Οι κυρώσεις στα αζήτητα και ο Ερντογάν για μπάνια στο Βαρώσι.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Οι μπουλντόζες της τουρκοποίησης της Αμμοχώστου.
(2) Δον Κιχώτης χωρίς Σάντσο Πάντσα & ΑΝΑΝιστές…
Οι κυρώσεις στα αζήτητα και ο Ερντογάν για μπάνια στο Βαρώσι.
Δόθηκε… χώρος στη διπλωματία, μπήκαν στο ράφι οι κυρώσεις και πριν αλέκτορα φωνήσαι , οι Τούρκοι έστειλαν την κίνηση καλής θέλησης της Ε.Ε. στα αζήτητα. Προχώρησαν στο άνοιγμα τμήματος της παραλιακής περιοχής της περίκλειστης πόλης της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Οι παρασκηνιακές διεργασίες που διεξήχθηκαν την περασμένη εβδομάδα, πριν και κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, διευκόλυναν εν πολλοίς την υλοποίηση των επεκτατικών σχεδίων της κατοχικής δύναμης.
Η καγκελάριος Μέρκελ, που βρισκόταν σε ανοικτή γραμμή με τον Ερντογάν, έπεισε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη πως ο Τούρκος Πρόεδρος θα απέσυρε το γεωτρύπανο «Γιαβούζ» και ως απάντηση στην «κίνηση καλής θέλησης» της κατοχικής δύναμης, δεν θα έπρεπε η Λευκωσία να επιμένει στις κυρώσεις κατά της Άγκυρας. Αυτό έγινε.
Και ενώ ήταν γνωστό εδώ και μια εβδομάδα ότι ο Ερντογάν είχε δώσει εντολές στο κατοχικό καθεστώς να προχωρήσει σε βήμα σταδιακού ανοίγματος της περίκλειστης πόλης- είτε τη Δευτέρα είτε χθες Τρίτη-τούτο υποβαθμίστηκε. Όχι από τη Λευκωσία που κινείτο από την πρώτη στιγμή σε όλα τα διπλωματικά επίπεδα, αλλά από τη φίλη του κ. Ερντογάν, την κ. Μέρκελ, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισιέλ και την Κομισιόν. Η κ. Μέρκελ πήρε ως έπαθλο την ( προσωρινή) αποχώρηση του «Γιαβούζ», άλλα άφησε το θέμα της Αμμοχώστου εκτός των συζητήσεων. Κι αυτό γιατί προφανώς ο Τούρκος Πρόεδρος δεν το συζητούσε. Ήταν αποφασισμένος να προχωρήσει και μάλιστα ανενόχλητος. Άλλωστε πήρε το μήνυμα από την Ε.Ε. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να απειλεί, να παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα και να μην τιμωρείται.
Σημειώνεται συναφώς ότι χθες, μετά από παρέμβαση του Προέδρου Αναστασιάδη, η Γερμανίδα καγκελάριος επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η επικοινωνία έγινε πριν τις κοινές ανακοινώσεις Ερντογάν με τον ψευδοπρωθυπουργό, Ερσίν Τατάρ στην Άγκυρα και είναι πρόδηλο εκ του αποτελέσματος ότι οι παροτρύνσεις Μέρκελ δεν απέδωσαν. Η τελευταία εισέπραξε και παράπονα από τον συνομιλητή της επειδή, όπως ισχυρίσθηκε, «τα ευρωπαϊκά συμφέροντα δεν πρέπει να τελούν υπό την ομηρεία της Ελλάδας και της Κύπρου».
Στο κάδρο εκείνων που πρέπει να χρεωθούν την εξέλιξη με την Αμμόχωστο- χωρίς να συγκαλύπτονται πιθανά δικά μας λάθη- είναι και τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία γνώριζαν τι θα γινόταν. Και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Γκουτέρες και η εδώ εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού, Ελίζαμπεθ Σπέχαρ. Δεν έκαναν τίποτε απολύτως.
Πολλοί θεωρούν πως η ενέργεια αυτή έγινε μόνο και μόνο για να ενισχυθεί ο εκ των εγκάθετων της Άγκυρας στα κατεχόμενα, Ερσίν Τατάρ, ενόψει των παράνομων εκλογών της ερχόμενης Κυριακής. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Το άνοιγμα του παραλιακού τμήματος, αποτελεί βήμα για τον πλήρη εποικισμό της περίκλειστης περιοχής.
