Η Αίγυπτος οπισθοχωρεί προτού προελάσει.
Η Αίγυπτος οπισθοχωρεί προτού προελάσει.
Η Αίγυπτος θα υποχρεωθεί να επέμβει ευθέως στη λιβυκή επικράτεια, εάν οι πιστές στην κυβέρνηση της Τρίπολη προελάσουν στη Σύρτη, προειδοποίησε επιθεωρώντας το Σάββατο μεγάλη στρατιωτική δύναμη συγκεντρωμένη στα σύνορα με τη Λιβύη ο Αιγύπτιος πρόεδρος Άμπτνελ Φάταχ αλ Σίσι, προκαλώντας πόλεμο δηλώσεων με την Άγκυρα.
Ωστόσο, η τουρκική πλευρά δεν εντυπωσιάστηκε. "Ο Σίσι δεν έχει τα κότσια να το επιχειρήσει αυτό” σχολίασε χαρακτηριστικά ο αναπληρωτής πρόεδρος του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, Γιασίν Ακτάι.
Και πράγματι, την Κυριακή ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών Σάμεχ Σούκρι, ανέλαβε να σχετικοποιήσει το μήνυμα του προέδρου του, υποστηρίζοντας ότι τα λόγια του τοποθετήθηκαν εκτός συμφραζομένων και παρεμηνεύθηκαν.
"Η Αίγυπτος προωθεί την ενδολιβυκή συνεννόηση. Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στην κρίση της Λιβύης” δήλωσε σε συνέντευξή του στο σαουδαραβικών συμφερόντων δίκτυο Al-Arabiya. Η ομιλία Σίσι, επέμεινε, ήταν έκκληση για ειρήνη και όχι πολεμικό σάλπισμα.
Το Κάιρο ανέλαβε όντως στις αρχές του μήνα πρωτοβουλία για την κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη και την προώθηση μιας πολιτικής λύσης. Όμως η κίνηση αυτή, μολονότι βρήκε την στήριξη της Ρωσίας και εν μέρει των ΗΠΑ (δια στόματος Ντόναλντ Τραμπ), αγνοήθηκε από την κυβέρνηση της Τρίπολης και την προστάτιδά της Τουρκία, που δηλώνουν πιστές στην ήδη υφιστάμενη διαδικασία του ΟΗΕ και πάντως δεν έχουν λόγους να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προτού εκπληρώσουν την φιλοδοξία τους να καταλάβουν την Σύρτη και την γεωγραφική περιοχή της "ημισελήνου του πετρελαίου” που αυτή ελέγχει.
Στην πραγματικότητα, ο ανταγωνισμός Αιγύπτου και Τουρκίας έχει ευρύτερα στρατηγικά χαρακτηριστικά και η λιβυκή κρίση αποτελεί απλώς την κορυφή του παγόβουνου. Για το Κάιρο και τις αραβικές μοναρχίες που το στηρίζουν (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) η απειλή που αντιπροσωπεύει ο άξονας Τουρκίας-Κατάρ είναι υπαρξιακή.
Δεν αφορά απλώς την άσκηση περιφερειακής επιρροής, όπως η πολυζητημένη αντιπαράθεση των ίδιων αυτών χωρών με το σιιτικό Ιράν, αλλά την ίδια τους την πολιτειακή συγκρότηση, καθώς Άγκυρα και Ντόχα έχουν "υιοθετήσει” την Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία και πέτυχε να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Αιγύπτου δια του Μοχάμαντ Μόρσι, από το 2012 μέχρι την ανατροπή του τελευταίου από τον στρατάρχη Σίσι την επόμενη χρονιά.
