Το μεγάλο ξεπούλημα της Ευρώπης!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Η νίκη των τσιγκούνηδων και η απειλή για την Ελλάδα.  
(2)  Γιατί η απόφαση  της  Συνόδου  Κορυφής  δεν  προσφέρεται  για πανηγυρισμούς. (3) Συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης και τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. (4) Το περιεχόμενο της συμφωνίας των «27» για Ταμείο Ανάκαμψης. (5) Σύνοδος Κορυφής: Τι σημάνει η για πρώτη φορά σύνδεση των χρηματοδοτήσεων με την τήρηση κανόνων δικαίου.


Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ

Ποια είναι άραγε η τιμή της Ευρώπης; Σαράντα, 50 ,60 δισεκατομμύρια ευρώ; Κι όμως! Τόσα χώριζαν επί τέσσερις ημέρες τους 27 ηγέτες της Ευρωπαικής Ενωσης για να κλείσουν τη συμφωνία! Τελευταία προσφορά: 390 δισεκατομμύρια μη επιστρεπτέες επιχορηγήσεις (από τα αρχικά 500) στις χώρες που επλήγησαν σφοδρότερα από την πανδημία ,έλεγε ο πρόεδρος του Ευρωπαικού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ τα ξημερώματα της Δευτέρας στους ξενυχτισμένους ηγέτες . Οχι πάνω από 350 δισεκατομμύρια ,απαντούσαν με μία φωνή οι τέσσερις «φειδωλοί» που στο μεταξύ έγιναν πέντε με τη συμμετοχή και της Φινλανδίας. Και όλοι μαζί συνέχιζαν να παίζουν την…Κολοκυθιά.Με τον Σαρλ Μισέλ να τους παρακαλεί να συμφωνήσουν για να μην βγούν το πρωί οι…Financial Times με πρωτοσέλιδο ότι απέτυχε η Ευρώπη.Και οι επενδυτές το εκλάβουν ως άσχημο μήνυμα και επιτεθούν στις αγορές! Ηταν τόσο ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα που την πλήρωσε ο αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς όταν βγήκε για λίγο από την αίθουσα για να τηλεφωνήσει: «Βλέπετε; Δεν τον νοιάζει. Δεν θέλει να ακούσει τους άλλους,η στάση του είναι κακή» φώναξε ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι!

Πολύ σωστά το λέει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel : «Πρώτα τα δισεκατομμύρια και μετά η ηθική».Τι κι αν η πανδημία εξακολουθεί να σαρώνει και οι επιπτώσεις της στην οικονομία και την κοινωνία θα είναι σε λίγο εφιαλτικές! « Αν δείτε τη λέσχη των ευρωπαίων ηγετών από απόσταση -για παράδειγμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Κίνα-θα μπερδευτείτε» γράφει η γερμανική Suddeutsche Zeitung. «Ελέγχει αυτή η ήπειρος τις προτεραιότητές της.Η απάντηση είναι σαφής: Οχι. Μία από τις πιο τολμηρές εφευρέσεις της μεταπολεμικής πολιτικής διαλύεται στη σύνοδο αυτή» προσθέτει η γερμανική εφημερίδα. «Το πιο πιθανό θύμα αυτού του πόκερ των δισεκατομμυρίων θα είναι τα ίδια τα θεμέλια της Ευρωπαικής Ενωσης»γράφει το Der Spiegel;

Αν ο Ζαν Μονέ και οι άλλοι πατέρες της «ευρωπαικής ιδέας» έβλεπαν αυτή την τραγωδία σίγουρα θα το είχαν ξανασκεφτεί πολύ να υλοποιήσουν την ιδέα της Ευρωπαικης Ένωσης. «Το διαπραγματευτικό παζάρι στις Βρυξέλλες δείχνει ότι η ΕΕ έχει σχεδόν εξαντλήσει το κοινό της έδαφος» λέει η SZ. Ενώ υποτίθεται ότι το Ταμείο Ανάκαμψης είναι όχι μόνο αναγκαίο αλλά και άμεσο για να μην υποκύψει η ευρωπαική κοινωνία στην κρίση οι πέντε «άθλιοι» του Βορρά αναλώθηκαν σε έναν στενόμυαλο αγώνα διανομής των δισεκατομμυρίων και προπάθειας επιβολής αυστηρού μνημονιακού ελέγχου στους υπόλοιπους εταίρους που έχουν πληγεί περισσότερο από την πανδημία. «Πικρές καταγγελίες, δηλητηριασμένη διάθεση,οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων να αντιδρούν εκνευριστικά» γράφει η Die Welt. «Παρά το γεγονός ότι όλοι γνώριζαν ότι η αποτυχία επίτευξης συμφωνίας θα ήταν ένα σημάδι διαίρεσης και αδυναμίας και ένα άθλιο μήνυμα στον κόσμο που λέει ότι, ακόμη και όταν αντιμετωπίζουμε τις πιο σοβαρές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που μπορεί να φανταστεί κανείς, δεν υπάρχει αρκετή διάθεση να κινηθούμε γρήγορα για να βρεθεί λύση» σημειώνει η ισπανική El Mundo.

H Ιταλική La Repubblica αναδεικνύει και μια άλλη διάσταση: «Ολοι αυτοί οι παράξενοι τύποι που λόγω της πανδημίας περιφέρονται, φορώντας μάσκες, στις ημι-ερημικές αίθουσες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου,ανήκουν στα ίδια κόμματα που κυριάρχησαν στα εβδομήντα χρόνια στην Ευρώπαική πολιτική σκηνή μετά τον πόλεμο. Αλλά πολεμούν ο ένας τον άλλον με την κακομεταχείριση και την επιμονή που αναπτύσσονται μόνο στις χειρότερες οικογενειακές διαμάχες. Είναι το αποτέλεσμα των τεκτονικών μετατοπίσεων που έχουν αναστατώσει βαθιά το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο».

