Η Ελλάδα δεν μαθαίνει από τα λάθη της:
Οι ελληνικές ανησυχίες αντιμετωπίζονται με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη…

Η ιστορία επαναλαμβάνεται συνήθως ως φάρσα. Παρά το γεγονός ότι διδάσκεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια για κάποιον ακατανόητο λόγο οι λαοί αλλά και οι ηγεσίες τους έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν γνωστά ιστορικά λάθη.

Είναι γνωστό από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ότι όταν η Δύση βρισκόταν σε κρίση με την Ανατολή η μετοχή της Τουρκίας ανέβαινε. Αυτή την ιστορική πραγματικότητα δεν την εμπέδωσε ποτέ η Ελλάδα και συγκεκριμένα η ηγεσία της.

Και το βλέπουμε ξανά μπροστά μας: η κατοχική Τουρκία που κατέχει το 40% της Κύπρου και τμήμα του εδάφους της βόρειας Συρίας εμφανίζεται ως έντιμος διαμεσολαβητής μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και προσπαθεί μάλιστα να μετατρέψει τον εαυτό της σε εγγυήτρια – ειρηνική  δύναμη τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει επιβάλλει καμία κύρωση ενάντια στην Ρωσία!

Και σαν να μην φτάνει αυτό λαμβάνει τα εύσημα  και τα ευχαριστώ από όλους τους συμμάχους μας ενώ την ίδια στιγμή καλεί τους Ρώσους ολιγάρχες να μεταφέρουν τα λεφτά τους στην Τουρκία!

Ξαφνικά δηλαδή από κακό παιδί που λόγω νιότης παρέκλινε της πορείας του γίνεται το καλό παιδί και μάλιστα φαίνεται να έχει αποτελέσματα αφού σήμερα 29-03-2022 φαίνεται ότι σημειώθηκε μια πρόοδος στις διαπραγματεύσεις. Άρα, η Τουρκία εμφανίζεται ως ο ενδιάμεσος κρίκος για την συνεννόηση Δύσης – Ανατολής και για αυτό θα πρέπει να ικανοποιείται και αναλόγως…

Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι ενώ σε τέτοιες καταστάσεις ευνοείται η Τουρκία (αυξάνει το ειδικό βάρος της) η Ελλάδα εδώ και 1 μήνα είναι εκκωφαντικά απούσα από το διεθνές στερέωμα. Δεν αναφέρομαι φυσικά στις κυρώσεις που επέβαλλε μαζί με την Κύπρο εναντίον της Ρωσίας αλλά αν εξαιρεθεί το λάβαρο που σήκωσε ο Πρωθυπουργός κατά της Ρωσίας στο Twitter, σαν να επρόκειτο για δικό του πόλεμο, η Ελλάδα δεν έκανε ούτε μια προσπάθεια για την διαμεσολάβηση μεταξύ των εμπολέμων ώστε:

• α) να μειωθούν οι ανθρώπινες απώλειες και δη αυτές του Ελληνισμού,
• β) να αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να χειρίζεται κρίσεις ως πυλώνας σταθερότητας που αυτοδιαφημίζεται και
• γ) να μειώσει ή ιδανικά να εξαλείψει την γεωπολιτική θέση της Τουρκίας προς όφελός της.

Αντίθετα, ο Πρωθυπουργός έσπευσε στην Κωνσταντινούπολη και έδωσε τα αναγκαία διαπιστευτήρια στον σουλτάνο σε μια κίνηση ακραίας πολιτικής ορθότητας μην τυχόν και μας πουν αλαζόνες. Φυσικά με την κίνηση αυτή έδωσε το πάτημα στους φίλους και συμμάχους μας να ξεχάσουν τα όσα πράττει σε βάρος μας και να την επαινούν… Δεν μπήκε καν στον κόπο να ζητήσει να συνεισφέρει στην διαμεσολάβηση που ξεκίνησε το Ισραήλ.

Αρκέστηκε στις προφορικές καταδίκες της Ρωσίας, στην επιβολή κυρώσεων και στην αποστολή ενός άνευ αξίας οπλισμού προς τους Ουκρανούς. Όταν δε η Ε.Ε. υιοθέτησε την Στρατηγική Πυξίδα δεν ψέλλισε ούτε λέξη για την Τουρκία και δήλωσε ικανοποιημένη από το γενικόλογο «οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο παραμένουν, λόγω προκλήσεων, μονομερών ενεργειών κατά των κρατών μελών της ΕΕ, παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, καθώς και της εργαλειοποίησης της παράνομης μετανάστευσης, και έχουν τη δυνατότητα να κλιμακωθούν. Η διασφάλιση ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος καθώς και μιας σχέσης συνεργασίας και αμοιβαία επωφελούς, σύμφωνα με την αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας, είναι το συμφέρον τόσο της ΕΕ όσο και της Τουρκίας».

Η προσπάθεια να κατονομαστεί ρητά η Τουρκία έπεσε στο κενό για άλλη μια φορά αποδεικνύοντας τα όρια της σημερινής ελληνικής διπλωματίας αφού οι «εταίροι» το αρνήθηκαν ακόμα και τώρα. Και από τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού αλλά και του Υπουργού Εξωτερικών φαίνεται ότι προσδοκούν την ίδια αντίδραση των συμμάχων στην περίπτωση πολέμου με την Τουρκία όπως αυτή με την Ουκρανία!

