Όταν ο Αττίλας έπαιζε… υπέροχα πιάνο: Μετά την εισβολή οι Τούρκοι γέμιζαν στρατιωτικά καμιόνια με μουσικά όργανα και τα έστελναν στην τουρκική ελίτ.
- Κλειστή περιοχή της Αμμοχώστου, 1975 ή 1976 και οι λεηλασίες δεν είχαν σταματήσει. Το πλιάτσικο ήταν καθημερινό, ένα τουρνέ των σφετεριστών και των κλεφτοκοτάδων. Ο νικητής, ο κατακτητής, αρπάζει λάφυρα. Τα πάντα στριμώχνονται στα στρατιωτικά καμιόνια. Χρήσιμα και μη. Η μοιρασιά γίνεται στη συνέχεια και προτεραιότητα είχαν οι βαθμοφόροι και οι πολιτικοί, οι παράγοντες.
Ο Ερντίντς Γκιουντούζ, αρθρογράφος της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Γενίντουζεν» σήμερα, περιγράφει μια προσωπική του εμπειρία, σε άρθρο του ( 21.11.2020, μετ. ΓΤΠ). Του είχε ανατεθεί, όπως αναφέρει, το καθήκον από τον κατοχικό στρατό να μαζευτούν τα μουσικά όργανα που υπήρχαν στην πόλη. Ήταν η πρώτη του επίσκεψη μετά τον πόλεμο, στην «πόλη φάντασμα», όπως την περιγράφει. Το φορτηγό ξεκίνησε το πλιάτσικο πρώτα από τα μουσικά καταστήματα και μετά στα σπίτια. Αυτή ήταν η άνωθεν οδηγία, εκείνες τις ημέρες.
«Μαζεύαμε κάθε όργανο που βρίσκαμε και το φορτώναμε στο φορτηγό. Ύστερα ήρθε η σειρά των πιάνων. Δεν είχαμε μπορέσει να βρούμε πολλά στα μουσικά καταστήματα. Η βασική πηγή για πιάνα ήταν μερικά μουσικά σχολεία. Ύστερα αρχίσαμε να μπαίνουμε στα σπίτια. Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα πιάνα ακριβώς βγάλαμε από το Βαρώσι με αυτά που βρήκαμε στα σπίτια. Αυτό που θυμάμαι ακριβώς ήταν ότι κατά τη διάρκεια της περιφοράς μας συμμετείχε και ένα στρατιωτικό φορτηγό στην ομάδα μας και ότι με διαταγή του αρχιλοχία φορτώθηκαν σε εκείνο το φορτηγό 4-5 πιάνα και μουσικά όργανα που μάζεψα από τα μουσικά καταστήματα…»
Όπως είχε ακούσει τότε, μέσα από τους ψιθύρους, τις διαδόσεις που αναπτύσσονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε περιόδους κρίσης, πολέμων, τα πιάνα εστάλησαν στην Τουρκία με ένα στρατιωτικό φορτηγό αεροπλάνο για να δοθούν δώρο στην τουρκική ελίτ. Όπως είναι γνωστό η τουρκική ελίτ… είχε έφεση πάντα στη μουσική και συνήθιζε να… παίζει πιάνο.
Πιάνα λάφυρα πολέμου, που τα έκλεψαν από σπίτια, μαγαζιά, σχολεία, μετά που οι ιδιοκτήτες εκδιώχθηκαν διά της βίας από τα σπίτια τους. Τα πρώτα χρόνια του πολέμου, η αύρα των ιδιοκτητών βρισκόταν ακόμη στα σπίτια τους, ενώ μέχρι σήμερα μέσα είναι κλεισμένη η ψυχή τους. Οι Αττίλες, δεν επηρεάζονται από όλα αυτά. Ψιλά γράμματα. Φρόντιζαν για την άρχουσα τάξη στην Τουρκία. Φρόντιζαν για να στέλνονται δώρα από το μέτωπο. Όπως κουβαλούσε, ο Χίτλερ τα χρυσαφικά και τα κειμήλια στη Γερμανία από τις κατακτημένες χώρες, στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
«Δώρα», λάφυρα, από τις λεηλασίες δόθηκαν επιλεκτικά και ως επιβράβευση της νίκης.
Ήταν η περίοδος τότε, όπως γράφει ο Ερντίντς Γκιουντούζ, του «όποιος αρπάξει του μένει». Και πήραν τα πάντα, άφησαν τέσσερις τοίχους αδειανούς. Και τα είχαν αρπάξει τότε και τα κρατούν με νύχια και με δόντια μέχρι σήμερα. Ένας Αττίλας «φιλότεχνος», που δεν σταμάτησε ποτέ να ποδοπατά τη γη και τις περιουσίες. Να ποδοπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ανενόχλητα, καθώς έχει εξασφαλίσει την ανοχή των ισχυρών, των διεθνών παικτών.
