“Η αδιέξοδη για το λαό Ελληνική εξωτερική πολιτική”
Συνακόλουθα καταδεικνύουν το αδιέξοδο της πολιτικής που ακολουθούν διαχρονικά οι Ελληνικές κυβερνήσεις, εμφορούμενες από τη στρατηγική της αναβάθμισης της θέση του Ελληνικού καπιταλισμού σε Βαλκάνια-Αν. Μεσόγειο. Αυτή η πολιτική εστιάζει στην οικονομική διείσδυση και στην απόκτηση επιρροής μέσω:
- Της προώθησης των σχεδίων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Γι’ αυτό και υιοθέτησαν το ρόλο του «μεντεσέ», που τις επιφύλασσαν οι συγκεκριμένες δυνάμεις, ενώ κατέστησαν την Ελλάδα ένα απέραντο πεδίο Αμερικανονατοϊκών βάσεων.
- Της ανάπτυξης της περιφερειακής συνεργασίας, μέσω της συνεκμετάλλευσης του πλούτου της περιοχής. Σε αυτή την κατεύθυνση επιζητούν την αναγνώριση ορισμένων κρίσιμων για το Ελληνικό κράτος ζητημάτων από την Τουρκία (π.χ. ότι τα μεγάλα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ), ενώ είναι διατεθειμένες να αποδεχτούν μέρος των Τουρκικών αξιώσεων.
- Της απόσπασης υποστήριξης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στη διαπραγμάτευση με την Τουρκία. Ως εκ τούτου επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τα ανοίγματα της Άγκυρας προς τη Ρωσία και την Ανατολή για να διεκδικήσουν ρόλο σημαιοφόρου για τη Δύση.
Οι παραπάνω επιλογές συμβαδίζουν με τους στόχους του Ευρωατλαντικού παράγοντα στην περιοχή, οι οποίοι αφορούν τον περιορισμό της επιρροής των Ρωσία-Κίνα-Ιράν και την προώθηση της περιφερειακής οικονομικής συνεργασίας με δική του εποπτεία-καθοδήγηση. Παράλληλα διευκολύνουν την επιθυμία του να διατηρήσει συμμαχικές σχέσεις με την Τουρκία, καθώς την αναγνωρίζει ως παράγοντα «κλειδί» για την ευόδωση των στόχων του, αλλά και για την επιτυχία σε κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι για την ΕΕ το προσφυγικό και η ενεργειακή ασφάλεια. Ωστόσο η σύμπλευση Ελλάδας-Δύσης μάλλον δε διασφαλίζει τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού, καθώς:
- Οι αποσταθεροποιητικές ενέργειες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ευνοούν την ιμπεριαλιστική πολιτική της Τουρκίας, όπως συνέβη σε Ιράκ-Συρία-Λιβύη κ.α.
- Η Ελλάδα καθίσταται αντίπαλος ισχυρών χωρών, σε περιπτώσεις στρατηγικών ανταγωνιστών της Τουρκίας, οι οποίες θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στην απόκρουση της αναθεωρητικής πολιτικής της. Ταυτόχρονα η πίεση που ασκούν σε αυτούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με την Ελλάδα μπροστάρη, τους ωθεί στη συνεργασία με την Άγκυρα, καθώς αυτή, στα πλαίσια των ηγεμονικών της φιλοδοξιών, διαφοροποιείται από ορισμένες επιλογές των Νατοϊκών συμμάχων της.
- ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σπρώχνουν την Αθήνα να διευκολύνει την περιφερειακή συνεργασία, αδιαφορώντας για τις πιέσεις που της ασκεί η Τουρκία.
- Οι ίδιοι ανέχονται την ηγεμονική πολιτική της Άγκυρας, ενώ δέχονται να εντάξουν στο μεταξύ τους παζάρι μεγάλο μέρος των αξιώσεων της.