Και η «μπάλα» τους παίρνει όλους,δυστυχώς. Δεν είναι τυχαίο ότι στις κυβερνήσεις των τριών από τις πέντε «φειδωλές» χώρες που έβαλαν φωτιά στη σύνοδο, ηγούνται σοσιαλδημοκράτες: στη Σουηδία ο πρωθυπουργός είναι ο σοσιαλδημοκράτης Στέφαν Λόφβεν ,ενώ στη Δανία και τη Φινλανδία οι «ομόσταυλές» του Μέτε Φρέντρικσεν και Σάνα Μάριν. Είναι δυνατόν αυτοί οι ηγέτες να θεωρούνται κληρονόμοι του Ολαφ Πάλμε; Οταν έχουν «μολυνθεί» από τον ιό της κοινωνικής αναισθησίας για τους άλλους εταίρους και της απουσίας ουσιαστικής αλληλεγγύης;

Η απάντηση είναι απλή: Ολοι ενδιαφέρονται πλέον μόνο για το έθνος-κράτος τους. Ο επικεφαλής των «αθλίων» Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε που έχει μετατρέψει τη χώρα του σε πολυεθνικό παράδεισο για τις αμερικα ικές πολυεθνικές ,κατακλέβοντας έτσι τους υπόλοιπους εταίρους, το μόνο που ενδιαφέρεται είναι η επανεκλογή του στις βουλευτικές εκλογές του προσεχούς Μαρτίου στην Ολλανδία.

Στην ιστορία αυτή η σύνοδος κορυφής θα παραμείνει ως «μία αφήγηση ‘’κακού’’ Μάρκ Ρούτε του ιπτάμενου Ολλανδού που με την αδιαλλαξία του κράτησε την Ευρώπη υπό έλεγχο» γράφει η ιταλική Corriere della Sera.

«Είναι ο ηθικός ηγέτης και η αιχμή του δόρατος της «συμμορίας των τεσσάρων», της Ολλανδίας, της Αυστρίας, της Δανίας και της Σουηδίας, που υποστηρίζει με όλη την υπεροψία του Καλβινισμού ότι η αλληλεγγύη δεν είναι ποτέ ελεύθερη και όποιος την παρέχει πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχει τον τρόπο χρήσης των χρημάτων. Είναι αυτός που προειδοποιεί τις χώρες του Νότου με ένα αιώνιο χαμόγελο, υπενθυμίζοντάς τους ότι δεν μπορούν να ζουν πέρα ​​από τα μέσα που διαθέτουν»προσθέτει η ιταλική εφημερίδα. Μόνο που -για παράδειγμα-το Ρότερνταμ είναι το πρώτο λιμάνι της Ευρώπης ακριβώς γιατί είναι η πύλη εισόδου στην εσωτερική αγορά. Επομένως το «club Med», όπως οι Βόρειοι αποκαλούν περιφρονητικά τους Νότιους, δεν θα είναι οι μόνες χώρες που θα υποφέρουν από ενδεχόμενη κατάρρευση της ΕΕ. Αυτός ο κίνδυνος, οικονομικός αλλά και γεωπολιτικός, δεδομένου ότι οι χώρες του Βορρά θα θεωρηθούν υπεύθυνες για το τέλος της ευρωπαϊκής περιπέτειας.

Τι κάνει όμως τον πρωθυπουργό της Ολλανδίας τόσο ισχυρό και σίγουρο; Μια πτυχή ίσως παραβλέφθηκε. Ευρισκόμενος στην εξουσία για δέκα χρόνια, ο Ρούτε χρησίμευε στις ευρωπαϊκές διαπραγματεύσεις ως το «μακρύ χέρι» της Μέρκελ. «Ανέκαθεν λεγόταν ότι η Ολλανδία ήταν η προκεχωρημένη γραμμή της γερμανικής διπλωματίας, με την τελευταία να είναι έτοιμη να θέσει τον νικηφόρο συμβιβασμό» γράφει η Corriere.Η γερμανίδα Καγκελάριος παρόλο που συνασπιζόταν με την Ολλανδία και την ομάδα των “φειδωλών” έναντι των ‘’σπάταλων’’ Νοτίων, άλλαξε στάση το Μάιο μπροστά στην κλίμακα της κρίσης και συντάχθηκε με την ιδέα του Μακρόν για μερική αμοιβαιοποίηση των χρεών που προκύπτουν από τις προσπάθειες για ανάκαμψη.

Και τώρα ειδικά που η Μέρκελ ετοιμάζεται να πεί το αντίο στην εξουσία, αποφασισμένη να κερδίσει μια θέση στην ιστορία,αλλά και η Γερμανία θέλει να δείξει ένα πιο ευρωπαικό προφίλ για να σώσει την πελατειακή της Ευρώπη, το ολλανδικό «τζίνι» αυτονομήθηκε. Διαβλέποντας και την διαφαινόμενη καταστροφή της Ευρώπης,υπέρ του έθνους-κράτους. Γιατί όπως γράφει το αμερικανικό περιοδικό Atlantic “η έκρηξη της πανδημίας έχει ενισχύσει και πάλι τους υπέρμαχους του έθνους-κράτους στην Ευρώπη». Δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλέπουν πλέον ότι θα ενισχυθούν ακόμη περισσότερο οι φυγόκεντρες τάσεις.

Αλλωστε -όπως πολύ σωστά επισημαίνει και η γαλλική Liberation «γιατί να μένει κανείς σε ένα κοινό νόμισμα από το οποίο επωφελούνται κυρίως οι χώρες του Βορρά, όπως μαρτυρούν τα μεγάλης κλίμακας εμπορικά πλεονάσματά τους. Και γιατί να παραμένει κανείς σε μια εσωτερική αγορά με σύνορα διάπλατα ανοιχτά όταν αυτή καταλήγει σε κυριαρχία της Γερμανίας και των άλλων χωρών του Βορρά;»…

 Μιχάλης Ψύλος
από την εφημερίδα ''Δημοκρατία''

Από Militaire News -21/07/2020 



         ΣXETIKA KEIMENA       



1.
Η νίκη των τσιγκούνηδων και η απειλή για την Ελλάδα.

