Κούρδοι: Το Βασικό Εμπόδιο της Άγκυρας.

«Όσο περισσότερο κατευνάζετε τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, τόσο περισσότερο αυτός καταχράται τους φόβους σας και επιμηκύνεται ολοένα και πιο πολύ ο κύκλος ζωής του καθεστώτος του».
 Τζένγκιζ Άκταρ, Τούρκος πολιτικός επιστήμονας, δημοσιογράφος και συγγραφέας
-   ανοικτή επιστολή του προς τον Ζ.Μπορέλ, ύπατο εκπρόσωπο  ΕΕ για  Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
 (1) Επίγεια κόλαση η Τουρκία – Εφιαλτικά στοιχεία από διεθνείς εκθέσεις.
(2) Ευρωαμερικανική μέγγενη στην Τουρκία 
για τα ανθρώπινα δικαιώματα.


 Κούρδοι: 
Το Βασικό Εμπόδιο της Άγκυρας. 

Η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας θα εξετάσει πιθανότατα τη Δευτέρα 1η Μαρτίου την άρση της κοινοβουλευτικής ασυλίας 28 βουλευτών του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών («HDP») (των Κούρδων και της Αριστεράς, με 56 εκ των 585 έδρες).

Αυτοί οι βουλευτές κατηγορούνται ότι «διεξάγουν αυτονομιστική-τρομοκρατική προπαγάνδα» ή «βοηθούν ή ανήκουν σε τρομοκρατική οργάνωση». Είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι στην Τουρκία, οποιαδήποτε κριτική, οποιαδήποτε ειρηνική αντιπολίτευση κατά της εξουσίας και οποιαδήποτε προσπάθεια της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των Κούρδων θεωρούνται τρομοκρατία.

Το τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα, το «HDP», βρίσκεται, από την ίδρυσή του (2012), στο στόχαστρο της κυβέρνησης, αλλά και ενός σημαντικού τμήματος της τουρκικής κοινωνίας. Αντιμετωπίζεται, επίσης, από τα αντιπολιτευόμενα πολιτικά κόμματα, ως «η πολιτική πτέρυγα του PKK (του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, σε ένοπλο αγώνα κατά της κυβέρνησης από το 1984, για τα δικαιώματα των Κούρδων).

 Ο αντιπρόεδρος του «Καλού Κόμματος» («İYİ») (προερχόμενου από το ακροδεξιό «MHP», των 37 εδρών) έχει ήδη δηλώσει ότι το κόμμα του θα ψηφίσει υπέρ της άρσης της κοινοβουλευτικής ασυλίας των 28 βουλευτών του «HDP».

Ο εκπρόσωπος Τύπου του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος («CHP») (κεμαλικής αντιπολίτευσης, 136 εδρών) διευκρίνισε ότι θα μελετήσουν ξεχωριστά κάθε περίπτωση «σχέσης με την τρομοκρατία» πριν υπογράψουν την ψηφοφορία σύμφωνα με τις αρχές. Το «CHP» είχε ψηφίσει κατά το παρελθόν υπέρ της άρσης της κοινοβουλευτικής ασυλίας των Κούρδων.

Ο βουλευτής του «CHP» στη Μερσίνη, Ali Mahir Basarir, θεώρησε ότι επρόκειτο για κυβερνητική επιχείρηση, για να αλλάξει την ατζέντα. «Σήμερα στην Τουρκία, η δυστυχία, η φτώχεια και η έλλειψη δικαιοσύνης αποτελούν τα εντονότερα προβλήματα. Η κυβέρνηση επιλέγει να συζητήσει, αντί αυτών των δημοφιλών ζητημάτων, την κοινοβουλευτική ασυλία των αντιπολιτευόμενων βουλευτών», δήλωσε.

