«Τα 6 πρώτα Rafale ως παράγοντας αποτροπής στο Αιγαίο».
«Τα 6 πρώτα Rafale
ως παράγοντας αποτροπής στο Αιγαίο».
ως παράγοντας αποτροπής στο Αιγαίο».
Σχεδόν δέκα χρόνια μετά και αφου είχε προηγηθεί η κρίση στα Ίμια το 1996 ,η Τουρκία προχώρησε ένα βήμα μπροστά, όπου το 2006 γεννήθηκε το όραμα της ” γαλάζιας πατρίδας”,πριν αυτό καταγραφεί στους ανεπίσημους χάρτες το 2011.
Σήμερα ,η τουρκική λογική της ” γαλάζιας πατρίδας” ,είναι η διακυριγμένη θέση του προέδρου Ερντογάν , να επεκτείνει τα όρια των τουρκικών διεκδικήσεων πέρα από κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας στο Αιγαίο και στην νοτιοανατολική Μεσόγειο. Εξάλλου αυτό απικονίζει και ο κορνιζαρισμένος χάρτης του Ερντογάν στο γραφείο του που φέρει την επιγραφή ” η Τουρκία της γαλάζιας πατρίδας με τα 462.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Αν εξαιρέσουμε τις όποιες διπλωματικές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν από την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια ,ουδεμία άλλη σοβαρή αντίδραση ή ενέργεια στη κατεύθυνση αποδυνάμωσης ή αντιμετώπισης του τουρκικού εκβιασμού του “Casus Belli” δεν έχει υπάρξει, πέραν των πρόσφατων στρατιωτικών εξοπλισμών της Ελλάδας ,που έχουν τη δυνατότητα να τερματίσουν τα επεκτατικά σχέδια
και τους εκβιασμούς της Άγκυρας. Οι αμυντικοί εξποπλισμοί έρχονται αρκετά καθυστερημένα ,όμως και τώρα είναι εδώ, και θα επιβεβαιώσουν για άλλη μία φορά τον κανόνα ότι χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις η διπλωματία είναι σοβαρά ασθενής.
Οφείλουμε λοιπόν να αντιληφθούμε ότι αυτή είναι η πάγια διαχρονική πολιτική τακτική της Τουρκίας και δεν πρόκειται να μεταβληθεί,ακόμη και αν αλλάξει το τουρκικό καθεστώς. Δηλαδή,ακόμη και αν τον Ερντογάν διαδεχθούν οι Κεμαλιστές .Αντιθέτως με τους Κεμαλιστές ίσως η πλάστιγγα γείρει υπέρ τους, ως προς την πολιτική διεθνή σκηνή.Ενδεχομένως θα δούμε μία πολιτική στροφή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ των τουρκικών συμφερόντων και ενδεχομένως δεχθούμε μία πίεση υποχωρητικότητας σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την στάση του δυτικού παράγοντα όταν είχαμε την εισβολή στην Κύπρο.Η γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας και η καθοριστική θέση της στο ΝΑΤΟ είναι πολύτιμα εργαλεία για τη Δύση,ιδιαίτερα τώρα λόγω του Ουκρανικού θέματος που βρίσκεται σε εξέλιξη .
Παραμένει εντούτοις ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ το ερώτημα : Ως πότε η πατρίδα μας θα είναι ” αιχμάλωτη “στο Τουρκικό Casus Belli ;Είναι ένα θέμα που παραμένει ανοιχτό,και επιβάλλεται η Ελλάδα να βρει την κατάλληλη χρονική στιγμή με ψυχραιμία ,σύνεση και αποφασιστικότητα να το αντιμετωπίσει με επιτυχία με την μεγαλύτερη κοινοβουλευτική συναίνεση.
