο πρώτος, και κυριότερος σε μέγεθος, πυλώνας, θα χρηματοδοτήσει τα εθνικά σχέδια ανάκαμψης, τα οποία τα κράτη-μέλη θα καταρτίσουν με βάση τις επενδυτικές και μεταρρυθμιστικές τους προτεραιότητες, που αποτυπώνονται στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και με αναφορά στους άξονες της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Βιώσιμης Ανάπτυξης.
*Ο δεύτερος πυλώνας αναφέρεται στη στήριξη υγιών επιχειρήσεων μέσα από κεφαλαιακή ενίσχυση, κινητοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων και ενίσχυση της στρατηγικής αυτονομίας της ευρωπαϊκής οικονομίας.
* Ο τρίτος πυλώνας εστιάζει σε δράσεις πρόληψης και προετοιμασίας της Ε.Ε. έναντι μελλοντικών υγειονομικών κρίσεων.
της Δήμητρας Καδδά
https://www.capital.gr/oikonomia/3456727/
pos-kai-pote-tha-erthoun-ta-32-19-dis-euro-ton-kondulion-tis-ee-stin-ellada
28/6/2020
ΣXETIKA KEIMENA
1.
Η ΕΚΤ "αυξάνει" το μαξιλάρι της Ελλάδας
στα 57-60 δισ. ευρώ.
Η χθεσινή απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αυξήσει το Pandemic Emergency Purchase Programme – PEPP στο 1,350 τρισ. ευρώ, "παρασύρει” με πολύ θετικό τρόπο τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Την καθιστά δε μοναδική περίπτωση στην Ευρωζώνη, καθώς ο όγκος των κεφαλαίων που η ΕΚΤ διαθέτει με βάση το αναλογικό ποσοστό της χώρας στις αγορές του PEPP σχεδόν καλύπτει το σύνολο των διαθέσιμων σήμερα στην αγορά ελληνικών ομολόγων(!).
Οι δυνάμει αγορές της ΕΚΤ σε ελληνικά ομόλογα μέσω του νέου PEPP μπορούν να φθάσουν τα 27 δισ. ευρώ μέσα σε δύο χρόνια. Και οι διαθέσιμοι στην δευτερογενή αγορά τίτλοι είναι περί τα 35 δισ. ευρώ, από τα οποία όμως τα μισά και πλέον βρίσκονται σε χαρτοφυλάκια τραπεζών και φορέων που τα χρειάζονται ως εγγυήσεις για απορρόφηση ρευστότητας από την ΕΚΤ.
Με άλλα λόγια μένουν μόλις 15 περίπου δισ. ευρώ σε ομόλογα διαθέσιμα στη δευτερογενή αγορά και η ΕΚΤ έχει ήδη αγοράσει μέσω PEPP το τελευταίο δίμηνο 4,6 δισ. ευρώ. Ίσως αυτή την στιγμή δεν υπάρχει πιο "σπάνιο” χαρτί στην αγορά από το ελληνικό κρατικό χρέος, το οποίο επειδη εξακολουθεί να δίνει αποδόσεις πάνω από το 1% ενώ ταυτόχρονα είναι "απορροφήσιμο” στο υπερδιπλάσιο από τα διαθέσιμα στην αγορά από την ΕΚΤ, συνεχίζει να "εκδίδεται” από το ελληνικό δημόσιο με ...το σταγονόμετρο.
Είναι προφανές οτι ο ΟΔΔΗΧ πιέζεται από τις αγορές υπό τις συνθήκες αυτές να εκδόσει νέο χρέος (πιθανώς δεκαετές) παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει προς το παρόν άμεση ανάγκη, πέρα από αυτή που προκύπτει -λόγω συγκυρίας- και αφορά στη διατήρηση του ήδη υπάρχοντος μνημονιακού "μαξιλαριού” των 30-32 δισ. ευρώ.
Συνολικά δηλαδή, το "μαξιλάρι” των διαθέσιμων 30-32 δισ. ευρώ μετά την απόφαση της ΕΚΤ προσαυξάνεται εν δυνάμει από την ποσόστωση των αγορών του PEPP, που για την Ελλάδα είναι κατ' αρχήν 27 περίπου δισ. ευρώ, αλλά όπως αποδεικνύει η περίπτωση της Ιταλίας μπορεί να ξεπεράσει την "κλείδα” του 2,46% των συνολικών αγορών που αφορά την Ελλάδα.
Αποτέλεσμα αυτού είναι η διολίσθηση τόσο των αποδόσεων του δεκαετούς κάτω από το 1,40% σε χρόνο μηδέν μετά την ανακοίνωση της ΕΚΤ, όσο και η περεταίρω μείωσή τους κάτω από το επίπεδο αυτό με την νέα έκδοση δεκαετούς ή άλλης διάρκειας ομολόγου. Το γεγονός μάλιστα οτι το PEPP όπως ανακοινώθηκε θα επανεπενδύει το 2021 και 2022 τα κεφάλαιά του διαρκώς, αυξάνει την πίεση για διολίσθηση αποδόσεων και spreads.
