Rafale: Η επιχειρησιακή διάσταση για Ελλάδα και Κύπρο με αριθμούς
Rafale: Η επιχειρησιακή διάσταση για Ελλάδα και Κύπρο με αριθμούς.
Σε προγενέστερο αφιέρωμά μας, σε μία προσπάθεια να ξεφύγουμε από τα τετριμμένα (https://defencereview.gr/rafale-oi-dynatotites-poy-to-kathistoyn-para/), εξηγήσαμε για ποιους λόγους (είναι πολλοί), η επιλογή του Rafale ήταν όχι απλά λογική, αλλά ιδανική για την Ελλάδα και την Πολεμική της Αεροπορία.
Στο τέλος του ίδιου αφιερώματος, είχαμε υποσχεθεί μετά από ανάλυση της φιλοσοφίας σχεδίασης του γαλλικού μαχητικού, ότι θα επανέλθουμε με μία ανάλυση για την επιχειρησιακή διάσταση της ένταξής του σε υπηρεσία. Για το χώρο του Αιγαίου, των Βαλκανίων, της Κύπρου και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου γενικότερα.
Στα συστήματα αποστολής του Rafale και τις δυνατότητες που του εξασφαλίζουν, έχουμε επίσης αναφερθεί κατ’ επανάληψη. Αντίστοιχων δυνατοτήτων συστήματα φέρουν και άλλα μαχητικά αεροπλάνα. Είναι ο συνδυασμός εξοπλισμού αποστολής, επιδόσεων και μεταφορικής ικανότητας σε καύσιμο και όπλα που κάνουν τη διαφορά στο Rafale.
Ξεκινάμε με κάποια δεδομένα. Με βάση στοιχεία που προέρχονται από τους ίδιους τους κατασκευαστές των μαχητικών στα οποία θα αναφερθούμε. Γράψαμε στο προηγούμενο αφιέρωμά μας στις δυνατότητες του Rafale (9,5 τόνοι κενό βάρος), ότι σε σχέση με το Eurofighter (βάρος κενό 11.000 τόνοι) είναι κατά ενάμιση τόνο ελαφρύτερο. Χαρακτηριστικό που αντισταθμίζει τη μεγαλύτερη ώση των κινητήρων EJ200 του τελευταίου.
Το ίδιο ισχύει και για το επίσης δικινητήριο F/A-18E/F Super Hornet, ένα σαφώς μεγαλύτερων διαστάσεων και βαρύτερο (κενό βάρος 14.552 κιλών) μαχητικό με κινητήρες (δύο F414-400 της GE), που αποδίδουν συνολική ώση 5.500 λίβρες (2500 κιλά περίπου), μεγαλύτερη από τους δύο M88-2 της SNECMA που φέρει το Rafale. Με άλλα λόγια η περίσσεια ώσης κατά 2,5 περίπου τόνους του Super Hornet, “εξανεμίζεται” από το γεγονός ότι είναι κατά πέντε περίπου τόνους βαρύτερο (κενό βάρος)!
Η διαφορά είναι μικρότερη σε σχέση με το ρωσικό και επίσης δικινητήριο MiG-35. Το κενό βάρος του οποίου είναι 11 τόνοι, όπως και στο Eurofighter (1,5 τόνοι μεγαλύτερο του Rafale), ενώ η περίσσεια ώσης ανέρχεται σε μόλις 1.300 λίβρες (600 κιλά) για το ρωσικό μαχητικό.
Αν και είναι εξοπλισμένο μα τους πιό “ασθενικούς” κινητήρες σε σχέση με τα τρία μαχητικά που προαναφέραμε (άρα έχει και τη χαμηλότερη κατανάλωση σε καύσιμο), το Rafale έχει τη μεγαλύτερη μεταφορική ικανότητα σε καύσιμο (εσωτερικά και εξωτερικά) και σε όπλα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει το μεγαλύτερο μέγιστο βάρος απογείωσης (MTOW).
