Γενοκτονία Αρμενίων: Η φρικιαστική εξόντωση ενός έθνους που η Τουρκία θέλει να ξεχάσουμε [βίντεο]

 

Γενοκτονία Αρμενίων: 

Η φρικιαστική εξόντωση ενός έθνους 

που η Τουρκία θέλει να ξεχάσουμε [βίντεο]

Το 1915, παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην παρακμάζουσα οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχαν δυο εκατομμύρια Αρμένιοι. Επτά χρόνια αργότερα, το 1922 είχαν απομείνει  μόλις 400.00 ή και λιγότεροι.

Το υπόλοιπο 1.5 εκατομμύριο εξολοθρεύθηκε σε μία επιχείρηση που διαπρεπείς ιστορικοί έχουν προ πολλού αποκαλέσει «γενοκτονία».

Ο David Fromkin στην έγκυρη ιστορία του για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (A Peace to End All Peace) γράφει: «Βιασμοί και ξυλοδαρμοί ήταν κοινός τόπος. Και όσοι δεν σκοτώθηκαν επί τόπου, οδηγήθηκαν μέσα από βουνά και ερήμους χωρίς νερό, φαγητό και καταφύγιο. Εκατοντάδες χιλιάδες Αρμενίων εν τέλει υπέκυψαν ή σκοτώθηκαν».

Όμως για τους Τούρκους, ό, τι συνέβη το 1915  δεν ήταν παρά το άτακτο αποτέλεσμα ενός εντελώς ατάκτου πολέμου. Ακόμη και σήμερα, συνιστά «προσβολή στην τουρκικότητά» τους» ακόμη και να το θέτει κανείς θέμα για τι συνέβη στους Αρμενίους….

Απορρίπτουν τα συμπεράσματα των ιστορικών λέγοντας ότι δεν υπήρχε εκ προμελέτης σχέδιο για θανατώσεις, ότι δεν υπήρχε συστηματική προσπάθεια να καταστραφούν ζωές.

Εντός οθωμανικής αυτοκρατορίας, θρησκευτικές μειονότητες όπως οι Χριστιανοί Αρμένιοι, μπορούσαν να διατηρούν τις θρησκευτικές, κοινωνικές και νομικές τους δομές αν και συχνά υπέφεραν από επιπλέον φόρους και άλλα μέτρα.

Συγκεντρωμένοι κυρίως στις ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας, οι Αρμένιοι, πολλοί από τους οποίους έμποροι και βιοτέχνες, τα κατάφερναν πολύ καλύτερα  από κάθε άποψη από τους Τούρκους γείτονές τους, που ως επί το πλείστον ήταν χωρικοί ή κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και στρατιώτες.

To 1914, οι Νεότουρκοι που έχουν ήδη από το 1908 καταλάβει την εξουσία  με σκοπό τον εκσυγχρονισμό του μεγάλου ασθενούς, μπαίνουν στο πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών. Επιτίθενται στα ανατολικά ελπίζοντας να καταλάβουν το Μπακού σε μία επιχείρηση που στόχευε να καταστρέψει τις δυνάμεις των Ρώσων στον Καύκασο.

Η ήττα τους στη μάχη του Σαρίκαμις ήταν βροντώδης.

Οι Αρμένιοι της περιοχής κατηγορούνται ότι υπεστήριζαν τους Ρώσους και οι Νεότουρκοι ξεκίνησαν να τους περιγράφουν σαν Πέμπτη Φάλαγγα και απειλή για το κράτος. Και υπήρχαν όντως κάποιοι Αρμένιοι εθνικιστές που δρούσαν σαν αντάρτες και συνεργάζονταν με τους Ρώσους.

Η 24η Απριλίου

Η ημερομηνία – κλειδί για την έναρξη της σφαγής είναι η 24ης Απριλίου 1915. Εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι συλλαμβάνονται και αργότερα θανατώνονται σε μία επιχείρηση που τελικά διήρκεσε έως το 1917. Σφαγές Αρμενίων βεβαίως υπήρξαν και το 1894, το 1895, το 1896, το 1909, καθώς και μία νέα έξαρση μεταξύ 1920 και 1923.

