ΛΙΒΥΗ: (1) Ο proxy war της Λιβύης σε κρίσιμη καμπή: Ένας «Ισπανικός Εμφύλιος» του 21ου αιώνα; (2) Λιβύη: Νέα καταιγίδα ή «πάγωμα» του πολέμου;
Γιατί όμως οι δυνάμεις της κυβέρνησης της Τρίπολης, και μαζί της και η Τουρκία, επιδιώκουν διακαώς να καταλάβουν τη Σύρτη; Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο, καθώς γύρω από τη Σύρτη υπάρχει ο μεγαλύτερος θησαυρός της Λιβύης: τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου σε όλη την Αφρική. Η πλειονότητα των πετρελαιοπηγών της χώρας βρίσκεται στα νότια της πόλης. στη λεγόμενη «λεκάνη της Σύρτης» , και έχουν τη δυνατότητα να αποφέρουν κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Και οι πετρελαιοπηγές αυτές βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Χαφτάρ και των συμμάχων του.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός του Χάφταρ απορρίπτει
την κατάπαυση του πυρός.
***
Ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός του Χάφταρ απορρίπτει
την κατάπαυση του πυρός.
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
Ο proxy war της Λιβύης σε κρίσιμη καμπή:
Ένας «Ισπανικός Εμφύλιος» του 21ου αιώνα;
Με νηνεμία πριν από την μεγάλη καταιγίδα μοιάζει η κατάσταση στη Λιβύη. Ο μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος, η δεύτερη φάση του οποίου έχει εξελιχθεί στο μεγαλύτερο «πόλεμο δια αντιπροσώπων» (proxy-war) της εποχής μας, έχει πλέον φθάσει σε μια κρίσιμη καμπή. Εννιά χρόνια από την έναρξη του και καθώς οι ΗΠΑ υποχώρησαν από τον ενεργό αρχικό τους ρόλο στην πτώση του καθεστώτος Καντάφι, μια ετερόκλητη ομάδα τολμηρών περιφερειακών δυνάμεων, με τελευταία την Τουρκία, εισήλθε στη Λιβύη, προωθώντας τα δικά της γεωπολιτικά σχέδια και συμφέροντα.
Οι σύμμαχοι της κυβέρνηση της Τρίπολης
Η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης (GNA) υπό τον Φαγέντ Αλ Σάρατζ, που είναι φιλική προς την Μουσουλμανική Αδελφότητα, έχει ως κύριους συμμάχους της την Τουρκία και το Κατάρ, και ως ένα βαθμό την Ιταλία, εταιρείες της οποίας, όπως η ΕΝΙ, εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στη δυτική Λιβύη. Επίσης η Ρώμη βασίζεται στην Τρίπολη για να σταματάει τη ροή των Αφρικανών μεταναστών που διασχίζουν τη Μεσόγειο με προορισμό τις ιταλικές ακτές. Αλλά και η Μεγάλη Βρετανία, που έπαιξε ενεργό ρόλο στην ανατροπή του Καντάφι, έχει τα δικά της συμφέροντα για να βλέπει με μεγαλύτερη συμπάθεια την Τρίπολη (GNA), παρά τη Βεγγάζη (LNA), που είναι πιο κοντά στη Μόσχα.
Ο στρατηγός Χαφτάρ και οι διεθνείς υποστηρικτές του
Ο στρατηγός Χαλιφά Χαφτάρ και ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης (LNA) με έδρα το Τομπρούκ, υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία, που βλέπουν το πολιτικό Ισλάμ και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως απειλή για τα δικά τους καθεστώτα. Υποστηρίζεται επίσης κι από τη Ρωσία η οποία, μετά τις επιτυχίες της στη Συρία, με τη στήριξη του καθεστώτος Άσαντ που ανέκτησε το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας, επιθυμεί να επεκτείνει το “γεωπολιτικό αποτύπωμά” της στον αραβικό κόσμο, αλλά και να αποκτήσει μελλοντικά ναυτικές βάσεις στην Κυρηναϊκή.