Τα κακά νέα βέβαια είναι ότι πίσω από την ομοβροντία της ΕΚΤ την Πέμπτη με αύξηση του PEPP κατα 100 δισ. ευρώ περισσότερο από όσο ανέμεναν οι αγορές, βρίσκονται τα πολύ άσχημα προσωρινά στοιχεία για την βαθιά ύφεση στην Ευρωζώνη το δίμηνο Απριλίου - Μαΐου. Η ΕΚΤ μετά την ενημέρωσή της για τα στοιχεία αυτά, αποφάσισε ομόφωνα, ξεπερνώντας τις μέχρι την στιγμή εκείνη διαφορές, να υπερβεί τις προσδοκίες των αγορών λειτουργώντας προληπτικά, για να αποφύγει κατά το δυνατόν το σοκ στις αγορές και στην οικονομία, όταν δημοσιοποιηθούν τα μεγέθη αυτά.
Του Γ. Αγγέλη
5/6/2020
2.
Η αναδιάρθρωση θέλει "στομάχι"
και οι μεταρρυθμίσεις επιτηδειότητα.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, επισημαίναμε σε προηγούμενο κείμενο, είναι αντιμέτωπος με μια πολυδιάστατη πρωτοφανή κρίση, αλλά σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα έχει στη διάθεσή του σημαντικούς πόρους, που δεν πρέπει επ’ ουδενί να κατασπαταληθούν σε χίμαιρες, αλλά σε στρατηγικές αναδιαρθρώσεις των παραγωγικών τομέων.
Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να κλείσει τα αφτιά του στις σειρήνες και να συγκροτήσει "ομάδες κομάντο" (task forces) που θα σχεδιάσουν, θα προετοιμάσουν και θα θέσουν σε εφαρμογή ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώσουν παραγωγικές και καινοτομικές δυνάμεις. Κατ' αρχήν στη βαριά μας βιομηχανία, τον τουρισμό, πρέπει να αποφασίσουμε πώς θα τον στηρίξουμε.
Το μοντέλο με 35 εκατομμύρια τουρίστες των 650 ευρώ για μια βδομάδα μαζί με τα αεροπορικά (-120 ευρώ) δεν οδηγεί πουθενά. Μήπως είναι ώρα να πάμε σε ένα τουρισμό άλλου τύπου και all season; Αν το θέλουμε, το τι πρέπει να κάνουμε δεν θέλει και πολύ φιλοσοφία. Τα πεντάστερα δεν μπορεί να τα παίρνει η TUI μπιρ παρά! Θα μπορούσαμε να παίρνουμε ένα μεγάλο κομμάτι των γερμανικών συντάξεων σε 12μηνη βάση. Βέβαια, η "grey economy" θέλει δίπλα και ισχυρές ιατρικές υπηρεσίες. Που σημαίνει ότι τα Κέντρα Υγείας στα νησιά πρέπει να ενισχυθούν και κυρίως, να δοθούν κίνητρα για την συγκέντρωση των ιδιωτών γιατρών σε μικρά ιατρικά cluster.
Σχέδια ριζικής αναδιάρθρωσης.
Σήμερα όλη η Ευρώπη σχεδιάζει αναδιαρθρώσεις, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, με στόχο να αντιμετωπίσουν την Κίνα. Αν εμείς δεν κάνουμε άμεσα το ίδιο και ξοδέψουμε τα δισ. ευρώ στις "παρέες", τότε θα βρεθούμε πολύ πιο πίσω και από το 2010. Όλοι κάνουν κλαδικές πολιτικές και η ευκαιρία αναστολής των κανόνων των κρατικών ενισχύσεων είναι μοναδική. Έχουμε μια 3ετία, άντε 5ετία, για να αλλάξουμε τα πάντα (ενέργεια, αμυντική βιομηχανία, ναυπηγεία, πρωτογενής τομέας και βιομηχανία τροφίμων, τεχνολογία, υγεία, παιδεία κ.ο.κ.).
Πρέπει θα φτιαχτούν στιβαρά σχέδια αναδιαρθρώσεων και τον Οκτώβριο να είναι όλα έτοιμα. Και βεβαίως ένα σχέδιο για το τραπεζικό σύστημα. Η συζήτηση για την bad bank είναι πια ώριμη και στηρίζεται από πολλές πλευρές. Δεν χάλασε ο κόσμος να γραφτούν και μια χρονιά ζημιές. Ας τελειώνουμε με το χτικιό! Επίσης, ένα στιβαρό σχέδιο για το χρηματιστήριο. Θα επανέλθουμε σε αυτό με περαιτέρω ιδέες.
Αν και από τις δημοσκοπήσεις του 2012 και μετά η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται ανοιχτή στις μεταρρυθμίσεις, ταυτόχρονα οι πολίτες είναι εξαιρετικά καχύποπτοι κάθε φορά που ακούνε τη λέξη "μεταρρύθμιση", γιατί (τουλάχιστον τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια), οι μεταρρυθμίσεις ταυτίστηκαν με πολιτικές που είτε δεν απέδωσαν τα υπεσχημένα στους πολλούς, είτε τους αφαιρούσαν ευθέως δικαιώματα. Με δυο λόγια, ενώ είμαστε ανοιχτοί στις αλλαγές, δεν τις θέλουμε γιατί πάντα είναι εναντίον μας…
Ανοιχτοί οι πολίτες στις σωστές αλλαγές.
