Η δόλια Αμερικανοτουρκική κολεγιά και η ανεπάρκεια της συστημικής στρατηγικής σκέψης.
Η δόλια Αμερικανοτουρκική κολεγιά και η ανεπάρκεια της συστημικής στρατηγικής σκέψης.
Εμφανίζουν αυτήν την τοποθέτηση ως μια παρέμβαση αμιγώς τεχνοκρατική και αρκούντως υστερόβουλη, στην οποία διακρίνουν μόνον κοστολογικό σκεπτικισμό, περιβαλλοντικές ανησυχίες και φυσικά τον ενδόμυχο καημό των ΗΠΑ, προκειμένου να περπατήσει απρόσκοπτα η μπίζνα του LNG. Τίποτε άλλο δεν διακρίνουν…
Η συγκεκριμένη πρακτική των συγκεκριμένων κύκλων, στην οποία πρωταγωνιστεί η στρατευμένη δημοσιογραφία αλλά και η συστημική στρατηγική σκέψη, ήταν επίσης αναμενόμενη και αυτό δεν το λέμε τώρα και εκ του ασφαλούς. Από την πρώτη στιγμή είχαμε προειδοποιήσει ότι «αυτά ακριβώς θα σπεύσουν να διαδώσουν όσοι φροντίζουν να εξασφαλίσουν πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, διευκολύνοντας την προσπάθειά της να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάρρευση του φαιδρού διπλωματικού της αφηγήματος, αλλά κι εκείνοι που επιδιώκουν να συντηρήσουν ένα περιβάλλον τεχνητής ασάφειας και ψευδαισθήσεων για τις πραγματικές Αμερικανικές προθέσεις απέναντι στην χώρα μας».
Βεβαίως, όσοι από εμάς τολμήσαμε να αναδείξουμε το προκλητικά απαράδεκτο (και όπως πιστοποιούν οι εξελίξεις, διόλου τυχαίο αλλά και διόλου μοναδικό) της συγκεκριμένης Αμερικανικής παρέμβασης, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΕΠΕΙΔΗ (όπως «αφελώς» πιστεύουν αυτοί οι κύκλοι) ξεβολευτήκαμε από το ροζ συννεφάκι που είχαμε επαναπαυθεί, σαγηνεμένοι δήθεν από την λαγνεία ενός μαγευτικού μεγαλοενεργειακού ονείρου. Γι’ αυτό άλλωστε και τονίσαμε κατ’ επανάληψη και με ξεκάθαρο τρόπο, ότι το όλον αφήγημα, είναι ένα «φαιδρό διπλωματικό αφήγημα» το οποίο με την μονομέρεια που αντιμετωπίστηκε από την Ελληνική πολιτεία, απορρόφησε και ουσιαστικά εκτόνωσε (κατά κανόνα στρεβλά και ανώφελα) τον δυναμισμό αλλά και ένα κρίσιμο διπλωματικό κεφάλαιο από την εξωστρέφεια που εμφάνισε την τελευταία περίοδο η εξωτερική μας πολιτική, το οποίο θα μπορούσε να είχε διοχετευτεί σε περισσότερο «παραγωγικές» και στοχευμένες διεξόδους.
ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ λοιπόν ΔΙΟΤΙ θεωρήσαμε – και συνεχίζουμε να θεωρούμε – πως η «απόφαση των ΗΠΑ να αποδομήσουν πλήρως το έτσι κι αλλιώς υπερτιμημένο αφήγημα του EastΜed, είναι μια συνειδητή επιλογή και είναι απολύτως εναρμονισμένη με τον οπορτουνιστικό τακτικισμό στον οποίο καταφεύγει η πολλαπλά «τσαλακωμένη» υπερδύναμη, προκειμένου να διαχειριστεί στοιχειωδώς την περιφερειακή της ατζέντα. Είναι λοιπόν φανερό ότι, η επίκληση των αιτιάσεων που σχετίζονται με το «κακό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και την αμφίβολη οικονομική βιωσιμότητα» του συγκεκριμένου προγράμματος, είναι εντελώς προσχηματική και ως τέτοια δεν μπορεί να «χρυσώσει το χάπι» μιας απροκάλυπτης αθλιότητας. Οι Αμερικανοί άλλωστε, κλείνοντας ευθέως το μάτι στην δήθεν «απομονωμένη» Τουρκία, δηλώνουν χωρίς περιστροφές αλλά και χωρίς να μασάνε τα λόγια τους, ότι εκλαμβάνουν το πρόγραμμα EastMed ως αιτία που προκαλεί εντάσεις και τροφοδοτεί την αποσταθεροποίηση της Ανατολικής Μεσογείου. Η επιλογή τους λοιπόν να επενδύσουν στην προσδοκώμενη εργαλειοποίηση της Τουρκίας, προκειμένου να την έχουν αρωγό στα πολλαπλά μέτωπα της ρευστής Ευρασιατικής σκακιέρας που θεωρούνται κρίσιμα για την ευόδωση της αναθεωρημένης Αμερικανικής στρατηγικής, εξαργυρώνεται κατ’ αρχήν με την ουσιαστική αποδοχή εκ μέρους τους, της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας». Και δυστυχώς έπεται και συνέχεια σε μια αλυσίδα αρνητικών εξελίξεων, αφού όπως έγινε ήδη γνωστό, η κοινοπραξία Total Energies – Exxon Mobil – Ελληνικά Πετρέλαια, «παγώνει τις σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων στις θαλάσσιες παραχωρήσεις της Κρήτης».
Μια κρίσιμη παράμετρος της «κριτικής» που μας ασκούν αυτοί οι κύριοι, σχετίζεται με το γεγονός ότι προβαίνουμε (λένε) σε εκτιμήσεις αξιολογικές, ενώ δεν καταγράφονται συγκεκριμένα στοιχεία και αδιαμφισβήτητες πληροφορίες που να πιστοποιούν…
- Τις ανομολόγητες προθέσεις των ΗΠΑ…
- Τον τρόπο με τον οποίο βγαίνει ωφελημένη η Τουρκία και…
- Την ευθεία αλληλοσύνδεση των περιφερειακών εξελίξεων με την χρονική συγκυρία που επελέγη για να υπάρξει αυτή η παρέμβαση των Αμερικανών.
Και επειδή δεν προκύπτουν στοιχεία, πρακτικά και μαρτυρίες που να επιβεβαιώνουν την διαφαινόμενη Αμερικανοτουρκική κολεγιά, η προσπάθειά μας να αναδείξουμε τις ολέθριες συνέπειές της θεωρείται από τους συγκεκριμένους κυρίους εν πολλοίς ως «υπεραπλούστευση» στο πλαίσιο της δικής τους υπεραπλουστευμένης και μάλλον μπακαλίστικης λογικής…
Η συγκεκριμένη κριτική, είναι μια καταφανώς προσχηματική κριτική…
Είναι μια κριτική που συναγωνίζεται επάξια τον προσχηματικό τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι άνθρωποι προσεγγίζουν ΚΑΙ την Αμερικανική αντίδραση αυτήν καθ’ εαυτή, αλλά ΚΑΙ το ευρύτερο περιβάλλον των εξελίξεων μέσα στο οποίο καλείται να λειτουργήσει.
Θέλουμε λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι με όλους αυτούς τους κυρίους, διότι όλα δείχνουν πως στα απόνερα αυτής της παρέμβασης των ΗΠΑ, έχει αρχίσει να οργανώνεται μια επικίνδυνη και εξόχως ανησυχητική διεργασία που θα πρέπει να μας προβληματίσει πάρα πολύ σοβαρά πριν έρθει η ώρα του ταμείου. Άλλωστε… Οι κινήσεις στην διπλωματική σκακιέρα, με όποια μορφή και αν εκδηλώνονται… ΚΑΙ μπορούν, αλλά είναι ΚΑΙ επιβεβλημένο να σταθμίζονται μεταξύ άλλων ΚΑΙ αξιολογικά και φυσικά να συνεκτιμώνται οι δυνητικές επιπτώσεις και η αλληλοσύνδεσή τους με τα περιβάλλοντα της αναφοράς. Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους…
- Πρώτον: Οι Αμερικανοί ΔΕΝ προέβησαν, αλλά και ΔΕΝ τους ζητήθηκε να προβούν (πέρα από το γεγονός ότι δεν νομιμοποιούνται έτσι κι αλλιώς να το κάνουν, αφού δεν είναι αυτοί που θα πληρώσουν ούτε την τσόχα ούτε τα ραφτικά) σε κανενός είδους οικονομοτεχνική και περιβαλλοντική μελέτη ή άλλη μελέτη σκοπιμότητας, αναφορικά με την βιωσιμότητα του συγκεκριμένου αγωγού. Αυτό που έκαναν ήταν να αποτυπώσουν μια ευθεία πινελιά αμφισβήτησης στο κυριαρχικό status της περιοχής, με τρόπο απροκάλυπτο και καταφανώς υπέρ της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας.