Οι Νεότουρκοι ψήφισαν αμέσως δέσμη μέτρων κατά των Αρμενίων. Δίνουν το δικαίωμα στον στρατό και την κυβέρνηση να εκτοπίζει οποιονδήποτε δημιουργούσε αίσθηση απειλής για την ασφάλεια.

Άλλος νόμος επέτρεπε τη δήμευση της εγκαταλελειμμένης  περιουσίας των Αρμενίων οι οποίοι διατάχθηκαν να επιστρέψουν τα όπλα τους στις αρχές.

Μαζικοί τάφοι

Υπήρξαν εκτελέσεις και μαζικοί τάφοι. Και πορείες θανάτων με άνδρες, γυναίκες  και παιδιά, μέσα από τη συριακή έρημο προς στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με πολλούς να πεθαίνουν στη διάρκεια της διαδρομής από πείνα και εξάντληση.

Το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και συγκεκριμένα το Κέντρο Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας του, έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία βάσει των οποίων το 1914 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρχαν 2.133.190 Αρμένιοι ενώ το 1922 είχαν απομείνει μόλις 387.800.

Η σιωπή που έγινε φρίκη

Δυτικοί διπλωμάτες κατέγραψαν με μεγάλη ακρίβεια τα γεγονότα προκαλώντας κατακραυγή κατά των Τούρκων στη Δύση, αν και η σύμμαχος των Τούρκων, η Γερμανία, παρέμεινε σιωπηλή εκείνα τα χρόνια. Αργότερα όμως ντοκουμέντα αναδύθηκαν από υψηλόβαθμους Γερμανούς διπλωμάτες και στρατιωτικούς αξιωματούχους που εξέφραζαν φρίκη για το τι συνέβαινε.

Υπάρχουν μερικοί ιστορικοί ωστόσο που αν και αναγνωρίζουν το εύρος των θανατώσεων, λένε πως ό,τι συνέβη δεν συνάδει «τεχνικά» με τον όρο «γενοκτονία», κυρίως επειδή νιώθουν ότι δεν αποδεικνύεται το εκ προμελέτης σχέδιο.

Το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και συγκεκριμένα το Κέντρο Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας του, έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία βάσει των οποίων το 1914 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρχαν 2.133.190 Αρμένιοι ενώ το 1922 είχαν απομείνει μόλις 387.800.

Ευτυχώς για τη μνήμη των θυμάτων και για την ιστορική δικαιοσύνη, το 1915 υπήρχαν εφημερίδες: Μόνο οι New York Times που κάλυψαν ευρύτατα το θέμα, δημοσίευσαν 145 άρθρα για μία και μόνη χρονιά (1915) με τίτλους  όπως:

«Έκκληση στην Τουρκία να σταματήσει τις σφαγές».

Οι Times της εποχής περιγράφουν τις δράσεις κατά των Αρμενίων ως «συστηματικές», εγκεκριμένες από την εξουσία και οργανωμένες από την κυβέρνηση.

Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να το αποκρύψουν

Και ευτυχώς επίσης υπήρξε αυτή η μεγάλη μορφή, ο Αμερικανός Πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη, ο αείμνηστος Henry Morgenthau που μίλησε ανοιχτά και κατέκλυσε την Ουάσινγκτον με αναφορές. Στα απομνημονεύματά του αναφέρει: «Όταν οι τουρκικές αρχές έδιναν τις εντολές γι’ αυτές τις απελάσεις , έδιναν ουσιαστικά και ένταλμα εκτέλεσης σε μία ολόκληρη φυλή. Το καταλάβαινα καλά. Και στις συζητήσεις τους μαζί μου (Οι Τούρκοι) δεν έκαναν καμία προσπάθεια να το αποκρύψουν…

Και το 1919 θα γράψει: «Είμαι πεπεισμένος ότι ολόκληρη η ιστορία του ανθρωπίνου γένους δεν περιλαμβάνει τέτοιο φρικιαστικό επεισόδιο σαν αυτό. Οι μεγάλες σφαγές και οι διωγμοί του παρελθόντος δείχνουν σχεδόν ασήμαντες όταν συγκρίνονται με τα πάθη των Αρμενίων το 1915».