Εδώ οι θιασώτες των μεταρρυθμίσεων πρέπει να αποφασίσουν, να ομολογήσουν και να δηλώσουν ότι ο «λαός, οι ψηφοφόροι, είναι διεφθαρμένοι, γι΄αυτό δεν θέλουν τις μεταρρυθμίσεις», όπως ισχυρίστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Πρέπει να δηλώσουν δηλαδή ότι η άρνηση του κόσμου να προσχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις οφείλεται στο ότι η κοινωνία είναι αμόρφωτη, συντηρητική, οπισθοδρομική, κρατικοδίαιτη και ότι αυτοί, οι θιασώτες της μεταρρύθμισης, ανήκουν στην "προικισμένη" εκείνη τάξη της κοινωνίας!
Μία "προικισμένη" τάξη που έχει ανοιχτά μυαλά και ξέρει καλύτερα το συμφέρον των παρακατιανών μαζών που "παραπλανούν" οι συνδικαλιστές και οι αριστεροί λαϊκιστές. Αν όμως δεν μπορούν να δηλώσουν ευθαρσώς όλα αυτά, τότε πρέπει να δηλώσουν ότι ο ελληνικός λαός είναι φιλοπρόοδος, ανοιχτός, ευπροσάρμοστος στις νέες προκλήσεις, ανταγωνιστικός και εργατικός. Το κυριότερο, πως μπορεί να αντιλαμβάνεται το πραγματικό του συμφέρον, καλύτερα από τις ελίτ που τον κατάκλεψαν και τον καταχρέωσαν.
Το κεντρικό πρόβλημα του ελληνικού προγράμματος της τρόϊκας ήταν η σύνδεση των μεταρρυθμίσεων με τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους. Οι πιστωτές διαμόρφωναν (ήδη από το 2010) εξωπραγματικούς και υπερφιλόδοξους δημοσιονομικούς στόχους, που έστυψαν την ελληνική οικονομία και την οδήγησαν σε χρόνια βαθιά ύφεση. Επέλεξαν αυτή τη μέθοδο, θεωρώντας ότι έτσι διασφαλίζουν τα κεφάλαιά τους και πως δημιουργούν αξιοπιστία στο πρόγραμμα.
Αυτό όμως ούτε επιβεβαιώθηκε στην πράξη και σήμερα προκαλεί νέα αδιέξοδα. Βέβαια, είναι επίσης κρίσιμο να επισημανθεί ότι οι μνημονιακές μεταρρυθμίσεις αποτελούν μάλλον παγκόσμιο ρεκόρ σε όγκο, διάσταση και υλοποίηση, δεδομένου πως πρόκειται για έναν ασύλληπτα μεγάλο αριθμό νομοθετικών διατάξεων. "Μεταρρυθμίζω" σημαίνει ότι αλλάζω κάπως αυτό που έχω για να το κρατήσω στη ζωή.
Κι αυτό που έχουμε είναι ένα πελατειακό κράτος δύο αιώνων που εξυπηρέτησε τις 200 οικογένειες, οι οποίες στην πρόσφατη φάση της μονεταριστικής ευμάρειας και των Κοινοτικών Προγραμμάτων Στήριξης, αυξήθηκαν από τα στίφη των νεόπλουτων πιράνχας του κρατικού κορβανά. Άρα, μεταρρύθμιση σημαίνει συντήρηση του πελατειακού κράτους στην συνείδηση των πολλών.
Δομικές ανατροπές αντί μεταρρυθμίσεων.
Οι "μεταρρυθμίσεις" λοιπόν εκσυγχρονίζουν αυτό που κατέστρεψε τη χώρα. Συνεπώς, πρέπει να πάμε σε δομικές ανατροπές, για την αλλαγή του μοντέλου παραγωγής. Για να πετύχει μια δομική ανατροπή και να στηριχθεί από τους πολίτες χρειάζεται εξαντλητική ανάλυση των προβλημάτων που έχουν ανακύψει και των καταστάσεων που πρέπει να αλλάξουν, αλλά και επαρκής τεκμηρίωση για τα αποτελέσματα των μέτρων που πρέπει να ληφθούν. Κυρίως όμως, χρειάζεται πολιτικός σχεδιασμός που θα εγγυηθεί με θεσμικό τρόπο ότι τα οφέλη θα πάνε σε αυτούς που έκαναν τις θυσίες.
Αυτά δεν έγιναν ποτέ στην Ελλάδα. Δηλαδή, χρειάζεται επιστροφή στο γράμμα του νόμου και την κατάργηση της νομολογίας των εργοδοτικών δικαστηρίων, χρειάζεται ενίσχυση του δημοκρατικού ελέγχου των θεσμών, χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση της παιδείας και της υγείας και γενικά επαναρρύθμιση του κράτους, όπως και του χρηματοπιστωτικού συστήματος υπέρ των πολιτών. Οι δομικές αλλαγές δεν πρέπει να εξαρτώνται από δημοσιονομικούς στόχους, αλλά ποιοτικούς και μετρήσιμους.
