Το αίτημα της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, νησίδων και βραχονησίδων του Ανατολικού Αιγαίου, λαμβάνει, εκ των πραγμάτων, μεγάλες διαστάσεις, μετά τη σχετική επιστολή που κατέθεσε στον ΟΗΕ, διεθνοποιώντας έτσι την τουρκική απαίτηση. Ασφαλώς, το τουρκικό αίτημα, συνδέεται ευθέως και με το κυριαρχικό καθεστώς των νησιών. Ουσιαστικά η Τουρκία, μέσω του αιτήματος της αποστρατιωτικοποίησης στον ΟΗΕ, προωθεί στο διεθνές προσκήνιο, την αμφισβήτηση εν αρχή και σε δεύτερο χρόνο, την ανατροπή, του υφιστάμενου νομικού και κυριαρχικού καθεστώτος του Αιγαίου. Ο Υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χ. Ακάρ, σε ομιλία σε αξιωματικούς, έθεσε ευθέως , ως μείζον ζήτημα για την Τουρκία, την αποστρατιωτικοποίηση και παράλληλα, αμφισβήτησε την ελληνική κυριαρχία σε πολλά νησιά. Η Τουρκία, δρα ως κατεξοχήν περιφερειακή αναθεωρητική δύναμη. Η Τουρκία μέσω του μόνιμου αντιπροσώπου της στον ΟΗΕ Φεριντουν Σινιρλίογλου έστειλε επιστολή στον ΟΗΕ και καταγγέλλει στον διεθνή Οργανισμό την Ελλάδα, πως παραβιάζει το καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Στην επιστολή, η Τουρκία, στοχοποιεί συγκεκριμένα ελληνικά νησιά, όταν επισημαίνει ότι: «Μια σύντομη ματιά στον χάρτη αρκεί για να δείξει τη σημασία που έχουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, που βρίσκονται λίγα μίλια από την ακτή, για την ασφάλεια της ηπειρωτικής Ανατολίας. Για να αναφέρουμε, μερικά παραδείγματα, το νησί της Σάμου είναι 3 μίλια, η Λέσβος 10 μίλια, η Χίος 9 μίλια, η Κως 3 μίλια, η Σύμη 5 μίλια και το Meis (βρίσκεται στη Μεσόγειο) μόλις 1 μίλι μακριά από την ακτή της Ανατολίας». Προφανώς εννοεί και το Καστελόριζο! Είναι χαρακτηριστικό ότι στις δύο NAVTEX, που εκδόθηκαν πρόσφατα από τον ναυτικό σταθμό της Σμύρνης οι Τούρκοι επικαλούνται αποστρατιωτικοποίηση της Σάμου, της Χίου, της Σαμοθράκης και Λήμνου με βάση της Συνθήκης της Λωζάνης και επιπρόσθετα ισχυρίζονται, ότι μέρος της περιοχής εμπίπτει σε περιοχή δικής του δικαιοδοσίας για έκδοση NAVTEX! Η Τουρκία, προχωρεί, ένα ακόμη βήμα, καθώς δηλώνει κατηγορηματικά ότι απειλείται από την Ελλάδα, επειδή έχει στρατό στα νησιά του Αιγαίου και εμμέσως προειδοποιεί, ότι με στρατιωτικά μέσα θα εξουδετερώσει την ελληνική απειλή. Η αναφορά στην επιστολή της Τουρκίας στον ΟΗΕ είναι απολύτως σαφής : «…Η τουρκική κυβέρνηση διαθέτει λεπτομερείς και καλά τεκμηριωμένες πληροφορίες σχετικά με τη συνεχιζόμενη στρατιωτικοποίηση των νησιών κατά παράβαση των ειρηνευτικών συνθηκών της Λωζάνης και του Παρισιού. Η συνεχής εσκεμμένη και επίμονη ουσιαστική παραβίαση της Ελλάδας των διατάξεων αποστρατικοποίησης των ειρηνευτικών συνθηκών της Λωζάνης και του Παρισιού, συνιστούν σοβαρή απειλή για την ασφάλεια της Τουρκίας…».