Oι τσιγκούνηδες του βορρά, όπως έγραψε η Liberation, έκαναν αντίσταση. Και κέρδισαν. ‘Η, τουλάχιστον, φαίνονται να κέρδισαν δυσανάλογα πολλά σε σχέση με το μέγεθός τους στην Ευρώπη, το αποτύπωμα του ΑΕΠ τους στην οικονομία της ευρωζώνης και την – περίπου ανύπαρκτη – συμβολή τους στην συνοχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Το γιατί κέρδισαν είναι κάτι που θα πρέπει ίσως να προβληματίσει την Μέρκελ και τον Μακρόν – την πρώτη για την κουλτούρα του τιμωρητικού καλβινισμού με την οποία μπόλιασε την Ευρώπη, τον δεύτερο για το, παγιωμένο πια, ηγετικό έλλειμμα της Γαλλίας. Και για το γεγονός επίσης ότι η οραματική του ρητορική αποτυγχάνει συστηματικά να συμβαδίσει με την ουσιαστική πολιτική του επιρροή.

Η ουσία της νίκης των «τσιγκούνηδων», όμως, είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει σοβαρά από σήμερα την ελληνική κυβέρνηση. Κι αυτή η ουσία δεν είναι τα λεφτά – τα λεφτά παραμένουν πολλά.

Το ύψος του ταμείου Ανάκαμψης που συμφωνήθηκε στην σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών παραμένει στα 750 δις ευρώ της αρχικής πρότασης της Κομισιόν. Εκεί που οι τέσσερις «φειδωλοί» του Βορρά επέβαλαν την έκπτωση και την κρίσιμη αλλαγή ήταν η αναλογία επιχορηγήσεων – δανείων περιορίζοντας τις πρώτες λίγο πάνω από το 50% του συνολικού πακέτου.

Η απόφαση της συνόδου, με βαση το συμβιβαστικό σχεδιο του Σαρλ Μισέλ, προβλέπει επιχορηγήσεις 390 δις ευρώ (έναντι 500 που προέβλεπε η αρχική πρόταση) και δάνεια 360 δις, με τις επιχορηγήσεις να πέφτουν στο 52% του συνολικού πακέτου ανάκαμψης και τα δάνεια να ανεβαίνουν στο 48%.

Ως τελικό ταμείο, τα λεφτά παραμένουν πολλά και για την Ελλάδα. Η χώρα μας δικαιούται να πάρει συνολικά κοντά στα 30 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης και σχεδόν άλλα 30 δις από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά εργαλεία χρηματοδότησης σε ορίζοντα επταετίας. Όμως οι επιχορηγήσεις περιορίζονται περιπου στα 18 δις σε σχέση με τα αρχικά 22,5 δις ευρώ, και τα υπόλοιπα 12 δις του Ταμείου Ανάκαμψης πρέπει να ληφθούν, εάν χρειαστεί, με δάνεια.

Το πρόβλημα εδώ είναι το οφθαλμοφανές – η απειλή μιας νέας κρίσης χρέους. Με το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετά από τρία Μνημόνια και μια κορονο-ύφεση να οδεύει ήδη προς το 200% του ΑΕΠ, ο νέος δανεισμός, ακόμη και με ευνοϊκά επιτόκια, μοιάζει απλώς με προδιαγεγραμμένο ταξίδι στην κόλαση.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι πως οι «τσιγκούνηδες» επέβαλαν ρήτρα μεταρρυθμίσεων και «ειδικής διακυβέρνησης – εποπτείας» τόσο στο σκέλος των δανείων όσο και σε εκείνο των επιχορηγήσεων. Ως προς την εποπτεία, ο ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρουτε απαίτησε, και με βάση την συμβιβαστική πρόταση απέσπασε, ένα υβριδικό σύστημα ενισχυμένης πλειοψηφίας και έμμεσης ομοφωνίας για κάθε πρόγραμμα αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, ότι εάν μια χώρα διαφωνεί με το πρόγραμμα αξιοποίησης που θα καταθέσει η Ελλάδα μπορεί να μπλοκάρει τις διαδικασίες εκταμίευσης στην Κομισιόν και να το παραπέμψει στο συμβούλιο κορυφής. Εκεί, είναι πολύ πιθανό προκειμένου να επέλθει ομοφωνία να ζητηθούν αλλαγές και διορθώσεις –μια διαδικασία, που παραπέμπει στις εποχές της τρόικας και της εκταμίευσης των μνημονιακών δόσεων.

Ως προς την ρήτρα των μεταρρυθμίσεων, είτε στα δάνεια, είτε στις επιχορηγήσεις, το ερώτημα είναι ποιες, και τι είδους μεταρρυθμίσεις θα τεθούν ως προαπαιτούμενα. Η κυβέρνηση επιχειρεί να προσπεράσει αυτό το ερώτημα επιδεικνύοντας το «μεταρρυθμιστικό» της  DNA και υποστηρίζοντας ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν θα επιβληθούν έξωθεν, αλλά εντάσσονται στην δική της πολιτική ατζέντα. Και εδώ όμως ο Μαρκ Ρούτε έδωσε στίγμα μάλλον ανησυχητικών προθέσεων: «Χρειαζόμαστε», είπε, «μια ισχυρή Ευρώπη σε έναν ασταθή κόσμο, αλλά μια ισχυρή Ευρώπη σημαίνει επίσης ότι οι χώρες που υστερούν όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις, όσον αφορά την αγορά εργασίας, τις συντάξεις κλπ., πρέπει να καλύψουν τη διαφορά. Εάν θέλετε δάνεια, ακόμη και επιδοτήσεις, νομίζω ότι είναι λογικό να εξηγήσετε στους πολίτες της Ολλανδίας ότι, σε αντάλλαγμα, αυτές οι μεταρρυθμίσεις έχουν πραγματοποιηθεί. Δεν αρκεί να εγγυόμαστε ότι θα πραγματοποιηθούν».