Η ιστορική ευκαιρία για τον απογαλακτισμό του κράτους από τον έλεγχο των λίγων είναι μπροστά μας. Τώρα θα την στηρίξουν τα αστικά και τα μικροαστικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Η ανατροπή θα είναι παταγώδης! Αυτό προϋποθέτει μια ριζική ρήξη με το παρελθόν και την απαλλαγή από το παλιό πολιτικό προσωπικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ηλικία διασφαλίζει την αλλαγή. Η νεανική ηλικία έχει όμως ένα κρίσιμο πλεονέκτημα. Είναι πολύ πιο επιρρεπής στις ανατροπές, γιατί δεν έχει την αίσθηση του κινδύνου.
Ως υστερόγραφο: ο πρωθυπουργός πρέπει να προσέξει, μην τυχόν, με τα προβλήματα που έχει ο κοινοτικός προϋπολογισμός (2022-2027), το Ταμείο Ανασυγκρότησης "φάει" λεφτά από το ΕΣΠΑ.
Ανδρονόπουλος Μάκης
https://slpress.gr/oikonomia/i-anadiarthrosi
-thelei-quot-stomachi-quot-kai-oi-metarrythmiseis-epitideiotita/
28 Μάϊου 2020
Έχουμε κατά νου να παρουσιάσουμε αυτό που πράγματι έχει ανάγκη η οικονομία; Νέο παραγωγικό μοντέλο, με προοπτικές να γίνει ισχυρότερο και ανταγωνιστικότερο από το σημερινό μικρό και μεσαίο. Σε όλους τους τομείς και κλάδους.
3.
Εμείς το ξέρουμε πως τα 32 δισ. δεν είναι μνημόνιο,
στην Ε.Ε. το ξέρουν;
Εκτός από μικρό καλάθι στα λεφτά της Ευρώπης ας σφίξουμε και τις "κάνουλες" με τα φτηνά δάνεια που τρέξαμε και ανοίξαμε. Δεν ξέρεις καμιά φορά...
Δεν το αρνούμαστε. Είμαστε αμετακίνητα με την Ε.Ε. Και από τους αισιόδοξους μάλιστα, για να μην πούμε από τους υπεραισιόδοξους, πως όντως θα τρέξουν τα 32 δισ., (χωρίς να θεωρούμε άπιαστα και τα 51 δισ.), στην 4ετία.
Πού δεν αισιοδοξούμε. Ότι η Ε.Ε. θα συμφωνήσει να δώσει λεφτά, χωρίς να περάσει, αν όχι από "αξονική", από "αναβαθμισμένη ακτινογραφία" τις οικονομίες των μελών. Ειδικά εκείνες που έχουν την προϊστορία μας.
Μέσα στην "ακτινογραφία" θα ψαχτούν, σε βάθος, όλα τα "ευρήματα". Και των ΜΟΠ του 1981. Και των πακέτων Ντελόρ. Και των προηγούμενων ΕΣΠΑ, για να έχουν εικόνα που θα πάνε εκείνα του 2021-2027.
Ούτε που να το σκεφτόμαστε πως τα λεφτά, των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της "παρέας" των 4 του Βορρά, θα δοθούν, έτσι όπως έχουμε μάθει να τα μοιράζουμε στην Ελλάδα, γιατί η κατανάλωση είναι το μόνο που μας νοιάζει. Τίποτε άλλο. Έτσι έχουμε δείξει.
Η Ε.Ε. δεν έχει στο μυαλό της τη μορφή της οικονομίας που εμείς τρέχουμε όπως-όπως (για τους όποιους δικούς μας λόγους) να χρηματοδοτήσουμε και μέσα στο 2020, πριν δούμε το ύψος της ύφεσης.
Τι νομίζουμε, ότι άνοιξαν τα "ευρωουράνια" και βρέχουν τσάμπα χρήμα; Άρα γιατί να μην αρπάξουμε, από τώρα, τους καινούργιους ζουρνάδες;
Αλλά, και εδώ που τα λέμε, ποιο είναι το ζητούμενο για την οικονομία μας. Να βαφτίζουμε τον τουρισμό βαριά βιομηχανία της χώρας επειδή την πραγματικά βαριά βιομηχανία την αφήνουμε αποκλειστικά σε βιοτεχνικό επίπεδο (98,5% λένε όλες οι μετρήσεις), σώζοντας (με φτηνά δανεικά) 400-450.000 βιοτεχνίες από τις 600.000 που απομένουν στον τόπο;
Και με αυτό το μοντέλο "παραγωγής και παραγωγικότητας", δεξιοτήτων, τεχνολογίας και καινοτομίας, (που μας κρατάει ανταγωνιστικά και παραγωγικά στις τελευταίες θέσεις μέσα στην υπόλοιπη Ευρώπη, -χωρίς να αποκλείονται και οι χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ αλλά και η Τουρκία-) πάμε να διεκδικήσουμε τη μοιρασιά των 740 δισ. της Ε.Ε. για την επόμενη 4ετία, που θα ισχύει το πάρε δώσε;
Το λέμε αυτό γιατί, χθες, στήσαμε πάλι τα "τσάμικα" επειδή, με το που ανοίξαμε τις "κάνουλες" φτηνής χρηματοδότησης (θα την δούμε στο τέλος την φτήνια...), και έτρεξε ο κάθε πικραμένος από την "Ελλάδα των Ελλήνων Βιοτεχνών", να πάρει ό,τι προλάβει, ο δείκτης της πίτας των δανεικών που θα μοιραστούν έδειξε πως θα περάσουμε και τα 7 δισ.
