Γιατί έπρεπε να λάβει η Πολεμική Αεροπορία άμεσα δυνατότητα να κερδίζει “από τα αποδυτήρια”
Τα RAFALE στην Πολεμική μας Αεροπορία
και το “φετίχ” με τις… υποεξοπλισμένες πλατφόρμες.
Γιατί έπρεπε να λάβει η Πολεμική Αεροπορία άμεσα δυνατότητα
να κερδίζει “από τα αποδυτήρια”.
H Ελλάδα δίνει χρόνο στην Τουρκία, καθυστερώντας την εξασφάλιση αεροπορικής υπεροχής και κυριαρχίας. Αδιάψευστος μάρτυρας τα στοιχεία… Μόνο σε αυτό το συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει κάποιος αναλύοντας τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα και φυσικά ανατρέχοντας στα γεγονότα. Που πάντα μιλάνε από μόνα τους… Όταν το σημαντικότερο πρόγραμμα ομογενοποίησης του στόλου των παλιών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, μετά από κωλυσιεργία ενός τουλάχιστον έτους παραπέμπεται ξανά στις.., καλένδες, δηλαδή στο άγνωστο μέλλον, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης του λόγου το αληθές.
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Η Ελλάδα προσφάτως επανέλαβε φραστικά την υποστήριξη της στην Κυπριακή Δημοκρατία, αποφεύγοντας ως εγγυήτρια δύναμη της ασφάλειά της, όπως έχουμε επανειλημμένα σημειώσει στο παρελθόν, ή καθυστερώντας αδικαιολόγητα να πράξει τα αυτονόητα. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η οποία θα μπορούσε κάλλιστα εδώ και πολλά χρόνια να έχει δημιουργήσει τη δική της Αεροπορία εντός της δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας. Και πρόσφατα της δόθηκε η ίδια ευκαιρία μέσω της προμήθειας των 18 Rafale από την Ελλάδα. Δεν την εκμεταλλεύθηκε όμως και το γιατί παραμένει άγνωστο.
Δεν εκμεταλλεύθηκε για να είμαστε συγκεκριμένοι, τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τα ελληνικά Mirage 2000E σε -5 αναλαμβάνοντας παράλληλα το κόστος λειτουργίας μίας ελληνοκυπριακής Μοίρας. Αντί αυτού τα δομικά ακέραια παλιά μαχητικά, θα επαναπωληθούν στη Dassault Aviation, έναντι 150 εκατομμυρίων ευρώ.
Σε πολύ μικρό χρόνο και με πολύ μικρό κόστος κατά συνέπεια, θα “έχτιζε” πραγματική αεροπορική αποτρεπτική ισχύ, έναντι της Τουρκίας. ΔΕΝ το έπραξε, όπως δεν το πράττει και η Ελλάδα. Που επίσης “λειτουργεί” όπως μία χώρα που δεν αντιμετωπίζει απειλή και έχει στη διάθεσή της όλο το χρόνο και τα κονδύλια για να αποφασίσει και να υλοποιήσει εξοπλιστικά προγράμματα κρίσιμα για την επιβίωσή της.
Όπως διαβάσατε στο αποκαλυπτικό άρθρο που αναδημοσίευσε το DP από την εφημερίδα “Δημοκρατία”, η αγορά των 18 Rafale υπήρξε εξοπλιστική επιλογή ουσίας μεν, με σημαντικές ελλείψεις δε.
Στη σύμβαση των Rafale εντάχθηκε και η υποστήριξη των ήδη διαθέσιμων γαλλικών αερομεταφερόμενων όπλων των Mirage 2000 και η προμήθεια πολύ μικρού αριθμού πυραύλων αέρος – αέρος METEOR. Δεν περιλήφθηκαν όμως όπλα αέρος – εδάφους/επιφανείας που θα διαφοροποιούσαν πραγματικά το ελληνοτουρκικό ισοζύγιο ισχύος σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα Rafale δεν μπορούν να κάνουν τα πάντα, οπότε είναι δικαιολογημένη η επιλογή της Ελλάδας να μην προβεί στην αγορά συλλογών αυτοπροωθούμενων, κατευθυνόμενων βομβών AASM (HAMMER).
Η συλλογιστική αυτή είναι εντελώς αβάσιμη και λανθασμένη. Για τον πολύ απλό λόγο ότι όταν αποφασίζεται μία τόσο σοβαρή επένδυση σε μία τέτοιων δυνατοτήτων πλατφόρμα, την οποία μελλοντικά επιθυμείς να ενισχύσεις και αριθμητικά μέσω παραγγελίας πρόσθετων μονάδων, φροντίζεις να εξασφαλίσεις από την ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ το πλεονέκτημα (επιχειρησιακό και ψυχολογικό…) που σου παρέχουν τα όπλα της.
