Κύπρος: Οι ΗΠΑ μας «έκαψαν», οι ΗΠΑ θα μας σώσουν;
Κύπρος: Οι ΗΠΑ μας «έκαψαν»,
οι ΗΠΑ θα μας σώσουν.
Κατά την ανάγνωση των διεθνών σχέσεων, υπάρχει μια σχολή σκέψης που κρατά την ανθρώπινη ηθική αλλά και την τυχαιότητα, μακριά από το πλέγμα οικοδόμησης της διεθνούς σκηνής. Σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση, τα συστήματα ασφαλείας όπως αυτά καθορίστηκαν από τις ΗΠΑ και Ρωσία αμέσως μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αποτελούν τον οδηγό εφαρμογής και λειτουργίας των γεωστρατηγικών θεμάτων. Υπάρχει δηλαδή μια σαφής δομή, η οποία προστατεύεται από τα δύο αυτά μέρη, μέσα από αμοιβαία αποδοχή και αλληλοσεβασμό.
Έχοντας αυτά ως αναφορά, ας αναλύσουμε το «Κυπριακό» μέσα από την οπτική των ΗΠΑ.
«Η Κύπρος, αποτελεί για μας (τις ΗΠΑ) στρατηγικό σημείο εξαιρετικής σημασίας. Ο διαμοιρασμός με τη Ρωσία, έφερε την Κύπρο υπό τη δική μας σφαίρα επιρροής και με το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» μπορούμε να διασφαλίσουμε δυναμική παρουσία στη Μέση Ανατολή. Θα ήταν ευχής έργο αν οι κάτοικοι του νησιού αποδεχτούν την παρουσία μας και συνεργαστούν μαζί μας. Η εθνικότητα και το θρήσκευμα τους δεν μας απασχολεί καθόλου. Φτάνει να είναι συνεργάσιμοι και εμείς θα τους το ανταποδώσουμε. Αν όμως η αντίδραση τους απειλεί τα συμφέροντα μας, θα δράσουμε αναλόγως».
Αυτός ο ψυχρός συλλογισμός αποτελεί τον οδικό χάρτη της πολιτικής των ΗΠΑ. Δεν είναι ούτε χαοτικός, ούτε επιδέχεται τροποποίησης, ούτε έχει να κάνει με συναισθήματα μεταξύ των λαών ΗΠΑ και Κύπρου. Από κει και πέρα, για την εφαρμογή της φιλοσοφίας αυτής στην πράξη, όλα εξαρτώνται από τη δική μας συμπεριφορά, αλλά και την ατζέντα των διαφόρων συνεργατών των ΗΠΑ στην περιοχή (Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία, Ισραήλ, κ.α.). Όποια κι αν είναι όμως η ατζέντα των υπολοίπων, η προτεραιότητα είναι η εξυπηρέτηση του οδικού αυτού χάρτη.
Με τα πιο πάνω ως δεδομένα, μπορεί κάποιος να υποθέσει (έχοντας πλέον πολλά ντοκουμέντα ως τεκμήρια) πως οι ΗΠΑ δεν είχαν κανένα ενδοιασμό να αποδεχτούν το Δημοψήφισμα του ’50 και να ενέκριναν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Από την άλλη δεν είχαν κανένα λόγο να αρνηθούν στους καλύτερους συμμάχους τους, τους Βρετανούς, στην παράκληση όπως μην αναμειχθούν με το θέμα (με την υπόσχεση πως ο οδικός χάρτης θα ακολουθηθεί με ευλάβεια). Ούτε η μετέπειτα εμπλοκή στο Κυπριακό και της Τουρκίας (με πρόσκληση των Βρετανών το 1956), δεν άλλαζε την εικόνα για τις ΗΠΑ. Το δε Σύνταγμα του ’60, με την εσαεί παρουσία «κυρίαρχων Βρετανικών βάσεων» στο νησί, δεν διατάρασσε και πάλι το σκηνικό. Ο «οδικός χάρτης» πάνω απ’ όλα!
