Τι αποκαλύπτει ο consigliere του Πούτιν.
Τι αποκαλύπτει ο consigliere του Πούτιν.
"Τέκνο" του Γεβγκένι Πριμακόφ (του πρωθυπουργού ο οποίος συμβολικά διέταξε την αναστροφή του αεροσκάφους του πάνω από τον Ατλαντικό όταν ξεκίνησε ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας το 1999 ενώ ο ίδιος κατευθυνόταν προς την Ουάσιγκτον), ο 70χρονος σήμερα Καραγκάνοφ θήτευσε ως προεδρικός σύμβουλος τόσο του Μπορίς Γέλτσιν, όσο και του Βλαντίμιρ Πούτιν και έγινε ευρύτερα γνωστός εισηγούμενος το 1992 το "δόγμα Καραγκάνοφ", ήτοι την επίκληση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ρώσων πολιτών στον μετασοβιετικό χώρο, ώστε η Μόσχα να διατηρήσει πολιτική επιρροή στο "εγγύς εξωτερικό".
Από αυτόν τον αξιόπιστο εκφραστή της στρατηγικής σκέψης που επικρατεί στη σημερινή Ρωσία παρήγγειλαν οι Financial Times την συγγραφή σύντομου άρθρου γνώμης σχετικά με την τρέχουσα ουκρανική κρίση. Η βρετανική εφημερίδα δεν δημοσίευσε εντέλει το άρθρο, το οποίο κατέληξε στο Russia in Global Affairs – και είναι αποκαλυπτικό.
Σε αυτό ο αποκαλούμενος δημοσιογραφικά και "consigliere του Πούτιν" υποστηρίζει εμφατικά ότι "δεν πρόκειται για την Ουκρανία" που ξέσπασε η παρούσα κρίση στις σχέσεις με τη Δύση. Τα ρωσικά στρατεύματα δεν θα διαβούν τα σύνορα, διότι κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα. Όπως λέει "η απόσπαση γης από μια χώρα ρημαγμένη από τις αντεθνικές και διεφθαρμένες ελίτ της θα ήταν το χειρότερο σενάριο". Τα στρατεύματα βρίσκονται στη σύνορα για να αποτρέψουν μία νέα επίθεση στις "λαϊκές δημοκρατίες" του Ντονμπάς – η οποία, αν συμβεί, θα σημάνει την άμεση καταστροφή του ουκρανικού στρατού και ενδεχομένως την κατάρρευση αυτού του "αποτυχημένου κράτους" που είναι η Ουκρανία. Η συγκέντρωση των ρωσικών στρατευμάτων είναι, κατά τον Καραγκάνοφ, ένα μήνυμα στους "κουκλοπαίκτες" και όχι στις "μαριονέτες".
Η Ρωσία, συνεχίζει ο ίδιος, μπορεί να βασισθεί στις ενισχυμένες στρατιωτικές της δυνατότητες για να αποκτήσει στην Ευρώπη και αλλού τον έλεγχο της κλιμάκωσης (escalation dominance), όπως λέγεται στη Δύση, ενώ αντίθετα το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ είναι "κούφιο" και οι ΗΠΑ σε καμία περίπτωση δεν θα εμπλέκονταν σε πόλεμο ενάντια σε μία πυρηνική δύναμη, όπως δείχνει και η μελέτη του αμερικανικού πυρηνικού δόγματος. Επιπλέον η συστράτευση της Ρωσίας με την Κίνα ενισχύει τις πολιτικο-στρατιωτικές δυνατότητες αμφοτέρων.
Σύμφωνα με τον Ρώσο αναλυτή, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ απέρριψαν τις εγγυήσεις ασφαλείας που διεκδικεί η Μόσχα και αντιπρότειναν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ελέγχου των εξοπλισμών που δεν έχουν νόημα, διότι υπήρχαν και παλαιότερα.
Ο Καραγκάνοφ ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίζει ότι για την παρούσα ένταση ευθύνεται και η χώρα του, διότι, όπως λέει, επέδειξε αδυναμία και εμπιστεύτηκε τους Δυτικούς συνομιλητές της. Αυτό δεν ισχύει πια.