Οι εταίροι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης («ΑΚΡ»), (289 εδρών), του εθνικιστή-Ισλαμιστή Προέδρου Ερντογάν, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος («MHP») (ακροδεξιό, 48 εδρών) και το Πατριωτικό Κόμμα («VP») (μικρή ομάδα με επικεφαλής τον Ντογκού Περιντσέκ -Dogu Perincek-, εκπρόσωπος των ομάδων του Βαθέος Κράτους, πρώην στρατιωτικοί και άλλοι αξιωματούχοι του Παλαιού Καθεστώτος, άνευ βουλευτικής έδρας), επιθυμούσαν εδώ και καιρό την πλήρη απαγόρευση του «HDP». Η κυβέρνηση, όμως, ήθελε να το αποδυναμώσει, ακόμη και να το εξουδετερώσει, με άλλον τρόπο. Διότι το «HDP» είναι το -ιδρυθέν από το 1990- όγδοο πολιτικό κόμμα των Κούρδων και της Αριστεράς. Όλα τα άλλα εφτά κόμματα έχουν απαγορευτεί από τα τουρκικά δικαστήρια. Ωστόσο, όλα τα νέα διαδοχικά κόμματα έχουν αυξήσει τον αριθμό ψηφοφόρων. Το «HDP» έλαβε περισσότερες από 6.000.000 ψήφους (σε σύνολο περίπου 50.000.000) κατά τις τελευταίες νομοθετικές εκλογές του Ιουνίου του 2018. 

Ως εκ τούτου, το Παλάτι του Ερντογάν προτιμά να απαγορεύει, αντί του «HDP», τους βουλευτές του, αναλύει ο Τσαν Ντουντάρ (Can Dundar), αρθρογράφος του τηλεοπτικού σταθμού «Arti TV». Όταν αρθεί η κοινοβουλευτική ασυλία αυτών των 28 βουλευτών του «HDP», οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι κινδυνεύουν να καταδικαστούν από τα δικαστήρια.

Το «HDP» είναι το κόμμα-κλειδί για μία πιθανή νίκη της αντιπολίτευσης εναντίον του Ερντογάν. Διότι, το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο αποτελείται από τα κόμματα της επίσημης αντιπολίτευσης, χρειάζεται απολύτως 10%-13% των ψήφων του «HDP». Αυτό το τελευταίο δεν ανήκει σε αυτόν το συνασπισμό, αλλά είχε υποστηρίξει τους υποψηφίους του «CHP»  κατά τις τελευταίες τοπικές εκλογές το Μάρτιο και τον Ιούνιο του 2019, όπου το κυβερνών κόμμα έχασε περισσότερους από δέκα δήμους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Κωνσταντινούπολης, της Άγκυρας και των Αδάνων.

Επιπλέον, το «HDP» είναι το μοναδικό γνήσιο αντιπολιτευόμενο κόμμα, σύμφωνα με την πλειονότητα των ανεξάρτητων Τούρκων, Κούρδων και ξένων παρατηρητών, καθώς αντιτάσσεται σε όλες τις πολιτικές του Ερντογάν, ενώ τα τέσσερα άλλα επίσημα αντιπολιτευόμενα -εκπροσωπούμενα στο Κοινοβούλιο- κόμματα («CHP», «İYİ», «DEVA» και «Gelecek») στηρίζουν πλήρως τις επιθετικές πολιτικές της Άγκυρας στη διεθνή σκηνή.

Αρκετοί σχολιαστές πιστεύουν ότι ο Ερντογάν προετοιμάζεται για πρόωρες εκλογές, εκλογές, συνεπώς, χωρίς το «HDP». Επί τέσσερα, τουλάχιστον, χρόνια, βρίσκονται στη φυλακή περισσότερα από 4.500 μέλη του «HDP», συμπεριλαμβανομένων των δυο πρώην συμπροέδρων του, αρκετών πρώην και νέων βουλευτών, εθνικών και τοπικών αξιωματούχων.

Ο Ερντογάν πιστεύει, λοιπόν, ότι μόλις «απαλλαγεί», μόλις «ξεφορτωθεί το «HDP», θα μπορεί εύκολα να χειραγωγήσει την επίσημη αντιπολίτευση και να ξανακερδίσει τις εκλογές. Ξεχνά, ωστόσο, τη δημιουργικότητα, τη συνείδηση και την πολιτική νοημοσύνη των 6.000.000 ψηφοφόρων του «HDP».

Πρέπει να θυμόμαστε ότι το σενάριο των πρόωρων εκλογών δεν έχει επιβεβαιωθεί από όλους τους παρατηρητές. «Ένας δικτάτορας δεν θα διοργανώσει εκλογές, τις οποίες δεν είναι βέβαιος ότι θα κερδίσει», λέει ο Δρ. Τσενγκίζ Ακτάρ (Cengiz Aktar), συγγραφέας του βιβλίου «Τουρκική Δυσφορία». Πράγματι, η κανονική ημερομηνία των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών είναι το 2023, αλλά ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι σε δύο χρόνια ο ίδιος και το κόμμα του δεν θα είναι ισχυρότεροι από σήμερα. Ακριβώς το αντίθετο...