Η Τουρκία, με αυτή την επιστολή, προσπαθεί να ενημερώσει την διεθνή κοινότητα, ότι απειλείται η ασφάλειά της από την Ελλάδα και έτσι να δικαιολογήσει πιθανή ακραία συμπεριφορά , όπως σοβαρό ή «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο, με άμεση στρατιωτική εμπλοκή. Μια προσχεδιασμένη από την Τουρκία «κατάσταση ανωμαλίας», που θα επιβάλει τον διάλογο ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα, ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος, με βασικό μενού την αποστρατιωτικοποίηση νησιών του Αιγαίου.
Ασφαλώς, τα επιχειρηματία που προβάλει η Τουρκία στην επιστολή της, είναι έωλα και είναι εμφανής η προσπάθεια των τούρκων διπλωματών να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, να καλύψει την έκνομη παραβατική δράση της και έτσι, να παραπλανήσουν τη διεθνή κοινότητα.
Απλά να θυμίσουμε ότι, η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο (casus belli ) , στην περίπτωση που η Ελλάδα «τολμήσει» να εφαρμόσει όσα δικαιούται με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Η Τουρκία, θυμίζουμε ακόμη, ότι ενώ διατηρεί μια τεράστια αποβατική δύναμη στα τουρκικά μικρασιατικά παράλια, με κύρια αποστολή, την κατάληψη ελληνικών νησιών και νησίδων και μάλιστα , στη διάθεση της τουρκικής αποβατικής δύναμης συμπεριλαμβάνεται και το σύγχρονο αρματαγωγό- αποβατικό πλοίο «TCG Bayraktar», με δυνατότητα μεταφοράς 20 αρμάτων μάχης ή δεκάδων τεθωρακισμένων οχημάτων και εκατοντάδες στρατιώτες, ωστόσο, δεν αναγνωρίζει στην Ελλάδα το δικαίωμά της στην αυτοάμυνα, όπως άλλωστε και δικαιούται , σύμφωνα με ρητή πρόβλεψη του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. (Άρθρο 51 : “Τίποτε στο χάρτη αυτό δεν περιορίζει το δικαίωµα της ατομικής ή συλλογικής αυτοάµυνας, όταν µια ένοπλη επίθεση λαµβάνει χώρα εναντίον µέλους των Ηνωµένων Εθνών, έως ότου το Συµβούλιο Ασφαλείας πάρει τα αναγκαία µέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας “).
Απόλυτα σαφής ο τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ. «Βλέπουμε το διεθνές δίκαιο. Τι λέει η Λωζάνη; Τα νησιά δεν μπορούν να τα στρατιωτικοποιήσουν. Όμως, βλέπετε ότι τα έχουν στρατιωτικοποιήσει. Δεν επιτρέπουμε αυτό το τετελεσμένο, Δεν υπερασπιζόμαστε τίποτα άλλο από τα δικαιώματά μας» ανέφερε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ηurriyet. Και παράλληλα η Τουρκία τάσσεται υπέρ της επίλυσης όλων των προβλημάτων στην περιοχή, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο(!), αφού ο Χ. Ακάρ , στην ίδια συνέντευξη ισχυρίζεται ότι «πιστεύουμε ειλικρινά πως τα προβλήματα στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο μπορούν να επιλυθούν μέσω διαλόγου και προσπαθούμε για αυτό. Θέλουμε να επικεντρωθούμε στη θετική ατζέντα.» (σ.σ. όπως για παράδειγμα την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών).
Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την πρόσφατη επιστολή του Τούρκου Μόνιμου Αντιπροσώπου στον ΟΗΕ, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Αλέξανδρος Παπαϊωάννου είπε, μεταξύ άλλων: «Η Τουρκία προσπαθεί να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα και να δημιουργήσει προπέτασμα καπνού προκειμένου να καλύψει τις δικές της διαρκείς παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου. Ως γνωστόν, έχει εκδώσει απειλή πολέμου εναντίον της Ελλάδας αν ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματα της (casus belli), παραβιάζει την εθνική κυριαρχία και αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, κατέχει παράνομα εδάφη άλλων κρατών, αποσταθεροποιεί άλλες χώρες διατηρώντας στρατό και μισθοφόρους σε αυτές.
