ΝΑΤΟ: Η εκβιαστική δομική παρέμβαση,το σωσίβιο στον Ερντογάν και γιατί η Ελλάδα έχασε.
ΝΑΤΟ: Η εκβιαστική δομική παρέμβαση,το σωσίβιο στον Ερντογάν
και γιατί η Ελλάδα έχασε.
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κινήθηκε στο πνεύμα της στρατηγικής την οποία ενέκριναν οι Υπουργοί των Εξωτερικών στην σύνοδο του Δεκέμβρη και από αυτήν την άποψη το πολιτικό της στίγμα ήταν προδιαγεγραμμένο και εν πολλοίς αναμενόμενο…
Η διαχείριση των ισορροπιών ωστόσο, αν και δεν ήταν εμφανής και διακηρυγμένη προτεραιότητα της Συνόδου, εν τούτοις ήταν η πλέον κρίσιμη παράμετρος στην εξίσωση υπό τον γενικό τίτλο «Στρατηγική ΝΑΤΟ 2030», ενώ η δυσκολία στην διαχείρισή της, διαπερνά ΚΑΙ το κοινό ανακοινωθέν, παρά τις θριαμβολογίες και την ψευδαίσθηση αυτοπεποίθησης που επιχειρείται να εκπέμψει.
Η προσαρμογή της Ατλαντικής συμμαχίας στις νέες συνθήκες, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αφού πέρα από τα όποια επικοινωνιακά ταρατατζούμ, φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία, σκοντάφτει σοβαρά, σε μια πλειάδα εσωτερικών ανταγωνισμών, αλλά στην ίδια την φυσιογνωμία των κυρίαρχων αντιθέσεων του σύγχρονου κόσμου.
Αυτός είναι και ο λόγος που στο πνεύμα του κοινού ανακοινωθέντος δεν τηρούνται πλέον ούτε τα προσχήματα. Οι ηγέτες των 30 χωρών, προσυπογράφοντας αυτό το ανακοινωθέν, επιβεβαίωσαν στην πράξη ότι έχουν αυτοεγκλωβιστεί στην λογική μιας πολυμερούς συνθήκης που γυρίζει την πλάτη στα οξυμμένα προβλήματα των κοινωνιών που εκπροσωπούν, ενώ ταυτόχρονα παραδίδουν τις χώρες τους σε τυχοδιωκτικές λογικές με ανυπολόγιστο βραχυμεσοπρόθεσμο κόστος.
Η κεντρική ιδέα αυτής της νέας πολυμερούς συνθήκης, συνίσταται σε μια διακήρυξη προθέσεων για την συλλογική στοίχιση των 30 πίσω από μια αμφιλεγόμενη Αμερικανική στρατηγική εμμονή που επιδιώκει να εργαλειοποιήσει πλήρως το ΝΑΤΟ, σε μια απέλπιδα προσπάθεια των Αμερικανών να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος και εντέλει την πολυπόθητη πλανητική ηγεμονία.
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτής της επιδίωξης…
Είναι ένας συνδυασμός πολιτικών, διαχειριστικών, τεχνοκρατικών και στρατιωτικών εργαλείων, το μείγμα των οποίων απαιτεί προσεκτική ανάγνωση διότι αυτό που αποκαλύπτει, ΔΕΝ είναι η αίγλη της γνώριμης παραδοσιακής συμμαχικής συνοχής, αλλά οι πολλαπλές αντιθέσεις που αναζητούν νέα σημεία σύγκλισης και νέες γέφυρες προκειμένου να λειτουργήσουν αποτελεσματικά στις νέες συνθήκες.
- Η «Βαθύτερη πολιτική διαβούλευση και ο συντονισμός μεταξύ των μερών», είναι το πρώτο εργαλείο που η επιλογή του παραπέμπει σε εσωτερικό περιβάλλον εξόχως ανταγωνιστικό έως συγκρουσιακό και αυτό φυσικά είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο, ούτε από φίλους ούτε από αντιπάλους.
- Η «Ενισχυμένη αποτροπή και άμυνα» είναι το δεύτερο δεσμευτικό εργαλείο που επιλέγεται προκειμένου να «υφαρπάξει» ουσιαστικά την αμυντική υποδομή και μέρος του εθνικού αμυντικού σχεδιασμού των χωρών μελών και να τα ενσωματώσει σε έναν υπερεθνικό σχεδιασμό, που θα περιλαμβάνει ακόμη και πυρηνικό οπλοστάσιο.
- Η «Βελτιωμένη ανθεκτικότητα» είναι το τρίτο δεσμευτικό εργαλείο το οποίο επιστρατεύεται για να υφαρπάξει εθνικές στρατηγικές υποδομές, διασφαλίζοντας έτσι τον έλεγχό τους, έναντι στρατηγικών ανταγωνιστών και αντιπάλων. Το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι πως υπό το πρίσμα αυτής της προσέγγισης, απειλούνται με ολοκληρωτική καθυπόταξη ακόμη και χώρες υβρίδια (πχ Σκόπια, Κόσοβο κοκ).
- Η δημιουργία ενός νέου «πολιτικο-στρατιωτικού Επιταχυντή Καινοτομίας Άμυνας» (Defence Innovation Accelerator for the North Atlantic – DIANA), όπως και του «Ταμείο Καινοτομίας», είναι επιλογές που πιστοποιούν το δέος των Αμερικανών απέναντι στην επιταχυνόμενη πορεία υπεροχής της Κίνας που εκ των πραγμάτων δεν ανακόπτεται.