Με άλλα λόγια διασφαλίζεις πρωτίστως ότι θα εκμεταλλευτείς ΠΛΗΡΩΣ τις πρωτοπορειακές δυνατότητές της, σε ΟΛΟΥΣ τους ρόλους. Όχι μόνο σε εξόδους αέρος – αέρος, όπου μπορείς να αξιοποιήσεις με πολύ μεγάλες αξιώσεις και το εξαιρετικό Mirage 2000-5Mk.2.
Επισημάνθηκε μετ΄ επιτάσεως παλιότερα ότι μία ζωτικής σημασίας ενέργεια για την περαιτέρω και ουσιαστική αξιοποίηση των Mirage 2000-5Μk.2, είναι η εγκατάσταση συστημάτων Data Link (Link 16) σε αυτά, προκειμένου να μπορούν μεταφέροντας τα ίδια όπλα με τα Rafale (MICA EM/IR, MICA NG στο εγγύς μέλλον, SCALP-EG) να αξιοποιηθούν παράλληλα και σε συνδυασμό με αυτά…
Η σύμβαση των Rafale κατ΄ επέκταση θα μπορούσε – και θα ΕΠΡΕΠΕ – να περιλαμβάνει και το μικρό πρόσθετο κόστος της ενσωμάτωσης LINK 16 και στα Mirage 2000-5Mk.2. Κάτι που φυσικά ΔΕΝ έγινε με αποτέλεσμα τα πολύτιμα αυτά μαχητικά να μην μπορούν να συνεργαστούν στο άμεσο μέλλον ασφαλώς και αποτελεσματικά όχι μόνο με τα Rafale, αλλά και με τα εκσυγχρονισμένα F-16V και δυνητικά και τα Block 50+ Advanced.
Στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού των Mirage 2000-9 των ΗΑΕ, η Thales ανέλαβε την εγκατάσταση συστημάτων Data Link τα οποία προσφέρουν πλήρεις δυνατότητες επικοινωνίας και συνεργιστικών επιχειρήσεων με τα F-16E/F Block 60 Desert Falcon της Αεροπορίας της αραβικής χώρας. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν η δική μας Πολεμική Αεροπορία εισηγήθηκε ή όχι την εγκατάσταση Link 16 στα Mirage 2000-5Mk.2, μέσα από τη σύμβαση προμήθειας των Rafale.
Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα, είναι πως, όπως και στην περίπτωση των F-16C/D Block 30 και Block 50, ενέργειες ομογενοποίησης στόλου μαχητικών και προμήθειας νέων όπλων, ειδικά αέρος – εδάφους/επιφανείας, απλά ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ. Έστω και σε μικρό ποσοστό.
Στο ζήτημα θα επανέλθουμε με ειδικό αφιέρωμα στις καταστροφικές συνέπειες της ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ του εκσυγχρονισμού των F-16 Block 50. Ενός προγράμματος μάλιστα που περιλαμβάνει και την προμήθεια νέας γενιάς ατρακτιδίων στοχοποίησης SNIPER (που η Τουρκία διαθέτει εδώ και μία δεκαετία!) καθώς και συστημάτων Data Link (Link 16).
Γιατί οι εποχές είναι εξαιρετικά κρίσιμες για να μένουμε μόνο σε
κινήσεις δημιουργίας εντυπώσεων και δηλώσεις. Οι ελληνικές Ένοπλες
Δυνάμεις έχουν ΑΠΟΛΥΤΗ ανάγκη από αερομεταφερόμενα όπλα
που να τους παρέχουν την δυνατότητα να χτυπήσουν τον αντίπαλο μέσα στο
σπίτι του, με ακρίβεια εκατοστών και από μεγάλες και μέσες αποστάσεις (SPICE, AASM, SPIKE NLOS, Harpoon, NSM, Rampage κ.ο.κ.). Αυτά που εδώ και χρόνια ακούμε αλλά… δεν βλέπουμε.
https://www.defence-point.gr/news/giati-eprepe-na-dothei-stin-polemiki-aeroporia-dynatotita-na-kerdisei-quot-apo-ta-apodytiria-quot
30/7/2021
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Τα RAFALE στην Πολεμική μας Αεροπορία
και το “φετίχ” με τις… υποεξοπλισμένες πλατφόρμες.
