Οι αδυναμίες της άμυνας της Κύπρου και τα αίτια.

 
Οι αδυναμίες της άμυνας της Κύπρου 

και τα αίτια.

Το ανησυχητικό για την πατρίδα μας είναι ότι τα τύμπανα πολέμου, που ηχούν επί μισό αιώνα, δεν λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν από τις κυβερνήσεις μας.

Στην Ουκρανία και τις χώρες της Ανατ. Ευρώπης ηχούν τύμπανα πολέμου και υπάρχει οργασμός πολεμικής προετοιμασίας, λόγω της στρατιωτικής αντιπαράθεσης Ρωσίας – ΝΑΤΟ. Ένα κλίμα ανασφάλειας διακατέχει τους πολίτες των χωρών αυτών.

Στην Κύπρο ζούμε συνεχώς επί μισό αιώνα αυτό το κλίμα ανασφάλειας, λόγω της τουρκικής επιθετικής και επεκτατικής πολιτικής σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), που συνεχίζεται συστηματικά από την τουρκική εισβολή του 1974 μέχρι σήμερα.

Το ανησυχητικό για την πατρίδα μας είναι ότι τα τύμπανα πολέμου, που ηχούν επί μισό αιώνα, δεν λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν από τις κυβερνήσεις μας. Αυτό συνάγεται από το γεγονός ότι η αμυντική θωράκιση (ΑΘ) της ΚΔ είναι αποδυναμωμένη και δεν καλλιεργείται στον απαιτούμενο βαθμό η εγρήγορση των πολιτών, προκειμένου να μην επαναπαύονται, να προετοιμάζονται για την αντιμετώπιση μιας κρίσης και να ασκούν κριτική όταν διαπιστώνουν ολιγωρία στα θέματα της ΑΘ.

Η παρούσα κατάσταση ασφάλειας στην Κύπρο είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Η επικράτεια της ΚΔ ακρωτηριάσθηκε βάναυσα από την Τουρκία στην ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα. Τα κατεχόμενα εδάφη μας παρουσιάζουν μια εφιαλτική εικόνα εποικιστικού οργασμού, τουρκοποίησης, ισλαμοποίησης και εξάλειψης κάθε ίχνους ελληνικής παρουσίας και χριστιανικής ζωής. Οι ελεύθερες περιοχές τελούν υπό τη διαρκή απειλή των τουρκικών δυνάμεων κατοχής (ΤΔΚ), που ενισχύονται συνεχώς, και της δημογραφικής αλλοίωσης, από την παράνομη μετανάστευση μουσουλμάνων μεταναστών που προωθεί η Τουρκία μέσω της γραμμής καταπαύσεως του πυρός (ΓΚΠ) και των ακτών. Ο θαλάσσιος χώρος της Κύπρου υπέστη νέα τουρκική εισβολή. Το 44% της ΑΟΖ της τέθηκε υπό τον έλεγχο της Τουρκίας, η οποία συνεχίζει τις επιθετικές και επεκτατικές δράσεις της σε όλη την επικράτεια της ΚΔ (ουδετέρα ζώνη, Αμμόχωστος, ΑΟΖ, FIR). Ισχυροποιεί συνεχώς τις ΤΔΚ και, με την απειλή χρήσης ισχύος, επιδιώκει να αναγκάσει την ΚΔ να αποδεχθεί λύση στο Κυπριακό, που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της και την επίτευξη του στόχου να θέσει υπό τον έλεγχό της όλο το νησί. Αν δεν επιτύχει τον στόχο της με πολιτικά μέσα, δεν πρέπει να αποκλείεται και η χρήση της στρατιωτικής ισχύος της. Οι ΤΔΚ με την ενίσχυσή τους (γερμανικά άρματα μάχης Leopard 2 A4, αυτοκινούμενα πυροβόλα 155 χιλ. μακρού βεληνεκούς, drones κ.ά.) έχουν αυξήσει τις δυνατότητές τους να διεξάγουν αιφνιδιαστικά επιθετικές επιχειρήσεις. Στον θαλάσσιο χώρο η Τουρκία προβαίνει σε πειρατικές ενέργειες με το πολεμικό ναυτικό της για να παρεμποδίσει την ΚΔ να αναπτύξει το ενεργειακό πρόγραμμά της και να αρπάξει τους πόρους της ΑΟΖ της.