9,5 τόνοι φορτίου έναντι εφτά του Eurofighter, οκτώ του Super Hornet και εφτά του MiG-35. Αυτό το εκπληκτικό για το βάρος και τις διαστάσεις του (πολύ κοντά σε αυτά του F-16!) νούμερο, το Rafale το συνδυάζει και με τη μεγαλύτερη ακτίνα μάχης! Τέλος και οι επιδόσεις του είναι συγκρίσιμες. 305 μέτρα ανά δευτερόλεπτο μέγιστος βαθμός ανόδου για το Rafale, 315 για το Eurofighter, 228 για το Super Hornet και 330 μέτρα ανά δευτερόλεπτο για το MiG-35. Που είναι και η μεγαλύτερη διαφορά.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα εξαιρετικής αεροδυναμικής διαμόρφωσης, σε συνδυασμό με διαστάσεις, βάρος και ώση κινητήρων. Συνεπώς οπουδήποτε εντός του FΙR Αθηνών, αλλά και εκτός των ορίων του, το Rafale μπορεί να φτάσει, διατηρώντας και χρόνο παραμονής on station (loitering time). Ακόμα πιό μακριά δε, φτάνουν τα όπλα που μπορεί να μεταφέρει…
Παρακάτω παραθέτουμε μία σειρά από εικόνες και επεξηγηματικά σχέδια, από μία πολύ παλιά παρουσίαση του Rafale στην Πολεμική Αεροπορία. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσετε μία όσο το δυνατόν πιο πλήρη εικόνα για τις δυνατότητες του γαλλικού μαχητικού και των όπλων του. Σε όλους τους ρόλους.
– Αποστολές αέρος – αέρος
Αυτή είναι η ακτίνα που δίνεται για το Rafale σε αποστολές αέρος – αέρος με υψηλές ταχύτητες. Το φορτίο είναι έξι (σήμερα δέκα με την εναλλακτική δυνατότητα οι τέσσερις να είναι METEOR) πύραυλοι MICA και δύο υπερηχητικές δεξαμενές καυσίμου RPL-711 των 1250 λίτρων σε αυτή την πολύ παλιά απεικόνιση. Με τις ίδιες δεξαμενές καυσίμου σήμερα (κάτω) το Rafale F3-R μπορεί να μεταφέρει μέχρι 10 πυραύλους MICA EM/IR ή τέσσερις METEOR και έξι MICA EM/IR.
Η ακτίνα μάχης των 225 ναυτικών μιλίων που απεικονίζεται παραπάνω σε ρόλο αέρος -αέρος με υψηλές ταχύτητες, μπορεί να διπλασιαστεί σχεδόν, με αυτή τη διαμόρφωση. Οκτώ MICA EM/IR ή τέσσερις METEOR και ισάριθμοι MICA EM/IR με τρεις εξωτερικές υποηχητικές δεξαμενές καυσίμου RPL-751 χωρητικότητας 2000 λίτρων (έκαστη). Υπό αυτή τη διαμόρφωση και με φορτίο πυραύλων METEOR (και από τη διαμόρφωση F4 και MICA NG), το Rafale θα μπορεί να περιπολεί, να πλήττει εχθρικά μαχητικά από αποστάσεις μεγαλύτερες των 100 χιλιομέτρων και να καθοδηγεί φίλια μαχητικά, μένοντας εκτός της ακτίνας των τουρκικών S-400.
Ο εντοπισμός και ο εγκλωβισμός ιπτάμενων στόχων από το Rafale, μπορεί να γίνει είτε μέσω του ραντάρ RBE2 AA, είτε εντελώς παθητικά από το συγκρότημα ηλεκτροοπτικών OSF (ή FSO) στο ρύγχος. Μέσω link 16 υπάρχει δυνατότητα ανταλλαγής δεδομένων στοχοποίησης σε πραγματικό χρόνο. Εντός του 2011 ένα Rafale είχε εκτοξεύσει πύραυλο MICA εναντίον στόχου που πετούσε πίσω του (βολή over the shoulder), λαμβάνοντας στοιχεία θέσης και στοχοποίησης από άλλο μαχητικό του ίδιου τύπου. Μέσω της φιλοσοφίας data fusion, η συμβολογία στοχοποίησης είναι κοινή και απλοποιημένη.
