ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙ RAFALE.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
 (1) Αξιολόγηση των εξαγγελιών Κυρ. Μητσοτάκη για την άμυνα… σημεία προβληματισμού  (2) Πολεμική Αεροπορία: Οι λόγοι που επιβάλουν την ένταξη του Meteor στο ελληνικό οπλοστάσιο.



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙ RAFALE.

Ο ρόλος των RAFALE ως μαχητικών 4ης γενιάς, εντός του δικτύου Αεράμυνας της χώρας, θα είναι αντίστοιχος της Σάρισας στην Μακεδονική Φάλαγγα, δίνοντας τους την δυνατότητα του πρώτου και μακρινού πλήγματος  ή FLO (First Launch Opportunity) και απαγκίστρωσης πολύ πριν απειληθούν από τα εχθρικά αεροσκάφη.

Είναι πολύ σημαντικό να οριστικοποιηθεί η έκδοση που θα παραλάβουμε και η οποία θα πρέπει να είναι τουλάχιστον F2 με προοπτική αναβάθμισης και κάλλιστα F3. O συνδυασμός του ραντάρ AESA με το σύστημα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου SPECTRA και τον αισθητήρα IRST (infrared search and track), το καθιστούν χωρίς αντίπαλο στην περιοχή, αφού τα τουρκικά F-16 δεν θα μπορούν να ενεργοποιήσουν καν το οπλικό τους σύστημα.

Η συνέργεια του RAFALE με το πυκνότερο δίκτυο αντιαεροπορικής άμυνας στην Ευρώπη, το οποίο διαθέτει η Πατρίδα μας και υπό την προστασία του οποίου θα βρίσκεται, θα έχει σαν απότοκο τα τουρκικά αεροσκάφη να απειλούνται ή ακόμη και να εμπλέκονται, άνωθεν των μικρασιατικών παραλίων.

Έχουν την δυνατότητα να φέρουν μεγάλο φορτίο έξυπνων όπλων Αέρος-Εδάφους, τα οποία με ακρίβεια και αυτόνομη καθοδήγηση, θα μπορούν να πλήττουν στρατηγικούς στόχους πολύ βαθιά στην μικρασιατική χερσόνησο. Σύμφωνα με τις εμβέλειες που αναφέρονται σε ανοικτές πηγές, οι αφέσεις θα μπορούν να γίνουν αρκετά δυτικότερα του 25ου Μεσημβρινού, με τα αεροσκάφη-φορείς να είναι προστατευμένα από το Αντιαεροπορικό δίκτυο της χώρας.

Συνολικά, η Π.Α στα επόμενα χρόνια θα μπορεί να διεξαγάγει δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις (δίκτυα τουλάχιστον LINK-16) με την συμμετοχή αντιαεροπορικών συστημάτων, ιπτάμενων ραντάρ, αεροσκαφών RAFALE, M2000-5 και F-16 Viper.  Ο παραπάνω συνδυασμός θα οδηγήσει όχι απλά σε ποιοτική υπεροχή αλλά -σε γεωπολιτικό επίπεδο- σε καθολική ανατροπή  της Ισορροπίας Ισχύος στο σύμπλοκο Ελλάδας Τουρκίας.

Ο κρίσιμος παράγοντας είναι αυτός του χρόνου. Τα F-16 Viper θα αποτελέσουν ένα ικανότατο οπλικό σύστημα, το οποίο θα ήταν επαρκέστατο, με δεδομένη την εχθρική απειλή. Παρόλα αυτά, με βάση το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος εκσυγχρονισμού, θα χρειαστούν αρκετά έτη για να δώσει αποτελέσματα, ενώ ο στόλος θα απομειώνεται, καθώς αριθμός αεροσκαφών θα πρέπει να βρίσκεται στο υπόστεγο για την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού.

Αναμένουμε τις λεπτομέρειες της Συμφωνίας για να εκτιμήσουμε το χρονικό πλαίσιο που θα απαιτηθεί για την παραλαβή και την επιχειρησιακή αξιοποίησή των RAFALE. Ένας ορίζοντας 1-1,5 έτους θα μπορούσε να είναι ρεαλιστικός.