- Η «Υποστήριξη της διεθνούς τάξης βάσει κανόνων» είναι το πέμπτο δεσμευτικό εργαλείο, το οποίο συνιστά στην πράξη ένα αυθαίρετο πλέγμα προνομιακών δεσμεύσεων αλλά και αναχωμάτων, γύρω από το οποίο επιδιώκεται να πειθαναγκαστεί σε προσαρμογή ολόκληρο το διεθνές σύστημα ισορροπιών και ανταγωνισμών.
- Η «Ενίσχυση της κατάρτισης και ανάπτυξη ικανοτήτων» των χωρών μελών, σε τομείς όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η αντιμετώπιση υβριδικών επιθέσεων, η διαχείριση κρίσεων, η αμυντική μεταρρύθμιση καθώς και «η ενίσχυση των εταίρων ώστε να διασφαλίζεται η ασφάλεια και της σταθερότητα», είναι ένα έκτο δεσμευτικό εργαλείο μέσα από το οποίο επιδιώκεται η ενιαιοποίηση του σχεδιασμού, ώστε να εξυπηρετούνται πληρέστερα οι κυρίαρχες επιλογές των Αμερικανών στο νέο ανταγωνιστικό περιβάλλον.
- Η «προσαρμογή των στρατιωτικών δραστηριοτήτων αλλά και της λειτουργίας των στρατιωτικών εγκαταστάσεων με βάση τις νόρμες που διέπουν την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής», είναι το έβδομο δεσμευτικό εργαλείο που υιοθετείται αφού «οι συνέπειες για την ασφάλεια της αλλαγής του κλίματος γίνονται αισθητές στην γειτονιά του ΝΑΤΟ, στο Σαχέλ στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική, στην Αρκτική, καθώς και εντός της συμμαχικής επικράτειας του ΝΑΤΟ».
- Η ανανέωση της «Στρατηγικής Αντίληψης» («Strategic Concept», το δόγμα του ΝΑΤΟ) είναι η εύσχημη πρόφαση με βάση την οποία οι 30 ηγέτες, κάλεσαν τον ΓΓ του ΝΑΤΟ «να ηγηθεί της διαδικασίας για την ανάπτυξη της επόμενης Στρατηγικής Αντίληψης του ΝΑΤΟ εγκαίρως για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής», αφού, «ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά την τελευταία δεκαετία. Το περιβάλλον ασφαλείας είναι πιο περίπλοκο και απρόβλεπτο από ποτέ, με μια πολύ περισσότερο διεκδικητική Ρωσία, πιο βάναυση μορφή τρομοκρατίας, συνεχιζόμενη αστάθεια στη γειτονιά μας, αυξανόμενες απειλές στον κυβερνοχώρο και υβριδικές, νέες τεχνολογίες, πανδημίες και κλιματική αλλαγή. Βασικά, η άνοδος της Κίνας μετατοπίζει ριζικά την ισορροπία ισχύος», οριοθετώντας έτσι τους κυρίαρχους στόχους γύρω από τους οποίους επιδιώκεται να τοποθετηθεί συνολικά η βορειοατλαντική συμμαχία για λογαριασμό των Αμερικανών.
- Τέλος, το κάλεσμα για «Επένδυση στο ΝΑΤΟ», είναι το ένατο δεσμευτικό εργαλείο μέσα από το οποίο ουσιαστικά προαναγγέλλεται μια νέα κούρσα εξοπλισμών, και οι πάντες καλούνται να δεσμευτούν πως «θα διασφαλίσουν ότι η Συμμαχία έχει τους κατάλληλους πόρους, τόσο μέσω των εθνικών αμυντικών δαπανών όσο και της κοινής χρηματοδότησης του ΝΑΤΟ» για να το υλοποιήσουν.
Όλα τα παραπάνω, δεν συνιστούν απλά την πεμπτουσία ενός επικαιροποιημένου δόγματος στην βάση του οποίου επιχειρείται η προσαρμογή ενός παραδοσιακού συμμαχικού σχήματος στις νέες συνθήκες.
Αποτελούν μια εκβιαστική δομική παρέμβαση, που χορογραφείται από τους Αμερικανούς και με την οποία το ΝΑΤΟ της ψυχροπολεμικής εποχής, σταδιακά μεταλλάσσεται σε μια νέου τύπου συμβατική συνεργατική πλατφόρμα πολλών ταχυτήτων, σε μια προσπάθεια να συνδυάσει την διαχείριση αγεφύρωτων εσωτερικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών με την ανάγκη των ΗΠΑ να παρατάξουν ένα σοβαρό και υπολογίσιμο αντιστάθμισμα που θα μπορούσε να ανακόψει την επέλαση των στρατηγικών τους αντιπάλων.
Οι υποτελείς φτωχοδιάβολοι και οι περιφερειακοί δορυφόροι, θα πληρώσουν πανάκριβα αυτήν την προσαρμογή. Πρώτο θύμα θα είναι οι εθνικοί αμυντικοί σχεδιασμοί. Η φιλοδοξία ωστόσο του εν λόγω τερατουργήματος να «καταπιεί» χώρες με σχετικά ασαφές γεωπολιτικό αποτύπωμα δεν κρύβεται, ενώ είναι φανερό ότι η δυναμική που επιχειρεί να εγκαινιάσει, αυτό που θα καταφέρει μακροπρόθεσμα θα είναι να τροφοδοτήσει αστάθεια, ακόμη και αλλαγές συνόρων, στους κόλπους αυτής της ερμαφρόδιτης συμμαχίας.
