Γιατί η Παρασκευή είναι η κρίσιμη ημέρα για τον απόπλου του Oruc Reis.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Τι σημαίνει συνετός διάλογος κυρία Μέρκελ;
(2) Ή αποτρέπεις ή «ακρωτηριάζεσαι».
Γιατί η Παρασκευή είναι η κρίσιμη ημέρα
για τον απόπλου του Oruc Reis.
για τον απόπλου του Oruc Reis.
Κρίσιμη θεωρείται η αυριανή μέρα για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς κύκλοι του Πενταγώνου εκτιμούν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν ενδεχομένως να αποφασίσει τον απόπλου του Oruc Reis με προορισμό την ελληνική υφαλοκρηπίδα, προκειμένου να συνδέσει τις επιδιώξεις της Άγκυρας με την πρώτη προσευχή στην Αγιά Σοφία. Το τουρκικό πρακτορείο Aναντολού αναφέρει ότι το Oruc Reis είναι «έτοιμο για την αποστολή του».
Η απόφαση αυτή θα εξυπηρετούσε την προπαγάνδα του Τούρκου προέδρου αλλά ταυτόχρονα απειλεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, αφού η ελληνική κυβέρνηση έχει διαμηνύσει σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν θα δεχτεί αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της όπως αυτά προκύπτουν από το Διεθνές Δίκαιο.
Η 24η Ιουλίου έχει έναν επιπλέον συμβολισμό για τον Ταγίπ Ερντογάν, αφού είναι η ημέρα υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, για την οποία ο Τούρκος πρόεδρος πολλές φορές έχει αμφισβητήσει. «Δεν μπορούμε να κινούμαστε με τη λογική του 1923. Αυτό είναι άδικο δεν μπορούμε να το δεχθούμε. Όταν αλλάζουν τα πάντα στον κόσμο δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε», είχε τονίσει χαρακτηριστικά ο Τούρκος πρόεδρος, σε παλαιότερες δηλώσεις του, αναφερόμενος στη συνθήκη της Λωζάνης.
Σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις παραμένουν σε επιφυλακή και παρακολουθούν στενά κάθε κίνηση του τουρκικού στόλου καθώς σύμφωνα με πληροφορίες περίπου 25 τουρκικά πλοία εμφανίζονται να κινούνται σε δύο ομάδες. Ειδικότερα, μια ομάδα από περίπου 15 πλοία έχουν αναχωρήσει από τη ναυτική βάση του Ακσάζ ενώ ένας δεύτερος στολίσκος από 10 πλοία έχουν αναχωρήσει από τον ναύσταθμο της Σμύρνης έχοντας χαράξει πορεία προς νότο.
Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε διπλωματικό μαραθώνιο για να αναδείξει την τουρκική προκλητικότητα. Οι τουρκικές προκλήσεις έχουν πυροδοτήσει έντονες διπλωματικές διεργασίες, με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να έχει τηλεφωνική επικοινωνίας τόσο με τον Έλληνα πρωθυπουργό όσο και με τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μάλιστα, η γερμανική εφημερίδα Bild υποστήριξε σε χθεσινό άρθρο της ότι ήταν η παρέμβαση Μέρκελ αυτή που αποσόβησε μια σύγκρουση Ελλάδας - Τουρκίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μίλησε εξάλλου και με τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας ενημέρωσε τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Σάμεχ Σούκρι. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, επικοινώνησε επίσης με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος σήμερα μεταβαίνει στο Παρίσι για συνάντηση με τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν. Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία προκειμένου να συντονίσουν τις ενέργειές τους απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.
Από την πρώτη στιγμή το ελληνικό ΥΠΕΞ προχώρησε σε διάβημα προς την Άγκυρα και παραστάσεων σε όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, ενώ με σχετική ανακοίνωση επισημαίνει ότι η αναγγελία τουρκικών ερευνών σε τμήμα ελληνικής υφαλοκρηπίδας με νέα παράνομη τουρκική Navtex συνιστά κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή, καταδεικνύει την εμμονή της Τουρκίας στην παραβατικότητα και την απόλυτη περιφρόνηση, από πλευράς της, του Διεθνούς Δικαίου, του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, των κανόνων καλής γειτονίας, καθώς και των προτροπών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σήμερα στις 12.30 ξεκίνησαν οι συναντήσεις του Πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς προκειμένου να τους ενημερώσει για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, αλλά και για όλες τις εξελίξεις που αφορούν τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο.
