Η νέα φάση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Η νέα φάση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Το κρίσιμο ερώτημα που κυριαρχεί για τον πόλεμο στην Ουκρανία που προκλήθηκε από την απρόκλητη ρωσική επίθεση, είναι ποιος κερδίζει και ποιος χάνει στο πεδίο; Δυστυχώς μία ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι δύσκολο να δοθεί. Αφ’ ενός μεν γιατί ότι οι πληροφορίες που λαμβάνουμε είναι ανεπίσημες, συγκεχυμένες και σε κάποιες περιπτώσεις αλληλοσυγκρουόμενες. Αφ’ ετέρου, δεν γνωρίζουμε ποιες ήταν οι «χρονικές επιδιώξεις» για κάθε αντικειμενικό σκοπό (ΑΝΣΚ) που έχει τεθεί στο επιχειρησιακό σχέδιο των Ρωσικών Δυνάμεων και το οποίο μπορούμε μόνο να εικάσουμε, προκειμένου να εκπληρωθούν οι πολιτικοί σκοποί που έχει θέσει ο «Άρχοντας» του Κρεμλίνου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Εισαγωγικά θα λέγαμε ότι όσο πομφόλυγες ήσαν τα περί «αστραπιαίου πολέμου» (blitzkrieg) κάποιων που βιάστηκαν πολύ το πρώτο 48ωρο, υπερβάλλοντας τις δυνατότητες των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων άλλο τόσο είναι και τα όσα λέγονται τις τελευταίες ώρες περί… απογοητευτικής απόδοσης τους! Μάλλον προκλήθηκε σύγχυση από την αμερικανική εκτίμηση περί «δυνατότητος καταλήψεως του Κιέβου σε 96 ώρες» που ειπώθηκε για άλλους λόγους και την αναπαραγωγή της ως θέσφατο χωρίς βέβαια να ληφθεί υπόψη πως θα μπορούσε να γίνει αυτό σε μία πυκνά δομημένη πόλη με πάνω από 3 εκ κατοίκους και δεκάδες χιλιάδες οικοδομικών τετραγώνων. Ακόμα και ένας νέος Υπολοχαγός Διμοιρίτης γνωρίζει ότι σε επιχείρηση μέσα σε κατοικημένο τόπο όπου υπάρχει αντίσταση δεν προχωράει στο επόμενο κτήριο αν δεν έχει εξασφαλίσει το προηγούμενο, δεν προχωράει σε άλλο οικοδομικό τετράγωνο αν δεν έχει εκκαθαρίσει το προηγούμενο.
Από αυτά που έχουμε δει, ακούσει και διαβάσει φαίνεται ότι οι Ρώσοι έχει εμπλέξει μέχρι σήμερα λιγότερο από το 1/3 των δυνάμεων που ανέπτυξαν στα σύνορα με την Ουκρανία και στη Λευκορωσία. Δεν διαπιστώσαμε ανάπτυξη τεθωρακισμένων και μηχανοκινήτων δυνάμεων των Τακτικών Συγκροτημάτων Ταγμάτων/Επιλαρχιών (BTGs) μέχρι και προχθές 28 Φεβρουαρίου εκτός από εκείνη την περιβόητη φάλαγγα μήκους…65 km. Είδαμε μόνον ενέργειες μονάδων ελαφρών τεθωρακισμένων κυρίως στο βόρειο μέτωπο του Χάρκιβ (Χάρκοβο στα ρωσικά) και στο νότιο, στην Κέρσον. Η δράση κάποιων μονάδων ήταν προβληματική γιατί υπέστησαν απώλειες όταν εισήλθαν σε αστικό ιστό χωρίς πρώτα να έχουν εξασφαλιστεί οι οδοί κινήσεως οπότε αποτέλεσαν εύκολους στόχους για τις Ομάδες των Αντιαρματικών (Α/Τ) του Τακτικού Ουκρανικού Στρατού. Σε άλλες περιπτώσεις υπήρξαν σοβαρά προβλήματα Επιμελητείας (υιοθετώ τον όρο έναντι της Διοικητικής Μέριμνας που χρησιμοποιούμε στον Στρατό) και έμειναν κάποια οχήματα από… καύσιμα αναγκάζοντας τα ρωσικά τμήματα που επέβαιναν να τα εγκαταλείψουν.
