Τουρκικό αφήγημα με στόχο τον ετσιθελικό στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Το «τουρκικό πρόβλημα» της Κύπρου και ο εκβιασμός «των δύο κρατών». (2) Tι πραγματικά θα ήθελε και τι ζητάει η Τουρκία στο Κυπριακό.
Τουρκικό αφήγημα με στόχο
τον ετσιθελικό στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου.
Η κατοχική Τουρκία επιχειρεί να εδραιώσει το αφήγημα της ενόψει της άτυπης Πενταμερούς Διάσκεψης για το Κυπριακό, επαναλαμβάνοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιχειρεί να επιβάλλει τις συζητήσεις. Όχι τυχαία, τόσο στην Άγκυρα όσο και στα κατεχόμενα, προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα σκηνικό αναδεικνύοντας τις γραμμές πάνω στις οποίες θέλουν να πορευθεί το τρένο της άτυπης Πενταμερούς Διάσκεψης.
Ο εγκάθετος της Τουρκίας στα κατεχόμενα, Ερσίν Τατάρ, απαντώντας στον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Χριστοδουλίδη, ο οποίος δήλωσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση εκτός της ομοσπονδίας, επανέλαβε την τουρκική θέση:
- «Υποστηρίζουμε ένα μοντέλο λύσης στη βάση της συνεργασίας δύο κυρίαρχων κρατών που ζουν πλάι-πλάι και έχουν ίσα δικαιώματα». Είπε δε ότι αυτή την θέση θα εκφράσουν στην άτυπη Πενταμερή και δεν πρόκειται να υποχωρήσουν από αυτήν.
Σαφώς κι αυτή η προσέγγιση παραπέμπει σε ένα συνομοσπονδιακό μοντέλο, το οποίο περνά μέσα από την αναγνώριση από την ελληνική πλευρά της τουρκικής αξίωσης για «κυριαρχική ισότητα». Κι αυτό δεν είναι διαπραγματευτική θέση της Άγκυρας, αλλά η τελική της. Και θα προσπαθήσει με κάθε μέσω να την επιβάλλει. Παράλληλα με τα όσα διατυπώνονται δημόσια, η κατοχική δύναμη διά του εγκάθετου της, επιμένει στη συνέχιση των παράνομων και επεκτατικών της σχεδιασμών σε βάρος της Κύπρου. Ο Τατάρ υποστηρίζει:
- Οι παράμετροι των Ηνωμένων Εθνών θα αλλάξουν.
- Οι εργασίες στην περίκλειστη περιοχή της κατεχόμενης Αμμοχώστου θα συνεχιστούν.
- Οι παράνομες έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ δεν θα τερματιστούν.
Οτιδήποτε από τα πιο πάνω δεν γίνουν αποδεκτά τότε το κατοχικό στάτους κβο θα συνεχιστεί, επισημαίνει η τουρκική πλευρά στέλνοντας μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Κοντολογίς, είτε θα γίνουν αποδεκτοί οι όροι της είτε δεν θα υπάρξει συμφωνία. Αυτό, όπως τίθεται, δεν είναι δίλημμα αλλά διά της ισχύος και των ακραίων αξιώσεων επιβολή των σχεδιασμών της κατοχικής δύναμης.
Το επικίνδυνο είναι να θεωρούνται από κάποιους οι θέσεις αυτές ως αφετηριακές, διαπραγματευτικό άνοιγμα. Δεν είναι καθώς ο βασικός στόχος της κατοχικής δύναμης είναι μια συμφωνία, συνομοσπονδιακού μοντέλου, που θα της επιτρέπει να ελέγχει ολόκληρο το νησί. Ο Τατάρ και ο κάθε Τατάρ, εκφράζουν τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς της κατοχικής δύναμης, η οποία θέτει κάθε φορά νέες αξιώσεις, οι οποίες βαθμηδόν γίνονται αποδεκτές. Αυτή η τακτική, δυστυχώς, κέρδισε έδαφος και έχει οδηγήσει το Κυπριακό σε μια πορεία διολίσθησης.
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Με αεροπορικές επιδείξεις και παρελάσεις γιόρτασαν την επέτειο
της εισβολής στα κατεχόμενα Φωτ.: Facebook / Türk Yıldızları.
1.
Το «τουρκικό πρόβλημα» της Κύπρου και ο εκβιασμός «των δύο κρατών».
