Είναι η Ευρώπη με την Ευρώπη...;

Είναι η Ευρώπη με την Ευρώπη...;

Πόσες κορυφές πρέπει να συναντηθούν ακόμη, όπως την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, για να συμφωνήσουν ότι η ευρωπαϊκή βόμβα που σκάει ήδη είναι το ενεργειακό.

Τι περιμένουν δηλαδή στις Βρυξέλλες,  στο Βερολίνο και στον Βορρά της Ευρώπης; Σε ποιανού τα χέρια θα σκάσει η πρώτη ενεργειακή βόμβα για να δουν τι θα κάνουν με τους κερδοσκόπους και τους γίγαντες των κερδών της χρηματιστηριακής διαχείρισης... στην ενέργεια;

Ας δούμε τα δικά μας και μας φτάνουν, ως γενική εικόνα.

Χωρίς να βάζουμε μέσα και τον πόλεμο στην Ουκρανία θέλουμε για το 2022 άλλα 4 δισ. να πληρώσουμε την ενέργεια.

Πού σημαίνει τα διπλά από αυτά που δίναμε πριν τον Νοέμβριο του 2021 όταν ξεκίνησε να βρυχάται το θηρίο της ενεργειακής ακρίβειας.

Και δεν είναι μόνο αυτό.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν θα φθάσουμε στο καλοκαίρι για να διαπιστώσουμε ότι θα χρειαστούμε ίσως και άλλα 10 δισ., να βγάλουμε ενεργειακά το 2022.

Σε όλα αυτά έχουμε να πληρώσουμε έως 80% ακριβότερες πρώτες ύλες και τελικά προϊόντα που θα φουντώσουν τον πληθωρισμό μας.

Η δε ακρίβεια θα χτυπήσει απευθείας την τσέπη μας. Γιατί θα την δούμε από τα τρόφιμα μέχρι και στα κεραμίδια μας... Η οικοδομή θα τριπλασιασθεί.

Η δε χασούρα που θα έχουμε στην οικονομία δεν πρόκειται να καλυφθεί από τους τουρίστες. Τουρίστες θα μας έρθουν και μάλιστα περισσότεροι από το 2021 αλλά δεν θα φέρουν λεφτά να τα ξοδέψουν στην Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή ακρίβεια έχει ήδη θερίσει και την δική τους τσέπη. Ταξιδεύουν απλά για να ταξιδεύουν.

Ο πληθωρισμός θα περάσει στην αγορά και στην κατανάλωση. Ό,τι μπορεί να θεωρηθεί κατανάλωση από εδώ και πέρα.

Το έκαναν καθαρό και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση οι παραγωγοί της δευτερογενούς μας παραγωγής και οι αγρότες.

Η ακρίβεια και το ενεργειακό δεν θα μείνει σε εμάς,  είπαν. Θα περάσει στο τελικό κόστος. Τα έδωσαν και γραπτά. Και στο υπουργείο Ανάπτυξης και στα γραφεία της αντιπολίτευσης, σε συναντήσεις.

Συνεπώς ας ετοιμάζουμε τις τσέπες μας για ενεργειακή κρίση ύψους ίσως και 10 δισ., αν ο πόλεμος πάρει χρόνο και δώσει την ευκαιρία και τα επιχειρήματα και για στασιμοπληθωρισμό.

Και εδώ ξεκινάει το ερώτημα αν τα μέτρα της κυβέρνησης για την ακρίβεια έκαναν κάτι. Αν θα μειώσουν την ισχύ της ενεργειακής βόμβας που ήδη είναι στον αέρα και απλά περιμένουμε σε ποια ευρωπαϊκά χέρια θα σκάσει. Σε ποια θα κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά.

Η απάντηση είναι πως δεν θα κάνουν γιατί δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Όχι μόνο εμείς αλλά και όσοι ήδη υποφέρουν στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη όχι μόνο του Νότου.

Η Γερμανία δεν θα αργήσει να πληρώσει τις σκοπιμότητες και τα πισωγυρίσματά της στις πρώτες κουβέντες για ενεργειακή πολιτική σωτηρίας (για την οποία βάλαμε και εμείς ιδέες και προτάσεις).

Δεν θα κάνουν τίποτε και στον τόπο μας γιατί (πέρα από τα γνωστά διαχρονικά μας χάλια) οι βοήθειες και οι επιδοτήσεις στην ενέργεια δεν απλώνονται σε όλη την παραγωγή.

Έτσι και αλλιώς πάντως δεν κάνουν τίποτε 100 ευρώ επιδότησης στην ενεργοβόρα παραγωγή που μετράει ήδη την ενέργεια σε πολλές χιλιάδες ευρώ επιπλέον και τα οποία βεβαίως και περνάει στην κατανάλωση.

Οι μονάδες παραγωγής εκτός που πάγωσαν τις επενδύσεις και του εκσυγχρονισμού, (μέχρι να δουν πού πάει η κατάσταση), θεωρούν πως δεν θα στηριχθούν σε "προνόμια" κρατικών χαρτζιλικιών. Περιμένουν κάτι περισσότερο γενναίο.

Και αυτό το κάτι ξέρουν ότι δεν θα το συναντήσουν στα μέτρα της κυβέρνησης αφού τα νοικοκυριά έχουν τον πρώτο λόγο. Το γενναίο λοιπόν (όπως και στην άλλη Ευρώπη) το περιμένουν από την Ε.Ε. Και έχουν δίκιο.

Ποιος ο λόγος άλλης μιας συνάντησης λοιπόν των κορυφών της Ευρώπης, την Πέμπτη, αν στο τραπέζι δεν απλωθεί (για όλη την Ευρώπη) η μεγάλη ανάγκη για Ευρωπαϊκό Ταμείο Ενεργειακής Ανάκαμψης. Μόνιμο Ταμείο.

Η ιδέα για ομόλογο πέρασε ήδη στη σκιά της ευρωπαϊκής λύσης για τον πληθωρισμό από την ενεργειακή κρίση και τον πόλεμο. Οι απόψεις (του Βορρά κυρίως) "τσαλάκωσαν" την ιδέα, που έτσι και αλλιώς δεν ήταν άριστη. Οπότε το Ενεργειακό Ταμείο θα συζητηθεί εκ των πραγμάτων. Θα δείξει όμως αυτή τη φορά η Ευρώπη ότι όντως είναι με την Ευρώπη... και τις πραγματικές της ανάγκες;   

 Γιώργος Κράλογλου

https://www.capital.gr

22/3/2022