Στους καλοθελητές που επιμένουν να υποβαθμίζουν αυτήν την διάσταση του προβλήματος η οποία είναι η κυρίαρχη, συνιστούμε να ρίξουν μια ματιά σε σχετικό άρθρο της τουρκικής εφημερίδας «Μιλιέτ» και του δημοσιογράφου Οζάι Σεντίρ, ο οποίος αναφερόμενος στο έγγραφο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποτυπώνει με ξεκάθαρο τρόπο την εκτίμηση, ότι το συγκεκριμένο non paper, συνιστά «το τέλος ενός μακροχρόνιου αγώνα». Σας λέει κάτι αυτό;;;
Σε όλους δε τους υπόλοιπους οι οποίοι θέλουν να διακρίνουν μονάχα ένα ευτελές εμπορικό κίνητρο πίσω από την παρέμβαση των Αμερικανών, θα θέλαμε να θυμίσουμε ότι ακόμη και εάν τα πάντα συνηγορούσαν στην άμεση έναρξη των εργασιών για την κατασκευή του αγωγού, η πραγματική δυναμικότητα του EastMed, προβλέπεται να είναι γύρω στα 10 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, ενώ το maximum της δυναμικότητάς του δεν θα μπορεί να ξεπεράσει τα 16 δις κυβικά μέτρα. Πολύ κάτω δηλαδή από τις πραγματικές απαιτήσεις της ενεργοβόρας Ευρώπης, πράγμα που σημαίνει ότι «όλοι οι καλοί χωράνε» σε αυτήν την μεγάλη μπίζνα. Δεν θα υπήρχε κανένας απολύτως λόγος δηλαδή να επιδοθούν οι Αμερικανοί σε μια τέτοια σικέ και άνευ αντικειμένου ρητορική, που θα απαξίωνε πριν απ όλα την ίδια την σοβαρότητά τους, εμφορούμενοι αποκλειστικά και μόνο από εμπορικά κίνητρα. Ας σοβαρευτούμε…
- Δεύτερον: Εμμένοντας οι Αμερικανοί στην επικίνδυνη αντίληψή τους για το κυριαρχικό status της περιοχής, αυτό που σε τελευταία ανάλυση έρχονται να ναρκοθετήσουν, δεν είναι την βιωσιμότητα ενός τεχνικού έργου στρατηγικής υποδομής, αλλά τον στρατηγικό χαρακτήρα ενός αφηγήματος πολλαπλών εμπλεκομένων, γύρω από το οποίο θα μπορούσε να δομηθεί ένα πλέγμα πολυδύναμης στρατηγικής ανάσχεσης της Τουρκικής επιθετικότητας αλλά και του ίδιου του σκληρού πυρήνα του Τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού κι αυτό αγαπητοί κύριοι, ισοδυναμεί με έμμεση αλλά απολύτως ξεκάθαρη στήριξη του νεο-οθωμανικού αναθεωρητικού αφηγήματος.
Όσοι λοιπόν επιμένουν να φλυαρούν αναδεικνύοντας την γενικά σωστή παραδοχή περί της πολυπλοκότητας των στοιχημάτων με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωπες οι μεγάλες δυνάμεις και τα οποία εν πολλοίς προσδιορίζουν τις αποφάσεις τους, καλό θα είναι να μην ξεχνούν ότι αυτή η πολυπλοκότητα δεν εξαντλείται στους προβληματισμούς για το ενεργειακό μείγμα που θα καταστεί κυρίαρχο στις επιλογές της επόμενης μέρας. Επεκτείνεται αναγκαστικά και σε πολύ ευρύτερα ζητήματα, διαχείρισης ισορροπιών, ισχύος, προσεταιρισμών, στρατηγικών ανταγωνισμών αλλά και εσωτερικών αντιθέσεων κλπ κλπ κλπ, οπότε η επικαιροποιημένη εξίσωση, είναι περισσότερο σύνθετη απ όσο επιχειρούν να την εμφανίσουν και η διαχείρισή της δεν μπορεί να είναι προϊόν μιας αλληλουχίας απλουστευτικών και λογικοφανών απαντήσεων.
- Τρίτον: Το επιχείρημα που επιστρατεύεται από ορισμένους, στην προσπάθειά τους να επιβεβαιώσουν την Αμερικανική «αθωότητα», σύμφωνα με το οποίο η Ελληνική κυβέρνηση στηρίζει και αποδέχεται την νέα Αμερικανική εκδοχή η οποία δήθεν δεν συνιστά «παροχή» στην Τουρκική πλευρά, αφού «δεν αμφισβητεί σοβαρά έργα και παρεμβάσεις που αφορούν στην Ελλάδα και στα χωρικά μας ύδατα», είναι η πεμπτουσία της επικίνδυνης συστημικής αντίληψης και στρατηγικής σκέψης. Το δικαίωμά μας να είμαστε αφεντικά στα 6 νμ, όντως δεν το αμφισβητούν οι Αμερικανοί (άλλωστε δεν το αμφισβητούν ούτε και οι Τούρκοι) οπότε… Είμαστε σε καλό δρόμο κατά την άποψη των συγκεκριμένων αναλυτών.
Η Ελληνική κυβέρνηση λοιπόν επιβεβαιώνει και νομιμοποιεί με την στάση της την Αμερικανική αμφισβήτηση… Το δικαίωμά μας στα 6 νμ «κλειδώνει οριστικά»… Και κάθε περαιτέρω συζήτηση για ΑΟΖ και άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων εντός της ΑΟΖ, παραπέμπεται οριστικά στις Ελληνικές καλένδες. Σωστά;;;
- Τέταρτον: Της μιας σύμπτωσης μύριες έπονται. Έτσι, μετά την αποφασιστική στροφή των ΗΠΑ στην… Οικολογία, έρχεται και η «υπέροχη είδηση» που λέει πως η κοινοπραξία Total Energies – ExxonMobil – Ελληνικά Πετρέλαια, «παγώνει τις σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων στις θαλάσσιες παραχωρήσεις της Κρήτης». Γιατί;;;
Και κυρίως στην βάση ποίου εθνικού σχεδίου στρατηγικής ανάπτυξης λαμβάνεται η συγκεκριμένη απόφαση και με την ανοχή ποιών συμβάσεων νομιμοποιούνται τέτοιες υπαναχωρήσεις;;;
- Πέμπτον: Της μιας περιβαλλοντικής ανησυχίας όμως δεν έπονται, όχι μονάχα μύριες, αλλά ούτε καν οι αυτονόητες ανησυχίες, αφού οι ΗΠΑ, αν και στρατηγικός μας σύμμαχος στον οποίο εξασφαλίστηκε προνομιακή παρουσία στην Ελλάδα, σιωπούν για τα τέσσερα (4) τουρκικά γεωτρύπανα τα οποία συνεχίζουν να τρυπούν ανενόχλητα σε ΑΟΖ που δεν τους ανήκει, και ουδείς ανησυχεί ούτε για το περιβάλλον που πλήττεται, ούτε βεβαίως για το Διεθνές Δίκαιο που ματώνει καθημερινά εξ αιτίας της πειρατικής Τουρκικής αλητείας. Τυχαίο;;;
- Έκτον: Για τους Αμερικανούς φίλους μας και αγαπητικούς της περιφερειακής σταθερότητας, και μόνο η συζήτηση για το νεφέλωμα του EastMED, συνιστά παράγοντα που προκαλεί εντάσεις και αποσταθεροποίηση στην περιοχή. Γι αυτούς τους πολύτιμους φίλους μας όμως, η πειρατική διεργασία και η αλληλουχία των μαφιόζικου τύπου πιέσεων που εξεβίασε την υπογραφή του Τουρκολιβυκού μνημονίου, συνιστά εγγύηση περιφερειακής σταθερότητας, κι αυτό ερμηνεύει το γεγονός ότι δεν το συμπεριέλαβαν στις όψιμες περιφερειακές τους ανησυχίες κι ας έχει στείλει στον Καιάδα το Διεθνές Δίκαιο με όλες του τις θεμελιώδεις προβλέψεις. Τυχαίο και αυτό;;;
Τόσο τυχαίο που ερμηνεύει με όρους περιβαλλοντικής ευαισθησίας και μόνο την απόφαση της κοινοπραξίας Total Energies –ExxonMobil – Ελληνικά Πετρέλαια, να «παγώνει τις σεισμικές έρευνες»;;;
- Έβδομον: Και βέβαια οι φορείς αυτής της «κριτικής», πιστοί στην προσχηματικότητα η οποία διαπερνά την συλλογιστική τους, επιστρατεύουν και το σούπερ επιχείρημα με βάση το οποίο οι Αμερικανοί δεν έχουν αντιρρήσεις αναφορικά με το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας αφού το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών εκφράζει την στήριξή του, σημειώνοντας ότι ο αγωγός Euro-Asia Interconnector ακολουθεί μια αποδοτική και ευέλικτη διαδρομή. Η απάντηση και εδώ βέβαια έρχεται και πάλι από την τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ η οποία αναγνωρίζει πως «το EuroAfrica Project, το οποίο προβλέπει τη σύνδεση του ηλεκτρικού δικτύου από την Αίγυπτο στην Κρήτη, εξακολουθεί να ισχύει αλλά δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η EastMed».