Εάν το μήνυμα αυτό θέτει και το πλαίσιο της τελικής διαχείρισης του ευρωπαϊκού πακέτου, τότε το Ταμείο Ανάκαμψης μπορεί να φέρει στην Ελλάδα ό,τι δεν έφεραν τρία Μνημόνια: Την πλήρη απορύθμιση εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων και την εισαγωγή, με συνοπτικές διαδικασίες, του ιδιωτικού πυλώνα στην ασφάλιση. Μαζί με ένα Νόμπελ νεοφιλελευθερισμού, και με την σφραγίδα του πορίσματος της επιτροπής Πισσαρίδη...

Νικόλ Λειβαδάρη

https://tvxs.gr/news/eyropi-eop/i-niki-ton-tsigkoynidon-kai-i-apeili-gia-tin-ellada?fbclid=IwAR2qOVSHIpOOe7vU6AkiOflLnAoJeoP3VV93w0XnFvdIVc6XmRpdYvOxMko

21/7/2020



2.
Γιατί η απόφαση της Συνόδου Κορυφής δεν προσφέρεται 
για πανηγυρισμούς. 

Επειδή αυτά πρέπει να λήγουν νωρίς αλλιώς κακοφορμίζουν, η Ελλάδα ούτε θριάμβευσε, ούτε κατατροπώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής. Από την πρώτη ανάγνωση των ανακοινώσεων αποκτά πρόσβαση σε ένα σημαντικό ποσό που θα είναι 50-50 δάνεια και επιχορηγήσεις, θα συνοδεύεται από όρους, προϋποθέσεις και κάποια μορφή εποπτείας και θα μπορεί να εκταμιευθεί σταδιακά σε βάθος επταετίας από το καλοκαίρι του 2021.

Τις επόμενες ημέρες ο καθένας θα επιχειρήσει να κάνει το άσπρο-μαύρο, για αυτό απλά να θυμίσουμε ότι στην ενημέρωση των πολιτικών συντακτών την Δευτέρα 20/7, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαρακτήρισε το πλαίσιο της συμφωνίας ως μια «περίπλοκη μορφή διακυβέρνησης που θα φέρει δυσκολίες στην υλοποίηση των δράσεων από τα κράτη μέλη» και συνέχισε λέγοντας ότι «είναι πολύ δυσλειτουργικό το σχήμα που προτείνεται». Από χθες μέχρι σήμερα δεν άλλαξε η ουσία της συμφωνίας. Περισσότερο άλλαξε ο τρόπος περιγραφής των όρων.

Η ουσία είναι ότι τα χρήματα δεν είναι ούτε πολλά, ούτε λίγα. Σίγουρα δεν είναι απεριόριστα και κυρίως δεν είναι λάστιχο για να τα βγάζει ο καθένας όσα θέλει. Η Ελλάδα θα έχει πρόσβαση σε 31,5 δις ευρώ συνολικά. Από αυτά τα 19 δισ. ευρώ είναι επιδοτήσεις και τα 12,5 δισ. εύρω δάνεια. Προσοχή όμως! Θα έχει πρόσβαση. Δεν θα μας δώσει κάποιος με το καλημέρα 32 δις. ευρω. Σε βάθος χρόνου και από το καλοκαίρι του 2021 η χώρα θα μπορεί να αντλεί σταδιακά τα ποσά από το πακέτο, εφόσον παρουσιάζει αναπτυξιακό πρόγραμμα το οποίο θα σχεδιάζει μαζί με τους εταίρους και την υλοποίηση του θα την ελέγχουν οι Θεσμοί. Τα λεφτά αυτά δεν είναι ούτε για μείωση φόρων (από τα λίγα που είχε διεκδικήσει η Ελληνική πλευρά) ούτε για μείωση εισφορών. Είναι για χρηματοδότηση του αναπτυξιακού σχεδίου, με ότι σημαίνει αυτό.

Εν δυνάμει, τα χρήματα είναι αυτά. Για την Ελλάδα ίσως είναι και αρκετά αργά το καλοκαίρι του 2021 που θα ξεκινήσουν να έρχονται. Δεν είναι ούτε 1 δις ευρώ, ούτε 500 δις ευρώ και βέβαια δεν είναι 70 δις ευρώ. Σε αυτό το νούμερο που ορισμένοι παρουσιάζουν υπάρχει μια «πονηριά» αφού κάποιοι συνυπολογίζουν τα έκτακτα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, μαζί με τους πόρους του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου και μιλούν για 70 δις. Μακάρι η Ελλάδα να γίνει μια τέτοια καλολαδωμένη μηχανή που τα επόμενα χρόνια να μπορέσει απορροφήσει 70 δις ευρώ. Και όταν λέμε καλολαδωμένη δεν εννοούμε ούτε από τους τενεκέδες με αγνό παρθένο ελαιόλαδο, ούτε με χρήματα κάτω από το γραφείο.

Το μεγάλο στοίχημα 

Το επόμενο διάστημα, θα γίνουν σαφείς οι όροι και θα φανεί αν αυτή η συμφωνία μοιάζει περισσότερο με μνημόνιο ή όχι. Και αυτό δυστυχώς για ακόμα μια φορά δεν το αποφασίζει η Ελληνική κυβέρνηση. Για την κυβέρνηση πλέον η μεγάλη πρόκληση θα πρέπει να είναι η κατάρτιση του επενδυτικού σχεδίου που θα έχει αποκλειστικό στόχο την ανάπτυξη της οικονομία και την απορρόφηση των κονδυλίων, συμφωνώντας σε ορόσημα και μεταρρυθμίσεις που δεν θα φέρουν άλλη λιτότητα, αποσάθρωση της αγοράς εργασίας και περαιτέρω φτωχοποίηση της κοινωνίας . Εκεί θα μετρηθεί η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και όχι αν η συμφωνία των Ευρωπαίων ηγετών ήταν καλή ή κακή για εμάς. Από τη στιγμή που δεν είχαμε μπει από νωρίς στο «αλισβερίσι» που είχε ξεκινήσει πολύ πριν τη Σύνοδο Κορυφής, τώρα η παρουσία μας ήταν κάτι σαν «φιλική συμμετοχή».