Στην απεικόνιση αυτή αποκαλύπτεται το μεγάλο επιχειρησιακό πλεονέκτημα του αέρος – αέρος MICA EM. Καθοδηγείται από το μαχητικό – φορέα προς το στόχο μέσω RF data link μέχρι να τον εντοπίσει με τον αισθητήρα IR στο ρύγχος του και να τον εγκλωβίσει αυτόνομα και παθητικά. Αυτός ο παθητικός εντοπισμός και εγκλωβισμός, δεν επιτρέπει στα πληρώματα των εχθρικών μαχητικών να προειδοποιηθούν για το αν έχει εκτοξευθεί πύραυλος αέρος -αέρος εναντίον τους, σε ποιό ακριβώς εχθρικό μαχητικό έχει γίνει η στοχοποίηση και ο εγκλωβισμός, από ποίον και πότε! Είναι μία δυνατότητα που η Πολεμική Αεροπορία έχει από το 2007 με τα Mirage 2000-5Mk.2. Αυτά που καθηλώθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους, με τη δικαιολογία της έλλειψης ανταλλακτικών και την “αδυναμία” κατάργησης του Νόμου Βενιζέλου!
– Αποστολές διπλού (swing) ρόλου (αέρος -αέρος και αέρος – εδάφους/επιφανείας)
Στην απεικόνιση φαίνεται η διαμόρφωση φορτίου καυσίμου και όπλων για αποστολές παράλληλου – διπλού ρόλου (swing role), με ότι περιλάμβανε πριν από πολλά χρόνια. Ήτοι τρεις δεξαμενές καυσίμου των 2000 λίτρων RPL-751, έξι AASM (HAMMER) και τέσσερις MICA EM/IR. Στη φωτογραφία από κάτω διακρίνεται η διαμόρφωση φορτίου swing role, όπως είναι σήμερα. Με έξι πυραύλους αέρος – αέρος που είναι είτε MICA EM/IR, είτε δύο METEOR και έξι MICA EM/IR. Εναλλακτικά στη θέση των AASM μπορούν να μεταφερθούν LGBs καθώς και ατρακτίδιο στοχοποίησης.
Απεικόνιση της ακτίνας μάχης του Rafale, με διαμόρφωση φορτίου swing role (παλιά ήταν όπως περιγράφεται στην απεικόνιση και σήμερα όπως στη φωτογραφία (επάνω) με δύο πρόσθετους πυραύλους αέρος – αέρος και την εναλλακτική δύο από αυτούς να είναι METEOR. O μεγάλος κύκλος απεικονίζει την ακτίνα μάχης με προφίλ πτήσης Hi-Hi-Hi (σε μέσα και μεγάλα ύψη). Ο μικρός απεικονίζει την ακτίνα μάχης με προφίλ πτήσης Lo-Lo-Lo (χαμηλά προς αποφυγή εντοπισμού από την εχθρική αεράμυνα).
To ραντάρ τεχνολογίας AESA, RBE2 AA, είναι το σημαντικότερο εργαλείο για την απόδοση ικανότητας swing role. Μπορεί ταυτόχρονα να παρακολουθεί στόχους στον αέρα και στο έδαφος, παρέχοντας στοιχεία στοχοποίησης. Για τη διενέργεια αποστολών προσβολής επίγειων στόχων, βαθιά εντός της εχθρικής επικράτειας (deep strike), με πτήση μετάβασης σε πολύ μικρό ύψος, αξιοποιείται η λειτουργική διαμόρφωση αυτόματης παρακολούθησης και αποφυγής των εξάρσεων του εδάφους (TFR). Φυσικά σε αποστολές swing μπορεί να χρησιμοποιηθεί παράλληλα και ατρακτίδιο στοχοποίησης Talios.
