Ο αλβανικός μεγαλοιδεατισμός και το «τσάμικο ζήτημα».
Σε έντονο διάβημα προς την Αλβανία προέβη η ελληνική πλευρά με αφορμή έκθεση φωτογραφιών και χαρτών με αντικείμενο την «γενοκτονία των τσάμηδων» και την «κατοχή αλβανικών εδαφών από την Ελλάδα».
Ο αλβανικός μεγαλοιδεατισμός
Ο αλβανικός μεγαλοιδεατισμός
και το «τσάμικο ζήτημα».
Έκθεση φωτογραφιών πραγματοποιείται στην εξωτερική περίφραξη του αλβανικού Προεδρικού μεγάρου που συνοδεύονται από κατηγορίες εναντίον της χώρας μας σχετικά με τη δήθεν «γενοκτονία των τσάμηδων», καθώς και από χάρτες που εμφανίζουν το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας ως «κατεχόμενα αλβανικά εδάφη».
Τσαμουριά ονομάζεται η περιοχή της Ηπείρου, που ταυτίζεται με τη Θεσπρωτία και ένα μικρό της τμήμα ανήκει σήμερα στην Αλβανία. Στο ελληνικό τμήμα της Τσαμουριάς και ιδιαίτερα στις περιφέρειες Ηγουμενίτσας, Μαργαριτίου, Φιλιατών και Παραμυθιάς ζούσαν μέχρι το 1945 περίπου 20.000-25.000 μουσουλμάνοι που είχαν την αλβανική ως μητρική γλώσσα.
Οι «Τσάμηδες» ήταν αρχικά ορθόδοξοι χριστιανοί, εκ των οποίων κάποιοι εξισλαμίσθηκαν βιαίως μετά την ατυχή εξέγερση του Επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου του επονομαζόμενου «Σκυλοσόφου», στις αρχές του 17ου αιώνος, ενώ άλλοι προσχώρησαν εκουσίως στο Ισλάμ για να αποκτήσουν αξιώματα (Σπαχήδες).
Κατά τη σύντομη προέλαση του Ιταλικού στρατού στο ελληνικό έδαφος το 1940, οι κάτοικοι της περιοχής αυτής «Τσάμηδες», υποδέχθηκαν με τιμές απελευθερωτή τους Ιταλούς και πρωτοστάτησαν σε λεηλασίες και επιθέσεις εναντίον χριστιανικών χωριών. Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, οι «Τσάμηδες» συνεργάστηκαν με τις Γερμανικές αρχές και συμμετείχαν σε διώξεις, καταστροφές, και μαζικές εκτελέσεις, η πιο γνωστή από τις οποίες υπήρξε η εκτέλεση 49 κατοίκων της Παραμυθιάς το Σεπτέμβριο του 1943.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, και κάτω από την πίεση των ανταρτών του ΕΔΕΣ οι Τσάμηδες αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 1951, στην Ελλάδα παρέμειναν περίπου 120-130 άτομα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 η ελληνική κυβέρνηση με μια σειρά νομοθετικών διαταγμάτων απαλλοτρίωσε τις περιουσίες τους και τις απέδωσε σε ντόπιους κατοίκους, ενώ υλοποιήθηκε και η διαδικασία για την αφαίρεση της ιθαγένειας τους.
Το ζήτημα των «Τσάμηδων» μέχρι το 1991 ήταν ουσιαστικά στο περιθώριο και ήλθε στο προσκήνιο με την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Αλβανίας. Το 1994 η αλβανική βουλή καθιέρωσε την 27η Ιουνίου ως ημέρα «γενοκτονίας» των «Τσάμηδων». Το 2004 ιδρύθηκε πολιτικό κόμμα από τους αυτοαποκαλούμενους «Τσάμηδες», που στις βουλευτικές εκλογές του 2005 συγκέντρωσε περίπου το 1% των ψήφων. Ως αιτήματα αρχικά προέβαλλαν τη χορήγηση ελληνικής ιθαγένειας, την επιστροφή των περιουσιών τους που είχαν μέχρι το 1945, την αναγνώριση τους από την Ελλάδα ως «εθνική μειονότητα και την αποζημίωσή τους για την επί σειρά ετών εκμετάλλευση των περιουσιών τους από τρίτους.