Ωστόσο, η συμφωνία για παραλαβή RAFALE θα μπορούσε ως καταλύτης να επιταχύνει τις εξελίξεις, με εκβιαστική κλιμάκωση από την Τουρκία, ώστε να προκληθεί πολεμική εμπλοκή άμεσα και πριν τις αμερικανικές εκλογές και την μελλούμενη διατάραξη της Ισορροπίας Ισχύος. Για αυτό, είναι πολύ σημαντικό η αγορά των RAFALE να συνδυαστεί ή καλύτερα να αποτελέσει το «τίμημα» για την ΡΗΤΡΑ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ από την Γαλλία, στα πλαίσια της Αμυντικής Συμφωνίας, η οποία θα έχει ΑΜΕΣΑ αποτελέσματα στην Ασφάλεια της χώρας.

Με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της Τουρκίας και την επιφυλακτικότητα του Αμερικανικού και Δυτικού Παράγοντα (πόσο μάλλον εάν εκλεγεί ο Τζ. Μπάιντεν) προς την σημερινή Τουρκία και εφόσον δεν συμβεί αλλαγή καθεστώτος, η Τουρκία όχι μόνο δεν θα μπορέσει να ανατρέψει την κατάσταση μέσω δυτικών οπλικών συστημάτων, αλλά πολύ περισσότερο, θα δυσκολευτεί να υποστηρίξει τα ήδη υπάρχοντα αμερικανικά οπλικά συστήματα και αεροσκάφη.

Στην περίπτωση μάλιστα που η τουρκική ηγεσία αποφασίσει να στραφεί περαιτέρω προς την Ρωσία, ίσως οδηγήσει την Τουρκία οριστικά και αμετάκλητα εκτός του ΝΑΤΟ. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως η απόκτηση των RAFALE μπορεί να οδηγήσει σε «τεκτονικές» αλλαγές στην γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή μας και στην γεωστρατηγική σκακιέρα κατ’ επέκταση.

Του Στέφανου Καραβίδα
 Επισμηναγού (Ι) ε.α


13/9/2020 



          ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ            


Διαβάστε επίσης:Η επιλογή των Rafale για την ΠΑ, βασίζεται σε επιχειρησιακές απαιτήσεις, κι όχι πολιτικές ή διπλωματικές “λύσεις”. Κοινώς, τα χρειαζόμαστε!

1.
Γαλλικά ΜΜΕ: Στην έκδοση F3-O4T με ραντάρ AESA θα ανήκουν τα 12 μεταχειρισμένα Rafale που θα πάρει η Ελλάδα.

Λεπτομέρειες για τα Rafale που πρόκειται να προμηθευτεί η Ελλάδα, δίνουν γαλλικά δημοσιεύματα.

Σύμφωνα με αυτά αρχικά το Παρίσι ήταν υπέρ της πώλησης 8 νέων Rafale στην Ελλάδα, προκειμένου να ενισχύσει την κατασκευάστρια Dassault, αλλά η Ελλάδα πίεσε αυτά να είναι 6 τελικά, προκειμένου να συμπιέσει το κόστος.

Έστω και έτσι, τονίζει το γαλλικό δημοσίευμα, τα μεταχειρισμένα αεροσκάφη που θα παραλάβει η Ελλάδα, θα προέρχονται από τα πλέον νέα που έχει παραλάβει η γαλλική Αεροπορία.

Αυτά σύμφωνα με πληροφορίες είναι κατασκευής 2012-2018 και ανήκουν στην υποέκδοση F3-O4T κάτι που σημαίνει ότι φέρουν ραντάρ AESA RBE-2 και φυσικά βλήματα SCALP-EG, μεταξύ άλλων.

Έτσι σε συνδυασμό με τα 6 νέα της έκδοσης F3R δημιουργείται μια δύναμη από 18 μαχητικά της έκδοσης F3 η οποία η ελληνική Πολεμική Αεροπορία, θα εξασφαλίσει αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα έναντι της τουρκικής.  