Οι ελληνικές «ασθένειες» ακρωτηριάζουν την επιχειρησιακή αξιοποίηση των γαλλικών μαχητικών έχει ληφθεί μέριμνα για την αναβάθμιση των υποδομών που θα τα φιλοξενήσουν, ούτε για τη συντήρηση τους.
Του Περικλή Ζορζοβίλη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 25/07/2021
Ως σημαντικό ορόσημο στην εξέλιξη της ελληνικής αεροπορικής ισχύος χαιρετίστηκε η παραλαβή του πρώτου μαχητικού Rafale από την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ), στο Κέντρο Πτητικών Δοκιμών της κατασκευάστριας Dassault Aviation, στην αεροπορική βάση του Istres, στη νότια Γαλλία.
Δώδεκα χρόνια μετά τον Μάϊο του 2009, όταν τα πρώτα τέσσερα F-16 Block 52 + Advanced αφίχθηκαν στην 116 Πτέρυγα Μάχης στην αεροπορική βάση του Αράξου, ένας νέος τύπος μαχητικού εντάσσεται στην ΠΑ.
Το μαχητικό, ένα διθέσιο Rafale B, διαμόρφωσης F3R με αριθμό «401», προερχόμενο από τον στόλο της Αεροπορικής και Διαστημικής Δύναμης της Γαλλίας, είναι το πρώτο από τα συνολικά 12 μεταχειρισμένα αεροσκάφη που προμηθεύτηκε η χώρα μας.
Χαρακτηρίστηκε από επίσημα χείλη ως «game changer, ως «ριπή ανέμου» που εκκινεί μία καταιγίδα, ως έναρξη αντίστροφης μέτρησης και ως πλατφόρμα ταχείας και αποτελεσματικής αντίδραση σε οποιαδήποτε αναδυόμενη απειλή εντός του Ελληνικού FIR και έως την Ανατολική Μεσόγειο».
Οι παραδόσεις
Ο ενθουσιασμός του πρωθυπουργού και της πολιτικής και στρατιωτικής
ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων είναι κατανοητός, όπως επίσης, σε κάποιο
βαθμό, και οι λεκτικές υπερβολές.
Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, μέχρι τα τέλη του τρέχοντος έτους θα παραδοθούν συνολικά έξι μεταχειρισμένα μαχητικά, επιπλέον έξι μεταχειρισμένα το 2022 και το 2023 θα γίνει η παράδοση των έξι μαχητικών νέας παραγωγής.
Τα Rafale θα επιχειρεί η 332 Μοίρα Παντός Καιρού (332 ΜΠΚ) με χαρακτηριστικό κλήσης «ΓΕΡΑΚΙ», που σήμερα επιχειρεί τα εναπομείναντα 18 Mirage 2000EGM / – BGM που δυστυχώς οδεύουν σε άδοξο τέλος.
Για λόγους που είναι κατανοητοί μόνο σε αυτούς που έλαβαν την απόφαση, το 2017 η γαλλική πρόταση για την αναβάθμιση τους στο επίπεδο Mirage 2000-5 Mk. 2 έναντι ποσού 470 εκατ. ευρώ, δεν έγινε αποδεκτή και τα μαχητικά, στο πλαίσιο της συμφωνίας για την προμήθεια των Rafale, θα αγοραστούν από τη Dassault Aviation.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα επόμενα χρόνια τα μαχητικά θα εμφανιστούν στην παγκόσμια αγορά με κάποια από τις ιδιωτικές εταιρίες που παρέχουν εκπαίδευση σε πολεμικές αεροπορίες ανά τον κόσμο.
Όμως το όντως σημαντικό ορόσημο για το μέλλον της ΠΑ συνοδεύεται από … «κενά αέρος» που αφορούν σημαντικούς τομείς, συνεχίζοντας την ελληνική παράδοση των …ημιμέτρων.
Ενώ λοιπόν αρχίζει τη διαδικασία ένταξης σε υπηρεσία και επιχειρησιακής αξιοποίησης δεν φαίνεται να έχει ληφθεί μέριμνα για τις υποδομές που θα τα φιλοξενήσουν.
Για παράδειγμα στις αεροπορικές βάσεις Νέας Αγχιάλου και Αράξου, προκειμένου να υποδεχθούν νέα μαχητικά (στην πρώτη περίπτωση F-16 Block 30, στη δεύτερη F-16 Block 52+ Advanced) έγιναν εκτεταμένες εργασίες ανακατασκευών και επέκτασης των υποδομών. Στην περίπτωση της αεροπορικής βάσης της Τανάγρας δεν έχει καταγραφεί εκτέλεση ή τουλάχιστον σχεδιασμός εργασιών αντίστοιχου εύρους.