Η υποστήριξη της Γαλλίας στον Χαφτάρ ωθείται κυρίως από την ανάγκη να βοηθήσει τις πρώην αποικίες του Σαχέλ στη δυτική Αφρική να καταπολεμήσουν την ανάπτυξη των τζιχαντιστικών κινημάτων στην περιοχή, καθώς ενισχύθηκαν μετά την επανάσταση της Λιβύης το 2011, που αποτέλεσε καταλύτης. Το Παρίσι προτιμάει τον Χαφτάρ και μια Λιβύη με κοσμική διακυβέρνηση που θα μπορούσε να διασφαλίσει από βορρά την ασφάλεια των γαλλικών στρατευμάτων που στάλθηκαν πιο νότια, για να βοηθήσουν τις εύθραυστες κυβερνήσεις των χωρών του Σαχέλ απέναντι στα ισλαμιστικά κινήματα. Τέλος και η Ελλάδα έχει συνταχθεί, εμμέσως πλην σαφώς, με την πλευρά του Χαφτάρ, ειδικά μετά την υπογραφή του «πειρατικού» μνημονίου Άγκυρας - Τρίπολης, τον περασμένο Νοέμβρη, που υφαρπάζει μεγάλα τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ, ανατολικά και νότια της Κρήτης.
Οι ΗΠΑ στο ρόλο του «Ποντίου Πιλάτου»
Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ, που διαδραμάτισαν ενεργό και αποφασιστικό ρόλο στην ανατροπή του Καντάφι, αποφεύγουν για την ώρα την ενεργή εμπλοκή σε αυτή τη δεύτερη φάση του λιβυκού εμφυλίου πολέμου, επιλέγοντας μια ουδετερότητα και μια πολιτική ίσων αποστάσεων, διατηρώντας σχέσεις και διαύλους επικοινωνίας και με τις δύο πλευρές. Αναμφίβολα η Ουάσιγκτον δεν βλέπει με καλό μάτι τη σχέση της Τρίπολης με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και το πολιτικό Ισλάμ και υποστηρίζει τον Χαφτάρ, που είναι και Αμερικανός υπήκοος, στον αγώνα του κατά των ισλαμιστών. Ωστόσο η Ουάσιγκτον δεν θα ήθελε να ενισχυθεί και άλλο η παρουσία της Ρωσίας στη Μεσόγειο με ενδεχόμενη απόκτηση ναυτικών βάσεων στην ανατολική Λιβύη.
Ο ρόλος της Κίνας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αλλά και η Κίνα διατηρεί ενεργά συμφέροντα στη Λιβύη. Υπενθυμίζουμε πως επί Καντάφι κινεζικές εταιρείες ανέπτυσσαν κατασκευαστικά σχέδια πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Λιβύη, όπου εργάζονταν χιλιάδες Κινέζοι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τη χώρα με την επανάσταση του 2011. Το Πεκίνο, αναζητεί τρόπο να επανακτήσει αυτό τον ρόλο, σε μια χώρα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το λιμάνι του Πειραιά, τη μεγαλύτερη κινεζική επένδυση στη Μεσόγειο.
Τέλος η Ευρωπαϊκή Ένωση, που ενδιαφέρεται περισσότερο από όλους για την τύχη της Λιβύης τόσο για το θέμα των πετρελαίων της, του ελέγχου των μεταναστευτικών ροών, καθώς και για ευρύτερους γεωπολιτικούς λόγους που έχουν να κάνουν με τη σταθερότητα του μεσογειακού γεωσυστήματος, έχουν ενεργοποιήσει την λεγόμενη «Επιχείρηση Ειρήνη» για τον έλεγχο της μεταφοράς οπλισμού προς τη χώρα, με πενιχρά έως τώρα αποτελέσματα. Η Γερμανία έχει οργανώσει διάσκεψη στο Βερολίνο για την επίλυση του λιβυκού προβλήματος, χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ενδεχόμενη αποτυχία της Ε.Ε. στη διευθέτηση του Λιβυκού θα αποδυναμώσει καίρια τις θέσεις της Ευρώπης σε όλη τη Μεσόγειο.
Είναι ο Λιβυκός εμφύλιος ένας «μίνι παγκόσμιος πόλεμος»,
όπως ο Ισπανικός κατά τη δεκαετία του 1930;
«Από πολλές απόψεις μπορείτε να θεωρήσετε τους πολέμους στη Συρία, στην Ουκρανία και ειδικά στη Λιβύη ως ισοδύναμους με τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο κατά τη δεκαετία του 1930», δήλωσε ο Πέτερ Σίνγκερ, ειδικός αναλυτής των πολεμικών συγκρούσεων του 21ου αιώνα «Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι διάφορες δυνάμεις πολεμούν δια μέσω πολλών αντιπροσώπων εκεί, μέσω ενός συνδυασμού επίσημων και μισθοφορικών δυνάμεων, αλλά χρησιμοποιούν επίσης τις συγκρούσεις ως ένα πεδίο δοκιμών σχετικά με το τι λειτουργεί και το τι μπορούν να αποτρέψουν». Για τον Σίνγκερ, ακριβώς όπως και τη δεκαετία του 1930, θα δούμε τα αποτελέσματα της έκβασης του λιβυκού πολέμου να έρχονται κατά κύματα στα επόμενα χρόνια αλλάζοντας, τόσο τον τρόπο πολέμου, όσο και τις υπάρχουσες ισορροπίες δυνάμεων.