Την στιγμή που έχει έναν από τους μεγαλύτερους αποβατικούς στόλους στραμμένο στα ελληνικά νησιά, ζητάει, χωρίς συστολή, από την Ελλάδα, χώρα απολύτως προσηλωμένη στην τήρηση της διεθνούς νομιμότητας, να παραιτηθεί από το στοιχειώδες δικαίωμα της αυτοάμυνας. Οι προκλητικές, όσο και αβάσιμες μονομερείς αιτιάσεις της αποτελούν μια ακόμα προσπάθεια κάλυψης της καθημερινής παραβατικής της συμπεριφοράς, καθώς και των σχεδιαζόμενων παράνομων ενεργειών της.»
Με επιστολή που απέστειλε η Ελληνίδα Μόνιμος Αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ προς τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού Αντόνιο Γκουτιέρες, η Ελλάδα υπογραμμίζει ότι «οι μονομερείς αιτιάσεις της Τουρκίας σχετικά με το καθεστώς στρατικοποίησης των νησιών του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και η σύνδεση του καθεστώτος αυτού με την ελληνική κυριαρχία, είναι παντελώς αβάσιμες, αστήρικτες, καθώς και νομικά και ιστορικά λανθασμένες.» Επιπλέον τονίζεται ότι το σύνολο της επιχειρηματολογίας που περιέχεται σε σχετική επιστολή του Τούρκου Μονίμου Αντιπροσώπου, που είχε σταλεί στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ πριν από μερικές ημέρες, επίσης απορρίπτεται, «καθώς πέρα από το γεγονός ότι νομικά και πραγματικά είναι αβάσιμη, είναι επίσης αυθαίρετη και έγινε κακή τη πίστει.»
Ωστόσο, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι Έλληνες διπλωμάτες, είχαν μια πρώτη επικοινωνία με διπλωμάτες ισχυρών κρατών , που είναι μέλη του Σ.Α. του ΟΗΕ, σχετικά με το τουρκικό αίτημα, περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου και διαπίστωσαν ότι πολλοί (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, Βρετανία), δεν απορρίπτουν κατηγορηματικά τις τουρκικές αιτιάσεις και προτείνουν διάλογο των ενδιαφερομένων κρατών και λύση, που δεν θα υπονομεύει την σταθερότητα στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, ούτε φυσικά τη συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ!!
Χρήστος Καπούτσης
https://www.militaire.gr/diethnopoiei-i-toyrkia-tin-apostratiotikopoiisi-ellinikon-nision-toy-aigaioy/
3/8/2021
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Πλοία του τουρκικού πολεμικού Ναυτικού στη Μεσόγειο. Photo via Turkish Navy
Πώς με πυραύλους στα νησιά
θέτεις τους Τούρκους εκτός Αιγαίου.
Η πυραυλική αρχιτεκτονική τεράστιων δυνατοτήτων, που αναπτύσσουν οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα μπορούσε να έχει μόνο θεωρητικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα σε ό,τι αφορά στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, εάν η φιλοσοφία αυτής της αρχιτεκτονικής, όπως και ορισμένες πτυχές της, δεν ήταν σαν να έχουν φτιαχτεί για το περιβάλλον του Αιγαίου.
Για όσους, λοιπόν, θέτουν στον πυρήνα της ελληνικής στρατηγικής την ενίσχυση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, προκύπτει μια πρωτοφανής ευκαιρία για ελληνοαμερικανική συνεργασία στον στρατιωτικό τομέα. Η συνεργασία αυτή μπορεί να ξεκινήσει από το θεμελιώδες επίπεδο της στρατιωτικής επιστήμης, όσον αφορά τη μελέτη και τις δυνατότητες εφαρμογής στην Ελλάδα των νέων δογμάτων του Αμερικανικού Στρατού, όπως είναι η Πολυχωρική Μάχη και τα Διαχωρικά Πυρά.
Εν συνεχεία, μπορεί να εξεταστεί, στο πλαίσιο των ανανεωμένων ελληνοαμερικανικών σχέσεων, πως σχετικά συστήματα κρούσης και οι περιφερειακές τους αρχιτεκτονικές συλλογής πληροφοριών, έρευνας, αναγνώρισης, επιτήρησης και πρόσκτησης στόχων (ISTAR), μπορούν να δημιουργήσουν ένα συμπαγές θαλασσοχερσαίο φράγμα στο Αιγαίο και να διαχωρίσουν απόλυτα και ολοκληρωτικά τη Μαύρη Θάλασσα από την Ανατολική Μεσόγειο, εγκλωβίζοντας τη Ρωσία.