Πάντα ήταν σχέδιο της Άγκυρας να εποικίσει την περιοχή. Δεν το έκανε όσο θεωρούσε πως μπορούσε να χρησιμοποιήσει το χαρτί αυτό σε συνομιλίες. Τώρα, προφανώς και τερματίζει, με τη κίνηση τούτη, κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση επίτευξης συμφωνίας.
Τι μπορεί να γίνει;
Πρώτο, είναι η προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αυτό χρειάζεται χρόνο και θα πρέπει να αξιολογηθούν και τα ενδεχόμενα αποτελέσματα. Εάν πρόκειται να εγκριθεί μια προεδρική δήλωση, να επαναληφθούν αναφορές σε προηγούμενα ψηφίσματα, τότε η Τουρκία θα προχωρήσει ανενόχλητη. Από τέτοιες αναφορές έχουμε βαρεθεί και η Τουρκία δεν… συγκινείται.
Δεύτερο, στο πεδίο της Ε.Ε. υπάρχουν εργαλεία. Η Λευκωσία θα πρέπει να αισθάνεται ότι την έχουν ξεγελάσει από τα όσα σημειώθηκαν την περασμένη εβδομάδα. Ως εκ τούτου θα πρέπει να προχωρήσει με κάθε τρόπο να αξιοποιήσει δυνατότητες μέσα από την Ένωση. Μεταξύ άλλων, κινήσεις για πάγωμα κονδυλίων προς τα κατεχόμενα και την Τουρκία. Ούτε ευρώ στην κατοχική Τουρκία και στα κατεχόμενα.
Υπάρχουν κι άλλα μέτρα που θα μπορούν να δημιουργήσουν κόστος στην τουρκική πλευρά, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Είναι προφανές πως συνομιλίες για το Κυπριακό υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν να διεξαχθούν. Κι αυτό δεν είναι ευθύνη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά της Τουρκίας και των όσων τη στηρίζουν εντός και εκτός της Ε.Ε. Όσοι επιμένουν στην πολιτική του κατευνασμού. Οι ευθύνες της Λευκωσίας βρίσκονται στους χειρισμούς που έγιναν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Δεν είναι «χώρο στη διπλωματία», που δόθηκε αλλά στην κατοχική Τουρκία για να προχωρήσει στην υλοποίηση των επεκτατικών της σχεδιασμών.
Κώστας Βενιζέλος
7 Οκτωβρίου 2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Βαρώσια... BIROL BEBEK VIA GETTY IMAGES,6/10/ 2020 Βαρώσια - Το κατοχικό κράτος ανοιξε τμήμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και το έκανε πανηγυρικά, πέντε μέρες πριν τις παράνομες εκλογές στα κατεχόμενα με έμμεσο στόχο την ώθηση στον Ερσίν Τατάρ μήπως και εκλεγεί κατοχικός ηγέτης την Κυριακή 11 Οκτωβρίου
1.
Οι μπουλντόζες της τουρκοποίησης της Αμμοχώστου.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, σε πλήρη σύμπλευση με την Ελλάδα, οφείλει να καταστήσει σαφές ότι δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από τον τερματισμό της κατοχής σε κάθε ακτογραμμή της τουρκοκρατούμενης Κύπρου.
Η κατοχική Τουρκία έκανε αυτό που εξαγγέλλει εδώ και καιρό: Άνοιξε τμήμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και το έκανε πανηγυρικά, πέντε μέρες πριν τις παράνομες εκλογές στα κατεχόμενα. Ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Ερσίν Τατάρ εκμεταλλεύτηκαν τη διάσκεψη Τύπου για την επαναλειτουργία του αγωγού νερού που ενώνει την Τουρκία και τα κατεχόμενα, για να δώσουν τη χαριστική βολή στην επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της.
Με έμμεσο στόχο την ώθηση στον Ερσίν Τατάρ μήπως και εκλεγεί κατοχικός ηγέτης την Κυριακή 11 Οκτωβρίου,ο Τούρκος πρόεδρος, μια μόλις μέρα μετά την αποχώρηση του γεωτρύπανου «Γιαβούζ» από την κυπριακή ΑΟΖ, ξεδίπλωσε την αδηφαγία του στο κωματώδες σώμα της Αμμοχώστου. Η ζωντανή σύνδεση με την κατεχόμενη πόλη, οι μπουλντόζες, οι κανιβαλισμοί των κατοχικών αρχών στα δέντρα που ζωντανεύουν την πόλη-φάντασμα είναι εικόνες που δύσκολα θα λησμονηθούν.