Μήπως αντιλαμβανόμαστε γιατί το project της ηλεκτρικής διασύνδεσης δεν είναι τόσο σημαντικό για την Τουρκία;;; Μήπως συνειδητοποιούμε έστω το παιχνίδι τακτικής και την ευελιξία διαχείρισης που παρέχει στον πειρατή η μαξιμαλιστική ατζέντα σε ένα περιβάλλον καθολικής αμφισβήτησης και επιθετικής αναθεώρησης των κρίσιμων γεωπολιτικών του παραμέτρων;;; Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι…
Το Αμερικανικό non paper, ΔΕΝ μπορεί να εκλαμβάνεται ως εκδήλωση αγνού και άδολου τεχνοκρατισμού, στην οποία δεν εμπεριέχεται ίχνος φιλοτουρκικής μεροληψίας. Η κατά τα λοιπά λαλίστατη Τουρκική Διπλωματία η οποία από την πρώτη στιγμή πολέμησε λυσσαλέα το συγκεκριμένο αφήγημα, γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι απέναντί της δεν είχε μια τεχνική πρόκληση με συζητήσιμες περιβαλλοντικές και κοστολογικές παραμέτρους, αλλά ένα στρατηγικό αφήγημα που η δυναμική του προέκταση, είχε τις προδιαγραφές να αντιπαρατεθεί ευθέως με τις αναθεωρητικές ονειρώξεις της, γι αυτό και το πολέμησε συστηματικά.
Τότε λυσσομανούσε, όχι βεβαίως εξ αιτίας των περιβαλλοντικών της ανησυχιών ούτε από υπέρμετρη αλληλεγγύη στις Ευρωπαϊκές οικονομίες που θα επιβαρύνονταν με τα 10 δις του κατασκευαστικού του κόστους του EastMed. Σήμερα, η ίδια λαλίστατη Τουρκική Διπλωματία, βγάζει απλά τον σκασμό, διότι αντιλαμβάνεται τι ακριβώς σηματοδοτεί το non paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και προτιμά να ασχολείται με τις δηλώσεις… Σακελλαροπούλου…
Τουρκία και εξελίξεις στο Καζακστάν…
Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε πως το «θείο» δώρο το οποίο χάρισε ο θείος Μπάιντεν στην Τουρκία, με το πλαγιοκόπημα της στρατηγικής δυναμικής του EastMed και την ουσιαστική αποδοχή της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας, μπορεί να εκλαμβάνεται μεταξύ άλλων ΚΑΙ ως αντάλλαγμα για τις πολύτιμες proxy υπηρεσίες που δέχτηκε να προσφέρει στο παρασκήνιο ο Ερντογάν, ώστε να διευκολύνει την ευόδωση του Αμερικανικού σχεδίου με στόχο την αποσταθεροποίηση του Καζακστάν και τον έλεγχο των εξελίξεων στην Κεντρική Ασία. Φυσικά και αυτή μας η τοποθέτηση, μπήκε στο στόχαστρο όλων εκείνων που επιδιώκουν να υποβαθμίσουν την σημασία της, θεωρώντας πως πρόκειται απλώς για αναπόδεικτη εικασία.
Ειλικρινά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο καθένας την διαδικασία διευθέτησης μιας γεωπολιτικής «κολεγιάς», ούτε τον βαθμό της ικανότητάς του να σταθμίζει το ειδικό βάρος δηλώσεων, διαρροών και δημοσίων παρεμβάσεων, ως εργαλείο επιβράβευσης, γνωστοποίησης προθέσεων ή προτροπής. Γι αυτό και απέναντι σε κάθε εκδήλωση νεοπεφτοσυννεφακισμού, αυτό που θα κάνουμε θα είναι να παραθέσουμε ορισμένα κομβικά δεδομένα και ο καθένας ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του…
Στο Καζακστάν, οι πρώιμες λαϊκές κινητοποιήσεις επεκτάθηκαν μέσα σε ελάχιστες ώρες σε ολόκληρη την χώρα και ιδίως στις πλούσιες σε κοιτάσματα δυτικές περιοχές. Τυχαίο;;; Ενδεχομένως… Το λαϊκό κίνημα πάντως και οι συνδικαλιστικές του οργανώσεις, ΔΕΝ λειτουργούν με αυτούς τους όρους και αυτό το λέμε μετά λόγου γνώσεως…
Μέσα σε ελάχιστες ώρες εμφανίστηκαν ομάδες εξτρεμιστών «διαδηλωτών» και ο φακός τους συνέλαβε να μοιράζουν ακόμη και όπλα στους «εξεγερμένους». Τυχαίο;;; Ενδεχομένως… Αλλά το λαϊκό κίνημα και οι συνδικαλιστικές του οργανώσεις ΔΕΝ λειτουργούν ΟΥΤΕ με αυτούς τους όρους… Και το επίσης τυχαίο σε μια ιστορική συγκυρία που κάνουν παρέλαση οι συμπτώσεις, είναι το γεγονός πως και σε αντίστοιχη τοπική κινητοποίηση στο Μανγκιστάν το 2011, προέκυψε ότι ο υποκινητής ήταν μια ισλαμιστική εξτρεμιστική οργάνωση.
Σήμερα τα ινία ανέλαβαν τζιχαντιστές από την Συρία και το Ιράκ. Πως βρέθηκαν αυτοί οι εξαιρετικοί κύριοι στο Καζακστάν οεο;;; Από που προέκυψαν οι καλά οργανωμένες ομάδες ενόπλων οι οποίες έδρασαν με βάση συγκεκριμένο σχέδιο ήδη από τις 5 Ιανουαρίου και μετά και κυρίως ποιος κατέστρωσε αυτό το σχέδιο;;; Ποιος τους εξόπλισε;;; Ποιος τους εκπαίδευσε;;; Που απέκτησαν επιχειρησιακή εμπειρία για να δράσουν όπως έδρασαν σε μια χώρα και ποιος τους μετέφερε εκεί αφού ήσαν στο σύνολό τους ξενόγλωσσοι μιας και δεν μιλούσαν ούτε Καζακικά ούτε Ρωσικά αλλά ήσαν Αραβόφωνοι;;; Οι χώρες με τις οποίες συνορεύει το Καζακστάν είναι συγκεκριμένες.