Το 2016, αντιπροσωπεία των αυτοαποκαλούμενων «Τσάμηδων» προσέφυγε στον εισαγγελέα του Διεθνές Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, που εξετάζει κυρίως εγκλήματα πολέμου. Στα αιτήματα που υπέβαλλαν συμπεριλαμβάνεται η αναγνώριση υποτιθέμενης γενοκτονίας σε βάρος τους, με αναφορές σε υποτιθέμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από τις ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι το 1945, καθώς και διεκδίκηση επαναπατρισμού των υποτιθέμενων εκτοπισμένων πληθυσμών και επιστροφή των ακινήτων τους.
Η αλβανική πλευρά θεωρεί ότι οι «Τσάμηδες» ζούσαν ιστορικά στα πατροπαράδοτα δικά τους εδάφη, άρα η Τσαμουριά ανήκει στην Αλβανία.
Το ζήτημα των «Τσάμηδων» επανέρχεται κατά καιρούς στις σχέσεις Ελλάδας – Αλβανίας.
Οι υπεύθυνοι του ΥΠΕΞ της χώρας μας εκτός από διαβήματα που ήδη έγιναν για το θέμα της φωτογραφίας και της έκθεσης χαρτών στο Προεδρικό μέγαρο πρέπει να προβληματιστούν από τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό σχετικά με την αποτελεσματικότητα της εξωτερικής μας πολιτικής. Η Ελλάδα μέχρι στιγμής έχει στηρίξει χωρίς όρους την ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ και την ευρωπαϊκή της πορεία.
Η Ελλάδα πρέπει να υποχρεώσει την Αλβανία να αντιληφθεί ότι οφείλει πολλά στη χώρα μας, η οποία προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας σε Αλβανούς υπηκόους οι οποίοι εργάζονται εδώ (υπολογίζονται περίπου στο 1.000.000) και οι εμπορικές συναλλαγές ανάμεσα στις δύο χώρες βρίσκονται σε πολύ υψηλά ποσοστά.
Το ελληνικό ΥΠΕΞ οφείλει, συνεπώς, με μία σειρά ενεργειών να καταστήσει σαφές το τεράστιο κόστος για τα συμφέροντα των γειτόνων μας σε περίπτωση που συνεχίσουν τον ίδιο αδιέξοδο δρόμο των τελευταίων ετών.
Όσο η εξωτερική πολιτική της χώρας μας ακολουθεί το δρόμο του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας, ο αλβανικός εθνικισμός και μεγαλοϊδεατισμός δεν πρόκειται να υποχωρήσουν.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΖΟΥΜΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α
Militaire News - 19/11/2021
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Διάβημα Αθήνας προς Τίρανα για «γενοκτονία τσάμηδων» και «κατοχή αλβανικών εδαφών».
Η ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα πραγματοποίησε έντονο διάβημα διαμαρτυρίας και ζήτησε άμεσα εξηγήσεις από το γραφείο του Αλβανού Προέδρου Ιλίρ Μέτα, σχετικά με έκθεση φωτογραφιών και χαρτών με αντικείμενο την "γενοκτονία των Τσάμηδων" και την "κατοχή αλβανικών εδαφών από την Ελλάδα".
Οι εν λόγω φωτογραφίες, οι οποίες έχουν αναρτηθεί στην εξωτερική περίφραξη του Αλβανικού προεδρικού μεγάρου, συνοδεύονται από κατηγορίες εναντίον της χώρας μας σχετικά με την "γενοκτονία των Τσάμηδων", καθώς και από χάρτες που εμφανίζουν το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας ως "κατεχόμενα Αλβανικά εδάφη".