Αν αυτές οι δηλώσεις – ψευδαισθήσεις αποτελούν προϊόν συνεννόησης με σκοπό την δημιουργία μελλοντικής συμπεριφοράς τότε γίνονται αποδεκτές. Διαφορετικά και οι δυο τους χρίζουν ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης διότι έχουν παρέλθει πια 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την έγερση αξιώσεων (που συν τω χρόνω εμπλουτίζονται) σε βάρος της Ελλάδας και ουδέν πρόβλημα επιλύθηκε μέχρι στιγμής αν και η Ελλάδα αναγνωρίζει μονάχα ένα, αυτό της υφαλοκρηπίδας.

Παρά το γεγονός ότι η ελληνική διπλωματία τα τελευταία 2 χρόνια ήταν αρκετά δραστήρια και κέρδισε μάχες κινδυνεύει σήμερα να μείνει στη γωνία ως ο φτωχός συγγενής μια που η Τουρκία αναβαθμίζεται. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν έχει επέλθει κόπωση, έλλειψη οράματος ή αν υπάρχει όντως διαφωνία στον χειρισμό της εξωτερικής πολιτικής μεταξύ Υπουργείου Εξωτερικών και Μαξίμου.

Αυτό όμως που φαίνεται είναι ο πραγματικός κίνδυνος η Τουρκία να επανέλθει δυναμικά στο παιχνίδι ενώ ήταν στριμωγμένη αν και όχι τόσο όσο προέβαλλε στο ελληνικό ακροατήριο η κυβέρνηση.

Ήδη οι Γάλλοι προσπαθούν μαζί με την Ιταλία να δώσουν λύση στο πρόβλημα των τουρκικών S-400 και την αντικατάστασή τους από γαλλικής προέλευσης συστήματα ενώ οι Τούρκοι άρχισαν να ζητούν τα πάντα: καινούργια μαχητικά F-16V, αναβάθμιση στο ίδιο επίπεδο των παλαιότερων, παράδοση των F-35, αγωγό φυσικού αερίου μέσω Ισραήλ (!) ενώ στη Λιβύη η κατάσταση με τους 2 πρωθυπουργούς ασφαλώς και την ωφελεί χώρια δε που φαίνεται να χάνουμε ερείσματα ενώ εδώ η Κυβέρνηση για κάποιο λόγο φοβάται να φέρει στη Βουλή την σύμβαση για την αναβάθμιση των F-16 Blk 50 λόγω αντιδράσεων της αντιπολίτευσης!

• Η χώρα δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι χάρη στην αμετροέπεια του σουλτάνου και όχι τόσο στις δικές της προσπάθειες βρήκε ευήκοα ώτα. Αν η Τουρκία δεν είχε κάνει το λάθος να αγοράσει τους S-400 σήμερα θα είχε και F-35 με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι δε ανησυχίες της Ελλάδας αντιμετωπίζονται με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη.

Συνεπώς, απαιτείται αλλαγή πλεύσης και διαρκής εγρήγορση. Ναι μεν η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να κινείται μονότονα γύρω από την Τουρκία είναι σωστή αλλά δεν μπορούμε δυστυχώς να την αποφύγουμε. Είναι κυνικό αλλά η Ελλάδα πρέπει να προσπαθήσει να αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις σε τουρκικό έδαφος διότι όλοι είναι ιδιαιτέρως πρόθυμοι να της χορηγήσουν άφεση αμαρτιών σε βάρος (ποιού άλλου) της Ελλάδας και της Κύπρου.

Εναλλακτικά να προσπαθήσει να μειώσει την όποια επιτυχία. Το φωνάζουν πολλοί στην Αμερική ότι δεν πρέπει κανείς να την εμπιστεύεται. Έχει χαθεί οριστικά η Τουρκία για τη Δύση άσχετα που πολλοί εθελοτυφλούν μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα για την Ελλάδα που συνάγεται μέχρι σήμερα είναι ότι το κακό παιδί επιβραβεύεται. Κανείς δεν τολμά να μιλήσει για την κατοχή στην Κύπρο και για τις παράλογες αξιώσεις της.

Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να πάψει να είναι ο δεδομένος και υπάκουος σύμμαχος που λέει σε όλα ναι ιδίως εντός της Ε.Ε. που μας πουλάει και να δείξει με σοβαρότητα και πειθώ ότι θα διεκδικήσει τα δίκαιά της. Αν η ανωτέρω πολιτική αποτελεί αποτέλεσμα του Μαξίμου τότε ο κ. Δένδιας είναι συμμέτοχος και συνένοχος όσο δεν παραιτείται.

Αν πάλι δεν ισχύει το ανωτέρω τότε πρέπει να αλλάξει ρότα. Αν κουράστηκε δεν είναι κακό να κάνει ένα διάλειμμα. Τα προηγούμενα 2 χρόνια ήταν πολύ έντονα για αυτόν.

Ευάγγελος  Γ. Τσισλιάνης
Δικηγόρος – Διεθνολόγος
 
https://hellasjournal.com/2022/03/i-ellada-den-matheni-apo-ta-lathi-tis-i-ellinikes-anisichies-antimetopizonte-me-filika-chtipimata-stin-plati/

31/3/2022