Πως ερμηνεύεται άραγε η διάθεση από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας ποσού 1,2 εκατ. ευρώ για την οργάνωση και υποστήριξη μίας αεροπορικής εκδήλωσης, του ΝΑΤΟ Tiger Meet, που θα λάβει χώρα στην αεροπορική βάση του Αράξου του 2022 και η οποία θα πραγματοποιηθεί άπαξ στη χώρα μας και πρόσθετου ποσού για την κατασκευή – διαμόρφωση χωρών αναψυχής – τουρισμού;
Πριν την άφιξη των πρώτων Rafale, δεν θα έπρεπε να προετοιμαστούν τα διάφορα συνεργεία σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους, οι αποθήκες όπλων, τα συστήματα ανάσχεσης, να βελτιωθούν οι διάδρομοι – τροχόδρομοι, να διασφαλιστεί η επάρκεια του επίγειου εξοπλισμού, η υποστήριξη των ηλεκτρονικών συστημάτων, να οργανωθεί το εφοδιαστικό σύστημα του νέου μαχητικού, να αυξηθεί το επίπεδο ασφάλειας της μονάδας (στην οποία επιχειρούν Mirage 2000-5 Mk. 2, Rafale, συστήματα αντιαεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας Patriot);
Θεωρείται επαρκής λύση η εγκατάσταση του συνεργείου των κινητήρων M88 του Rafale στο παλαιό συνεργείο κινητήρων των Mirage F1CG στην περιοχή της πάλαι ποτέ 342 ΜΠΚ;
Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να αναβαθμιστεί το υφιστάμενο στην αεροπορική βάση της Τανάγρας δοκιμαστήριο κινητήρων Μ53 των Mirage 2000-5 Mk.2, ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί ελέγχους και για τους κινητήρες M88 των Rafale; Απαιτούνται ή όχι νέα διοικητήρια πολεμικών μοιρών, αμφιθέατρα, υπόστεγα τεχνικής υποστήριξης, συνεργεία, περιφράξεις κ.λπ.;
Είναι δυνατόν για τον 2ο βαθμό συντήρησης του πιο σύγχρονου μαχητικού της ΠΑ, τα μαχητικά να μεταβαίνουν στη Γαλλία; Δεν θα επηρεάζεται η διαθεσιμότητα των αεροσκαφών, δεν θα αυξηθεί το κόστος χρήσης – λειτουργίας;
Είναι δυνατόν να μην υπάρχει πρόβλεψη για την εμπλοκή της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) στην 3ου βαθμού συντήρηση (DLM) των νέων μαχητικών και των κινητήρων τους;
Ελλιπής και ο οπλισμός των νέων μαχητικών
Ένα άλλο σημείο προβληματισμού είναι ο οπλισμός των νέων μαχητικών. Με την ύψους 400 εκατ. ευρώ σύμβαση 015Γ/2020 μεταξύ υπουργείου Εθνικής Άμυνας και ΜBDA FRANCE υλοποιείται η προμήθεια κατευθυνόμενων βλημάτων αέρος – αέρος Meteor (κατά πληροφορίες μερικές δεκάδες), η συντήρηση-τροποποίηση υπαρχόντων όπλων των Mirage 2000-5 Mk. 2 (κατευθυνόμενα βλήματα MICA IR και EM, AM39 Exocet και SCALP) για χρήση τους από τα Rafale και η εν συνεχεία υποστήριξη των όπλων και πυρομαχικών των Rafale.
Δηλαδή, το μόνο νέο όπλο που αποκτήθηκε είναι το βλήμα Meteor καθώς τα υπόλοιπα βρίσκονται ήδη στο ελληνικό οπλοστάσιο και ορθώς συντηρούνται αλλιώς θα έπρεπε να αποσυρθούν λόγω λήξης ορίου επιχειρησιακής ζωής.
Όμως δεν θα έπρεπε στην ανωτέρω σύμβαση να συμπεριληφθούν και όπλα υψηλών επιδόσεων για την προβολή στόχων εδάφους (οι AM39 Exocet καλύπτουν την απαίτηση για την προσβολή στόχων επιφανείας), όπως αυτά που χρησιμοποιεί το μαχητικό σε γαλλική υπηρεσία; Θεωρείται ότι η ύπαρξη των βλημάτων πλεύσης SCALP θεωρείται ότι τα καθιστά μη αναγκαία;
Βάση ποιας επιχειρησιακής λογικής συνεχίζεται η πρακτική που εφαρμόζεται και στα Mirage 2000 / 2000-5 Mk. 2 που τα περιορίζει κυρίως σε αποστολές αέρος – αέρος; Ας σημειωθεί ότι τα Mirage 2000-5 Mk. 2 δεν έχουν δυνατότητα χρήσης των AM39 Exocet και μέχρι τη ολοκλήρωση της συντήρησης – τροποποίησης και επαναπιστοποίησης των βλημάτων η ΠΑ δεν διαθέτει επιχειρησιακά επαρκή, με βάση τις δυνατότητες του αντιπάλου, ικανότητα προσβολής στόχων επιφανείας.