Το γεγονός ότι η Τουρκία και το Κατάρ αποδεικνύουν την ικανότητά τους να βρίσκουν κατά καιρούς κοινή γλώσσα με την Τεχεράνη απλώς καθιστά την "τουρκική απειλή” πολύ μεγαλύτερη.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η Τουρκία επιχείρησε να αποκτήσει στρατιωτικό αποτύπωμα και στην Ερυθρά Θάλασσα ενοικιάζοντας για την κατασκευή στρατιωτικής βάσης νησίδα του Σουδάν επί των ημερών του στρατηγού Ομάρ αλ Μπασίρ, ο οποίος λίγο μετά ανατράπηκε, με τη βοήθεια και των αραβικών μοναρχιών.
Οι Τούρκοι ιθύνοντες σχολιάζουν περιφρονητικά την ικανότητα του αιγυπτιακού στρατού να διεξαγάγει πόλεμο, πόσω μάλλον να τον κερδίσει. Έχουν προφανώς κατά νου τις πολλαπλές προκλήσεις οι οποίες αποδυναμώνουν την Αίγυπτο των 100 εκατ. κατοίκων.
Η κατάρρευση του τουρισμού λόγω της πανδημίας του κορονοϊού δημιουργεί εκρηκτική κατάσταση στην ούτως ή άλλως αδύναμη και εξαρτώμενη από την στήριξη των αραβικών μοναρχιών αιγυπτιακή οικονομία. Πρόκειται για ένα τοπίο το οποίο ενδεχομένως ενθαρρύνει την εξωτερίκευση των εντάσεων μέσω πολεμικών περιπετειών, αλλά δεν διευκολύνει την υλική υποστήριξη των όποιων επιχειρήσεων.
Επιπλέον, την ίδια στιγμή το Κάιρο αντιμετωπίζει πέραν της απειλής που συνιστά η προέλαση των δυνάμεων του Σαράτζ, δηλ. της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, στη Λιβύη και μία δεύτερη, ίσως ακόμη μεγαλύτερη απειλή: την μείωση της ροής του Νείλου κατά 25% και το ενδεχόμενο αποξήρανσης του 30% των αγροτικών γαιών της λόγω του μεγάλου φράγματος των 4,8 δισ. που κατασκευάζει η Αιθιοπία.
Η τεχνητή λίμνη του Φράγματος της Αναγέννησης στον Μπλε Νείλο θα αρχίσει να γεμίζει τον επόμενο μήνα και οι μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις Αιγύπτου και Αιθιοπίας υπό τη μεσολάβηση του ΟΗΕ έχουν αποβεί άκαρπες.
Το Κάιρο έχει απειλήσει ακόμη και με ανάληψη στρατιωτικής δράσης, ωστόσο η αιθιοπική πλευρά μπορεί να στηρίζεται στην στήριξη του Σουδάν, το οποίο θα επωφεληθεί από την εισαγωγή ηλεκτρικού ρεύματος που θα παράγεται από το φράγμα.
Παράλληλα, η προγραμματισμένη για την 1η Ιουλίου προσάρτηση στο Ισραήλ τμημάτων της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης του Ιορδάνη αναμένεται να προκαλέσει μεγάλες εντάσεις και να δώσει στον Ταγίπ Ερντογάν την ευκαιρία να παρουσιασθεί ως υπερασπιστής των αραβικών και ισλαμικών δικαίων, την ώρα που η Αίγυπτος θα δυσκολεύεται να διαρρήξει το πλέγμα των συμφωνιών που της έχουν εξασφαλίσει ένα modus vivendi με το εβραϊκό κράτος.
Εξ ού και η πραγματική προσδοκία της Αιγύπτου ως προς τη λιβυκή κρίση είναι να ευοδωθούν οι διπλωματικές προσπάθειες της Ρωσίας, η οποία εκμεταλλευόμενη τις καλές της σχέσεις με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές και αποφασισμένη να υπερασπισθεί τον νέο ρόλο που ανέλαβε στην βόρειο Αφρική, ανέλαβε δράση δια του Σεργκέι Λαβρόφ.
Του Κώστα Ράπτη
24/6/2020
ΣXETIKA KEIMENA
Οι φιλοδοξίες του Ερντογάν για τον ρόλο της Τουρκίας στη Λιβύη μεγαλώνουν.
