Η κρίση με την Τουρκία και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Η κρίση με την Τουρκία
και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Μην ξαφνιαστείτε από την γλώσσα στην οποία είναι γραμμένο το κείμενο που ακολουθεί. Αυτή είναι η γλυκύτατη γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Το κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του μεγάλου Ελληνα λογοτέχνη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ” το 1896.
Η χώρα είχε πτωχεύσει και ένα χρόνο μετά σύρθηκε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο και υπέστη δεινή ήττα. Το κλίμα ωστόσο ήταν πολεμοχαρές από τα προηγούμενα χρόνια. Στο πολιτικό σκηνικό της χώρας κυριαρχούσαν οι διακινητές της λεγόμενης Μεγάλης Ιδεάς. Προφητικά ο Αλένξανδρος Παπαδιαμάντης δημοσίευσε στην εφημερίδα που εργαζόταν, τα παρακάτω:
“Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους; Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας.Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.”
Δεν επιχειρώ ευθείες συγκρίσεις του μακρινού τότε με το τώρα. Οι αναλογίες ωστόσο είναι υπαρκτές και υποθέτω δεν διαφεύγουν της προσοχής του αναγνώστη. Καταθέτω ορισμένα στοιχεία χρήσιμα για να γίνει η επισκόπηση της κατάστασης που αντιμετωπίζει η χώρα μας .To 2012 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως της Τουρκίας ένας χάρτης στον οποίο η περιοχή που τώρα επιδιώκουν να κάνουν σεισμικές έρευνες περιγράφεται ως περιοχή της τουρκικής υφαλοκρυπίδας. Από τότε (πριν οχτώ χρόνια) το τουρκικό κοινοβούλιο με απόφασή του “παραχώρησε” σε κρατική εταιρεία αυτά τα οικόπεδα για έρευνες προς ανακάλυψη κοιτασμάτων. Δεν πρόκειται δηλαδή για κάτι καινούριο.
Ας αναρωτηθεί ο αναγνώστης αν από τότε οι κυβερνήσεις που πέρασαν είχαν κάποια συντεταγμένη αντίδραση στην απόφαση που πηρε η τουρκική βουλή. Ξεκινάμε από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, περνάμε στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και μετά στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να φτάσουμε στη σημερινή. Καμιά καταγεγραμμένη αντίδραση πέραν των απανωτών επικλήσεων στο Διεθνές Δίκαιο το οποίο πάγια ισχυριζόμαστε ότι παραβιάζει η Τουρκία. Τα ίδια ακριβώς ισχυρίζεται και η Τουρκία Διαβάστε την τελευταία ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών και θα καταλάβετε:
«Η θαλάσσια περιοχή που θα κάνει έρευνες το Ορουτς Ρέις είναι εντός των συνόρων των περιοχών που η χώρα μας έχει δηλώσει ως υφαλοκρηπίδα της στον ΟΗΕ και των περιοχών που η κυβέρνηση μας έχει παραχωρήσει οικόπεδα στην TPAO. Σε μέρος αυτής της περιοχής το σεισμογραφικό μας σκάφος Μπαρμπαρός είχε κάνει έρευνες τα περασμένα έτη. Η Ελλάδα, όμως, εκφράζει τις ενστάσεις της στις δραστηριότητες μας αυτές αναφέροντας πως γίνονται εντός της υφαλοκρηπίδας της.