Επιμύθιο

Το πρωινό της Τρίτης 15 Μαρτίου του 1921, ο Ταλαάτ Πασάς, ο  Τούρκος πολιτικός που μαζί με τους Ενβέρ και Τζεμάλ αποτελούσε την τριανδρία των Πασάδων, ή του τουρκικού κομιτάτου «Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων από το 1908 μέχρι το 1918, βγήκε από το σπίτι του στο Βερολίνο, στη Χάντεμπεργκστράσε 4.

Προσκύνημα στο Μουσείο Εθνικού Πολιτισμού της Αρμενίας, 

στην αρμενική Ορθόδοξη Εκκλησία της Μόσχας, το 2015. EPA/SERGEI ILNITSKY

Ενας 24χρονος Αρμένιος, ο  Σογομόν Τεχλιριάν τον πλησίασε, τον κοίταξε στα μάτια  και τον σκότωσε. Ο Ταλαάτ ήταν 47 ετών. Σύμφωνα με τον Πίτερ Μπαλακιάν, συγγραφέα του «Ο Τίγρης φλέγεται. Η Αρμενική Γενοκτονία και η ολιγωρία της Δύσης» (εκδ. Καστανιώτη, 2006), ο δολοφόνος «είχε παρακολουθήσει τις αδελφές του να βιάζονται, τον αδελφό του να αποκεφαλίζεται, τους γονείς του να δολοφονούνται κατά τη διάρκεια μιας πορείας θανάτου στο Ερζερούμ το 1915». Ο δε Ταλαάτ υπήρξε εμπνευστής της εξόντωσης ενός και πλέον εκατομμυρίου Αρμενίων.

Ο Αμερικανός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Χένρι Μόργκενταου, ο οποίος είχε πολλές κατ’ ιδίαν συζητήσεις με τον Ταλαάτ, προσπαθώντας να τον πείσει να σταματήσει τις σφαγές των Αρμενίων, θα πει αργότερα ότι πίσω από το ευγενικό χαμόγελο κρυβόταν ένας αδίστακτος, κυνικός άνθρωπος, ο οποίος καυχιόταν πως «μέσα σε τρεις μήνες κατάφερε με τους Αρμένιους όσα δεν μπόρεσε ο Χαμίντ σε δεκαετίες».

Με πληροφορίες από: ΤΗΕ ΝΕW YORK TIMES, Ambassador Morgenthau’s Story

https://hellasjournal.com/2021/04/genoktonia-armenion-i-frikastiki-exontosi-enos-ethnous-pou-i-tourkia-theli-na-xechasoume-vinteo/?fbclid=IwAR02iee2SYI_JAhhtCGS0Zb5Jhd11qzbrgQHIQqFdeeoQcZsMci_

ULOh5c0#.YIO-WcZe-Pc.facebook

23/04/2021

 

 

 

 

 

 Armenian Genocide 

 Ermeni Soykırımı(Armenian Genocide) 

  TURKEY-Political and Human Rights  

Turkish Genocides 

Turkish Massacres 

 Γενοκτονία Αρμενίων

 

     ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  

  Αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων ο Μπάιντεν – Πως απαντά ο Ερντογάν (24/4/2021 upd) 

Ο κ. Μπάιντεν υλοποίησε την υπόσχεσή του: Ο Λευκός Οίκος αναγνώρισε την Γενοκτονία των Αρμενίων (24/4/2021) 

  Σε πλήρη σύγχυση ο Ερντογάν: Καταγγέλλει “πολιτικοποίηση από τρίτους” για την γενοκτονία των Αρμενίων (24/4/2021)

Αγτζίδης Βλάσης:Η Αρμενική Γενοκτονία στο μικροσκόπιο της Ιστορίας (24/4/2021)

Γιατί το Ισραήλ δεν έχει αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων (24/4/2021) 

   Την στιγμή που όλη η παγκόσμια κοινότητα περιμένει την επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ, που φέρεται να έχει προαναγγείλει ο ίδιος ο Αμερικανός Τζο πρόεδρος Μπάιντεν στην πρώτη του τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ερντογάν, το Ισραήλ εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την πρώτη οργανωμένη γενοκτονία που πραγματοποιήθηκε στην σύγχρονη ιστορία.