Υπόψιν, ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος (1936-1939) υπήρξε ένας μίνι «παγκόσμιος πόλεμος» δια αντιπροσώπων ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα, που εξέφραζαν αντικρουόμενες ιδεολογίες, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά συστήματα, καθώς και αντιτιθέμενα γεωπολιτικά συμφέροντα. Ήταν μια σύγκρουση γοήτρου, και ταυτόχρονα και ένα πεδίο δοκιμών όπου δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά νέα όπλα και τρόποι πολέμου, όπως π.χ. οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί (βομβαρδισμός της Γκουέρνικα από γερμανικά αεροσκάφη, 26.4.1937. Λίγους μήνες αφότου τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία, με την επικράτηση των φασιστικών δυνάμεων του Φράνκο, ξεκίνησε στην Ευρώπη και ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945)...
* Θα ακολουθήσει αύριο το δεύτερο μέρος του άρθρου
Γιώργος Στάμκος
23/8/2020
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
Λιβύη: Νέα καταιγίδα ή «πάγωμα» του πολέμου;
Ο μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με τον ισπανικό εμφύλιο, με τη βασική όμως διαφορά πως η Λιβύη είναι πολύ πλούσια σε πετρέλαιο. Οι υδρογονάνθρακες παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμπλοκή των ξένων δυνάμεων στη Λιβύη, η οποία διαθέτει και τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Όλες αυτές οι δυνάμεις θα ήθελαν να λάβουν ένα μερίδιο από την εκμετάλλευση των λιβυκών υδρογονανθράκων.
Η πιο πλούσια χώρα της Αφρικής σε υδρογονάνθρακες
Ακόμη και η Τουρκία που, αν και τρύπωσε τελευταία, βλέπει τη Λιβύη ως μια παλιά οθωμανική επαρχία που πρέπει να επιστρέψει στην επιρροή της. Όταν η Τουρκία εισήλθε δυναμικά στο λιβυκό πεδίο το “λεωφορείο ήταν ήδη γεμάτο” από παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις, που συμμετείχαν στον “πόλεμο δια αντιπροσώπων” της Λιβύης. Ωστόσο η Άγκυρα βρήκε τρόπο για να τρυπώσει μέσα, ενισχύοντας την κυβέρνηση της Τρίπολης με στρατό, εξοπλισμό και μισθοφόρους, σε μια περίοδο που βρισκόταν υπό πολιορκία από τα στρατεύματα του Χαφτάρ.
Στα τέλη του 2019 οι δυνάμεις του Χαφτάρ, ενισχυμένες και από την μισθοφορική ομάδα Βάγκνερ (Wagner) που πρόσκειται στη Μόσχα, πολιόρκησαν και πλησίασαν στην κατάληψη της Τρίπολης έπειτα από μια εκστρατεία διάρκειας ενός μηνός που στοίχισε τη ζωή σε 3.000 ανθρώπους και εκτόπισε έως και μισό εκατομμύριο Λίβυους από τα σπίτια τους. Τον Ιανουάριο του 2020 η Τουρκία, η οποία είχε ήδη υπογράψει συμφωνία στρατιωτικής συνδρομής αλλά και το περιβόητο μνημόνιο για την ΑΟΖ με την κυβέρνηση της Τρίπολης (GNA), ανέλαβε στρατιωτική δράση για να αποτρέψει την πτώση της λιβυκής πρωτεύουσας, στέλνοντας τουρκικά στρατεύματα, αεροσκάφη, drones, συστήματα αεράμυνας και Σύριους μισθοφόρους. Χάρη στην τουρκική συνδρομή οι κυβερνητικές δυνάμεις αναθάρρησαν και αντεπιτέθηκαν, αναγκάζοντας τελικά τις δυνάμεις του Χαφτάρ να οπισθοχωρήσουν και να οχυρωθούν από τις αρχές του Ιουνίου στη στρατηγικής σημασίας πόλη και λιμάνι της Σύρτης, που είναι πλέον και το νέο μέτωπο.