Αποδυναμωμένη Ευρώπη

Το πρόβλημα είναι ότι για ακόμα μια φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων, πολύ μακριά από της έννοια της αλληλεγγύης και φυσικά της «Ένωσης». Και αν κάποιοι αναζητούν σε αυτή τη φάση ηττημένους και νικητές, πριν δηλαδή ξεκινήσουν οι τεχνικές διαπραγματεύσεις και συγκεκριμενοποιηθούν οι σημερινές αποφάσεις, καλό θα ήταν να τους ψάξουν στις αίθουσες των Βρυξελλών που για 5 ημέρες γινόταν ένα σκληρό παζάρι. Εκεί που οι ηγέτες αποδείχθηκαν για ακόμα μια φορά κατώτεροι των αναγκών που έχουν οι λαοί τους. Εκεί που για ακόμα μια φορά ανάμεσα στην ευημερία των λαών και τη λιτότητας των αγορών, επέλεξαν τη λιτότητα, την εποπτεία και τις ασφυκτικές δημοσιονομικές πολιτικές. Εκεί που αποφάσισαν να μην κατευθυνθεί απευθείας ούτε ένα ευρώ στην υγεία, ενώ μείωσαν τα κονδύλια για την παιδεία και την έρευνα.

Κατά τα λοιπά, υπάρχει χρόνος μπροστά για να ξεκινήσει η τεχνική δουλειά σχετικά με τους όρους εφαρμογής της συμφωνίας και να τα κάνουμε τάλιρα, όσο η συμφωνία θα μπαίνει στο χαρτί.

Εν κατακλείδι. Μην πάτε αεροδρόμιο για πανηγυρισμούς τα λεφτά δεν ήρθαν ακόμα και σίγουρα δεν θα είναι ούτε εύκολα, ούτε τσάμπα.

* Από την προσωπική σελίδα του Αλέξανδρου Κλώσσα στο Facebook
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr.

https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/giati-i-apofasi-tis-synodoy-koryfis-den-prosferetai-gia-panigyrismoys


21/7/2020



3.
Συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης και τον προϋπολογισμό της Ε.Ε..

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Σε συμφωνία κατέληξαν τα ξημερώματα της πέμπτης μέρας της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. οι ηγέτες των 27 κρατών-μελών για τον νέο επταετή προϋπολογισμό της Ένωσης και το Ταμείο Ανάκαμψης.

Μετά από εξαντλητικές διαπραγματεύσεις, σε μία Σύνοδο που ξεπέρασε το ιστορικό ρεκόρ διάρκειας εκείνης του Δεκεμβρίου του 2000 για τη Συνθήκη της Νίκαιας, οι «27» συμφώνησαν ότι το Ταμείο Ανάκαμψης θα αποτελείται από επιχορηγήσεις ύψους 390 δισ. ευρώ και δάνεια 360 δισ. ευρώ. Η (σχεδόν) τελική συμβιβαστική πρόταση που παρουσίασε χθες στις 7 το απόγευμα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ οδήγησε σε μία ακόμα ολονυκτία διαπραγματεύσεων, με το τελικό κείμενο συμπερασμάτων να παρουσιάζεται στις 5 το πρωί και τη συμφωνία να ανακοινώνεται στις 5.31 με tweet του κ. Μισέλ.

Το Ταμείο θα είναι τριετές (δεσμεύσεις πόρων μεταξύ 2021-3), με πληρωμές έως και το 2026. Το βασικό εργαλείο, το Recovery and Resilience Facility, αποτελεί σχεδόν το 90% του Ταμείου, φτάνοντας τα 672,5 δισ. ευρώ (από 560 δισ. στην πρόταση της Κομισιόν και 625 στη συμβιβαστική πρόταση Μισέλ του Σαββάτου), με 360 δισ. επιχορηγήσεις και 312,5 δισ. δάνεια. Η Ελλάδα προβλέπεται να λάβει 32,1 δισ. (οριακά περισσότερα από ό,τι με την πρόταση της Επιτροπής), αλλά με μεγαλύτερη αναλογία δανείων προς επιχορηγήσεις σε σχέση με πριν (ως 12,5 δισ. δάνεια και λίγο πάνω από 19,5 δισ. επιχορηγήσεις).

Είναι αξιοσημείωτο ότι η μείωση των επιχορηγήσεων κατά 110 δισ. ευρώ σε σχέση με την αρχική πρόταση της Επιτροπής (και τη γαλλογερμανική πρόταση του Μαΐου) επιτεύχθηκε με περικοπές σε σειρά προγραμμάτων που εκπροσωπούν τις εκσυγχρονιστικές προτεραιότητες της Ένωσης. Οι πιο θερμοί θιασώτες του εκσυγχρονισμού του κοινοτικού προϋπολογισμού υποτίθεται ότι είναι οι «φειδωλοί 4» (Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία, Δανία), που πρωτοστάτησαν στην προσπάθεια μείωσης των επιχορηγήσεων. Έτσι, το συμπλήρωμα του Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης συρρικνώνεται δραστικά, από 32,5 σε 10 δισ. ευρώ, ενώ περικόπτονται επίσης οι επιπλέον πόροι για το Horizon Europe από 13,5 σε 5 δισ. ευρώ και οι πόροι του Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης, για τον εκσυγχρονισμό και την περιβαλλοντική αναβάθμιση του αγροτικού τομέα, από 15 σε 7,5 δισ. ευρώ. Καταργείται επίσης, μεταξύ άλλων, το EU4Health – ένα νέο πρόγραμμα που αποσκοπούσε στην αναβάθμιση της συλλογικής υγειονομικής ικανότητας της Ε.Ε.