Οι ικανότητες αυτές είναι συνεργατικές με τα νέα αεροσκάφη Rafale που θα αποκτά η ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Συγκεκριμένα, χάρη στα πολύ ισχυρά ραντάρ και τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου και σύντηξης δεδομένων που διαθέτουν τα αεροσκάφη αυτά, μπορούν να αποτελέσουν τα αυτιά, τα μάτια και το συντονιστικό όργανο των χερσαία εδραζόμενων πυραυλικών αρχιτεκτονικών.
Οι πύραυλοι PrSM
Τα πέμπτης γενιάς μαχητικά, λόγω του τεράστιου κόστους απόκτησης και συντήρησης, εκ των πραγμάτων θα είναι λίγα στο ελληνικό οπλοστάσιο σε σχέση με τα παλαιότερης γενιάς. Αυτό σημαίνει και δυσκολία αναπλήρωσής τους σε περίπτωση απώλειας. Ως εκ τούτου δεν είναι σκόπιμο να λειτουργήσουν ως αυτόνομα μέσα, διεξάγοντας τον δικό τους πόλεμο. Πρέπει να ενοποιηθούν σε διακλαδικές και υπερκλαδικές αρχιτεκτονικές προβολής ισχύος που θα επιτυγχάνουν πολλαπλασιαστικά και όχι απλώς αθροιστικά αποτελέσματα. Άλλωστε, το περιβάλλον του Αιγαίου αποτελεί μια ενιαία και αδιαίρετη ενότητα μάχης και απαιτεί παρόμοιες προσεγγίσεις, ειδικά στο σημερινό τεχνολογικό-επιχειρησιακό περιβάλλον.
Οι πύραυλοι PrSM χάρη στο τεράστιο βεληνεκές τους για τα δεδομένα του ελληνοτουρκικού χώρου αντιπαράθεσης και την ικανότητα αυτοκατεύθυνσης στην τερματική φάση προσβολής, μπορούν να αποτελέσουν ένα είδους μεταπυρηνικού υπερόπλου (post nuclear super weapon) για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Κι αυτό, επειδή μπορούν να προσβάλλουν από αποστάσεις ασφαλείας τις μονάδες επιφανείας του τουρκικού Ναυτικού, τις συστοιχίες S-400 και άλλους στόχους κρίσιμης σημασίας.
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να υπογραμμίσουμε ότι πρόκειται για ένα φθηνό όπλο, σε σχέση με τις πανάκριβες πλατφόρμες που είμαστε διατεθειμένοι να αγοράσουμε, των οποίων θα αποτελέσει προέκταση. Ο πύραυλος PrSM θα μπορούσε να πλαισιωθεί από επαυξημένων ικανοτήτων ATACMS με ικανότητες προσβολής κινούμενων πλοίων επιφανείας σε απόσταση 300 χλμ.
Αυτή θα ήταν πιο οικονομική λύση για το μεγαλύτερο μέρος του φάσματος των αποστολών που θα κληθούν να αναλάβουν αυτά τα δίκτυα, αφήνοντας στους αριθμητικά λιγότερους πυραύλους PrSM τις αποστολές προσβολής στόχων σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Οι βελτιωμένοι ATACMS θα μπορούσαν να αποτελέσουν και ένα είδος ενδιάμεσης λύσης, δεδομένου ότι ο PrSM βρίσκεται σήμερα υπό ανάπτυξη. Αναμένεται να αρχίσει να εντάσσεται στο αμερικανικό οπλοστάσιο το 2023 και συνακόλουθα θα διατίθεται για άλλες χώρες μάλλον μετά το 2025.
Δύο ερωτήματα
Εδώ προκύπτει αβίαστα το ερώτημα αν οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να δώσουν στην Ελλάδα αυτούς τους πυραύλους και άλλα σχετικά όπλα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες η απάντηση θα ήταν “ναι”. Ο PrSM είναι ο διάδοχος του ATACMS και τοποθετείται στον πολλαπλό εκτοξευτή ρουκετών M 270 MLRS. Και τα δύο συστήματα υπάρχουν στο ελληνικό οπλοστάσιο.