Ο Ελληνισμός της Κύπρου διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Η ΚΔ πρέπει να προετοιμάζει ψυχολογικά του πολίτες και να ενισχύει πυρετωδώς την ΑΘ, από την περίοδο της ειρήνης, για να μην υποστεί αιφνιδιασμό όταν προκύψει μία κρίση (η πρόληψη είναι σοφία). Πρωτίστως, να συνειδητοποιήσει τις αδυναμίες της αμυντικής της θωράκισης και να δραστηριοποιηθεί για την άρση τους. Οι κύριες αδυναμίες εστιάζονται σε 4 πυλώνες, που πρέπει να ενισχυθούν επειγόντως, ήτοι:

1. Αυτοάμυνα. Απαιτείται ενδυνάμωση των δυνάμεων ξηράς, θαλάσσης και αέρος της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ), το αξιόμαχο της οποίας δεν βρίσκεται στο απαιτούμενο επίπεδο. Στο έδαφος παρουσιάζεται μεγάλη τρωτότητα στη ΓΚΠ (184 χλμ.), η οποία δεν ελέγχεται με επάρκεια από την ΕΦ. Η αδικαιολόγητη μείωση της στρατιωτικής θητείας και του αριθμού των φυλακίων, χωρίς να έχει μειωθεί η απειλή, η αδόκιμη μορφή αναδιοργάνωσης των μονάδων της ΕΦ και η συμπίεση των προϋπολογισμών άμυνας, επηρέασε αρνητικά το αξιόμαχό της, ιδιαίτερα στους τομείς της επάνδρωσης, του εκσυγχρονισμού των μέσων και οπλικών συστημάτων της (ΜΟΣ) και της απόκτησης νέων, πλέον σύγχρονων. Η ΓΚΠ σήμερα έχει μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη πύλη διέλευσης παράνομων μουσουλμάνων μεταναστών και όχι μόνον. Στη θάλασσα και τον αέρα η ΕΦ στερείται ικανού πολεμικού ναυτικού (ΠΝ) και πολεμικής αεροπορίας (ΠΑ). Πρέπει να αποκτηθούν. Είναι απαραίτητα για την άσκηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ΚΔ στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο της Κύπρου, την αναζωογόνηση του δόγματος του ΕΑΧ Κύπρου-Ελλάδας και τη σύναψη αμυντικών συμμαχιών.
   
   
2. Ενιαίος Αμυντικός Χώρος (ΕΑΧ) Κύπρου - Ελλάδας. Η αδρανοποίηση του δόγματος του ΕΑΧ έχει ως συνέπεια την αύξηση της επιθετικότητας της Τουρκίας στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου-Ελλάδας και των διεκδικήσεών της σε βάρος των ΑΟΖ των δύο χωρών.
   
   
3. Στρατηγική για την Ασφάλεια. Η απουσία συμβουλίου εθνικής ασφαλείας (NSC), υπεύθυνου για τη σύνταξη στρατηγικής εθνικής ασφάλειας (ΝSS) και παρακολούθηση υλοποίησής της, καθώς και τον αποτελεσματικό χειρισμό κρίσεων, επηρεάζει αρνητικά την ΑΘ της ΚΔ.
   
   
4. Αμυντικές Συμμαχίες. Η ΚΔ στερείται αμυντικών συμμαχιών, απαραίτητων για την ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της. Η σύναψή τους βασίζεται στα κοινά συμφέροντα, αλλά και στην κοινή συνεισφορά στην ασφάλεια, που απαιτεί ύπαρξη ικανών αεροναυτικών δυνάμεων, τις οποίες στερείται η ΚΔ.

Για να υπάρχει ελπίδα ενίσχυσης στον απαιτούμενο βαθμό της αμυντικής θωράκισης της ΚΔ πρέπει να αναζητηθεί η βασική αιτία αποδυνάμωσής της, που εκτιμάται ότι είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης των κυβερνήσεών μας να αυξήσουν τις δαπάνες για την άμυνα, παρά το γεγονός ότι είμαστε ημικατεχόμενη χώρα (το ποσοστό των αμυντικών δαπανών της ΚΔ είναι μικρότερο του 2% επί του ΑΕΠ. Της Ελλάδας είναι μεγαλύτερο του 2%). Πού οφείλεται όμως η έλλειψη πολιτικής βούλησης; Γενεσιουργός αιτία είναι η έλλειψη στρατηγικής αντίληψης για την ασφάλεια από τις κυβερνήσεις της ΚΔ και από μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου, οι οποίοι υποτιμούν τον κίνδυνο της τουρκικής απειλής, που στοχεύει στον έλεγχο όλης της Κύπρου (Νιχάτ Ερίμ), καθώς και την αξία που έχει ο συντελεστής της στρατιωτικής ισχύος για την επιβίωση ενός κράτους (Θουκυδίδης). Πρέπει να εγκύψουμε σε αυτούς τους παράγοντες (απειλή-ισχύς). Σε μία κρίση κανένας δεν θα προστρέξει σε βοήθειά μας, αν εμείς δεν ασκήσουμε με επάρκεια το δικαίωμα της αυτοάμυνας.

Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ελλάδας, που, έστω και αργά, ενισχύει επειγόντως τη στρατιωτική της ισχύ. Να δράσουμε άμεσα. Οι καιροί ου μενετοί (Θουκυδίδης Α142).

Φοίβος Κλόκκαρης

https://simerini.sigmalive.com/article/2022/2/7/oi-adunamies-tes-amunas-tes-kuprou-kai-ta-aitia/

8/2/2022



ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Τα RAFALE και η άμυνα Κύπρου – Ελλάδας.

Η απόκτηση των γαλλικών «Rafale» πρόσφατα από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία, τα οποία αναμφίβολα ενισχύουν την αμυντική επάρκεια των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, επαναφέρει στην επικαιρότητα το θέμα της αμυντικής θωράκισης της ημικατεχόμενης Κύπρου.

Είναι γνωστόν ότι, εκτός από τη δεκαετία του 1990, κατά την οποία υπήρξε μια πραγματική προσπάθεια ενίσχυσης της άμυνας, όπως και επιχειρησιακής σύζευξης των Ενόπλων Δυνάμεων Κύπρου - Ελλάδας με το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού χώρου, η άμυνα ως σημαντική παράμετρος της συνολικής εθνικής στρατηγικής παραμένει υποβαθμισμένη και αποδυναμωμένη.

Χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής είναι το γεγονός ότι τα χρήματα που εισπράττει το κράτος με τον Νόμο της υποχρεωτικής εισφοράς για την ενίσχυση της άμυνας διατίθενται για σκοπούς άλλους από εκείνους που αυτός ο Νόμος ορίζει! Δηλαδή, το κράτος παρανομεί κατ’ εξακολούθησιν εις βάρος μιας, υποτίθεται, μέγιστης εθνικής προτεραιότητας.

Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό και συνδέεται με τη συνολική στρατηγική μας. Το ευρύτερο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν θα πρέπει η άμυνα να αποτελεί μια κορυφαία παράμετρο της εθνικής μας στρατηγικής.

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε προς εαυτούς και αλλήλους ποια είναι η πολιτική μας.

Χρειάζεται, λοιπόν, άμυνα; Και μια πολιτική όπως είχε εξαγγελθεί και άρχισε να υλοποιείται τη δεκαετία του 1990;

Είναι γεγονός ότι ο μεταδιπολικός κόσμος και οι σοβαρές κοινωνικές, οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές έχουν δημιουργήσει καινούρια δεδομένα. Στη διεθνή πολιτική σκηνή, στις κοινωνίες, στη διεθνή οικονομία, στην τεχνολογία και στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων. Και, ως εκ τούτου, η εθνική μας στρατηγική πρέπει να είναι πολυδιάστατη και πολύπλευρη σε σχέση με το παρελθόν.

Είναι επίσης γεγονός ότι η θέση της Ελλάδας στην περιοχή και στην Ευρώπη ισχυροποιείται. Ακόμα και η Κύπρος, παρά τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή, ως αποτέλεσμα της μεγαλύτερης πολιτικής και διπλωματικής κίνησης του Ελληνισμού μετά το 1974 που υπήρξε ο ευρωπαϊκός μας προσανατολισμός και η τελική επιτυχής κατάληξη της ευρωπαϊκής μας πορείας, διεκδικεί νέο ρόλο στην περιοχή ως προκεχωρημένη εμπροσθοφυλακή της Ε.Ε. και κατάλληλη βάση για προώθηση των προς τα νοτιανατολικά εξωευρωπαϊκών της συνεργασιών.

Όμως, αυταπάτες δεν πρέπει να υπάρχουν. Η διαφύλαξη του ρόλου Ελλάδας και Κύπρου ως πόλων σταθερότητας ενταγμένων σε ένα περιφερειακό σύστημα ασφάλειας προϋποθέτει συγκεκριμένο εθνικό σχεδιασμό και πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις, που θα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τη συνεχιζόμενη τουρκική απειλή. Στην Κύπρο, 45 χιλιάδες πάνοπλοι Τούρκοι στρατιώτες απειλούν την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού. Παραβιάζεται η ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και προωθείται εποικισμός της Αμμοχώστου.

Τελικό, θεμελιώδες, κορυφαίας και κρίσιμης σημασίας συμπέρασμα. Επειγόντως θα πρέπει όχι μόνο να ακυρωθεί ή επιβραδυνθεί η εθνική στρατηγική της αμυντικής επάρκειας και ετοιμότητας, αλλά θα πρέπει να αναβαθμίζεται και να εκσυγχρονίζεται. Επιβάλλεται ταυτόχρονα η διατήρηση του αξιόμαχου της Εθνικής Φρουράς, κληρωτών, μονίμων στελεχών, εφέδρων και εθνοφυλάκων.