Ο δημόσιος διάλογος που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Κύπρο και στην Ελλάδα για την επικείμενη «άτυπη πενταμερή» για το Κυπριακό, αποκαλύπτει για μία ακόμα φορά δυστυχώς ότι ένα ποσοστό «δημοσιολογούντων» δεν αντιλαμβάνεται την ουσία του προβλήματος λόγω επιδερμικής γνώσης του εθνικού αυτού θέματος ενώ κάποιο άλλο συνεχίζει να έχει μάλλον συνειδητά ευφραντικές φαντασιώσεις στο όνομα ενός κίβδηλου «ρεαλισμού». Ας το κατανοήσουμε! Η ουσία της φύσης αυτού που αποκαλούμε Κυπριακό Πρόβλημα, αποτυπώνεται στις πέντε λέξεις του τίτλου… «το Τουρκικό πρόβλημα της Κύπρου» που τον δανείστηκα από ανάλυση του Πρώην Πρέσβη και πρώην Γενικού Διευθυντή του ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας και τώρα μέλος της Διαπραγματευτικής Ομάδας του Κυπριακού, κ. Τάσου Τζιωνή, που είχε δημοσιευτεί στη επετειακή έκδοση των 60 χρόνων Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) στον Φιλελεύθερο της Λευκωσίας τον περασμένο Δεκέμβριο.
Η δήλωση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη περί ανάγκης «τερματισμού της τουρκικής κατοχής για να υπάρξει βιώσιμη λύση», μετά την συνάντηση με τον Πρόεδρο της ΚΔ Νίκο Αναστασιάδη (που δυστυχώς ενίοτε ξεχνάει την ιδιότητα του αυτή), την Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου, οποία μάλιστα εκνεύρισε τον Τούρκο Πρόεδρο, είναι κάτι παραπάνω από σαφής και θα πρέπει να τύχει της αρμόζουσας προσοχής τόσο στην Ελλάδα και στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Όσοι μιλούν ακόμα ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα μεταξύ «δύο κοινοτήτων» ξεχνούν ηθελημένα ή όχι ότι υπάρχει διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής επικράτειας ενός κράτους, μέλους του ΟΗΕ και αυτή που εισέβαλε και κατέχει έδαφος είναι η Τουρκία! Ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακή Δημοκρατίας δεν συνομιλεί με «ηγέτη των Τουρκοκυπρίων» αλλά με την ίδια την Άγκυρα. Υπάρχουν επίσης κάποιοι άλλοι που υποστηρίζουν την «όποια λύση τώρα» με το επιχείρημα, ας μαζέψουμε επιτέλους τις όποιες ζημιές μας τώρα, ας μειώσουμε όσο μπορούμε τα τετελεσμένα, ας επιστραφούν κάποια εδάφη και να τελειώνουμε, γιατί η κάθε προηγούμενη προτεινόμενη λύση είναι καλύτερη από αυτήν που υπάρχει τώρα στο «τραπέζι». Μεγάλο λάθος και θα εξηγηθεί στην συνέχεια αυτού του άρθρου-ανάλυσης.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Υψηλή Στρατηγική της Τουρκίας, για το Κυπριακό, ανεξαρτήτως της διακυβέρνησης της από κεμαλιστές ή νέο-Οθωμανούς, χαρακτηρίζεται από αδιάλειπτη συνέπεια και πάει 65 χρόνια πίσω στις προτάσεις του Νιχάτ Ερίμ. Και επειδή κάποιοι θα αναρωτηθούν ποιος είναι αυτός, κρίνεται σκόπιμο να δώσουμε παρενθετικά κάποιες πληροφορίες για τον ίδιο και τις προτάσεις Στρατηγικής, των οποίων η υλοποίηση βρίσκεται πλέον στο τελευταίο στάδιο μετά τα όσα η Άγκυρα έχει σταδιακά πετύχει μέχρι σήμερα. Ο Νιχάτ Ερίμ (1912-1980) ήταν Τούρκος Καθηγητής Πανεπιστημίου και διακεκριμένος Συνταγματολόγος, Σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας Αντάν Μεντερές. Στο τέλος του 1956 και με τον αγώνα των Κυπρίων αδελφών μας για Αυτοδιάθεση και Ένωση να βρίσκεται στο αποκορύφωμα του, μετά από μακρά επίσκεψη στην Κύπρο υπέβαλε δύο απόρρητες εκθέσεις για την τουρκική στάση στο Κυπριακό με προτάσεις διαδοχικών στόχων για το πως θα μπορούσε κερδηθεί μακροπρόθεσμα όλη η Κύπρος η οποία κάποτε «ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία». Ο ίδιος μάλιστα ήταν επικεφαλής της τουρκικής αντιπροσωπίας για την σύνταξη και επεξεργασία του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας!