Και το σημαντικότερο που αξίζει να σημειωθεί, είναι το γεγονός πως μόλις η κατάσταση άρχισε να τουμπάρει και ανακοινώθηκαν οι πρώτοι νεκροί Τζιχαντιστές, ο Τσαβούσογλου τηλεφώνησε στον Καζάκο ομόλογό του για να του πει ότι στηρίζει την νόμιμη κυβέρνηση. Τι ακριβώς έκανε νωρίτερα είπαμε και δεν παρενέβη;;;
Η επιλογή των ενόπλων ομάδων ήταν να καταληφθούν κτίρια νευραλγικής σημασίας (Δημαρχεία, τηλεοπτικοί σταθμοί, γραφεία εταιρειών κλπ). Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον αγώνα εργαζομένων που κινητοποιούνται απαιτώντας να ανακληθούν οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων;;; Απολύτως καμία…
Γιατί αν και ο Καζάκος πρόεδρος Τοκάγεφ ακύρωσε τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων και κάλεσε σε διάλογο, οι ένοπλες ομάδες συνέχισαν την δράση τους με προφανή σκοπό την ολοκληρωτική αποσταθεροποίηση της χώρας;;;
Ποιος ήταν ο ρόλος του Μασίμοφ (επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας) ο οποίος πρώτα απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του και στην συνέχεια συνελήφθη με την κατηγορία της Εσχάτης Προδοσίας;;;
Ήταν τυχαίο που ο Τοκάγεφ απέλυσε ακόμη και τον πρώην ισχυρό άνδρα του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ (ο οποίος είχε εξαιρετικά καλές οικονομικές σχέσεις και με την Βρετανία, αλλά και με τις ΗΠΑ) και έδωσε εντολή στις δυνάμεις ασφαλείας να χτυπούν χωρίς προειδοποίηση τις περιφερόμενες συμμορίες ενόπλων;;; Και κυρίως είναι τυχαία η απόφασή του να καλέσει τον Οργανισμό για το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO) με σκοπό την ανάκτηση του ελέγχου της χώρας;;;
Καλή και βολική η επιλεκτική ανάγνωση των δεδομένων στην Κεντρική Ασία αγαπητοί, αλλά η βεβιασμένη προσπάθεια να απενοχοποιήσουν κάποιοι τις ΗΠΑ από τα τεκταινόμενα και κυρίως η προσπάθεια να αποσυνδέσουν τις Αμερικανικές επιλογές από την πολύ ξεκάθαρη προσπάθεια αξιοποίησης της Τουρκίας, η οποία επιβεβαιώνεται από μια αλυσίδα συμπτώσεων, τους οδηγεί στο να προσπερνούν ενσυνείδητα τρεις τουλάχιστον κρίσιμες και καθοριστικές παραμέτρους…
Α. Η κρισιμότητα της κατάστασης στην Ουκρανία και ελάχιστα 24ωρα πριν τις συναντήσεις των δυο αντιπροσωπειών, οι Αμερικανοί είχαν ανάγκη από μια ανατροπή που θα καθιστούσε δυσμενέστερη την θέση της Ρωσίας.
Η ανατροπή αυτή δεν τους βγήκε στο Καζακστάν. Αντιθέτως πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι αφού η Ρωσία βγαίνει πολλαπλά πιο ενισχυμένη από τις εξελίξεις και η στρατηγική της συνεύρεση με την Κίνα έρχεται ακόμη πιο κοντά.Β.
Η δυαρχία (Τοκάγεφ – Ναζαρμπάγεφ) με τον διττό γεωπολιτικό
προσανατολισμό, έκανε το Καζακστάν να φαντάζει ως ο αδύναμος κρίκος σε μια περιοχή όπου επιπροσθέτως η Τουρκία «δουλεύει» συστηματικά το τουρκογενές της αφήγημα.
Αυτό βεβαίως ήταν και το λάθος της «Ιερής συμμαχίας» (ΗΠΑ – Τουρκίας). Δεν υπολόγισαν καλά το γεγονός ότι ο Τοκάγεφ, με καλές διασυνδέσεις στην Κίνα και εξαιρετικά έμπειρος στην διαχείριση διπλωματικών κρίσεων ως Γενικός Διευθυντής του γραφείου του ΟΗΕ, δεν είναι ένας κλασικός μετασοβιετικός ηγέτης αλλά ένας ικανότατος διαχειριστής που τους τελείωσε το βρώμικο σχέδιο μέσα σε ελάχιστα 24ωρα.
Γ. Επιμένουν να θεωρούν πως το κυρίαρχο πρίσμα υπό το οποίο θα πρέπει να προσεγγίζεται ο Τουρκικός τυχοδιωκτισμός, είναι το περιβάλλον των δυσκολιών και των δεσμεύσεων με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπος ο Ερντογάν και όχι αυτός καθ εαυτός ο τυχοδιωκτισμός ενός αδίστακτου ο οποίος γι ακόμη μια φορά προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την εύνοια ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, αλλά τελικά των εξέθεσε η γεωπολιτική του προστυχιά και το «όνειρο» ΔΕΝ του βγήκε…
Όσο λοιπόν και αν επιμένουν κάποιοι να βγάλουν από την εξίσωση της ντροπής την απαράδεκτη συναλλαγή που επιτάχυνε την αποκάλυψη για το Αμερικανικό μπακαλόχαρτο, οι συμπτώσεις είναι κραυγαλέες και εξαιρετικά τραγικές, που δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας, για το τι συνέβη στο παρασκήνιο και που ακριβώς παραπέμπει η συγκεκριμένη παρέμβαση των Αμερικανών.
Είναι λοιπόν φανερό, ότι το μείζον πρόβλημα με το συγκεκριμένο non paper…
Δεν είναι ούτε κοστολογικό, ούτε περιβαλλοντικό. Και είναι να απορεί κανείς με την επιμονή ορισμένων να πετούν την μπάλα στην εξέδρα και να αναλώνονται σε μια ανούσια συζήτηση για τα δευτερεύοντα και τα επουσιώδη.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι η έναρξη της ραγδαίας Αμερικανικής μεταστροφής απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και η ανάγκη που επιβάλει στους Αμερικανούς (στο όνομα αυτής της μεταστροφής) την διακριτή αποστασιοποίησή τους από τον «προστατευτικό» ρόλο τον οποίο οι πολιτικοί μας ταγοί θεωρούσαν ότι απέσπασαν ως αντιστάθμισμα των πρωτοφανών εκχωρήσεων στις οποίες έχουν προβεί για να εξυπηρετήσουν τους περιφερειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί γι ακόμη μια φορά ροκάνισαν τον χρόνο κατά το πως ήθελαν, και γνωρίζοντας καλά την στόφα του γιουσουφακισμού από την οποία είναι φτιαγμένο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το σύρουν γι ακόμη μια φορά στον απόλυτο εξευτελισμό και πλασάροντα δίπλα σε αυτόν που επιδιώκουν να επανασυστρατεύσουν στο περιφερειακό στρατηγικό τους αφήγημα. Με τον δεδομένο, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να ανησυχούν, και σπεύδουν γι ακόμη μια φορά να το διαμηνύσουν σε κάθε σοβαρό και απαιτητικό παίκτη… Την ίδια στιγμή ο Ακάρ προϊδεάζει (ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΨΕΥΔΕΤΑΙ) για την ολική επαναφορά της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35…
Και κάτι τελευταίο…
Η ιδιότητα του «καθηγητή» δεν παραπέμπει από μόνη της σε σοβαρή και στοιχειοθετημένη ανάλυση, από εκείνες που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και αμφισβήτηση στον σκληρό πυρήνα της σκέψης των εμπνευστών… Το κυρίαρχο στοιχείο άλλωστε που προσδίδει ταυτότητα, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και κύρος σε μια ανάλυση, είναι ο Εθνισμός της και όχι οι τίτλοι ή η ενασχόληση του φέροντα και εμπνευστή…
Και ο κ. Ιωακειμίδης καθηγητής είναι… Και ο κ. Ηρακλείδης καθηγητής είναι… Και για έναν περίεργο λόγο αναδεικνύονται τακτικότατα και οι δυό, σε υποδειγματικά πρωτοσέλιδα στον Τουρκικό τύπο, για την «νηφαλιότητα» της σκέψης τους και τις «εποικοδομητικές» τους τοποθετήσεις. Αυτό θέλουμε;;; Ελληνόκτητους τίτλους που τίθενται στην υπηρεσία της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής;;; Ιδού η Ρόδος… Και ως κοινωνία οφείλουμε να πάρουμε τις αποφάσεις μας…
Κ. Κυριακόπουλος
https://www.militaire.gr/i-dolia-amerikanotoyrkiki-kolegia-kai-i-aneparkeia-tis-systimikis-stratigikis-skepsis/
14/1/2022
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να δηλώσει «αιφνιδιασμένη» για το φιάσκο με τον EastMed.
Η ελληνική κυβέρνηση μόνο αιφνιδιασμένη δεν μπορεί να δηλώσει για το φιάσκο με τον EastMed. Υπήρχαν πολύ συγκεκριμένα στοιχεία για το που θα κατέληγε η υπόθεση και είναι μεγάλο ερώτημα ,γιατί η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθούσε με επιμονή να στηρίζει όλη τη στρατηγική της στον EastMed.
Το άρθρο που ακολουθεί είχε δημοσιευθεί στο militaire.gr τον Οκτώβριο του 2020. Ήταν όπως αποδείχτηκε απόλυτα τεκμηριωμένο.