Σημειώνεται ότι ο Αλβανός Πρόεδρος Ιλίρ Μέτα ξεναγήθηκε στην εν λόγω έκθεση από τους διοργανωτές.
https://www.capital.gr/
19/11/2021
2α.
Τσάμηδων Εγκλήματα.
Τον Μάρτιο του 1940, υπήρχαν 19.905 Τσάμηδες στη Θεσπρωτία, σε σύνολο 80.000 κατοίκων, το ¼ περίπου του πληθυσμού. Την ίδια περίοδο η Ήπειρος είχε συνολικά 380.000 κατοίκους. Οι Τσάμηδες αποτελούσαν το 5% του συνολικού πληθυσμού της. Αυτό δεν τους εμπόδισε από τα τέλη του 1940 ως τα μέσα περίπου του 1944, σε συνεργασία με τους κατακτητές, να προβούν σε μια σειρά από εγκλήματα σε βάρος του χριστιανικού πληθυσμού της Θεσπρωτίας, με σκοπό την προσάρτησή της στην Αλβανία. Πρόκειται ουσιαστικά για μια εθνοκάθαρση, που, ευτυχώς, δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί.
Οι ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας είχαν επισημάνει από τα μέσα του 1940 μεγάλα δίκτυα κατασκοπείας οργανωμένα από Ιταλούς αξιωματικούς και στελεχωμένα με μουσουλμάνους των Φιλιατών, της Ηγουμενίτσας και της Παραμυθιάς, οι οποίοι λειτουργούσαν ως πληροφοριοδότες των Ιταλών για τη διάταξη των ελληνικών δυνάμεων που είχαν σταθμεύσει στην Ήπειρο. Με την απόβαση των Ιταλών στην Αλβανία (Απρίλιος 1939) και την προσφορά του αλβανικού στέμματος στον βασιλιά της Ιταλίας Βίκτωρα –Εμμανουήλ άρχισαν να δραπετεύουν στην Αλβανία νέοι στρατεύσιμοι μουσουλμάνοι από τη Θεσπρωτία.
Από τον Μάιο του 1940, η φυγή πήρε ομαδικό χαρακτήρα. Οι φυγάδες, αποτέλεσαν, όπως αποδείχτηκε αργότερα, τους οδηγούς των ιταλικών τμημάτων κατά τη διάβασή τους από την Πίνδο και τον Καλαμά. Μάλιστα οι Θεσπρωτοί αυτοί φυγάδες, αποτελούσαν ξεχωριστή στρατιωτική ομάδα (υπό τους επίσης φυγάδες Αζίζ Τσάμην και Μωχαρέφ Ντέμη) η οποία ενισχυόταν από 1.000 άτακτους Τουρκαλβανούς.
Με την ιταλική επίθεση, τον Οκτώβριο του 1940, οι Τσάμηδες τάχθηκαν απροκάλυπτα με το μέρος των φασιστικών στρατευμάτων. Εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή κατάληψη της Ηγουμενίτσας από ιταλικά στρατεύματα, συνέλαβαν και εκτέλεσαν τον μεγαλέμπορο Χρήστο Πιτούλη, τον Χρήστο Τσώνη και περισσότερους από 10 ακόμα χριστιανούς. Στη συνέχεια, έκαψαν την πόλη. Κατά την προσωρινή υποχώρησή τους, οι Έλληνες χτυπήθηκαν πισώπλατα από οπλισμένους Τσάμηδες. Το ίδιο έγινε και σε χωριά με πολλούς Τσάμηδες (Κούτσι, Κίντσικα, Πελουμποντσάρι κ.α.).
Από επίσημες εκθέσεις, προκύπτει ότι το 1941 δολοφονήθηκαν από τους Τσάμηδες στη Θεσπρωτία 283 Έλληνες Χριστιανοί. Το 1942, δολοφονήθηκαν 438 Χριστιανοί, ανάμεσά τους και ο αναπληρωτής νομάρχης Γεώργιος Βασιλάκος, 7 χωριά λεηλατήθηκαν και στη συνέχεια πυρπολήθηκαν. Το 1943, σημαδεύτηκε από την εθνοκάθαρση στην περιοχή του Φαναρίου και τη δολοφονία 49 προκρίτων της Παραμυθιάς.