Χοροί λοιπόν για μια νέα οικονομία πάλι με δανεικά. Και μέσα στην τρελή χαρά να ξεχνάμε πως το παραμύθι με τους ζουρνάδες στην Ευρώπη των δανεικών το ακούσαμε και το 2015. Είχε και δράκο και κακούς και νεράιδες, που δεν ήταν τόσο γλυκές και μαγικές όπως των άλλων παραμυθιών...
Να μη τα ξεχνάμε αυτά. Και να μη μας διαφεύγει πως εμείς, στο "Ελλάντα", δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τους σκληρούς τεχνοκράτες και τις Τρόικες της Ε.Ε. Έχουμε και τα ανακατέματά μας με τους δανειστές. Έχουμε και τα 400 δισ. που τα θέλουν πίσω. Έχουμε και κάτι προαπαιτούμενα, που ο Θεός να μας φυλάει... Μέγα λάθος να μας διαφεύγει.
Και αν μας διαφύγει, ας θυμηθούμε τουλάχιστον, την υποθηκευμένη Ελλάδα μέχρι το 2117 και με Εποπτεία μέχρι και το 2060. Ποιος άλλος από την Ε.Ε. θα πάει στο Ταμείο με τέτοια προικιά...
Αν νομίζουμε λοιπόν, πως η "παρέα" των 4 του Βορρά, το Βερολίνο (της ίδιας παρέας...) ή και το Παρίσι θα γυρνάνε στην Ε.Ε. με μια τσάντα "ενέσεις" να κάνουν καλά τους άρρωστους, τους ισχνούς και τους αδύναμους, που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, (τροφοδοτώντας έτσι μόνο την κατανάλωση των οικονομιών του Νότου) με μοναδικό επιχείρημα ότι είμαστε κράτη μέλη της Ενωσης, καλύτερα να μαζεύουμε από σήμερα τα ταμπούρλα που βάλαμε να βαράνε. Εκτός αν έχουμε κατά νου να παρουσιάσουμε αυτό που πράγματι έχει ανάγκη η οικονομία. Νέο παραγωγικό μοντέλο, με προοπτικές να γίνει ισχυρότερο και ανταγωνιστικότερο από το σημερινό μικρό και μεσαίο. Σε όλους τους τομείς και κλάδους.
Του Γιώργου Κράλογλου
https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3458737/emeis-to-xeroume-pos-ta-32-dis-den-einai-mnimonio-stin-e-e-to-xeroun?fbclid=IwAR0zZbMrPga-rUFza3bcogVsS3fJMsk41A-S3hzC4uPxwvwDuoOFHeE5n04
5/6/2020
2.
Η αναδιάρθρωση θέλει "στομάχι"
και οι μεταρρυθμίσεις επιτηδειότητα.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, επισημαίναμε σε προηγούμενο κείμενο, είναι αντιμέτωπος με μια πολυδιάστατη πρωτοφανή κρίση, αλλά σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα έχει στη διάθεσή του σημαντικούς πόρους, που δεν πρέπει επ’ ουδενί να κατασπαταληθούν σε χίμαιρες, αλλά σε στρατηγικές αναδιαρθρώσεις των παραγωγικών τομέων.
Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να κλείσει τα αφτιά του στις σειρήνες και να συγκροτήσει "ομάδες κομάντο" (task forces) που θα σχεδιάσουν, θα προετοιμάσουν και θα θέσουν σε εφαρμογή ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώσουν παραγωγικές και καινοτομικές δυνάμεις. Κατ' αρχήν στη βαριά μας βιομηχανία, τον τουρισμό, πρέπει να αποφασίσουμε πώς θα τον στηρίξουμε.
Το μοντέλο με 35 εκατομμύρια τουρίστες των 650 ευρώ για μια βδομάδα μαζί με τα αεροπορικά (-120 ευρώ) δεν οδηγεί πουθενά. Μήπως είναι ώρα να πάμε σε ένα τουρισμό άλλου τύπου και all season; Αν το θέλουμε, το τι πρέπει να κάνουμε δεν θέλει και πολύ φιλοσοφία. Τα πεντάστερα δεν μπορεί να τα παίρνει η TUI μπιρ παρά! Θα μπορούσαμε να παίρνουμε ένα μεγάλο κομμάτι των γερμανικών συντάξεων σε 12μηνη βάση. Βέβαια, η "grey economy" θέλει δίπλα και ισχυρές ιατρικές υπηρεσίες. Που σημαίνει ότι τα Κέντρα Υγείας στα νησιά πρέπει να ενισχυθούν και κυρίως, να δοθούν κίνητρα για την συγκέντρωση των ιδιωτών γιατρών σε μικρά ιατρικά cluster.
Σχέδια ριζικής αναδιάρθρωσης.