Αν μοιάζει με επιχείρηση εθνικής - κρατικής ανοικοδόμησης (nation-building) και μυρίζει σαν nation-building, τότε μάλλον αυτό ακριβώς είναι.
Σειρά πολλαπλών τουρκικών μέτρων και ανακοινώσεων υποδηλώνει ότι οι φιλοδοξίες του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Λιβύη δεν περιορίζονται πλέον στην προστασία της κυβέρνησης η οποία εδρεύει στην Τρίπολη και στο να της δώσει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί ισότιμα με τον Χαλίφα Χαφτάρ, ανώτατο στρατιωτικό διοικητή των αντικαθεστωτικών δυνάμεων.
Η τουρκική στρατιωτική υποστήριξη επέτρεψε στις δυνάμεις της Κυβέρνησης Εθνικής Συνεννόησης (GNA) να προκαλέσουν πλήγματα και στρατιωτικά πισωγυρίσματα στον λεγόμενο "Λιβυκό Εθνικό Στρατό" (LNA) του Χαφτάρ. Ωστόσο, η Τουρκία απέρριψε πρόταση κατάπαυσης του πυρός από πλευράς Αιγύπτου, δηλαδή του κύριου υποστηρικτή του LNA.
Οι νίκες ενάντια στον Χαφτάρ δίνουν "φτερά" στον Ερντογάν
Η υποχώρηση του Χαφτάρ προς τα ανατολικά προπύργιά του έδωσε δικαίωμα στον Ερντογάν να καυχιέται για "επιτυχημένες κινήσεις" στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
Το πιο σημαντικό, επιτρέπει στην Τουρκία να επεκτείνει την επιρροή της στη Λιβύη. Την ώρα που σηματοδοτεί τη μακροπρόθεσμη δέσμευσή της εκεί, η Άγκυρα αναζητεί πολιτική και στρατιωτική κάλυψη από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, ζητώντας έναν πιο ενεργό ρόλο από πλευράς Αμερικής και ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν, ωστόσο, ξεκάθαρα επιδιώκει να είναι ο ίδιος εκείνος θα λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις.
Δεν γίνεται καν λόγος για απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων. Αντίθετα, το στρατιωτικό αποτύπωμα της Τουρκίας ενδέχεται να αυξηθεί με σχέδια εκπαίδευσης δυνάμεων της GNA. Στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, η Τουρκία διεξάγει μεγάλες ναυτικές ασκήσεις - ακόμη και παρενοχλώντας και αποδιοργανώνοντας γαλλικές ναυτικές δυνάμεις.
Την περασμένη εβδομάδα, ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι - συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και του υπουργού Οικονομικών Μπεράτ Αλμπαϊράκ - συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό Φαγέζ Αλ Σάρατζ, ο οποίος ηγείται της GNA, προκειμένου να συζητήσουν διεύρυνση συνεργασίας σε ζητήματα ασφάλειας, επενδύσεων, υποδομών και πετρελαίου.
Μεταξύ άλλων, Τούρκοι σύμβουλοι αναμένεται να αναλάβουν επικουρικό ρόλο στην ανοικοδόμηση του τραπεζικού συστήματος της Λιβύης, τουρκικές εταιρείες στην εξόρυξη ενεργειακών πόρων και τουρκικά πλοία στη μεταφορά λιβυκού πετρελαίου στις παγκόσμιες αγορές.
Η τουρκική παρουσία στη Λιβύη έχει βάθος
Το σκηνικό που "στήνει" ο Ερντογάν στη Λιβύη είχε πάντοτε, άλλωστε, μια σημαντική οικονομική διάσταση.
Οι τουρκικές επιχειρηματικές σχέσεις με το κράτος της βόρειας Αφρικής εκτείνονται χρονικά στην περίοδο προ του εμφυλίου πολέμου: την τελευταία δεκαετία της δικτατορίας του Μουαμάρ Καντάφι, οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες ήταν μεταξύ των σημαντικότερων ξένων επιχειρηματικών σχημάτων τα οποία δραστηριοποιούνταν στη Λιβύη.