Το κομμάτι της παραλίας της Αμμοχώστου που πρόκειται να δοθεί στο κοινό είναι μήκους 1,5 χιλιομέτρου και εκτείνεται ανάμεσα στο ξενοδοχείο «PalmBeach» και την παραλία-απαρτχάιντ που χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από αξιωματικούς του κατοχικού στρατού και τις οικογένειές του.
Σε μια απόφαση που εξαγγέλλεται εδώ και χρόνια, η κατοχική Τουρκία αγνόησε τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ 550 (1984) και 789 (1992), που αξιώνουν την επιστροφή της περίκλειστης πόλης στους νόμιμους κατοίκους της και ξέσπασε στο κενό του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας, των ΗΠΑ και όλων όσοι έγιναν ακροατές των παραλογισμών του Ταγίπ Ερντογάν όλο αυτό το διάστημα.
Έστω και την υστάτη, το Εθνικό Συμβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας υποχρεώθηκε να συμφωνήσει στο μίνιμουμ: Καταδίκασε τις σημερινές ενέργειες της Τουρκίας, την κάλεσε να ανακαλέσει και να συμμορφωθεί με τα ψηφίσματα. Εξέφασε δε ετοιμότητα «για έναν γόνιμο διάλογο για την επίλυση του Κυπριακού» στη βάση του πλαισίου των ψηφισμάτων του ΟΗΕ –ξανάμανα. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ ανησυχεί, ως συνήθως και αόριστα τονίζει την ανάγκη αποφυγής μονομερών ενεργειών, ο Μπορέλ ψάχνει «ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης» και οι ισχυροί χάσκουν μπροστά στη νέα παρανομία του καθεστώτος Ερντογάν.
Κι ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία προσέφυγε ακόμα μια φορά στο Συμβούλιο Ασφαλείας για το θέμα των Βαρωσίων, είναι ιδανικό να επισημανθεί πως η αμμοχωστοποίηση του Κυπριακού είναι αυτό που έδωσε τον «αέρα» στην Τουρκία να παίζει με την περίκλειστη πόλη.Η (πανελλήνια) πολιτική του κατευνασμού έδωσε στο πιάτο του Ερντογάν και την Αμμόχωστο και τώρα όλα δείχνουν ρευστά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η Κυπριακή Δημοκρατία, σε πλήρη σύμπλευση με την Ελλάδα, οφείλει να καταστήσει σαφές ότι δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από τον τερματισμό της κατοχής σε κάθε ακτογραμμή της τουρκοκρατούμενης Κύπρου. Τα υπόλοιπα, περί ετοιμότητας για επάνοδο σε διάλογο, είναι όνειρα θερινής νυκτός για να ικανοποιείται η εσωτερική κατανάλωση. Μπροστά, λοιπόν, στις εικόνες των εκσκαφέων που ματώνουν ξανά το σώμα της κατεχόμενης Κύπρου, είναι επάναγκες να προταχθεί ο αντικατοχικός αγώνας, η αξιοπρέπεια, η καταγγελία του τουρκικού φασισμού. Αλλιώς, στις επόμενες διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού, δεν θα συζητηθεί ούτε η μισή Λευκωσία.
Αλέκος Μιχαηλίδης
Δημοσιογράφος
6 Οκτωβρίου 2020
Η φωτογραφία που ανήρτησε το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών. Η Λευκωσία με μιναράεδες και τουρκικές σημαίες. Και πίσω ο κατεχόμενος Πενταδάκτυλος. Φωτογραφία via του υπουργείου Εξωτερικών της Γαλλίας
2.
Δον Κιχώτης χωρίς Σάντσο Πάντσα & ΑΝΑΝιστές…
ΕΙ Ν Α Ι να γελάει κανείς πώς καταντήσανε ακόμη και τα δικά τους παλαιότερα επιχειρήματα. Πώς τα έχουνε εξευτελίσει αναποδογυρισμένα, εν έτει 2020, με την αρθρογραφία των εν Λευκωσία και εν Αθήναις αμετανόητων και απαρηγόρητα τεθλιμμένων για το 76% στο Δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, διά του οποίου η δημοκρατική πλειοψηφία του λαού απέρριψε τη «λύση Ανάν».
ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΝΤΑΙ κι επικρίνουν την τωρινή απόφαση της Λευκωσίας ν’ αξιοποιήσει τις θεσμικές δυνατότητές της, ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περιγελούν τη μεθόδευση και την επιδίωξη της κυπριακής Κυβέρνησης να επιτύχει εναντίον της Τουρκίας – Κατακτητή και Ένοπλου Επιδρομέα, ευρωπαϊκές κυρώσεις ανάλογες με εκείνες που σχεδιάζονται σε βάρος του δικτατορικού καθεστώτος της Λευκορωσίας. Και δεν διστάζουν, με την αρθρογραφία τους να κατεξευτελίσουν και το κύριο – το κυριότερο επιχείρημά τους, όταν το 2002-2004 υποστήριζαν την «λύση Ανάν»…
ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ: Έλεγαν και διαλαλούσαν και αρθρογραφούσαν και επιχειρηματολογούσαν και προπαγάνδιζαν τότε, νυχθημερόν, από τον Νοέμβριο του 2002 μέχρι και τον Απρίλιο του 2004, ότι:
– «Ναι μεν είχε χίλια – μύρια αρνητικά στοιχεία και προβληματικό περιεχόμενο και πλήθος τουρκικούς κινδύνους η λύση Ανάν, η ένταξη όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση του νέου κυπριακού κράτους Ανάν, θα παρείχε την επαρκή ασφάλεια και τις θεσμικές ευρωπαϊκές δυνατότητες, ώστε να ορθοποδήσει και να βελτιωθεί, αφού το Common State της νέας Κύπρου θα γινόταν πλήρες μέλος της ΕΕ, με αναπόδραστη ισχύ και λειτουργία του ευρωπαϊκού κεκτημένου»…
Τ Ω Ρ Α, μετά από 16 χρόνια επιπρόσθετης εμπειρίας για το τι εστί ερντογανική Τουρκία και πόσο η Άγκυρα εκβιάζει την ΕΕ, οι ίδιοι γιουχαΐζουν την ευρωπαϊκή προσπάθεια της Κυβέρνησης ως… έναν «Δον Κιχώτη χωρίς καν δίπλα του τον Σάντσο Πάντσα»:
– Κοροϊδεύουν την προσπάθεια της Κύπρου να αξιοποιήσει τις θεσμικές δυνατότητες που παρέχει σε κάθε κράτος – μέλος η Ε.Ε. και τις οποίες ΟΙ ΙΔΙΟΙ κανοναρχούσαν ως καθημερινό ψωμοτύρι της προπαγάνδας τους υπέρ της «λύσης Ανάν»:
– Με κοσμητικά επίθετα του επιπέδου «μαθητευόμενοι μάγοι της εξωτερικής πολιτικής».
– Και με τουρκικής προελεύσεως χαρακτηρισμούς για τους Έλληνες Κυπρίους ως… «τα κακομαθημένα παιδιά».
Κ Ο Ι Ν Ο Σ παρονομαστής και… ενορχηστρωτής της αρθρογραφίας αυτού του περιεχομένου και επιπέδου, εξαιρουμένων των μικροπολιτικών, παραπολιτικών και ιδιοτελών προσωπικών εκάστου στοχεύσεων, αποτελούν δύο κυρίως και ομολογημένοι στην αρθρογραφία τους «άξονες σκέψης»:
(α) Η ΕΜΜΟΝΗ σε «λύση» τύπου Ανάν για το Κυπριακό. Με απύθμενο κι ασίγαστο μίσος και μεγάλες δόσεις κακεντρέχειας εναντίον πάντων των διαφωνούντων. Ιδίως δε, και ακόμη περισσότερο, σε βάρος όσων υπήρξαν το 2004 «ηγέτες του ΝΑΙ» και θεωρούνται πλέον ως προσχωρήσαντες στο «ΟΧΙ» των Απορριπτικών.
(β) Η ΕΜΜΟΝΗ στη «γραμμή» Κατευνασμού της Τουρκίας: «Μη θυμώσουμε τον Ερντογάν» (την επικράτηση του οποίου οι ίδιοι πανηγύριζαν πρωτοσέλιδα ως… ελπιδοφόρα για την Κύπρο!!!). Ούτως ώστε, λένε με τα δικά τους λόγια δημοσίως, «να καταφέρουμε να πείσουμε την Τουρκία, μέσα από έμπρακτες ενέργειες, ότι με την επίλυση των προβλημάτων στην γειτονιά μας, με την ύπαρξη σχέσεων ειρηνικών με τις γειτονικές χώρες θα καταφέρει η Τουρκία να γίνει μέρος των συζητήσεων για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου που υπάρχει στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και γι’ αυτό χρειάζεται να πείσουμε την Τουρκία ότι με σωστή λύση του Κυπριακού θα έχει και η ίδια να αποκομίσει οφέλη τα οποία θα προκύψουν από τη συμμετοχή της στις ευρύτερες συζητήσεις για αξιοποίηση του φυσικού αερίου»….