Είναι λοιπόν φανερό ότι στο περιβάλλον αυτής της αντίληψης θα πρέπει να αξιολογηθούν και όλα όσα συντελέστηκαν στο παρασκήνιο αυτής της Συνόδου.
Ο Μπάιντεν εγκατέλειψε -χωρίς να κρατά ούτε καν τα προσχήματα– την αντιτουρκική ρητορική των προηγούμενων ημερών και έσπευσε να διαμηνύσει στον Ερντογάν την πρόθεσή του να επαναπροσδιορίζει τις Αμερικανοτουρκικές σχέσεις στην βάση της αναπροσαρμοσμένης αμερικανικής στρατηγικής. Πρόκειται για μια πολιτική συμπεριφορά που αποπνέει ηττοπάθεια, η οποία βεβαίως δεν περνά απαρατήρητη ούτε από τους Ρώσους αλλά ούτε και από τους Κινέζους επιτελείς, ενώ αποθρασύνει έτι περαιτέρω την Τουρκία και συμβάλει στην ενδυνάμωση των φιλοδοξιών που αποσκοπούν στην ευρύτερη γεωπολιτική της χειραφέτηση.
Ο Μακρόν, έχοντας αποκομίσει μια σαφή εικόνα για τις πραγματικές διαθέσεις των «συμμάχων» του, επιχειρεί να δημιουργήσει νέα επίπεδα ισορροπίας και με τους φιλόδοξους περιφερειακούς του ανταγωνιστές. Η διαφαινόμενη επαναπροσέγγιση με την Τουρκία, είναι μέσα στην επιδιώξεις και του Ερντογάν, διαμορφώνει ένα νέο πολύ ενδιαφέρον πεδίο για έξυπνη και στοχευμένη στρατηγική διαχείριση και ενδέχεται να παράξει εκπλήξεις και ανατροπές που μπορεί να εντυπωσιάσουν.
Ο Ερντογάν φαίνεται πως είναι ο μεγάλος κερδισμένος του παρασκηνίου. Στρίμωγμα από τον Μπάιντεν δεν προέκυψε. Επαναπροσέγγιση με τον Μακρόν φαίνεται ότι δρομολογείται βάσιμα. Οι κατ’ ιδίαν συνομιλίες του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ήταν μάλλον μια εύκολη υπόθεση αφού εργαλειοποίησε με καταφανή ευκολία τις Ελληνικές αυταπάτες και αναβαθμίζει συνολικά τόσο το συμμαχικό αποτύπωμα της Τουρκίας όσο και την περιφερειακή της θέση, ισχυροποιώντας, μεταξύ άλλων, και το ειδικό βάρος των τετελεσμένων τα οποία επέβαλε κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου.
Η Ελλάδα προφανώς υπήρξε ο μεγάλος χαμένος αυτής της Συνόδου. Χαμένη στο προσκήνιο, αφού φρόντισε δια του ιδίου του πρωθυπουργού της να πλειοδοτήσει στα προαιτούμενα της Αμερικανικής ατζέντας… Χαμένη όμως και στο παρασκήνιο, με τον πρωθυπουργό της να συμπεριφέρεται ως ένας άβουλος γεωπολιτικός «Πάρτα Όλας» απέναντι στον βουλιμικό Ερντογάν ο οποίος προσέφερε υποσχέσεις για ένα «ήσυχο καλοκαίρι», και απέσπασε έτσι έτσι, έναντι ελαχίστου τουριστικού συναλλάγματος, την απαραίτητη Ευρωατλαντική ανοχή στην πειρατική του δράση, τον απαραίτητο χρόνο για να «κλειδώσει» περαιτέρω τα τετελεσμένα της Τουρκολιβυκής πατσαβούρας, αλλά και της νομιμοποίησης του Αττίλα στην Κύπρο και φυσικά μια σειρά καινούριων ευκαιριών για να κλιμακώσει περαιτέρω την αναθεωρητική του ατζέντα σε Θράκη, Αιγαίο και ΝΑ Μεσόγειο, αξιοποιώντας την δυνατότητά του για απροκάλυπτες παρεμβάσεις σε όλο το εύρος των Βορείων συνόρων μας, το περιεχόμενο των συζητήσεων του με τον Έλληνα πρωθυπουργό και φυσικά την διπλωματικοπολιτική ανοχή που επιδεικνύει στον νεο-οθωμανικό παραλογισμό, σύμπασα η πολιτική ελίτ του τόπου.
Επίλογος…
Η συγκεκριμένη Σύνοδος Κορυφής, επιβεβαίωσε στο ακέραιο την πρόβλεψή μας, ότι οι ΗΠΑ παρά τις μεγαλοστομίες των εκπροσώπων τους, στην ουσία βουλιάζουν στην περιδίνηση ενός ιδιότυπου στρατηγικού μεταπρατισμού και από αυτήν την πορεία της γεωστρατηγικής απαξίωσης, επιστροφή ΔΕΝ υπάρχει.