Μια ολοκληρωμένη εθνική στρατιωτική στρατηγική, που θα στηρίζεται στην «αμυντική επάρκεια», στην «ευέλικτη αντίδραση» και στην ικανότητα κάλυψης του Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου σε συνδυασμό με πολυεπίπεδη πολιτική και διπλωματική παρουσία του Ελληνισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είναι η απάντηση στην πρόκληση της σημερινής συγκυρίας και επιταγή που επιβάλλεται από τη συνεχιζόμενη τουρκική απειλή.

Μέσα στις νέες συνθήκες επιβάλλεται η πολιτική της αποτροπής και της επαρκούς αμυντικής επαγρύπνησης, να επανέλθουν ως κορυφαία παράμετρος της εθνικής στρατηγικής του Ελληνισμού.

Η συνεχής ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων Ελλάδας και Κύπρου συνδεδεμένη με μια οικονομική αναπτυξιακή στρατηγική είναι απολύτως απαραίτητες πολιτικές για την αποτελεσματική υπεράσπιση των εθνικών δικαίων. Αν αυτό δεν συμβεί, είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε μπροστά από δυσάρεστες εκπλήξεις.

Μέχρι την ώρα της διασφάλισης μιας σταθερής ειρήνης σε Ελλάδα και Κύπρο με κατοχύρωση των εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων, η στρατηγική της αποτροπής με αξιόπιστη αμυντική ισχύ αποτελεί επιταγή. Κάθε άλλη αντίληψη και πρακτική θα αποδειχθεί εθνική απερισκεψία και συνταγή εθνικού αυτοχειριασμού.

Οι τελευταίες εξελίξεις, με την απροκάλυπτη από πλευράς Τουρκίας επιδίωξη λύσης δύο κρατών ή συνομοσπονδίας, η επιβουλή κατά της Αμμοχώστου, το αίολο τουρκολιβυκό σύμφωνο και οι συνεχείς προκλήσεις εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, συνηγορούν στην επείγουσα ανάγκη ισχυροποίησης του κοινού μετώπου Κύπρου και Ελλάδας.

Τελικό, θεμελιώδες, κορυφαίας και κρίσιμης σημασίας συμπέρασμα. Επειγόντως θα πρέπει όχι μόνο να επανέλθει η εθνική στρατηγική της κοινής άμυνας Ελλάδας - Κύπρου, που εκτείνει την παρουσία τής Ελλάδας από τον Έβρο μέχρι τα παράλια της Βηρυτού, αλλά θα πρέπει να ισχυροποιηθεί. Να αξιοποιηθεί πλήρως η Αεροπορική Βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και να προωθηθεί η αναβάθμιση της Ναυτικής Βάσης «Ευάγγελος Φλωράκης», που θα αποτελέσει κρίσιμο και καθοριστικό έργο υποδομής τόσο για την αποτελεσματική λειτουργία του Δόγματος, όσο και για την επάνοδο της Ελλάδας σε έναν ζωτικό χώρο επιρροών και διαμόρφωσης πολιτικών ισορροπιών και ισχύος.

Καθήκον μας η οριστική αποδέσμευσή μας από ψυχώσεις και σύνδρομα εθνικής μειονεξίας και ανημποριάς.

Η εθνική αυτοπεποίθηση, μακριά και από σοβινισμούς και από ηττοπαθείς αντιλήψεις, μέσα από μια διαδικασία δυναμικής αφύπνισης και αποκατάστασης αισθήματος εμπιστοσύνης προς τις αστείρευτες δυνάμεις του καθόλου Ελληνισμού.

Η απόρριψη παγίδευσής μας σε ένα μόνιμο ιστορικό περιθώριο με ρεαλιστική κατανόηση των δεδομένων και με δημιουργική αξιοποίηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων.

Με συνεχώς προτεταμένο το χέρι προς τους Τουρκοκυπρίους συμπατριώτες μας, που άμεσα κινδυνεύουν ως οντότητα από το αδηφάγο τουρκικό κράτος.

Η κρίσιμη γεωπολιτική θέση Ελλάδας και Κύπρου, ο μοναδικός πλούτος του πολιτισμού και της ιστορίας μας, συνδυαζόμενα με τη θέλησή μας να εργαστούμε σκληρά, μεθοδικά και προγραμματισμένα για την ισχυροποίησή μας σε όλα τα επίπεδα, μπορούν και πρέπει να δώσουν στον Ελληνισμό όχι απλώς την προσδοκία, αλλά τη βεβαιότητα για το ελπιδοφόρο μέλλον.

Γιαννάκης Ομήρου

https://simerini.sigmalive.com/article/2022/2/7/ta-rafale-kai-e-amuna-kuprou-elladas/

 7 Φεβρουαριου 2022