Την ίδια στιγμή στρατηγική της Τουρκίας είναι η εδραίωση της ως περιφερειακός ηγεμόνας και η ανάδυση της ως παγκόσμια δύναμη. Συνεπώς επιδιώκει την επέκταση των ζωνών κυριαρχίας της, προκειμένου να διευκολυνθούν οι στρατιωτικές της δράσεις στην περιοχή, η υφαρπαγή του ενεργειακού της πλούτου, η κυριαρχία της στους ενεργειακούς-εμπορικούς δρόμους και η αύξηση των μεριδίων της στις αγορές. Συνακόλουθα αποκαλύπτεται ως αδιέξοδη και η Ελληνική πολιτική της «συνεκμετάλλευσης». Η Άγκυρα χρησιμοποιεί την αγωνία Ελλάδας-Δύσης για τη διευθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ώστε:
- Να εγείρει συνεχώς αξιώσεις απέναντι στην Ελλάδα.
- Να εντάσσει στο παζάρι της με τη Δύση τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, προσδοκώντας υποστήριξη σε αυτά ή ανταλλάγματα σε αλλά πεδία (σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας).
- Να εκβιάζει Ελλάδα και Δύση με τη χρήση της στρατιωτικής της ισχύος στην Αν. Μεσόγειο, θέτοντας σε αμφισβήτηση τη συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Οι τελευταίες κινήσεις της Άγκυρας εντάσσονται σε αυτή την πολιτική. Στόχος τους είναι ο εμπλουτισμός της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης με ζητήματα (πέραν της οριοθέτησης ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας και ίσως αιγιαλίτιδας ζώνης σε Αν. Αιγαίο-Αν. Μεσόγειο τις οποίες η Αθήνα δέχεται ή ενδέχεται να κουβεντιάσει), όπως οι θαλάσσιες ζώνες μεταξύ Κρήτης-Ρόδου -περιοχή που Ελλάδα-Αίγυπτος οριοθέτησαν ΑΟΖ, η αποστρατιωτικοποίηση των μεγάλων και το ιδιοκτησιακό καθεστώς μικρών νησιών του Αιγαίου, η πολιτική κατάσταση στη Θράκη. Πρόσθετα με αυτήν την πολιτική η Τουρκία επιχειρεί να κατοχυρώσει όλη την υφαλοκρηπίδα, τη δυνητική ΑΟΖ και την αιγιαλίτιδά ζώνη της Ελλάδας πέραν των 6 ν.μ, στην περιοχή ανατολικά της Ρόδου (28ος Μεσημβρινός). Η εφαρμογή της υποκινήθηκε από πρόσφατα γεγονότα, τα οποία την έπεισαν ότι μπορεί και πρέπει να ασκήσει εκ νέου καταναγκαστική πολιτική. Μερικά εξ’ αυτών είναι:
- Η άρνηση της ΕΕ στο ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας.
- Ο χαρακτηρισμός διεκδικούμενη από ΗΠΑ-ΕΕ της περιοχή δράσης του Oruc Reis.
- Η στοχοποίηση των Κίνα-Ρωσία-Ιράν από τον M. Pompeo στην επίσκεψη του στην Ελλάδα, αλλά και η αναφορά του στην ανάγκη διατήρησης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
- Οι εκκλήσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ-Γερμανίας-Γαλλίας για ελληνοτουρκικό διάλογο.
- Η αναγνώριση από το Μητσοτάκη των Τουρκικών διεκδικήσεων στην Αν. Μεσόγειο, αλλά και η επισήμανση του ότι η Ελλάδα συζητά μόνο για θαλάσσιες ζώνες.
- Η επιστολή της Ελληνίδας μόνιμης αντιπροσώπου στον ΟΗΕ που θυμίζει, ότι ελλείψει συμφωνιών οριοθέτησης η Αθήνα προσδιορίζει την υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ της με βάση τη μέση γραμμή. Επισημαίνεται ότι η Ελλάδα στις συμφωνίες με Ιταλία-Αίγυπτο αποδέχτηκε ότι τα νησιά της έχουν μειωμένη ή μηδενική επήρεια.