Περισσότεροι από 25.000 Τούρκοι εκκενώθηκαν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 2011 εναντίον του Καντάφι, ενώ οι τουρκικές εταιρείες άφησαν πίσω τους εργοτάξια γεμάτα βαρύ και ακριβό εξοπλισμό.
Ένας εκ των κινητήριων παραγόντων για την υποστήριξη της GNA από τον Ερντογάν ήταν η συνέχιση κατασκευαστικών έργων αξίας περίπου 18 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Λιβύη αποτελεί επίσης κλειδί για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ελπίζει να καταστεί σημαντικός ενεργειακός παράγοντας. Ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η συμφωνία του με την κυβέρνηση του Σάρατζ (σ.μ. το περίφημο "τουρκολιβυκό μνημόνιο"), η οποία αμφισβητείται έντονα από άλλα παράκτια κράτη, δίνει στην Τουρκία τη νομική δυνατότητα να προχωρήσει σε έρευνες στα ύδατα μεταξύ των δύο χωρών.
Υπάρχουν επίσης πολιτικές και στρατηγικές διαστάσεις στην υποστήριξη αυτή. Η κυβέρνηση συνασπισμού του Σάρατζ περιλαμβάνει και ισλαμιστές, οι οποίοι βρίσκονται ιδεολογικά κοντά στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν. Μια επιτυχία της GNA θα αντιπροσώπευε μια τουρκική νίκη επί των υποστηρικτών του Χαφτάρ, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τα οποία η Άγκυρα αντιμετωπίζει ως βασικό υπαίτιο για το χάος και την αστάθεια που επικρατούν στη Μέση Ανατολή.
Οι ελιγμοί της Τουρκίας - στρατιωτικοί, πολιτικοί και οικονομικοί - αποτελούν πρόκληση για τα Εμιράτα και τους Αιγύπτιους, οι οποίοι πρέπει να αποφασίσουν πώς θα αντιδράσουν. Ο πρόεδρος Αμπντελ-Φατάχ Αλ Σίσι έχει δηλώσει ότι θα παρέμβει στρατιωτικά εάν η GNA κινηθεί προς κατάληψη της στρατηγικής σημασίας πόλης της Σύρτης.
Το Κάιρο προσπαθεί επίσης να στρατεύσει ολόκληρο τον αραβικό κόσμο ενάντια στην "τουρκική επέμβαση" στα εσωτερικά της Λιβύης.
Ερντογάν, Ρωσία και Τραμπ
Ο Ερντογάν πρέπει επίσης να λάβει υπ’ όψιν του στους υπολογισμούς του τον έτερο σημαντικό υποστηρικτή του Χαφτάρ, τη Ρωσία.
Την περασμένη εβδομάδα, μια ρωσική αντιπροσωπεία υψηλού επιπέδου, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και του υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου, ματαίωσε την επίσκεψή της στην Κωνσταντινούπολη την τελευταία στιγμή.
Ερχόμενη λίγες μόνον ημέρες μετά από μια τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Ερντογάν και του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, η ακύρωση αυτή ήταν ένα σαφές μήνυμα δυσαρέσκειας.
Ο Ερντογάν μπορεί να βασίζεται στην υποστήριξη των ΗΠΑ - έχει μιλήσει για απροσδιόριστες "συμφωνίες" με τον πρόεδρο Τραμπ - για να κρατά σε εγρήγορση αλλά μακριά του τους υποστηρικτές του Χαφτάρ. Ζητεί ωστόσο πολλά από έναν χαρακτηριστικά άστατο Αμερικανό πρόεδρο, με ελάχιστη όρεξη για περιπέτειες στο εξωτερικό. Ο Τραμπ πιθανότατα θα αφήσει την Τουρκία να υπερασπιστεί μόνη της τον εαυτό της και τις κινήσεις της στη Λιβύη.