Οι ελληνικές υπηρεσίες ασφαλείας είχαν επισημάνει από τα μέσα του 1940 μεγάλα δίκτυα κατασκοπείας οργανωμένα από Ιταλούς αξιωματικούς και στελεχωμένα με μουσουλμάνους των Φιλιατών, της Ηγουμενίτσας και της Παραμυθιάς, οι οποίοι λειτουργούσαν ως πληροφοριοδότες των Ιταλών για τη διάταξη των ελληνικών δυνάμεων που είχαν σταθμεύσει στην Ήπειρο. Με την απόβαση των Ιταλών στην Αλβανία (Απρίλιος 1939) και την προσφορά του αλβανικού στέμματος στον βασιλιά της Ιταλίας Βίκτωρα –Εμμανουήλ άρχισαν να δραπετεύουν στην Αλβανία νέοι στρατεύσιμοι μουσουλμάνοι από τη Θεσπρωτία.
Από τον Μάιο του 1940, η φυγή πήρε ομαδικό χαρακτήρα. Οι φυγάδες, αποτέλεσαν, όπως αποδείχτηκε αργότερα, τους οδηγούς των ιταλικών τμημάτων κατά τη διάβασή τους από την Πίνδο και τον Καλαμά. Μάλιστα οι Θεσπρωτοί αυτοί φυγάδες, αποτελούσαν ξεχωριστή στρατιωτική ομάδα (υπό τους επίσης φυγάδες Αζίζ Τσάμην και Μωχαρέφ Ντέμη) η οποία ενισχυόταν από 1.000 άτακτους Τουρκαλβανούς.
Με την ιταλική επίθεση, τον Οκτώβριο του 1940, οι Τσάμηδες τάχθηκαν απροκάλυπτα με το μέρος των φασιστικών στρατευμάτων. Εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή κατάληψη της Ηγουμενίτσας από ιταλικά στρατεύματα, συνέλαβαν και εκτέλεσαν τον μεγαλέμπορο Χρήστο Πιτούλη, τον Χρήστο Τσώνη και περισσότερους από 10 ακόμα χριστιανούς. Στη συνέχεια, έκαψαν την πόλη. Κατά την προσωρινή υποχώρησή τους, οι Έλληνες χτυπήθηκαν πισώπλατα από οπλισμένους Τσάμηδες. Το ίδιο έγινε και σε χωριά με πολλούς Τσάμηδες (Κούτσι, Κίντσικα, Πελουμποντσάρι κ.α.).
Από επίσημες εκθέσεις, προκύπτει ότι το 1941 δολοφονήθηκαν από τους Τσάμηδες στη Θεσπρωτία 283 Έλληνες Χριστιανοί. Το 1942, δολοφονήθηκαν 438 Χριστιανοί, ανάμεσά τους και ο αναπληρωτής νομάρχης Γεώργιος Βασιλάκος, 7 χωριά λεηλατήθηκαν και στη συνέχεια πυρπολήθηκαν. Το 1943, σημαδεύτηκε από την εθνοκάθαρση στην περιοχή του Φαναρίου και τη δολοφονία 49 προκρίτων της Παραμυθιάς.
Το 1943 οι Γερμανοί αντικατέστησαν τους Ιταλούς οι οποίοι συνθηκολόγησαν.
Επιχείρηση «AUGUSTUS» στο Φανάρι – Η δολοφονία των προκρίτων στην Παραμυθιά – Το ιταμό αίτημα των Τσάμηδων για απομάκρυνση των ελληνικών αρχών από τη Θεσπρωτία.