Όταν γραφόταν αυτές οι γραμμές ΗΠΑ και Γερμανία σε οξύ, αλλά αναντίστοιχο των Τουρκικών προκλήσεων, τόνο καταδίκαζαν τις ενέργειες της Άγκυρας. Ωστόσο συνέχιζαν να ζητούν διάλογο, χαρακτηρίζοντας εκ νέου «διεκδικούμενη από την Ελλάδα» και «αμφισβητούμενη» την περιοχή δράσης του Oruc Reis. Αντίστοιχα το Παρίσι αδρανούσε στις Τουρκικές προκλήσεις στην Κύπρο, παρότι εξελίσσονται και σε περιοχή δράσης της Total και ενώ υπάρχει αμυντική συμφωνία Κύπρου-Γαλλίας. Την ίδια στιγμή η Αθήνα φωνασκούσε στους συμμάχους της να συμμορφώσουν την Τουρκία για να εκκινήσουν οι διερευνητικές επαφές, ορίζοντας ως «κόκκινη γραμμή» την προσβολή της εθνικής της κυριαρχίας στα 6 ν.μ. Συνακόλουθα η Άγκυρα προχωρούσε το σχέδιο της, κατηγορώντας μάλιστα την Ελλάδα στο Σ.Α. του ΟΗΕ για την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή.
PhD© Διεθνολόγος-Πολιτικός Επιστήμονας
https://www.militaire.gr/quot-i-adiexodi-gia-to-lao-elliniki-exoteriki-politiki-quot/
Η Άγκυρα ετοιμάζεται να κάνει βολές με S-400 στη Μαύρη Θάλασσα, την ώρα που υποτίθεται ότι στη Σύνοδο της ΕΕ εξετάζουν τη διαγωγή της! Ο τουρκικός Τύπος έχει σήμερα σχετικά δημοσιεύματα για βολές των τουρκικών S-400 στη Μαύρη Θάλασσα! Η Άγκυρα προκαλεί ανοιχτά τη Δύση και ειδικά τους Αμερικανούς που έχουν ενοχληθεί από την απόκτηση των S-400 από την Τουρκία. Παρόλα αυτά το καθεστώς Ερντογάν δείχνει να μην επηρεάζεται.
Να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα που διαθέτει S-300, έχει…τολμήσει να κάνει μία εκπαιδευτική βολή σε διάστημα 22 χρόνων!!!
Την ίδια ώρα η ελληνική κυβέρνηση επιμένει να βαδίζει στο δικό της αδιέξοδο όπως φαίνεται δρόμο στα ελληνοτουρκικά. Σε δημόσιες τοποθετήσεις τους ειδικοί και αξιοσέβαστοι αναλυτές και καθηγητές την καλούν να αλλάξει ρότα και να σπεύσει να δεχτεί την αμυντική συμφωνία που έχει εδώ και μήνες προτείνει ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν στην Ελλάδα. Η Αθήνα παρά τις διαδοχικές απογοητεύσεις που έχει υποστεί από την ΕΕ που καθοδηγείται από τη Γερμανία, επιμένει να ακολουθεί το “δρόμο του Βερολίνου” που μας έχει βάλει κυριολεκτικά στη γωνία: ο Ερντογάν μας πιέζει στρατιωτικά για να μας επιβάλλει την ατζέντα συζητήσεων που εκείνος επιθυμεί και οι δήθεν σύμμαχοι μας -με πρώτους τους Γερμανούς- αντί να του τραβήξουν το αυτί πιέζουν εμάς για να συζητήσουμε ακόμη και την αποστρατιωτικοποίηση νησιών μας!