Το ΝΑΤΟ, προσθέτει ο ίδιος, δεν είναι πλέον αμυντική συμμαχία, αλλά επιθετική, όπως καταδεικνύουν οι περιπτώσεις της Γιουγκοσλαβίας και της Λιβύης. Αλλά δεν είναι και άμεση απειλή, διότι οι πολεμικές της δυνατότητες αποδείχθηκαν στο Αφγανιστάν. Είναι μάλλον ένας "ιός" που εξαπλώνει το πολεμοχαρές πνεύμα και τρέφεται από αυτό.
Η Ρωσία ιστορικά συνέτριψε κάθε ευρωπαϊκό συνασπισμό που προσπάθησε να την υποτάξει λ..χ υπό τον Ναπολέοντα ή τον Χίτλερ. Αλλά δεν επιθυμεί τον πόλεμο – ούτε καν εκτός της επικράτειάς της.
Αυτό που επιθυμεί, διευκρινίζει ο Καραγκάνοφ είναι το ξεπέρασμα της "μη βιώσιμης" αρχιτεκτονικής ασφαλείας που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη μετά το 1990, χωρίς την υπογραφή συνθήκης.
Το στενά νοούμενο ουκρανικό ζήτημα μπορεί να επιλυθεί με διάφορους διπλωματικούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένων των δεσμεύσεων κάποιων κρατών του ΝΑΤΟ ότι δεν θα υπερψηφίσουν την ένταξη της Ουκρανίας. Στο αγέρωχο πνεύμα που διακρίνει το κείμενό του, ο Καραγκάνοφ υποστηρίζει ότι η χώρα του θέλει να δώσει στο ΝΑΤΟ μία οδό διαφυγής για την λανθασμένη απόφασή του να υιοθετήσει την πολιτική της διαρκούς επέκτασης, χωρίς να το ταπεινώσει, αφού γνωρίζουμε τι παρήγαγε η "ταπείνωση των Βερσαλλιών".
Ο στόχος καταλήγει, είναι ευρύτερος: να οικοδομηθεί ένα βιώσιμο σύστημα στα ερείπια του τωρινού – χωρίς καταφυγή στα όπλα και πιθανότατα σε ένα μεγαλύτερο ευρασιατικό πλαίσιο. Η Ρωσία χρειάζεται μια ασφαλή και φιλική δυτική πτέρυγα στα πλευρά της ενόψει των μελλοντικών παγκόσμιων ανταγωνισμών, ενώ η Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία ή εναντίον της χάνει γοργά το διεθνές της αντίκρισμα. Δεν είναι αργά να ξανασκεφτεί κανείς τις προτάσεις που απηύθυνε η Ρωσία ήδη από τη δεκαετία του '90 (και δεν εισακούστηκαν) να πορευτεί μαζί με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά όχι εντός τους, διότι είναι πολύ μεγάλη και υπερήφανη για κάτι τέτοιο.
Του Κώστα Ράπτη
https://www.capital.gr/diethni/3613637/ti-apokaluptei-o-consigliere-tou-poutin
9/2/2022
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
1.
Μ. Ανδρονόπουλος: '' Φοβάται το 'Politico' ότι στην Ουκρανία οι ΗΠΑ θα χάσουν την Ευρώπη.''
'' Δυστυχώς για την Ουάσιγκτον και τον Τζο Μπάιντεν ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν όχι μόνο ΔΕΝ «έπεσε στην παγίδα του Πούτιν», όχι μόνο «μπόρεσε να απαντήσει» στις θέσεις που υποστήριξε κατά τις συνομιλίες για το Ουκρανικό με τον Ρώσο πρόεδρο, όπως με φαιδρότητα ισχυρίζεται το Politico, αλλά σκιαγράφησε έναν ευρωπαϊκό δημιουργικό συμβιβασμό, που προφανώς δεν αρέσει στους Αμερικάνους, γιατί αν αυτό συμβεί θα χάσουν την Ευρώπη. (...)
Είναι προφανές ότι Μακρόν και Σολτς είναι συνεννοημένοι και μεθοδεύουν την χειραφέτηση της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ, ίσως και του ΝΑΤΟ και να προωθήσουν μια Συνθήκη ΕΕ-Ρωσίας που θα αλλάξει ριζικά το μεγάλο γεωπολιτικό και γεωοικονομικό παίγνιο που είναι σε εξέλιξη. Προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να συνηγορήσει και η συνάντηση Μακρόν-Όρμπαν τον περασμένο Δεκέμβριο και οι δηλώσεις Όρμπαν κατά τη συνάντησή του με τον Πούτιν πριν λίγες μέρες στη Μόσχα: «Η επίσκεψή μου εν μέρει αποτελεί και μία ειρηνευτική αποστολή. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι ούτε ένας ηγέτης στην Ε.Ε. θέλει έναν πόλεμο. Είμαστε υπέρ της πολιτικής λύσης». Σημειωτέον ότι η Ουγγαρία έχει εξασφαλίσει από το 2021 τις χαμηλότερες τιμές ρωσικού φυσικού αερίου με την Gazprom, με την οποία υπέγραψε δύο πολυετή συμβόλαια μέχρι το 2036.