Ραγκίπ Ντουράν
 Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr, τις εξελίξεις στην Τουρκία.  


27/2/2021



         ΣΧΕΤΙΚΑ ΘEMATA           


 Turkey: Breaking the Silence.

How Turkey smothered a free press — and made arresting its journalists a weapon. A documentary by Voice of America.

Press freedom has never been ideal in Turkey. But under Recep Tayyip Erdoğan’s authoritarian reign, the country emerged as a top jailer of journalists. Independent and critical media are targets, while government censorship is on the rise. Turkey’s story holds lessons about the fragility of democracy — and why a free press matters.








 Επίγεια κόλαση η Τουρκία – Εφιαλτικά στοιχεία από διεθνείς εκθέσεις.

H έκθεση του Κέντρου Ελευθερίας της Στοκχόλμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία επισημαίνει τις σημαντικότερες εξελίξεις το 2020. Η αυξανόμενη πίεση στο κουρδικό πολιτικό κίνημα, η καταστολή του κινήματος Γκιουλέν (FETO), η σύλληψη δημοσιογράφων και η επιδείνωση της ελευθερίας του Τύπου, η διάδοση της ρητορικής μίσους και εγκλημάτων μίσους που στοχεύουν εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες, τα συστηματικά βασανιστήρια και η αύξηση της καταπίεσης των γυναικών συνθέτουν την γενική εικόνα.

Η Τουρκία βιώνει βαθύτερη κρίση σε σχέση με τα τα ανθρώπινα δικαιώματα τα τελευταία επτά χρόνια. Για να εδραιώσει την εξουσία του, ο Ερντογάν υπονομεύει συστηματικά τους θεμελιώδεις πυλώνες της –από πριν προβληματικής– τουρκικής δημοκρατίας. Αυτό περιλαμβάνει συνταγματικές τροποποιήσεις που αύξησαν την εξουσία της προεδρίας και διέκοψαν ουσιαστικά τον έλεγχό της, συντελώντας στην διάβρωση του κράτους δικαίου, αφού καθίσταται ασφυκτικός ο έλεγχος της εκτελεστικής επί της δικαστικής εξουσίας. Τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα έχουν επιδεινωθεί τόσο σοβαρά υπό τον Ερντογάν, που σύμφωνα με την Freedom House η Τουρκία δεν είναι πλέον ελεύθερη χώρα. Γι’ αυτό και την βαθμολογεί με τον χαμηλότερο βαθμό μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία είναι στην πραγματικότητα χαμηλότερα από Πακιστάν, Κιργιζιστάν, Μπαγκλαντές και Αϊτή, που είναι κατηγοριοποιημένα ως «εν μέρει ελεύθερα κράτη».

Στην έκθεσή της για το 2020 σχετικά με την Τουρκία, η Κομισιόν ανέφερε σοβαρή οπισθοδρόμηση στον σεβασμό των δημοκρατικών προτύπων. Οι παραβιάσεις του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών ελευθεριών συνεχίστηκαν απουσία ενός αποτελεσματικού μηχανισμού ελέγχου. (...) .

 Η έκθεση παρουσιάζει την εικόνα μιας κοινωνίας που μοιάζει περισσότερο με την σταλινική ΕΣΣΔ, τη ναζιστική Γερμανία, ή την Βόρειο Κορέα. Η εικόνα είναι ιδιαίτερα σκληρή και τα πάμπολλα παραδείγματα που παρατίθενται, μαζί με φωτογραφίες, αντικρούουν τους όποιους ισχυρισμούς του Ερντογάν και των συνενόχων του για τη δημοκρατικότητα, τη φιλανθρωπία και την αρωγή προς αδύναμους και καταδιωκόμενους του καθεστώτος του. 