Η επιχείρηση «Augustus», ολοκληρώθηκε στις 16/8/1943. Τριάντα χωριά της περιοχής του Φαναρίου (νότια της Παραμυθιάς, ως την Πάργα και την Αμμουδιά) καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. 250 άτομα δολοφονήθηκαν, 562 σύρθηκαν στην ομηρία, από τα οποία μόνο 16 γλίτωσαν την εκτέλεση, βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν 456 γυναίκες, ενώ αρπάχτηκαν για τα χαρέμια των Τούρκων 231 κοπέλες, από τις οποίες μόλις 32 διασώθηκαν. Κάηκαν 870 σπίτια και αρπάχτηκαν 7.000 βοοειδή, 25.000 γιδοπρόβατα και 3.500 άλλα ζώα. Καραβάνια από Τσάμηδες μετέφεραν αμύθητες περιουσίες σε κάθε είδους αντικείμενα στα δικά τους σπίτια. Σκοπός τους ήταν η εξόντωση των Ελλήνων – Χριστιανών από την κοιλάδα του Φαναρίου και η εγκατάσταση σ’ αυτήν Αλβανών καλλιεργητών. Όσοι γλίτωσαν από τη μανία των ναζί και των Τσάμηδων, κατέφυγαν στα βουνά γυμνοί…
Ειχαν την απαίτηση να αυτονομηθεί η Θεσπρωτία.
Στις αρχές του 1944, οι επιχειρήσεις των Τσάμηδων σε συνεργασία με τους Γερμανούς, συνεχίστηκαν. Μάλιστα, η φιλογερμανική κυβέρνηση των Τιράνων, πανηγύριζε γιατί κατά τις επιχειρήσεις του Φεβρουαρίου 1944, 25.000 σπίτια πυρπολήθηκαν και 100.000 πολίτες έμειναν άστεγοι (εφημερίδα «Bashkimi Kombit» 14/3/1944).
Τελικά ανάλαβε δράση ο ΕΔΕΣ και απελευθέρωσε τη Θεσπρωτία.
Από τον Μάρτιο του 1945, κινήθηκε η διαδικασία ποινικής δίωξης εναντίον των Τσάμηδων. Από το 1945 ως και το 1947, καταδικάστηκαν ΕΡΗΜΗΝ 1701 Τσάμηδες. Οι 911 (ποσοστό 53,6%) σε θάνατο, 489 (ποσοστό 28,7%) σε ισόβια και 301 (ποσοστό 17,7%) σε φυλάκιση. Η ακίνητη περιουσία των (Αλβανο)Τσάμηδων, απαλλοτριώθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο. Σύμφωνα με το ΒΔ 2185/52 και το Νόμο 2781/54, η αγροτική τους περιουσία παραχωρήθηκε σε ακτήμονες, ενώ η αστική τους εκποιήθηκε απευθείας ή με δημοπρασίες σε άστεγους.
Περίπου 18.000 Τσάμηδες κατέφυγαν στην Αλβανία. Σύμφωνα με την απογραφή του 1951, 127 αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι ζούσαν στη χώρα μας (Κ. Α. Βακαλόπουλου, «ΗΠΕΙΡΟΣ»).
Εκτεταμένα αποσπάσματα απο άρθρο του ΜΙΧΑΛΗ ΣΤΟΥΚΑ στο ''ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ'', 9/7/2017,«Τσάμηδες»: Η δράση και τα εγκλήματά τους στη διάρκεια της Κατοχής
Επιχείρηση «AUGUSTUS» στο Φανάρι – Η δολοφονία των προκρίτων στην Παραμυθιά – Το ιταμό αίτημα των Τσάμηδων για απομάκρυνση των ελληνικών αρχών από τη Θεσπρωτία.