Ποια είναι η υποέδκοση F3-O4T και τι περιλαμβάνει

Τα Rafale της συγκεκριμένης έκδοσης διαθέτουν:

Ραντάρ AESA RBE-2 AESA

Σύστημα προειδοποίησης επερχομένου βλήματος DDM-NG

Αισθητήρα IRST (στο υπέρυθρο φάσμα)    OSF-IT, βελτιωμένης έκδοσης του αρχικού OSF.

Δυνατότητα μεταφοράς του βελτιωμένου ατρακτίδιου Damocles-XF με επιπλέον κάμερα ημέρας υψηλής ευκρίνειας περάν της υπάρχουσας IIR

Κινητήρες M88-2-E4 με λιγότερη κατανάλωση καυσίμου από 2 έως 4%.

Αυτό που είναι άγνωστο είναι εάν τα 6 νέα Rafale της ΠΑ θα διαθέτουν μια βελτιωμένη έκδοση των κινητήρων  M88, που προορίζεται για εξαγωγές (είχε προταθεί στα ΗΑΕ) αλλά απαιτεί μεγαλύτερο αεραγωγό κατά 1,5 εκατ. και εφαρμογή υλικών RAM για την βελτίωση του Η/Μ ίχνους του αεροσκάφους.


13/9/2020


2.
Αξιολόγηση των εξαγγελιών Κυρ. Μητσοτάκη 
για την άμυνα… σημεία προβληματισμού

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού έλυσαν το ερώτημα που βασάνιζε επί μεγάλο χρονικό διάστημα μερίδα των Ελλήνων. Μετά από σχεδόν 15 χρόνια εξοπλιστικής απραξίας, έστω και μετά από μια περίοδο ακραίων προκλήσεων από την πλευρά της Τουρκίας, η Ελλάδα δείχνει να αφυπνίζεται. Δυστυχώς, παρά τις δραματικές προειδοποιήσεις εδώ και μια δεκαετία για την αφροσύνη της ελληνικής πολιτικής τάξης απέναντι στην εθνική άμυνα, το ίδιο λάθος που συνέβαλε στο ξέσπασμα της κρίσης των Ιμίων επαναλήφθηκε. Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, μεταξύ άλλων και χάρη στη δυναμική στάση των Ενόπλων Δυνάμεων, η Ελλάδα δεν χρειάστηκε να αναμετρηθεί στρατιωτικά με την Τουρκία. Αξίζει, λοιπόν ένας σχολιασμός των εξαγγελιών του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη.

Πρώτον, είναι εξαιρετικής σημασίας η έναρξη της διαδικασίας για την επιλογή τεσσάρων φρεγατών. Με την αναφορά σε “πολλαπλών ρόλων” φρεγάτες, αφήνει την τελική διαμόρφωση στον χρήστη, όπως είναι και το σωστό. Ωστόσο, απέχουμε πολύ χρονικά από το σημείο που θα αρχίσουν να παραλαμβάνονται τα πλοία. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η ενδιάμεση ενίσχυση αποτελεί προτεραιότητα για το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού.

Δεύτερον, η αναφορά σε αντιαρματικά όπλα, τορπίλες βαρέως τύπου και κατευθυνόμενα βλήματα για την Πολεμική Αεροπορία, είναι ίσως η ισχυρότερη ένδειξη ότι το Μαξίμου άκουσε προσεκτικά την στρατιωτική ηγεσία. Πλατφόρμες χωρίς όπλα είναι μόνο για παρελάσεις. Ο αντίπαλος πρέπει να ξέρει ότι μπορείς να τον πλήξεις αποτελεσματικά από αποστάσεις που επιτρέπει πλέον η τεχνολογία. Τα όπλα αυτά είναι πολλαπλασιαστές ισχύος.

Τρίτον, όσον αφορά την πρόσληψη 15.000 ανδρών και γυναικών στις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι βέβαιο ότι –όπως έχει εξηγήσει η στρατιωτική ηγεσία– όσο τα χρόνια περνούν η μαχητική ικανότητα μειώνεται. Η επένδυση σε νέα στελέχη πρέπει να γίνει για θέσεις μάχιμες, στις οποίες δεν μπορεί να παραμείνει κάποιος πολύ μετά τα 40 χρόνια. Πρέπει να προβλέπεται με σαφήνεια πως θα εξελιχθεί η σχέση όσων προσληφθούν με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Κυρίως όμως να αποφευχθούν σοβαρά λάθη που έγιναν στο παρελθόν.