Εντός των προσεχών εβδομάδων του Ιανουαρίου αναμένεται η άφιξη των πρώτων έξι αεροσκαφών Rafale στην Ελλάδα,που αποτελούν ότι πιο σύγχρονο διαθέτει το Γαλλικό οπλοστάσιο. Τα αεροσκάφη αυτά είναι πολύ προηγμένων δυνατοτήτων ,που εκτός από το ρόλο της αεροπορικής υπεροχής ,είναι και τα πλέον κατάλληλα για αξιοποίηση στον αεροναυτικό πόλεμο, λόγω των πολύ συγκεκριμένων επιχειρησιακών δυνατοτήτων ως φορείς οπλικών συστημάτων υπό διαμόρφωση anti ship .Είναι κάτι που αποδεικνύεται άλλωστε και από το γεγονός ότι οι Γάλλοι τα έχουν αναπτύξει με συγκεκριμένο τρόπο ,ώστε να επιχειρούν από το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο Charles De Gaulle.
Μία επιλογή των αεροσκαφών Rafale σε κύρια αποστολη anti ship σε ένα ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στον τουρκικό πολεμικό στόλο και θα ήταν εξόχως καταστροφικό για τα πλοία του.Αυτό από μόνο το γεγονός ( εφόσον συνέβαινε ) θα έθετε τέλος στο τουρκικό” Casus Belli ” και στα απατηλά σχέδια της ” γαλάζιας πατρίδας “
Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα υπήρξε από τους πρωτοπόρους στη χρήση του αεροπορικού όπλου σε ναυτικές επιχειρήσεις. Αρκεί να θυμηθούμε το πρώτο ελληνικό πολεμικό αεροσκάφος που συμμετείχε σε ναυτικές επιχειρήσεις. Ήταν στις 24 Ιανουαρίου του 1913,όταν ένα Ελληνικό υδροπλάνο Maurice Farman Γαλλικής κατασκευής με πλήρωμα τον Υπολοχαγό Μιχαήλ Μουτούση και τον Σημαιοφόρο Αριστείδη Μωραϊτίνη πέταξε από τον Μούδρο ( χωριό της Λήμνου ) στα στενά των Δαρδανελίων σε αναγνωριστική πτήση για τον εντοπισμό τουρκικών πλοίων ,όπου αφού τα εντόπισε στη συνέχεια τα βομβάρδισε αποτελεσματικά. Αυτό το ιστορικό επίτευγμα ήταν λίαν πρωτοποριακό για την εποχή του,αφού είχε αξιόλογα επιχειρησιακά αποτελέσματα.
Την δυνατότητα προσβολής και βύθισης πολεμικών πλοίων από αεροσκάφη σε anti ship ρόλο την είχε άλλωστε η Ελλάδα και με τα αεροσκάφη Mirage 2000-5 ως δευτερεύουσα αποστολή .
Αυτή η επιχειρησιακή ανάπτυξη αεροσκαφών με τα κατάλληλα όπλα αποκλειστικά για την υποστήριξη ναυτικών επιχειρήσεων έχει υιοθετηθεί από πολλά ναυτικά της Δύσης, και αρχίζει από πολύ παλιά με πλείστα παραδείγματα πολεμικών αποστολών που καθιερώθηκαν συστηματικά από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο,και διαχρονικά αποδείχθηκαν πολύ σημαντικές και καθοριστικές αποστολές ,αν αναλογιστούμε τον πόλεμο στα νησιά Falkland.
Μία ομάδα αεροσκαφών Rafale σε ρόλο anti ship με συγκεκριμένες αποστολές στοχοποίησης από τον καιρό της ειρήνης αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος ,αφού μπορεί να καταστρέψει τα πολεμικά πλοία του αντιπάλου σε μικρό χρονικό διάστημα και μαζί τα όνειρα της ” γαλάζιας πατρίδας “..
Η δυνατότητα αυτή εφόσον θεσμοθετηθεί στο ελληνικό οπλοστάσιο και κάτω από τον επιχειρησιακό έλεγχο του Α/ ΓΕΕΘΑ ,θα δημιουργούσε σοβαρό προβληματισμό στην γείτονα ,ώστε να υποχρεωθεί να σταματήσει να επικαλείται το “Casus Belli” και το τροπάριο της” γαλάζιας πατρίδας”.
Οι πρόσφατες προμήθειες την φρεγατών Belharra και των αεροσκαφών Rafale από την Γαλλία δεν αποτελούν απλά μια σημαντική προσθήκη ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων , αφού φέρνουν πλέον την ψηφιακή εποχή στις ελληνικές αεροναυτικές επιχειρήσεις. Είναι πλέον η ώρα των μεγάλων αποφάσεων του ΓΕΕΘΑ ,για υπερβάσεις στον τρόπο αντίδρασης και αντιμετώπισης της απειλής .