Επίσης σημειώνεται ότι εκτός κάποιας περιορισμένης χρήσης των επιθετικών Ελικοπτέρων η Ρωσική Πολεμική Αεροπορία μέχρι και σήμερα δεν έχει ενεργήσει παρ’ όλο που έχει προσβληθεί το σύστημα Α/Α της Ουκρανίας από τις πρώτες ώρες της εισβολής. Εξαίρεση αποτελεί ο χθεσινός αεροπορικός βομβαρδισμός του Χάρκιβ. Ούτε έχει χρησιμοποιηθεί μαζικά το Πυροβολικό είτε για να υποστηρίξει τις Μονάδες Ελιγμού είτε για να προσβάλει τα τμήματα που έχουν εισέλθει στις πόλεις για να τις υπερασπιστούν. Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Σπουδών του Πολέμου όλα τα παραπάνω πρέπει οφείλονται στην πολιτική απόφαση, «να μην προκληθεί υπερβολική ζημιά και να αποφευχθούν παράπλευρες απώλειες στους πολίτες». Εγώ θα έλεγα όχι λόγω …ανθρωπισμού αλλά σκεπτόμενος ο Πούτιν την επόμενη ημέρα πρώτα απ’ όλα θα καταρριπτόταν το δικό του ιδεολόγημα περί εθνικής ενότητας Ρώσων και Ουκρανών.
Επιπροσθέτως φαίνεται ότι υπήρξε πρόβλημα τόσο στα επιχειρησιακά σχέδια όσο και στην εφαρμογή τους έστω και με τα μέσα και τους περιορισμούς που προαναφέρθηκαν. Παρά τα εκτιμώμενα σοβαρά λάθη των Ουκρανών υπήρξε τελικά αντίσταση που μάλλον δεν την ανέμεναν. Ίσως και να είχαν πει στους στρατιώτες τους ότι δεν θα συναντούσαν αντίσταση. Όλα όμως δείχνουν ότι οι Ρωσικές Δυνάμεις το τελευταίο διήμερο αναδιοργανώνονται και ετοιμάζονται να εμπλέξουν σύγχρονα μέσα προκειμένου να συγκεντρώσουν συντριπτική μαχητική ισχύ σε συγκεκριμένο χώρο για να επιτύχουν το αποφασιστικό αποτέλεσμα που επιδιώκουν.
Οι Ρώσοι δεν επιδιώκουν να καταλάβουν όλη την Ουκρανία που είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Ευρώπης, αλλά πρώτον και κύριο καταλαμβάνοντας το Κίεβο να ανατρέψουν την πολιτική καθεστηκυία τάξη τοποθετώντας μία Κυβέρνηση που όχι μόνο θα ουδετεροποιήσει την Ουκρανία αλλά θα την κάνει και δορυφόρο της. Να την ακρωτηριάσει με τη δημιουργία δύο «κρατών» του Ντόνιετσκ και Λούχασγκ στα διοικητικά όρια του Ντόνμπας και εάν καταστεί εφικτό να αποκόψει την πρόσβαση στην Αζοφική Θάλασσα και τέλος να καταστρέψει όλες τις υφιστάμενες στρατιωτικές δυνατότητες της Ουκρανίας. Η αλλαγή της τακτικής ήταν πασιφανής χθες με τον ισχυρό βομβαρδισμό του Χάρκιβ και άλλων μικρότερων πόλεων. Αυτό επίσης δείχνει και η ρωσική προτροπή προς τους κατοίκους του Κιέβου να εγκαταλείψουν την πόλη, προσβάλλοντας μάλιστα με ρουκέτα τον πύργο τηλεπικοινωνιών στο κέντρο της πόλης ως ένδειξη για το τι πρόκειται να ακολουθήσει και από χθες το βράδυ μέχρι το απόγευμα εφαρμόσθηκε πρόγραμμα εκκένωσης με τραίνα.