Τέταρτον, η αναφορά στον τομέα της προστασίας της χώρας από τις κυβερνοεπιθέσεις, είναι ισχυρή ένδειξη ότι η σημασία του τομέα έχει γίνει πλέον αντιληπτή. Χωρίς υπερβολή, εάν δεν υπάρξει η κατάλληλη επένδυση και η οργανωμένη προσπάθεια πολλών τομέων του ελληνικού κράτους, σε περίπτωση επίθεσης η χώρα μπορεί να οδηγηθεί σε κατάρρευση χωρίς να έχει πέσει τουφεκιά.

Πέμπτον, στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας είναι το πραγματικά μεγάλο στοίχημα. Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στα Ναυπηγεία Ελευσίνας και Σκαραμαγκά, στην ΕΛΒΟ και την ΕΑΒ. Ωστόσο, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν προβλήματα. Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας η υπόθεση δείχνει όντως να έχει δρομολογηθεί, με πραγματικό επενδυτή να είναι μέσω του χρηματοδοτικού κολοσσού DFC που άλλαξε το καταστατικό του για να μπορεί να επενδύσει στην Ελλάδα. Προφανώς στόχος είναι οι ναυπηγήσεις του Πολεμικού Ναυτικού, με τις ανάγκες να είναι πολλές περισσότερες των τεσσάρων πλοίων που εξαγγέλθηκαν.

Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα, δια των Ναυπηγείων Ελευσίνας διατηρεί τη δυνατότητα ναυπήγησης μερικών ακόμα τορπιλοπυραυλακάτων τύπου Super Vita, οι οποίες έχουν αποδειχθεί εξαιρετικό οπλικό σύστημα ιδιαίτερα για το θαλάσσιο περιβάλλον του Αιγαίου. Είναι μια γνωστή, δοκιμασμένη και ταχεία συγκριτικά με άλλες ναυπηγήσεις λύση. Οι διάφοροι πειραματισμοί μπορούν να περιμένουν, καθώς σε αυτή τη συγκυρία κάθε ευρώ που επενδύεται πρέπει να έχει ξεκάθαρη απόδοση, αμυντική και βιομηχανική.

Όσον αφορά στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, εξαγγέλθηκε ότι σύντομα εισέρχεται στρατηγικός επενδυτής. Υποθέτουμε ότι η κυβέρνηση έχει λάβει υπόψη τις εκκρεμότητες και τις δυο αποφάσεις διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων που δεν είναι θετικές για την Ελλάδα. Δεδομένου ότι η συγκυρία ευνοεί, εκτιμάται ότι για την ανάσταση της μεγαλύτερης ναυπηγικής μονάδας της Μεσογείου, η κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει τη διακομματική ανευθυνότητα των προηγουμένων που οδήγησε στο αδιέξοδο.

Αναφορά έγινε επίσης στην ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης της ΕΛΒΟ. Απαιτείται η δημιουργία μιας εταιρίας, η οποία να μπορεί να ανταποκριθεί στις στρατιωτικές και πολιτικές ανάγκες για νέα οχήματα, αλλά και για την υποστήριξη υλικού των ελληνικών χερσαίων δυνάμεων.

Βασική προϋπόθεση είναι να μην επιβάλλει οποιοσδήποτε το προϊόν του στις Ένοπλες Δυνάμεις που θα υποχρεωθούν να προβούν σε επιχειρησιακούς συμβιβασμούς στις προδιαγραφές. Οι στρατηγικές συμμαχίες με χώρες όπως η Γαλλία και το Ισραήλ, μάλλον ευτελίζονται εάν καθίστανται όμηροι της επιλογής του ενός ή του άλλου συστήματος.