Προ ημερών, στη Βουλή, ο προεδρικός Επίτροπος Φώτης Φωτίου ανέφερε ενώπιον κοινοβουλευτικής Επιτροπής, ότι στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου βρίσκονται θαμμένα περίπου 60 άτομα, εκ των οποίων και πέντε παιδιά που ανήκουν σε δύο οικογένειες.
Τα οστά τους ενδεχομένως να μην βρεθούν ποτέ. Θα τα εξαφανίσει ο τρίτος Αττίλας, που θα φέρει την… ανάπτυξη στην περιοχή. Ένα νέο Λας Βέγκας, πάνω σε ξένες ιδιοκτησίες, σε πρόχειρα θαμμένους εκτελεσθέντες από τον κατοχικό στρατό, σε κατεχόμενη πατρίδα.
Τα πιάνα λάφυρα πολέμου, τα δώρα των νικητών στα τουρκικά σαλόνια για να ασκούνται αδέξια χέρια, βαμμένα με αίμα. Την ίδια ώρα, κατά τα ποδοβολητά των βαρβάρων να ξυπνούν το πνεύμα των νεκρών… Ξεχασμένες ιστορίες; Ο χρόνος ξεθωριάζει τη μνήμη. Αυτό ήθελε πάντα ο εχθρός. Να επικρατήσει η λήθη για να μπορούν και οι κατακτημένοι να ακούνε τον ήχο από τα κλεμμένα πιάνα, που πλέον έγιναν αντίκες.
Η ΛΑΦΥΡΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ
Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του 1976, αναφέρεται εκτεταμένα στις τουρκικές ωμότητες. Περιγράφει ακόμη και την αρπαγή των ελληνοκυπριακών περιουσιών, στις υπό κατάληψη περιοχές από τους Τούρκους. Τεκμηριωμένα από την Κυπριακή Δημοκρατία.
- Κατηγγέλθη ότι τα λάφυρα φορτώνονταν από τον τουρκικό στρατό σε οχήματα και λεωφορεία, που άρπαξαν από Ελληνοκυπρίους, ενώ ένα σημαντικό μέρος των λαφύρων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται οχήματα, ζώα, οικιακά σκεύη, οικοδομικά είδη κ.λπ., μεταφέρθηκαν στην Τουρκία με πλοία του τουρκικού στόλου.
- Η εγκαλούσα κυβέρνηση (της Κύπρου) δήλωσε επίσης ότι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της περιοχής Καρπασίας και άλλων ελληνικών χωριών στις τουρκοκρατούμενες περιοχές εξορίστηκαν και ότι η λαφυραγώγηση των οικιών τους άρχισε ενώ είχαν επιβιβασθεί στα οχήματα που θα τους μετέφεραν στο νότο.
- Η εγκαλούσα κυβέρνηση αιτιάται για ληστεία από τον τουρκικό στρατό των αγροτικών προϊόντων, ζώων, οικιακών ειδών, αποθεμάτων σε αποθήκες, σε εργοστάσια και πλοία, που ανήκουν σε Ελληνοκυπρίους, καθώς και επί κοσμημάτων και άλλων πολυτίμων ειδών, συμπεριλαμβανομένων και χρημάτων που ανευρέθηκαν στα θυλάκια Ελληνοκυπρίων, αιχμαλώτων και κρατουμένων.
- Πώληση ενός μεγάλου αριθμού οχημάτων, ιδιοκτησίας Ελληνοκυπρίων, αναφέρθηκε ότι έγινε σε Τουρκοκυπρίους στο λιμάνι της Αμμοχώστου, στις 12 Φεβρουάριου 1975.
Η καταστροφή περιλαμβάνει και την πυρπόληση εικόνων, άλλων θρησκευτικών αντικειμένων και εκκλησιαστικών σκευών στις Ελληνορθόδοξες εκκλησίες. Μερικά από τα λατρευτικά αυτά σκεύη μεταφέρθηκαν σε τουρκικά τεμένη.