Ο East Med στην αιχμή του δόρατος του γεωπολιτικού μνημονίου για την Ελλάδα
Του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου
Ενας αποκαλυπτικός χάρτης του Bureau of Εnergy Resources (Γραφείο Ενεργειακών Πόρων) της επίσημης υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, που συντονίζει τις προσπάθειες για την ενεργειακή πολιτική της «σύμμαχου χώρας», έρχεται να εκθέσει ανεπανόρθωτα τις πολιτικές ηγεσίες της κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης, θέτοντας αμείλικτα ερωτήματα για το ποιόν ρόλο τελικά επιτελούν στην προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικης ακεραιότητας των δύο χωρών, κρατικών οντοτήτων του ελληνισμού.
Ο χάρτης αυτός αποχαρακτηρίστηκε μόλις στις 5 Ιουνίου του 2019 και δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό ιστότοπο mcclatchyd.com με τίτλο: «Η ομάδα Trump υιοθετεί ένα σχέδιο αγωγού για να αποκλείσει την Ευρώπη από ρωσικά καύσιμα» (Trump team is adopting a pipeline plan to wean Europe off Russian fuel).
Με τον συγκεκριμένο χάρτη και το δημοσίευμα των αμερικανών, ασχολήθηκε και ο ελληνικός ιστότοπος in.gr από τις 7/6/2019 εδώ, χωρίς ωστόσο να φιλοτιμηθεί κανείς από τους επίσημους παράγοντες των κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδας να διαμαρτυρηθεί ή να δώσει κάποιες εξηγήσεις για το θέμα.
Ανάλυση
Στον χάρτη αποτυπώνονται οι δυνητικές διαδρομές εξαγωγής φυσικού αερίου στην περιοχή που προτείνονται από τις ΗΠΑ ενώ καθορίζονται χωρίς περιστροφές τα όρια των ΑΟΖ Κύπρου, Τουρκίας, καθώς και οι οριοθετήσεις των θαλλάσιων οικοπέδων στην περιοχή. Θα μπορούσε να εικάσει κανείς οτι όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερα παρά ασκήσεις επί χάρτου και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία, οτι ο χάρτης απεικονίζει την βασική, κεντρική και θεμελιώδη ενεργειακή στρατηγική πολιτική των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το ποιά παράταξη, Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικανοί, βρίσκονται καβάλα στον Λευκό Οίκο, όπως αναφέρεται στο αμερικανικό δημοσίευμα:
«Η γοητεία με τους περιφερειακούς ενεργειακούς πόρους αποτέλεσε τη βάση μιας οργανωτικής αρχής για τη χάραξη πολιτικής μεταξύ των βασικών μελών του εσωτερικού κύκλου του Trump, οι οποίοι θεωρούν τις ανάγκες πετρελαίου και φυσικού αερίου ως κρίσιμες για τις στρατηγικές τους έναντι της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τις πηγές του Λευκού Οίκου και της Άμυνας .
Είναι μια σπάνια περίπτωση συνέχισης μεταξύ των διοικήσεων του Trump και του Obama. Ο χάρτης δημιουργήθηκε αρχικά από τους χαρτογράφους του κρατικού τμήματος και τους ενεργειακούς διπλωμάτες.» [1]
Τι παρατηρούμε στον επίμαχο Χάρτη;
- Ο East Med που πρόσφατα συμφωνήθηκε από Ισραήλ, Ελλάδα και Κύπρο, δεν υπάρχει πουθενά στο πεδίο.
- Προτεινόμενος αγωγός από το κοίτασμα Αφροδίτη της Κύπρου (μπλε διακεκομένη γραμμή) διασχίζει την ΑΟΖ Κύπρου, εισέρχεται στο έδαφος της Κύπρου (νότιο τμήμα), συνεχίζει μέσω κατεχομένων εδαφών στην βόρεια θαλάσσια περιοχή της μεγαλονήσου και καταλήγει στα παράλια της Τουρκίας.
- Αγωγός που ξεκινάει από το κοίτασμα Λεβιάθαν του Ισραήλ (καφέ διακεκομένη γραμμή), διασχίζει την ΑΟΖ της Κύπρου για να καταλήξει στο Ισκεντερούν (Αλεξανδρέττα) της Τουρκίας.
- Δεν αναγνωρίζεται η Κυπριακή υφαλοκρηπίδα, στο μέρος που αντιστοιχεί στην ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ η Κυπριακή ΑΟΖ δεν αποτυπώνεται στο σύνολό της, αλλά μόνο το οριοθετημένο κομμάτι με Ισραήλ, Αίγυπτο και Λίβανο.
- Αναγνωρίζεται η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ της Τουρκίας δυτικά της Κύπρου και νότια μέχρι την μέση γραμμή με την Αίγυπτο (Turkey continental shelf claim).
- Η ισχυριζόμενη και αναγνωρισμένη από τον χάρτη υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας, καταλαμβάνει μέρος (περίπου το μισό) των οριοθετημένων οικοπέδων της Κυπριακής ΑΟΖ στο νοτιοδυτικό τμήμα της (οικόπεδα 4,5,6 και 7).
- Δεν υπάρχει πουθενά το ελληνικό νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελλόριζου, ενώ η περιοχή αυτή καταχωρείται στην υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας.
- Αναγνωρίζεται η επήρρεια της ηπειρωτικής Τουρκίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο πρόσφατο μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης σε ποσοστό άνω του 80%.
Όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον μη ειδικός, εδώ δεν πρόκειται για μια απλή παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά ουσιαστικά για μη αναγνώριση των κρατικών υποστάσεων των δύο χωρών. Σα να μην υπάρχουν.
Ελλάδα και Κύπρος χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν ως χώρος, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της ενεργειακής και γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ και του Ισραήλ, απέναντι στην Ρωσσία, με έπαθλο την Ευρωπαϊκή Ένωση, την συγκράτηση της Τουρκίας στον δυτικό συνασπισμό και τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.
Το εξωφρενικό στην όλη υπόθεση βρίσκεται στην σαφή αναφορά των δημοσιευμάτων, και που αποκαλύπτει σε δηλώσεις του ο πρώην Ειδικός συντονιστής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για Θέματα Ενέργειας Αμος Χοκστάιν, οτι ο χάρτης παρουσιάστηκε προσωπικά στον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν κατά την περίοδο των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό 2015-2017 και έθεσε τις βάσεις για την προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ μετά την κρίση του στολίσκου της Γάζας, ενώ (ο συγκεκριμένος χάρτης) βρίσκεται στην κατοχή τόσο της Κύπρου, όσο του Ισραήλ και του Λιβάνου:
«Ο Hochstein, ο οποίος συνεργάστηκε στενά με τον πρώην αντιπρόεδρο Τζων Μπάιντεν καθ ‘όλη τη διάρκεια της θητείας του στην κυβέρνηση, δήλωσε ότι ο χάρτης παρουσιάστηκε προσωπικά στον Τούρκο Πρόεδρο Τάγιϊπ Ερντογάν κατά την ειρηνευτική διαδικασία της Κύπρου 2015-2017 και έθεσε τις βάσεις για την προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ μετά την κρίση του στολίσκου της Γάζας. “Οι Λιβανέζοι το έχουν, οι Ισραηλινοί το έχουν, οι Κύπριοι το έχουν – αυτό ήταν ένα τεράστιο ενδιαφέρον» [2]
Τι μας λέει εδώ ο κ. Χόκστάιν; Οτι όλοι γνώριζαν. Δηλαδή από την περίοδο διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό 2015-2017, όπου συμμετείχε και η Ελλάδα, είχαν λάβει υπ’ όψη τους τον χάρτη οι εμπλεκόμενες χώρες. Δεδομένης μάλιστα της στενής σχεδόν όμορης σύμπλευσης Ελλάδας και Κύπρου, θα μας ήταν τελείως ανυπόστατο να θεωρήσουμε οτι η ελληνική πλευρά δεν είχε λάβει γνώση. Και τα αμείλικτα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:
- Τι ακριβώς έκανε η Ελλάδα και η Κύπρος για να αντιμετωπίσουν αυτή την εξέλιξη; Γιατί καμμία χώρα δεν προέβη σε δημοσιοποίηση των ανθελληνικών σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή;
- Γιατί ακόμα και μετά την εγχώρια δημοσιοποίηση του θέματος από το in.gr, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα ποιεί τη νήσσαν;
- Να υποθέσουμε οτι υπήρχε κρυφή αποδοχή Ελλάδας και Κύπρου στα εν λόγω σχέδια και ίσως συνενόηση με το καθεστώς Ερντογάν;
- Τι ακριβώς συζήτησαν Τσίπρας και Ερντογάν επί τρείς ώρες στην Άγκυρα στην τελευταία επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στην γείτονα;
- Γιατί η τότε αντιπολίτευση και σημερινή κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε με το ζήτημα;
- Οδηγεί αυτός ο σχεδιασμός με μαθηματική ακρίβεια στην συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων, όπως έντεχνα και ύπουλα αφήνεται να εννοηθεί από μη μοναχοφάηδες, πρώην πρωθυπουργικούς δεινόσαυρους, κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και τις παραφυάδες τους;
Το πυροτέχνημα του East Med.
Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς εδώ, οτι η συμφωνία με το Ισραήλ και την Κύπρο για τον αγωγό East Med, είναι ουσιαστικά μια έμμεση ανακήρυξη ΑΟΖ! Οτι οι ΗΠΑ παρακολουθώντας τον Ερντογάν να τους κάνει νερά και να απομακρύνεται από τον δυτικό συνασπισμό, επανεκτίμησαν τα δεδομένα, και αποφάσισαν να αναβαθμίσουν τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου αντικαθιστώντας τις δύο χώρες με την Τουρκία. Οτι απομονώθηκε η Τουρκία! Οι ΗΠΑ στηρίζουν τον East Med. Ο αγωγός είναι οικονομικά βιώσιμος και θα εξισορροπήσει την τροφοδοσία της Ευρώπης από το μονοπώλιο του φυσικού αερίου της Ρωσσίας.
Άλλωστε έτσι δεν μας λένε οι πολιτικοί ταγοί του έθνους μας, τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι απανταχού αμερικανόφιλοι δημοσιογράφοι;
Ας επισημάνουμε λοιπόν μερικά πράγματα.
1. Όπως επισημαίνει η Δρ. Κέρη Π. Μαυρομμάτη, δικηγόρος, διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου, (σχετικό άρθρο εδώ) καθώς και όλοι οι πανεπιστημιακοί και ακαδημαϊκοί σχετικοί με το Δίκαιο της Θάλασσας και γνώστες της Σύμβασης του 1982 του Montego Bay γνωρίζουν, «(α) ότι η θαλάσσια ζώνη ΑΟΖ υφίσταται από το χρονικό σημείο που παράκτιο κράτος-Ελλάδα θα την θεσπίσει ή την υιοθετήσει ρητά και (β) τα κυριαρχικά δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης φυσικών πόρων στο βυθό και στο υπέδαφος της ΑΟΖ του παράκτιου κράτους, όπως της Ελλάδας, αποκτώνται μόνον εφόσον και από το χρονικό σημείο που το ελληνικό κράτος, με εθνική νομική πράξη ρητής δήλωσης – ρητής διακήρυξης, υιοθετήσει ΑΟΖ.
Έτσι η σύναψη οιασδήποτε διακρατικής δικαιοπραξίας/συμφωνίας έρευνας και εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων (φυσικού αερίου ή πετρελαίου), όπως είναι η συμφωνία δημιουργίας του αγωγού East Med στην Α. Μεσόγειο, δεν είναι αναγκαία ούτε αντικαθιστά την προαπαιτούμενη ρητή διακήρυξη υιοθέτησης ΑΟΖ από την Ελλάδα με εσωτερική νομοθετική συστατική πράξη για να ασκήσει τα παραπάνω κυριαρχικά της δικαιώματα στην ΑΟΖ της ηπειρωτικής και της νησιωτικής Ελλάδας.» [3]
2. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν την Τουρκία να διεκδικεί και να βάζει εμπόδια στον δυτικό συνασπισμό από το 2003 όταν δεν επέτρεψε την χρησιμοποίηση της αμερικανικής βάσης στο Ιντσιρλίκ προκειμένου να επιχειρούν οι αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ. Έκτοτε κλιμακώνει τις αντιρρήσεις της αναφορικά με τον ρόλο που της επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ, ενώ από την στιγμή του πραξικοπήματος παρωδία, ανατροπής του Ερντογάν, πουλά ακριβά το τομάρι της, ασκώντας πολυδιάστατη έως ακραία εξωτερική πολιτική (βλέπε συμμαχία της Αστάνα), αμφισβητεί την Συνθήκη της Λωζάνης και διεκδικεί τον ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης με άξονα τον τυχοδιωκτικό νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό σε κάθε επίπεδο.
Ο επίμαχος χάρτης δεν είναι ένας παλαιός σχεδιασμός των ΗΠΑ, που θα δικαιολογούσε μια αλλαγή στα γεωπολιτικά της στηρίγματα. Αντίθετα όπως αναφέρθηκε σχεδιάστηκε το 2015-17 και αποχαραχτηρίστηκε μόλις τον Ιούνιο του 2019, επτά μήνες πριν την τελική συμφωνία για τον East Med κι ενώ ήδη είχε προσυμφωνηθεί ο αγωγός με την επίσκεψη Πομπέο – Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ τρείς μήνες πριν! (Μάρτιος 2019) Η πολιτική της Τουρκίας και οι διεκδικήσεις της ήταν ήδη γνωστές και εφαρμοσμένες επί του πεδίου.
Θα ήταν εντελώς παράλογο να θεωρεί κάποιος οτι οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται πλέον για την Τουρκία γιατί δεν είναι του χεριού τους. Αντίθετα η υπερπρονομιακή γεωγραφική της θέση, και η διαχρονική στρατηγική της Τουρκίας, είναι αυτή που αναγκάζει τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ρωσσία, να λαμβάνουν πολύ σοβαρά τις απαιτήσεις της, όσο παράλογες, ανυπόστατες και παράνομες είναι. Η Τουρκία εκτός κι αν ένας μεγασεισμός την εξαφανίσει, θα συνεχίζει να αποτελεί εξαιρετικό έδαφος και κρισιμότατο γεωπολιτικό πεδίο, στην προσπάθεια ελέγχου της περιοχής για την εξουδετέρωση, μερική ή ολική, ή τον περιορισμό, αμφότερων των ισχυρών δυνάμεων, ειδικά δε της Ρωσσίας. Πάντως με μια προσεκτική ματιά στην ιστορία, δεν μπορεί να αμφιβάλλει κανείς, για το ποιός έχει υποστεί την μη υπεράσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από τις ΗΠΑ και τους ευγενείς δυτικούς συμμάχους μας. Η Τουρκία ή η χώρα μας;
3. Η Τουρκία όχι μόνο δεν απομονώνεται, αλλά βαθαίνει την συμμετοχή της στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό πόκερ, μπαίνει μπροστά στις γεωπολιτικές εξελίξεις και καλείται να συνδιαμορφώνει αποτελέσματα συνομιλώντας σε κορυφαίο επίπεδο με όλους τους δρώντες. Αυτά είναι γνωστά. Τελευταίο και τρανό παράδειγμα, η συμμετοχή της στην επικείμενη συνάντηση του Βερολίνου αναφορικά με την Λιβύη και η πρόσφατη πρωτοβουλία της μαζί με την Ρωσσία για το ίδιο ζήτημα. Το αν θα βγεί ζημιωμένη στο τέλος είναι ζητούμενο, αλλά μέχρι στιγμής είναι αδιαμφισβήτητα κερδισμένη.
Ακόμα και οι ΗΠΑ δεν πιστεύουν στον East Med.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι οι αναλύσεις από το δημοσίευμα του mcclatchyd.com. όπου οι ίδιοι οι αμερικανοί αναλυτές υπογραμμίζουν:
« Τον Μάρτιο, ο Pompeo παρακολούθησε τελετή υπογραφής στο Τελ Αβίβ μεταξύ αξιωματούχων της Ελλάδας, του Ισραήλ και της Κύπρου για συμφωνία για την προώθηση ενός αγωγού 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα διευκόλυνε την εξαγωγή τοπικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Οι κρατικοί της εθνικής ασφάλειας λένε στον McClatchy ότι ήταν ένα σκόπιμο σήμα υποστήριξης των ΗΠΑ για το έργο, αν και εξακολουθούν να εκφράζουν σκεπτικισμό σχετικά με τη σκοπιμότητα και το κόστος της τοποθέτησης σωλήνων τόσο βαθιά κάτω από τη θάλασσα.