Τέλος για την ΕΑΒ και την αναδιοργάνωση που εξαγγέλθηκε, αυτή δεν θα κριθεί από κάποιες αλλαγές στη διοίκησή της, αν και η παρουσία ανθρώπων με ουσιαστική γνώση του χώρου της αμυντικής βιομηχανίας και της άμυνας αποτελεί προϋπόθεση επιτυχημένης θητείας. Ας μην ξεχνάμε ότι τα προβλήματά της έχουν οδηγήσει ήδη σε καθυστερήσεις το πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16.

Η ΕΑΒ είναι στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα και ιδιαίτερα για την Πολεμική Αεροπορία. Οφείλει να αλλάξει νοοτροπία λειτουργίας. Να μπορεί να προσλαμβάνει το εξειδικευμένο προσωπικό που χρειάζεται με ταχύτατες διαδικασίες και να μειώσει το κόστος εργατοώρας, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητά της διεθνώς. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει να διεκδικήσει επιπλέον έργο και όχι μόνο από την Lockheed Martin που την κρατά στη ζωή, καθώς η συνεργασία των δυο εταιριών αφορά περισσότερο από το 80% του τζίρου.

Όντως η Πολεμική Αεροπορία με τα γαλλικά Rafale/Mirage 2000-5 και τα αμερικανικά F-16V εισέρχεται στην οδό δημιουργίας ενός αεροπορικού στόλου πανίσχυρου. Ωστόσο, λείπουν τρεις αποφάσεις:

• Η πρώτη είναι η αναβάθμιση των F-16 Block 50, καθώς η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα. Για την αναβάθμιση υπάρχει και οικονομικότερη λύση, με την αξιοποίηση απαρτίων που θα προκύψουν από την αναβάθμιση 84 F-16 στην κορυφαία διαμόρφωση “V“.

• Η δεύτερη αφορά στην επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα που δίνει ισχυρό πλεονέκτημα έναντι κάθε αντιπάλου. Η κυβέρνηση οφείλει αν αποφασίσει σύντομα το πως θα προχωρήσει με το κέντρο Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην προσέλκυση ξένων Αεροποριών για να επωφεληθούν από τις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας και την μοναδική εμπειρία των Ελλήνων χειριστών. Πρόκειται για μια επένδυση που μπορεί να φέρει θεαματικά αποτελέσματα και να αποσβέσει μέρος του κόστους.

• Η τρίτη επισήμανση αφορά στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα του μαχητικού αεροσκάφους 5ης γενιάς F-35 Lightning II. Ασφαλώς δεν μπορούν να γίνουν όλα μαζί. Όμως και μόνο η αναφορά θα έστελνε και πολιτικό και βιομηχανικό μήνυμα, αφού συνδέεται και με το μέλλον της ΕΑΒ.

Είναι δεδομένο ότι από πολιτικής απόψεως, θα πιστωθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη η δύσκολη απόφαση για εκ νέου επένδυση στην ελληνική αποτρεπτική ισχύ. Αντελήφθη στην πράξη ότι η στρατιωτική ισχύς είναι το ισχυρότερο ίσως πολιτικό εργαλείο και προέβη σε διορθωτικές κινήσεις αναφορικά με τις προτεραιότητες της χώρας στην πιο δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Έχοντας το προηγούμενο της παράλληλης αγοράς γαλλικών Mirage 2000 και αμερικανικών F-16 από τον Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980, η απόφαση Μητσοτάκη δείχνει να κλείνει οριστικά τη συζήτηση για το αν η Ελλάδα οφείλει να διατηρεί δυο πηγές προμήθειας αεροσκαφών προς αποφυγή μονοσήμαντης εξάρτησης, παρά το επιπρόσθετο κόστος.

Παράλληλα όμως, οι αποφάσεις αυτές ήρθαν με σημαντική καθυστέρηση ακόμα και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Χρειάστηκε η Τουρκία του Ερντογάν να εκτραπεί σε βαθμό που διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν πίστευαν ότι θα συμβεί, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι μια πολεμική σύγκρουση είναι ένα απόλυτα ρεαλιστικό ενδεχόμενο.