Η φιλοσοφία του AASM (HAMMER) σε μία απεικόνιση. Μία επίθεση, μέχρι έξι προσβολές ταυτόχρονα, προς περιορισμό της έκθεσης του μαχητικού – φορέα στην αντιαεροπορική άμυνα του στόχου (στόχων). Συνεπώς αύξηση της επιβιωσιμότητάς του. Με τον ίδιο τρόπο έγινε η προσβολή στην αεροπορική βάση Al Wattiya της Λιβύης. Στο όπλο και τις εκδόσεις του θα κάνουμε ειδική αναφορά. Η ακτίνα του κυμαίνεται από 20 μέχρι 70 χιλιόμετρα (χρησιμοποιεί προωστικό σκεύος – πυραυλοκινητήρα), ανάλογα με το ύψος άφεσης. Θεωρούμε ότι η προσθήκη τέτοιων συλλογών στο οπλοστάσιο της Πολεμικής Αεροπορίας είναι πολύ σημαντική. Για ευνόητους λόγους.
-Στρατηγική κρούση
Απεικόνιση της ακτίνας μάχης του Rafale, περιλαμβανομένης και της ακτίνας του SCALP-EG. H οποία δίνεται στα 150 ναυτικά μίλια εδώ (278 χιλιόμετρα). Στην πραγματικότητα είναι κοντά στα 250 ναυτικά μίλια. Άλλη μία πολύτιμη και διαθέσιμη σε πολύ λίγες αεροπορικές δυνάμεις ανά τον κόσμο, επιχειρησιακή δυνατότητα, που το ελληνικό πολιτικό σύστημα απαξίωσε τα τελευταία χρόνια.
Κλείνουμε με αυτή την εξαιρετικά κατατοπιστική απεικόνιση. Σε ποιους σταθμούς ανάρτησης φορτίου του Rafale, μπορεί να μεταφερθεί τι. Με κόκκινο χρώμα εικονίζονται αυτοί που μπορούν να δεχθούν εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου (wet). Τόσα wet stations έχουν και τα Super Hornet και MiG-35. To πρώτο όμως έχει μόνο 11 σταθμούς ανάρτησης φορτίου (έναντι 14 του Rafale) και το δεύτερο μόλις εννέα!
Γιάννης Νικήτας
19 Σεπτεμβρίου 2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Η ελληνική ΠΑ και η «κουλτούρα νίκης».
Υπηρέτησε είκοσι χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία και πριν από τη πρόσφατη αποστρατεία του, ήταν πιλότος μαχητικών με περισσότερες από 2000 ώρες πτήσης σε μαχητικά αεροσκάφη. Πριν αποστρατευτεί βρίσκονταν σε πολεμικές μοίρες πρώτης γραμμής, όπως η Μοίρα 330 ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια υπηρέτησε στα αεροπλάνα F-16 Block 52+ Advanced στην αεροπορική βάση του Αράξου και στην 335η Μοίρα. Είχε την σπάνια ευκαιρία να πετάξει με το κορυφαίο μαχητικό της Γαλλικής Αεροπορίας, το Dassault Rafale, όπως και να συνεργαστεί με πιλότους του συγκεκριμένου αεροσκάφους. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο εργάζεται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και συγκεκριμένα στο Αμπού Ντάμπι, ως εκπαιδευτής πτήσεων.
Ο Στέφανος Καραβίδας, απόστρατος Ιπτάμενος (Ι), αναλύει τις δυνατότητες του Rafale, του μαχητικού που αποκτά η χώρα μας, ενώ περιγράφει στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ «Πρακτορείο 104,9 FM» τις ιδιαίτερες συνθήκες στις οποίες ζουν οι Έλληνες ιπτάμενοι. Επαγγελματίες που, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, είναι «τα άτομα που πρέπει να διάγουν τη ζωή τους με τη φιλοσοφία ενός κοσμοκαλόγερου».