Σε κάθε περίπτωση οι ένοπλες δυνάμεις παραμένουν σε ετοιμότητα καθώς παρά το γεγονός ότι το Oruc Reis παραμένει αγκυροβολημένο έξω από το λιμάνι της Αττάλειας, σύμφωνα με στοιχεία του merinetraffic, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις επόμενες κινήσεις της τουρκικής ηγεσίας, με δεδομένο πως η παράνομη NAVTEX για τις σεισμικές έρευνες ισχύει μέχρι τις 2 Αυγούστου.
Αναντολού: Το Oruc Reis είναι έτοιμο
για την αποστολή του στη Μεσόγειο
Έτοιμο για την αποστολή του στη Μεσόγειο είναι το ερευνητικό σκάφος Oruc Reis, όπως αναφέρει το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Αναντολού, καθώς το πλοίο και το πλήρωμα ολοκλήρωσαν όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες.
Αν και το δημοσίευμα δεν προσδιορίζει πότε αναμένεται να αποπλεύσει το Oruc Reis, αναφέρει ότι το πλοίο είχε πραγματοποιήσει παλαιότερα έρευνες στη Μαύρη Θάλασσα και τον Μαρμαρά και από τότε συνεχίζει τις δραστηριότητές του στη Μεσόγειο.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στο ίδιο δημοσίευμα το Αναντολού περιλαμβάνει χάρτη στον οποίο αποτυπώνονται οι τουρκικοί ισχυρισμοί ότι το Καστελόριζο που επηρεάζει τον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο απέχει από την ηπειρωτική Ελλάδα 580 χιλιόμετρα, ενώ η αντίστοιχη απόσταση από τις ακτές της Τουρκίας είναι μόλις 2 χιλιόμετρα.
23 Ιουλίου 2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Οι Γερμανοί θέλουν λέει να γίνει ένας συνετός διάλογος. Τι μπορεί κανείς να εννοεί ως «συνετό διάλογο»; Οι Γερμανοί μπορεί να εννοούν το «βρείτε τα και μην μας ενοχλείτε». Οι Τούρκοι μπορεί να ζητούν πριν καθίσουμε στο τραπέζι να χάσουμε το ματς στα χαρτιά. Εμείς πάλι δεν είναι βέβαιο αν έχουμε καταλήξει τι ακριβώς θέλουμε. Το ερώτημα είναι τι θέλουν επίσης Ισραηλινοί, Γάλλοι και Ρώσοι. Δεν είμαστε μόνοι…
Μπορεί κάποιοι στην Ευρώπη να βολεύονται στην ιδέα ότι αυτό που συμβαίνει στο Καστελόριζο είναι μία ελληνοτουρκική διαφορά. Όπως στην Συρία ήταν μία υπόθεση «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και όπως στην Λιβύη είναι μία διαμάχη που αφορά τις φυλές της ερήμου για την κυριαρχία τους στη χώρα που κάποτε κυβερνούσε ο συνταγματάρχης Καντάφι. Αυτός είναι ο ένας τρόπος για να ερμηνεύσει κανείς τα γεγονότα. Ο άλλος τρόπος προϋποθέτει να μπορέσει να διακρίνει κανείς και στα τρία γεγονότα μία «λεπτομέρεια». Στην Συρία, στην Λιβύη και στα νερά του Καστελόριζου υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής, ο Ταγίπ Ερντογάν και η αναθεωρητική Τουρκία! Είναι απ’ αυτές τις «λεπτομέρειες» που πολλές φορές καθορίζουν την ιστορία για πολλές δεκαετίες.