Βέβαια, οι εξοπλισμοί αυτοί θα αποδειχθούν χρήσιμοι στην Ελλάδα σε επόμενη ελληνοτουρκική κρίση, πλην εξαιρέσεων και υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει κάθετη κλιμάκωση και αντιπαράθεση του επόμενους μήνες. Οι αμυντικές δυνατότητες χτίζονται με συνέπεια σε βάθος χρόνου, ενώ οι διαθέσεις του αντιπάλου αλλάζουν εν μία νυκτί.

Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι από τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες έλειπε οποιαδήποτε αναφορά στη στρατηγική σχέση με τη Γαλλία και την έκταση που αυτή θα λάβει. Ήταν κάτι που αναμενόταν και απάντηση δεν δόθηκε. Ενδεχομένως, αυτό να σχετίζεται με την προοπτική διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία τώρα που το Oruc Reis πήγε για συντήρηση στην Αττάλεια.

Το περιεχόμενο των εξαγγελιών του πρωθυπουργού έδειξαν ότι άκουσε τη στρατιωτική ηγεσία. Αν και δεν λείπει η (γεω)πολιτική διάσταση, ιδίως στην απόφαση για τα Rafale, είναι όντως στοχευμένες και στόχο έχουν να θεραπευθούν αδυναμίες που προέκυψαν με την πάροδο των ετών.

Η τεχνολογία εξελίσσεται, ενώ η διάρκεια ζωής των όπλων είναι πεπερασμένη. Γι’ αυτό ως σημαντικότερο δίδαγμα που πρέπει να αφομοιωθεί, είναι ότι η άμυνα χρειάζεται συνέχεια και συνέπεια.

 Ζαχαρίας Β. Μίχας 
 Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ΙΑΑΑ / ISDA)


 13/09/2020  




 3.
Πολεμική Αεροπορία: 
Οι λόγοι που επιβάλουν την ένταξη του Meteor στο ελληνικό οπλοστάσιο.

Δεδομένης της μεγάλης πιθανότητας, σχεδόν βεβαιότητας, απόκτησης των γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Rafale από την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ), είδηση που έχουμε καλύψει εκτενώς, πολλά από τα σχόλια σας επικεντρώνονται στην επιχειρησιακή αξία των βλημάτων αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς Meteor της MBDA. Ανταποκρινόμενοι στα σχόλια σας, ετοιμάσαμε και δημοσιεύσουμε αυτό το άρθρο, σχετικά με την επιχειρησιακή αξία των Meteor. Ένα από τα «ατού» του Meteor είναι το προωθητικό του σύστημα (στερεού καυσίμου, Ramjet), το οποίο του επιτρέπει την έλεγχο της ισχύος του κινητήρα κατά τις διάφορες φάσεις της πτήσης. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ο Meteor διατηρεί ελεγχόμενη ταχύτητα κατά τη φάση της πτήσης προς το στόχο, με άμεσο όφελος την εξοικονόμηση καυσίμου, και όταν προσεγγίζει το στόχο επιταχύνει, εξαντλώντας μεν το καύσιμο, αλλά αυξάνονταν την ταχύτητα και την ενέργεια του κατά τη φάση προσβολής του στόχου.

Όπως προείπαμε, το σύστημα πρόωσης του Meteor είναι στερεού καυσίμου, μεταβλητής ροής (VFDR : Variable Flow Ducted Rocket). Το στερεό καύσιμο διοχετεύεται στο ρεύμα του ατμοσφαιρικού αέρα, ο οποίος συμπιέζεται στον τμήμα συμπίεσης του κινητήρα σε αέρια μορφή και σε σχετικά υψηλή θερμοκρασία. Έτσι η ανάμιξη αέρα και καυσίμου είναι άμεση και ομοιόμορφη, αποδίδοντας το μέγιστο της ώσης που μπορεί να παραχθεί. Η μεταβολή της ροής του καυσίμου επιτυγχάνεται μέσω μίας βαλβίδας με σκοπό την αύξηση ή την μείωση της παραγόμενης ώσης. Έτσι ο Meteor έχει τη δυνατότητα που προαναφέραμε, δηλαδή του ελέγχου της ώσης κατά τη φάση της πτήσης και της επιτάχυνσης κατά την τερματική φάση.