Υποστηρίζουμε βασικά την έννοια ενός αγωγού – είναι πολύ ελκυστικό. Το ερώτημα είναι αν είναι οικονομικά βιώσιμο », δήλωσε ένας κρατικός αξιωματουχος. “Εάν ο αγωγός κάνει το αέριο πολύ ακριβό στην ευρωπαϊκή αγορά αυτή τη στιγμή, προφανώς αυτό θα πρέπει να εξεταστεί.» [4]
Τα ίδια όμως μας λέει, όχι κάποιος τυχαίος αρθρογράφος, αλλά ο Simon Henderson, διευθυντής του προγράμματος Bernstein για τον Κόλπο και την Ενεργειακή Πολιτική στο Ινστιτούτο Ουάσινγκτον για την Πολιτική της Εγγύς Ανατολής. Αφού διαβεβαιώνει οτι η πολιτική – στρατηγική των ΗΠΑ, είναι να οικοδομηθεί ένα ενεργειακό δίκτυο στην Ανατολική Μεσόγειο που θα τροφοδοτήσει με φυσικό αέριο την Ευρώπη, αποδυναμώνοντας την Μόσχα, καταλήγει στην συνέχεια:
«Η ιδέα ότι η ενέργεια της Ανατολικής Μεσογείου θα μπορούσε να επηρεάσει το ενεργειακό ισοζύγιο της Ευρώπης με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώσει το μερίδιο αγοράς της Ρωσίας είναι μια φαντασία – η δίψα της Ευρώπης για φυσικό αέριο είναι τόσο τεράστια και η ικανότητα της Ρωσίας να προσφέρει αυτό το φυσικό αέριο είναι τόσο μεγάλη, άγριο όνειρο ακόμη και να ελπίζουμε ότι μπορούμε να το επιτύχουμε, δεδομένων των περιορισμένων αποθεμάτων που ανακαλύφθηκαν μέχρι τώρα “, δήλωσε ο Henderson. “Ελπίζοντας να βρείτε το αέριο δεν είναι το ίδιο με την εξεύρεση αερίου. Οι διπλωμάτες ενέργειας από τις διοικήσεις του Τράμπ και του Ομπάμα έχουν θέσει την ελπίδα σε πολλά υποσχόμενα δεδομένα που δείχνουν ότι υπάρχει αρκετό φυσικό αέριο για να σβήσει ολόκληρη την Ευρώπη. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για το πόσα ορυκτά καύσιμα κατοικούν κάτω από τις εξωτερικές ακτές της Ανατολικής Μεσογείου βασίζονται σε εκλεπτυσμένο, αλλά ανακριβές, σεισμικό μοντέλο.» [5]
Τα ίδια διαβάζουμε και στο Washington Institute
Ο επιμαχος χάρτης αναρτήθηκε και αποτέλεσε πεδίο αναλύσεων και στο Washington Institute.
Το συγκεκριμένο Ινστιτούτο έχει ως αποστολή «να προωθήσει μια ισορροπημένη και ρεαλιστική κατανόηση των αμερικανικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή και να προωθήσει τις πολιτικές που τα εξασφαλίζουν. Το ανώτατο ερευνητικό προσωπικό του Ινστιτούτου περιλαμβάνει εμπειρογνώμονες σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών, στρατιωτικών, ασφάλειας και οικονομικών θεμάτων που καλύπτουν κάθε γωνιά της Μέσης Ανατολής, ενώ οι απόφοιτοί του συνεχίζουν να υπηρετούν σχεδόν σε κάθε σκέλος της κυβέρνησης που διαδραματίζει ρόλο στη χάραξη πολιτικής στη Μέση Ανατολή – συμπεριλαμβανομένου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, του Κρατικού Τμήματος, του Πενταγώνου και της κοινότητας πληροφοριών. Συνεργάζεται με το Κογκρέσο, τα εκτελεστικά πρακτορεία, τον στρατό και την κοινότητα πληροφοριών.» [6]
Σε άρθρο ανάλυση με τίτλο «Τα εμπόδια που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα πεδία αερίου Leviathan του Ισραήλ», ο Simon Henderson, αφού ξεδιπλώνει τις ανησυχίες και τις αντιδράσεις των πολιτών του Ισραήλ αναφορικά με την εγγύτητα του Leviathan στις ακτές και τον κίνδυνο καρκινογεννέσεων, επισημαίνει με ρεαλιστικό τρόπο την δυσκολία του εγχειρήματος του East Med σχετικά με την Τουρκία:
«Εν τω μεταξύ, οι πρόσφατες κινήσεις της Τουρκίας περιπλέκουν περαιτέρω την περιφερειακή εικόνα για τις ισραηλινές εξαγωγές. Αν και οι προβληματικοί ισχυρισμοί αέριων αγωγών της Άγκυρας βρίσκονται επί μακρόν στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων για την ασφάλεια των ΗΠΑ-Ισραήλ εδώ και μήνες, η συμφωνία περί θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης τον Νοέμβριο αύξησε αυτές τις ανησυχίες .Ένας κινητός αγωγός βυθού για την είσοδο του κυπριακού και ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ελλάδα και την Ιταλία θα πρέπει τώρα να περάσει από αμφισβητούμενες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες, οι οποίες θα μπορούσαν να καθυστερήσουν εάν δεν μπλοκάρουν το έργο. Το ολοένα και πιο συγκρουσιακό στυλ της Τουρκίας προσθέτει επίσης αβεβαιότητα στην προοπτική εκμετάλλευσης των ανακαλύψεων υδρογονανθράκων από την Κύπρο, συμπεριλαμβανομένου του πεδίου της Αφροδίτης, μέρος του οποίου βρίσκεται στην ΑΟΖ του Ισραήλ. Εν ολίγοις, ο εορτασμός για νέες ροές φυσικού αερίου μπορεί να είναι σύντομος.» [7]
Ας ξαναδούμε λοιπόν όλα τα δεδομένα
Ο αποχαρακτηρισμένος χάρτης της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ δεν αποτυπώνει πουθενά τον East Med, ενώ παράλληλα αγνοεί ως να μην υπάρχουν τις εδαφικές κυριαρχίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Από τις ίδιες τις ΗΠΑ και τα επίσημα επιτελεία χάραξης της πολιτικής εθνικής ασφάλειας και ενεργειακής πολιτικής, διαπιστώνουμε μεγάλο σκεπτικισμό και βαθιές αντιρρήσεις για την οικονομική και τεχνολογική βιωσιμότητα του αγωγού, τα βεβαιωμένα κοιτάσματα και την ποσότητά τους, αλλά και την επικινδυνότητα των αμφισβητούμενων ΑΟΖ που σχεδιάζεται να περάσει ο αγωγός. Παρά τις διαβεβαιώσεις ήδη από το 2019, Αίγυπτος και Ιταλία, σημαντικές χώρες για την υλοποίηση και βιωσιμότητα του αγωγού, δεν συμμετέχουν στο εγχείρημα.
Το Ισραήλ δια στόματος Νεντανιάχου, διασαφηνίζει οτι δεν είναι διατεθειμένο να έρθει σε αντιπαράθεση με την Τουρκία και δη πολεμική, για τον East Med. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ισραήλ, επιθυμούν σφόδρα την παραμονή της Τουρκίας στο δυτικό μαντρί, στην βασική επιδίωξη απομόνωσης της Ρωσσίας και κατ’ επέκταση του Ιράν. Παρά τα αδιαμφισβήτητα αυτά δεδομένα, η Ελλάδα συμφωνεί για τον East Med, που δεν συμμετέχει η Τουρκία, σε μια διαδρομή που θα περιλαμβάνει μεγάλα τμήματα της ΑΟΖ της, χωρίς να έχει ανακηρύξει ΑΟΖ κι ενώ η Τουρκία αμφισβητεί με επιθετικές κινήσεις την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, ακόμα και της Κρήτης.
Η Τουρκία έχει διαμηνύσει με σαφή τρόπο, οτι χωρίς την συμμετοχή της, δεν θα υπάρξει καμμιά εκμετάλλευση στην Α. Μεσόγειο. Οι έμπρακτες αμφισβητήσεις της στην Κυπριακή ΑΟΖ, και το μνημόνιο με την Λιβύη αποδεικνύουν οτι δεν θα κάνει πίσω. Ακόμα και οι ΗΠΑ, δια στόματος Πάιατ, δεν θεωρούν παράνομο το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης, το οποίο προσβάλει την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και θέτει εν αμφιβόλω την υλοποίηση του East Med με τα σημερινά δεδομενα. Ο East Med Act, μπορεί να έγινε νόμος των ΗΠΑ, αλλά αμφισβητείται έντονα από την αμερικανική διοίκηση του Τραμπ και βέβαια δεν αφορά αποκλειστικά τον συγκεκριμένο σχεδιασμό του αγωγού East Med.