Το ζήτημα έρχεται τελευταία στο προσκήνιο και είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα του ισραηλινού τύπου που καλούν την ισραηλινή κυβέρνηση να προχωρήσει σε αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, που υπήρξε μία εκστρατεία οργανωμένου σφαγιασμού ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το Ολοκαύτωμα που οργάνωσαν μετέπειτα οι Ναζί. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Νεότουρκοι δεν είχαν δείξει έλεος ούτε στα γυναικόπαιδα, όπως ακριβώς και το χιτλερικό καθεστώς.

Μάλιστα είναι γνωστός ο θαυμασμός που έτρεφε ο Αδόλφος Χίτλερ για τον ίδιο τον ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας Κεμάλ Ατατούρκ, όπως απέδειξε στην κλασική του πλέον μελέτη “Ατατούρκ και Ναζί” ο Ihrig Stefan, με τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές να ταύτιζαν τους Αρμένιους και τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τους Γερμανούς Εβραίους, τους οποίους αδημονούσαν να αντιμετωπίσουν με τις γενοκτονικές μεθόδους των Νεότουρκων και των κεμαλιστών. Είναι εξάλλου γνωστή η περίφημη φράση που αποδίδεται στον Χίτλερ: «Ποιος θυμάται την Γενοκτονία των Αρμενίων»;  (...)

 Το κείμενο του άρθρου του Γ. ΛΥΚΟΚΑΠΗ συνεχίζεται ΕΔΩ:
https://slpress.gr/diethni/giati-to-israil-den-echei-anagnorisei-ti-genoktonia-ton-armenion/

 

Τάνερ Ακτσάμ: ''Μία επαίσχυντη πράξη: η γενοκτονία των Aρμενίων και το ζήτημα της τουρκικής ευθύνης'' 

  Παρουσίαση

Το έργο του Taner Akcam είναι εμβληματικό από κάθε άποψη. Ο συγγραφέας, πανεπιστημιακός δάσκαλος αλλά κυρίως ερευνητής και μελετητής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της κεμαλικής Τουρκίας, είναι από τους πρώτους τούρκους πανεπιστημιακούς που αναγνωρίζουν και συζητούν ανοικτά τη γενοκτονία των Αρμενίων από το οθωμανικό καθεστώς. Ο Akcam αναγνωρίζει επίσης τον κεντρικό ρόλο των Νεότουρκων στη σύλληψη, την οργάνωση και την υλοποίηση του σχεδίου για τον αφανισμό των χριστιανικών πληθυσμών της φθίνουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως απαραίτητη προϋπόθεση για την οικοδόμηση ενός ομοιογενούς τουρκικού κράτους. Το κράτος αυτό κατέληξε να είναι η κεμαλική Τουρκία. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

Περιεχόμενα

ΧΑΡΤΗΣ
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΕΡΟΣ Α. ΤΟ ΑΡΜΕΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
1. ΤΟ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ ΤΟΥ
2. Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ
3. Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
ΜΕΡΟΣ Β. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
4. ΤΙ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
5. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ
ΜΕΡΟΣ Γ. ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
6. ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΤΩΝ «ΤΟΥΡΚΩΝ»
7. ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
8. Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
9. Η ΤΕΛΙΚΗ ΦΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ
10. ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ

  DUNDAR FUAT: ''Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ Η ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ «ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ» 1913-1918'' 