Η Τουρκία πιστεύει για τον εαυτό της ότι είναι η νέα μεγάλη δύναμη στην περιοχή και όχι μόνο. Είναι δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν για τον εαυτό τους. Το ερώτημα είναι αν το ίδιο πιστεύουν οι ήδη μεγάλες δυνάμεις της περιοχής και πόσο αυτές είναι διατεθειμένες να αλλάξουν τις ισορροπίες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ δεν είναι ο πιο αξιόπιστος συνομιλητής. Προς μεγάλη λύπη όσων εξ ημών έχουμε επενδύσει τις τελευταίες δεκαετίες σε αυτή την σχέση. Κι αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίον κάποιοι έχουν αποφασίσει να ανακατέψουν την σούπα. Ο Σεφ εγκατέλειψε την κουζίνα της νοτιοανατολικής Μεσογείου και τα παιδιά της κουζίνας διαγκωνίζονται για να πάρουν τον έλεγχο του «μαγαζιού». Ένας άλλος πρόεδρος στις ΗΠΑ μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Αλλά μέχρι τότε θα περάσει καιρός. Κι αυτό το γνωρίζει και ο Ερντογάν που σπεύδει να δοκιμάσει τα νεύρα όλων και πριν συμβεί κάποια ανεπιθύμητη γι αυτόν αλλαγή στον Λευκό Οίκο.
Είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος Τραμπ έχει προσωπικές σχέσεις με τον Ερντογάν. Μπορεί και κοινές δουλειές. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι μέχρι που φτάνουν τα όρια αυτής της «σχέσης». Στους σύγχρονους πολέμους μία πληροφορία που μπορεί να έχει μόνο ο πρόεδρος της μόνης υπερδύναμης μπορεί να αποδειχτεί αρκετή για να αλλάξει τις ισορροπίες. Αλλά αυτό είναι μάλλον απίθανο και όποιος το υποστηρίζει δείχνει κακοπιστία έναντι του πλανητάρχη.
Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικάνοι έσπευσαν να κάνουν δύο πράγματα. Το πρώτο να υποδείξουν στους Τούρκους ότι κάπου εδώ είναι το όριο τους. Και την ίδια ώρα μίλησαν για διαφιλονικούμενα (και όχι αμφισβητούμενα) νερά. Έδειξαν, δηλαδή, την οδό των διαπραγματεύσεων.
Η παρουσία των Ρώσων στο «παιγνίδι» είναι κάτι που πρέπει να κάνει τους Αμερικάνους να νιώθουν άβολα. Οι Ρώσοι που στην παρούσα φάση επαναλαμβάνουν αυτό που έχουν κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν: Βοηθούν συστηματικά την Τουρκία για να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στους ανταγωνιστές τους! Το ότι αυτό δεν συμβαδίζει με το συμφέρον των ομόθρησκων Ελλήνων, αυτό είναι κάτι που αφορά ορισμένους ψεκασμένους της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα, οι οποίοι ονειρεύονται ότι ο Πούτιν θα κηρύξει τον πόλεμο στον Ερντογάν για να παραδώσει στους Έλληνες τα κλειδιά της Πόλης! Η απόλυτη αλήθεια είναι ότι αυτή την εποχή ο Πούτιν θέλει μία ισχυρή και σύμμαχο Τουρκία. Δημιουργεί έτσι ρήγμα στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ και εξυπηρετεί ταυτόχρονα τα δικά του γεωπολιτικά σχέδια, αφού μοιράζει τις περιοχές με ένα από τα σημαντικά μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας. Μιλάμε για μεγάλο μπλέξιμο!