Η πολιορκία της Σύρτης
Πλέον η γραμμή αντιπαράθεσης των δύο αντίπαλων στρατοπέδων βρίσκεται λίγο έξω από την, πλούσια σε πετρέλαια, μεσογειακή πόλη της Σύρτης στην κεντρική Λιβύη. Μια πόλη που επί καθεστώτος Καντάφι ήταν μια εκθαμβωτική βιτρίνα για το όραμά του Λίβυου δικτάτορα για την βόρεια Αφρική. Γεμάτη με λεωφόρους με δένδρα ευκαλύπτου και πολυτελείς βίλες, που άνηκαν σε αξιωματούχους του καθεστώτος. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 2011 η πόλη τρομοκρατήθηκε από το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) μέχρι που το 2016 εκδιώχθηκαν οι τζιχαντιστές από τις δυνάμεις του Χαφτάρ.
Τις τελευταίες εβδομάδες, καθώς η νέα γραμμή του μετώπου σταθεροποιήθηκε λίγο έξω από την πόλη, η περιοχή γύρω από τη Σύρτη είναι γεμάτη με στρατιώτες και μαχητές, οπλισμένους σαν αστακούς, κι έτοιμους για το σύνθημα που θα τους ρίξει στη μάχη. Στα δυτικά οι δυνάμεις, που είναι πιστές στην κυβέρνηση της Τρίπολης (GNA) και ενισχύονται από την Τουρκία, κινητοποιούνται και ετοιμάζονται για την τελική επίθεση. Μέσα στην πόλη βρίσκονται οι δυνάμεις του LNA, οι οποίες πρόσκεινται στον στρατηγό Χαφτάρ και στο κοινοβούλιο του Τομπρούκ, που είναι αποφασισμένες να μην κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω και να υπερασπιστούν τη Σύρτη.
Γιατί η Σύρτη είναι το «Μήλον της Έριδος»;
Γιατί όμως οι δυνάμεις της κυβέρνησης της Τρίπολης, και μαζί της και η Τουρκία, επιδιώκουν διακαώς να καταλάβουν τη Σύρτη; Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο, καθώς γύρω από τη Σύρτη υπάρχει ο μεγαλύτερος θησαυρός της Λιβύης: τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου σε όλη την Αφρική. Η πλειονότητα των πετρελαιοπηγών της χώρας βρίσκεται στα νότια της πόλης. στη λεγόμενη «λεκάνη της Σύρτης», και έχουν τη δυνατότητα να αποφέρουν κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Και οι πετρελαιοπηγές αυτές βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Χαφτάρ και των συμμάχων του.
Ως γνωστόν οι δυνάμεις του Χαφτάρ, που έχουν υπό τον έλεγχο τους τη Σύρτη και τη λεκάνη της, επέβαλαν τον περασμένο Ιανουάριο αποκλεισμό στις εξαγωγές πετρελαίου, προκαλώντας πτώση των εσόδων της κυβέρνησης της Τρίπολης, καθώς η ημερήσια παραγωγή μειώθηκε από περίπου 1 εκατομμύριο βαρέλια σε μόλις 100.000 βαρέλια την ημέρα. Αναγκασμένος να επιβάλει περικοπές αμοιβών στους δημόσιους υπαλλήλους της, η κυβέρνηση της Τρίπολης χρηματοδοτεί πλέον τις δαπάνες της κυρίως από τα αποθεματικά που κληρονομήθηκαν από την εποχή του Καντάφι, τα οποία και έχουν σχεδόν στερέψει.
Η Τουρκία θέλει τα πετρέλαια της Σύρτης
Έτσι η Τρίπολη επιδιώκει απεγνωσμένα να εκτοπίσει τις δυνάμεις του Χαφτάρ από τη Σύρτη και την πετρελαιοφόρα λεκάνη της, να αναλάβει τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών και να χρησιμοποιήσει τα έσοδα από τις εξαγωγές για να καλύψει τις δαπάνες και τα χρέη της. Μετά θα μπορεί να συζητήσει τους όρους της ειρήνευσης, όπως υποστηρίζει ο Σάρατζ και μαζί του και ο Ερντογάν, που βλέπει στις πετρελαιοπηγές της Σύρτης “πεδίον δόξης λαμπρό” για τις τουρκικές επιχειρήσεις.