Ουσιαστικά το προωθητικό σύστημα του Meteor αυξάνει τη φονική ζώνη του βλήματος (NEZ : No-Escape Zone), κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας για την αερομαχία. Η υψηλή ταχύτητα-ενέργεια ενός βλήματος, στην τερματική φάση, μειώνει την ικανότητα του αντιπάλου να αποφύγει το πλήγμα, μέσω τακτικών αποφυγής. Αντίθετα, βλήματα που χρησιμοποιούν συμβατικά συστήματα πρόωσης και διατηρούν ίδια ταχύτητα σε όλες τις φάσεις την πτήσης, από το αεροσκάφος έως το στόχο, ενδέχεται, συνέπεια της εφαρμογής τακτικών αποφυγής από τον αντίπαλο, να μην έχουν απόθεμα ταχύτητας-ενέργειας, στην κρίσιμη τερματική φάση, ιδιαίτερα αν ο αντίπαλος βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση. Σ’ αυτή την περίπτωση το φίλιο αεροσκάφος αναγκάζεται να προσεγγίσει εγγύτερα, άρα να περιορίσει τη NEZ.

Με άλλα λόγια, ο Meteor έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να προσβάλει στόχο σε μεγάλη απόσταση, συγκριτικά με βλήματα συμβατικής πρόωσης και όχι Ramjet. Το πλεονέκτημα της χρήσης Ramjet, συνοδεύεται και από έτερο πλεονέκτημα: Την ικανότητα ανανέωσης δεδομένων κατά τη διάρκεια της πτήσης, για διόρθωση της πορείας. Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες προσβολής του στόχου. Ο Meteor έχει αυτή τη δυνατότητα όχι μόνο από το φίλιο αεροσκάφος που εκτόξευσε το βλήμα, αλλά και από άλλες φίλιες πλατφόρμες, όπως τα αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης, ένας ιδιαίτερα κρίσιμος παράγοντας σε βολές κατά στόχων σε μεγάλες αποστάσεις. Επιπλέον, ο Meteor ενσωματώνει ενεργό αισθητήρα ραντάρ, είναι δηλαδή τεχνολογίας Fire-and-Forget.

Η ιστορία ανάπτυξης του Μeteor είναι μακρά και ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ενώ διήρκεσε αρκετά χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι η διαδικασία ενσωμάτωσης και πιστοποίησης του στο Rafale έγινε στο πλαίσιο των πιστοποιήσεων νέων όπλων στη διαμόρφωση F3 του αεροσκάφους, στα τέλη του 2012. Στο ρύγχος του βλήματος, το οποίο είναι κατασκευασμένο από κεραμικό υλικό, βρίσκεται ο ενεργός αισθητήρας ραντάρ, εκδόσεις του οποίου ενσωματώνουν και τα βλήματα αντιαεροπορικής άμυνας Aster και αερομαχίας MICA. Πίσω από τον αισθητήρα, βρίσκονται η αδρανειακή μονάδα καθοδήγησης (IMS : Inertial Measurment Subsystem), o πυροσωλήνας προσέγγισης, η μονάδα κατανομής ηλεκτρικής ενέργειας και επεξεργασίας σημάτων και η πολεμική κεφαλή.

Η πολεμική κεφαλή του Meteor είναι υψηλής εκρηκτικότητας-θραυσμάτων και μπορεί να ενεργοποιηθεί τόσο από τον πυροσωλήνα προσέγγισης, όσο και από κρουστικό πυροσωλήνα που επίσης διαθέτει το βλήμα. Στο τελευταίο τμήμα του Meteor είναι εγκατεστημένο το σύστημα ζεύξης δεδομένων και το σύστημα ελέγχου των ηλεκτρονικών και του κινητήρα EPCU (Electronics & Propulsion Control Unit). Το EPCU λαμβάνει δεδομένα από τον αισθητήρα, την αδρανειακή μονάδα καθοδήγησης και το σύστημα ζεύξης δεδομένων και υπολογίζει την απόσταση του στόχου, το υψόμετρο, ενώ καταγράφει και το διαθέσιμο καύσιμο. Επίσης είναι το σύστημα που δίνει τις εντολές αυξομείωσης της ώσης του βλήματος. Τα δεδομένα αυτά είναι διαθέσιμα και στον πιλότο του αεροσκάφους-φορέα.