Η επιχείρηση «Augustus», ολοκληρώθηκε στις 16/8/1943. Τριάντα χωριά της περιοχής του Φαναρίου (νότια της Παραμυθιάς, ως την Πάργα και την Αμμουδιά) καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. 250 άτομα δολοφονήθηκαν, 562 σύρθηκαν στην ομηρία, από τα οποία μόνο 16 γλίτωσαν την εκτέλεση, βιάστηκαν και κακοποιήθηκαν 456 γυναίκες, ενώ αρπάχτηκαν για τα χαρέμια των Τούρκων 231 κοπέλες, από τις οποίες μόλις 32 διασώθηκαν. Κάηκαν 870 σπίτια και αρπάχτηκαν 7.000 βοοειδή, 25.000 γιδοπρόβατα και 3.500 άλλα ζώα. Καραβάνια από Τσάμηδες μετέφεραν αμύθητες περιουσίες σε κάθε είδους αντικείμενα στα δικά τους σπίτια. Σκοπός τους ήταν η εξόντωση των Ελλήνων – Χριστιανών από την κοιλάδα του Φαναρίου και η εγκατάσταση σ’ αυτήν Αλβανών καλλιεργητών. Όσοι γλίτωσαν από τη μανία των ναζί και των Τσάμηδων, κατέφυγαν στα βουνά γυμνοί…
Ειχαν την απαίτηση να αυτονομηθεί η Θεσπρωτία.
Στις αρχές του 1944, οι επιχειρήσεις των Τσάμηδων σε συνεργασία με τους Γερμανούς, συνεχίστηκαν. Μάλιστα, η φιλογερμανική κυβέρνηση των Τιράνων, πανηγύριζε γιατί κατά τις επιχειρήσεις του Φεβρουαρίου 1944, 25.000 σπίτια πυρπολήθηκαν και 100.000 πολίτες έμειναν άστεγοι (εφημερίδα «Bashkimi Kombit» 14/3/1944).
Τελικά ανάλαβε δράση ο ΕΔΕΣ και απελευθέρωσε τη Θεσπρωτία.
Από τον Μάρτιο του 1945, κινήθηκε η διαδικασία ποινικής δίωξης εναντίον των Τσάμηδων. Από το 1945 ως και το 1947, καταδικάστηκαν ΕΡΗΜΗΝ 1701 Τσάμηδες. Οι 911 (ποσοστό 53,6%) σε θάνατο, 489 (ποσοστό 28,7%) σε ισόβια και 301 (ποσοστό 17,7%) σε φυλάκιση. Η ακίνητη περιουσία των (Αλβανο)Τσάμηδων, απαλλοτριώθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο. Σύμφωνα με το ΒΔ 2185/52 και το Νόμο 2781/54, η αγροτική τους περιουσία παραχωρήθηκε σε ακτήμονες, ενώ η αστική τους εκποιήθηκε απευθείας ή με δημοπρασίες σε άστεγους.
Περίπου 18.000 Τσάμηδες κατέφυγαν στην Αλβανία. Σύμφωνα με την απογραφή του 1951, 127 αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι ζούσαν στη χώρα μας (Κ. Α. Βακαλόπουλου, «ΗΠΕΙΡΟΣ»).
Εκτεταμένα αποσπάσματα απο άρθρο του ΜΙΧΑΛΗ ΣΤΟΥΚΑ στο ''ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ'', 9/7/2017,«Τσάμηδες»: Η δράση και τα εγκλήματά τους στη διάρκεια της Κατοχής
2β.
Τα εγκλήματά των μουσουλμανοτσάμηδων
στην Θεσπρωτία.
Τα εγκλήματά των μουσουλμανοτσάμηδων
στην Θεσπρωτία.