 
 Παρουσίαση

Η αρχή του εικοστού αιώνα ήταν η περίοδος της αναχάραξης των εθνικών συνόρων εντός και εκτός της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με βάση τους υπολογισμούς εθνικής καταγωγής και την αναθεώρηση και επαναδιαμόρφωση γεωγραφικών ζωνών κατοίκησης από τις επιμέρους εθνότητες. Το κόμμα Ένωση και Πρόοδος μετέτρεψε τη συμβατική μέθοδο κατάταξης των οθωμανικών θρησκευτικών κοινοτήτων, "εκσυγχρονίζοντάς" την με την ταξινόμηση και παρακολούθηση αυτών βάσει των εθνικών τους καταγωγών. Η εύκολη και αποπροσανατολιστική "επιστημονικοφάνεια" αυτής της πολιτικής και η εκτελεστική της ικανότητα την περίοδο 1913-1918, μαζί με τις εθνικιστικές πολιτικές που απέρρευσαν από τη "δημογραφική μηχανική" και την εκμετάλλευση εθνογραφικών χαρτών, παραμόρφωσε οριστικά την πληθυσμιακή σύνθεση της εκπνέουσας αυτοκρατορίας.
Το έργο αυτό -βασιζόμενο στις εκθέσεις, τα έγγραφα, τις έρευνες και τα στοιχεία της Ένωσης και Προόδου, και στα μυστικά, αδιαβάθμητα πολεμικά κρυπτοτηλεγραφήματα του οθωμανικού κράτους- αναλύει τις πολιτικές των επιχειρήσεων "επανεγκατάστασης" πληθυσμών. Περιγράφει τους εκτοπισμούς, τις ανταλλαγές και τις μετεγκαταστάσεις των Οθωμανών Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων, Εβραίων, Βουλγάρων, Νεστοριανών και Ασσυρίων, καθώς και τους ιδεολογικούς λόγους για αυτές τις "επανεγκαταστάσεις", πως διαμορφώθηκαν και από ποιους εφαρμόστηκαν. Βάσει αρχειακών εγγράφων, χαρτών, πληθυσμιακών δεδομένων, κρυπτοτηλεγραφημάτων και μυστικών εντολών, η έρευνα αναπαριστά, με σαφή τρόπο, την εγκατάσταση των "πιστών" στοιχείων στην Ανατολή με σκοπό τον εκτουρκισμό και εξισλαμισμό τους. Αυτή η πολιτική (που αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο του εθνικιστικού προγράμματος της Ένωσης και Προόδου), οι φυλετικές αντιλήψεις στην οποία βασίστηκε και τα τετελεσμένα πληθυσμιακά γεγονότα στα οποία οδήγησε, συνέστησαν, δυστυχώς, την πιο επιζήμια και τοξική κληρονομιά της οθωμανικής αυτοκρατορίας στο μετέπειτα τουρκικό κράτος. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Βιλαέτια και σαντζάκια το 1914
Εισαγωγή
Πηγές
Επίκεντρο διαφωνιών τα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα
Η τουρκική, αρμενική, ελληνική, εβραϊκή και κουρδική ιστοριογραφία
1η Ενότητα: Η ιστορία της μετανάστευσης των Οθωμανών και το κόμμα Ένωση και Πρόοδος
Η σύντομη ιστορία της μετανάστευσης στην οθωμανική αυτοκρατορία
Περίοδος επέκτασης, πολιτική εξορίας και η αρχή του ενός δεκάτου
Το πρόβλημα εγκατάστασης των μεταναστών και των νομάδων την περίοδο "κατάρρευσης"
Το κόμμα (σωματείο) Ένωση και Πρόοδος και ο τουρκικός εθνικισμός
Η ιστορία του κόμματος
Ο πόλεμος στην Τρίπολη της Λιβύης, Βαλκανικός Πόλεμος και η στροφή των Ενωτικών στη Μικρά Ασία
Η επιδρομή στην Υψηλή Πύλη (Bab-i Ali) το 1913
Η επιρροή του Γκολτζ Πασά στην Ενωτική αντίληψη πατρίδας και έθνους
Στρατός-έθνος
Το έργο του Ahmet Riza Goltzist: Στρατός
Γιουσούφ Ακτσουρά-Ζιγιά Γκιοκάλπ: Συζήτηση για την αποδοτικότητα του τουρκισμού
Ο Γκιοκάλπ και το σχέδιο της "νέας ζωής"