Μπορεί ο Ερντογάν να αντέξει μια βαθύτερη δέσμευση και έμπλοκή στην βορειοαφρικανική αραβική χώρα; Οι περισσότεροι θα θεωρούσαν ότι έχει υπερβολικά πολλά προβλήματα στο εσωτερικό του για να πράξει κάτι τέτοιο.
Η κρίση του κορονοϊού στην Τουρκία συνεχίζεται: τα νέα κρούσματα έχουν αυξηθεί από τότε που χαλάρωσαν οι κανόνες περιορισμού. Οι πλήρεις διαστάσεις της οικονομικής ζημίας της πανδημίας εξακολουθούν να καταγράφονται.
Αν και η τουρκική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η επίτευξη θετικών ρυθμών ανάπτυξης για το σύνολο του 2020 είναι εφικτή, η μέση πρόβλεψη σε έρευνα του Bloomberg μεταξύ οικονομικών αναλυτών είναι για ύφεση της τάξης του 3,6%. Η ανάκαμψη του χρηματιστηρίου - η οποία γίνεται εφικτή λόγω χαμηλότερων επιτοκίων και έκτακτων μέτρων για την υπεράσπιση της τουρκικής λίρας - μοιάζει εύθραυστη.
Τέτοιες συνθήκες δεν θα χαρακτηρίζονταν ακριβώς ιδανικές για την έναρξη ενός project κρατικής ανοικοδόμησης σε μια χώρα τόσο κατεστραμμένη όσο η Λιβύη. O Ερντογάν, ωστόσο, δεν φαίνεται να αναζητεί έξοδο διαφυγής.
Του Bobby Ghosh
BLOOMBERG OPINION
https://www.capital.gr/bloomberg-view/
3463019/oi-filodoxies-tou-erntogan-gia-ton-rolo-tis-tourkias-sti-libui-megalonoun
24/6/2020
ΣXETIKA KEIMENA
Οι φιλοδοξίες του Ερντογάν για τον ρόλο της Τουρκίας στη Λιβύη μεγαλώνουν.
Αν μοιάζει με επιχείρηση εθνικής - κρατικής ανοικοδόμησης (nation-building) και μυρίζει σαν nation-building, τότε μάλλον αυτό ακριβώς είναι.
Σειρά πολλαπλών τουρκικών μέτρων και ανακοινώσεων υποδηλώνει ότι οι φιλοδοξίες του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Λιβύη δεν περιορίζονται πλέον στην προστασία της κυβέρνησης η οποία εδρεύει στην Τρίπολη και στο να της δώσει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί ισότιμα με τον Χαλίφα Χαφτάρ, ανώτατο στρατιωτικό διοικητή των αντικαθεστωτικών δυνάμεων.
Η τουρκική στρατιωτική υποστήριξη επέτρεψε στις δυνάμεις της Κυβέρνησης Εθνικής Συνεννόησης (GNA) να προκαλέσουν πλήγματα και στρατιωτικά πισωγυρίσματα στον λεγόμενο "Λιβυκό Εθνικό Στρατό" (LNA) του Χαφτάρ. Ωστόσο, η Τουρκία απέρριψε πρόταση κατάπαυσης του πυρός από πλευράς Αιγύπτου, δηλαδή του κύριου υποστηρικτή του LNA.
Οι νίκες ενάντια στον Χαφτάρ δίνουν "φτερά" στον Ερντογάν
Η υποχώρηση του Χαφτάρ προς τα ανατολικά προπύργιά του έδωσε δικαίωμα στον Ερντογάν να καυχιέται για "επιτυχημένες κινήσεις" στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
Το πιο σημαντικό, επιτρέπει στην Τουρκία να επεκτείνει την επιρροή της στη Λιβύη. Την ώρα που σηματοδοτεί τη μακροπρόθεσμη δέσμευσή της εκεί, η Άγκυρα αναζητεί πολιτική και στρατιωτική κάλυψη από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, ζητώντας έναν πιο ενεργό ρόλο από πλευράς Αμερικής και ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν, ωστόσο, ξεκάθαρα επιδιώκει να είναι ο ίδιος εκείνος θα λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις.