Άρα, αν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν επιδεινωθούν δραματικά, τότε λογικά δεν υπάρχει πρόβλημα ούτε για τον PrSM και πολύ λιγότερο για τους βελτιωμένους ATACMS. Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που υποτίθεται ότι η ελληνοαμερικανική στρατηγική συνεργασία έχει ενισχυθεί, ενώ και οι σχέσεις Δύσης-Ρωσίας έχουν επιδεινωθεί και το όπλο αυτό θα συνεισφέρει καθοριστικά ώστε να αποκόψει στρατιωτικά τη Ρωσία από την Ανατολική Μεσόγειο.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα περιμέναμε πως οι ΗΠΑ μάλλον θα ήθελαν η Ελλάδα να εξοπλιστεί και με τον μεσαίο πύραυλο του δικτύου (βεληνεκές 2000 χλμ) γιατί αυτό θα εξυπηρετούσε τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Για παράδειγμα, παρόμοιοι πύραυλοι στη Σούδα θα επέτρεπαν στην Ελλάδα, δηλαδή στο ΝΑΤΟ, την αποφασιστική προβολή ισχύος σε ολόκληρη τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, καθιστώντας απαγορευτική τη δράση οποιασδήποτε μη φιλικής προς τη Δύση θαλάσσιας δύναμης στην περιοχή.
Είναι φυσιολογικές οι συνθήκες;
Οι συνθήκες, όμως, είναι φυσιολογικές; Αυτά που πιστεύουμε για την ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων πράγματι ισχύουν; Υπό μια έννοια, ο πύραυλος PrSM μπορεί να αποτελέσει ένα κρίσιμο τεστ για το πώς ακριβώς αντιμετωπίζουν τη χώρα μας οι ΗΠΑ. Αν όντως βλέπουν την Ελλάδα ως πολύτιμο σύμμαχο τότε όχι απλώς θα συναινούσαν, αλλά θα μας συνιστούσαν να αποκτήσουμε αυτά τα όπλα για να μας “δέσουν” έτι περαιτέρω στη δυτική αρχιτεκτονική.
Αν, όμως, αρνηθούν να μας προσφέρουν αυτά τα όπλα και άλλα κρίσιμων ικανοτήτων, τότε αυτό σημαίνει ότι ζούμε σε αυταπάτες. Για την ακρίβεια, σημαίνει ότι η αμερικανική στρατηγική θεωρεί σημαντικότερο να μην ενοχλήσει την Τουρκία, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι είναι διατεθειμένη να “θυσιάσει” την Ελλάδα για να κρατήσει την Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο. Εάν συμβεί αυτό η Ελλάδα δεν θα πρέπει να πάρει τις δικές της αποφάσεις;
Υπάρχει, όμως, και ένα δεύτερο ερώτημα: Θέλει η Αθήνα να ζητήσει τα όπλα αυτά από την Ουάσιγκτον; Γιατί, ακόμη αν και οι Αμερικανοί είναι διατεθειμένοι να μας τα πουλήσουν, πρέπει πρώτα να υποβληθεί το σχετικό ελληνικό αίτημα. Προκύπτει, λοιπόν, το ίδιο ερώτημα που έχει προκύψει και για το σύστημα αεράμυνας Aegis, που έχει αναφέρει ο υπογράφων σε παλαιότερο άρθρο.
Θέλει το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα να αναβαθμίσει αποφασιστικά τις ελληνικές μαχητικές ικανότητες και να ενισχύσει και τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στο δυτικό στρατόπεδο; Ή πρωταρχική του έννοια είναι μην θίξει τις “ανασφάλειες” της Τουρκίας; Πιθανώς πιεζόμενο και από άλλα δυτικά κέντρα εκτός ΗΠΑ, όπως η Γερμανία, τα οποία έχουν επενδύσει στην ενίσχυση των σχέσεων τους με την Τουρκία και την παράλληλη υποβάθμιση αν όχι πλήρη αποδόμηση της ελληνικής γεωπολιτικής υπόστασης. Αυτά τα δύο απλά ερωτήματα δεν θα πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθούν;
Του ΚΩΣΤΑ ΓΡΙΒΑ