Ένοπλοι μουσουλμανοτσάμηδες συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό, αλλά και έπειτα τον γερμανικό στρατό, κατά τη σύντομη προέλασή του στο ελληνικό έδαφος τον Νοέμβριο του 1940, ο τοπικός μουσουλμανο πληθυσμός υποδέχθηκε πανηγυρικά τους εισβολείς, ενώ σημειώθηκαν οι πρώτες λεηλασίες και επιθέσεις εναντίον ελληνικών χωριών. H ιταλική, αρχικά, και η γερμανική Κατοχή συνοδεύτηκαν από βία. Οι ηγέτες των Τσάμηδων συνεργάστηκαν με τις κατοχικές αρχές και συμμετείχαν σε διώξεις, καταστροφές, και μαζικές εκτελέσεις, η πιο γνωστή από τις οποίες υπήρξε η εκτέλεση 49 επιφανών κατοίκων της Παραμυθιάς τον Σεπτέμβριο 1943. Υπολογίζεται ότι κάψανε 53 χωριά μαζί με τους Ναζί, σφάζοντας έτσι 632 ψυχές.
Τον Ιούλιο του 1942, υπό την καθοδήγηση του J. Dino γαμπρού του αλβανού Πρωθυπουργού S. Verlatsi, οι Τσάμηδες συγκροτούν την K.S.I.L.I.A. («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 Τάγματα έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας, Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, οι Τσάμηδες πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών. Στα Ιωάννινα οργανώθηκε ένα ειδικό στρατιωτικό τμήμα των Τσάμηδων με γερμανικές στολές. Στη εφημερίδα των Τιράνων "Bashkimi i Kombit" στις 14.3.1944 δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειες των Τσάμηδων με τους Ναζί το Φεβρουάριο του 1944, που είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα την πυρπόληση 25.000 σπιτιών και τη δημιουργία 100.000 προσφύγων.
Βρίσκουμε μια αναλυτική περιγραφή των καταστροφών των Τσάμηδων από το 1941 μέχρι το 1944 στο βιβλίο του Ηλία Σωτηρίου Δια Πυρός και Σιδήρου στη σελίδα 241, που ωστόσο αναφέρει μόνο 2.332 κατεστραμμένα σπίτια, αντί για 25.000 που αναφέρει η Ελευθερία Μαντά στο έργο της Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000), (Θεσσαλονίκη, εκδ. Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου) :
1. Φόνοι: 632
2. Απαγωγές: 459
3. Εμπρησμοί οικιών: 2.332
4. Λεηλασίες χωριών: 53
5. Αρπαγέντα αιγοπρόβατα: 37.556
6. Αρπαγέντα βοειδή: 9.285
7. Αρπαγέντα ιπποειδή: 4.148
8. Αρπαγέντα πουλερικά: 30.000
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι Τσάμηδες συναισθανόμενοι τις συνέπειες από την συμπεριφορά τους στη διάρκεια της κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία, και 18.000 άτομα, εγκατέλειψαν την Ελλάδα, ενώ με βάση τα στοιχεία της απογραφής της 7/4/1951, είχαν παραμείνει στην Ελλάδα 123 Τσάμηδες. Στη συνέχεια οι Τσάμηδες κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων των Ιωαννίνων, εκδίδει μέχρι το 1948, χίλιες επτακόσιες και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των Τσάμηδων, με ποινή για πολλούς εξ' αυτών το θάνατο.
Αντίθετα από τον ΕΔΕΣ, το EAM τήρησε μια περίεργη στάση σε σχέση με τους Τσάμηδες. Επιχείρησε επανειλημμένα ανοίγματα που βασίζονταν στον μάλλον πλασματικό διαχωρισμό «μιας δράκας προδοτών» από την πλειοψηφία του πληθυσμού. Ο ΕΛΑΣ τελικά στρατολόγησε γύρω στους 300 ως 500 Τσάμηδες που συμμετείχαν στις εμφύλιες συγκρούσεις με τον ΕΔΕΣ τον Δεκέμβριο του '44.
Το ζήτημα σήμερα
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οργανώσεις Τσάμηδων χρησιμοποιούνταν από τα Τίρανα σε περιόδους κρίσης με την Ελλάδα, ως ένας ελάχιστος μοχλός πίεσης με πενιχρά αποτελέσματα, αφού πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει τελεσιδικήσει με τον πλέον αρμόδιο και επίσημο τρόπο από τα μέσα της δεκαετίας του ’40.