Πιθανότατα από σήμερα 2 Μαρτίου αρχίζει η δεύτερη και μεγαλύτερη φάση της ρωσικής επίθεσης. Ο κλοιός σφίγγει παντού. Τις επόμενες 4-5 ημέρες με «νωπές» δυνάμεις, εναέρια μέσα και πυροβολικό που κρατούσε εφεδρεία μέχρι σήμερα και με σημαντικά υπέρτερη και συγκεντρωμένη ισχύ θα επιχειρήσει να πετύχει τους ΑΝΣΚ που εικάζουμε ότι έχουν τεθεί για να επιτευχθεί και ο πολιτικός σκοπός του ακήρυκτου πολέμου που διεξάγει ο Πούτιν και το Siloviki (το κατεστημένο των Υπηρεσιών Ασφαλείας στη Μόσχα) στην Ουκρανία.
Σε ό,τι αφορά στους Ουκρανούς σημειώνεται ότι συγκέντρωσαν όλες σχεδόν τις δυνάμεις του Τακτικού Στρατού στα Ανατολικά, στα Βόρεια και στο μέτωπο της Κριμαίας και άφησαν στην περιοχή του Κιέβου την Εθνοφυλακή η οποία όμως μέχρι τώρα στερούταν βασικών μέσων. Τα 250 φορητά Βρετανοσουηδικά Αντιαρματικά NLAW που είναι ιδανικά για αγώνα μέσα σε κατοικημένες περιοχές άρχισαν να δίνονται μόλις πριν 3 ημέρες. Επίσης υπάρχουν δύο αεροπρογεφυρώματα στα βόρεια και βορειοδυτικά του Κιέβου τα οποία μάλλον δεν μπόρεσαν να τα εξαλείψουν λόγω μη έγκαιρης επέμβασης. Αυτά κατά πάσα πιθανότητα μέσα στην σημερινή ημέρα ή το πολύ αύριο θα έχουν συνενωθεί με τις ρωσικές τεθωρακισμένες μονάδες που έχουν κινηθεί από την Λευκορωσία προς το Κίεβο και ανήκουν σε αυτήν την … περιβόητη φάλαγγα.
Πιθανώς επειδή οι Ρώσοι προσέβαλαν από τις πρώτες ώρες της επίθεσης τα Κέντρα Διοικήσεως και Ελέγχου των Ουκρανικών Δυνάμεων φαίνεται ότι υπήρξαν προβλήματα στην ενάσκηση διοικήσεως με αποτέλεσμα να μην υπήρχε ενημερότητα τόσο από «από πάνω προς τα κάτω και αντιστρόφως» όσο και οριζοντίως για τα άλλα μέτωπα με αποτέλεσμα να μην γίνεται έγκαιρα αναδιάταξη των δυνάμεων. Οι Ουκρανοί χρησιμοποίησαν πολλά βλήματα Javelin εναντίον ελαφρών τεθωρακισμένων και δεν γνωρίζουμε αν έχουν επαρκείς ποσότητες για τα βαρύτερα μέσα που πρόκειται να εμπλέξουν οι Ρώσοι στις επόμενες ημέρες.
Οι φωτογραφίες Εθνοφυλάκων την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου να λαμβάνουν θέσεις μάχης επάνω στον δρόμο χωρίς πεδία βολής, παρατήρηση και με το μέτωπο προς τον εχθρό άγνωστο, ήταν απογοητευτικές κυρίως για τον επικεφαλής Αξιωματικό τους όπως έχω ήδη σχολιάσει. Και αυτό αναφέρεται ως μία διαπίστωση και όχι για να υποτιμηθούν οι Ουκρανοί Στρατιώτες. Δεν μπορούμε να πούμε οτιδήποτε για την αντίσταση στο Κίεβο γιατί μέχρι τώρα μόνο ομάδες δολιοφθορέων και κάποιων άλλων πρακτόρων που εκτιμάται ότι προϋπήρχαν ενήργησαν, ενώ ακόμα και χθες δεν είχε ολοκληρωθεί η περίσφιξη της. Πάντως τις τελευταίες ημέρες όλα δείχνουν ότι συνεχίζεται η οργάνωση της άμυνας της πόλης ενώ ο Πρόεδρος Ζελένσκυ τοποθέτησε νέο Διοικητή Άμυνας τον Υποστράτηγο Μίκολα Σμυρνώφ και ελπίζουμε οι 25 χιλιάδες πολίτες που έσπευσαν να παραλάβουν οπλισμό όλες αυτές τις ημέρες εκπαιδεύονται εντατικά.
