Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων ως επίδειξη δύναμης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Τουρκία…
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων ως επίδειξη δύναμης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Τουρκία…
Στις 29/1/2021 το Brookings Institution που είναι από τα κορυφαία think tanks στις ΗΠΑ, έχει προδιαγράψει νέα ιστορικά χαμηλά στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Στις 1/2/2021 ο Danforth πάλι μέσα από το Brookings Institution αναφέρεται στο οτι η κυβέρνηση Biden θα επιλέξει μια πολιτική απέναντι στην Τουρκία όπου θα περιέχει δύο έννοιες.
Αποτροπή και συνεργασία. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ θα επιβάλλουν όρους και πλαίσια στις ΗΠΑ. Δικαιώθηκε το Brooking. Δικαιώθηκαν και άλλοι πολλοί σημαντικοί αναλυτές, όπως ο Steve Cook που από το 2017 -τουλάχιστον- περιγράφει την Τουρκία ως ”frenemy”, αλλά και οι συνάδελφοί του στο CFR όπως ο Max Boot που στις 15 Οκτωβρίου 2019 καλούσε την αμερικανική ηγεσία να γίνει πιο σκληρή απέναντι στην Τουρκία (και μέσα από το ΝΑΤΟ) αλλά και ο πρόεδρος του CFR ο Richard Haass που καλούσε την Ουάσινγκτον να αποσύρει τα πυρηνικά όπλα από το Incirlik.
Δικαιώθηκαν μαζί και οι Γερουσιαστές και οι Βουλευτές και από τα δύο κόμματα που πίεσαν για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Αυτοί εκλέγονται και όχι γραφειοκράτες οι οποίοι απλώς δε θέλουν να χαλάσουν τη γραφειοκρατική τους ρουτίνα. Η Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, αποτελεί ένα ιστορικό σημείο για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις διαχρονικά. Παράλληλα, είναι ταυτόχρονα το τέλος και η αρχή για τους δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών.
- Τι αλλάζει πλέον; Πολλά. Και αλλάζουν πολλά γιατί το τραπέζι που έχει τον φάκελο των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, αναποδογύρισε και πλέον η θέση του, είναι σωστή. Ωστόσο, δύσκολα δε θα δούμε νέες κρίσεις στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας και αυτό οφείλεται στο οτι ο Erdogan, δεν έχει συνηθίσει έτσι.
Οι ΗΠΑ από το 2003 βλέπουν οτι η Τουρκία έχει αλλάξει άποψη για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Δεν άφησαν οι Τούρκοι τα αμερικανικά στρατεύματα να περάσουν από την Τουρκία με προορισμό το Ιράκ. Από εκεί και μετά, εν μέσω πολέμων αλλά και της αντίδρασης Γαλλίας και Γερμανίας στις αμερικανικές ενέργειες στη Μέση Ανατολή, (που δεόντως εκμεταλλεύτηκαν οι Τούρκοι) τα υποβόσκοντα θέματα καλύφθηκαν κάτω από το χαλί.
Μετά από χρόνια, η Τουρκία έλαβε από τις ΗΠΑ ένα νέο ”χρίσμα” προκειμένου να μείνει κοντά στα αμερικανικά συμφέροντα. Ήταν η κυβέρνηση Obama που πίστεψε οτι η Τουρκία μπορεί να παίξει ρόλο μετά την Αραβική Άνοιξη. Αυτό ήταν. Η Τουρκία μύρισε ”αδυναμία” σε μια κυβέρνηση που δεν ήθελε με τίποτε να μοιάζει στην κυβέρνηση Bush Jr. Έκτοτε, η Τουρκία πίστευε αυτό που πολύ ορθά έχουν αναφέρει στο Carnegie οι Henri Barkey και Morton Abramowitz. Οτι οι ΗΠΑ χρειάζονται περισσότερο την Τουρκία από ό,τι η Τουρκία χρειάζεται τις ΗΠΑ. Αυτό έγινε δόγμα της τουρκικής πολιτικής.
Έτσι η Τουρκία άντλησε θράσος να εναντιωθεί στο Ισραήλ και να φτάσει μάλιστα ο πρόεδρος Obama να γίνει -μεροληπτικός υπέρ της Τουρκίας- διαμεσολαβητής της τουρκο-ισραηλινής διένεξης. Οι συζητήσεις τότε στις ΗΠΑ (στις χρυσές εποχές της τουρκικής οικονομικής ανάπτυξης) είχαν φτάσει στο να θεωρούν το Ισραήλ ”βαρίδι” για τις ΗΠΑ και πιο σημαντική χώρα την Τουρκία. Όλα η Τουρκία τα εκμεταλλεύτηκε.
Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, ο Ερντογάν έδειξε το αληθινό του πρόσωπο στις ΗΠΑ φέρνοντας τον Obama σε αμηχανία για όσα πίστευε και για τον Ερντογάν αλλά και για την Τουρκία. Κατηγόρησε ανοικτά τις ΗΠΑ οτι έκαναν ”πλάτες” στον Gullen για να τον ανατρέψουν.
Πέρυσι το καλοκαίρι, ο Kalin εξαπέλυε απειλές εναντίον του Biden επειδή ο δεύτερος, είχε κάνει δηλώσεις για δημοκρατική αλλαγή στην Τουρκία και για επείγουσα ανάγκη πρωτοβουλιών από Αμερικανούς και συμμάχους τους για να βάλουν όρια στην τουρκική ασυδοσία. Μετά την εκλογή του Biden ο Ερντογάν προσπάθησε για ακόμη μια φορά να ξεγελάσει τις ΗΠΑ.
Όμως οι ΗΠΑ με αρχιτέκτονα τον Pompeo ο οποίος άοκνα προσπαθούσε να κρατήσει όσο γίνεται τον Ερντογάν μακριά από τον Λευκό Οίκο και τον Trump, αντιλήφθηκαν την τουρκική πολιτική. Οι Τούρκοι ήθελαν να χρησιμοποιούν τους Αμερικανούς για να έχουν πιο στενές σχέσεις Άγκυρα και Μόσχα.
Οι φωνές στις ΗΠΑ που θεωρούσαν οτι η Τουρκία ”μπλοφάρει” και οτι θα γυρίσει εύκολα πίσω στη Δύση, άρχισαν να μην ακούγονται. Το περασμένο φθινόπωρο οι Τούρκοι δοκίμασαν τους S-400 στη Μαύρη Θάλασσα και άπαντες πείστηκαν. Γιατί όμως αυτή η παραδοξότητα;
- Πώς γίνεται μια δύναμη σαν τις ΗΠΑ να ανέχεται την Τουρκία η οποία έμοιαζε η ισχυρή χώρα της διμερούς σχέσης; Οι λόγοι έχουν ήδη αναφερθεί. Οι ΗΠΑ μετά τον Bush Jr πέρασαν στο άλλο άκρο. Από τον άκρατο παρεμβατισμό, πέρασαν σε μια limbo αδιαφορίας. Μέχρι που είδαν οτι η Ρωσία και η Κίνα έχουν για σύμμαχό τους αυτήν την αδιαφορία. Έτσι αναβαθμίστηκε και η Ελλάδα από τις ΗΠΑ.
Μέσα σε λίγες βδομάδες η Τουρκία είδε ανακοινώσεις και εκθέσεις από το State Department που ανησυχούσαν για τη φυλάκιση πολιτικών του Κουρδικού Κόμματος. Είδαν εξειδίκευση των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στα μέσα Δεκεμβρίου. Ο μήνας Απρίλιος είναι μήνας-κόλαση για την Τουρκία.
O Εrdogan, ενώ περίμενε διακαώς ένα τηλεφώνημα από τον Biden, ο Αμερικανός πρόεδρος σιωπούσε και οι ”ποινές” για την μακροχρόνια ”απιστία” της Τουρκίας, έρχονταν βροχή. Μέσα σε τρεις μέρες οι ΗΠΑ εξέδωσαν ταξιδιωτική οδηγία που εκδίδουν μόνο για χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής και για τους εχθρούς των ΗΠΑ. Κίνδυνος σύλληψης για Αμερικανούς πολίτες. Η ανανέωση του μνημονίου των χωρών που παράγουν από κοινού τα F-35, έχει την Τουρκία και επίσημα εκτός. Ήταν κάτι που ο Erdogan το ήθελε ανοικτό για να κάνει τα γνωστά του παζάρια.
Οι μόνοι ”σύμμαχοι” του Erdogan ήταν η κατάσταση στην Ουκρανία που πίστευε οτι θα εκμεταλλευτεί για να δαμάσει την αμερικανική οργή, αλλά και μέρος της αμερικανικής γραφειοκρατίας η οποία όπως κάθε γραφειοκρατία στον κόσμο, δεν επιθυμεί αλλαγές στην εργασιακή της ρουτίνα.