Άλλωστε η στρατιωτική συνδρομή της Τουρκίας προς την κυβέρνηση της Τρίπολης της έχει κοστίσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ως τώρα. Η Άγκυρα, με την καθόλα προβληματική της οικονομία, επιδιώκει να πάρει πίσω αυτά τα χρήματα και με το παραπάνω μάλιστα, χάρη σ' ένα σχέδιο οικονομικού και στρατιωτικού νεο-αποικισμού που οραματίζεται για την πρώην οθωμανική επαρχία της Λιβύης. Ωστόσο η έκβαση αυτών των σχεδίων θα κριθούν τόσο στα πεδία των μαχών, όσο και στους ευρύτερους συσχετισμούς δυνάμεων.
Οι δυνάμεις του Χαφτάρ ενισχύονται
Οι δυνάμεις της GNA, μαζί με τους Τούρκους και τους Σύριους μισθοφόρους τους, ξεκίνησαν στα μέσα Απριλίου μια μεγάλη αντεπίθεση προς ανατολάς, ελπίζοντας να πιέσουν τον LNA του Χαφτάρ ώστε να εγκαταλείψει αμαχητί τον έλεγχο της πετρελαιοφόρου λεκάνης της Σύρτης. Τόσο όμως η αντίσταση που προέβαλαν οι δυνάμεις του Χαφτάρ, όσο και η μεγάλη βοήθεια και υποστήριξη που έλαβε από τους διεθνείς συμμάχους του, απέτρεψαν κάθε σκέψη για περαιτέρω υποχώρηση και εγκατάλειψη των πετρελαιοπηγών. Έτσι τη αντεπίθεση του GNA σταμάτησε αρχές Ιουνίου στα περίχωρα της Σύρτης, όπου βρίσκεται και το νέο μέτωπο ως τώρα.
Στο μεταξύ οι διεθνείς υποστηρικτές του Χαφτάρ και του κοινοβουλίου του Τομπρούκ έσπευσαν σε βοήθεια για να αποκαταστήσουν την ισορροπία. Για να αντιμετωπίσει την Τουρκία, το κοινοβούλιο της Αιγύπτου έδωσε τον περασμένο μήνα Ιούλιο το «πράσινο φως» για στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, Η Αίγυπτος προειδοποίησε ανοικτά τις δυνάμεις του GNA, και την Τουρκία, πως αν προχωρήσουν προς τη Σύρτη τότε θα αναλάβει «άμεση δράση» στη Λιβύη.
Επίσης οι μισθοφόροι της ομάδας Βάγκνερ (Wagner), που ενεργούν για λογαριασμό της Μόσχας και του Αμπού Ντάμπι (ΗΑΕ), εδραίωσαν την παρουσία τους στην αεροπορική βάση al Jufra στα νότια της Σύρτης, αναπτύσσοντας τουλάχιστον 14 μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 και Su-24 που ήρθαν από τη Συρία. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες έχουν επίσης αναλάβει τον έλεγχο των μεγαλύτερων πετρελαιοπηγών της χώρας, στην El Sharara, καθώς και το λιμάνι εξαγωγής πετρελαίου Es Sider. Αυτό σημαίνει πως η αποστολή τους είναι να τα υπερασπιστούν ή να τα καταστρέψουν για μην πέσουν στα χέρια της Τρίπολης και της Τουρκίας.
«Με το δάκτυλο στη σκανδάλη»
Για την ώρα οι δύο πλευρές βρίσκονται κυριολεκτικά «με το δάκτυλο στη σκανδάλη» και δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τόσο σημαντικά περιουσιακά στοιχεία. Οι δυνάμεις του GNA διστάζουν να επιτεθούν στη Σύρτη, ενώ η Τουρκία γνωρίζει πως θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να διακινδυνεύσει μια ανοικτή σύγκρουση με τους Ρώσους ή τους Αιγύπτιους. Όμως το υπάρχον status quo στη Λιβύη δεν είναι βιώσιμο, ενώ η κυβέρνηση της Τρίπολης ξεμένει από συνάλλαγμα και χρειάζεται απεγνωσμένα τα έσοδα από το πετρέλαιο. Η όλη κατάσταση μοιάζει με αδιέξοδο. Με τον ΟΗΕ να λειτουργεί περισσότερο ως παρατηρητής, εμφανίζονται ως «μεσίτες» της Λιβύης ο Ερντογάν και ο Πούτιν, οι οποίοι συζητούν για την κατάσταση στη χώρα, όπως έκαναν προηγουμένως και για τη Συρία, όπου έχει λίγο πολύ παγιωθεί μια κατάσταση ενός «παγωμένου πολέμου».