Αντί επιλόγου επισημαίνουμε ότι ο χρόνος με τις παρούσες γεωπολιτικές συνθήκες και με την οικονομική πίεση που υφίσταται η Ρωσία δεν είναι υπέρ της. Οποιαδήποτε καθυστέρηση επίτευξης των στόχων της πέραν του δεκαημέρου δημιουργεί συνθήκες αμφισβήτησης της κυριαρχίας του Πούτιν. Και ίσως αυτοί που τραύλιζαν πριν από κάποιες μέρες όπως ο εκείνος ο δύσμοιρος Σεργκέι, να αρχίσουν να αρθρώνουν σκληρό λόγο σε περίπτωση «αποτυχίας». Επειδή η Ρωσία έχει επαρκή συμβατική στρατιωτική ισχύ για να ενισχύσει όλα τα μέτωπα στα οποία ενεργεί και να πλήξει καίρια τις ουκρανικές δυνάμεις όπως προαναφέρθηκε, θα εντείνει από σήμερα τις επιθέσεις της με όλα πλέον τα διαθέσιμα μέσα και οπωσδήποτε με τις αεροπορικές και πυραυλικές δυνατότητες της.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος,
Αντιστράτηγος ε.α., Γεωστρατηγικός Αναλυτής
και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας»
https://www.liberal.gr/world/i-nea-fasi-tis-rosikis-eisbolis-stin-oukrania/435365
2 Μαρτίου 2022
Για την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
– Αρχίζει να διαγράφεται με μεγαλύτερη σαφήνεια το τι επιδιώκουν οι Ρώσοι στην Ουκρανία. Έχουν σχεδόν ενοποιήσει την περιοχή που κατέλαβαν νοτίως της καμπής του Δνείπερου με την περιοχή του Ντονμπάς, και πιέζουν στη Χερσώνα με στόχο να περάσουν προς το Νικολάγιεφ και την Οδησσό και πιθανώς να φθάσουν μέχρι την Υπερδνειστερία. Οι Ουκρανοί θα πρέπει τώρα πάση θυσία να εμποδίσουν τους Ρώσους να καταλάβουν τις υπόλοιπες ακτές τους στη Μαύρη Θάλασσα, καθώς και να αποφύγουν την κύκλωση ανατολικά του Δνείπερου από τις λαβίδες που αρχίζουν να σχηματίζουν οι ρωσικές αιχμές από βορρά και νότο. Η άμυνα από μόνη της, όσο επιτυχής κι αν είναι, δεν εξασφαλίζει τη νίκη. Είναι απαραίτητο οι ουκρανικές δυνάμεις να περάσουν στην αντεπίθεση για να νικήσουν αλλά δεν έχουν υπολογίσιμες δυνάμεις ελιγμού για κάτι τέτοιο, και συνεπώς αδυνατούν να αποσπάσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων από τους Ρώσους. Επομένως η πτώση του Κιέβου, του Χαρκόβου και πιθανώς και της Οδησσού είναι απλώς θέμα χρόνου. Υπάρχουν μάλιστα και φωνές στρατιωτικών που θεωρούν ανήθικη τη στάση της Δύσης να εφοδιάζει με όπλα τους Ουκρανούς και να παρατείνει την αγωνία τους, τη στιγμή που το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Η κριτική αυτή υποστηρίζει πως είναι απάνθρωπο το να θέλει η Δύση «να πολεμήσει τη Ρωσία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».