Οι Ισραηλινοί και οι Γάλλοι θα ήθελαν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας να δουν τον Ερντογάν να συντρίβεται. Μία Τουρκία ηττημένη στο πεδίο του μεγαλοϊδεατισμού της θα είναι ένας ιδανικός συνέταιρος για το μέλλον. Και φυσικά χωρίς την ανταγωνίστρια Ρωσία στα πόδια τους. Το ερώτημα είναι το πότε. Όσο ο καιρός περνάει και η Τουρκία δυναμώνει, τόσο πιο δύσκολο θα είναι το εγχείρημα. Μήπως λοιπόν αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία; Άλλωστε, ποιος ξέρει στα αβαθή των διεθνών νερών τι εθνικότητας μπορεί να είναι τα υποβρύχια που πλέουν στον βυθό της θάλασσας…
Ναι μεν Γάλλοι, Ισραηλινοί και Αιγύπτιοι δεν θα έρθουν να πολεμήσουν για μας, αλλά είναι απορίας άξιο μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να αφήσουν τον Ερντογάν να πάει. Αν πέσει η Λιβύη, για παράδειγμα, θα πάρουν θάρρος και πάλι στην Αίγυπτο οι αδελφοί μουσουλμάνοι. Αν ο μεγάλος τους ηγέτης, ο Ταγίπ Ερντογάν, έχει καταφέρει να φτάσει στα πιο μακρινά όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην Λιβύη, τι πιο φυσικό από το τα καταφέρει και στο ενδιάμεσο. Δηλαδή στην ίδια την Αίγυπτο! Οι Ισραηλινοί δεν θα αισθάνονται και τόσο καλά με τους Αιγύπτιους από την μία πλευρά και την Χαμάς από την άλλη. Με την ευκαιρία να ζητήσουμε από τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ να ξανασκεφτούν τις παλαιστινιακές μαντίλες…
Και φτάνουμε στην Γαλλία! Η Γαλλία που θεωρεί τον θαλάσσιο χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου ως δικό της προνομιακό πεδίο δράσης. Αυτό μέχρι χτες. Διότι ήδη έχει αποκτήσει έναν ανταγωνιστή, την Τουρκία. Και ναι μεν η Γαλλία είναι μία πυρηνική δύναμη, αλλά το όνειρο της γαλάζιας πατρίδας του Ταγίπ Ερντογάν και των αυριανών το διαδόχων δεν θα σταματήσει σε τέτοιες λεπτομέρειες…
Κι εμείς; Εμείς χάσαμε δύο δεκαετίες. Αυτά τα είκοσι τελευταία χρόνια έκαναν την διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτή την στιγμή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την προκλητικότητα της Τουρκίας. Δεν πάμε με κατεβασμένα τα χέρια. Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα. Δεν πρόκειται για μια ελληνοτουρκική διαφορά, αλλά για μία ευρωτουρκική διαφορά. Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους Ευρωπαίους να το αγνοήσουν. Αν πατηθεί το κουμπί, οι επιπτώσεις δεν θα αφορούν μόνο την Ελλάδα και την Τουρκία. Η κυβέρνηση φαίνεται να αντιμετωπίζει όλο το θέμα υπό αυτό το πρίσμα. Από την μία δείχνει αποφασιστικότητα και από την άλλη προσπαθεί να αξιοποιήσει όλα τα όπλα που μας δίνει η συμμετοχή μας στην ΕΕ.
Ένα επικίνδυνο σημείο είναι οι φωνές στην Αθήνα που πίσω από κάθε διάλογο βλέπουν προδοσίες. Ξεχνούν ότι μετά από νίκες ή ήττες στο πεδίο της μάχης ακολουθεί πάντα διάλογος. Το ερώτημα είναι το πότε και κάτω από ποιους όρους. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα και όχι αν πρέπει ή όχι να γίνει διάλογος. Γι αυτό και είναι σημαντικό να μην λείπει από μία τέτοια διαδικασία η ΕΕ. Εκτός και αν πιστεύει κανείς ότι η Ευρώπη μπορεί να καθίσει σε ένα τραπέζι με την Τουρκία και να συζητήσει με όρους ανατολής και έξω από αυτά που ορίζει το ευρωπαϊκό δίκαιο. Αν λοιπόν η κυρία Μέρκελ μας καλεί σε έναν συνετό διάλογο, ας της ζητήσουμε να καθίσει στην πλευρά του δικού μας τραπεζιού και να προσπαθήσει να κάνει μαζί με εμάς και απέναντι στους Τούρκους τον διάλογο που λέει. Τον συνετό διάλογο. Εμείς μαζί της!
