Μεταναστευτικός κίνδυνος.


ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Το «παράδοξο» της εισερχόμενης μετανάστευσης
σε χώρες  αποδημίας  μερίδας  των  πολιτών τους :
η περίπτωση της Ρουμανίας και της Ελλάδας

Στις 4-2-2022 δημοσίευσα στις Ανιχνεύσεις άρθρο μου με θέμα την δημογραφική καθίζηση στην Βουλγαρία, την Κροατία και ευρύτερα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, με βάσει τις εκεί διενεργηθείσες τελευταίες απογραφές πληθυσμού, βλέπε :ΕΔΩ

Σήμερα θα με απασχολήσει για το ίδιο θέμα κυρίως η Ρουμανία και εν μέρει η Ελλάδα, όπου διαβάσαμε τις τελευταίες ημέρες στις Ανιχνεύσεις οργίλες αντιδράσεις για την πρόσφατη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με την κυβέρνηση του Πακιστάν (έκδηλα φιλοτουρκική κυβέρνηση!), αναφορικά με την πρόσκληση 60.000 Πακιστανών εργατών να έρθουν στην χώρα μας για 5 χρόνια για δουλειά με ελεγχόμενο τρόπο, κι όχι μέσα από την παράνομη εισαγόμενη μετανάστευση που όλοι μας στιγματίζουμε δικαίως, αφού είναι αντικείμενο συστηματικής τουρκικής εργαλειοποίησης σε βάρος μας, όπως κάνει σήμερα η Λευκορωσία, κατά το τουρκικό πρότυπο, σε βάρος της Πολωνίας και των βαλτικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο γράφων δεν είναι απολογητής της σημερινής κυβέρνησης για να υποστηρίξει την εν λόγω συμφωνία της, δεν είναι όμως και στείρος κατήγορός της με όρους τυφλού εθνικισμού ή λαϊκισμού. Και επιπλέον, με την ιδιότητά του του οικονομολόγου της πράξης, κι όχι της θεωρίας, θέτει τα ακόλουθα σχετικά ερωτήματα για εποικοδομητικό προβληματισμό:

@ όταν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι μας παραπονούνται στην εκάστοτε εξουσία ότι δεν βρίσκουν «εργατικά χέρια» για να καλλιεργήσουν και κυρίως να κάνουν τη συγκομιδή των προϊόντων τους (τα ροδάκινα, τις ελιές, τις φράουλες, π.χ.) ή να «κοιτάξουν» τα ζώα τους, τι κάνεις ; Αφού τα μεγαλωμένα, με ανευθυνότητα, στα πούπουλα σημερινά ελληνόπουλα γενικώς (υπάρχουν και οι λαμπρές εξαιρέσεις των προσοντούχων μας) δεν θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία («αγρότης θα γίνω;», μας ερωτούν), την κτηνοτροφία, την οικοδομή, το όποιο εργοστάσιο, την φροντίδα των ηλικιωμένων,  και πάει λέγοντας, …

@ όταν σήμερα υπάρχουν χιλιάδες παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα που εργάζονται στη χώρα μας στη μαύρη αγορά εργασίας κι όχι με ένσημα, που τόσο τα έχει ανάγκη το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό μας σύστημα, τι μπορείς να κάνεις για να αντιμετωπίσεις αυτήν την πληγή ; Την αφήνεις ως έχει για να μην δυσαρεστηθεί η Ακροδεξιά και η Ακροαριστερά σου ; Η πρώτη για εθνικιστικούς κυρίως λόγους («δεν θέλω ξένους στη χώρα μου και μάλιστα μουσουλμάνους») και η δεύτερη για συνδικαλιστικούς λόγους («δεν θέλω φτηνούς ξένους εργάτες οι οποίοι κρατούν καθηλωμένους τους ελληνικούς μισθούς»). Κάτι πρέπει να κάνεις άμεσα, όχι μεσο-μακροπρόθεσμα όπου θα μπορούσες να ισχυριστείς ότι θα ξανα-εμπνεύσεις τους νέους σου, χωρίς προσόντα, να ασχοληθούν με τις παραπάνω οικονομικές δραστηριότητες. Για να καλύψεις το υπάρχων πιεστικό έλλειμμα «εργατικών χεριών».

Πώς αντιμετωπίζει η Ρουμανία το ίδιο πρόβλημα ;

Οι πηγές μου είναι δύο :

Της Marine Leduc, δημοσιογράφου της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας La Croix, στο ρεπορτάζ της στις 6-11-2021, με τίτλο : «Ρουμανία, ένα νέο El Dorado για Ασιάτες εργαζόμενους» (La Roumanie, nouvel Εl Dorado des travailleurs asiatiques). Από το 2017, η εν λόγω χώρα υποδέχεται χιλιάδες εργαζόμενους από τη Νοτιοανατολική Ασία κάθε χρόνο και ο αριθμός αυτός συνεχίζει να αυξάνεται. Η αιτία αυτών των αφίξεων; Η έλλειψη εργατικού δυναμικού που προκλήθηκε από την έξοδο των Ρουμάνων στη Δύση. Αλλά για αυτούς τους νέους μετανάστες, το «ευρωπαϊκό όνειρο» μπορεί γρήγορα να είναι απογοητευτικό.