Η ακραία επιθετική ρητορική Μπάιντεν κινδυνεύει να καταλήξει σε επισημοποίηση της πολυδιάσπασης της Δύσης και να του μείνει μόνο η πάντα πρόθυμη Βρετανία που αντιμετωπίζει υπαρξιακά προβλήματα μετά την αποχώρησή της από την ΕΕ και η Πολωνία, για την οποία υπάρχει τρόπος να διασκεδαστούν οι ιστορικά δικαιολογημένες φοβίες της. (...) ''
ΟΛΟΚΛΗΡΟ το άρθρο ΕΔΩ:
https://slpress.gr/diethni/fovatai-to-politico-oti-stin-oykrania-oi-ipa-tha-chasoyn-tin-eyropi/
2.
Γιατί η Γερμανία υπονομεύει την ενότητα του ΝΑΤΟ αναφορικά με τη Ρωσία.
Καθώς η Ρωσία συνεχίζει τη στρατιωτική συγκέντρωση κατά μήκος των συνόρων της Ουκρανίας, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ προσπαθούν να δείξουν ένα ισχυρό, ενωμένο μέτωπο απέναντι σε αυτές τις εξαιρετικές και επικίνδυνες εξελίξεις. Αλλά η Γερμανία υπονομεύει αυτή την ενότητα, αφήνοντας τη Δύση ασθενέστερη και πιο διχασμένη.
Γιατί η Γερμανία είναι απρόθυμη να ακολουθήσει τους συμμάχους του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία;
Δημοσίως, το Βερολίνο ακολουθεί τη γραμμή του ΝΑΤΟ για την αποστολή στρατού και εξοπλισμού στις χώρες της Βαλτικής και στη Ρουμανία, προκειμένου να ενισχύσει την αριστερή πτέρυγα της Συμμαχίας. Στην πράξη, δεν θέλει να στείλει αμυντικά όπλα στην Ουκρανία. Εμπόδισε την Εσθονία να στείλει τέτοιον εξοπλισμό, ο οποίος είχε κατασκευαστεί στη Γερμανία, και ένα αεροσκάφος του Ηνωμένου Βασιλείου που μετέφερε στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία, παρέκαμψε τον γερμανικό εναέριο χώρο. Το γερμανικό πολιτικό κατεστημένο πιστεύει ότι τέτοιες κινήσεις θα αποσταθεροποιήσουν την Ευρώπη και θα καταστήσουν πιο δύσκολο το να υπάρξει διάλογος με τη Ρωσία.
Πώς αντιδρούν οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ στην απροθυμία της Γερμανίας;
Με θυμό. Τα κράτη της Βαλτικής και οι χώρες της Κεντρικής Ευρ της πιστεύουν ότι η Γερμανία δεν αντιλαμβάνεται τις ανησυχίες για την ασφάλεια ή τις προθέσεις της Ρωσίας. Πιστεύουν ότι το γερμανικό πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο είναι τόσο κοντά στο Βερολίνο, που δεν θέλουν να διαταράξουν αυτούς τους δεσμούς δεκαετιών.
Η στάση της Γερμανίας έχει κάποια υποστήριξη;
Ναι, από τη Γαλλία, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Ο πρόεδρος Μακρόν θέλει μια ευρωπαϊκή, όχι υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, απάντηση σε αυτή την κρίση. Θέλει η Ευρώπη να έχει τη δική της αμυντική πολιτική και πολιτική άμυνας, που θα δημιουργούσε ένα είδος στρατηγικής αυτονομίας. Κατά την άποψη του Μακρόν, το παγκόσμιο γεωστρατηγικό πλαίσιο έχει αλλάξει τόσο πολύ που η Ευρώπη πρέπει να αναπτύξει τα δικά της μέσα για να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να διαμορφώσει την πολιτική. Αλλά η Γερμανία δεν έχει στρατηγική πυξίδα. Εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει εγκλωβιστεί σε έναν ειρηνιστικό τρόπο σκέψης. Αυτό εξηγεί γιατί νιώθει άβολα με την ιδέα του Μακρόν, όπως και τα κράτη της Βαλτικής, η Πολωνία και άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης.