Μέχρι το 1960, έτος ίδρυσης της Κυπριακή Δημοκρατίας, όπως αναφέρει σε σχετικό του άρθρο ο Πολιτικός Επιστήμων Κωνσταντίνος Χολέβας, είχε επιτευχθεί ο πρώτος και ο δεύτερος στόχος που αφορούσε στην παρεμπόδιση της απόδοσης της Κύπρου στην Ελλάδα αλλά και που αφορούσε την απόκτηση από την Τουρκία νομίμων δικαιωμάτων στην Κύπρο με την απόλυτη στήριξη των Βρετανών.
Με την καλοσχεδιασμένη τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963 και όσα ακολούθησαν μέχρι το καλοκαίρι του 1964 άρχισε να υλοποιείται ο τρίτος στόχος που ήταν η συγκέντρωση των διασκορπισμένων σε όλη την Κύπρο Τουρκοκυπρίων σε θύλακες, ώστε να αποτελέσουν συμπαγείς, ομοιογενείς, μάζες. Ο πλήρης και οριστικός γεωγραφικός διαχωρισμός επιτεύχθηκε με την εισβολή, την κατοχή και τον εξαναγκασμό εκ μέρους της Τουρκίας μετακίνησης όλων των Τ/Κ στις κατεχόμενες περιοχές. Ο τέταρτος στόχος ήταν η αντιστάθμιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ε/Κ (82-18%) Σήμερα από τους 300.000 περίπου κατοίκους των κατεχομένων από την Τουρκία εδαφών εκτιμάται ότι πλέον μόνο 100.000 είναι Τ/Κ και εδώ θα ρωτήσω για ποια «τουρκοκυπριακή κοινότητα» ομιλούν ακόμα κάποιοι. Παράλληλα επιτεύχθηκε και ο πέμπτος στόχος που ήταν ο στρατιωτικός έλεγχος της περιοχής. Τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα στην Κύπρο αριθμούν 38.000 και διαθέτουν σύγχρονα μέσα και οπλισμό. Τι μένει λοιπόν; O ανεκπλήρωτος ο έκτος στόχος τους που αφορά στον πλήρη πολιτικό έλεγχο της Κύπρου.
Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε τώρα. Στο τελευταίο ανεκπλήρωτο ακόμα στρατηγικό στόχο της Τουρκίας που αποσκοπεί σε πλήρη πολιτικό έλεγχο της Μεγαλονήσου. Το τελευταίο εξάμηνο και ιδιαίτερα μετά την εκλογή του κ. Ερσίν Τατάρ από την λεγόμενη πλέον «τουρκοκυπριακή κοινότητα» καθόσον μετά την συστηματική αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της από την Τουρκία, μέσω του εποικισμού της κατεχόμενης Κύπρου με Τούρκους πολίτες, οι Τουρκοκύπριοι αποτελούν πλέον μειονότητα στην κατεχόμενη περιοχή, όπως αναφέρει και ο πρώην Πρέσβης κ. Τάσος Τζιωνής στην προαναφερθείσα ανάλυση του, άρχισε ο ωμός εκβιασμός της ελληνικής πλευράς (ελλαδικής και ε/κ) με την πρόταση αποδοχής «δύο κυρίαρχων κρατών» αφήνοντας να πλανάται και η απειλή της προσάρτησης.