-Συστηματική καταπίεση
-Οι γκιουλενιστές δεν έχουν δικαιώματα
-Συστηματικά βασανιστήρια
-Κανένα έλεος για παιδιά και αρρώστους
-Ο συνεχιζόμενος διωγμός των Κούρδων
-Εγκλήματα ρατσιστικού μίσους
-Ανελευθερία του Τύπου

ΟΛΟΚΛΗΡΟ το άρθρο του Ευθ. Τσιλιόπουλου ΕΔΩ:
 








       ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ    


 Ευρωαμερικανική μέγγενη στην Τουρκία για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 
 
 «Όσο περισσότερο κατευνάζετε τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν, τόσο περισσότερο αυτός καταχράται τους φόβους σας και επιμηκύνεται ολοένα και πιο πολύ ο κύκλος ζωής του καθεστώτος του». Η προειδοποίηση αυτή ανήκει στον Τζένγκιζ Άκταρ, Τούρκο πολιτικό επιστήμονα, δημοσιογράφο και συγγραφέα την οποία διατύπωσε σε ανοικτή επιστολή του προς τον Ζοζέπ Μπορέλ, ύπατο εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας.

Αφορμή στάθηκε ομιλία του Μπορέλ που εστίασε στους λόγους για τους οποίους η Ευρώπη πρέπει να συμπορευθεί με την Τουρκία λίγο πριν τη συνάντηση του στις 21 Ιανουαρίου 2021 με τον Τούρκο υπουργό εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου.

Αποτυχημένος ο Ευρωπαϊκός Κατευνασμός Έναντι της Άγκυρας

Συγκεκριμένα, ο Τούρκος πολιτικός επιστήμονας εγκαλεί τον Ευρωπαίο ύπατο εκπρόσωπο για την αναφορά του περί ύπαρξης ζωντανής τουρκικής κοινωνίας υπογραμμίζοντας ότι αυτή κυριολεκτικά τρέμει λόγω κρύου, ασθένειας και πείνας, ενώ 1.885 Τούρκοι πολίτες βίωσαν την αστυνομική βία το 2020 και κρατούνται στις φυλακές ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των πολιτών που υπέστησαν βία σε 27.493 από το 2002 όταν και ανήλθε στην εξουσία το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).

Η μνεία Ζοζέπ Μπορέλ σε «κοινές αξίες» και «αρχές μεταξύ της Άγκυρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης» καταρρίπτονται από την πραγματικότητα, όπως επισημαίνει ο Τζένγκιζ Άκταρ καθώς ο τρόπος που λειτουργεί η Άγκυρα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους κανόνες, τις αξίες και τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τούτο διότι παρά την ευρωπαϊκή επιθυμία για εκκίνηση πολιτικών διαδικασιών που θα τερματίσουν τις περιφερειακές κρίσεις στην Συρία και τη Λιβύη σε συνεργασία με την Τουρκία, η τελευταία αποτελεί κατοχική δύναμη στη Συρία διατηρώντας τον εμφύλιο πόλεμο, δημιουργώντας ολοένα και περισσότερους  πρόσφυγες και παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο στις περιοχές που έχει καταλάβει σύμφωνα άλλωστε και με την Μισέλ Μπάτσελε, ύπατο αρμοστή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσον αφορά την Λιβύη, η Άγκυρα αναμιγνύεται  στις εσωτερικές υποθέσεις της αραβικής χώρας στέλνοντας πολεμικό υλικό και ξένους μαχητές παραβιάζοντας κατάφωρα το εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ και καταστρατηγώντας την ευρωπαϊκή επιχείρηση «Ειρήνη»της Ναυτικής Δύναμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μεσόγειο (EUNAVFORMED)που έχει ως αποστολή την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Λιβύη.

Επί της ουσίας, η Ευρώπη ενεργεί ως τσοπάνης που αφήνει τον λύκο, εν προκειμένω την Τουρκία, για να φυλάξει τα πρόβατα είτε πρόκειται για την τουρκική κοινωνία των πολιτών είτε για τη Συρία και την Λιβύη.  Στην πραγματικότητα, όπως άλλωστε εύγλωττα επισημαίνει και ο Τζένγκιζ Άκταρ, όσο η Ευρώπη υιοθετεί στρατηγική κατευνασμού έναντι της Τουρκίας τόσο περισσότερο ο πρόεδρος Ερντογάν θα εκμεταλλεύεται τους ευρωπαϊκούς φόβους.Οι φόβοι αυτοί συνίστανται στην προοπτική σφιχτού εναγκαλισμού της Άγκυρας με την Μόσχα, στην ακύρωση της ευρωτουρκικής συμφωνίας για το προσφυγικό, στη διακινδύνευση των ευρωπαϊκών οικονομικών συμφερόντων στην τουρκική επικράτεια, και στην πρόκληση της τουρκικής διασποράς που διαβιεί σε συγκεκριμένες ευρωπαϊκές χώρες.