Θανάσης Μαυρίδης
https://www.liberal.gr/apopsi/
ti-simainei-sunetos-dialogos-kuria-merkel/314251
23 Ιουλίου 2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Τι σημαίνει συνετός διάλογος κυρία Μέρκελ;
Τι σημαίνει συνετός διάλογος κυρία Μέρκελ;
Οι Γερμανοί θέλουν λέει να γίνει ένας συνετός διάλογος. Τι μπορεί κανείς να εννοεί ως «συνετό διάλογο»; Οι Γερμανοί μπορεί να εννοούν το «βρείτε τα και μην μας ενοχλείτε». Οι Τούρκοι μπορεί να ζητούν πριν καθίσουμε στο τραπέζι να χάσουμε το ματς στα χαρτιά. Εμείς πάλι δεν είναι βέβαιο αν έχουμε καταλήξει τι ακριβώς θέλουμε. Το ερώτημα είναι τι θέλουν επίσης Ισραηλινοί, Γάλλοι και Ρώσοι. Δεν είμαστε μόνοι…
Μπορεί κάποιοι στην Ευρώπη να βολεύονται στην ιδέα ότι αυτό που συμβαίνει στο Καστελόριζο είναι μία ελληνοτουρκική διαφορά. Όπως στην Συρία ήταν μία υπόθεση «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και όπως στην Λιβύη είναι μία διαμάχη που αφορά τις φυλές της ερήμου για την κυριαρχία τους στη χώρα που κάποτε κυβερνούσε ο συνταγματάρχης Καντάφι. Αυτός είναι ο ένας τρόπος για να ερμηνεύσει κανείς τα γεγονότα. Ο άλλος τρόπος προϋποθέτει να μπορέσει να διακρίνει κανείς και στα τρία γεγονότα μία «λεπτομέρεια». Στην Συρία, στην Λιβύη και στα νερά του Καστελόριζου υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής, ο Ταγίπ Ερντογάν και η αναθεωρητική Τουρκία! Είναι απ’ αυτές τις «λεπτομέρειες» που πολλές φορές καθορίζουν την ιστορία για πολλές δεκαετίες.
Η Τουρκία πιστεύει για τον εαυτό της ότι είναι η νέα μεγάλη δύναμη στην περιοχή και όχι μόνο. Είναι δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν για τον εαυτό τους. Το ερώτημα είναι αν το ίδιο πιστεύουν οι ήδη μεγάλες δυνάμεις της περιοχής και πόσο αυτές είναι διατεθειμένες να αλλάξουν τις ισορροπίες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ δεν είναι ο πιο αξιόπιστος συνομιλητής. Προς μεγάλη λύπη όσων εξ ημών έχουμε επενδύσει τις τελευταίες δεκαετίες σε αυτή την σχέση. Κι αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίον κάποιοι έχουν αποφασίσει να ανακατέψουν την σούπα. Ο Σεφ εγκατέλειψε την κουζίνα της νοτιοανατολικής Μεσογείου και τα παιδιά της κουζίνας διαγκωνίζονται για να πάρουν τον έλεγχο του «μαγαζιού». Ένας άλλος πρόεδρος στις ΗΠΑ μπορεί να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Αλλά μέχρι τότε θα περάσει καιρός. Κι αυτό το γνωρίζει και ο Ερντογάν που σπεύδει να δοκιμάσει τα νεύρα όλων και πριν συμβεί κάποια ανεπιθύμητη γι αυτόν αλλαγή στον Λευκό Οίκο.
Είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος Τραμπ έχει προσωπικές σχέσεις με τον Ερντογάν. Μπορεί και κοινές δουλειές. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι μέχρι που φτάνουν τα όρια αυτής της «σχέσης». Στους σύγχρονους πολέμους μία πληροφορία που μπορεί να έχει μόνο ο πρόεδρος της μόνης υπερδύναμης μπορεί να αποδειχτεί αρκετή για να αλλάξει τις ισορροπίες. Αλλά αυτό είναι μάλλον απίθανο και όποιος το υποστηρίζει δείχνει κακοπιστία έναντι του πλανητάρχη.
Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικάνοι έσπευσαν να κάνουν δύο πράγματα. Το πρώτο να υποδείξουν στους Τούρκους ότι κάπου εδώ είναι το όριο τους. Και την ίδια ώρα μίλησαν για διαφιλονικούμενα (και όχι αμφισβητούμενα) νερά. Έδειξαν, δηλαδή, την οδό των διαπραγματεύσεων.