Η νέα δομή δυνάμεων που αρχίζει και παίρνει μορφή πλέον ,ευνοεί τα σύγχρονα δόγματα πολέμου,αναθεωρώντας τις σημερινές τακτικές αντιμετώπισης της απειλής,αξιοποιώντας τις νέες δυνατότητες που παρέχουν τα νέα οπλικά συστήματα των Ενόπλων Δυνάμεων .
Αν δε όλα αυτά τα οπλικά συστήματα υποστηριχτούν κατάλληλα από μία σύγχρονη αμυντική βιομηχανία ( ΕΑΒ – Ναυπηγεία – ΕΑΣ ) , που προς το παρόν δεν την βλέπουμε λόγω των κυβερνητικών αγκυλώσεων ,τότε η χώρα θα έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε οποιαδήποτε απειλή .
Η όποια αναβλητικότητα αποφάσεων υπήρχε στο παρελθλόν λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης που επηρέασε σε μεγάλο βαθμο τους εξοπλισμούς των ΕΔ έχει απομακρυνθει και πλησιάζει η ώρα για όλο το πολιτικό σύστημα να αναλογιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα το χρόνο που θα επιλέξει για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια,εφαρμόζοντας πλήρως την συμβατική της υποχρέωση που απορρέει από το δίκαιο της θάλασσας.
Λουκάς Κάτσικας
Υποναύαρχος ε.α
Από Militaire News -28/12/2021
https://www.militaire.gr/ta-6-prota-rafale-os-paragontas-apotropis-sto-aigaio/
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
«Η τουρκική εμμονή για αποστρατιωτικοποίηση νησιών και η ελληνική απάντηση».
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι , οι Τούρκοι δεν αυτοσχεδιάζουν όπως γίνεται με εμάς , αλλά σχεδιάζουν σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, χτίζουν τις θέσεις τους , τις καλλιεργούν, τις προβάλλουν και προσπαθούν να εθίσουν την κοινή γνώμη και κυρίως το Διεθνές σύστημα, ότι υπάρχουν διαφορές με την Ελλάδα και επομένως ο μόνος τρόπος επίλυσης των είναι , να καθίσουμε να τα βρούμε μέσω του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης. Και σε αυτό βέβαια βοηθάει και η δική μας στάση , η σιωπή μας και η δική μας αδράνεια να απαντάμε τεκμηριωμένα στους απαράδεκτους ισχυρισμούς της Τουρκίας.
Απέναντι στην βάρβαρη αυτή προκλητικότητα της Τουρκίας , εμείς όχι μόνον δεν απαντάμε τεκμηριωμένα και αποφασιστικά, αντίθετα σιωπάμε στις Συνόδους Κορυφής και δεν τολμάμε να φέρουμε το ζήτημα των κυρώσεων σε βάρος της.
Όταν πριν λίγες μέρες η Τουρκία έστειλε επιστολή στον ΟΗΕ με όλες τις επεκτατικές της διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας και κατηγορούσε ψευδώς την Ελλάδα, για επιμονή σε επιθετική ρητορική και ενέργειες που θα επηρεάσουν αρνητικά την σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή, εμείς και τότε δεν απαντήσαμε.
Εμείς για να ξυπνήσουμε και να ενεργοποιηθούμε κάπως , πρέπει να έχουμε έμπρακτες αμφισβητήσεις, ( γεωτρύπανα, ερευνητικά σκάφη στο Καστελόριζο και έξω από την Κρήτη) από πλευράς της Τουρκίας. Και σε αυτές τις περιπτώσεις μερικές φορές αντιδρούμε με λάθος τρόπο, λόγω έλλειψης Στρατηγικής και συγκεκριμένου σχεδίου. Ακόμη και όταν το Ορούς Ρέις έφτασε έξω από το Καστελόριζο αντί να αντιδράσουμε αποτρεπτικά, απαντήσαμε δια του κ. Γεραπετρίτη, ότι οι κόκκινες γραμμές μας είναι τα 6νμ. Και αυτό το πολύ σοβαρό γεγονός, δυστυχώς το προσπεράσαμε και το ξεχάσαμε! Μα η Τουρκία ποτέ δεν αμφισβήτησε τα 6νμ χωρικά ύδατα!! Αυτό που την ενδιαφέρει είναι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα πέραν των 6νμ, δηλαδή στην ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Κυριαρχικά δικαιώματα τα οποία ποτέ δεν διεκδικήσαμε σε αντίθεση με την Τουρκία η οποία καθημερινά τα διεκδικεί.