Η Γαλλία δεν “ερωτεύθηκε” την Ελλάδα και μας προσφέρει την εναλλακτική λύση της αμυντικής συνεργασίας και για λόγους εξοπλιστικούς. Αλλά όχι μόνο γι΄ αυτούς! Η Γαλλία έχει μεγάλα συμφέροντα και στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Παντού διαπιστώνει ότι η Τουρκία του Ερντογάν “μπλέκεται στα πόδια της” πολύ περισσότερο απ΄ όσο μπορεί να ανεχτεί η Γαλλία. Θέλει λοιπόν να “κοντύνει” τον Ερντογάν και γι΄ αυτό επιθυμεί αμυντική συνεργασία εκτός ΝΑΤΟ με την Ελλάδα.
Αντί λοιπόν να εξετάσουμε τις εναλλακτικές λύσεις μας, επιμένουμε σε αδιέξοδη πορεία η οποία μέχρι στιγμής μας έχει οδηγήσει ήδη να “σβήσουμε” την κόκκινη γραμμή των 12 μιλίων και να την χαράξουμε…στα 6 μίλια!
Τα όσα λέει ο υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης είναι ενδεικτικά:
«Όταν λέμε εθνική κυριαρχία εννοούμε αυτονοήτως τα εθνικά χωρικά ύδατα τα οποία σήμερα είναι προσδιορισμένα στα έξι ναυτικά μίλια». Σα να λέει κανείς στους Τούρκους: ελάτε ως τα έξι μίλια και δεν θα σας πειράξει κανείς.
Από Militaire News -16/10/2020
https://www.militaire.gr/i-toyrkia-pyrodotei-toys-s-400-kai-i-athina-epimenei-stin-adiexodi-politiki-antimetopisis-tis/
Έπειτα από την απροθυμία της Ελλάδας να ζητήσει από την ΕΕ να επιβληθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας για τις αυθαιρεσίες που κάνει σε βάρος μας στην Ανατολική Μεσόγειο, και τη σταθερά φιλοτουρκική στάση της Γερμανίας, η ελληνική κυβέρνηση εναποθέτει τις ελπίδες της στις ΗΠΑ περιμένοντας τον Τραμπ ως από μηχανής θεό να προβεί σε μια ηχηρή παρέμβαση. Έχουμε όμως αναρωτηθεί ποτέ πραγματικά γιατί οι Αμερικανοί δεν χαλιναγωγούν τον Ερντογάν; Η επικρατούσα αντίληψη είναι πως οι Αμερικανοί αφήνουν την Τουρκία να αλωνίζει επειδή έχουν ανάγκη να την κρατούν «μέσα στο μαντρί» λόγω της τεράστιας στρατηγικής σπουδαιότητας που έχει ο κόμβος Βόσπορος – Προποντίδα – Δαρδανέλια μέσω του οποίου κρατιέται η Ρωσία εγκλωβισμένη στη Μαύρη Θάλασσα και ελέγχονται οι κινήσεις του στόλου της στη Μεσόγειο. Υποστηρίζεται επίσης ότι η Τουρκία είναι τόσο υπερήφανη και ευέξαπτη ώστε οι Αμερικανοί δεν τολμούν να την τιμωρήσουν για τους τσαμπουκάδες που πουλάει αριστερά-δεξιά, από φόβο μήπως φύγει από το ΝΑΤΟ και προσκολληθεί στη Ρωσία του Πούτιν.
Τα επιχειρήματα αυτά όμως, που τα αποδεχόμαστε συνήθως αβασάνιστα, δεν έχουν ρεαλιστική βάση:
1) Αν η Τουρκία ήθελε να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ και να προσεταιριστεί τη Ρωσία, θα το είχε κάνει ήδη. Εφόσον όμως προτιμά να παραμένει στη Συμμαχία κάτι υπολογίζει ή κάτι φοβάται.