Σήμερα όλη η Ευρώπη σχεδιάζει αναδιαρθρώσεις, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, με στόχο να αντιμετωπίσουν την Κίνα. Αν εμείς δεν κάνουμε άμεσα το ίδιο και ξοδέψουμε τα δισ. ευρώ στις "παρέες", τότε θα βρεθούμε πολύ πιο πίσω και από το 2010. Όλοι κάνουν κλαδικές πολιτικές και η ευκαιρία αναστολής των κανόνων των κρατικών ενισχύσεων είναι μοναδική. Έχουμε μια 3ετία, άντε 5ετία, για να αλλάξουμε τα πάντα (ενέργεια, αμυντική βιομηχανία, ναυπηγεία, πρωτογενής τομέας και βιομηχανία τροφίμων, τεχνολογία, υγεία, παιδεία κ.ο.κ.).
Πρέπει θα φτιαχτούν στιβαρά σχέδια αναδιαρθρώσεων και τον Οκτώβριο να είναι όλα έτοιμα. Και βεβαίως ένα σχέδιο για το τραπεζικό σύστημα. Η συζήτηση για την bad bank είναι πια ώριμη και στηρίζεται από πολλές πλευρές. Δεν χάλασε ο κόσμος να γραφτούν και μια χρονιά ζημιές. Ας τελειώνουμε με το χτικιό! Επίσης, ένα στιβαρό σχέδιο για το χρηματιστήριο. Θα επανέλθουμε σε αυτό με περαιτέρω ιδέες.
Αν και από τις δημοσκοπήσεις του 2012 και μετά η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται ανοιχτή στις μεταρρυθμίσεις, ταυτόχρονα οι πολίτες είναι εξαιρετικά καχύποπτοι κάθε φορά που ακούνε τη λέξη "μεταρρύθμιση", γιατί (τουλάχιστον τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια), οι μεταρρυθμίσεις ταυτίστηκαν με πολιτικές που είτε δεν απέδωσαν τα υπεσχημένα στους πολλούς, είτε τους αφαιρούσαν ευθέως δικαιώματα. Με δυο λόγια, ενώ είμαστε ανοιχτοί στις αλλαγές, δεν τις θέλουμε γιατί πάντα είναι εναντίον μας…
Ανοιχτοί οι πολίτες στις σωστές αλλαγές.
Εδώ οι θιασώτες των μεταρρυθμίσεων πρέπει να αποφασίσουν, να ομολογήσουν και να δηλώσουν ότι ο «λαός, οι ψηφοφόροι, είναι διεφθαρμένοι, γι΄αυτό δεν θέλουν τις μεταρρυθμίσεις», όπως ισχυρίστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου. Πρέπει να δηλώσουν δηλαδή ότι η άρνηση του κόσμου να προσχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις οφείλεται στο ότι η κοινωνία είναι αμόρφωτη, συντηρητική, οπισθοδρομική, κρατικοδίαιτη και ότι αυτοί, οι θιασώτες της μεταρρύθμισης, ανήκουν στην "προικισμένη" εκείνη τάξη της κοινωνίας!
Μία "προικισμένη" τάξη που έχει ανοιχτά μυαλά και ξέρει καλύτερα το συμφέρον των παρακατιανών μαζών που "παραπλανούν" οι συνδικαλιστές και οι αριστεροί λαϊκιστές. Αν όμως δεν μπορούν να δηλώσουν ευθαρσώς όλα αυτά, τότε πρέπει να δηλώσουν ότι ο ελληνικός λαός είναι φιλοπρόοδος, ανοιχτός, ευπροσάρμοστος στις νέες προκλήσεις, ανταγωνιστικός και εργατικός. Το κυριότερο, πως μπορεί να αντιλαμβάνεται το πραγματικό του συμφέρον, καλύτερα από τις ελίτ που τον κατάκλεψαν και τον καταχρέωσαν.
Το κεντρικό πρόβλημα του ελληνικού προγράμματος της τρόϊκας ήταν η σύνδεση των μεταρρυθμίσεων με τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους. Οι πιστωτές διαμόρφωναν (ήδη από το 2010) εξωπραγματικούς και υπερφιλόδοξους δημοσιονομικούς στόχους, που έστυψαν την ελληνική οικονομία και την οδήγησαν σε χρόνια βαθιά ύφεση. Επέλεξαν αυτή τη μέθοδο, θεωρώντας ότι έτσι διασφαλίζουν τα κεφάλαιά τους και πως δημιουργούν αξιοπιστία στο πρόγραμμα.
Αυτό όμως ούτε επιβεβαιώθηκε στην πράξη και σήμερα προκαλεί νέα αδιέξοδα. Βέβαια, είναι επίσης κρίσιμο να επισημανθεί ότι οι μνημονιακές μεταρρυθμίσεις αποτελούν μάλλον παγκόσμιο ρεκόρ σε όγκο, διάσταση και υλοποίηση, δεδομένου πως πρόκειται για έναν ασύλληπτα μεγάλο αριθμό νομοθετικών διατάξεων. "Μεταρρυθμίζω" σημαίνει ότι αλλάζω κάπως αυτό που έχω για να το κρατήσω στη ζωή.