– Είναι αναμφίβολο ότι από τις μέχρι τώρα επιχειρήσεις η εικόνα του ρωσικού στρατού έχει τσαλακωθεί.
Οι Ουκρανοί έχουν υπερισχύσει κατά κράτος στον τομέα της προπαγάνδας
και των εντυπώσεων, και κυριαρχούν στα βίντεο που προβάλλονται στη Δύση.
Ιδίως οι εικόνες από το Χάρκοβο με τις κατεστραμμένες φάλαγγες ρωσικών
οχημάτων τα οποία κείτονται σε συντρίμμια ή σε άμορφες μάζες σιδερικών
πασπαλισμένα με χιόνι, φέρνουν αμέσως συνειρμικά στον νου παρόμοιες
εικόνες πανωλεθρίας των Σοβιετικών στην πρώτη φάση του Ρωσοφινλανδικού
Πολέμου το 1939-40 στα δάση του Σουομουσάλμι. Οι Ουκρανοί έχουν επιφέρει
σημαντικές απώλειες στους Ρώσους, αλλά σε αντίθεση με τους Φινλανδούς,
δεν κατάφεραν μέχρι τώρα να τους σταματήσουν σε κάποιους άξονες και να
τους συντρίψουν ολοκληρωτικά. Όπως έγινε και στον Ρωσοφινλανδικό Πόλεμο,
θα πρέπει να αναμένεται τώρα πως έπειτα από το πρώτο σοκ, οι Ρώσοι θα
αναπροσαρμόσουν την τακτική τους, θα κάνουν χρήση πρόσθετων δυνάμεων και
μεγαλύτερης ισχύος πυρός και θα διορθώσουν τις αδυναμίες τους «εν
κινήσει».
– Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι οι Ρώσοι μεταφέρουν άλλους 50.000 άνδρες στα δυτικά από σχηματισμούς που σταθμεύουν στη Σιβηρία.
Αυτό μπορεί να σημαίνει τρία πράγματα: 1) η προέλασή τους έχει
«κολλήσει» στην Ουκρανία και θέλουν να εμπλέξουν στον αγώνα ξεκούραστες
δυνάμεις, 2) έχουν αντιληφθεί ότι η αναλογία δυνάμεων ως προς τον χώρο
που έχουν τώρα δεν είναι ικανοποιητική, με δεδομένη τη μη αναμενόμενη
ισχύ της ουκρανικής αντίστασης, 3) παίρνουν μέτρα ασφαλείας για το
ενδεχόμενο να επεκταθούν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και πέραν της
Ουκρανίας.
– Η Ρωσία όχι μόνο υφίσταται οικονομικά αντίμετρα,
αλλά αποβάλλεται από αθλητικές διοργανώσεις και ακυρώνεται ακόμη και η
συμμετοχή καλλιτεχνών της σε εκδηλώσεις ανά την Ευρώπη ενώ διώχνονται οι
Ρώσοι φοιτητές από τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και ορθώνεται πρακτικά
τείχος απέναντι στους Ρώσους τουρίστες στις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι
σαφές ότι οι Δυτικοί προσπαθούν να κάνουν το σύνολο της ρωσικής
κοινωνίας να πειστεί ότι η κυβέρνησή της διέπραξε έγκλημα κατά της
ανθρωπότητας, να της κάνουν δύσκολη τη ζωή και να την ωθήσουν να
ανατρέψει τον Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος θα έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα από
εδώ και πέρα και στο εσωτερικό του μέτωπο.
– Ο Ζελένσκι, ενώ είναι ουσιαστικά ένα ανύπαρκτο πολιτικό μέγεθος
και καθόλου χαρισματικός άνθρωπος, αρχίζει να μετατρέπεται από τη
δυτική προπαγάνδα σε δήθεν εμπνευσμένο και γενναίο ηγέτη και του
αποδίδονται χαρακτηριστικά του Τσώρτσιλ. Όλη αυτή η κακόγουστη
σκηνοθεσία εντάσσεται στον πόλεμο των εντυπώσεων, τον οποίο δείχνει να χάνει η Ρωσία.