Από το 2007 μέχρι σήμερα έχει ενταθεί η προπαγάνδα των Τσάμηδων σε όλα τα επίπεδα συντονισμένη ατύπως αλλά ουσιαστικώς με τις πάγιες επιδιώξεις της Άγκυρας, που βαίνει προς την εκμετάλλευση της κατάστασης με τη συνέργεια συγκεκριμένων κύκλων της Αλβανίας. Παραλλήλως, η ύπαρξη ζητημάτων όπως αυτό, συντελεί στην αστάθεια της Βαλκανικής Χερσονήσου και συνεπακόλουθα ευνοεί ή αποτρέπει αναλόγως, την υλοποίηση σημαντικών και διεθνών επιχειρηματικών και γέω-οικονομικών σχεδίων διαφόρων ισχυρών κρατών και πολυεθνικών εταιριών
ΠΗΓΗ:https://www.capital.gr/forum/thread/7311481?messageId=7311481
19/11/2021
3.
ΕΛΙΣΜΕ: «Απύθμενο θράσος των Αλβανών η έκθεση φωτογραφίας περί Τσάμηδων»
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ) εκφράζει έντονη διαμαρτυρία για την “φιλοξενία” στο Προεδρικό Μέγαρο στα Τίρανα μιας ανιστόρητης και ανθελληνικής έκθεσης φωτογραφιών και κειμένων αφιερωμένης στην ούτω πως μια αποκαλουμένη “γενοκτονία των Τσάμηδων”. Επίσης εκφράζει έντονη διαμαρτυρία για την στάση του Αλβανού Προέδρου κ. Ιλιρ Μέτα, ο οποίος όχι μόνον εδέχθη να “φιλοξενήσει” την ανθελληνική αυτή εκδήλωση, αλλά την επισκέφθηκε και ενημερώθηκε επ’ αυτής. Ως εικώς η δικαιολογία που προέβαλε το φερέφωνο του, ότι ο Αλβανός Πρόεδρος δεν ενστερνίζεται το “μήνυμα’ της έκθεσης, όχι μόνο δεν ευσταθεί αλλά καθιστά περιττό οποιοδήποτε σοβαρό σχόλιο.
Το γεγονός ότι η Αλβανική Κυβέρνηση δεν έχει πάρει θέση για το γεγονός, επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι οι ανθελληνικές αυτές δραστηριότητες όχι μόνο υποθάλπονται, αλλά και εμμέσως ενθαρρύνονται.
Είναι εξοργιστικό ότι η συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα που συμμάχησε με τις φασιστικές και ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις στον Β΄ΠΠ και ευθύνεται για μακράν σειρά αγριοτήτων σε βάρος των Ελλήνων κατοίκων της Ηπείρου, έχει το θράσος να διεκδικεί την επιστροφή τους στον “τόπο του εγκλήματος” και την ανάκτηση των περιουσιακών τους στοιχείων, τα οποία εγκατέλειψαν οικειοθελώς για να αποφύγουν την δίκαιη τιμωρία τους μετά τον πόλεμο.
Η γενικότερη στάση της αλβανικής πλευράς σε επίδειξη ανοχής στην παραποίηση της ιστορίας και σε εγκλήματα πολέμου, όχι μόνον δεν συνάδει με τις επίσημες διακηρύξεις της περί καλλιέργειας σχέσεων καλής γειτονίας με την χώρα μας, αλλά δημιουργεί αμφιβολίες καθ’ όσον αφορά στην προσήλωση της στις αρχές περί δικαίου και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής της πορείας. Μιας πορείας η οποία σίγουρα δεν μπορεί να ευοδωθεί εάν δεν σημειωθεί μια ειλικρινής και οριστική αναστροφή της αδιέξοδης αυτής αλβανικής πολιτικής.
Από Militaire News -24/11/2021
https://www.militaire.gr/elisme-apythmeno-thrasos-ton-alvanon-i-ekthesi-fotografias-peri-tsamidon/