Καταπέλτης το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Το έλλειμμα ηγεσίας εκ μέρους της Ευρώπης είναι πρόδηλο στα μάτια ακόμη και του μέσου Τούρκου πολίτη για τον οποίο το κράτος δικαίου βρίσκεται υπό μαρασμό. Οι εκκλήσεις των Ευρωπαίων ηγετών για απελευθέρωση του Τούρκου επιχειρηματία και φιλάνθρωπου Οσμάν Καβαλά έπειτα από την αμετάκλητη καταδίκη της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν έχουν βρει ευήκοα ώτα στην Άγκυρα. Σημειωτέον ότι ο Τούρκος επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος κρατείται στις τουρκικές φυλακές παρότι έχει απαλλαγεί από τις αρχικές κατηγορίες που τον βάρυναν περί χρηματοδότησης των διαδηλώσεων του 2013 καθώς έχει διαταχθεί πρόσθετη έρευνα για δήθεν διασύνδεση του με το πραξικόπημα του 2016.

Επιπρόσθετα,η καταστρατήγηση της ελευθερίας του Τύπου έχει οδηγήσει σε πολλαπλές καταδίκες της Τουρκίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πιο πρόσφατη καταδίκη είναι αυτή της 19ηςΙανουαρίου 2021 για την παράνομη κράτηση δύο δημοσιογράφων και την παραβίαση των δικαιωμάτων τους στην ελευθερία και την ασφάλεια όπως αυτά εκπορεύονται από τα άρθρα 5 και 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε ότι η Τουρκία βρίσκεται στην 154η θέση εκ του συνόλου 180 χωρών που περιλαμβάνονται στον κατάλογο έτους 2020  για την ελευθερία του Τύπου που καταρτίζουν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF).

Σε κάθε περίπτωση, η ευρωπαϊκή στρατηγική κατευνασμού έναντι της Άγκυρας αποτιμάται εν πολλοίς ως αποτυχημένη καθιστώντας αναγκαία την αντικατάστασή της από μία αξιόπιστη και αποτελεσματική στρατηγική που να απορρέει από το ισχυρό απόθεμα οικονομικής ισχύος το οποίο διαθέτει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο συντονισμός ενεργειών της Ευρώπης και η διαβούλευση με τις ΗΠΑ μπορεί να αποδειχθούν καταλυτικές τόσο για τη συμμόρφωση της Άγκυρας με το διεθνές δίκαιο όσο και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πυρά Αμερικανών Γερουσιαστών Κατά της Τουρκίας

H επιστολή 54 γερουσιαστών που εστάλη στον Αμερικανό πρόεδρο στις 9 Φεβρουαρίου 2021 με αντικείμενο τη δημοκρατική οπισθοδρόμηση, την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εχθρική συμπεριφορά εκ μέρους της Τουρκίας δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία. Είχε προηγηθεί η επιστολή 66 γερουσιαστών τον Απρίλιο 2018 προς τον Τούρκο πρόεδρο κατηγορώντας τον ευθέως για την χρησιμοποίηση Αμερικανών υπηκόων και Τούρκων υπαλλήλων στα αμερικανικά προξενεία  ως πολιτικά πιόνια. Στη συνέχεια, ακολούθησε παρόμοια επιστολή από 154 μέλη της αμερικανικής βουλής. Απόρροια των συγκεκριμένων ενεργειών που συντελέστηκαν σε αμερικανικό διακομματικό επίπεδο ήταν η επιβολή των κυρώσεων Global Magnitsky τον Αύγουστο 2018 σε βάρος δύο Τούρκων υπουργών για τον κεντρικό τους ρόλο στην κράτηση και ποινική δίωξη του πάστορα Μπράνσον.

Στην επιστολή της 9ης Φεβρουαρίου, οι Αμερικανοί γερουσιαστές επισημαίνουν ότι ο πρόεδρος Ερντογάν έχει σύρει την Τουρκία στο μονοπάτι του αυταρχισμού περιθωριοποιώντας συστηματικά την εγχώρια αντιπολίτευση, αποσιωπώντας τα μέσα ενημέρωσης, καθαιρώντας τους ανεξάρτητους δικαστές και αντικαθιστώντας τους με φίλα προσκείμενους στο ΑΚΡ και φυλακίζοντας δημοσιογράφους. Ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, γίνεται ειδική αναφορά στην ετήσια έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Τουρκία στην οποία καταδεικνύεται ότι ως όχημα την αντιτρομοκρατική νομοθεσία, η τουρκική κυβέρνηση έχει περιορίσει θεμελιώδεις ελευθερίες και καταστρατηγήσει τους κανόνες δικαίου.