Η παρουσία των Ρώσων στο «παιγνίδι» είναι κάτι που πρέπει να κάνει τους Αμερικάνους να νιώθουν άβολα. Οι Ρώσοι που στην παρούσα φάση επαναλαμβάνουν αυτό που έχουν κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν: Βοηθούν συστηματικά την Τουρκία για να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στους ανταγωνιστές τους! Το ότι αυτό δεν συμβαδίζει με το συμφέρον των ομόθρησκων Ελλήνων, αυτό είναι κάτι που αφορά ορισμένους ψεκασμένους της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα, οι οποίοι ονειρεύονται ότι ο Πούτιν θα κηρύξει τον πόλεμο στον Ερντογάν για να παραδώσει στους Έλληνες τα κλειδιά της Πόλης! Η απόλυτη αλήθεια είναι ότι αυτή την εποχή ο Πούτιν θέλει μία ισχυρή και σύμμαχο Τουρκία. Δημιουργεί έτσι ρήγμα στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ και εξυπηρετεί ταυτόχρονα τα δικά του γεωπολιτικά σχέδια, αφού μοιράζει τις περιοχές με ένα από τα σημαντικά μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας. Μιλάμε για μεγάλο μπλέξιμο!
Οι Ισραηλινοί και οι Γάλλοι θα ήθελαν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας να δουν τον Ερντογάν να συντρίβεται. Μία Τουρκία ηττημένη στο πεδίο του μεγαλοϊδεατισμού της θα είναι ένας ιδανικός συνέταιρος για το μέλλον. Και φυσικά χωρίς την ανταγωνίστρια Ρωσία στα πόδια τους. Το ερώτημα είναι το πότε. Όσο ο καιρός περνάει και η Τουρκία δυναμώνει, τόσο πιο δύσκολο θα είναι το εγχείρημα. Μήπως λοιπόν αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία; Άλλωστε, ποιος ξέρει στα αβαθή των διεθνών νερών τι εθνικότητας μπορεί να είναι τα υποβρύχια που πλέουν στον βυθό της θάλασσας…
Ναι μεν Γάλλοι, Ισραηλινοί και Αιγύπτιοι δεν θα έρθουν να πολεμήσουν για μας, αλλά είναι απορίας άξιο μέχρι πού είναι διατεθειμένοι να αφήσουν τον Ερντογάν να πάει. Αν πέσει η Λιβύη, για παράδειγμα, θα πάρουν θάρρος και πάλι στην Αίγυπτο οι αδελφοί μουσουλμάνοι. Αν ο μεγάλος τους ηγέτης, ο Ταγίπ Ερντογάν, έχει καταφέρει να φτάσει στα πιο μακρινά όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην Λιβύη, τι πιο φυσικό από το τα καταφέρει και στο ενδιάμεσο. Δηλαδή στην ίδια την Αίγυπτο! Οι Ισραηλινοί δεν θα αισθάνονται και τόσο καλά με τους Αιγύπτιους από την μία πλευρά και την Χαμάς από την άλλη. Με την ευκαιρία να ζητήσουμε από τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ να ξανασκεφτούν τις παλαιστινιακές μαντίλες…
Και φτάνουμε στην Γαλλία! Η Γαλλία που θεωρεί τον θαλάσσιο χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου ως δικό της προνομιακό πεδίο δράσης. Αυτό μέχρι χτες. Διότι ήδη έχει αποκτήσει έναν ανταγωνιστή, την Τουρκία. Και ναι μεν η Γαλλία είναι μία πυρηνική δύναμη, αλλά το όνειρο της γαλάζιας πατρίδας του Ταγίπ Ερντογάν και των αυριανών το διαδόχων δεν θα σταματήσει σε τέτοιες λεπτομέρειες…
Κι εμείς; Εμείς χάσαμε δύο δεκαετίες. Αυτά τα είκοσι τελευταία χρόνια έκαναν την διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Αυτή την στιγμή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την προκλητικότητα της Τουρκίας. Δεν πάμε με κατεβασμένα τα χέρια. Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα. Δεν πρόκειται για μια ελληνοτουρκική διαφορά, αλλά για μία ευρωτουρκική διαφορά. Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους Ευρωπαίους να το αγνοήσουν. Αν πατηθεί το κουμπί, οι επιπτώσεις δεν θα αφορούν μόνο την Ελλάδα και την Τουρκία. Η κυβέρνηση φαίνεται να αντιμετωπίζει όλο το θέμα υπό αυτό το πρίσμα. Από την μία δείχνει αποφασιστικότητα και από την άλλη προσπαθεί να αξιοποιήσει όλα τα όπλα που μας δίνει η συμμετοχή μας στην ΕΕ.