Δεν γίνεται καν λόγος για απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων. Αντίθετα, το στρατιωτικό αποτύπωμα της Τουρκίας ενδέχεται να αυξηθεί με σχέδια εκπαίδευσης δυνάμεων της GNA. Στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, η Τουρκία διεξάγει μεγάλες ναυτικές ασκήσεις - ακόμη και παρενοχλώντας και αποδιοργανώνοντας γαλλικές ναυτικές δυνάμεις.
Την περασμένη εβδομάδα, ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι - συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου και του υπουργού Οικονομικών Μπεράτ Αλμπαϊράκ - συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό Φαγέζ Αλ Σάρατζ, ο οποίος ηγείται της GNA, προκειμένου να συζητήσουν διεύρυνση συνεργασίας σε ζητήματα ασφάλειας, επενδύσεων, υποδομών και πετρελαίου.
Μεταξύ άλλων, Τούρκοι σύμβουλοι αναμένεται να αναλάβουν επικουρικό ρόλο στην ανοικοδόμηση του τραπεζικού συστήματος της Λιβύης, τουρκικές εταιρείες στην εξόρυξη ενεργειακών πόρων και τουρκικά πλοία στη μεταφορά λιβυκού πετρελαίου στις παγκόσμιες αγορές.
Η τουρκική παρουσία στη Λιβύη έχει βάθος
Το σκηνικό που "στήνει" ο Ερντογάν στη Λιβύη είχε πάντοτε, άλλωστε, μια σημαντική οικονομική διάσταση.
Οι τουρκικές επιχειρηματικές σχέσεις με το κράτος της βόρειας Αφρικής εκτείνονται χρονικά στην περίοδο προ του εμφυλίου πολέμου: την τελευταία δεκαετία της δικτατορίας του Μουαμάρ Καντάφι, οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες ήταν μεταξύ των σημαντικότερων ξένων επιχειρηματικών σχημάτων τα οποία δραστηριοποιούνταν στη Λιβύη.
Περισσότεροι από 25.000 Τούρκοι εκκενώθηκαν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 2011 εναντίον του Καντάφι, ενώ οι τουρκικές εταιρείες άφησαν πίσω τους εργοτάξια γεμάτα βαρύ και ακριβό εξοπλισμό.
Ένας εκ των κινητήριων παραγόντων για την υποστήριξη της GNA από τον Ερντογάν ήταν η συνέχιση κατασκευαστικών έργων αξίας περίπου 18 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Λιβύη αποτελεί επίσης κλειδί για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ελπίζει να καταστεί σημαντικός ενεργειακός παράγοντας. Ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η συμφωνία του με την κυβέρνηση του Σάρατζ (σ.μ. το περίφημο "τουρκολιβυκό μνημόνιο"), η οποία αμφισβητείται έντονα από άλλα παράκτια κράτη, δίνει στην Τουρκία τη νομική δυνατότητα να προχωρήσει σε έρευνες στα ύδατα μεταξύ των δύο χωρών.
Υπάρχουν επίσης πολιτικές και στρατηγικές διαστάσεις στην υποστήριξη αυτή. Η κυβέρνηση συνασπισμού του Σάρατζ περιλαμβάνει και ισλαμιστές, οι οποίοι βρίσκονται ιδεολογικά κοντά στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν. Μια επιτυχία της GNA θα αντιπροσώπευε μια τουρκική νίκη επί των υποστηρικτών του Χαφτάρ, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τα οποία η Άγκυρα αντιμετωπίζει ως βασικό υπαίτιο για το χάος και την αστάθεια που επικρατούν στη Μέση Ανατολή.