Η εποχή Rafale
Ο Έλληνας πιλότος αναλύει, μέσα από την εμπειρία του, τα επιχειρησιακά δεδομένα του αεροσκάφους. Σημειώνει πως μια τέτοια αγορά θα αποδώσει στις ελληνικές ΕΔ μια νέα δυνατότητα.
«Έχω πετάξει στην πίσω θέση ενός τέτοιου γαλλικού μαχητικού. Θα πρέπει να τονίσω πως οι ειδικοί στο συγκεκριμένο μαχητικό αεροσκάφος είναι μόνο οι χρήστες. Στο πλαίσιο αυτό, το συγκεκριμένο αεροσκάφος, μαχητικό 4ης Γενιάς, μπορεί τόσο στον αγώνα αέρος – αέρος, όσο και αέρος – εδάφους να επιτύχει πολλαπλάσια ικανότητα σε σχέση με τα μαχητικά 3ης Γενιάς, όπως είναι τα F-16», εξηγεί ο Έλληνας χειριστής, εστιάζοντας στην αξία κάποιων συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων που δύναται να φέρει το Rafale για το Αιγαίο.
Μια τεχνολογία του μαχητικού που αλλάζει σειρά δεδομένων στην εναέρια μάχη στο Αιγαίο είναι, όπως λέει, τα συστήματα διασύνδεσης Link (σ.σ. ασφαλή συστήματα ψηφιακής σύνδεσης με άλλα αεροσκάφη για ανταλλαγή δεδομένων σε πραγματικές συνθήκες). «Στο πλαίσιο δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων, το Rafale θα μπορέσει όχι απλά να κρατήσει μια ισορροπία -η ισορροπία υπάρχει και τώρα ενώ στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Αιγαίου έχουμε ως Ελλάδα ποιοτική και ποσοτική υπεροχή- να την ανατρέψει υπέρ της Ελλάδας», επισημαίνει.
Νέα όπλα και τακτικές
«Σε ό,τι αφορά την εναέρια απειλή, το αεροσκάφος έχει ένα “μακρύτερο χέρι” χάρη στον πύραυλο με την ονομασία Meteor», σημειώνει και εξηγεί: «ο λόγος είναι πως με το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα, ένα μαχητικό αυτού του τύπου που θα το φέρει, θα εμπλέκει τα εχθρικά αεροσκάφη χωρίς η απειλή αυτών των αεροσκαφών να είναι ουσιαστική για τα Rafale της Ελλάδας».
Την ίδια ώρα τονίζει πως ένας πύραυλος Meteor είναι, με βάση τα όσα είναι γνωστά, τρεις με τέσσερις φορές πιο γρήγορος σε ό,τι αφορά την ταχύτητα με την οποία κατευθύνεται στον στόχο, ενώ μπορεί -σε σχέση με τους πυραύλους που υπάρχουν σήμερα στο Αιγαίο στις ΠΑ Ελλάδας και Τουρκίας- να δώσει μια παραπάνω ακτίνα δράσης κοντά στα 50 χιλιόμετρα, σχεδόν 25 ναυτικά μίλια, κάτι που έχει μεγάλη σημασία. Επίσης, μπορεί «να γίνει εξαπόλυσή του από ένα αεροσκάφος και να υποστηριχθεί η καθοδήγηση του αεροσκάφους από άλλο αεροσκάφος που βρίσκεται πιο πίσω και σε ασφάλεια».
Μέσα δε στο αντιαεροπορικό δίκτυο της Ελλάδας με χρήση συστημάτων Link στο πλαίσιο δικτυοκεντρικών επιχειρήσεων (σ.σ δυνατότητα τα δεδομένα να τα “μοιράζονται” πολλά συστήματα των ελληνικών ΕΔ), ο κ. Καραβίδας εξηγεί πως ο στόλος των νέων μαχητικών θα μπορέσει «όχι απλά να κρατήσει μια ισορροπία» αλλά «να την ανατρέψει υπέρ της Ελλάδας». Πολύ σημαντικό είναι και πως το συγκεκριμένο αεροσκάφος είναι διαλειτουργικό αφού «έχει ένα εξαιρετικό ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης, ένα εξαιρετικό Ηλεκτρονικού Πολέμου (ΗΠ) το οποίο εξασφαλίζει τη λειτουργία του δικού του ραντάρ αλλά φροντίζει και να ‘τυφλώνει’ τα αντίπαλα ραντάρ».