Απέτυχαν όλα. Οι αμερικανικές κινήσεις έναντι της Τουρκίας γίνονται σε περίοδο που συμβαίνουν πολλά άσχημα στην Ουκρανία και που υποτίθεται, η Τουρκία μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο. Ταυτόχρονα, οι Αμερικανοί έβαλαν πόδι στη Λιβύη και τις τουρκικές κινήσεις εκεί, σε επιτήρηση. Ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών διεμήνυσε πως όλες οι ξένες δυνάμεις πρέπει να αποχωρήσουν άμεσα τώρα.
Οι αγορές έχουν αγριέψει από την ώρα και τη στιγμή που διέρρευσε οτι ο Αμερικανός πρόεδρος θα αναγνωρίσει επίσημα την Γενοκτονία των Αρμενίων. Το τηλεφώνημα ήρθε και ήταν ένα τηλεφώνημα επίδειξης ισχύος. Η Αμερική πλέον πράττει βάσει του ρεαλισμού κατανοώντας οτι είναι το ισχυρό μέρος της διμερούς σχέσης.
Το μήνυμα του Biden στον Erdogan ήταν πως αν η Τουρκία θέλει να τα πάει καλά με τις ΗΠΑ, πρέπει να γίνει μια νέα αρχή για την οποία η Τουρκία πρέπει να δουλέψει πολύ σκληρά. Ανακοίνωσε στον Τούρκο πρόεδρο την απόφασή του ο Biden και αυτό . Πράγματι, υπάρχουν σύμβουλοι και αναλυτές που θεωρούν οτι πρέπει να φτάσουν στο ”σημείο 0” οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις για να έχουν μακροπρόθεσμα καλές προοπτικές.
Το brand name της Τουρκίας θα περάσει περίοδο διασυρμού σε διεθνές επίπεδο. Ανοίγουν θέματα που αφορούν αποζημιώσεις, ηθικές και υλικές και που αγχώνουν τον Erdogan και για το πρόσφατο παρελθόν της Τουρκίας σε Συρία, Λιβύη, Βόρειο Ιράκ και Ναγκόρνο – Καραμπάχ. Οι ΗΠΑ αντιλήφθηκαν οτι ο Erdogan είναι πολύ αδύναμος στο εσωτερικό του και οτι όσο και να φωνάζει, δεν μπορεί να κάνει όσα λέει.
Το πιο σημαντικό απ΄όλα είναι οτι οι ΗΠΑ βάζουν πλαίσιο στην Τουρκία, όχι μόνο στον Erdogan. Ο επόμενος ηγέτης της Τουρκίας θα χρειαστεί να συνηθίσει μια άλλη σχέση με τις ΗΠΑ. Τέλος, οι Αμερικανοί κατανόησαν πολύ καλά οτι η Τουρκία έχει αξία για τη Ρωσία, όσο οι HΠΑ δείχνουν οτι θεωρούν την Τουρκία απαραίτητη.
- Η Τουρκία είναι εγκλωβισμένη και πλέον ο Erdogan φαίνεται αδύναμος και στο εσωτερικό του. Είναι η Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων το ιστορική χαμηλό των αμερικανοτουρκικών σχέσεων;
- Αυτό θέλουν να ελπίζουν οι Αμερικανοί. Όμως κατά πάσα πιθανότητα, υπάρχουν και άλλα επεισόδια καθώς είναι στο χέρι της Τουρκίας να συμβιβαστεί με τη νέα της θέση. Δύσκολος αυτός ο συμβιβασμός αν σκεφτεί κανείς τις δεσμεύσεις που έχει η Τουρκία έναντι της Ρωσίας.
Επιπλέον, το τουρκικό εκλογικό σώμα εκπαιδεύεται εδώ και 19 χρόνια στην πλειοδοσία του φανατισμού. Ο Erdogan κατρακυλά στις δημοσκοπήσεις και θα χρειαστεί ξανά το αντιαμερικανικό αφήγημα. Αλλιώς, θα φαίνεται αδύναμος. Στόχος των ΗΠΑ είναι τον Ιούνιο, η αμερικανοτουρκική ατζέντα να έχει συνταχθεί πλήρως από την Ουάσινγκτον.
Αν η Τουρκία αντιδράσει πέραν των ορίων που οι ΗΠΑ έχουν θέσει, τότε υπάρχουν άλλα κεφάλαια τα οποία οι Αμερικανοί θα ανοίξουν και τα οποία μπορούν να στείλουν την Τουρκία, δεκαετίες πίσω.