– Δεν μπορώ να δω πώς θα μπορούσε όλη αυτή η περιπέτεια να καταλήξει σε κάτι καλό για τον Πούτιν.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι πετύχει αυτό που επιδιώκει στην Ουκρανία,
δηλαδή να ρίξει την κυβέρνηση Ζελένσκι και να εγκαταστήσει νέα της
αρεσκείας του, το κόστος που θα πληρώσει η Ρωσία θα είναι πολύ
μεγαλύτερο από το όποιο όφελος. Η Ρωσία θα έχει αποφύγει την προοπτική
επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία αλλά θα έχει συσπειρώσει εναντίον της
όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, θα έχει υποστεί τεράστια οικονομική
ζημιά, θα παραμείνει απομονωμένη διπλωματικά και πολιτισμικά από όλο τον
κόσμο για απροσδιόριστο ακόμα διάστημα, και θα μετατραπεί σταδιακά σε
κράτος-παρία. Επιπλέον έσπρωξε τη Γερμανία να επανεξοπλιστεί μαζικά, και
τη Σουηδία και τη Φινλανδία να σκέφτονται σοβαρά την ένταξή τους στο
ΝΑΤΟ.
– Αν ο
Πούτιν είχε περιοριστεί στο να στείλει ρωσικά στρατεύματα μόνο στις δύο
αποσχισθείσες επαρχίες του Ντονμπάς, η κίνηση αυτή θα είχε μία
νομιμοφάνεια και θα τον βοηθούσε να αποφύγει τα χειρότερα.
Εξαπολύοντας όμως προληπτικό πόλεμο κατά της Ουκρανίας έχασε το όποιο
δίκιο είχε και τείνει να μετατραπεί στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης
σε έναν νέο Χίτλερ. Το να αντιστρέψει αυτή την εικόνα πλέον είναι από
τρομερά δύσκολο έως ακατόρθωτο. Με την απόφασή του να επιτεθεί στην
Ουκρανία πέρασε το όριο εκείνο που του επέτρεπε αφενός να κοντράρει τη
Δύση αλλά αφετέρου να αποτελεί αποδεκτό παίκτη του συστήματος. Τώρα
πλέον είναι αποσυνάγωγος, θεωρείται εντελώς αναξιόπιστος –για να μην πω
επικίνδυνος– και κάποιοι δεν διστάζουν να τον αποκαλέσουν «παράφρονα». Η
δαιμονοποίηση του ίδιου και της Ρωσίας έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα
επίπεδα. Πολιτική ήττα τέτοιου μεγέθους για ηγέτη Μεγάλης Δύναμης, δεν
νομίζω να έχουμε ξαναδεί τα τελευταία 80 χρόνια. Θεωρώ ότι στόχος της
Δύσης πλέον είναι η ανατροπή του Πούτιν και δεν θα ικανοποιηθεί με
τίποτα λιγότερο.
– Πληθαίνουν οι υποψίες ότι ο Μπάιντεν οδήγησε τον Πούτιν στην παγίδα της εισβολής στην Ουκρανία,
όπως ακριβώς ο Τζωρτζ Μπους ο πρεσβύτερος είχε οδηγήσει τον Σαντάμ
Χουσεΐν το 1990 στο να εισβάλει στο Κουβέιτ. Οκτώ ημέρες πριν τα ιρακινά
στρατεύματα μπουν στο Κουβέιτ, ο Σαντάμ είχε συνομιλία με την
Αμερικανίδα πρέσβειρα στη Βαγδάτη, Έιπριλ Γκλάσπι, από την οποία
απεκόμισε την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ δεν σκόπευαν να αναμιχθούν σε μία
σύγκρουση μεταξύ αραβικών κρατών. Μήνες αργότερα ο Σαντάμ έλεγε στον
στενό κύκλο του ότι οι Αμερικανοί τον εξαπάτησαν επειδή ήθελαν να τον
ξεφορτωθούν. Ενδεχομένως κάτι παρόμοιο να έγινε και στην περίπτωση του
Πούτιν. Όλοι θυμόμαστε την παράξενη δήλωση του Μπάιντεν πως αν οι Ρώσοι
πραγματοποιούσαν «μία μικρή διείσδυση» στο ουκρανικό έδαφος, θα ήταν
περιορισμένη και η απάντηση της Δύσης με κυρώσεις. Ενδεχομένως ο Πούτιν
να σχημάτισε την εντύπωση πως οι Δυτικοί δεν ήταν διατεθειμένοι να τον
κοντράρουν, και γι’ αυτό έκρινε ότι μία εισβολή στην Ουκρανία δεν θα
είχε ιδιαίτερο κόστος για τον ίδιο και τη Ρωσία.