Κάποιοι στην Λευκωσία και στην Αθήνα πέφτουν στην τουρκική παγίδα, αναθεματίζουν και «σκίζουν τα ρούχα τους για το κακό που μας βρήκε» υποστηρίζοντας αφελώς ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να… κρατήσουμε τουλάχιστον το νησί… ενωμένο! Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει σε πρόσφατη συνέντευξη του στο Liberal ο Καθηγητής και πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών στις Κυβερνήσεις Καραμανλή (2004-2009) κ. Γιάννης Βαληνάκης «η Τουρκία υπολογίζει στο αυτόματο ανάθεμα των Ε/Κ προς τη διχοτόμηση για να «αποδεχθεί» τη συνομοσπονδία που θα προτείνει ο ΟΗΕ ως δήθεν συμβιβαστική μέση λύση. Και να έχει έτσι τον πλήρη έλεγχο στον βορρά, τη συνδιοίκηση – φιλλανδοποίηση των ελεύθερων εδαφών και να αρπάξει όλο τον υποθαλάσσιο πλούτο στα νότια του νησιού».
Η Τουρκία ποτέ δεν επεδίωξε την δημιουργία δύο κρατών γιατί απλούστατα δεν την συμφέρει. Επιδιώκει αναγνώριση του ψευδοκράτους μέσω εξαναγκασμού σε «λύση συνομοσπονδίας». Στην προσπάθεια της αυτή, η Άγκυρα έχει σύμμαχο το… Λονδίνο, όπως δείχνει και η δήλωση του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών περί… ανάγκης «ευελιξίας» και «ετοιμότητας συμβιβασμών» στην βάση μιας συνομοσπονδιακής μορφής λύσης την οποία ευσχήμως ονομάζει «αποκεντρωμένη ομοσπονδία». Με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζεται το αποικιοκρατικό καθεστώς των «κυρίαρχων» Βρετανικών Βάσεων στην Μεγαλόνησο. Η «συνομοσπονδιακή λύση» που μεθοδεύει η Τουρκία με συμπαραστάτη το Ηνωμένο Βασίλειο είναι εκτός του πλαίσιο λύσης που έχει καθοριστεί από τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ για το Κυπριακό και αντιτίθεται στο Διεθνές Δίκαιο. Είναι αδιανόητο η ελληνική πλευρά να συζητήσει κάτι τέτοιο όταν, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, έχουν κατηγορηματικά τοποθετηθεί εναντίον οποιασδήποτε μορφής «δύο κρατών» και επιμένουν στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Η «πανίσχυρη» Τουρκία, για την οποία λέμε ότι «έχει στην Άγκυρα το κλειδί της λύσης», επιδιώκει την νομιμοποίηση των τετελεσμένων με συμφωνία των Μερών στις Συνθήκες του 1960 και όχι με αναγνώριση από την διεθνή κοινότητα μετά από 40-50 χρόνια. Και μπορεί να έχουν οι Τούρκοι το ένα κλειδί της λύσης του Κυπριακού αλλά το άλλο κλειδί το βασικό το έχει η Κυπριακή Δημοκρατία. Μπορεί οι Τούρκοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν να υποστηρίζουν ότι είναι… εκλιπούσα, αλλά ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι. Είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος – μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Αν δεν υπογράψει η ίδια την αυτοκατάργηση της δεν μπορεί να την καταργήσει οποιαδήποτε μονομερής τουρκική ενέργεια και για αυτό με το «κόλπο» της «κυρίαρχης ισότητας» επιδιώκουν την αυτοκατάργηση της. Σε μία μορφή ομοσπονδιακής λύσης θα μπορούσε να υπάρξει μία μετεξέλιξη της ΚΔ αλλά όχι μία παρθενογένεση και για αυτό είναι απαραίτητο όπως επισημαίνει ο κ. Τζιωνής να εκπροσωπηθεί η ΚΔ σε οποιαδήποτε διάσκεψη που θα συμφωνήσει τη διευθέτηση του προβλήματος.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η Τουρκία και οι εντολοδόχοι της στην κατεχόμενη Κύπρο δημιουργούν εκφοβιστικό κλίμα για δύο κράτη και απειλή οριστικής διχοτόμησης, ενισχυμένη και από τους αφελείς «ναταβρουμενάκηδες» στη Λευκωσία και στην Αθήνα προκειμένου και με τις ευλογίες μας να φθάσουμε στην «λύση της συνομοσπονδίας» που με αυτή κατοχυρώνει αυτά που θεωρεί στρατηγικά της συμφέροντα. Έτσι θα ασκεί πλήρη έλεγχο σε αυτό που θα ονομαστεί «Τουρκοκυπριακό Κράτος» και όμηρο και φινλανδοποιημένο το Ελληνοκυπριακό, «βάζοντας στο χέρι» έτσι όλους τους ενεργειακούς πόρους ολόκληρης της Κύπρου. Παράλληλα θα αποκτήσει πλέον τον στρατηγικό έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά και μόνο με την διχοτόμηση και την μονομερή ανακήρυξη Τ/Κ κράτους ή ακόμα και την προσάρτηση μία παράνομη πράξη (όχι ότι φοβάται τις παρανομίες) που ουδέποτε θα αναγνωριστεί…
Κρυφή τουρκική ελπίδα της Άγκυρας είναι ότι μέσα από μία συνομοσπονδιακή λύση το «τουρκοκυπριακό κράτος» μπορεί να αποκτήσει και αυτό την ιδιότητα μέλους της ΕΕ και να αποκτήσει πολιτική επιρροή στην ΕΕ από την … «πίσω πόρτα» με ότι αυτό σημαίνει.