Ένα επικίνδυνο σημείο είναι οι φωνές στην Αθήνα που πίσω από κάθε διάλογο βλέπουν προδοσίες. Ξεχνούν ότι μετά από νίκες ή ήττες στο πεδίο της μάχης ακολουθεί πάντα διάλογος. Το ερώτημα είναι το πότε και κάτω από ποιους όρους. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα και όχι αν πρέπει ή όχι να γίνει διάλογος. Γι αυτό και είναι σημαντικό να μην λείπει από μία τέτοια διαδικασία η ΕΕ. Εκτός και αν πιστεύει κανείς ότι η Ευρώπη μπορεί να καθίσει σε ένα τραπέζι με την Τουρκία και να συζητήσει με όρους ανατολής και έξω από αυτά που ορίζει το ευρωπαϊκό δίκαιο. Αν λοιπόν η κυρία Μέρκελ μας καλεί σε έναν συνετό διάλογο, ας της ζητήσουμε να καθίσει στην πλευρά του δικού μας τραπεζιού και να προσπαθήσει να κάνει μαζί με εμάς και απέναντι στους Τούρκους τον διάλογο που λέει. Τον συνετό διάλογο. Εμείς μαζί της!
Θανάσης Μαυρίδης
https://www.liberal.gr/apopsi/
ti-simainei-sunetos-dialogos-kuria-merkel/314251
23 Ιουλίου 2020
2.
Κωνσταντίνος Γρίβας:
Ή αποτρέπεις ή «ακρωτηριάζεσαι»
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , Κωνσταντίνος Γρίβας, μιλώντας στον 98.4 επεσήμανε ότι δυστυχώς ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία του ελληνικού πολιτικού συστήματος , σε αντίθεση με την ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, τρέφει αυταπάτες ότι κάποιος άλλος και ιδίως «σύμμαχοι» που «αμφισβητούν» ακόμη και τις θαλάσσιες ζώνες σου, θα παρέμβουν για σένα.
Στο σημείο που φτάσαμε είπε, ή στέλνεις αποφασιστικό μήνυμα ισχύος αποτρεπτικής ή οδηγήσει μαθηματικά σε «εθνικό ακρωτηριασμό».
Ο κ. Γρίβας σημείωσε, πως είτε στο Καστελόριζο, είτε στο Σύνταγμα, η εθνική επικράτεια είναι αδιάσπαστη και οφείλεις να την υπερασπιστείς ενιαία , διαφορετικά αν «ξηλωθεί» το Καστελόριζο , τότε η ρωγμή ανοίγει σε όλο το Αιγαίο για να «εξαφανίσει» η Τουρκία όλα τα νησιά μας.
Είναι προφανές , είπε ο κ. Γρίβας, ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Γερμανία, θα ήθελαν σε μια τέτοια κρίση να ανοίξει συζήτηση για συνδιαχείριση , αλλά για εμάς πρόκειται για μοιρασιά των δικών μας δικαιωμάτων. Ο ίδιος ανέλυσε πως στρατηγικά η Ελλάδα μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτή την κρίση
https://www.youtube.com/watch?v=6p1OrXGjaDQ&feature=emb_title
22 Ιουλίου 2020
Στο σημείο που φτάσαμε είπε, ή στέλνεις αποφασιστικό μήνυμα ισχύος αποτρεπτικής ή οδηγήσει μαθηματικά σε «εθνικό ακρωτηριασμό».
Ο κ. Γρίβας σημείωσε, πως είτε στο Καστελόριζο, είτε στο Σύνταγμα, η εθνική επικράτεια είναι αδιάσπαστη και οφείλεις να την υπερασπιστείς ενιαία , διαφορετικά αν «ξηλωθεί» το Καστελόριζο , τότε η ρωγμή ανοίγει σε όλο το Αιγαίο για να «εξαφανίσει» η Τουρκία όλα τα νησιά μας.
Είναι προφανές , είπε ο κ. Γρίβας, ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Γερμανία, θα ήθελαν σε μια τέτοια κρίση να ανοίξει συζήτηση για συνδιαχείριση , αλλά για εμάς πρόκειται για μοιρασιά των δικών μας δικαιωμάτων. Ο ίδιος ανέλυσε πως στρατηγικά η Ελλάδα μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτή την κρίση
https://www.youtube.com/watch?v=6p1OrXGjaDQ&feature=emb_title
22 Ιουλίου 2020