Ermeni Soykırımı(Armenian Genocide)
TURKEY-Political and Human Rights
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων ο Μπάιντεν – Πως απαντά ο Ερντογάν (24/4/2021 upd)
Αγτζίδης Βλάσης:Η Αρμενική Γενοκτονία στο μικροσκόπιο της Ιστορίας (24/4/2021)
Γιατί το Ισραήλ δεν έχει αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων (24/4/2021)
Την στιγμή που όλη η παγκόσμια κοινότητα περιμένει την επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ, που φέρεται να έχει προαναγγείλει ο ίδιος ο Αμερικανός Τζο πρόεδρος Μπάιντεν στην πρώτη του τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ερντογάν, το Ισραήλ εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την πρώτη οργανωμένη γενοκτονία που πραγματοποιήθηκε στην σύγχρονη ιστορία.
Το ζήτημα έρχεται τελευταία στο προσκήνιο και είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα του ισραηλινού τύπου που καλούν την ισραηλινή κυβέρνηση να προχωρήσει σε αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, που υπήρξε μία εκστρατεία οργανωμένου σφαγιασμού ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το Ολοκαύτωμα που οργάνωσαν μετέπειτα οι Ναζί. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Νεότουρκοι δεν είχαν δείξει έλεος ούτε στα γυναικόπαιδα, όπως ακριβώς και το χιτλερικό καθεστώς.
Μάλιστα είναι γνωστός ο θαυμασμός που έτρεφε ο Αδόλφος Χίτλερ για τον ίδιο τον ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ, όπως απέδειξε στην κλασική του πλέον μελέτη “Ατατούρκ και Ναζί” ο Ihrig Stefan, με τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές να ταύτιζαν τους Αρμένιους και τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τους Γερμανούς Εβραίους, τους οποίους αδημονούσαν να αντιμετωπίσουν με τις γενοκτονικές μεθόδους των Νεότουρκων και των κεμαλιστών. Είναι εξάλλου γνωστή η περίφημη φράση που αποδίδεται στον Χίτλερ: «Ποιος θυμάται την Γενοκτονία των Αρμενίων»; (...)
Το κείμενο του άρθρου του Γ. ΛΥΚΟΚΑΠΗ συνεχίζεται ΕΔΩ:
https://slpress.gr/diethni/giati-to-israil-den-echei-anagnorisei-ti-genoktonia-ton-armenion/
Παρουσίαση
Το έργο του Taner Akcam είναι εμβληματικό από κάθε άποψη. Ο συγγραφέας, πανεπιστημιακός δάσκαλος αλλά κυρίως ερευνητής και μελετητής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της κεμαλικής Τουρκίας, είναι από τους πρώτους τούρκους πανεπιστημιακούς που αναγνωρίζουν και συζητούν ανοικτά τη γενοκτονία των Αρμενίων από το οθωμανικό καθεστώς. Ο Akcam αναγνωρίζει επίσης τον κεντρικό ρόλο των Νεότουρκων στη σύλληψη, την οργάνωση και την υλοποίηση του σχεδίου για τον αφανισμό των χριστιανικών πληθυσμών της φθίνουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως απαραίτητη προϋπόθεση για την οικοδόμηση ενός ομοιογενούς τουρκικού κράτους. Το κράτος αυτό κατέληξε να είναι η κεμαλική Τουρκία. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Περιεχόμενα
ΧΑΡΤΗΣ
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΕΡΟΣ Α. ΤΟ ΑΡΜΕΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
1. ΤΟ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ ΤΟΥ
2. Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ
3. Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
ΜΕΡΟΣ Β. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
4. ΤΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
5. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ
ΜΕΡΟΣ Γ. ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
6. ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ «ΤΟΥΡΚΩΝ»
7. ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
8. Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
9. Η ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ
10. ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
Παρουσίαση
Η αρχή του εικοστού αιώνα ήταν η περίοδος της αναχάραξης των εθνικών συνόρων εντός και εκτός της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με βάση τους υπολογισμούς εθνικής καταγωγής και την αναθεώρηση και επαναδιαμόρφωση γεωγραφικών ζωνών κατοίκησης από τις επιμέρους εθνότητες. Το κόμμα Ένωση και Πρόοδος μετέτρεψε τη συμβατική μέθοδο κατάταξης των οθωμανικών θρησκευτικών κοινοτήτων, "εκσυγχρονίζοντάς" την με την ταξινόμηση και παρακολούθηση αυτών βάσει των εθνικών τους καταγωγών. Η εύκολη και αποπροσανατολιστική "επιστημονικοφάνεια" αυτής της πολιτικής και η εκτελεστική της ικανότητα την περίοδο 1913-1918, μαζί με τις εθνικιστικές πολιτικές που απέρρευσαν από τη "δημογραφική μηχανική" και την εκμετάλλευση εθνογραφικών χαρτών, παραμόρφωσε οριστικά την πληθυσμιακή σύνθεση της εκπνέουσας αυτοκρατορίας.