Η ελληνική ΠΑ και η «κουλτούρα νίκης»
Ο πιο σημαντικός παράγοντας πάντως σύμφωνα με τον κ.Καραβίδα στο έργο της ελληνικής ΠΑ είναι ο άνθρωπος: «Κάθε πιλότος της ελληνικής ΠΑ είναι κολακευμένος που έχει την τιμή να του δίνεταιτο καθήκον της προάσπισης του Αιγαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας», προσθέτει ο ιπτάμενος και σπεύδει να τονίσει για τα στελέχη των ΕΔ της Ελλάδας ένα κύριο μήνυμα: «Υπάρχει κουλτούρα νίκης. Νέα παιδιά στην ηλικία των 27 ετών και άνω, συμμετέχουν στις αναχαιτίσεις και στις εμπλοκές ως αρχηγοί σχηματισμού, όχι απλά ως κυβερνήτες αεροσκαφών. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει συνεπώς να λειτουργούν ως κοσμοκαλόγεροι και να έχουν μια ωριμότητα η οποία δεν αντιστοιχεί στην πραγματική, τη βιολογική τους ηλικία».
Το δε σύστημα αεροπορικού ελέγχου της Ελλάδας όπως τονίζει ο πιλότος, βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό που «οποιαδήποτε μεγάλη αεροπορία θα ζήλευε τους χρόνους και τις αντιδράσεις» της Ελλάδας στον τομέα: «Οι Έλληνες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, να είναι υπερήφανοι, δεν είναι μια δουλειά, δεν είναι ένα επάγγελμα, είναι ένα μεράκι και μια λατρεία. Οι Έλληνες Ιπτάμενοι όπως και γενικά τα στελέχη των ΕΔ ανεξαρτήτως βαθμού, είναι επαγγελματίες και υπάρχει το ηθικό και το φρόνημα για τη νίκη», σημειώνει.
«Πτήσεις ρουτίνας» και scrabble
Τι μένει μετά από 20 χρόνια στους ουρανούς της Ελλάδας; «Πτήσεις ρουτίνας δεν υπάρχουν στην ουσία, αυτό είναι ένας όρος αδόκιμος. Από εκεί και πέρα, ο σημαντικότερος λόγος που “το αεροπλάνο είναι επικίνδυνο” είναι επειδή… χρειάζεται να πάμε με το αυτοκίνητό μας στο αεροδρόμιο. Στο αεροπορικό επάγγελμα υπάρχουν διαδικασίες αυστηρότατες όπως και αξιολόγηση. Υπάρχει επίπονη προσπάθεια και στην ουσία περιορίζεται στο μέγιστο βαθμό ο κίνδυνος και το ρίσκο» εξήγησε ο κ.Καραβίδας και τόνισε πως για τους Ιπτάμενους σημασία έχει η αποστολή: «Πρέπει να ζούμε με μνήμη φόβου και με έναν παραγωγικό φόβο, ούτως ώστε να είμαστε ασφαλείς και να είναι ασφαλής και η εκτέλεση της αποστολής», αναφέρει.