Παράλληλα, η συγκεκριμένη Σύνοδος Κορυφής, ήταν μια πολλαπλή διπλωματικοπολιτική ήττα για την Ελλάδα. Η πατρίδα μας δια του πρωθυπουργού της, προσέφερε θετική ψήφο στο Αμερικανικό σχέδιο του πλανητικού τυχοδιωκτισμού και την ίδια στιγμή εισέπραξε την χλεύη του Ερντογάν, την περιθωριοποίηση από τους «συμμάχους» της, την προκλητικά απαξιωτική αντιμετώπισή της τόσο από την Γερμανία όσο και από τις ΗΠΑ και φυσικά το πέρας της Συνόδου, την βρίσκει με καταφανώς περιορισμένες – έως πλήρως εκμηδενισμένες – τις δυνατότητες να αξιοποιήσει στρατηγικά την ευνοϊκή προδιάθεση την οποία είχαν ήδη επιδείξει οι Γάλλοι κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου.
Άλλη μια κρίσιμη ιστορική ευκαιρία χάθηκε και δεν πρόκειται να επανέλθει… Στην Συγκεκριμένη Σύνοδο Κορυφής, η Ελλάδα παρέδωσε την αξιοπρέπειά της και την εναπομείνασα στρατηγική της υποδομή για να στηρίξει το νέο Ευρωατλαντικό τυχοδιωκτικό όραμα των Αμερικανών, προσυπέγραψε την υποταγή της στο νεο-οθωμανικό όραμα του Σουλτάνου και έναντι όλων αυτών απέσπασε την χλεύη και μερικές ήσυχες ξαπλώστρες στον Ήλιο του Καλοκαιριού, πουλώντας στους πολίτες της ένα απαράδεκτο και προκλητικό παραμύθι.
Από την στιγμή που αποδεχτήκαμε η νέα εθνική μας στατηγική να φέρει την κωδική ονομασία ‘Ήσυχο καλοκαίρι», είναι φανερό ότι αυτός ο τόπος δεν μπορεί να έχει μέλλον και η ευθύνη γι αυτήν την κατάντια ανήκει σε όλους μας.
Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
https://www.militaire.gr/nato-i-ekviastiki-domiki-paremvasi-to-sosivio-ston-erntogan-kai-giati-i-ellada-echase/
16/6/2021
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
«Μια καλή φωτογραφία, ιδίως με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν»: Αν ο βασικός στόχος του Τούρκου προέδρου Ερντογάν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ ήταν να δείξει στους συμπατριώτες του πως δεν είναι παρίας στη διεθνή κοινότητα, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα κατάφερε. Τουλάχιστον στον Τουρκικό Τύπο: Φωτογραφίες με πλατιά χαμόγελα, σχεδόν ξεκαρδιστικά, από τη συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν κυριαρχούν στο σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης στη Γείτονα. Φωτογραφίες που συνοδεύονται μάλιστα από γλαφυρά έως αστεία σχόλια! «Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν κατευθύνθηκε προς τον πρόεδρο Ερντογάν και τον …χαιρέτησε ,λίγο πριν ξεκινήσει η σύνοδος» γράφει η Yeni Safak, σημειώνοντας ότι «χαιρέτισε ο ένας τον άλλο και κουβέντιασαν για λίγο»! H Sabah τονίζει μάλιστα ότι «η παγκόσμια κοινότητα περίμενε με ανυπομονησία τη συνάντηση Μπάιντεν -Ερντογάν».
Η Milliyet σημειώνει με έμφαση ότι «στην οικογενειακή φωτογραφία των 30 ηγετών του ΝΑΤΟ ,ο Πρόεδρος Ερντογάν και ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ήταν δίπλα-δίπλα στην πρώτη σειρά. «Για μια διαδικασία …αγκαλιάς» κάνει λόγο η Karar.
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας Γκιουνέρι Τσιβαόγλου ,σπεύδει να αναλύσει μάλιστα τη …γλώσσα του σώματος : «Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές για τη συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν, βλέπω τις εικόνες στην τηλεόραση. Η γλώσσα του σώματος του Μπάιντεν και του Ερντογάν είναι πολύ φιλικές ,πριν ακόμη ξεκινήσει η Σύνοδος του ΝΑΤΟ. Θυμίζουν ακόμη και … “φίλους”. Χαμογελούν ο ένας τον άλλον και δίνουν ένα μήνυμα εμπιστοσύνης αγγίζοντας τα χέρια και τους ώμους του άλλου», γράφει ο σχολιαστής της Milliyet , αγνοώντας τον κίνδυνο να γίνει καταγέλαστος. Επί της ουσίας τώρα: Οσο και αν ο Τούρκος πρόεδρος δήλωσε μετά τη συνάντηση ότι «ανοίγει μια νέα εποχή στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις ,επειδή η Τουρκία δεν είναι μια τυχαία χώρα», όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στην άποψη ότι «ουδεμία αμοιβαία προσέγγιση υπήρξε».