Του Mirel Bran, δημοσιογράφου της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας LeMonde στο ρεπορτάζ του στις 17-1-2022, με τίτλο : «Η Ρουμανία ανοίγεται στους Ασιάτες εργάτες για την αντιμετώπιση της έλλειψης εργατικού δυναμικού» (La Roumanie s’ouvre aux ouvriers asiatiques pour faire face à la pénurie de main-d’œuvre). Το Βουκουρέστι τετραπλασίασε τον αριθμό των θεωρήσεων (τις βίζες) εργασίας μέσα σε ένα χρόνο. Πριν από μερικά χρόνια, ήταν σπάνιο να δεις ανθρώπους από την Ασία σε αυτή τη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Όμως, τα τελευταία 4 χρόνια, το Βουκουρέστι διευκόλυνε τη χορήγηση βίζας για εργαζομένους από τις Φιλιππίνες, την Ινδία, το Νεπάλ, το Βιετνάμ (ακούτε Σύντροφοι;) και πιο πρόσφατα από  τη Σρι Λάνκα, το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν. Ναι το «καταραμένο» Πακιστάν. Η ποσόστωση των 3.000 θεωρήσεων που καθορίστηκε το 2016 για εργαζομένους εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αυξηθεί. Η ρουμανική κυβέρνηση την αύξησε σε 50.000 τον Αύγουστο του 2021, αναφέρει το ρεπορτάζ της Marine Leduc. Στις αρχές του 2021, οι ρουμανικές αρχές είχαν ορίσει ποσόστωση 25.000 εργαζομένων από μη ευρωπαϊκές χώρες, αλλά τον Αύγουστο αυτή η ποσόστωση διπλασιάστηκε για να καλύψει τη ζήτηση. Το 2022, ο στόχος διπλασιάστηκε ξανά, δηλαδή 100.000 νέες άδειες εισόδου που εκδόθηκαν από την κυβέρνηση, αναφέρει το ρεπορτάζ του Mirel Bran.

Σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας της Ρουμανίας, 480.000 θέσεις εργασίας είναικενές έναντι 200.000 ατόμων που αναζητούν εργασία. Η έλλειψη εργατικού δυναμικού επιδεινώνεται κάθε χρόνο από το 2007, όταν η Ρουμανία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Περίπου 4 εκατομμύρια Ρουμάνοι έφυγαν για να εργαστούν στη Δύση, αναζητώντας καλύτερο μισθό. Ο,τι έκαναν δηλαδή και οι Έλληνες προσοντούχοι, όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010. Η λατινική τους καταγωγή ώθησε τους Ρουμάνους κυρίως προς την Ιταλία και την Ισπανία, δύο χώρες που η καθεμία έχει ένα εκατομμύριο Ρουμάνους εργαζόμενους, ενώ οι υπόλοιποι έχουν ενταχθεί κυρίως στη Γερμανία, τη Γαλλία και το Βέλγιο.

Οι ιδιωτικές εταιρείες επιλογής προσωπικού ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στη Ρουμανία και η σχετική αγορά ανθεί. Η WorkFromAsia, μια από τις πιο δραστήριες εταιρείες στον τομέα αυτό, ιδρύθηκε το 2010, και ανοίγει τη ρουμανική αγορά σε εργαζόμενους από τη Νότια Ασία. «Το 2021 είχαμε ανάπτυξη 15%, δηλώνει ο Yosef Gavriel Peisakh, Διευθύνων Σύμβουλός της. Στην αρχή είχαμε αιτήματα για την οικοδομή, τη γεωργία και την εστίαση, αλλά τώρα καλύπτουμε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Το 2022, η WorkFromAsia αναμένει ανάπτυξη του τζίρου της κατά 20%.

Όμως οι Ασιάτες εργάτες δεν βρίσκονται μόνο στο Βουκουρέστι. Στην Oradea π.χ.,  μια πόλη σε πλήρη οικονομική άνθιση, που βρίσκεται στα βορειοδυτικά της Ρουμανίας, η εταιρεία Valtryp, που ειδικεύεται στην κατασκευή αξεσουάρ αυτοκινήτων, είναι περήφανη που έχει υπαλλήλους που προέρχονται από την Ινδία και τη Σρι Λάνκα. «Χάρη στους ξένους εργάτες μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις παραγγελίες των πελατών μας», εξηγεί ο Vasile Trip, το αφεντικό της Valtryp, στον  Mirel Bran . Δεν έχουμε άλλη λύση για να προχωρήσουμε». Οι επιχειρήσεις στη Ρουμανία προχωρούν χάρη σε αυτήν την έγχυση εργασίας από την Ανατολή, ενώ οι Ρουμάνοι υπήκοοι συνεχίζουν ναμεταναστεύουν στη Δύση. Κι εδώ βρίσκεται το «παράδοξο». Δηλαδή οι Ρουμάνοι φεύγουν κι οι Ασιάτες έρχονται στη Ρουμανία. Κάτι ανάλογο μάλλον θα συμβεί και στην Ελλάδα, όσο το πολιτικάντικο σύστημά μας μιλάει μεν φλύαρα «για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου», δεν πράττει δε τίποτα το συγκεκριμένο για να αλλάξει το εν λόγω μοντέλο.