Η Ελλάδα βασίζει αυτούς τους ισχυρισμούς με τα νησιά που βρίσκονται μακριά από την ηπειρωτική της χώρα κυρίως με το Καστελόριζο. Ο μαξιμαλιστικός ισχυρισμός της Ελλάδας για την υφαλοκρηπίδα της είναι ενάντια στο διεθνές δίκαιο, στο εθιμικό δίκαιο και στις δικαστικές αποφάσεις. Δεν είναι λογικό και μία άποψη που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, ένα νησί το οποίο έχει έκταση 10 τ χλμ., 2 χιλιόμετρα από την Ανατολία και σε απόσταση 580 χιλιομέτρων από την ελληνική ηπειρωτική χώρα να δημιουργεί 40.000 τ χλμ υφαλοκρηπίδας. Γι αυτό απορρίπτουμε αυτούς τους ισχυρισμούς της Ελλάδας. Η Τουρκία επαναλαμβάνει την έκλησή της για διάλογο σε όλα τα επίπεδα με την Ελλάδα, όπως έχει ανακοινώσει επανειλημμένα μέχρι σήμερα, όμως θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα νόμιμα δικαιώματα και συμφέροντα της τα οποία προκύπτουν από το διεθνές δίκαιο»
Οπως γίνεται αντιληπτό η Τουρκία έχει διαμορφώσει επιχειρήματα για να στηρίξει τις διεκδικήσεις της και τη συνακόλουθη επιθετικότητά της. Ετσι, ενώ πολλοί της υποδεικνύουν να μην προβεί σε σεισμικές έρευνες, κανείς δεν της λέει πως οι περιοχές δεν της ανήκουν. Το δε υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ αφού συνιστά στην Τουρκία να μην προχωρήσει χαρακτηρίζει την περιοχή “αμφισβητούμενα ύδατα”. Είναι σαφές πως οι διαχρονικές αβελτηρίες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας ενθαρρύνουν τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Κι όσα πριν από εκατόν είκοσι πέντε χρόνια έλεγε ο Παπαδιαμάντης είναι και σήμερα επίκαιρα...
(...)
Γιώργος Χελάκης
24/07/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Το κράτος ως… τσιφλίκι.
Τα όσα αποκαλύπτουν οι διάλογοι που φέρεται να είχαν ο τότε αρχηγός της Πυροσβεστικής με τον αξιωματικό του Σώματος που είχε αναλάβει να συντάξει την πραγματογνωμοσύνη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι είναι πράγματι συγκλονιστικά. Γιατί βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε με οδυνηρό τρόπο και για μία ακόμη φορά την υφή και την ποιότητα του ελληνικού κράτους.
Από τα όσα λέει η φωνή, που μένει να αποδειχτεί αν είναι του τότε αρχηγού της Πυροσβεστικής, διαχέεται η εντύπωση ότι το Πυροσβεστικό Σώμα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα «τσιφλίκι», το οποίο διαχειρίζεται μια «κλίκα» προς ίδιον όφελος.
Μάλιστα, γίνεται σαφές ότι η δομή της υπηρεσίας είναι τέτοια, που επιτρέπει τη διοίκησή της από την όποια κλίκα επικρατεί τη δεδομένη στιγμή, προφανώς με την ανοχή ή την αρωγή της πολιτικής εξουσίας.
Η διανομή των οφιτσίων εντός της υπηρεσίας εξαρτάται από την πίστη και υποταγή στην κλίκα που κάνει κουμάντο, διαφορετικά οι ποινές συμπεριλαμβάνουν δυσμενείς μεταθέσεις και σαμποτάζ την ώρα των επιχειρήσεων που, όπως ακούγεται να λέγεται στις ηχογραφημένες συνομιλίες, έγιναν στις πυρκαγιές στα Κύθηρα και τη Μάνη…
Θα ήταν λάθος να αντιμετωπίσει κανείς την εικόνα της Πυροσβεστικής, όπως αυτή σκιαγραφείται από την υποκλαπείσα συνομιλία, ως μεμονωμένη. Άλλωστε, ήδη το πολιτικό σκηνικό τσαλαβουτά στον βούρκο υποκλοπών, κάποιες από τις οποίες χαρακτηρίζονται νόμιμες και έχουν γίνει από την ΕΥΠ.
Ωστόσο, η εν λόγω υπηρεσία υπάρχει με αποστολή τη διασφάλιση της χώρας από εξωτερικές απειλές και όχι για να λειτουργεί προσφέροντας «ιδιαίτερες» υπηρεσίες στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Κάπως έτσι, οι μηχανισμοί του κράτους χάνουν την ουσία τής αυτοτελούς λειτουργίας τους και μετατρέπονται σε εργαλεία, τα οποία «κλίκες» προσφέρουν προς χρήση στην εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Είναι προφανές ότι οι ευθύνες για τη διαμόρφωση μιας τέτοιας κατάστασης αφορούν την πολιτική εξουσία, η οποία υποκύπτει πάντα στον πειρασμό να «αλώσει» το κράτος και να το αξιοποιήσει ως «τσιφλίκι» για χάρη κομματικού οφέλους…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ
Δημοσιεύτηκε στο ''ΠΟΝΤΙΚΙ'',
τεύχος 2135 στις 23-5-2020