Ο Μπάιντεν μπορεί να χαρακτήρισε «παραγωγική» τη συνάντηση με τον Ερντογάν στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, αλλά δεν στάθηκε ιδιαίτερα. Αλλωστε ,δεν έλαβε ούτε μία ερώτηση από τους δημοσιογράφους σχετικά με τη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο, οι οποίοι επικεντρώθηκαν στη σημερινή , πολυαναμενόμενη συνάντησή του Μπάιντεν με τον Ρώσο πρόεδρο ,Βλαντιμίρ Πούτιν ,στη Γενεύη
Όπως γράφει ο Αϊντίν Σελτσέν στην εφημερίδα Birgun , «τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Μπάιντεν είναι πεπεισμένοι ότι ο χρόνος είναι στο πλευρό τους. Οσο και αν ο Ερντογάν είχε ανάγκη να μοιραστεί μια φωτογραφία με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών , για να αποδείξει στον κόσμο γενικά και στο εγχώριο ακροατήριο ότι δεν είναι απομονωμένος από τη Δύση, ως «τοξικός» ηγέτης», τονίζει ο Τούρκος αρθρογράφος.
Ο λύκος έγινε αρνάκι
Στην καλύτερη περίπτωση, πίσω από τα παρασκήνια Μπάιντεν και Ερντογάν εξέφρασαν την επιθυμία να μην επιδεινώσουν τις ήδη σημαντικές διαφορές τους. Αλλά ,το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο καιρό μπορεί να αντέξει αυτή η ψευδαίσθηση ισορροπίας», λέει ο Αμερικανός αναλυτής Νίκολας Ντάνφορθ στην Al Monitor.
Δυτικοί διπλωμάτες που παρευρέθηκαν στη σύνοδο κορυφής σημείωσαν μάλιστα ότι «ο Ερντογάν υιοθέτησε έναν ασυνήθιστα υποτονικό τόνο καθ`όλη τη διάρκεια της συνόδου ,δίνοντας διαβεβαιώσεις ότι η Τουρκία παραμένει πιστός και κρίσιμος σύμμαχος του ΝΑΤΟ», γράφει η αραβική ιστοσελίδα Al Monitor. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ πριν τη σύνοδο, ο Ερντογάν απειλούσε ότι θα εκφράσει την οργή του στον Μπάιντεν για τη χρήση του όρου «γενοκτονία των Αρμενίων», στις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο περιορίστηκε να πει ότι το θέμα δεν συζητήθηκε κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Τζο Μπάιντεν:”Δόξα τω Θεώ, το ζήτημα δεν τέθηκε καθόλου”, ανέφερε ο Ερντογάν απαντώντας σε σχετική ερώτηση. Ο Ερντογάν απέφυγε επίσης τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων σχετικά με το κατά πόσον είχε σημειωθεί πραγματική πρόοδος στο θέμα των ρωσικών πυραύλων S-400, υποστηρίζοντας απλά ότι « στρατιωτικοί αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές θα το συζητήσουν»
Ο Μπάιντεν κατέστησε επίσης σαφές στον Τούρκο πρόεδρο ότι η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει να ενισχύει τους Κούρδους αντάρτες στη Συρία, τονίζοντας ότι δεν είναι τρομοκράτες. «Δυστυχώς ,οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμένουν σε αυτή την εκτίμηση» τόνισε ο Τούρκος πρόεδρος.
«Δεν υπήρχε χημεία με τον Μπάιντεν, ούτε έλιωσε ο πάγος», δήλωσε ανώτερος Δυτικός αξιωματούχος στην Al-Monitor. «Ο Μπάιντεν έχει υιοθετήσει μια πολύ σκληρή στάση ενάντια στον αυταρχισμό ,συμπεριλαμβανομένων και κάποιων εταίρων στη Συμμαχία» ,πρόσθεσε η ίδια πηγή.
Ο Ερντογάν προσπάθησε βέβαια να παρουσιάσει τη συνάντηση ως επιτυχία, λέγοντας στους δημοσιογράφους ότι προσκάλεσε τον Μπάιντεν να επισκεφθεί την Τουρκία ,αλλά απέφυγε να δηλώσει αν ο Αμερικανός πρόεδρος τον προσκάλεσε να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον. Κάνοντας βέβαια την ανάγκη φιλοτιμία , ο Ερντογάν είπε ότι θα μεταβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να παραστεί στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο και για να εγκαινιάσει ένα τουρκικό πολιτιστικό κέντρο στη Νέα Υόρκη.
Μη αναγκαίος εταίρος
Ο Ερντογάν δεν θεωρείται άλλωστε πλέον, «αναγκαίος εταίρος» για τη Δύση ,με εξαίρεση ίσως τους Βρετανούς που είναι ανοιχτά υπέρ της Αγκυρας σε όλα τα θέματα (και στο Κυπριακό), ακόμη και στους S-400, παρά την αντίθεση του Λονδίνου στην πολιτική Πούτιν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ως προτεραιότητα την προσέγγιση με το Ιράν, αλλά και την άσκηση πίεσης στη Ρωσία και την Κίνα-δύο χώρες στις οποίες ο Ερντογάν έχει ισχυρούς στρατιωτικούς και οικονομικούς δεσμούς.
Ο σχολιαστής της Sabah , Οκάν Μουντερίσογλου σημειώνει μάλιστα ότι «οι τουρκοαμερικανικές σχέσεις αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία τους γιατί οι προτεραιότητες της εθνικής πολιτικής ασφάλειας της Άγκυρας δεν συμπίπτουν με την περιφερειακή θέση των ΗΠΑ όπως πριν. Και αυτό γιατί η Τουρκίας τηρεί τους δεσμούς της συμμαχίας, αλλά εφαρμόζει μια ανεξάρτητη πολιτική, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της».