Η λαφυραγώγηση στην Κυρήνεια περιγράφηκε από τον δρα Χαραλαμπίδη (αντιδήμαρχος τότε της πόλης), που ήταν απασχολημένος με την εξάσκηση των ιατρικών καθηκόντων του:
«… Στις πρώτες μέρες της λαφυραγώγησης των καταστημάτων, μεταφέρονταν από τον στρατό βαριά πράγματα, όπως είναι τα ψυγεία, πλυντήρια, τηλεοράσεις. Όλα αυτά τα είδα γιατί χρειάζονταν τη βοήθειά μου, και μου επέτρεπαν να κυκλοφορώ έξω, για να βοηθήσω στην ταφή των νεκρών. Έτσι γνωρίζω πως στους κυριότερους δρόμους της Κυρήνειας όλα τα καταστήματα είχαν λαφυραγωγηθεί και εκκενωθεί από το στρατό. Φυσικά, ο καθένας μπορούσε να έχει το μερίδιό του, γιατί όλες οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν ανοικτά. Έτσι, ο καθένας μπορούσε να μπει μέσα. Όμως τα βαριά πράγματα μεταφέρονταν με φορτηγά». Όταν ρωτήθηκε κατά πόσον είχε δει αυτά τα κλεμμένα και τα λαφυραγωγημένα να τα φορτώνουν σε πλοία, ο μάρτυρας το επιβεβαίωσε με τον ακόλουθο τρόπο:
«Μάλιστα. Κατά τις πρώτες μέρες έφερναν αυτά τα μικρά πλοία (πλοία του στόλου) από το λιμάνι της Κυρήνειας και βλέπαμε από το Ντόουμ (γιατί είναι τόσο κοντά) να φορτώνουν αυτοκίνητα και εμπορεύματα, ψυγεία, και άλλα μεγάλα πράγματα, πάνω σ’ αυτά τα πλοία».
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
25/12/2020
Αυτοί που λένε μας έκαναν και εκείνοι.
Όποτε γράψω για τον πόνο των Ελληνοκυπρίων θυμάτων πολέμου, πάντα βρίσκομαι αντιμέτωπος με τα ίδια σχόλια μέσα στην κοινότητά μας. Έτσι έγινε και μετά από τα τελευταία άρθρα που έγραψα για τους βιασμούς. Αρχίζουν οι ίδιες κραυγές: «Μήπως δεν μας έκαναν και εκείνοι; Γράψτε το και αυτό. Γιατί γράφετε μόνο εκείνα που έκαναν οι Τούρκοι;». Σάμπως και αυτά δεν τα έγραψα ποτέ. Και σάμπως και γράφω για να αμαυρώσω μόνο τους Τούρκους. Αυτοί είναι άτομα που θεωρώ τα πλέον κακόβουλα και νομίζω πως δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν άνθρωποι. Που κοιτάζουν την ανθρώπινη τραγωδία μέσα από ρατσιστικό φακό. Που ξεχωρίζουν τα θύματα πολέμου σε Τούρκους και Έλληνες. Γίνεται να μην τα έχω γράψει ποτέ; Αν δεν τα διάβασαν, αν δεν ξέρουν, τι να κάνω. Να καθίσω να απαντήσω ένα προς ένα στα σχόλια που γράφονται κάτω από τα άρθρα μου; Μήπως έχω τόσο πολύ χρόνο; Έγραψα πολλές φορές για τα χωριά Μάραθα, Αλόα και Σανδαλάρη. Μάλιστα, έγραψα και ότι δεν πρέπει καν να παρακαθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ενόσω δεν γίνεται επισήμως αποδεχτό εκ μέρους της κυβέρνησης στον νότο αυτό το έγκλημα το οποίο ακόμα απορρίπτεται από πάρα πολλούς μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα και είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του 1974. Βιώθηκαν πολύ θλιβερές τραγωδίες το 1974, όμως αυτό είναι το αιματηρό γεγονός το οποίο έβαλε πιο σκληρά τη σφραγίδα του σε εκείνον τον πόλεμο. Το πιο θλιβερό είναι ότι οι δράστες δεν δικάστηκαν και δεν τιμωρήθηκαν παρά το γεγονός ότι είναι γνωστοί. Ακριβώς όπως δεν τιμωρήθηκαν οι άλλοι δράστες. Έγραψα πολλές φορές για το έγκλημα στην Τόχνη. Και για τα όσα συνέβησαν ανάμεσα στο 1973 και το 1974. Καθώς και για τις επιθέσεις του Γρίβα στην Κοφίνου και στον Άγιο Θεόδωρο. Αυτά που έγραψα δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Πολίτης». Και κανένας από την ελληνοκυπριακή κοινότητα δεν βγήκε να με ρωτήσει «γιατί δεν γράφεις γι’ αυτά που έγιναν σε εμάς». Κανείς δεν μου είπε «μεροληπτείς» επειδή τα έγραψα αυτά. Δεν με αποκάλεσε «οπαδό των Τούρκων». Θα μπορούσαν και να μου πουν «αυτά που μας έκαναν είναι πολύ χειρότερα». Ούτε αυτό το είπαν.