Το έργο αυτό -βασιζόμενο στις εκθέσεις, τα έγγραφα, τις έρευνες και τα στοιχεία της Ένωσης και Προόδου, και στα μυστικά, αδιαβάθμητα πολεμικά κρυπτοτηλεγραφήματα του οθωμανικού κράτους- αναλύει τις πολιτικές των επιχειρήσεων "επανεγκατάστασης" πληθυσμών. Περιγράφει τους εκτοπισμούς, τις ανταλλαγές και τις μετεγκαταστάσεις των Οθωμανών Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων, Εβραίων, Βουλγάρων, Νεστοριανών και Ασσυρίων, καθώς και τους ιδεολογικούς λόγους για αυτές τις "επανεγκαταστάσεις", πως διαμορφώθηκαν και από ποιους εφαρμόστηκαν. Βάσει αρχειακών εγγράφων, χαρτών, πληθυσμιακών δεδομένων, κρυπτοτηλεγραφημάτων και μυστικών εντολών, η έρευνα αναπαριστά, με σαφή τρόπο, την εγκατάσταση των "πιστών" στοιχείων στην Ανατολή με σκοπό τον εκτουρκισμό και εξισλαμισμό τους. Αυτή η πολιτική (που αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο του εθνικιστικού προγράμματος της Ένωσης και Προόδου), οι φυλετικές αντιλήψεις στην οποία βασίστηκε και τα τετελεσμένα πληθυσμιακά γεγονότα στα οποία οδήγησε, συνέστησαν, δυστυχώς, την πιο επιζήμια και τοξική κληρονομιά της οθωμανικής αυτοκρατορίας στο μετέπειτα τουρκικό κράτος. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Περιεχόμενα
Πρόλογος
Βιλαέτια και σαντζάκια το 1914
Εισαγωγή
Πηγές
Επίκεντρο διαφωνιών τα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα
Η τουρκική, αρμενική, ελληνική, εβραϊκή και κουρδική ιστοριογραφία
1η Ενότητα: Η ιστορία της μετανάστευσης των Οθωμανών και το κόμμα Ένωση και Πρόοδος
Η σύντομη ιστορία της μετανάστευσης στην οθωμανική αυτοκρατορία
Περίοδος επέκτασης, πολιτική εξορίας και η αρχή του ενός δεκάτου
Το πρόβλημα εγκατάστασης των μεταναστών και των νομάδων την περίοδο "κατάρρευσης"
Το κόμμα (σωματείο) Ένωση και Πρόοδος και ο τουρκικός εθνικισμός
Η ιστορία του κόμματος
Ο πόλεμος στην Τρίπολη της Λιβύης, Βαλκανικός Πόλεμος και η στροφή των Ενωτικών στη Μικρά Ασία
Η επιδρομή στην Υψηλή Πύλη (Bab-i Ali) το 1913
Η επιρροή του Γκολτζ Πασά στην Ενωτική αντίληψη πατρίδας και έθνους
Στρατός-έθνος
Το έργο του Ahmet Riza Goltzist: Στρατός
Γιουσούφ Ακτσουρά-Ζιγιά Γκιοκάλπ: Συζήτηση για την αποδοτικότητα του τουρκισμού
Ο Γκιοκάλπ και το σχέδιο της "νέας ζωής"
2η Ενότητα: Διαδικασία ενημέρωσης: Χάρτες, απογραφές πληθυσμών και εθνογραφία
Χαρτογραφία, απογραφές πληθυσμών και εθνογραφία στους Οθωμανούς: Απογραφές πληθυσμών και στατιστικές
Οι απογραφές πληθυσμών των Οθωμανών και η πρώτη στατιστική υπηρεσία: Γραμματεία στατιστικής
Περίοδος καταγραφής
Περίοδος απογραφής πληθυσμών
Ο ρόλος των απογραφών των Οθωμανών: Από τη διανομή της εξουσίας στο αίτημα της διάσπασης