Ο πιλότος με τις 2000 ώρες πτήσεις μας μεταφέρει και σε ένα “scrabble”: «Είναι η διαδικασία ταχείας απογείωσης. Ενώ βρισκόμαστε στο καμαράκι readiness, χτυπάει το κόκκινο τηλέφωνο και πρέπει εντός δύο λεπτών να βρίσκεσαι μέσα στο αεροσκάφος, να έχεις κάνει τις διαδικασίες σωστά, αλλά και να απογειωθείς με τη σωστή διαδικασία ούτως ώστε το οπλικό σου σύστημα να είναι έτοιμο και να εμπλακείς άμεσα. Από ένα προκεχωρημένο αεροδρόμιο, οι χρόνοι είναι πάρα πολύ μικροί. Στην ουσία μετά την απογείωση αναγκάζεσαι να εμπλακείς κατευθείαν. Πέρα λοιπόν από τον έλεγχο του δικού σου αεροσκάφους, οφείλεις να έχει έλεγχο του Σχηματισμού, να διατηρείς τον σχηματισμό σου σε καλή ψυχολογία, να μπορείς να καταλάβεις, να ψυχολογήσεις το Νούμερο 2 σου και από εκεί και πέρα να το βοηθήσεις ούτως ώστε να συνθέσει και αυτός την εικόνα και η αναχαίτιση ή εμπλοκή, αν εξελιχθεί σε κάτι τέτοιο, να είναι θετική για εμάς…Αναμετρώντας ημέρες έντασης και συγκινήσεων λέει πως “υπάρχουν σε αυτό το πλαίσιο πολλές συγκινήσεις, πολλές μεμονωμένες στιγμές, πολλές ιστορίες με αγαπητούς συναδέλφους, και εν ενεργεία αλλά και εν αποστρατεία», αναφέρει ο κ.Καραβίδας που δε σταματά στιγμή να μιλά για δεσμούς μεταξύ των πιλότων”.
Μια «δεύτερη» ΠΑ
«Είναι χαρακτηριστικό πως σε χώρες που έχουν κουλτούρα ασφάλειας, όπως είναι το Ισραήλ ακόμη και ευρωπαϊκές όπως το Βέλγιο, δεν αφήνουν επιχειρησιακούς πιλότους μαχητικών αεροσκαφών που η εκπαίδευση τους μπορεί να κοστίσει μέχρι και 10 εκατομμύρια δολάρια σε μια διάρκεια 15 ετών να πάει αυτή η επένδυση χαμένη. Έτσι ακόμη και ως πολίτες εκείνοι διατηρούν την ιδιότητα του πολίτη-οπλίτη. Συντηρούν τις δεξιότητες τους κανονικά και μάλιστα – σε ότι αφορά τους Ισραηλινούς- συμμετέχουν σε επιχειρησιακές αποστολές», αναφέρει ο εκπαιδευτής πλέον χειριστών που θεωρεί πως και στην Ελλάδα κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
«Υπάρχει αυτό που λέμε μια “δεύτερη ΠΑ εκτός της ΠΑ”. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια και πάντα- δεν έχει σημασία που βρισκόμαστε-θα είμαστε πάντα μόνιμοι, ένστολοι, παρόντες, Ιπτάμενοι, στρατιώτες,στην υπηρεσία της πατρίδας και χαιρόμαστε να δηλώνουμε παρόντες, εάν χρειαστεί και μας καλέσει η υπηρεσία να γυρίσουμε με χαρά πίσω…»
Σωτήρης Κυριακίδης- Αναστασία Καρυπίδου-ΑΠΕ
Από Militaire News -20/09/2020
https://www.militaire.gr/i-elliniki-pa-kai-i-koyltoyra-nikis/
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η ΠΑ κοντά στην απόκτηση Rampage για τα F-16, το αντι - S400 όπλο έρχεται μαζί με τα SPIKE NLOS από το Ισραήλ (20/9/2020)
Kάτι αλλάζει στο χάρτη των ελληνικών εξοπλισμών, και φαίνεται πως η χώρα μας επικεντρώνεται σε πολλαπλασιαστές ισχύος, που μπορούν άμεσα να ενισχύσουν την αποτρεπτική μας ισχύ, και ταυτόχρονα, έχουν πολύ χαμηλό κόστος. Η αμυντική σχέση Ελλάδας και Ισραήλ, μπορεί να άργησε μερικές δεκαετίες λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων κάποιων ελληνικών κομμάτων, αλλά έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ: https://www.ptisidiastima.com/rampage-for-greek-f16/