Προσωρινά βέβαια, «οι Ηνωμένες Πολιτείες θα σταματήσουν υπό όρους να μιλάνε για τους ρωσικούς πυραύλους S-400, ενώ η Τουρκία θα κάνει το ίδιο για τη στρατιωτική συνεργασία των ΗΠΑ με τους Κούρδους αντάρτες του YPG ,στη Συρία» ,εκτιμά ο Αϊντίν Σελτσέν στην Birgun. Όπως λέει, το «κερασάκι» σε αυτή την κατ` όνομα συμφωνία είναι η ανάληψη από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις της φρούρησης του διεθνούς αεροδρόμιου της Καμπούλ και των ξένων πρεσβειών στο Αφγανιστάν ,μετά την αποχώρηση των υπολοίπων Δυτικών στρατιωτών τον Σεπτέμβριο.
Ο Αμερικανός αναλυτής Νίκολας Ντάνφορθ τονίζει πάντως στην Al Monitor ότι «η Άγκυρα μπορεί να εξασφάλισε μια καλή φωτογραφία και συνεχίζει να προσποιείται ότι υπάρχει κάποιο είδος θετικής δυναμικής», αλλά τα προβλήματα παραμένουν.
«Διμερές θέμα» τα ελληνοτουρκικά;
Σε ότι αφορά μάλιστα τα ελληνο-τουρκικά ,μπορεί κάποιοι να πανηγυρίζουν ότι έλιωσε ο πάγος και θα υπάρξει ένα ήρεμο καλοκαίρι, αλλά η θέση που διατύπωσε ο Ερντογάν «να μην βάλουμε τρίτους μεταξύ μας», μόνο ανησυχία προκαλεί. Όπως είπε στους δημοσιογράφους ο Τούρκος πρόεδρος μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, «λάβαμε την απόφαση να μην αφήσουμε κανέναν να μπει ανάμεσα μας, συνομιλώντας μέσω μιας απευθείας γραμμής. Ας μην εμπλέκουμε τρίτες χώρες ή ανθρώπους είτε στο Αιγαίο είτε σε άλλες περιοχές. Όταν υπάρχουν ενοχλητικές καταστάσεις, θα σας καλέσω στην απευθείας γραμμή , όπως και εσείς. Ας κάνουμε τα βήματά μας ως Τουρκία και Ελλάδα χωρίς προβλήματα», είπε ο Τούρκος πρόεδρος. Μόνο που αν γίνει κάτι τέτοιο δεκτό ,αναιρείται η εθνική γραμμή που θεωρεί τις σχέσεις της Αθήνας με την Αγκυρα όχι διμερές θέμα ,αλλά «ευρωπαϊκό πρόβλημα». Γιατί στην ουσία η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση δοκιμάζει διαρκώς την ικανότητα της Ευρώπης να προσφέρει τις εγγυήσεις που υποτίθεται ότι εμπεριέχονται στην ίδια τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Βερολίνο, βέβαια, πίεζε και πιέζει συνεχώς ώστε τα ελληνοτουρκικά να γίνουν ξανά «διμερές θέμα» και όχι «ευρωπαϊκό πρόβλημα». Η γερμανική διπλωματία και η απερχόμενη κυβέρνηση της καγκελαρίου Μέρκελ, είναι αυτή που ασκεί πιέσεις επίσης, να συνεχιστεί η καταστροφική για την Κυπριακή δημοκρατία πενταμερής συνάντηση για το Κυπριακό, που θέτει δυστυχώς επί τάπητος τη «λύση» των δύο κρατών. Με ανησυχία ακούσαμε μάλιστα τον εκπρόσωπο της Γερμανικής καγκελαρίας Στέφαν Ζάιμπερτ μετά τη συνάντηση Μέρκελ-Ερντογάν στη σύνοδο του ΝΑΤΟ , να τονίζει ότι η Γερμανίδα καγκελάριος και ο Τούρκος πρόεδρος «αξιολόγησαν τις προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών για επίλυση του Κυπριακού πριν από τη σύνοδο κορυφής των ηγετών της ΕΕ που θα πραγματοποιηθεί στις 24-25 Ιουνίου».Ασχημα τα μαντάτα για την Κύπρο…
Του Μιχάλη Ψύλου
από την εφημερίδα ''Δημοκρατία''
Από Militaire News -16/06/2021
https://www.militaire.gr/o-erntogan-pire-apo-ton-mpainten-mono-chamogela-ti-epidiokei-tora-sta-ellinotoyrkika/
«Δεν θέλω να συναντηθώ με τον Κυρ. Μητσοτάκη γιατί οι Έλληνες σκότωσαν πρόσφυγες. Τα σύνορά μας δεν κλείνουν και δεν θα συζητήσουμε άλλο αυτό το θέμα. Οι Έλληνες έχουν σκοτώσει τουλάχιστον πέντε άτομα στα σύνορα, με βάση όσα ξέρω ως τώρα. Επιπρόσθετα, βουλιάζουν βάρκες και η προσέγγισή τους είναι βίαιη», «Δεν θέλω να βρεθώ στον ίδιο χώρο και να φωτογραφηθώ μαζί με εκείνον. Προσπάθησαν αρκετοί να με πείσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Αυτά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά».