– Όσοι
Έλληνες κατά καιρούς διατυπώνουν την άποψη ότι η μόνη λύση στην τουρκική
απειλή που αντιμετωπίζουμε είναι να καταφέρουμε ένα προληπτικό χτύπημα
κατά της Τουρκίας, καλά θα κάνουν να δουν προσεκτικά την
πολιτική και διπλωματική πανωλεθρία που υφίσταται αυτή τη στιγμή η Ρωσία
εξαιτίας του προληπτικού πολέμου που εξαπέλυσε κατά της Ουκρανίας. Τα
προληπτικά χτυπήματα δεν είναι καθόλου εύκολη και απλή υπόθεση, ούτε ως
προς την προετοιμασία τους, ούτε ως προς το επιχειρησιακό τους σκέλος,
ούτε βεβαίως ως προς την πολιτική και διπλωματική διαχείρισή τους. Το
ότι έχουν υπάρξει μεμονωμένα ιστορικά παραδείγματα επιτυχημένων
προληπτικών χτυπημάτων δεν σημαίνει ότι αυτό είναι κάτι που μπορεί να το
κάνει ο καθένας, ούτε ότι αυτοί που το έκαναν δεν είχαν δυσάρεστες
συνέπειες.
– Τα ρωσικά οχήματα που φέρουν εμφανώς πάνω τους ένα λευκό «Ζ» επιχειρούν στην Ανατολική Ουκρανία,
αυτά με το «Ζ» μέσα σε λευκό ορθογώνιο πλαίσιο επιχειρούν από την
Κριμαία, αυτά με το «Ο» επιχειρούν από τη Λευκορωσία, και αυτά με το «V»
ανήκουν στους πεζοναύτες του ρωσικού ναυτικού.
– Τα ρωσικά στρατεύματα που επιχειρούν τώρα στο Χάρκοβο ανήκουν στην 20ή Στρατιά Φρουρών. Την
εποχή του Ψυχρού Πολέμου η στρατιά αυτή ήταν στελεχωμένη σχεδόν
αποκλειστικά με Ρώσους, και αποτελούσε τη δύναμη κρούσης των Σοβιετικών
Δυνάμεων της Γερμανίας. Αυτή ήταν που μπήκε πρώτη στην Τσεχοσλοβακία το
1968 για να καταπνίξει την περίφημη «Άνοιξη της Πράγας» του Αλεξάντερ
Ντούμπτσεκ. Στους Σοβιετικούς στρατιώτες είχαν πει ότι πάνε να
απελευθερώσουν τους Τσέχους από την «αντεπανάσταση» αλλά μπαίνοντας στην
Τσεχοσλοβακία αντίκρισαν μία χώρα η οποία είχε πολύ ανώτερο βιοτικό
επίπεδο από εκείνο της Ρωσίας, με άψογους δρόμους, περιποιημένα σπίτια
και χορτάτο κόσμο, και άρχισαν να βλαστημάνε το δικό τους καθεστώς και
να αναρωτιούνται: «Οι Τσέχοι χρειάζονται απελευθέρωση, ή εμείς;».