Στο θέμα της διακυβέρνησης, προτείνεται (όπως και πριν) η Κομισιόν να εξετάζει για περίοδο δύο μηνών τα εθνικά προγράμματα ανάκαμψης και ανθεκτικότητας που θα καταθέτει κάθε κράτος-μέλος. Στη συνέχεια, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα ψηφίζει επί της εισήγησης της Επιτροπής, με την απόφαση να λαμβάνεται με ειδική πλειοψηφία. Στη φάση της υλοποίησης, η Κομισιόν θα κρίνει αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την εκταμίευση, κατόπιν γνωμοδότησης της Οικονομικής και Δημοσιονομικής Επιτροπής της Ενωσης (όργανο που αποτελείται από ανώτερους υπαλλήλους των εθνικών διοικήσεων και των κεντρικών τραπεζών, της ΕΚΤ και της Επιτροπής). Στην «έκτακτη» περίπτωση που ένα ή περισσότερα κράτη-μέλη διαφωνούν ότι το εθνικό πρόγραμμα πληροί τις προϋποθέσεις και τα ορόσημα, το ζήτημα θα παραπέμπεται στο Συμβούλιο και οι πόροι δεν θα εκταμιεύονται έως ότου το Συμβούλιο «θα έχει συζητήσει εξαντλητικά το θέμα» - αλλά εντός περιόδου τριών μηνών από τη στιγμή που η Επιτροπή θα ζητήσει τη γνωμοδότηση της ΟΔΕ. 

 Ο δανεισμός της Επιτροπής για τη χρηματοδότηση του Next Generation EU πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος του 2026 και η αποπληρωμή ως το τέλος του 2058.

Το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021-7 παραμένει στα 1,074 τρισ. ευρώ (η προ Συνόδου πρόταση Μισέλ), με 5 δισ. εκτός οροφής για το Αποθεματικό Ταμείο του Brexit. Αυξάνονται θεαματικά, ακόμα περισσότερο και από τη συμβιβαστική πρόταση του Σαββάτου, οι «επιστροφές» (rebates) για τους «φειδωλούς»: από 197 εκατ. στην πρόταση Μισέλ προ της Συνόδου σε 377 εκατ. ετησίως για τη Δανία (τα 322 εκατ. στην προτελευταία συμβιβαστική πρόταση φαίνεται ότι ήταν τυπογραφικό λάθος), από 1,576 δισ. σε 1,921 δισ. για την Ολλανδία, από 237 σε 565 εκατ. για την Αυστρία και από 798 εκατ. σε 1,069 δισ. για τη Σουηδία. Το ποσό για τη Γερμανία μένει το ίδιο – η οποία κατά τρόπον επιχειρεί να εξαγοράσει έτσι τη συναίνεση των μέχρι πρότινος δορυφόρων της στο Βορρά.

Διατηρείται επίσης ο στόχος να κατευθυνθεί το 30% των συνολικών δαπανών (ΠΔΠ συν Ταμείο Ανάκαμψης) σε προγράμματα και επενδύσεις που συνδέονται με την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Σχετικά με τους Ίδιους Πόρους, συμφωνήθηκε να ισχύσει το τέλος στο πλαστικό από 1.1.2021 και στις αρχές του νέου έτους η Κομισιόν να καταθέσει προτάσεις για ψηφιακό φόρο και τη διασυνοριακή προσαρμογή άνθρακα.

Τέλος, σχετικά με το κράτος Δικαίου, η τελική διατύπωση είναι πιο ασαφής από αυτήν που περιλάμβανε η πρόταση του Σαρλ Μισέλ τον Φεβρουάριο αλλά και προ της Συνόδου. Όπως αναφέρεται στα συμπεράσματα, «θα εισαχθεί ένα καθεστώς αιρεσιμότητας που θα προστατεύει τον προϋπολογισμό και το Next Generation EU [σ.σ.: το Ταμείο Ανάκαμψης]», με την Κομισιόν να προτείνει «μέτρα σε περίπτωση παραβιάσεων» τα οποία θα υιοθετούνται με ειδική πλειοψηφία του Συμβουλίου. Ήταν ένας μικρός θρίαμβος για τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Oρμπαν, που, με τη στήριξη κυρίως της Πολωνίας και της Σλοβενία, κατάφερε να αντικρούσει ακόμα και τις σχετικά ανώδυνες διατάξεις στις προηγούμενες προτάσεις του Σαρλ Μισέλ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ

https://www.kathimerini.gr/1088515/article/epikairothta/politikh/symfwnia-gia-to-tameio-anakamyhs-kai-ton-proupologismo-ths-ee


20/7/2020



4.
 Το περιεχόμενο της συμφωνίας των «27» για Ταμείο Ανάκαμψης.
  
Οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ κατέληξαν τελικά σε συμφωνία επί του επόμενου πολυετούς προϋπολογισμού της ΕΕ και του ταμείου ανάκαμψης συνολικού ύψους 1,85 τρισ.ευρώ, ανακοίνωσε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ. Η συμφωνία προβλέπει ταμείο ανάκαμψης 750 δισ.ευρώ εκ των οποίων 390 δισ.ευρώ σε επιχορηγήσεις και 360 δισ.ευρώ σε δάνεια.


Η κατανομή των ποσών του ταμείου ανάκαμψης (Next Generation EU) έχει ως εξής:

Recovery and Resilience Facility (RRF): EUR 672.5 δισ.

εκ των οποίων δάνεια: EUR 360 δισ.

εκ των οποίων επιχορηγήσεις: EUR 312.5δισ.

ReactEU: EUR 47.5δισ.

Horizon Europe: EUR 5 δισ.

InvestEU: EUR 5.6 δισ.

Αγροτική Ανάπτυξη: EUR 7.5 δισ.

Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης (JTF): EUR 10 δισ.