Το Διεθνές Δίκαιο σου υποδεικνύει τι μπορείς να διεκδικήσεις και όχι τι μπορείς να αποκτήσεις, Και ότι δεν διεκδικείς τότε το χάνεις , επειδή θα το διεκδικήσει κάποιος άλλος (Τουρκία).
Εμείς επικαλούμαστε συνεχώς το Δίκαιο της θάλασσας και το Διεθνές Δίκαιο, απαιτούμε να το σεβαστεί η Τουρκία, όταν εμείς δεν το εφαρμόζουμε. Κατηγορούμε την Τουρκία για αυτά που κάνει, αλλά δεν την έχουμε καταγγείλει ποτέ επίσημα σε κάποιο Διεθνές Δικαστήριο για τα εγκλήματα πολέμου που έχει διαπράξει στη Συρία εναντίον των Κούρδων και κατά της ανθρωπότητας, για την εργαλειοποίηση των μεταναστών και για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και όσο η Τουρκία μένει ατιμώρητη, τόσο πιο επιθετική και προκλητική θα γίνεται!!
Το τελευταίο διάστημα η Τουρκία αναφέρεται συχνά –πυκνά και με πίεση για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Δεν το κάνει καθόλου τυχαία. Είναι το μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας , καθότι τα νησιά προσφέρουν στη δική μας πλευρά δύο σοβαρά πλεονεκτήματα:
Πρώτον, δύνανται να χρησιμεύσουν ως βάσεις ειδικών επιχειρήσεων εναντίον των Μικρασιατικών παραλίων και να καταφέρουν σημαντικά πλήγματα στις Τουρκικές δυνατότητες, και μάλιστα εξαιρετικά σημαντικότερα σε σχέση με το παρελθόν. Και..
Δεύτερον και σπουδαιότερο ,η τοποθέτηση σύγχρονων πυραυλικών συστημάτων στα νησιά, με δυνατότητες εναντίον στόχων επιφανείας, αντιαεροπορικών όπλων αλλά και αντιπλοικών βλημάτων, προσφέρουν επίσης νέες δυνατότητες οι οποίες ήταν αδιανόητες παλαιότερα και αποτελούν μια αξιόπιστη αποτροπή.
Τα νησιά επομένως , λειτουργώντας με αυτά τα πυραυλικά συστήματα ως αλυσίδα βάσεων, σε συνδυασμό με τις σύγχρονες επιχειρησιακές αντιλήψεις περί αντι-πρόσβασης και απαγόρευσης Περιοχής , μπορούν να καταστήσουν τη χώρα μας ικανή να απαγορεύσει στην Τουρκία τον έλεγχο του θαλάσσιου και εναέριου χώρου του Αιγαίου. Κάτι που βεβαίως τρομάζει την Τουρκία , καθότι θα αποτελέσουν ένα τείχος παρεμπόδισης των επιδιώξεων της Τουρκίας.
Επομένως η αποστέρηση από τη χώρα μας , του παραπάνω σημαντικού πλεονεκτήματος αποτελεί βασική επιδίωξη της Τουρκίας. Αυτό της ενδιαφέρει περισσότερο και όχι η ύπαρξη κάποιων στρατιωτικών δυνάμεων στα νησιά. Κάτι τέτοιο θεωρεί η Τουρκία ότι, μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι η συνεχής επιμονή της για αποστρατιωτικοποίηση κατά παράβαση των συνθηκών όπως ισχυρίζεται , προκειμένου να εκθέσει τη χώρα μας . Να αναγκαστεί δηλαδή η Ελλάδα να συμφωνήσει ,να μην εγκαταστήσει πυραυλικά συστήματα στα νησιά με τη δικαιολογία ότι παραβιάζει τις Συνθήκες Λοζάνης και Παρισίων . Θεωρώ όμως ότι καμία Ελληνική Κυβέρνηση δεν θα συναινέσει σε έναν τέτοιον ακρωτηριασμό μιας τόσο σοβαρής δυνατότητάς μας , όταν μάλιστα απειλείται άμεσα από την Τουρκία(casus belli).