Β Ε Β Α Ι Ω Σ και τότε, 2002-2004, ένας αστόχαστος φανατισμός πολιτικής εθελο-τύφλωσης αδιάτρητων παρωπίδων, επιπρόσθετος των τότε μικροπολιτικών, παραπολιτικών και ιδιοτελών προσωπικών εκάστου στοχεύσεων, καθοδηγούσε τους δικούς τους «άξονες σκέψης», την επιχειρηματολογία και την προπαγάνδα τους υπέρ της «λύσης Ανάν»:
– Απέτυχαν να πείσουν την πλειοψηφία του δημοκρατικού και αντιστασιακού λαού.
– Στη δημοκρατικότερη έκφανση της λαϊκής κυριαρχίας, στο Δημοψήφισμα του Σαββάτου, 24ης Απριλίου 2004, έκαστος πολίτης αυτοπροσώπως, ιδιοχείρως, μυστικά και αδιαμεσολάβητα, αυτεξούσιος αυτοκράτορας της ψήφου του, συγκρότησε το 76% της λαϊκής σοφίας που απέρριψε τη «λύση Ανάν».
Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ δεν επέτρεψε τη μετατροπή του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε ελεγχόμενο από την Άγκυρα τουρκικό προτεκτοράτο πολιτικής εξίσωσης του 82% με το 18% (την τουρκιστί εκδοχή της «πολιτικής ισότητας») με πολίτευμα τη δικτατορία «Τριών Ξένων Δικαστών»:
– ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ, ένα τέτοιο εκτρωματικό πολιτειακό μόρφωμα, συγκυριαρχούμενον από τους Τούρκους Διζωνικό Συνεταιρισμό, «Κκόμον Στέιτ», υπαγωγής ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της Κύπρου, ως προτεκτοράτου, υπό τον διαρκή στρατηγικό έλεγχο της Τουρκίας, να ενταχθεί στην ΕΕ το 2004. Και ως νόμιμο έκτοτε προγεφύρωμα της Τουρκίας εντός ΕΕ, ν’ αξιοποιείται από την Άγκυρα για τη μεθοδική προώθηση των νεο-οθωμανικών επιδιώξεων τού διακηρυγμένου από το 2001 «Στρατηγικού Βάθους» των… «ισλαμο-δημοκρατών» και εν τέλει ισλαμο-φασιστών – τζιχαντιστών του Ερντογάν, του ΑΚΡ και των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί.
– ΠΟΙΑ ΤΥΧΗ θα είχε και εντός ΕΕ, από το 2004 – εάν μοιραία επικρατούσε το «ΝΑΙ» – ένα ελεγχόμενο από την Τουρκία κυπριακό κράτος Ανάν, εύκολα μπορεί ο καθένας να συλλογιστεί. Βλέποντας την πασίδηλη και πασίγνωστη έκτοτε πολιτική της ερντογανικής Τουρκίας:
– Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μετατρεπόταν σε κοινότητα των Κκούπρους Ρουμλάρ, «χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα», όπως ορθότατα και οξυδερκώς είχε διακηρύξει τότε και ο ηγέτης του «ΟΧΙ», Τάσσος Παπαδόπουλος.
Ε, ΛΟΙΠΟΝ και σε… προτελευταία ανάλυση:
Η σημερινή, εν έτει 2020 αρθρογραφία των αδιόρθωτων ΑΝΑΝιστών μας στις εφημερίδες της Λευκωσίας και των Αθηνών, εναντίον του «Δον Κιχώτη χωρίς καν τον Σάντσο Πάντσα» και εναντίον των «Κακομαθημένων παιδιών» εντός της ΕΕ, δικαιώνει ξανά και περίτρανα, κατά ποσοστό 1000% επί 16 χρόνια, τη λαϊκή απόφαση του «ΟΧΙ», ως έκφραση της εθνικής, δημοκρατικής και ελληνικής Αντίστασης του 76% της 24ης Απριλίου 2004. Και μάλιστα με τα δικά τους, τα τότε και τα τώρα «επιχειρήματα»…
Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
7-10-2020
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