Ποια είναι τα κίνητρα των Ασιατών για εγκατάσταση στη Ρουμανία

Μόλις τελείωσε το τελευταίο σιδέρωμα (στη γλώσσα των οικοδόμων) της οικοδομικής  πλάκας, όπως δείχνει κι η διπλανή φωτογραφία του ADRIANCATU / AFP. Το μόνο που μένει είναι η μπετονιέρα να ρίξει το μπετόν. Ο 29χρονος Aganad (που δεν έδωσε το όνομά του στον Mirel Bran) ρίχνει μια τελευταία ματιά και, στη συνέχεια, απολαμβάνει τη θέα του Βουκουρεστίου από  το εργοτάξιό του, που βρίσκεται στον όγδοο όροφο του μελλοντικού κτιρίου γραφείων, δυτικά της ρουμανικής πρωτεύουσας. «Δουλεύω σε αυτόν το εργοτάξιο επί έξι μήνες και το έχω συνηθίσει», εξηγεί. «Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι το κρύο. Σήμερα κάνει  − 3 βαθμούς Κελσίου και κάτι». Έχει διανύσει περισσότερα από 9.000 χιλιόμετρα από το Marawi, πρωτεύουσα της επαρχίας Lanao del Sur, στις Φιλιππίνες, μέχρι να φτάσει στη Ρουμανία. Ένα ταξίδι με κίνητρο μια δουλειά σε αυτό το εργοτάξιο όπου κερδίζει 600 ευρώ το μήνα, δηλαδή 5 φορές περισσότερα από τον μισθό που θα έπαιρνε στη χώρα του. Ο εν λόγω νεαρός βοηθά τους γονείς του, τον παππού και τη γιαγιά του, τις δύο αδερφές του και τον αδερφό του που όλοι τους έμειναν στη χώρα του. Και, από τότε που ζει στη Ρουμανία, η ζωή της οικογένειάς του έχει βελτιωθεί χάρη στα 200 ευρώ που καταφέρνει να τους στέλνει κάθε μήνα. «Ίσως μια μέρα να πάω να δουλέψω στη Δυτική Ευρώπη, όπου οι μισθοί είναι υψηλότεροι, αλλά προς το παρόν τα πάω καλά στη Ρουμανία, όπου το κόστος ζωής είναι χαμηλότερο και όπου μας παρέχεται δωρεάν το κατάλυμα», εξηγεί. Έχω ένα συμβόλαιο δύο ετών στο Βουκουρέστι και έχω συνηθίσει αυτή την πόλη».

Κάθε μετανάστης ψάχνει να βρει το υψηλότερο μισθό, τις καλύτερες συνθήκες εργασίας, την θετική προοπτική αλλά φυσικά και την ελευθερία του που δεν είναι πάντα αυτονόητη στη χώρα του.

Συμπερασματικά

Ας αφήσουμε λοιπόν τα προσχήματα του υπαρκτού τουρκικού κινδύνου κι ας αρχίσουμε να κάνουμε τις θεωρούμενες «παρακατιανές δουλειές», αν δεν θέλουμε αλλοδαπούς στην Ελλάδα.

Στη δεκαετία το 60’ και νωρίτερα, οι γεωργο-κτηνοτρόφοι γονείς μας μας πέρνανε αυτονοήτως μαζί τους στα χωράφια και ζώα (όταν δεν είχαμε σχολείο) :

@ για να τους βοηθάμε,

@ για να μαθαίνουμε το σχετικό αντικείμενο δουλειάς,

@ για να καταλάβουμε τη σκληρότητα της δουλειάς της υπαίθρου και μας βάζανε το εξής αδυσώπητο δίλημμα :

Ή μαθαίνεις γράμματα ή μια συγκεκριμένη τέχνη και προχωράς ή δεν τα πας καλά στα προηγούμενα και μένεις μέσα στο λιοπύρι, στο κρύο, στον αέρα, στη λάσπη. Και δουλεύεις. Δεν κάθεσαι όμως…

Διάλεξε.  .

Του ‘Αλκη Καλλιαντζίδη ,
Οικονομολόγου, alkis@kalkis.eu, www.kalkis.eu

https://www.anixneuseis.gr/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%83-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%bf%cf%83/

11/2/2022