Βάση ποιας επιχειρησιακής λογικής δεν έγινε η προμήθεια ατρακτιδίων στόχευσης όπως το TALIOS που χρησιμοποιεί το μαχητικό σε γαλλική υπηρεσία; Έχει τουλάχιστον προβλεφθεί το λογισμικό του μαχητικού να επιτρέπει τη χρήση του αμερικανικής προέλευσης ατρακτιδίου στόχευσης Sniper (όπως επέλεξε το Κατάρ), 30 εκ των οποίων πρόκειται να προμηθευτεί η ΠΑ για τα 84 αναβαθμισμένα F-16 Block 72+ Viper;
Τα τελευταία χρόνια η χώρα έχει επενδύσει περισσότερα από πέντε δις ευρώ για την προμήθεια νέων πλατφορμών (μαχητικά Rafale, ελικόπτερα ναυτικών επιχειρήσεων MH-60R, εξοπλισμένα ελικόπτερα αναγνώρισης OH-58D Kiowa Warrior) ή την αναβάθμιση υφισταμένων (F-16, P-3B).
Παραδόξως η μόνη προμήθεια όπλων που έγινε είναι τα βλήματα Meteor,
που ως κόστος αντιπροσωπεύει μικρό κλάσμα του προαναφερθέντος ποσού.
Είναι δυνατόν να μην γίνεται αντιληπτό ότι η ενσωμάτωση νέων όπλων (όπου
είναι εφικτή / οικονομικά συμφέρουσα) σε μία πλατφόρμα μπορεί να αυξήσει δραματικά την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητά της και ότι η έλλειψη τους την «ακρωτηριάζει» όσο τεχνολογικά προηγμένη και αν είναι;
https://www.defence-point.gr/news/ta-rafale-stin-pa-kai-to-atherapeyto-quot-fetich-quot-me-tis-ypoexoplismenes-platformes
29/7/2021
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Ενώ τα πολεμικά πλοία επιφανείας καθίστανται ολοένα και πιο τρωτά σε μια διευρυμένη γκάμα απειλών, η επιβιωσιμότητα των υποβρυχίων συνεχώς βελτιώνεται όπως και οι ικανότητές τους να προβάλουν ισχύ στη θάλασσα, τη στεριά, ακόμη και τον αέρα. Όπως είναι γνωστό, τα χερσαία εδραζόμενα πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD) συνθέτουν έναν καινοφανή κίνδυνο για τις μεγάλες και μεσαίες μονάδες επιφανείας, σε αποστάσεις πολλών εκατοντάδων χλμ. από τις ακτές.
Αναλυτικότερα, τα υποβρύχια επιτυγχάνουν “άρνηση επαφής” (contact denial) με τα πλέγματα αναγνώρισης κρούσης, όπως και με τα μαχητικά αεροσκάφη. Είναι σχεδόν αδύνατον να εντοπιστούν από οπτικούς αισθητήρες και ραντάρ όταν βρίσκονται σε κατάδυση και είναι πρακτικά άτρωτα σε πυραυλικά συστήματα. Το γεγονός της επιχειρησιακής αναβάθμισης των υποβρυχίων σε παγκόσμιο επίπεδο προκύπτει και από τη σημασία που δίνουν σε αυτά οι περισσότερες χώρες στον πλανήτη που επενδύουν στη ναυτική τους ισχύ.
Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Αυστραλίας, η οποία έχει επιλέξει την αγορά 12 υποβρυχίων κλάσης Attack, εκτοπίσματος περίπου 4000 τόνων, εφοδιασμένων με προηγμένο σύστημα αναερόβιας πρόωσης. Τα υποβρύχια αυτά βασίζονται στα γαλλικά Shortfin Barracuda, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν έκδοχο συμβατικής πρόωσης των πυρηνοκίνητων Barracuda (κλάση Suffren) του Γαλλικού Ναυτικού. (...)
-Αναερόβια πρόωση
-Τεχνολογίες μπαταριών
-Υποβρύχια-νάνοι στο Αιγαίο
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ:
Κώστας Γρίβας: Γιατί τα υποβρύχια είναι η αιχμή του ελληνικού ναυτικού δόρατος (slpress.gr, 31/7/2021)