Τι ρόλο διαδραματίζει ο παράγοντας ενέργεια στη σχέση της Γερμανίας με τη Ρωσία;
Επί του παρόντος, το φυσικό αέριο από τη Ρωσία -που αντιστοιχεί σε περισσότερες από τις μισές εισαγωγές φυσικού αερίου της Γερμανίας και κατά μέσο όρο το 40% των εισαγωγών της υπόλοιπης Ευρώπης- πρέπει να διέρχεται μέσα από την Πολωνία ή την Ουκρανία. Αλλά ο προγραμματισμένος αγωγός αερίου Nord Stream θα επιτρέψει στη Ρωσία να στέλνει απευθείας περισσότερο αέριο στην Ευρώπη υπό τη Βαλτική Θάλασσα. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θέλουν η Γερμανία να σταματήσει τον αγωγό, ο οποίος πιθανότατα θα κάνει τη ΓΕρμανία πιο εξαρτημένη από το ρωσικό αέριο. Και επειδή η Πολωνία και η Ουκρανία δεν θα χρειαστεί να στέλνουν ρωσικό αέριο στην Ευρώπη (ένας από τους στόχους της Μόσχας στην κατασκευή του Nrd Stream 2), η Ουκρανία θα είναι ακόμη πιο ευάλωτη στην πίεση από τη Μόσχα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παραδόσεις φυσικού αερίου. Ο Nord Stream 2 αποδυναμώνει τη μόχλευση της Ουκρανίας ως ένα σημείο πρόσβασης για τη Ρωσία στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας. Ωστόσο, παρόλα αυτά η Γερμανία αρνείται να σταματήσει τον αγωγό.
Η πρώην Καγκελάριος Μέρκελ έφυγε πριν από λίγους μήνες από την εξουσία. Έχει η νέα κυβέρνηση αλλάξει κατεύθυνση όταν πρόκειται για τη Ρωσία;
Και ναι και όχι. Το υπουργείο Εξωτερικών έχει πλέον επικεφαλής μια υπουργό των Πρασίνων, την Annalena Baerbock. Είναι εναντίον του Nord Stream 2 και θέλει μια πιο στιβαρή πολιτική απέναντι στη Ρωσία. Αλλά η Καγκελαρία έχει το πάνω χέρι όταν πρόκειται για τον φάκελο-Ρωσία.
Ο Καγκελάριος Σολτς και γενικώς οι Σοσιαλδημοκράτες, δεν θέλουν να απορρίψουν τη δέσμευση του κόμματος του στην Ostpolitik -την ενασχόληση με τη Ρωσία μέσω διαλόγου και οικονομικών δεσμών. Αυτή η θέση είναι στο DNA των Σοσιαλδημοκρατών. Πραγματικά, ήταν και στον τρόπο της Μέρκελ, ποτέ δεν προσπάθησε να σταματήσει τον NordStream2. Η στάση της Γερμανίας προς τη Ρωσία θα αλλάξει μόνο εάν ο Σολτς συνειδητοποιήσει ότι η Ostpolitik έχει τελειώσει, εάν η κοινή γνώμη ασκήσει πίεση, και εάν η Γερμανία ασκήσει κάποια αναγκαία προληπτική ηγεσία στην Ευρώπη. Σε περίπτωση αποτυχίας όλων αυτών, η Ευρώπη θα γίνει πιο αδύναμη, πιο ευάλωτη και πιο επιρρεπής στους χειρισμούς της Ρωσίας και της Κίνας.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:
https://carnegieeurope.eu/2022/01/26/why-germany-is-undermining-nato-unity-on-russia-pub-86279
Της Judy Dempsey
https://www.capital.gr/carnegieeurope-eu/3613834/giati-i-germania-uponomeuei-tin-enotita-tou-nato-anaforika-me-ti-rosia
10/2/2022
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Εμπιστεύονται οι Ευρωπαίοι τη Γαλλία στις συζητήσεις με τη Ρωσία;