Αυτά έλεγε ο λαλίστατος αρχηγός της «Φαμίλιας Ερντογάν» για τον Έλληνα πρωθυπουργό τον Μάρτιο του 2020, όταν είχε εξαπολύσει στον Έβρο τις ορδές των (δήθεν) προσφύγων οι οποίες όμως μιλούσαν Τουρκικά, προκειμένου να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα και να την σύρει σε ένα υποχρεωτικό «συμβιβασμό» με όρους νικητή σε ηττημένο πολεμικής αναμέτρησης.
Στις 10 Μαρτίου 2020 μάλιστα μίλησε σαν Σουλτάνος προς τον βεζίρη του: «Ο Μητσοτάκης πρέπει πρώτα να μάθει το Διεθνές Δίκαιο και να διαβάσει την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» και την επομένη (11/3/2020) κατηγόρησε τους Έλληνες ότι είναι Ναζί επειδή «έκλεισαν τα σύνορά τους» εκφράζοντας την οργή του για την παταγώδη αποτυχία διάρρηξης των ελληνικών συνόρων στον Έβρο, κάτι που οι αυλικοί του θεωρούσαν «εύκολη υπόθεση». Τώρα αν η Τουρκία έκλεισε τα δικά της σύνορα προς την Συρία με ένα τείχος 781 χιλιομέτρων, αυτό δεν σημαίνει γι΄ αυτόν ότι οι Τούρκοι είναι Ναζί…
Είχαν βέβαια προηγηθεί πολλές άλλες κινήσεις μέσα στο γνωστό πλαίσιο ανασύστασης νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας από το καθεστώς ισλαμιστών και φασιστών που ελέγχει την τουρκική εξουσία με την αποφασιστική βοήθεια του τουρκικού υπόκοσμου: Υπογράφηκε το τουρκολιβυκό «μνημόνιο» (Νοέμβριος 2019), ακολούθησε η απόφαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για την αποστολή στρατευμάτων στη Λιβύη, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου επίμονα φώναζε πως στο Αιγαίο υπάρχουν νησιά «χωρίς ξεκάθαρη κυριαρχία», ο ίδιος ο αρχηγός της τουρκικής «Φαμίλιας» αυτοπροσώπως διακήρυξε (20/2/2020) πως «η Κρήτη και τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα», ο Χουλουσί Ακάρ μιλούσε για «Αποστρατικοποίηση 16 νησιών», το Τουρκικό ΥΠΕΞ για «καταπίεση» μουσουλμάνων στην Ελληνική Θράκη κ.ο.κ.
Το τουρκικό, επιθετικό bullying και ο υβριδικός πόλεμος ήταν τόσο εξοργιστικά, ώστε ο Αμερικανός Γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντες (19/2/2020), κατά την ακρόαση του (τότε) Αμερικανού ΥΦΥΠΕΞ Κρίστοφερ Ρόμπινσον, ο οποίος κάλεσε «όλες τις πλευρές» να δείξουν αυτοσυγκράτηση, κυριολεκτικά εξερράγη: «Όλες οι πλευρές είπατε; Μα υπάρχει μόνο μια πλευρά που δημιουργεί προβλήματα, η Τουρκία η οποία προχωράει σε αυτή την παράλογη διακοίνωση ότι αυτό το θαλάσσιο κομμάτι που διασχίζει τα διεθνή ύδατα και κατ΄ ακρίβεια περιοχές της Ελλάδας όπως και της Κύπρου, είναι δικό της, άρα γιατί καλούμε όλες οι πλευρές που εμπλέκονται; Οι άλλες πλευρές δεν κάνουν απολύτως τίποτα εκτός από το να είναι τα θύματα μιας ενέργειας που αμφισβητεί τις δικές τους ΑΟΖ. Γιατί λέμε όλες οι πλευρές όταν ξέρουμε ότι μόνο μία πλευρά δημιούργησε το πρόβλημα; Κι αυτή είναι η Τουρκία!»
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν μετά τις θρασύτατες απόπειρες επιβολής νέο-οθωμανικών τετελεσμένων απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα, στην Λιβύη, στην Συρία, στο Ιράκ, στην Αρμενία κ.α., δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να μεταμορφωθεί από αδίστακτος λύκος σε άκακο αρνάκι στην σύνοδο κορυφής των ηγετών των χωρών του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (Ιούνιος 2021). Με ασυνήθιστες γι’ αυτόν πολιτισμένες δηλώσεις ηρεμίας απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως τους συνομιλητές του: Τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν, τον Βρετανό Πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, την Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ, τον Ούγγρο Πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν, τον Πρόεδρο της Λιθουανίας Γκιτάνας Ναουσέντα, τον Πρόεδρο της Λετονίας Έγκιλς Λέβιτς, τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.
Όλα αυτά βέβαια έχουν την εξήγηση τους.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει αποδείξει ότι είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πάσχει από φαντασιώσεις αλλά δεν διστάζει να «προσαρμόζεται» όπου είναι αναγκαίο προκειμένου να εξασφαλίσει την μακροημέρευση της εξουσίας και της «Φαμίλιας» του.