2) Η Τουρκία έχει αναπτύξει πλέον τόσο στενές σχέσεις με τη Ρωσία, ώστε κάθε άλλο παρά αντιρωσικό ανάχωμα μπορεί να θεωρηθεί. Εκτός του ότι επιτρέπει όλες τις διελεύσεις ρωσικών πλοίων από τον Βόσπορο βάσει της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936, διακινεί το ρωσικό φυσικό αέριο προς την Ευρώπη μέσω του αγωγού «Turkish Stream», αγοράζει υπερσύγχρονα ρωσικά όπλα όπως οι S-400 και συνεργάζεται με τη Ρωσία για την κατασκευή πυρηνικού αντιδραστήρα στο Ακουγιού γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της και το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
3) Αν η Τουρκία είναι τόσο υπερήφανη και ευέξαπτη ώστε οι Αμερικανοί να μην τολμούν να της πουν ούτε κουβέντα, τότε γιατί όταν ακυρώθηκε η παράδοση των αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών F-35 οι Τούρκοι «ποιήθηκαν την νήσσαν»; Το πρόγραμμα των F-35 είναι αξίας περίπου 10 δις δολαρίων για την Τουρκία, η οποία έχει επενδύσει πάρα πολλά σ’ αυτό και οι βιομηχανίες της εμπλέκονται εδώ και χρόνια στην κατασκευή εξαρτημάτων για τα συγκεκριμένα αεροσκάφη. Είδε κανείς την Τουρκία να διαμαρτύρεται έντονα στους Αμερικανούς για αυτή την πρωτοφανή προσβολή που της έκαναν, να μην της παραδώσουν ήδη πληρωμένα αεροσκάφη; Κανονικά, αν όντως οι Τούρκοι ήταν τόσο υπερφίαλοι όπως νομίζουμε, θα έπρεπε να έχουν ξεσηκώσει το σύμπαν για την απόφαση των Αμερικανών να μπλοκάρουν την παράδοση των F-35. Κι όμως, δεν κάνουν απολύτως τίποτα και την αποδέχονται σιωπηλά. Τι συμβαίνει εδώ;
Η Ρωσία έχει προσεγγίσει τα τελευταία χρόνια την Τουρκία με αποκλειστικό σκοπό να προκαλέσει τα μέγιστα δυνατά προβλήματα στο ΝΑΤΟ – και αν μπορέσει να το διασπάσει ρυμουλκώντας την Τουρκία εκτός Συμμαχίας. Ούτε αγάπησαν ξαφνικά τους Τούρκους οι Ρώσοι, ούτε τους εμπιστεύονται. Απλώς την περικύκλωσή τους από το ΝΑΤΟ θέλουν να σπάσουν, και τίποτα περισσότερο. Αυτά τα ρωσικά αισθήματα προς την Τουρκία ωστόσο είναι αμοιβαία. Ούτε οι Τούρκοι εμπιστεύονται τους Ρώσους, ούτε τρέφουν καμία συμπάθεια απέναντί τους. Οι δύο λαοί είναι παραδοσιακά εχθροί και έχουν πολεμήσει ο ένας τον άλλον πάμπολλες φορές τους τελευταίους αιώνες. Αν υπάρχει μία χώρα στον άμεσο περίγυρο της Τουρκίας που μπορεί όχι μόνο να της καταφέρει ισχυρό πλήγμα, αλλά να την καταστρέψει ολοκληρωτικά, να τη διαμελίσει και να βάλει ταφόπλακα στα οθωμανικά αυτοκρατορικά οράματα, αυτή είναι η Ρωσία. Και οι Τούρκοι δεν το ξεχνούν ποτέ αυτό, παρά την περιστασιακή λυκοφιλία που έχουν τώρα με τη Μόσχα.