Τα προβλήματα για τις ΗΠΑ εμφανίστηκαν το 1964. Οι σύμμαχοι τους, Βρετανοί και Τούρκοι, τα έκαναν «μαντάρες» με τη διαχείριση του νησιού. Στην προσπάθεια τους να εξασφαλίσουν τον έλεγχο του νησιού, άσκησαν αφόρητες πιέσεις επί των Δημοκρατικών Αρχών και ο σχεδιασμός περιείχε σοβαρά σφάλματα. Η Τουρκανταρσία, ως ενδιάμεσο στάδιο για το διαμοιρασμό της εξουσίας με την Τουρκία, απέτυχε τον στόχο της, η Κυπριακή Δημοκρατία μέσα από το ψήφισμα 186 (1964) βγήκε ενισχυμένη και ως ήταν φυσιολογικό (αντανακλαστικά επιβίωσης), τράβηξε γραμμή προς Ρωσία μεριά.
Τότε ανέλαβε δράση το «μεγάλο αφεντικό»! Οι ΗΠΑ επενέβησαν δυναμικά και ξεκαθάρισαν στους εμπλεκόμενους συμμάχους τους (Βρετανία, Τουρκία, Ελλάδα) πως θα γίνει ότι χρειαστεί έτσι ώστε να σφραγιστεί η μόνιμη παρουσία τους στο νησί (αυτό επιβάλλει ο οδικός χάρτης). Ό,τι χρειαστεί!!!
Οι αποκαλύψεις για την περίοδο εκείνη είναι συνταρακτικές. Μετά και τον αποχαρακτηρισμό απόρρητων εγγραφών, είναι ξεκάθαρο πως οι ΗΠΑ είχαν πρόθεση να λύσουν τον γόρδιο δεσμό με μια διευθέτηση που θα έφερνε ηρεμία στο νησί, θα εξασφάλιζε τα συμφέροντα της εσαεί και θα σταματούσε τις όποιες αποσταθεροποιητικές παρεμβάσεις της Ρωσίας. Η λύση άκουγε στο όνομα «Ένωση με την Ελλάδα, χωρίς παραχωρήσεις». Όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, «η Τουρκία έχασε το λεωφορείο»!
Η μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων, επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά τον κανόνα που διέπει τις διεθνείς σχέσεις. Με το ανεκδιήγητο «ΕΝΩΣΗ ΝΑΙ – ΝΑΤΟ ΟΧΙ» φέραμε τα πάνω κάτω εν ριπή οφθαλμού. Ζητούσαμε εμείς, ναι εμείς (!!!), να τροποποιηθεί ο οδικός χάρτης των ΗΠΑ στην περιοχή μας! Θέλαμε εμείς, να έχουμε λόγο και άποψη επί του στρατηγικού τους σχεδιασμού. Ό,τι ακολούθησε, πραξικόπημα και εισβολή, ήταν φυσικά ενορχηστρωμένο από τις ΗΠΑ. Είχαν όλοι οι εμπλεκόμενοι οδηγίες, να εφαρμόσουν το νέο πλάνο. Η διασφάλιση των συμφερόντων των ΗΠΑ έπρεπε να επιτευχθεί με κάθε κόστος.
Το «σύστημα» εργάζεται με πρόγραμμα. Όσοι δεν το βλέπουν εθελοτυφλούν ή βλέπουν φαντάσματα.
Πάμε πίσω στην εισαγωγή: «το νησί ανήκει στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και δεν έχει σημασία ποιοι το κατοικούν»!!! Ξεκάθαρο.
Αυτή τη στιγμή, οι συγκυρίες είναι ευνοϊκότατες και πάλι. Αυτός που ξεπέρασε τα όρια ανοχής του «συστήματος» είναι η Τουρκία. Τα συμφέροντα των ΗΠΑ κινδυνεύουν λόγω της συμπεριφοράς της Τουρκίας. Η Κύπρος μπορεί να μετατραπεί σε απειλή για τις ΗΠΑ, αν Τουρκοποιηθεί. Η ΔΔΟ μπορεί πλέον να θεωρηθεί μεγάλο ρίσκο για τη διασφάλιση των συμφερόντων των ΗΠΑ.
Η Απελευθέρωση της Κύπρου, με ταυτόχρονη εφαρμογή Δημοκρατικού πολιτεύματος, αποτελεί εγγύηση για τις ΗΠΑ. Σε αυτό συμφωνεί και το Ισραήλ.
Οφείλουμε να το σκεφτούμε σοβαρά. Οφείλουμε να δράσουμε άμεσα. Τα συμφέροντα δεν αλλάζουν.
Τα μυαλά μας είναι που πρέπει να αλλάξουμε.
Μάριος Πουλλικκάς
4 Σεπτεμβρίου 2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η άρση του εμπάργκο και τα «νεροπίστολα» της ατάκας (3/9/2020)