Κλείνοντας θα επαναλάβω κάτι που επεσήμανα σε πρόσφατο άρθρο μου στο Liberal. Αναμφίλεκτα οι Κύπριοι αδελφοί μας έχουν τον πρώτο λόγο. Η Ελλάδα όμως ως Εγγυήτρια Δύναμη αλλά και λόγω στρατηγικών και πανεθνικών συμφερόντων θα πρέπει να παίξει τον δικό της ρόλο, τον ρόλο που επιβάλλει η Ιστορία, οι Διεθνείς Συμβάσεις και η υφιστάμενη γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή και να παραμείνει ενεργή και δίπλα στην Κύπρο. Αν και το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα, κυβέρνηση, πολιτικός κόσμος και λαός θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη ότι μία δυσμενής για τα ελληνικά συμφέροντα λύση στην Κύπρο, είτε το θέλουμε, είτε όχι, επηρεάζει δυσμενώς όλο το φάσμα των λεγομένων ελληνοτουρκικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την αναθεωρητική πολιτική της γειτονικής μας χώρας.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος
Αντιστράτηγος ε.α.,Γεωστρατηγικός Αναλυτής
17/2/2021
Στιγμιότυπο από την πομπώδη τελετή με την οποία ο Ταγίπ Ερντογάν υποδέχθηκε τον παράνομο ψευτο-“πρόεδρο” του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ στην Άγκυρα στις 26 Οκτωβρίου 2020. Φωτογραφία Τουρκική Προεδρία
2.
Tι πραγματικά θα ήθελε και τι ζητάει η Τουρκία στο Κυπριακό.
Διπλωματικός πυρετός για τη διοργάνωση από τον ΟΗΕ της πενταμερούς για το Κυπριακό. Αν και οι προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, υποστηριζόμενες από αντίστοιχη ρητορική τούρκων και τουρκοκύπριων πολιτικών, προδιαθέτουν για μία νέα αποτυχία των προσπαθειών επίλυσης. Υπάρχει πράγματι πιθανότητα η Τουρκία στο Κυπριακό να πάρει αυτό που ζητάει αλλά όχι αυτό που πραγματικά θέλει;
Η τουρκική σκόπευση
Όπως πρόσφατα δήλωσε ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας κος Τσαβούσογλου, το Κυπριακό θα έχει σχεδόν επιλυθεί, αν βρεθεί μία λύση για τον διαμοιρασμό των ωφελειών από τους υδρογονάνθρακες.
Ταυτόχρονα, με την καθοδήγηση της Τουρκίας και την υποστήριξη των παράνομων εποίκων στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο εξελέγη ο κος Τατάρ στις πρόσφατες τοπικές εκλογές. Ο κος Ακιντσί, βασικός αντίπαλός του και υποστηρικτής των τουρκοκυπριακών συμφερόντων τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες δέχθηκε ακόμα και απειλές για την ζωή του για να απόσχει των εκλογών. Εν κατακλείδι ο κος Τατάρ είναι πρωτίστως το φερέφωνο της Τουρκίας και δευτερευόντως υποστηρικτής των τουρκοκυπριακών συμφερόντων. Υποστηρίζει με φανατισμό την παράνομη θέση της Τουρκίας για ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό κράτος στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο.
Η διεθνής κοινότητα αντιδρά στους Τουρκικούς σχεδιασμούς, που σημειωτέο είναι κατάφορη παραβίαση των Αρχών και των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Επίσης τα Όργανα της ΕΕ, αλλά και οι εκπρόσωποι της νέας Αμερικανικής κυβέρνησης, δηλώνουν σαφώς ότι δεν αποδέχονται την Τουρκική/τουρκοκυπριακή πρόταση.