Περιμένω να μου διηγηθούν ένα συγκεκριμένο γεγονός όσοι λένε «μας έκαναν και εκείνοι». Να το γράψω και αυτό. Αλλά κανείς δεν διηγείται. Ένα γεγονός όπως εκείνο που διηγήθηκε η Ξένια Χατζηπαύλου από το Βαρώσι. Ένα γεγονός όπως τον επί δύο μηνών κατά συρροή βιασμό που δέχονταν οι Ελληνοκύπριες στο χωριό Γύψου (Άκοβα) στο στρατόπεδο συγκέντρωσης με δεμένους τους καρπούς και περασμένους πίσω από το σβέρκο τους, όπως τους μαύρους σκλάβους. Διηγηθείτε αν υπάρχει. Να το γράψω. Εδώ ακούω πολλές ιστορίες για το μακελειό και τους βιασμούς που έγιναν κατά των Ελληνοκυπρίων. Κοιτάξτε, έγραψε και κάποιος από εκείνους που σχολίασαν το άρθρο μου. Δείχνουν μιαν Ελληνοκύπρια που υπέστη βιασμό σε ένα παιδί που ακόμα δεν έγινε έφηβος και του λένε «άντε είναι η σειρά σου, πήγαινε κάνε το και εσύ». Το παιδί αρνείται. Χθες μου διηγήθηκε και κάτι άλλο κάποιος. Σε κάποιο άλλο μέρος έδειξαν σε έναν άνδρα τις αιχμάλωτες Ελληνοκύπριες γυναίκες και του είπαν: «Διάλεξε όποιαν θες, πάρε την και κάνε τις ό,τι θες». Ο άνδρας έφτυσε στα μούτρα εκείνον που του έκανε αυτή την εισήγηση. Και σηκώθηκε και έφυγε.
Και κάποιοι σχολιάζουν λέγοντας: «Όλα συμβαίνουν στον πόλεμο». Δεν τους σέβομαι καθόλου και αυτούς. Μήπως αυτή είναι μια υπεράσπιση της απώλειας της ανθρωπιάς μας; Θα σκοτώνεις αδιακρίτως γυναίκες και παιδιά. Θα μπαίνεις στη σειρά για να βιάσεις ένα νεαρό κορίτσι μπροστά στα μάτια της οικογένειάς του. Και ύστερα θα λες «πόλεμος». Τότε δεν είσαι καν στρατιώτης εσύ. Δεν είσαι καν άνθρωπος. Δεν μπορώ να πω ότι είσαι ζώο, διότι και τα ζώα δεν κάνουν αυτά που κάνεις εσύ. Φαίνεται ότι όσοι θέλουν πόλεμο τον θέλουν για να βιάζουν γυναίκες όπως τους πεινασμένους λύκους. Ακριβώς όπως σκέφτεται ένας στρατιώτης. Θα επιτεθούν στο χωριό. Και τους τρέχουν τα σάλια. «Ξέρεις τι θα κάνουμε στις γυναίκες, στα κορίτσια που θα βρούμε εκεί», λέει σε έναν φίλο του. Δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από μανιακοί εκείνοι που παίζουν τα τύμπανα του πολέμου.
Είναι φανερό πως προσπαθούν να εξισώσουν την κατάσταση όσοι λένε «μας έκαναν και εκείνοι». Θέλουν να πουν ξεπληρώσαμε. Όμως, ξεχνούν ότι το 1974 ήταν η μεγαλύτερη τραγωδία του 20ού αιώνα, Η Κύπρος βομβαρδίστηκε δύο φορές μέσα στον 20ό αιώνα. Τη μία από τους ναζί κατά τη δεκαετία του 1940. Και την άλλη από την Τουρκία. Η Τουρκία βομβάρδισε το νησί δύο φορές. Το 1964 και το 1974. Με τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί η καταστροφή της εισβολής και της κατοχής. Έκαναν και εκείνοι, αλλά εμείς κάναμε πολύ χειρότερα. Συστάθηκαν όλων των ειδών οργανώσεις εδώ και δεν συστάθηκε μια επιτροπή και ένα δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου. Αν συστηνόταν και δικάζονταν οι εγκληματίες, δεν θα μπορούσε να μιλάει έτσι κανείς τώρα. Οι ευρισκόμενοι επικεφαλής μας πάντα σώπαιναν. Και το ψάρι βρόμισε από το κεφάλι!
ΠΗΓΗ: ΑΒΡΟΥΠΑ, Πολίτης
https://www.apopseis.com/aytoi-poy-lene-mas-ekanan-kai-ekeinoi/
24/12/2020
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Το πλιάτσικο στο Ισλάμ και οι Τούρκοι.Το πλιάτσικο ως δικαίωση και αμοιβή.