Δεν είναι μόνο η φαντασίωση ανασύστασης νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσα στον 21ο αιώνα. Υπάρχουν πάρα πολλά χαρακτηριστικά παραδείγματα, όπως π.χ. το διάγγελμα του στις 25 Μαρτίου 2020, με το οποίο καλούσε τον Τουρκικό λαό σε «υπομονή» και «κατανόηση» διαβεβαιώνοντας όλους πως «Η Τουρκία θα ξεπεράσει την πανδημία του κορονοιού σε 2-3 εβδομάδες». Όλοι βέβαια γνωρίζουμε τώρα πως η φαντασίωση αυτή οδήγησε την χώρα του σε πολλά εκατομμύρια κρουσμάτων, δεκάδες χιλιάδες θανάτων και ότι ο κορονοιός συνεχίζει να καταταλαιπωρεί ακόμα την Τουρκία.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όπως όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί, έχουν αποδείξει ότι χωρίς πολύ «γερές πλάτες», δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν στροφή 180 μοιρών στους στόχους τους. Προσωρινά βέβαια, μέχρι να ξαναβρεθεί η ευκαιρία να επανέλθουν.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α : Αυτό ακριβώς συνέβη και στις Βρυξέλλες τον Ιούνιο του 2021. Ένα μήνα μετά (Ιούλιος 2021) ο Ρ. Τ. Ερντογάν, θα επισκεφτεί την κατεχόμενη Αμμόχωστο με μεγάλη πιθανότητα να δυναμιτίσει συνειδητά ό,τι έκανε στις Βρυξέλλες αναγκαστικά. Η κατεχόμενη Κύπρος βρίσκεται υπό έλεγχο με απροκάλυπτη τουρκική τρομοκρατία – όσοι δεν ήθελαν να «ψηφίσουν» το ανδρείκελο Τατάρ «πείστηκαν» με ένα πιστόλι όπως αποκαλύπτει ο αρχιμαφιόζος – πρώην συνεργάτης της τουρκικής εξουσίας Σεντάτ Πεκέρ. Η κατεχόμενη Κύπρος αποτελεί πολύτιμη βάση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, αποθήκευσης ναρκωτικών (ο γιός του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μπιναλί Γιλντιρίμ φαίνεται να έχει εξαιρετικές επιδώσεις με την βοήθεια «ασυλίας» που απολαμβάνουν τα πλοία του για «μεταφορές» από Κολομβία ή Βενεζουέλα) και παράνομου τζόγου.
Τι έγινε λοιπόν και τι ειπώθηκε μέσα στις κλειστές αίθουσες δεν έχει καμιά σημασία για τον Τούρκο πρόεδρο. Δεν έχει σημασία αν ο Μπάιντεν του ζήτησε να «συμμαζευτεί» για να μην έχει άλλες κυρώσεις, αν ο Τζόνσον ή η Μέρκελ του είπαν να ξεχάσει τα «δύο κράτη» στην Κύπρο, αν ο Μακρόν τον κάλεσε να μην ανακατεύεται μέσα στην Γαλλία και αλλού ή αν το ΝΑΤΟ κάλεσε την Τουρκία να αποφασίσει με ποιον είναι.
Ο Ρ. Τ. Ερντογάν έπρεπε να δημιουργήσει μόνο θετικές ειδήσεις – άσχετα με την πορεία των συζητήσεων.
Έπρεπε να εμφανιστεί πιστός οπαδός του διαλόγου και διαλλακτικός για να προστατέψει την πολιτική του επιβίωση.
Τα πράγματα έχουν αγριέψει για τα καλά, όχι μόνο έξω, αλλά και μέσα στην Τουρκία.
Όταν το 2007 το «Σκάνδαλο Σουσουρλούκ» αποκάλυψε την αγαστή συνεργασία της Τουρκικής Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και των Υπηρεσιών Εθνικής Ασφάλειας με τον χώρο του οργανωμένου εγκλήματος, η κορυφή της πολιτικής εξουσίας ήταν ακόμα «καθαρή», κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα. Ο φυλακισμένος πρώην συν-αρχηγός του φιλοκουρδικού HDP, χαρισματικός Σελαχετίν Ντεμιρτάς, σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του δήλωσε στον δημοσιογράφο Μουράτ Άκσοι (14 Ιουνίου 2021) πως «Αυτό που βλέπουμε με τις αποκαλύψεις του Σεντάτ Πεκέρ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Όταν μια μέρα αποκαλυφθούν τα πάντα, τότε η Τουρκία θα ζήσει ένα πραγματικό σοκ».
Στην σημερινή Τουρκία που σαπίζει μέσα σε ένα όργιο σκανδάλων, σύσσωμη η αντιπολίτευση προειδοποιεί όσους σκέφτονται να επενδύσουν στο Κανάλι Κωνσταντινούπολης, ότι όταν κάποτε έρθει στην εξουσία, θα χάσουν τα λεφτά τους.
Αν μέσα στο βαρύ αυτό κλίμα προσθέσει κανείς την ανεργία, τον υψηλό
πληθωρισμό, την ραγδαία υποτίμηση της τουρκικής λίρας, την κατάρρευση
της δημοτικότητας των διαχειριστών της τουρκικής εξουσίας κ.α.
καταλαβαίνει καλύτερα γιατί ο Ρ. Τ. Ερντογάν επέλεξε να προσποιηθεί,
έστω και για λίγο, το άκακο αρνάκι…
Λεωνίδας Κουμάκης
16/5/2021