Οι γερουσιαστές επισείουν επίσης την προσοχή στη συστηματική άσκηση πιέσεων από τον πρόεδρο Ερντογάν προς τις ΗΠΑ και άλλες χώρες για την έκδοση Τούρκων υπηκόων με τις κατηγορίες περί δήθεν εμπλοκής τους στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Την ίδια στιγμή, όπως υπογραμμίζουν, η κυβέρνηση Ερντογάν επιχειρεί να αποσιωπήσει επικριτές στις ΗΠΑ όπως τον Ενές Καντέρ, παίκτη του ΝΒΑ και υποστηρικτή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καταδιώκοντας την οικογένεια του στην Τουρκία και εκδίδοντας διεθνές ένταλμα σύλληψης του από την Ιντερπόλ.

Οι Αμερικανοί γερουσιαστές αναφέρονται και στην τουρκική εξωτερική πολιτική την οποία χαρακτηρίζουν ως φιλοπόλεμη. Προς υποστήριξη της εν λόγω θέσης, παραθέτουν την τουρκική στρατιωτική επίθεση σε βάρος των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Κούρδων της Συρίας οι οποίοι καταπολέμησαν την τρομοκρατική οργάνωση του Ισλαμικού Κράτους, την αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 παρά τις προειδοποιήσεις ότι δεν είναι συμβατό με τις αμερικανικές τεχνολογίες, και την τουρκική παρακίνηση προς το Αζερμπαϊτζάν να προβεί σε χρήση ένοπλης βίας για τη διευθέτηση εδαφικής διαφοράς με την Αρμενία. Καταλήγοντας στην επιστολή τους, ζητούν από τον Αμερικανό πρόεδρο να τονίσει στον Τούρκο ομόλογό του ότι θα πρέπει να σταματήσει άμεσα την βίαια καταστολή των διαφωνούντων τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και την δίωξη τους στο εξωτερικό, να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους και τους κρατούμενους συνείδησης, και να αντιστρέψει την αυταρχική πορεία της χώρας.

Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές Κυρώσεις–Νόμος Μαγκνίτσκι

Προδήλως, η Τουρκία ξεδιπλώνει τον πολιτικό της μαξιμαλισμό προκρίνοντας την υπονόμευση του ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα των Τούρκων πολιτών, και προτεραιοποιώντας την προκλητικότητα έναντι του ειλικρινούς διαλόγου με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ.  

Η πιθανότητα επιβολής νέων κυρώσεων κατ’ εφαρμογή του Νόμου Μαγκνίτσκι (Global Magnitsky Act) από την Ουάσιγκτον σε βάρος της Τουρκίας λόγω των συστηματικών τουρκικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Ως γνωστόν, ο Νόμος Μαγκνίτσκι πήρε το όνομα του από τον Ρώσο δικηγόρο φορολογικών υποθέσεων Σεργκέι Μαγκνίτσκι ο οποίος απώλεσε την ζωή του στις ρωσικές φυλακές το 2009 λόγω των άθλιων συνθηκών κράτησης και βασανιστηρίων.

Στο ίδιο μήκος κύματος, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να προχωρήσει τάχιστα στην υλοποίηση της απόφασης που έλαβε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο 2020 για θέσπιση ενός νέου καθεστώς ευρωπαϊκών κυρώσεων για την παραβίαση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως.

Το  ευρωπαϊκό και  το αμερικανικό μήνυμα προς την Τουρκία θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι δηλαδή ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου αποτελούν θεμελιώδη παράμετρο που προάγει τις σχέσεις μεταξύ χωρών. Η μπάλα βρίσκεται στο τερέν της Άγκυρας προκειμένου να συμμορφωθεί.Σε διαφορετική περίπτωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ οφείλουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ενεργήσουν τα δέοντα.

Αντωνία Δήμου

 Η Αντωνία Δήμου είναι επικεφαλής του Τομέα Μέσης Ανατολής στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Άμυνας και Ασφάλειας (ΙΑΑΑ) με έδρα την Αθήνα
 καθώς και Εταίρος στο Κέντρο για την Ανάπτυξη της Μέσης Ανατολής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.


16 Φεβρουαρίου 2021