RescEU: EUR 1.9 δισ.

Σύνολο: EUR 750 δισ.

Το  70% των επιχορηγήσεων που παρέχονται από το RRF θα αναληφθεί κατά τα έτη 2021 και 2022. Το υπόλοιπο 30% θα δεσμευτεί πλήρως έως το τέλος του 2023. Κατά κανόνα, ο μέγιστος όγκος των δανείων για κάθε κράτος μέλος δεν θα υπερβαίνει 6,8% του ΑΕΕ του.

Το κλειδί κατανομής δεσμεύσεων του RRF για τα έτη 2021-2022 καθορίζεται σύμφωνα με την πρόταση της Κομισιόν. Στο κλειδί κατανομής για το έτος 2023 το κριτήριο ανεργίας 2015-2019 αντικαθίσταται, σε ισόποση αναλογία, από την απώλεια του πραγματικού  που παρατηρήθηκε το 2020 και από τη σωρευτική απώλεια του πραγματικού ΑΕΠ που παρατηρήθηκε κατά την περίοδο 2020-2021 και θα υπολογιστεί από 30 Ιουνίου 2022.

Πλήρης ικανοποίηση ΠτΔ, υπό αίρεση η χρηματοδότηση Τουρκίας

https://www.philenews.com/oikonomia/kosmos/article/982171


 21 Ιουλίου 2020 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
 Σύνοδος Κορυφής: Οι «27» ενέκριναν τη συμφωνία
Κυρ. Μητσοτάκης: Πάνω από 70 δισ. για την Ελλάδα
ΠτΔ: Πέραν των €2.7 δισ. για Κύπρο, πρόνοια για Τουρκία
Η ολλανδική επιμονή και το “ό,τι μας δώσουν” των Νότιων.
Ο ιδιοτελής Ολλανδός που κρατά την Ευρώπη όμηρο.



ASSOCIATED PRESS
Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και Σαρλ Μισέλ, πρόεδροι της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αντίστοιχα. Κοινές δηλώσεις μετά τη συμφωνία (20 Ιουλίου, Βρυξέλλες) 

5.
Σύνοδος Κορυφής: Τι σημάνει η για πρώτη φορά σύνδεση των χρηματοδοτήσεων με την τήρηση κανόνων δικαίου.

Πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις για τις χώρες που παραβιάζουν τους κανόνες. Ποιες μπαίνουν ξανά στο στόχαστρο.

Οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ αποφάσισαν για πρώτη φορά να συνδέσουν τη χορήγηση ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων με τον σεβασμό των δημοκρατικών αξιών στην συμφωνία που υιοθετήθηκε στην σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών όσον αφορά τα μέτρα για την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας που έχει πληγεί εξαιτίας της πανδημίας. 

″Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρώπης που ο προϋπολογισμός συνδέεται με τους στόχους για το κλίμα και τον σεβασμό του κράτους δικαίου για τη χορήγηση χρηματοδότησης”, δήλωσε στην συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ. 

″Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε ένα εργαλείο για να ληφθούν μέτρα με ενισχυμένη πλειοψηφία στην περίπτωση παραβίασης του κράτους δικαίου” όπως διευκρίνισε η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και συμπλήρωσε πως ”Ελήφθη μια πολύ σαφής δέσμευση για να προστατευθούν τα οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ και να ελεγχθούν πιο αυστηρά τα ευρωπαϊκά κονδύλια”, πρόσθεσε.



 ANADOLU AGENCY VIA GETTY IMAGES
O Πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βικτορ Ορμπαν στις Βρυξέλλες 
για τη Σύνοδο Κορυφής (20 Ιουλίου)

JOHN THYS VIA GETTY IMAGES
O  πρωθυπουργός της Πολωνίας, Ματέους Μοραβιέτσκι στις Βρυξέλλες 
για τη Σύνοδο Κορυφής (19 Ιουλίου)

Η Ουγγαρία και η Πολωνία βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής των Βρυξελλών μετά την υιοθέτηση μέτρων φαίνεται να υπονομεύουν τις δημοκρατικές αξίας και τους κανόνες δικαίου. 

Η Βουδαπέστη και η Βαρσοβία τελούν και οι δύο υπό τη διαδικασία που προβλέπεται από το άρθρο 7 της Συνθήκης της ΕΕ, η οποία δίδει τη δυνατότητα επιβολής κυρώσεων σε ένα κράτος μέλος, το οποίο δεν θα σέβεται τις ιδρυτικές της αξίες. Ωστόσο η απόφαση λαμβάνεται με ομοφωνία. 

Η Πολωνία και η Ουγγαρία είχαν απειλήσει να ασκήσουν βέτο σε οποιαδήποτε σύνδεση γινόταν ανάμεσα στην χρηματοδότηση και το κράτος δικαίου, αλλά, στην διάρκεια της τέταρτης νύχτας διαπραγματεύσεων προέκυψε ένα σχέδιο συμφωνίας, σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές.

Σύμφωνα με την τελική ρύθμιση, κάθε μέτρο αναστολής της χορήγησης ή ενδεχόμενης μείωσης των ευρωπαϊκών κονδυλίων λόγω παραβιάσεων του κράτους δικαίου που θα προτείνεται από την Κομισιόν, θα πρέπει να εγκριθεί από μια ενισχυμένη πλειοψηφία των κρατών μελών της ΕΕ (55% των χωρών και 65% του πληθυσμού).

Ο Βίκτορ Όρμπαν δήλωσε ότι ζήτησε ”να δοθεί τέλος στην ταπείνωση” του άρθρου 7. ”Η Ουγγαρία δήλωσε έτοιμη να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 7 ώστε να μπορέσει να ληφθεί απόφαση στο (Ευρωπαϊκό) Συμβούλιο”, δήλωσε ο Στέφεν Ζάιμπερτ. ”Η γερμανική προεδρία του (Ευρωπαϊκού) Συμβουλίου δέχθηκε να φροντίσει η διαδικασία αυτή να προχωρήσει, εντός των ορίων των δυνατοτήτων της”, πρόσθεσε ο ίδιος.