Το βάρος του Meteor είναι 190 κιλά, το μήκος του είναι 3,65 μέτρα και η διάμετρός του 17,8 εκατοστά. Το μέγιστο βεληνεκές που δίνει η MBDA είναι άνω των 100 χιλιομέτρων μέγιστη ταχύτητα άνω των Mach 4. Μειονέκτημα του Meteor είναι το μεγάλο του κόστος, το οποίο ανέρχεται στα € 2 εκατομμύρια ανά βλήμα περίπου. Εν συντομία, ο Meteor είναι ένα εξαιρετικό βλήμα, το οποίο σε συνδυασμό με τα Rafale θα προσδώσουν επιχειρησιακό πλεονέκτημα στην ΠΑ. Να σημειωθεί ότι η Τουρκία διατηρεί σε υπηρεσία βλήματα αέρος-αέρος μέσου βεληνεκούς AIM-120 AMRAAM. Αλλά, εκτός των Rafale, τα Mirage-2000 μπορούν να πιστοποιηθούν για χρήση Meteor. Η απάντηση είναι ότι ναι μεν μπορούν, αλλά δεν είναι μια εύκολη ή φτηνή διαδικασία.

Τον Απρίλιο του 2019, στον απόηχο του αεροπορικού επεισοδίου με το Πακιστάν, η Ινδία εξέφρασε την πρόθεση να πιστοποιήσει τα Meteor στα Mirage-2000 που διαθέτει. Τότε, καταγράφοντας την είδηση, είχαμε εκφράσει την άποψη ότι πρόκειται για μια προοπτική η οποία δυνητικά θα είχε ενδιαφέρον και για την ΠΑ. Ωστόσο, λίγο αργότερα, το Δεκέμβριο του 2019, έγινε γνωστό ότι το κόστος πιστοποίησης των Meteor στα Mirage-2000.5 είναι ιδιαίτερα υψηλό, ενώ και το τεχνολογικό ρίσκο ήταν μεγάλο, ενδεχομένως και ο χρόνος που θα χρειαζόταν για να ολοκληρωθούν οι σχετικές διαδικασίες. Επίσης, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ινδικού τύπου, τα οποία επικαλούνται πηγές της MBDA, ο Meteor έχει σχεδιαστεί να λειτουργεί με ραντάρ όπως αυτών των Rafale και ότι δεν θα είναι τόσο αποτελεσματικός με μαχητικά παλαιότερης γενιάς και ραντάρ.

Ο Meteor είναι ένα ικανό βλήμα και σίγουρα η ένταξη του στο ελληνικό οπλοστάσιο θα αυξήσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες της ΠΑ στην εναέρια μάχη. Καλά είναι τα μαχητικά αεροσκάφη, αλλά είναι ακόμα καλύτερα αν συνοδεύονται και από εξίσου ικανά όπλα. Το μαχητικό αεροσκάφος είναι ένας παράγοντας και τα όπλα του άλλος, τόσο αυτά της αερομαχίας όσο και αυτά της προσβολής. Η σημασία ένταξης ικανών όπλων, υψηλών επιδόσεων, στο οπλοστάσιο της ΠΑ, είναι ζωτικής σημασίας για την επικράτηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε μία ενδεχόμενη σύρραξη με την Τουρκία. Είναι και κάτι ακόμα: Ο ψυχολογικός παράγοντας που επηρεάζει άμεσα και καταλυτικά το ηθικό. Τα σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη και όπλα, όπως και άλλα σύγχρονα οπλικά συστήματα και πυρομαχικά, λειτουργούν θετικά στο ηθικό του προσωπικού, με αντίκτυπο στο πεδίο της μάχης.

  Ευθύμιος Λάζος

https://defencereview.gr/polemiki-aeroporia-oi-logoi-poy-epiva/?fbclid=IwAR2i3pg_uSh5vOexQ-v9qY2ow1ThbFqMz4Ht7bcKAYEEVaT_m25l1xIrwYg


  10 Σεπτεμβρίου 2020