Η ελληνική πολιτική άρχουσα τάξη και ο κομματικός συρφετός της, σε μια εμφατική αντίθεση, ενώ πανηγυρίζει την υπογραφή για τον αγωγό προπαγανδίζοντας την γεωπολιτική αναβάθμιση της χώρας, συνεχίζει να χρυσώνει την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και αλλού και να δηλώνει με τον πιό επίσημο τρόπο στις ΗΠΑ και την διεθνή κοινότητα, οτι η Ελλάδα είναι δεδομένη και προβλέψιμη. Η Τουρκία με την επιθετική της τακτική και τον εκφρασμένο επεκτατισμό της, δεν ενδιαφέρεται απλά για συνεκμετάλλευση, αλλά για την συγκυριαρχία και τον έλεγχο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής, της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, διεκδικώντας τον ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης και ισότιμου δρώντα με τις ισχυρές δυνάμεις, στον ρευστό πολυπολικό πλανητικό σύστημα ισχύος.
Συμπερασματικά
Η Ελλάδα με αιχμή του δόρατος και όχημα τον East Med, αποδέχεται οικειοθελώς ένα γεωπολιτικό μνημόνιο, που εξυπηρετεί με πολυποίκιλο τρόπο:
- Αποκλειστικά την ασφάλεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Αν Μεσογείου.
- Τον περιορισμό και την αποδυνάμωση της Ρωσσίας, που μονοπολεί την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής ηπείρου και που στέκεται εμπόδιο στην απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ και της Δύσης ευρύτερα σε γεωπολιτικό επίπεδο.
- Την υπενθύμιση και την πίεση στην Τουρκία, χρησιμοποιώντας ως εναλλακτική για τον αγωγό την δεδομένη Ελλάδα, οτι η θέση της δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στον δυτικό συνασπισμό.
- Την αποδοχή των απαιτήσεων του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας και την δορυφοροποίηση της χώρας μας στην ισχύ του γεωπολιτικού αποτυπώματος της Τουρκίας.
- Την τοποθέτηση της Ελλάδας ως «μπροστινού» και εξιλαστήριο θύμα στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ και Γερμανία, Ρωσσία.
- Την με μαθηματικό τρόπο απώλεια του σκληρού πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, την εδαφική της ακεραιότητα.
Με όλα τα δεδομένα και πεπραγμένα της καθεκυστίας πολιτικής και οικονομικής τάξης της χώρας μας, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε, όχι μόνο οτι τα πολιτικά, με όρους κυβερνησιμότητας κόμματα, είναι ανίκανα να αποτρέψουν τις παραπάνω πιθανότατες εξελίξεις, αλλά σε υπερθετικό βαθμό έχουν αποδεχτεί και συμφωνήσει ως αναπότρεπτη κατάληξη τον ρόλο της Ελλάδας και του ελληνισμού ευρύτερα, στην θέση μιας τραγικής Ιφιγένειας. Και αυτό συμβαίνει γιατί η λογική του «Ανήκομεν εις τη Δύση» δεν αντιστοιχεί στην έννοια της ισότιμης συμμετοχής, αλλά στην βαθιά ριζωμένη αντίληψη μιας αδύναμης και ψωρωκώσταινας Ελλάδας, που πάντα έχει την ανάγκη των δυτικών προστατών, όχι βέβαια για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας, αλλά για την διατήρηση του μονοπωλίου της εξουσίας και της ευγενούς δωρεάς φτηνών συγκριτικά προνομίων μιάς φαναριώτικης άρχουσας τάξης, παρακολούθημα και κολαούζο κάθε αλλότριας δύναμης που επιδιώκει την απαλλοτρίωση του ελληνικού λαού για τα δικά της συμφέροντα.
Το απέδειξαν με τα οικονομικά μνημόνια δέκα χρόνια τώρα, και συνεχίζουν με τα γεωπολιτικά μνημόνια στις μέρες μας. Αν και δεν είναι αντικείμενο αυτού του κειμένου, λύσεις υπάρχουν και έχουν κατατεθεί και κατατίθενται διαρκώς από φορείς, συλλογικότητες και προσωπικότητες, δυστυχώς χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψη, και χωρίς να δημοσιοποιούνται με ισότιμο τρόπο στον ελληνικό λαό.
Ο κυριότερος εχθρός δεν είναι ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Τουρκία, ούτε καμμιά δύναμη που επιβουλεύεται και επικυριαρχεί στην χώρα μας. Ο βασικός εχθρός είναι εσωτερικός, ακούει στο όνομα της κυρίαρχης οικονομικοπολιτικής άρχουσας τάξης, η οποια αντιμετωπίζει τον λαό μας ως εχθρό.
Αυτόν τον Εχθρό Λαό, που απ’ ότι φαίνεται θα καλεστεί πολύ σύντομα να αναλάβει τις ευθύνες του και να θέσει το εθνικό ζήτημα από την αρχή, διεκδικώντας την την λαϊκή κυριαρχία και θέτοντας την εθνική ανεξαρτησία στην αιχμή του δόρατος των αγώνων που νομοτελειακά έρχονται.
Παραπομπές:
[1], [2], [4], [5] Trump team is adopting a pipeline plan to wean Europe off Russian fuel
(mcclatchyd.com.)
[3] Αρθρο. East Med: Η συμμετοχή της Ελλάδας στη συμφωνία δημιουργίας αγωγού στην Ανατολική Μεσόγειο δεν συνιστά απόκτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ελληνική ΑΟΖ
[6] MISSION & HISTORY (https://www.washingtoninstitute.org/about/mission-and-history)
[7] The Obstacles Still Facing Israel’s Leviathan Gas
Field
(https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/the-obstacles-still-facing-israels-leviathan-gas-field)
Τούρκος αναλυτής:
«Ο ισχυρισμός ότι οι ΗΠΑ “αποχώρησαν από το έργο για να μην στενοχωρήσουν την Τουρκία” είναι παιδαριώδης, φυσικά, και αρκετά αστείος», ισχυρίζεται ο Τούρκος αναλυτής Μουσταφά Κεμάλ Ερντεμόλ.
Τα συμφέροντα των ΗΠΑ
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ερντεμόλ, στην ιστοσελίδα Halk TV, που
πρόσκειται στην αντιπολίτευση, αναφέρει: «Ίσως είναι περιττό να πούμε, αλλά να θυμίσουμε για άλλη μια φορά ότι οι ΗΠΑ δεν διστάζουν να “πληγώσουν” καμία χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, αν πρόκειται για τα συμφέροντά τους. Οι ΗΠΑ αποχώρησαν από το έργο επειδή το βρήκαν πολύ ακριβό ή επειδή έδωσαν μεγάλη σημασία στο περιβάλλον; Φυσικά και όχι», επισημαίνει.
Σύμφωνα με τον Ερντεμόλ, οι ΗΠΑ είναι σημαντικός εξαγωγέας φυσικού αερίου. Για το λόγο αυτό, οι ΗΠΑ προσεγγίζουν τον EastMed με τον ίδιο τρόπο που η Ρωσία προσεγγίζει τον EastMed. Και οι δύο χώρες δεν θέλουν να μπουν στο παιχνίδι νέες πηγές φυσικού αερίου. Και οι δύο χώρες δεν θέλουν να ανταγωνιστούν άλλη δύναμη στην ευρωπαϊκή αγορά.
«Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται πρωτίστως να πουλήσουν το δικό τους LNG (Liquefied Natural Gas). Ως εκ τούτου, είναι αδιανόητο να υποστηριχθεί ένας αγωγός φυσικού αερίου που θα τον ανταγωνίζεται. Παρεμπιπτόντως, η Τουρκία είναι μια από τις αγορές όπου οι ΗΠΑ πουλά LNG. Επιπλέον, οι εξαγωγές LNG προς την Τουρκία αυξήθηκαν κατά 30% μεταξύ 2018 και 2019. Πρόκειται για μια αύξηση που παρατηρείται από το 2015, θα πρόσθετα».
Ο Τούρκος αναλυτής υποστηρίζει ότι ο EastMed θα “απενεργοποιήσει” όχι μόνο το φυσικό αέριο της Ρωσίας, αλλά και αυτό των ΗΠΑ και θα αυξήσει τους ανταγωνιστές των δύο χωρών στην αγορά.
«Δεν υπήρχε κανένας από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά αν κάποιος το επιθυμεί μπορεί να συνεχίσει να είναι χαρούμενος και να λέει ότι “οι ΗΠΑ δεν θέλουν το έργο για να μην πληγώσουν την Τουρκία” ή “ο Ερντογάν έπεισε τις ΗΠΑ”», σύμφωνα με τον Μουσταφά Κεμάλ Ερντεμόλ.
Από Militaire News - 14/01/2022
https://www.militaire.gr/toyrkos-analytis-asteio-na-pisteyoyme-ayto-gia-ipa-kai-eastmed/