Συζητήσεις και διαφωνίες για τον πληθυσμό
Αντιφάσεις για τον πληθυσμό των: Ελλήνων, Αρμενίων, Χαλδαίων (Κελντανί), Νεστοριανών και Συροχαλδαίων, Εβραίων, Κούρδων
Χαρτογραφία, εθνογραφικοί χάρτες και εικόνες-χάρτες
Οι χάρτες-logo ως πολιτικό μέσο
Κοινωνιολογία και εθνογραφία
Εθνογραφικές έρευνες και η επιτροπή επιστημονικών συμβούλων
Ο ρόλος των Γερμανών
Δυο Ενωτικοί ερευνητές: Baha Said και Habil Adem
Baha Said
Habil Adem (Naci Ismail Pelister)
Εκδόσεις των Ενωτικών και η διαμόρφωση της επίσημης θέσης
Επιχειρησιακοί χάρτες και απογραφές πληθυσμών
Ανάλυση των μυστικών απογραφών
3η Ενότητα. Εφαρμογή: Εκτόπιση και εγκατάσταση των εθνικών ομάδων
Οι Βούλγαροι: Ο πρώτος στόχος των Ενωτικών και ο καθορισμός των ευρωπαϊκών συνόρων από τους Ενωτικούς
Η βουλγαρική κατοχή και η εκδίωξη των μουσουλμάνων
Η ανακατάληψη της Αδριανούπολης και η εκδίωξη του βουλγαρικού πληθυσμού
Η πρώτη επίσημη ανταλλαγή και η οθωμανο-βουλγαρική συμφωνία
Έλληνες: Από την "εκδίωξη" στη "φυλάκιση" και τον εκτουρκισμό των παραλίων
1η περίοδος (1913-1914): Η εκδίωξη των Ελλήνων με ανεπίσημες διαδικασίες ως εκδίκηση των Ενωτικών
1ος στόχος, η περιοχή της Θράκης και η προετοιμασία για τη Μικρά Ασία
2ος στόχος, οι Έλληνες της Ανατολής
Η οργάνωση των διωγμών
Κυβερνητικοί υπεύθυνοι
Οι συμμορίες (τσετέδες)
Εφαρμοζόμενες μέθοδοι
Το μποϋκοτάζ ως μέσο εθνικοποίησης της οικονομίας
Η εγκατάσταση των προσφύγων ως μέθοδος εκδίωξης
Μάιος-Ιούλιος 1914: Μήνες τρόμου και οι προσπάθειες να πεισθεί η Ελλάδα για την ανταλλαγή
Ένα πρόγραμμα που έμεινε ορφανό: Η ανταλλαγή
Οι συζητήσεις στην οθωμανική βουλή και οι δύο στάσεις του Ταλαάτ Πασά
2η περίοδος (1915-1918): Ο εκτοπισμός των Ελλήνων στο εσωτερικό, η χρήση τους ως "μέσο απειλής" και η εκκαθάριση των παραλίων
Η διεθνής διάσταση: Από την εχθρότητα στη συμμαχία
Η είσοδος στον πόλεμο και ο εκτοπισμός των Ελλήνων
Η εκκαθάριση των παραλίων
Η είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο
Αρμένιοι: "Η εκτόπιση στην έρημο για την τελική λύση"
Η σημασία του εκτοπισμού στο Ζορ
Τα κλιματολογικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής Ζορ
Η νομαδικότητα των κατοίκων της περιοχής
Η έκθεση του Λουτφί Εφένδη
Οι γνώσεις του Ταλαάτ Πασά για την περιοχή Ζορ
Η διαδικασία που οδηγεί στην απόφαση εκτοπισμού: 1914 και η "Αναμόρφωση των Ανατολικών Βιλαετιών"
Η παρακολούθηση των αρμενικών κομμάτων και η αδρανοποίηση των "επαναστατών"
Ένας Ενωτικός φόβος: Η συμμαχία Αρμενίων και Κούρδων
1η περίοδος (24 Απριλίου 1915): Οι πολιτικές συλλήψεις και ο πρώτος εκτοπισμός προς τον νότο
Πολιτικές αιτίες
Δημογραφικές αιτίες
Στρατιωτικές αιτίες: Η απόβαση στα Δαρδανέλια [...]