Αμέσως μόλις η 20ή Στρατιά Φρουρών αποσύρθηκε από την Τσεχοσλοβακία, η τεράστια πλειονότητα των στρατιωτών και των αξιωματικών της μετατέθηκαν στην Άπω Ανατολή στη μεθόριο με την Κίνα, διότι είχαν φανεί σημάδια κλονισμού του ηθικού τους. Το ίδιο έγινε και με τους άνδρες της σοβιετικής 38ης Στρατιάς που είχε επίσης συμμετάσχει στην επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία. Επανελήφθη δηλαδή ακριβώς αυτό που είχε συμβεί παλαιότερα επί Στάλιν, όταν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες του Κόκκινου Στρατού που είχαν αιχμαλωτιστεί από τους Γερμανούς και επέζησαν του πολέμου, κατέληξαν όλοι στα Γκουλάγκ διότι είχαν «μολυνθεί» από τον δυτικό τρόπο ζωής.
–
Ο λόγος που η Τουρκία τηρεί στάση «επιτήδειου ουδέτερου» στη σύρραξη
Ρωσίας-Ουκρανίας δεν είναι μόνο για να ωφεληθεί οικονομικά αλλά και
διότι το πυρηνικό της πρόγραμμα εξαρτάται 100% από τους Ρώσους.
Οι Τούρκοι μπορεί να ρισκάρουν τα πάντα, εκτός από το πυρηνικό τους
πρόγραμμα το οποίο θα τους εξασφαλίσει αφενός ενεργειακή επάρκεια για
τις επόμενες δεκαετίες και αφετέρου την απόκτηση πυρηνικών όπλων σε
βάθος κάποιων ετών. Ξέρουν ότι μόνο η κατοχή πυρηνικών όπλων μπορεί να
τους καταστήσει πραγματικά ανεξάρτητη Δύναμη, που θα είναι απρόσβλητη
από οποιαδήποτε απειλή.
– Οι
ίδιες πολωνικές αρχές που πριν λίγους μήνες όρθωσαν αδιαπέραστο τείχος
στις ορδές των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών που επιχείρησαν να περάσουν
από τη Λευκορωσία στην Πολωνία, κρατούν σήμερα ορθάνοιχτα τα σύνορά τους
για τις εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς πρόσφυγες που συρρέουν
καθημερινά εκεί αναζητώντας σωτηρία από τον πόλεμο, και μάλιστα τους
παρέχουν φαγητό, στέγη και οποιαδήποτε άλλη εξυπηρέτηση μπορούν.
Καταρρέει λοιπόν ο μύθος για τις δήθεν αντιδραστικές ευρωπαϊκές χώρες
όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, που είχαν στοχοποιηθεί πρόσφατα ότι τάχα
υιοθετούν σκληρή πολιτική απέναντι στους πρόσφυγες. Όταν η
λαθρομετανάστευση εργαλειοποιείται από συγκεκριμένα κέντρα, τα ευρωπαϊκά
κράτη οφείλουν να την αποκρούσουν. Όταν υπάρχει πραγματικό προσφυγικό
κύμα, όλοι οι Ευρωπαίοι είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να κάνουμε το παν
για να στηρίξουμε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας.
«Αν η Ρωσία πιεστεί θα δούμε πράγματα
που η ανθρωπότητα δεν έχει ξαναζήσει»!
Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Στρατηγός Γεώργιος Καμπάς αναλύει τι έχει συμβεί μέχρι στιγμής στα πεδία των μαχών στο μέτωπο Ρωσίας-Ουκρανίας. Έχουν «κολλήσει» οι Ρώσοι ή προχωρούν με βάση κάποιο σχέδιο; Τι θα συμβεί αν ισχύει το πρώτο και πιεστούν; «Η ανθρωπότητα ενδέχεται να δει πράγματα που δεν έχουμε ξαναζήσει», λέει ο Στρατηγός Καμπάς. Έπρεπε να στείλουμε όπλα στην Ουκρανία; Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ λέει ποια θα ήταν η εισήγηση του.