Κι αυτό που έχουμε είναι ένα πελατειακό κράτος δύο αιώνων που εξυπηρέτησε τις 200 οικογένειες, οι οποίες στην πρόσφατη φάση της μονεταριστικής ευμάρειας και των Κοινοτικών Προγραμμάτων Στήριξης, αυξήθηκαν από τα στίφη των νεόπλουτων πιράνχας του κρατικού κορβανά. Άρα, μεταρρύθμιση σημαίνει συντήρηση του πελατειακού κράτους στην συνείδηση των πολλών.
Δομικές ανατροπές αντί μεταρρυθμίσεων.
Οι "μεταρρυθμίσεις" λοιπόν εκσυγχρονίζουν αυτό που κατέστρεψε τη χώρα. Συνεπώς, πρέπει να πάμε σε δομικές ανατροπές, για την αλλαγή του μοντέλου παραγωγής. Για να πετύχει μια δομική ανατροπή και να στηριχθεί από τους πολίτες χρειάζεται εξαντλητική ανάλυση των προβλημάτων που έχουν ανακύψει και των καταστάσεων που πρέπει να αλλάξουν, αλλά και επαρκής τεκμηρίωση για τα αποτελέσματα των μέτρων που πρέπει να ληφθούν. Κυρίως όμως, χρειάζεται πολιτικός σχεδιασμός που θα εγγυηθεί με θεσμικό τρόπο ότι τα οφέλη θα πάνε σε αυτούς που έκαναν τις θυσίες.
Αυτά δεν έγιναν ποτέ στην Ελλάδα. Δηλαδή, χρειάζεται επιστροφή στο γράμμα του νόμου και την κατάργηση της νομολογίας των εργοδοτικών δικαστηρίων, χρειάζεται ενίσχυση του δημοκρατικού ελέγχου των θεσμών, χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση της παιδείας και της υγείας και γενικά επαναρρύθμιση του κράτους, όπως και του χρηματοπιστωτικού συστήματος υπέρ των πολιτών. Οι δομικές αλλαγές δεν πρέπει να εξαρτώνται από δημοσιονομικούς στόχους, αλλά ποιοτικούς και μετρήσιμους.
Η ιστορική ευκαιρία για τον απογαλακτισμό του κράτους από τον έλεγχο των λίγων είναι μπροστά μας. Τώρα θα την στηρίξουν τα αστικά και τα μικροαστικά τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Η ανατροπή θα είναι παταγώδης! Αυτό προϋποθέτει μια ριζική ρήξη με το παρελθόν και την απαλλαγή από το παλιό πολιτικό προσωπικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ηλικία διασφαλίζει την αλλαγή. Η νεανική ηλικία έχει όμως ένα κρίσιμο πλεονέκτημα. Είναι πολύ πιο επιρρεπής στις ανατροπές, γιατί δεν έχει την αίσθηση του κινδύνου.
Ως υστερόγραφο: ο πρωθυπουργός πρέπει να προσέξει, μην τυχόν, με τα προβλήματα που έχει ο κοινοτικός προϋπολογισμός (2022-2027), το Ταμείο Ανασυγκρότησης "φάει" λεφτά από το ΕΣΠΑ.
Ανδρονόπουλος Μάκης
https://slpress.gr/oikonomia/i-anadiarthrosi
-thelei-quot-stomachi-quot-kai-oi-metarrythmiseis-epitideiotita/
28 Μάϊου 2020
3.
Εμείς το ξέρουμε πως τα 32 δισ. δεν είναι μνημόνιο,
στην Ε.Ε. το ξέρουν;
Εκτός από μικρό καλάθι στα λεφτά της Ευρώπης ας σφίξουμε και τις "κάνουλες" με τα φτηνά δάνεια που τρέξαμε και ανοίξαμε. Δεν ξέρεις καμιά φορά...
Δεν το αρνούμαστε. Είμαστε αμετακίνητα με την Ε.Ε. Και από τους αισιόδοξους μάλιστα, για να μην πούμε από τους υπεραισιόδοξους, πως όντως θα τρέξουν τα 32 δισ., (χωρίς να θεωρούμε άπιαστα και τα 51 δισ.), στην 4ετία.
Πού δεν αισιοδοξούμε. Ότι η Ε.Ε. θα συμφωνήσει να δώσει λεφτά, χωρίς να περάσει, αν όχι από "αξονική", από "αναβαθμισμένη ακτινογραφία" τις οικονομίες των μελών. Ειδικά εκείνες που έχουν την προϊστορία μας.
Μέσα στην "ακτινογραφία" θα ψαχτούν, σε βάθος, όλα τα "ευρήματα". Και των ΜΟΠ του 1981. Και των πακέτων Ντελόρ. Και των προηγούμενων ΕΣΠΑ, για να έχουν εικόνα που θα πάνε εκείνα του 2021-2027.
Ούτε που να το σκεφτόμαστε πως τα λεφτά, των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της "παρέας" των 4 του Βορρά, θα δοθούν, έτσι όπως έχουμε μάθει να τα μοιράζουμε στην Ελλάδα, γιατί η κατανάλωση είναι το μόνο που μας νοιάζει. Τίποτε άλλο. Έτσι έχουμε δείξει.