Από τις εγγυήτριες Δυνάμεις για την Κυπριακή Δημοκρατία, η Ελλάδα και η Αγγλία σέβονται την υπογραφή τους στο Σύμφωνο ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αντιθέτως η Τουρκία επιδεικνύει ασέβεια στην υπογραφή Διεθνών Συμφωνιών από προηγούμενες τουρκικές Κυβερνήσεις, θέτοντας υπό αντικειμενική αμφισβήτηση την ύπαρξη συνέχειας της τουρκικής Δημοκρατίας που θα εορτάσει τα 100 χρόνια ύπαρξής της το 2023. Προ ολίγων μηνών, η νομική Υπηρεσία του Γερμανικού Κοινοβουλίου δημοσιοποίησε συμβουλευτική γνώμη, καυτηριάζοντας την σύγχρονη Τουρκική πρακτική του μη σεβασμού των δεσμευτικών υπογραφών προηγούμενων τουρκικών κυβερνήσεων σε Διεθνείς Συμφωνίες.
Το διεθνές πολιτικό παιχνίδι
Υπό την διεθνή πολιτική πίεση, η Τουρκία εμμένει στην ύπαρξη ενός ανεξάρτητου τουρκοκυπριακού κράτους στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο. Δημοσιογραφικές πληροφορίες από τον τουρκικό τύπο αναφέρουν ότι η Τουρκία δεν θα συμμετάσχει στην πενταμερή αν ο κος Τατάρ δεν γίνει αποδεκτός ως αρχηγός ανεξάρτητου κράτους.
Στη Βόρεια Κύπρο ο πολυάριθμος τουρκικός στρατός κατοχής, έχει την αποστολή της επιβολής των τουρκικών επιδιώξεων στους γηγενείς Τουρκοκύπριους. Τούτο διότι οι τελευταίοι αντιλαμβάνονται πλέον σαφώς ότι έχουν χρησιμοποιηθεί ως πιόνια στο γεωστρατηγικό παιχνίδι της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι παράνομοι έποικοι με την υποστήριξη της Τουρκίας, πήραν στις πρόσφατες εκλογές την πολιτική εξουσία από την πραγματική πλειοψηφία των τουρκοκυπρίων. Ο κος Τατάρ κέρδισε με τις ψήφους των εποίκων.
Σε αυτό το τυρβώδες περιβάλλον, τόσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι στην πενταμερή Διάσκεψη, όσο και οι βασικοί παίκτες που επιδεικνύουν ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, προετοιμάζονται ενισχύοντας το υποστηρικτικό τους οπλοστάσιο.
Σε διεθνές επίπεδο οι εμπειρογνώμονες και οι σύμβουλοι, ανταλλάσσουν απόψεις περί του πρακτέου, την εξεύρεση δηλαδή μίας βιώσιμης λύσης που θα γίνει αποδεκτή είτε με συμβιβασμό, είτε με πειθαναγκασμό.
Κατά τη διάρκεια διεθνούς Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε προ μηνών σε Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, παρακολούθησα την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ συμβούλων, η γνώμη των οποίων έχει μεγάλη βαρύτητα σε Δύση και Μέση Ανατολή. Σχετικά με τη λύση του Κυπριακού, συμφωνούσαν ότι μία πιθανή λύση θα ήταν η δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών επί της νήσου, ώστε να εξαλειφθούν οι τριβές μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Στην περίπτωση αυτή, υποστήριζαν ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει οποιαδήποτε σχέση ή αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο αυτών ανεξάρτητων κρατών. Δύο μάλιστα από τους συμβούλους, αναφερόμενοι ειδικά στους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, δήλωναν ότι είναι επιθυμητό να συνδιαλέγονται με μία σταθερή Ελληνοκυπριακή Κυβέρνηση της Νοτίου Κύπρου, παρά να πρέπει να αποδεχτούν έστω και περιορισμένου χρόνου περιοδική διακυβέρνηση του νησιού από τουρκοκύπριους ελεγχόμενους από την Τουρκία.