2η Ενότητα: Διαδικασία ενημέρωσης: Χάρτες, απογραφές πληθυσμών και εθνογραφία
Χαρτογραφία, απογραφές πληθυσμών και εθνογραφία στους Οθωμανούς: Απογραφές πληθυσμών και στατιστικές
Οι απογραφές πληθυσμών των Οθωμανών και η πρώτη στατιστική υπηρεσία: Γραμματεία στατιστικής
Περίοδος καταγραφής
Περίοδος απογραφής πληθυσμών
Ο ρόλος των απογραφών των Οθωμανών: Από τη διανομή της εξουσίας στο αίτημα της διάσπασης
Συζητήσεις και διαφωνίες για τον πληθυσμό
Αντιφάσεις για τον πληθυσμό των: Ελλήνων, Αρμενίων, Χαλδαίων (Κελντανί), Νεστοριανών και Συροχαλδαίων, Εβραίων, Κούρδων
Χαρτογραφία, εθνογραφικοί χάρτες και εικόνες-χάρτες
Οι χάρτες-logo ως πολιτικό μέσο
Κοινωνιολογία και εθνογραφία
Εθνογραφικές έρευνες και η επιτροπή επιστημονικών συμβούλων
Ο ρόλος των Γερμανών
Δυο Ενωτικοί ερευνητές: Baha Said και Habil Adem
Baha Said
Habil Adem (Naci Ismail Pelister)
Εκδόσεις των Ενωτικών και η διαμόρφωση της επίσημης θέσης
Επιχειρησιακοί χάρτες και απογραφές πληθυσμών
Ανάλυση των μυστικών απογραφών
3η Ενότητα. Εφαρμογή: Εκτόπιση και εγκατάσταση των εθνικών ομάδων
Οι Βούλγαροι: Ο πρώτος στόχος των Ενωτικών και ο καθορισμός των ευρωπαϊκών συνόρων από τους Ενωτικούς
Η βουλγαρική κατοχή και η εκδίωξη των μουσουλμάνων
Η ανακατάληψη της Αδριανούπολης και η εκδίωξη του βουλγαρικού πληθυσμού
Η πρώτη επίσημη ανταλλαγή και η οθωμανο-βουλγαρική συμφωνία
Έλληνες: Από την "εκδίωξη" στη "φυλάκιση" και τον εκτουρκισμό των παραλίων
1η περίοδος (1913-1914): Η εκδίωξη των Ελλήνων με ανεπίσημες διαδικασίες ως εκδίκηση των Ενωτικών
1ος στόχος, η περιοχή της Θράκης και η προετοιμασία για τη Μικρά Ασία
2ος στόχος, οι Έλληνες της Ανατολής
Η οργάνωση των διωγμών
Κυβερνητικοί υπεύθυνοι
Οι συμμορίες (τσετέδες)
Εφαρμοζόμενες μέθοδοι
Το μποϋκοτάζ ως μέσο εθνικοποίησης της οικονομίας
Η εγκατάσταση των προσφύγων ως μέθοδος εκδίωξης
Μάιος-Ιούλιος 1914: Μήνες τρόμου και οι προσπάθειες να πεισθεί η Ελλάδα για την ανταλλαγή
Ένα πρόγραμμα που έμεινε ορφανό: Η ανταλλαγή
Οι συζητήσεις στην οθωμανική βουλή και οι δύο στάσεις του Ταλαάτ Πασά
2η περίοδος (1915-1918): Ο εκτοπισμός των Ελλήνων στο εσωτερικό, η χρήση τους ως "μέσο απειλής" και η εκκαθάριση των παραλίων
Η διεθνής διάσταση: Από την εχθρότητα στη συμμαχία
Η είσοδος στον πόλεμο και ο εκτοπισμός των Ελλήνων
Η εκκαθάριση των παραλίων
Η είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο
Αρμένιοι: "Η εκτόπιση στην έρημο για την τελική λύση"
Η σημασία του εκτοπισμού στο Ζορ
Τα κλιματολογικά και γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής Ζορ
Η νομαδικότητα των κατοίκων της περιοχής
Η έκθεση του Λουτφί Εφένδη
Οι γνώσεις του Ταλαάτ Πασά για την περιοχή Ζορ
Η διαδικασία που οδηγεί στην απόφαση εκτοπισμού: 1914 και η "Αναμόρφωση των Ανατολικών Βιλαετιών"
Η παρακολούθηση των αρμενικών κομμάτων και η αδρανοποίηση των "επαναστατών"
Ένας Ενωτικός φόβος: Η συμμαχία Αρμενίων και Κούρδων
1η περίοδος (24 Απριλίου 1915): Οι πολιτικές συλλήψεις και ο πρώτος εκτοπισμός προς τον νότο
Πολιτικές αιτίες
Δημογραφικές αιτίες
Στρατιωτικές αιτίες: Η απόβαση στα Δαρδανέλια [...]