Η Ε.Ε. δεν έχει στο μυαλό της τη μορφή της οικονομίας που εμείς τρέχουμε όπως-όπως (για τους όποιους δικούς μας λόγους) να χρηματοδοτήσουμε και μέσα στο 2020, πριν δούμε το ύψος της ύφεσης.
Τι νομίζουμε, ότι άνοιξαν τα "ευρωουράνια" και βρέχουν τσάμπα χρήμα; Άρα γιατί να μην αρπάξουμε, από τώρα, τους καινούργιους ζουρνάδες;
Αλλά, και εδώ που τα λέμε, ποιο είναι το ζητούμενο για την οικονομία μας. Να βαφτίζουμε τον τουρισμό βαριά βιομηχανία της χώρας επειδή την πραγματικά βαριά βιομηχανία την αφήνουμε αποκλειστικά σε βιοτεχνικό επίπεδο (98,5% λένε όλες οι μετρήσεις), σώζοντας (με φτηνά δανεικά) 400-450.000 βιοτεχνίες από τις 600.000 που απομένουν στον τόπο;
Και με αυτό το μοντέλο "παραγωγής και παραγωγικότητας", δεξιοτήτων, τεχνολογίας και καινοτομίας, (που μας κρατάει ανταγωνιστικά και παραγωγικά στις τελευταίες θέσεις μέσα στην υπόλοιπη Ευρώπη, -χωρίς να αποκλείονται και οι χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ αλλά και η Τουρκία-) πάμε να διεκδικήσουμε τη μοιρασιά των 740 δισ. της Ε.Ε. για την επόμενη 4ετία, που θα ισχύει το πάρε δώσε;
Το λέμε αυτό γιατί, χθες, στήσαμε πάλι τα "τσάμικα" επειδή, με το που ανοίξαμε τις "κάνουλες" φτηνής χρηματοδότησης (θα την δούμε στο τέλος την φτήνια...), και έτρεξε ο κάθε πικραμένος από την "Ελλάδα των Ελλήνων Βιοτεχνών", να πάρει ό,τι προλάβει, ο δείκτης της πίτας των δανεικών που θα μοιραστούν έδειξε πως θα περάσουμε και τα 7 δισ.
Χοροί λοιπόν για μια νέα οικονομία πάλι με δανεικά. Και μέσα στην τρελή χαρά να ξεχνάμε πως το παραμύθι με τους ζουρνάδες στην Ευρώπη των δανεικών το ακούσαμε και το 2015. Είχε και δράκο και κακούς και νεράιδες, που δεν ήταν τόσο γλυκές και μαγικές όπως των άλλων παραμυθιών...
Να μη τα ξεχνάμε αυτά. Και να μη μας διαφεύγει πως εμείς, στο "Ελλάντα", δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τους σκληρούς τεχνοκράτες και τις Τρόικες της Ε.Ε. Έχουμε και τα ανακατέματά μας με τους δανειστές. Έχουμε και τα 400 δισ. που τα θέλουν πίσω. Έχουμε και κάτι προαπαιτούμενα, που ο Θεός να μας φυλάει... Μέγα λάθος να μας διαφεύγει.
Και αν μας διαφύγει, ας θυμηθούμε τουλάχιστον, την υποθηκευμένη Ελλάδα μέχρι το 2117 και με Εποπτεία μέχρι και το 2060. Ποιος άλλος από την Ε.Ε. θα πάει στο Ταμείο με τέτοια προικιά...
Αν νομίζουμε λοιπόν, πως η "παρέα" των 4 του Βορρά, το Βερολίνο (της ίδιας παρέας...) ή και το Παρίσι θα γυρνάνε στην Ε.Ε. με μια τσάντα "ενέσεις" να κάνουν καλά τους άρρωστους, τους ισχνούς και τους αδύναμους, που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, (τροφοδοτώντας έτσι μόνο την κατανάλωση των οικονομιών του Νότου) με μοναδικό επιχείρημα ότι είμαστε κράτη μέλη της Ενωσης, καλύτερα να μαζεύουμε από σήμερα τα ταμπούρλα που βάλαμε να βαράνε. Εκτός αν έχουμε κατά νου να παρουσιάσουμε αυτό που πράγματι έχει ανάγκη η οικονομία. Νέο παραγωγικό μοντέλο, με προοπτικές να γίνει ισχυρότερο και ανταγωνιστικότερο από το σημερινό μικρό και μεσαίο. Σε όλους τους τομείς και κλάδους.
Του Γιώργου Κράλογλου
https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3458737/emeis-to-xeroume-pos-ta-32-dis-den-einai-mnimonio-stin-e-e-to-xeroun?fbclid=IwAR0zZbMrPga-rUFza3bcogVsS3fJMsk41A-S3hzC4uPxwvwDuoOFHeE5n04
5/6/2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Αnalyst Team:Το ευρωπα'ι'κό ευχολόγιο (28/5/2020)
Β. Βιλιάρδος:Ο μύθος του σχεδίου Μάρσαλ (1/6/2020)
Αnalyst Team:Το ευρωπα'ι'κό ευχολόγιο (28/5/2020)
Β. Βιλιάρδος:Ο μύθος του σχεδίου Μάρσαλ (1/6/2020)