Υπάρχει ειρηνική διέξοδος;
Οπότε ένα πιθανό σενάριο για «μη στρατιωτική διέξοδο» από το τέλμα είναι μια ρωσο-τουρκική συμφωνία για την κατανομή των εσόδων από το πετρέλαιο. Σε αυτή την περίπτωση η σύγκρουση θα «παγώσει», ενώ υπάρχει και το ενδεχόμενο μιας ντε φάκτο διχοτόμησης της Λιβύης σε ανατολική και δυτική. Το πρόβλημα όμως είναι ότι στο λιβυκό τέλμα δεν εμπλέκονται μόνον η Ρωσία και η Τουρκία, αλλά και όλες οι δυνάμεις και χώρες που προαναφέραμε, που θα ήθελαν κι αυτές μερίδιο και ζώνη επιρροής στη Λιβύη, η οποία είναι ο νότιος γείτονας της Ελλάδας και η χώρα μας έχει εκτεταμένα θαλάσσια σύνορα μαζί της. Η σημερινή Λιβύη εξελίχθηκε σε «παιδική χαρά» για ξένες δυνάμεις, ενώ ο λιβυκός λαός συνεχίζει να υπομένει τις τραγικές συνέπειες αυτού του μακροχρόνιου proxy war.
Γιώργος Στάμκος
23/8/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός του Χάφταρ απορρίπτει
την κατάπαυση του πυρός.
Ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός (LNA) που εδρεύει στην ανατολική Λιβύη, απέρριψε σήμερα την ανακοίνωση περί κατάπαυσης του πυρός που έκανε η κυβέρνηση της Τρίπολης, θεωρώντας ότι πρόκειται για «τέχνασμα» αφού, όπως υποστηρίζει, οι αντίπαλες δυνάμεις κινητοποιούνται στις γραμμές του μετώπου, στο κέντρο της χώρας.
Ο εκπρόσωπος του LNA Άχμεντ Μισμάρι είπε ότι ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός είναι έτοιμος να απαντήσει σε οποιαδήποτε απόπειρα επίθεσης εναντίον των θέσεών του στην πόλη Σύρτη ή στην Τζούφρα, στα νότια.
Η δήλωση του Μισμάρι είναι το πρώτο σχόλιο εκ μέρους του LNA μετά την ανακοίνωση για κατάπαυση του πυρός και την έκκληση να ξαναρχίσει η παραγωγή πετρελαίου που έκανε την Παρασκευή ο Φάγεζ αλ Σάρατζ, ο επικεφαλής της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) της Τρίπολης. «Η πρωτοβουλία που υπέγραψε ο Σάρατζ είναι διαφημιστικό κόλπο. Υπάρχει συγκέντρωση δυνάμεων και μεταφέρεται εξοπλισμός για να στοχοθετηθούν οι δυνάμεις μας στη Σύρτη», είπε. «Αν ο Σάρατζ ήθελε κατάπαυση του πυρός θα απέσυρε τις δυνάμεις του, δεν θα τις προωθούσε προς τις μονάδες μας στη Σύρτη», πρόσθεσε.
Ο Μισμάρι δεν έκανε καμία αναφορά για την ανακοίνωση περί κατάπαυσης του πυρός που εξέδωσε την Παρασκευή ο Αγκίλα Σάλεχ, ο επικεφαλής του κοινοβουλίου, που εδρεύει στην ανατολική Λιβύη. Η επιρροή του Σάλεχ έχει αυξηθεί, σε σύγκριση με τον διοικητή του LNA Χαλίφα Χάφταρ, αφότου η GNA, με τη βοήθεια της Τουρκίας, ανάγκασε τις δυνάμεις της ανατολικής Λιβύης να αποσυρθούν από τα περίχωρα της Τρίπολης, τον Ιούνιο.
Την τελευταία πενταετία η Λιβύη είναι διχασμένη μεταξύ δύο αντίπαλων στρατοπέδων, στα ανατολικά και τα δυτικά. Ο LNA στηρίζεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο και τη Ρωσία.
Από τον Ιούνιο δεν έχουν σημειωθεί σημαντικές συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Στο παρελθόν και οι δύο αλληλοκατηγορούνταν ότι παραβίαζαν τις εκεχειρίες και τις χρησιμοποιούσαν για να επανεξοπλιστούν.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
https://www.defence-point.gr/news/o-livykos-ethnikos-stratos-toy-chaftar-aporriptei-tin-katapaysi-toy-pyros
23/08/2020