Αναγνωρίζοντας την βαρύτητα των απόψεων των συγκεκριμένων συμβούλων, όταν αυτές διατυπωθούν επίσημα προς ενδιαφερόμενες για την Ανατολική Μεσόγειο Κυβερνήσεις, είναι βέβαιο ότι θα εξεταστούν με την δέουσα σοβαρότητα και θα ληφθούν υπόψη για κάθε μελλοντική Απόφαση για το Κυπριακό.
Η Ελληνική και η Κυπριακή κυβέρνηση υποστηρίζουν ως βάση έναρξης των διαπραγματεύσεων, την ανάγκη αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής από την Βόρεια Κύπρο και την ύπαρξη ενιαίας Κυπριακής Διοίκησης σε όλο το πολύπαθο νησί. Η τελική «πρόταση» περί του πρακτέου εκτιμάται ότι θα προκύψει ως αποτέλεσμα των συνιστωσών πιέσεων από τα ενδιαφερόμενα μέρη, τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου.
Αναμενόμενη Τουρκική αντίδραση
Η μελλοντική πιθανότητα να γίνει μερικώς αποδεκτή η πρόταση της Τουρκίας και του τουρκοκύπριου ηγέτη Τατάρ για ανεξάρτητο κράτος στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα του νησιού, αλλά με δική του ΑΟΖ και χωρίς συμμετοχή του στα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων νοτίως του νησιού, τρομοκρατεί την τουρκική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα εξαγριώνει τους γνήσιους τουρκοκύπριους κατά της Τουρκίας. Ο κος Ακιντσί επισήμως δήλωσε ότι αποχωρεί από την πολιτική σκηνή, αλλά οι τουρκοκύπριοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι το πραγματικό τους συμφέρον είναι να τα βρουν με τους Ελληνοκύπριους και βέβαια να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους στα όποια οφέλη από τους υδρογονάνθρακες νότια του νησιού, απαλλασσόμενοι από την επιβολή των τουρκικών απόψεων.
Οι παράνομοι έποικοι αντιθέτως, εκτιμούν ότι με τη βοήθεια της Τουρκίας και την ουσιαστική υποστήριξη του τουρκικού στρατού κατοχής, θα πρέπει να παρεμποδίσουν κάθε προσπάθεια σύγκλησης Ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, διότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο την δική τους παραμονή στο νησί.
Ο αποκλεισμός της Τουρκίας στο βόρειο τμήμα του νησιού, χωρίς δικαίωμα διεκδικήσεων νοτίως στην Ελληνοκυπριακή ΑΟΖ και στα πιθανά κοιτάσματα, εκλαμβάνεται τόσο από τοπικούς περιφερειακούς παίκτες (local & regional players), όσο και από βασικούς παίκτες (key players), ως δελεαστική λύση για την παρεμπόδιση των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο . Για την τουρκική κυβέρνηση είναι ένας εφιάλτης. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι προετοιμάζουν την υποστήριξη των θέσεων και απόψεών τους.
Στο εγγύς μέλλον θα αποκαλυφθεί η επικρατέστερη λύση που θα προκύψει από τις ζυμώσεις και τις διαβουλεύσεις.
Η στροφή προς την πράσινη ενέργεια που έχει δηλωθεί από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, θέτει χρονικά περιθώρια 10-20 ετών για την αξιοποίηση των ορυκτών υδρογονανθράκων, πριν μειωθεί η καταναλωτική ζήτηση και η πτώση των τιμών που θα προκύψει. Το σύστημα πλέον λειτουργεί υπό υψηλή χρονική πίεση, αναζητώντας άμεσες εφαρμόσιμες λύσεις στο Κυπριακό.
Ιωάννης Αναστασάκης
Ο αντιπτέραρχος ε.α. Ιωάννης Αναστασάκης είναι στρατηγικός αναλυτής και συνεργάζεται με το ISDA στην Αθήνα, το ERPIC στην Λάρνακα, το UCLA/CMED στο Λος Άντζελες, το PRIF/APOME στη Φρανκφούρτη (adHoc), το ZSF στο Ζάγκρεμπ (adHoc), το A.S. στο Μόναχο, το NESA CSS στην Ουάσιγκτον. Τέως Πρόεδρος του Experts Group (Ομάδας Εμπειρογνωμόνων) του Οργανισμού Wassenaar Arrangement και μέλος του Arms Export Control Association.
19 Φεβρουαρίου 2021