Και ο δεύτερος να πιεσθεί, η Ελλάδα από τη Διεθνή Κοινότητα (Γερμανία-ΗΠΑ) στον βωμό της δήθεν ειρηνικής συνύπαρξης , να απόσχει από την εγκατάσταση σύγχρονων επιθετικών όπλων, όπως τα αποκαλεί η Τουρκία, εγγύς των Μικρασιατικών ακτών για να μην απειλεί την Τουρκία.
Συμπερασματικά , πρέπει να το εμπεδώσουμε ότι τα νησιά μας με τον εξοπλισμό τους με σύγχρονα πυραυλικά συστήματα μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς αποτελούν στην κυριολεξία μια σημαντική και αξιόπιστη ΑΠΟΤΡΟΠΗ! Αυτό πρέπει να κάνουμε , να μετατρέψουμε τα νησιά σε πλατφόρμες αποτροπής!! Η συνεχιζόμενη ολιγωρία , είναι επικίνδυνη!
Άλλωστε στη Στρατηγική, ο σκοπός της Αποτρεπτικής Στρατηγικής, είναι να αποτρέψει τον πόλεμο. Και ο πόλεμος αποτρέπεται , όταν καθίσταται απαγορευτικός για αυτόν που έχει επιθετικές διαθέσεις. Και στην προκειμένη περίπτωση την Τουρκία .
Η Αποτροπή στηρίζεται στο γεγονός , ότι μπορείς να πλήξεις, με τα οπλικά συστήματα και όπλα που διαθέτεις, τον αντίπαλο αν σου επιτεθεί. Και να δείχνεις αποφασισμένος να το κάνεις!! Και αυτό αποτελεί αντικίνητρο για τον αντίπαλο, να μην σου επιτεθεί.
ΑΠΟΤΡΟΠΗ λοιπόν δεν σημαίνει ΠΟΛΕΜΟΣ , όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά απομάκρυνση του πολέμου , υπερασπιζόμενος ταυτόχρονα τα Εθνικά σου συμφέροντα και τις κόκκινες γραμμές σου.
Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει το γεγονός ότι η αποτροπή βασίζεται πάνω στην ισχύ, πάνω στα όπλα που έχεις και στα αποτελέσματα που μπορούν αυτά να επιφέρουν στον εχθρό. Επομένως κάθε εξοπλιστική προσπάθεια και σχεδίαση των πολεμικών μας ικανοτήτων , θα πρέπει να ξεκινά από αυτό το δεδομένο. Και τα αποτελέσματα κακά τα ψέματα τα επιτυγχάνουν τα βλήματα. Αντίθετα οι πλατφόρμες οι οποίες μεταφέρουν τα βλήματα , όσο προηγμένες και σύγχρονες και αν είναι, δεν έχουν αξία από μόνες τους. Οι πλατφόρμες μεταφοράς των βλημάτων , αποτελούν τους υπηρέτες των βλημάτων, διότι αυτά προκαλούν την αποτροπή(φοβίζουν τον εχθρό) ή σε δεδομένη ένθερμη λύση , τα επιθυμητά καταστρεπτικά αποτελέσματα στον εχθρό, που θα τον κάνουν να υποχωρήσει., ή να το σκεφτεί να επιδιώξει μια τέτοια κίνηση!
Κωνσταντίνος Ιατρίδης
Αντιπτέραρχος (Ι) εα. Επίτιμος Διοικητής ΔΑΥ
Επίτιμος Πρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας
Μέλος του ΠΕΜΑΣ
Αμυντικός Αναλυτής
Από Militaire News -29/12/2021