Στην πραγματικότητα η Τουρκία ξέρει ότι μπορεί να διαλέγεται με ασφάλεια με τη Ρωσία μόνο όσο παραμένει η ίδια μέλος του ΝΑΤΟ. Η μόνη ουσιαστική εξασφάλιση που έχουν προς το παρόν οι Τούρκοι έναντι της τρομακτικής ρωσικής απειλής, είναι η συμμετοχή τους στη Συμμαχία. Για όσο διάστημα η Τουρκία δεν διαθέτει δικά της πυρηνικά όπλα ώστε να μπορεί να αποτρέψει μία καταστροφική ρωσική επίθεση εναντίον της, είναι υποχρεωμένη να παραμένει στους κόλπους του ΝΑΤΟ όσο κι αν απεχθάνεται αυτό το δυτικό χριστιανικό αμυντικό κλαμπ.
Γι’ αυτό άλλωστε και ο απώτατος στόχος του στρατηγικού σχεδίου του Ερντογάν είναι να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα, ώστε να απεξαρτηθεί πλήρως από το ΝΑΤΟ και να μπορεί να λειτουργεί ως περιφερειακή Υπερδύναμη. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να παραμείνει στο ΝΑΤΟ, διαφορετικά θα γίνει βορά στα νύχια της ρωσικής αρκούδας.
Επομένως όσο αυστηρά και αν συμπεριφερθούν οι Αμερικανοί έναντι των Τούρκων ΣΗΜΕΡΑ, η Τουρκία δεν πρόκειται να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ ούτε να διαρρήξει τις σχέσεις της με την Αμερική – κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα με την υπόθεση των F-35. Αν οι Αμερικανοί έχουν ανάγκη μία φορά την Τουρκία, η Τουρκία έχει ανάγκη τους Αμερικανούς δέκα φορές.
Η αμερικανική κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να κόψει τον βήχα του Ερντογάν μέσα σε ένα 24ωρο, αν τον απειλούσε με πολύ σοβαρές κυρώσεις, ακόμη και με εξαναγκασμό της Τουρκίας να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως σε μια τέτοια περίπτωση σθεναρής αμερικανικής στάσης, η Τουρκία θα μαζευόταν αμέσως και θα έπαυε να παριστάνει τον νταή της Ανατολικής Μεσογείου διότι θα έβλεπε το χαμόγελο του Πούτιν από την άλλη πλευρά και θα την έκοβε κρύος ιδρώτας.
Άρα οι Αμερικανοί ΜΠΟΡΟΥΝ να συμμαζέψουν τους Τούρκους δίχως να υποστεί καμία βλάβη το ΝΑΤΟ, ούτε τα συμφέροντά τους, αλλά απλώς ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να το κάνουν. Ας μην βαυκαλιζόμαστε λοιπόν με τη δήθεν σπουδαία στρατηγική αξία της Τουρκίας, και δεχόμαστε παθητικά την απαράδεκτη αμερικανική πολιτική των ίσων αποστάσεων μεταξύ ενός πιστού συμμάχου τους και ενός συμφεροντολόγου τραμπούκου που βρίσκεται σε παροξυσμό εθνικιστικού μεγαλείου.
Stirlitz
https://www.capital.gr/forum/thread/6911193?page=1&messageId=6911194
16 Οκτωβρίου 2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο: Έντονη αποδοκιμασία στην Τουρκία,
αλλά κυρώσεις "γιοκ"(slpress.gr/ 16-10-2020)
Πως κατέρρευσαν οι ελληνικές κόκκινες γραμμές σε χρόνο-ρεκόρ
(slpress.gr/ 16-10-2020)
12 μίλια: H στρατηγική ευκαιρία Ρουά-Ματ(www.capital.gr/16-10-2020)
τους S-400(www.huffingtonpost.gr/16-10-2020)
και υποχωρήσεις που έχουν συντελεστεί(www.anixneuseis.gr/16-10-2020)
Το πεντάγωνο των ελληνικών παραχωρήσεων στην περιοχή
ανατολικά της Ρόδου(www.anixneuseis.gr/16-10-2020)