″Εναπόκειται στην Ουγγαρία να αναλάβει την πρωτοβουλία”, διευκρίνισε η καγκελαρία.

Ένα βέτο από τον Όρμπαν θα έθετε εν αμφιβόλω όλη τη διαπραγμάτευση για το σχέδιο ανάκαμψης της ευρωπαϊκής οικονομίας μετά την πανδημία του νέου κορονοϊού, έπειτα από σκληρή μάχη ανάμεσα στις λεγόμενες ”φειδωλές” χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά από τη μια και τη Γαλλία και τη Γερμανία από την άλλη. Το σχέδιο, ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσού που θα αντληθεί με την έκδοση — για πρώτη φορά — κοινού ευρωπαϊκού χρέους, θα εγγραφεί στο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο της ΕΕ (2021-2027), συνολικού ύψους 1,074 τρισεκ. ευρώ.

Η διαδικασία βάσει του άρθρου 7 σε βάρος της Πολωνίας ανάγεται στον Δεκέμβριο του 2017. Τον Σεπτέμβριο του 2018 κινήθηκε η ίδια διαδικασία σε βάρος της Ουγγαρίας, αυτή τη φορά με πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Προς το παρόν, έχουν ανασταλεί και μετατεθεί σε μελλοντικές συνόδους.

(Με πληροφορίες από Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων και ΑΠΕ-ΜΠΕ)

https://www.huffingtonpost.gr/entry/senodos-korefes-ti-semanei-e-yia-prote-fora-sendese-ton-chrematodoteseon-me-ten-terese-kanonon-dikaioe_gr_5f16ad44c5b615860bb70005?utm_hp_ref=gr-homepage&fbclid=IwAR2PuHJ_4H2BB4k0xeO3jwvZbxsh05kAUYiDF7EsjNhF4TQoMra_WNAhEIg


21/07/2020  




6.
Κώστας Μελάς : «Συμβιβασμός» υπέρ του Βορρά. 

Τα χρήματα είναι λιγότερα από αυτά που ζητούσαν τα κράτη , ιδίως του Νότου των 27 της Ε.ΕΔ. , λέει στον 98.4 ο καθηγητής χρηματοοικονομικών στο Πάντειο Κώστας Μελάς, ήτοι 390 δισεκατομμύρια ευρώ αντί 500 δισεκατομμύρια και το χειρότερο, θα δοθούν τα μισά με δάνεια με μεταρρυθμίσεις μνημονιακού τύπου, που απλά ΄τωρα θα ονομάζεται «εποπτεία» και προγράμματα μεταρρυθμίσεων που με προϋποθέσεις θα μπορούν να αλλάζουν σε Συνόδους κορυφής. Όπως είπε, οι λεγόμενοι «φειδωλοί» του Βορρά, δείχνουν να κερδίζουν ή τουλάχιστον, φαίνονται να κερδίζουν δυσανάλογα πολλά σε σχέση με το μέγεθός τους στην Ευρώπη, το αποτύπωμα του ΑΕΠ τους στην οικονομία της ευρωζώνης . Η ουσία της νίκης των «τσιγκούνηδων», όμως, είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίζει σοβαρά από σήμερα την ελληνική κυβέρνηση. Κι αυτή η ουσία δεν είναι τα λεφτά – τα λεφτά παραμένουν πολλά. Το ύψος του ταμείου Ανάκαμψης που συζητείτο για τέταρτη βραδιά χθες στην σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών παραμένει στα 750 δις ευρώ της αρχικής πρότασης της Κομισιόν. Εκεί που οι τέσσερις «φειδωλοί» του Βορρά επέβαλαν την έκπτωση και την κρίσιμη αλλαγή ήταν η αναλογία επιχορηγήσεων – δανείων περιορίζοντας τις πρώτες λίγο πάνω από το 50% του συνολικού πακέτου.

Με το σχέδιο Μισέλ που οδήγησε σε συμφωνία, η χώρα μας θα δικαιούται να πάρει συνολικά κοντά στα 30 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης και σχεδόν άλλα 20 δις από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά εργαλεία χρηματοδότησης σε ορίζοντα επταετίας. Όμως οι επιχορηγήσεις περιορίζονται κάτω από τα 16 δις σε σχέση με τα αρχικά 20 δις ευρώ, και τα υπόλοιπα 14 δις του Ταμείου Ανάκαμψης πρέπει να ληφθούν, εάν χρειαστεί, με δάνεια.

Το πρόβλημα εδώ είναι , η  απειλή μιας νέας κρίσης χρέους. Με το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετά από τρία Μνημόνια και μια κορονο-ύφεση να οδεύει ήδη προς το 200% του ΑΕΠ, ο νέος δανεισμός, ακόμη και με ευνοϊκά επιτόκια, είναι το θέμα. 

Το δεύτερο πρόβλημα είναι πως οι «τσιγκούνηδες» φαίνονται να επιβάλουν ρήτρα μεταρρυθμίσεων και «ειδικής διακυβέρνησης – εποπτείας» τόσο στο σκέλος των δανείων όσο και σε εκείνο των επιχορηγήσεων. Ως προς την εποπτεία, ο ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρουτε απαίτησε, και με βάση την συμβιβαστική πρόταση απέσπασε, ένα υβριδικό σύστημα ενισχυμένης πλειοψηφίας και έμμεσης ομοφωνίας για κάθε πρόγραμμα αξιοποίησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, ότι εάν μια χώρα διαφωνεί με το πρόγραμμα αξιοποίησης που θα καταθέσει η Ελλάδα μπορεί να μπλοκάρει τις διαδικασίες εκταμίευσης και να το παραπέμψει στο συμβούλιο κορυφής. 

https://www.youtube.com/watch?v=FgwwNP8CzGQ

21//7/2020