Οι ελιγμοί της Τουρκίας - στρατιωτικοί, πολιτικοί και οικονομικοί - αποτελούν πρόκληση για τα Εμιράτα και τους Αιγύπτιους, οι οποίοι πρέπει να αποφασίσουν πώς θα αντιδράσουν. Ο πρόεδρος Αμπντελ-Φατάχ Αλ Σίσι έχει δηλώσει ότι θα παρέμβει στρατιωτικά εάν η GNA κινηθεί προς κατάληψη της στρατηγικής σημασίας πόλης της Σύρτης.
Το Κάιρο προσπαθεί επίσης να στρατεύσει ολόκληρο τον αραβικό κόσμο ενάντια στην "τουρκική επέμβαση" στα εσωτερικά της Λιβύης.
Ερντογάν, Ρωσία και Τραμπ
Ο Ερντογάν πρέπει επίσης να λάβει υπ’ όψιν του στους υπολογισμούς του τον έτερο σημαντικό υποστηρικτή του Χαφτάρ, τη Ρωσία.
Την περασμένη εβδομάδα, μια ρωσική αντιπροσωπεία υψηλού επιπέδου, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και του υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου, ματαίωσε την επίσκεψή της στην Κωνσταντινούπολη την τελευταία στιγμή.
Ερχόμενη λίγες μόνον ημέρες μετά από μια τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Ερντογάν και του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, η ακύρωση αυτή ήταν ένα σαφές μήνυμα δυσαρέσκειας.
Ο Ερντογάν μπορεί να βασίζεται στην υποστήριξη των ΗΠΑ - έχει μιλήσει για απροσδιόριστες "συμφωνίες" με τον πρόεδρο Τραμπ - για να κρατά σε εγρήγορση αλλά μακριά του τους υποστηρικτές του Χαφτάρ. Ζητεί ωστόσο πολλά από έναν χαρακτηριστικά άστατο Αμερικανό πρόεδρο, με ελάχιστη όρεξη για περιπέτειες στο εξωτερικό. Ο Τραμπ πιθανότατα θα αφήσει την Τουρκία να υπερασπιστεί μόνη της τον εαυτό της και τις κινήσεις της στη Λιβύη.
Μπορεί ο Ερντογάν να αντέξει μια βαθύτερη δέσμευση και έμπλοκή στην βορειοαφρικανική αραβική χώρα; Οι περισσότεροι θα θεωρούσαν ότι έχει υπερβολικά πολλά προβλήματα στο εσωτερικό του για να πράξει κάτι τέτοιο.
Η κρίση του κορονοϊού στην Τουρκία συνεχίζεται: τα νέα κρούσματα έχουν αυξηθεί από τότε που χαλάρωσαν οι κανόνες περιορισμού. Οι πλήρεις διαστάσεις της οικονομικής ζημίας της πανδημίας εξακολουθούν να καταγράφονται.
Αν και η τουρκική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η επίτευξη θετικών ρυθμών ανάπτυξης για το σύνολο του 2020 είναι εφικτή, η μέση πρόβλεψη σε έρευνα του Bloomberg μεταξύ οικονομικών αναλυτών είναι για ύφεση της τάξης του 3,6%. Η ανάκαμψη του χρηματιστηρίου - η οποία γίνεται εφικτή λόγω χαμηλότερων επιτοκίων και έκτακτων μέτρων για την υπεράσπιση της τουρκικής λίρας - μοιάζει εύθραυστη.
Τέτοιες συνθήκες δεν θα χαρακτηρίζονταν ακριβώς ιδανικές για την έναρξη ενός project κρατικής ανοικοδόμησης σε μια χώρα τόσο κατεστραμμένη όσο η Λιβύη. O Ερντογάν, ωστόσο, δεν φαίνεται να αναζητεί έξοδο διαφυγής.
Του Bobby Ghosh
BLOOMBERG OPINION
https://www.capital.gr/bloomberg-view/
3463019/oi-filodoxies-tou-erntogan-gia-ton-rolo-tis-tourkias-sti-libui-megalonoun
24/6/2020